Bestuur. Comité van aanbeveling

Bestuur Voorzitter Secretaris Penningmeester Bestuurslid Bestuurslid buitenland zaken Bestuurslid

Joop Heerschop Johan Klijnman Jan Roskam Anny Heerschop Eric de Jong Henk Schilder

035-69 31219 035-69 35988 035-69 10502 035-69 31219 0527-2 42448 035-69 47897

Comité van aanbeveling Erevoorzitter

Dhr. Emil Constantinescu, voormalig president van Roemenië Erevoorzitter Dhr. A. Vladescu, onze vertegenwoordiger in Roemenië Dhr. mr. P.J. Wolthers Voormalig ambassadeur in Roemenië Dhr. mr. drs. H.W.M. Heijman Burgemeester van Bussum Dhr. dr. M. Schoenmaker Burgemeester van Gouda Dhr. drs. W. Holthuizen Voormalig burgemeester van Bussum Dhr. mr. R.A. Ritsma Notaris te Bussum Dhr. A. van Esterik Clustermanager vrouw, moeder en kind Tergooiziekenhuizen Dhr. P.A. Vermeulen Chef kabinet gemeente Bussum Indien u meer wilt weten over onze stichting kunt u contact opnemen met een van onze bestuursleden. Inzameladres:

De Peppels 47 Bussum Iedere donderdag en vrijdag tussen 14.00 en 16.00 uur geopend Tel.: 035-6931219 of 035-6935271

Secretariaat:

Gooiberg 25, 1406 SM Bussum

Lay out:

E-mail: [email protected]

Website:

www.kindereninnood.nl

1

Van de voorzitter Beste mensen. De eerst helft van dit jaar zit er al weer op. Als je dan eens achterom kijkt en daarbij denkt wat wij dit jaar al hebben verstuurd, dan denk je: Bezuinigen wat is dat voor een woord? Gelukkig kunnen wij wat de stichting betreft er weinig van merken! En dat is voor onze medemensen in Oost Europa een hele goede zaak. Op dit moment hebben wij alweer acht trailers verzonden naar Roemenië en Hongarije. En steeds wanneer zo’n wagen vertrekt moet ik denken aan wat dominee Fodor eens gezegd heeft: “Met één zo’n vracht kan ik vierduizend mensen helpen!” VIER DUIZEND MENSEN! Dat zou betekenen, dat er tot nu toe in 2013 ruim tweeëndertigduizend mensen zijn geholpen. En dan te bedenken dat wij de laatste twee jaar gemiddeld iedere maand een trailer hebben verzonden! Dat zijn er dan tweeëndertig vrachten maal vierduizend dat is 128.000 mensen. Begin juni 2013 zijn Eric de Jong en ondergetekende op inspectietocht geweest naar Roemenië om te controleren of de gedane investeringen en grote goederen nog op de juiste plaatsen aanwezig zijn en ook goed worden gebruikt. Dat bleek nog steeds het geval. Wat hierbij zeker van belang is, is dat een instelling die de stichting helpt met een renovatie of nieuwe apparaten, weet dat wij regelmatig zelf komen controleren. Een ding vonden wij vreemd, in een kindertehuis voor geestelijk gehandicapte kinderen hadden ze geen stoelen. Zo’n vijftien kinderen in totaal zaten gewoon op de betonnen vloeren. Op onze vraag waarom er geen vloerbedekking lag, was het antwoord: “Ze laten alles lopen.” En op de vraag waarom er geen stoelen waren zei men: “Zal ik er een stoel neerzetten dan hebben we over een half uur een dode en een kapotte stoel.” Mensen, dit is vreselijk om te horen en te zien.

2

In grote lijnen gaat het in Roemenië toch wel een beetje beter, maar de bevolking heeft het financieel echt slecht. Gemiddeld heeft een gepensioneerde vijftig tot zestig euro per maand, waarvan hij moet leven. De prijzen in Roemenië zijn ongeveer gelijk aan de prijzen bij ons in West Europa en daarnaast is de werkloosheid vele malen groter dan bij ons. De Roemenen zeggen dat ze weer terug zijn op het niveau van de jaren negentig. Beste mensen, u leest het goed: uw en onze hulp is nog steeds heel erg nodig. Joop Heerschop voorzitter Stichting Kinderen in Nood

Comité van aanbeveling Geachte lezers en lezeressen, Het bestuur van de Stichting Kinderen in Nood heeft mij, mede gezien mijn diplomatieke ervaring in Oost-Europa, uitgenodigd toe te treden tot het Comité van aanbeveling van de stichting. Gelet op mijn eerdere contacten met de stichting en mijn grote waardering voor haar werk, heb ik de eervolle uitnodiging onmiddellijk en met veel genoegen aanvaard. Naar aanleiding hiervan wil ik me graag aan u, en vooral aan diegenen onder u die ik nog niet persoonlijk heb mogen ontmoeten, presenteren. In het voorjaar van 2000 reisde ik als pas benoemd Nederlands ambassadeur, samen met mijn vrouw, naar Boekarest, waar ik kort daarop mijn geloofsbrieven kon aanbieden aan de toenmalige president van Roemenië, dr Emil Constantinescu – nu erevoorzitter van Stichting Kinderen in Nood. Al spoedig kwamen wij in Roemenië in 3

contact met de activiteiten van de Bussumse stichting en andere Nederlandse organisaties die zich uit motieven van medemenselijkheid bekommerden om de zwakkeren in de Roemeense samenleving: (wees)kinderen, ouderen, mensen met lichamelijke en/of geestelijke beperkingen. Ongeacht, of misschien wel dankzij, hun diversiteit in oorsprong, achtergrond, grootte, structuur en doelgroep, vormen al deze samenwerkingsorganisaties samen een zeer waardevol en, naar mijn mening, zelfs uniek bestanddeel van het inmiddels hechte weefsel waaruit de bilaterale betrekkingen tussen Nederland en Roemenië zijn opgebouwd. Binnen het rijke palet aan grote en kleine samenwerkingsorganisaties die in Roemenië actief zijn, heeft de Stichting Kinderen in Nood steeds een bijzondere positie ingenomen. Dat is in de eerste plaats te danken aan de onvermoeibare inzet van een groep buitengewoon toegewijde vrijwilligers en vrijwilligsters, die zich al meer dan 20 jaar ononderbroken inspannen voor verbetering van de omstandigheden in instellingen in Roemenië, zoals scholen, klinieken en zorginstellingen, en soms ook ten behoeve van individuele mensen die hulp behoeven waaraan anders niet kan worden tegemoet gekomen. Voorts heeft de stichting van meet af aan hoge eisen gesteld aan zichzelf en aan de doelen die kunnen worden ondersteund. Dit betekende – en betekent nog steeds – niet alleen dat in de vrachtauto’s uit Bussum slechts goederen van goede kwaliteit worden vervoerd, maar tevens dat de organisatoren zich voortdurend ervan trachten te verzekeren dat de door de stichting aangeboden middelen op de plaatsen van bestemming ook daadwerkelijk worden gebruikt ten behoeve van het doel waarvoor zij ter beschikking zijn gesteld. Onder de bekwame leiding van het bestuur hebben de activiteiten van de 4

Stichting Kinderen in Nood aldus een hoge graad van professionalisering bereikt, die vele anderen niet weten te evenaren. De waardering voor de stichting en met name voor de wijze waarop zij haar werk inricht en uitvoert, weerspiegelt zich ook in de positie van haar erevoorzitters en in de samenstelling van haar Comité van aanbeveling. Nadat de onderhandelingen over de Roemeense toetreding tot de Europese Unie in 2004, onder Nederlands voorzitterschap, waren afgesloten, en alle EU-lidstaten ermee hadden ingestemd, werd Roemenië per 1 januari 2007 lid van de Europese Unie. Sommige samenwerkingsorganisaties zagen daarin aanleiding hun activiteiten ten gunste van het ‘nu volwassen geworden’ Roemenië te staken of vèrgaand te verminderen. Zo niet echter de Stichting Kinderen in Nood, die met recht concludeerde dat verwerving van het EU-lidmaatschap door Roemenië weliswaar een bijzonder belangrijke stap in de ontwikkeling van het land was, maar dat daarmee voor de mensen in Roemenië niet alle problemen van de ene dag op de andere waren opgelost. De stichting besloot derhalve haar activiteiten onverminderd voort te zetten. Terwijl de aard van de door haar verzonden hulpgoederen in de loop der jaren dan misschien langzamerhand mag zijn veranderd, toont een blijvende stroom van ondersteuningsverzoeken uit Roemenië mijns inziens overtuigend aan, dat de Stichting Kinderen in Nood nog steeds een welkome, ja zelfs noodzakelijke, rol in dat land vervult. Na een plaatsing in Den Haag als hoofd van de juridische dienst van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, werd ik in 2009 benoemd tot ambassadeur in Oekraïne en de Republiek Moldavië – een functie die ik de afgelopen vier jaar, tot aan mijn pensionering per 1 mei 2013, heb vervuld. In deze beide, uit de in 1992 uiteengevallen Sovjet-Unie voortgekomen staten heb ik van nabij kunnen constateren hoe weerbarstig vaak de processen van overgang naar pluriforme democratie en marktgerichte economie verlopen, en hoe lang de bevolking doorgaans moet wachten voordat zij de eerste tastbare verbeteringen ervaart. Gevaar van corruptie en oneigenlijk gebruik van fondsen noodzaakt donoren bovendien steeds tot alertheid en nauwkeurig toezicht. In Kyiv kwam ik opnieuw in contact met de Stichting Kinderen in Nood, die intussen haar geografisch arbeidsterrein enigszins – en voorlopig nog op incidentele basis – had verbreed naar onder meer het Westen van Oekraïne. Tijdens de vele reizen die mijn vrouw en ik in deze beide buurlanden van de EU maakten, 5

constateerden wij meer dan eens dat de levensomstandigheden in Moldavië en Oekraïne, vooral op het uitgestrekte platteland, zeer veel gelijkenis vertonen met de situatie zoals wij die in 2000 in Roemenië hadden aangetroffen. Gerichte, kleinschalige, met betrouwbare partners georganiseerde, en goedbegeleide hulp, die transparant wordt verantwoord, kan groot verschil maken. De Stichting Kinderen in Nood heeft dit al vele jaren op meerdere plekken in Oost-Europa (en bij noodhulp zelfs ook elders) overtuigend bewezen. Tegen de achtergrond van mijn eigen, hierboven geschetste ervaringen, beschouw ik het als een grote eer voortaan, via mijn lidmaatschap van het Comité van aanbeveling, met deze inspanningen van de Stichting Kinderen in Nood te zijn geassocieerd! Ik verheug mij op de samenwerking. Met vriendelijke groet, Mr Pieter Jan Wolthers, Oud-ambassadeur

Actie in Sint Jansklooster Krantenartikel uit “het oosten” van het land Zoals de meesten wel weten is bestuurslid Eric de Jong in het jaar 2000 verhuisd vanuit Naarden naar Vollenhove, gemeente Steenwijkerland. Ondanks de afstand is hij als bestuurslid bij de stichting gebleven. Eric onderhoudt met name de buitenlandcontacten en regelt en ziet toe op het uitvoeren van projecten en het ter plaatse ontvangen van transporten. Zijn dochter Manon heeft ook een beetje van het “hulpvirus” meegekregen en zij wil graag vanuit de plaats Sint Jansklooster de stichting ondersteunen omdat zij recentelijk mee is geweest tijdens een inspectiereis naar Roemenië, overigens geheel voor eigen reis6

en verblijfskosten. Eric hoopt dat veel jongeren haar initiatief overnemen omdat de aanwas van jongeren in vrijwilligerswerk miniem is. Artikel uit de Steenwijker Courant, 2 juli 2013 Manon Rook en vader Eric de Jong vragen hulp voor de Stichting Kinderen in Nood. Hulp in de vorm van goederen voor Roemenië zoals dekens, handdoeken, rolstoelen en pyjama’s en nog veel meer. Op donderdagavond 4 juli a.s. tussen 18.00 en 20.00 uur kunnen de goederen naar Dorpshuis Sint Janskamp in Sint Jansklooster gebracht worden. ‘Wij hebben nu heel gericht goederen nodig’, vertelt Eric. ‘Op de site www.kindereninnood.nl staan alle goederen vermeld, waar wij behoefte aan hebben.’ De Stichting Kinderen in Nood is in 1990 in Bussum opgericht. Eric heeft zich in het eerste jaar al aangemeld als vrijwilliger. ‘Manon was net geboren en lag als baby in mijn armen toen ik las over de stichting. Ik dacht wat een ellende en armoede daar en ik heb hier een gezond kind. Ik heb direct mijn expertise aangeboden en ik ben na ons vertrek uit het Gooi actief gebleven.’ Eric gaat jaarlijks voor de stichting op pad en na drieëntwintig jaar raakt het hem nog steeds: ‘In 1991 ging ik voor het eerst mee naar Roemenië. Ik heb al veel ellende gezien. Ouders die niet in staat zijn een kind groot te brengen en hun baby te vondeling leggen of zelfs verdrinken in de wc. Ik ben in de riolen geweest waar de straatkinderen leven, in tehuizen en ziekenhuizen waar hygiëne ver te zoeken is. De machteloosheid en het verdriet wat je achterlaat. Dat doet iets met je gevoel, dat is niet te beschrijven. De ellende voor de tv kun je ‘wegzappen’. Wat je daar ziet, dat voel je tot op het bot; op je ziel.’ Manon is opgegroeid met het vrijwilligerswerk van haar vader en ging vorige maand voor de tweede keer mee naar Roemenië. ‘Als pa vroeger net terug was, dan was hij thuis best streng. Ik moest dan mijn bord leeg eten en was er geen snoep in huis. Nu begrijp ik dat. 7

Door zijn verhalen was ik wel voorbereid, toch vond ik het pittig om te zien. In de tehuizen zijn de kinderen weggestopt. Ze kennen geen liefde. Het contrast met hier, vind ik het meest erge’, aldus Manon. Stichting Kinderen in Nood zorgt niet alleen voor een regelmatig transport van honderd kuub goederen. Ook is de stichting actief met het uitvoeren van grotere projecten wat meestal direct verbonden is aan een school of een tehuis. ‘Wij knappen scholen, tehuizen en ziekenhuizen op en bieden alle ondersteuning. Ook dragen wij zorg voor educatie voor de kinderen, zodat zij een vak leren en daarna onder begeleiding aan het werk kunnen. Mocht er iets gerepareerd moeten worden, dan regel ik hier online een bedrijf ter plaatste. Wij hebben contacten met de Roemeense regering en maken afspraken. Als wij bijvoorbeeld varkens schenken, dan wordt er een stuk grond geregeld voor deze varkens. Mij wordt vaak gevraagd of deze hulp wel zin heeft’, zegt Eric. ‘Maar 1% hulp is beter dan 100% medelijden. Het heeft zin en wij blijven terugkomen, ook als het project klaar is.’

Francine’s poppen Onze medewerkster Francine Nuijten maakt van poppen die worden binnen gebracht, complete pakketten. Zij vertelt hierover: “Bij Stichting Kinderen in Nood help ik om ingebracht speelgoed, babyspullen, kerst- en schoolspullen uit te zoeken, compleet te maken en in te pakken. Het leuke is dat ik ook complete pakketten maak voor bij een wieg, wandelwagen of kinderbedje. Bijvoorbeeld door deze op te vullen met beddengoed, verzorgingsproducten, een speeltje, fles, kruik en dergelijke. Thuis maak ik hiervoor ook lakentjes van lappen die binnenkomen. Het resultaat zijn dan echt cadeautjes, fris gewassen en met een strik er omheen! Mevrouw Ria de Groot is al enkele jaren voor de stichting actief met het uitrusten van poppen. Van haar heb ik gezien hoe zij poppen opknapt zodat ze als nieuw, schoon en aangekleed weer een tweede leven krijgen. Dat wilde ik ook doen! Dus met tips en patroontjes van Ria help ik nu poppen opknappen; zo leuk om te doen! 8

We kunnen hierbij best nog wat hulp gebruiken. Dus als u wilt of als u iemand kent die het leuk lijkt om te helpen? U hoeft er niets zelf voor te kopen, er komt genoeg binnen dat we kunnen gebruiken, zoals stof of wol en poppen. Het geeft zo’n goed gevoel als ik dan weer een pop af heb en weet dat ik hiermee een kind blij ga maken!” Francine Nuijten

Werkbezoek aan Hongarije In april 2013 bezochten Nijs en Agnes Brouwer dominee Gusztáv Fodor in Hongarije. Fodor is predikant in Tiszaszentimre en hij verdeelt altijd de vrachten die wij naar Hongarije sturen. Bij het uitladen maakt hij gebruik van het kerkelijke netwerk van vrijwilligers van de Hungarian Reformed Church Aid in Tiszaderzs. De eerste dag dat wij met Gusztáv op pad gingen was naar een familie (opa en oma) die vorig jaar 4 kleine kinderen in huis kregen omdat de ouders door extreem drankgebruik waren overleden. Deze mensen verzorgden al een oude moeder en nu plotseling ook nog 4 kinderen. Dit alles zonder enige extra bron van inkomsten. Wij brachten hier voor de kinderen nieuwe schoenen en pakketten groentezaden. Wij vervolgden onze reis naar een mijndorp, dat wij verleden jaar ook bezochten. Voor de kinderen van dit dorp hebben wij schoenen bij ons en voor de ouders pakketten groentezaden. Na dit bezoek gaan wij naar het dorp Ifej, dat 6 kilometer verderop ligt. Van de laatste vracht zijn hier de schoolmeubelen terecht gekomen. Een afvaardiging van de Midnight Call Mission, van de regionale krant en de burgemeester van het mijndorp gingen die dag met ons mee. De Midnight Call Mission verzorgt sinds 3 jaar voor de kinderen van dit dorp een warme maaltijd. Tot die tijd hadden de kinderen nog nooit vlees gegeten omdat dat te duur is voor de arme gezinnen die in dit dorp wonen. De schoolmeubelen stonden prachtig, waren door de ouders schoongemaakt en over de klassen verdeeld. ’s Middags stond er een verpleeghuis en bejaardenhuis in Budapest op het programma. Het verpleeghuis verkeerde in erbarmelijke staat. Hier verblijven veel arme ouderen. Het ziet er vooroorlogs uit en alles is versleten. Het hoofd van de verpleging is dankbaar voor alles wat zij krijgt, 9

in het bijzonder de pillendoosjes en lippenbalsem die zij van Kinderen in Nood mocht ontvangen. Hier is nog veel hulp nodig. Na een korte rustpauze bezoeken wij het bejaardenhuis Empathia. Het is gevestigd op de tweede en derde etage in een zeer armmoedig uitziend flatgebouw waarin allerlei mensen leven en wonen. In dit huis zijn bedden en matrassen gebracht. Deze stonden in mooi opgeknapte kamers. De kamers worden door het personeel of enkele vrijwilligers zelf opgeknapt, voor zover dat mogelijk is. Er hing een hele fijne sfeer, het personeel is sympathiek en geeft veel liefde aan de 160 zeer arme ouderen. Maar …… er is hier nog veel nodig. Na onze laatste nacht in Budapest vertrekken wij de volgende dag naar Tiszaszentimre. Onderweg bezoeken we nog diverse projecten. We gaan naar het ons bekende ziekenhuis in Solznok met 1.200 bedden en werden zeer warm ontvangen door de directie. Door de hulp van Kinderen in Nood en door de inspanningen van het ziekenhuis zelf was hier veel verbeterd. Je zag op de afdeling psychiatrie mooie opgeknapte kamers met bedden uit Bussum. Mensen met nette nachtkleding, hele gordijnen voor de ramen enzovoort. Er was zelfs buiten geschilderd. We bezochten hier ook de kinderafdeling. Waar moeders leren om met hun baby om te gaan, zoals voeden, en verzorgen. Markant detail: bij de ingang van de kinderafdeling staat in een aparte ruimte een verwarmde couveuse waar men kinderen (vaak ’s nachts) te vondeling legt die niet gewenst zijn bij zigeunerfamilies. ’s Middags bezoeken wij een ziekenhuis in Korcag. Ook hier is de afdeling psychiatrie het kindje van de rekening. Men is heel blij met alle hulp uit Bussum, vooral de dozen van het AMC voor de eerste hulp. Hierna nog even snel naar een huis met 90 zeer ernstig geestelijk gehandicapte jongeren in Banholmag. Het ontving 19 bedden en extra matrassen. Dat was ook hard nodig. De bewoners worden er liefdevol opgevangen en verzorgd maar …. er is nog heel veel nodig. Dit huis verdient extra aandacht van Stichting Kinderen in Nood. Aan het einde van deze dag is er een ontmoeting met een aantal sociale werkers die 10

rondom het bejaardenhuis van Gusztáv hand en spandiensten verrichten. Het zijn hoofdzakelijk mensen in de bijstand. Normaal krijgen zij € 10,00 per week, maar als zij helpen en 6 uur per dag werken ontvangen zij € 40,00 van de gemeente. ’s Avonds is er een bijeenkomst van diverse gastoudergezinnen. Dit zijn gezinnen die naast de zorg voor hun eigen kinderen ook nog zorgen voor pleegkinderen. Deze gezinnen hebben het niet zo breed maar willen toch een kind opvangen. De gezinnen worden door Gusztáv en Evert opgeleid om deze kinderen het sociale leven vanuit het geloof eigen te maken. De kinderen genieten van de knuffels, en kleding die ze zelf mochten uitzoeken. Alles verloopt in rust en af en toe hoor je spontane uitroepen van “O, wat mooi!”. De volgende morgen gaan we naar een bejaardenhuis en school in TiszaFüred. We worden hier door een grote delegatie bobo’s ontvangen die zich allemaal erg belangrijk vinden. 1. De directie van het bejaardenhuis 2. De burgemeester met een zeer uitgebreide toespraak 3. Schoolleiding (directeur en leerkracht) die een kinderopvang bouwen en hiervoor meubelen enzovoort willen hebben. 4. De leiding van een sociaal centrum waar we verleden jaar geweest zijn. Als wij daarna in een huis in Tiszafüred komen waar zwaar geestelijk gehandicapte jongeren verblijven, worden we hartelijk ontvangen. Dit huis heeft van de laatste vracht 2 busjes vol materialen en kleding ontvangen. Wij brengen daar nu de laatste 10 zakken witte AMC kleding en 10 pakjes groentezaden, die zij met behulp van bewoners op een eigen stukje grond gaan bewerken en verbouwen. Zij hebben ook een paard, koeien, varkens, kippen enzovoort. Na een goede nachtrust gaan we op weg naar de vriendin van Aniko en haar echtgenoot die ook predikant is in Törökszentmiklos. Nijs en Gusztáv gaan door naar de school in Mezotür met 550 middelbare scholieren en 300 lagere school leerlingen. Deze hebben meer dan 100 tafels en stoelen ontvangen en dit over 3 klassen verdeeld. Het nieuwe schoolgebouw dat wij verleden jaar hebben bekeken staat nog steeds leeg. De heren komen daarna ook naar de vriendin van Aniko en haar echtgenoot om “hun” kerk te bezichtigen. Hier lag kleding keurig op maat en soort gesorteerd, om zondags verdeeld te worden onder de kerkleden die het niet zo breed hebben. Zeg maar rustig zeer arm. 11

De kerk is naarstig op zoek naar kerkbanken of stoelen. Ons programma van de zondag stond in het teken van de kerkdiensten. Om 8.00 uur vertrokken we met Gusztáv naar Tiszaderzs voor de eerste kerkdienst. Daarna om 10.00 uur de dienst in Tiszaszentimre die geleid werd door Anikó. Na de lunch gaan wij via Debrecen richting de Oekraïne. Daar brengen we een bezoek aan een collega van Gusztáv die een brandweerkazerne bestuurt en beheert, die een centrum heeft voor ouderenopvang, accommodatie voor activiteiten voor jongeren en die ook nog predikant is. Maandagmorgen bezoeken wij een klein schoolgebouw in een zigeunerwijk waar 25 schoolmeubeltjes staan uit Bussum. Er wordt hier in twee klasjes lesgegeven. Ze zijn blij zijn met het aantal leerlingen (9 kinderen) die ze nu hebben. Deze kinderen zouden anders op straat zwerven en analfabeet blijven. Onze laatste stop is weer bij een collega predikant in Eszeny. Deze is zeer verguld met de sporttas vol sportkleding die wij daar komen brengen. Het is een grote aanwinst voor het plaatselijke voetbalteam. Na een koffiepauze en bezoek aan de kerk en school vertrekken wij richting grens. Na een uur gewacht te hebben mochten we eindelijk de grens over. Nog 3 uur rijden en we waren weer in Tiszaszentimre. Conclusie: het was een zeer druk en vol programma, waar we veel gezien hebben, veel besproken is en waar je bij diverse projecten kunt constateren dat wij als stichting al heel veel goede dingen in werking hebben gezet, maar ……. nog lang niet klaar zijn. Nijs en Agnes Brouwer

12

Transporten In de afgelopen maanden stuurden wij vrachten met hulpgoederen. Op 7 februari en 20 juni naar onze Roemeense vertegenwoordiger Alexandru Vladescu in Buzău. Op 28 februari, 15 maart, 30 mei, 25 juli en 8 augustus naar Gusztáv Fodor in de plaats Tiszaderzs in Hongarije. Op 16 mei ging een vracht naar een reumatologisch ziekenhuis in de Roemeense plaats Cluj-Napoca. En ook voor de revalidatie kliniek in die zelfde plaats waar Alin Vladescu, de zoon van onze Roemeense vertegenwoordiger, werkt. Op onze website www.kindereninnood.nl vindt u onder de kop ‘Transport’ meer informatie en veel foto’s van het uitladen en verdelen van de goederen. In de revalidatie kliniek waar Alin Vladescu werkt, verblijven 70 kinderen van 0 tot 26 jaar met verschillende geestelijke of lichamelijke handicaps. Het doel van het centrum is om de kinderen te laten integreren in de maatschappij, ze te laten revalideren en te voorkomen dat ze in een sociaal isolement terechtkomen. De revalidatie kliniek zou graag de beschikking hebben over een geluidsinstallatie om voor de kinderen die in het centrum verblijven, ter ontspanning een feestje te kunnen geven. Nu moeten zij iedere keer wanneer ze een feestje willen geven iemand met een geluidsinstallatie huren. De revalidatie kliniek kreeg van een Nederlandse sponsor een geldbedrag om ter plaatse een geluidsinstallatie aan te kunnen schaffen. Alin gebruikte de bijdrage om een Yamaha 673 versterker van 500 watt en twee Tannoy 150 watt speakers te kopen. Deze combinatie is prima geschikt voor het doel. Alin bedankt iedereen voor de hulp Alin Vladescu bracht een reumatologisch ziekenhuis, een van de grote ziekenhuizen in Cluj, onder onze aandacht en vroeg of wij dit ziekenhuis willen helpen met meubilair en goederen. Het gebouw verkeert in een slechte staat. Het meubilair is bejaard en de apparaten voor fysiotherapie zijn slecht en zeer oud. Het ziekenhuis heeft dringend behoefte aan een elektrocardiogram apparaat en aan fitness apparatuur. Met het transport van 16 mei gingen hoofdzakelijk goederen mee voor het ziekenhuis. Alin Vladescu liet ons weten dat de spullen van uitstekende kwaliteit zijn, de beste die ze ooit konden krijgen! “De dokters dansen door de kamer, wat een mooie vracht”. De plastic handschoenen, de medische apparatuur, de kleding et cetera. Alles in een super goede staat en direct te gebruiken. De mensen die uitlaadden en ik waren verbaasd over de manier 13

waarop alles was verpakt en geladen. Ongelooflijk hoeveel werk en toewijding jullie stoppen in het verpakken. Ik bedankt alle vrijwilligers. Jullie hebben veel mensen gelukkig gemaakt. Het incontinentiemateriaal komt goed van pas, hier heeft een ziekenhuis om gevraagd. Ik was verbaasd over de kwaliteit van de nachtkastjes, voor een ziekenhuis zijn ze goud waard. De prima kwaliteit fitness apparatuur, de fietsen en de koelkast, hiermee maken jullie veel mensen en centra gelukkig. Ik belde de man zonder benen dat jullie voor hem een scootmobiel hadden gestuurd. Hij was verbaasd en kon wel huilen. Hoe kunnen wij jullie bedanken, de hemel is naar beneden gekomen van geluk. Bedank s.v.p. alle vrijwilligers voor hun inzet. Dit was de eerste keer voor mij en dat ik zo goed geholpen ben. Hiervoor mijn allergrootste dank. Vertel dit s.v.p. aan alle vrijwilligers.” Met vriendelijke groeten,Alin Vladescu In maart 2013 kwam Alin Vladescu op straat een man zonder benen tegen, die zich in een zelfgemaakt karretje met zijn handen voortbewoog. Alin was hiervan onder de indruk. De man vertelde hem, dat hij als alleenstaande ouder een zoon van 14 jaar moet opvoeden. Hij heeft geen benen en ze moeten samen leven van een klein pensioen van 70 euro per maand. Daarvan kunnen ze amper leven. Alin vroeg de man zijn telefoonnummer en vertelde hem dat er mogelijk een kleine kans was dat wij hem konden helpen. Alin vroeg ons of wij alsjeblieft een elektrische scootmobiel konden sturen voor deze man. Een scootmobiel zou zijn leven een stuk makkelijker maken. Bij het transport van 16 mei stuurden wij een scootmobiel mee voor de man. Alin gaf de man de scootmobiel. Hij heeft hem eerst zelf getest om te weten hoe die werkt, zodat hij het de man kon uitleggen. Het is een scootmobiel in een prima conditie met goede banden, de accu vol en een accu-oplader erbij geleverd.

14

De man vertelde, dat hij nooit heeft durven dromen ooit zo’n scootmobiel te krijgen. Hij bedankt iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt. Alin gaf uit het transport de zoon een paar goede schoenen en een beeldscherm en de man een rolstoel.

Ride for Romania Onder de noemer ‘Ride for Romania’ (Rijden voor Roemenië) heeft Alessandro Damino zich ten doel gesteld om geld in te zamelen voor Stichting Kinderen in Nood ten gunste van projecten voor kinderen in Roemenië en Hongarije. Deze projecten zijn met name gericht op het verlenen van hulp aan kinderen die zich in een noodsituatie bevinden, dan wel het verlenen van hulp aan instellingen voor kinderen, waar deze kinderen of instellingen zich dan ook bevinden. Ongeacht rang, ras, stand of overtuiging. Om geld te genereren bedacht Alessandro Damino de ludieke actie om op 25 mei 2013 de 2.200 kilometer van Roemenië naar Nederland te gaan fietsen. De stad Gyula in Hongarije aan de Roemeense grens was zijn startpunt. In 16,5 dagen legde hij een afstand van 2.212,5 kilometer af van Gyula tot Breda. Met een gemiddelde van 134 kilometer per dag. Zijn persoonlijke record was 291 kilometer van Koblenz tot Breda in 20,5 uur. De foto’s die Alessandro tijdens zijn reis maakte zijn te bekijken op flicker.com via de link: http://flic.kr/s/aHsjG22Y42. Het afgelegde traject is gelogd door middel van GPS en is te bekijken op: http://www.sports-tracker.com/#/view profile/alexd1967 Alessandro Damino haalde met zijn fietstocht € 2.504,-- op. Hij bood dit bedrag aan ten behoeve van het project voor het reumatologisch ziekenhuis in de Roemeense stad Cluj-Napoca. Wij danken hem bijzonder hartelijk voor zijn actie en het mooie bedrag. 15

In gesprek met een vrijwilliger Voor haar activiteiten is de Stichting Kinderen in Nood geheel afhankelijk van vrijwilligers. Wie zijn die vrijwilligers eigenlijk, waarvoor doen ze het en waar halen ze hun inspiratie vandaan? In de rubriek “Gesprek met een vrijwilliger” komen zij aan het woord. Deze keer is dat Fred Leenman uit Bussum (68 jaar oud), o.a. belast met de reparatie van technische apparaten, rolstoelen en scootmobiels. Fred is geboren in het Diaconessenziekenhuis in Naarden. Hij woonde tot zijn 6e jaar op de Keverdijk. Toen zijn vader voor de bank werd uitgezonden naar Brazilië, ging Fred natuurlijk mee. Daar groeide hij op en op zijn 12e jaar keerde hij terug naar Nederland. Het gezin Leenman ging toen in Huizen wonen. Vandaaruit ging Fred iedere dag op de fiets naar de technische school in Hilversum. Hij presteerde het om tussen-demiddag even heen en weer te fietsen om thuis te gaan eten! Fred volgde de opleiding automonteur en toen hij daarvoor het diploma had behaald, ging hij werken bij de volkswagendealer van Bussum: de firma Van de Poll aan de Landstraat. Fred beëindigde daar zijn carrière in 2006, na een dienstverband van ruim 41 jaar. Een kleine, aangeboren afwijking aan zijn been was er de oorzaak van dat Fred niet in militaire dienst hoefde. Met dat been kon hij echter wel dansen. Het was dan ook op de dansvloer dat hij zijn Erica ontmoette, met wie hij trouwde en waarmee hij 2 zonen kreeg. Beide zoons wonen in Bussum en zij hebben er voor gezorgd dat Erica en Fred oma en opa zijn geworden. Na zijn pensionnering liep Fred al twee jaar rond z’n huis te zwerven, toen Frans van Breemen een bed voor ‘Kinderen in Nood’ bij hem thuis kwam ophalen. Fred informeerde toen of er voor hem ook iets te doen viel bij de stichting. Frans gaf dat door en kort daarna belde Anny Heerschop Fred met de vraag of hij wilde helpen met het laden van een vrachtwagen. Fred zei onmiddellijk ‘ja’ en sindsdien is hij bij vrijwel elke vrachtwagenlading aanwezig geweest. Maar zijn technische vaardigheid en kennis kon hij daarin niet kwijt. Daarom bood Fred zijn hulp aan bij de reparatieafdeling 16

van de stichting en daar is hij al ruim 5 jaar elke donderdag- en vrijdagmiddag te vinden. Zijn specialiteit ligt in het gangbaar maken van defecte rolstoelen, scootmobiels en rollators. Fred vindt dit werk vooral leuk, omdat er geen druk achter zit; hij kan alles op z’n eigen tempo doen en dat maakt het werk zo plezierig! Een andere specialiteit van Fred is het begeleiden van stagiaires van het Willem de Zwijgercollege, die bij de stichting worden gestationeerd. Hij kan dan zijn kennis overdragen aan jonge mensen. Dat vinden ze fijn vinden, hetgeen blijkt uit hun stageverslagen, waarin Fred vaak met name wordt genoemd. Ook is Fred regelmatig te vinden op de vrachtwagen van de stichting om spullen bij de mensen thuis en in ziekenhuizen op te halen. Enkele maanden geleden moesten 80 ziekenhuisbedden in Friesland worden ingeladen. Helaas kostte hem dat zijn rug. Daardoor loopt hij nu al 10 weken met spierpijn thuis, maar volgende week hoopt hij zich weer in het magazijn te melden. Fred vindt het belangrijk iets te doen voor mensen die het veel minder hebben dan wij, ook al weet hij dat al zijn inspanningen maar een druppel op de gloeiende plaat zijn. Fred houdt van autorijden maar nog nooit is hij achter het “ijzeren gordijn” geweest. Hij had namelijk een gruwelijke hekel aan formaliteiten en al die controles die de communistische regiems destijds uitvoerden. De beste herinneringen bewaart Fred aan het bezoek van dominee Fodor aan het magazijn van de stichting. Die man keek zijn ogen uit, hoe goed het bij ons allemaal georganiseerd is, aldus Fred. Ook de boottocht door de Biesbosch in het kader van het 20-jarig bestaan van de stichting en de jaarlijkse vrijwilligersavond werden door Fred en zijn echtgenote erg op prijs gesteld. In zijn vrije tijd maakt Fred graag lange fietstochten door het mooie Gooi en de natuurgebieden in Flevoland. Hij heeft als hobby ‘modeltreinen’ en daarvoor heeft hij op zolder 2 treinbanen waarop wel 12 treinen tegelijk kunnen rijden. Dat vereist nogal wat technische kennis, waarvoor hij mede een beroep kan doen op zijn zoon die ICT-er is. De komende jaren zal het leed in Roemenië en Hongarije zeker niet worden opgelost. De stichting moet haar werkzaamheden daarom volgens Fred nog een hele tijd voortzetten. Zolang zijn gezondheid het toelaat, zal Fred daarin zijn aandeel blijven leveren. Met dank voor het gesprek. Henk Schilder 17

De Stichting Kinderen in Nood staat onder beschermheerschap van de heer E. Constantinescu, voormalig president van Roemenië en erevoorzitter van onze stichting.

Informatie De Stichting Kinderen in Nood is ontstaan uit particulier initiatief en is op 3 september 1990 opgericht. De stichting staat ingeschreven bij de Kamer van Koophandel te Hilversum onder nummer 41194013. Volgens artikel 2 van de statuten heeft de stichting tot doel: het verlenen van hulp aan kinderen die zich een noodsituatie bevinden en het verlenen van hulp aan kinderen waar ook ter wereld, ongeachte ras, politieke of andere geaardheid. Handelend vanuit een zuiver humanitaire overweging spant de stichting zich in met al haar ten diensten staande middelen het kind te helpen, waarmee kinderleed kan worden verzacht en voorts al hetgeen rechtstreeks of zijdelings verband houdt of daartoe bevorderlijk kan zijn. Alles in de ruimste zin des woords. Naast kinderen zal de stichting tegelijk hulp bieden aan ouderen, zieken en hulpbehoevenden, omdat deze hulp indirect weer ten goede komt aan kinderen. Immers: ouderen zijn een belangrijke schakel bij het opgroeien van kinderen. De Stichting Kinderen in Nood (fiscaalnummer 0079.61.121) is door de Belastingdienst erkend als een Algemeen Nut Beogende Instelling. Uw gift kunt u dus als aftrekpost in uw belastingaangifte opvoeren.

Welke goederen Mits heel en schoon is behoefte aan de volgende artikelen: schoolspullen, computers vanaf Windows 7 en Vista, kleding, mutsen, schoenen, dekens, lakens, borstprotheses, fietsen, rollators, rolstoelen enzovoort. Over goederen waarvan u niet zeker weet of ze bruikbaar kunnen zijn kunt u contact opnemen met: mevr. J.E.M. Heerschop 035-6931219 of mevr. A. Kok 035-6935271.

18

035-

Wilt u een bijdrage geven voor de Stichting Kinderen in Nood? Vul dan bijgaande acceptgirokaart in, of stort uw bijdrage op: Bankrekeningnummer: NL49 RABO 0383 7742 41 of Postbankrekening: NL73 INGB 0006 2178 61 Kamer van Koophandel: S 194013 T.n.v. Stichting Kinderen in Nood Residence Mariënburcht Brinklaan 76 B1 1404 GL Bussum  035-6910502

19