Beste wensen voor 2013!

België - Belgique P.B. 1160 Brussel 16 BC 8565 tweemaandelijks 2de jaargang nr.1 jan. - feb. 2013 P913673 Afgiftekantoor 1099 Brussel X

! M BA

e f i r b s w u e i n OSB

Beste wensen voor 2013! 2013 wordt een bijzonder jaar! Dat we 21/12/2012 overleefd hebben en het einde van de wereld hebben afgezworen, is geen wonder! Het stond immers in de wetenschappelijke sterren geschreven dat alles bij het oude zou blijven. Alhoewel dit niet helemáál klopt: 2013 zal toch een ommekeer betekenen! Vooral voor mij persoonlijk dan, ik ben immers op 12/12/12 (weer een speciale datum!) opnieuw vader geworden. Deze persoonlijke gebeurtenis heeft ook zo zijn impact op OSB. Ik wil mijn talrijke

taken als voorzitter zo goed mogelijk blijven uitvoeren, maar met de gezinsuitbreiding zal dit een aardig staaltje ‘time management’ vergen. Ik vind bovendien dat we een goed bestuur hebben en dat deze personen meer

‘in the picture’ mogen staan. U zal onze Raadsleden dus meer zien op activiteiten én ook in de volgende BAM!’s. Ik zal immers de komende maanden niet steeds zelf voor dit voorwoord zorgen, maar laat onze Buroleden en Raadsleden graag aan het woord. Volgende editie zal Geert Royemans, onze ondervoorzitter financiën, als eerste aan de beurt komen en zich aan u voorstellen. Ik wens jullie van harte een fantastisch 2013 en hoop jullie gauw teontmoeten op één van onze activiteiten! Jimmy Baes, voorzitter OSB

OSB in Flanders Fields Op 10 november 2012 trok OSB met een 50-tal alumni naar Ieper voor de herdenking van Wapenstilstand. We bezochten het vernieuwde ‘In Flanders Fields Museum’, een Brits oorlogskerkhof (zie foto’s), een mijnkrater en een slagveld. We waren onder de indruk van deze dag, vooral dankzij gids Dominiek Dendooven. Bedankt Dominiek!

lid van

Het ‘beddenprotest’ anno 1975 op de VUB De aanleiding voor dit artikel is een foto die gebruikt werd voor de promotie van de VUB-alumnidag ‘Kom terug naar d’unief’ van 22 september en die ook gepubliceerd is in het VUB-jaarverslag “175/40 jaar Vrije Universiteit Brussel”. Je ziet deze foto ook op volgende pagina: hij werd genomen tijdens een studentenprotestactie in juni 1975. OSB-lid Annemie Henkens herkende de foto en vond het een grote verrassing om deze foto te zien. Ze was immers zelf op het protest aanwezig en heeft al die jaren niets meer over de actie teruggevonden. Ze wil daarom OSB graag haar persoonlijk verhaal over deze kwestie vertellen. Annemie Henkens: “Het klinkt nu als iets uit een heel ver verleden, maar in de eerste jaren van de koten van Campus Oefenplein was er nog een strikte scheiding tussen de jongens en de meisjes. Elke entiteit van vier koten en één living/ keuken werd ofwel door vier jongens, ofwel door vier meisjes bewoond, ze was dus nooit gemengd. De meisjes kregen van de VUB-autoriteiten een extra ‘voorkeursbehandeling’: ‘s avonds gebeurde er al eens een controle om te zien of er inderdaad enkel meisjes aanwezig waren in de kamers. Zo werd er op een avond een meisje betrapt met nachtelijk mannelijk bezoek in haar kamer. Het meisje werd prompt van de campus verwijderd. Een serieuze sociale impact voor haar: kom in die tijd met zo’n verhaal maar eens af bij je ouders! Als reactie op de zogenaamde ‘razzia’s’ ‘s avonds in de meisjeskoten is er een protestactie geweest van de kotbewoners, en vooral van de bewoonsters. We hebben toen massaal ons bed en matras op de Generaal Jacqueslaan gesleept. Onze actie heeft een serieuze verkeersopstopping op de Generaal Jacqueslaan veroorzaakt. Een automobilist heeft toen zijn geduld verloren en is door de blokkade van bedden gereden, er vlogen bedden en matrassen door de lucht, maar gelukkig was er enkel stoffelijke schade. Dat heeft nog in de krant gestaan denk ik. Tuurlijk zijn er ook andere acties geweest door de studenten, maar we hebben bij mijn weten maar één keer onze bedden op straat gezet.

Ik zelf heb in ieder geval maar aan één actie deelgenomen en dat was vanwege het beddenverhaal dat ik hierboven verteld heb. Logisch toch, die link?” In het jaarverslag van de VUB staat inderdaad iets anders, namelijk dat het protest gericht was tegen de maatregel dat de koten op de campus werden voorbehouden aan eerstejaars. OSB dook in het VUB-archief en bekeek wat de pers toen over het protest geschreven heeft. En inderdaad: ook daar staat de uitleg van de misnoegdheid over de huisvestiging en de nadelen voor de laatstejaars. Volgens ‘De Volksgazet’, ‘Het Volk’ en ‘Het Belang van Limburg’ van 21 juni 1975 was de reden “de huisvestigingspolitiek van de universitaire overheid op de nieuwe campus”. Verder staat er: “Volgens de studenten tracht de universiteit zoveel mogelijk nieuwe studenten te lokken terwijl de oudere jaren op basis van een nieuw puntensysteem uitgedreven worden.” Nergens wordt met een woord gerept over de scheiding jongens-meisjes op de koten of het meisje dat van de campus is gegooid... Wat Annemie Henkens toch verbaast. Ze zegt hierover: “De versie die de VUB aan de feiten gegeven heeft, was een koude douche voor mij. Ik heb het optreden van de VUB eerlijk gezegd altijd een zwarte bladzijde van haar geschiedenis gevonden... Je verwacht een dergelijk optreden bij de nonnekes, maar toch niet bij een vrijzinnige instelling. Er dient ook wel opgemerkt dat je toen pas op je 21ste meerderjarig was. is mijn verhaal soms wat vaag, maar de gebeurtenis zelf herinner ik me nog als de dag van gisteren...” Dat zal ook wel een rol gespeeld hebben, maar het is geen excuus. Ik heb bovendien al jaren de indruk dat de VUB de feiten liever niet onder ogen wilde komen. Ik was dus aangenaam verrast de foto aan te treffen op de Terugkomdag. Ik zag het als een bewijs dat de VUB haar eigen verleden goed verteerd heeft. Gedane zaken nemen immers geen keer: je kan er maar wijzer van worden... Ik vind het sympathiek dat de OSB aandacht wil geven aan deze al lang vergeten en misbegrepen actie.

Misschien is mijn verhaal soms wat vaag, maar de gebeurtenis zelf herinner ik me nog als de dag van gisteren...” De redenen van de actie zijn dus waarschijnlijk een combinatie van verschillende misnoegdheden: enerzijds de scheiding van jongens en meisjes op de koten en de controles die er gebeurden en anderzijds het puntensysteem waarbij eerstejaars veel meer kans hadden om op de campus op kot te zitten. Maar het fijne weten we er nog niet van.... Het is natuurlijk lang geleden, maar heb je zelf herinneringen aan het protest? Was je er zelf bij in juni 1975 of ken je iemand die er was? Herken je iemand van de foto? Wij weten al dat het meisje vooraan links met de blote schouder Kris Bonnez heet. Verder herkennen Bernadette Mergaerts. wij Frieda Fiers (hetfoto: meisje met de rug naar de lens). Indien je meer info hebt, laat ons dit gerust weten via OSB, 02/644.64.60 of [email protected]. Er werd toen ook met een vlugschrift opgeroepen tot actie, waarschijnlijk werd die uitgegeven door VO of BSG. Heb je een flyer of artikel gespaard van die tijd? Geef ons dan zeker eens seintje.

m V V p V V J G A

Met dank aan Annemie Henkens voor haar persoonlijke foto en het universiteitsarchief van de VUB

AdA5liggend_Opmaak 1 15/02/12 17:15 Pagina 2

Wij zijn er voor jou! Een huisvandeMens is er voor iedereen, dus ook voor jou.

Je kan bij ons terecht voor: Informatie (over ethische en maatschappelijke thema’s) Vrijzinnig humanistische plechtigheden (geboorte, huwelijk, samenwonen, jubilea, afscheid…)

Unie Vrijzinnige Verenigingen vzw

Vrijzinnig humanistische begeleiding (een luisterend oor, een goed gesprek) Waardig levenseinde (wilsverklaring, patiëntenrechten, palliatieve zorg…) Vrijzinnige draaischijf (lokale vrijzinnig humanistische initiatieven en activiteiten) Vrijwilligerswerk

Onze dienstverlening is kosteloos. De huizenvandeMens zijn een initiatief van deMens.nu

deMens.nu Magazine Het deMens.nu Magazine is hét vrijzinnig humanistisch tijdschrift voor de maatschappelijk geëngageerde mens. Om de drie maanden werpt het Magazine een vrijzinnig humanistische blik op de samenleving. Het gaat hierbij over mensen. Over u, dus. U kan een gratis proefnummer aanvragen of u gratis abonneren. Hoe? Stuur een mailtje naar: [email protected] OF schrijf naar: deMens.nu-UVV vzw Brand Whitlocklaan 87 – 1200 Sint-Lambrechts-Woluwe OF telefoneer naar: 02 735 81 92 Met vermelding van uw naam en adres.

Voor meer informatie:

www.deMens.nu

Ooit Student Hanne Deneire

Hanne Deneire Hanne Deneire studeerde psychologie aan de VUB en is de oprichtster van House of Music, een organisatie die mensen wil stimuleren en motiveren door middel van muziek. Dankzij haar werk rond muziek en dementie kreeg Hanne de laatste tijd veel aandacht. Hanne werkte namelijk samen met Studio Brussel voor Music for Life. Hanne daagde o.a. personen met dementie uit om terug een instrument te spelen zoals ze vroeger deden en haar project “De stem van ons geheugen” laat mensen met dementie, hun familie en mantelzorgers opnieuw communiceren door het samen zingen in een contactkoor. Waarom heb je gekozen om aan de VUB te studeren? Waarom specifiek die studierichting? Na mijn vijfjarige studie Compositie aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen had ik nood aan een universitaire insteek en meer wetenschappelijke informatie. Ik was in mijn werk al enkele jaren aan de slag met muziek en hoogbegaafde kinderen en wou dit graag wetenschappelijk kaderen door de studie psychologie. Het was evident om hiervoor naar de VUB te gaan aangezien ik een open en vrije visie wou ontwikkelen en hierin ook op die manier wilde begeleid worden. Welke profs hebben veel indruk op je gemaakt? Het zijn er drie die elk hun onvergetelijke trekjes hadden: de prof statistiek met zijn humor, de prof bedrijfspsychologie met zijn expertise en indrukwekkende manier van les geven en de assistent/prof ontwikkelingspsychologie omdat haar onderzoek erg aansloot bij mijn eigen werk. Wat waren je hobby’s tijdens je studententijd? Mijn hobby (muziek) en mijn studies hebben altijd door elkaar gelopen. Zelfs toen ik nog in het middelbaar zat, spendeerde ik evenveel tijd op de schoolbanken als in de muziekacademie, het orkest of in de opera. Er is eigenlijk geen duidelijke grens of afbakening waar het

werk eindigt en waar de hobby begint. Het is gewoon een passie. Wat was je mooiste moment op de VUB (zowel studiegericht als buiten de studies)? Een heel fijne ervaring is het bezoek dat we aan Agfa Gevaert hebben gedaan in het kader van een groepswerk. Dit groepswerk was aardig gelukt wat voor mij geen evidentie is maar ook de ontmoeting in zo’n bedrijf geeft je toch een beter idee over hoe dat stukje van de wereld draait. Het grappige was dat ze aan het einde van het (studenten)gesprek mij bijna een job aanboden en dat gaf vertrouwen in wat ik aan het doen was. Psychologie studeren was de juiste keuze. De ontmoeting met de studenten, met bepaalde proffen en enkele uitdagende taakjes hebben het tot een onvergetelijk studiejaar gemaakt. Wat was je moeilijkste moment op de VUB (zowel studiegericht als buiten de studies)? De combinatie studeren-werk was bijna onmogelijk. Ik heb het dan ook niet zo lang kunnen volhouden. Als je moet kiezen tussen een compositie schrijven voor een buitenlands ensemble en een cursus uit het hoofd leren voor een examen, wringt dat. Er was gewoon niet genoeg tijd en te veel liefde voor de muziek. Ik wou ze allebei maar dan moest een dag uit meer dan 24u bestaan. Stoppen was dan uiteindelijk de enige mogelijkheid en daarmee het moeilijkste moment. Wat is/was je favoriete café? Ik ga niet vaak op café, maar ik houd wel van het Grand Café aan de Singel in Antwerpen. Je kan er lekker ontbijten, het is er gezellig met veel licht en ideaal om te vergaderen of ’s avonds na te praten over een concert dat je hoorde. Heeft de VUB je (vrijzinnige) overtuiging beïnvloed? Ik ben vrijdenkend zolang ik me herinner. In mijn lagere schooltijd heb ik alvast een hevig gevecht gevoerd met de school en m’n moede toen ik mijn communie niet wilde doen, omdat ik niet in God en de kerkfabriek geloofde. Maar door de VUB heb ik deze overtuiging wel beter leren plaatsen in een maatschappelijk kader. Zou je opnieuw aan de VUB studeren? Direct en ik zal het mijn zoon zeker ook aanraden!

Jeanine Lambrecht OSB-erelid 2012 Tijdens het jaarlijkse Vriendenmaal, dat dit jaar in februari plaatsvindt, huldigen we de ereleden 2012: Jim Van Leemput, Luc Vanhee en Jeanine Lambrecht. In deze BAM! kijken we, samen met Emeritus hoogleraar Jeanine Lambrecht in de kunstgeschiedenis, terug op haar loopbaan waar de ijskelders in Oudergem niet in mogen ontbreken. Hoe bent u ooit begonnen aan de VUB? Ik kom uit een vrijzinnig Brugs nest en heb altijd officieel onderwijs gevolgd, wat in die tijd vrij uniek was, zeker in een katholieke omgeving. Bewust gekozen voor de VUB, begon ik in 1963. Ik wou eigenlijk architectuur studeren, maar als meisje kon dat zomaar niet. Mijn ouders zagen het niet zitten en zodoende begon ik met mijn kandidatuur wiskunde, maar stiekem wist ik toch over te schakelen naar architectuur. Ik was geslaagd voor het ingangsexamen architectuur en mijn ouders wisten van niets (lacht). Uiteindelijk zijn ze dat natuurlijk te weten gekomen, maar ik kreeg niet de nodige steun om mijn studies verder te zetten. Kort daarna werd ik zwanger en moest gaan werken. Bij een gerenommeerd architectenbureau op de Louizalaan leerde ik de praktijk kennen en ontdekte de harde wereld. Creativiteit kwam weinig aan bod, daar waar politieke en commerciële belangen en zelfs vormen van corruptie de bovenhand hadden. De ervaring deed me beslissen om terug te gaan studeren en als werkstudente aan de nieuw opgerichte VUB kunstgeschiedenis te gaan studeren. Geen gemakkelijke beslissing voor die tijd, ook financieel-technisch gezien niet. De OSB gaf me destijds een studielening, hetgeen ik niet vergeten ben en mij steun gaf. Bij mijn afstuderen in 1974 was er het geluk om te kunnen beginnen als assistente aan de VUB. Na mijn doctoraat, werd ik hoofddocente en kon ik mijn carrière verder uitbouwen aan de universiteit. Hoe bent u betrokken geraakt in het onderzoek naar de ijskelders? De VUB werd toevallig eigenaar door de aankoop van een garage aan de Waversesteenweg, waaronder de kelders zich bevonden. Men had niet direct door wat het was, maar al snel werd duidelijk dat de kelders in de 19de eeuw gebouwd zijn om ijs te bewaren. Veel mensen denken dat het ijs gebruikt werd voor het bewaren van voedsel, wat onjuist is. Er waren andere goedkopere methoden, het ijs uit de ijskelders werd vooral gebruikt als luxeproduct voor de mensen die hun drank wilden koel houden, alsook in de geneeskunde en in de industrie.

In 1980, bij de ontdekking waarvoor de kelders werkelijk dienden, wou de VUB ze laten beschermen, wat in die tijd in Brussel niet evident was. Er werden meerdere stappen gezet door de Gewestvorming. Het Brussels Hoofdstedelijke Gewest kreeg uiteindelijk het zeggenschap over haar eigen Monumentenzorg. In mei 1993 werden de ijskelders officieel beschermd met een monumentstatus. In 1995 werd ik dankzij de toenmalige rector Els Witte betrokken bij de ijskelders. Ze vroeg me om hulp en bij mijn bezoek aan de kelders was het liefde op het eerste gezicht! Tot de dag van vandaag heb ik me over de ijskelders ontfermd. Het onderzoek naar de ijskelders is afgerond, maar worden ze ook toegankelijk? In 2003 heeft de VUB beslist om de gronden te verkopen. In de geplande nieuwbouw op de site is 200m² voorzien om in te richten als ontvangst- en documentatiecentrum. Bezoekers zouden de kelders kunnen bezoeken en ingelicht worden over de functie, de geschiedenis en wetenschappelijk onderzoek naar ijskelders in het algemeen.

Tien jaar later is er niets van het project verwezenlijkt en ben ik voor de VUB een soort vrijwillige waakhond over de ijskelders. Ik ben constant bezig geweest de kelders heelhuids uit de verschillende avonturen te halen. Eén van de problemen is dat men bij de bescherming van de kelders in 1993 niet vermeld heeft dat het gebied er rond gevrijwaard moest blijven om het gevaar van instorting te voorkomen. De constructie is zeer broos vanwege het onstatische geheel, bestaande uit bakstenen gevoegd met kalkmortel (gemalen schelpjes, zand en water). Het bepalen van de vrijwaringzone was bepaald geen sinecure. Een tijdrovende ingenieursstudie waarbij men gebruik maakte van de nieuwste computermodellen kwam uiteindelijk uit op een zone van vier meter zeventig. De bouwer van de ijskelders had destijds zelf vijf meter aangehouden. Dus op dertig centimeter na was dit perfect berekend, dat is amper een foutenmarge van tien procent! Ik vind dit als kunsthistorica een mooi voorbeeld van dat we bescheiden foto: Bernadette Mergaerts. Kennis werd moeten zijn tegenover onze voorouders. toen overgegeven van generatie op generatie. Naast de gevaren voor de constructie spelen er vele andere belangen mee, zoals die van projectontwikkelaars, de politiek en de juridische- en veiligheidsaspecten, die de realisatie hebben opgehouden. Zit er schot in de zaak? Ik verwacht eerstdaags een uitspraak over wat er gaat gebeuren met het bouwproject. Het is crisis, dus heb ik geen idee wat het zal worden. Ik hoop dat ik het eindresultaat nog mee mag maken en dat we schoolkinderen kunnen ontvangen. Daarnaast heb ik nog een waslijst aan unieke en interessante projecten die er zouden kunnen doorgaan, zoals artistieke zaken of muzikale projecten. Voorwaarde is dat alle projecten een meerwaarde moeten zijn voor de ijskelders, zodat de unieke artistieke waarde en architectuur van de kelders tot zijn recht komen. Kunnen we de ijskelders bezoeken? De omstandigheden zijn niet gemakkelijk, maar er zijn mogelijkheden. Met toestemming van de huidige eigenaar en dankzij de verzekering van de VUB, kan ik kleine groepen rondleiden.

Wat vindt u van de architectuur op de Etterbeekcampus? Er werd door de VUB en de ULB gezamenlijk een wedstrijd uitgeschreven. Als winnaar kwam een gebouw uit de bus met een S-vorm, die de huidige twee campussen zou omvatten en waar elke universiteit één S-kant van zou innemen. Helaas kwam er een kink in de kabel en werd het Oefenplein in tweeën gesplitst. De ULB trok zich terug uit het project en de VUB ging verder met een half ontwerp en beperkte financiën, waardoor het oorspronkelijke concept niet tot zijn recht kwam. In de jaren zestig stond de wagen centraal en dit zag je ook terug in de bouwprojecten. Zo is het rectoraatsgebouw loodrecht op de boulevard gezet, zodat je vanuit de auto direct het gebouw in zijn volle glorie ziet staan. Je kwam toe met je auto op de campus, je parkeerde in de ondergrondse parking, ging met de lift naar boven en al het voetgangersverkeer zou gaan over een Esplanade rondom de S-vorm. Wat weet u van het rectoraatsgebouw? Ook dit gebouw is een verhaal van opeenvolgende besparingsmaatregelen. Ondanks al deze bezuinigingen vind ik dat de architect toch een heel mooi resultaat neergezet heeft, chapeau! Renaat Braem had een heel ander gebouw voor ogen, één dat veel beter beantwoordde aan de comforteisen. Maar hij heeft moeten inboeten waardoor er nu allerlei problemen zijn, onder andere met de isolatie van de ramen. Voor Braem was de opdracht een hele eer en hij had voor ogen om de tempel van de wetenschap te bouwen. We hebben 900 schetsten van het rectoraatsgebouw van hem gevonden, eerst dacht hij aan iets ronds, maar dat was hem te christelijk. Hij heeft daarom geopteerd voor de ellips, als symbool voor de dynamiek. De budgettaire beperkingen hebben het gebouw letterlijk kleiner gemaakt. In den beginne had Braem de vorm van een gecanneleerde Griekse zuil voor ogen. De ramen zouden hierbij in de cannelures verwerkt worden en bovenaan elk raam zou er een soort luifel komen waardoor je automatisch een zonnewering had. Nu kampt het gebouw nog altijd met problemen aan de westzijde omdat er geen zonnewering is.

Je lidgeld voor 2013 al betaald? Waarschijnlijk kreeg je een brief in de bus met de vraag je lidmaatschap te verlengen. Deed je dit nog niet? Stort dan snel je bijdrage zodat je geen enkele BAM! mist! Dit kan op het gekende rekeningnummer BE33 0353 7600 1646 met de vermelding van je voor- en achternaam en ‘lidgeld OSB 2013’. Voor 30 euro ben je een heel jaar lid, voor 2,5 euro extra steun je VO, voor 7,5 euro UAE. Partners zijn allebei lid voor 45 euro. Hartelijk dank voor je steun!

Binnen in het gebouw is er met spiralen gewerkt om de dynamiek weer te geven. Het idee was een openlandschapskantoor, wat in die tijd heel vooruitstrevend was, te vooruitstrevend want de personeelsleden eisten eigen kantoortjes. Dergelijke aanpassingen zorgden ervoor dat het gebouw niet werkt. Als een project niet uitgevoerd wordt zoals het oorspronkelijk geconcipieerd is dan functioneert het niet! Verder had Braem voor ogen om een doorlopende muurschildering van onder naar boven in het gebouw te maken. Er zit reeds een halve kilometer muurschildering in het gebouw, dat moet je echt eens gaan zien! Op het gelijkvloers is de kosmische energie afgebeeld, op de eerste verdieping het ontkiemen van het leven, dan op de volgende verdieping het ontstaan van de planten en de dieren, vervolgens de opkomst van de mens, op de vierde verdieping de strijd van de mens voor zijn vrije ontwikkeling en op de vijfde verdieping, waar het rectoraat zit, de harmonie van de vrije mens in een vrijdenkende en creatieve omgeving, met tegenover de deur van de rector de uil, de uil van Minerva: symbool voor de wijsheid. Het monument is nu beschermd en we proberen het gebouw terug te brengen naar zijn oorspronkelijk concept, ook al weten we dat dit nog jaren kan duren. We beginnen op de eerste verdiepingen met de kantoortjes uit te breken en de centrale open hall met zijn mooie keramische vloer in de VUB-kleuren, wit, blauw en oranje, in ere te herstellen. We hopen dat de personeelsleden van de andere verdiepingen zo jaloers zullen zijn, dat zij zullen zeggen: ‘we willen ook zo’n open, lichte ruimte!’ Personeelsleden staan nu meer open voor een openlandschapsstructuur. Daarnaast is het economischer en gemakkelijker met laptops. Hoe bent u verder nog in contact gekomen met de OSB? Wel, ik vond dat OSB onvoldoende studenten aantrok. Niet iedereen komt naar de VUB uit ideologische overtuiging en je moet dus meer naar de basis trekken.

Ik heb begin jaren tachtig het initiatief genomen om een eigen alumnivereniging op te richten, de Brusselse oudstudenten kunstgeschiedenis en archeologie (BOKA), en daar waren alle afgestudeerden lid van! Wij vroegen een kleine bijdrage en organiseerden veel. En zo zijn er veel initiatieven geweest van andere kringen en die functioneerden wel goed. Samenwerking met OSB kwam niet echt van de grond, want men wilde dat onze leden eerst lid werden van OSB en dat zagen de meeste niet zitten. Inmiddels is er een betere en soepelere samenwerking met het centrale OSB en de lokale initiatieven. Nadat ik mijn voorzitterschap liet vallen is BOKA spoedig uiteengevallen. De vraag was ook minder geworden onder alumni om een specifieke vrijzinnige club te hebben. Dat is ook een reden waarom mensen minder lid worden van OSB, wat ik jammer vind. Zelf ben ik eigenlijk ook niet zo’n ‘verenigingsmens’, ik zit bijvoorbeeld niet in het OSB-bestuur. Ik heb al zoveel moeten vergaderen en ben dat beu. Wat ik altijd het belangrijkste vond is de overdracht van kennis, naar mijn studenten toe. Daar heeft mijn carrière misschien iets onder geleden. Ik vond mijn studenten, mijn functie naar de maatschappij en dat ik me voor de stad Brussel kon inzetten belangrijker. Ik ben fier op mijn verwezenlijkingen voor de Brusselse architectuur. Vindt u dat OSB uitgesproken vrijzinnig dient te zijn? Ja, ik vind dat toch één van de karakteristieken van de OSB, dat is uitermate belangrijk. OSB is één van de laatste boegbeelden voor het uitstralen van vrijzinnigheid. De evolutie van de VUB is daaraan tegenovergesteld, wat ik met lede ogen aanzie. De VUB stelt zich nu meer open, waardoor de vrijzinnigheid naar de achtergrond verdreven wordt. In mijn tijd moesten wij nog het principe van vrij onderzoek ondertekenen. Ik ben misschien ouderwets hierin, maar ik hou mijn hart vast mocht de OSB beslissen om een gewone, brede alumnivereniging te worden. Mijn persoonlijke visie is dat OSB de vrijzinnigheid moet blijven uitdragen daar waar de VUB zich richt op een generiek alumnibeleid. Maar hoe moet je het de mensen duidelijk maken dat er twee alumniverengingen aan de VUB zijn? Ik zie daar niet direct een oplossing voor. Mogelijk kan het vrije denken meer benadrukt worden. Mocht de OSB beslissen een algemene alumnivereniging te worden dan zou ik het begrijpen, maar het zou me aan het hart gaan.



Activiteitenkalender

AGENDA voorjaar 2013 OSB

T h e aT e r d e W a a N z i N S T e LT V O O r :

De Groote Vakantie “de Groote Vakantie”. auteur/regisseur edgard eeckman maakt daarin het recht op een waardig levenseinde bespreekbaar door het gebruik van de nodige zwarte humor en ironie. de regisseur deed onder meer een beroep op de deskundigheid en ervaring van oncoloog Wim distelmans om een geloofwaardig toneelstuk af te leveren.

vrijdag 25/01 Brussel Nieuwjaarsreceptie VUB (ism VIrBr en OSAB)

8 februari 2013 > 20u Beursschouwburg, A. Ortsstraat 20-28, 1000 Brussel

vrijdag 8/02 Brussel Theater: De Groote Vakantie (ism deMens.nu Brussel) dinsdag 12/02 Antwerpen Vrijdag 12 september 2011 - 15:00u. Klassieke inzichten, inzicht in kunstvervalsingen klassiek (1)

Inkom: 10€, betaling ter plaatse. de opbrengst gaat integraal naar het supportief dagcentrum TOPaz

inschrijven via huisvandeMens Brussel T 02 242 36 02 of [email protected]

Met steun van de Instelling Morele Dienstverlening Brussel.

een initiatief van

vrijdag 22/02 Brussel

Maandag 17 september 2011 - 16:00u. Vriendenmaal Je eigen drugslab (huldiging ereleden 2012) Gevangenis St. Gillis

dinsdag 12/03 Antwerpen Vrijdag 12 september 2011 - 15:00u. Klassieke inzichten, inzicht in kunstvervalsingen klassiek (2) Museum Voor Scone Kunsten Maandag 17 september 2011 - 16:00u. woensdag 13/03 Brussel Je eigen drugslab Brussels Career Event (ism VIrBr) Gevangenis St. Gillis

zaterdag 16/03 Brussel

Vrijdag 12 september 2011 - 15:00u. AV + Bezoek Bozar (ism OSAB) kunstvervalsingen Museum Voor Scone Kunsten

25/03 tot 29/03 Brussel Week van de Verlichting Maandag 17 september 2011 - 16:00u. Je eigen drugslab Gevangenis Gillis Brussel zaterdagSt.23/03 Campusevent Jette Vrijdag 12 september(ism 2011OSAB) - 15:00u. (en campusquiz) kunstvervalsingen en Etterbeek Museum Voor Scone Kunsten vrijdag 05/04 Brussel Maandag 17 september 2011 - 16:00u. Duikinitiatie Je eigen drugslab Gevangenis St. Gillis

dinsdag 09/04 Antwerpen Klassieke inzichten, Vrijdag 12 september 2011 - 15:00u. kunstvervalsingen inzicht in klassiek (3) Museum Voor Scone Kunsten Maandag 17 september 2011 - 16:00u. Je eigen drugslab Gevangenis St. Gillis Vrijdag 12 september 2011 - 15:00u. kunstvervalsingen

Word ookKunsten lid van OSB Museum Voor Scone

COLOFOON

op Facebook!

COLOFOON COLOFOON

Organisatie: huisvandeMens Brussel i.s.m. Humanistisch-Vrijzinnige Vereniging Brussel (HVV), De Maakbare Mens, Oudstudentenbond VUB (OSB), Uitstraling Permanente Vorming (UPV), UZ Brussel (TOPAZ), Willemsfonds Brussels Hoofdstedelijk Gewest

VU: Sylvain Peeters – Oude Keulseweg 220 – 1933 Sterrebeek Onder auspiciën van U.V.V. vzw – Brand Whitlocklaan 87 – 1200 Sint-Lambrechts-Woluwe

Museum Voor Scone Kunsten

Oudstudentenbond VUB Triomflaan 40 1160 Brussel [email protected] – 02/644.64.60 Verantwoordelijke uitgever: Jimmy Baes Design: Sam Weckx