augustus Officiële opening Door de Champagne streek deel 3 Jan Rauwerdink Regatta

Juli/ augustus 2014

Officiële opening Door de Champagne streek | deel 3 Jan Rauwerdink Regatta

WINDstilte

juli 2014

jachthaven en clubhuis watersportvereniging De Ank Stokhorstweg 2, Doetinchem telefoon 0314 32 53 83

inhoud Goede start! Pieter Wieman

pagina 3

Wim Boesveld voorzitter

Akte van Bekwaamheid Antonia Struik

pagina 4

Meindert Wijnberg secretaris en ledenadministratie mobiel 06 222 03 482 [email protected]

Activiteiten 2014

pagina 5

Wijzigingen in het ledenbestand

pagina 5

Door de Champagne, deel 3 Aad en Elly van den Bos

pagina 6

Bezem in de Mast

pagina 10

Cees Wien bestuurslid commissaris berging en materieel telefoon 06 302 61 417

Officiële opening

pagina 13

Rutger Hendriksen bestuurslid

Geslaagd openingsfeest

pagina 16

Leon van Hees bestuurslid

Mosterdtocht 2014

pagina 19

Een roeitocht in Estland Pieter van Vemde

pagina 22

BBQ voor de bouwvrijwilligers

pagina 24

Jan Rauwerdink Regatta

pagina 27

Pieter Wieman voorzitter en havencommissaris

Ruud Wissink penningmeester [email protected] Geert-Jan Kettelarij jeugdcommissaris en jeugdzeilen telefoon 06 4252 6332 [email protected]

Jan Bol bestuurslid en roeicommissaris e-mailadres bestuur [email protected] -----------------------------------Martijn Menschaar clubhuiscommissaris telefoon 0314 33 29 28 [email protected] Jan en Lonneke Bol redactie Windstilte [email protected] website: www.wsvdeank.nl

2

Goede start! De opening van ons nieuwe clubgebouw (‘clubhuis’ doet geen recht aan wat er nu staat) was in alle opzichten een succes. Op de eerste plaats was er het feit dat de Commissaris van de Koning persoonlijk de opening kwam doen. Hij werd vergezeld van onze nieuwe burgemeester Joosten en wethouder Drent. Leuk was dat alle drie deze officials uitvoerig aandacht hebben besteed aan de rol van Henk en Stien. Allen waren enorm onder de indruk van de lange staat van dienst. Ook het feit dat het nieuwe clubgebouw is gerealiseerd zonder subsidie werd door de aanwezige bestuurders zeer gewaardeerd. “Dat zou vaker moeten gebeuren” merkte een van hen op. Voor de vrijwilligers die dit mogelijk hebben gemaakt was er eind juni een apart feest: een bouwers-BBQ. Op de tweede plaats was er het openingsfeest voor de leden. De opkomst was enorm en wat we allen zeer op prijs stelden is dat we gezichten zagen die we lang niet op De Ank hadden gezien. Bijzonder was verder de huldiging van Henk en Stien. Voor hen betekent de ingebruikneming van het nieuwe clubgebouw de afsluiting van een bijna 47-jarige periode. Het bestuur - en naar ik aanneem ook de leden - zijn blij dat Henk bereid is om met een iets lagere intensiteit, mee te blijven werken. Op de derde plaats markeert de opening van het nieuwe clubgebouw een nieuwe fase in het bestaan van De Ank. Een van de taken van het bestuur is om na te denken over de toekomst van de vereniging en om lijnen naar de toekomst uit te zetten. In ons economisch systeem is groei onontbeerlijk. Dat geldt ook voor De Ank. Vraag is alleen wat er moet groeien. Uitbreiding van ligplaatsen is niet mogelijk. Wat wél nog kan worden uitgebreid is de roeivloot. Dat wordt dan ook het speerpunt in de toekomststrategie van onze vereniging. We willen het aantal roeileden verdrievoudigen. Volgens gegevens van de Koninklijke Nederlandse Roeibond (KNRB) is het potentieel daarvoor in onze regio aanwezig. Het nieuwe clubgebouw is een goede aanleiding om de komende maanden allerlei groeperingen en clubs waarbij mogelijke toekomstige roeiers aanwezig zijn uit te nodigen voor een kennismaking. Daarnaast hopen we ook dat u als leden zelf initiatieven ontplooit om nieuwe roeileden aan te brengen. Dit alles betekent niet dat de andere leden naar de tweede plaats verhuizen. De Ank blijft op de eerste plaats een watersportvereniging waarvan de meerderheid bestaat uit eigenaren van motorboten en daarnaast een kleine vaste kern van zeilers. Dat is de kurk waar de vereniging op drijft en die houden we dus in ere! Pieter Wieman voorzitter WSV De Ank

3

Akte van bekwaamheid Het zindert op het vlot. Er gaat wat gebeuren. Er wordt een roeiboot in het water gelegd. Twee leerlingen doen dit naar behoren. In de goede volgorde. Ze zijn geconcentreerd en niet meer af te leiden! Twee coaches staan op gepaste afstand. Het is zover! Eindelijk! We staan gezusterlijk naast elkaar. Carolien en ik. Ook door ons gaan emoties. Met veel plezier hebben we deze twee begeleid en we zien ze graag slagen. Zover is het nog niet. Om de beurt moeten ze laten zien te kunnen roeien en sturen. Miguel, de examinator, is streng doch rechtvaardig. Ook weet hij dat er in leerlingen veel tijd geïnvesteerd wordt. Het is geen geintje! Het lijkt zo simpel maar dat is het niet! Roeien, bedoel ik. Deze twee zijn goed bevonden maar het echte feest moet nog beginnen. Om er meer plezier aan te beleven is ervaring nodig. Veel roeien dus! En vooral aan de techniek blijven werken. Die dag was het prachtig weer maar dat is het lang niet altijd. Een flinke bries vraagt al veel meer techniek, kennis en daadkracht en die komt er door ervaring op te doen. Daar kunnen we elkaar bij helpen! De vereniging heeft er in een vrij korte tijd ongeveer 15% nieuwe roeileden bij die afgeroeid zijn en die hun weg zoeken op het water. We zijn blij met de nieuwkomers! Wanneer ze ontdekken dat roeien een prachtige sport is en ze zich willen bekwamen, kunnen ze dat weer aan anderen doorgeven. Dat is wat wij, coaches, doen! Toen die twee terugkwamen van hun proeftocht en fonkelende ogen hadden van blijdschap, hadden wij dat ook: goed werk afgeleverd! Er staat weer een nieuwe lichting klaar........varen maar....... Namens de coaches: Carolien, Joep, Lucianne en Antonia

4

Activiteiten 2014 zaterdag 6 september 10.00 uur tweede Optimisten zeillessen najaar zaterdag 13 september 10.00 uur derde Optimisten zeillessen najaar zaterdag 20 september 10.00 uur vierde Optimisten zeillessen najaar zaterdag 27 september 10.00 uur vijfde Optimisten zeillessen najaar zaterdag 4 oktober 08.30 uur Bezem uit de Mast zaterdag 4 oktober 10.00 uur laatste Optimisten zeillessen najaar zondag 5 oktober 10.00 uur zuurkooltocht roeien naar Doesburg zaterdag 11 oktober 09.30 uur Keppelwedstrijden 2014 en boerenkoolmaaltijd zaterdag 11 oktober 17.00 uur sluiting vaarseizoen zondag 2 november 15.00 uur pubquiz in het clubhuis vrijdag 21 november Open Bridge Drive zondag 30 november Sinterklaas middag zondag 11 januari 2015 vanaf 16.00 uur nieuwjaarsreceptie

Frits Wessel schildert de nokbalk van het clubhuis op een hoogte van 8 meter!

Wijzigingen in het ledenbestand De volgende nieuwe leden hebben we vanaf januari 2014 ontvangen: heer H. Boshart, Kees van Heemert (roeilid), heer D. Huurenkamp, heer J. Jager, heer A.H. Lammers, mevrouw B.J. Meijer-Hemink, Aart Mudde (roeilid), Hans Prein (roeilid), heer B. Warrink, heer J.M.G. Willemsen, Overleden is de heer D.J. Elings.

5

Door de Champagnestreek deel 3: van Reims naar Maastricht van 30 mei tot en met 8 juli 2011 Maandag 20 juni gaan we na ontbijt en koffie nog even Reims in voor het kopen van souvenirs, champagne en ‘gewone’ boodschappen. Daarna zwaaien we onze logés uit, tanken water, lunchen en gaan op ‘weg’ naar Berry-au-Bac. Aad dacht de problemen met de koeling te hebben opgelost, maar helaas is dat niet zo. In Berry ‘duikt’ Aad dus weer in de motorruimte. Nu wordt niet alleen de wierpot schoongemaakt, maar ook worden alle leidingen en filters doorgeblazen. Dinsdagmorgen beginnen we dan echt aan de terugreis, want het gedeelte dat we nu gaan varen, hebben we ook op de heenweg gehad. We vertrekken wat later vanwege de regen en het bijpraten met onze Duitse buren, die ons gisteren alle twee zo goed hebben geholpen met aanleggen. Dat was erg prettig, want we moesten eerst, bij gebrek aan bolders, haringen in de grond slaan, voordat we konden vastmaken. Onderweg blijken de koelproblemen nog niet opgelost en gaat onze techneut naar de impeller kijken. Alles wordt weer schoongemaakt en ingesmeerd, maar … aangekomen in Asfeld, besluit Aad dat hij toch echt moet gaan duiken, maar nu onder de boot, waar het koelwater naar binnen komt. En dan blijkt, dat we die stomme ladder toch niet voor niets hebben meegenomen. Die wordt naast de boot in het water gezet (gelukkig is het niet te diep) een touw wordt er naast gehangen en na heel veel enge capriolen kan Aad onder water een heleboel vuil uit de inlaat halen. Dan is er weer tijd en rust om het dorp in te gaan voor een prima supermarktje en voor de bezichtiging van een heel aparte kerk, Saint-Didier, ontworpen in 1680 door een Dominicaan, die ook de bruggen Pont Royal in Parijs en Pont du Marché in Meaux op zijn naam heeft staan. De kerk is in de vorm van een viool gebouwd. Op woensdag blijkt dat onze regenpakken en wat extra droge schone kleren geen overbodige luxe zijn, het regent de hele weg en doordat we nu van laag naar hoog schutten loopt het vuile water van de lijnen onze mouwen in die daardoor niet alleen nat maar ook erg vuil worden In Rethel liggen we weer voor het ‘hok’ waar we op de heenweg ook hebben gelegen. De caravans zijn wel verdwenen, maar de zwervers niet. Wel is nu de informatie open en kunnen we ons met een heleboel leesvoer op de boot vermaken. Tegen de avond klaart het weer op net zoals de dag ervoor en kunnen we nog lang van een mooie lucht genieten. Toch gaat het ook donderdag weer regenen en we besluiten nog een dagje te blijven. Hier hebben we stroom en dat is er bij de volgende halte niet. Bovendien willen we de sluizentrap niet nemen als het erg slecht weer is, want 27 sluisjes achter elkaar met de kap omlaag in de regen is niet zo aanlokkelijk. De verwachting volgens internet is dat het weer beter wordt, dus we wachten maar af. Aad is lekker aan het puzzelen en met een nieuw boek begonnen en ik heb nu de tijd om het verslag te maken, nu met maar liefst twee foto’s want de Franse sim werkt perfect. ’s Middags knapt het weer op en we besluiten om een stadswandeling te gaan maken. Toen we hier op de heenreis ook twee dagen waren, hebben we een ruige fietstocht gemaakt. Nu klauteren we eerst omhoog naar de Belvédère, met inderdaad een prachtig uitzicht over de stad en de omgeving en te midden van een interessant arboretum met allerlei bomen met naam en gegevens erbij vermeld.

6

Daarna dalen we weer af naar de stad om o.a. een bezoek te brengen aan de Eglise SaintNicolas en de barrage om via de bakker thuis lekker rustig koffie mét te gebruiken. Nou, dat rustig valt wel tegen, want voor onze boot en het ‘hok’ hangen luidruchtige, drinkende en hasj rokende jongeren, die pas aan het eind van de middag door de politie worden weggestuurd. Engelse buren, die de dag ervoor in de stromende regen de sluizentrap hadden genomen vertellen over lastige jeugd in Attigny waar wij eigenlijk een tussenstop zouden willen maken vóór de sluizentrap van 27 sluisjes. We besluiten om de volgende dag, als het weer het enigszins toelaat, tóch maar weer vijf sluizen en 20 kilometers extra te varen. Op vrijdag staan we om half 7 op. Het is grijs, maar droog en de hele kap gaat naar beneden. Vlak na Attigny begint het wel een beetje te miezeren en het wordt een dagje met zonnebril/klep op/af, regenkleding aan/uit. Maar het gaat geweldig. Alleen sluis 20 weigert. We bellen op en denken: Het zal wel even duren. Het zonnetje schijnt, we zetten de stoeltjes naast de boot en nemen een lekker kopje thee, maar de sluisdame komt zo snel, dat we in allerijl de spullen weer op de boot moeten zetten en ik in de haast mijn handschoenen laat liggen. En wat denk je? Bij de volgende sluis worden ze me door de sluiswachtster netjes gebracht. Is dat geen service? We varen de hele dag helemaal alleen en na twee sluizen hebben we een geweldig systeem ontwikkeld, zodat we in een recordtijd op het hoogste punt zijn aangeland. In Le Chesne blijven we weer twee dagen liggen, zodat we de tweede dag een fietstocht kunnen maken. Schippers uit Hellevoetsluis vertellen dat jongeren uit Attigny boten met stenen hadden bekogeld. Goed dat wij daar niet zijn gestopt. Tijdens onze fietstocht op zaterdag merken we hoe veel huizen in de kleine plaatsjes leeg staan met dichtgetimmerde of kapotte ramen. Het fietsen valt niet mee. Zelfs mèt ondersteuning in de eerste versnelling lukt het me soms niet om omhoog te komen. Ja, ik weet dat het niet aan de fiets ligt! Omlaag durf ik soms niet, zelfs niet lopend naast de fiets! Arme Aad. Gelukkig blijft het nog steeds een stoere! ’s Middags gaan we weer heerlijk douchen in het ‘hok’ net zoals de vorige keer. Zondags varen we naar Pont-à-Bar om van daaruit via de Maas weer in Nederland te belanden. We hoeven nu alleen maar stroomafwaarts. En dan blijkt, dat het wel degelijk een verschil maakt. Je kijkt heel anders het landschap in. Om Pont-à-Bar te bereiken nemen we vijf sluizen en een tunnel. Wéér weigert een van de sluizen, maar nu kunnen we wel twee theepotten leegdrinken eer er een norse meneer met zijn zondagse visite die lastige klanten komt helpen. Merci bien, monsieur! In Pont-à-Bar mogen we al vast voor de pomp gaan liggen, omdat we de volgende dag toch willen tanken. Hierdoor zijn we maandag al vroeg op weg. Op de heenweg gaven die sluizen nogal wat problemen, omdat we van laag naar hoog moesten en de sluizen erg vuil zijn en er vaak geen plekken zijn om vast te maken, maar van hoog naar laag gaat het een stuk makkelijker. Alleen moet je goed opletten dat je touw niet komt vast te zitten. We leggen aan in Charlesville-Mézière bij een grote camping. Het is bloedheet. Aad improviseert wat met ‘die stomme ladder’ en we kunnen heerlijk afkoelen en zwemmen in het water van de Maas. Dinsdag gaan we al vroeg op pad, want we willen naar een oude basiliek met moderne glasin-lood ramen van een vriend van Picasso. ’s Middags thuis aan gekomen maken we maar weer gebruik van de trap om in het water te komen en af te koelen, ook al beweert onze Engelse buurvrouw dat dat groene water vast niet gezond is. Ze vertelt bovendien dat gisteren een van onze Nederlandse buurmannen een attaque heeft gehad en nu in het ziekenhuis ligt. Wanneer ik aan het begin van de avond lekker heb gedoucht, heeft Aad bij terugkomst alles al opgeruimd en zo vast gemaakt dat we het snel kunnen dicht ritsen als het noodweer losbarst. Vanuit Nederland bellen onze gasten om te vragen hoe het bij ons is en op dat moment begint het inderdaad een beetje te regenen en onweren, maar daarna …

7

Het stormt en hagelt en als het ergste voorbij is, blijkt dat er twee boten voor ons (op het plekje waar wij op de heenweg hadden gelegen) een groot stuk van een boom op een boot is terecht gekomen. De mannen gaan aan de slag met ladders (ja echt wel), zagen (wie neemt er nou zo iets mee?) touwen, enz. En het lukt om de boot te bevrijden. Inmiddels is er al weer een buitje en drijfnat komt Aad aan boord (had zich ook nog niet gedoucht om zich van het groene water, dat inmiddels bruin is na de hoosbuien, te ontdoen). De volgende dag zijn er een heleboel mensen in de weer met het opruimen van de ravage. Niet alleen een boot, maar ook verscheidene tenten en caravans op de camping hebben schade. Wij hebben geluk gehad en vertrekken richting Revin. We ontdekken nu bijvoorbeeld wèl het beeldhouwwerk van de 4 heemskinderen, dat boven op een bergkam is uitgehouwen. Bij iedere bergkam of bergstroom langs de Maas wordt er wel een legende verteld. Zo passeren we ‘la source sanglante’ (de bloederige bron) een stroompje bruin water waarvan wordt verteld, dat het is ontstaan doordat een jong meisje werd vermoord, omdat ze niet gediend was van de avances van een adellijke ‘heer’. Ja, er zit ijzer in de grond, maar dat is toch een minder dramatisch verhaal. Donderdag houden we weer een rustdag in Revin bij havenmeesteres Catharina, die op het chateau hier vlakbij woont. Ze regeert met ijzeren hand. Nee, niet zelf de wasmachine of droger aanzetten. De mannen mogen zelfs niet zelf water tanken. Nee, alleen zij heeft de aansluiting en een slangenwagen. Overal worden briefjes voor geschreven. Allemaal in een andere kleur: blauw voor de plaats, geel voor de elektriciteit en roze voor wassen en drogen. Wanneer ik laat zien, dat ik de 6 briefjes van de vorige keer netjes heb bewaard, moet ze verschrikkelijk lachen Het is hier prachtig: rustig water tussen twee bergkammen en vol bloemen, verzorgd door het bedrijf van de echtgenoot van Madame Catharina die hovenier is. Vrijdag vertrekken we naar Fumay, een plaatsje, dat we op de heenreis wel hebben gezien, maar niet hebben aangedaan. We passeren een tunnel en drie sluizen, waarbij Elly weer naar een sluis mag wandelen om via de intercom om assistentie te vragen. Fumay blijkt de moeite waard, ondanks de fritesgeur. Wat denk je dat we gegeten hebben met zo’n tent vlak voor de deur? Niet alleen aan de frites kun je merken, dat we al vlak bij België zijn, ook worden we hier en daar al in het Vlaams aangesproken. Wanneer we de man van de toeristeninformatie complimenteren met zijn Nederlands, zegt hij: ‘Maar dat is mijn moedertaal; ik woon hier vlakbij’. We maken een interessante wandeling door de omgeving, waarin duidelijk te zien is, dat de bewoners eeuwenlang hebben geleefd van het delven van leisteen. Alles is gebouwd op en van leisteen. Maar 20% van wat er werd gewonnen, was verhandelbaar en de andere 80% diende dus als ondergrond en materiaal voor huizen. Zaterdag willen we naar Vireux, ook daar zijn we een paar weken geleden langs gevaren en we hebben gelezen over interessante opgravingen van een oud Romeins kamp. We zijn er al met de lunch, maar tijdens het eten komt er een volslanke havenmeester(es) met zijn/haar hondjes, die ons vertelt, dat we hier niet kunnen blijven vanwege jetskiwedstrijden. Dus varen we toch maar door naar Givet, onze laatste stop in Frankrijk.

8

Hiervoor moeten we weer een tunnel (de laatste) en zes sluizen passeren. In de tunnel, die donker en smal is, vliegt er een vleermuisje in het licht van de schijnwerper met ons mee. En wederom moet Elly tweemaal aan de kant gedropt worden omdat een sluis niet werkt. In Givet bekijken we de stad, die veel gezelliger blijkt dan we de vorige keer hadden gezien. Bovendien is de haven nu prima in orde. Er is in die kleine twee maanden dus aardig wat werk verzet. Zondag stappen we op de fiets om langs de Maas naar Vireux en het Romeinse kamp te fietsen. Dat valt wéér niet mee: ten eerste is het weer heuvel op, heuvel af, maar het is ook nog veel verder dan met de boot, omdat we varend een grote rivierbocht hebben afgesneden en via een tunnel door een heuvel bij Ham voeren. Maar de wandeling over de heuvel bij Vireux met Romeinse vondsten is erg mooi en interessant. De heuvel wordt aan drie kanten omgeven door water en hoge rotsen en muren, waardoor je een prachtig uitzicht hebt. Dan varen we op maandag over de Franse grens, waar we bij de laatste sluis onze afstandsbediening weer moeten inleveren. Verder wordt alleen de naam van het schip en de nationaliteit gevraagd. Heel wat anders dan bij onze Belgische buren. Daar moet je weer met allerlei paperassen naar boven, naar het kantoor van de sluiswachter, en daar krijg je een prachtige brief mee, waarop precies de route wordt aangegeven, die je van plan bent te varen. We zijn het enige jacht dat richting Nederland gaat. Begin mei vertrokken we gelijk met de mensen die langer en/of verder varen. Nu komen we de gewone vakantievaarders tegen. Er is veel beroepsvaart, maar … omdat de sluizen te klein en/of de boten te groot zijn, mogen wij vaak al met het eerste schip mee, terwijl de andere vrachtschepen moeten wachten. Via Dinant, Namen, Hoei en Luik komen we op 8 juli aan in Maastricht, nagenietend van een prachtig ‘rondje Parijs’. Aad en Elly van den Bos-Schilder (Aquae trepidare)

9

Bezem in de Mast zaterdag 5 april

Nieuwe clubhuis en haventerrein spic & span Bezem in de mast, bezem uit de mast, het is een halfjaarlijkse traditie in onze vereniging. Veel Ank-leden laten zich op zo’n dag van hun huishoudelijke kant zien. Ramen lappen, gevels poetsen, harken en gras inzaaien, onkruid wieden en het terrein schoon vegen, de steigers schrobben, snoeien en deze keer ook de laatste hand aan het nieuwe clubhuis. Op zaterdag 5 april deden velen hun best om het plaatje van het haventerrein extra mooi te maken, voor de officiële opening op vrijdag 11 april en het openingsfeest op 12 april. Zoals gebruikelijk waren er deze dag broodjes en was er soep. Want al dat werk maakt hongerig. Tijdens Bezem in de mast zag je maar weer, gezamenlijk de schouders eronder geeft een goed gevoel en levert een fraai resultaat op. Iedereen bedankt.

foto’s: ©jwb

10

11

12

Officiële opening van ons nieuwe clubhuis

Commissaris van de Koning Cornielje Vrijdag 11 april was een bijzondere dag. ’s Middags opende Commissaris van de Koning Cornielje ons nieuwe clubhuis. Hij werd ontvangen door burgemeester Joosten, wethouder Drenth en onze voorzitters Pieter Wieman (wsv De Ank) en Ted Welling (SWD). De bouwvrijwilligers van De Ank en buren van de overkant waren getuige van de officiële opening door Clemens Cornielje. De happening werd ingeleid door een sketch van Het 2e bedrijf onder leiding van Theo Soontiens. Daarna werd de CvdK door twee ravissant uitgedoste lichtmatrozen verleid tot het luiden van de scheepsbel in het clubhuis. Daarmee was de officiële opening een feit. Vervolgens was er een receptie. Dankzij het mooie weer konden onze gasten het clubhuis niet alleen van binnen maar ook van buiten bewonderen. Algemene conclusie: een aanwinst voor de watersportvereniging en voor de omgeving.

foto’s: ©Ton Kleinsmann, Doetinchem

13

14

15

Geslaagd openingsfeest Na de officiële opening van het nieuwe clubhuis op vrijdag 11 april was het zaterdag 12 april tijd voor een groots openingsfeest. Alle leden van De Ank waren uitgenodigd, samen met hun partners. Het aantal feestenden was meer dan 300. Het verloop was perfect, mede dankzij het mooie lenteweer en wat extra ruimte in een grote tent voor de entree en op de buitengalerij.

De feestcommissie had met maanden voorbereiding de organisatie strak in handen. De bediening was door professionele obers, zodat alle leden daadwerkelijk mee konden feesten. Het buffet, halverwege de feestavond, met warme en koude gerechten werd eer aangedaan. De schalen en schotels waren haast schoon op.

De huisband, ad hoc aangevuld met artiesten van allerlei pluimage zorgde voor swing en sfeer.

Een bijzonder moment van de feestavond was de huldiging van clubhuisechtpaar Henk en Stien. Bijna 47 jaar al deelden en delen zij achter de bar en als havenmeester lief en leed en wel en wee van onze watersportvereniging. Voorzitter Pieter Wieman zette beiden in het zonnetje, waarbij ook Tiroler stel Marja en Theo een duit in het zakje deden door enkele historische feiten aan te halen. Henk en Stien kregen een geheel verzorgde reis naar Oostenrijk cadeau. Welverdiend met zo veel jaren trouwe dienst. Het was een mooi feest. Iedereen had het erg naar zijn zin. Ons nieuwe clubhuis is goed ingewijd, om heel veel jaren plezier van te hebben.

foto’s: ©Ton Kleinsmann, Doetinchem

16

17

18

Mosterdtocht 2014 Op zondag 6 april 2014 was de inmiddels jaarlijkse Mosterdtocht voor roeiers, van Doetinchem naar Doesburg en terug. Ruim 40 leden van Daventria en Isala en De Ank maakten deze roeitocht mee. Na een wat nattig begin werd het een bij tijd en wijle zonnige en warme tocht over de prachtige Oude IJssel. Bij de passantenhaven boven bij de sluis van Doesburg zorgde een goede catering op locatie voor heerlijke mosterdsoep met brood en voor koffie thee of frisdrank. Dit jaar was de tweede editie van de Mosterdtocht en er zullen nog vele volgen. Die van 2015 staat alvast in de planning. De foto's zijn gemaakt door Anja + Paul + Maatje + Jan Willem

19

20

21

Een roeitocht in Estland Van 23 mei tot 1 juni maakten acht roeileden van de Ank samen met twee leden van Viking uit Utrecht een roeitocht door Estland. De tocht was uitgestippeld en voorbereid door onze leden Karel en Paulien Westerling. Zij waren ruim twee weken van tevoren al naar Estland gereden om de overnachtingsplekken te bekijken en te regelen. De andere deelnemers reisden met het vliegtuig naar Talinn, de hoofdstad van Estland, en huurden daar een busje om naar de start van de tocht te rijden. Estland is pas sinds 1991 weer een onafhankelijk land. Het heeft zich aangesloten bij de EU en is lid geworden van de NAVO. Het heeft een paar jaar geleden ook de euro ingevoerd. Met de grote buur Rusland aan zijn grens voelt men er nog de grote waarde van de Europese Gemeenschap. Met steun van de EU worden overal historische gebouwen gerenoveerd, maar we konden zien dat er op dat gebied ook nog veel te doen is. Het valt op dat Estland qua sfeer gewoon een westers land is, met veel Duitse historie en via de Hanzesteden contacten met het Westen, waar ze nu eindelijk weer bij horen. Het landschap van Estland heeft wel iets van de Achterhoek, maar dan in het groot en veel leger. Estland is iets groter dan Nederland, maar heeft nog niet een tiende van het aantal inwoners. Mooie natuur om in te roeien dus. Wij reden vanuit Talinn in het noorden naar de rivier Emajögi in het zuiden. De roeivereniging in Viljandi bracht ons daar met de botenwagen twee roeiboten, wherry’s, waarmee we een tocht van acht dagen maakten en aan het eind haalden ze de boten weer op. Fantastisch, zo’n jonge roeicoach, die dat allemaal voor je regelt.

De tocht ging over het meer Vörtsjärv en weer de Emajögi naar het Peipsimeer, een van de grootste meren van Europa. De overnachtingen waren zeer afwisselend: Een blokhut van drie verdiepingen, een camping in de natuur aan het water met kleine houten hutjes, een verbouwd jachthuis van een kasteel, een nieuw hotel met zes verdiepingen in de studentenstad Tartu, een verbouwde melkfabriek en tenslotte nog een oude wodkafabriek die omgebouwd was tot hotel, waar we in een hoge hal met een klein glaasje werden ontvangen.

voormalige melkfabriek

22

In beide wherry’s zaten twee roeiers en twee mensen op de stuurplek en na een half uur werd er gewisseld. Het wisselen en tegelijk de boot in balans houden is altijd een hele toer, maar het lukte ook de oudere deelnemers aan de tocht. En het roeien is zo heel goed vol te houden. Voor de lunch legden we ergens aan op een plek waar soms de auto bij de rivier of het meer kon komen. De twee mensen die landdienst hadden vervoerden de bagage naar de volgende overnachtingsplek en zorgden voor de inkopen. Drie keer maakten we zelf ons avondeten klaar. Waar geen overnachtingsplek aan het water was, legden we de boten op een strandje en gingen met het busje naar een plek in de buurt. Voor natuurliefhebbers was er van alles te zien. Veel rietkragen met vogels en veel wilde planten. Talloze ooievaars waren er te zien die soms met een heel stel achter de ploeg aan liepen. Op het meer zagen we ook zeearenden. Bevers kregen we niet te zien, maar wel op veel plekken de door hen aangevreten boomstammen. Het was een actieve en ook ontspannende tocht. Met de stroom mee op de rivier en soms de wind achter konden we bijna zeilen op de bladen van de riemen. Op het Peipsimeer voeren we vlak langs de Russische grens en ging Karel, die heel aardig Ests spreekt, ons aanmelden bij de kustwacht. De laatste dag op het Peipsimeer draaide de wind en voeren we aan lager wal met steeds meer golven. De voorkant van de boot klapte op de golven, we kregen water over ons heen en af en toe maaiden de riemen tussen twee golven door de lucht in plaats van door het water. Op dat moment is wisselen in de boot niet meer mogelijk en kom je nog maar moeizaam vooruit. Toen we ergens een plekje in de luwte aan land vonden, belden we naar de landdienst en werden op een eerdere plek opgehaald. Het was een mooie ervaring om met een groep gelijkgezinden in een voortreffelijke sfeer zo’n tocht te maken. Voor de deelnemers aan de tocht is een uitgebreider verslag met foto’s gemaakt.

Pieter van Vemde eten in de avond

onweer in de avond

23

BBQ voor de bouwvrijwilligers Onze watersportvereniging prijst zich gelukkig met een groot aantal vrijwilligers die graag hun handen uit de mouwen steken en hun vak verstaan. Zonder die vrijwilligers was het nooit gelukt om zo’n mooi nieuw clubhuis in zo’n korte tijd te realiseren. Redenen te over om hen een keer extra in het zonnetje te zetten. Dat gebeurde op zaterdag 28 juni. Toen waren de bouwvrijwilligers en hun partners welkom op een goed voorziene barbecue, bij en in het clubhuis. De meesten waren in de gelegenheid naar De Ank te komen. Dankzij de organisatie van de activiteitencommissie, Theo en de bardienst door bestuursleden Meindert en Leon liep alles op rolletjes. Bouwvoorman Wim opende de barbecue. Jan zette het gezelschap op de foto. Bouwvrijwilligers, dank voor jullie inzet en vakmanschap. Alle leden zijn trots op ons nieuwe clubhuis.

24

25

26

Jan Rauwerdink Regatta 2014 Rijp en groen, roeien moet je doen! Ook de tweede Jan Rauwerdink Regatta was een succes. Weliswaar was het aantal deelnemers dit jaar iets minder dan vorig jaar, het enthousiasme van de Ank-roeiers was onverdeeld groot. De regatta is een wedstrijd voor onze roeiers onderling, ervaren, minder ervaren, voor beginnelingen en voor die hards. Door de mix van rijp en groen in een C4 heeft iedereen de kans om met iedereen zo goed mogelijk te roeien over een korte afstand, van de spoorbrug tot aan de haven van De Ank. Deelname in een mix van roeiers, het wedstrijdelement, het versterkt de onderlinge band, je leert elkaar beter kennen. Daarom, alle roeileden doen mee volgend jaar, juni 2015, aan de Jan Rauwerdink Regatta (JRR 2015). De tweede editie van de regatta ter herinnering aan ons alom gewaardeerd roeilid Jan Rauwerdink werd dit jaar gehouden op zaterdag 28 juni. Precies op tijd weken ’s morgens de grijze wolken voor een zonovergoten wedstrijd. Na een welkom en een opwekkend woord door Miguel, voorzitter van het roeibestuur, ging de eerste C4 snel van start. Inroeien stroomopwaarts, tot achter de spoorbrug. Daarna een vliegende start op fluitsignaal van Birgitte. Om na zowat een kilometer stroomafwaarts ter hoogte van de haven afgevlagd te worden door Harro, onze tijdmeter en scoreverwerker. Natuurlijk wil je in zo’n regatta winnen, als bemanning en individueel. Gezonde rivaliteit verhoogt de sfeer. De aankomende boot wenste steeds de uitvarende boot een goede tijd. Stuurlui deden hun best te letten op techniek en prestatie. Elke roeier zette zijn beste beentje voor (nou ja, beide benen liefst, want goed uittrappen is belangrijk). De JRR 2014 kent vier winnaars: Kees, Frans, Bas en John. De twee laatstgenoemden zijn op herhaling, want zij deelden ook al de wisseltrofee van de JRR 2013. De bemanning van de winnende boot was: John, Jan, Paulien, Kees en Bart. Birgitte, Wilma, Nieta, Lonneke, Harro en Kiwi, dank voor jullie tijd en voor jullie organisatie en werkzaamheden. Het was fantastisch!

27

28

29

30