ATELIER NIEUWS
Blad van en voor De zondagsschilders februari 2013
Aan dit nummer werkten mee: Marian van Bakel Jim van Dijk Thea de Haan-Tetteroo Marijke Hoenderdos Nel Huurman Hans Puts Wim en Vera Tielemans Redactie: Hennie Hooijer Frans Kramer Gertie Offermans Johanna de Wilde (eind-redactie)
Colofon Afbeelding omslag: Jan Boots Telefoon ateliers 1e etage 020 - 6128928 3e etage 020 - 6128920 Bestuur Jim van Dijk - voorzitter 06 - 18667045 Henk Busscher - penningmeester 020 - 6325162 (rekeningnummer 4418083) Peter van Rossum - secretaris 020 - 6831174 Pallas Agterberg bestuurslid cursussen 06 - 41867654 Christa Kuilman bestuurslid evenementen 0299 - 657640 Vacature bestuurslid communicatie (tijdelijk waargenomen door Jim van Dijk)
Inhoudsopgave 78e jaargang nr 1 maart 2013 Van de redactie Van het bestuur Jubilarissen in 2013 In memoriam Jan Boots Medewerkersdag Mijn schildergeschiedenis. Jo Snabilié Model zijn is een kunst Ik wilde kunstschilder worden. Dorothee van Gasteren Expositie met Levenskunst in Mozes & Aäronkerk Onze jaarlijkse expositie in de Mozes & Aäronkerk Belangrijke punten Agenda
4 5 9 10 17 19 23 24 26 28 29 31
Ledenadministratie Rekeningnummer 6065271 t.n.v. Amsterdamse Vereniging De Zondagsschilders 1441 EA Purmerend Redactieadres Johanna de Wilde Redactie Ateliernieuws Geldersekade 101 1011 EM Amsterdam
[email protected] ATELIER NIEUWS, is nu ook in PDF-bestand te downloaden van de vernieuwde WEBSITE www.dezondagsschilders.nl 2
Druk: Reprohouse
3
VAN DE
REDACTIE Terwijl we nog midden in het proces van de eindredactie zaten, kwam het schokkende en verdrietige bericht dat Jan Boots, onze opmaker, overleden was. Hoewel we wisten dat hij zeer ziek was, kwam het einde zoveel sneller dan door hem en ook ons verwacht, dat we heel raar stonden te kijken. Van afscheid nemen was geen sprake meer geweest, en ook de overdracht van kennis en materialen was nog niet geregeld. Hoe het blad zonder Jan uit zou kunnen komen, dat wisten we niet. Maar als u dit nummer ontvangt, hebben we dus iemand gevonden die de lay-out heeft kunnen doen. Misschien maar voor één keer, maar dat is in eerste instantie voldoende. De inhoud van dit nummer hebben we omgegooid. We wilden Jan eer bewijzen, ruimte maken voor onze herinneringen aan hem, laten horen hoezeer we zijn werk gezien en gewaardeerd hebben. Dat betekent dat voor een aantal andere dingen die we hadden gepland geen ruimte meer is. Wat u bijvoorbeeld tevergeefs zult zoeken is de rubriek ‘Gezien’. Wel hadden zowel Hennie Hooijer als ik tentoonstellingen gezien en daarover iets geschreven, maar deze teksten kunnen er niet meer bij. Hennie ging naar Groningen en bewonderde daar de ‘Nordic Art’, een tentoonstelling die nog te bekijken is tot in april. Zelf bleef ik in Amsterdam en zag een kostelijke kleine tentoonstelling in nota bene een winkel! Niet zomaar een winkel, maar de zaak van een couturier, Peter Rommers geheten. Op een zondagmiddag was daar werk te zien van een glaskunstenaar, een ontwerper van sieraden én van Anneke de Witte, onze eigen docente. Het pand was gelegen op de punt van het Westerdok en de Westerdoksdijk, en had enorme ramen aan weerszijden. Van buiten kon je daardoor de beelden van Anneke al zien, met name de kring van dansende stenen, ‘The seven stones, they dance in the moon’. Prachtig stonden ze daar, en eenmaal binnen werd ik er puur vrolijk van. Een van de beelden (keramiek met bovenop een steen door Anneke gevonden) zag eruit als een lakei uit het gedicht van Annie MG Schmidt, die met zijn neus in de lucht zijn koning het wak in schaatst! Wie dit werk alsnog wil bekijken kan terecht op de (vernieuwde) website van Anneke. Ruimte maakten we voor de nieuwjaarsspeech van Jim van Dijk, omdat daarin verschillende dingen meegedeeld worden die van belang zijn voor alle leden. Verder aandacht voor Jo Snabilié en haar schildergeschiedenis en Dorothea van Gasteren, die 45 jaar lid is van de Zondagsschilders. En natuurlijk voor de tentoonstelling in de Mozes & Aäronkerk, die over Levenskunst nu en de jaarlijkse in april a.s.
VAN HET
BESTUUR
Nieuwjaarsbijeenkomst Op zondag 6 januari tijdens de feestelijke nieuwjaarsbijeenkomst aan de Gelderse Kade sprak voorzitter Jim van Dijk de aanwezige Zondagsschilders toe. Hieronder volgt de volledige tekst van zijn toespraak Dames en Heren leden van de Zondagsschilders, Het is een goede gewoonte om bij de aanvang van een nieuw jaar terug te blikken naar het afgelopen jaar, en ook te kijken wat ons in het nieuwe jaar te wachten staat. Misschien is het goed om voor 2012 na te gaan of ook in dit jaar aan onze doelstelling werd voldaan. Pallas Agterberg heeft dat een paar jaar terug opnieuw verwoord tot: “De Amsterdamse Vereniging De Zondagsschilders biedt haar leden de gelegenheid om zelf kunst te maken en om daarin steeds verder te groeien.” Zo staat dat op onze website en ook in folders. De meerderheid van onze leden was op de een of andere manier bezig met kunst maken, want we hebben weinig slapende leden. Velen kregen daarbij wekelijks ondersteuning van onze docenten, waardoor aan het steeds verder groeien in het kunst maken, ruim aandacht kon worden gegeven. De onderlinge beïnvloeding van leden speelt daarbij een niet te onderschatten rol. Dat de vereniging leeft, blijkt daarnaast uit de druk bezochte v erenigingsactiviteiten op de zondagen: ‘Portret bekende Amsterdammer’ en ‘Kunst en Koffie’, en ook op bijvoorbeeld uit deze nieuwjaarsbijeenkomst. De werkweken waren alle volledig volgeboekt en ook andere dagen trokken veel leden, zoals het buiten schilderen op het Rembrandtplein en de markt te Purmerend.
Johanna de Wilde
4
5
Ongemerkt ben ik nu in 2013 terecht gekomen. Naast de ‘Levenskunst-expo sitie’ zullen we natuurlijk ook in april de jaarlijkse expositie houden in de Mozes & Aäronkerk. In 2014 en daarna hopen we dat ook nog te kunnen doen, maar het bestuur van het Mozeshuis heeft nu al aangekondigd dat we dan meer huur zullen moeten betalen, omdat zij minder gemeentelijke subsidie gaan ontvangen. Nieuwe leden gezocht Gelukkig is onze gemeentelijke subsidie gegarandeerd voor de komende paar jaren. Echter, op 31 december bleek dat er in totaal 70 cursisten zijn gestopt. Dat zijn er meer dan in december 2011. Als we deze dalende lijn in het aantal cursisten niet weten om te buigen, dan is het nu al duidelijk dat we ook in 2013 in het rood zullen eindigen; dat ondanks de sterke verhoging van de cursusprijzen voor dit jaar. Het bestuur gaat er uiteraard hard aan werken om dit te voorkomen. We zullen veel aandacht moeten geven aan het binnenhalen van nieuwe leden en cursisten. Daarbij hebben we echter ook uw hulp nodig, door familie, vrienden en bekenden te activeren om lid te worden en vooral ook cursussen te gaan volgen. De sluipende vergrijzing van het ledenbestand moeten we proberen te keren door ook jongere leden (we denken aan 35 +) te werven. De naamsbekendheid van onze vereniging, en met name wat je daarbinnen kan doen, zal meer aandacht moeten krijgen. Daarvoor wordt nu gewerkt aan moderne communicatie middelen, zoals Facebook en Twitter. Onze coördinator communicatie Judith Tankink heeft daarvoor de eerste stappen gezet. Exposities Uiteraard is exposeren ook een doelstelling van onze vereniging. De jaarlijkse expositie in de Mozes & Aäronkerk vormt daarbij het hoogtepunt. De kwaliteit van de meeste geëxposeerde kunstwerken werd als hoog bestempeld. Niet alleen door onszelf, maar ook door bezoekers. ‘Het steeds verder groeien in kunst maken’ uit onze doelstelling zit er dus zeker in. Het is jammer, dat, tenminste voorlopig, het exposeren in het Glazen Huis niet meer wordt toegestaan. Dit komt door een veranderd beleid van het betreffende stadsdeel. We leggen ons daar nog niet bij neer, maar kijken inmiddels wel uit naar andere locaties. In het najaar hebben tenminste 61 leden van onze vereniging de uitnodiging aanvaard om een schilderij te maken bij gedichten over levenskunst. Deze gedichten waren zeer recent geschreven voor een gelijknamige gedichtenwedstrijd van de Stichting Duurzaam Dichten. Binnenkort kunnen we deze schilderijen gaan bekijken in de Mozes & Aäronkerk. Eind deze week worden ze daar opgehangen, tezamen met de gedichten. Dat alles in het kader van de Winteracademie van het Mozeshuis, die dit jaar als thema heeft ‘Levenskunst’. Drie daaropvolgende dinsdagmiddagen, 15, 22 en 29 januari is de kerk open voor bezoekers. Maar noteer ook alvast 3 februari in uw agenda, want dan worden de 10 beste schilderijen bekend gemaakt in een bijzondere bijeenkomst in de Mozes & Aäronkerk. De selectie vindt plaats door een onafhankelijke jury van beeldend kunstenaars. Ook vindt dan de prijsuitreiking plaats aan de dichter van het winnende gedicht (van in totaal meer dan 200); eerlijk gezegd is dat de ‘hoofdmaaltijd’ van die middag. 6
Foodism Een andere mogelijkheid is om ons te laten zien op plekken waar veel van de genoemde 35-plussers binnenkomen, zoals in bepaalde restaurants. Een eerste stap in die richting is op initiatief van onze secretaris Peter van Rossum gezet. In restaurant Foodism, aan de Nassaukade 121, mogen we binnenkort een aantal schilderijen exposeren in een wisselende tentoonstelling. Een mooie gelegenheid om meer bekendheid te krijgen. In de loop van dit jaar zullen we voorbereidingen moeten starten voor ons 80-jarig jubileum in 2015. Dus ik roep u nu al op om na te gaan denken over hoe we dit kunnen gaan vieren. Daarvoor zullen we uiteraard een aparte feestcommissie in het leven roepen. De festiviteitengroep van Loes van Ophemert heeft het door het jaar heen al druk genoeg, dus die zullen we daar in principe niet mee belasten. Ook vandaag pakken zij weer uit! Graag uw applaus voor Loes en haar medewerkers, onze oliebollenbakker Bart Kuilman en uiteraard voor Nel Huurman en Ben Nisters voor het inrichten van de expositie, hier in het atelier, van de schilderijen van de zomerweken. Rest mij om u allen een gezond en ook productief kunstzinnig Nieuwjaar toe te wensen. Jim van Dijk, voorzitter
7
te Maqruieatlen mate
Pres maepntatie pen
gs n i kkialen a rp er Vemat stic Plakpla
Boekbin materiaders len
by Hob Teken e n schild materiaers len
ier p a P
Jubilarissen in 2013 Na afloop van de ledenvergadering op 25 maart a.s. worden een aantal leden van de Zondagsschilders in het zonnetje gezet. Zij zijn dan 25 jaar of langer lid. Hun namen volgen hieronder. 45 jaar lid is Dorothea van Gasteren. Ter gelegenheid van dit heuglijke feit maakten we met haar een interview (zie elders in dit nummer) 40 jaar lid zijn Anne Knaup en Wilma Zaaiman. 35 jaar lid is Gine Miltenburg-Andringa 30 jaar lid zijn Map Boomsma-Helmig, Jacques de By, Ellie Even, Corine Kremer, Nel van der Meij en Marjolein Murris-Keunen 25 jaar lid zijn Ciska Prins en Hennie Sinnige . Jubilerende docenten Ook sommige docenten vieren een jubileum dit jaar en zullen gefêteerd worden na de ledenvergadering. 40 jaar geleden begon Joop Rooijers zijn docentschap, terwijl 30 jaar geleden Marjan van Berkel als docente begon bij de Zondagsschilders. 25 jaar lang is Jan Frenken al docent bij de vereniging, en 15 jaar geleden zette Hermine Groenendaal het grafisch atelier op! Voor allen namens het bestuur een hartelijke felicitatie
VLIEGER
amstel 34 1017 AM amsterdam 020 6235834 www.vliegerpapier.nl 10% korting voor de zondagsschilders
8
8
9
IN MEMORIAM JAN BOOTS
Hoe het begon
Jan Boots was binnen onze vereni ging een zeer betrokken vrijwilliger. Hij speelde een centrale rol bij alles wat met documentatie en p ubliciteit te maken had. In de bijdrage van Thea de Haan wordt uitgebreid stilgestaan bij alle zaken waar Jan zich mee bezighield en waar hij zich ook verantwoordelijk voor voelde. Ondanks zijn slopende ziekte wilde hij niet van wijken weten. In de a fgelopen maanden ontwierp en p roduceerde hij cursusfolders, de poster voor de Open Dag en onze nieuwjaarskaart. Hij sloeg aangeboden hulp af, zoals bij het voor druk gereed maken – het zogenaamde opmaken - van het Atelier nieuws van november. Het opmaken van ons blad is altijd veel werk dat in korte tijd verzet moet worden. Maar zelfs toen slaagde hij erin om het net op tijd voor de Open Tekening Hans Puts Dag g ereed te hebben. Tijdens onze Nieuwjaarsbijeenkomst was Jan nog vol goede moed en was hij ervan overtuigd dat hij ook het huidige nummer van Ateliernieuws onder handen zou kunnen nemen. De snelle achteruitgang in zijn ziekte was dan ook volledig onverwacht, ook voor hem. In de afgelopen jaren ben ik verschillende malen bij Jan over de vloer geweest. Op zich een ervaring, omdat Jan’s gehele appartement was afgeladen met een goed ogende en geordende verzameling van (koek)blikken. Telkens toonde hij mij weer nieuwe mappen die hij had gemaakt en bijhield van verenigingsactiviteiten. Vele mappen zijn er over onze cursussen, over buitenactiviteiten en werkweken. Deze mappen werden ook digitaal door hem bijgehouden, tezamen met een groot fotobestand. Deze schat aan informatie is ons door de familie van Jan ter beschikking gesteld. Op die manier zal hij zeker bij ons blijven voortleven.
Tijdens een verjaardag van mijn zwager, de broer van Jan, spraken we over de Boomsspijker - waar Jan beheerder was - en de Zondagsschilders. Wij zagen een goede mogelijkheid voor samenwerking tussen beide. Het plan was geboren, Jan werd lid van de Zondagsschilders en ik zou een expositie houden in de Booms spijker. Dat was begin 1999. Jan was ook grafisch ontwerper. Toen ik hem vroeg of hij een nieuwe lay-out van mijn eerste folder over de Zondagsschilders wilde maken was dat het begin van een lange samenwerking. Ik merkte dat Jan de neiging had om iets uit te stellen tot het laatste moment. Daar had ik een foefje op bedacht. Als ik belde met de vraag: “Zie je kans om iets vóór die en die datum klaar te hebben?” en hij zei: “Ja”, dan kon ik er op rekenen dat het op tijd klaar was, zo hebben we altijd prima gewerkt. Jan had veel creatieve ideeën op alle gebied. Posters voor de tentoonstellingen en de Open Dagen, flyers van de activiteiten en cursussen, brochures, briefpapier, uitnodigingen, het jaarverslag, visitekaartjes, lidmaatschapskaartjes, Ateliernieuws en advertenties hiervoor, kunstkaarten voor de verkoop, presentaties, vacatureformulieren en een gigantisch fotoarchief. Zelfs voor de bekende Amsterdammers maakte hij Zondagsschilder-etiketten voor de aangeboden fles wijn. Dagen hebben we samen doorgebracht voor het maken van de vele producten. “Kan de tekst niet beter zo of de afbeelding aan de andere kant?” Steeds maar weer proberen om het mooiste resultaat te bereiken. De presentatiemappen van de werkweken en Portret van een bekende Amsterdammer, waarvoor hij tijdens de eerste zondagen van de maand de foto’s zelf kwam maken, werden en worden enthousiast en met bewondering bekeken door de gasten, de leden en bezoekers tijdens de Open Dagen. Altijd had hij weer nieuwe ideeën voor nieuwe producten en activiteiten. Hij verzon een spel voor de leden tijdens de eenvoudige jubileumviering van het 70-jarig bestaan, toen de vereniging er financieel slecht voor stond in verband met de fraude van de toenmalige penningmeester. Jan was handig en praktisch. Hij was een kei in het opzetten van de exposities in de Boomsspijker. Destijds kon hij zich druk maken over het naar zijn idee onhandige en niet mooie ophangsysteem en belichting bij de exposities in de Mozes&Aäronkerk. Het archief dat hij, alleen al van de Zondagsschilders, heeft opgebouwd, is een naslagwerk dat nog vele jaren dienst kan doen en daardoor een dankbare herinne ring aan hem zal blijven. De werkweken in de zomerperiode van het afgelopen jaar heeft hij helaas moeten missen. In januari huurden we ieder jaar met een groepje een bungalow in Groot Stokkert om daar heerlijk een week te schilderen. We kookten om de beurt en Jan had altijd originele recepten. Toen hij zich na de chemokuren zo goed voelde, verwachtte hij nu in januari wel mee te kunnen en verheugde zich daar geweldig op. Volgende week gaan we dus weer, maar Jan is er niet meer bij. Lijfelijk niet, maar we zullen veel aan hem denken. Geen mens is onmisbaar wordt wel gezegd, maar Jan, wat zul jij worden gemist.
Onze vereniging is Jan veel dank verschuldigd. Zijn overlijden stort ons in een vacuüm, want vooralsnog kennen we niet een lid die Jan kan vervangen in de veelheid van zijn deskundigheden en interesses. We zullen Jan zeer missen. Jim van Dijk, voorzitter en tijdelijk bestuurslid communicatie.
Thea de Haan-Tetteroo. 10
11
Lieve Jan, Zo goed kende ik je eerst niet, alleen van de werkweken op de boot en in Wemeldinge. Daar kwam verandering in toen je zieker werd en er behoefte bij de Zondags schilders was om een aantal onderdelen van al het werk, dat jij voor hen deed, over te nemen. Zelf leek het me leuk om de kaarten te helpen maken voor o.a. de tentoonstellingen. Je vertelde erover, maar je was meestal te moe om het uit te leggen en je printer was bovendien defect. Zo ging het iedere keer als ik kwam. Je vond het gewoon fijn als iemand je vaak saaie dag kwam doorbreken en uit handen geven was ook een moeilijke zaak. Om die reden gingen we de laatste manden af en toe een dagje of een middagje ergens heen. Naar de haven van Edam en het Zaans Museum, waar een tentoonstelling was van schilders met een verstandelijke beperking. We hebben daar nog zo gelachen om wat er allemaal op de schilderijen geschreven stond, van seks tot kabouter Plop. Je kon toen nog over de Zaanse Schans lopen met je rollator. En we gingen naar Laren naar de tentoonstelling van Rodin. En naar Eye, omdat je dat nog graag een keer wilde zien en ook de overkant daarvan met zijn prachtige nieuwe gebouwen. Naar het ziekenhuis voor een gesprek enz. Maar wat was jij een snoepert, overal lekkere taartjes eten! Buren, familie, leden van De Zondagsschilders, wat fijn dat Jan zo op jullie kon rekenen. Jan, bedankt voor alles wat jij voor mijn geliefde vereniging hebt gedaan. Marian van Bakel-van Latum
Groot Stokkert, Thea schrijft in haar herinnering aan Jan over Groot Stokkert, daar ken ik hem het beste van. Tijdens een expositie van Wim in ‘de Boomspijker’ heb ik Jan leren kennen en rond oktober 2006 vertelde hij dat hij ziek was. Wat hem mankeerde wist men nog niet, er werd onderzoek gedaan, erg duidelijk was het niet. Men dacht ook aan reuma en omdat ik elk jaar voor mijn vereniging een vakantie organiseer op Groot Stokkert, toen nog een vakantiecentrum alleen voor reumapatiënten, leek het mij een goed idee dat Jan met ons mee zou gaan. Alle aanpassingen zijn daar m ogelijk en er is 24 uur per dag een verpleegkundige aanwezig, er zijn scoot mobielen, rolstoelen en veel andere hulpmiddelen. Dat durfde Jan wel aan, hij kon toen ook slecht lopen en zo was hij toch mobiel. In januari voelde hij zich zo goed, dat hij wel mee wilde, even uit de onderzoekssfeer vandaan. Zijn lengte gaf wel een probleem met zijn bed….te klein dus. Uiteindelijk werd het achterschot van zijn bed eruit gehaald en zo paste hij wel in zijn bed. Hij was toen al zo ziek, maar had toch een fijne week met veel afleiding. Dit resulteerde erin dat hij vanaf 2007 elk jaar in januari met een aantal Zondagsschilders mee kwam om heerlijk de hele dag te schilderen. Jan kookte dan voor de andere bungalowgasten elke dag een heerlijk menu. Hij kon daar ’s middags tijdens de borrel uitgebreid over vertellen wat er nu weer op het menu stond en welke ingrediënten hij bij elkaar gescharreld had, je kreeg bij voorbaat trek! De laatste jaren was hij veel beter dan in de beginperiode, hij kon ook weer lopen en genoot van de omgeving. Als dit Ateliernieuws uitkomt, zijn we weer met 74 mensen naar Groot Stokkert geweest en er zal dan ongetwijfeld veel over Jan zijn gesproken en missen zullen we hem zeker, die rustige, maar zo markante man. Vera Tielemans
Een man vol passie Jan heeft voor mij een aantal exposities georganiseerd en ingericht in diverse buurthuizen waar hij beheerder van was. De kaarten en posters, die daarvoor nodig waren, maakte hij er dan zelf voor. Ook bij alle activiteiten van de Zondagsschilders was hij aanwezig en zo heb ik hem leren kennen. Hij sprak vaak over zijn passie voor het verzamelen van blikken. Hij nodigde Vera en mij uit zijn verzameling te komen bekijken. Zijn hele huis stond vol met blikken, in allerlei formaten, keurig op merk en grootte in stellingen en k asten. Hij had ook een aparte verzameling van Kerstblikken, daar kregen we een boekje van mee naar huis. Een man vol passie voor zijn verzameling. Hij vroeg zich af wat ermee moest gebeuren, het liefst wilde hij een museum of andere ruimte, waar andere mensen ook van zijn blikken konden genieten… Wie weet komt er zoiets! Wim Tielemans 12
13
Een andere Jan Het is alweer ruim twaalf jaar geleden dat ik Jan leerde kennen. Samen met Thea de Haan heeft hij een huisstijl voor De Zondagsschilders ontwikkeld en onderhouden. Daarnaast ontwierp en verzorgde hij flyers en posters en verbeterde hij de lay-out voor ons blad Ateliernieuws waaraan hij sinds 2005 actief heeft meegewerkt. Zelf had ik de laatste jaren voornamelijk contact met Jan over de kunstkaarten die hij maakte voor de tentoonstelling in de Mozes en Aäronkerk. Tijdens de werkweken met de salonboot, leerde ik een heel andere Jan kennen. Een man met gevoel voor humor en grapjes en een heel eigen manier van tekenen en schilderen. De Zondagsschilders verliezen in Jan een zeer betrokken en sympathiek lid. Jan heeft heel veel voor de vereniging betekend. Christa Kuilman
Jan Boots is niet meer Ik herinner me hem als iemand met veel vakmanschap en technisch inzicht. Ik heb jaren geleden grote tentoonstellingen over twee verdiepingen gehad in de Boomsspijker waar Jan beheerder was. Hij verzorgde die zo goed en smaakvol. Hij had bijvoorbeeld zelfgemaakte grote borden met mijn naam erop boven de schilderijen bevestigd en de spots zo opgehangen dat de schilderijen optimaal uitkwamen. Ook verzorgde hij de posters en later heeft hij kunstkaarten van mijn schilderijen afgedrukt op zijn laserprinter. In het begin kwam hij een beetje stug over, maar als hij je een beetje kende, kwam hij los en bleek hij veel gevoel voor humor te hebben. Zijn schilderijen, die hij onlangs nog in de vitrine beneden heeft getoond, vond ik prachtig, heel kleurig en goed van perspectief. Toen we in Bourtange waren, vonden we het allemaal vreselijk dat hij er niet bij kon zijn. Hij genoot altijd van die vakanties, maar hij was te ziek. Voor de Zondagsschilders heeft hij natuurlijk onnoemelijk veel werk verzet. Wij zijn hem daarvoor heel erkentelijk en zullen hem missen. Marijke Hoenderdos
Zoveel meer dan layout-man Jan Boots overleed op 18 januari, ’s avonds om 19.00u. Dat was zoveel sneller dan gedacht. Zo zagen wij hem op de Nieuwjaarsbijeenkomst, zo lag hij in het zieken huis en was weg. Een schok voor ieder die hem kende. 14
Hij was sedert een paar jaar onze lay-outman, maar nog zoveel meer dan dat. Jan stond aan het begin van de kleureneditie van het Ateliernieuws en u heeft allemaal kunnen lezen en zien hoe aantrekkelijk het blad daarmee geworden is. De teksten zoveel beter leesbaar, de afbeeldingen zoveel scherper en veelvuldiger dan voorheen. Jan kreeg er vele complimenten voor en dat was terecht. In onze redactie was Jan ook verder een aanwinst. Hij kende de vereniging van haver tot gort, had contacten met veel mensen en had daardoor veel goede ideeën voor artikelen. Wij zullen hem dan ook zeer missen bij ons werk. Sinds zijn gezondheid zo achteruit ging vergaderden wij bij hem thuis. Dat was een prettige plek. We zaten dan rond zijn enorme bureau, dat tevens zijn tafel was en kregen koffie en thee met meestal iets lekkers erbij en aan het eind van de besprekingen kwam de fles wijn op tafel, die Jan al had klaargezet.. Dan werd er nagebabbeld en soms kwamen er dan nog nieuwe briljante ideeën.. In Jan zijn huis hingen zijn schilderijen. Juist in die laatste maanden schilderde hij veel. Het waren abstracte of gestileerde landschappen, fel van kleur, soms bijna lichtgevend. Tijdens de vergaderingen dwaalden mijn ogen er heel vaak naar af, ze hadden iets heel boeiends. Hoe creatief Jan was, maakte ik mee in de cursus bij Anneke de Witte, die wij beiden volgden. Met name in het onderdeel van een voorwerp iets geheel anders maken door het in een nieuwe context te zetten blonk Jan uit. Binnen de kortste keren had hij een beeld gefabriceerd, dat geestig was en verrassend. Ik had dat wel kunnen weten: een aantal jaren geleden had ik hem geïnterviewd ter gelegenheid van de tentoonstelling van blikken met kerstvoorstellingen die hij uit zijn verzameling had samengesteld en die te zien was geweest op het atelier van de 3e etage. Hij had me toen de map met foto’s laten zien met de wonderbaarlijke machinerieën die hij in het verleden, gewoon voor de lol, gemaakt had. Die waren echt prachtig en ze getuigden van zijn wonderlijk creatieve geest en uiterst handige handen. Die handen waren groot en zagen er juist niet ‘handig’ uit, maar die schijn bedroog: hij kon er alles mee. Wat ik me van de cursus bij Anneke ook herinner –voor Jan was het zijn laatste – is het enorme plezier dat hij erin had. Vaak had hij zijn fototoestel bij zich en hij liep dan glimmend van genoegen bij iedereen langs en schoot plaatjes, van de mensen, van het werk. In een vorig nummer hebben we een aantal daarvan gepubliceerd. Hij had nog verschillende dingen willen doen in de tijd die hem restte, dat is hem niet meer vergund. Hij ruste in vrede. Johanna de Wilde
15
Medewerkersdag, ‘n impressie Ik een uitnodiging voor de medewerkersdag van de Zondagsschilders op zondag 16 december. “Medewerker”, dacht ik, “ben ik dat dan?” Nou ja, ik help Ton Temme op de Open Dag bij de presentatie van onze vrijbuitersgroep op vrijdagmiddag, tekenen naar model zonder docent en ik ben natuurlijk bevorderd tot “hoofdportier” in de Mozes & Aäron tijdens de jaarlijkse expositie, maar medewerker!! Nu hou ik van feestjes, dus maakte ik gebruik van deze uitnodiging. En wat trof ik? Een bijzonder genoeglijke bijeenkomst van de vrijwilligers, en druk bezocht zo te zien. “Wat minder dan andere jaren”, zei Christa Kuilman, die dacht dat dat kwam omdat de uitnodiging dit jaar alleen per mail was verstuurd. Van deze gelegenheid werd uiteraard gebruik gemaakt om enkele vrijwilligers in het zonnetje te zetten. Marian van Bakel werd door Christa Kuilman bedankt voor haar inzet als organisator van tekendagen en werkweken. Ooit nam ik deel aan een tekendag rond de Montelbaenstoren. Niet veel later heb ik me aangesloten bij de Zondagsschilders. Marian stopt ermee, Hennie Bax gaat in ieder geval de organisatie van de tekendagen van haar overnemen. Ook Paul Krijnen, die stopt als coördinator van de cursussen, werd bedankt. Zijn werkzaamheden voor de Zondagsschilders worden overgenomen door Tanja Poorthuis. Voor mij was deze middag het meest bijzondere het optreden van Zini Loopuyt. Het feest werd muzikaal opgeluisterd door Paul, haar partner, Liesbeth en Rob, die op prachtige wijze singer-songwriters muziek ten gehore brachten. Als ik Zini tegenkom, staat ze altijd af te wassen. Doet ze zelf en ze wil gewoon niets anders. Voor een keer werd ze achter de vaat vandaan gehaald om twee liedjes te zingen. Zini zingt al jaren niet meer, maar heeft een tijd geleden een afspraak met Wim Schroot gemaakt om enkele liedjes met een Jiddische inslag te vertolken en met hem te oefenen. Wim is ons ontvallen, maar Zini trok de stoute schoenen aan en begon op de derde etage bij de Zondagsschilders haar carrière als soloartiest. Ze begeleidde zichzelf op gitaar. Ze zong het bekende lied ‘Amsterdam huilt’, maar het meest verrassende was een vertolking van een wiegeliedje van Isaäc Meijer uit 1920. Zini zong dit werkelijk fantastisch. Lieve Zini, wil je dat niet meer doen. Ik moet er van grienen. En nu ben ik ook medewerker en mag ik vanaf 2013 naar eer en gewetennaar de medewerkersdag. Ik zal af en toe een stukje voor het Atelier Nieuws schrijven. Frans Kramer
16
10
17
Jo Snabilié Op een winterse middag loop ik door de straten van Oost, fantaserend over het huis waar Jo Snabilié woont. Zou het lijken op de Amsterdamse huizen die ze altijd schildert? In elk geval geen huisje met een rood dak. Nee, ‘t is een nieuw gebouw, en op de bovenste verdieping is haar flat. Binnen is het licht en ruim. In de keuken op het noorden straalt de zon je tegemoet door de felgele kasten. De slaapkamer is klein, maar de werkkamer op het zuiden groot en licht. Hier staat het vol met kunstboeken, met schilder- en knutselmaterialen, en veel tekeningen en schilderijen. De grote werktafel voor het raam lijkt mij een heerlijke plek. Overal in huis hangen haar schilderijen en ander werk. Een oude spiegel met schelpenrand en pareltjes, een poppenhuis, een zelf-beklede stoel, knuffels... ‘Ik heb een plekkie voor je’ Jo is één van die honderden Zondagsschilders die na zoveel jaren nog steeds plezier heeft in haar hobby. Ongeveer 16 jaar geleden, op één van haar zwerftoch ten door de stad, stapte zij de Mozes & Aäronkerk binnen. Ze raakte in gesprek met een suppoost. Deze noteerde haar naam, nadat zij verteld had dat ze ook veel tekende. Een paar maanden later werd zij gebeld door Toon Goossen, die zei: waar blijf je nou? Ik heb een plekkie voor je op de woensdagmiddag. Dat was net in een moeilijke tijd, en ze werd er emotioneel van. Ze kwam eerst in de groep bij Rob Raets. Bij Henk Sassen deed ze later een korte cursus “eieren schilderen”. Op een ei van klei schilderde ze een lieflijk tafereeltje van een vrouw in witte jurk met een schaapje tegen een groen bos. Nadien heeft ze nog tientallen, misschien wel honderden eieren geschilderd. Het is echt haar handelsmerk geworden, ze heeft er heel veel weggegeven. In Slotermeer, waar zij in die tijd woonde, was een eierboer, die eendeneieren verkocht. Dat was een mooi model, en ze waren steviger dan kippeneieren. Jo mocht ze zelf uitzoeken. Bij Henk heeft ze daarna jaren miniaturen geschilderd. Maar ze wisselde het af: een paar jaar Rob, een paar jaar Henk. Vooral miniatuur vindt ze heerlijk om te doen. Met olieverf en hele kleine penseeltjes werkt ze dan. Daarnaast schildert ze op de vrije woensdagmorgen. Soms maakt ze wel eens een groter doek, een stadsgezicht bijvoorbeeld. En als ze bezig is slaat haar fantasie op hol, dan denkt ze: “Dit kan er ook nog bij, en dat... Veel trutdingetjes, een kindje met een hoepel, twee jongetjes op een hek, clowns die muziek maken, een meisje dat bellen staat te blazen. Die figuurtjes komen vanzelf, ik teken een paar streepjes en trek er met verf de jas overheen”. Vaak zit er humor in haar schilderijen, zoals die Zondagsschilder in een Amsterdams stadsgezicht die buiten bloemetjes zit te schilderen! Ik herinner me van Jo het omgekeerde: buiten in de natuur schildert zij er altijd huisjes bij. Bij de werkweken op de boot en in het hotel is Jo altijd van de partij. Maar het laatste jaar ging het schilderen daar niet meer zo goed: “Het was alsof mijn handen vastzaten”. Te veel drukte om haar heen, denkt ze. Want in Lemele, met een kleiner 18
19
groepje, ging het wel beter. Daar heeft ze een klein doekje gemaakt met twee koeien, de ene zit lekker met de poten over elkaar op een stoel uit te rusten, die is er klaar mee. Hoe ‘t begon: vader, broer en borstvoeding. In haar woonkamer hangt prominent een schilderij met schapen bij een schaapskooi op de heide. Het is het enige werk dat zij van haar v ader heeft. Hij was ziekelijk en overleed toen zij zeven jaar was. Ze herinnert zich dat hij vaak zat te tekenen en te schilderen bij ‘t raam. Ze heeft wel eens gehoord dat hij als kind al in het Rijksmuseum mocht tekenen. Jo is een nakomertje, zij had nog twee broers en een zus. Als kind zat zij ook vaak te tekenen, met potlood. Ze herinnert zich nog hoe gelukkig ze was toen haar broer, die in dienst zat, op een keer een doos kleurpotloden voor haar meenam. Wat heeft ze die veel gebruikt! Na haar schooltijd was Jo met heel andere dingen bezig. Ze danste, werkte, trouwde en kreeg twee zoons en twee dochters. Maar toen haar jongste dochter geboren was, moest ze ‘s avonds vaak wachten tot ze de laatste borstvoeding kon geven. Dan was het stil in huis en op een avond pakte ze de Donald Duck en begon de figuren na te tekenen. Haar kinderen vonden dat de volgende dag geweldig. Ze vroegen steeds om nieuwe tekeningen. Ook Ollie B.Bommel en Tom Poes maakte ze. En haar eigen poezen. Veel poezen heeft zij inmiddels geschilderd. Het mooiste doekje is van een raam met regendruppels, waar twee siamezen achter zitten. Eén van die poezen probeert de druppels te pakken. In een buurthuis heeft Jo toen nog een schildercursus gevolgd. Daar heeft ze een mand met viooltjes geschilderd in alle kleuren, voor haar schoondochter. Later, tijdens een vakantie met haar dochter op Cyprus, in 1997, is zij begonnen met aquarelleren in een klein boekje. Regelmatig komt er een aquarelletje bij, of een 20
pentekening. Het is een mooi boekje om door te bladeren. Jo en de meester-vervalser. De kinderen van Jo vragen haar wel eens om iets voor hen te schilderen. Zo vroeg haar jongste zoon Peter om een groot schilderij van Karel Appel. Dat was wel even heel iets anders dan ze gewend was om te doen. Maar ze is de uitdaging aangegaan. Meer dan een meter hoog is het doek, en 85 cm breed. Twee vogels boven elkaar. Ze heeft alles precies uitgemeten en getekend op ruitjespapier. En achteraf, toen het hing, dacht ze: jeetje, heb ik dat gemaakt? Hij was er zo blij mee dat hij er nog een wilde. Ook met vogels. Maar die mocht iets kleiner. Peter heeft haar afgelopen zomer meegenomen naar een wit kasteeltje vlakbij Utrecht. Hier woont Geert Jan Jansen, een echte meester-vervalser. Een schat van een man, zegt Jo, en hij schildert ontzettend goed. In zijn atelier staan zóveel schilderijen, dat hou je niet voor mogelijk. Van Middeleeuwse jachttaferelen tot Cobra. Alles maakt die man. En voor duizenden euro’s per stuk worden ze verkocht, vooral naar Amerika. Maar na zijn veroordeling zet hij nu wel zijn eigen naam onder het werk. En dat heeft Jo natuurlijk ook gedaan met haar “vervalsingen”. Voor haar jongste dochter heeft zij een “Ada Breedveld” nagemaakt, een dikke vrouw op een canapé met twee poezen. Ada vond het leuk, toen ze haar dat vertelde. Wie is ze eigenlijk? Jo Snabilié heeft een naam die hier weinig voorkomt. Haar voorouders komen waarschijnlijk uit Noord-Frankrijk, of van vlakbij de Zwitserse grens. Zelf voelt ze zich volop Amsterdamse. Zij loopt graag door de stad. Jo vindt het altijd heerlijk om na een werkweek weer terug te zijn. Dan zet ze haar koffer binnen en gaat de straat op. Ze geniet van de drukte, de mensen, de geuren, de plekken. Bij de Zondagsschilders heeft ze heel lang bij de Ateliercommissie gezeten, die op maandag alles schoonmaakt. Ook beheerde ze de papierbak en de koffiebak. De leden moesten voor koffie geld in het schortje doen van de juffrouw, een soort spaarpot die door James Parsons gemaakt was. Over zichzelf zegt ze: “Ik heb geen pretenties en geen talent en dat wil ik ook niet. Ik vind schilderen heerlijk om te doen, maar ik doe het op mijn manier. Net als Van Gogh hou ik van kleur en licht. En ik pruts graag, want dan vergeet ik alles om me heen. Met lezen is dat hetzelfde, dan kan het me niet schelen dat de afwas er nog staat en de ramen vies zijn”. Schilderijen geeft ze net zo lief weg dan dat ze die verkoopt. Want wat moet je daar nou voor vragen? Het is toch geweldig als mensen jouw werk zo mooi vinden dat zij er geld voor over hebben. Jo zorgt voor vrolijkheid, en ze wil anderen best een plezier doen, maar tijd voor een sigaretje moet er ook zijn! Zo is het nu ook tijd om op te stappen. Hennie Hooijer
21
Model zijn is een kunst! De OPEN DAG was een groot succes aldus Thea de Haan, en met 265 bezoekers en 15 nieuwe inschrijvingen bij de c ursussen mag je dat wel zeggen! Wie er was en een blik kon werpen op de beide etages die onze ateliers vormen, kon aan den lijve ervaren hoeveel belangstelling er was en hoe er gediscussieerd werd met docenten en leden van de vereniging. En daarnaast kon men zien hoe mensen oefenden in het tekenen van een portret of een stilleven. Een van degenen die het portretteren uitprobeerden was de kleindochter van Joop Rooijers en Marjan van Berkel. Met een ernstig gezichtje en volstrekt geconcentreerd stond ze achter haar ezel te tekenen. Als ongeveer 9-jarige(?) was ze veruit de jongste tekenaar, maar niet de minste! Beide grootouders stonden trots toe te kijken. Zelf zat ik als eerste model. Dat is een ervaring op zich. Hoe moet je kijken, waar moet je naar kijken? Ik probeerde mijn blik op een punt aan de wand te richten en mijn mond zo ontspannen mogelijk te houden. Voortdurend dwalen met je ogen is lastig voor de tekenaars, weet ik, en met een strakke mond word ik lelijk en oud, denk ik. Maar compleet stilhouden lukte me niet, ik dwaalde regelmatig met mijn ogen langs de tekenaars. Het was leuk om hun concentratie te zien en af en toe de opmerkingen van Joop te horen, die aanwijzingen gaf hoe lijnen lopen, hoe het portret te v erbeteren. Soms hoorde ik daaruit hoe ik gezien werd en het maakte me nieuwsgierig naar het resultaat. Dat bleek bij alle tekenaars nogal verschillend. Bij de een was ik een heks geworden, bij een ander zag ik er erg droevig uit en een derde had mij verbeten geportretteerd – mijn mond was kennelijk niet ontspannen genoeg… En om de vierde moest ik lachen, zo scheef en komisch zag ik er uit. Johanna de Wilde 22
14
23
‘Ik wilde kunstschilder worden’ Een van de jubilarissen die op de a.s. algemene vergadering gefêteerd zullen worden is de 71-jarige Dorothee van Gasteren. Ze is dan 45 jaar lid van de vereniging en hoewel ze al verscheidene jaren geen cursussen volgt – ze is te vaak weg, zit ieder jaar een paar maanden in Spanje - is ze nog steeds enthousiast over wat ze er geleerd heeft en de tijd die ze er gehad heeft. En schilderen doet ze ook thuis. Eigenlijk, zegt ze, zou ze wel graag weer naar een cursus willen en ze had ook het plan gehad om zich daarvoor in te schrijven, maar onderweg van Spanje naar Nederland had ze pech. Ze viel in een koffietentje in Luxemburg van een verhoogde vloer en brak haar schouderbeen. Heel pijnlijk en heel vervelend en nu 7 weken later is ze er nog van aan het herstellen. Ze heeft fysiotherapie en moet oefeningen doen en het gaat wel goed, maar klaar is het nog lang niet. We zitten in haar niet lang geleden opgeknapte huis aan de President Kennedylaan, als ze me dit allemaal vertelt. Het huis is in kerstsfeer, er staat een kersttafereel met besneeuwde boompjes en verlichte huisjes op een tafel en de groene en zilveren versiering verder komt goed uit tegen de witte muren en meubels van de woonkamer. Boven de eettafel hangt een schilderij van eigen hand. Het stelt een gezelschap elegante dames voor, met kleurige japonnen, die zichzelf beschermen tegen de zon door parasols boven hun hoofd. Ze heeft het, vertelt ze, expres voor die plek gemaakt. “Daar moest wat kleur komen!” Ze schilderde het met de techniek, die ze veel gebruikt: het geheel opzetten met acryl en vervolgens verdiepen met olieverf. Elders in de kamer hangt een clownshoofd, op dezelfde wijze geschilderd. Het komt me bekend voor, alsof ik het op een tentoonstelling van de Zondagsschilders heb zien hangen. Maar dat kan niet, zegt ze. “Ik doe al jaren niet meer mee met de tentoonstellingen. Vroeger wel, hoor, altijd. Net als aan de werkweken, daar ging ik ook altijd mee. Enig waren die, met Pieter Hoogeboezem en Toon de Haas. Nou ja, met veel anderen ook. Wij vormden echt een groepje, hè, Ans Ligterink, Jan Schutte, James Parson en ik.” Hoe ze bij de Zondagsschilders kwam is snel beantwoord. Door haar zwager Gerard van der Park, die nu 87 is en geen lid meer. Destijds waren ze nog maar met een klein groepje en zaten ze ergens boven op de Marnixstraat. Er waren toen ook nog geen docenten, maar dat duurde niet lang. Eerst kwam daar Kuit en later Joop Rooijers. “Van Joop heb ik veel geleerd,” vertelt ze. “Stillevens maken en ook wel een beetje fijnschilderen en portret- en modeltekenen. Toen we nog op de Marnixstraat zaten in die kleine ruimte op zolder nam hij altijd een lang touw mee. Voor als er brand kwam, zei hij, dan konden we tenminste via het raam naar buiten klimmen!” Dorothee kwam uit een gezin van 10 kinderen. Ze was de jongste en ze wilde, vertelt ze, kunstschilder worden. “Maar dat mocht niet van mijn ouders. Ga jij maar op kantoor, zeiden ze, dat is beter voor je. Ik had me al ingeschreven op de kunstnijverheidsschool, maar dat ging dus 24
mooi niet door. Ik moest op het kantoor van mijn zus werken. Ik heb dat altijd jammer gevonden, maar nou ja, ik heb uiteindelijk toch veel geschilderd! En of ik een goede kunstenaar geworden was, dat weet je natuurlijk niet. Maar ik heb wel veel verkocht. Al mijn kosten haalde ik er uit, want ik verkocht bijna alles wat ik maakte, vooral mijn bloemstillevens. Pieter Hoogeboezem zei: jij kunt wel leven van je bloemen, hoor!” Dat verkopen gebeurde o.a. in het winkeltje in de Pijp, dat Dorothee enige tijd had. Ze zat daar dan ook te schilderen en kreeg ter plekke opdrachten. “Op een keer”, vertelt ze, “kwam er een neger binnen met een plaatje, dat ik moest namaken. Het moest groot worden, zodat hij het voor zijn raam kon hangen. Ik aan het werk, komt mijn zoon binnen en die ziet mij bezig. Hij zegt: weet jij wel wat je aan het doen bent? Reclame voor hasj maken! Wist ik veel, ik had dat nog nooit gezien.. Ik heb het toch afgemaakt en die man kwam het halen en heeft keurig betaald, maar hij heeft er maar kort plezier van gehad, want de volgende dag sloot de politie zijn pand. En een andere keer kwam een Marokkaan binnen. Die wilde een portret van zichzelf met tulband op om mee naar Marokko te nemen. Daar hangt dus een werk van mij, leuk idee toch!” Tot besluit bekijken we oude foto’s van haar werk, maar ook van de mensen met wie ze optrok bij de Zondagsschilders. Het zijn vrolijke foto’s van mooi werk en prachtige mensen – Dorothee was toen een jaar of 40 en haar vriendinnen, Anne Knaup en Corine Kremer idem dito -en het is wonderlijk om me te realiseren hoe lang, maar ook hoe kort geleden een en ander plaatsvond en dat ik bij hetzelfde tijdsbeeld hoor, al was ik nog geen lid van de Zondagsschilders. Als we afscheid nemen, Dorothee wil later in de middag nog naar de kapper om er mooi uit te zien voor de kerst, ben ik onder de indruk van dit actieve leven, dat nu door de val enigszins tot stilstaan is gekomen. Dat het jaar 2013 voor Dorothee mag leiden tot een volledig herstel en hernieuwd plezier in schilderen bij de Zondagsschilders, dat wens ik haar toe. Johanna de Wilde 25
Expositie met Levenskunst in Mozes & Aäronkerk Ter gelegenheid van de Winteracademie over Levenskunst hebben De Zondags schilders een speciale expositie ingericht van schilderijen over Levenskunst. De deelnemende kunstenaars hebben nieuw werk gemaakt en zich daarbij laten inspireren door gedichten die zijn ingezonden voor de Duurzaam Dichten Poëzie prijs 2013, die het motto ‘Levenskunst voor een bewoonbare aarde’ draagt. De expositie bestaat uit ruim 59 werken. De combinatie van schilderijen en g edichten zorgt ervoor dat je als bezoeker anders gaat kijken naar zowel de schilderijen als de gedichten. Elk kunstwerk staat op zich zelf, maar breng je ze met elkaar in verband, dan moet je kiezen: bekijk je eerst het schilderij of lees je eerst het gedicht? Bezoekers doen meestal het eerste, de schilders kozen voor het laatste. Uitgangspunt voor de schilderijen waren 35 - en later zelfs 100 - gedichten. Het zijn de vroege inzendingen voor de Duurzaam Dichten Poëzieprijs 2013. In totaal kwamen er 260 gedichten binnen. De organisator liet de schilder vrij in zijn of haar keuze. Verschillende schilders kozen het gedicht ‘Dat alles blijft’ van Kate Schlingemann als inspiratiebron voor een nieuw werk. Ook Leendert Fransen (71) koos dit gedicht: ‘Eerst had ik een ander gedicht. Op zich was dat een prima gedicht, maar het riep toch geen mooie beelden op. Ik zocht dus verder. Het leuke van dit gedicht is: je krijgt veel gegevens waar je wat mee kunt: iemand die aan de waterkant staat te dromen, bomen die jurken dragen, vissen die liedjes zingen. Een beetje een droomwereld. Hier kan ik iets mee. Het is verleidelijk om te letterlijk de tekst te volgen. Het schilderij wordt dan een illustratief iets en dat is niet de bedoeling.” Organisator van de tentoonstelling Nel Huurman: “We schilderen wel vaker aan de hand van verhalen of gedichten, of zelfs muziek. Zo’n opdracht is leuk, je moet zelf je fantasie laten gaan. En dan zie je dat de interpretatie van de een heel anders is dan die van een ander. Sommige mensen zullen verbaasd staan dat iemand bij een bepaald gedicht juist dit geschilderd heeft. Zelf hebben ze er heel andere beelden bij. Geïnspireerd door het gedicht Dat alles blijft schilderde iemand bijvoorbeeld ballonnen die als zonnen aan bomen hangen. Leuk om ze te vergelijken. Grappig dat maar liefst zeven schilders dit gedicht als uitgangspunt namen.”
Expositie Foodism 10 Zondagsschilders mogen exposeren in Foodism aan de Nassaukade 122. De opening is op 17 februari van 16.00 uur tot 17.30 uur. 26
Dat alles blijft Ik droom vissen in de vijver verzin dieren in de lucht leun tegen bomen aan de slootkant of heen en weer terug. De vissenbekken opendichten maar hun liedjes ken ik niet er ontsnappen blubmuziekjes tussen waterplant en riet. De wind blaast zestien weerballonnen in de wolken op een rij, kijk ze zijn versierd met strikken dansend trekken ze voorbij. De bomen dragen avondjurken de zon schijnt goudglans om hun voeten alsof ze allen naar een feestje moeten, de wilg knot vlug haar kapsel groen en ik droom vissen uit de vijver verzin wolken in de lucht leun tegen bomen aan de slootkant denk: wat zal ík vandaag eens doen? Kate Schlingemann
Oproep: Bij de Vrije Werkplaats op maandagmiddag is nog plaats voor enthou siaste leden die zelfstandig willen tekenen en schilderen! Wij werken van half twee tot vier uur, zonder docent, aan ons eigen werk. In de pauze becommentariëren en bekritiseren we elkaars werk, althans als je dat wilt..... Want er hoeft niets, behalve werken! Je bent van harte welkom! Aanmelden bij het secretariaat. Als je voor de eerste keer komt, graag even contact opnemen met Hanna van Dijk: tel.4200827. 27
Onze jaarlijkse expositie in de Mozes & Aäronkerk 17 – 21 april 2013 Traditiegetrouw zullen wij in april weer een expositie inrichten in de Mozes & Aäronkerk. Er is geen thema gekozen. Iedereen is vrij om zijn/haar allermooiste werk in te leveren. Dit jaar vragen wij voor het eerst een bijdrage om de expositiekosten te voldoen. Deelname aan de expositie bedraagt individueel € 5,-; voor een groepswerk € 25,-. Het bestuur heeft hiertoe besloten, omdat ook dit jaar een negatief saldo dreigt. Maak samen een Groepswerk. Maar doe dit alleen als uw groep daaraan tijd en aandacht wil besteden! De groep bepaalt zelf het thema voor een groepswerk, de keuze is vrij. Aanmeldingsformulieren voor het groepswerk staan in de folderbakjes op de ateliers. Voor de expositie mag u naast dit groepswerk een (1) individueel gemaakt werkstuk inleveren, d.w.z. één beeldhouwwerk of één schilderij. Leden die het afgelopen jaar meededen bij ‘Portret op Zondag’ mogen naast dit individuele werk.extra één recent gemaakt portret inleveren van een bekende Amsterdammer voor de portrettengalerij. Deelnameformulieren voor ingelijst werk / beelden vindt u van af de 1e week in maart in de folderbakjes op de ateliers of zijn aan te vragen bij het secretariaat. Tot 29 maart kunt u uw werk aanmelden door dit deelnameformulier in de brievenbus van het secretariaat te deponeren of per post te verzenden t.a.v. De Zondags schilders, Geldersekade 101, 1011 EM Amsterdam, o.v.v. Expositie. S.v.p. gebruik geen hele lange titels en schrijf duidelijk.
Belangrijke punten Deelname is voor alle leden van De Zondagsschilders Voor het brengen en ophalen van je werk, is ieder zelf verantwoordelijk. De vereniging is niet aansprakelijk voor schade en/of diefstal. Lever origineel werk in, geen foto van..! Ingelijst werk moet aan de achterzijde voorzien zijn van een stevige ophangdraad (dus geen oogjes, lusjes of haakjes), anders is het werk niet ophangbaar! In de cursusmappen en in de Informatiemap op de ateliers vindt u alle informatie die u nodig hebt. Mocht u toch nog vragen hebben, neem dan contact op met Nel Huurman tel.: 036 5334899 of
[email protected] Kunstkaarten Het is niet zeker of er dit jaar kunstkaarten gemaakt kunnen worden, vanwege de dood van Jan Boots. Nader bericht hierover volgt. Nel Huurman Werkweken In het vorige Ateliernieuws heeft u al uitgebreid kunnen lezen over onze zomerwerkweken. Er is nog ruimte om te boeken voor de hotelreis naar Bourtange! Inlichtingen bij Joke Ligterink: 06-53565333 of
[email protected] Salonboot “De Amsterdam” van maandag 3 juni t/m zondag 9 juni 2013 Inlichtingen bij Nel Huurman: tel. 036 5334899. E-mail:
[email protected] De Salonboot is bijna volgeboekt, er zijn nog twee plaatsen over. Inschrijfformulieren staan in de folderbakjes op de ateliers, het formulier kunt u inleveren bij het secretariaat.
Let op: U kunt uw werk brengen: dinsdag 16 april tussen 9.00 en 12.00 uur ( ingang marktzijde). En ophalen: maandag 22 april tussen 9.00 en 11.00 uur. Overleg met uw groepsleden over een oplossing als het moeilijk voor u is om het werk zelf te brengen of op te halen. Overleggen met de docent of gezamenlijk met de groep bespreken welk werk u inlevert, werkt stimulerend. Kies uw mooiste werk uit en bekijk met elkaar of u een goede lijst hebt en of u een passe-partout nodig hebt om het goed te presenteren. De docent, maar ook groepsleden die vaker exposeren weten inmiddels hoe het werk mooi en goed ophangbaar is. Bespreek dit met elkaar en voorkom zo teleurstellingen bij het inleveren. Het ingelijste werk moet voorzien zijn van een ophangdraad, die stevig en sterk genoeg is.. Het is de bedoeling dat twee docenten de artistieke leiding voor de inrichting van de tentoonstelling op zich nemen, een docent voor het driedimensionale werk en een voor de schilderijen. 28
29
Van der Linde: voor kunstenaars van elk formaat. Vele kunstschilders genieten dagelijks bij van der Linde. Zij vinden daar wat ze zoeken of worden verrast door wat ze nog niet zochten.
A G E N D A 17 februari
11:00 uur
Inloopatelier Beeldhouwen, Schilderen en Grafiek
17 februari
Opening tentoonstelling Restaurant FOODISM
24 februari
14:15 uur
Kunst & Koffie; Londen - Pre-Raphaelieten
28 februari
14:00 uur
Bestuursvergadering
3 maart
13:00 uur
Portret op Zondag
10 maart
11.00 uur
Inloopatelier Beeldhouwen, Schilderen en Grafiek
30 maart
Uiterste inleverdatum formulieren M&A-Kerk
17 maart
Kunst & Koffie; Londen – Young British Artists
14:15 uur
24 maart 14:00 uur
Algemene Ledenvergadering; aansluitend huldiging van jubilerende leden
29 maart t/m 4 april
vrije Paasweek docenten
7 april
13:00 uur
Portret op Zondag
11 april
14:00 uur
Bestuursvergadering
14 april
14:15 uur
Kunst & Koffie; Londen – Tate Gallery
17-21 april
12-17 uur
Expositie Mozes en Aäronkerk
28 april
12-17 uur
Nieuwmarkt Tekendag (bij regen in overdekte ruimte)
ontvangen de Zondagsschilders 20% korting op alle mate-
28 april
11:00 uur
Inloopatelier Beeldhouwen, Schilderen en Grafiek
rialen. (aanbiedingen uitgezonderd). Bovendien heeft van der Linde
2-5 mei
dagelijks
Keukenhof: Kunstweek Henk Veen
dankzij een scherp inkoopbeleid regelmatig interessante aanbiedin-
5 mei
13:00 uur
Portret op Zondag
Door deskundig advies aan amateur en professional heeft van der
23 mei
14:00 uur
Bestuursvergadering
Linde door de jaren een vaste klantenkring opgebouwd. Ook nu
26 mei
11:00 uur
Inloopatelier Beeldhouwen, Schilderen en Grafiek
staan gekwalificeerde medewerkers zes dagen per week voor u klaar
2 juni t/m 1 september
Zomerstop
3 juni
Inloopatelier Beeldhouwen, Schilderen en Grafiek
Onder professionals en amateurs is van der Linde’s assortiment en kleurenrijkdom inmiddels legendarisch. In de winkel van meer dan 300
m2,
het inlijstatelier en de showroom in Weesp vindt u vrijwel
alle materialen voor de beeldende kunst. Op vertoon van uw pas
gen. En vanaf z125,– wordt uw aankoop gratis bezorgd in Amsterdam.
met advies en ondersteuning.
van der linde Materialen voor de beeldend kunstenaar Rozengracht 36-38, 1016 NC Amsterdam | T 020-62 42 791
[email protected] | www.vanderlindewebshop.com
11:00 uur
Kijk voor meer informatie over cursussen en evenementen op onze website www.dezondagsschilders.nl 31
Palet COVER 6_1+4 22-01-13 08:57 Pagina 1
P A L E T
Magazine voor kunstschilders, tekenaars en kunstliefhebbers
3 6 3
• J A A R G A N G 6 9
• F E B R U A R I / M A A R T 2 0 1 3
BRENG STRUCTUUR IN UW WERK EEN BETERE MANIER OM CREATIVITEIT TE VERSTERKEN HOLLANDSE WINTERLUCHTEN FANTASTISCH WEER VINDT GER ZAAGSMA
JAARGANG 69
NR 363
FEBRUARI/MAART 2013 ADVIESPRIJS
€ 6,75
NIELS BROSZAT EEN BIJZONDER KUNSTENAAR
Neem een abonnement voor slechts € 27,50 per jaar. Alleen voor De Zondagsschilders Aanmelden bij de ledenadministratie 020-6243933 Kijk ook op de website www.paletmagazine.nl 32
BP
DE GOUDSE STREEK WERELDBEROEMDE GEBRANDSCHILDERDE RAMEN
