Ananda Nieuwsbrief Special Lieve Ananda vrienden, Op 21 april j.l. is Swami Kriyananda overgegaan. Kriyananda was een directe discipel van Paramhansa Yogananda en de oprichter van Ananda wereldwijd. In deze nieuwsbrief special willen we graag aandacht besteden aan het leven van Kriyananda. Diverse discipelen van Yogananda zullen hun herinneringen aan en ervaringen met Kriyananda met ons delen.
Swami Kriyananda Kriyananda (geboren als James Donald Walters), werd geboren op 19 mei, 1926. Hij was een directe discipel van Paramhansa Yogananda en is sinds 1948 nauw met hem verbonden geweest. Hij is door Yogananda geautoriseerd in het onderwijzen van de kriya yoga en het geven van lezingen over de yoga-filosofie en -levenswijze. Kriyananda heeft in 1968 Ananda opgericht en van daaruit verschillende spirituele gemeenschappen, in Amerika, India en in Europa nabij Assisi in Italië. Kriyananda heeft wel meer dan zestig boeken geschreven, en meer dan driehonderd stukken muziek gecomponeerd. Sommige van zijn boeken zijn vertaald en verkocht in negentig landen. Hij heeft in verschillende landen onderwezen en sprak naast Engels ook Italiaans, Roemeens, Grieks, Frans, Spaans, Duits, Hindoestaans, Bengaals en Indonesisch. In 2009 heeft hij een nieuwe swami orde opgericht, de “Nayaswami orde”.
Swami Kriyananda eindigt zijn biografie, ‘Het Pad’, met deze woorden: “Deze middag, kijkend naar de glimlachende gezichten die zich zegenend rondom mij verzameld hadden, dacht ik aan onze Goddelijke Geliefde wiens liefde zij uitstraalden. “Gezegend zijn zij,” citeerde ik, “die komen in naam van de Heer!” Het is avond nu. Ik zit vredig in mijn huis. Mijn blik overziet het weidse uitzicht door het grote huiskamerraam: heuvels, de hemel en langzaam oplichtende sterren. Zo, bedenk ik, is het Pad: waar de mens zich er ook maar op bevindt, de evolutie van zijn ziel strekt zich voor hem uit tot in de oneindigheid. De stadia van de spirituele reis zijn maar tijdelijk. Tijdelijk zijn ook de beproevingen ervan, evenals de vervullingen. God alleen is werkelijk. “Heer,” bid ik stil, “moge ik nooit gehecht raken aan Uw scheppingsdroom, noch aan het pad dat uit de droom leidt, maar alleen aan U: aan Uw liefde, aan Uw eeuwige Vreugde!”
In Memoriam Swamiji, door Gyandevi Vanaf 5 mei 2007 tot 30 December 2012 heb ik met Swami Kriyananda gecorrespondeerd en heb ik al zijn mails opgeslagen, zodat het nu niet moeilijk is om er iets over te vertellen. Swamiji gaf in zijn mails altijd antwoord op mijn vragen, op een respectvolle, vriendelijke manier. De antwoorden kwamen meestal al na drie dagen, waar hij ook ter wereld was. Swamiji stond altijd om twee uur ’s nachts op om eerst zijn inkomende post te beantwoorden. Om een uur of vijf kwam men hem vragen of hij iets wilde eten en daarna ging hij mediteren. De mails van Swami waren altijd liefdevol en ook met humor geschreven maar toch ook met een serieus tintje. Er liep al een paar jaar een afspraak om Swami te ontmoeten. Uiteindelijk werd dat Augustus 2011. Ik had Hollandse kaas voor hem mee willen nemen maar hij was net ziek geweest dus wist niet of dat verstandig was. Ik besloot ter plekke een boeket wilde bloemen voor hem te plukken en in een beker water zolang te bewaren op mijn kamer. Toen ik na de lunch daar terug kwam, hingen de bloemen en was de beker leeg. Ik had nog maar een half uur voordat ik naar Swami zou gaan. De bloemen trokken iets bij, na de beker weer gevuld te hebben. Swami vond het helemaal niet erg en moest er om lachen en liet de bloemen in een vaas zetten. Later hoorde ik dat hij wel kaas mocht hebben en heb ik bij thuiskomst een groot pakket met Hollandse kaas verstuurd. Per omgaande kwam er een mail van Swami dat hij en het hele huis er enorm van genoten had. Het gesprek wat ik met hem gevoerd heb werd opgenomen door zijn secretaris en heb ik ook opgeslagen en zo prijs ik me gelukkig dat ik dit gesprek nog altijd beluisteren kan. Over het gesprek: Swamiji overhandigde me eerst een boek wat me veel inzicht over mijn zeldzame slijmvlies ziekte heeft gegeven. Ik kreeg het te leen en heb het na het gelezen te hebben terug gestuurd. Daardoor kon ik beter met deze ziekte omgaan en betere stappen ondernemen voor de juiste medische zorg. Ik ben Swamiji hier zeer dankbaar voor. In zijn laatste mail heeft hij mij ook een groot geschenk gegeven maar dat komt later aan de orde. Swamiji zal met zijn geest, vreugde en liefde een groot voorbeeld voor mij blijven.
Herinneringen aan Swami van Dakshini In de morgen van 21 april vernam ik eerst van Yogesh en later van Gurupriya en Shantanu dat Swami zijn lichaam had verlaten. Dat was een behoorlijke schok. Ik wist wel dat hij uitermate zwak was en ondersteund moest worden, maar steeds krabbelde hij weer op. Het leek of de tijd ook voor ons even stilstond. Die dag hadden we net de Jaarvergadering en de Ananda Nederland Ontmoeting. We hebben Swami herdacht en samen gemediteerd en ons op hem en op alle Ananda Gemeenschappen afgestemd. We hebben ook jou gelijk laten weten dat Swami was overgegaan en velen hebben daarop gereageerd. Hoewel ook velen Swami nooit hebben ontmoet, veroorzaakte het ook voor hen een schok en een lege plek. Op 24 april hebben we de uitvaartdienst gevolgd via Internet en het was alsof we ook in de Temple of Light in Assisi lijfelijk aanwezig waren te midden van al onze Anandavrienden. Ik heb het voorrecht gehad om tot 2 keer toe, in 1996 en 1997, een Kriya-inwijding van hem te mogen ontvangen. Padma, spiritueel leidster van Ananda Seattle, zei eens: "Dat is ons in tientallen jaren niet overkomen. Je hebt geluk." Ik ben blij dat ik mijn spirituele naam van hem heb mogen ontvangen. Ik had hem om een nieuwe naam gevraagd en de volgende dag vond ik die al in m'n mailbox. Hij had de naam Dakshini in z'n meditatie ontvangen en hij hoopte dat ik er blij mee was. En ik ben er erg blij mee. Toen ik vorig jaar in Assisi was en Swami ook, zei hij op een dag na de maaltijd in de eetzaal tegen me: "Jij lijkt op mijn grootmoeder!" Ik vind het symbolisch dat Swami tussen India en Amerika in Europa zijn lichaam heeft verlaten. Hij is in Roemenië geboren en niet ver daarvandaan in Italië overleden. Wat hij ons heeft gegeven zal in de toekomst van een steeds grotere betekenis blijken te zijn. Hij zal zeker Yogananda niet teleurgesteld hebben als toegewijd discipel. Hij heeft met uiterste krachtinspanning zijn medewerking verleend aan de 3 films die Ananda heeft gemaakt over het leven van Yogananda en over Ananda en hij heeft daarin een hoofdrol gespeeld. We hopen de première van één van de films - "Finding Happiness" - in Nederland te mogen vertonen. We laten het je weten, wellicht gebeurt dat in oktober van dit jaar als Uma Macfarlaine in Nederland is.
Ondergaande zon vanaf het terrein van Ananda Assisi.
Op verzoek schreef Yogesh ons het volgende: Lieve spirituele familie, Lily had mij gevraagd om een verslag te schrijven over mijn ervaring met Swami, alsook over zijn heengaan. In 1999 kwam ik voor het eerst in Ananda Assisi. Daarvoor had ik eerst al 1,5 jaar gemediteerd bij Johanna Blokland in Rotterdam. Van haar kreeg ik een bandopname met Swami’s chants. Reeds toen vond ik dat deze man zo’n mooie volle stem had, het raakte me op slag. Toen ik voor de eerste maal in Assisi kwam had ik het geluk dat ook Swami daar was. Hij leidde de Sunday Service en ik kreeg een blessing van hem. Ik voelde onmiddellijk dat hier meer dan een gewoon mens stond. Hij sprak met zoveel wijsheid en zijn woorden vloeiden als een waterval. Nooit moest hij naar een woord zoeken. Zijn gesprekken gingen steeds gepaard met de nodige portie humor. Na verloop van een paar jaar werd er door Ananda in het Grand Hotel in Assisi een satsang en workshop georganiseerd. Ook Swami sprak daar. Ik was er samen met Daan naartoe gegaan. Hij had net de vertaling van Het Pad gedaan (EngelsNederlands). Daan raakte in gesprek met Swami. Swami liet zich ontvallen dat hij graag naar Nederland zou willen gaan en vroeg of Daan hem hierin zou willen begeleiden. Daar Daan geen auto had werd er op mij beroep gedaan om chauffeur te zijn. Dit was een eerste grote ervaring met Swamiji. We pikten hem op aan een hotel in Kijkduin en bezochten Keukenhof in Lisse. Ik had het gevoel dat ik in hogere sferen verkeerde. Zijn aanwezigheid had grote invloed op mij. Hij stond open voor alle mogelijke vragen. Daar ik zoveel onder de indruk was van zijn nabijheid, kwamen er maar weinig vragen in me op. Nochtans voelde ik me heel erg op mijn gemak. Het voelde alsof we mekaar al lange tijd kenden. We aten nog wat in een cafetaria in Leiden. Door de krachtige wind waaide zijn pet van zijn hoofd, het water in. Het was een heel leuke, gezellige dag. De sinds kort overleden Lila (Swami’s vaste kokkin) was er ook bij, alsook Lakshman. Op onze terugweg verstilde Swami. Hij leek zich in een diepe meditatie terug te trekken. Bij het hotel aangekomen pakte hij mijn hand en zei “you are blessed”. Dit herhaalde hij enige keren. Dit raakte me diep vanbinnen.
Daarna heb ik nog verschillende ontmoetingen met hem gehad. Eentje is me echter steeds sterk bij gebleven. Ik kwam bij Ananda Assisi van de parkeerplaats aanlopen. Anand stuurde net zijn auto de oprit op. Naast hem zat Swami. Hij kwam een satsang geven in de tempel. Gevolgd door een groep mensen wandelde hij richting tempel. Anand zag me aankomen en zei “Hey Rinus” (wat toen mijn naam nog was). Dit trok Swami’s aandacht en hij stak zijn beide handen naar me uit. Een enorm gevoel van liefde overspoelde mij. Hij zei dat hij het zo fijn vond om me weer te zien. Tijdens zijn satsang had ik steeds het diepe gevoel dat zijn woorden rechtstreeks tot mij gericht waren. Ik werd constant doordrongen door dat diepe gevoel van liefde. Het was zo intens dat ik het eigenlijk niet met woorden kan beschrijven. Het is nu alweer een week geleden dat Swami is overleden. In de afgelopen week is er zoveel gebeurd, echt ongelooflijk. Het was zondagochtend, 21 april. Ik zat thuis en wilde net gaan mediteren. Ik hoorde dat er een email binnen kwam. Ik besloot deze toch eerst te lezen en zag dat Lakshman vroeg om gebeden voor Swami, en dat het echt ernstig was. Ik zette mij onmiddellijk in gebed en meditatie. Ik was nog maar net bezig of er kwam een nieuwe email binnen en de telefoon rinkelde. In deze tweede email stond vermeld dat Swami zijn lichaam had verlaten. Een heel vreemd gevoel maakte zich van mij meester. Ik wist eigenlijk niet goed hoe ik diende te reageren. Ik begon onmiddellijk ‘aum’ te chanten en vroeg de Meesters hem op te vangen en te begeleiden naar het licht. Via de telefoon vernam ik dat zijn lichaam na een uur naar de tempel zou worden gebracht. Daar toegekomen zag ik dat zijn lichaam reeds in de tempel lag opgebaard. Vele mensen kwamen toe. Iedereen was zwaar onder de indruk. Het ging gepaard met huilen doch ook met een moeilijk te verwoorden gevoel van zegen. Er hing een hele intens gevoel over Ananda. Het voelde als in een waas, zeer irreëel, net alsof het niet echt was. We mochten allen zijn lichaam aanraken. Verschillende mensen deelden hun ervaringen met Swami en er werd gechant. De daarop volgende dagen kwamen spirituele leiders en devotees van over de hele wereld toegestroomd naar Ananda Italië om Swami een laatste eer te betuigen. Er was een sterk, ongezien gevoel van samenhorigheid en broederschap. Het voelde alsof Swami’s bewustzijn en energie verspreid werd over gans Ananda. De tempel was 24 uur op 24 toegankelijk voor iedereen om te mediteren. Ik mediteerde er dikwijls tot diep in de nacht. Voordat ik mediteerde raakte ik telkens eerst zijn lichaam aan. Zijn bewustheid en zijn aanwezigheid was enorm sterk voelbaar tijdens elke meditatie. Om dit te beschrijven bestaan er in onze taal niet voldoende woorden. In één der meditaties werd ik compleet bedolven onder een immens liefdegevoel. Er werden meerdere satsangs georganiseerd waarbij alle ministers wereldwijd hun visie en ervaringen betreffende Swami deelden. Dit maakte diepe indruk op mij. Vooral Jyotish en Devi voerden een krachtige toespraak. Jyotish zei dat Swami reeds als een 15 jarige jongen bezield was van het idee om spirituele gemeenschappen op te richten. Hij vertelde erbij dat die gedachten hem werden ingegeven door Meester en dat hij was voorbestemd om die gemeenschappen wereldwijd op te richten. Jyotish getuigde dat als Meester aan Swami zou gevraagd hebben om in een grot in de Himalaya te leven, hij dit zonder verpinken zou gedaan hebben. Maar in deze incarnatie had hij echter een andere rol te vervullen.
Het verhaal dat me ook sterk aangreep was dat Devi vertelde dat toen ze nog jonger was, ze net uit een diepe meditatie kwam en daarna al wandelend sterk aan God moest denken. Swami was zo’n 550m verderop aan het werk aan een of andere elektriciteitspaal op de Village met een paar andere mannen. Hij stond met zijn rug naar Devi gekeerd. Plots draaide hij zich om en rende naar haar toe. Hij pakte haar beide handen en zei “Goed zo Devi, goed zo” en gaf haar een blessing op haar spirituele oog. Voor mij persoonlijk heeft Swami een belangrijke rol in mijn leven gespeeld. Ook heb ik door hem Yogananda beter leren kennen en heb ik een nieuw leven gekregen. Het klinkt misschien heel gek maar zijn muziek en liederen hebben na zijn heengaan een grotere betekenis voor mij gekregen. Voorheen was Swami meestal in zijn huis terug te vinden, omgeven door een vaste kern van mensen. Nu echter voel ik dat zijn bewustzijn veel sterker en overal aanwezig is. Door het verlaten van zijn lichaam is hij nu alom en in iedereen aanwezig. Dit gevoel wordt door velen ervaren. Zelf heb ik Swami vaak horen zeggen “het enige wat ik wil, is een goede discipel van Meester te zijn”. Hierin is hij volgens mij volledig geslaagd. Een bijkomend kenmerk van Swami was ook dat hij altijd sterk zichzelf bleef, het maakte niet uit of hij tegen tien mensen praatte of tegen een grote menigte. Voor velen van ons heeft Swami de fundering gelegd. Het is nu aan ons om te bepalen of wij hierop verder willen bouwen of niet. Onlangs vroeg Narya nog aan Swami wat men zou moeten aanvangen indien hij er niet meer zou zijn. Hij antwoordde dat hij in ons allen aanwezig zou zijn en blijven, waardoor ieder wie er zich voor open zet, gesteund zal worden. Tijdens zijn laatste toespraak in de tempel, met Pasen, zei hij nog dat er niets in deze wereld hem nog kon boeien en niets hem aan deze planeet gebonden hield. Zijn enige wens was weer één te worden met God. Dit wou hij ieder van ons toewensen. Hierbij wil ik mijn oprecht gevoel van dankbaarheid naar Swami toe uiten. Moge zijn eeuwige aanwezigheid mij ondersteunen in mijn zoektocht naar God. In liefde en broederschap Yogesh
Uit een uitgebreid verslag in woord en beeld van Shantanu en Gurupriya: We zagen hem met Pasen enkele keren. Hij zag er erg fragiel uit en ondanks de pure liefde die hij uitstraalde kon je zien dat zijn lichaam op was. Zijn Paasboodschap was dan ook in die richting. Hij wilde zo graag terug naar Goddelijke Moeder, hij wilde ons graag allemaal mee nemen op die reis naar het licht. Het leek wel een afscheidsbrief! We beseften toen niet hoe waar dit was. We waren druk bezig met zoeken naar vliegtickets voor de US, om bij Swami te zijn in Ananda Village. Het wilde om een of andere reden maar niet lukken. Op vrijdagavond lazen we de Paasboodschap van Swami opnieuw en toen besloten we dat we geen tickets moesten kopen want dat Swami misschien Italië niet zou verlaten. Het was zulk een sterk gevoel, dat we onze zoektocht naar tickets stopzetten. Zaterdagmorgen zaten we in meditatie met zo'n 15 mensen in de tempel, toen we lopende voetstappen hoorden vanaf het pad naar de tempel. Jaidhara, de kok van Swami, kwam Anand en Kirtani roepen, het was dringend. Shantanu en Gurupriya wierpen een blik naar elkaar, we wisten beiden dat het dit was wat we gisterenavond voelden. Vanaf dat moment heerste er een mystieke hoge energie in Ananda. De energie waarin alles in snel tempo werd geregeld om mensen van overal ter wereld te herbergen en van voedsel te voorzien. Een Astrale Hemelvaart ceremonie voor een grote ziel als Swami regelen was buiten het gewone.
Onmiddellijk werd Swami's verlichting gevoeld door iedere aanwezige en ver daarbuiten over de hele wereld. Nu Swami's lichamelijke beperkingen verdwenen zijn, kan hij ons eindelijk de liefde en uplifting geven die hij altijd al wilde geven. Doorheen alle drukte heerste er een serene sfeer. Iedereen werd upgelift. Er werd een 24uren wake georganiseerd voor Swami. Wij namen de eerste dagen 2 nachtshifts van elk 2 uur voor onze rekening, daarna gingen we elke nacht minstens 2 uren mediteren bij Swami. Het was fenomenaal, te mediteren bij het lichaam van onze Swami. Uren vlogen voorbij. Mensen kwamen en gingen, legden hun mala's bij Swami. De gevoelens waren erg dubbel. We waren natuurlijk blij voor Swami's verlichting, maar tegelijk misten we hem ook. Toch voelden velen hem nader dan ooit, in hun hart. De dagen regen zich aan mekaar, met eerbetoon aan Swami door satsangs met alle leiders, die hun ervaringen met Swami deelden, zodat velen een nog beter inzicht kregen wie Swami eigenlijk was. We begrepen ook beter hoe en waarom Swami reageerde op mensen of net niet. De hoogtepunten waren natuurlijk de Ceremony, met zo'n 400 aanwezigen en het weekend daarop waarin de film Finding Happiness zou vertoond worden. Dit werd een memorial weekend voor Swami met vele verhalen. De film gaf hoge verwachting, deze werd echter volledig ingelost. De film heeft een magnetiserend effect, waardoor hopelijk velen zullen gaan inzien dat we op andere manieren moeten en kunnen gaan leven, in harmonie met anderen alsook met onze planeet. Het was een levend en vruchtbaar bewijs van Swami's werk en Meesters aandringen om gemeenschappen op te richten. De film zal wereldwijd gedistribueerd en vertoond worden. Narayani, de assistente van Swami, zei dat toen Swami de film gezien had, het was alsof hij besloot dat zijn werk af was en dat anderen het konden verder zetten. Deze gebeurtenissen hebben een grote invloed op ons. Er is iets in onszelf 'geshift', er was een transformatie door elke nacht te mediteren bij Swami. We voelden het diep in ons hart. We hebben echter nog geen idee hoe dit zich in het dagdagelijkse leven gaat manifesteren. We voelen Swami meer nabij dan ooit. Hij voelt voor ons meer bereikbaar dan toen hij nog in leven was. We hebben deze dagen vele en mooie lessen gekregen.
Gisteren werd er nog een laatste groet gebracht vooraleer de kist van Swami voorgoed gesloten werd. We waren er met zijn allen bij aanwezig. We zongen het afscheidslied: Go With Love alsook Gioia, Gioia, Gioia & .... Daarna werd de kist in een lijkwagen geplaatst en werd zijn lichaam naar de luchthaven van Rome gebracht. We volgden de wagen tot op straat. Miriam, Swami's verpleegster, begon hem na te wuiven op Swami's manier en onmiddellijk nam iedereen het over onder vrolijk gejuich en met tranen in de ogen.
Geliefde Swami Kriyananda
Je bent ons voorgegaan, je bent een rijk binnengaan, dat onze ziel zich herinnert als een plaats van vrijheid, licht en vrolijkheid. Neem onze zegen en onze liefde met je mee op reis. Goddelijke Moeder, ontvang Uw kind Swami Kriyananda. Zegen hem in Uw volmaakt licht en Uw volmaakte liefde. Verleen hem eeuwige vrijheid in U. Amen.
Aum Aum Aum
