Analyse: wie waren de echte toppers bij de verkiezingen van 25 mei?

Analyse: wie waren de echte toppers bij de verkiezingen van 25 mei? 26 augustus 2014 De nieuwe Vlaamse, Brusselse en Franstalige regeringen zijn gevormd. Nu ook de vorming van de federale coalitie de laatste fase ingaat, maakt Knack.be een balans op van de verkiezingen op 25 mei 2014 in drie delen. Wie waren de echte toppers in Vlaanderen? Wat waren de 8 opvallende trends? En hoe heeft de winnaar van deze verkiezingen - N-VA - de verkiezingen nu eigenlijk gewonnen? De Vlaamse, federale en Europese verkiezingen vallen - normaal gezien - in 2019 opnieuw samen. Welke politici kunnen op basis van hun persoonlijk resultaat bij de voorbije verkiezingen van 25 mei 2014 in de toekomst een politieke hoofdrol opeisen? Knack.be analyseerde de scores van de lijsttrekkers bij de voorbije Vlaamse en federale verkiezingen en vergeleek met de vorige samenvallende verkiezingen in 1999. Iedereen lijsttrekker 60 lijsttrekkers deden voor de zes grote partijen (N-VA, CD&V, Open VLD, SP.A, Groen en Vlaams Belang) mee aan de verkiezingen op 25 mei 2014: in elk van de vijf Vlaamse provincies duidden de partijen een lijsttrekker voor de Kamer en een voor het Vlaams Parlement aan. Maar liefst 25 van die 60 lijsttrekkers namen aan élke Vlaamse (2004, 2009) en federale (2003, 2007, 2010) stembusslag na 1999 deel. Twee van hen stonden sinds 1999 bijna bij elke verkiezing bovenaan de lijst: de socialisten Johan Vande Lanotte en Freya Van den Bosschehoefden beiden maar één keer (in resp. 2009 en 2010) de lijst niét te trekken. De acht populairste politici volgens penetratiegraad Grote overwinnaar Bart De Wever (N-VA) haalde in mei het hoogste aantal voorkeurstemmen. Als N-VA-Kamerlijsttrekker in Antwerpen kreeg hij 314.650 stemmen, een huizenhoog verschil met de luttele 12.125 stemmen die hij in 2003 op dezelfde plaats kreeg. In grote provincies met veel kiezers, zoals Antwerpen, is het voor politici weliswaar makkelijker om veel voorkeurstemmen te halen. Om de resultaten van politici uit verschillende provincies eerlijk te kunnen vergelijken, wordt daarom meer belang gehecht aan de 'penetratiegraad' van een politicus, namelijk de verhouding tussen het aantal voorkeurstemmen van die politicus en het totaal aantal geldig uitgebrachte stemmen in zijn of haar provincie. Bart De Wever is de onbetwiste keizer van de penetratiegraad. In de provincie Antwerpen gaven 27,6% van de inwoners, dus meer dan één kiezer op vier, hun stem aan De Wever. Daarmee hield

de Antwerpse burgemeester PS-voorzitter Elio Di Rupo (24,6% in Henegouwen) en CDHvoorzitter Benoît Lutgen (21,4% in Luxemburg) vlot achter zich. Toch bleef De Wever nipt onder de topscore die Di Rupo bij de Kamerverkiezingen in 2010 neerzette (28,2%).. Naast De Wever haalden ook Maggie De Block (Open VLD), Liesbeth Homans, Jan Peumans (N-VA), Hilde Crevits, Kris Peeters,Wouter Beke en Jo Vandeurzen (CD&V) een penetratiegraad boven de 10%. Deze acht politici mogen zich op basis van dit resultaat met recht en rede populair noemen.. De christendemocratische voorkeurstem De helft van die lijst bezit een CD&V-lidkaart. Volgens berekeningen van politicoloog Bram Wauters (UGent) trekken de christendemocratische partijen (CD&V en CDH) traditioneel de meeste voorkeurstemmen aan, waardoor hun politici vaak een hoge penetratiegraad halen. Toch riskeren de christendemocraten hun koppositie qua voorkeurstemmen kwijt te spelen. Bij de Kamerverkiezingen brachten de liberale kiezers (Open VLD en MR) vaakst een voorkeurstem uit.. Het Limburggevoel Drie van de acht populairste politici komen uit Limburg. Wauters verklaart hun hoge scores aan het landelijke karakter van de provincie, gekoppeld aan een sterk identiteitsgevoel. 'Persoonlijke contacten zijn in zo'n regio erg belangrijk. Daarom geven kiezers in Limburg, en in de provincie Luxemburg aan Franstalige kant, traditioneel meer voorkeurstemmen', aldus Wauters.. Politici met een penetratiegraad van boven de 10 procent:

Partij

Score

Stemmen

Lijst

Kieskring

Bart De Wever

N-VA

27,6%

314.650

Kamer

Antwerpen

Maggie De Block

Open VLD 18,7%

131.713

Kamer

Vlaams-Brabant

Liesbeth Homans

N-VA

14,5%

163.502

Vlaams parlement Antwerpen

Hilde Crevits

CD&V

14%

112.557

Vlaams parlement West-Vlaanderen

Kris Peeters

CD&V

12,5%

140.564

Vlaams parlement Antwerpen

Jan Peumans

N-VA

11,6%

63.780

Vlaams parlement Limburg

Wouter Beke

CD&V

10,7%

59.291

Kamer

Jo Vandeurzen

CD&V

10,5%

57.650

Vlaams parlement

Limburg

De Vlaamse regering, gerangschikt volgend penetratiegraad

Liesbeth Homans

N-VA

14,5% 163.502 Vlaams parlement Antwerpen

Hilde Crevits

CD&V

14%

Jo Vandeurzen

CD&V

10,5% 57.650

Vlaams parlement Limburg

Ben Weyts

N-VA

7,9%

55.012

Vlaams parlement Vlaams-Brabant

Geert Bourgeois

N-VA

7,9%

63.302

Vlaams parlement West-Vlaanderen

Joke Schauvliege

CD&V

5,6%

55.291

Vlaams parlement Oost-Vlaanderen

Annemie Turtelboom Open VLD 3,9%

44.959

Kamer

Philippe Muyters

N-VA

21.264

Vlaams parlement Antwerpen

Sven Gatz

Open VLD

Bron:

1,9%

112.557 Vlaams parlement West-Vlaanderen

Lukas Vanacker (KNACK.BE, 26 augustus 2014)

Antwerpen

Iedereen zal de besparingen voelen, de een al harder dan de ander 16 augustus 2014 'Vlaanderen leefde vijftien jaar lang boven zijn stand en betaalt daar nu de prijs voor.' Jan Peumans (N-VA), de eigenzinnige voorzitter van het Vlaams Parlement, verbloemt de feiten niet: de komende regeerperiode zal iedereen betalen. 'Maar gaan we werkelijk een debat voeren over het inschrijvingsgeld bij jeugdverenigingen dat met vier euro stijgt?' Jan Peumans houdt van een streepje muziek. 'Vorige week nog tango gaan luisteren in een kerk. En dit weekend ga ik naar Jazz Middelheim. Ik ben een van de weinige N-VA-verkozenen die aan cultuur doen.' Dan moeten de besparingen in die sector u zorgen baren. 'Ik heb die zogenaamde werknota niet gezien of gelezen. Ik kan die als parlementsvoorzitter ook niet opeisen, want het gaat niet om een officiële beslissing van de Vlaamse regering. Wat ik weet, haal ik uit de kranten. En die spreken elkaar tegen.' Ondertussen staat het middenveld en het verenigingsleven op stelten: ongerust en opgefokt. 'Begrijp ik. Maar gaan we werkelijk een maatschappelijk debat voeren over het inschrijvingsgeld bij jeugdverenigingen dat stijgt van pakweg 28 naar 32 euro? En dat zeg ik als oud-KSA'er en Chiroman. Gaat die vier euro extra mensen uitsluiten? Of 40 euro vragen aan gepensioneerden om een jaar lang met De Lijn te reizen - is dat echt onoverkomelijk?' Een gemiddeld gezin zal het wel voelen, als je alle maatregelen optelt. 'Iedereen zal het voelen, de een meer dan de ander. Dat ontkent ook niemand van de meerderheid. En nogmaals, een regering bespaart niet zomaar voor het plezier. Ik weet niet wie anders het gat zal dichten. Tegelijk pas ik voor een overheid die opnieuw schulden maakt, want die vormen de belastingen van morgen. De ploeg van Kris Peeters (CD&V) moest ook de broeksriem stevig aanhalen om een begroting in evenwicht te presenteren. En strafte de kiezer de N-VA af voor haar deelname aan die regering? Neen. Vlaanderen koos duidelijk voor dit project, tot spijt van wie het benijdt.' Een regeerakkoord sluiten zonder duidelijkheid over de grote budgettaire lijnen, het blijft toch vreemd? 'Maar zo werkt het nu eenmaal. In het verleden werden de cijfers ook pas vrijgegeven na de Septemberverklaring. Niet om het parlement te pesten, maar omdat de ministers wachtten op de recentste economische prognoses van het Planbureau.' Niettemin: het lijkt niet verstandig om niets te zeggen in tijden van onrust. 'Maar wacht nu eens op de juiste cijfers en de correcte feiten. De regering begint nu pas met het overleg met de betrokken organisaties.' (sarcastisch) 'Weet u wat ik trouwens erg knap vind? Dat

de critici al tot in de details kunnen voorspellen welke impact alle nog niet besliste maatregelen zullen hebben.' Leefde Vlaanderen te lang boven zijn stand? 'Vind ik wel. Voor sommigen kon het vijftien jaar lang niet op. Stom voorbeeld: het aantal bussen dat leeg rondrijdt in Limburg. Dat kost handenvol geld. Zoiets kan toch niet? En wordt plots de helft van de wereld onbereikbaar als De Lijn moet besparen? Neen toch. Er zijn voldoende alternatieven voorhanden om de basismobiliteit van iedereen te garanderen.' Veel mensen houden hun hart vast met de N-VA aan de macht. 'Mag ik u erop wijzen dat niet alleen de N-VA onderhandelde, maar ook CD&V en Open VLD? Drie partijen, niet één.' Maar de N-VA zal de volle verantwoordelijkheid dragen. 'Geert Bourgeois is als minister-president inderdaad het uithangbord van die coalitie. Maar met de boodschap: snoeien om te bloeien. Niet om te bloeden, zoals tegenstanders hardnekkig beweren.' Het stoort u dus niet dat de N-VA het etiket 'rechts' krijgt opgeplakt? 'Rechts? Links? Wat betekenen die begrippen nog? Ik verdedig het homohuwelijk en de mogelijkheid tot abortus, maakt me dat nog steeds rechts?' Uw partij weigert pertinent de inkomsten bij het grootkapitaal te halen, bijvoorbeeld. (onverstoord) 'Is het progressief om de schuld te laten aanzwellen, ten koste van jongere generaties? Is het conservatief te ijveren voor een begroting in evenwicht? Is het rechts om welvaart te creëren door te luisteren naar de besognes van de werkgevers? Bedrijven lopen weg uit Vlaanderen en België en moeten sluiten. Waarom? Door de hoge, onmogelijke loonlasten.' Bedrijven willen alleen maar winst. Het sociale aspect van ondernemen interesseert hen niet. 'Bwa. Een hoop maakindustrie verdwijnt omdat het gewoon niet meer rendeert.' Terwijl bedrijven wegtrekken, laat de nieuwe regering de universiteiten inleveren, die op hun buurt waarschuwen voor een stijging van de inschrijvingsgelden. Op een moment dat Vlaanderen internationaal enkel nog kan concurreren met zijn hersenen. Ironisch toch? 'De rectoren schermen altijd met een verhoging van het inschrijvingsgeld als ze moeten knippen. Ik geloof ook niet dat het optrekken ervan de toegang vermoeilijkt tot het hoger onderwijs. Het inschrijvingsgeld is één element, een ander blijft de omgeving, de familie die de jongere al dan niet stimuleert om te studeren. Waar ik zeker voor pleit is het introduceren van een niet-bindende toelatingsproef. Ik kom veel jongeren tegen die communicatiemanagement studeren. En dan provoceer ik altijd: "Ge zijt veroordeeld tot de armoede". Ik studeerde trouwens zelf communicatiewetenschappen. Dat is een vrij gemakkelijke opleiding om een diploma te behalen, terwijl de arbeidsmarkt eigenlijk snakt naar andere profielen. Een toelatingsproef kan dat tekort in bepaalde sectoren enigszins bijsturen.'

Wat zijn uw ambities? 'Het beleid van de afgelopen vijf jaar voortzetten. Door te hameren op transparantie, door de rechten van de meerderheid en de oppositie te vrijwaren. Door de verkozenen op hun plichten te wijzen, namelijk het beleid kritisch te evalueren, ook van de eigen ministers. Het Vlaams Parlement moet evenwaardig aan de Kamer worden, zeker na de overdracht van bevoegdheden.' En wat met uw droom om minister te worden? Definitief opgeborgen? 'Ha. Telkens opnieuw die vraag. Ik ben 64 jaar en ik vind het voorzitterschap van het Vlaams Parlement helemaal niet ondergeschikt aan een ministerpost.' Maar u ben een nieuwsgierig type. U wilt toch weten hoe het voelt, hoe het gaat? 'Stel dat ik tien jaar jonger was, ja, dan lagen de kaarten anders. Maar als ik zie hoe snel ministers ouder worden? Neen, dank u. Het hoeft niet meer. Het blijft een hondenbaan. Nog vijf jaar dit werk en dan ga ik met pensioen.' Federaal liet de N-VA het communautaire vallen. Morren de militanten niet? 'Niemand anders van de partners wil spreken over het constitutionele. Dan kan de N-VA in haar eentje niet veel uitspoken. Het staat in de sterren geschreven dat nog andere staatshervormingen volgen na de zesde. Eenmaal regionale parlementen bevoegdheden krijgen, neemt de honger naar meer autonomie alleen maar toe. Bovendien: veel N-VA-kiezers stemden veeleer voor het sociaaleconomische project van de partij, dan voor het communautaire luik. Maar de statuten blijven dezelfde. Wees maar gerust.' Met als eerste punt: Vlaanderen onafhankelijk. 'Ja.' Wie wordt de volgende voorzitter van de N-VA, nu de toppolitici van de partij minister worden? 'Siegfried Bracke?' Die zette zijn zinnen toch op het voorzitterschap van de Kamer? (haalt de schouders op) 'Ik weet het echt niet. Zelf zie ik het liefst een manager komen die de partij op een professionele manier leidt. Als het eventjes kan: geen politicus.' Peter De Roover? 'Die naam circuleert, maar verder geen commentaar.' Vreest u het moment dat Bart De Wever verdwijnt? 'Het wordt niet vanzelfsprekend. Maar in tegenstelling tot enkele jaren geleden is hij nu wel vervangbaar. In Limburg haalde de N-VA bijvoorbeeld 32 procent - ter vergelijking: De Wever scoorde in Antwerpen 36 procent. Die cijfers tonen aan dat de partij structureel goed scoort, los van de populariteit van de voorzitter.' Groeide de N-VA bij de jongste verkiezingen definitief uit tot Vlaanderens enige volkspartij? 'Kijk naar de resultaten. Vlaams en federaal zijn we de grootste, lokaal en provinciaal de tweede,

maar met een minimaal verschil. De N-VA bereikt ook een heel brede en diverse groep van kiezers: van arbeiders tot advocaten, van leerkrachten tot bedrijfsleiders. Sterk op het platteland en in de grootsteden, terwijl CD&V bijvoorbeeld in Gent en Antwerpen vecht om te overleven. Dus ja, de NVA claimt de titel van volkspartij, aangepast aan de tijd. Wat wil zeggen: goed georganiseerd en geprofessionaliseerd, zonder al te veel interne spanningen.' Gaat dat professionalisme niet te ver? Tijdens het WK voetbal kregen N-VA-parlementsleden instructies over de Rode Duivels, en wat te zeggen over hun prestaties. Een beetje overdreven, niet? 'Ik delete die mails. Wie vertrouwen vraagt van de burgers, moet dat vertrouwen ook geven aan zijn vertegenwoordigers. Een duidelijk genoeg antwoord?' 'Ik heb me blauw geërgerd aan Jupiler. Dat bedrijf gebruikte de Belgische vlag schaamteloos voor louter commerciële doeleinden. Wat ik beneden alle peil vind. Zelf ga ik nooit de driekleur uithangen, maar een symbool van een land moet met het nodige respect behandeld worden en dient niet om reclame te maken.' Kan de beperkte oppositie in het Vlaams Parlement een vuist maken tegen die gigantische meerderheid van de N-VA, CD&V en Open VLD? 'Terechte vraag. Een partij kan bijvoorbeeld pas een hoorzitting afdwingen of naar de Raad van State stappen als een derde van de volksvertegenwoordigers dat initiatief steunt. Dat bepaalt het reglement. Welnu, SP.A en Groen samen komen niet eens aan de minimum, zelfs met steun van Vlaams Belang. Democratisch gezien een spijtige zaak. Gelukkig kan de parlementsvoorzitter bij de bespreking van een ontwerp van decreet het advies vragen van de Raad van State. Maar dan moet de oppositie met goede argumenten afkomen. In dat opzicht verwacht ik veel van Björn Rzoska, fractievoorzitter van Groen.' Gaat u Kris Peeters (CD&V) niet missen eenmaal hij premier is? 'Hij mag het hebben. Ik wens hem alle succes.' Wat vindt u van de MR, de enige Franstalige partij in de Zweedse coalitie? 'Moedig.' De plotse komst van Open VLD in de Vlaamse regering, vindt u dat ook niet een beetje vreemd? 'Ja. Maar aldus werd beslist door de partijtop. Wat moet ik zeggen? Ik was alvast niet op de hoogte.' Bron:

Maarten Goethals (DE STANDAARD, 16 augustus 2014)

Peumans sommeert Bourgeois naar parlement 13 augustus 2014 Parlementsvoorzitter Jan Peumans ontbiedt ministers voor commissie De 8 miljard euro aan bezuinigingen die de nieuwe Vlaamse regering plant, zorgt al vijf dagen voor heel wat deining in Vlaanderen. Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans laat daarom donderdag een speciale commissie samenkomen. Hoewel ze aanvankelijk pas eind september wilden communiceren over hun beleid, zullen minister-president Geert Bourgeois en minister van Financiën en Begroting Annemie Turtelboom voor de commissie tekst en uitleg moeten geven. De 'vakantiecommissie Begroting' van het Vlaams Parlement komt morgen, donderdag, om 14u bijeen om te debatteren over de financiële toestand van de Vlaamse overheid. Aanleiding zijn de gelekte, al dan niet correcte, cijfers die resulteren in 8 miljard euro aan geplande bezuinigingen en de vraag van de oppositie om inzage te krijgen in de cijfers. "Als voorzitter moet en wil ik de belangen van het Vlaams Parlement verdedigen. Omdat de vraag om tekst en uitleg zo groot is, heb ik beslist om een commissie ad hoc bij mekaar te roepen. Minister-president Bourgeois Bourgeois en minister Turtelboom hebben mij laten weten dat ze aanwezig zullen zijn", zegt parlementsvoorzitter Jan Peumans. "Zo hoop ik tegemoet te komen aan de vraag van heel wat parlementsleden." Eerder had de nieuwe Vlaamse regering laten weten dat er pas bij de Septemberverklaring (op 22 september) over de begrotingscijfers zou worden gecommuniceerd. Ministers noemen de gelekte cijfers voorbarig. Het zijn cijfers uit de zogeheten 'Tabel Algoed', genoemd naar Koen Algoed, de NVA-cijferspecialist die de voorbije jaren kabinetschef van begrotingsminister Philippe Muyters was. De tabel werd opgesteld op 21 juli - in volle onderhandelingen - en geeft een overzicht van de 2,8 miljard euro aan extra inkomsten die tot 2019 worden voorzien, en van de 5,2 miljard euro aan besparingen die op elk departement moeten gebeuren. Er zou worden gesnoeid in de subsidiëring van het middenveld (minimum 1,2 miljard), de ambtenarij (min. 529 miljoen), het hoger onderwijs (min. 413 miljoen euro), bij De Lijn (61 miljoen) en de VRT (27 miljoen), enzovoort. De inkrimping van de woonbonus zou 680 miljoen opbrengen, het optrekken van de zorgpremie en de tarieven voor kinderopvang 403 miljoen euro. Elke Vlaamse minister moet de volgende weken onderzoeken hoe hij of zij het besparingsquotum binnen zijn ofhaar bevoegdheden wil realiseren. Net omdat de details ontbreken, wordt het donderdag wellicht een commissie voor de galerij.

Het kabinet-Bourgeois heeft gisteren al laten weten dat de minister- president geen specifieke cijfers zal geven omdat die er nog niet zijn. "Er is nog volop overleg aan de gang met de sectoren en de coalitiepartners", klinkt het. Gezien de zwaarte van de bezuinigingen kan men zich afvragen of Bourgeois in zijn Septemberverklaring op 22 september, wel een gedetailleerd begrotingstraject zal kunnen geven. Bron:

Yves Lambrix (HET BELANG VAN LIMBURG, 13 augustus 2014)

Jan Peumans, tegenpool van Joost Vandecasteele 6 augustus 2014 De een is links, de ander een N-VA'er. De jongste is schrijver en stand-upcomedian, de oudste Vlaams Parlementsvoorzitter. 'Kunstenaars zouden vaker met politici moeten discussiëren, want hun wederzijdse vijandigheid is grotendeels op misverstanden gebaseerd.' Een debat in vier ronden. Natgeregend stapt Joost Vandecasteele het Oostendse Vrijstaat O binnen. Hij is helemaal van het station komen lopen, over de Zeedijk. 'Gisteren heb ik in Brussel nog veel meer gestapt op de solidariteitsbetoging voor de Palestijnen', vertelt hij. 'Heuvel op, heuvel af. En dat tempo! Ik ben voor de vrede, maar moet het nu echt zo snel gaan?' Vandecasteele is schrijver, komiek en theatermaker maar bovenal ook een geengageerd mens. 'Een politiek debat ga ik nooit uit de weg', zegt hij. 'Sterker nog: ik vind het mijn democratische plicht om eraan mee te doen.' Gewapend met een stevige paraplu arriveert ook Jan Peumans. Hij heeft niet ver hoeven te rijden, want hij brengt met zijn vrouw en kleindochters een paar dagen in De Haan door. Ondertussen is de Vlaamse regering onder leiding van zijn partijgenoot Geert Bourgeois gevormd en weet Peumans dat hij de komende regeerperiode voorzitter van het Vlaams Parlement kan blijven. 'Ik heb het gevoel dat we boeiende jaren tegemoet gaan', zegt hij. 'Op verschillende vlakken.' Over de nieuwe Vlaamse minister van Cultuur, de inderhaast opgetrommelde liberaal Sven Gatz, zijn ze allebei wel te spreken. 'Dat lijkt me iemand die voortvarend is in zijn denken, die niet bang is om keuzes te maken en zijn stempel zal willen drukken op cultuur en media', zegt Vandecasteele. 'Al is dat natuurlijk altijd nog afwachten.' Ze gaan tegenover elkaar zitten aan een tafel op het podium. Duidelijk klaar voor een stevig debat. 'Ik ben niet de woordvoerder van de culturele sector en dus heb ik het gemakkelijker dan jij', bedenkt Joost Vandecasteele. 'Ik kan vrijuit praten terwijl jij een politieke partij vertegenwoordigt.' Maar al snel blijkt dat Jan Peumans zich daardoor niet laat afremmen. Integendeel. 'Je vindt mij een vermoeiende mens, hé?' lacht hij halverwege het gesprek. 'Nee', antwoordt Vandecasteele. 'Maar ik vind je wel een raar figuur binnen je partij.' De wederzijdse nieuwsgierigheid is groot. Urenlang stellen ze vragen, tasten ze elkaars grenzenaf ook. Net voor hij naar De Haan terugkeert, vraagt Jan Peumans nog snel waar de dichtstbijzijnde boekhandel is. Hij wil Massa, Vandecasteeles voorlaatste roman, kopen voor op vakantie. JAN PEUMANS: In andere regio's, zoals Catalonië, Schotland of Baskenland, komen linkse partijen op voor hun identiteit, maar in Vlaanderen lijken linkse mensen dat iets vies te vinden. Herinner je je nog het evenement 'Niet in onze naam', dat een paar jaar geleden in de Brusselse KVS werd georganiseerd? Dat was duidelijk tegen het Vlaams-nationalisme en dus ook tegen mijn partij gericht. Was jij daar trouwens bij? JOOST VANDECASTEELE: Ik was niet uitgenodigd. Hoewel ik toen al tien jaar theater maakte in Brussel, waren ze me toch vergeten. Ze hadden waarschijnlijk genoeg aan Arno.

PEUMANS: Wie is Arno? VANDECASTEELE: Meen je dat nu? We zitten hier in Oostende over cultuur te praten en jij vraagt wie Arno is? PEUMANS: De zanger bedoel je? Ik ken veel Arno's, hoor. Maar goed: ik had me destijds ingeschreven voor de tweede samenkomst in de KVS, maar toen werd de datum verschoven en kon ik er onmogelijk bij zijn. Ik heb de initiatiefnemers dan maar uitgenodigd voor een gesprek. Maar wie kwam opdagen? Dirk Tuypens, die acteur van de PVDA, en een mevrouw van het Brusselse Brecht Eisler Koor. Daar moest ik het mee doen. Die Tuypens heeft daar een uur gezeten zonder zijn mond open te doen en die mevrouw zei ook al niet veel. Al heeft ze me achteraf wel nog een cd van haar koor opgestuurd - heel vriendelijk, want ik hou van Eisler. Kristien Hemmerechts heb ik zelfs drie keer uitgenodigd, maar ze wou niet komen. Zogezegd omdat ze vond dat ík haar had moeten bellen, en niet mijn secretaresse. Onzin natuurlijk. Mijn secretaresse maakt al mijn afspraken en verder doet niemand daar moeilijk over. VANDECASTEELE: Het is laf om niet in debat te gaan. Als mensen uit de culturele sector dat vaker deden, zou dat een paar misverstanden uit de wereld kunnen helpen. Ik ben ervan overtuigd dat het Vlaamse gedachtegoed van de N-VA niet de echte reden is voor de stroeve relatie met de cultuursector. Mensen die met kunst en cultuur bezig zijn, hebben het er vooral moeilijk mee dat de Vlaamse ontvoogding tegenwoordig een haast louter economisch verhaal is geworden. PEUMANS: Als we in onze samenleving voldoende welzijn willen creëren, moeten we toch voor welvaart zorgen? De echt grote economische hefbomen zitten trouwens nog altijd op het federale niveau. VANDECASTEELE: Dat bedoel ik net: de ontvoogdingsstrijd van de N-VA richt zich vooral op het naar Vlaanderen halen van meer bevoegdheden. Constant proberen jullie de mensen ervan te overtuigen dat ze gelukkiger zullen zijn als Vlaanderen meer middelen voor zichzelf kan houden. En ondertussen blijven jullie de Vlaamse ontvoogding afschilderen als een soort verzet tegen het Franstalige bewind: de PS-regering. Dat was zelfs de inzet van de verkiezingen van 25 mei, want toen zeiden jullie dat de mensen voor een fundamentele keuze stonden tussen een regering met de N-VA en een regering met de PS. De N-VA mag zich in naam van de Vlaamse zaak dus afzetten tegen het Franstalige bewind, maar de culturele sector mag niet tegen jullie ingaan. PEUMANS: Van mij wel hoor. VANDECASTEELE: Wat staat er in je partijprogramma? Dat cultuur een 'gemeenschapsverbindende' factor is. Dat klopt wel, maar daarnaast heeft cultuur ook een 'gemeenschapsaanvallende' functie: ze moet kritisch oppositie voeren tegen de maatschappij. PEUMANS: Daar is toch niets op tegen?

VANDECASTEELE: Dat vind ik ook niet, maar waarom doet je partij die kritiek dan af als een conservatieve, bijna belgicistische aanval? PEUMANS: Natuurlijk moeten mensen uit de cultuursector de mogelijkheid krijgen om tegendraads te zijn tegenover het establishment. Alleen begrijp ik niet waarom mijn partij de grote boeman is. Ik heb het al een paar keer gezegd: wie kan aantonen dat een N-VA'er in het parlement een opmerking heeft gemaakt die tegen het belang van de cultuursector ingaat, krijgt van mij twee bakken Duvel. VANDECASTEELE: Wat dacht je van de uitspraak dat het idee om het Pieter De Coninckplein in Antwerpen tot Herman de Coninckplein om te dopen het meest idiote voorstel ooit is? PEUMANS: Dat was dan ook uitlokking. Ze hadden evengoed een ander plein in een nieuwe wijk naar Herman de Coninck kunnen vernoemen. VANDECASTEELE: Hoezo, uitlokking? Het ging erom dat Behoud de Begeerte, dat literaire evenementen organiseert, zich op het De Coninckplein vestigde en iets wou doen voor een heel belangrijke dichter. Ik kan er inkomen dat niet iedereen dat zag zitten, maar was het nu echt nodig om het over 'het meest idiote voorstel ooit' te hebben? PEUMANS: Wie zei dat? VANDECASTEELE: Je voorzitter. PEUMANS: Ik ben niet verantwoordelijk voor wat mijn voorzitter zegt. En nogmaals: dat voorstel was duidelijk bedoeld om hem op zijn paard te krijgen. (zucht) Sommige dingen worden gewoon ontzettend opgeklopt. Neem de heisa rond de afbraak van The Sequence , het kunstwerk van Arne Quinze dat aan het Vlaams Parlement staat. Vorig jaar zei ik in mijn openingstoespraak voor het parlement dat het werk dit jaar zou worden afgebroken. Je had moeten zien wat er toen allemaal op de sociale media verscheen! 'Zie je wel! Die cultuurbarbaar laat dat monument afbreken', was de conclusie. Terwijl ik het uitgerekend een jaar langer liet staan dan de bedoeling was. VANDECASTEELE: Uitspraken op de sociale media kun je toch niet vergelijken met wat een politicus in de krant of op televisie zegt? Als ik een column schrijf of een uitspraak doe, krijg ik ook vaak negatieve reacties vanuit flamingantenhoek. PEUMANS: Het punt is dat sommige mensen zich niet in de ideeën van een ander willen verplaatsen. Ze hebben hun eigen overtuiging en wijken daar niet van af. Toen Siegfried Bracke nog journalist was, kwam hij eens bij me thuis om mijn vrouw te interviewen en zijn eerste vraag was: 'Waar hangen de leeuwenvlaggen hier?' Maar die heb ik helemaal niet. Ik ben wel een flamingant, maar geen romantische Vlaams-nationalist. Meer nog: van die onverdraagzame flaminganten moet ik niets weten. Er hebben er zo een paar in het parlement gezeten en ik ben heel blij dat ze weg zijn zodat ik niet meer op hun gezicht hoef te kijken. Al zitten mensen die

zonder enige kennis van zaken anderen aanvallen natuurlijk niet alleen in Vlaams-nationalistische hoek. VANDECASTEELE: Daar ben ik het mee eens. Het is geen eenzijdige vijandigheid: beide kanten hebben het gevoel dat ze verkeerd worden begrepen. VANDECASTEELE: Jullie beweren vaak dat mensen die zich met kunst en cultuur bezighouden in een ivoren toren zitten, maar dat klopt natuurlijk niet. Het is echt niet zo dat theaterregisseurs het liefst hebben dat er zo weinig mogelijk mensen naar hun voorstelling komen kijken, of dat kunstenaars altijd maar in hun eentje willen zitten experimenteren zonder dat iemand hun werk ziet. PEUMANS: (lacht) Wie beweert dat? Mijn voorzitter weer? VANDECASTEELE: Jij bent het daar niet mee eens? PEUMANS: Er zijn natuurlijk kunstuitingen waarvan niemand snapt waar ze over gaan. Ze zijn heel elitair en worden ook door een select gezelschap gemaakt. Weet je wat? Ik zal je binnenkort eens uitnodigen voor een nieuwe tentoonstelling in het Vlaams Parlement. In sommige ruimtes zullen dan kunstwerken hangen die mijn kleindochter ook had kunnen maken. Moet kunnen. Het doet er ook niet toe wat sommigen daarover in de media zeggen. Het enige wat telt, is dat de overheid in haar begroting middelen uittrekt voor de cultuursector. En wie heeft daar iets over te zeggen? Niet Bart De Wever, maar wel de mensen die in naam van mijn partij ons standpunt over cultuur naar buiten brengen: Wilfried Vandaele, Marius Meremans en ook Lieven Dehandschutter. VANDECASTEELE: En zij vinden niet dat kunst soms buiten de samenleving staat? PEUMANS: Het probleem is dat die mensen nooit worden geciteerd. Als onze voorzitter uitspraken doet - en u weet dat hij de kunst verstaat om tegenstellingen nog wat uit te vergroten staan die meteen op alle voorpagina's. Maar in onze partij zitten dus nog andere mensen zoals er aan de linkerzijde ook andere partijen zijn dan de PVDA. VANDECASTEELE: Als je in de verkiezingscampagne het gezicht van de voorzitter op alle affiches zet, moet je me achteraf niet komen vertellen dat ik niet naar hem hoef te luisteren. PEUMANS: Bart de Wever is een heel intelligente man die zeer strategisch kan denken, en dus hebben we hem ook uitgespeeld. Maar ondertussen is onze partij verbreed en krijgen we ook input van mensen die er op sommige vlakken een andere mening op na houden. Iemand zoals Johan Swinnen, bijvoorbeeld. VANDECASTEELE: (zucht) Die man zit in de raad van bestuur van de KVS en is voorzitter van het Toneelhuis. Als hij voorstellen doet op het vlak van cultuur, is dat vanuit die functies. PEUMANS: Positief toch?

VANDECASTEELE: Helemaal niet! Dat kleurt jullie ideeën over cultuur. Of denk je dat het toeval is dat de N-VA de grote huizen meer macht wil geven? Waar ik me ook zorgen over maak, is dat men meer verantwoordelijkheid naar de gemeenten wil doorschuiven. Dat is slecht nieuws voor kleine gezelschappen. Ik heb dat destijds zelf meegemaakt met Abattoir Fermé: wij waren niet welkom in de Vlaamse culturele centra omdat het publiek zogenaamd nog niet klaar was voor onze voorstellingen. Maar als de mensen die nieuwe dingen niet te zien krijgen, zullen ze er natuurlijk nooit klaar voor zijn. PEUMANS: Hoe kun je dat doorbreken? VANDECASTEELE: In elk geval niet door de afzonderlijke gemeentes meer zeggenschap te geven over de cultuurprogrammatie. Want dan krijg je toestanden zoals in Zwevegem, waar ik ben opgegroeid: het gemeentebestuur weigerde een musical te laten plaatsvinden omdat die in het Engels was. PEUMANS: Ronduit belachelijk! Daar krijg ik maagkrampen van. VANDECASTEELE: Gemeentebesturen willen natuurlijk dat er zo veel mogelijk mensen naar hun cultureel centrum komen en dat heeft onvermijdelijk invloed op de programmatie. Zo worden er de laatste tijd veel stand-upcomedians geboekt omdat die meer volk aantrekken dan theatergezelschappen. Op den duur leidt dat natuurlijk tot een verarming van het aanbod. Dat is trouwens een gevaar dat ook de openbare omroep loopt als ze er van de overheid voor moet zorgen dat er genoeg mensen kijken. PEUMANS: Je ne suis pas d'accord avec ça. VANDECASTEELE: Daar ben ik blij om, maar uw partijgenoot Siegfried Bracke heeft wel in een debat gezegd dat de openbare omroep moet sluiten als haar kijkaandeel echt te klein zou worden. PEUMANS: Ik luister alleen naar Klara. VANDCASTEELE: Ja, dan zijn we uitgepraat natuurlijk. (lacht) PEUMANS: In mijn ogen moet de overheid ook zenders als Klara en Canvas ondersteunen. Het is haar taak om niches in de markt de mogelijkheid te geven om te blijven bestaan. Je zou het kunnen vergelijken met een politieke partij: als jij morgen een nieuwe partij wilt beginnen, moet dat kunnen. De invoering van de kiesdrempel van vijf procent was dan ook de meest ondemocratische maatregel die ooit is genomen. VANDECASTEELE: Je zegt dus dat de overheid ook kunst moet steunen die maar een heel klein publiek bereikt?

PEUMANS: Een tijdje toch. Als er na twee, drie jaar nog altijd maar twee man en een paardenkop komen kijken, moeten er natuurlijk wel conclusies worden getrokken. Dan moeten we ermee stoppen en de wetten van de markt weer laten spelen. VANDECASTEELE: Onderschat de natuurlijke selectie in de cultuursector niet. Als niemand mijn boeken nog koopt, zal mijn uitgeverij die ook niet meer willen drukken en houdt het dus vanzelf op. VANDECASTEELE: Overtuigde Vlaams-nationalisten denken vaak dat kunstenaars hun Vlaamse cultuurgeschiedenis niet koesteren, maar dat doen we wel. De manier waarop sommigen schrijven, gaat bijvoorbeeld terug op Louis Paul Boon, en ons theater is onvermijdelijk door Maeterlinck beïnvloed. We hebben echt wel respect voor onze voorgangers, maar we uiten dat vaak op een manier die niet iedereen herkent. Louis Paul Boon eren, doe je niet door hem te kopiëren, wel door je net als hij af te zetten tegen de machthebbers en het establishment. PEUMANS: Een cultuur heeft de meest uiteenlopende uitingen en die behoren allemaal tot de identiteit van het volk. Cultuur is geen gesloten geheel, er zijn altijd invloeden van buitenaf. Onze acteurs gaan in het buitenland werken, buitenlandse acteurs komen naar ons. Zo gaat dat nu eenmaal. Cultuur evolueert de hele tijd. Vandaag lezen we niet meer allemaal het werk van Felix Timmermans, en er is ook niemand meer die De Witte van Ernest Claes nog wil verfilmen. Maar dat is niet erg, want we hebben genoeg auteurs en acteurs, zowel in Vlaanderen als daarbuiten, die perfect in staat zijn om goede producties te maken. VANDECASTEELE: Als ze daar middelen voor krijgen wel, ja. (denkt na) Toch voel ik me niet aangesproken door de manier waarop jouw partij, de grootste van Vlaanderen, het begrip identiteit invult. Daarom had ik het ook zo moeilijk met die fundamentele keuze die jullie de mensen tijdens de verkiezingscampagne opdrongen: wie zich niet in het model van de N-VA kon vinden, was automatisch een PS'er. Maar ik ben niet voor de PS! PEUMANS: Wat ben je dan wel? VANDECASTEELE: Ik ben een futurist. Ik ben heel optimistisch over de toekomst die ons op Europees en globaal niveau te wachten staat. Sinds 2010 woont meer dan vijftig procent van de wereldbevolking in een stad en dat is ook waar de toekomst zich zal afspelen. Maar wat doet de N-VA ondertussen? De Vlaamse identiteit bewaren door onder meer het landelijke Vlaanderen te beschermen. Jullie willen niet raken aan het recht van de middenklasse om nog overal met de auto naartoe te rijden en in een groot huis op het platteland te wonen. PEUMANS: Mijn partij is misschien niet de grote voortrekker van jouw verstedelijkte toekomst, maar wij staan in de steden wel sterker dan op het platteland. Het landelijke Vlaanderen is altijd een typische CD&V-aangelegenheid geweest. Vandaar ook dat die partij zich zo tegen gemeentelijke fusies verzet.

VANDECASTEELE: Ik ben in Vlaanderen geboren en dus ben ik officieel een Vlaming. Maar doordat ik ondertussen een Vlaamse Brusselaar ben geworden, behoor ik vandaag tot een minderheid. PEUMANS: Dat klopt en ik vind dat de manier waarop die minderheid door de Franstaligen wordt behandeld van grote onverdraagzaamheid getuigt. Keer op keer word ik op dat vlak met haatzaaierij geconfronteerd. Yvan Mayeur, de burgemeester van Brussel, weigert mij bijvoorbeeld goedendag te zeggen en wil ook niet naar onze 11 juliviering komen. Maar op de Waalse feestdag zit hij wel op de eerste rij. Zulke dingen maken me echt kwaad. VANDECASTEELE: En terecht! In mijn ogen is dat een heel conservatieve houding. PEUMANS: Nochtans noemt die man zichzelf progressief. Hij komt wel op voor de Palestijnen, maar spuwt ondertussen op de Vlamingen. Net als mevrouw Milquet trouwens. Respect is voor mij elementair en de Franstaligen hebben dat niet tegenover de Brusselse Vlamingen. Wij Vlamingen zijn zo verdraagzaam dat er in sommige Nederlandstalige scholen in Brussel tot 90 procent Franstalige kinderen zitten. In onderwijs dat door ons wordt betaald! Kun je je het omgekeerde voorstellen? VANDECASTEELE: Al is het natuurlijk fantastisch dat er zo veel Franstalige kinderen naar het Nederlandstalige onderwijs gaan: zo groeit er een hele tweetalige generatie op. In Brussel worden er tegenwoordig trouwens veel meer talen gesproken dan Nederlands en Frans doordat er zoveel allochtonen wonen. PEUMANS: Als je ergens woont, moet je met je buurman kunnen praten en dus is het van het grootste belang dat je de taal leert. Of je nu uit Vlaanderen, Wallonië of een ander land komt. Waarom denk je dat de werkloosheid onder allochtonen in Gent of Antwerpen zo hoog is? Omdat ze geen woord Nederlands verstaan, natuurlijk. Van mij mag iedereen thuis zo veel Turks spreken als hij wil, maar ouders moeten er wel voor zorgen dat hun kinderen de taal leren van de plaats waar ze wonen. Anders brengen ze hun toekomst in gevaar. VANDECASTEELE: Aan de andere kant zijn er veel voorbeelden van allochtone mensen die de taal spreken maar toch geen werk vinden. Als Liesbeth Homans gelooft dat iemand met een allochtone naam die perfect geïntegreerd is geen enkel probleem ondervindt, getuigt dat van grote naïviteit. Wat wil je trouwens doen met al die mensen die in Brussel wonen omdat ze voor de Europese Unie werken en geen woord Frans of Nederlands spreken? Ga je het hen ook moeilijk maken? PEUMANS: Nogmaals: mij gaat het erom dat je de taal moet leren van de plek waar je woont omdat je anders je eigen toekomst ondermijnt. Dat zeg ik omdat ik daarin geloof en niet om moeilijk te doen. Het uitgangspunt van mijn politieke denken is verdraagzaamheid. In een democratie zijn er altijd mensen die een andere mening hebben en dat moet je kunnen aanvaarden. Als jij zegt dat je het niet eens met me bent, mag ik dat vervelend vinden, maar ik

mag het je daarom niet onmogelijk maken om boeken te publiceren. Mocht het ooit die richting uitgaan, dan ben ik hier weg. Dat beloof ik je. Bron: Ann PEUTEMAN EN Jos GEYSELS © 2014 Roularta Media Group

Peumans over Riemst: Ik durf geen vragen meer stellen 27 juni 2014 RIEMST - Jan Peumans (N-VA) maakte in het gemeentebestuur van Riemst dertig jaar deel uit van de meerderheid, maar in 2012 werd hij met zijn partij naar de oppositie verwezen. "Het is windstil en sindsdien is er niet veel veranderd, maar dat hoeft niet negatief te zijn. Continuïteit is erg belangrijk en die is er." N-VA behaalde in 2012 zeven zetels, twee meer dan in de vorige legislatuur. Toch was er voor de partij van Jan Peumans geen plaats meer in de nieuwe bestuursploeg. Burgemeester Mark Vos was met 3.593 voorkeurstemmen het stemmenkanon en verwierf met CD&V de absolute meerderheid."Uiteraard was dat een hele verandering als je decennia in de meerderheid hebt gezeten", zegt Peumans. "De manier waarop dat in 2012 werd afgehandeld, vond ik van weinig respectgetuigen. Er was geen enkel contact tussen Mark Vos en mezelf en daags na de verkiezingsuitslag kregen wij met een simpel telefoontje de boodschap datCD&V alleen ging besturen. Toch kan ik persoonlijk niet ontevreden zijn. Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 en de recentenationale verkiezingen haalde ik respectievelijk 1.848 en 2.160 stemmen. Dat doet plezier, ook al zijn beideverkiezingen niet met elkaar te vergelijken. Alleszins niet slecht voor een knar van 63 jaar. (lacht)"Windstil"Er is niet veranderd sinds het nieuwe bestuur aan zet is. Maar dat hoeft niet meteen negatief te zijn. In Riemst is het vaak windstil, maar dat wil ook zeggen dat er een zekere continuïteit is. Dat is niet alleen de verdienste van CD&V, evenmin van N-VA, maar wel van het vorige gemeentebestuur. Omdat er een goede structuur stond, kon de huidige meerderheiddaarop voortbouwen. De kerntaken van het gemeentebestuur worden behoorlijk uitgevoerd: bomen snoeien, straten proper houden, wegenonderhouden. Het lijkt vanzelfsprekend, maar ik vind het prima en zeer belangrijk dat die zaken gebeuren.""Wat mij wel al jaren opvalt, is dat de eigenheid van de dorpen steeds meer verdwijnt. Iedere vrije vierkante meter wordt volgebouwd. Dat is geen goede ontwikkeling. Daarom vind ik de sluiting van de uitleenposten van de bibliotheken in Millen, Val-Meer en Vlijtingen ronduit belachelijk. Dat is een fout signaal naar kinderen, die nu slechts sporadisch met de bus naar de bibliotheek in Riemst worden gebracht. De sluiting is een streep door de rekening van veel Riemstenaren. Een ander punt dat beter kan, is de ondersteuning van de middenstand."Actieplan"Als oppositielid beleef ik de gemeenteraden ook anders dan vroeger,. Ik durf aan enkele schepenen geen vragen meer stellen om de doodeenvoudige reden dat ze niet weten waar het over gaat. Ik kreeg geregeld antwoorden waar ik absoluut niets mee kon. We gaan binnenkort met ons schaduwcollege samenzitten om te kijken welke van de 500 actiepunten van CD&V intussen gerealiseerd zijn. Dat doen we niet om tegendraads te doen, maar wel omdat het onze taak is als we correct en kritisch oppositie willen voeren." Bron:

Gerben Smeets (HET BELANG VAN LIMBURG, 27 juni 2014)

Vallei van de Jeker beschermd landschap 27 mei 2014 RIEMST - Vlaams minister Geert Bourgeois (N-VA) heeft de westelijke valleiflanken van de Jeker in Kanne voorlopig beschermd als landschap. Dat meldt zijn partijgenoot en Riemstenaar Jan Peumans die destijds de aanvraag voor de bescherming heeft ingediend. Het beschermde landschap strekt zich uit tussen de trekweg langs het Albertkanaal en Meerland, de Tiendeberg, Avergat en Muizenberg. Het gaat om een van de mooiste landschappen van Limburg dat gevormd is door de mergellagen, de Jeker en het kanaal. Uniek in Vlaanderen en zelfs van internationaal belang zijn de kalkrijke heischraal graslanden. De rijke fauna van het gebied is te danken aan het warme microklimaat. Door de bescherming kan men de biologische en erfgoedwaarde van de Jekerhellingen nog versterken. Ook de historische relicten uit de Tweede Wereldoorlog moeten in stand gehouden worden en de ondergrondse mergelgroeves moeten beschermd worden tegen verdere aantasting. Bron:

Guy Theuwis (HET BELANG VAN LIMBURG, 27 mei 2014)

Peumans met 63.780 voorkeurstemmen Limburgs stemmenkampioen 27 mei 2014 N-VA is de grote overwinnaar van deze verkiezingen. Ook in Limburg is het N-VA dat de klok slaat. Jan Peumans (N-VA) is het stemmenkanon in Limburg, waar zijn partij boven de 30 procent scoort. CD&V zit net over de kaap van 20 procent. Beide partijen zijn samen goed voor meer dan de helft van de stemmen in Limburg. N-VA en CD&V: een huwelijk van meer dan 50 procent De resultaten van zowel de Vlaamse als federale verkiezingen in Limburg ongeveer gelijk. N-VAkopstuk en Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans heeft met zijn partij in Limburg de grootste overwinning geboekt. N-VA rondt in het grootste deel van de verschillende kantons vlot de kaap van dertig procent. Enkel in Genk duikt N-VA onder de dertig procent. Peumans staat met 63.780 voorkeurstemmen aan de kop van het klassement in Limburg. Hiermee klopt Peumans Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V), bij wie de teller op 57.650 stemmen staat. Voor de Kamer haalde christen-democraat Wouter Beke (59.291) het van Steven Vandeput (41.211) van N-VA. Hoewel CD&V overal tevreden moet zijn met een tweede plaats doet de partij van lijstrekker Wouter Beke het niet slecht en haalt ze met gemak de vooropgestelde kaap van 20 procent. Samen met N-VA zijn ze goed voor meer dan de helft van de stemmen. Zoals werd verwacht, zitten SP.A (17 procent), Open VLD (12 procent) en Vlaams Belang (6 procent) in de hoek waar de zwaarste klappen vallen. SP.A en Open VLD belanden met die score respectievelijk op plaats drie en vier. Peter Vanvelthoven, lijsttrekker voor SP.A-Limburg op de Kamerlijst, reageert licht ontgoocheld op de uitslag van de verkiezingen. 'Als we de peilingen moesten geloven, zouden we nog veel meer verloren hebben. Al bij al valt het goed mee. Zeker in Limburg houden we stand en verliezen we op dit moment geen zetel.' Voor Vlaams Belang is het een 'zwarte zondag' te geworden. De partij haalde in Hasselt zelfs de kiesdrempel niet. Lode Veereeck, Limburgs Open VLD-kandidaat op de opvolgerslijst voor de Kamer, ziet ondanks de voorlopige resultaten een 'heel duidelijk Maggie-effect', maar ook een 'Witte Zondag'. Daarmee alludeert hij op de achteruitgang die Vlaams Belang'. Groen (6 procent, zowel voor Kamer als voor het Vlaams Parlement) maakt zijn underdogrol waar en doet het opvallend goed met zo'n anderhalve procent winst in vergelijking met de vorige verkiezingen. Groen haalt met deze score voor het eerst een zetel in Limburg. PVDA+ flirtte met

de kiesdrempel, maar 5 procent was voor PVDA+ te hoog gegrepen. Enkel in Genk heeft PVDA+ de kiesdrempel gehaald Bron:

Stien Keunen (DE STANDAARD, 27 mei 2014)

Jan Peumans bij beste parlementsleden 23 april 2014 Het wordt in een verkiezingscampagne soms vergeten: de eerste taak van de kiezer is niet de regering samenstellen, maar wel de leden van het parlement aanwijzen. Ook de voorbije zittingsperiode hebben een aantal verkozenen zich met verve van hun taak gekweten en ervoor gezorgd dat het parlement 'het kloppende hart' van de democratie bleef. Knack maakte een eigenzinnige selectie van elf parlementaire hoogtepunten. Opvallend: de oppositie biedt blijkbaar meer kansen aan verkozenen om uit te blinken.



1. Jan Peumans (N-VA)

zette het Vlaams Parlement op de kaart

Jan Peumans (N-VA). Hij werd geen 'Comical Ali'. Jan Peumans stribbelde tegen toen hij door zijn partijleiding op 10 juli 2009 werd aangewezen als voorzitter van het Vlaams Parlement. Eigenlijk had hij in de plaats van Philippe Muyters minister willen zijn. Tegen heug en meug werd hij voorzitter van zijn assemblee. Maar het kan verkeren. Jan Peumans vervulde zijn taak goed en bijwijlen uitstekend. In het begin leek het er nochtans even op dat Peumans een spektakelvoorzitter zou worden. Meteen na zijn aantreden toeterde hij dat hij niet meer zou ingaan op uitnodigingen van Laken - later kwam hij daarvan terug. Peumans kreeg al gauw te horen dat hij een dictator was, en een 'Comical Ali'. En hij zorgde ook zelf wel voor zijn publiciteit. Het ene jaar kreeg zijn 11 julitoespraak vlammende

kritiek omdat hij sprak over de Vlaamse natie, het volgende jaar gingen de wenkbrauwen omhoog omdat hij het alleen over Wallonië had. Meermaals liet hij zijn ongenoegen blijken over het te lage niveau en het gebrek aan ijver van een groot aantal Vlaams Parlementsleden. Hij vond ook dat een parlementsvoorzitter te veel verdient. Hij gaf acte de présence op de Waalse Feesten, ging in ex-Joegoslavië het Belgische model aanprijzen, verwees een schrijven van het Waals Parlement dat hem niet aanstond prompt naar de prullenmand. Maar vooral: hij eiste van de Vlaamse regering respect voor 'zijn' Vlaams Parlement, soms tot zichtbare irritatie van ministerpresident Kris Peeters. En zo slaagde Peumans erin het 'kabouter'-imago te overstijgen dat de oppositie hem weleens aanmat. De afgelopen vijf jaar kreeg de Vlaamse regering meer tegengas van haar parlementsleden dan voordien. Wellicht zaten de omstandigheden mee: Peeters II telde nogal wat neofieten - Pascal Smet, Joke Schauvliege - en zelfs twee niet-politici - Ingrid Lieten en Philippe Muyters. De figuur van de voorzitter symboliseert het herwonnen zelfvertrouwen van het Vlaams Parlement. Meer dan zijn voorgangers is hij het 'gezicht' van zijn vergadering. Jan Peumans mocht wel geen minister worden, maar bij de modale Vlaming is hij inmiddels minstens zo bekend als zij die het wel werden. 2. Johan Sauwens (CD&V) onzichtbare maar nuttige werkmier

Johan Sauwens (CD&V). Constructief werk over de partijgrenzen heen. Het was een merkwaardige tegenstelling in de krantenlijstjes van de parlementsleden. Zowel De Standaard als De Morgen bedacht de Limburgse CD&V'er met een povere score. Maar toen ze hun

nummer één Lode Vereeck vroegen wat hij zelf het beste parlementaire werk vond, antwoordde hij: 'De commissie 'Speed', die werd opgericht voor de versnelling van vergunningprocedures. In die commissie, die werd voorgezeten door Johan Sauwens (CD&V), is er over de partijgrenzen heen erg open en constructief gewerkt. Sauwens is erin geslaagd om 76 voorstellen unaniem door alle leden te laten goedkeuren. Dat is een hoogtepunt van democratie.' Een hoogtepunt, dat evenwel onder de radar van de meeste media bleef. Sauwens legde op 24 februari 2010 zijn commissierapport voor, en dat kreeg alleen enige aandacht in De Tijd, De Standaard en De Morgen. De populaire pers schreef er niets over. Tv-debatten waren hem niet gegund. Best merkwaardig, omdat de Commissie-Sauwens precies in het leven was geroepen om een politiek antwoord te geven op de achilleshiel van Vlaanderen: het onvermogen om grote, al dan niet publieke projecten op een redelijke termijn tot een goed einde te brengen. Uitgerekend een ex-VU'er als Sauwens had de taak te onderzoeken waarom in Vlaanderen maar niet lukt wat in Franstalig België de vrolijke regel is: dat vergunningen tijdig afgeleverd worden, dat er geen jarenlange procedures volgen bij rechtbanken, Raad van State en Grondwettelijk Hof, en dat er tegelijk toch geen meldingen binnenlopen van volksopstanden. Het antwoord van de Vlaamse overheid, zo was de conclusie van Sauwens en co., mag vooral niet zijn: de burger er niet bij betrekken. Maar je moet de burger er niet bij betrekken als de werken al in de uitvoeringsfase zitten. Het is tijdens het eerste stadium van de besluitvorming dat men 'zeer breed' naar de burger moet luisteren en ook rekening moet houden met de particuliere belangen van betrokkenen (anders gaan die later toch procederen, en vaak met succes). In die fase, raadde Sauwens aan, moet men ook alternatieve oplossingen die worden aangereikt, in alle ernst onderzoeken. Maar de conclusies van dat rapport, die zo essentieel hadden kunnen zijn in de meest gemediatiseerde Vlaamse dossiers van de afgelopen regeerperiode (Oosterweel, Uplace,...) waren blijkbaar te saai en te technisch om veel media-aandacht te krijgen. 3. Carina Van Cauter (Open VLD) schudde de Kamer wakker met getuigenis over seksueel misbruik

Carina Van Cauter (Open VLD). Zij schudde met haar getuigenis iedereen wakker. Carina Van Cauter maakte haar collega-Kamerleden duidelijk hoe diep seksueel misbruik iemand kan raken en hoe slachtoffers hun pijn een leven lang meedragen. Op 28 oktober 2010 bespreekt de Kamer de oprichting van een Bijzondere Onderzoekscommissie over Seksueel Misbruik in de Kerk. Er was weinig controverse - alleen het VB was tegen - en dus ook weinig media-aandacht. Toen Carina Van Cauter als vierde spreker het standpunt van Open VLD kwam toelichten, was er weinig interesse en veel geroezemoes. Van Cauter: 'Ik zal hen eens wakker schudden.' Vanaf het spreekgestoelte getuigde ze over het seksueel misbruik dat ze zelf in 1972 had ondergaan, toen ze nog een kind van tien was. Ontvoerd, misbruikt, bijna vermoord. Carina Van Cauter vertelde haar verhaal aan de hand van oude krantenartikelen over haar zaak. Dat zijn trouwens de enige 'bewijzen' die ze nog heeft van wat haar overkomen is, want justitie heeft alle dossiers uit 1972 vernietigd. Ze kent de naam van haar dader niet, ze weet zelfs niet of hij vervolgd en veroordeeld is - toen hoefde een slachtoffer nog niet geïnformeerd te worden. En ja, ineens werd het heel stil in de Kamer. De kerk heeft zich inmiddels akkoord verklaard met een arbitrageregeling en is slachtoffers beginnen te vergoeden. Rechters hebben voortaan de mogelijkheid om pedofielen een verblijfs- en beroepsverbod op te leggen en kunnen ook de werkgever inlichten. Carina van Cauter beperkte haar optreden in de Kamer niet tot de verwerking van dat persoonlijke drama. Maar haar eigen ervaringen speelden wel vaak een rol. Ze heeft als advocate veel financiële tragedies meegemaakt bij de afwikkeling van faillissementen. Dat dreef haar om een wetswijziging te laten goedkeuren die private schuldeisers voorrang geeft op de staat. En als dochter van wijlen Emiel Van Cauter, in de jaren vijftig nog Belgisch kampioen op de weg, zorgde ze ervoor dat wielrenners een regulier bediendenstatuut kregen. 4. Lode Vereeck (LDD, nu Open VLD)

liet Ingrid Lieten in het stof bijten

Lode Vereeck (LDD). Welbespraakt, joviaal en met gevoel voor humor. Een socialistisch minister die het moet afleggen tegen een oppositielid, en dan nog een nieuwkomer van LDD, dat had het Vlaams Parlement nog niet gezien. En toch gebeurde het op 18 februari 2011: Ingrid Lieten moest akkoord gaan met hoorzittingen over I-Cleartech, een in Limburg gevestigd overheidsvehikel voor 'schone energietechnologie'. Lode Vereeck pakte uit met een vernietigend rapport van het Rekenhof. Het was een schot in de roos: er kwam een hoorzitting, en van Lietens I-Cleartech-project bleef slechts een schim over. Het was de eerste, maar niet de laatste keer dat Lode Vereeck spijkers met kloppen sloeg. Vereeck, een Antwerpenaar van geboorte die in het Limburgse Diepenbeek doceert en er woont, werd in 2009 de eerste Vlaamse fractieleider van Lijst Dedecker. Zijn wat brallige maidenspeech maakte geen indruk. In alles leek hij een lightversie van Jean-Marie Dedecker. Maar Vereeck leerde snel. Door zijn jovialiteit kreeg hij toegang tot de old boys die vanaf de eerste rijen het Vlaams Parlement mee dirigeren. Toen hij de socialistische minister Ingrid Lieten wilde interpelleren, maakte hij eerst afspraakjes met de zwaargewichten van meerderheidspartijen CD&V en N-VA. Die lieten Vereeck op het spreekgestoelte vervolgens vrijelijk kritiek spuien op de minister. Als fractieleider heeft Vereeck onbeperkt spreekrecht en daar maakt hij veelvuldig gebruik van. Met zijn kritiek op de 'miserietaks' kreeg hij de publieke opinie aan zijn kant en ontpopte hij zich tot een oppositieleider met gezag. Hij kent zijn dossiers, is welbespraakt en weet mensen voor zich te winnen met zijn gevoel voor humor. Zo helpt hij de Vlaamse LDD-fractie af van haar soms wat ranzige imago. Het is geen toeval dat zowel De Standaard als De Morgen hem uitriep tot 'beste Vlaams Parlementslid'. Maar Vereeck heeft niet kunnen verhinderen dat LDD verkruimelt. Hij is ondertussen zelf overgestapt naar Open VLD.

5. Theo Francken (N-VA) minoriseerde de PS

Theo Francken (N-VA). Zijn kritiek op Laken wordt impliciet gedeeld door Elio Di Rupo. Het was in geen jaren meer gezien wat op 26 mei 2011 in de Kamer van Volksvertegenwoordigers gebeurde. Een ruime Vlaamse meerderheid stemde voor een verstrenging van de wet op de gezinshereniging, en kreeg daarvoor de steun van de MR. Partijpolitiek vertaald: voor het eerst sinds haar herintrede in de federale regering in 1988 werd de PS ostentatief geminoriseerd - zelfs de Vlaamse socialisten stemden mee. Het parlementslid dat voor dat 'huzarenstukje' tekende, zat op dat moment nog geen vol jaar in de Kamer. Theo Francken was bovendien een N-VA'er. Maar door de ultralange regeringsvorming lag het speelveld in 2010-2011 helemaal open: er was geen ijzeren discipline in het parlement, want er was geen echte regering. Francken is een man met een missie. Hij focust op 'zijn' thema's: inburgering, asiel en migratie, veiligheid en het koningshuis. En Francken doet wat een parlementslid moet doen om uit te blinken: hard werken, doortastend zijn, contacten leggen, ook bij andere partijen. En hij kan voor zichzelf een plaats afdwingen in de media. In minder dan een jaar had hij dat allemaal onder de knie. Na de vorming van de regering-Di Rupo I zou Francken zijn stunt nog eens herhalen, toen hij mee aan de basis lag van de afschaffing van de (paarse) snel-Belgwet. Toen stemde de PS wél mee, wat bewees dat de N-VA -kritiek op die wet niet alleen gehoord werd in Vlaamsnationalistische kringen. Theo Francken scoorde ook met zijn interventies over het koningshuis. Zijn kritiek dat de financiering van Laken onder Dehaene en Verhofstadt compleet uit de hand was gelopen, werd impliciet gedeeld door Di Rupo. Een eerste minister mag zoiets natuurlijk niet openlijk zeggen,

maar door de dotaties terug te schroeven, vergrootte Di Rupo het parlementaire sérieux van Francken. 6. Sven Gatz (Open VLD) creëerde nieuwe norm voor vertrekpremies

Sven Gatz (Open VLD). 'Ik heb ingezien dat ik met minder geld een vrijere mens zal zijn' 'Ik zie af van mijn uittredingsvergoeding.' Dat ene zinnetje waarmee Sven Gatz op 4 september 2011 zijn persmededeling begon, heeft de parlementaire zeden definitief veranderd. Elke verkozene uit ieder parlement moet zich sindsdien verantwoorden over bedragen waarover voorheen zo goed als niemand struikelde, ook omdat de publieke opinie er geen zicht op had. Gatz' ontslag wekte enig opzien. Op 44e had hij al zestien jaar ervaring, veel gezag (hij was fractieleider) en een bijzonder goede reputatie. Maar het leven is meer dan politiek. Tot ieders verrassing kondigde Gatz begin 2011 zijn parlementaire afscheid aan om directeur te worden van de Unie van Belgische Brouwers. Kort daarna lekte uit dat Gatz een opzegvergoeding kreeg van 34 maanden of 300.000 euro bruto, ook al was hij vrijwillig opgestapt en had hij een mooie baan. Gatz was zeker niet de eerste die zo'n bedrag kreeg, maar hij was wel de eerste die er publiek zijn conclusies uit trok. Dat lag trouwens in de lijn van zijn eigen opvattingen: eerder had hij meerdere voorstellen ingediend om de vertrekpremies af te toppen, maar daarvoor nooit veel steun ondervonden. En nu werd hij ineens weggehoond als de zoveelste exponent van een politieke zelfbedieningscultuur. Dat was beneden zijn eer. Zijn persmededeling blijft het lezen waard: 'Ik zoek naar de reden waarom kiezers die in veel gevallen

hun

eigen

menselijke

onvolkomenheden

onder

de

mat

vegen

van

hun

volksvertegenwoordigers een leven eisen dat van een hogere morele orde dient te zijn. (...) Ik geef toe dat ik, zelfs als ervaren politicus, deze situatie niet correct ingeschat heb en het heeft me wat tijd gekost om tot het besef te komen dat ik met minder geld een vrijere mens zal zijn.' Inmiddels heeft de Kamer een wet aangenomen dat wie vrijwillig vertrekt zijn premie verliest. Ook al zat Sven Gatz niet in de federale Kamer, laten we het als huldebetoon toch maar de wet-Gatz noemen. 7. Meryame Kitir (SP.A) pinkte een traan weg voor Ford Genk

Meryame Kitir (SP.A). 'Politici, doe nu wat moet gebeuren.' Als zelf VB'er Gerolf Annemans tweet: 'Kitir heeft haar moment niet gemist', dan moet er iets merkwaardigs gebeurd zijn. De dag voordat Kitir op 25 oktober 2012 de tribune van de Kamer besteeg, was bekend geraakt dat Ford Genk dicht ging. Meyrame Kitir stond erbij toen het fatale nieuws aan de werknemers werd meegedeeld. Dat zij in 2007 werd verkozen, kwam door een marsbevel van voorzitter Johan Vande Lanotte: 'Ik wil arbeiders in het parlement.' Vande Lanotte wilde tonen dat zijn partij nog altijd aan de kant van de kleine werkman staat. Maar de SP.A presenteerde geen getatoeëerde havenarbeider of trucker. Meryame Kitir had zich kunnen wagen aan een carrière als model, maar op haar 27e werkte ze 'aan de band' bij Ford. In de fabriek stond ze haar mannetje, en als snel behoorde ze tot de militante vakbondsgroep bij Ford.

Niemand in de Kamer die Kitirs achtergrond niet kende, toen zij met trillende stem haar toespraak begon: 'Ik kom net van bij het piket, bij mijn collega's.' Kitir is niet de spreekster die vaak of graag het woord neemt. Ook die dag was haar toespraak kort. Maar elke zin was raak: 'Ze hebben maar één vraag. Politici, doe nu wat moet gebeuren. Er zijn tienduizend mensen die hun job hebben verloren. Mensen, die hun best gedaan hebben. Mensen die hard hebben gewerkt. Mensen die men absoluut niets kan verwijten. Als hun gevraagd werd: "Doe overuren", deden ze overuren. Als hen gevraagd werd: "Blijf thuis", bleven ze thuis. Als hun gevraagd werd: "Lever in voor werkzekerheid", dan deden ze dat.'" Na haar speech applaudisseerde de hele Kamer lang en warm. De tranen van Kitir waren tranen van onmacht, niet van één parlementslid maar van een hele instelling. Bij de grote sociaaleconomische beslissingen zijn regering en parlement gedegradeerd tot toeschouwer. Ook in die zin was de toespraak van Meryem Kitir schrijnend. 8. Guy Verhofstadt (Open VLD) snoerde Nigel Farage de mond

Guy Verhofstadt (Open VLD). Voor een zo sterk mogelijk Europa. 'De grootste verspilling van Europese middelen', zo riep Guy Verhofstadt op 21 november 2012 in het Europees Parlement tegen de Britse eurocriticaster Nigel Farrange, 'is uw parlementaire wedde'. Het kan verkeren: de voormalige 'Baby-Thatcher' is nu de meest overtuigde tegenstander van het door de Britse Conservatieven aangewakkerde Euroscepticisme. Ooit profeet van the minimal state, is hij nu de pleitbezorger van een zo sterk mogelijk Europa. Vandaar zijn pleidooi om de huidige Europese Unie op te delen in een kern-Europa (met hogere sociale bescherming) en een perifere zone (dat naar dat eerste Europa kan evolueren).

Dat

is

ook

wat

Guy

Verhofstadt

in

essentie

onderscheidt

van

de

andere

Vlaamse

Europarlementsleden. De meesten wedijveren met elkaar in degelijkheid en dossierkennis. Er is echt weinig aan te merken op Marianne Thyssen, Saïd El Kadraoui, Bart Staes, Ivo Belet of Kathleen Van Brempt. Maar Verhofstadt ambieert meer. Waar het hem om gaat, is het Europese project, het idee Europa, als vertaling van zijn democratische en liberale idealen. Zijn we nog Europeaan? Aanvaarden we daar dan de consequenties van? Is onze blik nog internationaal, open en naar boven gericht, of niet? En of je nu voor of tegen hem bent, overal in Europa weten ze dat dit het debat is dat Guy Verhofstadt voert. 9. Peter Dedecker (N-VA) legde het ACW het vuur aan de schenen

Peter Dedecker (N-VA). Hij trof het ACW in het financiële hart, maar ook in zijn morele hart. Peter Dedecker is een parlementslid dat zijn carrière niet cadeau kreeg. Hij volgde technisch onderwijs aan de Don Bosco-school in Sint-Denijs-Westrem, werd burgerlijk ingenieur en werkte aan een doctoraat toen hij in 2010 onverwachts verkozen werd. Het wijst erop dat hij een dosis nononsense combineert met brains en doorzettingsvermogen. Dat is nodig om te doen wat hij deed op 14 februari 2013, toen hij op een druk bijgewoonde persconferentie het ACW van fraude beschuldigde. Aanvankelijk krioelde het parlement van de Dexia-specialisten, die allemaal zitting hadden in de Bijzondere Kamercommissie Dexia. Toen die in 2012 haar eindrapport indiende, was er nogal wat ontevredenheid over de beperkte wijze waarop de Kamer haar controlefunctie had kunnen uitvoeren. De SP.A onthield zich zelfs bij de eindstemming, omdat de Nationale Bank en toezichthouder FSMA weigerden hun documenten te laten inkijken. Maar socialisten zijn loyale

regeringspartners en lieten het Dexia-dossier vervolgens voor wat het was. Alleen Peter had voldoende appetijt om zich in dit dossier vast te bijten. Zeker, hij kreeg daarbij hulp van een 'mol' binnen het ACW. Maar hij heeft ook lang gestudeerd op het doolhof aan afspraken en rekeningen tussen het ACW, Arco, Dexia, Belfius en de Belgische regering. Zijn conclusie was: Arco, en dus het ACW, belazert ongeveer iedereen, van de Belgische overheid (en dus de belastingbetaler) tot hun eigen leden-coöperanten. Dedecker vertaalde zijn politieke aanklacht in de beschuldiging dat het ACW zich zou bezondigd hebben aan 'strafbare feiten': fiscale fraude, schriftvervalsing in de jaarrekeningen, belangenvermenging en misbruik van vennootschapsgoederen. Zo trof Dedecker het ACW niet alleen in het financiële hart, maar vooral ook in zijn 'morele' macht: de grote pleitbezorger voor solidariteit bleek in zijn eigen doen en laten zelfzuchtig. De weerklank van zijn j'accuse oversteeg het louter politieke debat. Hij maakte van het zo waardevolle 'middenveld' opnieuw de te duchten 'zuilen'. Het ACW sloeg terug, en hard. Eerst haalde topfiscalist Axel Haelterman de beschuldiging van Dedecker onderuit. Daarna daagde advocaat Rieder hem voor de burgerlijke rechtbank. Maar dat tast de kern van Dedeckers politieke boodschap niet aan, namelijk dat de christelijke arbeidersbeweging haar eigenbelang voorrang had gegeven op al de rest. 10. Jean-Jacques De Gucht (Open VLD) legde de basis voor euthanasie voor kinderen

Guy Swennen (L) en Jean-Jacques De Gucht. Zij slaagden erin een brede wisselmeerderheid te vinden

Zelfs in zijn eigen liberale partij zijn er die gniffelen met Jean-Jacques De Gucht die als een nieuwe Lord Byron met het politieke bestaan flirt. De Gucht is 'een zoon van' die vijf jaar lang de reputatie had vooral een 'fils à' te zijn. Tot hij met de uitbreiding van de euthanasiewet zijn voornaam maakte en zijn politieke plaats afdwong. Het is weliswaar een relatief kleine uitbreiding, die tot de minderjarigen. Maar gezien de emoties die erbij kwamen kijken, was het een reuzenstap. De Gucht had in het Vlaams Parlement al ervaren hoe nukkig machts- en belangengroepen kunnen reageren als een parlementslid wil sleutelen aan levensbeschouwelijke afspraken en wetten. Hij had voorgesteld in alle netten één uur godsdienst of vrijzinnige moraal in te wisselen voor één uur studie van alle religies en levensbeschouwingen.

Herejee:

ineens

waren

de

Guimardstraat

en

de

georganiseerde

vrijzinnigheid beste bondgenoten. De Gucht jr. kon naar af. In de Senaat wachtte hem een minstens zo moeilijke taak, maar nu had hij het geluk dat de ervaren SP.A'er Guy Swennen mee aan de kar wilde trekken. Swennen heeft de voorbije jaren essentiële delen van het familierecht gemoderniseerd. Nu overtuigde hij De Gucht om in de uitbreiding van de euthanasiewet alles over 'wilsonbekwame patiënten' te schrappen en en zich te beperken tot kinderen. Ook dat was niet evident: er kwam oppositie van juristen en medici, en een karikatuur van hun wetsvoorstel kreeg wereldwijde aandacht. Ook de CD&V bleef dwarsliggen. Maar dat zelfs de N-VA haar parlementsleden de vrijheid gaf naar eer en geweten te stemmen, illustreert hoe groot de nieuwe ethische consensus is. De Gucht en Swennen slaagden erin een brede wisselmeerderheid te vinden, eerst in de Senaat en dan in de Kamer. Daarna tekende koning Filip zonder verpinken een wet die wellicht tegen zijn eigen geweten ingaat - Jean-Jacques De Gucht had zijn eerste steen verlegd. 11. Björn Rzoska (Groen) onthulde 'bedrijfsgeheimen' van Oosterweel

Björn Rzoska (Groen). 'Als ik een deel van mijn wedde moet afstaan, dan is dat maar zo.' Op 2 april 2014 toonde de relatief onbekende Björn Rzoska waarom Wouter Van Besien uitgerekend hem had gevraagd om ondervoorzitter te worden van Groen. In het Vlaams Parlement zetelt hij pas sinds 2013, als opvolger van de groene fractieleider Filip Watteeuw die ervoor koos schepen te worden in Gent. Hij wilde namelijk de exacte kostprijs kennen, zowel van het Oosterweeldossier als van de alternatieve tracés. De Vlaamse regering had Oosterweel gekozen, onder meer wegens de lage kostprijs. Maar de exacte becijfering werd niet vrijgegeven, en dat op uitdrukkelijk verzoek van het kabinet van mobiliteitsminister Hilde Crevits (CD&V) en van bouwheer BAM. Het rapport zou 'bedrijfsgeheimen' bevatten, zoals de exacte prijs van het beton. Uiteindelijk mocht Rzoska het rapport toch inkijken in het kantoor van de griffie, maar kopieën nemen was verboden. Rzoska kwam tot de conclusie dat de Vlaamse regering de kostprijs van de alternatieven voor Oosterwaal niet eens op een faire manier had willen berekenen. Hij vond dat voldoende belangrijk om de confidentialiteit te doorbreken en maakte zijn bevindingen publiek. Daar staan sancties op, maar dat was zijn zorg niet: 'Als ik hierdoor een deel van mijn wedde moet afstaan, of erger, dan is dat maar zo.' Rzoska had goed gegokt: zo kort voor de verkiezingen durfden de Vlaamse regeringspartijen het niet aan om een politieke concurrent het voordeel te geven zich als 'martelaar' te kunnen profileren. Wel integendeel, Jan Peumans, als voorzitter van het Vlaams Parlement toch de eerste bewaker van de tucht, gaf Rzoska gelijk. Peumans was in de vorige zittingsperiode al een zeer kritische volger van wat toen nog het BAM-dossier heette. Hij heeft al langer de buik vol van alle restricties die regering en administratie het Vlaams Parlement opleggen. Zeker omdat de burger via het wettelijke inzagerecht vaak meer armslag heeft dan de parlementsleden. Peumans wees er niet alleen op dat de Vlaamse regering en administratie de geheimhouding veel te ruim interpreteren, hij legde de vinger ook op een ander pijnpunt: dat veel dossiers ter

beschikking liggen van zijn parlementsleden, bijvoorbeeld bij het Rekenhof, maar dat men natuurlijk wel de moeite moet doen om die gegevens in te kijken en te bestuderen. Rzoska deed die extra meters wel. En hij bewees zo dat het uiteindelijk in de eerste plaats aan de parlementsleden zelf is om respect af te dwingen, voor zichzelf en hun instelling, in de permanente krachtmeeting die een parlementaire democratie nu eenmaal is. Bron:

Walter Pauli (KNACK, 23 april 2014)

Vlaams Parlement verontschuldigt zich voor historisch misbruik 22 april 2014

Het Vlaams Parlement heeft zich publiek verontschuldigd tegenover de slachtoffers van historisch misbruik in Vlaamse jeugd- en onderwijsinstellingen. Een ingekaderde brief met de excuses krijgt een zichtbare plaats in het parlement. Als aanvulling op een reeks aanbevelingen om misbruik in de toekomst beter te voorkomen, heeft Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans namens het Vlaams Parlement nu openlijk zijn excuses aangeboden aan de slachtoffers van het historisch geweld en misbruik. In de brief met verontschuldigingen staat onder meer dat het parlement het geweld en misbruik ‘onaanvaardbaar en verwerpelijk’ vindt. 'Het feit dat slachtoffers vaak niet geloofd werden, heeft de impact van het trauma nog versterkt.

(...) Ontkenning

en

minimalisering

van

dit

historisch

misbruik

staan

de verwerking ervan in de weg. Om die reden biedt het Vlaams Parlement publiekelijk zijn verontschuldigingen aan voor deze wanpraktijken. Het Vlaams Parlement wil op die manier het ervaren leed formeel erkennen', luidt het. Sterk signaal Kinderpsychiater Peter Adriaenssens toonde zich vol lof over de resolutie en de publieke excuses van het Vlaams Parlement. Hij sprak van ‘een hoogdag van de mensenrechten en kinderrechten in ons land’. De excuses zijn volgens Adriaenssens een belangrijke vorm van publieke erkenning van het geweld en misbruik. ‘Die publieke erkenning maakt de heling gemakkelijker’, aldus Adriaenssens. Volgens hem is er nu ook een sterk signaal gegeven aan iedereen die omgaat met kinderen dat er ‘geen tolerantie’ zal zijn voor misbruik in de toekomst. Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen benadrukte het belang van de publieke erkenning voor het leed van de slachtoffers. Volgens de minister zijn er intussen verschillende initiatieven genomen om slachtoffers van misbruik beter te ondersteunen en om toekomstig misbruik te voorkomen. Misbruik In de nasleep van de berichten over seksueel misbruik in de kerk doken er in het voorjaar van 2013 ook berichten op over seksueel misbruik in Vlaams jeugd- en onderwijsinstellingen, met

name uit de periode tussen 1930 en 1990. Een panel van experts, onder leiding van kinderpsychiater Peter Adriaenssens, stelde in opdracht van de regering twee rapporten op met aanbevelingen. Op basis van de expertenrapporten werd vervolgens in het parlement een voorstel van resolutie uitgewerkt onder impuls van Katrien Schryvers (CD&V), Lies Jans (N-VA) en Else De Wachter (SP.A). Die resolutie erkent niet alleen het historisch geweld en misbruik, maar bevat ook een reeks aanbevelingen om misbruik in de toekomst beter te voorkomen. De resolutie werd begin april unaniem goedgekeurd

De Morgen nomineert Jan Peumans als primus van het parlement 10 april 2014 Alle federale en Vlaamse parlementsleden vonden bij de start van de paasvakantie hun rapport in 'De Morgen'. Wie de beste parlementair van de afgelopen legislatuur is, mogen de lezers van De Morgen zelf beslissen op www.demorgen.be. Jan Peumans Vlaams Parlementsvoorzitter N-VA 1. Op welke verwezenlijking bent u het meest trots? "Dat ik de voorzitter was van alle volksvertegenwoordigers, los van taal, cultuur, ras, enzovoort. Dat principe heb ik consequent toegepast van begin tot einde. Het is belangrijk dat je als voorzitter boven de

mêlee

staat. Daarom heb

ik

mij

op

wetgevend gebied

ook

op

de achtergrond

gehouden.Dankzij mij is het plattelandsfonds in het vorige regeerakkoord opgenomen, als tegenhanger van het stedenfonds." 2. Wat wil u tijdens de volgende legislatuur bereiken? "Eerst verkozen worden. Daarna hangt het af van de constellatie waarin je zit. Ik hoop op een consequent milieubeleid, waarbij men duidelijk kiest voor het milieu. Het beleid moet er vóór de milieuverenigingen zijn, niet tegen. Het is belangrijk dat we die Pact 2020-milieudoelstellingen proberen halen." 3. Wie verdient volgens u de prijs van beste parlementslid? "Omdat het niet altijd Lode Vereeck moet zijn: Vera Van der Borght (Open Vld). Zij heeft bewezen dat ook iemand van boven de zestig een stempel kan drukken. Een ode aan alle 60-plussers. (lacht) Ze is altijd consequent gebleven en vertelde nooit onzin. Ten tweede denk ik aan iemand met veel potentieel, waarvan ik hoop dat hij verkozen wordt: Björn Rzoska (Groen). Ook Wilfried Vandaele (N-VA) heeft het erg goed gedaan, een studax die ook het nodige lobbywerk doet voor zijn standpunten." 4. Heeft u tips voor uw minder succesvolle collega's? "Zorg dat je een bepaalde niche inneemt. Generalisten bestaan niet meer in het parlement, behalve de fractieleiders. Verricht voldoende studiewerk en stel jezelf onafhankelijk op van de regering. Je hoeft niet altijd in te stemmen met de partijlijn. Blijf consequent doorduwen en amuseer je in de politiek. Ik heb mij de voorbije legislatuur altijd goed geamuseerd. Er staat geen leeftijd op politiek, dat is een belangrijke boodschap die ik wil meegeven (lacht). Bron: Ann De Boeck (DE MORGEN, 10 april 2014)

Journalisten beoordelen Vlaams Parlement erg streng 27 maart 2014 Vijf jaar geleden kreeg de huidige parlementsvoorzitter, Jan Peumans (N-VA), vanDe Standaard zelf de trofee van beste parlementslid. Sinds gisteren is zijn opvolger bekend: zijn gouwgenoot Lode Vereeck, die zich als LDD-fractieleider een naam maakte in het Vlaams Parlement en nu als eerste opvolger op de Open VLD-kamerlijst in Limburg staat. Peumans kan zich volledig vinden in dat oordeel.

'Vereeck heeft aangetoond dat je met gerichte vragen een sterk dossier kunt opbouwen', zegt Peumans. 'Hij combineert spreekvaardigheid met een goede dossierkennis en humor. Hij is dus een waardige opvolger.' 'Ik lees in uw beoordeling trouwens een bevestiging van wat ik heel wat mensen vijf jaar lang al dan niet heb zien doen, maar misschien zijn jullie voor sommigen wat streng geweest.' Zoals? 'Tja, jullie scores zijn wel erg streng. Als ik kijk naar de scores van de afzonderlijke fracties, vermoed ik dat het gemiddelde wel eens onder vijf kan liggen. Ik begrijp wel dat zo'n beoordeling ook voor een deel subjectief is.' 'Neem nu iemand als Chris Janssens (Vlaams Belang). Die is misschien wat bedeesd, maar als hij tussenbeide komt, is hij wel degelijk.' 'Over mijn eigen score heb ik niet te klagen. Het is wel fijn zoiets 's ochtends bij de koffie te lezen.' Zou u het parlement in zijn geheel een onvoldoende geven? 'Nee, een enkele fractie uitgezonderd. Het probleem zit bij een aantal backbenchers die misschien wel hard werken, maar amper aandacht krijgen. Soms ontdek ik ook een zeker sarcasme in de beoordeling. Neem nu Christian Verougstraete (Vlaams Belang).(leest voor) "Vorig jaar werd er ingebroken bij Verougstraete. Dieven gingen aan de haal met zijn laptop. Een groot verlies kan dat niet geweest zijn".' Wat moet je anders over hem zeggen? (Lacht) 'U hebt een punt. Ik denk wel dat sommige parlementsleden nogal sterk beoordeeld zijn op basis

van

hun

optreden

in

de

plenaire

commissievergaderingen net belangrijker vind.'

vergadering,

terwijl

ik

het

werk

in

de

'Het is in elk geval een voordeel dat er niet langer op basis van cijfers over aantal vragen of voorstellen wordt beoordeeld. Dat leidde ertoe dat parlementsleden de meest onnozele vragen gingen stellen aan een minister om hun cijfers op te blinken.' 'Cijfers zeggen niets over de kwaliteit van een parlementslid. Als het moet, dan stel ik elke week dertig schriftelijke vragen, maar wat ben je daarmee? Ik vraag me af of sommige parlementsleden echt niets beters te doen hebben.' Er zijn grote verschillen in de kwaliteiten van parlementsleden. 'Klopt. Een goed parlementslid moet taalvaardig zijn, intelligent, dossierkennis hebben en, erg belangrijk, de vrijheid durven nemen.' 'Het Vlaams Parlement moet leren losser te staan van de regering en zich meer zelfstandig manifesteren. Ik zie dat soms ook in mijn eigen fractie: eerst vragen aan de eigen minister of een bepaalde vraag opportuun is. Zo hoort het niet.' 'Niet iedereen heeft al die kwaliteiten. Sommigen zitten ook in een moeilijke positie. Als je op een terrein actief bent waarvoor een minister van de eigen partij bevoegd is, wat moet je dan? Die minister trekt alle aandacht naar zich toe.' 'Er zijn ook Vlaams parlementsleden die nu tot de beteren worden gerekend en van wie het helemaal niet zeker is dat ze zullen kunnen terugkeren. We riskeren intellectuele bagage te verliezen.' Hoe moet het dan beter? 'Veel behoort tot de verantwoordelijkheid van het individuele parlementslid. Parlementsleden hebben een mandaat van de bevolking gekregen en worden daar goed voor betaald.' 'Maar als iemand tien minuten in de commissie naar zijn computerscherm komt kijken zonder iets te zeggen en daarna weer verdwijnt, is die dan aanwezig geweest in de commissie? Voor mij niet, maar ieder moet in de eerste plaats over zichzelf oordelen.' 'Ik zou ook willen dat de parlementsleden veel meer dan vandaag gebruik maken van de middelen die ze nu ter beschikking hebben, zoals de inzage van vertrouwelijke stukken of de steun van het Rekenhof.' Moet er ingegrepen worden om de cumulatie met lokale mandaten een halt toe te roepen? 'Ik heb zelf jaren het burgemeesterschap van Riemst gecombineerd met mijn job als Vlaams parlementslid, en ik vond dat het wel lukte. Maar goed, ik was dan ook geroutineerd en Riemst is geen grote stad. Misschien moeten we toch eens nadenken over het Waalse systeem om cumulatie te beperken.'

'In het Waals Parlement mag in elke fractie nog maximaal een kwart van de parlementsleden combineren met een mandaat als burgemeester, schepen of OCMW-voorzitter. Alleen de mandatarissen met de hoogste penetratiegraad mogen dat nog, alle anderen moeten kiezen. Dat systeem zouden we kunnen overnemen.' 'Maar per slot van rekening is het de kiezer die oordeelt, en die kan zich wel degelijk een genuanceerd beeld vormen over wat een Vlaams parlementslid doet of niet doet.' Deed dit parlement het minder goed dan het vorige? 'Dat

weet

ik

niet. Iemand

als

SP.A-parlementslid Bart

Martens

bijvoorbeeld durft

in

de

plenaire vergadering wel minister van Milieu Joke Schauvliege (CD&V) op haar nummer te zetten, tot ergernis van CD&V uiteraard. Hij heeft wel - hoe zeg je dat -guts en weet waarover hij praat. Dat zal vriend en vijand erkennen.' 'In het parlement zou het er af en toe wel eens anders aan toe mogen gaan. Onlangs hadden we spoorbaas Jo Cornu over de vloer en een groot deel van de parlementsleden zat gewoon op de laptop te tokkelen.' 'Dat gaat er bij mij niet in. Dat kan misschien conservatief klinken, maar al die nieuwe ontwikkelingen als Twitter werken negatief op de dialoog in het parlement. De mensen luisteren op de duur niet meer naar elkaar.' Bron:

Wim Winckelmans (DE STANDAARD, 27 maart 2014)

Jan Peumans beste parlementsvoorzitter 26 maart 2014 Op 26 maart publiceerde De Standaard ,,het rapport van de Vlaamse parlementsleden". Jan Peumans haalde de op één na hoogste score; de politieke redactie van De Standaard noemde hem ,,waarschijnlijk de beste parlementsvoorzitter sinds het Vlaams Parlement rechtstreeks wordt verkozen". Leeftijd: 63 jaar Parlementslid sinds: 2004 Oordeel: Waarschijnlijk de beste parlementsvoorzitter sinds het Vlaams Parlement rechtstreeks wordt verkozen. Helaas is dat niet eens een compliment, het zegt ook veel over zijn voorgangers. Peumans heeft de werking van het parlement gevoelig verbeterd en de discussie over de verloning van de parlementsleden in een stroomversnelling gebracht. In discussies met de regering trok hij telkens de kaart van de parlementsleden, de regering werd verplicht meer controle en inzage toe te staan. Alle parlementsleden tot de nodige discipline dwingen op het spreekgestoelte, bleek een onmogelijke opdracht, maar hij verdedigde hen door dik en dun. Plaats op 25 mei: Vlaams lijsttrekker in Limburg. Score: 7,5

Ouders van Zuhal Demir zijn grote fans van Jan Peumans 15 maart 2014 Van razend kwaad naar supervrolijk en terug in een paar minuten tijd. Zuhal Demir kan dat, met gemak. 'Het zal mijn Koerdische aard zijn', lacht ze. Maar in de eerste plaats is ze een door en door Vlaamse. 'Ik geloof in de Vlaamse droom. Het kan, dat is mijn boodschap.' Zich druk maken, dat is dagelijkse kost voor Zuhal Demir. Maar deze week was ze écht boos. De lucifer die de lont ontstak: de doctoraatsstudie van senator Bert Anciaux (sp.a) over sociaalculturele organisaties van migranten. De voornaamste conclusie: integratie is niet de enige, laat staan de ultieme weg die bewandeld moet worden. Minstens even belangrijk is het om migranten hun eigenheid te laten bewaren, zegt hij. En daarvoor zijn die sociaal-culturele verenigingen, de zogenaamde zelforganisaties, de sleutel, meent de kersverse doctorandus. In één adem bestempelde hij de Vlaamse samenleving als onverdraagzaam, een doorslag van het Zuid-Afrika tijdens de apartheid, en gaf hij de hele integratiesector een ferme sneer uit de pan. "Te wit, te middenklasse, te onwetend." Zuhal Demir zou het niet meer oneens kunnen zijn. "Dat is geen doctoraatsstudie maar een politiek pamflet", raast het N-VA-Kamerlid en districtsburgemeester in Antwerpen een paar dagen later nog steeds. "Anciaux zegt niets nieuws, hij komt niet tot nieuwe inzichten. Integendeel, hij bestendigt het wij-zij-gevoel." Is dat dan niet de realiteit? Misschien denkt de Vlaming wel wij-zij? "Misschien, maar die verhouding verstenen is niet de oplossing. De oplossingen die Anciaux aandraagtbestendigen het groepjesgevoel en het in hokjes steken van mensen. Maar dat is net wat er altijd misgelopen is hier. We hebben iedereen op zijn eigen eilandje laten doen en nooit actief aan integratie gewerkt. We vieren nu vijftig jaar migratie, maar sorry, ik zie het feestje niet. Mijn model, en dat van N-VA, erkent die diverse achtergronden wel, maar dan binnen een gemeenschappelijke toekomst. Dat mis ik bij Anciaux. Hij meent dat de grondstroom in Vlaanderen verwacht dat migranten zich volledig assimileren. Ik ben het daar radicaal mee oneens. Ik word daar zelfs geweldig boos van, als hij zegt dat Vlamingen tegen migranten zijn. De eerste generatie migranten is hier vijftig jaar geleden namelijk met open armen ontvangen." Dat is al lang niet meer het geval. "Nee, natuurlijk niet. En dat begrijp ik ook heel goed. De oorzaak daarvoor ligt bij de collectieve regularisaties. Bij het beleid van de linksprogressieve politici die massaal mensen hebben toegelaten. Achtentachtig procent daarvan was passieve migratie, van laaggeschoolde mensen

zonder

diploma.

Elf

procent

was

zelfs

analfabeet.

Keer

op

keer

werden

die

collectief

geregulariseerd. Maar zelfredzaamheid, individuele ontplooiing, emancipatie? Dat is er niet op gevolgd. Wat wil je dan anders dan dat een samenleving knakt? In landen als Amerika of Australië kom je niet binnen zonder een contract onder de arm." Hoe wilt u die situatie ombuigen? "Integratie is een gedeelde verantwoordelijkheid. Maar ik zie toch vooral dat de allochtone gemeenschap nog veel te veel op haar eigen eiland blijft zitten. Het groepjesdenken, je terugplooien op je eigen groep, dat is niet goed. Je moet ooit de stap eens zetten naar die Vlaamse samenleving." En als de Vlaming niet wil meewerken? "In

Antwerpen

zit je

nu

met

een

zelfgekozen vorm

van

apartheid. De

migranten

wonen geconcentreerd inbepaalde wijken. Het is niet opgelegd zoals in Zuid-Afrika, het is spontaan gegroeid. Om die cirkel tedoorbreken verwacht Anciaux heil vanzelforganisaties. Maar dan vraag ik me echt wel af op welke planeet hij in godsnaam leeft. "Ik ben nu meer dan een jaar districtsvoorzitter in Antwerpen en ik heb er vanaf dag één voor gepleit dat die sociaal-culturele verenigingen vertegenwoordigd zouden zijn in onze verschillende adviesraden. Die raden zijn effectief erg wit en voor een divers district als Antwerpen is dat niet oké. We zijn herhaaldelijk aan alle deuren gaan kloppen. Weet je wat het resultaat is? Eén vertegenwoordiger in de cultuurraad, nul in de seniorenraad, nul in de jeugdraad, nul in de sportraad. Zeg dan niet dat het lokale beleid zijn best niet doet hé, meneer Anciaux. Ik. Doe. Mijn. Best. Meer kan ik niet doen." Nu schuift u de verantwoordelijkheid wel erg af. "Ik stel vast dat ik alle inspanningen heb geleverd, maar dat ik op een muur stoot aan de overkant. Wat moet ik nog meer doen?" Dan maar vaststellen dat integratie een utopie is? "Natuurlijk niet. Volgens mij zijn gemengde projecten de enige sleutel. Nu zijn er te veel projecten die enkel op de eigen leefwereld geënt zijn. Daarom ben ik ook heel selectief met subsidies in het district Antwerpen. Alleen wie de blik wat verder richt, krijgt nog geld. Het kan niet de bedoeling zijn om enkel couscousavonden met muntthee voor de eigen kliek te organiseren. De zelforganisaties mogen zich echt ook eens in vraag stellen, zich de vraag stellen of ze wel de juiste weg aan het bewandelen zijn. Of ze geen rol kunnen spelen in het middenveld, een brug vormen tussen de twee gemeenschappen. Dat zouden ze móéten doen. Er zijn er enkele die hun best doen hoor, maar het gros is niet mee."

U bent sinds kort hoofd van het nieuwe Agentschap Inburgering en Integratie. Terwijl u zich tot nog toe altijd ver van migratiethema's gehouden hebt. "Ik heb me altijd met arbeidsrecht en sociale zaken beziggehouden. Maar ik ben wel betrokken partij en bovendien gevormd door de integratiesector, hoe beperkt die destijds ook was. Ik ging met mijn moeder mee wanneer ze pannenkoeken en wafels leerde bakken van zuster Bertha en ondertussen Nederlands leerde. Dank u zuster Bertha daarvoor, trouwens (lacht). "Toen Geert Bourgeois me vroeg om voorzitter te worden van het nieuwe agentschap heb ik niet geaarzeld. Zij hebben de sleutel naar de toekomst in handen. Zij zullen moeten rechtzetten wat paars krom heeft laten groeien." U zult werk hebben. Volgens Bert Anciaux' bevindingen is de integratiesector te wit, te middenklasse en te onwetend. "(schiet vuur) Dat was zes stappen te ver. Zo beledigend voor al wat die sector de afgelopen jaren gedaan heeft. Zijn er dingen die beter kunnen? Uiteraard. Daar zullen we ook aan werken. Ik heb die hele sector, 21 organisaties, de afgelopen weken bezocht en ik kan alleen maar vaststellen dat dat allemaal mensen zijn die vanuit een ideaal de nieuwkomers willen helpen." Hoe rijm jij dat integratiediscours met de Vlaamse ontvoogdingsstrijd van N-VA? "Ik zie daar totaal geen tegenstelling. Er is toch niet één Vlaamse identiteit? Niemand heeft slechts één petje op. Mijn hoofdidentiteit is Vlaams, al ben ik ook Turks en Koerdisch. Mijn hevig karakter zal ook wel van daar komen (lacht). Ik vind mijn kennis van de Turkse taal en cultuur een plus die ik kan aanbieden aan de Vlaamse samenleving. Maar hier ben ik wel geboren, ben ik naar school gegaan en werk ik." U staat te boek als toonbeeld van integratie. Hoe is dat zo gekomen? "Ik heb alles te danken aan mijn vader. Voor hem heb ik een grenzeloze bewondering en respect. Hij is hier in 1975 in de mijnen komen werken, mijn nonkel achterna. Mijn vader was in Turkije leraar, had gestudeerd, maar in de charbonnage was er meer te verdienen. Op een bepaald moment heeft hij beslist dat ze niet meer zouden terugkeren. Maar om zijn kinderen alle kansen te geven wilde hij per se weg uit de cité. We zijn verhuisd, slechts een paar straten verderop in Waterschei, maar wel merkelijk een betere, witte buurt. Dat was het beste wat mijn vader ooit beslist heeft. Hij wist dat hij weg moest uit de cité als hij wilde dat wij goed Nederlands zouden leren en zouden studeren in plaats van de hele dag buiten te spelen." "Hij heeft dat ook serieus mogen uitleggen. Hij was de afvallige. We waren sowieso al een buitenbeentje omdat mijn ouders vrijzinnig zijn. De ramadan, naar de moskee gaan, daar hebben wij nooit aan meegedaan. Mijn familie in Turkije heeft vorig jaar ook mee betoogd tegen de regering, ook mijn vader was in Istanbul toen. (lacht) Nog steeds even progressief en geëngageerd als toen hij in de mijnen vakbondsafgevaardigde was voor de katholieken.

"Eenmaal tussen de Vlaamse buren mocht hij het weer gaan uitleggen. Een gezin met zeven mensen dat daar neerstreek, daar werden ze toch wat zenuwachtig van. Mijn vader is dan overal gaan zeggen dat ze niet bang hoefden te zijn, dat hij daar kwam wonen om volledig te kunnen inburgeren. Dat was een fantastische zet. Monique en Luc, de buren, hielpen ons met ons huiswerk. Ik speelde met mijn buurmeisje Ine, ging met haar mee naar de Chiro. Zij ging naar het katholieke lyceum, ik ging mee en was daar de enige vreemde eend in de bijt. Zulke beslissingen bepalen wie je wordt." Uw vader wilde per se dat zijn dochters zouden studeren. "Absoluut. Mijn broers ook, die zijn allebei ingenieur geworden, maar zeker zijn dochters moesten studeren en werk vinden. Hij wilde niet dat wij ooit afhankelijk zouden worden van een man. Dat is gelukt. Mijn grote zus is maatschappelijk assistent, de jongste bediende bij de VDAB. "Toen ik op kot vertrok, is mijn vader het opnieuw mogen gaan uitleggen. Want wat ging ik allemaal wel niet uitsteken, daar in Leuven? En mijn vader werd ook ronduit dom verklaard. 'Wat als jouw dochter slimmer wordt dan jij?' Mijn vader zei dan koudweg dat het net zijn ambitie was dat zijn kinderen slimmer zouden worden dan hij. Opnieuw is hij tegen de druk van die samenleving ingegaan. Je moet niet vragen wat hij te horen kreeg toen ik ging samenwonen met een Vlaming. Mijn ouders hebben daar nooit een probleem van gemaakt. Het was voor hen een groter probleem geweest als we waren afgekomen met een typische traditionele soennitische Turkse man die vijfmaal per dag bidt."

Zonder de steun van uw vader was u nooit advocate geworden? "Het parcours dat hij heeft afgelegd is veel moeilijker geweest dan het mijne. Hij heeft de weg bereid, is zelfs een aantal vrienden kwijtgeraakt doordat hij voor een andere weg had gekozen. Ik heb enkel de kansen moeten grijpen die er waren. Ik weet dat ik geluk gehad heb, hoor. Maar ik vind het wel belangrijk om het signaal te geven dat het kan. Er is zoiets als de American dream in Vlaanderen, de Flemish dream. Ik geloof in die Vlaamse droom. Het kan, dus doe alsjeblieft mee, dat is mijn boodschap. Daarom probeer ik aan nieuwkomers altijd duidelijk te maken hoe belangrijk de rol van de ouders is. Als mijn vader naar een oudercontact ging, vroeg de lerares altijd waarom de andere ouders niet kwamen. Tja, dat is nog steeds niet verbeterd." En wat vinden die progressieve ouders van uw keuze voor de N-VA? "Ze vonden dat een perfect logische stap. Mijn vader was dan wel erg progressief in die tijd in zijn omgeving, maar in het rechten- en plichtenverhaal gaat hij nog veel verder dan ikzelf. Hij wordt geweldig kwaad als hij ziet dat mensen de kansen niet grijpen die hen worden geboden. 'Zoveel kansen hadden wij vroeger niet', foetert hij dan." Zij stemmen ook N-VA?

"Absoluut, ze zijn grote fan van Jan Peumans (lacht). Net zoals de rest van de familie." Hoe bent u bij de N-VA terechtgekomen? "Ik

ben

altijd

een geëngageerde

student geweest.

Als

onderwijspreses van

het

Vlaams

Rechtsgenootschap, de vakbondsmadam van de rechtenstudenten, heb ik nog met onze professor Koen Geens de onderwijshervorming naar bachelor en master onderhandeld. Hij was toen al een goed politicus. Hij liet ons eens opdraven op een zaterdagochtend om 7 uur. Om te testen wie echt gemotiveerd genoeg was. Maar hij bracht wel koffiekoeken mee (lacht). Zelf in de politiek stappenkwam niet bij me op. Daartoe heeft Jan Jambon, de nonkel van mijn lief toen, mij moeten overhalen. Door mijn Koerdische achtergrond weet ik hoe belangrijk de strijd voor een eigen identiteit is. Daardoor voelde ik me ook onmiddellijk thuis in de partij." U vertegenwoordigt wel de Noordflank, de meer gematigde en progressievere kant van N-VA. "Ah bon? Wij hebben geen flanken. Daarbij, als we het gaat over confederalisme ben ik een van degenen die daar het verste in gaan. Ik ben de belichaming van het N-VA-discours. Een ander misverstand is dat wij een liberale partij zouden zijn. Dat zijn wij níét. Daarvoor zijn er anderen. We zijn een gemeenschapsvormende partij met een grote sociale reflex. "Ons gemeenschapsvormend denken is de enige middenweg die we kunnen bewandelen. De anderen zijn allemaal extreem. Anciaux zegt dat iedereen zijn eigen cultuur en identiteit moet behouden, Vlaams Belang vertegenwoordigt het andere uiterste. In feite komen die elkaar tegen in hun extreme denken." De komst van een reeks Vlaams Belangers naar N-VA moet u toch niet goed bevallen zijn? "Ik heb daar binnen de partijorganen duidelijk mijn mening over gegeven. Maar uiteindelijk zijn we daar goed mee omgegaan. Als iemand van mening verandert, wie ben ik dan om daar iets van te zeggen? Integendeel, ik kan toch alleen maar toejuichen dat ze van het VB-geloof zijn gevallen?" Dat ligt toch net iets anders voor gewezen partijtoppers als Karim Van Overmeire en Jurgen Ceder, die mee aan de basis lagen van het racistische 70-puntenplan? "Jurgen weet ook dat ik dat niet oké vond. Maar hij heeft er wel publiekelijk afstand van genomen. Idem Karim Van Overmeire." En dus kan daar zo gemakkelijk de spons over? "Zij zijn nu N-VA'ers. Daarbij, zij hebben ons partijprogramma niet bepaald, zij onderschrijven hetonze. Dat is een groot verschil. Ik hoop dat heel veelVB-mandatarissen inzien dat ze ernaast zaten. Ik denk dat zelfs Filip Dewinter begint in te zien dat het 70-punten plan er over was. Dat heeft zoveel schade berokkend. Ook aan jongeren van de tweede en derde generatie. Ook

aan mij. Ik was daar als kind bang voor. Onderschat niet wat voor een impact die terug-naareigen-land-affiches hadden. Ik geloofde echt dat wij weggestuurd zouden worden." Bent u ooit zelf het slachtoffer geweest van racisme? "Integendeel, ik was eerder de knuffelallochtoon. Op school, zelfs later in de rechten. Omdat ik de enige was, wellicht. Als advocate heeft niemand me ooit aangesproken op mijn naam of achtergrond. Ik werkte voor een internationaal advocatenkantoor, daar werd ik beoordeeld op wat ik kon. Ik ben pas echt met vooroordelen in contact gekomen toen ik in de politiek stapte. Daar wordt veel meer in hokjes gedacht." De politiek is misschien harder dan de advocatuur? "Dat zou ik niet durven zeggen, maar politiek is wel een aparte stiel, doordat je constant met felle meningsverschillen te maken krijgt. En dan worden mensen al snel emotioneel. Ik vind het jammer dat politiek vaak gevoerd wordt op basis van emoties. Als Ford Genk sluit, dan verwacht ik niet van politici dat ze op de bühne komen zeggen hoe erg het wel niet is en gaan wenen. Ik verwacht van politici oplossingen. Dat ze komen zeggen tegen de minister wat zij willen dat hij doet. Punt. Dat zou politiek moeten doen. Mensen verwachten geen emoties van hun politici, ze verwachten dat die doen waarvoor ze verkozen zijn." Bron:

Ann Van den Broek (DE MORGEN, 14 maart 2014)

Nee, bedankt. We hebben al een logo 27 februari 2014 Het nieuwe Vlaamse logo moet straks de wereld veroveren, maar is niet eens welkom in het eigen Vlaams Parlement. 'De Vlaamse regering moet zich niet moeien', zegt parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) geërgerd. 'Wij hebben ons eigen logo en dat is bekend: de klassieke Vlaamse leeuw.' Het was oorspronkelijk de bedoeling dat de nieuwe huisstijl en het nieuwe logo van de Vlaamse overheid ook het Vlaams Parlement zouden sieren, maar dat is buiten voorzitter Jan Peumans (NVA) gerekend. 'De regering moet doen wat ze niet laten kan. Maar dit is niet het logo van het Parlement, wij hebben ons eigen logo en dat is bekend: de klassieke Vlaamse leeuw', zo haalde Peumans, duidelijk geërgerd, uit naar de Vlaamse regering inVilla Politica. Peumans kwam het nieuws over het nieuwe logo pas maandag bij de officiële voorstelling te weten en kan daar niet om lachen. 'Ik ben fier op ons huidige logo en het is door alle partijen goedgekeurd. Maar als je het toch wil veranderen, moet je wel de elementaire beleefdheid hebben om contact op te nemen met de voorzitter van het Vlaams Parlement. Dat vond ik ervan.' De koppige Peumans trekt daarmee een serieuze streep door de rekening van Vlaams ministerpresident Kris Peeters (CD&V). De Vlaamse regeringtrok maar liefst 300.000 euro uit voor het nieuwe logoen wil er zo snel mogelijk in binnen- en buitenland mee uitpakken. 'Peumans was perfect

op

de hoogte',

reageert Peeters.

'Het

zou trouwens

heel

verstandigzijn

van

het

Vlaams Parlement om dit prachtige logo over te nemen. Het is in het belang van de Vlamingen dat we één duidelijk logo gebruiken.' Peeters bood wel zijn excuses aan. 'Bij de introductie van het logo hadden we het Vlaams Parlement ook opgenomen, maar de Vlaamse regering kan daar natuurlijk niet over beslissen. Een onnauwkeurigheidje. Wie ben ik om te raken aan het logo van het Vlaams Parlement.' Ik ben misschien een klassieke Vlaming, maar een duidelijke leeuw is voor mij nog altijd een duidelijke leeuw.' Peumans vindt de nieuwe leeuw maar niets. In het parlement vonden ze het intussen wel een discussie waard. 'Het is een tandenloze en poezelige leeuw', klaagde Filip Dewinter (Vlaams Belang). 'Ik zie geen leeuw meer. Een poes, misschien, maar geen leeuw.' 'Ik vind hem wel mooi', pleitte Peeters, die na het logo-debat zonder blikken of blozen voor de camera's verkondigde dat hij zich, in tegenstelling tot de federale regering, 'alleen bezighoudt met ernstige zaken'. 'Ik vrees bijvoorbeeld dat de vreemde aanpak van de achternamen door Annemie Turtelboom bij veel Vlamingen de wenkbrauwen doet fronsen. Ik maak ten minste nog werk van serieuze, sociaal-economische uitdagingen.' Bron:

SIMON ANDRIES (Het Nieuwsblad, 27 februari 2014)

Grete Remen, CEO van Damhert, naar N-VA 18 januari 2014 HASSELT - Grete Remen, de gedelegeerd bestuurder van het natuurvoedingsbedrijf Damhert, komt bij de verkiezingen van 25 mei op voor de N-VA. N-VA Limburg biedt haar de tweede plaats aan op de lijst voor het Vlaams Parlemen Met Grete Remen haalt de N-VA een van de meest spraakmakende vrouwelijke ondernemers binnen. Damhert produceert en verdeelt zo'n 3.000 natuurvoedingsproducten. Het bedrijf is in volle expansie, forceerde met de zoetstof Tagotese een internationale doorbraak en telt nu al 140 werknemers waarvan 100 in Heusden-Zolder en 40 in het Italiaanse Latina. Als gedelegeerd bestuurder heeft Grete Remen haar handen meer dan vol. Toch stapt ze in de politiek. Waarom? ,,Langs de zijlijn is het gemakkelijk spreken. Nu wil ik er ook zelf mijn schouders onder zetten." Grete Remen: "Ik ben ondernemer. Ik weet waarover ik spreek wanneer ik zeg dat het de hoogste tijd is omeen aantal zaken te veranderen in dit land. Ondernemers, mensen die werken en spaarders

moeten opnieuw

beloond

worden. Ondernemen

moet

aangemoedigd worden.

De

Vlaamse vijver loopt leeg,er moeten opnieuw meer ondernemingen komen." "We hebben die ondernemingen nodig

om

voor

tewerkstelling te

kunnen

zorgen, om

onze

sociale

zekerheid overeind te houden. Ik zit in het bestuur van VOKA Limburg en zit als enige ondernemer in de raad der wijzen van VIA (Vlaanderen In Actie). Maar dat is de zijlijn. Langs de zijlijn is het gemakkelijk spreken.Nu wil ik er ook zelf mijn schouders onder zetten. "Men kan geen sociaal paradijs hebben op een economisch kerkhofWaarom kiest u voor de N-VA?" 2014 wordt een heel belangrijk jaar voor het landen voor Vlaanderen. Het is een scharnierjaar. Na de verkiezingen van 25 mei komen er nieuwe regeringendie de zaken kunnen aanpakken, die voor de noodzakelijke sociaaleconomische hervormingen kunnen zorgen. Voor mij is de N-VA de partij die borg staat voor die hervormingen. De kracht van deverandering is niet voor niets de slogan van de partij. Daarom mijn keuze voor de N-VA. "U

heeft

het over de

noodzakelijke sociaaleconomische veranderingen.

Maar de

N-VA

staat

ook voor confederalisme." Ik sta achter het hele N-VA-programma. Laat dat duidelijk zijn. "Moet België blijven bestaan?" België mag blijven bestaan. Maar de nadruk moet wel op de deelstaten liggen. Het verleden heeft voldoende aangetoond dat nationale oplossingen moeilijk zijn omdatVlaanderen, Wallonië en Brussel te zeerverschillen.

"Bent u zelf naar de N-VA gestapt?" Neen, het is Jan Peumans die mij heeft gevraagd. Mijn eerste reactie was: kom over vijf jaar nog eens terug.Jan bleef aandringen. Daarna is het relatief snel gegaan. Uiteraard heb ik eerst met mijn man gesproken. In feite heeft hij mij over de streepgeduwd. Hij vond dat ik dit absoluut moest doen, dat ik mijn verantwoordelijkheid moest nemen. "Politiek is wel een dag-en-nacht-job. Hoe gaat u dat nog kunnen combineren met uw bedrijf en uw gezin?" Ik zal mij opnieuw organiseren. Ik zal het bedrijf niet loslaten. Maar mijn man en mijn broer zitten mee in het bedrijf. Ik geef het toe, ik ambieer een mandaat. Indien ik verkozen word, dan zal ik er voor tweehonderd procent voor gaan. Dat is trouwens mijn aard, ik doe altijdalles met een groot hart. Wanneer men een mandaat van de kiezer krijgt, dan moet men dat ook honoreren. Uit respect voor de kiezer."Ik onderneem hier graag.Maar dat moet wel mogelijk blijven "Welke plaats krijgt u?" Dat is nog niet beslist en dat is nu ook niet belangrijk. Het enige wat ik nu weet is dat ik op de lijst zal staan en dat ik mijn best zal doen om verkozen te worden. Maar uiteindelijk is het de kiezer die zal beslissen of de komende vijf jaar mee kunnen wegenop het beleid.

„Die DG ist eine belgische Angelegenheit“ 7 december 2013 Naar jaarlijkse traditie kreeg het Vlaams Parlement een kerstboom cadeau van de Duitstalige Gemeenschap. Op de inhuldiging sprak voorzitter Jan Peumans over de Duitstalige Gemeenschap na de verschillende staatshervormingen. In Grenz Echo verscheen daarover volgend artikel. Prächtig strahlt die Edeltanne Nobilis aus der Gemeinde Büllingen im Empfangssaal „De Loketten“

des

Flämischen

Parlaments

-

ein

Geschenk

der

Deutschsprachigen

Gemeinschaft (DG) an das Flämische Parlament. „Es ist uns eine Ehre, diese lieb gewonnene Tradition fortzuführen“, sagte Alexander Miesen, Präsident des Parlaments der DG, bei der feierlichen Einweihung des Baumes in Anwesenheit von Vertretern der Gemeinde Büllingen sowie der Parlamentsverwaltungen der DG und Flanderns. Dass die kleine Zeremonie mehr als nur symbolischen Charakter hatte, zeigte die kurze Ansprache von Miesens Amtskollege Jan Peumans: „Dass die DG ein autonomer Bestandteil Belgiens ist, verdankt sie prinzipiell der Umwandlung Belgiens. Ohne den Einsatz der flämischen Bewegung für mehr Selbstbestimmung und Autonomie hätte dies aber niemals stattgefunden“, zeigte sich der Präsident des Flämischen Parlaments selbstbewusst und brach eine Lanze für die Deutschsprachigen: „Wie Flandern ist auch die DG schon heute eine Gemeinschaft, die über regionale Zuständigkeiten verfügt. Um noch besser funktionieren zu können und um zusätzlichen Handlungsspielraum zu bekommen, sollte das in Zukunft in noch größerem Ausmaß der Fall sein.“ Bei

diesen

Bestrebungen

könne

die

DG

auf

Flandern

zählen,

wird

Peumans

in

einer

Pressemitteilung des Parlamentes der DG zitiert: „Die Deutschsprachigen sind eine allgemeine belgische Angelegenheit, obschon sie geografisch und geopolitisch mit der Wallonie verbunden sind. Als größter Teilstaat Belgiens trägt Flandern dennoch eine große Mitverantwortung für die Zukunft der DG als kleine Minderheit in Belgien.“ Alexander Miesen hob in seinem Wortbeitrag die freundschaftliche Verbundenheit der DG mit Flandern hervor, und verwies auf das seit fast 30 Jahren bestehende Kooperationsabkommen der beiden Gemeinschaften: „Seit 1985 arbeiten unsere Parlamente und Regierungen zusammen. Ein kultureller und touristischer Austausch besteht ebenso. Dies funktioniert gut. Was mich sehr freut, ist die Tatsache, dass mein flämischer Amtskollege Jan Peumans die DG als nationale Angelegenheit

betrachtet.

Wir

sind

eben

keine

eutschsprachigen

Wallonen,

sondern

deutschsprachige Belgier.“ Büllingens Bürgermeister Friedhelm Wirtz erklärte, dass die Edeltanne Nobilis in RocherathKrinkelt gewachsen sei: „Dort haben während des 2. Weltkrieges viele Soldaten für die Freiheit unserer Gegend gekämpft.“ An der feierlichen Einweihung nahmen ebenfalls Gemeinschaftssenator

Louis Siquet, Greffier Stephan Thomas sowie seitens der Gemeinde Büllingen die Schöffen Willy Heinzius, Herbert Rauw und Generaldirektor Raymund Roth teil. (arco) Bron:

Grenz Echo 7 december 2013

Peumans versus Happart 10 september 2013 Zegt de Vlaming foeterend tegen de Waal: `Gij legt de geschiedenis altijd op uw eigen manier uit.' De Waal, onbewogen: `Het is de geschiedenis zoals ze in de boeken staat. En wind je niet op.' De Vlaming, opgewonden: `Ik wind me niet op. Ik heb uw verhaal al honderd keer gehoord.' De Waal: `Het is niet mijn verhaal, maar hét verhaal.' De Vlaming verkruimelt een bierkaartje: `Quatsch! Och, weet ge wat: ik drink mijn water op en ik ben naar huis.' De Humo-journalist: `Geen ruzie maken, heren.' De Vlaming: `Hij is begonnen.' De Waal: `Nee, hij is begonnen.' `Ik ben nog communist geweest. Drie weken' `Ik ben niet links of rechts. Ik ben een boer' We hebben geturfd: zeven keer heet Jan Peumansmet opstappen gedreigd, met veel misbaar en luid toeterend. Maar Peumans ging niet naar huis, met tweeënhalf uur verbaal wapengekleter met José Happart tot gevolg. We hadden de Waalste Waal van Wallonië en de Waalste voorziter van het Vlaams

Parlement (hij

julispeech) bijeengebracht

zong naar

ooit

aanleiding

uitgebreid de van

Waalse

de Waalse

lof

feestdag, die

tijdens zijn zich

11

komend

weekend middels academische en folkloristische festiviteiten allerhande zal voltrekken, van Fexhele-Haut-Clocher tot Pecq. Dat onze afspraak plaatsgreep vijtig jaar en twee dagen nadat Voeren van de provincie Luik naar de provincie Limburg werd overgeheveld, was een aardige bijkomstigheid. Ruim dertig jaar nadat in voornoemde gemeente de gemoederen verhit raakten en en er rake klappen vielen tussen Vlaamse manifestanten (onder wie Volksuniemilitant Peumans) en Waalse hardliners (onder wie voormalig PS-burgemeester Happart) is de communautaire kloof nog altijd oceanisch diep en het wederzijdse onbegrip manifest. En toch: na twee uur interview treedt een merkwaardige dooi in. Hartelijk of vriendschappelijk wordt de sfeer nooit, maar nadat de woordenstorm is gaan liggen, stoten de Waal en de Vlaming op uitgestrekte hectaren common grounds: `Natuurlijk hebben wij veel gemeen.' En: `Natuurlijk respecteer ik hem.' Nog twee dienstmededelingen vooraf. Eén. De voertaal is Frans. In het geval van Peumans: moeizaam, maar koppig volhardend. Happart wendt zich vier keer tot het Nederlands. `Wat een soep.' `Provincie.' `Stap voor stap.' `Boerenbond.' Twee. Het gesprek vond plaats in Visé, een Waalse buurgemeente van Voeren, in een volkse drenkplaats op een paar honderd meter van het ijssalon waar Jan Peumans op zijn muil kreeg van een oververhite, beschonken en militante Voerenaar. De drenkplaats waarvan sprake is trouwens vernoemd naar D'Artagnan, de eerste musketier van Lodewijk XIV die later door Alexandre Dumas werd vereeuwigd, en die op een boogscheut hiervandaan op het slagveld sneuvelde, die keer dat de Zonnekoning de Zuidelijke Nederlanden aanviel. Of de twee heren elkaar kennen? `Van de televisie,' zo blijkt. Maar is het niet mogelijk dat hun paden elkaar kruisten, eind jaren 70, begin jaren 80, in de chaos van de Voerense idylle? Happart, laconiek: `Wie weet ben ik hem tegengekomen toen hij hier kwam wandelen met cete bande du VMO.' VMO: de in 1981 verboden Vlaamse Militanten Orde, extreemrechts gespuis van het laagste allooi,

gewelddadig tot en met, de voorhoede van het soort Vlaams-nationalisme waarmee Peumans naar eigen zeggen géén uitstaans heet. Peumans zucht. Jan Peumans «Dat zegt gij altijd:(uitdrukkelijk) ik ben nóóit lid geweest van de VMO.» José Happart «Dat zeg ik niet: ik zeg dat ik u misschien heb gezien in het gezelschap van die lui. Ik kende u niet. Misschien stond u ertussen. Of er vlak achter.» Peumans «Ik heb niks te maken met de VMO. »(tegen Humo) Wij kwamen naar Voeren als hij en zijn vrienden weer eens weigerden om de Vlaamse Leeuw uit te hangen op 11 juli. Dat was nochtans verplicht, daar bestond een omzendbrief over. Wij brachten onze eigen Vlaamse Leeuw mee. Een ludieke actie. Ik heb nooit één stok vastgenomen, één kei gegooid of iemand geslagen. Enin, één keer heb ik een mep uitgedeeld: aan Huub Broers.» HUMO Broers? Nu burgemeester van Voeren én uw partijgenoot? Geslagen? Peumans«Geslagen, geslagen... Een mep gegeven. Wij wilden doorbreken naar een peloton gendarmes, en hij hield ons tegen.» Happart «Verbaast me niks: Broers est un excité. En CVP'er, indertijd.» Peumans «Et alors? Nu is hij bij de N-VA. Ik heb er samen met Frieda Brepoels voor gezorgd dat de partij hem gecoopteerd heet in de Senaat.» Happart (droog) «Je suis heureux pour lui.» Peumans (dodelijke blik) Happart «Echt: ik ben blij voor hem.» Peumans «Ik denk niet dat we elkaar zijn tegengekomen. Ik zou het me herinneren: hij was al bekend, toen.» Happart «Niet door de situatie hier, maar als syndicalist van de boeren.» HUMO In '72 maakte u naam door een betrekkelijk kloek stierenkalf de trappen van de Senaat op te jagen. Happart «Ik heb toen de cover van The New York Times gehaald.» HUMO Voor veel Vlamingen en Walen bent u het zinnebeeld van Voeren, maar uw roots liggen elders. Happart «Ik ben in '47 geboren in Chertal, hier vlakbij. Mijn vader had er een boerderij, maar hij werd onteigend in '61, toen de siderurgie langs de Maas uitbreidde. Hij heet toen een kleine boerderij gekocht in Fouron-Saint-Pierre. Er woonde een pachter: het heet twee jaar geduurd voor we konden verhuizen. Mijn vader heet dus in '62 een boerderij gekocht in de provincie Luik, en toen we er gingen wonen, lag het in de provincie Limburg.» Peumans «De wet- Gilson . 1963. (Stilte) De wet die de taalgrens vastlegt. (Nog een stilte) Democratisch gestemd, maar zij konden dat niet verkroppen.» Happart «Het is nooit een politieke keuze geweest om in Voeren te gaan wonen. Ik was een boerenzoon van vijftien: mijn mening werd niet gevraagd. Trouwens: tot mijn twintigste was ik belgiquain en royalist. Omdat mijn vader het was.» HUMO Dat bent u vast nooit geweest, meneer Peumans. Peumans (lacht luid) «Nooit. Mijn vader en mijn familie komen uit de Vlaamse Beweging: dan leer je België en het koningshuis niet liehebben. Als je de geschiedenis van het land kent, snap je dat. Het is niet moeilijk, hoor. België is altijd tegen de Vlamingen geweest.» HUMO Altijd?Peumans «Nu niet meer. Nu is het anders. Maar ik ben ook geen monarchist omdat het niet strookt met de democratie. In de Waalse beweging waartoe meneer Happart hier zich later bekend heet is het koningshuis evenmin geliefd.»

HUMO Meneer Happart, u bent inderdaad de mascotte van de Waalse beweging geworden: hoe is dat gekomen? Happart «Ik ben in '76 in Voeren op het publieke toneel verschenen. Toen de discussie over het Franstalige onderwijs oplaaide, is een groepje Voe renaars me komen opzoeken: ze wilden dat ik hun leader werd. Ah, ja: j'étais la vedete. Ik moet daar een beetje om lachen, maar het is zo. Zo ben ik erin gerold. In april 1977 was er een eerste grote manifestatie. Over de kerken: alle pastoors waren lamingant. Ze vertikten het om Frans te spreken.»Peumans «Excuseer: daarvoor moet je gaan klagen bij de bisschop. Die van Luik. (Tegen Humo) Gij weet toch dat Limburg lange tijd geen eigen bisschop had? De pastoors in Voeren werden benoemd door de bisschop van Luik.» Happart (onverstoorbaar) «Mijn zus is buiten Voeren moeten trouwen omdat ze een mis in het Frans wilde. En toen mijn vader stierf, is hij begraven in Saint-Jean-Sart, buiten Voeren. In het Frans. Door dezelfde pastoor die in Voeren géén Frans wilde spreken.» HUMO Na april '77 volgden nog vele manifestaties. Als ik de beelden terugzie, verbaas ik mij over de grimmige, brutale sfeer: waterkanonnen, gendarmes met wapenstok en heethoofden die gooiden met alles wat niet vastzat. Peumans «De VRT moet eens leren dat ze ook beelden moeten tonen van de Franstaligen, niet alleen van de Nederlandstaligen.» Happart «De ergste manifestatie was op 8 maart 1980.» HUMO Toen forellenkweker Joseph Snoeck, militant van de Action Fouronnaise, het vuur opende op Vlaamse manifestanten. Peumans «Ik was erbij: ik werd mee onder schot gehouden. Ze hebben hem gelukkig kunnen intomen, anders waren er doden gevallen.» HUMO Was élke Vlaming die hier kwam betogen een extremist? Peumans «Natuurlijk niet. Het was een bont gezelschap. De Volksunie was er om evidente redenen bij, maar ook studenten en...» Happart «Natuurlijk. Ze waren hier niet uitgenodigd. In 1979 is de VMO...» Peumans (zucht luid) Happart «... mij komen opzoeken. Bert Eriksson (leider van de VMO van 1971 tot 1981, red.) en zijn bende wildenme een lesje leren: men heet ze op een paar honderd meter van mijn huis staande gehouden. Bekijk de ilm `Le grand paysage d'Alexis Droeven' van Jean-Jacques Andrien: het bewijs dat ze tot de tanden gewapend waren. Met messen. Geweren. Als jij gaat wandelen, neem je dan altijd een motorhelm en een slaghout mee?» Peumans (in zijn wiek geschoten) «En wat hebben de Franstaligen de Vlamingen aangedaan? Dat moet ge ook vertellen. (Tegen Humo) Dat vertelt hij niet. Ge krijgt maar de helt van het verhaal.» HUMO Vertelt u de andere helft dan. Peumans (tikt op tafel) «Nee, nee: hij moet dat vertellen. Jamaar, wat is dat nu? Ik heb er mijn buik van vol. (Grist sleutelbos) Ik ga naar huis. Ik drink een glas water en ik ben wég.» Happart (grijnst)Peumans «Zie hem lachen. Uitlachen. Ik denk dat ik eens naar huis ga. (Drinkt van zijn glas) Ja, dat ga ik doen. Naar huis gaan.» HUMO Misschien moeten we maar geen ruzie maken: u kent de standpunten van José Happart toch al langer dan vandaag? Peumans«Ik maak geen ruzie.

Hij heet mij, toen ik hier in Visé klop had gekregen, un flamand extremiste genoemd. Juist, hè, monsieur Happart, u zei dat ik die ander had geslagen.» Happart «De waarheid...» Peumans«... doet pijn, zeker? Ik dacht wel dat ge dat zou zeggen. Kom, geef me nog een glas water, en dan ben ik weg. Ik ben iemand die veel water drinkt. Ge hadt beter Rudy Demote gevraagd: die heet tenminste stijl en niveau. Berg uw interview maar op. Luister maar naar hem en schrijf dat op: dan hebt ge uw verhaal. Jongens, toch.» HUMO Legt u eens uit wat hij volgens u verzwijgt over de wandelingen. Peumans «Maar ik héb het u al verteld. Verstaat ge mij niet goed? In '63 is de taalgrens vastgelegd met een democratische meerderheid. Zij konden daar niet tegen, punt. De hetze is begonnen toenFranstaligen uit Bergen en Charleroi kwamen betogen. Zij zijn begonnen. Hij heet vervolgens Voeren misbruikt om zichzelf te proileren en isachteraf de grote jan gaan uithangen in de Waalse regering. »Ik wil natuurlijk niet geassocieerd worden met de VMO, maar hoe kunt ge verhinderen dat zulkeiguren naar Voeren komen? En wat deden hún stootroepen? De Franstaligen hebben de Vlamingen hier jarenlang gekoeioneerd. Ruiten werden ingegooid, mensen werden uit hun auto getrokken en gemolesteerd.» HUMO Precies: uw Groupe Hérisson, meneer Happart, bestond bepaald niet uitkoorknapen. Happart «On se défendait. Als men mij aanvalt, recht ik mijn rug: ik ben een meter tachtig groot en weeg honderd kilogram. Begrijp je? Het verschil is dat wij nooit in Antwerpen keet zijn gaan schoppen. Of in Hasselt. Als er ruzie was, dan kwam dat door onze ongenode gasten. Moi, je suis avocat du calme.» HUMO Die vind ik goed: u staat ook in uw eigen partij bekend als een onvermoeibare onruststoker. Happart «De commando's van Eriksson hebben mijn huis aangevallen. Ze hebben mijn moeder aangevallen. En als men hen vroeg waarom ze gewapend waren, zegden ze: `We moeten ons toch kunnen verdedigen als Happart ons aanvalt?' Zij komen míj lastigvallen bij míj thuis en zeggen dan dat

ze

zich

beschermen

tegen

míj.

C'est

la

folie.

Ik

heb

die

mensen

nooit

uitgenodigd.»Peumans «Het is ons recht om te komen en te gaan waar we willen. Ook in Voeren. Vooral in Voeren.» Happart «Als er 1.250 agenten nodig zijn om een wandeling in goede banen te leiden, is het geen wandeling meer.» HUMO Hebt u er begrip voor, meneer Peumans, dat sommige Walen het vervelend vonden dat ze plots in Vlaanderen woonden? Peumans «Jamaar: dat is de democratie, hè. De meerderheid heet beslist. Als in het Vlaams Parlement een meerderheid voor een decreet stemt en een minderheid tegen, wordt het decreet aangenomen. Zo gaat dat.» HUMO In '62 waren de taalwetten anders: de Vlaamse meerderheid kon in het parlement op elk moment haar wil opleggen aan de Franstalige minderheid. Ook als het bijvoorbeeld Waals grondgebied betrof. Peumans «Meer dan honderd parlementsleden hebben de taalgrens goedgekeurd. (Buigt zich over zijn iPhone en begint erop te zoeken) Ik had een tekst. Een nota over de geschiedenis van Voeren. Ik had die moeten meebrengen. Ha, hier zie.» Happart

«Een meerderheid van de Franstaligen heet tégen de wet gestemd. Vandaag, met precies dezelfde uitslag, zou Voeren nog altijd in Luik liggen. Daar ben je het toch mee eens?» Peumans «Het probleem Voeren is door de Franstaligen gecreëerd. Zij wilden niet dat de wet werd uitgevoerd.» HUMO Zijn punt is: met de huidige taalwetgeving zou de wet-Gilson er nooit gekomen zijn, omdat er een Franstalige meerderheid nodig zou zijn. Peumans «Dat is de ge schiedenis herschrijven: dat is quatsch (wuit). Hij legt de geschiedenis altijd op zijn eigen manier uit.» Happart «Het is de geschiedenis zoals ze in de boeken staat. En wind je niet op.» Peumans (opgewonden) «Ik wind me niet op! Ik ken je verhaaltje intussen.» Happart «Het is niet míjn verhaal: het is hét verhaal.»Peumans «In Komen

Vlaams grondgebied, maar sinds '63 deel van de provincie

Henegouwen zijn er nooit problemen geweest. Alleen híér waren er problemen. Waarom? Leg me dat eens uit.» Happart «In totaal waren bijna vijftig gemeenten en zeventigduizend inwoners betrokken bij de taalgrens. Hoeveel macht konden vierduizend kleine Voerense boertjes daartegenover stellen? Niks. Het tekenen van de taalgrens: dat was een koehandel. Un marchandage. Komen, Waasten en Moeskroen lagen in Vlaanderen maar waren eentalig Frans: de Vlamingen wilden dat Waalse abces wegsnijden. Wij hebben daar niets mee te maken, maar toch werden wij in één wet op één hoop gegooid. In Voeren stemde 85 procent van de mensen voor de toen nog unitaire PSC, in een provincie Luik die voor de rest werd gedomineerd door de socialisten. Het Vlaamse dorp Geer was uitgesproken travaillistisch, terwijl de rest van de provincie Limburg katholiek was. Daarom hebben de katholieken en de socialisten het katholieke Voeren naar Limburg versast en het socialistische Geer naar Luik, om hun provinciale meerderheden te bestendigen.» Peumans «De wet is gestemd. En Voeren is in wezen altijd Nederlandstalig gebied geweest. Toen Voeren nog in Luik lag, werd er in de lagere school in het Nederlands onderwezen.» Happart «Toen de wet gestemd was

te laat, dus

heeft de provincie Luik een referendum

georganiseerd: 70 procent van de Voerenaars is komen stemmen, 93 procent wilde terug naar Luik. Tussen 1964 en 2000 was élke burgemeester een Franstalige. Tot de inwoners met de Nederlandse nationaliteit mochten meestemmen voor de gemeenteraad, hebben de Vlamingen nooit één verkiezing gewonnen.» Peumans «De Nederlanders mogen niet stemmen voor de OCMWraad: daar hebben de Vlamingen ook een meerderheid. (Tegen Humo) Dat zegt hij er weer niet bij.» Happart «Quand j'étais élu...» Peumans «Dan antwoordt hij niet.» Happart «Toen ik verkozen was...» Peumans (zwiert bierkaartje over tafel) «Dat is hier een monoloog aan het worden. (Zoekt naar sleutels) Ik ben die man zijngeschiedenis kotsbeu. (Schuift zijn iPhone over de tafel) Kijk, dit was de uitslag: 130 stemden voor de wet over de taalgrens, 56 tegen, en er waren 12 onthoudingen. De eenmaal met

meerderheid

meer,

hè?

van de

Daar kan

ik

Franstaligen niks

aan

was tegen: doen, hè?

dat

Pas

klopt. We

later

waren

hebben ze

nu

allerlei

systemen ingevoerd om de meerderheid te kunnen blokkeren. » HUMO Die communautaire beschermingsmechanismen zijn toch evenzeer goedgekeurd door een parlementaire meerderheid? Peumans «Ah, gij noemt dat beschermen. Goed. (Wuit) Ik vraag de rekening: ik ben wég. »(Zwaait met iPhone) Ik ga u deze nota bezorgen. Het is belangrijk dat ge de geschiedenis van Voeren kent.»

HUMO Ik heb de betreffende hoofdstukken uit `Politieke geschiedenis van België' van Els Witte herlezen, en een vuistdikke stapel krantenknipsels doorworsteld: daaruit is mij ook de schommelende verhouding bijgebleven tussen hen die zich Nederlandstalig en hen die zich Franstalig noemden. Peumans «Weet ge wat het is? Wij Vlamingen passen ons aan. Veel Vlaamse Voerenaars werkten bij de Fabrique Nationale in Herstal en in de Luikse staalfabrieken. Daarom leerden ze Frans spreken. Ik moet u ook niet uitleggen welke taal de baronnen in hun kastelen spraken? De Vlamingen noemden zich Franssprekend, omdat ze dachten dat ze er beter van werden. Het was een Nederlandstalig gebied, daarna is het een stuk verfranst, en nu is het weer omgegooid. Omdat het gemeentebestuur

met Huub Broers op kop

sinds 2000 een heel gastvrij en verdraagzaam

beleid voert.» HUMO Dat kan u niet ontkennen, meneer Happart: het was nooit zo kalm in Voeren. Happart «Als de situatie normaal was, zou u hier niet zitten.» HUMO Er is een volstrekte afwezigheid van geweld: dat is goed nieuws, en veelbetekenend. Happart «Er is geen geweld meer omdat wij van nature niet gewelddadig zijn. Als een meerderheid van de mensen gelukkig was, zou u hier niet ziten.» HUMO De meerderheid van de bevolking heeft het vorige bestuur herverkozen: zo ongelukkig waren ze. Happart «Natuurlijk: er zijn steeds minder Walen. De Vlaamse bezeter hanteert een vervlaamsingsstrategie. Ze jagen de Walen weg en vervangen hen door Vlamingen en Nederlanders.» HUMO U woont sinds kort zelf weer in Voeren: is Huub Broers een goede burgemeester? Happart (schokschoudert) HUMO Ja of nee? Happart «Ik zeg niet `ja' en ik zeg niet `nee'. Hij is lamingant: zijn enige doel is het vervlaamsen van de gemeente.» HUMOWelke hefbomen heeft hij daartoe? Happart «Hij bemoeilijkt de toegang tot de faciliteiten.»Peumans (In zijn wiek geschoten) «Maar allee. Als ge Broers nú belt, antwoordt hij in de twee talen: `Burgemeester, bourgmestre.' (Sakkert) Het is altijd hetzelfde met die man, ik heb zijn verhaal al honderd keer gehoord. Ik ga afrekenen en...» Happart (onderbreekt luid) «Hey! Kameraad Peumans?»Peumans «Ik zoek mijn kameraden zélf.» Happart «Il m'a posé une question.» Peumans «Maar gij vertelt de waarheid niet.» Happart «Dat is jouw probleem niet: ik vertel míjn waarheid, jij de jouwe. »Als mijn kinderen hun correspondentie met de gemeente in het Frans willen, moeten ze dat keer op keer laten weten. En ervoor betalen. Als Waal kun je geen bouwgrond kopen in Voeren. De eigenaar publiek of privé

zal je geen grond verkopen als je geen Vlaming bent.» Peumans «Wat vertelt gij allemaal? De sociale woningen van Het Tongers Huis, in SintMartens-Voeren: wie woont daar? Ook Franstaligen! (Tegen Humo) Geloof er geen bal van. Ik ben bestuurder geweest van Het Tongers Huis: ik weet hoe

het

zit.»

Happart

«In

welke

taal

zijn

de

papieren

opgesteld?

Tout

est

en

lamand.» Peumans«Als ze ze in het Frans willen, moeten ze dat vragen en ervoor betalen. Ik heb de faciliteitenwet niet geschreven. Trouwens: alle berichten aan de bevolking zijn in Voeren tweetalig. Deed u het ook zo, in uw tijd?» Happart «Ja.» Peumans (lacht) Happart «Er is nooit één klacht tegen mij geweest voor het niet respecteren van de taalwet.» Peumans «Ik denk dat ik van mijn stoel ga vallen. U vertikte het om Nederlands te spreken wanneer het moest.» Happart (formeel) «Ik heb altijd de wet gerespecteerd.» HUMO Toen u in 1982 werd verkozen tot burgemeester, heeft u geweigerd om een taaltest af te leggen. Happart «Dat is iets anders. Er is nooit een formele klacht geweest.» Peumans«En de Raad van State dan? In 1986?» Happart «De lamingantische (sic) kamer van de Raad van State heet mij geschorst als burgemeester omdat ze vonden dat ik niet goed genoeg Nederlands sprak.»Toen ik verkozen werd,

ontstond

er discussie

en

kwamen we

na

lange

en

moeilijke onderhandelingenovereen dat ik een soort stage zou volgen. Om Nederlands te leren. Eind

1983 heet

men

mij

ondervraagd: men

vroeg

mij

of ik

Nederlands

sprak.Ik

heb

geantwoord: `Een beetje.'» HUMO Waarom wilde u geen test afleggen? Happart «Zo'n test is nietwetelijk. Dat zou willen zeggen dat je een bepaald niveau moet halen, en dat zou de de mocratie uithollen: zo installeer je un régime démocratique capacitaire. Volgens de gemeentewet van 1831 moet de gemeentesecretaris een universitair zijn, zodat de burgemeester à la limite ongeletterd kan zijn. Dat was in die tijd in sommige kleine dorpen ook efectief zo. Om verkozen te raken moet je niets kunnen, behalve kiezers overtuigen. In 1988 had ik 1.103 voorkeurstemmen: meer dan alle Vlamingen samen. In 1988 waren veertien van de vijtien kandidaten perfect tweetalig, maar toch koos een overweldigende meerderheid voor mij: en als je verkozen bent, ben je verkozen. (Tegen Peumans) Jij mag zeggen dat mijn kiezers dom zijn, maar het waren wel míjn kiezers en ze waren in elk geval met meer dan die van jullie.» Peumans «Daar heb ik geen probleem mee: dat is de democratie. Maar wat heb je ermee gedaan? Niks. De wegen lagen er belabberd bij, de kerken waren bouwvallig en er was geen containerpark. De brandweer: bestond niet. Intussen is er een voorpost van de brandweer in Voeren, liggen de wegen er goed bij en komen er elke week toeristen in dichte drommen naar Voeren. Dankzij Huub Broers.» HUMO De rust is weergekeerd in Voeren, maar in sommige hoofden duren de jaren 80 blijkbaar nog altijd voort. Toen we dit interview in Voeren wilden plannen zei u, meneer Happart, dat meneer Peumans helaas persona non grata is in het Centre culturel et sportif.

Happart «Natuurlijk, omdat hij symbool staat voor diegenen die de rechten van de Walen in Voeren niet respecteren.» HUMO We hadden het daarstraks al over het incident in 2010: meneer Peumans werd op honderd meter hiervandaan aangevallen door een lid van de Action Fouronnaise. Achteraf hebben Elio Di Rupo en Rudy Demotte zich daarvoor verontschuldigd. Tot uw afgrijzen. Happart «Ze waren evenmin als ik getuige van het incident: ze konden niet weten wat er gebeurd was. Ik heb twee versies gehoord. Die van Peumans en die van monsieur Liebens. Omdat ik geen ooggetuige was, kan ik alleen maar besluiten dat er niets gebeurd is.»Peumans «Ge hebt in een persbericht gezegd dat ik een extremist was en dat ik het zelf gezocht had.» HUMO Beschouwt u meneer Peumans als een extremist? Happart «Hij is een flamingant, dat is zijn goed recht. Maar het is niet omdat hij flamingant is en ik niet, dat hij altijd gelijk heet en ik altijd ongelijk.» Peumans «Op vraag van de verdediging ben ik in verzoening gegaan: meneer Liebens heet zich geëxcuseerd, ik heb hem vergifenis geschonken. Dat is de waarheid. Ik ben geen extremist en ik sla al zeker geen mensen op hun gezicht.» HUMO Meneer Happart, Jan Peumans heeft ooit uitgebreid de lof van Wallonië gezongen tijdens zijn 11 julispeech in het Brusselse stadhuis. Wist u... Happart (uitgestreken gezicht) «Nooit iets over opgevangen.»Peumans «Nu stelt ge hem een lastige vraag: (met priemende vinger) hij kán mij natuurlijk niet feliciteren met die speech. Dat zou slecht vallen.» Happart «Dat heet daar niets mee te maken: als je mij bijvoorbeeld zou vragen of ik met iemand als Bart De Wever zou kunnen praten over de toekomst van het land, zeg ik volmondig en duidelijk: `Ja.'» HUMO U heeft al vaker te kennen gegeven dat u een zekere bewondering voelt voor Bart De Wever. Happart «Dat is veel gezegd: het is een intelligente tiep met wie je kunt praten. We zijn partners in onze over tuiging. Ik ben autonomist en confederalist: ik vind dat we het land moeten opdelen in drie gewesten

of vier, als de Duitstaligen dat zouden willen. Schaf de Franse Gemeenschap af,

maak van Brussel een zelfstandig gewest dat zelf zijn tweetalig onderwijs organiseert. Daar moeten we bij de volgende staatshervorming in 2019, wellicht werk van maken. Maar dan moeten we wel met de N-VA rond de tafel gaan ziten. Ik ben daartoe bereid.» HUMO Er was een tijd dat de N-VA ook ondubbelzinnig de confederalistische kaart trok. Sinds het interview met Siegfried Bracke in De Standaard is dat wat onduidelijk. Peumans«Onduidelijk?

Onduidelijk?

Ons

standpunt

is

onveranderd.

Voor

de

rest:

commentaar. De voorziter heet alles rechtgezet. Ik zwijg daar verder in alle talen over.»

geen

HUMO Best grappig dat u in dezen bondgenoten bent. Peumans «Meer zelfs: ze zijn onze enige bondgenoot in Wallonië. Jean-Pascal Labille, Jean-Claude Marcourt, JeanMaurice Dehousse: waar anders dan bij de PS vind je regionalisten in Wallonië?» HUMO Meneer Happart, beschouwt u de N-VA als een gevaarlijke partij, zoals Laurette Onkelinx? Happart «Pas du tout. Het Vlaams Belang wél, de N-VA niet. Laurete Onkelinx is van Vlaamse akomst, pourtant.» HUMO Bent u soms jaloers op de N-VA? Happart ( fronst de wenkbrauwen) HUMO Ik bedoel: er is geen grote regionalistische beweging in Wallonië. Happart «Dat is jammer. Dat heet te maken met een zeker conservatisme. Elio Di Rupo is ontegensprekelijk Waals, maar als eerste minister kan hij geen regionalist zijn. Het zure is: de PS is in 1987 aan de macht gekomen dankzij mijn action politique, Guy Spitaels heet een campagne lang in heel Wallonië met mij gepronkt, en vervolgens zijn grootste verkiezingsoverwinning ooit geboekt. Maar zodra ze geïnstalleerd waren, hebben ze mijn politieke gedachtegoed laten vallen. Dat maakt mij triest.» HUMO Zouden jullie naast bondgenoten ook vrienden kunnen zijn? Happart «De kloof is te diep.» Peumans «Hij is te oud voor mij.» HUMO Eigenlijk hebt u veel gemeen, hè? Happart «Klopt.» Peumans «Op Voeren na: érg veel. Ik heb veel respect voor het feit dat hij wallingant en confederalist is.» Happart «Ik voor zijn overtuiging. En voor Vlaanderen: het is een grote natie, cultureel en artistiek. Alleen zou zo'n grote natie toch moeten kunnen begrijpen dat de vierdui zend inwoners van een klein dorpje van de beide gemeenschappen verwachten dat ze de realiteit erkennen. Wij zijn een soort laboratorium: Europa zou ons kunnen gebruiken om uit te vogelen tot op welk punt mensen met elkaar kunnen samenleven. Ik kan dat. Ik heb Vlaamse grootouders: ik haat de Vlamingen niet.»Peumans «Ik ga akkoord, maar dan moet men ook de taal van de ander willen spreken. Ik spreek Nederlands en Duits, en ik probeer Frans te spreken. Jij bent niet tweetalig.» Happart «Si. Frans-Waals.»Peumans (schatert) HUMO U spreekt geen plat, het curieuze dialect dat ze in Voeren spreken en dat het midden houdt tussen Duits en Limburgs? Peumans«Ich kén Voeres kallen. Hij kendenie.» HUMO Ik lijst nog enkele overeenkomsten op: u stamt beiden uit een landbouwersfamilie, bent beiden gezegend met het koppige, stuurse karakter dat daarbij hoort en u bent door die recalcitrantie buitenbeentjes binnen de eigen partij. Happart «Hij is un électron libre. Een ongeleid projectiel. Hij doet wat hij wil. Ik? Simplement libre.»

HUMO Meneer Peumans, ik weet nog altijd niet goed wat ik daarvan moet denken, maar sommigen situeren u in de linkervleugel van de N-VA. U was eind jaren zestig zelfs een tijd lid van Amada, de voorloper van de PVDA. Peumans (tegen Happart) «Drie weken. Ik kwam van een streng Limburgs college en belandde plots in Leuven. Een bevlieging.» HUMO Meneer Happart, binnen de PS noemen sommigen u meer rechts dan links. Happart «Ik heb tijdens mijn carrière 1,3 miljoen stemmen verzameld voor de PS, en twee keer meer zetels dan ik zelf heb ingenomen. Ik heb mensen als Thierry Giet die dankzij mij in het parlement is geraakt als opvolger toen nooit horen zeggen dat ik rechts was. Hij aanvaardde in dank het geschenk dat ik hem gaf. Ik ben niet rechts, ik ben niet links: ik ben een boer.» HUMO Nog een laatste overeenkomst : het VNV. Uw nonkel Juul, meneer Peumans, werd als militant van het VNV tijdens de oorlog doodgeschoten door het verzet. En u, meneer Happart, hebt in interviews al verteld dat uw vader tot halverwege de jaren 30 aanleunde bij het fascistische Rex van Léon Degrelle, maar in '99 schreef Le Soir dat uw vader tijdens de oorlog deel uitmaakte van de Boerenwacht, een militie die nauw aanleunde bij het VNV. Happart «Mijn vader was

zoals veel kleine boeren

rexist. Vanuit een anticommunistisch

sentiment: hij was christen, streng in de leer, maar géén fascist. Toen hij begreep dat Degrelle een bocht maakte, heet hij Rex de rug toegekeerd. Van die Boerenwacht heb ik nooit gehoord.» HUMO Uw vader is na de oorlog vervolgd. Happart «Ja, maar hij is vrijgesproken. Op late leetijd kreeg hij de Leopoldsorde: zou Boudewijn dat gedaan hebben met een collaborateur? Papa was een democraat. Hij heet landbouwcoöperaties opgericht, hij nam het op tegen de multinationals en de Boerenbond. Gaston Onkelinx heet mij ooit het verleden van mijn vader aangewreven tijdens een ziting van het partijbestuur. De toenmalige burgemeester van Awans heet toen met donderende stem geroepen dat in zijn bijzijn niemand de nagedachtenis van vader Happart zou bezoedelen: `Joseph heet meer gedaan voor de kleine man dan eender wie hier.' Tijdens de oorlog deelde hij twee keer per week soep en brood uit. Als een dorpeling problemen had met de Gestapo, werd hij opgetrommeld als tolk: papa sprak le patois. Zo heet hij veel mensen geholpen én gered. Na de oorlog hebben ze dat tégen hem gebruikt: `Dat hij die

mensen

kon

helpen,

bewijst

dat

hij

op

goede

voet

stond

met

de

Duitsers.'

Krankzinnig.» Peumans«Mijn grootvader was ook landbouwer: hij gaf eten aan wie honger had. Zwart of wit: het maakte niet uit. Trouwens: ge weet toch dat in de oorlog niks zwart of wit is? In de oorlog is alles grijs. Theodor Adorno, de grote ilosoof van de Frankfurter Schule, heet dat ooit onderzocht: mensen die vóór de oorlog socialistisch stemden, waren tijdens de oorlog vatbaar voor fascistische denkbeelden.» HUMO En in Voeren?

Peumans «Ook dat is een grijs verhaal.» HUMO Daarom dat u beiden al tweeënhalf uur roept: `Zij zijn begonnen.' Peumans «Jamaar: dat is waar. Zij zijn begonnen. In 1963 is de taalgrens vastgelegd en...» Happart (grijnst) Bron:

Tom Pardoen (Humo, 10 september 2013) / Foto's Marco Mertens

Als Parlementsvoorzitter voel ik me als een vis in het water 8 juli 2013 Jan peumans wil parlementsvoorzitter blijven tot 2019 ,,Geert Bourgeois zou een uitstekende minister-president zijn" MAASEIK - "Geert Bourgeois mag dan niet de flair hebben van Kris Peeters, hij is wel oerdegelijk en inhoudelijk ijzersterk. Hij zou dus een uitstekend Vlaams ministerpresident zijn." Hoewel intussen 62 jaar jong, heeft Jan Peumans niets aan scherpte ingeboet. De Riemstenaar blijft zeggen wat hij denkt. En hij wil dat blijven doen, liefst als Vlaams parlementsvoorzitter. "Ik heb een leuke job, amuseer me elke dag. Als ik gevraagd word, wil ik graag tot 2019 parlementsvoorzitter blijven. Want dat ik volgend jaar de Vlaamse lijst in Limburg trek, lijkt me de logica zelve." Donderdag is het 11 juli, het feest van Vlaanderen en dus ook een beetje van zijn parlementsvoorzitter Jan Peumans. Omdat de eerste burger van Vlaanderen met een overvolle agenda zit, vindt dit interview om 9 uur 's morgens plaats, op een zonovergoten terras in Maaseik, onder het goedkeurend oog van de kunstschilders Pieter en Jan Van Eyck. Alsof dat niet genoeg is, geeft nog een derde Jan present: burgemeester Jan Creemers, die de voorzitter even goedendag komt zeggen. Jan I zal het interview meerdere keren onderbreken, om passerende Maaseikenaars - toevallig allemaal dames - te groeten. "Ik kom hier graag", lacht Jan Peumans. "Mijn middelbare studies heb ik hier bij de Kruisheren gevolgd, hé." Dat hij op datzelfde college lid van de dansclub is geweest, is een goed bewaard geheim. Wat hij donderdag op het Brusselse stadhuis in zijn toespraak aan de état-major van dit land zal zeggen, is dat ook. "Neen, het wordt geen controversieel onderwerp", verklapt Peumans. "Ik zal het vooral hebben over het Parlement zelf." Daar reageerde u de laatste weken meer dan eens geïrriteerd. "Ja, zeg. Als Sas van Rouveroij, die ik overigens erg waardeer, in een debat vijf keer dezelfde vraag stelt, word ik kribbig. En ja, ik stoor me ook aan de spielerei. Het Vlaams Parlement is soms te veel bezig met de waan van de dag. Blijkbaar is een aantal mensen niet in staat om abstract te denken, om een goed debat over de toekomst van Vlaanderen te voeren. En die debatten zijn er, hé. Ik stel vast dat sommigen liever de zoveelste vraag over een of ander kruispunt stellen. Wel, daar zakt mijn broek van af."

Sprak de parlementsvoorzitter die zich zelden de les laat spellen? "Klopt. Ik sta op mijn onafhankelijkheid. In tegenstelling tot sommigen van mijn voorgangers, doe ik niet klakkeloos wat de regering zegt. Vraag dat maar aan de oppositie." Blijft het Vlaams Parlement niet een wat matte, duffe bedoening? Het aantal sterke en mediagenieke parlementsleden is op een hand te tellen. "Wie fundamentele vragen stelt en kritisch durft te zijn, krijgt mediaaandacht. Tijdens de vorige legislatuur heb ik me als parlementslid op het Antwerpse BAM- dossier gestort. Wel, dat heeft veel mediaaandacht opgeleverd. Anderzijds zijn er ook heel wat hardwerkende parlementsleden die weinig mediaaandacht krijgen. En ja, dat is frustrerend. Dat heeft dan weer veel te maken met de media die veelal de plenaire vergaderingen volgen, terwijl het harde en vaak interessante werk in de commissies gebeurt." Wat moet er veranderen om het Parlement meer dynamiek te geven? "Een: een aantal parlementsleden moet meer betrokkenheid en luisterbereidheid aan de dag leggen. Het getuigt van weinig stijl om tijdens een debat je punt te komen maken en er dan vandoor te gaan. Twee: veel parlementsleden zijn generalisten. Ze zouden zich veel meer moeten specialiseren, want dat loont. Ze zouden hun dossiers kritischer moeten opvolgen, ook als ze in de meerderheid zitten. Ikzelf heb dat altijd gedaan. Drie: de flauwekul van de onnozele schriftelijke vragen moet stoppen. Louter voor de statistieken zijn er parlementsleden die aparte vragen indienen over alle N-wegen. Dat is toch te gek om los te lopen. Neem een voorbeeld aan onder meer Lode Vereeck, die heel wat kwaliteitsvolle vragen stelt. En vier: ik zou het zomerreces (van 11 juli tot 17 september, nvdr) graag inkorten, maar ik vind daar weinig steun voor." Klinkt allemaal mooi, maar hoe ver staat het ondertussen met uw actieplan Plenum 2009-2014? "Dat is volop in uitvoering. Het systeem van voortgangsreportages voor grote dossiers is nagenoeg standaard geworden. En het Rekenhof analyseert op geregelde tijdstippen de grote dossiers. Trouwens, datzelfde Rekenhof zegt dat het Vlaams Parlement het enige is dat zich echt verbonden voelt met dit controleorgaan van onze parlementen. Nog iets: nooit heeft de regering meer respect getoond voor het Parlement. Voor ze een nieuw decreet maakt, komt ze met een conceptnota die eerst door het Parlement bediscussieerd wordt. In tegenstelling tot het federale niveau, beantwoorden de ministers de vragen van parlementsleden hier wel op tijd. En als er in het Parlement vragen zijn voor een minister die er niet is, vorder ik die op. Ik eis respect voor mijn Parlement, en niet alleen tijdens de vele actualiteitsdebatten." Maar de beloofde verlaging van de uittredingsvergoedingen laat wel op zich wachten. "Als de andere parlementen niet meewillen, schroeven we die uittredingsvergoeding in het najaar zelf

terug

tot

maximum

24

maanden.

Trouwens,

bij

mijn

aanstelling

zei

ik

dat

de

parlementsvoorzitter te veel verdiende. Wel, mijn loon is ondertussen met een vierde verminderd. Ik vraag me af welke politicus met vier kinderen en drie kleinkinderen dat oké zou vinden? Ik had ook gewoonweg foert kunnen zeggen." Wordt uw toespraak donderdag een sollicitatiebrief naar volgend jaar? "(lacht) Als ik gevraagd word, wil ik ook na de verkiezingen van mei 2014 nog eens vijf jaar Vlaams parlementsvoorzitter worden. Ik heb me de voorbije vijf jaar goed geamuseerd. En ik heb resultaten geboekt. Ik heb het Vlaams Parlement meer op de kaart gezet. In de functie van voorzitter voel ik me alvast als een vis in het water. Absoluut." Gaat u dit jaar naar de koning? "Als de koning me op audiëntie vraagt, ga ik altijd. Trouwens, ik vind hem een humoristisch man." Wat vindt u van zijn aftreden? "(haalt de schouders op en kijkt verbouwereerd) Ik lig daar niet wakker van. De koning heeft een leeftijd bereikt waarop hij alle recht heeft om uit het actieve beroepsleven te stappen. Mijn partij is het zeker niet altijd eens met hem geweest, zoals bijvoorbeeld bij de regeringsonderhandelingen in 2010. Maar ik respecteer koning Albert wel als persoon, en omdat hij de institutionele realiteit van dit land heeft aanvaard." U ziet er erg ontspannen uit. Uw partij lijkt dat veel minder. In heel wat dossiers reageert ze nogal gecrispeerd, soms zelfs verzuurd? "Klopt. Maar als het steeds meer een verhaal van een tegen allen wordt, krijg je snel een egelstelling. De Standaard en De Morgen tonen zich plots heel erg geïnteresseerd in Antwerpen. Ze gebruiken Antwerpen als referentiekader voor heel Vlaanderen. Als Gent bespaart, is dat normaal. Als Antwerpen bespaart, is het kot te klein. Och, sommige journalisten haten Bart De Wever, ze maakten hem na twee weken burgemeesterschap al af. Dat is niet correct. Geef hem een jaar de kans en oordeel dan." Hoe lang kan Bart De Wever nog N-VA-voorzitter blijven? "Het zou niet erg zinvol zijn dat hij voor de verkiezingen aftreedt als partijvoorzitter. De partij is in de winning mood en het werk is nog niet af. Bij de gemeenteraadsverkiezingen vorig jaar hebben we schitterend gescoord: met 1.680 gemeenteraadsleden, ruim 100 provincieraadsleden, 60 burgemeesters, 286 schepenen en 43 ocmwvoorzitters hebben we nu een goede lokale basis. De partij investeert veel in die mensen. Ik heb de indruk dat dat goed loopt. Het komt er volgend jaar op aan te consolideren wat we hebben opgebouwd. We hebben Bart De Wever daarbij nodig, want

hij is een straffe voorzitter. Vergeet niet dat de N-VA tien jaar geleden amper één Kamerzetel waard was." In mensentaal: de N-VA moet in mei volgend jaar, bij de moeder aller verkiezingen, 30 procent van de stemmen halen? "Dat is toch het opzet. Anders zal men luidkeels roepen dat we verloren hebben. 2014 wordt erop of eronder. Zoveel is zeker." Moet Bart De Wever ministerpresident worden als de N-VA incontournable wordt? "Hij moet dat zelf beslissen. Hij heeft zelf alvast gezegd dat hij zes jaar burgemeester van Antwerpen blijft. Dat kun je niet zomaar opzijschuiven. Al heb ik wel de indruk dat hij het burgemeesterschap een beetje onderschat heeft. Hij heeft er zijn handen alleszins mee vol. En als hij over een jaar goed is ingewerkt, zou hij plots moeten weggaan? Dat is niet zo vanzelfsprekend. Ik ben er zelf niet uit wat de beste keuze is." En Jan Peumans als minister-president. Dat zou nog eens iets zijn? "(lacht luid) Ik kan dat niet. Geert Bourgeois mag dan niet de flair hebben van Kris Peeters, hij is wel oerdegelijk en inhoudelijk ijzersterk. Hij zou dus een uitstekend Vlaams minister-president zijn." Met welk thema moet de N-VA naar de verkiezingen? Opnieuw het communautaire? Of toch maar het sociaal-economische? "Met het sociaal-economische en de toekomst van Vlaanderen. Maar daarvoor heb je de juiste structuren nodig. De verkiezingen van 2014 worden dus erg belangrijk. Dat wordt het moment om tabula rasa te maken. Fiscaliteit en sociale zekerheid moeten naar Vlaanderen komen, evenwel zonder de solidariteit met Wallonië op te geven. Want iedereen ziet dat dit land steeds verder uit mekaar valt. Trouwens, die sterke regionale reflex ervaar ik ook in Wallonië. Als Waals ministerpresident Rudy Demotte op het overlegcomité zegt dat hij geen geld heeft voor een concurrentiepact, getuigt dat van weinig solidariteit met België." Moet Vlaanderen geld vrijmaken voor zo'n concurrentiepact? "Het regeerakkoord is hierover duidelijk: wij hebben al drie jaar een begroting in evenwicht en leveren via de financieringswet grote inspanningen. Mijn partij is onder meer bereid de Vlaamse kindpremie

te

laten

vallen

om

maatregelen

te

concurrentiepositie van onze Vlaamse bedrijven." Hoe vult u het begrip confederalisme eigenlijk in?

treffen

die

bijdragen

tot

een

betere

"Het woord zegt het zelf: de regio's worden bevoegd voor alles en beslissen wat ze nog samen - op federaal niveau dus - willen doen. En ja, volgend jaar vormen we best eerst een Vlaamse en pas daarna een federale regering." N-VA kan het eerste woord in haar statuten - onafhankelijkheid - eigenlijk schrappen? "Neen. Wij volgen wat ik de vliegwieltheorie noem: de uitbetaling van de kinderbijslag gaat binnenkort naar de deelstaten. Daar zullen geleidelijk aan zoveel deelaspecten bijkomen, dat alles wat met kinderbijslag te maken heeft op termijn bij de regio's zit. Met de deelstaten en een Europa dat steeds meer bevoegdheden van de federale staat overneemt, blijven op termijn nog maar twee niveaus over. Ik denk dat Vlaanderen daar over 20 jaar rijp voor is." Kunnen we er dan beter niet nu meteen mee ophouden? "Neen, vanwege Brussel. Zonder Brussel was de Vlaamse onafhankelijkheid trouwens al lang een feit. Brussel verdient een fatsoenlijke oplossing. Ik denk bijvoorbeeld aan een oplossing zoals Washington DC. Feit is dat Vlaanderen Brussel nooit mag loslaten. Wij investeren jaarlijks 700 miljoen euro in dat gewest. Dat is heel veel geld. En het verwondert jullie misschien, maar Vlaanderen steekt vandaag al per leerling meer geld in het Brusselse onderwijs dan de Franstalige gemeenschap." Jan Peumans als trouwe N-VAsoldaat die de partijstandpunten slaafs volgt. Dat we dat nog mogen meemaken. "(heftig) Ik ben geen extremist, hé. Ik ben enkel consequent." Waardoor u in Limburg door velen als een dwarsligger wordt aanzien, als iemand die tegen alles is en met wie geen consensus gemaakt kan worden? "U heeft het nu over de Noord-Zuid? Kijk, ze zien dat hun haring daar nu niet braadt en zoeken een zondebok. Met Peumans menen ze die gevonden te hebben. Schandelijk vind ik dat. Echt schandelijk!" Overtuig ons. "Patrick Dewael, Steve Stevaert, Kris Peeters. allemaal hebben ze destijds luidkeels de ondertunneling van de Noord-Zuid in Houthalen verdedigd. Maar dan moest het plots een omleidingsweg worden. In 2008 al heb ik tegen minister van Openbare Werken Hilde Crevits gezegd dat ze met die omleidingsweg het deksel op de neus zou krijgen. Wel, het is zover. Had men vastgehouden aan de ondertunneling, was dit allemaal niet gebeurd. Maar neen, wie consequent blijft in dit dossier, krijgt de zwarte piet." Maar u bent ook tegen de drie sneltramlijnen van Spartacus?

"Neen. Ik blijf enkel zeggen dat men veel beter eerst de lijn Hasselt- Noord-Limburg had aangelegd. Die verbinding is nodig. Dat geldt niet voor tramlijn 1 Hasselt-Maastricht. Die is totaal niet interessant. Ook Unizo-Hasselt beseft dat men van hier naar Maastricht zal trammen om te winkelen. Andersom zal dat veel minder het geval zijn. Als ik Spartacus zou willen tegenhouden, had ik mijn partijgenoot, minister Philippe Muyters, wel het hoofd gek gemaakt. Maar ik doe dat niet. Als regeringspartij zal de N-VA mee uitvoeren wat is afgesproken. Maar dat betekent niet dat ik geen kritische vragen meer mag stellen, hé? Wat is me dat nu." Ook voor de LRM is uw liefde niet zo groot? "Waar haalt men dat in godsnaam vandaan? Ik verdedig de LRM overal. Daar wordt goed en professioneel werk verricht. Mijn broer heeft dat in 2001 bij de uitbouw van zijn familiebedrijf ASAP zelf mogen ervaren. Limburg Sterk Merk (LSM, de stichting van waaruit Limburgse politici met LRM-dividenden allerhande projecten in Limburg financieren, nvdr) is een ander paar mouwen." U spreekt het woord LSM uit en wordt plots erg boos? "Zou je niet? Of vindt u het Pliniusverhaal in Tongeren nog normaal? Eerst steek je 20 miljoen euro belastinggeld in een megalomaan project. Dat gaat na enkele weken dicht en daarna krijg je opnieuw geld om iets op die site te gaan doen. Waar zijn we in godsnaam mee bezig? En Patrick Dewael maar verkondigen dat Peumans tegen alles is. Foei, foei, foei!" Nog eentje om het af te leren. U bent tegen de fusie van distributienetbeheerders Infrax en Eandis? "Natuurlijk. Limburg doet veel inspanningen om een groene provincie te worden. Bij een fusie wordt de Limburger daarvoor gestraft, want hij zal meer voor zijn elektriciteit moeten betalen na de fusie. Dat is de wereld op zijn kop. Gelukkig sta ik hier niet alleen. Het adviesorgaan van de Vlaamse regering SERV is tegen, de politieke partijen in Limburg ook. CD&V heeft dat onlangs op haar Innesto-congres in Limburg zelfs openlijk gezegd. Al is daar wel meer straffe taal verkondigd. Zo vinden de Limburgse CD&V-ers dat naast het spoor ook politie, brandweer en civiele bescherming moeten worden geregionaliseerd. Zij steken de N-VA langs alle kanten voorbij, maar willen dat niet gezegd hebben (lacht fijntjes)." Wanneer gaat Jan Peumans eigenlijk met pensioen om volop van het leven te genieten? "Mijn echtgenote zegt altijd dat ik verder moet blijven doen met wat ik bezig ben. Maar ze vraagt me wel om het wat rustiger aan te doen. Mocht ik volgend jaar gevraagd worden om opnieuw parlementsvoorzitter te worden, kan ik misschien voorstellen dat ik enkel op woensdag naar Brussel rijd om er de plenaire vergadering te leiden. De andere weekdagen kan ik dan gaan wandelen in Wallonië. Als dat geen goed idee is? (lacht luid)." Bron:

Yves LAMBRIX en Eric DONCKIER (Belang van Limburg, 8 juli 2013)

Limburgse consument wordt onrechtvaardig behandeld 15 juni 2013 "Vooral Limburgse gezinnen, bedrijven en gemeenten zijn de dupe van verplichtingen die de Vlaamse overheid oplegt aan distributienetbeheerders Infrax en Eandis. Immers, een Limburgs gezin zou na 2016 zo'n 50 euro meer moeten betalen dan andere Vlaamse gezinnen, een Limburgse zelfstandige zelfs 500 euro. Dit kan niet", zegt Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA), die ook tegen een fusie van Infrax en Eandis is." Peumans doet zijn oproep na het artikel in Het Belang van Limburg van 8 juni dat de kosten voor stroomdistributie in Limburg vanaf 2015 tot 30 procent kunnen stijgen. Dat heeft alles te maken met de distributietarieven die Infrax (93 gemeenten waaronder 43 Limburgse) en Eandis (215 gemeenten hanteren). Dat tarief vertegenwoordigt ongeveer 40 procent van de elektriciteitsfactuur en bestaat uit twee componenten: de zuivere distributienetkosten van de distributienetbeheerders (DNB's) en de 'openbare dienstverplichtingen' (ODV's) die de Vlaamse overheid aan alle DNB's oplegt om onder andere de groenestroomcertificaten, rationeel energiegebruik en de 100 gratis kWh per gezin te bekostigen. Infrax heeft 22,5 procent marktaandeel in Vlaanderen, maar betaalt 31 procent van alle groenestroomcertificaten: op een omzet van 375 miljoen euro moest Infrax vorig jaar 132 miljoen euro uittrekken voor groenestroomcertificaten. Vlaams Energieminister Freya van den Bossche vindt dat oneerlijk en wil dat die kosten gesolidariseerd worden. Toestand verslechterd "Als de kosten gesolidariseerd worden, zou Eandis elk jaar 41,2 miljoen euro aan Infrax moeten betalen", verduidelijkt Peumans. "In het decreet staat echter een plafond van 5 procent ingeschreven waardoor Eandis vorig jaar slechts 32 miljoen euro moest betalen en Infrax met 9,2 miljoen euro niet-gesolidariseerde kosten bleef zitten. De klanten van Infrax - dat zijn vooral Limburgse gezinnen, bedrijven en gemeenten - zijn hiervan de dupe. Dat is onrechtvaardig." Ondertussen is de toestand volgens Peumans nog erger geworden. "De Vlaamse energieregulator VREG beweert dat ze dit plafond verkeerd berekend heeft en dat volgens de nieuwe berekening Eandis voor 2013 slechts 19,2 miljoen euro solideringsbijdrage moet betalen", aldus Peumans. "Als er niets gebeurt, blijft Infrax dus met 22 miljoen euro niet-gesolidariseerde kosten zitten.

Om die reden vraagt Infrax een volledige solidarisering van 41,2 miljoen euro of een herberekening van het plafond. Als dat plafond tot 11,1 procent wordt opgetrokken, krijgt Infrax opnieuw 32 miljoen euro." Conceptnota Kris Peeters en Freya Van Den Bossche hebben hierover een conceptnota uitgewerkt. De raad van bestuur van Infrax heeft die al verworpen. Ook Jan Peumans doet dat. Wat zegt die nota? We doen nu niets en in 2016 komt er een volledige solidarisering. "Daardoor blijft Infrax 4 jaar lang met 22 miljoen euro extra kosten zitten. Daardoor zal een modaal Limburgs gezin na 2016 minstens 50 euro meer moeten betalen dan andere Vlaamse gezinnen. Voor een kleine Limburgse zelfstandige is dit zelfs 500 euro. Dit kan niet", aldus Peumans. 1 Infrax en Eandis dienen geen aanvragen tot tariefverhoging waardoor de tarieven bevroren blijven. "In dit geval kan het kostenprobleem van Infrax niet doorgerekend worden aan consument", aldus Peumans. Eandis en Infrax moeten afspreken om geen gemeenten van elkaar af te snoepen tot 2016. Net omdat Infrax naast elektriciteit en gas ook riolering en kabel-tv in zijn portefeuille heeft en goedkopere tarieven hanteert dan in de meeste eandis-gebieden, denken nogal wat gemeenten er over na om naar Infrax over te stappen. "Het einddoel lijkt te zijn dat Infrax tegen 2016 met zo'n hoog kostenprobleem zit, waardoor Eandis sterker staat en gemeenten van Infrax kan afsnoepen zodat het een fusie van beide werkmaatschappijen kan opdringen", meent Peumans. 2 3 Geen fusie! Het N-VA-boegbeeld pikt dit niet: "Nog dit jaar moet er een volledige solidarisering komen van de Vlaamse ODV's tussen Eandis en Infrax, zodat Limburg niet het slachtoffer wordt van haar inspanningen inzake hernieuwbare energie en rationeel energiegebruik", zegt Peumans. "Het is maar logisch dat wat de Vlaamse regering aan heel Vlaanderen oplegt, ook op gelijke mate in heel Vlaanderen doorgerekend wordt. Waarom moet een Limburger meer betalen dan andere Vlamingen voor het beleid dat Freya Van Den Bossche aan heel Vlaanderen heeft opgelegd?" Ten slotte vindt Peumans een fusie van Eandis en Infrax niet verstandig."Waarom zou een monopolie beter zijn dan concurrentie? Concurrentie zorgt ervoor dat beide werkmaatschappijen zo kostenef- ficiënt mogelijk werken", besluit de parlementsvoorzitter. Van den Bossche vraagt Peumans kalm te blijven: "Er zijn duidelijke afspraken gemaakt over de hervorming van het netbeheer met Eandis en Infrax." Yves Lambrix (HET BELANG VAN LIMBURG, 15 juni 2013)

Als wij Catalanen waren, zou u hier samen met mij een mooi artikel van maken 18 mei 2013 Ik, censuur gepleegd? Dat slaat nergens op.' Jan Peumans (N-VA), voorzitter van het Vlaams Parlement, is zeer ontstemd over het relletje met de Franse tekstballon. 'Schilder mij maar weer af als een kneuterige nationalist. Als wij Catalanen waren, zou u hier samen met mij een mooi artikel van maken.' Jan Peumans is een beetje boos. 'Ik begrijp de Vlaamse media toch niet, hoor', zegt hij geagiteerd. 'U moet de lokale kranten in Catalonië eens lezen. Daar ondersteunt de pers het nationalisme. Hier doen journalisten precies het tegenovergestelde. Als ik een Catalaanse nationalist was en u twee Catalaanse journalisten, dan zouden wij hier samen een mooi artikel van kunnen maken. Maar nee, u gaat nog maar eens proberen om mij uit mijn tent te lokken. Wel, dat pakt niet meer bij mij.' Het bommetje ontplofte donderdag. Voor de brochure van de tentoonstellingDe wereld van strips in originelen, die nog tot 10 juli te zien is in het Vlaams Parlement, kozen de curatoren voor een prent van tekenaar François Schuiten. Daarop stond oorspronkelijk een Franstalige tekstballon, maar op de affiche is die ballon als bij wonder helemaal leeg. Censuur vanwege de voorzitter van het Vlaams Parlement? 'Onzin', zegt Peumans. 'Altijd weer die vette titels, diewaan van de dag. Ik kan mij daar op mijn 62ste nog altijd in opjagen. Dat ik censuur zou hebben gepleegd, slaat nergens op. Vraag dat maar aan Dany Vandenbossche, die samen met Jan Hoet curator is. Hij heeft beslist om die Franstalige tekst uit de tekstballon te halen. Ik heb alleen gezegd dat we genoeg Vlaamse stripauteurs hebben om op die uitnodiging te zetten.' U vond het ongepast om een Franstalige strip te gebruiken? 'Ik heb Vandenbossche deze mail gestuurd.(leest voor) "Ik kan niet instemmen met de cover van de affiche waarop een originele stripafdruk met een exclusief Franstalige tekstballon staat. Ik ben een Wallonië-liefhebber en geen enge taalnationalist, maar ik stel voor dat er geopteerd wordt voor een Vlaamse strip. Er zijn zeker voldoende Vlaamse strips waaruit een keuze kan worden gemaakt."' Maar hij ging niet akkoord? 'Vandenbossche antwoordde het volgende(leest voor): "De tekening is gekozen voor de formidabele kwaliteit. En voor de uitnodiging wordt de tekstballon leeg gemaakt, zoals dat trouwens voor tentoonstellingen vaak gebeurt." Bon. Wie heeft dan de tekst eruitgehaald? Ik toch niet? Dany Vandenbossche en Jan Hoet hebben zichzélf gecensureerd.'

Gaat Vlaanderen niet te krampachtig om met andere talen? 'Daar gaan we weer. Ik had wel gedacht dat het gesprek deze kant zou opgaan. Ik ben net iemand die de dialoog met de Franstaligen wil aangaan. Dat is toch niet krampachtig? En is het krampachtig dat ik een cursus Frans volg? Of dat ikLe Soir lees? En ik kijk naarLa Une en luister naarMatin Première: ook krampachtig? Maar spreken zij Nederlands? Hebben zij respect voor onze taal? Dáár wil ik het wel eens over hebben.' Dat ligt blijkbaar gevoelig. 'Ja. Ik ben fier op mijn taal, maar ik ben geen taalpurist.' Moeten wij toch niet wat relaxter omgaan met taal? Nog een voorbeeld: op bussen en trams van De Lijn wordt geen anderstalige reclame toegelaten. 'Ziet u Nederlandse teksten op Franstalige bussen? Waarom zouden wij dat dan doen? Ga eens naar Quebec. Of naar de Elzas. Frans is er de officiële taal en daar moet iedereen zich aan houden. Maar in dit land vinden Franstaligen dat ze de wet niet moeten toepassen. De wet die bijvoorbeeld zegt dat er tijdens de gemeenteraad in een Vlaamse gemeente Nederlands wordt gesproken.' Dit incident zal de relatie van de N-VA met de culturele wereld niet ten goede komen. Kamagurka liet gisteren weten dat hij het 'een Peu Beu Mans' is. (zucht) 'Men doet altijd alsof wij de grote vijanden van de culturele wereld zijn, terwijl er geen enkele uitspraak van ons te vinden is waaruit een agressieve houding tegenover de culturele wereld zou blijken. Als u ze vindt, geef ik u twee bakken Duvel.' De culturele wereld zoekt graag de confrontatie met De Wever. Maar omgekeerd ook. 'Bart De Wever is de partijvoorzitter, maar er zitten nog een héleboel andere mensen in de partij, hoor. Mensen die over cultuur vaak helemaal anders denken. Wij zijn met een werkgroep rond cultuur gestart, om onze boodschap duidelijk te maken. Trouwens, dé culture wereld bestaat niet. Ik ga niet naar het Echt Antwerps Theater, maar een categorie van onze bevolking doet dat wel en daar heb ik respect voor. Zoals ik ook respect heb voor kunstuitingen waarvan ik denk: dat zou mijn kleindochter beter kunnen. Maar goed, als die kunstenaars zich daar goed bij voelen, is het ook voor mij geen probleem. Toch?' Zeker. 'Maar herinnert u zich nog hoe ik geschoffeerd werd tijdens die bijeenkomst in de KVS een paar jaar geleden,Niet in onze naam? Omdat ik gesproken had over een 'Vlaamse identiteit'? Jongens, toch. De culturele elite mag daar haar neus voor ophalen, hoor. Maar dan mag ik toch ook reageren? Het probleem is dat ze het debat niet aangaan. Ik heb Kristien Hemmerechts al drie keer uitgenodigd, maar telkens had ze een reden om niet te komen. Waarom weigert ze het debat?'

In Catalonië was het niet waar. 'In Catalonië komen linkse mensen potverdikke met één miljoen mensen op straat om te vechten voor hun Catalaanse identiteit. En de Schotse en de Baskische nationalisten doen precies hetzelfde. Maar in Vlaanderen vinden linkse mensen nationalisme iets vies.' U bent zelf, dat is bekend, veeleer links. U bent vroeger zelfs nog lid geweest van Amada, de voorloper van de PVDA. (blaast) 'Als student. Veertig jaar geleden. Maar na zes weken ben ik er al vertrokken, omdat je er niet mocht lachen. Maar ik heb pol& soc gestudeerd. Ik deed niet mee aan cantussen, wel aan betogingen. En als de N-VA niet bestond, zou ik allicht een groene zijn. Ik vind de zachte waarden even belangrijk als de harde waarden. Je kunt toch niet zeggen dat de N-VA een harde, neoliberale koers vaart? Wij zijn voorstanders van sociale correcties, wij zijn niet tegen solidariteit. Maar dat is blijkbaar allemaal niet van belang.' Als er een linkse nationalistische partij wordt gesticht in Vlaanderen, wordt u lid? 'Ik wens u veel succes met de oprichting van zo'n partij. Vlaanderen stemt nu eenmaal rechts.' Is dat de reden dat de N-VA voor een rechtse koers heeft gekozen? Om zo de nationalistische droom te verwezenlijken? 'Dat sociaal-economische programma staat voor een stuk ten dienste van ons nationalistisch project.' Daarom verzoent u zich ermee? 'Ik vind die communautaire zaak nu eenmaal belangrijk.' Dat is het hoofddoel: een onafhankelijk Vlaanderen, zelfs als de transfers in de omgekeerde richting zouden stromen? 'Dat zal niet gauw gebeuren, maar ja, dat is zo. Met een links programma zouden we niet veel succes hebben. Ik kan er ook niets aan doen dat Vlaanderen zo stemt. Maar onze partij bestrijkt een breder spectrum dan men soms denkt. Het is niet omdat er een paar ex-Vlaams Belangers zijn overgekomen dat wij allemaal van die strekking zijn. Ik begrijp echt niet waarom links en Vlaams hier zo moeilijk samengaan.' Heeft dat niets te maken met de Tweede Wereldoorlog? Die bladzijde mogen we toch wel eens omdraaien, niet? Altijd weer die oorlog. Ik ben met een groep Franstalige jongeren meegeweest naar het concentratiekamp van Birkenau. Maar wat schrijven ze inLa Dernière Heure? Dat een oom van mij lid was van het Vlaams Nationaal Verbond.

Voilà. Zo zijn we weer thuis: Peumans is een halve fascist. Mijn kinderen hebben ze in het dorp nog uitgemaakt voor "zwartlap". ( fel) In mijn dorp. Wat hebben zij daar nu mee te maken?'

Volgens historicus Lode Wils moeten we wel onder ogen blijven zien dat de collaboratieepisode van cruciaal belang was voor de Vlaamse Beweging. 'Dat zal wel. En toch doe ik aan al die onzin, zoals de IJzerwake, absoluut niet mee.'t Pallieterke klopt mij nog altijd op mijn kop. Ik hou niet van dat extremisme. Ik ben niet voor een exclusief maar wel voor een inclusief Vlaanderen. Wij zijn een solidair volk: kijk eens hoe hard de mensen hier werken om die transfers naar Wallonië te blijven betalen.(grijnst) Je moet dat toch maar doen.' Begrijpt u dat er, in de aanloop naar de verkiezingen van 2014, veel vragen gesteld worden over wat de N-VA bedoelt met dat fameuze confederalisme? 'Dat is toch niet zo moeilijk. CD&V en Open VLD hebben zich toch evengoed al uitgesproken voor confederalisme? En zij bedoelen daarmee dat er vanuit de regio's bepaald moet worden wat we nog samen doen op het federale niveau. Al de rest wordt dan toevertrouwd aan de regio's.' En wie moet daar dan over onderhandelen?

'De regio's, onder leiding van de ministers-presidenten. Kris Peeters (CD&V) heeft dat in 2008 toch al eens geprobeerd, met zijn dialoog van gemeenschap tot gemeenschap? Zo speciaal is dat niet. Dat was al een vorm van confederalisme.' De deelstaten moeten de federale onderhandelingen voeren? 'Dat lijkt mij duidelijk. Er is geen draagvlak voor Vlaamse onafhankelijkheid, maar er moeten wel maximaal

bevoegdheden

worden

overgedragen.

Dat

is

de

vliegwieltheorie:

hoe

meer

bevoegdheden je aan de regio's geeft, hoe meer bevoegdheden ze zullen willen.' Dan moeten er na de verkiezingen in 2014 eerst regionale regeringen worden gevormd? 'Dat lijkt me het beste. En vervolgens kunnen die regionale regeringen met elkaar onderhandelen over het federale niveau. En als we die confederalistische logica volgen, kan er nog veel worden overgeheveld. Justitie is een mooi voorbeeld: daar kan je - op de hoven na - alles toevertrouwen aan de regio's. Politie en brandweer kunnen ook naar de regio's.' Wat blijft er dan nog federaal?

'Ik zou het eigenlijk niet weten. Niet veel, dat is duidelijk. Er valt nog veel te splitsen. De spoorwegen bijvoorbeeld, nog zoiets. Maar de essentie van het verhaal is natuurlijk de sociale zekerheid. Tijdens de onderhandelingen van 2010 hebben wij voorgesteld om alles wat met de uitkering van de werkloosheid te maken had, te regionaliseren. Tja, toen was het kot te klein natuurlijk.' Maar u bent dus voor de splitsing van de sociale zekerheid? 'Natuurlijk. Je krijgt dan wel een paar problemen in Brussel, maar die zijn op te lossen. Op ons congres volgend jaar zal dat allemaal duidelijk worden.' Is het niet raar dat uw partij nog geen standpunt heeft? 'Waarom? Wij zijn als partij plots heel groot geworden, en dan is het logisch dat je veel verregaandere eisen naar voren kunt schuiven. De samenleving verwacht dat ook van ons. Als je één verkozene hebt, probeer je te overleven. Maar als je tegen de dertig procent aanschurkt, kan je verder gaan. En dat zullen we duidelijk maken op ons congres van volgend jaar.' Kunt u zich voorstellen dat de N-VA ooit in een federale regering stapt? 'Ik beslis daar niet over. Dat lijkt mij niet evident, maar het is een vraag waarop ik nu moeilijk kan antwoorden. Heb wat geduld.' Geduld en wat meer steun, dat verwacht u van de pers? 'Dat zou ik een stuk aangenamer vinden.' Maar daarvoor dient de pers toch niet? 'Schildert u mij dan maar weer af als een kneuterige nationalist. Weet u, ik kwam onlangs een Vlaamse bedrijfsleider tegen. Hij had al zijn kranten buitengegooid, zei hij, en voelde zich veel meer op zijn gemak. Misschien moet ik ook eens overwegen om de kranten buiten te gooien.' Wie moet straks de nieuwe N-VA-voorzitter worden? 'Daar beslissen de leden over. Het is in ieder geval geen gemakkelijke opdracht om Bart De Wever op te volgen. Het moet iemand zijn met veel intellect en strategisch inzicht, die bovendien ook nog welbespraakt is.' Is er een alternatief voor Ben Weyts? 'Weyts is onze ondervoorzitter. Ik ben dat ook nog geweest, onder De Wever. Toen ik hem vroeg wat mijn functie was, antwoordde hij: "Bloempot."(lacht) Ik zat de vergaderingen voor en was altijd loyaal aan de partij. Maar goed, ik weet dus niet wie de nieuwe voorzitter wordt. Eerst werd Jan Jambon genoemd, maar dat schijnt dan weer niet te kloppen. En nu hoor je vaak dat het Ben

Weyts wordt. Goed, we zien wel. Het moge duidelijk zijn dat potentiële voorzitters niet aan de bomen groeien. Het is een aartsmoeilijke taak. Bovendien zijn wij een zeer grote partij geworden. Da's veel moeilijker te managen.' Wordt er bij de N-VA meer gelachen dan bij Amada vroeger? 'Door sommigen wel. En door sommige mensen ook niet.' Leiden de peilingen tot euforie? 'Dat mogen we zeker niet laten gebeuren. Wij mogen ons niet zot laten maken door peilingen. Wij moeten rustig blijven en het hoofd koel houden. En vooral niet verzanden in zelfgenoegzaamheid.' Bestaat dat sfeertje? 'Er zijn toch een aantal volksvertegenwoordigers die blij zijn dat ze verkozen zijn. Terwijl het echte werk dan pas begint. Maar dat heb je in elke partij met veel verkozenen. In de vorige bestuursperiode waren wij maar met zeven in het Vlaams Parlement. Maar we maakten wel het verschil. Hoe groter de partij wordt, hoe meer mensen erbij komen die niet altijd kunnen volgen.'

Er zijn natuurlijk ook heel wat mensen bijgekomen die niet de zachte opgang van de partij hebben meegemaakt. Die meteen in het parlement zitten. 'Zeer juist. En dat is niet goed. Ik heb moeten knokken voor mijn plek in het parlement. Ik ben achttien jaar eerste opvolger geweest bij de Volksunie. En bij de N-VA ben ik pas in 2004, met enig geluk, in het parlement geraakt. Nu wij het zo goed doen, is dat natuurlijk helemaal anders. En dus trek je een bepaald soort publiek aan. Als je het goed doet, komen er altijd veel vliegen op je af.' Zijn de LDD'ers, met Jean-Marie Dedecker op kop, welkom? 'Ik zou het niet weten. Het probleem stelt zich niet. En ik moet er niet over beslissen. Maar, los van LDD, weet u waar ik problemen mee heb? Met die mensen die ruzie hebben in hun partij en dan naar de volgende partij vertrekken. En als er dáár dan iets misloopt, gaan ze naar een derde partij. Dat begrijp ik niet. Maar bon, daarmee zeg ik dus niets over Jean-Marie Dedecker.' Wat hebt u in 2006 gestemd toen hij zich aandiende? 'Oh, maar op die partijraad heeft Dedecker zijn eigen ruiten ingegooid. Als je toetreedt tot een nieuwe partij, moet je niet zeggen dat je iedereen eens gaat leren hoe je met de media moet omgaan.' Hij had te veel pretentie?

'Ik wil het hier niet over Dedecker hebben. Ik zeg alleen dat ik slecht om kan met mensen die arrogant zijn. En in zijn algemeenheid stel ik wel vast dat er, toen het goed ging met de VU, héél veel verruimingskandidaten toestroomden. Maar toen het slechter begon te gaan, waren dat ook de eersten die er weer vandoor gingen. Ik ben altijd bij dezelfde partij gebleven. Ik heb ook aanbiedingen gehad, van de liberalen en van de christendemocraten, maar ik ben mijn partij altijd trouw gebleven. Ook toen ze op sterven na dood was.' U bent zoals Geert Bourgeois. 'Precies. Ik hou vol, hoe moeilijk het ook is. En dat soort mensen heb je nodig in een partij.' Dus Bourgeois mag van u minister-president worden? 'Daar doe ik geen uitspraken over. Dat creëert alleen maar onrust. Als mensen aan mij vragen of ik de volgende keer kandidaat-minister ben, antwoord ik ook niet. Iedereen weet dat ik ontgoocheld was toen ik in 2009 geen minister werd. Ik heb het daar even heel moeilijk mee gehad - ik heb die nacht tot vier uur pinten gedronken - maar uiteindelijk heb ik ingestemd met dat voorzitterschap van het Vlaams Parlement.' Wilt u dat nog eens doen? 'Nog eens voorzitter worden? Dat zou ik wel zien zitten.' Begin deze week stierf uw liberale collega André Denys. Zijn er nog genoeg parlementariërs van zijn kaliber? 'Neen. Ik heb André nog een tijdje meegemaakt in het Vlaams Parlement. Hij was een generalist, maar hij wist waar het over ging als hij over iets uitspraken deed. Dat was bij mij ook altijd het geval, maar het gebeurt vandaag te weinig. Men is veel te veel bezig met de waan van de dag.' Kun je nog een verschil maken als parlementslid? 'Zeker. Maar je moet bereid zijn om de minister die je in de gaten houdt, héél goed te volgen. Een parlementslid heeft toegang tot álle stukken van de ministerraad. Maar slechts 50 van de 124 volksvertegenwoordigers maken daar gebruik van. Dat snap ik niet. Als je het wil weten, kun je het weten. Maar dan moet je bereid zijn om te studeren op zondagavond, in plaats van naar een onnozel spelprogramma te kijken.' Bron: Joël De Ceulaer & Ruud Goossens (De Standaard)

‘Ik ben de ambassadeur van Wallonië in mijn partij’ 13 februari 2013 Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) is een groot Wallonië-liefhebber, dat is geen geheim. Hij ging, op uitnodiging van zijn ‘goede vriend’ en Waalse evenknie Patrick Dupriez (Ecolo) een dag mee

het nieuwe Wallonië verkennen. En zag dat

Wallonië Vlaanderen wel iets kan leren. ‘Ik ben in het Vlaams parlement ook voorzitter van de Commissie voor Reglement en Samenwerking _ samenwerking met de andere gemeenschappen en gewesten, ‘ vertelt Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans. Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar zijn pogingen tot toenadering met de andere regionale parlementen hebben resultaat gehad. Een aantal weken geleden vergaderden Vlaamse, Waalse en Brusselse parlementariërs over een gezamenlijke aanpak voor het beheersen van het overstromingsgevaar van de Dender en de Zenne. Deze waterstromen laten zich doorgaans weinig gelegen aan de taalgrens. Peumans trok een hele dag met Waals parlementsvoorzitter Patrick Dupriez, zijn bijna twintig jaar jongere ambtgenoot, door Wallonië, op zoek naar het nieuwe Wallonië. ‘Een heel aardige man,’ had Jan Peumans ons vooraf laten weten. ‘Een landbouwingenieur die lang in het buitenland heeft verbleven en met wie het onmiddellijk klikte. We hebben elkaar al een paar keer ontmoet, en toen kwam hij met het idee om eens een ronde van Wallonië te doen. Het bezoek begint ‘s ochtends bij de Alstom-fabriek in Marcinelle, een van de grootste werkgevers in de streek van Charleroi. Er werken ongeveer 1.100 mensen, van wie haast de helft ingenieurs. Alstom is wereldleider op het gebied van hogesnelheidstreinen. In de vestigingen in Charleroi wordt onder meer gewerkt aan succesvolle signalisatiesystemen voor treinen _ gewone treinen en hogesnelheidstreinen _ een belangrijke groeimarkt voor Alstom. Alleen het nijpend tekort aan ingenieurs staat de verdere groei van Alstom momenteel in de weg, vertelt Marcel Miller, voorzitter van Alstom Belgium. ‘Als het gaat over Charleroi, komen steeds maar de steenkoolmijnen of de staalindustrie ter sprake. Maar in het

staal werken vandaag nog maar 2000 mensen. Terwijl er in de nieuwe

toekomstgerichte industriële sectoren rondom Charleroi maar liefst 12.000 mensen tewerkgesteld zijn. Het gaat weliswaar traag, maar de streek is zich diepgaand aan het transformeren,’ aldus Marcel Miller. Peumans, onder de indruk, mag tijdens het bedrijfsbezoek de lokale televisie Télésambre te woord staan. ‘Ik ben nog commercieel directeur geweest bij de Lijn, maar dit gaat mijn petje te boven. ‘ Peumans is zonder gevolg naar Wallonië gekomen, zijn trouwe chauffeur buiten beschouwing gelaten. Net als in zijn kantoor heeft hij in zijn dienstwagen altijd klassieke muziek opstaan, de

enige muziek waarbij hij tegelijk kan werken. Gezeten in de auto, die ons naar de volgende halte in de ronde van Wallonië brengt, komt Paul Magnette ter sprake, de burgemeester van Charleroi en tevens de nieuwe partijvoorzitter van de PS. Naar aanleiding van de uitspraken van Bart De Wever _ ‘onze grote leider’ dixit Peumans _ over neutraliteit aan het Antwerpse stadsloket, wat volgens De Wever ook een verbod inhoudt op het uiten van je ‘homoseksuele obediëntie,’ zei Magnette dat de N-VA intellectueel nu wel echt de bodem had bereikt. ‘Magnette zou beter wat vaker z’n mond houden,’ vindt Peumans. ‘Dat die man zich eens met Charleroi bezighoudt, daar heeft hij werk genoeg.’ Zijn persoonlijke mening dan het zogenaamde regenboog T-shirt-incident? ‘Wat De Standaard met de uitspraken van De Wever heeft gedaan, vind ik een zogenaamde kwaliteitskrant onwaardig,’ aldus Peumans.

‘Uitgerekend de N-VA is een partij die geen enkel probleem heeft met

homoseksuelen. Natuurlijk moet De Wever uitkijken met wat hij zegt. De term obediëntie was ongelukkig gekozen. Obediëntie doet denken aan middeleeuwse kloosterorden, aan onderdanigheid aan vader abt en dies meer. Maar men heeft die uitspraken helemaal uit hun verband gerukt. Daarom verdedig ik De Wever in dezen. Hij heeft gewoon uitgelegd wat in Antwerpen al jaren officieel wordt toegepast. Het vorige college van Patrick Janssens heeft besloten dat wie aan het loket zit niet alleen geen uiterlijke tekenen van politieke of religieuze overtuigingen mag laten zien, maar bijvoorbeeld ook geen HIV-lintje mag dragen. Alles wat de neutraliteit een ambtenaar aan het loket in het gedrang zou kunnen brengen, is verboden, en dat vind ik maar goed ook.’ ‘Maar de krantenberichten zijn helemaal niet in overeenstemming met hoe de partij over homoseksualiteit denkt. Integendeel zelfs. Trouwens, een homofoob in onze partij zou door mij bij wijze van spreken worden achtervolgd.’ Wat zegt deze mediastorm over het intellectuele klimaat in Vlaanderen? En wat te denken van Bart De Wever, die een Pim Fortuyn-scenario zegt te vrezen? Peumans zucht en kijkt naar buiten: ‘Dat had hij natuurlijk niet moeten zeggen.’ Wat 2014 zal brengen, is een open vraag. Aan de klaagzangen dat er een cordon sanitaire tegen de N-VA in de maak is, doet Peumans in elk geval niet mee. Een scenario van allen tegen één? Krantenpraat. En wat zijn eigen toekomst betreft: in zijn ‘stoutste dromen’ zou hij wel willen gaan doctoreren, vertelt hij. Met name over de vraag hoe het komt dat Vlamingen, als ze ergens anders gaan wonen, zich zo snel aan hun nieuwe omgeving aanpassen en de taal van de streek leren. De volgende halte in onze ronde is Technofutur Industrie, een opleidingscentrum voor industriële knelpuntberoepen, een van de belangrijkste in zijn soort in Wallonië. Technofutur Industrie is gelegen in Gosselies, in de industriezone rondom de luchthaven van Charleroi, waar een hoge concentratie aan nieuwe bedrijven en onderzoekscentra te vinden is. Het opleidingscentrum is een samenwerkingsverband tussen de Forem, de Waalse VDAB en de industrie, en probeert tegemoet te komen aan de grote vraag naar geschoolde arbeidskrachten in de Waalse industrie en KMO’s.

Peumans is onder de indruk en neemt zich voor zijn partijgenoot Philippe Muyters, Vlaams minister van Werk, hierover aan te spreken, over dit originele samenwerkingsverband. Miskijken wij ons in Vlaanderen niet op Wallonië? Hebben we te weinig oog voor de reële tekenen van economisch herstel? ‘Er zijn in Wallonië natuurlijk een aantal structurele problemen’, reageert Peumans. ‘Maar een van de rijkste provincies in België is Waals-Brabant. Men vergeet dat wel eens. Kijk naar de farmaceutische industrie in Wallonië. Er zijn hoopvolle tekenen. Het Marshallplan werpt vruchten af. Wallonië doet het op een aantal gebieden erg goed. Deze Waalse regering, met Rudy Demotte, waarvoor ik ontzettend veel respect heb, wil echt wel vooruit met de geit. En daar ben ik blij om. Beter een goede buur dan een verre vriend, nietwaar?’ Vervolgens gaat het met de dienstwagen naar Montigny-le-Tilleul. We rijden door wat Peumans ‘het land van de 1000 terrils’ noemt, de steenbergen die herinneren aan de oude glorietijd van Charleroi, toen staal en steenkool voor economische bloei zorgden. De parlementsvoorzitter stopt erg veel tijd in zijn functie vertelt hij, terwijl het landschap langzaam van uitzicht verandert. Hij steekt met name veel energie in het leggen van contacten aan de andere kant van de taalgrens, ook al is dat in het huidige politieke klimaat niet vanzelfsprekend. ‘Ik ben een man van de dialoog. Lees ik iets over Wallonië wat ik interessant vind, dan bel of sms ik die persoon. Zo heb ik Eric Domb, de baas van het recreatiepark Paira Daiza uitgenodigd, en die komt binnenkort op bezoek. Maar niet iedereen gaat op mijn uitnodigingen in. Ik heb Jean-Claude Marcourt uitgenodigd naar aanleiding van zijn plan w. Die heeft zelfs niet gereageerd, wat ik eigenlijk best onbeleefd vind. Ik heb ook Benoît Lutgen uitgenodigd, de voorzitter van het cdH. We hadden een datum geprikt, maar Lutgen heeft kort tevoren afgezegd. Ook Françoise Dupuis, de voorzitster van het Brussels parlement heeft op het laatste moment haar kat gestuurd. Dat vind ik jammer, de liefde moet niet altijd van één kant komen. Anderen zijn hier wel op bezoek geweest. Mevrouw Marie-Dominique Simonet (cdH), de Franstalige minister van Onderwijs, Muriel Gerkens, de fractievoorzitter van Ecolo/Groen in de Kamer, gewezen Waals minister-president Robert Collignon van de PS.. . En dan is er natuurlijk mijn grote vriend Patrick Dupriez, een heel tolerante man, die mij vandaag heeft uitgenodigd. Ik ga altijd op die uitnodigingen in. Onze partij moet zich inspannen voor rechtstreekse contacten met de Franstaligen. Ik ben een groot verdediger van de dialoog van gemeenschap tot gemeenschap.’ Voor de lunch houden we halt bij het eensterrenrestaurant L’ Eveil des Sens, een van de beste restaurants uit de streek van Charleroi, met een Libanese chef die creatief omgaat met de klassieke Franse keuken. Aan tafel blijkt dat de twee parlementsvoorzitters ondanks het grote leeftijdsverschil en de taalbarrière toch ook wel wat gemeenschappelijks hebben. ‘Maar ik ben dan ook een halve groene’, zegt Peumans. ‘Hadden de Volksunie en de N-VA niet bestaan, dan zat ik bij de groenen.’ Over de toekomst van het land hebben ze het nooit, op dat gebied zijn de ideologische verschillen onoverbrugbaar groot. Over concrete samenwerking hier en nu tussen hun beider parlementen dan weer wel.

Bedoeling van dit soort initiatieven is ook om wederzijdse vooroordelen weg te nemen, legt Patrick Dupriez uit, terwijl de topgerechten in hoog tempo worden aangevoerd _ we liggen achter op het dagschema. ‘Ik heb wel eens gezegd,’ aldus Peumans, ‘ dat België een klotenland, maar wel een leuk land is. De aanwezigheid van de Waalse cultuur, die vriendelijker en toleranter is dan de Vlaamse, maakt het boeiend.’ De strijd tegen vooroordelen behoort ook tot zijn takenpakket, vindt Peumans. Hij heeft een abonnement op de Brusselse krant Le Soir, maar heeft soms een aspirientje of iets tegen maagkrampen nodig tijdens het lezen ervan. Hij heeft ze nochtans allemaal uitgenodigd voor een gesprek of een lunch, de bekende journalisten van Le Soir. Maar veel mag een en ander niet baten. De clichés over de Vlamingen en zeker over de N-VA blijven opgang maken, vindt Peumans. De Franstalige Brusselaars en de Walen klagen op hun beurt dan weer over de beeldvorming in de Vlaamse pers. Maar daar is Peumans het niet helemaal mee eens. ‘Ik vind wel dat de Vlaamse media veel te weinig aandacht besteden aan Wallonië. Maar de manier waarop de Vlaamse pers over Wallonië schrijft, is veel vriendelijker dan omgekeerd.’ ‘Ik was laatst in de Cercle de Wallonie,’ vervolgt hij. ‘Een Franstalige freelance journalist vroeg mij om een interview, dus ik contacteer die man. Weet je waarmee die begon? Met de vraag of de roots van onze partij teruggingen naar het Verdinaso. Kun je je dat voorstellen? Een oom van mij zat bij het VNV en is doodgeschoten. Ben ik daarom een aanhanger van zijn autoritaire systeem? Kom nou. (lachend nu) Ik ben na mijn middelbare school wel nog zes weken bij het communistische Amada geweest, maar ik ben daar weggelopen omdat ze daar geen humor hadden. Maar ik ben altijd een kritische figuur gebleven, ook binnen mijn eigen partij.’ Peumans zelf wil in elk geval zijn steentje bijdragen tot een betere verstandhouding met Wallonië. ‘Ik ben de ambassadeur van Wallonië in onze partij,’ zegt hij in alle ernst. Maar in die eigen partij plegen de clichés over Wallonië _ een corrupte PS-burcht, een bodemloze put _ vaak welig te tieren. Denk ook aan het Walenbashen, een geliefd tijdverdrijf zo lijkt het, van de Vlaams-nationalistische achterban op allerlei internetfora. ‘Zijn dat ook echt N-VA’ers?’ vraagt Peumans zich af. ‘Ik vind het in ieder geval heel erg als mensen zo tekeer gaan, en dat spoort zeker niet met onze partijstandpunten. Maar neem bijvoorbeeld ook de kwestie Brussel. In sommige van onze afdelingen hoor ik dat Vlaanderen Brussel maar moet afstoten. Ik vind dat de partij daar sterker tegenin moet gaan en dat de partij, het klinkt misschien wat ouderwets, via haar ledenblad meer aan volksopvoeding moet doen. ‘ De Franstalige journalist die voor ons zusterblad Le Vif L’express verslag doet van het bezoek van Jan Peumans aan Wallonië wil weten of het confederalisme van de N-VA geen rookgordijn is, waarachter de echte, separatistische agenda van de partij schuilgaat. ‘Bij mijn weten hebben ook CD&V en Open VLD het confederalisme in hun partijprogramma staan,’ antwoordt de Vlaamse

parlementsvoorzitter. ‘Bovendien: in tegenstelling tot het Vlaams Belang is onze partij vóór solidariteit met de Walen. Alleen vragen wij dat de geldstromen naar Wallonië objectief en transparant zouden zijn, en met een perspectief op beterschap. ‘ De Vlamingen zijn een van de meest solidaire volkeren ter wereld, benadrukt Peumans nog. Na de lunch verplaatst het gezelschap zich richting de citadel van Namen. Het ontvangstcomité bestaat er onder anderen uit Maxime Prévot, de jonge cdH-burgemeester van de Waalse hoofdstad, die de PS ook na de laatste gemeenteraadsverkiezingen in de oppositie heeft weten te houden. Prévot en zijn meerderheid van cdH, Ecolo en MR willen een frisse wind door de mooie, maar wat ingedommelde bourgeoisstad laten waaien. Ze willen daarvoor inzetten op moderne architectuur, stadsvernieuwing en cultuur. Zo gaat het stadsbestuur van Namen de oude slachthuizen, een gebouw uit de jaren 1930 in Bauhausstijl, tot een groot cultureel centrum verbouwen. ‘Vlaamse steden zijn doorgaans avontuurlijker en meer avantgardistisch dan Waalse steden,’ zegt Maxime Prévot in uitstekend Nederlands. De burgemeester van Namen denkt daarbij op de eerste plaats aan Gent, zegt hij. Niet meteen een N-VA burcht, maar Jan Peumans laat het niet aan zijn hart komen. Namen is ook de stad waar Hendrik Vuye, de professor grondwettelijk recht aan de Universiteit van Namen die dicht bij de N-VA staat, onder vuur is komen te liggen na een aantal boude uitspraken op de nieuwjaarsreceptie van de Vlaams Volksbeweging. Vuye zei daar dat het confederalisme desnoods tot stand kan worden gebracht buiten de Belgische grondwet om, zolang daar in het Vlaams parlement maar een democratische meerderheid voor te vinden is. De rector van de universiteit van Namen vindt dat Vuye hiermee zijn boekje te buiten is gegaan. ‘Ach wat,’ oordeelt Peumans. ‘Zijn studenten dragen hem op handen. En er gaat in het leven niets boven verdraagzaamheid. Die rector zal op de een of andere manier wel politiek gestuurd zijn.’ Vuye schreef een boekje over taal en territorialiteit dat in verschillende talen is uitgegeven. Alle buitenlandse bezoekers krijgen er van Peumans eentje mee naar huis. En ook Patrick Dupriez kreeg een exemplaar cadeau, in het Frans natuurlijk. De dag eindigt met een bezoek aan het Félicien Rops-museum, naar de beroemde Waalse schilder, in het historische centrum van Namen. ‘Hij stond bekend om zijn pornografische tekeningen’, weet Peumans, die het museum al eerder bezocht. Het Rops-museum is een provinciale instelling. De provincieraad van de provincie Namen heeft zich voorafgaand aan het hoge bezoek gebogen over heikele vraag of Peumans, Dupriez en de rest van het gezelschap het entreegeld van 3 euro moeten betalen. Na rijp beraad is de provincieraad tot het besluit gekomen dat het gezelschap gratis en voor niets het museum binnen dag. De brief met dat gewichtige besluit werd niet alleen aan Waals parlementsvoorzitter Dupriez bezorgd. Een kopie van de brief ging ook naar het bureau van het Vlaams parlement en naar parlementsvoorzitter Peumans persoonlijk. ‘Hoe gênant,’ zegt Patrick Dupriez. ‘Dat men daar werkelijk een debat aan

heeft gewijd. En de brief met dat besluit en de toelichting erbij ook nog een opsturen! Ik schaamde me dood toen ik het hoorde (lacht).’ Bron:

Han Renard (KNACK, 13 februari 2013)

Vlaams Parlement organiseert Festival van de Politiek 17 januari 2013 Op 19 en 20 oktober zet het Vlaams Parlement voor de tweede keer zijn deuren open voor het Festival van de Politiek. Doel: de kloof tussen politiek en burger dichten. Daarvoor worden de grote middelen ingezet. Iedere commissie heeft de opdracht gekregen om een eigen activiteit uit te dokteren. Enkelen deden dat al, de commissie Binnenland zal bijvoorbeeld werken rond de herdenking van de Groote Oorlog, de commissie Brussel organiseert een fietstocht langs de Vlaamse 'gangmakers' in de hoofdstad. Daarnaast zullen in het halfrond debatten en vragenuurtjes georganiseerd worden onder leiding van mediafiguren en waaraan zowel het publiek als bekende opiniemakers kunnen deelnemen, wordt er een wandeling door de politieke wijk georganiseerd en is er een praatcafé. Maar dat is niet alles, het weekend krijgt ook een ludieke inslag. In het programma wordt voorgesteld dat komiek Bert Kruismans het vragenuurtje zal opluisteren en dat twee andere stand-upcomedians commentaar leveren. Het parlement zou graag zien dat Jeroen Meus twee recepten uitdenkt voor de

gelegenheid

en

dat

media

live

uitzenden

vanop

het

evenement.

Het is maar een greep uit een uitgebreide planning. De bekende personen en mediafiguren waarvan sprake moeten nog gecontacteerd worden, dat is voor een latere fase. Wat wel al vaststaat, is dat Bruno Wyndaele een quiz zal presenteren over de kennis van Vlaanderen. Dat staat immers zo bepaald in het contract dat het Vlaams Parlement met productiehuis de Filistijnen afsloot in het kader van Het Spiegelpaleis, dat nu loopt op VRT en wordt opgenomen in het parlement. Kostenplaatje

van

het

hele

gebeuren

is 200.000

euro.

Perfect

te

verantwoorden

vindt

parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA). "De burger dichter bij de politiek brengen is een nobel doel. Daar mogen wij toch gerust activiteiten voor organiseren? We zijn bovendien al het zuinigste parlement van het land." De parlementsvoorzitter wijst er op dat het budget al gehalveerd werd. De eerste editie in 2008, die er kwam onder impuls van Peumans' voorgangster Marleen Vanderpoorten (Open Vld), kostte nog 400.000. Dat eerste Festival werd met 5.000 aanwezigen beschouwd als een succes, maar weer 400.000 euro uitgeven vonden de meeste partijen, toch wat veel van het goede in tijden van besparingen. Bron:

Ann Van den Broek (DE MORGEN, 17 januari 2013)

Historische commissie in Vlaams Parlement 15 januari 2013 Waalse en Brusselse parlementsleden komen donderdag naar het Vlaams Parlement voor een gezamenlijke commissievergadering met hun Vlaamse collega's. Een primeur. Het is de allereerste keer in de federale geschiedenis van dit land dat parlementsleden uit de drie gewesten

samen

een

officiële

commissievergadering

houden.

Ze

heeft

tot

doel

een

gemeenschappelijke plan uit te werken tegen het overstromingsgevaar van grensoverschrijdende rivieren als bijvoorbeeld de Zenne en de Dender. De bijeenkomst van de drie parlementaire delegaties - goed voor ruim 40 parlementsleden - komt niet uit de lucht vallen. Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) ijvert al langer voor een grotere samenwerking van zijn assemblee met die van Wallonië en Brussel. Donderdag is het zover. Dan zit Peumans zelf de speciale vergadering voor van de commissie voor Mobiliteit en Ruimtelijke Ordening. 'Binnen een federale staatsstructuur is samenwerking tussen parlementen niet alleen mogelijk maar ook wenselijk', meent Peumans. 'Dat geldt in het bijzonder voor een aantal beleidsdomeinen die, net als het water en de risico's op overstroming, een beleid vereisen dat geïntegreerd is en de grenzen van taal en regio overschrijdt.' In de voorbije jaren hebben het Vlaams en het Waals Parlement eigen resoluties over het waterbeheer aangenomen. En het Brussels Gewest heeft een 'regenplan'. Het is nu zaak om die teksten op elkaar af te stemmen. Volgens Peumans kan dit de start zijn van een 'vernieuwde dialoog tussen de deelstaten'. Tot nog toe bleef die beperkt tot informatie-uitwisseling en een occasioneel bezoek van de ene parlementsvoorzitter aan zijn collega aan de 'andere kant'. Nu reikt de ambitie verder. Na de overstromingen zijn er nog een pak andere dossiers denkbaar waarin de regionale parlementen kunnen samenwerken, vindt Jan Peumans. In zijn 11 juli-toespraak van vorig jaar vermeldde hij voorbeelden als de invoering van een kilometerheffing of het rekeningrijden, transregionale busverbindingen, of een betere samenwerking tussen de regionale attachés in het buitenland. In het Vlaams Parlement werd ook al een lijstje gemaakt, met daarop onder meer het elektronisch stemmen, de knelpuntberoepen of de economische ontwikkeling van de 'Brussels Metropolitan Region'. Bron:

Johan Rasking & Tom Ysebaert (DE STANDAARD, 15 januari 2013)

Nee, ik kan niets doen aan luie parlementsleden 12 januari 2013 "Nestbevuiler", was de reactie van Jan Peumans(N-VA), voorzitter van het Vlaams parlement en gemeenteraadslid in Riemst, op de uitspraken van Herman Schueremans (Open Vld). Die zei deze week dat hij wel betere dingen te doen had dan "in een commissie te zitten waar het soms is als in een café, waar degene die ergens het minst over weet, begint te praten." Meteen gingen mensen ook aan het rekenen. Hoeveel had die Schueremans de laatste jaren weer verdiend? En wat had die daarvoor gedaan? We vroegen het aan zijn ex-'baas' zelf. Kan u als voorzitter iets doen aan luie parlementsleden? "Nee. In de plenaire vergadering kan ik mensen niet individueel aanspreken. Die parlementsleden worden niet door mij beoordeeld, maar door de kiezer." Maar die kiezer heeft vaak geen idee van wat een parlementair doet. Of niet doet. "Die kan anders gewoon op onze website checken waar een parlementslid mee bezig is." Bestaat er dan geen enkele sanctie? "Jawel, als parlementsleden minder dan 80 procent van de tijd aanwezig zijn in de plenaire vergadering (één keer per week, red), dan krijgen ze minder geld. Maar goed, je hebt er ook die maar drie minuten daar zijn, hun handtekening zetten en weer vertrekken. Nee, ik noem geen namen, dat kan ik in mijn functie niet." Kan u echt niet ingrijpen? "Nee, maar ik kan wel wijzen op elementaire beleefdheid. Zo laat ik mensen die eerst een vraag stellen aan een minister en dan vervolgens naar buiten gaan, wel door iemand van het onthaal terughalen om naar dat antwoord te luisteren (glimlacht)." Houdt u de aanwezigheden bij? "Ik krijg elke week een overzicht en ik heb iets nieuws ingevoerd: afwezig zijn zonder kennisgeving. Je kan dus ook laten weten wanneer je niet naar het parlement komt. Maar je hebt er die niet de moeite nemen om dit te laten weten." Schueremans was maar 7 procent van de tijd aanwezig in de commissies. Het minst van alle parlementsleden.

"Dat is inderdaad veel te weinig. Daarom mag hij zich zeker niet uitlaten over zijn collega's die er wel zijn. Nu, hij heeft zich al geëxcuseerd voor zijn uitspraken. Ik ken hem, zijn uitspraken hebben me dan ook verbaasd." De website zewerkenvoorjou.be rekent ook uit hoeveel initiatieven parlementairen nemen. Schueremans prijkt op plaats 104 van de 124 parlementairen, maar hij is dan toch nog actiever dan Sauwens (106), Ludo Sannen (110), Sonja Claes (114), Chokri Mahassine (115), Katleen Martens (118) en Bart De Wever (122). "Je kan ook gewoon veel vragen stellen over hetzelfde en die tellen allemaal mee in dit soort berekeningen. Maar ben je een beter parlementslid omdat je veel dezelfde vragen stelt? Nee, die rangschikking is zoals Schueremans zelf zegt: kleuterachtig." Schueremans zei ook dat je geen 124 parlementsleden nodig hebt, met 80 of 90 kan het ook. "Maar hoe weet je dan of die 80 wel vaker komen?" Je bespaart dan in elk geval veel belastinggeld uit. Een parlementair krijgt 48.000 euro netto per jaar, plus een onkostenvergoeding van minimum 23.000 euro netto per jaar. "We hebben vorig jaar door Ernst&Young een onderzoek laten doen om ons loon te vergelijken met dat van parlementsleden in andere landen en met dat van soortgelijke jobs in de privé. Daaruit bleek dat de gewone parlementsleden niet te veel verdienen." Welk privé-bedrijf betaalt zijn personeel 6.000 euro netto per maand? "Je kan een parlementslid niet vergelijken met mensen die van 9 tot 17 uur werken. Een parlementslid dat zijn werk goed doet, werkt veel harder. Ze hebben ook belangrijke taken: ze moeten de regering controleren, zorgen dat er decreten zijn en die ook opvolgen." Hoeveel verdient u zelf? "Dat was tot begin vorig jaar 17.000 euro netto per maand, op mijn eigen voorstel is dat nu 30 procent of zo'n 4.000 euro per maand minder. Dat is nog veel, dat weet ik ook. Het is 1 euro meer dan het loon van minister-president Kris Peeters. Nu, die heeft ook nog een privé-kok en een appartement (lacht). We hebben ook onze pensioenregeling herzien. Je moet vanaf 2014 36 jaar parlementslid

zijn

alvorens

je

een

volledig

pensioen

uittredingsvergoeding is ook gehalveerd tot twee jaar." Wat doet u met al dat geld?

krijgt,

nu

is

dat

20

jaar.

De

"Ik

geef

een

deel

aan

allerlei

goede

doelen.

En

ik

heb

natuurlijk

vier

kinderen

en

kleinkinderen. Voor de rest moet ik ook wat aan de kant zetten voor een verkiezingscampagne en 10 procent gaat naar de partij. " Koopt u zich nu dingen die u zich vroeger niet kon veroorloven? "Nee. Ik leef eigenlijk vrij sober." Je kan die uitspraken van Schueremans ook anders zien: hij was gewoon eerlijk. "Nee, hij heeft geen recht van spreken aangezien hij zelf niet gaat. Ik heb de laatste jaren in het schepencollege van Riemst gezeten en ik was ook niet altijd aanwezig. Dus moest ik achteraf ook geen commentaar geven op zaken die toch goedgekeurd waren." En wat als u dan burgemeester van Riemst was geworden? Was dat te combineren? "Ik heb natuurlijk al 30 jaar bestuurservaring. Maar de verkiezingsuitslag was wat dat betreft duidelijk. " Er zijn anders genoeg voorzitters van parlementen die dat gecombineerd hebben. "Ja, het mag, maar ik vind niet dat dit zomaar kan. " Veel parlementairen zijn ook nog eens burgemeester. "Volgens mij kun je vanaf een bepaalde grootte van een gemeente die functie echt niet combineren. Trouwens, sinds 14 oktober zijn er ook veel parlementsleden burgemeester af. Ik kan gewoon van iemands gezicht aflezen of die nu burgemeester is of niet meer." Bent u eigenlijk tevreden met de uitslag in Riemst? Jullie zijn er maar twee zetels op vooruitgegaan. In de meeste gemeenten was het verschil met vorige keer veel, veel groter. "We hebben in Riemst wel 28 procent van de stemmen gehaald, zes stemmen meer en we hadden nog een zetel extra. Dat is bijna evenveel als de 28,7 procent in Heusden-Zolder en iets meer dan de 25,5 procent in Hasselt. We hebben dus goed gescoord." Marc Vos had wel twee keer zoveel stemmen als u. "Marc Vos is bijna voltijds burgemeester geweest. Hij heeft zes jaar in Riemst rondgelopen, ik ben de afgelopen jaren in Brussel geweest, natuurlijk voel je dat in de stemmen." Bent u boos dat u niet in de meerderheid zit? Net bij de verkiezingen waarin de N-VA zoveel won.

"Ja. Niet voor mezelf, maar voor de andere mensen in mijn partij. Zeker na 30 jaar meerderheid is het moeilijk om net nu in de oppositie te belanden. Ik ben namelijk 18 jaar schepen geweest en 12 jaar burgemeester." Wat vindt u trouwens van de rest van Limburg? Tevreden met de resultaten? "In sommige gemeenten hebben ze coalities tegen ons gevormd, in andere hebben wij dat tegen de anderen gedaan. Dat is het spel. We hebben burgemeesters in Alken, Bilzen, Heusden-Zolder, Hoeselt en Voeren. In 13 gemeenten besturen we mee. Dat is niet in verhouding met onze resultaten, maar dat is toch goed, gezien het voorakkoord tussen de andere partijen op provinciaal niveau. In de provincieraad hebben we ook 17 van de 63 mandatarissen." U hebt ook enkele gemeenten opgevolgd voor de verkiezingen. Hoe ging dat? "In Heusden-Zolder hebben ze naar mij geluisterd en daar ben ik blij om. Op een bepaald moment wilden ze daar een meerderheid vormen van maar één zetel verschil met de oppositie. Willen jullie alles waar we jarenlang aan gewerkt hebben opblazen?, heb ik hen gevraagd. In dat soort krappe meerderheiden bestaat het gevaar dat iedereen zich burgemeester waant. Ik vind ook dat mensen eerst moeten leren stappen alvorens ze kunnen lopen. Het eerste jaar moeten ze horen, zien en zwijgen. Je hebt toch een jaar of twee nodig om bestuurservaring op te doen." Bent u trouwens graag in Brussel? Uw beste jaren waren toch ongetwijfeld die van oppositieleider in de provincieraad. "Ik ben zelfs heel graag in Brussel. Met alle respect, maar een provincieraad is toch eerder een veredelde gemeenteraad. Het blijft toch een grote eer om een Vlaams parlement te leiden, dat is wat anders dan gedeputeerden interpelleren over hun betaalde hobby's." Maar u kon er wel schitteren met uw scherpte uithalen. U hebt zelfs gouverneur Houben destijds doen wenen met die Visa-affaire. Moet u nu niet continu op uw tong bijten? "Natuurlijk moet ik op mijn tong bijten, maar ik amuseer me wel geweldig. Ik heb destijds trouwens niet zomaar continu de krant gehaald. Ik studeer hard op mijn dossiers." Wat vindt u eigenlijk van de idolatrie rond Bart De Wever. Op de nieuwjaarsreceptie was het drie kwartier aanschuiven om even met hem op de foto te staan. "Bart werd daar inderdaad aanzien als een filmster. Hij is dan ook een fenomeen. Hij is zeer intelligent en heeft een geweldig inzicht." Hij wordt nu burgemeester van Antwerpen en zal dus minder tijd hebben voor de partij. Hoe zal dat gaan?

"Dat moet je aan hem vragen, maar ik stel vast dat hij nog altijd bij de voornaamste parijvergaderingen aanwezig is." Wie gaat hem opvolgen als partijvoorzitter? Bent u kandidaat? "Nee, ik ben veel te oud." Wat vond u trouwens van de speech van de koning. Ging die wel over jullie? "Over wie anders? Over Groen misschien? De koning had die verwijzing naar de jaren dertig echt niet moeten maken. Zeker niet als hij naar zijn eigen vader kijkt." Gaat u dit jaar naar de ontvangst voor de gestelde lichamen bij de koning? "Nee." Hoe legt u dat dan uit? "Heel simpel. Je krijgt je uitnodiging op zo'n handgeschept papiertje en daar vul je niet aanwezig in. Geen uitleg. Ik kom wel bij de koning op audiëntie. Daar krijg ik dan elk jaar dezelfde vragen. Nu, ik vind de koning een sympathiek man, maar ik ben een republikein. Ik ben pas nog naar een begrafenis geweest van een collega waarop ook een vertegenwoordiger van de koning aanwezig was. Die komt dan als laatste aan en is als eerste weg, want zo wil het protocol dat. Hij gaat daar zitten met een groot zwaard. Kom zeg, laten we daar mee stoppen." Maar hebben N-VA'ers tegenwoordig geen geweldig lange tenen? Jullie storen jullie wel overal aan. "Hoe kom je daar bij? We hebben toch een geweldige verkiezingsuitslag. We zitten in heel Vlaanderen in 1 op 3 gemeenten in de meerderheid, we hebben 59 burgemeesters, 120 provincieraadsleden en 1.600 gemeenteraadsleden. Wie had dat ooit gedacht in 2006." Bron:

Liliana Casagrande (HET BELANG VAN LIMBURG, 12 januari 2013)

Waarom is Freddy Thielemans nooit aanwezig op de 11-juliviering? 9 januari 2013 Elke week legt Knack aan iemand vragen van lezers voor. Freddy Thielemans, burgemeester van Brussel, krijgt een vraag van Jan Peumans, voorzitter van het Vlaams Parlement. Waarom bent u nooit aanwezig op het feest van de Vlaamse Gemeenschap in uw eigen stadhuis, maar wel op het feest van de Communauté Française (waar ik overigens ook altijd aanwezig ben)? Thielemans: Ik ben daar wel al aanwezig geweest. Het probleem is dat ik de laatste jaren in die periode meestal voor een paar weken op vakantie ben. Anderzijds wil ik op die dag aan mijn Nederlandstalige schepenen de kans bieden om het woord te voeren en de Vlaamse gemeenschap te ontvangen. In elk geval ben ik ervan overtuigd dat we op het stadhuis alle gemeenschappen moeten blijven uitnodigen. Ik heb er ook altijd voor gezorgd dat het feest op 11 juli op de Grote Markt kon plaatshebben. Bron:

Jan Peumans (KNACK, 9 januari 2013)

Legitimiteit 30 november 2012 Er is een wrange gelijkenis tussen de Arco-waarborg en de uittredingsvergoedingen van politici. In beide gevallen stellen politici hun legitimiteit ter discussie. De val van Dexia veroorzaakt schokgolven die blijven inbeuken op de aandeelhouders van de gevallen bank. Eerder deze week stelde de auditeur van de Raad van State de waarborg die de regering gaf aan de aandeelhouders van Dexia-vennoot Arco ter discussie. Gisteren kwam Francis Vermeiren, de gewezen voorzitter van de Gemeentelijke Holding, onder vuur nadat opgerakeld werd dat hij in 2009 het Vlaams Parlement had verlaten met een vertrekpremie van meer dan een half miljoen euro. Beide dossiers zijn bijzonder onverkwikkelijk omdat het zelfs niet gaat om de vraag of het ACW of ex-parlementairen het geld nuttig hebben besteed. Uiteraard is die vraag belangrijk. Maar hier gaat het om veel meer dan dat. Zowel bij Arco als bij de vergoeding van politici speelt namelijk de legitimiteitsvraag: wie heeft het recht om het recht te bepalen? Het officiële antwoord is het parlement, dat groen licht moet geven voor begrotingen en uitgaven. Maar de facto is het antwoord: de partijen van de meerderheid. Zij bevolken de meerderheid van het parlement en de volledige regering. Zij beslissen. En dus is het problematisch als ze over zichzelf beslissen. Daarom gaat het niet op dat minister van Financiën Steven Vanackere in de Arco-zaak zegt dat hij als lid van de regering niets anders kan doen dan de wetten van het parlement uitvoeren. Hij neemt samen met minister-president Kris Peeters en partijvoorzitter Wouter Beke de drie belangrijkste posities in bij de regeringspartij CD&V. Dat maakt van hem meer dan een loutere uitvoerder van een parlement waarmee hij niets te maken zou hebben. En daarom is het problematisch dat de regering uitgerekend in dat dossier zich niet terughoudend opstelt. Integendeel: ze beslist de aandeelhouders van de met één regeringspartij verbonden vennootschap te vergoeden, terwijl dat voor anderen niet het geval is. In het Arco-dossier komt de waarborg neer op een brandverzekering waarvoor nooit premies zijn betaald, die is afgesloten op het moment dat het gebouw al in brand stond én zonder dat anderen wier huis in brand stond dezelfde brandverzekering kregen. Hetzelfde geldt voor de vertrekvergoedingen aan parlementairen. We hebben goede politici nodig en ze mogen voor hun werk goed vergoed worden. Daar hoort een pensioen

bij

dat

afscheidsvergoeding

in

verhouding

moet

krijgen

mag als

staan hij

op

tot

dat

pensioen

loon. gaat,

Maar tart

waarom elke

iemand

verbeelding.

een De

vertrekvergoeding voor parlementairen is daarom verworden tot een soort test van de morele integriteit. Mensen als Sven Gatz (Open VLD), Frank Vandenbroucke (sp.a) en Marleen Temmerman (sp.a) deden er afstand van. Ze gaven het correcte signaal: als politici ook moreel gezag willen uitstralen, moeten ze minstens proberen die 'moral high ground' in te nemen. Dat is wat Jan Peumans (N-VA), die vrijwillig zijn loon verminderde, begrijpt. En dat is wat het ACW in de Arco-zaak en degenen die de hervorming van de parlementaire afscheidsvergoedingen afremmen, niet begrepen hebben. Bron:

Bart Haeck (DE TIJD, 30 november 2012)

Limburgse expats op de bres voor hun provincie 22 november 2012 Vrijdag 23 november 2012 wordt De Eenhoorn boven de doopvont gehouden. Het wordt een netwerk/denktank van geboren of getogen Limburgers die buiten de provincie in topfuncties actief zijn. Bedoeling is om op een informele manier acties te ondernemen voor de verdere ontwikkeling van Limburg. Initiatiefnemers zijn Dirk Haesevoets (ex-De Tijd, The House of Trust) en Jan Van Lindt (onder meer Alken-Maes, Sara Lee, Roularta). Zij hebben ondertussen zo'n 25 Limburgers gevonden die De Eenhoorn actief willen steunen. Een paar namen: Marleen Vaesen, Caroline Ven, André Bergen, Fons Leroy, Jean Biesmans en Stefan Odeurs. "De Eenhoorn staat voor nobelheid, sterkte, strijdlust en dapperheid", legt Haesevoets de keuze van de naam uit. "Het netwerk wil Limburgers die topprestaties afleveren in hun professioneel domein (kunst, media, bedrijfsleven, politiek, administratie) samenbrengen rond thema's die Limburg aanbelangen." Gastheer van dienst op de stichtingsvergadering is Jan Peumans, voorzitter van het Vlaams Parlement. Bron:

(HET BELANG VAN LIMBURG, 20 november 2012)

Bruno Wyndaele quizt in het Vlaams parlement 22 november 2012 Bruno Wyndaele mag zijn nieuwe quiz presenteren vanuit het Vlaams Parlement. Het Parlement is de ideale locatie voor een quiz over de eigenheid van de Vlamingen, vindt ook parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA): 'Ik ben altijd terughoudend als het gaat om spelletjes omdat je op tv veel flauwekul ziet. Maar een programma over de Vlaming in al zijn geuren en kleuren past goed in dit halfrond.' 'W ij zijn een democratisch verkozen instelling die zes miljoen Vlamingen vertegenwoordigt, en zo'n quiz op tv werkt drempelverlagend. Het parlement is een heel gewoon gebouw waar iedereen welkom is. Dat mogen we gerust laten zien. Elk jaar hebben we duizenden bezoekers en organiseren

we

hier

talloze

evenementen.

Dit

programma

krijgt

mijn

volledige

steun',

zegt Peumans. Bruno Wyndaele presenteert de quiz samen met Sam De Bruyn van Studio Brussel. De quiz is ten vroegste in de lente van 2013 op Eén te zien. Bron:

Tom De Leur (HET NIEUWSBLAD, 20 november 2012)

We zetten beter in op de groei van lokale KMO's 12 november 2012 Duizenden mensen stapten op zondag 11 november mee in de Mars van de Toekomst, die Limburg na de sluiting van Ford Genk weer economische perspectieven moet geven. Het werd een serene opkomst. 'De mars voor de toekomst' lijkt in niets op een doorsnee vakbondsmanifestatie. De gelatenheid is groot. "We zijn hier uit solidariteit", vertelt Fabian Hogenberg. Hij werkt iets verderop, bij radiatorenbedrijf VASCO, en komt samen met vrouw en kinderen de arbeiders van Ford Genk een hart onder de riem steken. Op meer hoopt hij niet. "Ford Genk is een gezonken schip. Maar betekent dat daarom dat we niets meer moeten doen? Door hier mee te stappen laten we weten dat we het niet eens zijn met de gang van zaken. Het is misschien niet veel, maar wel beter dan niets." Een signaal geven. Daar is het manifestanten en organisatoren om te doen. En die missie is geslaagd, klinkt het bij de bonden, die samen met de stad Genk en de provincie Limburg voor de mars opriepen. "Opnieuw een bedrijf van de omvang van Ford naar Limburg lokken, lukt niet meer", zegt Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans, die ook deelnam. "Dan zetten we beter in op de groei van lokale kmo's. Bedrijven die niet afhankelijk zijn van grote multinationals die met één pennentrek over de toekomst van duizenden arbeiders beslissen." Bron:

Pieter Dumon (DE MORGEN, 12 november 2012)

Overwinnaars zet je niet aan de kant 17 oktober 2012 Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) ziet bij de traditionele partijen afspraken om de N-VA uit lokale meerderheden weg te houden. 'Dat zal hen nog zuur opbreken.' Van 1994 tot 2006 was hij al burgemeester van Riemst, maar een nieuwe gooi van Vlaams Parlementsvoorzitter JanPeumans (N-VA) naar het hoogste politieke ambt in zijn gemeente is mislukt. De N-VA boekte er twee zetels winst. Dat deed ook de CD&V van aftredend burgemeester Mark Vos. Hij heeft nu een volstrekte meerderheid in Riemst en nodigt Peumans niet meer uit om mee te doen. 'Na dertig jaar verdwijn ik uit het bestuurscollege. Dat is jammer, maar vanuit de oppositie zal de N-VA zich ook roeren', aldus Peumans. De lokale verankering die de N-VA met de gemeenteraadsverkiezingen beoogde, is geslaagd? Het beeld is wisselend. In de ene gemeente halen we 15 procent, in de andere het dubbele. Maar in het algemeen is de lokale verankering van de N-VA fantastisch geslaagd. In Limburg heeft de CD&V toch meer dan behoorlijk standgehouden, en zeker in de gemeenten waar ze al de burgemeester had? Dat is juist, maar een partij met een burgemeester op de lijst heeft altijd een bonus. Dat heeft niet alleen in Limburg geloond voor CD&V. Ook in West-Vlaanderen en de Antwerpse Kempen blijft ze nog goed overeind. Maar dat zijn van oudsher de regio's die politiek achterlopen op de rest. Groen heeft dat ook ervaren. In de aanloop naar de verkiezingen zei u blij te zijn met 25 N-VA-burgemeesters. Of we dat aantal bereiken , weet ik niet. Ik merk dat er veel coalities tegen de N-VA op de been gebracht worden. In de Limburgse provincieraad bijvoorbeeld hebben we de tweede grootste fractie, maar toch zal de deputatie met de drie traditionele partijen doorgaan. Hetzelfde in Hasselt: ook daar is de N-VA met lijsttrekker Steven Vandeput de tweede partij geworden. Terwijl de helft van de Hasseltse CD&V liever met de N-VA scheep zou gaan, is CD&V-lijsttrekker Ivo Belet bij Hilde Claes (SP.A) op de schoot gekropen om een coalitie te vormen. In Antwerpen verslaat Bart De Wever zijn opponent Patrick Janssens (SP.A). In de rest van de provincie Antwerpen doet de N-VA het ook heel goed. De strategie van onze voorzitter om ook lokaal een vuist te maken tegen de regering-Di Rupo en om een nationaal thema lokaal te vertalen, heeft een ongelooflijk resultaat opgeleverd. De N-VA heeft zo van alle partijen zetels afgepakt en allicht het meest van Vlaams Belang en Open VLD. Dat

de liberalen er in Antwerpen met minister van Justitie Annemie Turtelboom nauwelijks aan te pas komen, is veelzeggend. Uw partijvoorzitter heeft meteen een doorstart naar 2014 gemaakt met een voorstel om gesprekken over een confederaal model voor ons land te starten. De andere partijen aan Vlaamse en Franstalige kant hebben daar geen zin in. Ik had niet anders verwacht. Net daarom is het een extra stommiteit van de traditionele partijen om de N-VA overal in de oppositie te duwen. Dat gaat hen bij de parlementsverkiezingen in 2014 zuur opbreken. Overwinnaars zet je niet aan de kant. De N-VA wil af van de provincies. Maar uw partij heeft nu in drie van de vijf Vlaamse provincieraden de grootste fractie. In Limburg en West-Vlaanderen moet de N-V A alleen CD&V laten voorgaan. Scheept dat uw partij niet met een contradictie op? Ja. Bij de interne Vlaamse staatshervorming heeft onze minister Geert Bourgeois over de rol van de provincies een compromis moeten sluiten met CD&V en SP.A. Die stonden op de rem. Anders zou de ontmanteling van de provincies ingrijpender geweest zijn. In plaats daarvan is de uitkomst een half ei geworden Bron:

Patrick Martens (KNACK, 17 oktober 2012)

Campagne geen excuus om parlementair mandaat te verwaarlozen 27 september 2012 69 Vlaamse parlementsleden trekken de lijst in hun gemeente en hebben de volgende weken dus weinig of geen tijd voor hun parlementair mandaat. 'De campagne mag geen excuus of alibi zijn om uw parlementair mandaat, dat een voltijds mandaat is, te verwaarlozen.' Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans(N-VA) sprak het halfrond streng toe bij de opening van het Vlaamse politieke jaar. Peumans wil niet dat het parlement op waakvlam gaat omdat er gemeenteraadsverkiezingen aankomen. Het is nog maar de vraag of de boodschap goed is doorgedrongen. De gemeenteraadsverkiezingen zijn voor veel parlementsleden de belangrijkste stembusgang van allemaal. Velen van hen hebben hun politieke basis in hun gemeente en bekleden er een mandaat. Niet voor niets krijgt het Vlaams Parlement soms het verwijt een veredelde gemeenteraad te zijn. En daarvoor moet Brussel al eens wijken. Het klopt nochtans dat ditmaal meer Vlaamse parlementsleden de gemeenteraadsverkiezingen aan zich voorbij laten gaan. Het zijn er veertien, tien meer dan zes jaar geleden. Dat heeft te maken met de partijen in crisis in het Vlaams Parlement. Enkele Vlaams Belang-parlementsleden zijn in onmin geraakt met hun partij en hebben nu als onafhankelijke zitting, LDD neemt met erg beperkte ambities deel. Omgekeerd gaat toch meer dan de helft van de Vlaamse parlementsleden als lijsttrekker naar de komende verkiezingen. 69 parlementsleden staan bovenaan de lijst van hun partij, velen van hen zijn trouwens ook aftredende burgemeesters. Daarnaast zijn er nog eens elf parlementsleden die op de tweede of derde plaats staan. Dat betekent dat ze de komende weken wel wat anders aan het hoofd zullen hebben. Onder hen is trouwens Peumans zelf, lijsttrekker voor de N-VA in Riemst, maar die verzekert dat hij de hele tijd in het Vlaams Parlement aanwezig zal blijven. Waarschijnlijk is hij een uitzondering. Het grote engagement van de parlementsvoorzitter voor zijn assemblee heeft overigens een keerzijde. Open VLD klaagt in Riemst dat hij zestig procent van de tijd afwezig was in het schepencollege. Bij de lokale verkiezingen van 2006 en 2000 sloot het Vlaams Parlement tijdelijk de deuren om de parlementsleden de kans te geven campagne te voeren. Maar daar is zoveel kritiek op gekomen dat Peumans vastbesloten is om de plenaire vergadering op woensdag ditmaal wel te laten doorgaan.

Ongetwijfeld gaat de activiteit toch op een laag pitje, al is het politieke jaar officieel wel op gang geschoten met de Septemberverklaring van Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V). Dat was vorige week al te merken in enkele commissievergaderingen, waarop minder parlementsleden opdaagden dan anders. Tijdens het debat over de Septemberverklaring was amper de helft van de parlementsleden aanwezig. Naar schatting een derde van de lijsttrekkers uit het parlement had de weg naar de plenaire zitting gevonden. Bron:

Wim Winckelmans (DE STANDAARD, 27 september 2012)

Ik dacht: Niet doen, Jan, of ik ga huilen. 25 september 2012 Tranen van ontroering, gisteren bij Vlaams Parlementslid Patricia De Waele (LDD) bij aanvang van de openingszitting van het nieuwe parlementaire jaar. Ze had zich voorgenomen om er niet te veel poespas rond te maken, rond haar terugkeer in het parlement

na een jaar afwezigheid

wegens borstkanker. Maar toen

parlementsvoorzitter

Jan Peumans haar welkom heette en alle collega's voor haar applaudisseerden, werd het haar even te veel. "Ik ben hier niet goed in. Ik dacht: 'Niet doen, Jan, of ik ga huilen.' Maar het heeft deugd gedaan." Patricia De Waele (52) was ooit waarnemend burgemeester van het Oost-Vlaamse Evergem voor de liberalen, maar raakte in onmin met voorzitter Bart Somers en stapte in 2009 over naar de partij van Jean-Marie Dedecker. Bron:

(HET LAATSTE NIEUWS, 25 september 2012)

Personeel Senaat niet erg gegeerd 6 september 2012 De Belgische Senaat heeft 374 personeelsleden. De meesten zijn vastbenoemd en kunnen dus niet zomaar worden ontslagen. Na de staatshervorming staan nog maar acht vergaderingen per jaar gepland in het rode halfrond. Wat met het overbodige personeel? 12 juli 2012. De Senaat loopt vol voor een stemming over de zesde staatshervorming. In het midden van de zaal zitten drie personeelsleden. Twee zitten achter een pc, een andere knabbelt op een balpen. Druk hebben ze het niet echt. Veel stemgerechtigden rondom hen vragen zich zelfs al een tijd af wat ze daar precies doen. Op de vraag wat hun functie is, antwoordt een zetelend partijvoorzitter, via sms: "Dat heb ik ook aan veel mensen gevraagd. De Senaat zal verdwijnen en dit raadsel met zich meenemen."Die afschaffing, of toch zeker inkrimping van het halfrond met de rode pluchen zetels, is een onderdeel van de zesde staatshervorming die op dat moment rondom die drie mensen werd goedgekeurd. Pijnlijk. De Senaat is straks, vanaf 2014 als alles goed gaat, geen permanente vergadering meer. Meer dan een achttal vergaderingen per jaar zullen er niet meer plaatsvinden. Dan is het lastig om een personeelsarsenaal van 374 werkkrachten te verantwoorden. Daarbij horen naast bodes en kuisvrouwen ook commissiesecretarissen, vertalers, IT-ers enzovoort. De meesten onder hen zijn statutair benoemd. Dat betekent onder meer dat ze pas kunnen worden ontslagen als ze een zware beroepsfout zouden maken. Bovendien zijn ze naar verluidt vastbenoemd in hun functie. Een schoonmaakster kan dus niet van de ene dag op de andere verplicht worden om in de keuken te werken. Meer flexibiliteit Senaatsvoorzitter Sabine De Bethune (CD&V) deed enkele maanden geleden een voorstel aan de zeven parlementsvoorzitters die ons land telt. Wat een 'variapunt' was op de vergadering eindigde in een discussie. "De Senaat heeft geprobeerd om ons personeel op te dringen", zegt Henk Cuypers, kabinetschef van Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA). Voor het Vlaams Parlement alleen al ging het om 70 tot 90 krachten. "Dat is ter sprake gekomen", bevestigt de ondervoorzitter van het Brussels Parlement, Walter Vandenbossche (CD&V), maar zijn partijgenote ontkent. "Ik heb meer flexibiliteit voorgesteld, waardoor personeel tijdens de loopbaan in verschillende parlementen kan werken", beweert De Bethune. De vertegenwoordigers van de verschillende parlementen raakten het blijkbaar niet eens. "Wij kunnen het personeel niet overnemen, en de andere parlementen ook niet", zegt Cuypers. Om diverse redenen. Het Brussels Parlement bijvoorbeeld ziet wel opportuniteiten in de competenties van het personeel van de Senaat, maar daar heerst net als in andere parlementen nu eenmaal maar één mantra: besparen. Het Vlaams Parlement zag om dezelfde reden een massale toevloed van personeelsleden niet zitten. Daar gaan ze er immers prat op dat ze het met veel minder kunnen doen. Cuypers: "Er zijn om en bij de 374 personeelsleden in de senaat, voor 71 senatoren. Omgerekend: vijf medewerkers per senator. Terwijl het Vlaams Parlement slechts 240 personeelsleden - dus voor elk parlementslid twee personeelsleden - heeft. De Kamer en Senaat doen het nog zoals in de 19de eeuw. Wij

hebben een modern personeelsbeleid en we willen dat ook zo houden." Bij het Waals Parlement willen ze publiek geen uitspraken doen over de hele kwestie. Ze verwijzen naar een protocolakkoord dat nog deze maand definitief zal worden goedgekeurd door alle parlementen. De voorzitters bereikten er voor het zomerreces een principeakkoord over. Het protocol, dat deze krant kon inkijken, voorziet dat elke assemblee die een vacature heeft, dat ook laat weten aan de Senaat. "De beoordeling van de kandidaten komt vervolgens toe aan de assemblee waar de vacature bestaat", zo staat er. Mocht na de proefperiode bij de nieuwe werkgever de kandidaat een onvoldoende krijgen, verbindt de Senaat er zich toe om de ambtenaar terug te nemen. En als die ambtenaar minder zou verdienen, dan past de Senaat het verschil ook nog eens bij. Natuurlijke afvloeiing Of de Senaat met dit akkoord een oplossing vindt voor het overschot aan personeel is maar zeer de vraag. Door de besparingen is men bij de verschillende assemblees de komende jaren niet van plan om veel aanwervingen te doen. "Er komen bevoegd-heden over, maar dan nog hebben wij volgens mij maar een beperkt aantal bijkomende personeelsleden nodig tegen 2014", schat Cuypers. "We gaan niet inkrimpen, maar we gaan nu ook niet veel mensen bijnemen", zegt Vandenbossche van het Brussels parlement. Bovendien zijn er bepaalde jobs, die ze in die parlementen niet eens kunnen aanbieden. Zo is de schoonmaak van het Vlaams en Brussels parlement uitbesteed aan een privébedrijf. "Hetzelfde geldt voor de IT-ondersteuning. En veel tolken hebben we hier niet nodig in het Vlaams parlement", zegt Cuypers. De natuurlijke afvloeiing verloopt veel te traag. Tegen 2019 zou de Senaat nog altijd 180 personeelsleden tellen, mochten er alleen mensen verdwijnen omdat ze de pensioenleeftijd hebben bereikt. "Wat zeer raar is, is dat de Senaat de afgelopen jaren nog heeft aangeworven terwijl ze daar toch goed wisten dat er een verandering zat aan te komen", zegt Cuypers. De Bethune wijst er op dat een aanwervingsstop is afgekondigd eind vorig jaar, toen zij in dienst kwam. Maar dat lost volgens sommigen het probleem niet op, integendeel. "Volgens mij gaan ze in de Senaat mensen moeten thuislaten en uitbetalen tot hun pensioen", meent Vandenbossche. "Nee nee", zweert De Bethune, die nog niet kan zeggen hoeveel personeel er zal nodig zijn in de 'nieuwe' Senaat. "We hebben twee jaar om een professioneel perspectief te bieden aan iedereen hier", zegt ze. "U mag mij daar midden 2014 op afrekenen." Bron:

Kristof Windels (DE MORGEN, 6 september 2012)

Tweet Verstrepen is deontologisch onverantwoord 29 augustus 2012 Vlaams

parlementslid

Jurgen

Verstrepen

moet

zich

binnenkort

bij

de

politie

verantwoorden voor de uitspraak die hij op de microblogsite Twitter deed over de vrijlating van Michelle Martin. Hij suggereerde een huurmoordenaar in te schakelen om de ex-vrouw van Dutroux om het leven te brengen. De tweet lokte meteen wenkbrauwgefrons uit op de microblogsite, waarop parlementslid Verstrepen nog even doorging. 'Voor weinig geld opgeruimd, veel goedkoper dan een klooster bewaken', klonk het even later. Om te vervolgen: 'Bij nader inzien, Albanezen zijn te duur tegenwoordig, een drugsverslaafde junkie doet het voor minder.'' Vlaams parlementsvoorzitter JanPeumans (N-VA) noemt de tweet van Verstrepen deontologisch onverantwoord. Toch zal Peumans Verstrepen niet tot de orde roepen. Dat is volgens hem de taak van de rechterlijke macht. Het parket van Antwerpen heeft de politie inmiddels opgedragen om een proces-verbaal op te stellen wegens de strafbare bedreigingen die Verstrepen deed aan had adres van Michelle Martin. De sinds enkele maanden partijloze Verstrepen tweete dinsdagavond 'Niet zeveren, als we samenleggen (public funding) dan kunnen we toch een Albanees vinden én betalen die #MichèleMartin (sic) neerlegt. kandidaten?' Verstrepen stelt dat hij met zijn oproep om een Albanese huurmoordenaar in te huren om Michelle Martin 'neer te leggen' enkel een discussie heeft willen losweken. 'Ik aanvaard de rechtstaat zoals ze is, maar de reacties op mijn tweet tonen duidelijk aan dat er iets fout zit in het systeem', stelde Verstrepen in De Ochtend op Radio 1. Verstrepen zegt begrip te hebben voor een deel van de volkswoede, maar vindt dat de discussie ten gronde gevoerd moet worden over de eventuele herinvoering van de doodstraf - waar hij geen voorstander van is - en over de vervroegde vrijlating. 'Ik ben niet zo gek om op te roepen om echt een huurmoordenaar in te huren. Ik wil mezelf niet buiten de wet stellen', aldus het Vlaams parlementslid nog Bron:

(DE TIJD, 29 augustus 2012)

Laatste zomerse IJzerbedevaart einde van een tijdperk 27 augustus 2012 N-VA'er Jan Peumans tekende present als parlementsvoorzitter, maar voorts deed slechts een handvol politici - onder wie CD&V'er Michel Doomst en N-VA-fractieleider Kris Van Dijck - nog de moeite om naar Diksmuide af te reizen. Als kind geraakte Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans(N-VA) soms het terrein niet op, toen het zwart zag van het volk. Zondagkon je voor de poort parkeren. Het zegt alles over wat er met de ooit zo roemrijke IJzerbedevaart is gebeurd: een uitgeleefd huis, maar niemand die het durfde herschilderen. De IJzerbedevaart is dood, lang leve de IJzerbedevaart. Zie daar de samenvatting van de boodschap die voorzitter Paul De Belder van het IJzerbedevaartcomité, bracht. Want het mocht dan wel de de laatste keer zijn dat er op de laatste zondag van augustus verzamelen geblazen werd in Diksmuide, dit is niet het einde, verzekerde hij uitentreuren. Meer zelfs: "Dit is een nieuwe start. Afspraak op maandag 11 november 2013 voor de 86ste IJzerbedevaart en meteen ook al op donderdag 11 november 2027 voor de 100ste verjaardag!" Strijdvaardig? Jazeker. Maar toch klinkt die voorspelling ook een beetje wrang. Want de IJzerbedevaart is al lang niet meer wat ze geweest is. Daarvoor moest je maar om je heen kijken, op de extreem dunbevolkte weide. Ook veelzeggend: de organisatie riep het slechte weer niet eens in als excuus. "Ik herinner me nog dat we als kind naar hier kwamen. Met de trein, om 5 uur 's ochtends vertrekken in Tongeren, om dan hier te komen en het terrein amper op te geraken", vertelt Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) met zichtbaar plezier. Hij was een van de nauwelijks duizend aanwezigen. "Het zag hier zwart van het volk toen. En nu, nu kun je je auto gewoonweg knal voor de poort parkeren. Ach ja, zo'n bedevaart, dat is passé, niet?" De jaren waar Peumans over spreekt was de glorietijd van de IJzerbedevaart. Een heuse massamanifestatie was het decennialang. 40.000 sympathisanten kwamen jaarlijks van heinde en verre naar de IJzertoren onder het motto 'Nooit Meer Oorlog, Zelfbestuur en Godsvrede', wat in een recenter stadium hertaald werd naar het meer eigentijdse 'Vrede, Vrijheid en Verdraagzaamheid'. Was de IJzerbedevaart in 1924 opgericht om de Vlaamse slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog te herdenken, werd later de nadruk heel sterk gelegd op de Vlaamse ontvoogding. De IJzerbedevaart kreeg een sterk politiek karakter, maar ook een scherp kantje. De weide was meermaals het decor voor rellen. In de jaren tachtig, toen neonazi's van over heel Europa afzakten naar het evenement; in 1996 toen Vlaams Blokaanhangers het podium bestormden omdat de IJzerbedevaart te links geworden was. Resultaat: een definitieve scheuring. De extreem rechtse vleugel stuurde in het vervolg zijn kat en richtte enkele jaren later zijn eigen IJzerwake op. Sindsdien is de ster van de IJzerbedevaart tanende. Gestreden, geleden

Neem nu de nationale politici, die liepen elkaar bij momenten voor de voeten in Diksmuide, tegenwoordig is het zoeken met een vergrootglas. Gisteren waren ze zelfs exact op de vingers van één hand te tellen: Peumans, N-VA-fractievoorzitter Kris Van Dijck, zijn fractieleden Lieven Dehandschutter

en

Lies

Jans,

en

CD&V'er

en

B-H-V-strijder

Michel

Doomst.

Nationale

partijvoorzitters zijn er al jaren niet meer gespot, zelfs Bart De Wever (N-VA), laat de manifestatie aan zich voorbijgaan. Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V), oud-Spiritist Bert Anciaux (sp.a) en Willem-Frederik Schiltz (Open Vld), zoon van ex-Volksunie-boegbeeld Hugo Schiltz, eveneens. "De tijd van 'Leuven Vlaams' en van de verdrukte Vlaming ligt al lang achter de rug, ik heb nooit moeten knokken om Nederlands te spreken en de IJzerbedevaart heeft haar rol in de klassieke ontvoogdingsstrijd verloren", vatte Schiltz junior zijn motivering onlangs samen in deze krant. Maar vreemd toch dat de exponent bij uitstek van de Vlaamse Beweging nagenoeg ter ziele gaat, net nu de Vlaamse gedachte een gigantische opflakkering lijkt te kennen. De blik van voorzitter De Belder verstrakt. "Wie zegt dat er een opflakkering is? Omdat de N-VA zo goed scoort? De geschiedenis zal moeten uitwijzen of flamingantisme of andere motieven daarvan aan de basis liggen." Nee, de reden voor de afgekalfde belangstelling moet elders gezocht worden, zegt hij. "Vroeger was dit een strijdmeeting, daar komt logischerwijze veel meer volk op af. Stel dat er straks bijvoorbeeld geraakt wordt aan de index, denkt u niet dat de 1 mei-opkomst dan exponentieel zal groeien? Maar nu is dit al lang geen strijdmeeting meer. Niet omdat de strijd helemaal gestreden is, maar de situatie is wel drastisch veranderd. We hebben tegenwoordig te maken met een volledig andere constellatie. Er is een Vlaamse regering en een Vlaams parlement, bijvoorbeeld. Daar hebben vele generaties voor gestreden en geleden." Ivo Coninx uit Genk snuift veelbetekenend. "En dat hij massaal veel subsidies ontvangt van dat Vlaams parlement, dat zegt hij er niet bij zeker?" Coninx is nationaal-secretaris van VOS, de vereniging voor oud-strijders (tegenwoordig Vlaamse Vredesvereniging genaamd) die sinds het prille begin mee de schouders zette onder de organisatie van de bedevaart. "Ze zoeken het zelf. Het IJzerbedevaartcomité heeft op veel te veel tenen getrapt, het is hun eigen schuld dat er geen volk meer komt." Welke tenen dat zijn, is nogal duidelijk voor Coninx. "Die van de Vlamingen natuurlijk. Pas op, voor VOS is het vredesaspect natuurlijk van heel groot belang. Maar ik ben wel heel zeker dat velen wegblijven omdat de organisatie de Vlaamse zaak naar de achtergrond verwezen heeft." Een wel vaker gehoorde kritiek. Uit wiens hand men eet, diens woord men spreekt, die gedachte. Of hij volgend jaar nog komt? "Neen. Op 11 november heb ik, zoals zoveel anderen hier, lokale verplichtingen. Misschien kom ik wel op een ander moment op het jaar." Coninx is niet de enige op de weide voor wie de laatste zomereditie wellicht ook de laatste IJzerbedevaart is. "Tja, ik weet niet of we nog terugkomen. " Guido Heeman uit Kemzeke kijkt zijn dorpsgenoot Erik Geeraert aan. "We komen altijd met de fiets, namelijk. Ik nu al 32 jaar. Met de auto dan? Neen, dat is niet hetzelfde." Nochtans, de Vlaamse zaak ligt Heeman en Geeraert zeer na aan het hart. "Ze zich laten ringeloren, de Vlamingen", zo windt de 72-jarige Geeraert zich stevig op. "Guy Spitaels, hij is nu dood, maar weet u wat hij zei? Op de Vlaamse vlag staat een leeuw, maar klauwen kunnen ze niet, de Vlamingen. Dat stuit tegen de borst, hé." Ja, natuurlijk wordt dat alles op de IJzerwake veel harder in de verf gezet. "Maar dat is te extreem, niks voor ons. Hier herdenken we toch ook al wat er ooit gebeurd is. Die duizenden gesneuvelden, die verdienen ons respect. Jammer dat de jeugd daar niet meer gevoelig voor is."

Radicaal Die jeugd is wel in groten getale aanwezig een kleine 14 kilometer verderop, in Steenstrate bij Ieper. Voor de elfde keer wordt hier de IJzerwake gehouden, voor het eerst - en het laatst - op dezelfde dag als de IJzerbedevaart. Terwijl de IJzerbedevaart een rustige, bijna gezapige bedoening is, met een veeleer respectabele gemiddelde leeftijd, heeft de IJzerwake meer weg van een uit de hand gelopen Vlaamse kermis voor jong en oud. Bijna vijf keer zoveel volk als in Diksmuide is er komen opdagen. Trommelende VNJ-jongeren paraderen in het rond, kinderen genieten van ijsjes en springkastelen en de eetstandjes zijn overbevolkt. Binnen in een gigantische tent kunnen allerhande curiosa gekocht worden: van NSV-shirts over antimigratiestickers tot prullaria vol runetekens. De boodschap die er verkocht wordt, is navenant. De staatshervorming is "een

nederlaag

geleden

die

door

Belgische

waterdragers

als

Servais

Verherstraeten,

staatssecretaris voor staatsmisvorming, als een overwinning wordt verkocht. Daarom met volle overtuiging: omver en erover!" Of om het met een stralende Vlaams Belangvoorzitter Bruno Valkeniers te zeggen: "Radicaal zoals het moet". Vele aanwezigen zijn ex-bedevaarders. "Maar sinds het daar vooral over vrede en verdraagzaamheid gaat, hoeft het voor ons niet meer", zegt Leen Verreyt, een jonge vrouw uit Lint. "Sindsdien komen we naar hier. Wij zijn echte Vlaamsnationalisten. Zij (wijst naar haar ijsjesetende peuterdochter, avb) vindt het hier ook superleuk. Natuurlijk weet ze nog niet waarover het gaat, maar dat zal snel genoeg komen. Bij het VNJ, waar ze straks naartoe gaat, zullen ze haar dat wel uitleggen." Bron:

Ann Van den Broeck (DE MORGEN, 27 augustus 2012)

Peumans tikt parlementsleden op de vinger 31 juli 2012 Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) weet zijn moment goed te kiezen. Net op het ogenblik dat het gros van zijn parlementsleden met vakantie is, geeft hij hen een fameuze tik op de vingers. Een derde van hen, zo zei hij eind juli op Radio1, doet zijn of haar werk niet zoals het moet. ,,Het probleem is niet dat het parlement niet hard genoeg werkt. Het werkt vooral verkeerd." Peumans voegde daar wel aan toe dat zoiets ook impliceert dat de overgrote meerderheid zijn werk wel doet, en hij meent dat ook. Maar het neemt niet weg dat hij zegt dat één derde er de kantjes afloopt. Hij scoort daarmee niet bij zijn parlementsleden. Die knarsen met de tanden, en ergeren zich aan hun voorzitter. Zij vinden - het zal niet verrassen - dat er wel hard gewerkt wordt. Je zou dat een corporatistische reflex kunnen noemen. Politici kunnen hard zijn in het politieke debat, zelfs ongenadig, maar zodra het debat over hun werkethiek (of hun verloning) gaat, komen de stekels meteen omhoog. Dat is voor een stuk te begrijpen: politici behoren niet tot de meest gewaardeerde beroepsgroep in deze samenleving, dat is een understatement van formaat. Al te vaak worden ze versleten voor postjespakkers en poenscheppers. Dat klopt natuurlijk niet: in de politiek worden uren geklopt die een overgrote meerderheid van de bevolking zelfs niet bij benadering presteert. JanPeumans bevestigt met zijn uitspraken het beeld dat in de brede samenleving over zijn beroepsgroep leeft. Maar

om

nu

te

zeggen

dat

het

Vlaams

Parlement

perfect

functioneert?

Nee,

zeker

niet. Peumansmag kritiek hebben, hij heeft voor een stuk zelfs gelijk. (Alleen is het spijtig dat hij geen namen noemt). Te veel politici zijn alleen maar fysiek aanwezig tijdens de debatten in het halfrond,

of

zelfs

niet

eens

dat.

Vaak

zijn

dat

burgemeesters,

een

enkele

keer

een

festivalorganisator of zelfs een partijvoorzitter. Maar uiteindelijk gaat het zelfs daar niet om. Zaak is niet dat het parlement niet hard genoeg werkt, het werkt vooral op een foute manier. Sommige parlementsleden maken er een sport van om zoveel mogelijk vragen te stellen, alsof dat een graadmeter zou zijn van hoe hard ze werken. Velen onder hen hebben te weinig ervaring, en zijn te weinig bedreven in de kunst die het politieke debat toch is. Ze slagen er bijgevolg ook niet in om de regering het vuur aan de schenen te leggen. De oppositie zit vol nieuwelingen en de meerderheid is te mak. Ook omdat ze voor een stuk bevolkt wordt door opvolgers, die afhankelijk zijn van de minister die ze moeten controleren. Dat afschaffen zou een goede zaak zijn. Maar uiteindelijk is het aan de kiezer. Om de zoveel jaar krijgt die de kans politici de laan uit te sturen. Bron:Fabian Lefevere (HET NIEUWSBLAD, 31 juli 2012)

Ik laat mijn teksten niet schrijven door De Wever noch Peeters 13 juli 2012 Alle politieke kampen schoten op Peumans' 11 julispeech woensdag in het Brusselse stadhuis. Volgens CD&V-voorzitter Wouter Beke een lofzang voor Wallonië om het zeker niet over de splitsing van B-H-V te hebben. Voor zijn liberale evenknie Alexander De Croo het bewijs dat Peeters II geen woord waard is. "Onzin", schudt Peumans een dag later in zijn kabinet in het Vlaams Parlement. "Kris Peeters spreekt in zijn toespraak over Europa: niemand trekt zijn mond open. Jan Peumans spreekt over Wallonië: grote heisa." U hield uw toespraak niet bewust uit de ruwe Vlaamse wateren? Peumans: "Iedereen zegt: Bart De Wever of Kris Peeters hebben hem dat thema ingefluisterd. Totaal fout. Wie mij kent weet: ik laat mijn teksten niet schrijven door De Wever noch Peeters. Ook niet nalezen. Waarom moet ik sowieso iets over B-H-V zeggen? Dat moet toch niet als parlementsvoorzitter? Vorig jaar zei ik al dat het onderwerp Wallonië zou worden. Aan de tekst is maanden gewerkt en geschaafd. Toen wist ik niet wat vandaag in de actualiteit zou zitten. Al liet ik mij misschien meeslepen in mijn toespraak. Dat realiseer ik mij na alle commentaar. Ik had het Waalse verhaal beter ingekort en iets meer over Vlaanderen verteld." De kritiek vanop rechts: u verheerlijkt het Waalse PS-beleid op de Vlaamse feestdag. De Franstalige socialisten zijn toch de boemannen volgens N-VA? "Ik kan heel goed overweg met Rudy Demotte (de Waals minister-president van PS, JVH). Daar is niets mis mee, ook niet voor een Vlaams-nationalist. Aan de overkant van de taalgrens staat een nieuwe generatie politici op. De tijd van de fraudeschandalen is voorbij." Alweer verrassend positieve woorden. "Mijn verhaal én toespraak zijn genuanceerd. Geen lofzang. Wallonië is een prachtregio, maar kampt wel nog met serieuze problemen. Vooral de werkloosheid, zeker bij jongeren, blijft een belangrijk werkpunt. Maar ik heb bewondering voor de manier waarop Wallonië uit het economisch dal kruipt en de omslag maakt naar een toekomstgerichte economie. Het bewijs daarvan: ik ben de eerste parlementsvoorzitter die alle Franstalige feestdagen eert. En ik word met open armen ontvangen. Wat met altijd meteen opvalt is de gastvrijheid. Iedereen beantwoordt je vragen, sans problème." Bent u als N-VA'er verliefd op onze zuiderburen?

"De mensen zijn daar heel inschikkelijk en open. Ze verschillen daarin van de Vlamingen. Walen zijn veel toleranter en denken ook veel collectiever. Dat is zelfs wetenschappelijk bewezen door sociologen van de Hasseltse universiteit. Zoek maar op. Je kan hun 'volksaard' ook aflezen aan het Rilatine-gebruik in ons land. In Luxemburg wordt amper anderhalve procent verbruikt. West- en Oost-Vlaanderen zijn samen goed voor vijftig procent. Opnieuw: zoek het op." Bekijken de Walen u niet scheef als N-VA-kopstuk? U bepleit toch al jarenlang hun doemscenario: een onafhankelijk Vlaanderen? "Eén keer kreeg ik 'motten'. De media klopten dat incident toen groot op. Maar de man was geen Waal, wel een Vlaming. Als ik in Wallonië kom, krijg ik alleen maar positieve reacties. Ik ga er heel vaak wandelen. Momenteel ontdek ik de Condroz, met de stafkaart in de aanslag. Er komen dan opeens mensen op mij af die zeggen 'Aaaaah monsieur Peumans, als u bij ons zou opkomen, ik zou meteen op u stemmen'. En onlangs in Luik kwam een oude vrouw met een hondje in een stevige pas regelrecht op mij af. Ik zal het moment nooit vergeten. Ze stopte vlak voor mijn neus en deed alleen zo (steekt duim drie keer uitdrukkelijk omhoog). Fantastisch." U was precies liever als Waal geboren? "Reïncarneren als Waal zie ik wel zitten, dat zei ik al eens. En het was geen boutade. Maar ik ben nu tevreden hoor. Ik lees wel hopen Franstalige kranten, tijdschriften en boeken. Heel boeiend allemaal. Sommigen daarvan kennen zelfs de Walen niet. Ik ben ook grote fan van de radiozender La Première van RTBF. In de zakelijkheid van Vlaanderen duurt het nieuws amper twee minuten. Op de Franstalige zender gaat het daarna nog twintig minuten door. Met als toetje zelfs de beursberichten. Bij ons slaapt iedereen dan al lang (lacht)." Bron:

Jeroen Van Horenbeek (DE MORGEN, 13 juli 2012)

Dalai lama is mijn gids 25 mei 2012 De dalai lama (77) heeft op 24 mei 2012 in Hoei de nieuwe boeddhistische tempel ingezegend. Mocht daar niet bij ontbreken, want wilde weldoener, grote fan en boeddhist in het diepst van zijn gedachten: Jan Peumans. Mocht hij zich in dit leven blind laten leiden, dan kiest hij voor de lama. "Niet Bart De Wever, maar de dalai lama is mijn gids." Is de geestelijke leider van het Tibetaanse boeddhisme een dagje in het land, dan komt daar veel volk naar kijken en luisteren. Schoon volk. Excentriek volk. Kleurrijk volk. Veel culturen samen, daar in Hoei, in de schaduw van de kerncentrale van Tihange, en veel talen dooreen. Inclusief een groep klassieke Tibetanen die het plat Antwerps blijken te beheersen. En één man met een Limburgse tongval: Jan Peumans. Bent u boeddhist, meneer Peumans? "Neen, maar ik heb wel grote sympathie voor het boeddhisme als levenshouding. Ik heb er in mijn eigen Riemst zelfs een straatje naar genoemd: de Tibetstraat. In het diepst van mijn gedachten bereik ik tegenover mijn medemens wat de dalai lama uitstraalt: respect, mededogen en tolerantie. Dat zijn voor mij de hoogste waarden in dit leven. Dat is waar ik naar streef." En dat is dus ook waar u een deel van uw wedde - en van ons belastinggeld - voor afstaat: voor deze prachtige tempel in Hoei. "Noem het een symbolische bijdrage. Voor de verbouwing zochten ze donateurs van een dikke 100 euro per jaar. Dat heb ik telkens gestort. En omdat ik mijn wedde als parlementsvoorzitter veel te hoog vind, heb ik daar wat duizenden euro's bovenop gedaan. In totaal heb ik 7.000 euro bijgedragen aan dit bouwwerk. Waarom ook niet? Ik ken dit domein als mijn achtertuin. Ik kom hier tot rust. Hoei ligt voor mij dichterbij dan de boeddhistische tempels in Vlaanderen." Heeft u de dalai lama de hand mogen drukken? "Ja! Ik zei: 'Uwe Heiligheid, ik heb U al een keer ontmoet in 2006.' Een domme opmerking natuurlijk, want die man drukt elke dag honderden mensen de hand. Vandaag in België, morgen alweer aan het andere eind van de wereld." De lama - Tibetaans voor goeroe - is dan ook een reizend volkstheater. Waar hij ook komt, hangt het publiek aan zijn lippen. En terecht, want de man is voor zijn leeftijd nog erg kwiek. Ik vond 'm vooral grappig, meer dan inspirerend. "Hij is de beide. Toen ik hem de tempel zag binnenkomen, deed me dat toch iets, emotioneel. Niet alleen omdat ik zijn politieke strijd steun - elk volk heeft recht op autonomie - maar ook omdat hij voor mij de hoogste morele leidraad is. Bovendien is hij inderdaad heel guitig. Hij heeft een

lichtvoetigheid en hij straalt een bescheidenheid uit die andere geestelijke leiders missen. Toen iemand uit het publiek hem vroeg wat hij nog wist van zijn vorige leven, zei hij: 'Wat zou u willen dat ik nog weet wat er in mijn vorige leven is gebeurd? Ik herinner me niet eens meer wat er gisteren is gebeurd.' Dat is toch prachtig, zoveel zelfrelativering? Als de dalai lama zichzelf niet altijd ernstig neemt, wat zouden wij dat dan doen, wij die zo veel minder ver staan dan hij? Die man is een levenskunstenaar. Daar benijd ik hem om." Heeft hij u veranderd? "Ik denk het wel. Ik ben milder geworden in mijn oordeel. Vergevingsgezinder. Ik toon meer mededogen, in het politieke spel en daarbuiten. Nu zit ik nog te veel in de hectiek van elke dag, maar ik kan me best voorstellen dat ik hier over enkele jaren elke maand een dagje als vrijwilliger kom werken. Niets verhevens, hoor. Gewoon om wat rotzooi op te ruimen en me in alle rust te bezinnen." Wat denken uw partijgenoten over uw fascinatie voor de lama? "N-VA'ers zijn tolerante en breeddenkende mensen. Ze schrikken al lang niet meer van mij. U weet: ik ben een beetje een dwarse man. Ik ben naast een overtuigde Vlaming ook een overtuigde groene en ik kom heel graag in Wallonië. Ik ben niet de typische Voka-mens, zeg maar." Stel dat u zich op een belangrijk moment in uw leven blind zou moeten laten leiden. Aan welke gids vertrouwt u zichzelf toe: aan Bart De Wever of aan de dalai lama? "Aan de dalai lama natuurlijk. (Bulderlach) Zonder verder commentaar. Uiteraard heb ik vertrouwen in Bart, maar als we praten over blind vertrouwen: de dalai lama. Laat hem dan maar mijn gids zijn." Bron:

(HET LAATSTE NIEUWS, 25 mei 2012)

Vlaams Parlement trekt pensioenleeftijd op naar 62 jaar 10 mei 2012 De gekozenen in het Vlaams Parlement zien hun vertrekvergoeding gehalveerd, tot maximaal 24 maanden. De uittredingsvergoeding voor de leden van het Vlaams Parlement wordt gehalveerd. Wie het Vlaams halfrond verlaat, zal nu maximaal 24 maanden uitbetaald krijgen. Tot nu toe lag dat plafond op 48 maanden. Ook zullen de parlementsleden langer moeten werken voor hun volledig parlementair pensioen. De wijzigingen komen er na een studie van het consultancybureau Ernst & Young over het loon van de Vlaamse parlementsleden. Alle fracties zijn het erover eens dat de uittredingsvergoeding te gunstig is. Daarom wordt die nu gehalveerd. Eerder was al beslist dat wie het parlement vrijwillig verlaat om elders een job te beginnen, geen uittredingsvergoeding krijgt. Aanleiding was toen het ontslag van Open VLD'er Sven Gatz die overstapte naar de federatie van bierbrouwers. Ook de pensioenregeling was volgens de studie bijzonder gunstig. Die wordt nu, in navolging van de federale Kamer, aangepast. Voor een volledig parlementair pensioen zal voortaan een loopbaan van 36 jaar nodig zijn. Nu is dat al na 20 jaar 'dienst' mogelijk. De gemiddelde duur van een parlementair

mandaat

bedraagt

trouwens

acht

jaar

en

vier

maanden.

De Vlaamse parlementsleden zullen hun pensioen ook maar op de leeftijd van 62 jaar kunnen opnemen. Nu is dat nog op 55 jaar. Andere gevoelige punten uit de loonstudie, zoals de (hoge) extra vergoedingen voor parlementsleden met speciale functies, zal de werkgroep later bespreken. Aan de basisbezoldiging wordt niet geraakt, ook al blijkt dat de Vlaamse parlementsleden zeker niet worden onderbetaald. De gewone Vlaamse parlementsleden (48.597 euro netto) ontvangen een vergoeding die vergelijkbaar is met die in een reeks andere regionale en nationale parlement en Maar

het de

Europees Vlaamse

Parlement.

gekozenen

Ook

hebben

dus

hun wel

onkostenregeling een

betere

is

verzekering,

vergelijkbaar. een

betere

uittredingsvergoeding en een betere pensioenregeling dan hun collega's. En omdat de overheden op alle uitgavenposten moeten besparen, wilden ook de parlementsleden niet achterblijven. In het Vlaams Parlement kwam daarover een werkgroep samen van de fractieleiders onder leiding van parlementsvoorzitter Jan Peumans. Die wil snel een volgende stap zetten. Peumans hoopt een consensus te vinden met alle parlementen in ons land over de Vlaamse voorstellen. Eind mei komen de parlementsvoorzitters van de zeven assemblees in België hierover bijeen. Bron:

Wim Winckelmans & Johan Rasking (DE STANDAARD, 10 mei 2012)

Vlaamse schepenen in Brussel dienen als excuustruus voor de Franstaligen 17 april 2012 Parlementsvoorzitter Jan Peumans wil zo snel mogelijk het bevoegdheidsdebat tussen Vlaanderen en Brussel voeren. Jan Peumans wil nog dit jaar het politieke kerntakendebat aanvatten om zo snel mogelijk conclusies te kunnen trekken. Dat zei de voorzitter van het Vlaams Parlement gisteren tijdens een bezoek aan het Brussels Parlement. Het kerntakendebat, dat grondig voorbereid werd door een tiental topambtenaren, moet de complexe relatie tussen Vlaanderen en Brussel vereenvoudigen. Door onder meer te schuiven met bevoegdheden. Peumans hoopt dat de resultaten er snel zullen zijn. Daarmee zet hij druk op de Vlaamse regering om zo snel mogelijk het eindrapport van de administratie goed te keuren, waarna de politieke discussie in alle hevigheid kan losbarsten. 'Behalve over de bevoegdheidsdomeinen en de operationele instanties zal het kerntakendebat volgens mij ook moeten gaan over het beheer van het geld', verklaarde Peumans maandag in een toespraak aan de raad van de VGC, het politieke bestuur van de Nederlandstalige politici in het Brussels Parlement. Gemakkelijk wordt het in elk geval niet, beseft ook de Limburger. Een mogelijke uitkomst van de discussie is dat Vlaanderen een deel van zijn bevoegdheden overdraagt aan Brussel. Dat ligt politiek zeer gevoelig bij de N-VA en CD&V. Een subtiele Peumans liet verstaan niet meteen te staan springen voor dat idee. 'Vlaanderen zal in Brussel blijven investeren, als het in die hoofdstad ook iets te zeggen heeft. In de ideale wereld gebeurt het uitstippelen van het beleid in goed onderling overleg en consensus', klonk het daarna. 'Maar we mogen niet blind zijn voor het feit dat de bestuurlijke meerderheid in Vlaanderen anders ligt dan in Brussel.' Het was trouwens de eerste keer dat Peumans als voorzitter van het Vlaams Parlement de raad van de VGC bezocht. Nadien verklaarde Peumans, die even onder vuur lag nadat hij vond dat een Vlaamse schepen in Brussel niet meer is dan een 'excuustruus- of guus', maar al te graag 'een vervolg te breien' aan het overleg Bron:

Maarten Goethals (DE STANDAARD, 17 april 2012)

Jan Peumans, de eerste burger van Vlaanderen en dus van ons land, heeft al toegezegd 7 maart 2012 Zondag 11 maart vanaf 14.30u vindt in de Lotto Arena in Antwerpen de 75ste editie van het Vlaams Nationaal Zangfeest plaats onder het motto Wij zullen doorgaan! Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans heeft zijn deelname al toegezegd. "Onze jubileumeditie staat in het teken van het protest tegen de regering van Elio Di Rupo en tegen de staatshervorming", zegt Erik Stoffelen, voorzitter van het Algemeen Nederlands Zangverbond. "Naar goede gewoonte verwachten we een aantal politici. Jan Peumans, de eerste burger van Vlaanderen en dus van ons land, heeft al toegezegd." "De opbrengst van onze jaarlijkse omhaling gaat naar TAK, het Taal Aktie Komitee. Die organisatie bestaat veertig jaar en ze zal het geld goed kunnen gebruiken om de boetes die ze krijgt voor haar protestacties te betalen." Voor deze editie van het Zangfeest zijn al 4600 kaarten verkocht. "Er zijn er nog 400 beschikbaar", zegt Stoffelen. "De mensen moeten niet denken dat de zaal wel uitverkocht zal zijn, want we kunnen nog extra plaatsen creëren." Nieuw dit jaar is de gezinstribune, waar kinderen vrij in en uit kunnen lopen. Zoals de vorige jaren is er ook kinderopvang met spelletjes en knutselen. Regisseur Paul Cordy heeft het programma voor het 75ste Zangfeest samengesteld. "Het bevat onder meer een kleinkunstsuite", zegt hij. "Er is ook een verrassingsoptreden van een bekende naam." Het Zangfeest vond voor het eerst plaats op 9 juli 1933, toen op initiatief van Willem De Meyer 7000 mensen samenkwamen in de Antwerpse Handelsbeurs en zongen onder leiding van Jef Van Hoof. Het allereerste lied dat werd ingezet, was het Wilhelmus. Het jaar daarop was er met 14.000 liefhebbers zo'n stormloop dat moest worden uitgeweken naar het Sportpaleis. Nadat de Tweede Wereldoorlog was uitgebroken, viel het Zangfeest in 1940 weg. De volgende edities vonden plaats op de Grote Markt in Brussel. Het Vlaams Nationaal Zangverbond verzeilde in de collaboratie. In 1947 werd het ANZ opgericht. Bron:

Lex Moolenaar (GAZET VAN ANTWERPEN, 7 maart 2012)

Jan Peumans lijsttrekker bij gemeenteraadsverkiezingen 6 februari 2012 Jan Peumans zal bij de gemeenteraadsverkiezingen in Riemst de lijst trekken voor zijn partij. ,,Als de kiezer het wil, sta ik zeker open voor een derde ambtstermijn als burgemeester", zegt hij. De 61-jarige Peumans is nu schepen van onder meer Toerisme, Leefmilieu en Financiën. Hij was al burgemeester in Riemst van 1994 tot 2006. ,,Die job heb ik twaalf jaar met veel plezier uitgeoefend. Of ik daaraan een verlengstuk kan breien, hangt uiteraard van de kiezer af. Maar als die het wil, zeg ik niet neen." ,,Hoe ik dat zou kunnen combineren met het Vlaams parlement? Tot juni 2014 ben ik er voorzitter, dat is nog anderhalf jaar. Wie verkozen wordt tot burgemeester, is dat tot 2018. De twee functies overlappen elkaar dus niet volledig. Maar dat zijn dingen die we nog concreet moeten bespreken." ,,Ik ga niet op de provincielijst staan, alleen op de lijst van de gemeenteraad. Die is voor twee derde klaar. We hebben een goeddraaiend bestuur en enkele jonge nieuwkomers." Bron:

(HET BELANG VAN LIMBURG, 6 februari 2012)

Kom maar binnen, we zetten de tv af 21 januari 2012 De spreuken van Phil Bosmans. Ze zijn van alle tijden en iedereen kan zich wel vinden in een van de levenswijsheden van de bezieler van de Bond zonder Naam, die recent overleed. Het Belang van Limburg vroeg een aantal Bekende Limburgers hun favoriete Bosmans-spreuk JAN

uit

PEUMANS

opteerde

voor

'Kom

te maar

binnen,

kiezen. we

zetten

de

tv

af.'

Hij legt uit waarom. " Deze spreuk is heel oud, maar tegelijk ook heel hedendaags. Je kunt er gemakkelijk een actuele versie van maken: zet je pc uit, je Blackberry, je iPad. Als voorzitter van het Vlaams Parlement krijg ik daar tijdens plenaire vergaderingen vaak mee te maken. Iedereen lijkt vandaag wel verslaafd aan laptop of gsm. We communiceren veel te weinig met elkaar." "Veroordeel

elk

NICKY

vooroordeel"

VANKETS

(32),

modeontwerper

" Omdat ik ervaring heb met vooroordelen en er meerdere malen mee geconfronteerd ben geworden, heb ik deze spreuk gekozen. Vooroordelen zijn zelden op feiten gebaseerd. Ze zijn altijd stereotiep, maar blijven wel in de hoofden van de mensen zitten. Zolang ze maar onschuldig zijn, mag iedereen denken wat ie wil." "Verander

van

KATE

spoor

als

je

RYAN

verkeerd

(31),

zit" zangeres

"Het leven laat je steeds toe om opnieuw te beginnen en nieuwe uitdagingen aan te gaan. Je moet wel zelf de moed opbrengen om beslissingen te nemen. Beter een foute beslissing dan geen beslissing. Stilstaan is achteruitgaan." "Hebben

is

VIRGINIE

hebben,

geven

CLAES

is

een

(29),

kunst" presentatrice

" Geven lijkt heel moeilijk in onze maatschappij. Niet alleen geld of cadeautjes geven, maar ook een schouderklopjes geven we veel te weinig. Hoewel de spreuk al heel oud is, geldt ze nog steeds. Zelf ben ik iemand die heel graag geeft. Ik zal altijd eerst aan anderen denken, dan pas aan mezelf. Je verwacht dat anderen ook zo zijn. Dat is niet altijd zo. Toch blijf ik geven, want ik haal er zelf heel veel uit." "Kijk JELLE

positief VAN

en DAEL

je (21),

ziet Lasgo

beter" en

JIM-vj

" Ook al is iets goed, mensen kunnen altijd wel iets vinden wat negatief is. Maar als je alles positief probeert te bekijken, wordt het leven rooskleuriger. Gaat het slecht, zelfs dan kan je denken aan mensen die het nog slechter hebben. Alles positief zien, maakt mensen gelukkiger."

"Noten

mag

MARIO

GOOSSENS

je

kraken, (39),

mensen drummer

nooit" Triggerfinger

" Iets wat me bijgebleven is, uit de tijd dat ik in Amerika drums studeerde: mijn leraar Dom Famularo was de meest positieve mens op aarde. Hij zei altijd dat we mensen positief moeten benaderen, in plaats van ze te kraken. Dit heb ik goed onthouden en ik moet toegeven: hij heeft gelijk. Je krijgt veel meer respect, trust me." "Applaus JO

voor VANDEURZEN

(53),

gewone Vlaams

minister

mensen" van

Welzijn

" Ik heb het voorrecht om veel gewone mensen te ontmoeten die zich elke dag inzetten en zorg dragen voor anderen. Thuis, als ouder of kind of familie, in de buurt, als vrijwilliger, zorgverstrekker of hulpverlener. Ze halen daarmee niet de krant. Maar hun engagement is fantastisch. Als je de verhalen hoort: gewoon indrukwekkend. Die mensen verdienen een dik applaus." Bron:

(HET BELANG VAN LIMBURG, 21 januari 2012)

Vlaams Parlement niet ondergeschikt aan het federale 17 januari 2012 Het Vlaams Parlement is niet van plan om de voorstellen over de vergoedingen en de pensioenen van parlementsleden zomaar over te nemen. "Het Vlaams Parlement is zelfstandig en niet ondergeschikt aan het federale. Ik ben trouwens nog steeds niet in kennis gesteld van de beslissingen die op federaal niveau zijn genomen", zegt Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans. Vorige week besliste een federale werkgroep onder meer om de lonen van de senatoren en Kamerleden met 5 procent te verminderen. Daarnaast werd beslist dat ze voortaan pas na een carrière van 36 jaar (nu 20) recht zouden hebben op een volwaardig pensioen. De federale werkgroep nam daarmee het Vlaams Parlement in snelheid. Op Vlaams niveau wordt al langer gepraat over de kwestie. Een aantal zaken is ook al beslist. Zo hebben parlementsleden die zelf opstappen niet langer recht op een uittredingsvergoeding. Maar voor de aanpassing van de vergoedingen en pensioenen wordt gewacht op de resultaten van een benchmarkstudie (eind maart). Het Vlaams Parlement heeft gisteren beslist om te wachten op de resultaten van die studie. "Men zegt nu dat men wil overleggen met de parlementen van de deelstaten. Dat had men beter eerst gedaan voor te beslissen", aldus Jan Peumans. Bron:

(GAZET VAN ANTWERPEN, 17 januari 2012)

Senaats- en Kamervoorzitter moeten dringend leren communiceren 13 januari 2012 De regionale parlementsvoorzitters voelen zich bedot door hun federale collega's omdat ze van journalisten moesten vernemen dat de volksvertegenwoordigers minder zullen verdienen. Vier brieven heeft Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) al gestuurd naar zijn federale tegenhangers André Flahaut (PS) en Sabine de Bethune (CD&V) over de pensioenregeling van de volksvertegenwoordigers. De eerste brief ging op de bus in juni, de laatste gisteren. Dat laatste epistel was meteen ook ondertekend door álle regionale parlementsvoorzitters. Die zijn danig in hun wiek geschoten omdat ze via de media te weten kwamen dat de federale assemblees de lonen van hun parlementsleden verlagen. "Wij willen in dit hele verhaal gekend worden", zegt Peumans. "Het kan toch niet dat wij ons moeten baseren op wat er in de media verschijnt?

Wij

moeten

dringend

meer

met

elkaar

communiceren.

Dat

zou

het

aantal

misverstanden drastisch verminderen." Peumans en zijn collega's vragen een bijeenkomst van de zeven

voorzitters

van

alle

parlementen

te

lande

om

de

violen

te

stemmen

over

de

loonsvermindering die de federale werkgroep overeenkwam. In het zuiden van het land hebben de parlementsleden al zwaar ingeleverd, daar kwam de federale beslissing dus minstens even ongelegen als in het noorden. Parlementsvoorzitter Jean-Charles Luperto, nochtans een partijgenoot van Flahaut, nam evenmin een blad voor de mond. "Het is een kwestie van federale loyauteit om ons op de hoogte brengen", zegt hij. Pensioenleeftijd Naast de loonsvermindering van 5 procent stijgt de pensioenleeftijd van 55 naar 62 jaar en vervalt de uittredingsvergoeding voor wie vroegtijdig vertrekt. Kamervoorzitter André Flahaut (PS) en Senaatsvoorzitter Sabine de Bethune (CD&V) zouden het meest inleveren. Beide voorzitters, de royaalst betaalde politici van het land, zouden een kwart minder verdienen, en komen zo op het niveau van de premier. Nu verdienen Flahaut en de Bethune 16.566 euro. In het huidige systeem hebben de parlementariërs recht op een pensioen na twintig jaar. Dat wordt aangepast naar 36 jaar, zoals bij de magistraten. Nog steeds (veel) minder dan gewone burgers, die 45 jaar moeten werken voor een volwaardig pensioen. "Een parlementaire loopbaan houdt nu eenmaal enorme risico's in," verduidelijkt de Bethune. Om een politieke carrière aantrekkelijk te houden blijft er dus een kloof tussen het parlementaire en het gewone pensioen. Bron:

(DE MORGEN, 13 januari 2012)

Hugo Camps over Jan Peumans: Fictie 9 januari 2012 De rel tussen Peeters en Peumans is omgekeerde democratie. Het komt een regering niet toe een parlement te kapittelen. Automatisch krijg je dan de klad in het democratische soevereiniteitsbeginsel. Peumans wou dat de Vlaamse regering bespaarde, Peeters riep terug: kijk naar je zelf, golddigger. In normale landen heb je dan een hypergevoelig democratisch conflict; maar hier is het nauwelijks een fait divers. Vooropgesteld: Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans laat het graag breed hangen. Na een leven tussen fruitbomen geniet hij als een gek van Brusselse rococo. Zijn ultieme droom: in brons gegoten te worden voor de eeuwigheid. Het Vlaams Parlement kan met alles leven, dus ja: Peumans mag zich wentelen in Victoriaanse megalomanie. Bij deze wansmaak heeft een regeringsleider

zich

gewoon

neer

te

leggen.

Want:

ondergeschikt

aan

elke

volksvertegenwoordiging. Verachting alleen als stijlfiguur. Peumans is een karikatuur van zichzelf en van zijn assemblee. Hoor hem, en wetgeving komt niet verder dan rugzakjes en wandelstokken. Het probleem van Kris Peeters is dat hij niet met oppositie kan leven - heilig is mijn lichaam. Mag, maar liever niet in een parlement van koekenbakkers en houthakkers. Democratie is fictie. Daarom maken doortastende betonvlechters meer indruk dan een in fraseologie bespoten Hilde Crevits. Bron:

Hugo Camps (DE MORGEN, 9 januari 2012)

Wallonië is mijn tweede biotoop 7 januari 2012 Onlangs vierde het Vlaams Parlement zijn veertigste verjaardag. Volgens voorzitter Jan Peumans is daarmee het einde van de Vlaamse ontvoogdingsstrijd nog lang niet bereikt. "De komende decennia gaat er nog veel meer veranderen", zegt hij. 'Verschijnt het artikel zaterdag? Dan kunnen we nog gerust een foto maken bij de kerstboom, want dat is de dag na Driekoningen. Die feestdag wordt hier in de regio nog op vele plaatsen gevierd. Het is toevallig ook mijn verjaardag', lacht Jan Peumans, gisteren 61 geworden. De voorzitter van het Vlaams Parlement brengt zijn dagen vooral door in Brussel, maar zijn streekgebondenheid is nog erg groot. Dat blijkt als hij restaurant Melograno binnenkomt. De plaats van afspraak ligt op slechts een paar honderd meter van zijn woning in Herderen. In de zaak van de zoon en dochter van ex-wielrenner Yvo Molenaers wordt hij door heel wat gasten in het dialect aangesproken. Mocht hij op alle traktatievoorstellen zijn ingegaan, dan was hij ladderzat naar huis teruggekeerd. Zoveel buitensporigheid kon hij zich niet permitteren, want de volgende morgen werd hij verwacht in het programma De Ochtend op Radio 1. Daar deed hij enkele opgemerkte uitspraken over besparingen. De Haspengouwer zit zelden om een woord verlegen. Ooit Tongeren, de NMBS, het BAM-dossier in Antwerpen, de NoordZuidverbinding in Houthalen, het koningshuis: het is maar een greep uit een lange lijst van onderwerpen en instellingen waarop hij kritiek losliet. Hij gaat trouwens ook dit jaar niet naar de nieuwjaarsreceptie van Albert II. 'Dan zit ik in het buitenland', zegt hij. Jan Peumans: controversieel en hardleers, maar zelfs volgens zijn politieke tegenstanders ook competent en aimabel. Kortom, allesbehalve een grijze muis. Allicht haalt hij de geschiedenisboeken als de parlementsvoorzitter die het stof van zijn ambt afborstelde. In zijn vrije tijd verkiest hij de luwte van zijn familie. Dan leest hij rustig een boek, luistert hij naar klassieke muziek of houdt hij zich bezig met Lien en Noortje, de kinderen van zijn zoon Joost (36). 'Opa zijn gaat me goed af. Vandaag waren ze de hele dag thuis, maar helaas moest ik in Brussel zijn', zucht hij. Hij heeft nog drie andere kinderen: Peter (38, zijn zoon Jonas is zestien), Marijke (35) en Wim (27). Tijdens de weekends gaat hij graag in de Ardennen wandelen met zijn vrouw Marie-Jeanne. 'Wallonië is mijn tweede biotoop', benadrukt hij. Je verklaart geregeld je liefde voor het zuidelijke landsdeel. Opmerkelijk voor iemand die een onafhankelijk Vlaanderen wil. 'Ja, maar dat heeft niets met politiek te maken. Wallonië heeft een economische achterstand ten opzichte van Vlaanderen, maar precies daardoor werd er veel minder naar de vaantjes geholpen. In de Waalse dorpjes tref je een ongereptheid aan die bij ons verdwenen is. Uiteraard ben ik een

voorstander van fietspaden, maar ze moeten wel de verkeersveiligheid ten goede komen. In Vlaanderen zijn veel dorpskernen betonwoestijnen geworden.' Als het aan jou en je partij ligt, dan wordt Wallonië buitenland. 'Onlangs vroeg de Waalse journalist Christophe Deborsu me wanneer Vlaanderen onafhankelijk wordt. Als ik 85 jaar ben, heb ik hem geantwoord. Dat is nog ongeveer een kwarteeuw. Je kunt daar natuurlijk geen voorspellingen over doen, maar het staat vast dat Vlaanderen nog meer bevoegdheden gaat krijgen. Je moet eens goed nagaan vanwaar we komen. De installatie van de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuur op 7 december 1971 was de aanloop naar de oprichting van het Vlaams Parlement.' 'De Franstaligen dachten dat ze de Vlamingen daarmee zoet konden houden, maar intussen beschikt de Vlaamse regering over een budget van 27 miljard euro. Bij de volgende staatshervorming wordt dat 35 miljard. Als je de sociale zekerheid niet meerekent, is dat meer dan het budget van de federale regering. Er worden steeds meer bevoegdheden overgeheveld naar de gemeenschappen en gewesten. Wat zal overblijven voor de federale regering? Het leger wellicht, maar dat zal opgaan in een Europees leger.' Je maakte je beklag over het feit dat er weinig aandacht was voor de viering van veertig jaar Vlaams Parlement. 'Zelfs Villa Politica berichtte er niet over. We hadden de pech dat die dag in het federale parlement de regeerverklaring van Di Rupo I werd voorgelezen, maar toch was ik niet ontevreden over de viering. De openingszitting van de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuur werd in 1971 voorgezeten door Leo Elaut, op dat ogenblik het oudste parlementslid. Ik mocht veertig jaar later de verjaardagszitting leiden. Ik vond dat heel symbolisch, want Leo kwam net als ik uit de Volksunie. Vlaanderen heeft in vier decennia een opmerkelijke weg afgelegd. Dat heeft voor een deel te maken met het feit dat het Vlaamse regeerniveau dicht bij de mensen staat. Onderwijs, wegen, bus, tram en noem maar op, dat heeft te maken met ons dagelijks leven. De spoorwegen zijn helaas nog niet Vlaams, maar dat komt nog.' Je was ontgoocheld toen je na de Vlaamse verkiezingen van 2009 geen minister werd, maar nu lijk je te genieten van het voorzitterschap van het Vlaams Parlement. 'Die ontgoocheling was de dag nadien al voorbij. Ik doe mijn werk bijzonder graag, alleen al omdat ik elke dag zoveel verschillende mensen ontmoet. Vandaag ben ik tijdens de receptie van het Hof van Cassatie nog een oud-studiegenoot van me tegengekomen, Antoon Boyen. We zaten samen in het Kruisherencollege in Maaseik. Hij was extern, ik intern. De leerlingen van het internaat waren de sukkelaars, de gevangenen. Allez, in een tolerante gevangenis.' 'Ik ben het hele jaar voorzitter geweest van de regionale parlementen van België in het kader van de CALRE, een vereniging van de regionale parlementen van België, Duitsland, Spanje, Italië, Oostenrijk, Portugal, het Verenigd Koninkrijk en Finland. Ik nodig ambassadeurs, voorzitters van

andere parlementen en nog zoveel andere buitenlanders uit omdat ik het Vlaams Parlement ook buiten de grenzen een gezicht wil geven. Ik vind het een privilege om dat allemaal te mogen doen.' Je bent ook een BV. Je was te gast in De Pappenheimers en je werd zelfs genoemd in de recentste conference van Geert Hoste. 'Bij Geert Hoste zitten veel bekende figuren alleen maar te wachten tot ze genoemd worden. Dat BV-schap vind ik echt niet belangrijk, maar het stoort mij ook niet. Mijn functie biedt me trouwens heel wat aangename extraatjes. Geef toe, het is leuk om een privéchauffeur te hebben, om als eerste burger van Vlaanderen vaak op de eerste rij te mogen zitten, om als eerste vóór de minister-president verwelkomd te worden et cetera. Het heeft natuurlijk ook vervelende kanten. Als ik met mijn vrouw op restaurant ga, bijvoorbeeld, maar daar bestaan eenvoudige oplossingen voor. Ik ga dan onopvallend met mijn rug naar het publiek zitten.' Bron:

Rudi Smeets (HET NIEUWSBLAD, 7 januari 2012)

Peeters tot Peumans: Waar kan ù besparen? 7 januari 2012 In een boze brief vraagt Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) aan Jan Peumans (N-VA) om zelf te besparen op de werkingskosten van het Vlaams parlement. Hij reageert daarmee op de besparingssuggesties die de parlementsvoorzitter eerder deze week deed. Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans lanceerde op 4 januari enkele mogelijke pistes om te besparen. Hij verwees daarbij naar De Lijn, openbare werken of onderwijs. Suggesties die blijkbaar in het verkeerde keelgat zijn geschoten bij Kris Peeters. Die vraagt Peumans nu om zelf te besparen. Dat schrijft Het Belang van Limburg. In een brief van 5 januari aan Peumans schrijft Peeters: 'Zoals u weet wordt de Vlaamse regering intussen geconfronteerd met de gevolgen van de neergaande economische conjunctuur. (...) Dit noopt de Vlaamse regering om ook haar uitgaven te verminderen. In dit kader wil ik u vragen om te onderzoeken in welke mate er ook op de dotatie van het Vlaams parlement in het kader van de begrotingscontrole 2012 kan bespaard worden.' Peumans wil nog niet officieel reageren op de brief van Peeters. Hij wijst er wel op dat de voorbije jaren al bespaard is op de werkingskosten van het Vlaams parlement: 'Kris Peeters heeft mij gezegd dat hij mij een brief ging sturen, maar ik heb die nog niet ontvangen. Ik stel vast dat de brief nu wel in enkele kranten staat. Als ik hem ontvang zal ik die brief rustig bekijken en er dan op reageren. We zullen zien wat we nog kunnen doen, maar ik wil niet vooruitlopen op de feiten.' Bron:

Paul GEUDENS (BELGA/HET BELANG VAN LIMBURG, 7 januari 2012)

Peumans: De Lijn heeft zelf veel te winnen bij besparingen 5 januari 2012 De Lijn komt steeds scherper in beeld wanneer het gaat om Vlaamse besparingen. Waarom richt u uw pijlen op De Lijn? "Ik blijf een grote voorstander van het bedrijf, maar de toestand is onhoudbaar. De kostendekkingsgraad van De Lijn is om en bij de 15 procent. Ze moeten maar een beetje tegenslag kennen en ze zitten al in de problemen. Dus het is absoluut noodzakelijk om te kijken waar er besparingsmogelijkheden zijn en waar extra inkomsten gegenereerd kunnen worden. Ons abonnementensysteem is spotgoedkoop, dat moet heronderhandeld worden. En kijk naar het Vlaamse mobiliteitsbudget: een derde daarvan gaat naar De Lijn, terwijl het marktaandeel veel en veel lager ligt. Dat klopt niet. Zijn dat geen vreemde uitspraken voor een oud-directeur van De Lijn? U bent toch nog steeds aan het bedrijf gelieerd, u bent met politiek verlof." Gratis vervoer heb ik nooit een goed idee gevonden. In basismobiliteit heb ik nooit geloofd en ik ben altijd voorstander geweest van een jaarlijkse tariefverhoging. Alleen mocht dat destijds nooit van de bevoegde minister 'want dat was niet goed voor de mensen'. En ja, ik ben inderdaad met politiek verlof, maar aan het einde van de legislatuur, in 2014, zal ik 63 zijn. Ik ga echt niet meer terugkeren hoor. N-VA sprak zich nog niet uit over waar er bespaard moet worden. Spreekt u niet voor uw beurt? "Het is toch niet omdat de regeringsleden niks zeggen, dat het parlement dat niet mag doen? Als we daar geen mening over mogen hebben, dan schakelen we beter over op een systeem zoals dat in Noord-Korea.

Bron:

(DE MORGEN, 5 januari 2012)

Peumans: Onvermijdelijk dat gemeentebesturen mee besparen 5 januari 2012 Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans acht het onvermijdelijk dat de Vlaamse steden en gemeenten mee opdraaien voor de extra besparingen op Vlaams niveau. Vlaanderen moet de komenden weken 200 tot 500 miljoen extra besparen, kondigde Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) begin deze week aan. Over hoe dat moet gebeuren, heerst nog de grootste onduidelijkheid. Parlementsvoorzitter Peumans, gisterochtend te gast in De Ochtend op Radio 1, zorgde niettemin al van Oostende tot Bilzen voor ijskoude rillingen bij de 308 Vlaamse burgemeesters door het zogenaamde Gemeentefonds pal in het vizier te nemen. In dat fonds zit volgens Peumans 1,8 miljard euro, geld dat jaarlijks uit de Vlaamse begroting naar de Vlaamse steden en gemeenten wordt doorgeschoven. Volgens Peumans is het niet meer dan normaal dat wanneer de Vlaamse regering moet besparen, die gaat aankloppen bij de lokale besturen. 'Iedereen zal zijn verantwoordelijkheid moeten opnemen', beklemtoonde Peumans, zelf schepen en oud-burgemeester van het Limburgse Riemst. 'Ik snij dus in eigen vingers. Al krijgt Riemst niet zo heel veel geld uit het Gemeentefonds', voegde hij er nog snel aan toe. Op het Antwerpse stadhuis (het Schoon Verdiep) viel schepen van Financiën Luc Bungeneers van verbazing van zijn stoel. 'Als men het zo grof gaat spelen. Want wat Peumans hier aankondigt, is pure contractbreuk', zei hij boos. Antwerpen krijgt dit jaar zo'n slordige 550 miljoen euro uit het Gemeentefonds. 'Dat is bij decreet vastgelegd', zegt Bungeneers. 'De Vlaamse regering kán daar niet onderuit.' De schepen ziet ook geen enkele reden waarom steden en gemeenten zouden moeten bijspringen om de Vlaamse begroting te redden: 'Na hard zwoegen en pijnlijke ingrepen heeft Antwerpen zijn financiën op orde. Het zou toch heel straf zijn dat de Antwerpenaar nu ook opdraait voor de financiële problemen die er op Vlaams niveau zijn ontstaan.' Bungeneers mag op bijval rekenen van de Vlaamse Vereniging van Steden en Gemeenten (VVSG). 'Alsmaar meer lokale besturen in Vlaanderen kunnen nog amper de eindjes aan elkaar knopen, onder andere door de stijgende pensioenkosten voor hun personeel', zegt directeur Mark Suykens. 'Als zij nu ook nog het geld uit het Gemeentefonds mislopen - overigens geen 1,8 maar 2,1 miljard euro - voorspel ik een bloedbad dat alleen maar kan eindigen in een forse verhoging van de gemeentebelastingen.' Bron:

(HET NIEUWSBLAD, 5 januari 2012)

Peumans: Heilige huisjes zullen sneuvelen 5 januari 2012 Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans geeft de Vlaamse regering vijf besparingstips "De Vlaamse regering zal er dit jaar serieus het mes moeten inzetten. Onvermijdelijk zullen enkele heilige huisjes zoals De Lijn, openbare werken of het Gemeentefonds sneuvelen." Dat zegt Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans. Hij geeft de ploeg van Kris Peeters alvast vijf tips. Jan Peumans bevestigt de uitspraken van Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) eerder deze week, die zei dat Vlaanderen dit jaar voor grote uitdagingen staat. De zogenoemde kaasschaafmethode, waarbij in de meeste departementen alleen oppervlakkig bespaard wordt, zal niet volstaan, want er moet dit jaar 200 tot 500 miljoen euro gevonden worden. "De Vlaamse regering zal drastische keuzes moeten maken", zegt Peumans. "Onvermijdelijk zullen enkele

heilige

huisjes moeten

sneuvelen."

Het

Limburgse

N-VA-boegbeeld

vindt

dat

de

welzijnssector grotendeels buiten schot moet blijven wegens "zeer gevoelig voor de burger". Maar waar kan dan wel geld worden gevonden? Peumans geeft Kris Peeters alvast vijf tips. 1. De Lijn "Minister van Openbare Werken Hilde Crevits (CD&V) heeft een budget van 3,3 miljard euro. Daarvan gaat bijna eenderde naar De Lijn, terwijl de openbare vervoersmaatschappij slechts 150 miljoen euro inkomsten uit betalende reizigers haalt. Een kostendekking van 15 procent is in deze tijden niet langer houdbaar", meent Peumans, die als gewezen directeur marketing van De Lijn dé vervoersexpert van de N-VA is. Als hij in 2014 niet herverkozen wordt, kan hij terug naar De Lijn. "Dit doet niets af aan de kritische houding die ik altijd ten overstaan van De Lijn heb gehad. Zo heb ik altijd gezegd dat basismobiliteit een theoretisch model is dat dringend moet worden herzien. Immers, er rijden te veel bussen leeg rond. Als je bovendien kijkt naar het aandeel dat De Lijn heeft in de verdeling van de vervoersmiddelen die de Vlamingen gebruiken, dan is dat laag, terwijl De Lijn ontzettend veel geld kost." 2. Openbare werken "Ook hier kan veel strikter met de middelen worden omgesprongen", meent Peumans. "We moeten eerst ons bestaand wegennet fatsoenlijk in orde brengen, en daarna pas nieuwe initiatieven ontwikkelen. De vraag is immers niet of je voor of tegen nieuwe tramlijnen bent. Feit is dat daar gewoon geen geld voor is." 3. PPS-projecten

De Vlaamse regering wil nieuwe wegen, scholen, tramlijnen, rusthuizen, enz. bouwen via het systeem

publiek-private

samenwerking

(pps). Peumans:

"Op

kruissnelheid

zal

dat

de

belastingbetaler de komende decennia 600 miljoen per jaar aan die private partners kosten. Dat is onverantwoord veel. Hier kan zeker op bespaard worden." 4. Onderwijs "Het Vlaams onderwijs slokt 40 procent van het totale Vlaamse budget op. Hier besparen is op zich geen uitgangspunt, maar toch moet ook hier een efficiëntie-oefening worden gemaakt, ook al klinkt dat niet populair." 5. Gemeentefonds "Het Gemeentefonds verdeelde vorig jaar 2 miljard euro onder de 308 Vlaamse steden en gemeenten. En ook dit klinkt niet populair, maar je zou de jaarlijkse aangroei van dat fonds met 3,5 procent voorlopig kunnen bevriezen, wat meteen al 70 miljoen euro per jaar zou opleveren. In deze moeilijke tijden moet iedereen solidair zijn, ook de steden en gemeenten", vindt Peumans, die hierover pittige debatten verwacht in het Vlaams parlement. Bron:

(HET BELANG VAN LIMBURG, Yves Lambrix, 5 januari 2012)

Peumans: 'Onze begroting is beter beheerd' 19 december 2011 Het Vlaams en het Waals Parlement willen in de toekomst nauwer samenwerken. De voorzitter van het Vlaams Parlement, Jan Peumans (N-VA), heeft vrijdag in Namen een ontmoeting gehad met Emily Hoyos, de voorzitster van de Waalse assemblee. Ze hebben er de wens uitgesproken om meer samen te werken. Het is de tweede keer dat de twee elkaar officieel ontmoeten. Op de agenda stond een betere afstemming van de parlementaire werkzaamheden. Ook het uitwisselen van informatie moet in de toekomst beter, klonk het. 'Vlaanderen moet inspiratie halen uit de manier waarop het Waals Parlement zijn regionale luchthavens beheert', gaf Peumans als voorbeeld. 'Maar ook bijvoorbeeld uit de manier waarop Wallonië communiceert over zijn Marshallplan, dat bekender is dan Vlaanderen in Actie. Maar aan de andere kant: de begroting is bij ons beter beheerd', aldus Peumans. Ook Hoyos is enthousiast over het vooruitzicht meer samen te werken. 'Dat is een teken van democratische levendigheid.' Bron:

Corelio

Peumans: "Sommige Vlaamse parlementariërs werken bitter weinig" 9 december 2011 Dag op dag 40 jaar geleden werd de 'Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap' geïnstalleerd. "Net als vandaag was een Volksunie-man - Leo Elaut - toen voorzitter", zegt Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans (60), die vandaag de feestelijkheden voorzit. "Och, we zijn soms nog veel te braaf", zegt hij. "De tijd dat het Vlaams parlement ondergeschikt is aan het federale is echt voorbij", vertelt de NVA'er in Het Belang van Limburg. "Zo bezocht de voorzitter van de Nationale Assemblee van de Socialistische Republiek Vietnam dinsdag eerst het Vlaams en dan pas het federale parlement." "Ten eerste houdt dit parlement zich bezig met dingen die de mensen direct aanbelangen: onderwijs, openbare werken, kinderopvang, cultuur, enzovoort", legt Peumans de sterkte van het Vlaams parlement uit. Ten tweede is het een modern parlement. Het gaat er hier veel minder ambtelijk aan toe dan in de Kamer. De ministers zijn hier ook veel meer aanwezig in de commissies en beantwoorden vragen ook veel sneller. En drie: de parlementsvoorzitter is hier de voorzitter van het parlement, en niet van de meerderheid. Mijn deur staat altijd en voor iedereen open." Lakeien en stemmachines Uiteraard is er ook nog op verschillende punten verbetering mogelijk. "De waan van de dag overheerst ook hier, er wordt nog te weinig op lange termijn gewerkt. En er zijn ministers die soms te weinig respect tonen voor het parlement", besluit Peumans. "En dan heb ik het nog niet over onze 124 parlementsleden. Een grote groep werkt heel hard, maar er zijn er ook die bitter weinig doen. Maar vandaag is het feest, en dus niet het moment om mensen terecht te wijzen. Soms zijn we nog veel te braaf, laten we ons degraderen tot lakeien en stemmachines van de regering. Ik heb daar altijd tegen gevochten." Bron:

Concentra

We zijn soms veel te braaf 9 december 2011 BRUSSEL

-

Dag

op

dag

40

jaar

geleden

werd

de

'Cultuurraad

voor

de

Nederlandse

Cultuurgemeenschap' geïnstalleerd. "Net als vandaag was een Volksunie-man - Leo Elaut - toen voorzitter", zegt Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans, die vandaag de feestelijkheden voorzit. "Och, we zijn soms nog veel te braaf", zegt hij. Hij is Riemstenaar, N-VA'er en Vlaams parlementsvoorzitter, en in die functie zal Jan Peumans (60) vandaag de officiële viering van 40 jaar Vlaams parlement voorzitten. Aan de vooravond van dit feestje oogt de voorzitter erg goedgemutst, ook al is hij al even gestopt met roken en wordt zijn buikje steeds prominenter. Voor mij zit een fiere Vlaming? "Wees gerust. De installatie van de Cultuurraad op 7 december 1971 was een mijlpaal. Ook al hield men ons met beperkte bevoegdheden als cultuur en taal een fopspeen voor, het Vlaams parlement is toen wel geboren." Dat het Vlaams parlement een hele weg heeft afgelegd, bleek gisteren (dinsdag) nog maar eens bij het officiële bezoek van de de voorzitter van de Nationale Assemblee van de Socialistische Republiek Vietnam? "Klopt. Die man bezoekt eerst het Vlaams en dan pas het federale parlement. De tijd dat het Vlaams parlement ondergeschikt is aan het federale is echt voorbij." Welke waren de voorbije 40 jaar dé sleutelmomenten voor dit Vlaams parlement? "Om te beginnen was er 1988, toen Vlaanderen bevoegd werd en geld kreeg voor openbare werken en onderwijs - dit laatste luik is goed voor ongeveer 10 miljard euro per jaar of 40 procent van het budget. De volgende grote stap was 1995: sinds dat jaar worden er voor het Vlaams Parlement eigen verkiezingen gehouden. Daarvóór namen de Vlamingen uit het federale parlement zitting in het Vlaams Parlement. Sinds 1995 zetelen we in het gebouw met de glazen koepel dat de mensen van tv en foto'skennen." U vergeet het Sint-Michielsakkoord uit 1993? "Door de uitvoering van dat akkoord werd het Vlaams parlement in 1995 een legislatuurparlement van vijf jaar. Dit wil zeggen dat er tijdens de legislatuur geen ontbinding kan gebeuren. Als de regering valt, moet een nieuwe regering gevormd worden met de huidige samenstelling van het parlement." Wat is anno 2011 de sterkte van dit Vlaams parlement?

"Eén: dit parlement houdt zich bezig met dingen die de mensen direct aanbelangen: onderwijs, openbare werken, kinderopvang, cultuur, enzovoort. Twee: het is een modern parlement. Het gaat er hier veel minder ambtelijk aan toe dan in de Kamer. De ministers zijn hier ook veel meer aanwezig

in

de

commissies

en

beantwoorden

vragen

ook

veel

sneller.

En

drie:

de

parlementsvoorzitter is hier de voorzitter van het parlement, en niet van de meerderheid. Vraag dat maar aan de oppositie. Mijn deur staat altijd en voor iedereen open." En waar kan het beter? "De waan van de dag overheerst ook hier, er wordt nog te weinig op lange termijn gewerkt. En er zijn ministers die soms te weinig respect tonen voor het parlement: ze stappen nog te vaak met hun nieuws naar de pers en daarna pas naar het parlement, en kritische rapporten worden soms angstvallig achter gehouden. Ook de manier waarop de ministerraad de bevolking 's vrijdags - al dan niet via de pers - informeert over genomen beslissingen is ondermaats. En dan heb ik het nog niet over onze 124 parlementsleden. Een grote groep werkt heel hard, maar er zijn er ook die bitter weinig doen." Namen graag? "Vandaag is het feest, en dus niet het moment om mensen terecht te wijzen. Kijk, parlementair zijn is een voorrecht én een fulltime job. Een goed parlementslid moet werken, is het aan de burgers verplicht om het regeringsbeleid kritisch te evalueren. Maar soms zijn we nog veel te braaf, laten we ons degraderen tot lakeien en stemmachines van de regering. Ik heb daar altijd tegen gevochten. Misschien daarom amuseer ik me hier zo goed (lacht)." Wat staat er allemaal op het verjaardagsmenu? "Vanmiddag stel ik het boek 'Van een unitair naar een federaal België: 40 jaar beleidsvorming in gemeenschappen en gewesten' voor. Met dit boek wil het Vlaams Parlement inhoudelijk de betekenis van de regionalisering beklemtonen. Om 19 uur zijn de buitenlandse ambassadeurs die in ons land vertoeven, uitgenodigd voor een bezoek. Vrijdag is er een colloquium en dinsdag sluiten we de feestelijkheden af met een receptie en concert van de gerenommeerde Vlaamse jazzpianist Jef Neve." Bron:

Yves LAMBRIX (Concentra)

Peumans schenkt 2.500 euro aan Tevona 9 december 2011 Vorige week bracht parlementsvoorzitter Jan Peumans een bezoek aan Oostheuvel, een instelling voor volwassenen met een mentale handicap in Lafelt. De Riemstse schepen overhandigde er een cheque van 2.500 euro en bezocht samen met enkele inwoners de boerderij. "We krijgen regelmatig steun van Jan Peumans, dat is heel fijn", zegt regiodirecteur Marie-Louise Thomas. "We gebruiken het geld voor ons volgend project in het dagcentrum. Er komen nieuwe kantoorruimtes en ook de keuken en de wasserij worden vernieuwd. Daarnaast komen er twee studio's en een appartement. Onze gebouwen zijn al vernieuwd, de volgende werken maken deel uit van de laatste fase. Het dossier is klaar, deze week dienen we het in." Bron:

GeSm (HBVL)

Peumans boos op 'snelle' vragenstellers 3 oktober 2011 Vlaams

Parlementsvoorzitter

Jan

Peumans

(N-VA)

haalde

in

zijn

toespraak

uit

naar

parlementsleden met 'snelle schriftelijke vragen'. Vorig werkjaar kregen de ministers 6.435 schriftelijke vragen en bijna 3.000 vragen om uitleg op hun bord. 'Het is gemakkelijk om ijverige medewerkers vragen aan de lopende band te laten produceren', hekelde Peumans. 'Veel moeilijker is het om zich vast te bijten in een dossier, dat gericht te volgen en aldus de bevoegde minister het vuur aan de schenen te leggen.' (wer) Bron:

Het Nieuwsblad

Parlementsvoorzitter Peumans levert 4.000 euro per maand in 27 september 2011 Brussel l Vlaamse parlementsleden die zelf opstappen krijgen geen uittredingsvergoeding meer. Dat is het gevolg van de heisa rond Sven Gatz (Open Vld), die collectieve verontwaardiging oogstte toen bleek dat hij na zijn vrijwillige verhuis van het Vlaams Parlement naar de Belgische Bierbrouwers recht had op een vertrekpremie van zo'n 300.000 euro. Hij deed uiteindelijk afstand van die royale uittredingsvergoeding, maar alle partijen waren het erover eens dat ze een aantal excessen moesten uitroeien. Een werkgroep onder leiding van CD&V'er Carl Decaluwé besloot bij de start van het nieuwe parlementaire jaar om de twee opvallendste uitwassen aan te pakken. Wie zoals Gatz vrijwillig ontslag neemt uit het Vlaams Parlement zal geen recht meer hebben op een uittredingsvergoeding. "De logica zelve", luidt het bij Decaluwé. "Wie zelf vertrekt en dus een loon blijft ontvangen, moet geen belastinggeld krijgen." Daarnaast wordt ook het loon van de Vlaamse Parlementsvoorzitter ingeperkt. Hij zal voortaan evenveel verdienen als de minister-president, plus 1 symbolische euro. "Om duidelijk te maken dat de

parlementsvoorzitter

de

eerste

burger

van

Vlaanderen

is",

verduidelijkt

Decaluwé.

Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) vindt het niet erg dat zijn bruto wedde van circa 14.000 euro met 4.000 euro daalt tot het niveau van die van Kris Peeters (CD&V). Nog altijd meer dan genoeg. "Ik heb zelf als eerste gezegd dat mijn loon te hoog lag" Dat hij 1 euro meer blijft verdienden dan de minister-president vindt Peumans "een beetje belachelijk". Peumans hoopt wel dat anderen zijn voorbeeld volgen. "Ik hoop dat er een gelijkaardige operatie zal doorgevoerd worden voor wat de andere parlementaire vergoedingen en de overige politieke functies in het Vast Bureau van het parlement betreft." Versta: Decaluwé moet zijn eigen loon maar eens durven bekijken. Aan de lonen en pensioenen van de Vlaamse parlementsleden raakt de werkgroep-Decaluwé voorlopig niet, maar er is wel een externe studie besteld om na te gaan of ze beantwoorden aan de gangbare 'marktprijzen'. "Afhankelijk van die pensioenen bijgestuurd." (JV) Bron:

De Morgen

benchmarking worden de vergoedingen en

staatshervorming op de voet volgt 26 september 2011 Er moet in het Vlaams parlement een speciale commissie komen die de zesde staatshervorming op de voet opvolgt. Dat heeft Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans voorgesteld bij de opening van het parlementaire jaar in het Vlaams parlement. Van een parlementsvoorzitter wordt neutraliteit verwacht en dus waagde parlementsvoorzitter Peumans (N-VA) zich maandag niet aan forse communautaire uitspraken of aan kritiek op de bereikte deelakkoorden op federaal niveau. Peumans herhaalde alleen dat hij hoopt op een "grote staatshervorming" en dat het Vlaams parlement zich daarop moet voorbereiden. Zelf pleit Peumans voor de oprichting van een "Opvolgingscommissie Staatshervorming", een commissie die de zesde staatshervorming van nabij opvolgt. Peumans heeft ook de werking van zijn halfrond kritisch tegen het licht gehouden. Zo vindt hij dat de commissies zich te vaak bezighouden met "detailkwesties" en dat de kwaliteit van de vragen moet primeren op de kwantiteit. Om te komen tot betere debatten moeten de parlementsleden durven loskomen van "de waan van de dag". De voorbije weken werd het Vlaams parlement enkele keren op de korrel genomen, denk aan de discussie rond de uittredingsvergoeding van Sven Gatz en de commotie rond de buitenlandse parlementaire missies. Peumans wil de hand in eigen boezem steken en roept het parlement op "orde op zaken te stellen". Zo wil hij dat zijn parlement "het voortouw neemt om te komen tot een billijke maar ook transparante regeling van het statuut van parlementslid". Peumans gaf de parlementsleden nog een kleine waarschuwende vermaning mee. Zo wordt verwacht dat de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 een impact zullen hebben op de werking van het parlement. "Maar dat mag geen excuus of alibi zijn om enkel woensdagnamiddag bij de stemmingen in plenaire vergadering in dit parlement aanwezig te zijn", aldus Peumans. Bron:

JDE

"Dit is een kloteland, maar wel een heel leuk" 26 september 2011 HASSELT - "Dit is een kloteland", zegt voorzitter Jan Peumans van het Vlaams Parlement in de loop van het interview. Goed voor een titel, ook al is het even schrikken. Iets wat Jan Peumans zelf ook doet en daarom meteen aanvult: "Indien je dat als titel zet, dan moet je ook schrijven dat dit een leuk en mooi land is. Maar politiek gesproken is het een kloteland. Vijfhonderd dagen onderhandelen voor we een nieuwe regering hebben, dat is niet meer normaal." Het interview vond vrijdagochtend om half negen plaats. Behoorlijk vroeg voor een journalist, maar in zijn agenda was er geen enkel ander gaatje. In ruil bood hij wel aan om naar de redactie te komen. Uitstekend, in dat geval zouden wij voor de koffie en de croissants zorgen. Jan Peumans is een kwartier te vroeg. Hij heeft al op zijn hometrainer gezeten, de kranten gelezen en ontbeten. "Ik zal beleefd zijn en toch een croissant eten", zegt hij terwijl hij binnen de vijf minuten minstens vijf verschillende onderwerpen aansnijdt. "Men zegt wel eens dat ik een chaoot ben. Dat is niet waar. Het probleem is dat de mensen mij niet kunnen volgen." Jan Peumans vindt het zelf goed gevonden. Maandag komt het Vlaams Parlement opnieuw bijeen. Maar hoe kijkt u vanuit uw voorzittersstoel terug op het voorbije politieke jaar? "Kwantitatief bekeken is er heel veel werk verricht met heel veel debatten en vragen in zowel plenaire vergadering als in commissie. Ik heb ook vastgesteld dat er steeds meer aandacht is voor de impact van Europa op ons beleid. Ook opvallend is dat de Vlaamse parlementsleden nu veel meer aandacht hebben voor de beheersovereenkomsten die de Vlaamse regering sluit met haar interne en externe agentschappen zoals bijvoorbeeld De Lijn en zo ook meer inbreng hebben. En ik denk dat de verhoudingen tussen parlement en regering zich gestabiliseerd hebben en dat we nu kunnen spreken van een goede verhouding waarbij het Vlaams Parlement haar rol kan spelen." U zegt dat er kwantitatief veel werk is verzet. Was het ook kwalitatief goed? "Niet altijd. Maar dat heeft dan niet zozeer te maken met de werking van het parlement dan wel met de werking van de individuele parlementsleden. Vanuit het parlement de regering controleren is een permanente opdracht. Nu en dan een vraagje stellen, volstaat niet. Men moet de dossiers elke dag opvolgen. Er zijn heel veel parlementsleden, zowel in de meerderheid als in de oppositie, die dat doen. En er zijn er die helemaal niks doen." Ik heb de indruk dat er in het Vlaams Parlement meer en vooral meer hevige discussies zijn over zaken waar het parlement en de Vlaamse regering niet voor bevoegd zijn.

"Af en toe zijn er zo'n discussies, bijvoorbeeld over de Copernicaanse omwenteling van Kris Peeters in verhouding tot de federale regeringsonderhandelingen. Dat is logisch. Maar het is niet de regel." Soms kan het Vlaams Parlement ook echt kinderachtig doen, zoals toen Kris Peeters er niet was omdat hij samen met astmapatiënten een berg ging beklimmen. Men wist maanden op voorhand dat hij dat ging doen, er was geen kritiek, tot hij echt weg was. "Kris Peeters heeft al dat onheil over zichzelf afgeroepen door vanop zijn berg aan te kondigen dat de Vlaamse regering 250.000 euro had uitgetrokken voor Music for Life. Daar had hij wel tijd voor en niet voor het Vlaams Parlement. Ik geef wel toe dat er toen in het Vlaams Parlement te harde woorden zijn gevallen." Wat gaat u maandag in uw toespraak zeggen naar aanleiding van de opening van het nieuwe parlementaire jaar? "Om dat echt te weten, zal je maandag zelf moeten komen luisteren. Maar dat ik daarbij zal ingaan op de relaties tussen Vlaams Parlement en Vlaamse regering zal wel niemand verwonderen. Ik wil die verder intensifiëren. En ik ga er nog maar eens op aandringen dat wanneer de ministers nieuwe initiatieven nemen, ze het parlement op zijn minst tegelijk met de media informeren." Dat de ministers eerst naar de media stappen, heeft ook zijn voordeel. Dan hoeven de parlementsleden niet altijd alles te lezen, dan krijgen ze meteen de essentie mee. "Goed geprobeerd. Ik ga de ministers niet verbieden om naar de kranten te stappen. Mar wanneer men de talennota van minister Pascal Smet wel kan lezen op de website van een krant, maar die nota niet in het parlement beschikbaar is, dan is er iets wat niet klopt." Wat gaat u nog zeggen? "Ik ga ook de drie oppositiepartijen (Open Vld, Groen!, LDD) van antwoord dienen die tijdens de vakantie samen een persconferentie gaven waarin ze ook kritiek hadden op de werking van het Vlaams Parlement. Ik vind hun kritiek als zouden ze onvoldoende betrokken worden, onterecht. Ik heb zelf in de oppositie gezeten. Daarom waak ik er nu als voorzitter over dat de oppositie dezelfde rechten heeft als de meerderheid. Zo krijgen ze ook inzagerecht in de meest vertrouwelijke dossiers zoals het KBC-dossier en ik moet zeggen dat ze dat vertrouwen niet hebben beschaamd. Maar ik erger me wel aan het feit dat ze de meerderheid zaken verwijten die ze zelf deden toen ze in de meerderheid zaten zoals het omzetten van wetsontwerpen van de regering in wetsvoorstellen van de meerderheid in het parlement om op die manier verplichte adviezen van de Raad van State te omzeilen." Ze hadden ook kritiek op de eigenlijke werking van het parlement. Zo vinden ze dat het parlementair reces te lang duurt.

"Ik heb toen ik voorzitter werd zelf twintig voorstellen gedaan om de werking van het parlement te verbeteren. Daar is nog altijd zo goed als niets van in huis gekomen. Van mij mag het nieuwe parlementaire jaar gerust op 1 september beginnen. Maar wat stel ik vast? Alle partijen, ook de oppositie, zit in het bureau van het Vlaams Parlement. Het is daar dat men afspraken moet maken over een betere werking. Maar het gebeurt niet. Er zijn altijd eerst incidenten nodig voor men iets aanpakt." Zoals de uittredingsvergoeding voor Sven Gatz. "Juist. Voor mij en de N-VA is het heel simpel. Parlementsleden die niet herverkozen worden, hebben recht op een uittredingsvergoeding van maximaal één jaar. En wie vrijwillig opstapt om een andere functie op te nemen, krijgt géén uittredingsvergoeding. Zo simpel is dat. Ik nodig het Vlaams Parlement uit om daar nu snel werk van te maken." Is de Vlaamse regering goed bezig? "Heel goed..." Domme vraag. Uiteraard is de Vlaamse regering goed bezig, de N-VA zit in die regering. "Het is fijn dat je dat zelf zegt. Los daarvan, ik vind dat de Vlaamse regering wel degelijk heel goed bezig is. Af en toe zijn er incidenten. Dat zal altijd zo zijn. Alleen, die worden zo uitvergroot dat het de beeldvorming misvormt. Het is ook zo dat deze regering eerst 2 miljard euro heeft moeten besparen, dat maakt de zaken niet gemakkelijker." Met de kaasschaaf. Overal een beetje minder, dat is gemakkelijk, dan moet men niet kiezen. "Ik geef toe, het is de gemakkelijkste methode. Maar het zorgt ook voor de minste spanningen. Enkel de culturele sector was echt kwaad. Maar goed, we hebben bespaard en nu is er opnieuw zo'n 250 miljoen euro aan ruimte voor nieuw beleid." Geld dat netjes verdeeld wordt tussen de partijen en waarmee de N-VA een kindpremie invoert. Net alsof er op dit ogenblik geen andere noden zijn nu het economisch weer wat minder gaat. "Een premie van 150 of 200 euro stimuleert ook de economie." Kinderen kunnen niet stemmen. "Hun ouders wel." We zijn er. "De kindpremie staat in het Vlaams regeerakkoord dat nu wordt uitgevoerd. Voor ons is het een symbooldossier. De kindpremie is een onderdeel in de opbouw naar een eigen Vlaamse sociale

zekerheid. De Vlaamse hospitalisatieverzekering, de zorgverzekering en de maximumfactuur in de rusthuizen zijn de andere onderdelen." Krijgen we een federale regering? "Ik zou het niet weten. Sinds we niet meer mogen meedoen, krijgen we ook geen informatie meer. Wat we weten, weten we van de kranten." Wat vindt u van het B-H-V-akkoord? "Het had erger gekund. Dat is juist. Wat niet wegneemt dat het een slecht akkoord blijft. De analyse van Bart Laeremans in jullie krant is juist. We zijn de zes Vlaamse faciliteitengemeenten kwijt, we riskeren Franstalige senatoren in Vlaams-Brabant, Brussel krijgt extra geld zonder institutionele hervormingen... Kortom, we moeten als Vlamingen betalen voor iets waar we (grond)wettelijk recht op hebben. En men maakt mij ook niet wijs dat er geen onderliggende akkoorden zijn, daarvoor zit ik iets te lang in de politiek." Dat hadden jullie allemaal kunnen voorkomen door "ja maar" op de nota Di Rupo te zeggen. Dan zaten jullie nu rond de tafel... "En jij gelooft dat. Na een eerste lectuur van de nota Di Rupo was ik ook geneigd om te zeggen, daar kunnen we iets mee doen. Dat was niet meer zo na een tweede en een derde lezing. We konden niet anders dan "neen" zeggen. En dat was ook de bedoeling van Di Rupo. Hij heeft altijd beweerd dat hij geen regering zonder de N-VA zou vormen. Ook de Vlaamse partijen zegden dat. En wat doen ze nu?" Moet de N-VA zo nodig uit de Vlaamse regering stappen? "Bart De Wever heeft gezegd dat we pas nadat het volledige federale regeerakkoord rond is, we een evaluatie zullen maken en beslissen of we al dan niet uit de Vlaamse regering stappen omdat onze coalitiepartners in de Vlaamse regering op federaal niveau afspraken maakten die haaks staan op het Vlaams regeerakkoord. Je weet dat wij N-VA'ers niet vasthangen aan de postjes. Maar ik ga er van uit dat iedereen loyaal het regeerakkoord zal uitvoeren." Kortom, de N-VA is niet zinnens om uit de Vlaamse regering te stappen. "Waarom zouden wij moeten opstappen wanneer wij ons wel aan het regeerakkoord houden? Het is ook niet nodig dat in de Vlaamse regering dezelfde partijen zitten als in de federale regering. En door in de regering te blijven, kunnen we de zaken mee sturen. Dat is interessant op een ogenblik dat er nieuwe bevoegdheden worden overgedragen." Wanneer ik dat allemaal hoor, dan gaat u er wel degelijk van uit dat Di Rupo slaagt en er een federale regering komt.

"Ik weet het niet. In feite is dit een kloteland." Ik heb mijn titel. "In dat geval moet je er wel meteen aan toevoegen dat het ook een heel mooi en leuk land is. Wat ik wil zeggen is dat het politiek niet meer te doen is. Na vijf weken onderhandelen hadden we een Vlaamse regering en die werkt. Het zal vijfhonderd dagen duren voor we een federale regering hebben. Dit is een land met twee totaal verschillende democratieën en publieke opinies. Laten we daar de juiste conclusies uit trekken. Laten we voortaan van regio tot regio onderhandelen zonder de omweg van de federale regering. En laten we met ons twee, Vlaanderen en Wallonië, samen Brussel besturen. Dan zal het veel sneller opschieten." De kartels met de CD&V zijn definitief verleden tijd. "Een politieke partij heeft fond nodig, heeft een basis nodig om ook op termijn een toekomst te hebben. Daarom moeten we ons lokaal verankeren en dat kan enkel door als N-VA alleen op te komen. Er is veel enthousiasme aan de basis. Maar dat is nog geen garantie. We zullen hard moeten werken, stevige afdelingen moeten uitbouwen, goede kandidaten moeten zoeken. Dat is nodig om bij de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar lokale mandaten binnen te halen en eventueel mee in meerderheden te zitten." Bron:

Eric DONCKIER

Jan Peumans krijgt excuses van lid van Action Fouronnaise 1 augustus 2011 Jan Peumans, voorzitter van het Vlaamse parlement en schepen in Riemst, krijgt excuses van de Waal die hem vorig jaar in Visé klappen heeft gegeven. Het incident is afgehandeld via strafbemiddeling. Peumans (N-VA) heeft excuses gekregen van de Waal, een lid van Action Fouronnaise. "Ik had twee eisen. Ten eerste wilde ik excuses, ten tweede wilde ik dat hij 50 euro stort aan de boeddhisten van Hoei. Hij is op mijn eisen ingegaan." Peumans hield aan de affaire een bloeduitstorting en een scheve kaak over. Ook de paraplu van zijn vrouw was kapot. "Een handgemaakte paraplu uit Normandië. In ruil voor die schade heb ik die bijdrage aan de boeddhisten gevraagd. Het is nu aan de procureur om de bemiddeling te aanvaarden, maar normaal gezien komt geen rechtszaak van. Dat komt de tegenpartij ook goed uit, want die man werkt als penitentiair beamte." Met andere woorden: een eventuele veroordeling zou diens carrières kunnen schaden. Het incident gebeurde in september vorig jaar toen Peumans samen met zijn vrouw uit ijssalon Pam Pam kwam waar hij al 40 jaar vaste klant is. Bron:

Caroline Vandenreyt (HBVL)

'Ik mis de Volksunie' 16 juli 2011 Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) over de federale impasse, zijn partij, zijn eigengereide koers en Wallonië 'Ik mis de Volksunie' Alles bijeen verbaast het niet, dat Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) zijn politieke carrière begonnen is bij arbeiderspartij Amada. Meer nog: Peumans is wel uit Amada gegaan, maar Amada nooit helemaal uit Peumans. De voormalige maoïst heeft bij N-VA dezelfde strakke partijlijn teruggevonden. 'N-VA is heel sterk opgehangen aan Bart De Wever, waardoor we soms te krampachtig communiceren. Als ik twintig jaar jonger was geweest, dan zou ik mijn stempel doordrukken.' Door Marjan Justaert / Foto Yann Bertrand e ontmoeten elkaar in ijssalon Pam-Pam in de Waalse gemeente Visé, bij Luik. Een heerlijk authentieke boîte met formica tafeltjes, tegels uit de jaren stillekes, en een eindeloze toog met een keur aan crèmes glacées waarvan je spontaan begint te likkebaarden: een 'Spécial 10 ans' of een Moka Pam-Pam. "Ik kom hier van in 1969, destijds met mijn verloofde en mijn schoonma achter op de bank, want ik had nog geen definitief rijbewijs. En ik ben blijven komen. (grijnst) Ondertussen is die verloofde mijn vrouw, heb ik een rijbewijs en ken ik hier alle meisjes." En ijsjes. Ook al eet hij hier altijd Dame Blanche. In september vorig jaar bezorgde hij het ijssalon eeuwige roem. Even buiten de deur werd hij afgerost door een lid van Action Fouronnaise. Netto resultaat: een bloeduitstorting, een gezwollen slaap en een scheve kaak. Peumans snuift als hij eraan terugdenkt. "Bang? Ik? Ik zit hier perfect op mijn gemak. Na het incident is de dochter des huizes mij zelfs komen bedanken voor de publiciteit." En toch, even later: "Het was best wel akelig, zo motten krijgen". Wegens de uiteenlopende versies van de feiten boog het parket van Luik zich over het dossier 'Pam-Pam'. De zaak is nog altijd niet opgelost, volgende week volgt er een nieuw verzoeningsgesprek. Bedoeling is, jawel, om tot een compromis te komen. "Volledig akkoord met de procedure, alleen duurt het wel ontzettend lang", zucht Peumans. Bart De Wever beheerst het nieuws. Zijn 'neen' tegen Elio Di Rupo duwt zijn populariteit alleen maar hoger. Bestaat er nog iemand anders dan De Wever? "Het charisma van Bart heeft er natuurlijk veel mee te maken. Hij bezit de gave van het woord, heeft humor, kan emoties tonen... Ge moet Bart niets over inhoudelijke dossiers vragen, maar zijn

strategische visie, daar neem ik mijn pet voor af. Maar vergeet ook niet dat we bij de verkiezingen van 2004 alle verkozenen op eigen kracht hebben gehaald in tegenstelling tot dat flauw afkooksel van een Spirit. "Als het gaat over N-VA, halen de media altijd de figuren eruit die hun stelling bevestigen. Het zijn altijd mensen als Ben Weyts en Jan Jambon die in beeld komen, en uiteraard onze opperste leider. En het klopt niet dat de 'gematigdere' figuren geen doorslaggevende stem zouden hebben, want als je bijvoorbeeld terugkijkt naar de nota van verduidelijker De Wever, dan zie je toch een heel zwaar compromis van onze partij. Onze achterban is veel toleranter dan iedereen altijd denkt en schrijft." Vic Van Aelst is dan het ultieme voorbeeld van die tolerante achterban? (lichtjes geïrriteerd) "Zijn manier van spreken lost niets op. Dat is ruzie maken met de buren. Maar Van Aelst krijgt en ik citeer uw politiek commentator Yves Desmet 'een erectie' als hij voor de camera zulke dingen kan zeggen. Stom vind ik dat. Onze partij staat ten eerste voor maximale bevoegdheden voor de gemeenschappen en gewesten, maar ten tweede voor maximale solidariteit met onze Waalse broeders en zusters. Dat kan niet genoeg benadrukt worden, maar wordt helaas te veel vergeten. Ik heb de mensen van 'Niet in onze naam' uitgenodigd bij mij in het bureau. Die vertrokken vanuit een totaal verkeerd beeld en koppelden onze partij aan intolerantie. Dat vind ik intellectueel oneerlijk, ik noem het (spuwt de woorden uit) linkse pretentie. "Kijk naar het buitenland: de nationalistische partijen in Schotland, Wales, Catalonië of Baskenland zijn allemaal links van inslag. Hoe komt het dat het in die landen wel kan en dat het hier spijtig genoeg niet kan? Ik beschouw mijzelf als een linkse nationalist, ja." U loopt niet erg op met witte konijnen als Van Aelst en bepaalde rekruten die 'per ongeluk' in het parlement geraakt zijn. "Het is niet dat de partij niet streng genoeg selecteert. Maar er is een verschil tussen leden en mandatarissen. Van Aelst is geen mandataris en zal dat wellicht ook niet worden. Vraag maar aan Liesbeth Homans. (Homans stelt de N-VA-lijst voor 2012 in Antwerpen samen, en wil Van Aelst er absoluut niet op, MJ.) Dus we gaan zeker niet met iedereen in zee, hoewel de partij zich af en toe vergist (lacht luid). Ik ga geen namen noemen, maar..." Kim Geybels? "Hola, over Kim hoor je mij geen kwaad woord zeggen, zij beschouwt mij als haar 'politieke vader'. Als ik het voor het zeggen had gehad, dan was ze niet ontslagen. De bladzijde is nu omgedraaid, maar ik vind het eigenlijk spijtig. Die partner van haar, Bas Luyten, dat is wat anders. Maar daar ga ik geen woorden meer aan vuil maken." Wie was uw politieke vader?

"Hugo Schiltz. En Vic Anciaux, een zeer begeesterende politicus." Anciaux senior is nochtans absoluut geen fan van de N-VA. "Ach, dat is jaloezie. Ik zie een boel mensen die nu verwerpen wat ze vroeger aanbeden hebben. Er zijn Open Vld'ers, om Bart Somers niet te noemen, die in de tijd op VU-congressen met spandoeken van 'Vlaanderen Republiek' stonden te zwaaien en nu hun kar hebben gekeerd. Plat opportunisme noem ik dat. "Pas op, ik heb Bert Anciaux nog mee voorzitter gemaakt van de Volksunie. Maar geen haar op mijn hoofd dacht eraan hem te volgen naar Spirit. N-VA was, toen de Volksunie implodeerde, gewoon de meest communautaire democratische partij. Bovendien kende ik de bende rond Geert Bourgeois, Frieda Brepoels, Kris Van Dijck, enzovoort, goed. Vandaar." Mist u de oude Volksunie? "Ja, soms. Ik vond dat er toen meer 'tendensrecht' was. Meer ruimte voor verschillende meningen. N-VA is heel sterk opgehangen aan Bart De Wever, dat is toch wel een groot verschil. Het maakt dat er nogal strak over 'de lijn' wordt gewaakt, men communiceert daardoor soms te krampachtig. Als ik 20 jaar jonger was geweest, dan zou ik daarover mee hebben willen beslissen. Dan zou ik mijn stempel doordrukken." Terwijl

de

top

u

nu

geparkeerd

heeft

als

voorzitter

van

het

Vlaams

Parlement.

Een

bloempotfunctie. "'Geparkeerd' in het Vlaams Parlement als je dat zo wilt noemen, maar daarom niet gemuilkorfd. Toen De Wever mij vroeg voor de functie heb ik hem meteen gezegd: 'Ik wil geen voetveeg zijn, en evenmin een bloempot'. Pas op, voorzitter van het Vlaams Parlement is toch geen troostprijs? "(berustend) Ik heb lang genoeg gewogen. Ik ben 60 jaar en ik ben fier op wat ik doe. Wel ben ik mijn leven lang kritisch geweest en dat zal nooit verdwijnen. Een beetje een brombeer, een beetje Kabouter Wesley. Dat is zo, hè. Ik vind dat totaal niet erg als men lacht met mijn gestalte. Ze hebben mij ook al Kabouter Plop of Kabouter BAM genoemd (naar de 'Beheersmaatschappij Antwerpen

Mobiel':

Peumans

was

tijdens

de

vorige

legislatuur

één

van

de

Oosterweeldossierkenners, MJ), of Kabouter Spam toen mijn medewerker per ongeluk een mail een paar honderd keer had doorgestuurd." Hoe bent u eigenlijk in de politiek gerold, en waarom de VU? "Als klein manneke ging ik met mijn vader naar de IJzerbedevaart in een volgepakte trein om 5 uur 's morgens , naar de marsen op Brussel en de mosselfeesten van de lokale Volksunie-afdeling. Vooral mijn nonkel, een pater, was een hevige flamingant. Maar toen ben ik naar Leuven gegaan en tijdens mijn eerste jaar, in 1969, werd er een buitenlandse student doodgeschoten in de buurt van de faculteit economie. Er brak een staking uit van zes weken, en wie stond mee op de

barricaden? Jan Peumans. Ik heb toen nog mee de betoging georganiseerd en heb mij uiteindelijk ook aangesloten bij Amada. "Probleem: bij Amada mocht je niet lachen, dat was daar doodernstig. Niets voor mij. Na engagementen

in

verschillende

jeugd-

en

milieubewegingen,

en

een

passage

bij

de

buitenparlementaire partij Leefmilieu Riemst, die zich afzette tegen het CVP-bestuur, werd ik in 1982 gevraagd om op de lijst te staan. De lijst 'Nieuw' met een boel VU'ers. Vlaams, groen, links, anti-establishment. Dat trok mij natuurlijk aan. "Pas in 2004 kwam ik uiteindelijk in het parlement terecht. Per toeval, tot grote verbazing van Theo Kelchtermans (CD&V), die de zetel al binnen waande. Nu, zeven jaar later, ben ik een van de anciens van N-VA." Voelt u zich vandaag nog thuis bij N-VA? "Ik ben een overtuigde independist en republikein, dat zeker. Maar ik heb eens ooit gezegd: 'Als NVA niet bestond, dan zou ik bij Groen! zitten.' En ik meen dat wel. Wat mij betreft moet onze partij wat meer warmte uitstralen. Ge moet gaan voor een warm Vlaanderen. Wij zijn in Limburg altijd de groenen geweest en dat is er nooit helemaal uitgegaan: wij zullen nog altijd opkomen voor de betoelaging van de regionale landschappen, of ons verzetten tegen nodeloze wegen- projecten." En dat terwijl uw partij nu ook socio-economisch een 'ruk naar rechts' maakt: het commentaar op het besparingsluik van de nota-Di Rupo kleurde wel heel donkerblauw. "Pas op, ik ben het eens met bepaalde elementen, alleen moet daar goed over nagedacht worden. Neem nu de vermogensbelasting in de nota-Di Rupo, waar onze partij serieuze bedenkingen bij heeft.

Daarin

heb

ik

een

goede

medestander:

Paul

Huybrechts,

de

voorzitter

van

de

beleggersclubs. Die man was eerst ook wild enthousiast over de nota, maar nadat hij hem twee keer gelezen had niet meer. Dit soort taksen op grote vermogens jaagt het kapitaal weg. Dan wordt beleggen onaantrekkelijk en dat is nefast voor de economie. "Maar goed, het klopt wel dat als ik het commentaar op de nota-Di Rupo zou hebben geschreven, die niet zo rechts zou zijn. Na het politiek reces ga ik eens lunchen met de ACW-voorzitter, en ik vind ook echt dat vakbonden even belangrijk zijn als werkgevers. Bij ons in de partij wordt nogal eens de nadruk gelegd op de werkgevers, terwijl je niet wil weten hoeveel van onze één miljoen kiezers gesyndiceerd zijn." Als de voorzitter zegt dat VOKA zijn baas is... "(hoofdschuddend) Ben ich het niet mee eens." U bleek anders ook niet zo enthousiast over die nota-Di Rupo. Op 11 juli haalde u zelfs stevig uit naar de formateur, die in het publiek stond.

"Ik stel vast dat de onderbuik van Vlaanderen ons aanmoedigt vol te houden. Enerzijds waarderen mensen rechtlijnigheid, anderzijds zit de economie mee: het gaat goed, de werkloosheid daalt. Ja, ik hoor wel dat er een reële dreiging is vanuit de financiële markten, dat valt niet te ontkennen, maar ik ben te weinig economisch onderlegd om daar het fijne van te weten. Wat ik wel weet is dat onze situatie bijlange niet vergelijkbaar is met de situatie van Griekenland, Portugal of Italië. "Mijn toespraak ging uitsluitend over Brussel. Het enige wat ik gedaan heb is, als voorzitter van het Vlaams Parlement, verwezen naar een resolutie uit 1999 van het Vlaams Parlement over Brussel. Natuurlijk heb ik het dan ook gehad over de actuele voorstellen van de formateur, die van de wettelijke

tweetaligheid

in

de

hoofdstad

een

lachertje

maken.

(kijkt

schalks

naar

zijn

woordvoerder) Ik moest toch zorgen voor enige nieuwswaarde?" Gaat u er nu niet wat te licht over? "Je kunt gewoon niet zeggen dat het allemaal kommer en kwel is. Leterme bereddert het huishouden: hij doet de keuken en de afwas, veegt het stof af en wat weet ik nog allemaal. Goed bezig, die Leterme. "Bovendien keurt het parlement nu wetten goed op basis van wisselende meerderheden. Dat is pas écht parlementaire democratie. En daarnaast draaien de deelstaten op volle kracht. Vlaanderen heeft een budget van 25 miljard euro, dat geld rolt volop en hetzelfde geldt voor Wallonië en Brussel. Nu, laat er geen misverstand over bestaan, er is wel degelijk een nieuwe regering nodig. Maar we moeten geen compromis sluiten om het compromis." Wie niet eens wilt praten, komt nooit tot een compromis. "We zíjn caractériels, dat klopt, en we weten dat ook. Maar we beseffen maar al te goed dat politiek de kunst is van het haalbare. "Wij hebben in het najaar van vorig jaar, toen Bart De Wever nauwelijks tien dagen 'verduidelijker' was, getoond dat we dat wél kunnen. Bart heeft toen zeer ver zijn nek uitgestoken. Voor N-VA stonden er moeilijk te slikken passages in, maar we waren bereid die toegevingen te doen. Dat was en is onze ondergrens. "Het stoort mij dat men altijd de schuld steekt op N-VA, zoals Karel De Gucht (Open Vld) deze week. (windt zich op) Die man had waarschijnlijk weer een depressieve aanval of zo, maar begint ineens weer te kwijlen. Dat die zeven andere partijen toch gewoon beginnen te onderhandelen, ze hebben genoeg zetels om te regeren. Maar dat durven ze waarschijnlijk niet. Al die andere partijen projecteren hun eigen angsten op ons." Heeft de N-VA zelf niet gewoon te veel angst of afkeer om een deel uit te maken van een federale regering?

"Hoezo? Dertig procent van de Vlaamse kiezers, wat toch een vrij groot aantal is, heeft ons de opdracht gegeven om structureel een aantal dingen te veranderen, zowel sociaaleconomisch als communautair. Daarom gaan wij voor maximale competenties voor de deelstaten, én eigen verantwoordelijkheid over het geld. Ik ben voor een grote solidariteit met Wallonië, maar je kunt dat niet ten eeuwigen dage volhouden. Wie verantwoordelijk is voor zijn eigen budget, springt ook anders met de centen om." Siegfried Bracke (N-VA) geeft toe dat hij liever 'ja, maar' had geantwoord. En u? "Het is toch eerlijker om 'nee' te zeggen? Ik was bij die 'geheime' vergadering in het Sheratonhotel, waar Siegfried zijn argumenten heeft aangedragen. Hij was de enige trouwens. Kijk, strategisch is het misschien interessanter om te zeggen: 'ja, maar'. Maar uiteindelijk blijkt dat iedereen die 'maar' zo breed interpreteert, op de twee vlakken, dat er haast niets overblijft van die onderhandelingsbasis. Dan heeft het toch geen zin om daarover te onderhandelen?" Hoe moet het nu dan verder? "Dit land draait vierkant en dat ligt niet aan N-VA, dat is een vliegwiel dat in gang is gezet en niet meer teruggedraaid kan worden. Er wordt nu lyrisch gedaan over de Eyskensen, de Mar- tensen en de Dehaenes van deze wereld, maar zij hadden het in hun tijd ook structureler kunnen aanpakken, hè? Hoe het nu verder moet? Dat de anderen maar proberen, we zullen wel zien hoe snel ze met hun smikkel tegen de muur lopen." Waarom roept uw partij niet meteen de onafhankelijkheid uit, zoals artikel 1 van jullie statuten bepaalt? "Dat is een evolutie die vanzelf gaat, die moeten wij niet 'uitroepen'. De Waalse journalist Christophe Deborsu heeft mij eens ooit gevraagd: 'Meneer Peumans, wanneer denkt u die Vlaamse onafhankelijkheid gerealiseerd te zien?' Tegen dat ik 85 jaar ben, heb ik hem geantwoord (en dat is Deborsu niet vergeten, zie elders in deze krant, MJ). Of ik dat meen? Ik heb het op televisie gezegd dus ik meen dat zeker! De Waalse nichten van mijn echtgenote konden er niet mee lachen." Binnenkort wonen die nichten in het buitenland, als het van uw partij afhangt. "Dat zou mij bijlange niet storen. De Walen zijn heel gastvrij, een pak toleranter dan de Vlamingen en veel meer gericht op de gemeenschap. Schitterend vind ik dat, maar daarom hoef ik niet per se in hetzelfde land te wonen als hen. Ik nam laatst deel aan een debat met Kamervoorzitter André Flahaut (PS). 'Meneer Peumans', vroeg hij mij, 'bent u wel ooit in Congo geweest?' 'Nee, meneer Flahaut', antwoordde ik, 'maar ik ben wel al heel dikwijls in Wallonië geweest.' Dat is ook buitenland, bedoelde ik eigenlijk. (droog) Ik meende het, maar hij kon er niet mee lachen."

Het stoort mij dat men voor alles de schuld legt bij N-VA, zoals Karel De Gucht (Open Vld) deze week. Die man had waarschijnlijk weer een depressieve aanval of zo, en begint dan ineens weer te kwijlen Kijk naar het buitenland: de nationalistische partijen in Schotland, Wales, Catalonië of Baskenland zijn allemaal links van inslag. Hoe komt het dat het in die landen wel kan en dat het hier spijtig genoeg niet kan? Dit land draait vierkant en dat ligt niet aan de N-VA. Hoe het nu verder moet? Dat de anderen het maar proberen. We zullen wel zien hoe snel ze met hun smikkel tegen de muur lopen

© 2011 De Persgroep Publishing Bron:

Jan Peumans in De Morgen

Jan Peumans na zijn meest chaotische zitting als voorzitter van Vlaams Parlement 6 juli 2011 Twee jaar al leidt Jan Peumans (N-VA) met strakke hand het Vlaams Parlement. Deze week had hij de ruziënde fracties even niet in de hand. Een éénmalig feit, benadrukt de voorzitter. 'Wie in het halfrond zetelt, wordt genoeg betaald om bij de les te zijn.' Vincent Douchy Wie geen stemmen van Vlaams Belang wilde, had het halfrond maar moeten verlaten Donderdagavond, halfzeven. Een energieke Jan Peumans (N-VA) stapt gesticulerend zijn bureau in het Vlaams Parlement binnen. Amper anderhalf uur heeft de voorzitter geslapen, in een nacht die de

assemblee

niet

snel

zal

vergeten.

De

stemming

van

een

decreet

om

het

aantal

provincieraadsleden terug te schroeven, resulteerde in ongezien gebakkelei. Geroep, getier, het anders zo gezapige halfrond baadde haast in een revolutionair sfeertje. Ook Peumans lag onder vuur, omdat hij volgens sommigen te snel overging tot stemmen. Maar de Limburger laat zich niet uit het lood slaan. 'Ik doe deze job heel graag. Overdag én 's nachts.' De stemming donderdagochtend was geen reclame voor het Vlaams Parlement. Jan Peumans: 'Prettig was dat niet. Na twaalf uur zitting beginnen ze in het holst van de nacht met spelletjes van schorsen, stemmen, weer schorsen, weer stemmen Fijn is anders. Wat kon ik doen? De vragen tot schorsing afwijzen? Zodra de stemming bezig was, heb ik dat gedaan. Was de meerderheid daar niet blij mee? Kijk, ik ben de voorzitter van het Vlaams Parlement, niet de voorzitter van de meerderheid.' Parlementsleden klaagden dat ze niet eens wisten waarover gestemd werd. 'Onzin. Wie in het halfrond zit, moet luisteren en opletten. Daar worden we allemaal genoeg voor betaald. Trouwens, wie geen stemmen van Vlaams Belang wilde, had het halfrond maar moeten verlaten. Wat nu gebeurde, is niet voor herhaling vatbaar.' U wilde toch meer 'schwung' in het parlement? 'Dit waren spelletjes. Ik wil de discussies snediger maken. Ik ben blij dat ik actualiteitsdebatten invoerde, al hangt de kwaliteit nog altijd van de sprekers af. Ik spreek me niet uit over individuen, maar de beste redenaars spreken vanuit een buikgevoel. Indertijd deed men lacherig over mijn idee van een welsprekendheidscursus, maar ik blijf erbij dat sommigen er hun voordeel mee doen. Mijn kennis van het Frans is niet zo goed, en ik volg lessen. Is dat erg?'

U zei twee jaar geleden dat u een stuk van uw loon wilde inleveren. Hoe staat het daarmee? 'Vraag dat aan de voorzitter van de werkgroep die de parlementaire wedden onder de loep neemt. Ik wacht niet tot m'n wedde officieel aangepast wordt. Vorig jaar schonk ik enkele substantiële bedragen

aan

goede

doelen.

Ik

sponsorde

onder

meer

het

liefdadigheidsproject

voor

astmapatiënten waaraan minister-president Kris Peeters (CD&V) deelneemt. Vergeet ook niet dat ik m'n onkostenvergoeding als parlementslid (1.855 euro netto/maand, nvdr.) integraal aan de partij doorstort.' De Vlaamse feestdag nadert. Gaat u opnieuw keet schoppen met uw 11 juli-speech? 'Heb ik vorig jaar dan iets speciaals gezegd? In Vlaanderen mag je van linkse politici blijkbaar niet over identiteit spreken. Ik versta dat niet. In Catalonië, Galicië, Baskenland, Schotland, Wales en elders manifesteren links-nationalisten zich wel. Opkomen voor je eigen regio is er bon ton. Hier niet. Kijk, ik ben de eerste Vlaamse parlementsvoorzitter die de banden met de Franstaligen aanhaalt. (geagiteerd) Als men dan zegt dat ik Walen profiteurs noem, word ik boos. Nee, ik matig mijn toon niet.' In uw toespraak repte u met geen woord over Brussel. 'Daarom wordt Brussel dit jaar de leidraad, al verklap ik niks. Brussel is geen Franstalige, maar een multilinguïstische stad. Eigenlijk zie ik Brussel graag. Hoe vaker ik hier rondwandel, hoe liever zelfs. Ik betreur wel dat men samenlevingsproblemen als die in Sint-Jans-Molenbeek onder de mat veegt. Burgemeester Philippe Moureaux (PS) is klaarblijkelijk boos op de Vlaamse media. Zoals Luckas Vander Taelen (Groen!) het omschrijft: Moureaux is een van de Brusselse gerontocraten: burgemeesters op leeftijd die in hun tunnelvisie de realiteit niet meer erkennen. Ze stoppen beter, denk ik.' 11 juli dreigt overschaduwd te worden door de nota van formateur Elio Di Rupo (PS). 'En dan? (haalt schouders op) Met de federale onderhandelingen bemoei ik me niet. Ik heb m'n handen vol met de Vlaamse tent.' Als uw partij de nota afwijst, volgen dan nieuwe verkiezingen? 'Wat lossen die op? Denk je dat de andere partijen met de huidige peilingen in hun hoofd met nieuwe verkiezingen akkoord gaan? We zien wel. De formatie zit in een impasse. Maar intussen neemt het federale parlement nieuwe wetten aan en draaien de deelstaten op volle toeren. Wegen worden heraangelegd, leerkrachten betaald, investeerders aangetrokken... Vlaanderen staat niet stil, hé. En Franstalig België ook niet. Gelukkig, of dit land had er na een jaar impasse helemaal anders uit gezien. Het bewijst dat de regio's nog meer bevoegdheden moeten krijgen. De deelstaten zijn de vliegwielen van dit land.'

Meer bevoegdheden en dus ook meer geld. Daar knelt het schoentje. 'Ik begrijp de vrees van de Franstaligen om zelf hun financiële boontjes te doppen. Hoe zou je zelf zijn? De deelstaten moeten mogelijk zelf een deel van de nieuwe bevoegdheden bekostigen. Of Vlaanderen daar klaar voor is, weet ik niet. Bij ons zijn de budgetten in evenwicht, in Franstalig België niet. Bovendien ligt de Waalse en Brusselse werkloosheid stukken hoger en zijn hun fiscale inkomsten veel lager.' Toch lijkt ook de Vlaamse motor te sputteren. Ondernemersfederatie Voka geeft Peeters II een dikke buis. 'Ik ben het met Voka niet eens. De Vlaamse regering heeft een budget van 25 miljard euro - 1.000 miljard Belgische frank! - en investeert fors in scholen, wegen, onderwijs, welzijn... Wie pikt daarvan zijn graantje mee? Toch de bedrijven van Voka? Deze regering begon ook onder een heel ander gesternte dan PeetersI, die schuldenvrij was. Vlaanderen moest de banken KBC, Dexia en Ethias redden en bezuinigen. Niet simpel. Wie moet besparen, zit veel dichter op elkaars lip. Toch lukte dat prima. Hebt u hier massabetogingen gezien zoals in Nederland? Let op, werkgevers hebben wél gelijk in hun kritiek dat de vergunningsprocedures en administratie veel efficiënter en sneller moeten.' U werd vorig jaar belaagd door een militant van 'Action fouronnaise'. Nog iets van gehoord? 'Ik heb een klacht ingediend. Volgens de onderzoeksrechter is er sprake van fysiek geweld. De Luikse procureur des konings stelt nu verzoening voor. Biedt die man zijn excuses aan, dan is de zaak voor mij gesloten. Maar die excuses heb ik nog niet ontvangen.' Bron:

Jan Peumans in het nieuwsblad

Dansen met Frieda 2 mei 2011 Aanvankelijk stond Linda De Win bovenaan zijn verlanglijstje, maar omdat die al eens had meegedaan, zit Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) vanavond in 'De Klas Van Frieda' naast Dirk Draulans, een goede kennis. Dat laatste is ook presentatrice Frieda Van Wijck, die in de jaren zestig met haar zussen het hoofd van de jonge Peumans op hol bracht. Peumans (60) deed zijn middelbare studies bij de Kruisheren in Maaseik. "Zeer tolerante paters", zegt hij. "Geen bende kwezels bij elkaar. Ik heb er ontzettend veel mogelijkheden gehad: dansles, Duitse les, de jeugdbeweging, de filmclub,... Die dansles was met de Ursulinnen, de meisjesschool even verderop - in die tijd was dat revolutionair - en zo heb ik Frieda Van Wijck leren kennen, die een jaar hoger zat. Ik heb nog een oogje gehad op Hilde, een van haar drie zussen. Knappe dames waren dat hoor, de zussen Van Wijck." Ik heb nog een oogje gehad op Hilde, een zus van Frieda Peumans heeft dan ook veelal goede herinneringen aan zijn schooltijd. "Natuurlijk herschrijf je de geschiedenis altijd achteraf. Ik weet maar al te goed dat ik het helemaal niet leuk vond dat ik op internaat zat en slechts om de drie weken naar huis kon. Maar ik heb bij de Kruisheren discipline geleerd, en verantwoordelijkheid - niet om 13.30 uur komen opdagen als je om 13 uur had afgesproken - en daar ben ik nog steeds blij om." Dat hij niet op z'n mondje gevallen is, was vroeger niet anders. "Ik had een vervelende leraar aardrijkskunde en een slechte leraar Engels", vertelt hij, "en hoewel de rest van het korps best meeviel, liet ik me zelden doen. Mijn moeder is van Nederlandse afkomst. Die typische assertiviteit zit me in het bloed, denk ik. Ik contesteerde leraars. In mijn laatste jaar liet ik een sik groeien, maar die moest ik afscheren van de directeur. Twee keer heb ik dat gedaan, maar de derde keer vertikte ik het." Mijn moeder is van Nederlandse afkomst. Die typische assertiviteit zit me in het bloed, denk ik Peumans en Draulans nemen het in de aflevering van vanavond op tegen Carry Goossens en Danni Heylen, achttien jaar nadat die twee als koppel te zien waren in 'F.C. De Kampioenen'. Vaklerares van dienst is Annemie Struyf, die de leerlingen over de wereldgodsdiensten komt onderwijzen. Steven VANCLEEF - Het belang van Limburg 'De Klas Van Frieda', Eén, 22.05 uur. Bron:

Jan Peumans in Het Belang van Limburg

Er is niets mis met achter een vlag lopen 27 april 2011 Als voorzitter van het Vlaams Parlement moet Jan Peumans (N-VA) zowel slaan als zalven. «Het is mijn taak om de controlefunctie van het parlement te versterken, op een consequente en rechtvaardige manier». Al vindt hij wel dat de parlementsleden al te vaak in de waan van de dag meegaan. Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) moest vervroegd terugkeren uit Brazilië om het parlement te woord te staan. Tijdens het parlementaire debat was niet iedereen ervan overtuigd of dat echt wel nodig was. Peumans: «Op Terzake beweerde presentator Lieven Verstraete dat de voorzitter van het parlement en de N-VA eisten dat Peeters terugkwam. Dat was een leugen over de hele lijn. Wij hebben nooit de terugkeer van Peeters gevraagd. Er zijn duidelijke afspraken gemaakt. Als de minister-president op zending is, mag hij bij een ondervraging vervangen worden door een lid van de

regering.

De ondervraging kan ook een week uitgesteld worden. De spelregels zijn volkomen duidelijk. Mevrouw Lieten had in plaats van Peeters kunnen antwoorden.» Een socialistische minister had een controversiële uitspraak over Brussel van een christendemocratische regeringsleider moeten verdedigen? «Welke controversiële uitspraak? Peeters gaf gewoon toelichting bij de Octopus-nota. Die werd door de drie regeringspartijen onderhandeld. Peeters besliste zelf om terug te keren. Maar eerst vroeg hij nog om de plenaire vergadering uit te stellen tot donderdagmiddag. Maar dat gaat zomaar niet. Daarmee zouden we een precedent scheppen. Waarover wel gediscussieerd kan worden is of de minister-president niet te veel bevoegdheden combineert.» Ook tijdens het nochtans belangrijke begrotingsdebat was hij afwezig. Getuigt dat van een gebrek aan respect? «Dat moet u aan de minister-president zelf vragen. Ik heb verder een goede relatie met hem. We plegen regelmatig overleg.» De oppositie verwijt deze ministersploeg minder te presteren dan de vorige. «Het is altijd een verhaal van oppositie tegen meerderheid.» Maar deze ploeg lijkt soms te wankelen: het Oosterweel-dossier zette N-VA en sp.a lijnrecht tegenover elkaar en de gelekte mails van Lieten hingen ook niet bepaald een positief beeld op.

«Op één jaar tijd moesten de ministers € 1,6 miljard besparen, op een budget van € 24 miljard. Met het schrappen van de jobkorting verdween er wel € 670 miljoen in één pennentrek, maar dan moest er nog eens bijna een miljard bespaard worden. Doe dat maar eens met een ploeg die niet aan elkaar hangt. Dat lukt niet. De voorbije jaren was er wel financiële ruimte, de hoera-berichten waren alomtegenwoordig. Nu moeten de ministers budgettaire discipline aan de dag leggen. Er zijn natuurlijk altijd disputen. Maar niemand kan zeggen dat Vlaanderen slecht functioneert door de genomen maatregelen.» De Vlaamse parlementsleden krijgen ook het verwijt niet de grootste politieke talenten te zijn. «Bwah. Er is misschien een tijd geweest... Maar nu toch niet meer. We hebben heel goede volksvertegenwoordigers. Er wordt veel werk in de commissies verricht. Maar geen enkele journalist die daar naartoe gaat. Toegegeven, soms krijgt een minister 22 vragen die niet allemaal passen binnen de controle-functie van het parlement. Bijvoorbeeld: hoeveel rode bosmieren zijn er in de Antwerpse Noorderkempen. Daar kan het Instituut voor Bosbouw en Wildbeheer even goed een antwoord op geven. Val daar de minister niet mee lastig. De parlementsleden mogen zich ook niet te veel schikken naar de waan van de dag. Ze plukken een artikel uit de krant om er een parlementaire vraag van te maken. Nee, ga zelf op onderzoek uit, zeg ik dan.» U was zelf erg actief als parlementslid. Mist u het niet? «Parlementsvoorzitter zijn is fantastisch. Maar ik mis inderdaad af en toe toch het echte parlementaire werk. Ik ben nog wel lid van een commissie en zit er nog één voor. Maar nu is het mijn taak om de controle-functie van het parlement te versterken, op een consequente en rechtvaardige manier. Ik heb al wel eens het verwijt gekregen dat ik me als een kleuterleider gedraag. Geen probleem. Mijn oudste kleindochter praat met veel respect over haar kleuterleidster, juffrouw Nicole. Ik neem bovendien de regering niet in bescherming. Dat vinden de ministers niet altijd even leuk. Ik ben dan ook geen voorzitter van de meerderheid, al stem ik natuurlijk wel met de meerderheid mee. Schotland beschikt over een interessant systeem. Daar neemt de voorzitter ontslag als volksvertegenwoordiger, wordt vervangen en zit de plenaire zitting als onafhankelijke voor.» Niet iedereen vindt dat een Vlaams-nationalist aan het hoofd mag staan van het parlement. Bij de uitreiking van de Gouden Erepenningen, voor «verdienstelijke Vlamingen», weigerde acteur Jan Decleir de prijs in ontvangst te nemen. «Ik moet die man niet», zei hij over u. «Nochtans heb ik Jan Decleir donderdagochtend nog gesproken bij de uitreiking van zijn eredoctoraat. Ik heb hem gefeliciteerd, hij bedankte me voor mijn komst in zijn speech. Ik weet niet waarom hij die prijs niet in ontvangst kwam nemen.» Omdat u Vlaams-nationalist bent.

«Ik ben een Vlaams-nationalist inderdaad. Maar als ik naar Schotland ga, of Wales, dan zie ik linkse nationalisten rondlopen. Daar neemt niemand aanstoot aan. Maar hier is het Vlaamsnationalisme blijkbaar verbonden met rechts. En dat is vies. Er wordt ons verweten exclusief te zijn, andere gedachten en ideeën af te stoten, maar dat is dikke flauwekul. Ik heb alle respect voor onze Waalse broeders en zusters.» Niet iedereen is overtuigd van de verdraagzame aard van de N-VA. «We leven in een vrij land. Ieder mag zijn mening verkondigen. Maar als het over mij gaat, moeten ze wel goed luisteren naar wat ik zeg. Ik spreek heel duidelijk over een gelaagde identiteit, niet over een exclusieve Vlaamse identiteit. Die bestaat gewoonweg niet. Ze kunnen niet van de N-VA zeggen dat we enggeestige nationalisten zijn die de cultuur willen doden. Ik herken dat zelfs niet. Ik word opstandig van die beschuldigingen. ‘Ik loop niet achter een vlag aan’, zegt actrice Marijke Pinoy. Ik geloof dat ze nog op de lijst van Groen! stond. Ze liep dus wel achter een vlag aan. Daar is niets mis mee. Een vlag geeft richting aan. Waarom moeten we ons schamen voor een symbool als de Vlaamse Leeuw, met rode klauwen. Dat is beslist per decreet, democratisch. We moeten ons niet schamen de Vlaamse Leeuw te zingen, zeker als ik zie met welk vuur de Walen hun volksliederen brengen. Opvattingen die ruiken naar onverdraagzaamheid, daar moet ik niets van hebben.» Leeft er een fout beeld van de N-VA? «Ik lees elke dag vijf kranten. Als ik zie hoe bevooroordeeld sommige kranten schrijven... Mij zal je nooit horen zeggen dat ze geen Franse les meer op school mogen geven, zoals partijgenoot Vic Van Aelst. Vlamingen en Walen moeten meer met elkaar communiceren. Door dat gebrek aan communicatie bestaat er ook geen juist beeld van de N-VA in Franstalig België. Als ik ze uitleg wat we doen, valt me op dat de mensen er op een heel andere manier naar gaan kijken. Maar dan moet je ook de media achter je hebben. Eigenlijk zou de partij een offensief moeten voeren aan de overkant van de taalgrens. Om te zeggen waar we voor staan, om ons meer kenbaar te maken. We moeten permanent vertalen wat we verkondigen. Ik nodig de Franstalige journalisten hier ook altijd uit. Maar daar reageren ze nauwelijks op. De vooroordelen zijn groot - Vlamingen zijn rechts, Walen zijn links - maar kloppen niet.» Stijn Cools Bron:

Jan Peumans in Metro

Peumans hoopt taalbarrière te doorbreken 27 april 2011 Voorzitter van het Vlaams Parlement Jan Peumans heeft in een interview met Metro voorgesteld de N-VA bekender te maken aan de overkant van de taalgrens. «Om te zeggen waar we voor staan, om ons meer kenbaar te maken. We moeten permanent vertalen wat we verkondigen », zegt de parlementsvoorzitter. Hij stelt onder meer voor de persberichten van de partij zowel in het Nederlands als het Frans te verspreiden. Peumans wijt het wederzijdse onbegrip aan een gebrekkige communicatie «waardoor er geen juist beeld bestaat van de N-VA in Franstalig België. Als ik ze uitleg wat we doen, valt me op dat de mensen er op een heel andere manier naar gaan kijken.» Peumans hekelt nog de houding van de Franstalige pers. Die zou nauwelijks reageren op toenaderingspogingen van de Vlaams-nationalisten. Bron:

Stijn Cools, Metro

Elke maand popconcert in het Vlaams Parlement 15 april 2011 Onder de noemer 'Muziek in De Loketten' wil het Vlaams Parlement elke maand een middagconcert met "jong muzikaal talent" organiseren. De Kortrijkse band SX bijt op dinsdag 26 april de spits af, liet Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (N-VA) gisteren weten. De concerten gaan door in de lokettenzaal, die vaak gebruikt wordt voor tentoonstellingen en waar op dit moment een expo rond Raoul De Keyser loopt. Voortaan zal ze voortaan ook één keer per maand de deuren openen voor een concert. In samenwerking met Poppunt zal daarvoor gezocht worden naar jong muzikaal talent. Bron:

Het Laatste Nieuws

Gemeentehuis wordt sociaal woonproject 13 april 2011 Freya Van den Bossche, Vlaams minister van Wonen, gaf in Kanne het startschot voor het woonproject 'Oud Gemeentehuis'. Na Hoeve Henrotte (Millen) en Hoeve Martens (Membruggen) is dit het derde beschermde monument in Riemst dat wordt omgevormd tot sociale woningbouw. 'Uniek voor Vlaanderen', zegt Jan Peumans, schepen van Monumentenzorg. In Kanne komen acht sociale huurwoningen en een polyvalente zaal. Vier woningen worden gerealiseerd in het te renoveren pand, de andere vier op een aanpalend perceel. Het project kost 1,7 miljoen euro. Huisvestingsmaatschappij Tongershuis is hoofdfinancier. Bron:

Het Nieuwsblad

Licht op groen voor restauratie oudgemeentehuis 6 april 2011 Na meer dan 20 jaar plannen maken is het licht op groen gezet voor de restauratie van het oudgemeentehuis in Kanne. Vlaams minister van wonen Freya Van den Bossche legde gisteren de eerste steen van de restauratiewerken. In het gebouw komen vier sociale appartementen. Dat het twee decennia heeft geduurd vooraleer het dossier goedgekeurd werd, deed de minister flink blozen. "Ik ben beschaamd in naam van de Vlaamse regering dat het dossier al zo lang aansleept. Ik stel dan ook binnenkort een onderzoek in om na te gaan wat de knelpunten zijn waarom dossiers zoals dit te lang aanslepen. Waarom niet de nutswerken met de budgetten die eraan zijn verbonden overdragen aan steden en gemeenten. Dan gaan zulke dossiers veel vlugger", liet de minister optekenen. Volgens schepen en Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans is het oud-gemeentehuis het derde project in Riemst waar in een beschermd monument sociale woningen komen. Dat het oud-gemeentehuis van Kanne gerestaureerd wordt en een nieuwe bestemming krijgt pleziert ook Hubert Nicolaes (79) uit Kanne. De sinds 1995 gepensioneerde politieman was jarenlang veldwachter in Kanne. Meer nog: hij was de laatste bewoner in het pand. "Vier jaar heb we ik gewoond, in drie kamers", herinnert hij zich nog. "We hadden maar één slaapkamer voor mij, m'n vrouw en de drie kinderen die we toen hadden. We moesten die ruimte dan ook delen met twee scholen. Grappig was ook dat p het dak deels rode en deels blauwe pannen lagen, voor de muziekverenigingen van beide politieke strekkingen. Geen idee of ze die gaan behouden", besluit Hubert Nicolaes. Bron:

Lenaers Xavier, Het Laatste Nieuws

Bronzen beeld symboliseert Voerense heropleving 2 april 2011 het centrum van 's-Gravenvoeren werd vrijdagnamiddag een bronzen monument onthuld dat de Voerense renaissance symboliseert. Vlaams parlementsvoorzitter Jan Peumans, burgemeestersenator Huub Broers, het bestuur van het Limburgse Cultuurfonds en talrijke sympathisanten en Voervrienden woonden de plechtige inhuldiging bij. Het kunstwerk is een eerbetoon aan de vijf eerste gemeenteraadsleden van Voerbelangen, Hubert Broers (senior), Gilla Theunissen, Henri Dodemont, Jozef (Seppi) Linder en Jean Heusschen, die in de moeilijke jaren na de fusie vanaf 1977 de Vlaams-Voerense belangen verdedigden. Het beeld gemaakt in brons met als naam 'Voerense heropleving' staat op een vuursteensokkel en is van de hand van kunstenaar François Joré, een Parijzenaar die reeds 40 jaar in Lummen woont en werkt. Het beeld staat vlak voor de silexmuur van het Bezoekerscentrum Voerstreek, tegenover de Sint-Lambertuskerk, op privégrond die Toerisme Voerstreek van de Provincie Limburg in erfpacht kreeg. "Ruime tijd geleden werd het plan opgevat om een monumentje op te richten uit dank voor en ter ere van de deze gemeenteraadsleden van Voerbelangen de huidige meerderheid in de gemeenteraad die intussen negen van de vijftien zetels telt. In de moeilijke eerste jaren na de fusie, van 1977 tot en met 1982, verdedigden zij de Vlaams-Voerense belangen. Hun inspanningen in bijzonder moeilijke omstandigheden betekenden de aanzet tot wat wij nu mogen beleven als een culturele, en dorpspolitieke heropleving. Vier van deze mensen waren ook actief in het VVV", stelde initiatiefnemer Guido Sweron die de nodige fondsen (zo'n 8000 euro) kon verzamelen en ook op de steun kon rekenen van het Limburgs Cultuurfonds en van mecenas Lou en Joske Dybajlo-Dexters (3DDD). Een trombonekwartet olv Voerenaar Ludo Dodemont zorgde voor een feestelijke inhuldiging. "Het plaatsen van dit kunstwerk komt ten slotte op verscheidene vlakken de hele Voerense gemeenschap ten goede en is een eerbetoon aan de onvoorwaardelijke inzet van deze stamvaders", besloot Sweron. Stamvaders Voor de uitvoering van het kunstwerk, naar een idee van Guido Sweron toenmalig secretaris van de Vlaamse partij Voerbelangen, werd een beroep gedaan op François Joré. Joré is een geboren Parijzenaar die al 40 leeft en werkt in Lummen. Samen met zijn vrouw Godelieve Engelen tekent hij voor het kunstatelier Frajorel. Het bronzen beeld heeft een sterke symbolische inhoud. "Uit een structuur van wortels, symbool van groeikracht vanuit een koppige ondergrond vol vuursteenalluvium, groeit een stam gevormd

door vijf figuren die zich met zichtbare moeite naar boven werken. Het is op deze stevige onderstam dat zich een prachtige, vruchtbare kruin kan ontwikkelen. Die heeft zich in de Voerstreek dan ook daadwerkelijk ontwikkeld", aldus Guido Sweron. Henri Dodemont, Gilla Theunissen, Guido Sweron en de echtgenoten van wijlen Joseph (Seppi) Linder en Hubert Broers (senior) (zie foto) kregen de eer om het monument te onthullen. Jean Heusschen kon de plechtigheid niet bijwonen. Bron:

Nico Meens, Het Belang van Limburg

"Du pain, pas du vin" 3 maart 2011

brussel - Vier Vlaamse Volksvertegenwoordigers werden gisteren voor anderhalf uur in een Frans taalbad ondergedompeld: voorzitter Jan Peumans (N-VA), Jan Roegiers (sp.a), Martine Fournier (CD&V) en Karim Van Overmeire (onafhankelijke). De eerste van 25 lessen, elke woensdag, een half jaar lang. "Een opoffering, maar ik wil mijn Frans bijschaven", zegt Peumans Alle 124 leden van het Vlaams Parlement kregen de kans om zich in te schrijven voor een Frans taalbad, slechts zes gingen op het aanbod in. Via een niveautest werden ze in twee groepen verdeeld: het kwartet Peumans, Roegiers, Fournier en Van Overmeire en, een trapje hoger, het duo Heeren en Van Volcem. De eerste groep van vier kreeg gisteren een introductieles. "Ik haal mijn Frans enkel boven als ik eens in Frankrijk of Wallonië kom", vertelt Roegiers. "De taal zit dan zo ver weg dat je naar de woorden moet zoeken", knikt Van Overmeire. "Door een half jaar op wekelijkse basis lessen te volgen, zou het wat vlotter moeten gaan", denkt Fournier. Het niveau van het viertal is behoorlijk: ze kunnen aardig hun plan trekken, maar hier en daar zit er haar op hun Frans. Peumans, die 2,75 op 5 scoorde op zijn test, is vastberaden om zijn Frans bij te schaven. "Ik ben geslaagd voor de test, maar niet overtuigend. Ik lees elke dag Le Soir, kom veel in Wallonië en wil meer contact tussen de Nederlandstalige en Franstalige parlementariërs. Daarom heb ik me opgegeven om aan de lessen deel te nemen. Elke woensdagvoormiddag vrijmaken is een inspanning, maar ik heb het er voor over. Ik vind Frans trouwens een mooie taal." Het volgende anderhalf uur wordt geen woord Nederlands meer gesproken. Konijn Opdracht één: stel jezelf op een ludieke manier voor. "Ik heb een fiche met enkele vragen voorzien", legt docent Luc uit. "Zoals: wat heb je deze ochtend gegeten?" onderbreekt Peumans. "Voor mij is dat du pain, pas du vin (lacht) mais jus de pommes naturel, appelsap van appels uit mijn eigen tuin." "Bijvoorbeeld", lacht Luc. "Eenmaal ingevuld wisselen we van fiche, zodat de rest kan raden over wie het gaat." In de loop van de les komen de parlementsleden enkele interessante nieuwtjes over elkaar te weten. Zo blijkt de mooiste herinnering uit het leven van Jan Roegiers zijn trouwdag en heeft Karim Van Overmeire naast zijn tienerkinderen nog een zoontje van 16 maanden. Wanneer ze zichzelf moeten vergelijken met een dier, kiest Van Overmeire voor de wolf. "Aha, dan kan ik je vanaf nu met le loup aanspreken", grapt Peumans. Zelf kiest de voorzitter uit Riemst voor het konijn. "Voor de Chinezen is 2011 het jaar van het konijn", legt hij uit. "Ik weet dat de kenmerken mij aanspraken, maar vraag me niet meer wat die kenmerken precies zijn."

Na anderhalf uur kennen de vier het verschil tussen dehors en extérieur, email en courriel en colorique en colérique. "De les was om voor ik het wist", besluit Peumans. "Meer van dat." Bron:

Het Belang van Limburg - 03 maart 2011

Jan 'Kabouter Plop' Peumans verklapt bijnaam in De Pappenheimers 29 november 2010

Jan Peumans, voorzitter van het Vlaams Parlement, was gisteren een van de BV's van dienst in de tv-quiz 'De Pappenheimers'. Peumans' deelname was geen succes voor zijn ploeg maar wel best vrolijk. Zo verklapte hij zijn bijnaam: "Ze noemen me Kabouter Plop, maar ook Kabouter Bam, naar de BAM in Antwerpen. Kinderen vinden dat geweldig", aldus Peumans. Jan Peumans had de quiz onder leiding van Tom Lenaerts nog nooit gezien en dat was te merken. Hij drukte regelmatig te laat af. Was het zijn beurt om te antwoorden, dan ging hij vaak de boot in. Maar wel een keer of drie, vier wist Peumans het antwoord op moeilijke vragen terwijl hij niet mocht antwoorden. "Waarom mag ik nu niet antwoorden", vroeg Peumans zich lachend af. Dat ontlokte bij de quiz-tegenstanders, waar regisseur Jan Eelen van 'Het eiland' BV van dienst was, de vraag "of Peumans altijd en overal het reglement wilde wijzigen".

"De Turken!" Ambiance was er ook toen Peumans een vraag over filosofen moest beantwoorden. Het ging over een citaat van Voltaire. De Franse filosoof heeft een volk "het meest verwerpelijke volk dat ooit de aarde heeft bevuild" genoemd. Een van de mogelijke antwoorden was: De Turken. Peumans koos heel overtuigend voor dat antwoord. Fout dus. Voltaire had het over de joden. "Eigenlijk wist ik dat", aldus Peumans. "Maar ik durf over de Joden niks meer te zeggen. Zij zijn heel gevoelig. Daar kan ik als parlementsvoorzitter over meespreken". Waarop Jan Eelen: "Maar dit over de Turken zeggen, is blijkbaar geen probleem!" Hilariteit alom. Bron:

Het Belang van Limburg