WINDEKIND 18 november 2014 Afscheidsviering Ward in St Jan de Doper Kerk Welkomstwoordje door Marnic (collega + pastoraal verantwoordelijke) Goedemiddag allemaal, Welkom Vossenklas, familie en vrienden, Windekinderen, collega’s en oud-collega’s, oud-leerlingen, kortom welkom aan iedereen die Ward graag ziet. We zijn hier samen om stil te staan bij het overlijden van meester Ward. Ikzelf ben met een klein hartje naar hier gekomen, zoals waarschijnlijk velen van jullie. Langs de andere kant sta ik hier ook met een groot hart, gevuld met leuke ervaringen, toffe karaktertrekken, grappige uitspraken van meester Ward, leuke liedjes die meester Ward ons leerde. We zijn met zeer velen samen. In onze school was er geen plaats waar we met zovelen binnen konden. Daarom zijn we naar de kerk gekomen waar Ward ook een aantal keren per schooljaar samen met onze kinderen naar toe kwam. We zijn ook met zovelen omdat we meester Ward een signaal willen geven – willen laten zien dat hij zeer geliefd is. We willen ook elkaar laten zien dat we allemaal verdriet hebben en elkaar nodig hebben. We gaan vandaag meester Ward eren, hem even helemaal boven op het podium zetten. Dit gaan onze kinderen, collega’s en oud-collega’s doen.
Woordje van Pieter, pianoleraar van Ward Inleiding: Pieter, bedankt want we hebben bij het binnenkomen mogen genieten van je mooie pianomuziek. Ik denk dat meester Ward dit de mooiste manier vindt om iedereen welkom te heten. De kinderen hier zullen zich wel afvragen wie je bent. Kan jij ons vertellen waarom je hier bent en hoe jij Ward hebt leren kennen ? Getuigenis van Pieter over zijn meest gemotiveerde leerling namelijk Ward – die gedreven was om liedjes te kunnen spelen op de piano voor ZIJN kinderen ! We willen jullie nu een filmpje tonen waarin pianist Ward aan het werk is in de Vlinderklas. Geniet maar mee van zijn kunstige klanken… En Pieter, ik hoop dat hij van jou goede punten krijgt ! Filmpje : Ward aan de piano
Vossenverhaal + tonen foto (vossen aan boom) Dood gaan… wat is dat ? wat gebeurt er ? … Juf Anne en juf Tine gaan jullie meenemen in een verhaal waarin onder andere ‘een vos’ aan het woord is. Misschien dat het jullie helpt om een beetje beter te begrijpen wat het wil zeggen als iemand dood gaat…
De handpop Vos stelt vragen en krijgt antwoorden over waar meester Ward nu rust en waar we hem voortaan kunnen ontmoeten…
Refrein van het Vossenlied Filmpje : Ward met instrumenten In volgend filmfragment zie je meester Ward en zijn leerlingen muziek maken met tal van instrumenten. al leef je slechts een seconde wie liefheeft leeft lang leeft eeuwig
Leerlingen vertellen over hun meester Ward In het kamertje van troost heb ik een schat aan tekeningen, lieve tekstjes, prachtige kunstwerken mogen ontdekken. Op het einde van de week gaan we met de vossenklas het troostkamertje opruimen, de mooie werkjes/teksten gaan we verzamelen. Het rouwregister gaan we binnen enkele weken aan de familie van Ward geven. Nadien zal er een meester Ward-hoekje komen in de vossenklas waar iedereen welkom is. Een aantal van onze leerlingen willen hun bewondering voor meester Ward met jullie delen. Beste meester Ward, Ik hoop dat het je in de hemel wel bevalt. Ik heb je gezien: je bent de mooiste ster. Je grappen waren en zijn nog altijd max. We hebben het vossenlied gezongen en de drum bij je foto gezet. We missen je meer en meer. Thuis branden er kaarsjes voor jou bij je foto. Je sintliedjes missen we erg en … wie is er nu de fantastische, geweldigste meester van de school, oh nee sorry , van het land… ? SLAAP ZACHT , GROTE STER. Liefste meester Ward, Ik hoorde het slechte nieuws van jou en ik verschoot echt ervan. Wij hebben leuke tijden gehad samen. Als we elkaar konden plagen dan waren onze dagen goed. Ik heb veel geleerd van jou en ik deed jouw lessen super graag. Je had gewoon een mooie stem. Ik vergeet nooit de leuke tijden die ik gedaan heb met jou. Ik vergeet ook nooit meer wat je zei tegen mij: “doe zo voort met mooie kunstwerken te maken en met jouw zang”. Jij bent in mijn hart voor altijd !
Refrein vossenlied Filmpje : Ward zingt sinterklaasliedjes In volgend fragment zie je meester Ward aan het werk als voorbereiding op het sinterklaasfeest. Hij zingt er samen sinterklaasliedjes en deze keer denk ik niet vlak voor de paasvakantie was, want dat zou ook kunnen… Sinterklaasliedjes zong hij immers het hele jaar door… al leef je slechts een seconde wie liefheeft leeft lang leeft eeuwig
Oud collega Monique vertelt over jonge meester Ward, bij zijn start in Windekind Ongeloof en groot verdriet overmanden mij, bij het vernemen van Ward zijn overlijden. Meteen kwamen ook de mooie, warme herinneringen aan deze fijne collega mij voor de geest. Ik weet nog hoe hij in 1989, 25 jaar geleden dus, voor het eerst in Windekind zijn intrede maakte. Hij mocht toen aan mijn zijde een duobaan beginnen in type 4, in een klasje voor kinderen met een motorische handicap. Ikzelf wou Ward – als jonge beginnende collega – graag onder mijn hoede nemen. Misschien kwam dit door het leeftijdsverschil: hij 24, ik 42. Maar zo joviaal en enthousiast als hij was, klikte het meteen tussen ons, en al snel legde Ward zijn eigen stempel op onze fijne samenwerking én veroverde hij algauw de harten van de kinderen die dol waren op HUN meester Ward ! Het werd een job hem op het lijf geschreven ! wat was hij goedlachs en empathisch in zijn omgang met de kinderen ! wat was hij creatief en vernieuwend in zijn taak als leerkracht ! Alle kansen en mogelijkheden die hij kreeg, benutte hij met volle overgave, zo gedreven als hij was ! In zijn denken, spreken en handelen schuilde vaak – ondanks zijn eigen visie – diep respect, wederzijds begrip en vriendschap voor anderen. Ward kon ook oprecht dankbaar , blij en terecht fier zijn zoveel te mogen en te kunnen ondernemen en realiseren in Windekind. Hij had bovendien zoveel talent ! Zijn vaardigheden als muzikant, danser, toneelspeler, verteller, zee-of bosklasser, mens-, dier- en natuurvriend, en ga zo maar verder, wist hij om te zetten in een lied, een dans, een woord, een grap, een spel, een beeld, een, teken. Hij durfde zich , in de eenvoud van wie hijzelf was, helemaal en onvoorwaardelijk aan de kinderen geven.
Zo zal Ward ook voor altijd in mijn hart en mijn geheugen gegrift blijven : als een toffe gast, een modieuze jongen, een coole meester, een lieve collega, een boeiende persoon, een goed mens om van te houden en nooit te vergeten ! Ik ben dan ook dankbaar dat hij mijn pad heeft gekruist tijdens onze mooie en intense opdracht binnen de school Windekind ! We weten dat de dood niet het laatste woord heeft, maar dat liefde, herinnering, leven zelf, verder reiken dan het sterven. In stilte en gebed willen we bij onze geliefde Ward vertoeven, en de ragfijne draad van verbondenheid tussen hemel en aarde steviger maken. Wij bidden om troost en sterkte, opdat de lege plaats die Ward nu achterlaat niet langer teken van zijn afwezigheid is maar stilaan groeit tot wonder van zijn tedere aanwezigheid bij de Heer. Aan allen wens ik veel moed, troost en sterkte toe. (Monique Art, oud-medewerkster van Windekind)
Refrein Vossenlied Filmpje: Ward in actie bij pensioen van meester Karl. In ons laatste filmfragment zien jullie meester Ward enthousiast het tempo aangeven op een trom. We vierden toen het pensioen van een van zijn lieve collega”s.
al leef je slechts een seconde wie liefheeft leeft lang leeft eeuwig
Collega’s van team leerweg 1 vertellen over hun collega Ward Enkele collega’s , die nauw met Ward samenwerkten, willen hun ervaringen met Ward even schetsen. Beste Ward Je deed gek, maar kon ook heel serieus zijn. Je vond het belangrijk dat we ook die kant van je kenden. Je was zo aanwezig en plots ben je weg. Een leerling vroeg: is meester Ward voor altijd gestorven ? Je naam valt veel. Vragen, tranen en stiltes nemen we erbij. Je zou het moeten horen, het gemis. Je zou het moeten ervaren, de stilte die er is. Vanaf nu is een kunstwerk van Magritte of van Van Gogh ook een beetje ‘Ward’ geworden. Is Meester Ward voor altijd gestorven ?
De Ward die hield van perfectie: geen rommel op de bank, een bordveger maakte te veel strepen, een liggend streepje in de datum en tekeningen kaarsrecht. De Ward die je begroet, de Ward die je doet nadenken. Maar ook de Ward waarmee je van gedachten wisselt en op het einde van de rit tot iets komt. De Ward die fier was op zichzelf en op wat we samen realiseerden. Maar ook de Ward die teleurgesteld kon zijn en zich niet altijd begrepen voelde. Je was geboeid door het boek 666 leugens. Was dit er maar 1 van. Rust zacht, meester Ward. We zullen je missen !
Vossenlied Afscheidswoordje van GrietS Beste aanwezigen, Een moeilijk moment… het einde van deze viering , en toch is dit niet het einde van Ward in ons midden… Leraarschap is een van de weinige beroepen waar de verbinding tussen de eigen persoonlijkheid en het beroep zo sterk is. Dat heeft niet alleen onderzoek aangetoond, dat ervaren wij en , Ward, dat heb jij ook ervaren én de meerwaarde daarvan heb jij ons getoond. Dat maakt Ward, dat bij ons - naast het heimwee naar jouw aanwezigheid - ook de dankbaarheid groeit. Dankbaarheid bij je leerlingen, bij ons, je collega’s en in Windekind omdat we het geluk gehad hebben dat we je 25 jaar van je leven, dichtbij ons mochten hebben… We zijn je dankbaar dat je met ons op weg ging, dat je jezelf was én dat je de drive had om stenen te verleggen Ward, misschien niet letterlijk (alhoewel .. met die verhuizen en verbouwingen…) maar zeker figuurlijk… Je hebt een steen verlegd in Windekind : de steen van de creatieve basishouding bij de medewerker was jouw topic … en dankzij jou is creatviteit sinds 2006 in onze basisvisie opgenomen. Jij hebt stenen verlegd in mijn leven en in het leven van vele collega’s: De steen van ernst en reflectie voor wb levensvragen, in combinatie met een minzame humoristische dagdagelijkse omgang.
De steen van bewust zijn van je eigen talenten en die maximaal dan inzetten in je leven en in je beroep. Jij hebt een steen verlegd in het leven van vele Windekinderen: De steen van jezelf kennen en met gelouterde humor naar jezelf kijken De steen van genieten van kunst, van muziek, van taal,… De steen van plichtsbesef in je gedrevenheid om de studietijd van onze leerlingen maximaal en uitdagend inhoud te geven We geloven , Ward, dat jij door het verleggen van die stenen, blijft leven in Windekind, bij je collega’s, in het hart en hoofd van je leerlingen… We kozen een steen en schreven er je naam op. We geven die graag mee aan ieder een hier aanwezig om jou en de herinnering aan jou te koesteren… want, Ward,… Mensen zijn als stenen in een rivier Miljoenen stenen in de stroom van het leven Ze schuiven langs rotsen En strelen langs oevers Ze worstelen in golven En rusten in meren Ze donderen van bergen En sluimeren in dalen. Soms weten ze niet meer welke kant uit Maar altijd is daar de stroom die hen draagt En meevoert, meevoert naar verder en verder Tot de op de dag dat de zee hen begroet… We kozen het lied ‘de steen’ niet alleen omdat het een sfeervol en tekstueel sterk nummer van Bram Vermeulen is - maar vooral omdat de tekst handelt over het idee dat je in je leven iets kan doen waardoor je nooit zal worden vergeten… én jij hebt zulke grootse dingen gedaan, Ward. Dankjewel !
Beste familie, vrienden, kinderen, Zo dadelijk hoor je hier het lied De steen – bij het buitengaan ontvang je ook een steen … We wandelen daarna terug naar school. We hopen je daar te ontmoeten in de turnzaal , bij een tasje koffie.
