ADOLF WOHLBRjüCK n HANSI KNOTECK in de Ufa-loonfHm, ( Da Zlgounarbaro«**

■■

MEDISCHE CRITIEK! Woorden en Muziek van GUUS BETLEM Jr.

Meid, .o,

m t

t\ } 1 i

$?m «k^f

m.

te

j"t-bouw

^

Kweb-bel A,, h«„

)»,.„. „,.,„

^W

i ■J4 J»

^a $

aEËSE w—w

ï-t—t-ti niks hoor. . Want 'r

deugt 'r toch niet

feiiiiiiiÉÉa

\'

Al

die

def - ti -

ge

I

ge - leerd - heid,

Nou,

ik

bui - te, Doen 'et

üü

dan ge - rust maar

i« ^^

^

? geef

het

re... nou, da's

at ^a ^

3^ä ^

r r r f

. „,

^th

^

^a

Van de week nog, was me Nelis, Nou, zoo ziek, mens. als een hond. Zoodat ik 'm, als de weerlicht Da'lljk naar de dokter zond. En nou geef ik je te raaie, Wat die zegt — ja, 't is toch sterk! — — Man, zoo zeit-ie — het is niks. hoor Ga gerust weer naar je werk!

THE

éf - fe - tjes dr

m

É

^^

zóó.

Ken ft

Dl. dol

^

f f M i^

één!

p i^^^^^ ë

Lan,

3531

je

^1

ca - deauü

Nou, niét dat 'm ook wat scheelde. Want dèt had niks om het lijf. Manne benne zoo kleinzerig. Het is zonde, da 'k et schrijf. Maar. nou vrääg ik je, zoo'n dokter. Naar je wérk — ik stong verbaasd! Nelis ... héb geneens geen werk .. — Nou? Zèt die man d'r cffies naast???

HARMONY

FIVE

laten geregeld hun stem controleeren op een Gramophone plaat in

N.V. Willem Sprenger's Studio, Passage 46, Den Haag Telefoon 113778 Vleugel en accompagnateur aanwezig. Wanneer komt U ? Prijs van af f. 3.50 dubbelzijdige plaat 25 cM. Opname van Jazz en Symphonie Bands, Zangkoren, kerkorgel, vocaal en instrumentaal op elk gebied. ^^^^^

ADOLF WOHLBRjüCK Vooraf bespreken ». v. p.

VerschUnl wekelUks — Prys per kwartaal f. I.g5 Red. en Adm. üalgewater 22, Lelden. Tel. 700. Postrekening 41880

.f--^.....! ...-

"'■

-'•■

<_

.

:

,

■

■

...:

•n

HANSI KNOTECK in de Ufa-loonfHm ,(Da Zlgounarbaro«**.

^——^—^^_-^_

~

Eischt uitsluitend Hollondsche verpakking Het is U W waarborg

HP 19

voor kwaliteit.

VERHOOGT UW UITHOUDINGSVERMOGEN Dr. H. NANNING'«

1 KINADRUPPELS Het aangewezen middel bi}: BLOEDARMOEDE - BLEEKZUCHT MALARIA - GEBREK AAN EETLUST, enz. Men lette op den naam „'Dr. H. ^Canning" buiten op de toode doos en op de flacon. — Prija f 1.30.

Charme en Pond's Creams Mary Carlisle laat U zien, waarmee U uw teint moet verzorgen. Met buide Pond's Creams I Zii verzorgen uw teint en uw charme. Gebruik daarom 's avonds, vóór U zich ter ruste begeeft, Pond's Cold Cream, die uw huid tot diep in de poriën reinigt en overdag Pond's Vanishing Cream voor een fluweelig matte teint en als basis voor uw poeder I

POND'S CREAMS MAKEN

G£EH

UW TEINT TOT EEN VAN UW SCHOONHEDEN!

de pijn is in mi , 3seconclen w J

2 monslerluben der beide Pond's Creams en monsters van alle oijf linlen Pond's Poeder, na inzending van 15 cl. in posU. voor porto, enz. aan : Pond's Extract Co. Afd.lS Amsterdam Naam

Adres

POND'S VANISHING EN COID

Pond's Poeder, die even goed als goedkoop is ! Heeft U er één keer een proef mee genomen, dan blijft U Pond's Poeder voortaan de voorkeur geven.

Het komt er niet op aan hoe pijnlijk Uw likdoorn i$, ,,Gets-it'* beeft onmicTdellijk verlichting, de pijn is in 3 seconden weg. Daarna verschrompelt de likdoornen zit zóólos, dat men hem als een dood velletje kan afpellen. U ondervindt geen last van Uw voeten meer. Koopt nog heden „Gets-it" bij Uw apotheker of drogift. Het is het beste middel ter verwij. dering van likdoorns.

U kunt gratis alle v !j f tinten van Pond's Poeder probeeren. Niet noodig coupon uit te - knippen, indien U slechts uw adres met 15 cts. in postzegels opstuurt aan het in de coupon vermelde adres. PRIJS ORIGINEELE DOOSJES POND'S POEDER 25 EN 50 CT.

6ETS-IT

POND'S POEDER

JSL

rOMPl PFTVI-^UAAI

i. ndanks den helderen zonneschijn, Ond Idie door het breede venster naar binnen viel en het blad van het schrijfbureau met gouden gloed overgoot, keek Hector Swift heel somber. De hoorn van de telefoon schommelde nog licht heen en weer aan den haak van het verticale tafeltoestel, resultaat van de trillende hand, waarmee hij was opgehangen en h^t was aan alles te zien, dat Hector Swift zich op dit oogenblik allesbehalve behaaglijk of aangenaam gestemd voelde. En toch was Hector Swift een zeer vermogend man en een gelukkig vader bovendien, al wierp het feit, dat hij sinds eenige jaren weduwnaar was, daar een schaduw over. Helaas- was het juist deze combinatie van millionnair zijn en liefhebbend vaderschap, die de sombere uitdrukking op zijn gelaat en het schommelen van den telefoonhoorn veroorzaakte. Vijf minuten te voren had hij in de meest tevreden gemoedsgesteldheid aan zijn schrijftafel gezeten. Een van de machtige handelstransacties, waardoor hij beroemd was, had het credit-saldo van zijn diverse bankrekeningen weer met respectabele cijfers doen stijgen en na een voldanen blik te hebben laten dwalen door de kamer waar hij zat — zijn zoogenaamde studeerkamer in zijn zoogenaamd huis, dat eerder den naam van paleis verdiende — had hij uit een van de bureau-laden een marocain-leeren étui te voorschijn gehaald. Hij drukte op de sluiting, opende het en staarde met een haast devoten eerbied naar den inhoud. Het was een diamant, een diamant van het allerzuiverste water en enormen omvang. De steen had hem vijftigduizend pond gekost en het was meer de vijftigduizend pond, welke zijn bewondering en hulde van thans gold, dan de fonkelende schoonheid van het kleinood. Voor Mr. Hector Swift was vijftigduizend pond nu eenmaal vijftigduizend pond en dus glimlachte hij een breeden, verrukten glimlach naar den diamant en was op het punt hem weer weg te bergen, toen de telefoon ging. De telefoon blééf een poosje gaan, want Hector Swift was geen kind en hij nam zich den tijd, om den diamant in het étui te leggen, het étui in de lade te bergen en deze. af te sluiten, eer hij zijn geest veroorloofde zich met de kleine dingen van het dagelijksche leven bezig te houden. Pas toen hij de sleutels weer in zijn zak had gestopt, nam hij den hoorn op. „Mr. Hector Swift ?" informeerde een ruwe stem aan het andere einde van de lijn. „Met wien?" klonk kortaf de wedervraag. En de ander weer, met een duidelijken grauw nu:

- 2 ■

■: . >.■■--

,'' v.iJ^ii-^i.uK-'.5

:

_^_

DOOk

[VAlVARbZ

„Dat doet er niet toe. Ik wil u over zaken spreken." „O," antwoordde Hector, haastig, „als u zoo goed wilt zijn " „Hou alsjeblieft je mond en laat mij aan het woord," was het even onverwachte als onbeminnelijke bescheid. Er was zooiets gebiedends in die stem, dat Hector inderdaad zweeg en evenmin den hoorn weer ophing, zooals zijn eerste opwelling was geweest. „Kijkt u eens, Mr. Swift," ging de stem voort, „ik weet alles van u. Dus

geen noodelooze praatjes. ledere minuut is kostbaar. Weet u waar uw eenige zoon is, James, uw oogappel?" „Op school," beet Hector den onzichtbaren spreker toe. „Geen sprake van, hoor! Hij is bij mij. En stevig gebonden!" „Wat bedoel je in vredesnaam?" „Precies wat ik zeg. Doodgewoon een kwestie van ontvoering I De zaak komt hierop neer: u bezit een van de kostbaarste diamanten ter wereld. Dien wil ik hebben. Wel, ik heb uw zoon op het oogenblik. Dus stel ik u voor

KOLF WANKA, die de manlijke hoofdrol speelt in de Ufatoonfllm „Spektakel om Irmgard". ■ ■

5^"' ^^^P^^O''' _

Jf m.- '.-

I 1 -S^l

i

M,: 1

• i

r

■'.

IE

■

"'

'

■

-^

W&- -f ■ V

i*i

r.i» . •'

t

Ét'

wi--;-

''■■ :V

^™^-"^^^^ ■

■HBMHMH

postduif bevestigde beursje was gedaan, zou het dier rechtstreeks naar zijn baas vliegen en niemand ter wereld zou in staat zijn het te volgen of het spoor van zijn route terug te vinden. Dat maakte het geval aanmerkelijk gecompliceerder. „En ?" drong de brutale stem, „hoe zit het?" „Goed," zei Hector onwillig. „Je hebt me te pakken — ik kan niet tegen je op. Binnen vijf minuten zal ik je den steen sturen, als je me zweert jouw deel van de overeenkomst te houden." „Ik zweer het. Zorg, dat je jouw deel nakomt." En tegelijk werd er afgebeld.

een kleinen ruilhandel aan te gaan. Als u weigert, onderteekent u zijn doodvonnis." Hector werd doodsbleek. Hij mocht dan geen heilige zijn, zijn jongen was hem dierbaarder dan iets ter wereld, zelfs dan zijn diamant. Dit was een verschrikkelijke situatie. „Wel," begon hij in een poging om tijd te winnen. „Geen kletspraatjes heb ik al gezegd. Wat ben je van plan ?" Ondertusschen hadden Hectors hersens snel gewerkt. Hij had vaak genoeg van dergelijke afpersingsgevallen gehoord, maar nooit, dat het niet gelukt was de boosdoeners op te sporen. Het was altijd gebleken, dat het heerschap, dat het geld of de juweelen of wat het mocht zijn, in ontvangst nam, . gedoemd was om tegen de lamp te loopen. Het was niet zoo gemakkelijk uit Engeland weg te komen. Dus met een gevoel van geruststelling, stemde hij er in toe, om afstand te doen van den diamant. „Waar moet ik hem brengen?" vroeg hij. „Zie je me voor stapel-idioot aan ?" antwoordde de stem barsch. „Hij moet niet gebracht worden — door niemand!" „Wordt hij dan gehaald ?"

y/evctv-oj^^c^ Vraag driehonderd zeven en twintig Hoe komt het, dat men, wanneer men van het helle licht plotseling in betrekkelijke duisternis komt, aanvankelijk niets kan zien ? Wij zullen een hoofdprijs en vijf troostprijzen verdeelen onder degenen, die ons vóór 18 Mei (Indische abonné's vóór 18 Juli) goede oplossingen op deze vraag zenden. Adressecren aan: Redactie ,,Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op briefkaart of enveloppe s.v.p. duidelijk vermelden: Vraag 327. De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waaibij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkriiaen d
Vraag driehonderd drie en twintig Onder hard water verstaat men water, waarin vele kalk-, magnesium- en andere verbindingen voorkomen (b.v. leidingwater). In zacht water zijn deze zouten niet aanwezig (zooals in regenwater). Het nadeel van hard water is, dat het veel zeep kost, ketelsteen vormt, enzoovoort. Met de juiste oplossing van deze vraag verwierf mevrouw M. Druif—v. Beugen te Den Haag den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen toegekend konden worden aan mejuffrouw D. Peters te Venlo, mejuffrouw F. v. Loenen te Deventer, den heer J. A. Quik te Uithoorn, den heer M. J. de Rooy te Rotterdam, den heer H. C. Middelkoop te Leiden.

(Poto Godfr. de Groot) De Nederlandsch« filmster Jopie Koopman, dis een belangrijke rol zal varvullen In de Hollandsch «prekende Ufa-film ..Begin vooral niet In April", welke in ons land en te Berlijn werdt opgenomen.

„Je schijnt geen hoogen dunk te hebben van mijn verstand! Natuurlijk wardt hij niet gehaald!" „Wilt u dan dat ik hem stuur ?" hernam Hector geduldig. „Niks daarvan. Je volgt precies mijn instructies op en je ziet je zoon vandaag nog terug. Doe je het niet, dan is het vannacht om twaalf uur met hem gedaan." „Geef me je instructies dan maar." „Die zijn eenvoudig genoeg. Ongeveer tien minuten geleden is er een zending aan je deur afgegeven." „Hoe weet je dat ?" „Omdat ik ze heb laten sturen. Er zit iets levends in." Hector huiverde. ,,0, het is niets om bang voor te zijn, hoor. Het is geen slang of iets van dien aard. Snap je het ?" Met tegenzin gaf Hector toe, dat hij een vermoeden had. „Ja, een duif — een doodgewone postduif. Er zit een beursje om zijn hals. Je doet den diamant er in, kijkt nog eens goed of het wel stevig vastzit, en zoodra het beest met den steen bij me aankomt -■- dat zal in ongeveer twee uur zijn — zal je zoon worden vrijgelaten. Het is nu vier uur — je kunt hem dan tegen negenen terug verwachten. Begrijp je me ?" Hector begreep het drommels goed. Dat was sluwer dan hij zich had voorgesteld en wierp zijn optimistische theorie inzake ontvoering en afpersing omver. Als de diamant in het aan die - 4 —

II. Dit was de reden, dat Hector Swift in zoo'n bedrukten toestand aan zijn bureau zat. Hij zag geen uitweg. Hij wenschte nóch zijn jongen, nóch zijn diamant te verliezen, maar als hij kiezen moest, zou hij toch zijn zoon willen houden. Dat stond vast. Hij staarde met gefronste wenkbrauwen voor zich uit. Ten laatste kwam hij in beweging en drukte op een belknop. Een bediende verscheen. „Is er iets bezorgd?" vroeg hij. „Een pak of zoo ?" „Ja," was het antwoord; „een minuut of tien geleden." „Wat is het?" „Een vogelkooi, mijnheer." „Zit er wat in?" „Een duif,. mijnheer." „Wiev heeft het gebracht ?" „Ik heb er niet zoo precies op gelet, mijnheer. Een gewone man, een vrachtrijder of zooiets. Hij had een blonde snor, geloof ik. Neen, toch niet... Hij was donker ..."

BIJ DE VOORPLAAT H ANSI KNOTECK werd den tweeden Maart te Weenen geboren. Zij bezocht een tooneelschool in haar geboortestad en vervulde bij baar debuut in Mariënbad de rol van Gretchen in „Faust"; Alexander Moissi vertolkte hierin de hoofdrol. Voor de film debuteerde zij in de Ufa»toonfilm „Het adelaarsnest"; daarna volgde Natja in „De dubbel" ganger van Woronzeff". Haar derde filmrol is die van Saffie in „De Zigeunerbaron". ADOLF WOHLBRÜCK zag den negentienden November te Weenen het levenslicht. Zijn vader was clown in het circus Schumann. Wohlbrück bezocht te Berlijn de tooneelschool van Max Reinhardt en debuteerde in het Deutsche theater. In „Salto Mortale" trad hij voor het eerst voor de film op. Zijn nieuwste rolprent is „De Zigeunerbaron".

BEZOEKT HET

ÏIHEATKIB TE DEN HAAG

——-^—

Brieven die bewijzen.

"■

■

Rotterdam. Zendt U mij ».p.p. omgaand 6 buisjes van Uw uitnemende FaciUPastiües. Ik ben in één woord verrukt over het resultaat van de eerste 6 buisjes: 13 K.G. verminderd in gewicht. O. S. Londen. Ik verzoek U beleefd mij ten spoedigste 3 buisjes Pacil-Pastilles te zenden, daar ik na de eerste 2 buisjes /'/z K.G. aan gewicht verloren heb. H. B.

\

I ,'.

r

:-..-• FDILIMSTERREIN1 THUIS. De Paramount-ster Helen Mack bestudeert haar „Schei maar uit," voegde Hector hem was hij in verbinding met Scotland geprikkeld toe. „Heeft nog iemand Yard en het, duurde niet lang of hij anders hem gezien ?" hing, met een glinstering van vol„Neen mijnheer. Ik was alleen thuis doening in zijn oogen, den hoorn op. van het personeel." „Verdraaid, inspecteur Bryson, de „Verdorie..." stoof Hector op. baas van 't spul en de beste van het „Het spijt mij, mijnheer," verontheele stel," mompelde hij tevreden. „Het schuldigde de man zich bedremmeld. zal me benieuwen, of we dien schooier „Als " nu niet gauw bij de kladden hebben." „Vooruit, breng me die kooi maar." Hij trachtte zijn werk te hervatten. Enkele oogenblikken later stond Mr. Maar het lukte niet. Zijn gedachten Hector Swift kwaadaardig naar de duif waren op twee plaatsen tegelijk. Zij te kijken. Te bedenken, dat dit nietige volgden de onschuldige postduif op haar schepsel de zendbode was van zooveel weg door het luchtruim en verwijlden onbeschaamde gemeenheid. . bij zijn zoon, dien hij vurig hoopte i „Enfin," praatte hij tegen zichzelf, spoedig weer te zien. „we zullen het dan maar doenl" Hij Hij zat nog in zijn overpeinzingen haalde iets uit een lade en liet het in verdiept, toen de bediende van zoohet zakje glijden, dat om den hals even aankondigde: van den vogel bevestigd was. Hij bond „Inspecteur BrysonI" het steviger vast en nam vervolgens de Hector gaf een heldere, nauwkeurige duif mee naar het raam. Hij keek uiteenzetting van het gebeurde, leunde iets minder grimmig nu, hij aaide het toen naar achteren in zijn stoel en beest zelfs over den kop. keek den politie-man in gespannen ver„Vlieg maar weg, jongetje," zei hij, wachting aan. haast opgewekt. „En stuur James zoo gauw mogelijk bij me terug." III. De duif vloog het open venster uit. Na een paar cirkels te hebben geBryson was het hoofd van de speciale maakt, sloeg zij de richting naar het afdeeling voor ontvoeringszaken, een Noorden in. scherpe, fiksche kerel, nog beneden de Hector keek haar na met een spoor veertig. Hij keek, misschien een minuut, van een glimlach op zijn gezicht, nauwHector Swift nadenkend en 'n beetje keurig oplettend naar welken kant zij onzeker aan, en zei toen: vloog en zette zich toen weer aan „Neemt u me niet kwalijk, maar ik zijn bureau. Binnen enkele seconden begrijp er niet veel van. Ik weet hoe- 6 -

Facil Is verkrijgbaar In Apotheken en Drogisterijen ä f3.— per buis van 100 pastilles voor een vermageringskuur van 3 weken. van uw zoon ernstig in gevaar gebracht." „Daar heb ik geen seconde aan gedacht ..." . j i " „U hadt er aan moeten denken, hernam de ander zacht. „Maar op grond van mijn ervaring kan ik u één troost geven. Er is een groote kans, dat het ergste nog met gebeurd is. In mijn eerste ontsteltenis, heb ik me wel wat sterk uitgedrukt. Het is ze om den diamant te doen, niet om het leven van uw jongen. Ik zou wel willen weten, hoe ver ze weg zijn. „James is in Londen opgelicht, dus zoo heel ver kan het niet wezen, meende Hector Swift. „De ontvoerder is precies van mijn omstandigheden

rol. veel u van uw zoon houdt en ook hoezeer u op den diamant gesteld bent. U hoopt uw zoon weldra terug te zien — goed; maar aan den anderen kant bent u uw diamant toch maar kwijt. En u zet er warempel een lachend gezicht bij 1" „Daar heb ik mijn reden voor," klonk het listig. „De duif is wel weggevlogen met een duren steen, maar niet met den steen I" „Wat bedoelt u?" „Ze heeft een volmaakte imitatie van een volmaakten diamant bij zich." De ander staarde hem aan. „Ja, dat grapje kost me toch nog duizend pond... De inspecteur blèèf staren. „Handig, vindt u niet ?" voegde Mr. Hector Swift er zelfvoldaan bij. Eindelijk scheen Bryson zijn spraak teruggevonden te hebben. „Mijn beste man," barstte hij uit, „bent u zich bewust van wat u gedaan hebt? Uw zoon zou nu al wel dood kunnen zijn." Hector schrok op, alsof hij een slag had gekregen. „Het spijt me, als ik het 'n beetje kras heb gezegd," vervolgde de inspecteur, „maar gelooft u werkelijk, dat de man, of de bende, die zich de moeite heeft gegeven dit boevenstuk in elkaar te zetten, zich voor den mal laat houden, zelfs door een volmaakte' imitatie ? Geen sprake vanl U hebt het leven

ebben jullie gelezen van die oude dame in Engeland, die aan haar poes een legaat van twee pond, (zoowat ƒ 14.—) per week heeft nagelaten? Ik gun een poes een graatje. Maar daar zijn geen / 14-— per week voor noodig. En 'n graatje is was anders dan een legaatje! Maar enfin, de zaak is nu eenmaal zoo. De ouwe dame is dood en... . 't. was d'r eigen geld. Toch lijkt mij de kwestie nog niet zoo eenvoudig. Wie heeft 't beheer over dat geld? De poes, of een ander. In dat geval vrees ik. dat het geld voor de poes is, wat heel wel kan beteekenen, dat die poes er niet veel van krijgt. Kun je 't den huisbewaarder, of de gepensionneerde keukenprinses, of zelfs den directeur van het kattenasyl, zoo hij met het beheer der gelden belast is, kwalijk nemen, dat hij of zij zelf van de ƒ i4__ per week een scheutje meer melk in hun koffie doen of de daarvoor benoodigde gelden op andere manier gebruiken? ƒ 14-— aan melk voor één poes lijkt mij rijkelijk veel. Wat mij .in deze zaak het meeste ergert, dat is de houding van den notaris, die het testament heeft gemaakt. Zoo'n man moest verstandiger zijn geweest...

H

Nadat ik het bovenstaande had geschreven viel mij in, dat m'n verwijt aan dezen waardigheidsbekleeder eigenlijk onbillijk is. Probeer maar ereis een vrouw van d'r a propos af te brengen! En dan een ouwe juffrouw, die d'r een poes 0 P na houdt! .„ PETRUS PRUTTELAAR.

op de hoogte. Het kan niet anders, of de duif is naar hèm gevlogen." „Niet zoo haastig," vermaande de inspecteur. „Ze kunnen honderden' mijlen ver handlangers en medeplichtigen hebben en er bestaat zooiets als een interlocale telefoon, waardoor ze contact kunnen houden. Het zou me niets verbazen als die duif zich op het oogenblik al mijlen Noordelijk van Londen bevindt. Sprak hij niet van twee uur ?" „Groote genade," kreunde de verbijsterde vader. „Dit is een moeilijk geval. In de me«fte van dergelijke zaken zit het zwakke punt in het overhandigen van het geld. Daarbij kan de politie zich verdekt opstellen, maar geen politie ter wereld kan een vliegende postduif in 't oog houden. Dat was verduiveld slim bedacht en aangezien er een paar millioen van die lieve beestjes in Engeland zijn, moet iemand me maar eens uitleggen, hoe ik die ééne er uit kan pikken, waar het om te doen isl Neen, we zullen ze op een andere manier bij de kladden moeten krijgen 1" .. Hij zweeg even en keek Hector bwitt ernstig aan. „Ik ben bang, dat u zult moeten beginnen met uw diamant op te offeren, maar ik beloof u, dat ik mijn best zal doen uw zoon te vinden èn de kerels die hem ontvoerd hebben. De steen is niet het belangrijkste, nietwaar? Maar we verliezen hem daarom met uit het oog..." , . Hector zat met samengeknepen handen en'knikte langzaam. „Mooi," zei Bryson. „Het zal met lang duren of die kerel, of kerels, zullen merken, dat u ze een kool gestoofd hebt. Waarschijnlijk zullen ze, zooals ik u daarnet heb. uitgelegd, uw zoon niet direct, dooden en daar ze zoo goed van uw omstandigheden op de hoogte zijn, is het hun natuurlijk ook bekend, dat u vanavond met thuis zult zijn." „Hoezoo?" ,Maar mijn waarde heer! Het stond toch in alle kranten, dat u vanavond het woord voert op de vergadering van de Vrienden van den Volkenbond"." „Dat is ook zoo," was het wederwoord. ,. Wat ze zullen doen, is het volgende, daar durf ik mijn hoofd onder verwedden Ze zullen u morgenochtend weer opbellen en een heel dreigenden toon aanslaan — en u handelt naar mijn meening verstandig, door te doen wat ze van u eischen. Want voorzoover ik kijk heb op deze duivelsche schurken, zullen ze niet. voor het uiterste terugschrikken, als ze hun zin niet krijgen. Hij liet zijn blik even monsterend op het telefoontoestel rusten. Uw telefoon heeft een nevenaansluiting, lijkt me toe?" vroeg hi^ daarop. „Ja, in de kamer hiernaast." "juist. Geef mij vannacht en morgenochtend de beschikking over die kamer, tot u bent opgebeld. Ik zal u naderhand wel uitleggen, waarom ik dat vraag." , . ^ „Gaaf uw gang. Ik zal zorgen dat mijn personeel het u aan mets zal laten ontbreken."

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S IV. Binnen eenige minuten had de inspecteur per telefoon zijn instructies gegeven en zich kort daarop teruggetrokken in de aangrenzende kamer met de nevenaansluiting. Hector zegde zijn vergadering af en bleef thuis; de avond kroop langzaam om ei\ toen het middernacht werd, was er nog niet opgebeld. Zijn zoon was evenmin teruggekeerd. „ , (Vervylé op pagina 21}

Waarom allyd .zo aantrekkelijk f Vele vrouwen hebben reeds mooier, glänzender haar dan ooit tevoren! Hoe hebben zij dit bereikt? Zij hebben een proef genomen mei Blondona of Brunette, de nieuwe volmaakte haarwasmiddelen, geheel vrij van alkalil Nooit meer zullen zij terugkeren tot de ouderwetse alkalihoudende shampoos, die kalkzeep vormen, zodra men er mede gaat wassen. « Hierdoor ontstaat een witte neerslag, die hel haar dof en glansloos maakt. Blondona voor blond haar en Brunette voor donker haar zijn vrij van alkali. Geen nadelen dus van kalkzeepvorming, geen lastige tijdrovende naspoelmiddelenl En nu nog een ander belangrijk voordeel I Blondona is hel enige haarwasmiddel, dal Kamilloflor beval, hel 70-voudig extract der bergkamillen en dit Is hel geheim, waardoor Blondona hel aangewezen middel is, zelfs voor het teerste blonde haar. Alleen Brunette bevat Hequil, een zuiver plantaardig preparaat voor volmaakte verzorging van donker haar. Voor de moderne vr^uw de moderne haarwasmiddelen: «

^^^"^

^^—^^—

■

DOOR EDUARD VETXRM^H Louis Gimberg en Louis van Gasteren — twee namen, die de laatste tien jaren bijna voortdurend in 'elkanders gezelschap ver. schenen. Twee acteurs, die ongelooflijk veel met elkander hebben gespeeld, zoodat men zich verbaast, dat ze samen nog geen tooneelgezelschap hebben opgericht... En ondanks dit alles — ondanks zelfs een bijna gelijken leeftijd — twee contrasten in ieder opzicht, op het ver-

makelijke af. Zoo is het wérkelijk I Van Gasteren is een kunstenaar met onmiskenbaar Spaanschen inslag, niet alleen in zijn gebronsde uiterlijk met de felle, zuidelijk-zwarte oogen, maar ook in zijn zin voor praal en pomp, die zich beweegt tusschen de kathedraal van Burgos en een stoomcaroussel. Alles wat sier en „grandezza", wat schittering en plechtigheid is, grijpt in zijn hart. Het is zuidelijk „pathos", het pathos van vrij-uitgevierd gemoedsleven van een

LOUB8 VAN OASTIEIREN

(Foto K. Kehlt)

opengeslagen ziel, van kinderlijke oprechtheid. Menschen, die Van Gasteren niet kennen, schrikken als hij begint te praten. Zijn geweldige stem beiert vol rollende r's. Hij citeert klassieken en niet-klassieken. Hij heeft mij eens op een morgen de heele opdracht van een Oudfransch boek, dat ons geen van beiden interesseerde, voorgedragen. Maar dat is de „Spaansche" Van Gasteren. De Hollandsche Van Gasteren is een gezellige, humoristische, vlotte kerel, die achter een biertje dolle geschiedenissen weet te vertellen uit zijn jeugd. Hij is een zeemahskind; nog op hoogen leeftijd „bracht" zijn vader vaderlandsche kielen naar Zuid en Noord. Men zou bijna kunnen zeggen, dat Van Gasteren het vreemde amalgama is van een geletterd Spaansch edelman, een „hidalgo" en een Hollandschen zeebonk van de oude soort. Deze niet-alledaagsche melange kruipt bijna altoos te voorschijn. Of hij slingert statige en litteraire betoogen in het rond, waar iedereen met bolle, verbaasde oogen naar luistert, of hij maakt droogweg, langs zijn neus, rake en humoristische opmerkingen, die de Oudhollandsche boert dikwijls naderen. Als hij een rol in handen krijgt, begint dat al. Hij karakteriseert haar met een paar duidelijke, krachtige termen, en teekent er vervolgens met zijn vrijwel gothieke handschrift z'n naam op. Hij begint er, bij de instudeering, een „hidalgo" van te maken, onverschillig wat de figuur voorstelt. Langzaam en plechtig, als een troonrede, spreekt hij zijn tekst uit, met alle medeklinkers, en maakt nu en dan zijdelingsche en critische opmerkingen. Hij schijnt tegelijk ironisch en verontwaardigd, opgewekt en gespannen. Hij is dóór en dóór acteur, plant zijn figuur terstond op twee beenen, maar gespt er bijna steeds gouden sporen aan vast. De tweede of derde repetitie is het bepaald góéd Wat hij doet... en dat blijft dan zoo. Want dan zakt zijn belangstelling, omdat hij door de nuchterheid der repetities niet in zijn „illusie" gelaten wordt. Hij heeft het land aan veel repeteeren. Zijn interesse gaat naar zooveel richtingen uit, en het tooneel der laatste jaren heeft zoo heel wéinig beantwoord aan zijn jongelingsidealen 1

^^;WV\- .:;... .Jri:^~.,

Lukt het zijn belangstelling te wekken, dan kan men Van Gasteren belangrijke dingen zien doen. Want zijn talent is zonder twijfel groot. En als een bepaalde rol hem boeit, en dan hoeft de rol volstrekt niet gróót te zijn, dan geeft hij er zich* ook moeite voor. Ik herinner mij, wat een pleizier hij had in den Circusdirecteur uit „De Sprekende Aap" en hoe 'n prachtige creatie hij van die bescheiden rol maakte. Van Gasteren is een kunstenaar, die de knepen van zijn métier kent maar hij is een verdeeld kunstenaar. Hij schrijft bijvoorbeeld net zoo graag, als hij speelt. Zijn spelen is niet zijn éénige „uitlaat". En daarom staat er zelden de volle spanning op. De spanning moet door andere omstandigheden worden opgewekt, bijvoorbeeld door het bijzondere van een rol. Professor Ebenwald uit „Bernhard" was een buitengewone creatie van hem. De Rector uit „Lente" werd historisch. Wanneer aan een rol kanten van zijn eigen wezen zitten, is hij minder zeker van zijn zaak, dan wanneer het „vreemde" objecten zijn, omdat hij dan in een soort melancholie vervalt. Daarom zou Van Gasteren een acteur voor een Staatstheater zijn, waar hij bepaalde rollen zou spelen geen minnaars, zooals hij er te veel heeft moeten opknappen, deze man, die niet de minste interesse heeft voor het gekweel en getier van een „Liebhaber"-rol. Louis Gimberg is van dezelfde generatie als Van Gasteren maar wat een verschil 1 In Van Gasteren vechten de bohémien en de aestheet voortdurend met elkander, Gimberg is eenvoudig het type van den „Lebemann". De luchtige, die óver de dingen heen stapt, en nesterijen ontwijkt. Die alles beziet door een bril van humor en bijna jongensachtigen overmoed. Hij heeft niets litterairs. Als Gimberg verzen opzegt, klinkt het als een parodie. Een groote kunstenaars-tragedie, zooals misschien in Van Gasteren sluimert, kent hij niet. Hij is onze éénige boulevard-acteur, zooals Parijs er benijdenswaardig veel bezat. Hij neemt zelden iets ernstig. ledere rol die hij opvat, wordt overladen met ironische bon-mots. Op den achterkant van zijn cahier verschijnen caricaturen. Hij verdraagt geen serieuze situatie; hij plaatst alles in een komisch licht. Dat duurt zoo de eerste repetities. Soms verschijnt hij somber van een lange reis, met den hoed diep in z'n oogen, bromt zijn tekst en mompelt onvriendelijke dingen. Maar bij het eerste mal-apropos glanzen zijn oogen op en plaatst hij zijn onweerstaanbare dwaasheden. Hij is volslagen „enfant terrible". Als men meent hem gewon-

nen te hebben voor een serieuze repetitie, glipt hij weer weg. De regisseur wordt langzamerhand wanhopig, maar amuseert zich kostelijk. Doch het stuk vordert niet. Midden in een ernstige scène gaat hij een opera-aria parodieeren. Maar na een dozijn repetities doemt het spook van de voorstelling op. Dan gaat hij repeteeren, alsof men pas aan het stuk begon. Hij leert zijn tekst en leert dien nauwkeurig. Want Gimberg bemint voor alles tempo. Hij wil vlot en snel kunnen spelen. Hij hädt traagheid. Als het zoo ver is, roept hij te pas en te onpas: „Opschieten!" De souffleur moet de woordjes waar hij op stuit, onderstrepen. Dit zijn telkens andere woordjes, wat ingewikkelde twistgesprekken met den jammerlijken man in het hok oproept. Maar ten slotte beheerscht hij zijn rol, veelal vlak vóór de première. Doch dan is

ook alles voorbereid. Hij weet wat hij aan zal trekken, hoe hij zijn „kop" zal maken. Hij verwerft een uiterlijke zekerheid, die zijn innerlijke spanning geheel verbergt, en slingert zich, als het doek op is, met een verbijsterend aplomb voor het voetlicht; een aplomb, dat de i toeschouwers opschrikt, boeit, meesleept... en de kleine ongelijkheden verbergt, die in de snelle voorbereiding der laatste repetities zijn achtergebleven. Maar wat vergeeft men al niet, voor wat charme? Gimberg is, tusschen de loodzware speelluyden op klompen, waarbij men in slaap valt, een opleving. Een glas champagne op een tamelijk vervelende visite. Gimbergs gaven reiken ongetwijfeld verder dan tot dat, wat hij ons meestal heeft gebracht. Maar de gaven waren op zichzelf zoo goed en zoo charmant I Men moet er mee tevreden... en dankbaar voor zijnl

LOUIS G IM

(Poto W. Cant)

——-.

:

mms^m^mf^fmaifm ËBgne

nÉguïi'n iiiiiMmnfiiM

«up

(OVER. EEH'HALF UUR. kOMT (., HIER. EEH ' AUTO LAMSi OIB . KILOMETER PER. UUR RODT(DAAR MOET JE-VAN DE7E BRW6 'Af- 1 [IH SPRIMÈEH-PRACHT OPMAME

RENATE MÜLLER is den 26sten April te München geboren. Zij studeerde in Danzig zang en bezocht daarna de tooneclschool van Max Reinhardt te Berlijn. In ..Sommernachtstraum" debuteerde rij als Helena. Reinhold Schünzel ontdekte haar filmtalent en gaf haar een rol in ..Peter, de raatroos". Haar grootste succes behaalde zij in ..De Privé-Secretaresse". Vele jaren is zij bij de Ufa geëngageerd geweest; thans speelt zij voor verschillende maatschappijen.

PAUL MUNI is te Weenen geboren. Als (ongeman verhuisde hij naar New York en kreeg er een engagement aan een joodsch theater. Hij boekte et groote successen en trok de aandacht van den acteur Edward G- Robinson. Deze bezorgde hem een contract bij Warner Bros. Zijn meest bekende films zijn ..Ik ben een vluchteling" en ..Tusscheo twee werelden". Zijn nieuwste film is ..Black fury".

AA 3B WBISER.T BEM JE ONTAUAtEMMK ONS VAK KUNHEN vwE GEEH J.AFAAR.QS ceaBUIKEli! j

JAMES MURRAY werd den 9den Februari te New York geboren. Hij was achtereenvolgens kellner, kantoorbediende en variéti-artist, vóórdat hij naar Hollywood vertrok, om zijn geluk bij de film te beproeven. Jarenlang 1& hij figurant geweest, eer hij een contract kreeg bij de Metro-Goldwyn-Mayer. Zijn grootste succes behaalde hij in ..The crowd". De sprekendefilm heeft hem helaas op den achtergrond gedrongen.

hLcwTLO^e ROBERT MÜLLER beelden wij hier af, zooals hij optrad in de Ufa-film ..Gij zult niet begeeren'■. Hij Is een zeer talentvol tooneelspeler. die vooral de laatste jaren te Hamburg veel succes oogstte. Maar hoeveel moeite hij ook deed. de film scheen voor hem een onbereikbaar ideaal te blijven, totdat Richard Schneider-Edenkobcn hem ontdekte en hem een groote rol in zijn eerste film toevertrouwde. Robert Müller bleek ook voor de film een groote aanwinst.

JEAN MURAT vestigde zich vóór den oorlog als Journalist te Berlijn. Hij was daar correspondent voor de ,,Matin". Daarna reisde hij de wereld door. In 1922 werd hij door Roger Lion voor zijn film ,,La Fontaine des amours" geëngageerd. Daarna speelde hij in ,.La nuit est ä nous". Hij kreeg een contract bij de Ufa en speelde in de Fransche versies van Dultsche films. Jean Murat is getrouwd met de Fransche filmactrice Annabella.

„Zorg er voor, dat er altijd genoeg lucht en licht in Uw broeikas komt," lezen wij in een artikel over tuinieren. — Meestal zorgen de kinderen van je buren daar wel voor, als zij aan 't voetballen zijn in hun tuinl

MAE MURRAY was ten tijde van de stommefilm een zeer beroemde ster. Thans is zij geheel in het vergeetboek geraakt. Zij werd te Weenen geboren, verhuisde op jeugdigen leeftijd naar Hollywood en bracht het spoedig tot ster. In 1928 trad zij als danseres te New York op: in 1929 sloot zi) een contract met de Tiffany-Filmmaatschappij. Haar films hadden echter geen succes meer. Mae Is getrouwd geweest met Jay O'Brien, Robert F. Leonard en Prins Mdivanl.

„Maar vrouwtje-lief, ik heb heusch moeten overwerken I"

„Nou, als je niet beter kunt klimmen dan zoo, dan moeten we van dat reisje naar Tirol maar afzien, JanI"

„Wanneer een meisje de attenties' van een man op prijs stelt, waarom zou zij er dan wat op tegen hebben om met hem te trouwen?" vraagt een schrijver. — Omdat zij zijn attenties op prijs stelt. „Is het waar, dat sommige insecten maar eenmaal kunnen steken?" vraagt ons een lezer. — Het hangt er van af of het slachtoffer het dier al of niet raakt I Een bekend zenuwarts is de meening toegedaan, dat een bepaald soort hoeden vele vrouwen nerveus en uit haar humeur maakt. — Vooral die, welke door haar buurvrouw of haar beste vriendin worden gedragen!

HERBERT MUNDIN

EDNA MURPHY

is een gevierde Hollywcodschc komiek. Hij bezocht te New York een tooneelschool en debuteerde bij een reizend gezelschap. Toen hij te Los Angelos speelde, verliet hij het ensemble en probeerde zijn geluk bij de film. jarenlang kon hij geen vast engagement bemachtigen; toen kreeg hij eindelijk een contract bij de Fox-Film, waar hij thans belangrijke rollen speelt.

studeerde voor danseres en trad > reeds op jeugdigen leeftijd in een Broadway Revue op. Zij had ook een aardige stem en zong spoedig kleine solo-partijen. Cecil B. de Mille was haar filmontdekker. Zij werd bij Warner Bros geëngageerd en speelde de hoofdrol in ..Dearie". DaarnP volgde haar auccesro) in ..Across the atlantic".

- 12 -

ALEXANDER MURSKI Is te Moskou geboren. Hij speelde te St.-Petersburg toonecl. toen hij door een Duitsch filmregisseur ontdekt werd. Daarop ging hij naar Berlijn en kreeg een contract bij de Detu. Later bezorgde rijn landsman Mosjoukin hem een contract bij de Ufa. Zijn grootste succes was ,.De witte duivel". Murski filmt thans weinig.

„Verkeerssignalen? Neen, daar kijk ik nooit naar. Ik heb juist dezefiets gekocht omdat ik zoo'n hekel aan die borden hebl"

„Zeg Karel, jij bent toch niet bij geval een schoen kwijt?' - 13 -

Dezer dagen beklaagde zich iemand voor de rechtbank over het feit, dat zijn buurman een zeer krachtig radiotoestel had, waarop hij iederen avond Amerika, Rusland en Spanje kan krijgen. — Zijn voornaamste grief was, dat al deze stations blijkbaar tegelijk kwamen !

■■'

•'

,

' ^^^P^PP^PPWP!^

.

ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WORDT FEDOR IWANOWITSCH SCHAUAPIN „Ik zing niet voor geld; ik zing voor myn genoegen." Fedor Iwanowitsch Schaljapin, de beroemde Russische zanger, is uit een duistere jeugd tot wereldvermaarde heid omhooggestetfen. In Februari 1873 werd hij in Metewa bij Kasan geboren uit ouders, die het niet alleen zeer arm hadden, maar bovendien niet in staat bleken veel invloed uit te oefenen op de jeugd van hun zoon. Ziin moeder was een melancholische, in zichzelf gekeerde vrouw, terwijl zijn vader, zooals bijna alle Russen, een fatalist was. Zelfs in den tijd dat zij de grootste armoede leden, schikte hij zich nog gelaten in zijn lot. Zoo schreef hij Fedor, toen deze voor het eerst een engagement aan een behoorlijk theater ffekregen had, en hij zijn ouders medeoeelde, dat hij nu in staat was de zorgen van hun ouden dag wat te verlichten: „Wij leven wel is waar in armoede, maar dat beteekent niets, en wij moeten den hemel toch nog dankbaar zijn." Korten tijd later kwam Schaljapin naar Samara, waar zijn ouders toen woonden en ontdekte bij die gelegenheid, dat ziin moeder bedelen moest. Ze hadden ait altijd voor hem verzwegenl Een prettige jeugd schijnt Fedor niet gehad te hebben. Misschien was dit voor een deel ook wel aan hemzelf te wijten, want hij bezat karaktereigenschappen, die iemand tot vertwijfeling konden brengenl Op school leerde hij bijvoorbeeld wel zeer snel lezen, maar hoe hij de bladzijden van een boek moest omslaan, kon men hem niet bijbrengen. Bovendien was hij niet kieskeurig in de keuze van zijn vrienden, zo'oals hij in zijn door hemzelf in 't licht gegeven levensbeschrijving beweert. „Het waren echter goede kameraden," verzekert hij, „maar merkwaardig genoeg stierven zij allen zonder uitzondering in de beste jaren van hun jeugd. De leider van de „club" bezweek aan een ziekte, toen hij officier was. Iwan Mikhailow werd een onverzadigbare dronkaard, Stefan Drininski werd door iemand vermoord.... Ivan Dobrov, de dorpskoster, rolde toen hij zijn jaarlijksche inzameling hield, in dronken toestand van de slede en bevroor." Het is begrijpelijk, dat Schaljapin in een dergelijk milieu nu niet bepaald „fijne manieren' leerde. Later is hem dit dikwijls zeer pijnlijk geworden, en wanneer hij in pezelschep was, betreurde hij reeds daAr-

Schaljapin (links) in de film „Don Quichotte".

Lumina-Film. Regie: Max Neufeld. Rolverdeeling: Lincoln, de beroemde tenor Egon von Jordan Tompson, zijn impresario Herbert Hübner Mevrouw Bachinger . . Elisabeth Markus Annerl, haar dochter .... pvi Panzner Josef Rainer, muziekstudent Joseph Schmidt Kerndl, kapper Rudolf Carl Susi, achtjarig meisje . . Helge Demmer De regisseur .... Alfred Neugebauer Opnameleider Franz Joham Professor Türmer .... Ernst Wieland Journalist Karl Skraup Componist .... Reinh. Häussermann

—

EIN STEM FAEllT VOM IIMMEl

D

FEDOR IWANOWITSCH SCHAUAPIN om alleen vaak zijn jeugd. Aan de tafel van hij naar Amerika, waar hij van 1922 tot zijn leermeester en impresario Ossoetow 1925 bij de Metropolitan Opera was. In wordt hij door duizend angsten en vree- 1932 werd hij leider der zangafdeeling zen gekweld. „Men droeg gerechten op," aan deze instelling. Het volgende jaar vertelt hij, „die ik nog nooit gezien had keerde hij terug naar Europa en bracht en waarvan ik niet wist, hoe men ze eten o.a. een bezoek aan ons land. Tevens trad moest. In een bord, dat met een groene hij toen op in de film „Don Quichote", vloeistof is gevuld, drijft een hard gekookt waarin hij op meesterlijke wijze de titelei. Ik druk met mijn lepel op het ei. Na- rol vervulde. tuurlijk springt dit over den rand van het Zooals gezegd, heeft Schaljapin zelf zijn bord op het tafelkleed. Mijn tafelgenooten slaan mij gade zonder een woord te zei- leven beschreven. Het is een interessant gen, maar ik voel heel duidelijk, dat ik boek geworden, dat zeker de moeite van het lezen ten volle waard is. Hetzelfde kan geen instemming bij hen vind " Deze Ossoetow heeft zich op waarlijk gezegd worden van zijn „Masker^ en ziel. vaderlijke wijze over Schaljapin ontfermd Mijn veertig jaar bij het theater", dat in en van hem gemaakt, wat hij geworden is. 1932 te Parijs is verschenen. Jarenlang heeft hij hem muziek- en harSchaljapins dochter, Stella, erfde niet monie-onderricht gegeven, zonder dat hij daarvoor een cent heeft willen hebben. Hij den muzikalen aanleg van haar vader. „Ik introduceerde den jongen, begaafden zan- luister wel graag naar hem als hij zingt, ger bij rijke bekenden, die hem geld ga- beweerde zij eenige jaren geleden, „en ik ven, bracht hem in kennis met theater- ben er niet weinig trotsch op, dat hij directeuren en zorgde er voor, dat hij bij zoo'n mooi geluid heeft, maar ik heb het afsluiten van contracten niet te kort toch geen zin om mijn heele leven in uitwerd gedaan, want Schaljapin was nog gesproken muzikale kringen door te brensteeds de onbezorgde bohémien, die hij gen. Bovendien vind ik den handel gewichaltijd was geweest. Toen hij in Kasan een tiger en nuttiger dan de muziek.' Deze pension vond, waar hij voor veertien roe- voorkeur voor het gebied van Mercurius bel onder dak kon komen, ging hij naar heeft er haar ten slotte toe gebracht — zijn impresario en zei: „Ik kan van veer- hoewel zij een uitgesproken talent voor tien roebel leven. Je betaalt mij er twin- het tooneel bezat, dat in de schaduw van tig. Dat is zes te veel. Ik zing niet voor . haar beroemden vader echter niet gedijen kon — om verkoopster te worden in een geld — ik zing voor mijn genoegen." grooten parfumeriewinkel te New York. Ze Toen Schaljapin negentien jaar was, werd een uitstekende reclame voor deze trad hit reeds in de Opera te liflis op.. zaak, want iedereen wilde kennis maken In 1894 ging hij naar St.-Petersburg; van met en geholpen worden door de dochter 1899 tot 1918 was hij verbonden aan de van den zanger, die een gapsch leger Opera te Moskou. Drie jaar later vertrok van bewonderaars aan zijn voeten heeft...

- 14 -

e beroemde tenor Lincoln is door de Kosmos-film te Weenen geëngageerd om de hoofdrol te vertolken in de film »Ein Stern fällt vom Himmel", hetgeen tevens zijn debuut voor de camera zal zijn. Tompson, Lincolns impresario, houdt een wakend oog op den eenigszins luchthartigen acteur en tusschen de beide mannen komt het tot een woordenwisseling als Tompson merkt, dat de kapper Kerndl whisky binnensmokkelt in de kleedkamer van Lincoln. Als enkele dagen daarna Tompson met den regisseur van de Lincoln-film in „Heurigen" (een café-tuin) vertoeft, hoort hij den schlager „Ich singe dir ein Liebeslied", uit „Ein Stern fällt vom Himmel" zingen door een stem, die hij voor die van Lincoln houdt. Als hjj den volgenden dag den tenor hierover een verw\jt maakt, komt het tot zoo'n hevige scène, dat Lincoln zijn stembanden forceert en niet meer in staat is te zingen. Als de gemoederen na deze plotselinge ramp wat tot bedaren gekomen zijn, zweert Lincoln, dat hij niet in „Heurigen" heeft gezongen en gaat Tompson er op uit om het mysterie te ontsluieren. BJj „Heurigen" gekomen, hoort hij weer hetzelfde lied van den vorigen avond zingen en als hij binnentreedt in het, aan „Heurigen" grenzende huis van mevrouw Bachinger en haar dochter, ziet hij daar een jongen man aan de piano, Josef Rainer, die muziek studeert. De gelijkenis tusschen de stemmen van Rainer en Lincoln is werkelijk frappant. Rainer en Annerl Bachinger zijn goede vrienden, die liefde voor elkaar hebben opgevat. De kapper Kerndl, die in de filmstudios werkt, is eveneens, maar in stilte, verliefd op Annerl. Hij had haar Lincolns lied „Ich singe dir ein Liebeslied" geschonken, en Josef Rainer had het dien avond in „Heurigen" gezongen. Men biedt Rainer een filmcontract aan. Hij zal op den achtergrond zingen en Lincolns gestalte wordt, schijnbaar zingend, gefilmd. Na lange aarzeling stemt Rainer toe. Daags te voren is Annerl door bemiddeling van Kerndl in aanraking gekomen met Lincoln. Zij verzoekt Lincoln om Rainer te willen helpen carrière te maken. Lincoln, die onder den invloed van Annerls charme is, belooft het haar. Als op een middag Rainer bij Lincoln komt, om met hem te repeteeren, ziet hij daar Annerl, die juist in een opgewonden stemming Lincolns huis verlaat. Zij heeft de avances van den op avontuur belusten tenor afgeslagen. Als zij Rainer, die haar

EGON VON JORDAN EN EVI PANZNER.

's avonds vraagt, waar zij geweest is, de waarheid verzwijgt, loopt de jongeman diep teleurgesteld weg. Bij de opnamen weigert hij op een gegeven oogenblik om voor Lincoln te zingen en gedurende de consternatie, die hierdoor ontstaat, gelukt het een journalist door te

JOSEPH SCHMIDT EN EVI PANZNER.

HERBERT HUBNER, EGON VON JORDAN EN RUDOLF CARL. dringen in den zorgvuldig bewaakten studio, want niemand mag iets van de getruceerde zangstem van Lincoln weten. Bij de première van de film „Ein Stern fällt vom Himmel" staan de bladen vol over „de man met de gekochte stem". De studievrienden van Rainer maken in den bioscoop schandaal en Lincoln, die op het tooneel staat, redt de situatie door Rainer op het tooneel te roepen en hèni te danken voor ^^Sl| zijn collegialiteit, om hem bij het afmaken " van de film ter zijde te staan. Annerl is getuige van Rainers triomf. En als na afloop Lincoln de twee jonge menschen bij elkaar brengt, verzekert hij, dat Annerl Rainer altijd trouw is gebleven en de twee vinden het RUDOLF CARL EN EGON VON JORDAN. geluk weer in eikaars armen. - 15 -

WW

■

.-^MPüt-—• '

r\e -.lieve, domme mama 1* '■' een nog betrekkelijk jonge weduwe, eigenares van een hotel, dat ze echter allesbehalve goed beheert. Ze brengt haar tijd liever door mei danten, tennissen en flirten met haar gasten. Het hotel wordt met den ondergang bedreigd en daarom besluit mama het te verkoopen. Hiertoe , heeft ze echter de toestemming van haar dochter Hedie noodig, die op een kostschool is, en aan wie het hotel eigenlijk behoort. Als Hedie den brief van haar moeder krijgt, waarin deze haar het plan voorstelt, pakt ze oogenbllkkelijk haar koffers en gaat naar huis om eens even orde op de zaken te stellen. Ze reorganiseert het heele hotel en slaagt er inderdaad in, het bedrijf er weer bovenop te helpen. Haar volgende daad zal zijn haar moeder te doen trouwen met een van haar aanbidders, Leo Heiderich. Ongelukkig genoeg echter wordt Hedie zelf een beetje verliefd op Leo. Haar moeder merkt dit, en nu komen haar goede kwaliteiten boven. Ze vindt, dat ze op een leeftijd gekomen is, dat ze plaats moet maken voor de jongeren. Ze trekt zich daarom terug en gaat een actief aandeel nemen in het beheer van het hotel. En vopr Hedie komt alle* in orde. Ook Leo heeft behagen in haar geschept en met de hulp van zijn vader, worden ze 4»" gelukkig paar.

- 16 -

■

■

--f^-l

,

'

1

vv *mm*w*r-* ■■■■■HmBHHiH

DERDE MUZE „DE TRUC"

o-Goldwyr-Mayerfilm. Regie: Chester M.Franklin. Rol verdeeling: Toni Martin . Jean Parker Bob AWén ... ... Russell Hardle Matthew Martin .... . Samuel S. Hinds Bergman Paul Hurst J<> » Ben Hall Sang Soo . . WHUa Fang PengSoo. ...... Harry Lowe Jr. " Oequoia" behandelt de interessante vraag of twee rr^J natuurlöke v(Janden — In dit geval een hert en •en poema — door ee'n doelmatige opvoeding tot vrienden gemaakt kunnen worden. De elm geeft hier op aen volmondig „ja" ten antwoord. Een jongmeisje. Toni Martin, dat met haar Vader, oen schiüver, d« lomermaanden In de Caiifomische Sierra' Nevada doorbrengt, vindt in het bosch een . ouderloos hertje en een poema, die in hetselfde geval verkeert. Zij neeint de dieren mee naar huis en voedt se samen op, en Inderdaad worden de dieren de beste vrienden. Toch kan de poema xtfn natuurlijken aard niet onderdrukken en gaat hö 's nachts op rooftocht trit. Bob Alden, een jonge jachtopxiener met wien vader en dochter vriendschap gesloten hebben, raadt hun daarom aan, den dieren hun vrijheid te rug te geven. v Toni doet dit en keert kort daarna met haar vader naar de stad terug. - Vijfjaar later brengen te weer een

bezoek aan hun oude blokhut en zien het hert en den poema weer. En — het wonder! — ook het hert en de poema kennen elkaar nog en stjn nog vrienden, die elkaar in nood ter zijde staan. — Voortaan zullen ze echter niet meer soo'n zweren strijd om het bestaan hebben te voeren, want hun deel van het bosch wordt ingedeeld bij een natuurreservaat, hetgeen Aldens ,verIovingsgeschenk vormt aan Toni. 1. Samuel Hinds en Jean Parker. 2 en 4. Jean Parker en Russell Hardie. 3. Jean

J

^IfW

8 KXJ* afgenomen in 4 weken Was steeds vermoeid en lusteloos. Nu vol energie. Geen vervelend dieet. Nooit een gevoel van honger. Nam slechts de dagelijksche dosis Kruschen Salts. Mevr. R. H. H. schreef: „Ik twijfelde langen iijd of ik Kruschen Salts zou nemen of niet. Maar een maand geleden besloot ik Uw geneesmiddel te probeeren en sinds dien voel ik me een geheet ander mensch. Voor ik met m'n eerste flacon begon was ik steeds vermoeid en lusteloos: nu ben ik vol energie, nooit is mij iets te veel. Minder dan vier weken geleden woog ik 70 K.G.. ik weeg nu 61,6 K.G. en neem nog steeds af. Toch heb ik nooit het minste gevoel van honger."

A D.R.E.M. heeft een zeer ^jl goede opvoering gegeven -/—IL 9 van het nieuwe blijspel „De Truc" van Joh. van Doorn en de auteur mag de spelers (sters) dankbaar zijn, daar deze voorstelling tot de beste gerekend mag worden die A.D. R.E.M, den laatsten tijd heeft gegeven. Mevr. R. H. H. Tweede brief Een zeer aannemelijke uitbeelding gaf H. Kruuk van den welgestelden (2 maanden later): uitgever Robert Hansen. Hij wist zich „Voor ik begon Kruschen Salts te nemen woog zeer goed in de situatie te verplaatsen, ik 70 K.G. Mijn bustemaat was 91.5 cM., mijn hij speelde vlot, doch wist niet altijd taillemaat 86.5 cM.. mijn heupen 104 cM. Ik weeg raad met zijn handen. Aan dit euvel nu 58 K.G, en voel mij best. Mijn maten zijn nu: Buste: 86 cM.. taille: 79 cM., heupen: 96.5 cM. leden meer vertolkers. Mevrouw Rie 'n Typisch Ik werd trouwens in hef geheel veel slanker. Ik Pranzen—de Gruyter was als zijn Kruschen wilde dat mijn vrienden, zoowel als duizenden anvrouw Leonie een waardig partner.J. figuur deren wisten, wat Kruschen Salts voor hen kan Haspels was de vrij moeilijke taak. opslank en doen, want het deed wonderen voor mij." lenig. gedragen, de dochter Tilly te vertolken. Wanneer haar verliefdheid in de Om Uw onderkin kwijt te scène met Dick, waarvan Joh. van raken, te zware taille of te dikke Doorn een verdienstelijke vertolking heupen te doen verdwijnen - en gaf. Warmer en spontaner was geweest terzelfder tijd te winnen aan energie en uiterlijke charme — het was van hen beiden thans onhoeft U niets anders te doen natuurlijk — dan zou ik slechts lof dan eiken ochtend voor het hebben gehad. In deze scène schoten ontbijt een theelepel Kruschen beiden thans te kort, evenals in eind Salts te nemen in een glas II, met Mac Dufour, door L. van warm water. Kruschen Salts Leeuwen eveneens goed gebracht, is een samenstelling van zes minerale zouten, zooals die hoewel ik niet den Lebemann in hem voorkomen in de beroemde vermocht te zien; beiden hadden meer Europeesche bronnen, welke spel kunnen geven. Hier zij opgesinds eeuwen door corpulente merkt, dat de auteur eveneens schuld menschen worden bezocht om treft en ik zou hem willen raden dit hun gewicht te verminderen gedeelte te herzien. en Hun gezondheid te verbeCorry Streng voldeed als het keuteren. In tegenstelling met andere middelen blijft dan ook rige dienstmeisje Jessie (jammer dat de werking van Kruschen zij even te vroeg opkwam) en Jan Salts niet beperkt tot een Retel verraste door zeer natuurlijk enkel deel van het licha.\m, spel als de jongste bediende Kwik. Het samenspel was bijzonder goed, ook het tempo, evenals de rolkennis handen van P. van Zijderveld en W. Ver(Hansen versprak zich nog al eens), de grime ALLERZIELEN steeg en zij gaven er zeer verdienstelijke en de kleeding. vertolkingen van. Jammer dat Nansen Op de regie van den heer Vaandrager zijn (e.g.) zoo zalvend sprak en vaak slecht een paar aanmerkingen te maken, zooals e „Oud Haagsche Brandweer" heeft verstaanbaar was. Aannemelijk was ook het bijvoorbeeld het verkeerd plaatsen van het onzen wisselbekerwedstrijd beslobureau in I. Wanneer men "dit anders had ten met een opvoering van Herman spel van de huishoudster, door mevrouw C. de Vries-Vosveld gebracht, en een zeer gezet, zoodat niet alleen Hansen, doch ook Heyéfffrans' Allerzielen. Ik zag en besprak menschelijke vertolking gaf ook H. de LuLeonie en Dufour met het gezicht naar den het reeds, toen het eenige jaren geleden senet van den man. Ten slotte zij nog toeschouwer hadden gezeten, dan was van eveneens door O. H. B. werd gebracht. Het genoemd de uitbeelding van mevrouw C. het gesproken woord niet zooveel verloren werd thans in een gedeeltelijk nieuwe beBruggemans van Zijderveld, die op ontroegegaan. Ook het telefoneeren in II (zoowel zetting geboden. De algemeene indruk, dien rende en toch sobere wijze Rita bracht. Haar stads- en huisgesprekken door hetzelfde roedeze opvoering achterliet was, dat zij evenperfecte rolkennis mag zeker wel gememostel!) was hier verkeerd. eens wedstrijdwaardig was. Het was jamreerd worden, trouwens, die stemde over De aankleeding was goed verzorgd, mer, dat één rol, die van Jannetje, door het algemeen zeer tevreden. De kleeding, hoewel de gordijnen in II wel zeer storend mejuffrouw C. Bootsgezel gebracht, zoo ook tooneelaankleeding, en grime waren waren. Voortaan het doek na ieder bedrijf geheel buiten dit kader viel. Haar verkeerde goed verzorgd, het tempo had vlugger beter op tijd sluiten! intonatie en dictie en te jonge grimeering gekund, het samenspel daarentegen was Deze opvoering had plaats voor onzen waren oorzaak, dat een onvoldoende cijfer goed. Ook over de regie kunnen wij tevrewisselbekerwedstrijd. moest worden toegekend. Het spel van Dr. den zijn. De jury bestond uit de beeren D. J. VisGeert (A. du Bois) en van Van Dalen HENRI A. VAN EIJSDEN Jr. ser, J. J. Vürtheim Gzn. en (Th. van Wissing) was aannemelijk, maar rt f —____——_ de „dokter" miste ik in de uitbeelding; EEN PERS1L-ALBUM HENRI A. VAN EIJSDEN Jr. ook de uitspraak (kunnen en kennen) had Bij gelegenheid van de officieele opening van (Door omstandigheden kan eerst thans beter moeten zijn en Van Dalen had vaster de Persil-School, deed de N.V. E. Ostermann opname plaatsvinden). van rol dienen te wezen. Hiermede zijn echter & Co.'s Handels Mij. te Amsterdam een keurig de zwakke plekken besproken. Een vooruitgevoerd album verschijnen met foto's uit de treffelijke typeering gaf Jos van Roon van school, afbeeldingen van de fabriek ep andere' den koster Langebier; mevrouw Versteeg interessante illustraties. Hei album bevat zeer gaf een mooie, sobere uitbeelding van lezenswaardige artikelen en is in een oplage van 300.000 exemplaren verspr ld. de pleegzuster. De beide pastoors waren in

B

VERWACHT

DE MADONNA DER WILDERNIS Een Superlilm uit de Metro-Goldwyn-

Mayer Productie 1935 — 1936

- 19 -

- 18 -

^M.&mmimdim-

Immers Kruschen Salts spoort nieren, lever en ingewanden aan tot krachtiger werking, waardoor een geregelde en totale verwijdering van alle opgehoopte afvalstoffen verkregen wordt. Deze uiterst schadelijke afvalstoffen zijn dikwijls niet slechts de oorzaak van ongezonde corpulentie, vermoeidheid en hoofdpijnen, maar kunnen ook het ontstaan van een zeer gevaarlijke rheumatiek in de hand werken. Kruschen Salts zal dan ook niet alleen Uw gewicht doen verminderen, maar bovendien Uw geheele gezondheid op ongekende wijze ten goede komen; ge zult U frisscher, jonger en krachtiger voelen. Wacht er niet mee, begin direct met deze eenvoudige en toch zoo uiterst werkzame kuur. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten a f 0.90 en f 1.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let vooral op, dat op het etiket der flesch, zoowel als op de buitcnverpakking, de naam Rowntree Handels Maatschappij, Amsterdam, vooorkomt.

ägiii

——^^—^^^_—_

W

HET PRACHTWERK „ONZE GOUDEN EEUW"

-een een matte huid U> mcrül!

door Prof. JDr. P. L. MULLER Met voorrede van Prof. Dr. P. J, BLOK omvat ± 800 bladz. en 730 fraaie illustraties

Gebruik daarom

geregeld

MATTCREME De klassieke

]

^7lM Schoonheids crème Voorfreffelyh al 0nd',p,l'Jf3(j voor not

OVERTOLLIG HAAR verwijderd door ELEGTROUJSE komt niet terug. Eenig afdoend «ysteem. Adviiecr uw «rts. Behandeling absoluut pijnloos. Laat geen lidteekens na. Gratis advies. Instlt. v. electr. ontharlng E. Nooteboom. Gowhch« Singel 83a - Rotterdam

Mevrouw (die haar man de muilkorf van den hond Iaat passen): „Zie je nu wel, Hector,dat 't heelemaal niet naar is ?"

Formaat van het werk 26i x 18 cM. Gebonden in prachtigen linnen band m. gronden titel en vignetten Van f 9.90 | «) QA thans voor .. ■ ■■■«Wl Franco door geheel Nederland. Bestellingen te zenden aan: G. J. GRAAUW, Boekhandelaar, Keizersgracht 168, Amsterdam-C. Tel. 44505. Postgirorek.: 48605 Gem. Giro G. 2021

Wij hebben nog enkele banden 1934. Zij dienen tot het inbinden van 52 nummers van ons blad, dus voor een geheelen jaargang. De prijs van dezen band bedraagt Fl. 1.50 franco per post, BIJ VOORUITBETALING. Het verschuldigde kan voldaan worden door storting op onze postrekening 41880 of door toezending van postwisse/.

Een gebonden jaargang van Het Weekblad Cinema & Tbeater is een prettig bezit, dat u nog vele aangename uren kan verschaffen. Het bezichtigen van de vele mooie en interessante foto's en het lezen der beschrijvingen van films en tooneelstukken roept bij u de herinnering weer wakker van het door u in het afgeloopen jaar geziene en gehoorde. Ook de overige inhoud is zeer zeker het nog eens zien en lezen meer dan waard. Een gebonden jaargang houdt dat alles voor u bij elkander. Bestel daarom een band voor het inbinden van uwe 52 nummers van ons blad. Lk ADMINISTRATIE HET WEEKBLAD CINEMA & THEATER - GALGEWATER 22, LEIDEN

-

^

(Uervolé van pa£. 7) Vroeg in den morgen zat Hector Swift al achter zijn schrijfburcau, een veranderd man met een grauw, vertrokken gezicht. Hij had dien nacht geen oog dichtgedaan, gemarteid door onrust over het lot van zijn geliefden jongen. Vóór hij zich naar zijn slaapkamer begaf, had hij gepoogd een praatje te maken bij den inspecteur, maar deze had hem nadrukkelijk verzocht buiten te blijven, „met het oog op de installatie", en hij was te apatisch geweest, om te informeeren, wat Bryson precies met dezen duisteren term bedoelde. Het, was nu bijna middag. De ochtenduren hadden zich zenuwtergend langzaam voortgesleept. Plotseling ging de telefoon. Bevend over zijn heele lichaam greep Hector Swift den hoorn. „Aha, Hector," begon dezelfde onbeschofte stem als hij den vorigen dag had gehoord, „dus je hebt geprobeerd ons bij den neus te nemen! Heel handig,' hoor; ik maak je mijn compliment! Bijna een uur heb ik met een mes in mijn hand over je zoon gebogen gestaan, in tweestrijd of ik je je onbeschaamdheid zou inpeperen. Maar ik heb besloten je nog een'kans te geven, maar denk er goed om — het is je laatste kans. Ben je van plan dezen keer eerlijk spel te spelen of niet ?" „Ik zal eerlijk spel spelen," antwoordde Hector, zijn kurkdroge lippen bevochtigend. „Prachtig! Zorg, dat ik den echten diamant krijg, en je zoon zal tegen theetijd terug zijn. Probeer me nogmaals een poets te bakken en een half uur eerder heb ik hem om zeep geholpen." Hector Swift rilde bij de rauwe uitdrukking. „Hoe wil je den diamant in handen krijgen?" vroeg hij, toen hij een weinig van zijn ontzetting bekomen was. „Stuur je weer een man met een postduif ?" „Een man sturen ? Je moet me wel voor een driedubbel overgehaaldenezel aanzien! Een man sturen, terwijl je een „stille" in je huis hebt..." Vóór hij het wist, ontsnapte Hector een gesmoorde kreet. „Je zou wei willen weten, hoe ik daarachter gekomen ben, hè ?" klonk het schamper. „Je schijnt mijn intelligentie te onderschatten. Neen, een man stuur ik niet, maar dat neemt niet weg, dat je weer een duif op je drempel zult vinden. Doe den echten diamant in het zakje en laat het beest los. En als je kunstjes uithaalt, gaat je jongen er aan, en denk er om, hij zal geen gemakkelijken dood sterven dan — —" Een nieuwe rilling voer door Hector Swift.

^T*-

De Kohl v^m Inei ^6€&rte

Van links naar rechts, zittend: Anny Martens, Marie Braakensiek en Helene Treep-Vink. Staand: H. Dillewaard, Charles Braakensiek, Piet Rienks en Willem Huysmans. Foto W. Cor.t

Charles Braakensiek heeft weer zijn zpmercampagne te 's-Gravenhage in het Trianon Theater geopend en hij deed daar ffoed aan, want het geeft een aantal ambulanten artisten weer emplooi en hij brengt den lach naar de Residentie. Wie een avond lachen wil, zonder zich ernstig te moeten inspannen, die verzuime niet de militaire klucht van Paul Duval: „De Kok van het 260ste" te gaan zien. De inhoud is te dwaas en de verwikkelingen, waarin de families Marjolin en Lambrisset geraken, zijn te talrijk om na te vertellen. Het is we! niet alles geestigheid, dat hier geboden

„Dus je zult het doen?" drong de stem aan.

„Ja."

„Zweer je het ?" „Ik zweer het." „Uitstekend. Laat de duif los en met thectijd heb je je zoon bij je terug." Het gesprek was afgeloopen. Hector hing den hoorn weer op en geen twee seconden later kwam de inspecteur binnen. „Ik heb alles gehoord," deelde hij mede. „Doe in vredesnaam wat hij zegt, als het leven van je jongen je lief is. Die vent staat voor niets. Ik zai de kooi halen." Hij verliet haastig de kamer en kwam terug met de tweede duif. „Op straat niets of niemand te bekennen, natuurlijk, verdraaid nog aan toe! Natuurlijk net gebruik gemaakt van het moment, dat mijn surveillcerende rechercheur aan den anderen kant kuiert. Ik had in mijn stoutste droomen niet gedacht, dat hij dit zou durven uithalen, die gewiekste schooier! Niemand heeft iets gezien, maar ik zal ze wel krijgen, dat tuig . . ." Hector haalde gehoorzaam den diamant te voorschijn — den échten dia— 21 -

wordt, maar er wordt geschaterd en... dat is Braakensieks bedoeling geweest! Charles en Marie Braakensiek (de laatste heeft echter niet alles mede om deze rol geloofwaardig te maken), als het echtpaar Marjolin, Helene Treep-Vink en Piet Rienks als de Lambrissets, Willem Huysmans als de rijke oom en Henk Dillewaard, die een aardige typeering geeft van den echten Brichoux waarom zoo veel te doen is geweest, vertolken de voornaamste rollen en doen dat op lofwaardige wijze. H. A. v. E. Jr.

mant ditmaal — en de duif, met den kostbaren last beladen, werd losgelaten. Ook zij vloog Noordwaarts — — met vijftigduizend pond om den hals! Om vijf uur, net op tijd voor de thee, was James terug . . . De jongen kon weinig licht verschaffen. Hij was, op zijn weg van school naar huis, van achteren aangegrepen en, naar zijn mededeclingen te oordeelen, gechloroformeerd. Veel meer herinnerde hij zich niet, behalve dat hij een half uur geleden in Hyde Park in het gras, in een afgelegen gedeelte, tot zichzelf was gekomen. Blijkbaar was hij daar in een auto heengebracht e . op het grasveld neergelegd. Hij hau

BEZOEKT HET

LUXOR PALAST TE ROTTERDAM

^^^^^^^^—

■

E.

niet gezien, wie hem ontvoerd had, kon evenmin vertellen of het één persoon of meerderen waren geweest. Hij voelde zich ellendig door de gevolgen van den chloroform, ofschoon hem verder gelukkig niets mankeerde, en werd naar bed gebracht. Een paar minuten later ging de telefoon weer. Het was dezelfde sinistere, hatelijke stem. „Dank je wel. Hector! De steen is al op weg naar Amsterdam, om in drie stukken gekloofd te worden. Knappe jongen, die hem terugvindt. Hij zal dan wel niet meer zooveel waard zijn, maar wie het onderste uit de kan wil hebben, krijgt het deksel op zijn neus. Bedankt, dat je steeds zoo direct aan de telefoon was — dat was heel voorkomend van je. Adieu, hoor!" Hector knarstandde. En zoo eindigde het tweede bedrijf van dit sensationeele afpersersdrama.

cnate Müller zal de hoofdrol spelen in de Amazone-film „Het eeuwig vrouwelijke". Onder regie van Carl Frolich is men begonnen met de opnamen voor de Adolf Wohlbrückfilm,, Jack Mortimer". Onder regie van Carl Lamac spelen Jan Kiepura, Inge Liszt, Lien Deyers, Theo Lingen, Fritz Imhoff er, Fritz Odemar V. in de CineHector Swift belde onmiddellijk ScotAllianz-film LIEN DEYERS ,,Ich liebe alle land Yard op en trof Bryson op het Frauen". bureau. Hij deelde den inspecteur de Heinz Klingenberg zal een belangrijke terugkomst van zijn zoon mee en tevens den inhoud van het laatste telefoongerol vertolken in de Rota-film ,,De witte duisprek. Bryson was 's morgens direct na vel", welke in Pontresina wordt opgenomen. Ita Rina zal te Praag in de film „Het de episode met de postduif vertrokken leven gaat verder" de vrouwelijke hoofdrol en had eenige rechercheurs gestuurd vervullen. om de kleine kamer op te ruimen. Ze De Fransche filmster George Milton heeft kwamen die door een anderen ingang binnen en Hector bekommerde zich niet een eigen filmom hen. Als hij geweten had, wat ze maatschappij uitvoerden, zou hij toch wel 'n beetje opgericht. verbaasd zijn geweest. Karl Hoffmann regisseert Den ochtend daarop kwam de inde Minervaspecteur een bezoek brengen. Hij zag film „Das Einer uit als iemand, die zeer tevreden maleins der Lieis over zichzelf, zooals Hector tegen be". Paul Henhem opmerkte. ckels speelt in Bryson gaf het onmiddellijk toe. deze film een „Waarom ? Hebt u mijn diamant." hoofdrol. „Hebben, neen ? Krijgen — misschien. In de UniDat moeten we afwachten." versal-film „Hebt u den man?" ,.Sing me a love „Wie van de mannen bedoelt u ?" song" zal de PAUL HENCKELS „Was er dan mèèr dan één?" opera-zangores „Goeie hemel! Het is een heele Mary Mac Cormic de hoofdrol uitbeelden. bende." Fritz Odemar speelt te Weenen in de „Hebt u den hoofdman dan?" Gustav Fröhlich-film „Ein Teufelskerl". „Neen." Ethel Merman en Eddie Cantor treden te „Maar waarom ?" Hollywood op in de film „Dreamland". „We zullen hem wel gauw te pakken Franz Loskarn is geëngageerd voor de hebben. Ga maar mee." Ufa-toonfilm „Der Ehestreik". Hector wilde nog wat zeggen, maar Luigi Pirandello is door de Metro-Goldde inspecteur loodste hem naar een wyn-Mayer gewachtenden politie-auto. De chauffeur ëngageerd voor zette er een flinke vaart in en al het schrijven spoedig stoven ze in de richting van van een scenario. het Oosten van Londen. Even voorbij Dorothea Liverpool Street Station stopten ze en Wieck zal on- verlieten den wagen. Hier voegden zich der regie van nog twee mannen bij hen, die zich daar Karl Hartl de blijkbaar in ambtelijke kwaliteit bevonhoofdrol vertol- den en het gezelschap wandelde een ken in de film smalle steeg in, die op Liverpool Street „Een onmoge- uitmondde. lijke vrouw". „Blijf hier," verzocht de inspecteur Onder regie Hector op gedempten toon. Hij liep met van Frank Wys- de beide rechercheurs op een onopvalbar zal Marian- lende manier verder en het drietal verne Hoppe de dween in den ingang van een bescheiDOROTHEA WIECK hoofdrol spelen den gebouwtje. Alles scheen vreedzaam in „Die Werft zum grauen Hecht". genoeg, maar binnen enkele seconden Ben Hecht en Mac Arthur schrijven voor werden er twee revolverschoten afgeSam Goldwyn het scenario voor de film vuurd en even later kwamen de twee „Barbary coast". rechercheurs weer naar buiten, een der— 22 —

^__ll__-_aa^____ri___^_

EISIMIMISCIHIE KßOINiDEeC SEX-APPEAL IN DE POLITIEK

den man stevig vasthoudend. Het was een keurig uitziend heertje van middelbaren leeftijd, met een verzorgden puntbaard, die zwaar hijgde en zijn twee metgezellen zeer onvriendelijke dingen toevoegde. De inspecteur volgde. „Neem hem mee," zei hij kort en de arrestant, nog steeds vloekend in een vocabulair, dat weinig in overeenstemming was met zijn heerachtig voorkomen, werd weggevoerd. Bryson wenkte Hector met hem mee het huis in te gaan. Ze kwamen door een verlaten kantoortje, waarachter een woonkamer lag. Er was niet veel ruimte, maar het vertrek was toch groot genoeg om een krat te herbergen, met twee postduiven er in. Er was plaats voor vier ... De inspecteur wees er triomfantelijk naar. Hector staarde 'n tikje verwezen. „Dat is het voordeel van per trein te reizen, als je een postduif bent," expliceerde, hij vroolijk, „dat de menschen niet alleen je bestemming kennen, maar ook je plaats van herkomst." En hij hield Hector een label voor, die' vermeldde, dat de vogels bezorgd moesten worden ten huize van Mr. J. Smith, Liverpool Street, Londen en afgezonden waren door Mr. Henry Dewar, Levant Street, Huil. VL In den vooravond kwam inspecteur Bryson vertellen, dat de beide medeplichtigen van den man, die in hechtenis was genomen, in Huil waren gearresteerd. De diamant was niet gevonden. „Dat verwondert ons niet," meende de inspecteur, „want er is geen reden, om er aan te twijfelen, dat de man die je opbelde de waarheid sprak, dat de steen al onderweg was om in stukken gekloofd te worden. Maar de politie in Amsterdam zit ook niet stil, en die in Antwerpen evenmin, voor het geval, dat onze vriend u veiligheidshalve niet het juiste diamant-centrum genoemd heeft, waar ze den steen probeeren heen te smokkelen. De beeren moeten zich overigens wel heel veilig voelen, dat ze dit laatste gesprek hebben durven voeren. Maar we zullen zien, wie aan het langste eind trekt..." Er kwam een grimmige trek om Brysons mond. Hector Swift dacht een oogenblikna. „Maar die telefoongesprekken kwamen uit Londen," bracht hij in het midden, „niet uit Huil. Als het inter-

Amilda-Matcrême is de voortreffelijkste crème voor huidverzorging. Probeert U ze eens. Om er kennis mede te maken ontvangjtU tijdelijk bij een tube Ivorol-tandpasta va# 60 of 40 xent een tube Amilda gratis. In drogist-, parfumerie- en kapperszaken.

De „Combinatie Het Nederlandsch Tooneel" gaf , in het LeidschepleinTheater de première van „Sex-Appeal in de Politiek", een blijspel door Wilhelm Lichtenberg in de vertaling- van Rob Geraerds. Dit blijspel is reeds vroeger hier te lande ten tooneele gevoerd, alleen was toen de titel „Een koninkrijk voor een vrouw" en deze titel slaat ongetwijfeld veel meer op den inhoud van dit geestige niemendalletje. Want als Prins Kara Achmed van Aranië flirt met het vriendinnetje van' Bdmond Leverrier, den Franschen Minister van Financiën, en hij op deze manier een crediet voor zijn land bemachtigt, dan is het deze vrouw, die het koninkrijk Aranië in stand houdt. Zonder crediet was Aranië tenondergegaan, of minstens een republiek geworden. Eerlijkheidshalve dient hier vermeld, dat geen sterveling in de zaal er eenig bezwaar tegen zou hebben gehad. U ziet, er wordt in dit blijspel nogal vreemd met de politiek omgesprongen; een prins vermomt zich als kellner om in contact te komen met een minister; de premier van Aremië verschilt zeer weinig van een imbeciel en vorsten logeeren te Genève in een hotel, dat zeker niet de goedkeuring van de K.N.A.C. zou wegdragen. Verder dwaalt er door dit stuk een zekere mijnheer Walzhofer. Zijn beroep is President van den Wereldbond voor de Rechten van den Man. Een figuur om zoo gauw mogelijk te vergeten! Het zou echter geen echt blijspel zijn als deze „vrouwenhater" ten slotte niet ten prooi viel aan „Didi, het lieftalligste meisje van den geheelen Zwitserschen Bondsstaat", waarmede hij dan meteen zijn straf te pakken heeft! Den geheelen inhoud van dit politieke blijspel (dat gelukkig ten slotte niets met politiek te maken heeft) wil ik U niet verreden. Het is toch heel goed mogelijk, dat

U zich eens een avondje met lichten kost wilt amuseeren en daarvoor is thans in het Amsterdamsche Leidscheplein-Theater een uitstekende gelegenheid. „Sex-Appeal in de Politiek" wordt ten tooneele gebracht onder regie van Elias

Ramon Novarro »n lijn zuiUr Carm«n Samanicgo lijn na «sn »uccasvolt* tourné« in Hollywood Uruggakaard. Ramon trad alf langar op terwijl lijn zultar danste

CORRY SCHILLER-ITAUAANDER EN JAN VAN EES

van Praag en in een vlot tempo gespeeld. Corry Schiller-Italiaander was een lieve Suzy Chérel en Jan van Ees een kostelijke Prins van Aranië. Het is een van zijn beste rollen van dit seizoen. Ook de overige medespelers kweten zich uitstekend van hun taak.

Claudett« Colbert II thant officie*! v«n Kaar ecKic,enoot Norman Folter gescheiden.

WÊÊÊ rfe'"''

-iSsi&ä«'

F^^k ^Bf dl

^H 9y. Nffl^^HSn

f % V.

c

wS' 1

-''^(Éltei

'' T^Ê

tw

^^

m^^Ê %^^H Mp ^l^^^r

M

'A . ÊÊÊi FsJhk ^

^ei^B^^r

HPProl

De bekende filmster George Raft is overjpennen zat eenige maanden ruit moeten nemen

HIJ

Carol Ann, de geadoplMrda dochter van Wallace Beery, werd voor een film geëngageerd Vader en dochter poieerden voor onzen fotograaf.

CHRIS BAAY, JAN VAN EES EN FLOR LA ROCHE

——

—————

^r--

ZomePSprOeten verdwijnen in korten tijd geheel door Spnutol. Bij alle Drogisten. locale gesprekken waren, zou de centrale dat gezegd hebben." „Dus u denkt, dat de postduiven naar Huil vlogen?" „Natuurlijk." „U hebt gelijk," gaf de inspecteur toe; „die conclusie is volkomen juist. Ze vlogen Noordwaarts, niet in Oostelijke richting, en hadden Huil als eindbestemming. Dat wil dus zeggen, dat de man van de telefoongesprekken niet degene is, die den diamant ontving. Maar vergeet niet, daar heb ik u al direct op gewezen trouwens, dat er overal elders, dus ook in Huil, evengoed een telefoon is, als in Londen, en dat het voor de leden van de bende een klein kunstje was, om met elkaar in contact te blijven. Uw vriend in East End was nauwkeurig op de hoogte van hetgeen de postduiven meebrachten naar Huil en handelde in overeenstemming daarmee." „Dat begrijp ik," verklaarde Hector. „Maar hoe u er in slaagde den man te vinden, dien u hebben moest, gaat mijn verstand te boven." „Toch is het heel eenvoudig," glim. lachte Bryson. „Dat zal wel," zei Hector ongeloovig. „Heusch, luistert u maar. Het stond vast, dat die sluwe bandieten er aardig in geslaagd waren, om hun sporen te verbergen. De ontvoering was door niemand gezien, hun telefoongesprekken waren anoniem, niemand wist wie de postduiven bracht en evenmin waar ze heenvlogen. Uw idee, om een nagemaakten diamant te sturen, is de onbedoelde oorzaak geweest, dat ik ze op het spoor heb kunnen komen." Hector Swift trok vragend de wenkbrauwen op. „Maar alleen doordat het mij tijd gaf, een plan te bedenken en uit te voeren. Het schoot mij door het hoofd, dat het eenige houvast, dat we hadden, de stem van een van hen was en dus lag de eenige mogelijkheid om ze te snappen in die stem. Dat was de reden, dat ik mijn hoofdkwartier opsloeg in die zijkamer met de nevenaansluiting van de telefoon." „U luisterde en herkende de stem?" „Inderdaad. Maar dat was mij niet genoeg. U hebt waarschijnlijk gemerkt, dat ik 'n beetje geheimzinnig deed daar in die kamer?" „Ja, maar ik sloeg er niet veel acht op." „Wel, ik wilde een steviger gefundeerd bewijs hebben. Ik verbond de telefoon met een microfoon-installatie en schakelde een opname-apparaat voor gramofoonplaten in, zoodat, direct toen de conversatie tusschen u en den onbekende begon, deze werd vastgelegd. De opname was zacht, maar absoluut duidelijk en er was niet zoo heel veel tijd noodig, om een honderd copieën te maken. Alle groote Londensche politic-bureaux en eveneens die in de provincie, kregen een afdruk. De detectives van ieder bureau werden verzocht hun meening te zeggen over de stem

KNIPPUZZLE

nee zat op zijn gemak aan zijn bureau een sigaar te rooken, met zijn voeten op dit meubel. „Wat voer jij uit?" vroeg zijn vrouw, die onverwachts de kamer binnenkwam, verbaasd. „Ik ben m'n gummetje kwijt," antwoordde mijn neef, ,,en nou gebruik ik m'n rubberhakken maar." Hij: „Maar zou je niet kunnen leeren, om van mij te houden?" Zij: „Neen, dat zou ik niet kunnen." Hij: „Net wat ik dacht: veel te oud om nog wat te leeren!" „Ik kan mijn huur niet langer betalen," zei de huurder tot een buurman. „Kun je me ook een paard en een kar leenen, om vannacht stilletjes te verhuizen?" „Natuurlijk," antwoordde de hulpvaardige buurman. „En je zult er plezier van beleven. Dat paard van mij is zoo goed getraind, dat het op zijn teenen voorbij den huisbaas gaat!"

LOUBS BOREL.

(Poto Godfried d. Groot)

zal een belangrijke rol vertolken In de Majestlc-film „Suikerfreule" Deze rolorent wordt onder regie van Haro van Peskl in de Cinetone-studïos te Amsterdam opgenomen van den man, die u opgebeld had. h^l g ^f e hand' da- We ie do?n hadden met een geroutineerd misdadiger en dergelijke beeren genieten in den regel een zekere bekendheid bij de pohtie-autonteiten. Het was natuurlijk min of meer een kansspel. maar de vlieger ging opl De misdaS£r T AA\ Dl-i;eCt toen^,ik d€ stem hoorde, dacht ik aan Charles Larkin, alias een paar dozijn andere namen en meer dan twintig andere pohtie-beambten waren van hetzelfde oordeel, toen ze de gramofoonplaten gehoord hadden." „Juist," zei Hector Swift, die met open mond naar dit relaas, boeiend van vernuft en vakmanschap, zat te luisteren. „Dät was voldoende voor mij. We wisten, waar die vriend uithing. Een van mijn mannen, die in East End gestationneerd is, ging, terwijl de bewoner uit was, onofficieel een kijkje nemen in de woning bij Liverpool Street, waar we samen geweest zijn en ontdekte de aan „Mr. Smith" geadresseerde postduiven. De rest ging van een leien dakje. Doch ik moet toegeven, dat het geluk me een handje geholpen heeft. Maar," voegde hij er bescheiden bij, „dat moet je nu eenmaal hebben in ons vak." „En mijn diamant?" vro^g Mr. Hector Swift gretig. „Er kan elk oogenblik een telegram — 24 —

komen uit. Amsterdam - of uit AntP - Het ziJn daar ook geen kinderen. Het beste maar hopln. Maar ik zou zoo zeggen, uw zoon is veilie en wel thuis. Dat lijkt mij toch ook iets om dankbaar voor te zijn" Er was een onmiskenbaar verwijt in de stem van den inspecteur. "U hebt geliJk." antwoordde Hector Swift, heel nederig voor zijn doen. En hij stak inspecteur Bryson hartelijk de hand toe wer €n

Terwijl de trein in vliegende vaart een ■ station passeerde, leunde een der passagiers uit het portierraampje en viel er uit. Gelukkig kwam hij op een hoop zand terecht en bezeerde zich niet. „Wat zal ik doen?" vroeg hij aan een kruier. „O, het is in orde, mijnheer." antwoordde de kruier kalmpjes. „Op uw kaartje staat, dat u de reis overal mag onderbreken." Echtgenoot: „Wat is er aan de hand? Waarom heb je dat pleister op je oog?" Vrouu;: „Pleister? Dat is mijn nieuwe zomerhoed!" Lilly: „Ja, de jongeman met wien ik morgenavond uitga, is een zeer ontwikkeld en intellectueel persoon." Enny: „Zoo? Nu, de mijne is ook niet mooi, hoor!"

Bovenstaande stukjes moeten uitgeKnipt, samengevoegd en opgeplakt worden, tot een portret van een bekenden filmster. Onder degenen, die ons het resultaat van hun werk zenden en er bij vermelden, hoe de acteur heet, loven wij tien foto's van hem uit. De oplossingen moeten vóór 28 Mei gezonden worden aan: Red,Het Weekblad ",Gali;e wat er 23, Leid en. Onze abonné's uit overzeesche gewesten hebben tot den 28steii Juli gelegenheid ons hun oplossingen te doen toekomen. Op de enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: Ca Th.puzzles No. 589. Degenen, die het blad liever niet willen beschadigen, kunnen volstaan met de stukjes over te trekken op een doorzichtig papiertje, of te calqueeren. Dit laatste geschiedt door middel van een velletje carbonpapier, dat men onder deze pagina legt. Als men nu onder het carbon nog een stukje wit papier legt en dan de omtrekken van de op deze pagina afgedrukte stukjes met potlood natrekt, zal het carbonpapier deze op het witte papier overdrukken. De aldus gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten ook als een portret worden opgeplakt. Zij, die ook de Wekelijksche Vraag op wenschen te lossen, kunnen die desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, doch zij gelieven de oplossingen dan op een apart, eveneens volledig van naam en adres voorzien velletje papier te schrijven. De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op bet verkrijgen der pryzen.

KNIPPUZZLE

7 Ö

5

^

"s^ 7~S

2.

^

i:

'S

-^-s

M

±J.

ï

In bovenstaande teekening moeten in de cirkels klinkers en in de vierkanten medeklinkers ingevuld worden, op zoodanige wijze, dat er van boven naar beneden woorden ontstaan. Verwijder nu de middelste «letters uit deze woorden, zoodat er andere woorden van vier letters elk zullen overblijven, die beteekenen: 1. Stijf, strak. 2. Geld. J. Uitgebakken stukje vet. 4. Vaatwerk. 5. Dapper. 6. Goden uit de Noorsche mythologie. 7. Middel tegen verkoudheid. 8. Wijze van kleeden. De verwijderde letters, d.w.z. de horizontale ■ rij no. 9, vormen tezamen, van links naar rechts gelezen, den naam van een Amerikaanschen filmspeler.

Utrecht; mejuffrouw R. M. van der Ham, Amsterdam; mejuffrouw C. H. E. van Renseren, Groningen.

DIAGONAALRAADSEL

Patroon: „Ik zou u om te beginnen wel kunnen gebruiken als klerk. Het zal daarna heelemaal van uzelf afhangen, wat ik u zal betalen. Ik zal u geven wat u waard bent. Zullen we dat afspreken?" Jongeman (niet weinig verwaand): „Goed mijnheer. Weet u zeker, dat de firma het zich kan permitteeren ?"

Ga niet overbelast op Uw levensweg. Laat de HAV BANK te Schiedam (Levensverzekering) een deel der zorgen dragen.

5

OPLOSSINGEN C. & Th.-PÜZZLES No. 586

Dame (in groot automagazijn) : „Ik wil een aardige, grappige mascotte hebben." Bediende: „Mijnheer Smit, een dame voor U!"

„Moeder, ben ik nogal zoet geweest den laatstcn tijd?" „Ja, Jantje. Je bent een lieve jongen geweest." „En vertrouwt u mij, moeder?" „Maar natuurlijk, kind, waarom zou ik je niet vertrouwen?" „Waarom stopt u de koekjes dan in de kast, zoodat ik er niet bij kan?"

SCHAKELWOORDRAADSEL

S T

G

R

O O T V 0 R

H

E

R M £ L IJ N E N

1

N 0 C

L

£

V

U

L

A

T

1

E

E

R G

1

E

R

1

G

L

1

E G

E N

1

E

R

R

E

F

E

R

E

n D U M

G

R A

V

E

E

R

K

A T

T

E

N

Tr A

G

E 0

R G

M

O T O

R

D E

R

A

1

E

R A F

T

1

T

T

E

1

Dorothea Wieck

George Raft

De tien foto's vielen ten deel aan: mejuffrouw Greta Finster, Den Haag; mejuffrouw C. Coelman, Den Haag; den heer J. Stoop, Delft; mejuffrouw N. Noppe, Hillegersberg; mejuffrouw G. Smit, Amsterdam; den heer F. van Koerten, Den Haag; den heer S.P. de Zwart, Rotterdam; den heer W. M. van Alster,

Mejuffrouw A. Koerselman te Deventer verwierf met de juiste oplossing van deze puzzle den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen toegekend konden worden aan mejufftouw M. P. van Rijn te Amsterdam, den heer R. F. Koens te Amsterdam en den heer M. R. H. van de Merwe te Leiden.

- 25

<Ä''-^-

B

eze Warner-Bros-acteur is een van de ijverigste werkers en grootste tobbers van den Warner-staf. ledere Muni-f^lm is een aaneenschakeling van overwegingen en problemen, welke hij zichzelf op de schouders laadt, doch het resultaat is dan ook veel succes, dat met de film „Scarface" begon en dat in stijgende lijn ging met „I am a fugitive" (Ik ben een vluchteling) en „The world changes" (De wereld verandert). Paul Muni, de groote karakterspeler, is te Weenen geboren, doch op zeer jeugdigen leeftijd vertrok hij met zijn ouders naar New York, alwaar hij zijn eerste opvoeding kreeg. Zijn ouders waren bekende tooneelspelers, die het geheele land doortrokken om voorstellingen te geven. Was het dus een wonder, dat Paul Muni de voetstappen zijner ouders volgde en eveneens acteur werd? Reeds op elfjarigen leeftijd debuteerde hij in een tooneelstuk. Hij vervulde toen de rol van een ouden man en hij bleek de vermommingskunst reeds aardig te verstaan. Toen hij zestien jaar was, stierf zijn vader plotseling en moest hij alleen optreden in Vaudevilles te Boston en New York. Hier werd hij ontdekt door Sam Harris, die zich sterk voor den jongen acteur interesseerde. Na veel succes in tooneelstukken behaald te hebben, werd hem een rol aang»boden bij de filmindustrie. Het lag niet in zijn bedoeling het tooneelspelen geheel op te geven. Tot nog toe heeft hij echter

geen geschikte rol kunnen ontdekken, anders zou hij reeds lang besloten hebben weer eens, al was het maar voor één jaar, aan 't tooneel te gaan. Hij is immers van zijn jeugd af in het theater-leven opgegroeid en zou niet gaarne het tooneel voor altijd vaarwel zeggen! Doch hij kreeg een mooi contract bij Warner Bros, waar hij nu reeds eenige jaren werkzaam is.

ÏILM-XHTHOUSI^LSTEH M. M. G. te BAARN. Dolly Haas is geen Nederlandsche. Zij is ée Hamburg geboren. Joan Blondell werd den 30s£en Augustus ie New York-City geboren. Zij is bij Warnet Bros geëngageerd. Mary Carlisle viert haar verjaardag 13 Februari. J. B. ie AMSTERDAM. Onnoodig een postzegel voor antwoord In te «luiten. Schrijft U Greta Garbo dan maar in het Nederlandscb. Haar adres is Metro-Goldwyn-Mayer-studios, Culver-City, Calirornië. Een antwoord-coupon is aan ieder postkantoor verkrijgbaar en in het buitenland tegen postzegels inwisselbaar. Dit waren gedeeltelijk buitenopnamen. Verschillende scènes waren echter lo den studio opgenomen. C: A, d. B. te AMSTERDAM. met Uw wenschen rekening houden.

Wij zullen zooveel mogelijk

A. F. te 's.GRAVENHAGE. Tegen betaling zijn bij ons geen foto's verkrijgbaar. Wendt U tot de Paramount, Keizersgracht 399, Amsterdam. Richard Cromwells ware naam is Roy Radabough. Hij is den lOden Januari te Los Angelos geboren. Hij speelde voor de Fox-Film, daarna bij Columbia en is thans bij de Paramount. Zijn adres is 5451 Marathon Street, Hollywood. Indien U een foto van hem wenscht te ontvangen, moet Q drie antwoord-coupons insluiten. W. v. L. te ROTTERDAM. Frits van Don8en kunt U schrijven p.a. Nationaal-Film, Duivendrechtschekade 87, Amsterdam. Maureen O Sullivan en Johnny Weissmuller zijn beiden nog bij de MetroGoldwyn-Mayer geëngageerd. Robert Montgomery is getrouwd met Elizabeth Allan. In den brief aan Fr. v. D. geen antwoordcoupon, maar postzegel insluiten.

Heden wascht men het haar met Zwartkop "Shampodor", de alkaliën zeepvrije shampoon.

Micro-foto: IJ Mei kalkzeep bedekt, ruw haar (grijze neerslag) 2) mei Shampodor gewasschen haar: blank, glad en glanzend.

"Shampodor" bevat geen zeep en ontwikkelt daarom geen "kalkzeep", zooals de vakman den ongewenschten, grijs • witten neerslag noemt: mooi, natuurlijk glanzend haar is het resultaat! "Shampodor" is voor elke haarsoort geschikt. BLONDINES, die hun haar blond willen houden of hieraan de natuurlijke blonde tint willen teruggeven, gebruiken Zwartkop Shampodor BLOND-SPECIAAL

ZWARTKOP SHAM POD

B. v. A. te VOORBURG. Het adres van Franchot Tone is Motro-Goldwyn-Mayer-studios, Culver-City, Californië. Hij heeft ook wel eens bij de Paramount gespeeld. Hij is den 27sten Februari jarig. Niet getrouwd,

Voor iedere haarsoort: Blond-Speciaal:

J. N.Ae 's-GRAVENHAGE. Wij raden U aan, U in verbinding te stellen met een goeden impresario. Met brieven schrijven zult U geen succes hebben.

R. L.. G. te LEEUWARDEN. Mariene Dietrich is getrouwd. U kunt baar schrijven 5451 Marathon Street, Hollywood. Käthe von Nagy zal spoedig weer in een film optreden. Zij is gescheiden van den regisseur Constantin David.

De grijze neerslag in het haar en op den kam is voorbij

f

G. W, te 's-GRAVENHAGE. Joseph Schmidt heeft aan bedoelde film niet medegewerkt. Rolverdeeling vermelden wij in deze rubriek niet.

M. v. A. te ROTTERDAM. Gitta Alpar woont te Boedapest. Zij is niet verloofd. Zij zal zeker nog filmen.

^SmnJmÉkmfivmb

goud-wifte verpakking groen-witte verpakking

FR. N. te DEN HELDER. Hierbij de gevraagde verjaardagen Joan Crawford: 23 Maart. Lien Deyers: 5 November. Hans Söbnker is getrouwd. D. v. d. L. te 's-HERTOGENBOSCH. Wendt U tot den heer Haro van Peski, Westermarkt 2, Amsterdam. Een filmschool bestaat in ons land nog niet; wel is de heer Loet C. Barnstyn van plan er een op te richten. De „Filmstad" ligt aan den Benoordenboutscheweg te 's'Gravenhage.

GESPREKKEN MET MIJN VRIEND PIETEfiSEN

I

k ben erg in mijn nopjes, hoor!" „Waarom Pietersen? Heb je de JJ'Ü- honderdduizend gewonnen?" „Dat niet: Maar ik heb de nieuwste Nederlandsche filmproducten „De big van het regiment" en „Op Stap" gezien en ik vind, dat we met onze films op den goeden weg zijn." t „Je hebt gelijk, Pietersen, we zijn op den goeden weg. Maar meer ook niet. En we moeten ons vooral goed voor oogen houden, dat we pas aan het begin van dien goeden, maar ontzettend langen weg zijn." „Hoe bedoel je dat?" „Kijk eens, technisch waren de films iets beter dan haar voorgangers. Ook het spel van eenige der medewerkers leek ietwat meer op filmspel. Ongetwijfeld was er van regie meer te bespeuren dan b.v. in „De vier MulIers"." „Vond je de decors niet buitengewoon goed?" „Als je de allerongelukkigste ijsbaan in „De big" uitschakelt, ja, dan waren ze zeker zoo goed als in de buitenlandsche films.

Architect A. H. Wegerif had in „Op Stap" zelfs zoo consciëntieus gebouwd, dat men gerust in zijn kamers en Indische gebouwen had kunnen gaan wonen. Maar als hij nog wat filmroutine krijgt, zal hij zeker een zeer bruikbare kracht worden. Maar wat de Nederlandsche industrie nog het meeste ontbreekt, is een goed scenario. „Op Stap" is maar zoo-zoo. Er is maar één artist, die met zijn rol raad weet en dat is Louis Davids. Kijk eens, Pietersen, dat is filmspel. Niets te veel en niets te weinig. Hij i's in „Op Stap" het zielige mannetje, dat hij moet voorstellen. Hij speelt met zijn hart, de anderen helaas te veel met hun routine. En daar eenige medespelenden nog zeer weinig routine hebben, kun je je voorstellen wat er van terecht komt." „Staan er al weer nieuwe Nederlandsche producten op stapel?" „Zeker. Je zult binnenkort Cor Ruys en Louis de Bree kunnen aanschouwen in „De Kribbebijter". Men hoopt maar veertien dagen in de Cinetone-studios noodig te hebben om deze film te vervaardigen. Dan komt de Amstel-film „Lentelied", waarvoor de

IPAUL THUBS. 26-

_^—.

Paul Muni is niet lang geleden van een zeereis teruggekomen en dit heeft hem, volgens zijn vrouw, buitengewoon goed gedaan. Hij is nu na den Hollywoodschen studio-arbeid weer wat op zijn verhaal gekomen. ,,Ik heb hard gewerkt", vertelde Muni, „en de zeereis heeft me goed gedaan. Het is prettig, maar ook noodig, dat men zoo nu en dan eens alles in den steek kan laten." Voordat Paul Muni in een film optreedt, begint hij niet 't eerst met zyn rol in te studeeren, doch denkt eerst aan de situaties, de bijkomstigheden, waardoor zoo'n rol is ontstaan. Zoo vond hij het bijvoorbeeld gewenscht, om met betrekking tot een van zijn laatste films „Bordertown" (Tusschen twee werelden), met den schrijver Carroll Graham, een bezoek te brengen aan Mexicali, ten einde de locale sfeer te leeren kennen van de plaats, waar de film eigenlijk speelt. Hij bestudeerde de gewoonten en de karakters van de Mexicanen, bezocht hun kerken, hun huizen en scholen. Den volgenden dag woonden zy beiden een zeer geanimeerde receptie van de elite der stad bij, waardoor zij in kennis kwamen met de aantrekkelijkste en gecivilisKerdste elementen van Mexicali. Het was een interessant en tevens leerzaam uitstapje, wat Paul zeker ten goede is gekomen bij bet uitbeelden van de rol van Johnny Ramirez, welke hü in bedoelde film had te vertolken. Ook legde hy zich voor deze film op de Spaansche taal toe, niet omdat hij deze taal in de film moest spreken, doch om zyn rol een uitheemsch accent te kunnen geven. Met dezelfde toewijding begon hij aan de voorbereiding van zijn rol als Joe Radek, welke hij vertolkt in „Black Fury". Voor het voorbereidend werk beschouwde hij ook het nemen van dansles als noodzakelijk. Geen walsen en fox-trots, doch Oost- en Zuid-Europeesche dansen, die zeer populair zijn bij de mijnwerkers, over wier leven deze film handelt. Warner Bros en hijzelf beschouwen deze film als een der machtigste filmwerken, ooit vervaardigd. Zonder twijfel heeft Paul Muni in zijn vertolking van een opstandigen mijnwerker zichzelf overtroffen. Deze film wordt binnenkort ook hier verwacht en wij hopen, dat de in ons land nog te weinig bekende Paul Muni veel succes moge hebben.

— 27 -

Vlaming Renaat Veremans de muziek heeft gecomponeerd." „Heeft Veremans al eerder filmmuziek gecomponeerd?" „Ja, voor de film „De Witte"." „Wanneer begint Haro van Peski met de opnamen voor zijn „Suikerfreule"?" „Direct als „De Kribbebijter" het atelier verlaten heeft. In Indië is Dr. Dalsheim reeds met de buitenopnamen bezig. Haro van Peski heeft ook een nieuwe filmontdekking gedaan, waarover ik je echter nog niet meer mag vertellen." „Je maakt me erg nieuwsgierig, hoor! Ik zie den tijd nog komen, dat we in onze bioscopen alleen Nederlandsche films zullen aanschouwen. Dat zou ik reuze-fijn vinden. • Hoe gaat het met' de film, die de Ufa in onze taal zal vervaardigen?" „De artisten zijn reeds allen geëngageerd. Er komen zelfs twee films. De Tobis zal drie Nederlandsche films maken. Je ziet, dat je ideaal: Nederlandsche films in Nederlandsche bioscopen nog wel verwezenlijkt zal worden."

^„.,'

ßE DjQÜ^YE^I - ig-11

UIT H6T €nC€LKH Vflfl

•

-V

¥

Lindsay duwde zijn stoel achteruit, stond op en sprak snel, luider dan anders omdat het spreken hem moeilijk viel. Maar er zat niets anders op dan den toegewijden bediende een verklaring te geven. „Ik heb slecht nieuws ontvangen, Poole. Ik zal het je straks wel vertellen. Ruim af en blijf uit de buurt. Ik moet telefoneeren." Poole vroeg niets. Toen hij heengegaan was, liep Lindsay naar de telefoon en vroeg het nummer van de Raynes aan. Er lag een obstinate trek om zijn mond: hij was vastbesloten Marian op te zoeken. Niet om haar tot andere gedachten te brengen — neen, dank je! Ze had het beste en mooiste, dat hij op aarde bezeten had, kapot gesmeten en niemand kon het heel maken. Maar ze moest en zou hem de reden vertellen. Dät was ze hem schuldig. Hij kreeg de aansluiting en had, na eenig wachten, een kennelijk opgewonden en ademloozen Mr. Rayne aan het toestel. Die zei: „Hallo" en toen: „Ben je daar, Lindsay?" „Ja, met Lindsay Trevor," was het antwoord. „Kan ik Marian even aan de telefoon krijgen?" „Dat denk ik niet." „Ja, maar het moet." Lindsay hoorde hem zijn keel schrapen. „Het is vervelend — heel vervelend." Rayne scheen zich geen raad te weten met het penibele geval. „Ik moet haar spreken," drong Lindsay. Weer schraapte Rayne zijn keel. „Het is verduiveld onaangenaam. Had je eenig vermoeden?" „Neen," antwoordde Lindsay Trevor. „Was je er in geen enkel opzicht op voorbereid?" „Absoluut niet." „Het was als een donderslag uit een helderen hemel voor haar tante en mij — het is — eh — ongelooflijk onaangenaam." „Ik wil Marian spreken." „Ik geloof niet, dat ze je te woord wil staan." De telefoonjuffrouw kwam tusschenbeide. „Drie minuten," waarschuwde ze. „Verlengt u het gesprek maar," zei Lindsay scherp. Hij was bang dat Rayne de gelegenheid zou aangrijpen om af te bellen en vervolgde haastig: „Bent u daar nog? Wilt u Marian een boodschap overbrengen? Ik kom vanmiddag. Wilt u haar dat zeggen?" Toen belde hij af. Daarop telefoneerde hij Hamilton Raeburn en vroeg hem of hij hem noodig had op kantoor. Raeburn deed vaderlijk, noemde hem „mijn jongen" en verklaarde, dat hij deze week heelemaal niet op hem rekende en besloot met: „Mijn groeten aan Miss Marian." Lindsay legde met een smak den hoorn neer. Hij had impulsief gezegd, dat hij

's middags bij de Raynes zou komen en vroeg zich nu af, waarom hij tot den middag had uitgesteld, wat hij thans reeds zou kunnen doen. Als Marian hem wenschte te ontloopen, gaf hij haar zoo allen tijd om haar koffers te pakken en op reis te gaan. Bij de gedachte, dat ze hem op Rayneford zouden zeggen, dat hij zijn reis voor niets gemaakt had, werd hij wit van woede. Hij riep Poole, zei hem, dat hij dien dag de stad uitging en nam een taxi naar Waterloo. Gedurende de heele reis naar Guildford liet hij de laatste drie maanden de revue passeeren, in een grimmig besluit de oorzaak te vinden van wat Marian» gedaan had. Hij begon bij het begin. Drie maanden geleden had Bertie Raeburn hem meegetroond naar een bal bij de Raynes. Hij herinnerde zich hoe hij gevraagd had: „Wie zijn de Raynes?" Bertie had gezegd: „Baden in het geld, kerel, heusch. Zakenman van grooten stijl — landelijk bezit van duizend acres — knap nichtje — kans voor jou — kom, zie, en overwin!" Lindsay had gelachen en geantwoord: „Ga en win haar zelf!" Hoe lang leek dat geleden! Binnen een maand na hun eerste kennismaking had hij Marian gevraagd zijn vrouw te worden en ze had ja gezegd. In die maand hadden ze elkaar een keer of tien, twaalf

ontmoet. Ze hadden in de stad gedanst en een week-end op Rayneford doorgebracht. De twee maanden van hun verloving waren ze geregeld samen geweest. Marian had telkens in de stad gelogeerd bij een paar nichten, die haar graag bij zich hadden — vriendelijke oudere dames, die Lindsay amper kende. Eigenlijk wist hij weinig van haar familie of vriendenkring af.' Die hij op Raynesford ontmoet had, waren zijn genre niet. Rayne verveelde hem. Hij was een van de groote mannen uit de staalindustrie geweest en sinds hij zich uit de zaken had teruggetrokken, scheen hij zich alleen nog maar voor paarden te interesseeren. Mrs. Rayne was de saaiste, onbenulligste vrouw, die hij ooit had ontmoet. Hij had zich dikwijls afgevraagd hoe Marian — Marian geworden was. Ze stak torenhoog boven haar omgeving uit! Hij dacht aan de laatste week. Marian was in de stad geweest. Ze hadden samen gedineerd en gedanst. Er leek niets aan haar geluk te ontbreken. Toen het week-end. Een drom gasten en koninklijk onthaal. De huwelijksgeschenken stroomden binnen, eindelooze stapels brieven moesten geschreven worden. Ze hadden weinig tijd voor elkaar gehad. Ze was bleek geweest toen hij wegging, maar toen ze elkaar goedendag hadden gezegd.. Hij kon niet aan dat oogenblik denken

Lucille Gleason en William Collier Sr. in ,,Succe$ful Failure", een Monogram-productie. - 29 —

.

:

■■■■

im Een bleek gelaat met blauwe oogen en blonde haren, doorbij naturel Myjtikum Poeder en een zweempje Blonde-Rouge — en ziet, zoo maakt men zich mooi volgens de Scherk-tobel. Probeert het eensl U vindt spelenderwijs de harmonische volmaking Uwer schoonheidl Want, blond, bruin, zwart of rossig: Mystikum Poeder en Myslikum Compact volgens de Scherktabel passend bij de kleur van haar, oogen en teint gekozen, vormt Uw type en moakt U lot een bijzondere boeiende verschijning. Het is volkomen onzichtbaar, beschermt de huid tegen stof en vuil en verleent hoor het voornaamste: de persoonlijke noot. Zendt U Uw nauwkeurig adres aan de Firma 5. Blindemann & Co., v. Baerlestraat 89, Amsterdam. Wij zenden U kosteloos de interessante Scherk-tabel.

SCMeR^ Myjiikum Poedef

OSS Mi- 140 Mysrikum CompociOóO Een mooi g«vormd« roode mond m«i Sdierk lipp«nstiA Tris«na-Crem« moakr d« huid wonderlijk mol Probeer' U Ke* eenj!

Hk%lllanii poeder voor loiletio'el en poederdooije Myilrkum Compact Poeder en

zonder zijn hart sneller te voelen kloppen. Had ze toen geweten, dat dit het afscheid beteekende? De trein reed Guildford binnen. De dikke oude heer, die den coupé met hem gedeeld had, nam zijn suit case op en opende het portier. Lindsay liet hem 't eerst uitstappen. Hij had geen haast. Hij hoefde nu niet de minuten te tellen voor hij bij Marian was.... Het was op dèt moment, dat hij haar zag. Hij keek door het raampje en zag haar op het perron loopen. Het was alsof ze slaapwandelde, het hoofd opgericht, de oogen wijd open. Haar gezicht was bleek. Ze droeg een bontmantel en een klein, zwart hoedje. Een witkiel liep achter haar met een paar handkoffers. Lindsay trok zich vlug terug en sloot het portier. Zijn eerste gewaarwording was bittere woede. Ze probeerde dus inderdaad hem te ontloopen. Maar zijn woede werd gevolgd door een gevoel van boosaardigen triomf. Ze zou spoedig ontdekken, dat ze niet zoo gemakkelijk van hem afkwam! Het was een D-trein, die tot Portsmouth doorging. Ze was vermoedelijk op weg naar het eiland Wight; hij wist, dat de Raynes daar familie hadden. Hij ging weer in zijn hoekje zitten en wachtte tot de trein vertrok. Terwijl de wagons onder de overkapping uitschoven, stond hij op en liep de gang door. Een plan had hij niet; hij had er geen idee van wat hij doen zou als hij Marian in een vollen coupé vond. Maar daar ze eerste klas reisde, was de kans groot, dat ze alleen zou zitten. Ze bevond zich in het derde compartiment dat hij passeerde. Er stond: „Dames"

PALL MAIL

pre tl, n

W/

v n Rolhn

"

'«n»

Impertcursi „ALVANA". Dm Haag

op en zij was de eenige dame, die er in zat. Hij stapte naar binnen én sloot de deur achter zich. Ze bewoog zich niet. Ze zat bij het venster en tuurde naar buiten. Haar hoed en de hooge kraag van haar bontmantel verborgen haar gezicht. Lindsay ging in den tegenovergestelden hoek zitten. Hij had dadelijk iets yvillen zeggen, maar hij kón niet; zijn keel was als toegesnoerd. Nog geen acht en veertig uur geleden hadden zij afscheid genomen — en hoe! Hij kon haar haast aanraken en toch was ze zoo ver van hem als het einde van de wereld Hij had er geen besef van hoe lang het duurde voor een van beiden bewoog. Hij vroeg zich af waarom ze zich niet omdraaide misschien omdat ze geschreid had? Hij voelde dat hij iets moest zeggen, haar moest laten weten dat hij er was, maar hij kón het met geen mogelijkheid. Hij bleef stil zitten. Toen passeerde een andere trein. Het lawaai en de luchtdruk deden Marian zich van het venster terugtrekken. Toen zag ze Lindsay Trevor. Als het haar een schok gaf, met hem was dat niet minder het geval. Het was haar aan te zien, dat ze niet geslapen had, maar het was niet alleen vermoeidheid, die haar uiterlijk zoo had geteekend. De roomkleurige huid met de licht-gouden, kleine zomersproeten leek als perkament. Haar oogen hadden geschreid tot zegeen tranen meer had alle glans en klaarheid was er uit verdwenen. Onder de oogen lagen dikke wallen — het schreien moest wel den heelen nacht aangehouden hebben. Lindsay was zoo ontdaan dat hij zijn woede vergat. Hij sprak haar naam — als vanzelf welde die over zijn lippen. Haar gezicht veranderde, niet. Ze keek hem aan alsof ze te moe was om te spreken. Toen klonk het, met een vlakke, uitgebluschte stem: „Waarom ben je gekomen?" De voorbijrijdende trein was verdwenen. Een koud, wintersch licht viel op haar. Ze steunde haar elleboog op de vensterbank en beschutte haar gezicht met haar ongehandschoende linkerhand. Hij zag, dat ze haar ring niet meer droeg. Dat verhardde hem. Ze vroeg waarom hij gekomen was, welnu, ze zou weten waarom. - 30 —

_^_^_^_

Muziek van CHARLENRY.

geven. Hij meende dat ze zei: Jk kon 't niet." Haar lippen bewogen. Geluid kwam er nauwelijks over. Dat prikkelde hem nog meer. Hij wilde haar kwetsen, haar aan het spreken krijgen, hoe dan ook. „Je vermoedt zeker wel, wat men zeggen zal?" Weer een bewegen der lippen, „Neen" zeiden. „Nu, de menschen zullen zeggen, een van ons beiden een of andere onaangename ontdekking heeft gedaan. Jouw vrienden zullen zeggen dat je iets van mij hebt ontdekt, en ik ben bang, dat de mijne " Hij zweeg. Hij kon het toch niet over zich verkrijgen het uit te spreken. Ze zag zoo zielig bleek.. Opeens zei ze iets. „Het komt er niet op aan." „Misschien niet." Niets kwam er eigenlijk meer op aan, flitste het door Lindsay's hersens. „Maar ik vond dat je dit in het oog moest houden. Maar daarvoor ben ik niet hier gekomen. Ik ben hier niet om te trachten je van je bsluit af te brengen, je om te praten of iets van dien aard. Daarvoor hoef je niet bang te zijn. Je hebt onze verloving verbroken — dat is uit, kapotgeslagen. Het eenige wat ik weten wil is waarom je het gedaan hebt. Ik heb er recht op, dat je me de reden zegt, begrijp je?'' (Wordt vervolgd) De Nederlandsche voordrachtskunstenares Stella Seemer, die in verschillende cabarets in ons land optreedt. Foto Godfried de Groot

Of je

pech al hebt in

't Ie-ven,

Wat

komt komt komt komt

het het het het

er er er er

op aan? We moe-ten al-len groot of op aan ? De aar - de zal toch e - ven op aan? Wan-neer het om de dui-ten op aan? Be-roemd of rijk... dan heb je

klein. goed. gaat maar

Toch Wel Zal Cha-

r V' ^ w

$

i

:t

*-*■

^

U^-M-ï

een-maal hier van-daan. Je zwoegt, je werkt den in de rond - te gaan. Je hebt je dier - baar ie-der je ver-staan. Of je een Rolls Royce grijn om dood te gaan. De zon schijnt voor ons

f-HF

gg

i i

ï

3

T?

^^

T

ÖEi

Ü

r

W

mm

i

hee-Iendag, Het tob-ben maakt je plek-je grond. Je leeft daar vrij en hebt of Ford, Het maakt zoo wei-nig al - le-maal. Ga niet in 'n schaduw

$

f

1

E

grijs. Met al dat piek'ren blij, En als 't je daar te uit. Want als je geenbenstaan,Want licht en warm-te

st»

£=* ?=*

fc

I. 2. 3.

? wordt de aard'Toch ook geen pa-ra - dijs. moei-Iijk wordt. Dan ga je wat op - zij. zi - ne hebt Komt geen van bet vooruit! 1. 2. 3.

Pjj

Ö

F^p

? heb je veel

Al be-las-tingschuld. Wat omjeheen,Däär komt het slechts op aan I Of je al vreemde ta-len spreekt. Wat Of je al streeft naar rang of stand. Wat -#«7 $

ö

A xn

j

iüs

r^lAISON

ODIO"

Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd in 1690

Pi

^-i

4.

* è

f

é

r

é 1=1

#-*

w

r

LA

-©-

^^ 4'-

r~T ï=ü

7 PLACE ÖE LA MADELEINE. PARIJS Specialiteit voor geschenken m zilver en verzilverd

metaal

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE

r

n

ANGELA SALLOKCR ALS JEANNE D'ARC FOTO UFA

VerschUnt wekeiyks — Prüs per kwartaal f. 1.95

Red. en Adra. Oalaewater 22, Lelden. Tel. 760. Postrekenlnq 41680

-

.

.

■

•

■

v

—•-^^;..;™*;*^1

■ '

-'-tmmmm

^