architectuur
theater
kunst
|
Mayo maakt
NL: Marjolijn Guldemond (1978) is afgestudeerd in Architectuur (2006, Technische Universiteit Eindhoven), vandaag de dag werkt ze als freelance architect onder de naam van Mayomaakt. Haar portfolio bestaat uit alle denkbare cross-overs tussen architectuur, theater en beeldende kunst. Je komt deze installaties tegen in de bebouwde omgeving of in het landschap; in de alledaagse openbare ruimte of op culturele manifestaties. Ze zijn plekspecifiek of mobiel, maar allen zijn gemaakt of verplaatsbaar door spierkracht, bieden een tijdelijk verblijf, ensceneren de mens (de bouwer, de toeschouwer of de gebruiker) en omgeving, en voorzien of suggereren op zijn minst een evenement. Het is doel is om elke plek als nieuw te ‘vertoonstellen’. Dit kan enerzijds gezien worden als het ‘exposeren’ van het huidige wezen van de plek en anderzijds als het ‘verkleuren’ van de betekenis van de plek. Haar wijze van ontwikkelen van vorm is altijd een zoektocht naar ruimtelijke effecten aan de hand van het gebruikte materiaal en de kunst van het maken, maar het is eveneens een zoektocht naar een gebouwde belevenis die mensen raakt, even stil laat staan en doet glimlachen. Meer trefwoorden in het werk zijn: re-use, tijdelijkheid, interactie/participatie, samenwerking
ENG: Marjolijn Guldemond (1978) is graduated in Architecture (2006, Technical University Eindhoven), nowadays she’s a freelance architect going by the name of Mayomaakt (in English: Mayo Makes). Her portfolio contains all the imaginary cross-overs between architecture, theatre and art. One encounters these installations in the built environment or in the rural landscape; in public space or part of a cultural manifestation. They are site-specific or mobile, but all are made or/and displaceable by muscular strength, offers temporary stay, stages man (the builder, the spectator or the user) and environment, and provide or at least suggest an event. The goal is to put each place as new ‘on display’. This can be seen as ‘exposing’ the current essence of the place, on one hand, and as ‘colouring up’ the meaning of that place on the other. Her way of developing a form is always a quest for spacious visual effects through the used material and the art of the building process, but also a quest for architectural experience that touches people, stops them for a moment, and let a smile develop. More terms to be found in the work are: re-use, temporary-ness, interaction/participation, collaboration
Meer info op / more info at www.marjolijnguldemond.nl last update portfolio: december 2013
MelkSalonCarrousel
jaar: 2013-heden l x b x h: 3 x 3 x 2,5 m materiaal: hout, wielen, gaasdoek waar: Oerol Festival, Terschelling Sietske Klooster opdrachtgever: (latere) expositie: Dutch Design Week (2013, Eindhoven), De Groene Griffioen (2014, Weesp) concept: Sietske Klooster is design-choreografe en initiatiefneemster van De MelkSalon; een reizende en tijdelijke setting die proefondervindelijk en participatief het melkdrinken opnieuw vormgeeft, met inherent daaraan de betekenis en waarde ervan. In 2013 staat De MelkSalon ook op het Oerol festival. Sietske vroeg mij voor de scenografie van het melkdrinken in het landschap van Terschelling: rondom 1 gekozen punt in de polder draaien we 360 graden rond met gasten die in fases hun allerhande melkdrinkvorm maken, de deze melkdragende velden ervaren en de verschuivende horizonnen aftasten, fysiek en mentaal.
Achterom II - De Badkoetsen
jaar: 2013 l x b x h: 5 stuks á 2 x 1,5 x 2,5m materiaal: hout, kabelhaspels waar: Duizel in het Park, Rotterdam Mariska Verhulst / Duizel in het Park co-productie met: met gastkunstenaars: Gerben Agterberg, Nicky Assmann, Ilse Evers (TRi speelt), Eva Wijers, Maidie van den Bos met bijdrage van: Stichting Stokroos concept: In 2013 evolueerden de schuurtjes van Achterom I naar Badkoetsen, van de achterkant van de stadswijk naar de achterkant van het land. De Badkoetsen hebben ook een weidser landschappelijke effect, kunnen beter de publieksstroom aan en bieden zowel praktisch als thematisch meer mogelijkheden/aanknooppunten voor de gastkunstenaar.
Aan en in de vijver staat een kudde Badkoetsen, kleine huisjes op grote hoge wielen en een trappetje. Een uitvinding van 2 eeuwen geleden om de kuise badgasten direct vanuit deze verrijdbare kleedhokjes via de achterzijde ongezien in zee te laten zwemmen. Alsof de tijd heeft stilgestaan zijn ze leeg achterbleven aan het water in het Vroesenpark, hoewel… leeg? 5 Gastkunstenaars zijn uitgenodigd om de Badkoetsen tot leven te brengen: Nicky Assmann gooit sop in de Badkoets, Maidie van den Bos foerageert en verzamelt de smaak van het park, Eva Wijers vraagt zich af waarvan u gaat blozen, de Badkoets van Gerben Agterberg zet ‘m op een lopen, of ga mee op miniatuurreis met Ilse Evers (TRi speelt). Gerben Agterberg
Nicky Assmann
Maidie van den Bos
Eva Wijers
Ilse Evers (TRi speelt)
Achterom
jaar: 2012 l x b x h: 14 x 4,5 x 1,8m materiaal: hout, spanband, stoeptegels waar: Duizel in het Park, Rotterdam Mariska Verhulst / Duizel in het Park co-productie met: met gastkunstenaars: Egied Simons, Hillegon Brunt, Sara Vrugt, Kirsten Heshusius en Mark Theijssen concept: ‘Achterom’ is een co-productie met het meerkunstenfestival Duizel in het Park en een concept voor een installatietheaterwerkplaats. Achterom is de metafoor voor de ‘achterkant van de buurt, de stad, de wereld’ als gedoogde plek en uitweg voor allerhande vormen van fanatismen van de mens: verzamelingen, tijdsverdrijven, gedachten en dromen. Een achterom waarop je ook op informele wijze mag en kunt binnenkomen. Achterom is fysiek een vertoonstellings-format van kleinere ruimtes waarbinnen gastkunstenaars de gelegenheid krijgen om een nieuw kunstproject te presenteren als publiek experiment. Kunstprojecten uit allerhande disciplines; de ene wat poëtischer, de andere wat rauwer.
Duizel in het Park is het feestje in je eigen achtertuin: het Vroesenpark. Dit jaar krijgt het festival van architect-kunstenaar Marjolijn Guldemond echt een Achterom: een ‘anoniem’ steegje dwars over het grasveld, met aan weerszijden schuttingen en deuren naar schuurtjes gevuld door uitgenodigde makers uit verschillende disciplines. Wie kom je daar tegen? En wat voert de buurman nu eigenlijk uit in zijn schuurtje? Tijdens Duizel in het Park gaan de poortjes open en stap je in de geheime wereld van je buur: een gangenstelsel, een nest ongehoorde hongerige konijnen, een borduurlevenswerk, een feeërieke familie, of iemand met vogelvrije streken… Egied Simons
Sara Vrugt
Hillegon Brunt
Mark Theijssen
Kirsten Heshusius
Grondverzet
jaar: 2012 l x b x h: 6m hoog materiaal: piketten, spanband, surfmasten, regenpijp, panlatten, spiegels waar: Rood|Noot, Utrecht / Leidsche Rijn Tafels van Rood|Noot studietraject: concept: Wist u dat het maaiveld direct rondom de voormalige boerderij Rood|Noot 6m wordt verhoogd ten behoeve van het nieuwe stadscentrum van de vinex Leidsche Rijn? Ik verken deze nieuwe grens van het Stadserf in het spanningsveld tussen het van bovenaf denken en van onderaf voelen. Een meting van de gevolgen van de r/wand voor het toekomstige verblijf op N.A.P. 0 (Rood|Noot), met ongewone instrumenten.
In tafelsessie 1 sloeg ik piketten rondom Rood|Noot, getrouw aan het topdown stedebouwkundig plan voor de 6m hoge wand. Met het publiek liep ik die lijn; dwars door de paardenbak, over sloten en eigenlijk wel erg dicht op de boerderij. De laatste piket in de noordrand was vervangen door een 6m hoge zonnewijzer, die de lengte van de schaduw op die dag, de langste en kortste dag aangaf. We spraken over de ‘schaduwzijde’ van het plan van de ‘grote denkers’... In de 2de sessie wilde ik de unheimische rand juist weer te niet doen. Ik begon een trail-error-onderzoek voor een periscoop voor RoodNoot om over een hoogte van 6m te kunnen kijken alsof de put er gewoon weg niet is. Ik bouwde uiteindelijk 3 periscopen, en verbond Rood|Noot met het Rode puntdak van de Majella Kerk in het Utrechtse Westen en de eerste rij eengezins Rode woningen in het Leidsche Rijnse Oosten. Een gesprek over of deze ‘poging van onderuit’ genoeg is om het verzonken RoodNoot (weer) te betrekken bij haar omgeving...
Tussenwoning
jaar: 2011 l x b x h: 2,5 x 3 x 2,5m materiaal: hout, spanband, licht/schaduw waar: viaduct, Rotterdam Noorderlicht 010 expositie: concept: Kijk eens omhoog: een schuilplaats in de oksel van de paddestoel-kolommen onder het viaduct. Of heeft de toenmalige aannemer een stukje bekisting voor het beton storten vergeten weg te halen? En wie is dan de bewoner die zijn intrek heeft genomen in het gewelf tussen de spanten van de mal. Trek eens aan de bel of hij thuis is? Het project ‘Tussenwoning’ bevindt zich onder een viaduct van de A20 in Rotterdam-Noord. Dit viaduct is destijds in het werk gestort en het reliëf van de bekistingsplanken is nog zichtbaar in de huid van de paddenstoelkolommen. Ik plaatste een deel van die bekisting terug met planken van precies de goede maat op de juiste plek op een deel van de kolom en het plafond. De hulpconstructie voor de herplaatste bekisting is een ambigu beeld van samengestelde spanten en een huis-vorm. Er hangt een trekkoord uit naar de grond, die in de hoogte in het huis een lamp aan laat gaan, en een dramatisch spel van slagschaduwen wordt zichtbaar op het plafond.
EXP-edición
jaar: 2011-heden l x b x h: 4x2x3m materiaal: 2de hands aanhanger, staal, polycarbonaat waar: verschillende wijken in en steden nabij Mexico-City Moniek Driesse samen met: opdrachtgever: Ediciones / Museo Carrillo Gil met bijdrage van: Fonds BKVB concept: Het ‘Foro de ediciónes contemporeneas’ (een driedaagse met boekpresentaties, lezingen, workshops en exposities in en rondom het Museo de arte Carrillo Gil in Mexico-City) wordt dit jaar voor het eerst uitgebreid met het zij/voor-project ‘EXP-edición’: een mobiele stand die 2 a 3 maanden lang door Mexico-City trekt en halt houdt bij buurthuizen in ook armere wijken. De functie van de stand is drieledig: het herbergt een bibliotheek, faciliteert een activiteitenprogramma en werkt als reclamebord voor het forum; in de vormen van een grote boeken-kast-kolom, uitgifte-balie, een display-richel, werktafels binnen en buiten, overkappingen tegen zon en regen, een tribune en een presentatie-plek. Het ontwerp is een mengeling van de Mexicaanse taco-kar en de Nederlandse vouwwagen. De witte hoezen refereren in beeld naar het Nederlandse fenomeen: ‘kamperen’; het verplaatsen en vakantiehouden met de caravan/bungalowtent, en naar het meer algemene fenomeen ‘op expeditie’ gaan; op zoek naar onontdekte plekken, pionieren en informatie verzamelen. De buitenhoes is dan ook beschrijf- en betekenbaar. Elke standplek begint met een verse hoes die vol raakt met uitspraken en beelden van workshopdeelnemers, buurtbewoners, hanggroep jongeren/ouderen en wie zin heeft. Als de expeditie aankomt bij het museum waar het Forum is, worden de beschreven huiden binnen opgehangen (street-art in het museum) en kunnen deze nog lege tenten plek bieden aan uitgevers/presentaties tijdens het Forum. Het nu ‘naakte’ frame gaat als informatiepost fungeren.
DDW-fietsfamilie
jaar: 2010-heden l x b x h: 3 stuks á 3 x 1,5 x 2 m materiaal: 2de hands fietsframes, staal, hout waar: binnenstad Eindhoven Mark Theijssen samen met: opdrachtgever: Dutch Design Week / Design Cooperation Brainport concept: De Dutch Design Week groeit; zij kan zich na 10 jaar als ‘gevestigd evenement’ beschouwen en blijft tevens met de (digitale) tijd meegaan. De informatie-posten groeien mee: robuuste, klassieke bakfietsframes vormen een fundament voor een nieuwe, hedendaagse opbouw van bak-kasten. De kasten klappen openen en tonen naast stapels papieren flyers en kaartmateriaal ook een Ipad en verkrijging van DDW-app om de weg te vinden naar alle exposities, lezingen en workshops van de Designweek. Een familie van 3 bakfietsen rijdt door de stad, naar de bezoekers van de Dutch Design Week en toevallige passanten toe, maar ook specifiek naar die ene opening of prijsuitreiking als extra ondersteuning en decor ter plekke. Qua ontwerp van de familie vindt er een evolutie plaats: van bakfiets met gekantelde bak als enkele kast (2010) naar een bakfiets met de kast opgezaagd tot meerdere kleinere kisten (2011) naar een riksja met de kisten tot (on)evenwichtige stapel achterop (2011).
KISTEN
En toen was er champagne en tromgeroffel! Een beetje wrikken en wroeten, en het bekiste ponton gleed uit het dok... Een stukje stad dobbert in het water.
Het schommelt, het helt. Een pionier beklimt het eiland. Hij overziet het geheel, kantelt dan een kast, pompt een tafel en rolt een moestuin uit. In de Rotte staat een huis.
jaar: 2010 l x b x h: 7x2x2m materiaal: sloophout waar: Rotte, Rotterdam samen met: Mark Theijssen expositie: Galerie op de Rotte concept: Een evenement in translocatie en transformatie: Een vissersplek, uitgehouwen in de kade. Altijd daar. Een ongeorganiseerde hoop van gedumpte kisten. Even sjouwen en het gat in de stad werd naadloos gedicht.
kis 1
1
Een vissersplek, uitgehouwen in de kade. Altijd daar. Een ongeorganiseerde hoop van gedumpte kisten. Even sjouwen en het gat in de stad werd naadloos gedicht.2
En toen was er champagne houwen en tromgeroffel! r. Een beetje wrikken en hoop wroeten, en het bekiste ponton gleed uit het dok... at in de Een stukje stad dobbert in 3 icht. het water.
gne
e ok... t in
Het schommelt, het helt. Een pionier beklimt het eiland. Hij overziet het geheel, kantelt dan een kast, pompt een tafel en rolt een moestuin uit. In de Rotte staat een huis. 7
2
een evenement in translocatie e bekijk openingsperformance via youtube: ‘kisten 2
kisten een evenement in translocatie en transformatie bekijk openingsperformance via youtube: ‘kisten 26 juni’ 3
4
5
Marjo & Mar 4 7
5
6
Marjolijn Guldemond & Mark Theijssen 8
9
t. et et gekast, t een
huis.
8
9
10
eindbeeld / drijvend kunstwerk ter waterlating / openingsperformance
1
2
3
4
5
6
9
10
7
8
Middenin
jaar: 2007-08 tot heden l x b x h: 4x2x3m materiaal: staal, voormalige materialen van het boerenerf waar: Diepenveen Vesta Kroese, Stichting Observatorium samen met: uitvoering samen met: Petit 3D Decor opdrachtgevers: Kunstenlab Deventer concept: Het recreatieve fiets- en wandelroutenetwerk in het Overijsselse Salland is ingebreid met zogenaamde Rustpunten. Deze plekken vindt u op boerenerven waar de gastboer(in) u welkom heet met een vers kopje koffie en wellicht een praatje. Kunstenlab uit Deventer vroeg 12 kunstenaars om 12 punten te verlevendigen met een bruikbaar kunstwerk ter verdieping en promotie van het Rustpunten-project. In samenwerking met Observatorium zochten we naar de identiteit van Salland en luisterden naar de wensen en ideeën van onze gastvrouw en Rustpunthouder Betsy Kolkman, die de zorgboerderij De Kleine Wildenberg te Diepenveen runt. Zodoende is er een plek van rust MIDDENIN de wei aangewezen en toegankelijk gemaakt voor langer verblijf van recreant, boerin en koe. Dit Rustpunt maakt een werkelijke beleving met het eigenlijke landschap van Salland en de ontmoeting tussen mens en dier mogelijk. Vanuit de ontwerper leveren we de hoofdconstructie in de vorm van een stalen ‘lijntekening’ van een schuur. Tezamen met de vaste bezoekers van de zorgboerderij en de familie van de boerderij worden de oude materialen van het erf, dat eerst dienst deed als veehouderij, gemonteerd aan het stalen frame waardoor een persoonlijke collage ontstaat.
Pannenkoeken voor houtstapelen
jaar: 2008 l x b x h: 3 x 3 x 4 cm materiaal: houtkrullen, pannenkoekenbeslag presetatie: PeerGrouP Sjoerd Wagenaar, Floris van Delft, Riet Mellink workshopleiders: concept: De theatergroep PeerGrouP leidt een kenniscentrum voor locatietheater onder de noemer ‘De Afleiding’. Onderdeel hiervan is de 24-daagse workshop waar makers uit alle kunstdisciplines zich kunnen verdiepen in het maken van producties vanuit en op locatie, te weten het Drentse Veenhuizen. Mijn eindpresentatie van de workshop: ‘Pannenkoeken voor houtstapelen. Op donderdagmiddag worden we aan het werkgezet op de boerderij van Wim Majoor: het droge brandhout in de schuur moet naar boerderij worden verplaatst, en daaropvolgend het natte hout van de karren de droogschuur in. We sjouwen, geven door en stapelen ca 2 uur non-stop in de regen met verbazingwekkende saamhorigheid en vlijt. Het werk wordt beloond of eerder verruild voor een enorme stapel pannenkoeken, die ondertussen waren gebakken door Helene Majoor. We eten met z’n allen aan de te grote tafel voor de kleine huiselijke huiskamer, bij de houtkachel met het laatste hout van vorig jaar.’ Deze ervaring van wederkerigheid die nog diepgeworteld zit in het plattelands leven, is precies wat locatietheater inhoudt: het vergaren van inspiratie uit de plek die jij via jou als maker wederkerig aan de plek teruggeeft. Ik verbeeldde de handeling van het houtstapelen voor pannenkoeken in stookhuisjes en beslaghuisjes. Ik gaf bezoekers een stookhuis kado die ze later die middag moesten bijzetten in een vuurplaats. Het aansteken van vijf stookhuizen (van houtkrullen) was genoeg om een vuur aan te maken waarop vijf beslaghuizen (van bevroren pannenkoekenbeslag) langzaam inzakten en tot pannenkoeken werden. De bijna rituele handeling van het opofferen van het stookhuis transformeerde ongemerkt in een vrolijk feestmaal.
Infoposten
jaar: 2008 - 2010 l x b x h: 3 stuks á 1,2 x 2 x 1,5 m materiaal: betonplex, behang waar: binnenstad Eindhoven Mark Theijssen, Michel van der Velden samen met: opdrachtgever: Dutch Design Week / Design Platform Eindhoven concept: Met bijna 200 verschillende projecten kan het soms lastig zoeken zijn tijdens Dutch Design Week. Daarom vind je 3 DDW Infostands in de binnenstad van Eindhoven. Het zijn kleine mobiele huisjes voor volwassenen die overdag binnenstebuiten dienst doen als informatiepunt. Afhankelijk van weer en wind kunnen de guides de huisjes intiemer maken of juist helemaal openklappen. Iedere avond gaan de posten weer dicht en wordt het een gesloten huis.
Portiersloge
jaar: 2008 tot heden l x b x h: 4 x 2,4 x 2,4 m materiaal: staal, golfkarton waar: RAI, Amsterdam uitvoering samen met: Latu aka Werkhanden opdrachtgever: Tijdelijk Museum Amsterdam / Studio Annelys de Vet (latere) exposities: La Citta Mobile (2008, Eindhoven), Image Radio (2008, Eindhoven), Kunst Poort Noord (2009, Rotterdam), Duizel in het Park (2009, Rotterdam), eigen atelier (vanaf 2014, Rotterdam) Deze Portiersloge verschaft toegang: tot het gebouw of (festival)terrein, tot een expositie, concept: tot informatie. Een openhuis, maar wel met een echte deur. Een toonhuis, met wanden als kaders die zowel de ‘portiers’ binnen als de omgeving erbuiten portretteert. Een entreehuis dat welkom heet.
Roltrap jaar: 2007 tot heden l x b x h: 3,5 x 2,5 x 1,5 m materiaal: staal, plaathout, kabelhaspel waar: binnenstad Den Bosch uitvoering samen met: Latu aka Werkhanden initiator: bART / theaterfestival Boulevard (latere) exposities: Brandend Zand (2007, Eindhoven), Dutch Design Week (2007, Eindhoven), Glaspaleis (2008, Heerlen), 5 jaar bART (2008, Den Bosch), Duizel in het Park (2011-12-13, Rotterdam), Oerol (2012, Terschelling) De Roltrap is een mobiel mini-podium of privé-tribune op random locatie. Wanneer hij van concept: de ene plek naar de andere wordt getrokken/geduwd ontstaat er even een kleine optocht.. De Roltrap is speciaal ontworpen en stevig gemaakt voor events waar ook kleinschalige happenings gebeuren zoals straattheater, open podia, ..
Installatie Optrek
jaar: 2008 l x b x h: 6x3x3m materiaal: overheadprojectoren, translucente folie, vergrootglazen, mini-maquettes expositie van: Familie Optrek Vitrine van het Glaspaleis, Heerlen expositie in: vormgeving samen met: Moniek Driesse concept: De Vitrine van het Glaspaleis in Heerlen staat als een etalage-box op het centrale marktplein. Expositie- en publieke ruimte lopen in elkaar over. Het tentoongestelde kleurt de alledaagse handelingen op het plein; de passanten worden onbewust actuers als ze de expo eens goed bekijken.. De expositie van De Familie Optrek is een installatie van overheadprojectoren, translucente folies op de ramen en vergrootglazen. Vanaf de markt is een familieportret zichtbaar in vergrote silhouetten van de mini-maquettes, dichterbij met je neus op het glas zijn theatrale taferelen te beleven door de lenzen.
Familie Optrek jaar: 2007-08 stadium: studie-maquettes expositie: Glaspaleis, Heerlen concept: Eerst was er de Roltrap. Een jaar later is er een levensgezel, zijn er nakomelingen en aangetrouwden, kleinkinderen en achterkleinkinderen, ... een heuse familie. Deze Familie Optrek bestaat uit een serie architectonische personages, die mobiel is en verplaatsbaar door spierkracht. Gezamenlijk, of alleen, trekken ze in een optocht door de stad om hier en daar tijdelijk halt te houden. De komst van een familielid Optrek maakt van de straat, het park of de parkeerplaats een tijdelijke theaterplek. Elke Optrekker is een attribuut voor de gebruiker in de zin van podium, spotlight, koningsloge, coulissen, en meer. Ze bespelen de alledaagse tijd en ruimte en veranderen deze in een spontane en feestelijke werkelijkheid.
architectuur kunst theater I mayo maakt
44
roltrap
Familie Optrek
ritsstrook
sleurhut
44 44
44
inloopkast
rijschool
catwalk
44 44 www.marjolijnguldemond.nl
kantelraam
44 fietslamp
44 rolgordijn
44
ladderwagen
44
Traject Theater Terschelling - drie geënte structuren voor vertoonstelling afstudeerproject – 2006 jaar: begeleiders: Jos Bosman, Miranda Nieboer, Bert van Schaijk, Jeroen Boomgaard Met drie bouwwerken is een extra laag concept: aangebracht in het bewogen landschap van herinnering & transformatie van waddeneiland Terschelling op de denkbeeldige lijn van de Dellewalbaai naar Paal 8. Ze zijn zowel bedoeld voor theatermakers als theaterwerkplaats alsook voor theaterbezoekers, badgasten en eilandbewoners als ‘vertoonstellingsplek’ van het landschap. De drie plekken zijn los van elkaar plekspecifiek en toch samen als reeks ontworpen. Elk bouwwerk is samengesteld uit de architectonische elementen wand, vloer en routing die als geënte structuren de plek ‘vertonen’. Dit kan enerzijds gezien worden als het ‘exposeren’ van het huidige wezen van de plek en anderzijds als het ‘verkleuren’ van de betekenis van de plek. Locatietheatermakers voor het Terschellinger theaterfestival Oerol vinden er hun verblijfsplek en speelruimte in een architectonische structuur die de plek presenteert in plaats van representeert. Een geïntensiveerde route leidt de vluchtige badgast naar een andere ontmoeting met het eilandgevoel. De transformaties die het landschap en de houten bouwwerken in de loop van de tijd ondergaan vormen tevens een attractie voor de eilandbewoners.
Duinsluis
Boskast prijs: jury: juryrapport:
Eervolle vermelding Archiprix 2007 Ruurd Gietema, Sylvia Karres, Herman Zeinstra, Madeleine Maaskant, Koen Ottenheym Drie interventies in het landschap van het Waddeneiland Terschelling zijn bedoeld om het theaterfestival Oerol, de specifieke locaties, de theaterbezoekers en de eilandbewoners met elkaar in verband te brengen. De ontwerpster slaagt er met het sympathieke ontwerp in om dat doel op subtiele wijze te realiseren. De drie interventies balanceren op de grens van gebouw en landschap. Het een, de Boskast, heeft sterker het karakter van een gebouw, de ander, de Duinsluis, hoort meer bij het landschap. Overal heeft het ontwerp een hechte relatie met de locatie, zonder het landschap te domineren. De dynamiek van het landschap is mooi in het ontwerp opgenomen. De materialisatie sluit naadloos aan bij de plek. De ontwerpen vormen een mooi kader voor het locatietheater, zonder een al te opgelegde betekenis. De relatie met het theater wordt niet expliciet gemaakt, stuk voor stuk zijn het inspirerende plekken waarbij het volstrekt denkbaar is dat ze een rol spelen ten dienste van het theater. Los van die functie vormen ze plezierige plekken in het landschap. De ongecompliceerde manier van construeren past goed bij het karakter van de interventies.
Wadvlak
WADVLAK
BOSKAST
DUINSLUIS
Wadvlak
Een lijn uit de polder schiet over de dijk het wad op, tegen het stuwende water in en loopt daar dood. Op het wad verrijst tegen de diepe horizon een achterwand met backstage. Daaraan ligt een schuin plein met catwalks dat breekt, volloopt en leegloopt mét de getijdenstroming.
Boskast
Op de plek waar de bosrand knikt wordt een hoge logewand als een kast voor mensen geplaatst, uitkijkend over de heidevelden. Ze is in de hoek verankerd met een boomring. De bestaande route langs de bosrand wordt in de kast opgenomen met een rondgang van beneden naar boven, die om de bomen heen neerdaalt tot op het maaiveld, oftewel een reis van wortel tot boomtop en weer terug.
Duinsluis
Er is een sluis van het brede naar het smalle duinpad toegevoegd in de richting van de overheersende noordwestelijke windrichting. Rijen wanden als coulissen staan zowel haaks op de windrichting als op de duinhelling spelen een spel met de zandverstuiving. Het is de vraag of het zand of het bouwwerk de uiteindelijke vorm van het ontwerp bepaalt.
Dag en nacht, in zomer en winter, bij regen en zonnenschijn...
