AHOY Nummer 4 september 2011
Clubblad van de Delftse Watersportvereniging Opgericht 26 mei 1934 Aangesloten bij het Watersportverbond, de Nederlandse Kano Bond en De Optimistenclub Nederland
In deze Ahoy: Van de voorzitter
1
Ondersteboven
2
Varen op groot water; navigeren en marifonie.
4
Belgen, het blijft behelpen…..
6
Verenigingsbarbecue 2011
9
Mutatieformulier
10
Kamp 2011.
12
In Memoriam
14
Het wordt stil op de plas in de winter.
15
Van de loodscommissie Delft
16
Onderhoud aan de te grote Iep Delft
17
Tarieven 2011
18
De agenda 2011
19
Leden mutaties
20
Zeilwedstrijden 2011: “de koeien woeien van de dijk”
20
Ahoy clubblad van de Delftse WaterSport Vereniging nummer 4, jaargang 66, 15 september 2011 Redactie: Aad Dijkshoorn (namens bestuur) Niek Wondergem (redacteur) Email:
[email protected]
Menno Kampman (hoofd-redacteur) Alice de Wit (redigeur)
Kopij: Via de web-site http://Ahoy.DWSV.nl of direct mailen naar
[email protected] kopij-sluitingsdata: nr1: 5-1, nr2: 5-3, nr3: 5-5, nr4: 5-9, nr5: 5-11 Oplage: 400 Druk: Kontrast Delft
Van de voorzitter Het is weer voorbij die mooie zomer………….! Volgens de gegevens van het K.N.M.I. beleefde Nederland dit jaar de natste zomer in zeker honderd jaar. Deze zomerperiode viel er 350 mm. neerslag of anders gezegd 350 liter water per m2. in drie maanden tijd. Ook de temperatuur was vrijwel elke dag een graad C. lager dan normaal. Veel evenementen zijn daardoor verregend. De traditionele zeilwedstrijden van DWSV aan het einde van augustus konden niet worden afgewerkt. Gelukkig kon het sprietenkamp genieten van een warme, droge zaterdag. Een toevalstreffer, zij het dat ’s nachts het onweer toesloeg. Maar de sfeer was prima. Veel dank aan de organisatie. Daarnaast hebben vele leden toch kunnen genieten van hun boot, zij het tussen de regenbuien en windvlagen door. Statistisch zal de volgende zomer beter worden – we hebben dan een zomer om naar uit te kijken. Het bestuur werd een aantal maanden geleden onaangenaam verrast door de mededeling dat het asbesthoudend dak van de loods in Delft niet meer verzekerd was. Ik heb me laten informeren wat de mogelijke gevolgen konden zijn van bijvoorbeeld een brand in de loods. De asbestdeeltjes worden verspreid over een groter gebied. De schadeclaims kunnen oplopen tot bedragen die de vereniging onmogelijk kan betalen. Het gevolg is het faillissement van DWSV. Het bestuur voelde zich genoodzaakt maatregelen te treffen om dit te voorkomen. Dit leidt ertoe dat in de week van 19 t/m 23 september het asbestdak wordt verwijderd en een nieuw dak wordt aangebracht. De werkzaamheden moeten zijn afgerond voor 1 oktober omdat op die datum de eerste hellingdag staat gepland. De loods zal die week moeten zijn uitgeruimd – eigenaren die hun boten, kano’s en andere spullen in de loods hebben liggen, zullen die moeten verwijderen totdat het dak is opgeleverd. In de algemene ledenvergadering in november zal het bestuur hierover verantwoording afleggen. Op het terrein in Delft staan twee bomen die een steen des aanstoots zijn. Veel vogelrestafval(stront), bladval en andere vervuiling kwamen op gestalde boten terecht. Het kostte de vereniging jarenlang een aantal stallingplaatsen – niemand wil zijn schip onder die bomen stallen. Gelukkig hebben we Jaap v.d. Toorn bereid gevonden, met een ploegje deskundige snoeiers, die bomen te lijf te gaan. Op 1 oktober zullen we daar geen last meer van hebben. Het betalingsgedrag van een te groot aantal leden is helaas nog steeds niet correct. Op de rekening voor de winterstalling en de herinneringsnota wordt door hen niet tijdig gereageerd. Het bestuur moet dan veel extra tijd besteden aan de afhandeling van die achterstallige betalingen. In principe vervalt het recht op winterstalling als aan de voorwaarden van tijdige betaling en werkavonden niet is voldaan. Het bestuur moet u berichten dat Elly Huisman zich genoodzaakt ziet met ingang van 1 september 2011 haar taak als penningmeester van DWSV te beëindigen. U zult begrijpen dat dit een grote impact heeft op het bestuur. Zij is al vele jaren 1
een uitstekende penningmeester geweest. Het zal moeilijk worden haar te vervangen. Wij wensen haar veel sterkte. Het bestuur zal een plaatsvervanger moeten zoeken. Als u denkt dat deze taak iets voor u is, dan verzoek ik u dat te melden bij Bram v.d. Spek of bij mij. Als ik op het terreinen van DWSV rondloop, tref ik regelmatig leden die mij vertellen dat er nogal wat leden zijn die veel te mopperen hebben. Ik vraag me dan af waarom die mopperacties richting andere leden gaan. Die kunnen er waarschijnlijk niet veel aan doen. Dus: als u klachten heeft, ga dan niet mopperen bij andere leden. Leg uw klacht voor aan het bestuur. Als u voorstellen heeft die de leefbaarheid van de vereniging verbeteren, dan hoort het bestuur die graag. Nog een leuke nazomer gewenst. Met nautische groet, Adriaan Kornet
Ondersteboven
De beroepsvaart wordt soms op navrante wijze geconfronteerd met de beperkingen van de gebruikte schepen. Moeilijk manoeuvreerbaar zijn, de bocht te krap genomen, er is weinig voor nodig om te stranden of zelfs te kapseizen. Weinig water in de Rijn en voor je het weet kom je drie weken later op je bestemming aan. Dan maar hopen dat je lading daar tegen kan en dat we worden behoed voor een milieuramp. Lig-zitten en zit-liggen Hebt u er wel eens over nagedacht wat er gebeurt als úw schip zou vastlopen of liggend op een zandbankje moet wachten op hoog water om uw reis te kunnen vervolgen? Weet u wat er op de loop gaat als u platgeslagen zou worden of zelfs ondersteboven zou komen te liggen? Er zijn boeiende verhalen over opgetekend. Heel dichtbij door Jaap Kiers (in zijn boekje Bekentenissen van een zeezeiler), die met zijn Faya Lobi en een jong gezin lig-zittend (zijn vrouw zit-liggend) hoog water afwacht op een bankje bij Borkum. Verder weg door Miles Smeeton, die in zijn boek Eenmaal is genoeg de koprol van zijn zeiljacht Suhaili beschrijft. Merkwaardig genoeg overleeft de hele bemanning dit avontuur, inclusief de kat. De poederdoos van mevrouw zit vastgeklemd tussen de spanten en de huid van het schip.
2
En bij u? Kijkt u voor de aardigheid eens rond bij u aan boord en stelt u zich voor dat de zwaartekracht van de andere kant komt. Wat blijft op zijn plaats, waar gaan de accu’s heen? Vliegen de conservenblikken door de kajuit? Denk eens ondersteboven en pak uw gereedschapskist. Er zullen misschien wel heel wat uurtjes gemoeid zijn met zorgen dat de boel een beetje behoorlijk gestouwd staat. Reddingboot kapseist Bij de KNRM zullen we niet gauw vergeten wat de Amelander reddingboot Anna Margaretha overkwam bij een reddingpoging in een vliegende Noordwester storm op 1 november 2006. De bemanning moest voor een tweede keer een tros zien over te gooien en had wat materiaal verspeeld. De reservespullen zaten in een bank in het stuurhuis. Een kapseis met open stuurhuisdeur legde de prioriteiten even anders. De bemanning kon gelukkig het vege lijf redden en kwam er af met wat schrammen en veel schrik. Alles was van zijn plaats. De bemanning grapte dat het zinnig zou zijn om stroeve strips op het plafond van het stuurhuis aan te brengen. Het was een wonder dat er niet veel meer is misgegaan, maar onze redders hebben misschien toch een beschermengeltje op hun schouder…
Er is aan de hele vloot wel het nodige aangepast om te zorgen dat er minder aan de haal gaat, mocht het ooit nog eens gebeuren. In de kajuitbanken staan de opgeslagen materialen nu met sjorbanden vast. En dat noemen we hier… zeevast! Michelle Blaauw – KNRM
3
Varen op groot water; navigeren en marifonie. Is het nog wel nuttig om je bezig te houden met kompassen, koersplotters en antieke radio-zendinstallaties? Zeker naarmate we meer tijd krijgen en dus verder weg kunnen met ons bootje, krijgen we te maken met groot water. De grote rivieren, de Zeeuwse stromen, het IJsselmeer en zelfs de Waddenzee komen binnen bereik. Dan wordt het nog een klein stapje om even buitenom langs de duinen terug te varen…. Er staat niemand bij de sluizen te controleren of we wel de juiste papieren hebben om dat avontuur aan te gaan. Niemand kan ons aanzien hoe groot dit avontuur feitelijk is. En ja dankzij de KNRM en de Kustwacht vallen er eigenlijk maar weinig slachtoffers. Met een beetje moderne elektronica kom je een heel eind, je kunt zelfs al waterkaarten kopen voor je TomTom (of ergens gratis vandaan downloaden). Met je mobieltje bel je gewoon de sluiswachter of, als het helemaal fout gaat, 112. Ik kan best wel een flink aantal redenen verzinnen waarom het toch nuttig en leuk is om je verder te verdiepen in het aloude zeemanschap. Leuk? Ja hoor; als je het leuk vindt om ondanks dat je een prima motor in je boot hebt liggen toch nog je zeilen te hijsen, vind je het waarschijnlijk ook leuk om traditioneel te navigeren. Noem het sport of bezigheidstherapie. Het zijn hele leuke puzzeltjes om de invloed van getijden, stromingen en wind / drift op de voorgenomen reis uit te werken. Nuttig? Ja zeker; afgezien van de storingsgevoeligheid van elektronica, heeft deze ook zijn beperkingen en varen op je navigator geeft je ook vaak geen over- of inzicht. Dat laatste kan gevaarlijk zijn als er onverwacht iets mis gaat. En dan is er ook nog het WEER; duizend internetsites, radio- of TV- weermannen / vrouwen spreken elkaar voortdurend tegen. Dus wat moet je daar nou toch mee. Zelf heb ik het vak van zeezeiler niet geleerd middels vallen en opstaan (hoewel ik ben best een paar keer op m’n snuit gegaan), maar door een jarenlange praktische opleiding bij de Zeezeilers van Marken. Indien daar belangstelling voor is wil ik mijn ervaring graag met jullie delen en van de winter (tussen de feestdagen en het te water gaan) een aanvullende cursus op het Vaarbewijs deel 1 gaan verzorgen. Ik denk dan aan Theorie Kustnavigatie, Meteorologie, Veiligheid en Planning. Graag jullie belangstelling melden bij de Loodscommissie en / of bij ondergetekende. Adri Maljaars 015 2588101, 06 41848096 of gewoon als we elkaar zien.
4
Belgen, het blijft behelpen….. Iedereen weet dat er in België, met betrekking tot formulieren, de meest vreemde dingen gebeuren. Het ene deel van het ambtenarencorps weet niet wat het andere uitvoert. Dat dit af en toe behoorlijk lachwekkend overkomt wekt dan ook geen verbazing . Een leuk voorbeeld is hetgeen ons op onze tocht door het Waalse deel overkwam. Te beginnen in Lanaaien. Die sluis met een verval van zo’n 15 meter even voorbij Maasstricht. Al jarenlang moet je, nadat die hoogte is overbrugd, met de bootpapieren naar het sluiskantoor om je aan te melden. Er wordt dan gevraagd waar je naartoe gaat en via welke route. Dit alles wordt genoteerd en opgeslagen in de computer, daarna ontvang je een formulier met die gegevens. Meestal klopt daar niets van, het lukt de ambtenaar om de een of andere reden nooit om een formulier foutloos in te vullen. Al lever je alle gegevens op schrift aan, het door het Watersportverbond afgegeven ICP, bijv., dan nog presteert hij het om regelmatig de naam van je boot of je eigen naam te verhaspelen. Als je hem daarop wijst, doet hij net of z’n neus bloedt en verandert er niks aan. Vanaf de grens tot aan bijv. Namen is er geen mogelijkheid om van de route af te wijken en het formulier hoeft nergens meer getoond te worden. Het kost je niets, maar je vraagt je iedere keer weer af waar dit goed voor is. Bij de Franse grens aangekomen, gaat het er heel wat professioneler aan toe. Je naam rolt uit de computer en je vergunning wordt geprint. Hier moet je overigens wel flink betalen. Dit jaar bij het verlaten van Frankrijk en het dus weer binnenkomen in België bij de sluis Péronnes in het canal Nimy-Blaton-Péronnes, wat deel uitmaakt van het canal du Centre, was het weer raak.
Na het verval van 6 meter te hebben overbrugd moest er weer een formulier gemaakt worden. In ons geval voor 3 boten. In het sluiskantoor was naast de sluiswachter ook een ambtenaar aanwezig voor de formulieren afhandeling. De man had het die dag waarschijnlijk al vreselijk druk gehad, misschien wel elk uur één of twee jachten waarvoor hij een formulier moest maken. Hij stonk verschrikkelijk naar het zweet, zijn overhemd was doorweekt en het kantoor vergeven van de stank. Als je er niets te zoeken had gehad, vrijwillig was 6
je nooit naar binnen gegaan. Je begreep niet dat de sluiswachter in die atmosfeer kon werken. Hij raakte aardig in paniek toen bleek dat hij wel drie formulieren met Nederlandse namen moest maken. Om de een of andere reden kon hij onze gegevens niet in zijn computer vinden. Het zweet liep inmiddels in stralen van zijn gezicht. Uiteindelijk vroeg hij om de gegevens voor hem op te schrijven, zodat hij ze in kon voeren. Niet te beroerd om de goede man te helpen, werden ze aangeleverd; met blauwe balpen de gegevens van de eigenaar en met rode balpen de gegevens van de boot. Je zag hem denken: “Wat moet dit worden?” Na verloop van tijd rolde er een formulier uit de printer, het deugde van geen kant; de naam van de boot en van de eigenaar klopte niet. Toen hij er op werd gewezen deed hij het af met een handgebaar, zo van ” wat kan het mij schelen”. Het tweede formulier werd iets beter, er zat alleen een foutje in de naam van de boot. Formulier nummer drie had ook maar één fout: de naam van de eigenaar was zo verhaspeld dat hij nooit meer te herleiden was naar de echte opgegeven naam. Een kniesoor die daar op let, zeker bij een formulier wat nergens toe dient………… Al blijft het een officieel document.
In Brussel ontvingen we later een pamflet met de uitleg over de Waalse vaartrechten: VAARTRECHTEN = 0 EURO Op voorstel van de Waalse regering en in het kader van het Marshallplan heeft het Waalse Parlement op 23 februari 2006 een decreet aangenomen dat de vaartrechten in Wallonië tot niets terugbrengt! Tegelijk voert ditzelfde decreet de plicht in om alle reizen op de Waalse waterwegen aan te melden. HET MET-NUMMER De eerste keer dat hij op het Waalse waterwegennet vaart moet de pleziervaarder de complete beschrijving van zijn vaartuig aan één van de kantoren verschaffen. Daarna ontvangt hij direct een “identificatienummer” , het zogenaamde MET-nummer. Voor alle latere reizen zal de pleziervaarder simpelweg dit nummer doorgeven in plaats van een volledige beschrijving van zijn vaartuig! Dit decreet is dus al vijf jaar geleden van kracht geworden en de ambtenaren op de sluizen weten nog nergens van, anders hadden wij allang met een METnummer door Wallonië gevaren. Een dag of twee later varen we op het canal Charleroi-Brussel , bij de sluis van Lembeek worden we opgewacht door de sluiswachter met het “vriendelijke” ver zoek om in het kantoor de doorvaartvergunning voor het Vlaamse gedeelte aan te schaffen. Met z’n drieën gaan we naar boven en overhandigen onze papieren. De goede man begint ijverig in de computer naar onze namen en bootsnamen te zoeken. Hij kan ze niet vinden ; “ Hoelang is het geleden dat jullie in Vlaanderen voeren”, vraagt hij. We vertellen dat het toch al gauw drie jaar is. “O”, zegt hij: “dan is het logisch dat ik het niet kan vinden. Een nieuw computerprogramma, 7
hè. Daar staan jullie dan nog niet in”. Hij wordt gestoord door de marifoon, iemand die op wil schutten en al een tijdje ligt te wachten vraagt hoe lang het nog gaat duren. Boos wordt die man afgesnauwd, hij is tenslotte met gewichtig werk bezig, het verkopen van wel drie vignetten. Na dit intermezzo begint hij, met als spiekbriefje een IPC, een naam in te tikken. Alles gaat goed totdat hij een nummer nodig heeft, jullie Ollanders hebben geen immatriculatieplaat met een nummer van de boot . Hoe doe ik dat nou, het programma vraagt echt om een nummer. We doen hem allerlei suggesties, nummers van vaarbewijzen, marifoonvergunning, IPC, oude vaarbrief, geboortedata, FD nummer voor Antwerpen. Alles wordt weggewuifd en hij vult zomaar wat in, de computer accepteert het en na betaling van € 25,- ontvangt de eerste een factuur, een sticker en een vaarvergunning, een mooi geel kaartje met de Vlaamse Leeuw, met hetzelfde nummer als de sticker. De vaarvergunning moet eigenlijk worden ingevuld, maar ja……..gezien de tijd hè. Hij moet er dan nog twee doen en er liggen er nu al twee te wachten om op te schutten. Als we een dag later het kanaal willen verlaten via de sluis van Hintham, vraagt de daar dienstdoende ambtenaar naar het gele kaartje. Hij staat boven aan de sluis en laat een mayonaise-emmertje, verzwaard met wat grind, aan een touwtje
zakken. We stoppen het kaartje, oningevuld, erin. Hij vraagt daarna naar de lengte van de boot en het gewicht, de tonnenmaat, en we mogen verder. Op de Schelde hebben we een sterke stroom tegen en we kruipen met zo’n 4 km/u richting Rooijersluis, Antwerpen. Als de boten worden aangemeld met onze FDnummers van de Antwerpse havens blijkt dat volgens hun computer twee van ons al drie jaar in de haven liggen en dus nooit hier kunnen varen, laat staan de sluis in kunnen. Na veel heen en weer verkeer via de marifoon en duizendmaal excuses voor het niet doorgeven van het verlaten van het havengebied in 2008 mogen we uiteindelijk de sluis in.
8
Verenigingsbarbecue 2011 Op 10 september was de jaarlijkse barbecue op Maasland. Ook dit jaar was er een bevredigende opkomst. Er waren ca 70 personen in alle mogelijke leeftijdscategorieën. Er viel veel te genieten: Overheerlijke salades, vers gemaakte saté en andere heerlijke vleesgerechten, vers gemaakte pindasaus en een zalige fruitsalade (dit jaar met heel veel liefde door de van den Heuvel kinderen gemaakt). Freek Brakel verzorgde weer met verve de muziek en er waren zelfs spontane optredens van diverse muzikale bezoekers. Ook het weer werkte prima mee; lekkere temperaturen, droog tot na het grillen en als toetje een prachtig nachtelijk weerlichtspektakel. Volgend jaar op naar de 100 gasten! Met dank aan allen die hun steentje bijdroegen om deze avond mogelijk te maken, Rob Alders
Nieuw dak op de loods Doordat het dak van de loods asbest bevat, is het niet meer mogelijk de loods te verzekeren. Dit houdt in dat het financiële risico bij een eventuele brand of andere calamiteit dusdanig groot kan worden dat we als vereniging failliet gaan. Dit risico willen en kunnen we uiteraard niet lopen, daarom wordt zo snel mogelijk het asbest verwijderd en vervangen door een “modern” dak. De benodigde vergunningen zijn binnen, we mogen aan de slag. De klus wordt geklaard door een professioneel bedrijf, het moet gecertificeerd gebeuren, we mogen dus niet zelf het dak op. Maandag 19 september komen de “mannen in witte pakken” om het dak te slopen, in de dagen daarna wordt het nieuwe gelegd. Als het mee zit is alles binnen een week achter de rug. Een en ander houdt in dat we er weer werk bij hebben, we moeten zorgen dat de loods leeg is. Inmiddels is er op de eerste werkavond al van alles gedaan, het dekzeilenrek is leeggemaakt, evenals de zolder van het werkhok, in de loods ligt alles nu op de grond. Iedereen die nog spullen of boten in de loods heeft liggen, hangen of staan wordt verzocht die een plek op het terrein te geven. In overleg kunnen bijv. gereedschapkisten waarschijnlijk wel een plekje in het werkhok krijgen. Inmiddels hebben we van de meeste kano-eigenaren en de eigenares van de kolibrie toestemming hun eigendommen naar buiten te verplaatsen. De eigenaar van de rode Canadese kano wordt verzocht zich te melden en zijn eigendom zo snel mogelijk te verwijderen. Tijdens de werkavond van 12 september gaat alles naar buiten, we hopen op 26 september de loods, met minder rommel, weer in te kunnen ruimen.
9
Mutatieformulier
10
11
Kamp 2011. Het zeilkamp van de Watersprieten was dit jaar gepland op 2-3 en 4 september. De opzet van vorig jaar vroeg om herhaling: Vrijdag vanaf 17.00 uur de FJ kinderen, zaterdag 10 uur de oppi kinderen erbij en zaterdag 5 uur gaan de FJ kinderen weer naar huis. Zaterdag avond en zondag dus alleen nog de jongste kinderen in de oppi’s. De weken voor het kamp werden gekenmerkt door veel wind en veel regen. Een slechtweer programma lag dan ook klaar op de plank, maar de voorspellingen zagen er gelukkig goed uit. Vrijdagmiddag, terwijl de leiding de BBQ aansteekt, zetten de kinderen(of ouders) de tenten op. 18.30 uur aan tafel. Na het eten, snel de FJ’s optuigen want het wordt ook al weer vroeg donker. Er was niet veel wind, maar er kon toch nog leuk gezeild worden. Om 22.00 uur zaten we met z’n allen om de vuurkorf met marshmallows en gitaar muziek. Rond 23.30 uur gingen de jongste kinderen de tent in, waar de ouderen, gezien de gezelligheid, meer moeite mee hadden. Na een korte nacht al weer vroeg aan het ontbijt. Het weer was uitstekend en voor 10 uur moest er nog erg veel gebeuren. Tussen 10 en 11 waren alle optimisten kinderen gearriveerd. Het startschot voor deze dag kon gegeven worden.
Zoals altijd was het programma van de zaterdag gevuld met spelletjes in en rond de haven, zeilen, vlotten bouwen, vlottenrace, BBQ, avondspel en kampvuur met een spannend verhaal en dit bij prachtig weer. Rond 23.00 uur tanden poetsen en naar bed, daarna werd er nog een uurtje pret in de tenten gemaakt want, om 24.00 uur moest iedereen echt gaan slapen. 12
Dit keer werd de, o zo nodige, slaap wreed verstoord door zeer stevige windvlagen, knetterend onweer en heel veel regen. Binnen een mum zaten alle kinderen in de kantine te schuilen. Een deel van de leiding was bezig het tentenkamp overeind te houden, wat niet bij alle tenten lukte. In de kantine is daarna een gezellig verhaal voorgelezen bij een warme kop thee. Toen na een uur de regen ophield is er voor een aantal kinderen een nieuwe droge en warme slaapplaats geregeld en kon iedereen weer lekker gaan slapen. Zondag ochtend: Dit keer maar iets later aan het ontbijt. Het was weer droog geworden en de temperatuur was goed. Met z’n allen het water op. In oppi’s en met de boten van de leiding hebben we nog heerlijk gezeild. Om 15.00 uur kwamen de ouders om alle ”natte zooi” weer bij elkaar te rapen. Het kamp 2011 was ten einde.
Vermoeid maar tevreden gingen we naar huis. Namens de leiding allemaal bedankt voor jullie vrolijke,sportieve en gezellige bijdrage. Wij organiseren het graag volgend jaar weer. 13
In Memoriam Het werd, het was, het is voldaan. Op 1 juli 2011 is op 57 jarige leeftijd overleden ons lid Cor van Dijke. Cor heeft naast zijn gezin een stempel gedrukt op zijn vereniging DWSV. Op vele manieren gaf hij uiting aan zijn betrokkenheid. Hij was actief betrokken bij de havencommissie Foppenhaven - het begeleiden van werkavonden, het hijswerk verrichten of andere zaken, nooit deed men vergeefs beroep op Cor. Hij nam zelfs zijn eigen grasmaaier achterop de fiets naar het verenigingsterrein om het gras te maaien. Cor was een sporter. Dat blijkt uit zijn zeilseizoen: het gehele jaar kan worden gezeild, vond hij. ’s Winters noemde hij dat ijszeilen. Als het weer niet mee zat, was er maar een zeil op de plas. Grote kans dat het Cor was. Een avontuur schuwde hij niet. Met de boot over de Nieuwe Waterweg om een paar weken te zeilen op ander vaarwater is een actie die niet door velen zal worden gevolgd. Cor genoot daarvan. Daarbij was Cor een actief trimmer – vaak was Cor te vinden in sporttenue op de wegen rond Maassluis. Cor blijft in onze herinnering als een warm en bijzonder sociaal mens. We zullen hem missen, in de vereniging en op de plas.
Adriaan Kornet
14
Het wordt stil op de plas in de winter. Met een lichte rilling vernam ik op de stijger van Peter van den Heuvel dat Cor van Dijke ons toch nog plotseling was ontvallen. We wisten wel van zijn strijd tegen zijn ziekte, maar Cor liet dat in zijn bewegingsvrijheid niet zien. Hij nam de laatste jaren actief deel aan de werkzaamheden rond de Foppenplas en was een van de weinige die zijn boot ‘s winters in de haven liet liggen om er dan ook zo veel mogelijk mee te kunnen varen. We verliezen met Cor een DWSV icoon die nog lang in onze herinnering zal doorleven. Paul Kunst
15
Van de loodscommissie Delft Dit clubblad komt precies op tijd uit om de stallingprocedure in Delft nog eens aan de orde te stellen. Voor de leden die voor het eerst stallen een soort gebruiksaanwijzing, voor de mensen die al wat langer bij ons stallen een geheugensteun. Hellingdagen zijn dit jaar de zaterdagen 1, 8 en 15 oktober. Iedereen wordt geacht twee dagen aanwezig te zijn, dus zeker de dag dat zijn boot aan de beurt is en een dag om hand- en spandiensten te verrichten. We beginnen om 08.00 uur. Vóór die tijd bestaat de gelegenheid een kop koffie te drinken, daarna niet meer tot de gezamenlijke koffiepauze rond 10.00 uur. Lijsten met de plaats waar je komt te staan en volgorde en datum wanneer je op de kant gaat, worden minimaal een week voor de eerste dag in het clubhuis opgehangen. De volgorde is belangrijk voor het in de sloot varen, het openen van de brug moet tot een minimum worden beperkt. Dit houdt ook in dat je de oproep van de “brugwachters” serieus moet opvolgen. De eerste zaterdag is altijd wat gecompliceerd, omdat we zowel op het terrein als in de loods bezig zijn. De regel is dat er een paar motorboten op het grote terrein worden gezet en gelijktijdig wordt de loods gevuld met open zeilboten, we lopen elkaar dan alleen een beetje in de weg op de afspuitplaats. Als de loods vol is, gaan we verder op het voorterrein. Al naar gelang de indeling. De volgende zaterdag beginnen we op het grote terrein en gaan dan verder met de aanvragers voor de tweede zaterdag op het voorterrein, de derde zaterdag beginnen we op het voorterrein en zetten als laatste de grotere boten op de kant bij de kraan. Dit seizoen is het eerste met alle vaste bokken, dit houdt in dat er misschien nog een bok een beetje moet worden aangepast, maar in principe moeten we aan snelheid hebben gewonnen en behoort het zware sjouwwerk tot het verleden. Alleen als er nieuwe stallers zijn kan het gebeuren dat er wat geregeld moet worden. Uiteraard hopen we dat de weergoden ons goed gezind zijn en dat we prettige dagen zullen beleven. Voor eventuele vragen kun je altijd terecht bij Felix, Jan of Aad en de leden van de loodscommissie. We houden op alle dagen een lunchpauze vanaf ongeveer 12.15 uur tot …… De dames van de barcommissie staan dan klaar met soep, tosties, broodjes, kroket, etc. voor de bekende lage DWSV prijzen. TE WATERLATEN 2012 iedereen klaar voor de eerste zaterdag in april Tijdens de laatste ledenvergadering werd er weer gediscussieerd over de vraag om in april zo snel als mogelijk te water te gaan. De zaterdag tussen de hellingdagen die we nu hanteren laten vervallen en twee weken na elkaar te werken. De Loodscommissie heeft daar serieus over nagedacht en is tot de conclusie gekomen, dat dit makkelijk kan. Een week langer aan de boot kunnen werken is nog het enige tegenargument. Maar afgelopen hellingdagen hadden we de eer16
ste zaterdag om twee uur de geplande boten al te water. We konden er veel meer doen maar er waren geen boten beschikbaar. Als nu iedereen er voor zorgt dat de boot de eerste zaterdag van april klaar is, kunnen we doorgaan zonder te moeten vragen of er nog een boot te water kan. We kunnen natuurlijk geen verzoeken meer honoreren om de laatste zaterdag te water te mogen. Iedere boot moet de eerste zaterdag te water kunnen.
Onderhoud aan de te grote Iep Delft
17
Tarieven 2011
18
De agenda 2011 17 sep 1 okt 8 okt
Les 10 Oppie + FJ 1e zaterdag boten uit Delft 2e zaterdag boten uit Delft
15 okt 15 okt 29 okt 5 nov
3e zaterdag boten uit Delft Winterklaar maken loods 1e zaterdag boten uit het water in Maasland 2e zaterdag boten uit het water in Maasland 1e draaidag boten Maasland (alleen na afspraak met Karel Zuiderwijk
7 jan
De Live Agenda op de website is altijd compleet en up-to-date en de hierboven gepubliceerde agenda is hiervan een selectie en een momentopname. Voor de moderne mensch; indien u zelf ook gebruik maakt van Google agenda: op de Ahoy website staat een samenvoeging van 4 Google agenda's: Algemeen (groen), Delft (rood), Maasland (blauw) en Watersprieten (goud). U kunt hieruit eenvoudig uw eigen privé agenda vullen. Of u kunt 1 of meerdere agenda's op uw eigen Google startpagina zetten. Zo mist u nooit meer wat en blijft u altijd op de hoogte.
19
Zeilwedstrijden 2011: “de koeien woeien van de dijk” Het is me wat dit seizoen. Na een schitterende voorzomer, waarin de wedstrijdcommissie de mooiste plannen beraamde (weet u het nog het matchracen?), zijn de eerste twee wedstrijdweekeinden totaal verwaaid. Zowel op 28/29 mei als op 19/20 juni stormde het, al of niet gepaard gaand met bakken regen. Het was niet verantwoord het water op te gaan en de mogelijke deelnemers lieten het daardoor dan ook massaal afweten. En daar stonden, tijdens het tweede weekeinde en bij afwezigheid van ondergetekende, Joop en Nel. Met stijf wapperende finishvlaggen en klaar om de wedstrijd te starten. Helaas, iedereen bleef aan de wal. Hetzelfde als 3 weken eerder. Na al deze wind fietste ondergetekende dan ook op 28/08 met goede moed naar de Foppenplas. De wind was matig, maar eenmaal aangekomen gingen de hemelsluizen open en de haven was vrijwel verlaten. De wedstrijdcommissie heeft vervolgens het gehele weekeinde, achter de beregende ramen, in vergadering bijeengezeten. Geen deelnemers, veel regen, weinig wind...... zonder een goed gesprek met de weduwe Joustra (zie: www.weduwejoustra.nl) hadden wij het echt niet gered. Tot volgend seizoen dan maar!
Leden mutaties Ingeschreven Jeugd: Milan van Adrichem Bram Haring Pepijn Smals Manon Tinbergen Sjors Bertels Willemijn De Vette
Ingeschreven: C. van Galen J.P. Fontein R. Bekking G. Hoegée J.T. Aaldriks J.L.M. Franken Overleden: C.J. van Dijke 20
Ahoy clubblad van de Delftse WaterSport Vereniging Jaargang 66, nummer 4, september 2011
Wedstrijdcommissie R. Korenstra (tijd en toeteren) J. Tettelaar (startschip, boeien en sigaren)
DWSV Loevesteinplaats 7 2613 LE Delft
Drukwerk
TNT Post Port betaald
