40 | BEWUSTZIJN magazine 25 44 24
CHANTAL VAN DEN BRINK
Jezelf bij elkaar puzzelen Chantal van den Brink is helderhorend. ‘Dat betekent dat ik in gedachten met allerlei bewustzijnsvelden communiceer, net zoals ik nu met jou dit gesprek voer. Soms praat ik met het onbewuste veld van mensen in mijn omgeving, soms met overledenen en soms met nooit geïncarneerde wezens zoals engelen of andere begeleiders.’
Chantal: ‘Mijn gidsen zeiden al jaren: ‘Je moet gaan schrijven, dat is waarvoor je hier bent.’ Maar ik liep ervoor weg. Waar moest ik het over hebben? Alles is al geschreven, wat heb ik te melden? Bovendien had ik geen tijd. Er waren duizend redenen om het vooral niet te doen. Toch begon ik ermee, zo’n negen jaar geleden. Het was geen bewuste keus, ik ging gewoon achter de pc zitten en dit is wat er kwam, niks anders. Toen ik drie hoofdstukken geschreven had, werd er ingebroken. Onder andere mijn computer - met de back-up in de floppydrive - werd gestolen; gelukkig had ik nog een print. Ik was er zo ondersteboven van dat ik jaren niet geschreven heb.’
Schrijversvakschool ‘In 2007 kwam ik uit een periode van traumaverwerking, waarmee ik na het overlijden van mijn moeder - twee jaar ervoor - begon. Ik beschrijf in het tweede deel van mijn trilogie hoe ik van het ene op het andere moment traumatische beelden uit mijn vroege kinderjaren kreeg, ik bleek te zijn misbruikt. Het was enorm heftig, maar dan keek ik
naar mijn dochters en dacht: al moet ik door de hel en terug, ik kom hier doorheen. En dat is ook gebeurd, gelukkig kreeg ik de juiste begeleiding. Daarna ben ik weer gaan coachen en pakte het schrijven op. Toen kwam de stroom pas echt op gang, want wie zijn angst onder ogen ziet, komt bij zijn licht. Ik tikte eerst die drie hoofdstukken over en was ervan doordrongen dat niet iedereen zich zou kunnen verenigen met de inhoud. Maar ik wilde wel dat het góed geschreven was. Vandaar dat ik me meldde bij de Schrijversvakschool in Amsterdam. Algauw merkte ik dat het boek nooit af zou komen met al die schrijfopdrachten en de zorg voor de kinderen. Ik besloot mijn schrijfjuf te vragen of zij mij één op één wilde coachen. We werkten een paar jaar samen en gaandeweg ontstond het manuscript. Ik stuurde haar telkens een hoofdstuk, zij las het. Vervolgens ging de rode pen erdoor. Ze wees me op stijlfouten, en dat je iets niet passief beschrijft, maar het actief maakt. Dat je je blik niet over iets laat glijden, maar vertelt wat je ziet: show, don’t tell. En ze toonde me tekstfragmenten die ze
niet kon volgen. ‘Wat wil je me nu vertellen?’ vroeg ze, ‘en wat gebeurde er toen? Wat zit er dan onder? Dat staat er niet en precies dát moet je schrijven! Ik wil je kunnen vóelen.’ Ik geef letterlijk een kijkje in mijn ziel. Natuurlijk vroeg ik me tijdens het schrijven weleens af of ik alles echt zou publiceren. Die vraag duwde ik dan meteen opzij, want het moest er gewoon uit.’
ANWB-bord ‘Heel lang begreep ik niet waarom ik mijn weg liep zoals ik deed. Iemand noemde mij eens een wandelende boekenkast. Want wat begon met een opleiding waar ik leerde visualiseren, ging verder met reading, healing en het sjamanisme. En lichaamswerk, yoga en bewuste voeding, het hele scala aan wat er op spiritueel gebied te krijgen is, heb ik doorlopen. Moest ik regressietherapeut worden, of familieopsteller, of misschien iets gaan doen met manuele therapie? Op een gegeven moment begreep ik dat het er bij mij niet om ging me te specialiseren in een van die richtingen. Mijn pad gaat over de samenhang, en om die te begrijpen moet je alles ervaren, want dán pas kun je koppelen. Ik ben net een ANWB bord, een gids. Dat werd me al achttien jaar geleden in Findhorn verteld, maar ik kon me er niets bij voorstellen. Nu weet ik: ja, dat is wat ik ben. Ik heb in de afgelopen achttien jaar het vermogen ontwikkeld bij benadering - want wie weet het echt? - te weten hoe de aardse werkelijkheid vanuit de energetische wereld ontstaat. Hoe de reis van de ziel naar de incarnatie verloopt, hoe vervolgens het ego zich ontwikkelt en >> BEWUSTZIJN magazine 25 24 | 45 41
Wie zijn angst onder ogen ziet, komt bij zijn licht
MAIL & WIN Brieven van mijn ziel | Chantal van
den Brink
Uitgeverij Scriptum stelt drie exemplaren ter beschikking voor lezers van BewustZijn magazine. Mail ‘Brieven’ + je naam en adres naar
[email protected] en maak kans op een van deze exemplaren. Brieven van mijn ziel Auteur: Chantal van den Brink Uitgever: Scriptum ISBN: 978 90 81817 20 2 Prijs: € 19,98
46 | BEWUSTZIJN magazine 25
hoe je weer in contact kunt komen met die ziel. Als ik iemand ontmoet, zie ik al snel waar hij zit met zijn ontwikkeling en wat zijn volgende stappen kunnen zijn. Intussen is mijn praktijk dicht. Ik schrijf en schilder, en ben begonnen om met groepjes lezers te praten over de betekenis van de lessen uit mijn boek voor hun eigen leven. Wie weet ga ik lesgeven. Mijn man Wim is de pijler waar dit gezin momenteel financieel op draait. We voelen allebei even sterk dat dit is wat ik te doen heb. Wat er uit voortkomt, gaan we zien.’ Practice ‘Ooit is me voorspeld dat er een boek ging komen over mijn leven. Ik wist niet dat ik het zelf zou schrijven. Helderhorendheid lijkt gemakkelijk, alleen moet je wel willen luisteren. Vanaf het allereerste begin zeiden mijn gidsen: ‘Jij hebt een dagelijkse practice nodig: lichaamswerk, meditatie en schrijven.’ Tuurlijk deed ik af en toe wel iets op dat gebied. Maar nu pas breng ik het op vroeg op te staan, zodat ik met een uur QiQong kan beginnen. Dan help ik mijn kinderen naar school en daarna doe ik wat lichaamswerk en meditatie. Als ik de dag zo begin, vloeien de woorden daarna vanzelf uit mijn pen. Dus ja, je kunt het wel horen, maar je moet het ook willen toepassen. Mijn reis gaat over de overgave van mijn ego aan mijn ziel. Mijn persoonlijkheid denkt te weten hoe alles moet, want zo leerde ik het. Ik kreeg het ondernemerschap van huis uit mee en dat ziet er zus en zo uit. Maar mijn ziel bonkt altijd op de deur: nee, daar kom ik niet voor, dat is niet hoe het moet. Dat betekent op je snufferd gaan, falen, huilen, alles opdoeken, tot de dag komt dat je voelt: oh ja… En dan wordt het moeiteloos. Mijn practice vormt de schaal van waaruit ik de rest van de dag beweeg. Ik leerde dat ik eerst bewustzijn ben en dan persoonlijkheid. Dat is waar de trilogie eindigt, in deel drie. Natuurlijk ontwikkelt mijn leven zich verder en ik blijf zeker schrijven, maar welk boek hierna komt is nog niet duidelijk.’
Bagage ‘Bij het in de wereld zetten van je besluiten loop je tegen allerlei bagage aan. Je kunt daarbij kijken naar grofweg drie gebieden. In de eerste plaats: wat neemt je ziel mee naar deze incarnatie? Dat gaat over andere levens, zowel op deze aarde als in andere realiteiten. Ten tweede: hoe zit het met het systeem van ouders en voorouders en alles wat daar onverwerkt is gebleven? Deze twee soorten bagage komen samen in het energieveld van deze incarnatie en beïnvloeden de gebeurtenissen in dit leven. En in de loop van je leven verzamel je zelf ook weer tassen vol. Al die energieën praten mee. Wij denken: IK neem een beslissing, maar er is helemaal geen ik. Het bewustzijn van een mens bestaat uit talloze delen die allemaal een eigen ervaring van de werkelijkheid hebben, met daarbij behorende gedachten en emoties. Daarbij is het probleem dat de meeste mensen niet in staat zijn om die verschillende zielsdelen innerlijk te onderscheiden. Een geoefend opsteller kan helpen de energie te herordenen, zodat de emotie die de betrokken persoon ervaart oplost. Dan kan zich een ander pad openen en dat is precies de reden waarom ik mijn biografie zo tot in detail heb geschreven. Want alleen als je ook het vastzitten laat zien, de dingen waar je tegenaan loopt, de verwarring, ga je op een gegeven moment de grote samenhang ervaren. Uiteindelijk draait het niet om mijn verhaal, maar om de universele beweging die door ons allemaal heen gaat. In die zin is dit eerste boek pas het begin, het gaat over het wakker worden en op reis gaan, de eerste kennismaking met het bestaan van de energetische wereld. Ik verwacht dat het een groter publiek pakt, omdat iedereen wel dat gevoel ‘wat doe ik hier eigenlijk, hoe moet het nou?’ kent. De volgende twee boeken gaan dieper en verder.’ Trauma ‘Mijn reis begon toen iemand tegen me zei: ‘Je weet niet wie je bent.’ Ik ging op zoek, kwam in contact met spiritualiteit en studeerde bij Barbara Brennan
Chantal van den Brink Chantal van den Brink (1964) studeerde bedrijfskunde aan Nijenrode. Na enkele jaren te hebben gewerkt voor een multinational legde zij zich vanaf 1995 toe op het vak van persoonlijke ontwikkeling. Ze volgde verschillende aanvullende opleidingen op energetisch, psychologisch en systemisch vlak en samen met haar man Wim Bierman had zij twaalf jaar een consultancy bureau. Ze hebben drie dochters. Onlangs verscheen het eerste deel van Chantals trilogie ‘Brieven van mijn ziel’, een gedetailleerde autobiografie die begint op het moment dat de schrijfster negenentwintig jaar oud is. En gaat beseffen dat de extreme vermoeidheid die overbleef na het doormaken van de ziekte van Pfeiffer op haar achttiende, ongewoon is. Deel twee en drie van de trilogie komen respectievelijk uit in 2013 en 2014. www.chantalvandenbrink.nl
in de USA. Dat werd de basis waarop ik verder alles heb ingeplugd en daarvoor ben ik eindeloos dankbaar. Daarna kwam de periode die vooraf ging aan mijn moeders overlijden in 2005, waarin ik een paar maanden op eieren liep. Zij en ik hadden een slechte relatie en dat werd alleen maar erger. Zij wilde gewoon niet waar hebben dat ze ziek was, maar ik wist precies wanneer ze zou sterven. Dat kon ik haar niet vertellen, ze moest het op haar eigen manier doen. Dus ik heb gezwegen. Ook over de ontdekking van het misbruik - die ik precies in die tijd deed en die mij ongelooflijk raakte. Het gebeurde een paar weken voordat ze stierf. Ik was bij een training, waar al mijn collega’s prachtige ervaringen opdeden tijdens een meditatie. En ik lag daar op dat matje en er gebeurde niets. Mijn innerlijke scherm was helemaal zwart, ik baalde als een stekker en riep: ‘Waarom zie ik niets?’ En ik hoor: ‘Omdat er iets is dat je niet wilt zien.’
Waarop ik zonder erover na te denken zeg: ‘Laat het me dan maar zien.’ Op dat moment kreeg ik een afschuwelijk beeld uit mijn jonge kindertijd voorgeschoteld. Ik kon het niet geloven, huilde en trilde over mijn hele lijf. Uiteindelijk heb ik alles uitgewerkt met behulp van ademtherapie, regressie, emdr (een therapie voor traumaverwerking, red.) en lichaamswerk, maar eerst waren er die moeilijke weken dat mijn moeder stervende was en overging. Gezien haar al zo onthechte toestand koos ik ervoor er niet met haar over te spreken. Daarna ben ik traumatherapie gaan studeren, want ik wilde begrijpen wat er met me gebeurde. Het blijkt dat bij een traumatische gebeurtenis een deel van je bewustzijn bevriest, op alle niveaus. Doordat bepaalde neurologische banen in het brein zich afsluiten en de spieren blokkeren, worden in het denken en de emoties dingen opzij gezet. Er ontstaat een totale afsplitsing, een dissociatie,
en op het moment dat de herinnering terugkomt, komt al dat bewustzijn naar boven. Je valt als het ware samen met je kindbewustzijn. Ons lichaam heeft een enorm geheugen!’ Tweelingziel ‘Het derde deel van de trilogie gaat naast de traumaverwerking ook over de ontmoeting met mijn tweelingziel. In april 2007 was er een workshop waar ik per se heen wilde, terwijl het in praktisch opzicht niet kon. Ik had drie kleine kinderen en Wim zou een week naar Italië gaan, maar ik móest en zou er naar toe. Ik kom daar, kijk de kring rond en zie een man. En dacht meteen: Chantal, je hebt een prachtig huwelijk, niet doen. Maar hij kwam naar mij toe. Het was niet meer dan even een hand geven en kennismaken. De volgende ochtend nam hij me bij binnenkomst in zijn armen en zei: ‘Ik heb van jou gedroomd.’ Het was alsof de bliksem insloeg. ’s Avonds namen we >>
BEWUSTZIJN magazine 25 | 47
met tegenzin afscheid. Ik reed naar huis en wist dat het niet af was. Dus heb ik hem gebeld en zijn we samen gaan eten. Ik keek in zijn ogen en zag mezelf. Hij hield zich meteen daarna op een afstand, had duidelijk dat hij mijn huwelijk niet kapot wilde maken en was daar consequent in. We zagen elkaar af en toe, hebben gepraat en uiteindelijk ook een soort vriendschap ontwikkeld, maar het verlangen… het verlangen… oh man! Een vriendin maakte ditzelfde een jaar eerder mee en het hielp dat ik er met haar over kon praten. Ik heb er healingen op gedaan, opstellingen en sessies, ik mediteerde. Beleefde een regressie in een buitenaardse sfeer, uit de tijd dat onze zielen nog één waren: hij is gewoon mijn andere helft. Zo’n dringende behoefte naar hereniging is het tweelingzielenfenomeen. Alleen in zijn gezelschap ervaarde ik die overweldigende liefde van de eenheid. Totdat ik besefte dat ik die heelheid ook in mezelf kon ontwikkelen. Daar ben ik een paar jaar mee bezig geweest, het was een diep veranderende ervaring. Hierdoor mocht ik bij mijn passie komen en ben ik gaan schilderen. Het is een groot cadeau gebleken.’
Getuige ‘Voor mijn man was het aanvankelijk verschrikkelijk van dit alles getuige te zijn, al zei mijn vriendin dat deze ontmoeting ons allebei zou dienen. Later zag ik in mijn coachingswerk dat het inderdaad zo functioneert, want gek genoeg krijg je mensen in je praktijk die hetzelfde meemaken op het moment dat jij iets hebt uitgewerkt. Ik heb mijn man uitgelegd dat ik van hem houd om wie hij is, als mens. Ik houd van zijn persoonlijkheid, hoe hij de dingen doet, van zijn integriteit, zijn
Het goede doen Chantal: ‘Ik begin mijn dag altijd met de meditatie dat alles wat in mijn leven gebeurt in het hoogste belang van alle betrokkenen mag zijn. Het draait om de overgave, de intentie en het toegeven dat ik het soms niet weet. Als ik voor iemand bid of intenties zet, is dat niets anders
grote hart en zijn nobelheid. Die liefde groeit nog steeds. Mijn tweelingziel ken ik nauwelijks als mens. Het is een ander niveau van liefde. Ook bij andere tweelingzielenrelaties zie ik dit. Je kunt het zo zien: als de tweelingziel zich aandient terwijl je met iemand anders een relatie hebt, ontbreekt er iets in die relatie. Wim en ik zaten op het level van functioneren, deden de dingen vooral vanuit het moeten, de plicht. Dat heeft met familielijnen te maken, ja, dit gaat over je bagage. We maakten hieraan samen een enorme ontwikkeling door. Wim zegt dat hij een andere vrouw heeft teruggekregen. Ik ging me anders kleden, viel kilo’s af, durfde mijn seksualiteit te laten zien en me uit te spreken. En hij is als gevolg daarvan veel meer in zijn mannelijkheid gaan staan. Wij zijn wezenlijk andere mensen geworden. Niet van vandaag op morgen, zo gaat dat niet. Het moet allemaal door die cellen heen, door de weerstand, er zijn stukken die niet meewillen, je komt in verdriet, in boosheid, al je emoties moet je door, maar er kwam een dag dat het gevoel van die overweldigende liefde er ineens was. Ik zat heel gewoon in de auto, maar wát een ervaring. Sindsdien voel ik de liefde van de eenheid steeds vaker, in mijn lijf, in mijn hart, in mijn ziel. Op zo’n moment krijgt het leven een gouden gloed.’
Gezond ‘Mijn trilogie overspant een periode van achttien jaar en er blijft niets ongezien. Iemand zei: ‘Je hebt elk stukje van je leven opnieuw vastgepakt en onderzocht, je hebt jezelf weer bij elkaar gepuzzeld.’ Ik ben twintig jaar ziek geweest en had een vastberaden verlangen om te genezen. Tien jaar geleden was het zover en mijn gezondheid en kracht nemen dan energie in werking brengen. Het is richting geven in kwalitatief opzicht. Niet meer duwen, nee, het ego weet niet wat de juiste vorm is. Geef het tijd, blijf vertrouwen, het komt zoals het komt. Het is goed bij iets moeilijks even adem te halen en dan aan het universum te vragen: wat zou de liefde doen? Wat is nu het juiste? Het antwoord kan heel anders zijn dan ik vanuit mijn ego denk. Dat geldt ook in con-
nog aldoor toe. En mocht zich onverhoopt weer iets voordoen, zie ik dat als feedback. Dan zou ik onmiddellijk naar binnen luisteren: wat veroorzaakt dit? Welk deel van mij vraagt waarom? Ik zie het ‘ik’ als een veld van bewustzijn en alles in mijn leven manifesteert zich van daaruit. Niet ‘ik’ als persoonlijkheid heb per se schuld aan een vervelende situatie! Het kan zijn dat er belasting is ontstaan uit het familiesysteem; zoals mijn jarenlange vermoeidheid voor een groot deel ontstond doordat mijn familie een pijnlijk geheim binnenshuis wilde houden. Een ander deel komt uit een vorig leven waarin ik nare dingen heb gedaan waar ik zó’n schuldgevoel over heb gehad, dat ik niet meer wilde leven. Enzovoorts. Ik denk dat de verbinding met je ziel een grote rol speelt bij je genezing. Deze weg heb ik gelopen en beschreven. Ik zou het fantastisch vinden als door het lezen van mijn boek mensen zichzelf de vraag gaan stellen: wat wil míjn ziel? Als je daar verbinding mee krijgt en de signalen van je ziel leert herkennen, neem je heel andere beslissingen dan vanuit je opvoeding, denken hoe het hoort, persoonlijkheid - kortom vanuit het ego. Voor mij is er geen onderscheid tussen mijn weg en iets als het boeddhistisch principe. Uiteindelijk gaan alle wegen terug naar huis, naar de bron. Naar het uitgangspunt: ik ben jij. In de bron zijn wij allemaal één. En alles komt uit de bron.’ << Interview: Simone Thomasse Foto pagina 47: Sander Koot Foto pagina 44: Simone Thomasse
tact met andere mensen. Niet dat ik het altijd gemakkelijk vind, want ik heb de neiging in het gat van een ander te springen. Vroeger kon ik gewoon mijn mond niet houden, maar dat dient niemand. De uitdaging is om getuige te zijn van iemands pijn zonder die over te nemen. We willen zo graag oplossen! Dat heeft met projectie te maken, want uiteindelijk wil jíjzelf geheeld worden.’
BEWUSTZIJN magazine 25 | 49
