30ste Jaargang (November 2012): «Fifty Shades of Green» editie

30ste Jaargang (November 2012): «Fifty Shades of Green» editie


2


Het Veer Tijdschrift van de Vlaamse Geschiedkundige Kring Website: www.vgkgent.be Rekeningnummer: 733-0015320-24

Rekeningnummer Reis: 737-0164111-30 30e Jaargang, nr. 2

(November)

Fifty shades of Green

The Master of the House is speaking

4

De VGK-Kalender

5

StuArt

6

Bachelorweekend

9

Historisch artikel: Turkse Vrouwenbeweging

16

Open brief aan de Universiteitsstraat

21

Blandinia-column: recht van antwoord

22

Dé Shnaas Squadra

26

Een beetje een satire

28

Filmrubriek

30

Interview: Kajira

33

Een pikant kortverhaal

38

Het Gerucht

42

De Scriptor sluit af

43

Ereledenlijst

45

Dagboek van een Eerste Bachelor Interview: Thérèse de Hemptinne I holla back!

Actu-wa?!

Erasmuscolumn

Het slagveld der datingssites Review: « vuile boekskes » Het Heet Hoekje

Colofon

7 11 19

24 27

31 36 40

44

3


Beste collegae, De eerste maand van dit academiejaar zit er alweer op. Het was een maand waarin we op kroegentocht gingen met zo’n 100 eerste bachelors en ander gespuis, waarin

we gingen bowlen met een ongekend enthousiasme1, waarin velen onder jullie voor de eerste keer een cantus meemaakten en waarin we tijdens onze openingsfuif in de Vooruit 900 (!) mensen mochten verwelkomen! Wie

THE MASTER OF THE HOUSE IS SPEAKING Jens Vanden Meersschaut

dit alles (deels) gemist heeft kan uiteraard nog de schade beperken op de activiteiten die nog volgen. Een

kleine greep uit het aanbod: een guidorolling², een quiz, een pokertoernooi, een galabal en uiteraard nog een (thema-) cantus!

Wie nog niet overtuigd is dat je studententijd de beste periode uit je leven is, nodig ik graag uit om een van de

volgende weken eens mee te gaan met de Shnaas Squadra, waarover verder in dit Veer meer. Ik zal in dit korte en weinig originele stukje dus nog niet over examens schrijven, want zoals u weet beste lid, zijn die nog ver genoeg van ons verwijderd om er nu de feestjes nog niet voor te laten. Toen ik het thema voor dit Veer vernam van onze liefste scriptor was ik, uiteraard, verheugd om de pikante geschriften van de enthousiastelingen die voor het Veer schrijven te lezen. De cover zal hopelijk voor velen onder jullie een inspiratiebron zijn voor het galabal, waar we naar aloude

gewoonte de verjaardag van onze fantastische kring vieren. Terwijl de kater na het lustrumjaar 2011

– 2012 voor velen nog niet is verdwenen, vieren we dit jaar het 81e werkingsjaar van de VGK op 30 november in de Cocteau. Vergeet die week dus zeker niet je kostuum mee te nemen! Ter afsluiting nodig ik jullie graag uit om mee te gaan skiën tijdens de allereerste VGK-skireis. We trekken samen met onze collega’s van de Filologica3 naar Alpe D’Huez4. De voordelen zijn legio: bijna elke avond een gratis après-ski activiteit (denk aan jeneverrodelen, jägermeister, …), goedkope

pintjes, skilessen gegeven door Madelon5, een cantus, … De plaatsen zijn beperkt, dus rep je snel naar de Kelder om je in te schrijven! Met veel zin in dit alles, Jens

———————————————————— 1 2 3 4 5

Veni, vidi, vici. Kom hiervoor snel je guido halen in de Kelder. Je krijgt er een goodiebag gratis bij. Je hoeft dus nooit alleen te slapen!

Wie nog bang is om eenzaam te zijn: ook het Hilok vervoegt ons… Cf. voetnoot 3.

4


De VGK-Kalender November 2012 ma

di

wo

do

vr

5

6

7

8

9

Examen Workshop Ping Pong

Guidorolling

15

16

21

22

23

Pokeravond

Redactievergadering

28

29

30

Debat: (on)nut van

GALABAL

12

13

14

IFT

Kleine

Workshop Endnote

Quiz

19

26 IFK Voetbal IFK Volleybal

20

27

stemplicht

Meer informatie op www.vgkgent.be

5


Beste studenten, De eerste weken aan de universiteit zitten er al weer op en er is al heel wat gebeurd op de Blandijn. Er is kennis gemaakt

met proffen, eerste papers dringen zich in bepaalde jaren al op, het verenigingsleven bloeit opnieuw en velen van jullie zullen

ook

wel

getuige

zijn

geweest

van

tal

van

openingsfuiven, om nog maar te zwijgen van die van de VGK en de Filologica.

Ook jullie studentenvertegenwoordigers hebben niet stil gezeten. De eerste faculteitsraad heeft plaatsgevonden en ook de eerste commissies komen eraan. Een paar weken geleden heeft StuArt zelfs haar eerste algemene vergadering van dit jaar gehouden. De opkomst was misschien minder dan verwacht (we mogen eerlijk zijn), maar er mag wel gezegd worden dat het een zeer productieve AV was. Er werd bijvoorbeeld een motie goedgekeurd wat betreft de kwaliteit van het onderwijs. Deze

motie kan gezien worden als een voortzetting van de gebeurtenissen in maart vorig jaar toen een betoging werd georganiseerd om de besparingen aan te klagen. Deze besparingen blijven een feit en

enkel de betoging van maart vorig jaar lost deze niet op. Dit zien we ook aan het feit dat het vak kunst van Afrika, een vak dat is opgericht op vraag van de studenten Afrikanistiek, blijkt te verdwijnen. Met StuArt zeggen we niet dat we het hele besparingsprobleem kunnen oplossen, maar we kunnen toch maar proberen de schade te minimaliseren.

Verder werd ook gediscussieerd over het belang van genderquota’s in de verschillende raden en commissies op de universiteit en natuurlijk het belang hiervan op onze zeer gewaardeerde Blandijn.

Toch wordt StuArt nog geconfronteerd met één groot probleem. Dat is namelijk dat we te weinig studenten vinden die zich ook willen engageren voor dit soort zaken. Ik ben een beetje te idealistisch om niet te geloven dat er op de grootste en meest linkse faculteit van de UGent geen studenten meer

zijn die aan studentenvertegenwoordiging willen doen. Van de meeste richtingen op de Blandijn bestaan er bijvoorbeeld opleidingscommissies waar de organisatie, beleid, doelstellingen, vormgeving en praktische uitwerking van de opleiding in kwestie op de agenda staan. Als je als student iets wil

verwezenlijken en/of iets wil veranderen is dat dus de manier: gewoon zetelen in die opleidingscommissie. Het beste is dat je daarvoor zelfs niet verkozen hoeft te zijn! Tussen ons gezegd en gezwegen: ik ben ook maar per toeval in de StuArt gerold, maar met wat je hier kan bereiken en wat je hier leert, heb ik nog geen moment spijt gehad van die beslissing. Dus als je

geïnteresseerd bent in eender wat van studentenvertegenwoordiging en je hebt vragen, aarzel zeker niet om me iets te laten weten of kom gewoon eens af op onze volgende algemene vergadering op woensdag 7 november om 19u. Vele groeten, Sarah De Decker

Voorzitter StuArt

6


DAGBOEK VAN EEN EERSTE BACH

26 juni 2012, een datum als een andere, maar voor mij en mijn mede zesdejaarsstudenten van de Frères Brugge toch wel uniek: proclamatie. Ik stond daar in mijn jurkje op mijn hoge hakken te rillen als een rietje om mijn diploma in ontvangst te nemen. Ik was zo blij dat ik eindelijk afgestudeerd was.

Die zes jaar leek een eeuwigheid en het was tijd dat er een eind aankwam. Toen een van mijn vriendinnen tijdens de proclamatie het podium opstapte en het laatste afscheidswoord bracht, moest ik

toch een traantje wegpinken. Toen kregen we nog een foto om het laatste jaar voor eeuwig te herinneren. Een foto van ons afstudeerjaar 2011-2012 en ondanks het feit dat ik er niet bepaald geslaagd op sta, heeft hij toch een mooi plaatsje aan de muur gekregen. Ik was waarschijnlijk een van

de weinigen die al wist wat ze zou gaan studeren. Ik had mijn definitieve keuze al een tijdje gemaakt, geschiedenis in Gent. Nu genoeg gepraat over het vorige schooljaar. Eigenlijk zou ik het willen hebben over de voorbije weken op de Blandijn. Dus zal ik maar beginnen bij het begin, nl. 21 september. De voorafgaande dagen had ik naar dit moment uitgekeken, ik kon niet

wachten om aan de universiteit van start te gaan. Ik was best wel trots en het leek allemaal zo spannend. Toen ik mij die ochtend klaarmaakte en in al mijn haast van de trap viel, had ik al helemaal geen zin meer om te vertrekken. Was dit een voorteken voor een rampdag? Even later zat ik toch voor

de eerste keer moederziel alleen op de trein richting Gent. Toen begonnen de twijfels al snel te komen: zal ik snel vrienden maken?, heb ik de juiste richting gekozen?,... Velen hadden me al geruststellende

woorden toegefluisterd dat vrienden maken vanzelf gaat, maar daar was ik nog niet van overtuigd.

Toen ik daar eenmaal veel te vroeg aan auditorium E stond, klopte mijn hart veel te snel en wou ik dat ik terug naar het middelbaar kon. Op dit moment besefte ik dat dit stuk van mijn, leven voorbij was zoals aan ieder seizoen een einde komt. Als het zomer is verlang ik al naar de eerste sneeuwvlokjes van de winter, want het lijkt zo gezellig binnen in de zetel met een warme chocomelk en een prachtig

sneeuwtapijt buiten. Als de temperatuur nu eenmaal begint te dalen en de regendruppels uit de lucht

beginnen te vallen, wil ik al snel de zomer terug. Seizoenen komen terug, maar een deel uit het leven niet en dat beseffende heb ik nu, op het moment dat ik dit schrijf, terug een verdrietig gevoel. Zo heb ik

7


dus ook uitgekeken naar “het echte studentenleven”, maar nu aan auditorium E overkwam mij een gevoel van angst. Die oude vertrouwde omgeving was definitief weg. Een aantal van de eerste lessen waren er al meteen enkele om nooit te vergeten. Ik denk alleen maar al aan het historisch overzicht van de wijsbegeerte van prof. Braeckman waar hij ons kennis liet maken

met zijn visuele techniek om ons zijn regels duidelijk te maken. Ondertussen hebben al een aantal mensen regel 1 gevat: naar mijn lessen moet je niet komen, deze zijn louter voor diegene die willen…

want er duiken steeds meer lege plaatsen in de aula op. Toch was het niet altijd even aangenaam, in sommige lessen zat ik alleen en dat is erg vervelend. Ondertussen is alles in zijn plooi gevallen, ken ik al heel wat nieuwe mensen (wat niet altijd evident is met al die nieuwe namen). Ook heb ik me voorgenomen om vanaf dag 1 te beginnen met studeren. Zo was ik vroeg aan de taak van GONO begonnen. Ik had al heel wat tijd in de bib gespendeerd voor die

paper en toen ik hoorde dat deze werd afgeschaft, voelde ik de toren van Babel op mij neerstorten. Deze eerste maand heb ik al heel wat plezier beleefd. Ik ben mee geweest op bachelorweekend wat gewoonweg onvergetelijk was. Er zullen zeker en vast nog van deze momenten komen en daarom weet ik nu al dat dit een fantastisch jaar gaat worden. Sylke Servayge

——————————————————————————————————— Advertentie

8


‘ALLO ‘AORINGE! “Haringe is een landelijk dorpje in de Belgische provincie

West-Vlaanderen, op minder dan een kilometer van de Franse grens. Haringe vormt samen met het wat grotere dorpje Roesbrugge de Poperingse deelgemeente Roesbrugge-Haringe.”, aldus Wikipedia. Dat we het gedeelte ‘landelijk’ nogal letterlijk mochten

nemen, hebben we de eerste avond al aan den lijve ondervonden. Na een overheerlijk gastronomisch diner –

spaghetti smaakt echt damn good als je honger hebt – te hebben verslonden na een ellenlange treinrit en een veel

kortere busrit – er is geen/amper openbaar busvervoer tussen het station van Poperinge en het dorp

Haringe moet je weten, you can figure –, was het tijd om de stoute schoenen aan te trekken. Heerlijk warm ingeduffeld vertrokken we in vier groepen en met een fakkel om ons verstand bij te lichten, voor een nachttocht waarop we opdrachten allerhande voorgeschoteld zouden krijgen.

De hoofdopdracht luidde: ‘Leer het VGK-lied vanbuiten tegen de laatste post.’ Helaas blijkt het

ritmegevoel van de vijftiende-eeuwer waarop het gebaseerd is net iets te verschillen van dat van de doorsnee hedendaagse tiener. Never mind, met een heleboel enthousiasme wist iedereen dat euvel te

verhelpen en de gebrekkige kennis te compenseren, en zo slaagde iedereen met vlag en wimpel. “Hey,

what did you expect?”

Al zou je natuurlijk ook wel kunnen opperen dat de hoofdopdracht geheel anders luidde, meer iets in deze aard: ‘Zoek je weg door de velden, maar probeer intussen niet uit te schuiven in de modder of er

je schoen in kwijt te raken, val niet in de beken terwijl je er een weg overheen zoekt en bovenal, stel de

stadse kinderen gerust dat een koe, hoewel vrij groot, onschadelijk is en waarschijnlijk toch al lang op stal staat.’ Nou ja, just another point of view.

Dan waren er vanzelfsprekend ook nog de compleet onmogelijke opdrachten, zoals ‘leer elkanders

voor- en achternaam vanbuiten, de voornamen van de ouders en de namen van eventuele huisdieren.’ Natuurlijk heb ik een koe die Bella heet, hij een vis Blub en zij een paard Tornado! Ain’t odd at all.

Nog zo’n leuke: ‘zoek één geschreven zin in het handboek Heuristiek.’ Niets moeilijk aan, behalve dat duizend-en pagina’s doorbladeren bij fakkellicht niet zo simpel, noch veilig, is als het lijkt. Morsecode ontcijferen is ook één van de eigenschappen die niet bij een goed historicus/a in spe mogen ontbreken, obviously.

9


Laat dat volgen door een heuse speed-date, en je weet gewoon dat die eerste avond al niet meer stuk kan. Wie dan nog niet uitgeput was en liever bier dan bed omhelsde, kon nog deelnemen aan een ‘mini -cantus’, die écht niet langer dan twintig minuutjes zou duren! Twintig minuten werd twee uur en een heleboel wallen en zwijgzamere mensen op zaterdagochtend.

Gelukkig was daar Laurens – alias ‘De Bachelorpapa’ - om de gemoederen terug wat op te peppen, en wat is daar beter voor geschikt dan een spel waarbij je het andere team met verfwater mag bekladden terwijl je hun gouden eieren tracht te bemachtigen? ’s Middags werd de choco weer vlot gesmeerd om frisse energie te vergaren en een nieuw spel te spelen. Dit keer geen team Blauw noch Rood, maar wel Zonnetje, Maantje, Hoedje, Knolselder etc. Het doel: zoveel mogelijk punten vergaren bij

Bierpong, Bierproeven, Vraag, Antwoord of Ei, Stoelenrace en De

Geest, en intussen ook nog eens elkaar geheime identiteit trachten te achterhalen. Het zotheids- en pleziergehalte bereikte ongekende hoogten, surprise!

De warme hotdogs maakten iedereen hondsgelukkig na het koude miezerweer, en met de goede raad – ‘Eet genoeg, maar écht genoeg, of je bent straks meteen teut!’ – indachtig vielen we als uitgehongerde wolven aan.

Niet lang daarna bevonden we onszelf terug in de eetzaal, feestelijk uitgedost in

thema kindertijd, om daar een snelcursus ‘Cantus: Hoe & Wat’ te slikken te krijgen van Laurens. Gelukkig volgde niet snel daarna een veel lekkerder brouwsel om onze kelen te smeren. Hier kwam onze recent vergaarde kennis

van het VGK-lied meteen al van pas, en terwijl sommigen heen en weer holden om alle bekers gevuld te houden, zong de rest met volle overgave. Straffen

werden uitgedeeld, bekers geledigd, tempussen vergoddelijkt en kinderliederen gezongen totdat het onderscheid tussen Cara en Jupiler niet langer van belang was, guess that needs no further explanation…

En hoewel ons was verzekerd dat het helemaal niets van een sekte had, begon een benard gevoel zich toch lichtjes op te dringen tijdens het stille gedeelte toen de liederen op fluistertoon gescandeerd werden.

Zondagochtend was er enkel nog tijd om te eten, te geeuwen, uit te rekken, in de ogen te wrijven, in te

pakken en te kuisen. Door een geheel democratisch systeem werd gekozen wie wat voor zijn rekening

zou nemen, en vrij vlug was alles weer spic and span en kon zuster Agnes komen controleren. Op de trein zag men ons allicht aan voor een troep stinkende, apathische en luidruchtige jongeren, maar wel met een voldane grijns op onze gezichten geplakt. And now I want my hot shower, Shnaas!

Hanne Van Hoylandt

10


INTERVIEW “EEN VROUW MET EEN PALMARES”

Gillis Vermeersch en Lisa Demets

Nog maar net “met pensioen”, maar zeker nog niet uit het beeld verdwenen, noch uit het hart van ieder geschiedenisstudent: al is het maar omdat je alweer een jaartje te veel op paleo zit te vloeken. Wij spraken voor u met prof. dr. em. Thérèse de Hemptinne. Ze vertelde ons enthousiast over haar nieuwste project en wist ons niet op zijn minst te boeien met haar indrukwekkende carrière. We zijn er nog steeds een beetje van onder de indruk. Een geweldige vrouw, die in dit genderveer zeker niet mag ontbreken!

Wat betekent het om als profes- dat iemand mij uit de biblio- bepaalde zaken. Nu ben ik bisor op pensioen te gaan, ve- theek of het archief zal verjagen jvoorbeeld intensief bezig met de randert er veel voor u?

met de boodschap “kijk je bent tentoonstelling

“Meisjes

en

Eigenlijk verandert er in ons nu 65 dus je komt er niet meer j o n g e n s … b e s t e m m i n g beroep - behalve het lesgeven in” (lacht). Eigenlijk heb je in ons bekend?” (vanaf 7 november in

aan en het contact hebben met beroep nog altijd toegang tot je het Ufo, gratis, nvdr.) , dus zo’n i. t.t. dingen zal ik blijven doen. jonge studenten - heel weinig inf or matiemater iaal

(lacht). Je bent niet meer be- faculteiten waar men gebonden Zoals gezegd blijf ik actief bintrokken bij administratieve tak- is aan labo’s. Wat je graag doet nen de Commission internatioen binnen de universiteit, maar kan je blijven doen in ons nale de Diplomatique die organwat persoonlijk onderzoek be-

vakgebied, maar je moet het ook

iseren congressen en allerlei acwel willen uiteraard. Ik ken treft en alles wat te maken heeft tiviteiten die te maken hebben collega’s die op pensioen zijn met wetenschappelijke activimet diplomatiek en oorkondegegaan en nooit meer een arteiten blijf ik gewoon verder leer. Ik zit daar ook in de redoen. Zo blijf ik bijvoorbeeld chief of bibliotheek willen be- dactie waar wij masterstudenten toch nog een aantal jaar actief treden, dat kan ook hé, dat je aansporen om bronnenmateribij de Koninklijke Commissie geen zin meer hebt in zo’n ding- aal uit te geven. Als incentive

voor Geschiedenis en blijf ik en en andere bezighoudingen heb je een prijs die om de twee aangesteld als secretaris- zoekt (lacht). jaar wordt uitgereikt aan de generaal bij de Commission In- Ik ben ook gevraagd om bij de jongste uitgever, de Bryce Lion

ternationale de Diplomatique tot vakgroep te blijven als -hoe no- prijs. Bryce Lion was een Ameri2015. Verder blijf ik verder em je dat- onbezoldigde vrijwil- kaase historicus met Belgische

werken aan wetenschappelijke lige medewerkster (lacht). De banden die in zijn testament projecten maar dan van thuis uit vakgroepvoorzitter kan nog al- geld heeft achtergelaten aan de natuurlijk, hoewel ik niet denk tijd beroep doen op mij voor Koninklijke

Commissie

voor 11


Geschiedenis om prijzengeld uit te medewerkster en vriendin heb ik deleeuwen, en daar is ook een delen. Misschien kunnen jullie dat uiteindelijk rond gekregen. publicatie uit voortgekomen. hiervoor wat reclame maken in Vier jaar geleden heb ik hiervoor het Veer (lacht).

een sabbatical aangevraagd. Nu

wat Zijn er enkele projecten die niet makkelijker een sabbatical om een tot stand zijn gekomen maar die u krijgen

professoren

heel

Doorheen uw carrière als actief project af te werken. “In mijn tijd” wel graag had willen doen? professor, zijn er projecten die u was dat niet zo en kreeg ik echt (kordaat) Ja, eigenlijk wel, mijn georganiseerd heeft waar u echt het idee; “ik ga dit nooit kunnen doctoraat uitgegeven! (lacht) Dat trots op bent? afwerken”. Ik heb dus een sabbati- is nu bijna ondenkbaar geworden

Ja zeker! Uiteraard! (lacht uitbun- cal van zes maanden gekregen dat je je doctoraat niet publiceert. dig) Gelukkig maar! Waar ik het waardoor ik het uiteindelijk toch Dat is het project dat ik zeker zou meest trots op ben zijn de heb kunnen afronden. Het is dan willen doen tijdens mijn pensioen.

uitgaven van de oorkonden van de verschenen in 2010. Ik had het voordien willen doen, e graven van Vlaanderen van de 12 Daarnaast heb ik verschillende maar dat is jammergenoeg niet eeuw, waar al in de eerste helft projecten gehad met buitenlandse gelukt. van de 20ste eeuw mee begonnen collega’s, waar ik wel trots op ben. is. De eerste uitgever in die reeks Het VNC Vlaamse Nederlands

was Fernand Vercauteren voor de Samenwerkingsproject dat goed Hoe is uw vervanging verlopen? periode tot 1128. Aan het tijdperk verlopen is en waar ook een pub- Jah, mijn vervanging, ik ben van de Elzasgraven ten slotte heb- licatie uit is voortgekomen. Dan eigenlijk nog niet vervangen. Ik ben veel mensen gezamenlijk een ander project samen met een weet dat ik maar voor 40% kan gewerkt, maar degene met wie ik Chileense vriendin die ik jaren vervangen worden. Jullie weten het meest heb samengewerkt voor geleden ontmoet heb toen ik in hoe die zaken zitten, we zitten in dat project was professor Adriaan Poitiers in het Centrum voor Mid- de afdeling Middeleeuwen met Verhulst. We zijn begonnen toen deleeuwse Studies studeerde. Ik een aantal zogenaamde BOF

ik net afgestudeerd was als licen- heb daar een zomercursus in ’72 professoren die een statuut hebtiate. Het was heel tijdrovend gevolgd waar ik die Chileense ben dat zij niet zoveel onderwijs werk. Er was reeds veel gedaan op dame heb leren kennen, een liter- moeten geven, maar wel veel het vlak van het verzamelen van atuurspecialiste in vergelijkende onderzoek mogen doen. Die zijn

bronnen, maar je moet elke oor- literatuur. We zijn met elkaar bli- op die manier in de vakgroep binkonde afzonderlijk dateren en jven corresponderen en dan eind nengekomen als BOF-ZAPPER, plaatsnamen en personen iden- jaren ‘90 hebben we beslist, maar die mensen moeten na 10 tificeren. Daar komt dus enorm omdat er mogelijkheden waren jaar terugverdiend worden. Dat veel bij kijken. Toen professor om bilaterale projecten te organ- maakt dus dat mijn plaats maar Verhulst enkele jaren geleden iseren met Chili, een project op te voor 40% kan ingevuld worden. overleden is, was het nog steeds starten over gender, literatuur en De procedure voor mijn opvolniet helemaal afgewerkt. Ik had geschiedenis. Het handelde over ging is al volop bezig en zal binhem voordien reeds beloofd dat ik vrouwelijke auteurs in de Mid- nenkort bekend gemaakt worden. het zou afwerken. Samen met een

12


Degene die mij zal opvolgen worden. Ondertussen hadden voor je doctoraat. Nu werk je zal dus starten bij het tweede ze hier iemand nodig om niet alleen meer voor die ene semester miejaar.

van

dit

acade- hem

(George

Lacour)

te prof, toen wel. Zo is het dus

vervangen en ik ben dan as- allemaal begonnen

sistente ad interim geworden. Dus ja, gezien de verhande-

Was geschiedenis gaan stu- ling die ik gemaakt had leek Misschien iets persoonlijker, deren een bewuste keuze het logisch dat ik in die sec- maar hoe was het als voor u? En was het al van in tor aangeworven werd, maar vrouwelijke assistente en lathet begin uw intentie om na die man is na een jaar niet er als vrouwelijke professor uw studies aan de vakgroep meer teruggekomen en in om in een toch wel door te werken of had u andere Kortrijk gebleven. Dan ben ik mannen toekomstplannen? vaste assistente geworden bij vakgroep

gedomineer de te

werken?

Ja zeker, dat was een zeer professor Prevenier . Toen Ondervond u weerstand hibewuste keuze. Het beginnen was je nog verbonden aan eromtrent?

werken aan de vakgroep, dat een bepaalde prof, nu is dat Dat is eigenlijk heel vlot verwas puur toeval. Ik had een niet meer zo, nu ben je verlopen, ik kreeg absoluut geen licentieverhandeling gemaakt bonden aan de vakgroep en weerstand, integendeel! Op over de oorkonden van een heb je wel nog een promotor dat ogenblik waren er twee clarissenklooster

hier

blijkbaar

gevonden

Gent.

Mijn

(lacht)

samenloop

werk

goed en

door

van

in

werd een

omstan-

digheden ben ik beginnen werken aan de vakgroep. Eerst

heb

ik

een

paar

maanden voor de Koninklijke Commissie voor Geschiedenis

gewerkt, specifiek om die uitgaven van de oorkonden

van de Graven van Vlaanderen (zie supra), maar toen

is er een assistent in het toenmalige seminarie voor

paleografie en diplomatiek op verlof zonder wedde ge-

gaan omdat die persoon in Kortrijk

kon

benoemd

13


jonge vrouwen die iets ouder andere instelling hebben dan de dat als de man naar het buitenwaren dan mijzelf en ook net in mannen

van

zovele

jaren land moest voor zijn carrière dat

het FWO begonnen zijn als as- geleden en ook wel meer helpen de vrouw meereisde. Dat is nu

sistant. Dat waren de latere pro- bij het huishouden en het bezig niet meer zo evident en het is er fessor Monique Van Melkebeek zijn met kinderen, maar ik denk echt niet gemakkelijker op ge-

en professor Hilde De Ridder toch dat de last van huistaken worden! Ik wil daarmee abSymoens. Dus het was absoluut voor vrouwen nog altijd door- soluut niet zeggen dat vrouwen

geen vijandige sfeer, absoluut weegt. Dat is niet veel verbeterd. geen kansen hebben in een niet en ik heb ook nooit iets in Het is fout van te denken: wetenschappelijke equipe, maar die aard ondervonden in mijn “gender, dat is allemaal voorbij het blijft voor hen extra moeilijk. loopbaan. Wat ik nu echter zie, gestreefd en nu zijn de kansen

is dat het veel moeilijker wordt toch allemaal gelijk en zo”. Dat

voor jonge vrouwen om een klopt niet helemaal. Je kunt U bent niet alleen een academische carrière te maken. keuzes maken en in een situatie vrouwelijke professor, maar ook

Nu moet ik wel zeggen dat ik zitten waar je alles op alles zet een experte in Middeeuwse geen Gewoon Hoogleraar ben om je carrière veilig te stellen, genderstudies. Hoe is uw intergeworden, ik ben niet verder maar het zijn vaak keuzes die esse in gendergeschiedenis ongeraakt dan Hoofddocente maar ook je persoonlijk leven bepalen. tstaan? dat ligt niet aan de Universiteit, Ik zie die zogenaamde evolutie Dat is ook een beetje toevallig maar eerder aan mij. In die tijd niet zozeer positief in. Er wordt geweest. In se ben ik een tijdgedat ik aan het werk was, heb ik wel

veel

aandacht noot van de generatie van de nooit tegenwerking ondervond- geschonken aan die gen- Dolle Mina’s, maar toch heb ik en, integendeel ik heb mij altijd derproblematiek, maar die pub- mij in die tijd nooit geëngageerd heel goed gevoeld en altijd veel licatiedruk

meer

is

zo

groot

net en ik had daar ook nooit echt de steun gehad van professor Pre- precies op de leeftijd waar het behoefte aan. In mijn werkovenier en van de aanwezige voor vrouwen extra moeilijk is mgeving en thuis heb ik dan ook collega’s. Nu is de concurrentie om zich volledig te concentreren nooit de indruk gehad dat ik groot geworden en er wordt zeer op hun wetenschappelijke activ- achtergesteld werd. Niettemin veel van jonge onderzoekers iteiten. Bijvoorbeeld het feit dat werden vrouwen in de late jaren gevraagd, vooral de publicatie- het nu bijna een voorwaarde is ’60 wel heel sterk ongelijk

druk is enorm geworden. Voor om als docent tijdelijk te worden behandeld op de werkvloer en jonge vrouwen valt het moment aangesteld aan een buitenlandse dergelijke. Zeker wat betreft de dat ze een carrière moeten op- instelling. Dat is natuurlijk ook lonen waren die absoluut niet

bouwen eigenlijk samen met de niet zo evident. Ook niet voor gelijk, maar ja, dat is nog altijd periode wanneer zij aan mannen, maar het blijft extra zo (lacht). Er was zeker reden kinderen beginnen denken en er moeilijk voor (jonge) vrouwen. om actief te zijn, ik heb altijd ook aan “zouden moeten begin- Ook de familiesituatie maakt het veel respect gehad voor de nen”. Zie je, dat maakt het een moeilijk, reist de partner mee en vrouwen die daarin actief waren

moeilijke keuze. Ik weet ook wel wat met de kinderen? Vroeger en heb ook altijd achter zaken dat jonge mannen meestal een was dat meer vanzelfsprekend gestaan zoals het recht van

14


vrouwen om zelf te mogen maanden, jaren. Dan ben ik mij zoveel vrouwen in de Late Midkiezen of ze zwanger worden, beginnen interesseren in hoe die deleeuwen heel wat boeken en etc.

vrouwen het hef in handen geschriften hebben geschreven.

Maar dan bleek dat ook in mijn namen. Zo is mijn interesse in Het bleek dat in bepaalde eigen onderzoek, de periode die vrouwengeschiedenis ontstaan. kloosters vrouwen in de periode ik bestudeerde, de 12e eeuw, dat Dat was toen ook echt wel nog van de Moderne Devotie heel de vrouwen van de graven van vrouwengeschiedenis, maar u veel handschriften gepro-

inter- weet hoe die evolutie is gegaan: duceerd hebben, wat ik peressante rol gespeeld hadden. Het van vrouwengeschiedenis is soonlijk een zeer interessant Vlaanderen is

de

een

heel

periode

kruistochten.

Die

de men meer beginnen nadenken gegeven vind en waar zeker nog mannen over verhoudingen tussen man- verder onderzoek moet naar

van

waren dan ook echt continu weg nen en vrouwen voor een speci- gebeuren. op kruistocht waardoor de fieke periode, en zo ontstond vrouwen

meestal

alleen gendergeschiedenis dus.

achterbleven. Denk maar aan Mijn interesse in vrouwengesDiederik van de Elzas. Hij is chiedenis combineerde ik later viermaal

op

Heel erg bedankt voor dit uitermate boeiend interview!

Kr uis toc ht met mijn belangstelling voor

getrokken. Stel u voor in die tijd paleografie. Ik ben mij beginnen

hoe het was om een dergelijke richten op vrouwelijke scriben-

reis te ondernemen, dat duurde ten, nauwelijks iemand wist dat

—————————————————————————————————— Comics

15


HISTORISCH ARTIKEL: VROUWENBEWEGING IN TURKIJE

door Laura Nys

Een jaar geleden stelde de Turkse premier Erdogan dat elke vrouw ten minste drie kinderen moest baren (liefst 5) om de Turkse economie sterk te houden. Toen hij ook nog de verstrenging van de abortuswetgeving aankondigde, uitten duizenden vrouwen hun woede in een pro-choice betoging in de straten van Istanbul.1 Het activisme van deze vrouwen moet niet alleen worden gekaderd in de wereldwijde pro-choice marsen, maar kan ook worden teruggebracht op een eigen traditie van mobilisatie en actievoeren. Al aan het einde van de Ottomaanse periode zien we het ontstaan van verenigingen die zich inzetten voor onderwijs voor vrouwen. De oprichting van de Turkse Republiek en de hervormingen die daarmee gepaard gingen, kondigden een nieuwe fase in de vrouwenbeweging aan. Een derde stadium kan worden afgebakend in de tweede helft van de 20 e eeuw, temidden van de woelige nationale politiek en militaire coups. De vrouwenbeweging bereikte een hoogtepunt in de jaren ’80, wanneer tal van onafhankelijke vrouwenrechtenorganisaties werden opgericht –zowel islamitische als seculiere. Hedendaagse protesten als de pro-choice mars maken duidelijk dat de strijd nog niet voorbij is... Een kort overzicht van de Turkse vrouwenbeweging. In de laat Ottomaanse periode aan het einde van de 19e eeuw verenigden vrouwen uit de middenklasse zich in allerlei liefdadigheidsverenigingen, zetten zich in voor het onderwijs en

publiceerden tijdschriften over gender thematiek. Deze burgerlijke kringen vonden echter nauwelijks

aansluiting bij de noden van de arbeidersvrouwen: de meerderheid van de vrouwen in de samenleving. Toch effenden hun debatten en acties het pad voor een gelijkere wetgeving. De grondwetswijziging van 1876 bijvoorbeeld beperkte de invloed van religie in het privaatrecht, waardoor vrouwen onder meer erfrecht verkregen.²

—————————————————— 1

G. TUYSUZ en A. OZBEK, “Turkish women rally against plans to restrict access to abortion”, in CNN, 18.06.2012, op
edition.cnn.com/2012/06/17/world/europe/turkey-abortion-rally/index.html> en C. LETSCH “Turkish women join pro-choice rally as fears grow of abortion ban”, 03.06.2012, op laatst geraadpleegd op 28.10.2012. 2

Z. ARAT, “Introduction” in Deconstructing images of “the Turkish Woman”, Londen, 1998, p. 12

16


De vele oorlogen die de laatste fase van het Ottomaanse Rijk kenmerkten, maakten de aanwezigheid van vrouwen in de publieke sfeer noodzakelijk. Hierdoor voelden veel vrouwen zich ook gesterkt om

hun recht op onderwijs, sociale gelijkheid en betaald werk op te eisen.3 Ondanks dit gegeven bleef het beeld van de vrouw als een kwetsbaar wezen domineren; een kwetsbaar wezen dat bijgevolg beschermd of gecontroleerd moest worden.4

Na de Turkse Onafhankelijkheidsoorlog (1919) werd het Kemalisme van Mustafa Kemal Atatürk tot ver in de jaren ’50 het dominante discours. De belangrijkste hervormingen van de vroege republiek

omvatten het onderwijs en de familiewetgeving. In 1923 introduceerde Atatürk gratis onderwijs en leerplicht voor de lagere school –voor mannen én voor vrouwen. In 1926 werd de Zwitserse Civil Code aangenomen als basis voor het burgerlijk wetboek, wat onder meer zorgde voor afschaffing van polygamie, een minimumleeftijd voor huwelijken en scheiding mogelijk maakte. Daarenboven werd de traditionele scheiding der sferen gezien als een ouderwetse islamitische praktijk. Om de participatie

van vrouwen in de publieke sfeer aan te moedigen, creëerde de republiek stemrecht voor vrouwen in de jaren ’30.5

Ondanks deze positieve hervormingen ziet Simten Cosar ook een tegenstelling: er vonden weliswaar hervormingen plaats, maar anderzijds werden die hervormingen gedomineerd door een patriarchale

mentaliteit.6 Dit wordt bevestigd in een onderzoek van Zehra Arat waaruit blijkt dat ondanks de aandacht voor scholing voor vrouwen, het curriculum van het onderwijs de traditionele

genderverhoudingen alleen maar versterkte.7 Bovendien werd het oprichten van onafhankelijke vrouwenorganisaties sterk gehinderd door de overheid met het argument dat de gendergelijkheid in Turkije al was bereikt.8

Het Turkse politieke landschap werd in de tweede helft van de 20e eeuw hevig dooreengeschud. De militaire coups, het aanslepende conflict over Cyprus en de Koerdische kwestie zorgden voor heel wat turbulentie. In de politieke protesten werd de vrouwenkwestie niet meteen op de voorgrond geplaatst,

maar deden vrouwen door hun deelname wel ervaring op in het mobiliseren en organiseren van protesten. De repressie door de regering van politieke partijen en vakbonden had voor de vrouwenbeweging net het tegengestelde effect: autonome organisaties schoten als paddenstoelen uit de grond.

Eén van die nieuwe stromingen was een groep islamitische middenklasse vrouwen die hun sociale rol

binnen de islam wilden herdefiniëren, zich daarbij afzettend tegen islamistische partijen die de rol van de vrouw beperkte tot vrouw en dochter. Een belangrijk symbool voor deze vrouwen was de tesettür, een nieuwe soort hoofddoek die werd gedragen door sommige moslima’s die buitenshuis werkten. —————————————————— 3

S. COSAR, “Women in Turkish political thought: between tradition and modernity” in: Feminist Review, London, Juli 2007 , Iss. 86; pg.

113. 4 5 6 7 8

Z. ARAT, ibidem, p. 9. Ibidem, p. 14-15

S. COSAR, ibidem, pg. 116. Z. ARAT, ibidem, p. 16

S. COSAR, ibidem, pg. 116.

17


Ze beschouwden dit niet als een terugkeer naar het traditionele, maar eerder als een zelfmoderniserend devies om het private en het publieke te mengen.9 Aan de andere kant grepen ook veel

islamitische vrouwen terug naar de scheiding der sferen, daarin gesteund door de Welfare Party. De jaren ’90 werden gedomineerd door een intens hoofddoekendebat tussen de Welfare Party enerzijds en seculiere instanties als het onderwijsnetwerk en ngo’s anderzijds.10

Een belangrijke impuls voor de rol van de overheid in de vrouwenkwestie was de ratificatie van CEDAW (Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination Against Women) in 1989 door Turkije. De regering richtte een “Department for problems and the status of women” op en

introduceerde gender gerichte programma’s aan de universiteiten. De interactie tussen onafhankelijke (niet-islamitische) vrouwenrechtenorganisaties en de overheid nam sterk toe, en niet zozeer nieuwe wetten als wel rechterlijke uitspraken (bv. met betrekking tot overspel) hadden een grote impact. Eind

jaren ’90 echter lag de focus zozeer op het hoofddoekendebat dat andere thema’s verwaarloosd werden, en grote onenigheid binnen de regering verlamde de vrouwenwerking.11

Een ander thema dat op de voorgrond kwam aan het einde van de jaren ’80 was huiselijk geweld.

Aangezien de vrouw namus (eer) symboliseerde, werd dit vaak gebruikt als legitimatie voor de restricties op de vrouwelijke seksualiteit en zelfs voor intrafamiliaal geweld. Uit een enquête uit 1988

bleek dat 45% van de vrouwen van mening was dat hun echtgenoot het recht had hen te slaan. Uit

onvrede over deze gang van zaken, namen zo’n 3000 vrouwen deel aan de “Campaign Against Beating” om het probleem onder de aandacht te brengen. In 1990 culmineerde deze beweging in de

oprichting van “the Purple Roof Women’s Shelter Foundation”. Vrouwen die thuis mishandeld werden konden hier terecht voor een opvangplaats, psychologische begeleiding, empowerment workshops en begeleiding in een zoektocht naar werk. De shelter werd beheerd volgens het principe van

feministische solidariteit en democratie zonder hiërarchie. Hoewel het in de loop van hun bestaan geplaagd werd door interne conflicten, bestaat de onafhankelijke shelter vandaag de dag nog steeds. 12

Turkije kent vandaag de dag nog steeds problemen met betrekking tot gendergelijkheid. Zo bekleedt het land de 122’ste plaats op de Gender Gap Index van het World Economic Forum en minstens 40% van de vrouwen komt in aanraking met geweld. De Turkse vrouwenbeweging is echter niet van plan

bij de pakken te blijven neerzitten. Zoals Elif Shafak schrijft: “Now is the time we need to speak up, calmly, constructively but firmly. Now is the time to remember that our late Ottoman grandmothers, of all religions and ethnicities, worked incredibly hard for women's emancipation and equality. A hundred years later, let us not go back in time.”13

———————————————————— 9

Z. ARAT, ibidem, p. 21

A. GÜNES-AYATA, “The politics of implementing women’s rights in Turkey” in: BAYES H. J. en TOHIDI N. (eds.), Globalization, gender, and religion, New York, 2001, p. 167. 10

11 12

Ibidem.

Y. ARAT, “Feminist Institutions and democratic aspirations: the case of the purple roof women’s shelter foundation” in Z. ARAT, Decon-

structing images of “the Turkish Woman”, Londen, 1998, pp. 295-309. 13

E. SHAFAK, “The Turkish gender gap is already wide. Now abortion rights are under threat”, in The Guardian, 14.06.2012, op
18


Jolien Voorspoels

Just because I move through public space doesn’t mean my body is public space! 2005, New York. Zeven jongeren – vier vrouwen en drie mannen – richtten samen Hollaback! op. De vrouwen deelden hun verhalen van intimidatie op straat en riepen bij hun vrienden een hevige reactie

op: you live in a different city than we do. Geïnspireerd door Thao Nygen1 besloten ze samen om street

harassement te bestrijden aan de hand van een publieke blog. Hollaback! groeide dankzij lokaal activisme uit tot een beweging in 54 steden, 19 landen in 12 talen. België kende haar eerste Hollaback! in Brussel en nu staat ook Gent op het punt om te volgen. Time to meet! Hollaback! wil vechten tegen het gebrek aan aandacht voor seksuele intimidatie of pestgedrag op

straat – nafluiten, ongewilde opmerkingen/gebaren, ongewenste intimiteiten en ernstigere vormen van seksueel geweld. Een maatschappij die oogluikend gendergeweld toelaat, dreigt het signaal uit te

sturen dat zulk geweld geaccepteerd wordt. Hollaback! gelooft dat iedereen² zichzelf veilig en zelfzeker hoort te voelen op de straat zonder angst voor seksueel geweld. Hun activisme vindt haar uiting op het internet en de straat. Enerzijds bieden zij een platform waar slachtoffers hun verhaal kwijt kunnen. Hun verhalen en de kaarten waarop locaties van geweld worden ingegeven, dienen om aan de maatschappij te tonen dat dit een dagdagelijks feit is met een serieuze reikwijdte. Dit sterkt ook

de slachtoffers aangezien ze ontdekken dat ze niet alleen zijn en dat zij zich nooit horen te schamen – een victim blaming cultuur zorgt er nog steeds voor dat slachtoffers de schuld bij zichzelf leggen en

zwijgen. Anderzijds wil Hollback! de straten en specifieke plaatsen van geweld reclaimen. Dit doen ze

door chalk walks te organiseren waarbij iedereen slogans en claims schrijft op de straten. Bijvoorbeeld: “I was harassed here when I was ... years old. I reclaim this place. Respect women.” Vaak worden de foto’s hiervan ook digitaal gedeeld. Dit proces dient om hun sterkte te uiten en de omgeving te tonen

dat seksuele intimidatie serieus moet genomen worden. Tijdens de chalk walks gaan ze dan ook in

gesprek met de omstanders. Ook de naam Hollaback is een vorm van reclaiming. Letterlijk betekent

holla back: roep terug, maar veelal is ook de term holla back girl gekend vanuit haar negatieve connotatie van gewilligheid en passiviteit. Hollaback! wilt de oorspronkelijke betekenis herclaimen om haar kracht te tonen. ———————————————————— 1

Thao, geconfronteerd met publieke masturbatie, vond geen gehoor bij de politie en besloot de foto van de man online te delen. Deze

werd opgepikt door de klassieke media waarop in de stad een discussie ontstond. 2

De organisatie positioneert zich nadrukkelijk als één waar er geen plaats is voor elke andere vorm van discriminatie: racisme,

homofobie, klassen. Zo kan racisme geen vorm zijn om seksisme aan te klagen.

19


6 oktober 2012, Brussel. Samen met Gentse Hollaback!collega’s trek ik naar Brussel om deel te nemen

aan hun derde chalk walk. Gent is namelijk bezig met het oprichten van haar eigen Hollaback! Hiervoor volgen ze webinars om de beweging en haar aanpak te leren kennen. Na veel gelezen en gehoord te hebben over deze

organisatie sta ik te popelen om actie te ondernemen. Hollaback! Brussel heeft ondertussen ook de aandacht getrokken van de

Franse zender TF13 die ons vergezelt en getuigenissen en reacties verzamelt van de deelnemers en omstanders. Aan de Munt

beginnen we meteen met krijt in de hand slogans en reclaims te schrijven. Persoonlijk kende ik gelukkig weinig voorvallen van

seksuele intimidatie maar ik voel meteen het deugddoende effect

van het schrijven. Helaas ben ik maar een uitzondering, collega’s kenden in Brussel veel meer en

ernstigere voorvallen en ook zij bevestigen het versterkende effect van hun reclaims. Ondanks het regenachtige weer trekt onze actie meteen de aandacht en we gaan in gesprek met omstanders. Er wordt heel veel gevraagd of complimenten geven dan verboden is. Hollaback! erkent de grijze zone

maar wijst erop dat vele meisjes en vrouwen op gereguleerde basis nageroepen worden met “complimenten” die hen enkel ongemakkelijk doen voelen. Ze roepen dan ook op tot respectvolle

contacten. Zo toonde de ondertussen bekende documentaire Femme de la rue dat zulke uitspraken zelden als complimenten overgebracht worden.

19 november 2012, Gent. Hollaback!Gent lanceert officieel haar website om ook jouw verhalen te horen.

I’ve got your back!

Links: http://gent.ihollaback.org http://brussels.ihollaback.org http://www.ihollaback.org

—————————————————— 3

Opgepikt door Login – Canvas, 24 oktober 2012.

20


BEIGE BROEKEN, BLAUWE BLAZERS1: EEN OPEN BRIEF AAN DE UNIVERSITEITSSTRAAT Maureen Coeck en Pieterjan De Coninck Handtas aan de ellenboog. Blackberry/iPhone in de hand. Opzichtige horloge. Bootschoenen. Manchetknoppen. Leren aktetas. Parelketting. Centimetertje fond de teint. Blauwe blazer. Beige broek. Check. Vestimentaire gezien verdween in de jaren ’90 na de val van De Muur niet enkel de berenmuts met Sovjetster en het gasmasker tegen een nucleaire fall-out uit het straatbeeld maar ook het

schooluniform moest het in de jaren ’90 ontgelden. Wie dacht dat de spinaziegrietjes van Sint-Bavo het laatste bastion van uniformiteit in Gent waren, is duidelijk nog niet in de buurt van de Universiteitsstraat geweest. In hun geüniformiseerde universum/siteit lijken zij het ideaal van rosé

sippen, rondrijden in van-de-papa-voor-de-18e-verjaardag-gekregen Mini Coopers, door-de-mamagesponsorde- tripjes naar Toscane en zien en gezien worden in Le Bleu, hoog te houden. Wie niet in dit kraampje past wordt bekeken als een criminoloog of nog erger: een pol en soc’er (stel je voor!).

Dat hun faculteit eigenhandig de champagne industrie draaiende houdt en dat hun handtassencollectie het BBP van Zimbabwe evenaart willen we nog door de vingers zien. Dat zij willen

leven in hun eigen zorgvuldig geconstrueerde imaginaire wereld is allemaal goed en wel, maar laat vredelievende, naakt-rond-een-boom-met-bloemen-in-het-haar-huppelende, wereldverbeterende blandino’s met rust.

Er is echt geen enkele reden om ons vreemd te bekijken wanneer we jullie met ‘Abercrombie & Fitch’ afgebakende territorium betreden.

De kans, beste kinderen van Vrouwe Justitia, dat dit bescheiden schrijfsel jullie onder ogen komt is

bijzonder klein. Het bevat immers geen handleiding voor het vrijpleiten van een seriemoordenaar met een ongelukkige jeugd, noch een tactiek om de ontwikkelaar van een vernuftige BTW- carrousel te verdedigen. Indien jullie je per toeval toch aangetrokken voelen tot dit groene blandijn-boekje (welkom, Greenpeace heeft ten slotte ook juristen nodig), willen we deze oude volkswijsheid nog met jullie delen: “Doe maar gewoon dat is zo al zot genoeg!”.

2

———————————————————— 1 2

Deze bijdrage valt onder wetsartikel 1486bis; deel 18; subdeel 5; katern 23,4; paragraaf 9 3/4 : recht op vrije meningsuiting.

Elke gelijkenis met bestaande gebeurtenissen en/of personen berust op louter toeval (behalve als uw voornaam Charles-Louis is en/of

uw papa een jacht in Saint-Tropez heeft.)

21


RECHT VAN ANTWOORD: RELAAS VAN EEN IMMENS GESLAAGDE OPENINGSFUIF Sarah Van Doorne Op die tien minuten jumpstyle na, was de openingsfuif niet minder dan een grandioos succes. Een foto van beide presidia samen bewijst dit: de banden die dit jaar in de Blandijnkelder gesmeed worden, zijn

van ongeziene aard. Groen-wit en bordeaux-wit leerden elkaar beter kennen op obligatoire plakshiften, dansten zij aan zij en schreven zelfs in elkaars kwaliteitskrant over kelderfeminisme en feestgedruis. Een nieuw, vredig tijdperk lijkt aangebroken. De huwelijksgeloften tussen VGK en Filologica mogen dan verzegeld zijn op de openingsfuif, clichés omtrent de mindere kanten van beide kringen doen nog steeds de ronde. Hoewel een verder niet bij

naam genoemde secretaresse tijdens de Pappenheimer zich ook graag af en toe als Filoslet gedraagt, krijgt Filologica nog steeds smalend de stempel van studenten Paal- en Sletterkunde opgekleefd, een epitheton dat inmiddels zo oud is als de straatstenen en vast her en der nog steeds hevige aanhangers

kent. Tijd dus om eens een boekje open te doen over hoe wij VGK-leden anno 2012 zien. Dat Jordy weet hoe hij lekker moet koken en (vooral dan) DB-leden dronken voeren, bijvoorbeeld, of dat Arvid nog dubbel zo shnaas is dan zijn haarlokken reeds doen vermoeden – diezelfde openingsfuif was trouwens de eerste en tot nog toe enige keer dat we die jongen in een ietwat nuchtere staat aanschouwd hebben. Bovenal ken ik de VGK echter als immense roddelkring. Geen minischandaal mag er gebeuren, of er wordt binnen de vijf minuten over rondgesms’t. Of zelfs op facebook geplaatst, in extreme gevallen,

zodat het nieuws tot ver over de landsgrenzen heen bekend raakt. Een anonieme pr-preses getuigt op ironische wijze: “Wij zijn vooral géén geoliede machine, hoor”. Deze niet al te gezonde verslaving van

22


het gemiddeld VGK-lid heeft in het verleden al meermaals voor spanningen gezorgd, tussen leden en bevriende kringen onderling. Vetes worden kattig (lees als: kinderachtig) uitgevochten in vrije versies of in forumdiscussies, benefietavonden sterven een stille dood en hypocriete achterklap is nooit ver te

zoeken. De persoon die onze Filologicapreses Maxim eens in een ludiek gesprek – overigens slechts deels ten onrechte – vergeleken had met Carmen van F.C. De Kampioenen, is duidelijk nog niet veel in aanraking gekomen met de VGK.

Toch draag ik onze “favoriete keldervijand” (dixit Lisa Demets) een warm hart toe. Onder dat

roddelbastion schuilen een aantal prachtige persoonlijkheden, die zich te pas en te onpas ook wel het huidig presidium van de VGK laten noemen. Ik mag mezelf een trotse Blandino noemen omwille van de uiterst gezellige sfeer op keldernamiddagen, openingsfuiven en toekomstige skireizen. Meer zelfs,

een aantal VGK-leden laten zich binnenkort dopen bij Filologica, en vice versa. Hoop voor de toekomst verzekerd. En zelfs mocht alle hoop vervlogen zijn, dan zouden we nog steeds Wouter Peeters hebben. P.S. Hoe ironisch is het trouwens dat Filologica mag schrijven voor een Naughty Veer?

——————————————————————————————————————————

Advertentie

23


Ondertussen op de universiteiten... “Maar enfin, mannekes, dat is al van ’69 geleden dat ze naar

de maan zijn geweest, hoor!” siste ik stilletjes terwijl ik de UFO verliet vanop de bovenste rij. Dat van die maan is een

uitdrukking die ik altijd gebruik als ik ergens wil aangeven dat ik niet tevreden ben met een amateuristische gang van

ACTU-WA?!

zaken. In dit geval maakte ik me een beetje druk over de

draadloze microfoon die gebruikt werd om het aanwezige publiek vragen te laten stellen aan gastspreker Robert Cailliau.

Deze oud-student van de toenmalige RUG is wereldberoemd omdat hij samen met Tim Berners Lee in 1989 het WWW uitvond. Cailliau presenteerde zich die avond mild oordelend

en zacht sprekend, maar iedereen verstond hem omdat zijn microfoon het deed. Telkens echter iemand van het publiek door Peter Praats

aan het woord wilde komen, kwam er de eerste tien seconden

geen enkel geluid uit de luidsprekers. De vriendelijke jongeman die de microfoon de trappen op en af moest sleuren

naar telkens nieuwe vragenstellers werd zichtbaar zelf een beetje pissig van die falende techniek. Maar gelukkig was het interessantste deel van de avond toen al achter de rug: de geschiedenis van het WWW. Nu bleek Robert Cailliau ondertussen zélf al niet meer tevreden over de megatonnen rotzooi

die gebruik maken van zijn uitvinding. Maar ook dat aspect, die ontevredenheid over het gepubliceerde wordt zonder morren aanvaard door de internetgemeenschap. Want wie de juiste bril

opzet –en dat doet men in academische middens gelukkig vaak- kan op het internet nuttige informatie rapen. Enig kritisch denken –ook bij het lezen van mijn epistel- is weliswaar nodig, maar hier volgt alvast een korte bloemlezing van wat er de laatste vier weken gepubliceerd is op het internet over universiteiten over de gehele wereld… Toegegeven, het eerste bericht is niet hoogstaand, maar u wil waarschijnlijk toch wel het laatste

nieuwtje horen over de Amerikaanse Harry Potter-filmster Emma Watson? Wel, ondanks haar jonge leeftijd -22 jaar- gaat Watson voor een derde maal naar de universiteit. De uitleg is heel simpel: de twee eerste keren liet ze haar inschrijving voor wat het was om te gaan filmen. Wat Emma nu gaat studeren kon www.dailymail.co.uk niet melden, wel dat het aan de Brown University is. Wie het ook vaak een tweede keer probeert zijn de Hollanders. Het beperkende lotingsysteem in Nederland zorgt er ondermeer voor dat dit schooljaar de helft van de eerstejaars dierengeneeskunde

aan de Universiteit Antwerpen Nederlander zijn. Het inschrijvingsgeld is daarbij in Nederland drie

maal hoger dan in Vlaanderen, en de Langstudeerwet die studenten met meer dan een jaar studieachterstand een boete van 3.063 euro oplegt zullen ook wel motiverend werken volgens het

onderwijsblad www.klasse.be. Misschien is het ook wel een beetje omdat onze eigen UGent een goede naam heeft, en niet alleen op kwalitatief vlak maar ook in de populaire wereldwijde rankings die elk

24


jaar opgesteld worden. Wil u ook wel eens weten welke instelling als laatste eindigt in zo’n vernietigende poll? Wel, na –eigen onderzoek- blijken er voor dit schooljaar, afhankelijk van het medium dat zo’n poll opstelt, er meerdere “laatstes” te zijn. Op plaats 11 998 volgens een Britse poll

staat de Aichi Bunkyo University in Japan. Wie surft naar hun website ziet al dadelijk waarom. De school biedt op haar eenvoudige website www.abu.ac.je slechts twee opleidingen aan: “A Foreign Language” en “Japanese Culture”. De Unversity of Wyoming daarentegen biedt op haar website www.uwyo.edu maar liefst “80 undergraduate en 90 graduate academic programms” aan temidden van een prachtige omgeving en een geweldig uitgebouwde infrastructuur. Dat de instelling desondanks op de 600ste en laatste plaats terechtkwam in een poll is een mysterie waar wellicht alleen een plaatselijke alumni met veel rancune en macht in de uitgeverswereld het antwoord op kent. O ja, uw favoriete universiteit kwam in de twaalf bekeken rankings telkens in de top-100 voor.

Dat is dan ook niet zomaar: www.uzgent.be pakte op 19 oktober uit met het fiere nieuws dat ze een

mondapparaat tegen snurken hadden uitgevonden dat effectief werkt. (Het apparaat is, zo blijkt uit hun rapport, de laatste drie jaren uitvoerig en in het grootste geheim getest tijdens het Bachelorweekend.) Maar ook 50 km verder worden door academici dingen uitgevonden. Verrassend nieuws lazen we op www.vub.ac.be waar ze beweren “een product” te hebben uitgevonden dat zichzelf kan herstellen. Denk er het uwe van, maar ook hier zijn toepassingen te bedenken die het studentenleven

gemakkelijker kunnen maken. Vijftig km noordwaarts meld www.ua.ac.be dan weer fier dat ze vanaf nu ook over een fietsenatelier beschikken waar studenten hun fietsen kunnen herstellen. Terwijl wij hier in Gent ondertussen al een hele tijd banden plakken, zoals u weet. En wie droomt van honderd

dagen fietsen, feesten en flaneren door Gent zonder de lessen te moeten bijwonen had zich beter vorig schooljaar ingeschreven in een van Sri Lanka’s universiteiten. Daar is immers onlangs een einde

gekomen aan de langste lectorenstaking uit de geschiedenis van het hoger onderwijs. De lectoren aan de universtiteiten in dat land behoren volgens www.universityworldnews.com tot de slechtst betaalden

in hun vak, met salarissen rond de “$ 200 for junior lecturers and $ 500 for senior lecturers”. Negentigduizend studenten konden gedurende drie maanden geen lessen bijwonen, examens werden niet afgenomen en proclamaties gingen bijgevolg niet door. Kortom, voor een keer een tweede zit voor de hele klas, de prof incluis. En als u een absolute hekel heeft aan straatcriminaliteit, uitgesproken

discriminatie en slappe wapenwetten in de omgeving van uw universiteit moet u volgens de

www.britishcouncil.org op kot gaan in Groot-Brittanië. Een enquête afgenomen onder buitenlandse studenten wereldwijd toont aan dat dat land aan de top staat qua veiligheidsgevoel bij buitenlandse studenten. Een terechte en verwachte tweede is Canada, gevolgd door de V.S.., Duitsland en NieuwZeeland. Wat de V.S. met zijn slappe wapenwetten daar tussen staat is een beetje onduidelijk maar het relativeert voor de zoveelste keer het (on-)belang van de meeste rankings. Desondanks, beste lezer, volgende keer in uw Veer een ranking van het populairste artikel uit het vorige Veer. “Stem nu! Mondeling stemmen mag! Stem voor mij, want…” Shit, de micro doet het weer niet.

25


ALLES WAT U WEL OF NIET WOU WETEN OVER DE

SHNAASSQUADRA door Jens Vanden Meersschaut Wat begon als een wild idee, heeft zich de afgelopen weken gemanifesteerd als een harde realiteit. Op het praesidiumweekend (ergens na de cantus denk ik) maakten enkelen onder ons de afspraak naar elke openingsfuif te gaan. “We zullen de VGK terug op de kaart zetten”, zo klonk het. Om toch maar

een naam te plakken op het groepje zondaars kozen we voor “Shnaas 1 Squadra”. Zo gezegd, zo gedaan… Terwijl ik dit schrijf heeft de Shnaas Squadra alle 23 openingsfuiven achter de rug. Op papier lijkt dat nog wel mee te vallen, maar in de realiteit is het niet altijd makkelijk geweest. De reden daarvoor is simpel: (dito aantal) cantussen. Om even een doordeweekse avond te schetsen:

19u: afspraak in de Amber om op het gemak nog een pintje (of een maison) te drinken 20u: eerste cantus (tot de eerste tempus) 22u: tweede cantus (tot de tweede tempus) 00u: openingsfuif X / clubavond X / gratis vat X / … 02u: volgende openingsfuif Ik schrijf graag, beste lezer, dat onze aanpak heeft gewerkt. Bij menig FK-kring hoort men tegenwoordig: “VGK, jullie zijn echt overal hé”. Zelfs in Antwerpen brachten we een bezoekje aan onze collega’s van Klio tijdens hun doop ². Omdat dit alles stiekem wel zalig, is hebben we ondertussen ook afgesproken alle galabals en heropeningsfuiven te doen. Wie zich verveelt of zin heeft in een feestje/ cantus/galabal is heel welkom ons te vervoegen! Ut vivat, crescat et floreat VGK!

———————————————— 1

In het vorige Veer kon u reeds de definitie van “shnaas” lezen: "Shnaas: elke vorm van niet-identificeerbare vlekken of vuiligheid in het

algemeen". 2

“Zot random”.

26


Oh wat is het hier fijn. Waar zitten al die zeurders die zeggen dat Frankrijk geen goede bestemming is? Voor Geschiedenis dan. Waar zitten ze? WAAR ZITTEN ZE? Ok, ik moet het toegeven. Ik had ook beter weer verwacht. Het laatste waar ik aan dacht toen ik mijn valies maakte, was dat ik mijn dikke wollen sokken moest meedoen. Dat ik met dat gemis al begin oktober

ERASMUS IN DIJON À bientôt mes ami(e)s!

Tine Verhoeven

geconfronteerd werd, was misschien iets te vroeg, maar: we kunnen daartegen. Het is niet dat we iets anders gewoon zijn. En ja het is waar, in Frankrijk gebruiken ze geen voetnoten. Een echte passie voor geschiedenis is daar

ook niet echt te vinden. Leerlingen worden opgeleid om

leerkracht te worden, geen onderzoekers. Maar zeg mij eens, maakt dat uit voor vier maand? Tijdens de eerste weken dacht ik inderdaad dat ik academisch gezien veel te veel ging missen. Gent leek opeens ook veel interessanter, als dat al mogelijk is, Niets kon mij blij maken, alles viel tegen. Om dan nog te

zwijgen van de hele Erasmusadministratie, coördinatie en andere –aties. Dat veranderde echter op een dag toen een Britse mij meevroeg naar

een predrink.. Gedaan met het isolement in een kamer van 10 m², van dan af zou mijn leven in Dijon beginnen!

Wanneer ik het relaas zou moeten doen van alle avonturen die zich daar afgespeeld hebben, dan zou ik het hele Veer inpalmen. Ik had dat graag gedaan, maar dat zou nogal egoïstisch overgekomen zijn. Maar om een lang verhaal kort te maken: Feestjes/VRIENDEN/reizen/plannen/Disneyland Parijs/trein

missen/om 23u een hotel zoeken in Parijs/Chamber of Secrets/muffins/samen koken/nog eens feestjes/ en ook nog een beetje heel veel werken. Dat laatste vergeten mensen altijd te zeggen, maar aan de persoon die de fabel de wereld ingestuurd heeft dat Erasmussers geen werk hebben in het buitenland: U liegt. Ik moet zeggen dat ik nooit verwacht had dat het zo’n

geweldige ervaring zou zijn. Het is ook iets dat je moet meegemaakt hebben om het volledig te kunnen begrijpen.

Het is zoals parachutespringen. Je kan dan ook aan niemand het gevoel uitleggen dat je krijgt als je uit een

vliegtuig springt. Je moet kunnen zeggen: Been there, done that. Het zal met een dubbel gevoel zijn als ik met Kerstmis terug

naar huis kom. Natuurlijk mis je je familie, vrienden, Gent, en alles wat daar rond hangt. Maar het is iets wat je nooit zal vergeten, en misschien nog het belangrijkste: een Erasmusser heeft overal een huis waar hij of zij terecht kan.

27


De gedeeltelijke herfransing van de UGent, la réfrancophonisation partielle de l’université de Gand, la légitimité d’une minorité. Ceci n’est pas une satire, d’emblée admettons que ceci est une satire, une blague, un délire estudiantin, comme veux le faire passer ce périodique ‘het veer’. Mes chers lecteurs je m’adresse à vous, car c’est vous qui

EEN BEETJE EEN

avez le pouvoir d’un changement dont seul le mot écrit mai-

SATIRE

pour le faire aboutir. Je vous parle d’égalité chers lecteurs, et

trise la force, mais dans votre voix est le échos nécessaire non d’une fin certaine pour le flamand dans cette université de Gand. Car la ville de Gand est flamande, et oui on peut en

door Thibault Vanhoeck

être fier. Mais elle est tout aussi francophone. J’aurais

pu vous parler de madame et monsieur tout le

monde, mais non qui pourrai-je intéresser avec cela. Je vous parlerai de ceux qui ont été illustre pour la langue française. Car je suis d’avis qui si une ville a pu mettre au monde ces grand nom de la littérature francophone c’est que le français faisait partie intégrale de sa culture, et donc de la culture gantoise. La plus belle preuve de cette riche culture francophone est celle de notre compatriote Maurice Maeterlinck, flamand et prix Nobel de la littérature en français ! Et oui chers lecteurs, notre seul prix No-

bel de littérature fut Gantois et francophone. Qu’a-t-on comme plus belle preuve que celle-ci pour parler d’une riche culture francophone dans la ville de Gand et qui fait partie intégrale de la société.

On peut même dire que l’émancipation des femmes, eu une représentante à Gand. Suzanne Lilar (Suzanne Verbist) est un auteur Gantois et francophone, d’en autre ‘Le Burlador’ ou encore de ‘une enfance gantoise’. La première femme qui a obtenu son diplôme en droit à l’université de Gand. Cette

femme phare de l’émancipation fait, à mon avis, parti intégrale de cette culture francophone à Gand. Elle prouve que la langue française fait partie intégrale de la société et de l’histoire de Gand.

Parlant d’émancipation, je vous parle chers lecteurs de l’émancipation du francophone qui après avoir été réprimée pendant ces dernières décennies, ce relève de ces cendres pour exiger ces droits. Oui chers lecteurs je vous parles de nos droit, en tant que minorité. Je vous parle notre légitimité. De-

puis la nuit des temps la langue de voltaire ce pratique, ce façonne et façonne l’histoire de la ville de Gand . Je vous parle de cette histoire, cette continuité, cette vérité qui pourrais déranger certain nationalistes. Je vous parle de Gand de français et d’une histoire, tout cela. Je ne peux en aucun cas oublier de men-

tionner cet historien phare, Henri Pirenne, qui fut radicalement contre le ‘vernederlandsing’ de l’université de Gand. Même si de nos jour ses propos ne sont plus de ce monde ni à défendre. Il est vrai que

28


le français comme ‘cultuurtaal’ étais une réalité. Mais aujourd’hui aussi, l’aspect francophone fait partie intégrale de la culture gantoise et cela bien après Pirenne, même si elle n’est qu’une minorité. Ne parlons-nous pas souvent de nos jours des minorités et de leurs droits, car eux aussi ont des droits. Les droits du francophone n’ont pas été pris en compte au temps du ‘vernederlandsing’. Et je déplore l’inégalité qui accroit dès lors envers les francophones. Oui, il faut avouer les erreurs du passé, mais peut-on ne pas mettre en doute la rationalité de ce mouvement flamand si radicale, même si ils avaient une certaine légitimité ? Tout autant les francophones ont le droit de pouvoir pratiquer leurs langue à l’université. La langue française a toujours été légitime jusqu’au 20ème siècle, des lors le français, là où depuis toujours elle fut pratiqué, fut rejeté d’un seul coup. Il n’empêche que la langue française est toujours pratiquée et utilisée comme langue maternelle, même si elle n’est plus pratiquée en tant que langue administrative. A partir de tout ce qui a été mentionné ici haut je peux affirmer que la question de l’utilisation de la langue française à l’université de Gand est une question éthique, de l’égalité, des droits et de respect

envers le francophone. J’avoue le francophone n’as pas toujours été aussi respectueux envers le néerlandophone, mais est-il plus raisonnable de ne pas à son tour ne pas respecter les droits du francophone ? Certain me diront que les circonstances ont changées depuis 1930. Oui cela est vrai sans au-

cun doute, mais l’histoire reste tout comme l’inégalité qui persiste à nos jours et qui est légitime du a

cette histoire. C’est pour cela que je me bats pour une ré-francophonisation partielle de l’université de Gand. Oui chers lecteurs c’est vous qui pouvez m’y aider. Mes chers lecteurs !! Mes mots ne sont pas que des paroles délusoire, elle vous parle d’une injustice oubliée. Le francophone a trop souvent été culpabilisé, qu’il a dû accepter cette injustice. Je ne mets pas

en doute la légitimité du flamand mes vous faits comprendre le légitimité du français, que le nationalisme flamand a ignoré. La ré-francophonisation partielle est notre droit, élevons nos voix, car nous aussi avons des droits et oui nous le savons !! J’avoue certains mots sont dur mais vrais ! Le francophone de Gand a ces devoirs mais aussi ses droits et nous nous battons pour. Respectons notre voisin, acceptons nos erreurs du passé, recevons nos droits d’aujourd’hui !! Merci

Ja, ik schreef dit alles in het Frans, ja het is mijn recht, zoals hierboven vermeld. Ja ideeën zijn vrij, maar de term gelijkheid is een paradox van vrijheid. Het moet vanuit ethiek en gezond verstand komen. Gelijkheid zit in die paradox dat het geen vrijblijvende keuze is maar een recht en een plicht. Wij vragen onze rechten, geef het ons. U zult beseffen, het goede dat u gedaan hebt. Het is u plicht ons recht!

29


God bless America U heeft het gevoel vast al gehad. U kijkt naar een of ander nutteloos programma op een of andere loze zender, en realiseert zich dat u naar werkelijk niets aan het kijken bent. De verveling dwingt u echter te blijven kijken, en al snel

FILMRUBRIEK door Nathan Declerck

raakt u gefascineerd door het zoveelste uitgebuite tvformat, met een ongetwijfeld spannende ondertoon tot op het einde. Krijgt de 16-jarige Stacey wel echt de auto die ze altijd wilde? Zal James, de stoere trucker, zijn lading dit keer over het ijs krijgen? Kan Susan, al is ze een fucking

lelijk wijf, haar leven een radicaal nieuwe richting geven, nu vijf celebrities en een hersenloos publiek besloten hebben dat ze toch een greintje talent bezit? Al gauw bekruipt u een gevoel van frustratie. Zou het gewoon niet zoveel makkelijker zijn om de wereld te verlossen van dergelijke idioten? Het was wat Frank dacht. Een depressieve vijftigjarige man kan het allemaal niet meer aan. Hij ziet de cultuur vergaan onder zijn ogen en gereduceerd worden tot een wereld van sensatie en lust. Na een aanklacht wegens seksuele intimidatie en het nieuws dat zijn zevenjarig dochtertje niets meer met hem te maken wil hebben, besluit Frank om niet langer bij de pakken te zitten en schiet hij de superster van Tuff Gurlz door het hoofd. Gefascineerd door het idee, besluit Roxy –nota bene een zestienjarige tiener- hem achterna te gaan. Laat u verleiden door een heerlijk fuck you – America gevoel en tracht vooral niet te veel na te denken, dat doet Frank wel voor u. De humor is bij wijlen ge-niaal en bijlange niet zo plat als het script doet lijken, wat ook te danken is aan het schitterende samenspel van Roxy en Frank. Voeg daar nog eens een aantrekkelijke regie aan

toe, en u heeft de ideale mix voor een avondje zwarte komedie. Let op: enkel geschikt indien u even

mindfucked bent als ondertekende.

30


HET SLAGVELD DER DATINGSITES door Ruben Demey 'Vijftig tinten Groen'…allemaal goed en wel maar wat doe je daarmee als je, zoals ondergetekende, nog altijd als eenzame geschiedenisstudent zit te wachten op iemand om eens te 'spanken'?. Je kunt natuurlijk eens een willekeurige Filologica-activiteit bijwonen en hopen op een snel hap. Helaas hebben voorgaande Veren in overvloed gewaarschuwd voor de gezondheidsrisico's die zelfs het Filologica-meubilair inhouden. Op zoek naar jouw persoonlijke Christian(e) Grey kan je altijd de klassieke wegen proberen. 'Kom eens wat meer buiten! Stel jezelf eens wat meer open!' zijn dan ook

veelgehoorde aanmaningen. Ondergetekende verzekert jullie echter dat zelfs consequent volgehouden

uitgaansgedrag geen garantie is op succes... Gelukkig biedt de moderne technologie ons een uitweg. Als er iemand zich in de diepe donkere krochten van het internet moest begeven dan was ondergetekende het natuurlijke slachtoffer van de Scriptor. Een verhaal van vragenlijsten, sociale discriminatie, dominantie of gedomineerd worden en vervlogen dromen; uw reporter verdiepte zich in het slagveld der datingsites. Vooraleer men deze vreemde wereld betreedt, dient men zich te onderwerpen aan een financieel zelfonderzoek. 'Liefde is te koop' klinkt als het uithangbord van de beter draaiende kleinhandelszaak in het Glazen Straatje. Helaas blijkt ook het internet niet langer de vrijplaats die het (n)ooit was. De arme student wordt om de oren geslagen met proefabonnementen, gratis enkel de eerste maand of botweg 'betalen!'. Mocht u toevallig over een miljoentje of zo op overschot beschikken gelieve u dan te

wenden tot gespecialiseerde site's als http://miljonairsdatingclub.com/. Omdat het budget dat de VGK over had voor deze reportage verdacht goed de eivorm benaderde moeten we de gefortuneerde

geschiedenisstudent verder teleurstellen. (Als u werkelijk miljonair bent slijt u uw leven vast niet op de Blandijn maar studeert u aan de Universiteit van Monaco of in de Tweekerkenstraat). Behoort u wel degelijk tot 'Da ghetto' maar kunt u net uw internetaansluiting betalen (of geneert u uzelf niet om op de gratis Blandijnpc's naar de liefde van uw leven te surfen) dan is er goed nieuws. Er

zijn ook enkele sites die even geduld oefenen alvorens de aanval op uw spaargeld te openen. Enkele van de grotere spelers zijn Parship.be, Be2.be en twoo.com. Alledrie werken ze op quasi dezelfde manier. Eerst dient u zich door een lijst met persoonlijkheidstest en enquêtes over uw voorkeuren te worstelen. Verwacht u aan traditionele vragen over uw favoriete reisformules, uw nood aan rust of

31


aan actie en uw favoriete kleur. Uw reporter vond het al een stuk minder romantisch wanneer er koudweg gevraagd werd of hij vriendschap, liefde of gewoon seks wou. Mijn persoonlijke favoriet vond ik echter op Be2.be : 'Domineert u graag of wilt u gedomineerd worden? ' 'Vijftig tinten' is wel degelijk tot de mainstream doorgedrongen.

Vervolgens is het wachten op reactie. Uw reporter moet in alle eerlijkheid toegeven dat u dit artikel best nog een aantal jaartjes stof laat vergaren tenzij u op zoek ben naar een 'Cougar' of een mannelijke

evenknie daarvan. De gemiddelde leeftijd in Cyberspace blijkt toch gevoelig hoger te liggen dan wat er doorgaans de gangen van de Blandijn onveilig maakt. Wijselijk heeft uw reporter dan ook het aanbod van de 47-jarige Sonia afgeslaan alsook dat van Dirk (51) die 'op zoek was naar iemand een beetje jonger'. Uw reporter probeerde naar de uitgang te sprinten maar dat bleek niet zo eenvoudig te zijn.

Tot op heden zoekt hij het amoureuze equivalent van de FacebookSuicide. Gouden Tip : gebruik een apart e-mailadres. Het begrip spam is helemaal terug van nooit weggeweest. Tot slot kunnen we niet om de actualiteit heen en mogen we ook een belangrijke doelgroep niet uit het oog verliezen. Via een geslaagde affichecampagne maakte koning Albert II ons attent op het bestaan van AshleyMadison.Com. Delphine Boël is er al iets te oud voor maar anders hadden we nog durven denken dat Albert haar moeder had ontmoet via deze grootste website voor overspel ter wereld. Net als

haar Nederlandse tegenhanger secondlove.nl bedient deze site de Blandijnstudent die van mening is dat een 'monogame relatie' toch maar iets onnatuurlijk is en die niet terugschrikt voor wat vrije liefde. Gebruikt u wel eens dezelfde pc als uw lief, vergeet dan echter niet de 'Cookies' op te eten!

——————————————————————————————————————————

Comics

32


HELL BENT FOR LEATHER

INTERVIEW: KAJIRA door Bjökr Undebrøk

BDSM is een letterwoord dat staat voor Bondage, Discipline, Sadism, Masochism. Dit geeft een beeld van de verschillende onderdelen die deze seksuele voorkeur of vorm van seksuele expressie kan bevatten: bondage (het vastbinden van de partner), discipline (echte of gespeelde bestraffing), het uitoefenen van of zich onderwerpen aan macht (dominantie en submissie) en het veroorzaken of ondergaan van pijn (masochisme). Kajira is een vereniging die zich richt op de Gentse studenten tot en met 25 jaar met interesse in BDSM en vorig jaar een aanvraag deed tot erkenning, maar geweigerd werd. Het doel van de vereniging is om BDSM meer sociaal aanvaard te maken, en om gelijkgestemden bij elkaar te brengen om te kunnen praten op een laagdrempelige manier. Ondergetekende mocht een BDSM enthousiast interviewen die tot vrij recent actief was in Kajira.

Voel je dat er een stigma hangt omdat ik niet voldeed aan een zijn. Kajira heeft een nut net ten opzichte van BDSM? Het

beeld

community

van

wordt

de

bepaald beeld van BDSM’er. Ik zoals de Holebibewegingen een BDSM ben ook maar gewoon een nut hebben. Toen ik die mensen in de student. Er zijn media die een leerde kennen heeft het me

maatschappij en zeker in de correcter beeld weergeven zoals geholpen; ik voelde me niet meer bijvoorbeeld de film ‘The ‘abnormaal’. Holebibewegingen media vaak gevormd door

extreme beelden en een te strikt Secretary’. Uiteindelijk vinden de waren 30 jaar geleden ook raar, kader. Enthousiasten moeten personages bij elkaar wel nu zijn ze meer doorgedrongen tegenwoordig vaak in verstopte geluk ... maar in het begin zijn ze in onze maatschappij en da’s iets kelders samenkomen, dat is voor wel disfunctioneel. Dat is de goed.

een reden. De pers gaat vaak beginsituatie. Dat hoeft zeker Hoe zit het eigenlijk met Kajira lopen met onze boodschap en niet altijd zo te zijn. haar acceptatie probeert altijd de meest extreme Kajira zou verandering willen en zaken eruit te halen. Momenteel brengen in al die stereotypes. studentenvereniging aan

ze zelf te kunnen maken. Zo heb

ik zelfs al van de oude garde van BDSM’ers eigenlijk

gehoord

‘genen

dat

echte

ik

de

SM Ugent? activiteiten in het straatbeeld Wel, we werden destijds afgekeurd op basis van organiseren, noch in kelders. In ‘procedurefouten’. Hoewel we Kajira wordt er gewoon over seks gepraat en gediscussieerd nog niet veel verder met de

worden we in een bepaalde We identiteit gedrukt, in plaats van

als

willen

echter

niet

ben’ en dat zou geen taboe mogen Ugent geraakt zijn dan dat, is onze relatie denk ik mettertijd

33


wel verbeterd. Het is voor ons kop moeten stampen, lijkt het me bredere context. Het DSM wil wel belangrijk dat de Ugent het bijvoorbeeld wel handig als je vooral een onderscheid maken nut van Kajira erkent; vooral ook licht

masochistische

trekken tussen ziek en gezond. Ik stel me

om eindelijk uit de wereld te hebt (grapt). Kijk, seksualiteit is vragen

over

deze

aanpak.

helpen dat we geen seksclub ruim. BDSM leeft in die ruimte Klinische psychologen worden zijn, maar een praatplatform. van

mogelijkheden,

maar soms eerder opgeleid om mensen

Een plaats waar mensen kunnen technisch gezien ben je ook heel in hokjes te duwen dan écht te praten. Kajira wil laagdrempelig snel bezig met wat onder BDSM helpen. Het aantal stoornissen zijn en mensen doen praten en zou kunnen vallen. Je partner dat je in DSM tegenkomt is discussiëren om zo van elkaar te blinddoeken of vastbinden, dat overigens zeer groot, en telkens leren. ‘Durf denken’ was toch zijn

zeer

laagdrempelinge komen er meer bij. Is dit een

het motto van onze unief, niet? handelingen, maar vallen buiten metriek Dit is ook belangrijk binnen wat

als

‘normaal’

van

hoe

ziek

de

seksueel maatschappij is, of hoe ziek men

Kajira. Ik denk daarom wel dat gedrag wordt bestempeld.

kan worden gemaakt?

we kunnen erkend worden. Als

kijkt kunnen de meeste mensen

we erkend geraken zal dit In waarschijnlijk

weer

December

verschijnt

Als je

het in het algemeen wel een stuk of

een vijfde Diagnostic and Statistical drie stoornissen hebben uit dat

mediagolf van hier tot in Spanje Manual of Mental Disorders boek. Hieromtrent vind ik de titel veroorzaken...

(DSM - V), mentale

Denk je dat interesse in BDSM tegenstelling aangeboren is, of denk dat het homofilie,

de ‘bijbel’ over van een boek van prof. Paul

stoornissen. tot die

In Verhaeghe wel geniaal, het heet

bijvoorbeeld ‘Over normaliteit en andere eruit

werd afwijkingen’. Kijk, het DSM zal

eerder iets is wat men leert of gehaald, staat BDSM er nog wel zijn nut hebben -ik ben waar men naar groeit?

steeds in -zij het genuanceerder. geen

expert-,

maar

zolang

Goh... Ja en nee. BDSM is een te Wat vind je hiervan? Denk je dat mensen zoals ik erin kunnen ruim kader om te stellen of het de samenleving BDSM soms voorkomen, heb ik daar wel een aangeboren

is

of

niet. medicaliseert of inspiratie neemt probleem mee.

Ongetwijfeld zijn er zaken die uit het DSM? aangeleerd zijn maar BDSM is DSM

is

een

boek

over Er is dus geen stoornis of gevaar, meestal een deel van jezelf. Voor afwijkingen. BDSM is heel ruim, geen nood om schrik te hebben

mij is er een band tussen DSM dekte deze lading niet van BDSM of BDSM’ers? seksualiteit en BDSM, je hebt ook volledig maar creëert wel meer Als er communicatie is met je wel mensen die een onderscheid ‘hokjes’. Het dient zuiver om een partner(s), je elkaars maken. Het feit dat veel mensen diagnose te stellen en hier wordt beweegredenen kent en niet over BDSM nadenken of praten soms verkeerd mee omgegaan. Ik roekeloos bent... met BDSM doen wil voor mij wel zeggen dat het heb de nieuwe editie nog niet we dan eigenlijk niets verkeerd. ergens toch een soort natuurlijks gezien maar het klassieke Er is wel een groot spectrum iets is dat in de mens aanwezig probleem met DSM is vaak voor wat BDSM kan zijn. BDSM is. Als je student bent en ziet kwantificeren en numereren en kan ook iets creatiefs of hoeveel cursussen we in onze zonder verklaring uit een kunstzinnigs zijn. Het fantasie 34


aspect van BDSM is bijvoorbeeld voor jou bepaalt wat je kan en geen f**king idee wat ik leuk voor mij wel belangrijk, naast niet kan met je eigen lichaam. vind of wat ik uitspook in mijn gewoon de vrij grote band met Volgens de wet bijvoorbeeld kan privé. Ik vind het spijtig dat seks. Ik denk het wel dat je dat eigenlijk nog altijd niet categorisering sommige zouden

genoemd.

handelingen kunnen Neem

kunst volledig bepalen.

en

elkaar

in

hokjes duwen zo snel en zo

worden Kijk, natuurlijk is ook in de dikwijls gebeurt.

nu

een BDSM

wereld

niet

alles

voorbeeld bij bondage: het werk rozengeur en maneschijn. Net en

de

passie

dat

sommige zoals

in

allerlei

andere

experts dan in allerlei knopen en groeperingen of dergelijke zijn handelingen leggen is ontzaglijk. er ook mensen die misschien Respect.

zouden kunnen profiteren van

Ik vind dat je zelf zou mogen een

goede

babbel

met

een

Hierbij zou ik Kajira en de geïnterviewde willen bedanken

voor hun medewerking. Veel succes toegewenst!

beslissen wat met je lichaam psychiater. Dat dit bij ons dé gebeurt, en als je het wilt stempel

drukt

op

de

ervaren waarom zou het niet beeldvorming in het algemeen is mogen? Als ik BDSM doe dan is echter spijtig. Ik ben maar

dit een ontmoeting van gelijken gewoon een student en vele waarbij het spel slechts illusie is. andere rondom mij zijn dat ook.

Ik vind het eigenlijk niet kunnen Mensen vormen heel makkelijk zowel in een BDSM spel als een beeld als je spreekt over daarbuiten dat iemand anders Kajira, maar eigenlijk hebben ze ——————————————————————————————————————————

Comics

35


REVIEW: “VUILE BOEKSKES” door Jordy Sabels en Frea Vancraeynest

Dirty magazines are not so dirty at all: Playboy versus Penthouse Met het schaamrood op mijn wangen stapte ik na het bezoek van een archief in het verre Hasselt een krantenwinkel binnen en nam twee magazines uit het rek dat op ongeveer een hoogte

van 1m40 hing. Ja 1m40, want ook voor het plaatsen van seksmagazines in een krantenwinkel bestaan er Europese wetten en regels. Deze hoogte is bepaald zodanig dat het gemiddelde kind deze magazines niet onder ogen krijgt voor het de gepaste leeftijd bereikt. Zelf vind ik dit echter wel een schromelijke discriminatie ten opzichte van de dwergen in onze maatschappij, om nog maar van de rolstoelgebruiker te zwijgen.

Goed terug naar de seksmagazines. Ik heb gekozen om playboy en penthouse te vergelijken. Ten eerste

omdat deze twee magazines het bekendste zijn in de vuile boekjeswereld. Ten tweede omdat de covers er tegenover andere magazines in deze winkel nog redelijk beschaafd uitzagen. En tot slot omdat ze beiden afkomstig waren van onze iets minder propere Noorderburen.

Het eerste wat mij opviel toen ik deze magazines opensloeg, op mijn twee uur durende treinrit richting Gent, was dat deze tijdschriften onterecht worden bestempeld als vuile literatuur. Ze moeten eerder

worden gezien als een soort veredelde Humo met iets meer bloot en seks. Zo wordt er in de playboy een interview met Herman Brusselmans, één van de wijste schrijvers van ons vaderland,

neergeschreven met wat naaktfoto’s van blonde vrouwen om het op te spicen. Geef toe als Humo dit zou doen dan zouden we zulke interviews niet meer wekelijks hoeven over te slagen. De magazines houden zich meer bezig met auto’s, gadgets, toptennissers en vrije vallen dan naakte vrouwen

waardoor de gemiddelde man wel eens teleurgesteld zou kunnen zijn wanneer hij 6 euro heeft betaald voor een magazine waarin hij enkel blote tetten had verwacht.

Als ik mijn persoonlijke voorkeur moet uitspreken tussen Playboy en Penthouse dan wordt dit echter een moeilijke keuze. Playboy is goedkoper dan Penthouse en heeft het voordeel dat er in het midden een uitklapbare poster zit van een jonge blonde rondborstige deerne. Ook de foto’s van Katrina Darling in de playboy van november laat mijn voorkeur eerder uitgaan naar dit magazine. Artikelsgewijs gaat mijn voorkeur echter uit naar het iets duurdere Penthouse (6,95 euro). Eerst en

vooral is de novembereditie volledig gewijd aan benen. En wie van het mannelijke geslacht kan ontkennen dat naakte foto’s van vrouwen met ellenlange benen hem op geen enkele plaats van zijn

lichaam raken. Ten tweede zit er een super opwindend kortverhaal in elke Penthouse wat op z’n minst het lezen waard is. Je kan ook enorm veel nieuwe gadgets ontdekken, zoals de Monster Headset van Nokia die je direct zou willen kopen als je vorige week je geld er niet compleet had doorgezopen. De

36


covergirl van deze editie is echter minder te pruimen dan die van de playboy, maar ieder zijn eigen smaak. Ik ben er namelijk vrij zeker van dat er onder de veerlezers wel mannen zullen zijn die Jessie Rogers wel weten te smaken.

Om toch tot een conclusie te komen denk ik dat er een misconceptie bestaat over de zogenaamde “seksmagazines”. Seksmagazines is volgens mij zelfs niet eens meer het juiste woord om te gebruiken

voor een Playboy of een Penthouse. Het zijn eerder gewone bladen zoals Knack en Humo met iets meer naakt, waardoor vrouwen het helemaal niet meer erg zouden moeten vinden als hun man ermee thuis

komt. Mijn vriendin vond het alleszins geen probleem dat ik deze boekjes mee naar huis nam. Porn in

a magazine is no porn at all.

“Vuile boekjes” for the LADIES Wie dacht dat de zogenaamde vuile boekjes enkel voor mannen bestemd zijn, vergissen zich schromelijk. Ook vrouwen kunnen hun gading aan naakte torso’s en soms meer vinden in tot de

verbeelding sprekende titels waarvan het bekendst toch wel Playgirl is. Wat staat daar nu precies in? Naast diepgaande anatomische studies van het mannelijk lichaam die de hoofdmoot vormen, zijn er

ook een aantal artikels in terug te vinden. De redactie doet zo hun best om breder te gaan dan enkel het voyeuristische aspect maar slaagt daar niet echt in, de artikels zijn nietszeggend en een belediging voor het intellect van de vrouw. Seksboekjes zijn naar mijn mening dan ook niet de beste manier om in

te spelen op de erotische gevoelens van vrouwen want begrijp me niet verkeerd, ook vrouwen zijn geïnteresseerd in erotische tijdschriften maar niet zozeer in de platvloersheid van een seksboekje. Beter wordt geïnvesteerd in het uitbouwen van een ruimer genre dat naast sextalk ook aandacht geeft aan

lifestyle, mode maar ook meer algemeen maatschappelijk nieuws, zoals bijvoorbeeld Goedele. Hier gaat het niet enkel over seks hoewel het wel een belangrijk onderdeel van het geheel is, getuige hiervan is

pornofilm die een tijdje terug bij het tijdschrift zat. Ik snap evenwel zeker dat er vrouwen zijn die deze meer expliciete boekjes appreciëren en dat ze tot de seksuele verbeelding spreken maar voor mij is dit

niet voldoende. Ook treffend is dat de hele seksboekjesbranche lijdt onder de opkomst van het internet en zo zeker ook de seksboekjes die gericht zijn op een vrouwelijk publiek. Een logische evolutie naar mijn mening want welke vrouw zal nu in de krantenwinkel gaan aanschuiven met het schaamrood op

haar wangen en een Playgirl in de hand als je gewoon de Goedele kan kopen en thuis achter je laptop kan kruipen?

37


EEN PIKANT KORTVERHAAL

door Veronique Vennekens

Het grootste deel van dit verhaal is fictie. Ik zweer het. Echt. De twee maanden die ik hier in Canterbury al heb doorgebracht waren op seksueel vlak een compleet dieptepunt. De oorzaken hiervan kan ik niet meteen aanduiden maar laat ons zeggen dat ik, in vergelijking met de Britse dames hier, toch een enorme seut ben. Op een avond vroeg één van mijn vriendinnen of ik met haar wilde meegaan naar een pub op de campus. Ze beloofde me dat het vast heel leuk zou zijn want er kwam een band spelen. Dus om half 8 stond ik in mijn lingerie voor mijn kleerkast te zuchten over wat ik nu in godsnaam moest aantrekken.

Na vijf keer van jurk te wisselen stond ik om half 9 aan de ingang van Rutherford College in een little

black dress, waarin ik er best goed uit zag. De pub, die zich in de kelders van het gebouw bevindt ergens in het labyrint van eindeloze gangen, zat stampvol. De band bleek enorm slecht te zijn, maar na enkele glazen wijn had niemand van ons dat nog door. Plots tikte de vriendin die me had uitgenodigd me op de arm, “Hey, do you see that guy at the bar? I think he’s checking you out”. Ik keek op en daar zat hij aan de bar, de duivel in een maatpak. Prachtige bruine krullen, groene ogen die recht in je ziel keken en de meest integrerende glimlach die ik ooit had

gezien. Alles aan hem schreeuwde dat hij een enorm slecht idee was, maar toen onze ogen elkaar kruisten was ik hopeloos verloren. Ik voelde elke cel in mijn lichaam een sprongetje maken, zelfs als ik het wilde kon ik mijn ogen niet neerslaan. Ik stond op, en liep tegen beter weten in, recht op hem af.

Uiteraard kon ik niet zomaar tegen hem praten, hij was waarschijnlijk het meest goddelijke wezen in

de pub en omringt door een zwerm vrouwelijk schoon. Ik ging naast de barkruk staan waar hij op zat, en bestelde een witte wijn. In mijn ooghoek zag ik hem zich omdraaien, vanbinnen was ik aan het 38


sterven, ik had geen idee wat ik aan het doen was en wat ik moest zeggen als hij eenmaal tegen me begon te praten. De barman kwam terug met mijn wijn, “2.30” vroeg hij, en voor ik de kans had om te betalen duwde de duivel vijf pond in de barman zijn handen. Deze was even verbaasd als ik. “This one is on me”, zeiden de groene ogen terwijl ze recht in de mijne keken. Ik kon mezelf wel vervloeken,

maar ik kon gewoon niets zinnigs zeggen. Ik stond daar als een sterveling, overgelaten aan de genade van een goddelijk wezen. “Enjoy it”, zei hij, en daarbij gleden zijn vingers zachtjes over mijn arm

waardoor de haartjes op arm meteen recht kwamen te staan. Zonder hem te bedanken draaide ik me om en liep terug naar de tafel waar mijn vrienden zaten.

Daarna voelde ik me zo’n idioot omdat ik, in tegenstelling tot die geweldige actrices in films, niet in staat was geweest om een heerlijk mysterieuze zin te formuleren waardoor hij niet zou kunnen

stoppen met denken aan mij. Toch evolueerde de rest van de avond in constant flirtende signalen elkaars richting uit te sturen. Ik betrapte hem erop dat hij op zoek was naar mijn blik, de eerste keren

sloeg ik mijn ogen snel neer, maar naarmate de avond vorderde werden onze blikken langer en intenser. Toch kwam hij niet mijn richting uit en had ik al helemaal het lef niet meer om terug op hem af te stappen. Rond half twee had ik dan maar besloten dat het toch niets ging worden en dat ik weer

maar eens op mijn honger mocht blijven zitten. Ik nam afscheid van mijn vrienden en vertrok alleen het labyrint van gangen in de kelders van Rutherford College in. Ik besloot de uitgang aan de achterkant van het gebouw te nemen, vermits die dichter bij mijn huis is. Deze gangen waren uiteraard op dit uur compleet verlaten, en in sommige gedeelten waren de lichten al uit. Plots hoorde ik iemand achter me aan wandelen, ik besteedde er niet te veel aandacht aan tot er

iemand mijn arm vastpakte en me met een ruk omdraaide. Ik stond oog in oog met de groene ogen. “Ssst, I won’t hurt you”, hij moest vast de verschrikking in mijn gezichtsuitdrukking hebben gezien, “I

just need to know how you enchanted me like this”. Ik was weer niet in staat om hem een antwoord te geven, in plaats daarvan drukte ik mijn lippen op de zijne en gaf me compleet aan hem over. Hij drukte me tegen de muur en liet mijn haren door zijn vingers glijden. Hij kuste zachtjes mijn nek en liet zijn handen mijn lichaam ontdekken, het voelde alsof de jurk er eigenlijk niet eens was. Hij keek me aan en liet zijn vingers langs de binnenkant van mijn dijen sluipen. Hij kuste me weer en beiden

werden we gek van de opwinding. Maar plots stopte hij, sloeg zijn ogen neer en zei “Sorry, I’ve got to go!”, hij draaide zich om en beende weg. Daar stond ik, compleet aan de grond genageld, “Wait! Who

are you?” schreeuwde ik hem nog na. De duisternis waarin hij verdwenen was antwoordde, “Just a stranger”.

39


In deze editie van “het Heet Hoekje” heb ik ervoor gekozen om bedblunders op te lijsten. Het is iedereen al wel eens overkomen, je ligt met je lief in bed en alles gaat lekker tot er

opeens iets gebeurt dat ofwel de sexy

stemming helemaal wegneemt of jullie beiden in lachen laat uitbarsten. Ik heb heel wat reacties ontvangen en de variëteit is ook opmerkelijk. Het gaat van seks op rare plaatsen met bizarre gevolgen tot lichaamsfuncties

HET HEET HOEKJE Met Frrrrrrea...

die

even

de

controle

verliezen. Duidelijk is dan ook dat seks alomtegenwoordig is in onze maatschappij

en dat niemand er nog erg in heeft dat seks zo openlijk besproken wordt. Of althans, dat

denk ik. Ik ben zelf een nogal open persoon en mijn vrienden (ja,ja, jullie weten wel wie jullie zijn!) zijn dat ook wel. Dat betekent dat wanneer we op café gaan en we allemaal wat loslippiger worden (I blame the booze), het ene verhaal het andere opvolgt. Het begint met één verhaal en voor je het weet

ben je wel erg luid aan het praten. Dat heb je natuurlijk pas door wanneer je midden in een verhaal bent over die ene mislukte pijpbeurt en je ineens doorhebt dat de mensen aan het tafeltje naast je wel opvallend dicht naar jouw tafeltje aan het leunen zijn en hun gesprekken volledig zijn stilgevallen

omdat ze gebiologeerd aan het luisteren zijn. Seks verkoopt, dat is niks nieuws onder de zon. Maar toch, het lijkt niet bij iedereen zo te zijn. Wanneer ik een film op tv bekijk in mijn ouderlijk huis en er

komt een seksscène aan te pas, dan is het mijn moeder die steevast ongemakkelijk zit te kuchen en zich luidop afvraagt wie de film nu weer gekozen heeft, alsof het een schande is om eens wat naakt op de tv te willen zien. Dit was een greep uit mijn eigen genânte repertoire maar hieronder volgen er nog veel meer. Iemand meldde me dat het absoluut niet aangenaam is als je vriendin tijdens de seks begint te niezen, blijkbaar trekken bepaalde spieren dan samen en is dat een erg bizar gevoel. Een andere reactie ging over de eerste keer die wel op een heel aparte plaats gebeurde: bij de meesten onder ons is dat in een

bed of misschien nog in een auto maar in de bosjes by night in een onguur parkje, is toch wel gewaagd en ging ongetwijfeld gepaard met de nodige blunders! Verder zijn er de gebruikelijke seksblessureverhalen aangehaald, verschillende mensen gaven aan toch al eens last te hebben gehad van vervelende verkrampte spieren of soms zelf spierpijnen the day after zodat het moeilijk lopen is. Is

sommige extremere getuigenissen moest er zelfs een ambulance aan te pas komen, de details zal ik jullie tere zieltjes besparen! Ook als het gaat over communicatie loopt het soms eens fout, een meisje was haar vriend oraal aan het verwennen en dacht dat hij harder zei waarop zij harder ging maar

eigenlijk zei hij net zachter. Het gevolg was nogal pijnlijk, om het zachtjes te formuleren. (sorry voor de flauwe woordkeuze) Een ander meisje klaagt het scheren van borsthaar aan of toch het prikkelende borsthaar dat terugkomt na het scheren, toen ze in bed lag met haar minnaar voelde ze het prikken en

40


ze vroeg hem of hij zijn borsthaar scheerde. Het antwoord was oorspronkelijk ontwijkend, maar dan gaf hij het toch toe. Haar volgende vraag was dan of hij een zwemmer was ofzo, waarop hij antwoordde: “Neen, maar moest ik ooit de bedoeling hebben om te gaan zwemmen zou dat handig zijn”. Hilariteit alom!

De homo’s onder ons waren ook vertegenwoordigd in de reacties. Iemand had een “klein” probleempje tijdens zijn eerste keer met een gekleurde man. “Het was pijnlijk, f**king pijnlijk!” werd er dan ook gejammerd. In zijn geval geldt het volgende: “Once you go black, you always come back!”. Leuke verhalen krijg je ook als er tijdens de seks gsm’s in de buurt liggen, we zijn er allemaal slaafjes van geworden en het is erg moeilijk om niet onmiddellijk op een nieuwe sms te reageren, ook als je lekker in bed ligt. Ongemakkelijke situaties als “Wacht even, ik moet even een smsje beantwoorden!” zorgen voor een instant moodkill en krijg dan je zin maar weer eens terug! Iemand ging nog verder en waagde het om zijn telefoon op te nemen tijdens de daad, bleek het zijn moeder te zijn, ouch! Er wordt ook opvallend veel geprobeerd om seks te hebben in de douche, je hoort me al komen: dit loopt quasi nooit goed af. Wat ik me dan afvraag is, worden ze allemaal overmoedig bij de gedachte aan doucheseks dat ze niet leren uit de blunderverhalen die al jaren de ronde doen? Iedereen weet toch dat het in een douche glibberig kan zijn en dat daar passioneel de liefde bedrijven enkel is weggelegd voor professionals. Maar goed, het zijn hun armen en benen. Nog leuk en dat is dan de afsluiter, iemand verwees naar een voorbinddildo als een inbinder. Ik heb geen idee hoe dat er dan moet uitzien, voor mij klinkt het als een middeleeuws marteltuig, maar alle

suggesties zijn welkom via [email protected]. Ook vragen of andere leuke weetjes zijn altijd welkom! Tot de volgende editie!

—————————————————————————————————————————

Comics

41


Rumor has it! De PR tactiek van de VGK gaat naar traditie verder dan de rompslomp met ereledenkaarten en het maken van de

prachtige posters die de gangen van de Blandijn sieren. Twee van onze vrouwelijke en twee van onze mannelijke

praesidiumleden hebben de banden tussen de VGK en de

HET GERUCHT

Politeia op een nieuwe manier proberen versterken. Je kan het al raden, een van de mannelijke Politeia’s kon

van onze VGK’ers een kus stelen… of was het meer dan

dat? PR en pro-PR hebben hun job gedaan, met een beetje door uw roddeltante van dienst, Maryline Van Puymbrouck

hulp van Debat. Little birdy told me.. dat ook de KK, Filologica en KMF van dit staaltje PR werk konden meegenieten.

De bedden op bachelorweekend werden zonder problemen gedeeld in het kader van nieuwe vriendschappen. Ofzo. Niet alleen kroop een van onze nieuwe, blondgelokte schachten bij een feestend praesidiumlid in bed, ook twee leden van onze crew lieten hun studieboeken aan de kant om het bed te delen. Nothing happend, you say?

Gespot: een schacht met een VGK lint! Een tweede van onze nieuwe, blondgelokte schachten kon op Bachelorweekend aanschouwd worden met een VGK Studie lint. Ja, jouw geschokte reactie is terecht! Was ze dan zo sluw, vraag je, dat ze dat heeft kunnen klaarspelen? Neen hoor, het praesidiumlid in

kwestie heeft het haar gewoon even geleend. Mmm, het moet hier wel om een Veela gaan, hoe anders zou de jongeman in kwestie op het idee gekomen zijn haar zijn lint te geven… Bier en tieten! Naar alle waarschijnlijkheid de naam van onze eerst volgende cantus, nu de trend gezet is. Niet alleen kon er genoten worden van dat blond studentennat, maar ook van een peepshow. Sommigen twijfelen of ze hun ondergoed nog aanhadden of niet, bij anderen zijn we daar zeker van: neen. Jongens, neem een voorbeeld aan jullie sexy sec. (die bij deze haar naam nu wel écht verdiend heeft) en laat die codices achterwegen. Puur natuur is the way to go!

42


Nee, het is niet op aansporen van de allermachtige sexy sec dat ik dit

thema koos, noch werd ik door onze niet-volledig-van-ziektes-vrije PR of de zedenloze Shnaas Squadra hiertoe aangezet. Met spijt in het hart moet ik nu eenmaal toegeven: ik ben hier volledig zelf verantwoordelijk voor.

Elke proscriptor weet hoe het gaat, die eerste redactievergadering sluimert dichterbij en op de een of andere manier krijgt je creativiteit het niveau van een ijstijdse holbewoner. Tussen pot en pint smeet ik het uiteindelijk in de groep: “wat wordt het thema van het volgende

DE SCRIPTOR SLUIT AF...

Veer?” En nu moet ik toegeven dat mijn liefste PR-guy(/ay) er toch wel voor iets tussen zat. “Als je nog één dag zou leven, wat zou je dan

doen?”. Degene die hoopten dat ik mij nog tot de laatste seconde ging

bezighouden met het doorworstelen van dertiende eeuwse oorkonden van Brabantse hertoginnen, houden hier beter op met lezen. Ik heb u allen teleurgesteld. Want ook al ben ik dan niet de eerste om met

Lisa Demets

mijn tieten op de melodieuze tonen van de Pappenheimer te staan

zwaaien, uiteindelijk zou ik toch gewoon een hele dag alle mogelijke

hoekjes van mijn kamer willen zien (if you know what I mean). Nadat ik natuurlijk het Plateau of de

eerste beste Vooruitfuif heb afgeschuimd in mijn zoektocht naar gewillige ingenieurs, want eerlijk, wat zou een stomende vrijpartij nu zijn zonder een reeks zorgvuldig uitgekozen sletterige burgies? En

ook al rammen sommigen nog steeds zonder al te veel finesse hun tong in je mond, het zou mij voor een dag echt niets kunnen schelen.

Ok ja, ik probeerde deze harde confrontatie met mijn herontdekt oerinstinct te sussen met de gedachte: laten we er ook zo’n gender-correct-veer van maken, want gender is hip en seks verkoopt. Eventjes niet aan gedacht dat we u dit groene boekje net gratis en voor niets in de handen hebben geduwd, en ook al bent u er op dit moment nog zo dankbaar voor want u kunt u dan toch eens een les nuttig bezighouden. Niet veel later zal het Veertje toch verwaarsloosd tussen twee lesbankjes in liggen wezen. Waarom doe ik nog moeite …

Soit, gender is nu eenmaal hot topic en hoe meer venten neuten over de zoveelste fitness waar enkel vrouwen mogen vertoeven -en oh jah, we weten allemaal wel waarom ze daar zo graag ook naar

binnen willen, looks like heaven, doesn’t it? - hoe plezanter het vanuit media oogpunt allemaal wordt. Ik mag dan nog de eerste zijn om al prekend het Kelderfeminisme te promoten in andere zeer

kwaliteitsvolle periodieken. Het zou toch allemaal veel geestiger zijn moesten we al dat geroep en getier achterwege kunnen laten en meer dan tweeduizend jaar patriarchaal gezwets gewoon rustig kunnen begraven. Uiteraard zonder dat de venten zich onmiddellijk zorgen moeten maken dat ze vanaf dan door elke voorbijlopende vrouw goed vanachter in de kont geknepen zullen worden.

Maar hier stop ik met het zoveelste blaadje aan idealistisch geneut (te veel), want de quaestor fluistert mij zachtjes in het oor: “U kost mij al te veel geld, mijn beste scriptor.” Vrouwen kosten nu eenmaal veel geld. Of zoiets.

43


COLOFON Redacteur Lisa Demets Medewerkers Maureen Coeck Nathan Declerck Pieterjan De Coninck Sarah De Decker Ruben Demey Michael Mietz Laura Nys Peter Praats Jordy Sabels Sylke Servayge Frea Vancraeynest Amaury Vanden Houwe Jens Vanden Meersschaut Sarah Van Doorne Hanne Van Hoylandt Maryline Van Puymbrouck Veronique Vennekens Tine Verhoeven Gillis Vermeersch Diethard Vlaeminck Jolien Voorspoels

44


Ereledenlijst Vlaamse Geschiedkundige Kring 2012-2013

Prosenioren

Van Der Heyden Cynthia

Bevriende kringen

Vanheuverbeke Karl

Van der Straeten Aljosja

Filologica

Beelaert Wim

Van de Velde Tieneke

Klassieke Kring

Vermeulen Bregt

Vanmeerhaeghe Maaike

Filosofie

Vandeputte Ruben

Vennekens Véronique

Oosterse-Afrikaanse Kring

Pro-praesidium

Professor

Bekaert Wim

Boone Marc

Bossuyt Emma

Dumolyn Jan

Castryck Geert

Zuiderhoek Arjan

Debaenst Bruno Logghe Loonis Vos Nikita

Boyen Matthias Coppens Jelle

Elegeert Jochen Dancet Jeroen

Declerq Nathan

Van Goethem Jelle Vanneste David

Voorspoels Jolien

Kring voor Moraal en Kunsthistorische Kring Slavia

Verbruggen Christophe

Professor Emeritus

de Hemptinne Thérèse

De Rijcke Sander Garré Sientje Joos Stijn

Kerckhaert Christophe Lampe Jurgen Lisarde Wendy

Maebe Guillaume Meskens Febe

Sympathisanten Maes Pieter

Mares Titouan Piens Tim (Amber) Spruyt Jan

Van de Ponseele Laura

Pottie Jacques Roose Hanne Stevens Kitty Sys Annelies

T'Jampens Michiel

Vanderhaeghen Bertold Van Der Herten Greet

Academisch personeel Carlier Julie

De Vijlder Nicolas Versieren Jelle

Wijnendaele Jeroen

45


46

30ste Jaargang (November 2012): «Fifty Shades of Green» editie

Recommend Documents