29e jaargang: Het Nacht van de Geschiedenis-Veer 2012

29e jaargang: Het Nacht van de Geschiedenis-Veer 2012


2


Het Veer Tijdschrift van de Vlaamse Geschiedkundige Kring Website: www.vgkgent.be

Rekeningnummer: 733-0015320-24 Rekeningnummer Reis: 737-0164111-30 29e Jaargang, nr. 4

Het Nacht van de Geschiedenis-Veer 2012

De Praeses Spreekt

4

This Must Be Legendary

6

De VGK-Kalender

7

UGent-nieuws

8

History

9

Jeneverbrains

15

Dagboek van een eerste bachelor

17

Actu-wa?!

18

De Gentse Horeca

20

Rubriek Historische Kritiek

21

Blog

23

Column

24

Reviews

26

Te Veel Suiker

28

De Scriptor Vertelt

30

Colofon

31

Ereledenlijst

32

Satire

Cocktails

13

25

3


Lieve schatten van het ledenbestand, Een tweede semester betekent elk jaar opnieuw dat een lading aan activiteiten met weinig welluidende titels uit de heropenings-coté op de anders zo mooie VGK-posters prijken, dat de al-lang-weervergeten en achteraf-gezien-toch-onderbenutte intersemestriële week al weer snel ver achter ons ligt en dat alle plannen over timemanagement die we tijdens de blok maakten verdwenen zijn. En dat

DE PRAESES SPREEKT

is oké. Want zo gaat dat nu eenmaal: naderende

Nikita Vos

met de HP1, bachpap, thesis of HP2 ver voor ons

deadlines worden ten stelligste ontkend en dates

uitgeschoven. Elk restje schuldgevoel in onze jonge lijven spoelen we vervolgens avond na avond weg met heerlijk honingblond gerstenat en shotjes maison – beide te verkrijgen bij uw betere Amber. Gelukkig is de ouwe getrouwe VGK er nog om de geschiedenisstudent door het harde besef van voorgaande feiten te leiden. En dit met behulp van voornoemde posters met voornoemde niet-zo-fraaietitels er op om aan te kondigen op welke fabuleuze activiteiten van het heropenings-type je het vergeten van schuldgevoel, prestatiedruk en werkplicht kan verderzetten. Dit doen we zo’n vier weken lang. Waarschijnlijk ontvangt u, lieve lezer, dit Veer aan het begin van die bewuste vierde week. Wat wil zeggen dat u nog ruime tijd heeft voor verder uitstelgedrag maar er een heel ander genre VGK activiteit voor u klaar staat. Het BaMa-weekend bijvoorbeeld (9-11 maart; inschrijven tot en met 7 maart) waarop ongenoegen over toenemende werkdruk, bier en fijn gezelschap met de medemens gedeeld kunnen worden. Maar wat als u zich helaas niet meer vrij kan maken dat bewuste weekend? Geen nood! Tref uw medemens op de LAN-party (16 maart), creëer wat groepsgevoel in confrontatie met Leuvens en Aentwaerps geweld op de verbroederingscantus (19 maart) of laat u verleiden tot een trip door de Gentse binnenstad op de Oude Rolderstocht (20 maart). Want ook in tijden van ontkenning en noeste arbeid bent u niet alleen! Immer veel liefs, Nikita

4


5


Cultuur krijgt een eigen rubriekje in het Veer. Zelfs meer: een volledig Veer gewijd aan één cultuuractiviteit: Nacht van de Geschiedenis. Wij zien een frons op uw gezicht verschijnen, aangezien u spontaan denkt

aan een soort Halloween-toestanden, een Dia de los Muertos, waarbij schimmige historische figuren tot le-

“THIS MUST BE LEGENDARY” Uw dierbare en dranklustige cultuurdienaars, Diethard Vlaeminck en Lisa Demets

ven komen en oude geschiedenisprofessoren rond grote offervuren dansen. Geloof ons, het is veel beter dan dat! Het begon allemaal een tweetal jaar

geleden, toen de VGK door onze dier-

bare nestor Jacques warm werd gemaakt voor dit project van het Davidsfonds. Een Nacht van de Geschiedenis zonder medewerking van onze geschiedenisstudentenvereniging? Dat kon toch niet zijn! Zo werd dan ook in 2010 een eerste “Nacht van de Geschiedenis”-activiteit een feit onder het centrale thema “Op leven en dood”. Hiervoor gingen de proculturio’s, Nathan en Wendy, zich verdiepen in de alom bekende studentenprotesten aan de Blandijn. De trend was gezet, maar de activiteit van het daarop volgende jaar, “Feest in beeld”, georganiseerd in de Studioskoop, werd een daverend succes.

Ook wij gaan dit jaar graag opnieuw de uitdaging aan. Met het studentikoos thema “Drank” als onze leidraad dachten wij meteen aan het (voor u allen dankzij prof. Vanhaute bekende) historisch concept

“de wereldgeschiedenis in acht glazen”, gebaseerd op een idee van Tom Standage ( A history of the

world in Six Glasses). Door middel van acht verschillende dranken: bier, wijn, sterke drank, cacao,

koffie, thee, Coca-Cola en water wordt er een verhaal verteld over machtsverhoudingen doorheen de tijd. Al snel evolueerde dit naar het idee van een cultureel verantwoorde kroegentocht en stadswandeling doorheen Gent met de acht dranken als leidraad om historische thema’s, maar zeker ook de meer anekdotische en culinaire kant van de zaak aan bod te laten komen. Op leuke locaties vertelt prof. dr. Dumolyn u iets meer over Coca-Cola en globalisering. Of kan prof. dr. Boone u misschien bekoren met zijn passie voor wijn? Daarnaast mag brouwerij de Gruut dan ook niet vergeten worden als het over bier gaat. We mogen natuurlijk niet alles verklappen, maar we eindigen onze tocht alvast in het Patershol in het pittoreske café de Rococo waar de lieve gastvrouw u opnieuw kan opwarmen met een sterk drankje en een hartverwarmend liefdesverhaal. Inschrijven kan je zoals altijd doen in de Kelder voor slechts 4 euro (alle proevertjes en dranken inbegrepen) of via [email protected]. Voor 5 euro krijg je er het exclusieve “Nacht van de Geschiedenis”-bier, een smaakvolle blonde trippel, extra bovenop! Op de avond van 20 maart zelf word je omstreeks 20u van harte verwelkomd aan de Amber, waar het startschot wordt gegeven. Alvast tot dan!

6


De VGK-Kalender Maart 2012 ma

di

wo

do

vr

za

zo

1

2

3

4

9

10

11

BaMa-weekend

BaMa-weekend

BaMa-weekend

15

16

17

18

Workshop End-

Cultuur:

LAN-Party

note

Studioskoop

25

Filmavond La Meglio Gioventu 5

6

7

Cantus

Pokertoernooi

8

part 2

12

13

14

Hysteria 19

20

21

22

23

24

Verbroederings-

Nacht van de

cantus Leuven

Geschiedenis

26

27

28

29

30

31

Cultuur:

Paintball

24-uur van de

Vrienden– en

Amber

Familiecantus

Boombal

Meer informatie op www.vgkgent.be

7


UGent-nieuws In de week van maandag 23 tot vrijdag 27 april kunnen jullie via het intranet van de UGent jullie rechtstreekse vertegenwoordigers kiezen in de Faculteitsraad, de Sociale Raad en de Raad van Bestuur van onze universiteit. Jullie facultaire vertegenwoordigers hebben hun zeg in de benoeming van proffen, de organisatie van examens, onderwijsevaluaties en leggen jullie problemen voor op de Faculteitsraad. De studentenvertegenwoordigers in de Raad van Bestuur en Sociale Raad gaan rechtstreeks in debat met de-

canen, directeurs en de rector over wat de studenten aanbelangt. Wat ze precies doen? Naast het financieren van de gele fietsen en de Cultuurcheques houden zij zich voornamelijk bezig met het verdedigen van ons recht op toegankelijk en kwaliteitsvol hoger onderwijs. Studentenvertegenwoordigers helpen bouwen aan het hoger onderwijs van morgen. Maar dat kan enkel met jouw kandidatuur en jouw stem! Meer info op www.ugent.be/verkiezingen2012

Joeri Deryckere ———————————————————————————————————————————

ADVERTENTIE

8


HISTORY: DE ROMEINSE REVOLUTIE HERBEKEKEN Loonis Logghe

Drieënzeventig jaar geleden schreef de Nieuw-Zeelandse ‘emperor of Roman History’, Ronald Syme, zijn befaamde boek The Roman Revolution. Hierin stelde hij dat de ‘Romeinse Revolutie’ gelijk stond met de oprichting van het principaat door Augustus, omdat verouderde structuren werden opgeheven. Hier wordt een volledig ander verhaal geschetst, dat echter ook beroep kan doen op een dergelijke titel. In twee delen en aan de hand van drie gebeurtenissen wordt 10 jaar geschiedenis van de Romeinse Republiek uit de doeken gedaan, een periode gekenmerkt door de opmerkelijke rol die het Romeinse volk erin speelde.

We schrijven 5 december, het jaar 62 voor onze tijdrekening. Met de triomfantelijke kreet “ Vixerunt”1

meent Marcus Tullius Cicero een eind te hebben gemaakt aan wat hij als een samenzwering beschouwt. 2 In Carcer, een gebouwtje op het Forum Romanum dat dienst doet als staatsgevangenis, zijn net vijf

hooggeboren mannen gewurgd zonder enige vorm van proces. 3 Deze moorden luiden het einde van de Catilinarische samenzwering in. De consul Cicero beseft het op dit moment niet, maar zijn triomf zal ook bijdragen tot een reeks gebeurtenissen die zullen leiden tot zijn verbanning, een revolutie, en het einde van de Romeinse Republiek. Lucius Sergius Catilina is één van de weinige figuren in de late Romeinse Republiek die quasi universeel

is verguisd door historici.4 Een gevolg, zou men kunnen denken, van de algemene tendens jongeren te indoctrineren met de Catilinarische redevoeringen van de meester-leugenaar Cicero. In zijn vier pleidooien voor de senaat en het volk op het eind van 62 v.o.t., een paar weken voor hij zijn consulaat zou moeten neerleggen, probeert Cicero vooral de senaat te overtuigen om Catilina en zijn medestanders te veroordelen. Er is haast bij: Cicero was geen militair genie en moet nog vlug zijn consulaat verzilveren

met een grootse daad.5 Feiten en ongegronde verdachtmakingen worden sterk vermengd. Geruchten beginnen de ronde te doen dat Catilina ————————————— 1 “Ze hebben geleefd.” 2 Plut., Cic., 22.2. 3 Plut., Cic., 22.2; Sall., B.C., 55. 4

Een belangrijke uitzondering is de voor een Pullitzer genomineerde M. Parenti, The Assassination of Julius Caesar: A People's History of Ancient Rome, The New Press, New York, 2003, X + 276 p. 5

Cic., Catil., 3.25-26.

9


het bed had gedeeld met een Vestaalse maagd, met zijn zus en met vrije mannen, dat hij zijn stiefzoon had

omgebracht, en dat zijn samenzwering bezegeld was met het drinken van mensenbloed. 6 Het mag ook eens wat echter zijn dan een Bloody Mary. Catilina is in elk geval geen doetje. Zo was hij berucht omdat hij tijdens de proscripties in 82 v.o.t. een andere senator martelde, verminkte, onthoofde, en vervolgens

met het afgehakte hoofd door de straten kuierde. 7 Zijn samenzwering is ook echt: er is een leger opge-

bouwd in Etrurië, er waren besprekingen met de Allobroges 8 voor wederzijdse steun, en er waren plannen

om rellen te ontketenen in Rome. De relevante vraag is dan ook niet of er een samenzwering is, maar waarom, en waarom ze als zo gevaarlijk wordt beschouwd.

Volgens Cicero zijn de Catilinariërs de incarnatie van het kwaad, een samenraapsel van alles wat hij als on-Romeins beschouwt. Hij noemt zes categorieën: machtswellustelingen; verarmde edelen die onder schulden gebukt gaan; verarmde veteranen; luie armen die door hun

eigen fout schulden hebben; en criminelen. 9 De zesde categorie is echter de meest verwerpelijke, en bestaat uit de boezemvrienden van Catilina: mannen met zorgvuldig gekamd en glanzend haar, met getrimde baarden en met tunieken die lange mouwen hebben en tot hun enkels rei-

ken.10 Met andere woorden, een soort proto-beatniks.11 Ze hadden volgens de consul tot doel de vernietiging van Rome, zowel het politieke

systeem als de fysieke stad. 12 De werkelijke eisen van Catilina’s verzet zijn echter beperkt, maar voor Cicero en de senaat even schrikwekkend. Lucius Sergius Catilina volgens Maccari

————————————— 6 Cic., Catil., 2.7-8; Sall., BC, 14, 22.; Plut., Cic., 10.2-3. 7 8

Ascon., 69. Een reeds onderworpen Gallische stam gesitueerd in de huidige streken Savoie en Dauphiné. De volledige onderwerping van

Gallië door Caesar zou pas vier jaar later van start gaan. 9 Cic., Catil., 2.17-22. 10 Cic., Catil., 2.22. 11

Men zou bijna denken dat Cicero daardoor een soort proto-Dalrymple wordt. Dit is echter ook niet zo vreemd, gezien ze ook de gelijkenis delen een grote invloed te zijn op een bepaalde politieke partij. 12

Cic., Catil., 3.25; Plut., Cat. Min., 22.2.

10


In de late Republiek stroomde ongekende rijkdom de Romeinse schatkist binnen: buit van overwonnen volkeren en de belastingen uit het toenemende aantal provincies. Zoals elke goede premoderne samenleving gingen deze inkomsten vooral op aan nog meer oorlogsvoering, en waren het vooral een beperkt aantal individuen die konden genieten van het groeiende imperium. Een typevoorbeeld is Marcus Licinius Crassus Dives, die door sommigen nog altijd wordt beschouwd als de rijkste man die ooit op aarde leefde. Maar met de rijkdom van enkelen nam vanzelfsprekend ook de ongelijkheid toe. Steeds meer bur-

gers verloren hun land aan grootgrondbezitters, verloren hun werk aan de slaveneconomie, en verloren hun bezittingen aan schuldeisers. Niet toevallig bestonden drie categorieën in Cicero’s opsomming uit

schuldenaars. Naast geld was de rechterlijke macht in de staat uiteraard ook onderdanig aan de happy

few. Het is hiertegen dat Catilina, die zelf diep in de schulden zat, in opstand kwam:

“De rest van ons – energetisch, bekwaam, nobelen en gewone mensen – vormen de massa, zonder invloed, zonder inspraak, en onderworpen aan diegenen die ons in een vrije staat zouden moeten vrezen. Door dit is alle invloed, macht, rang, en rijkdom in hun handen (of waar ze die ook maar willen). Ons hebben ze het gevaar, de nederlaag, vervolgingen, en armoede gelaten.” 13

Dit zijn de woorden die de historicus Sallustius toeschrijft aan Catilina. De letterlijke bewoording is fictief, maar als tijdgenoot maakte Sallustius – die later nog zal terugkeren – dit alles van op de eerste rij mee. Hij geeft dus wel het discours van Catilina weer: het afschaffen van bestaande schulden en de emancipatie van de machtelozen. 14

Het is dit wat Cicero en vele senators vreesden, en waarom Catilina een gevaarlijke vijand was. 15 De samenzweerders genoten een immense populariteit bij brede secties van het volk, 16 en Cicero was zich hier van bewust. De senaat kon hij grotendeels overtuigen. Toen Catilina echter vroeg bij Cicero’s eerste speech (die in feite één grote doodsbedreiging was) om zijn verbanning aan een stemming te onderwer-

pen, weigerde de consul wel. 17 Tegenstemmen waren gevaarlijk, en ongewenst. Tegenover het volk klaagde Cicero over zijn eigen onpopulariteit, en gaf hij zelfs toe dat hij gelyncht zou zijn mocht hij Cati-

lina eerder hebben gedood. 18 Hij kon de massa op het Forum enkel overtuigen door te liegen: ontkennen

dat Catilina de schulden wou kwijtschelden en beweren dat die heel de stad zou afbranden. 19 Het volk klampte zich vast aan het povere bezit dat ze hadden en, overdonderd door het gewelddadige machtsvertoon van de senaat, legde het zich uiteindelijk neer bij de dood van de samenzweerders. Catilina en zijn leger werden uiteindelijk vernietigd. ————————————— 13 14 15

Sall., BC, 20.7-8.

Plut., Cic., 10.4; Sall., BC, 20.6-17; 21.2; 33.1-5; 35.3-4.

Cic., Catil., 4.3; Sall., BC, 52.10. 16 Sall., BC, 37.1-11. 17 Cic., Catil., 1.20. 18 19

Cic., Catil., 2.3-4, 14-15. Cic., Catil., 2.18, 25; Plut., Cic., 18.1-2; Sall., BC, 48.1-2.

11


De overwinning van Cicero was kortstondig. Nog voor hij zijn consulaire insignes had afgelegd kwamen er proteststemmen vanuit het volk en hun vertegenwoordigers – de volkstribunen. Het doden van de vijf samenzweerders was niet voorafgegaan door een proces, maar beslist door de senaat. Niet enkel had dit eliteorgaan hier geen recht toe, twee wetten waren met de voeten getreden. De ene bepaalde dat ter dood veroordeelden konden beroep doen op het volk, de tweede dat de doodstraf niet uitgesproken mocht wor-

den zonder een hoorzitting voor het volk. 20 De triomf van Cicero kan dus gezien worden als een triomf van de senaat over de rechten van het plebs. Iets meer dan drie jaar later, in het voorjaar van 58 v.o.t., zou M. Tullius Cicero bij naam verbannen worden, een daad die symbool stond voor een ander Rome. Symbool van de triomf van het volk over de senaat.

Wordt vervolgd…

————————————— 20 Cic., Catil., 4.

12


SATIRE “JOODSE INFILTRATIE” BINNEN DE VGK? Michiel T’Jampens Het klinkt misschien als een surrealistisch scenario dat alleen een Kafka kan bedenken wanneer hij zwaar onder invloed is van zowel alcohol als XTC, maar het ziet er sterk naar uit dat de VGK in de nabije toekomst bestuurd zal worden door een kliek rijke Joden. Toen uw trouwe dienaar dit gerucht hoorde waaien in de wandelgangen van de Blandijn, was hij op hetzelfde moment ontroerd en gechoqueerd. Allerlei existentiële vragen ontsproten spontaan in hem. Ik werd verplicht om een VGK in te beelden zonder een bevallige praeses, een VGK zonder een quaestor die werkelijk alles wil penetreren wat beweegt, een VGK zonder een vice die jou er telkens op wijst dat je moet denken aan de arme ondervoede Afrikaantjes wanneer je besluit om het surrogaatvoedsel van de Brug weg te kieperen. Ik zie het als mijn heilige plicht om de waarheid mee te delen wanneer al dit schoons dreigt te verdwijnen. Hoe is het in godsnaam zover kunnen komen dat de Joden de VGK infiltreren? De wereld is momenteel in de ban van een economische crisis en ook de VGK werd zwaar getroffen in haar kloppende financiële hart. Onze allerliefste quaestor vond het blijkbaar een uitmuntend idee om het weinige kapitaal waarover de VGK beschikt te investeren in Dexia-aandelen. Vele mensen hadden hem erop gewezen dat dit een financiële zelfmoordoperatie was. Maar onze koppige quaestor met lichte dictatoriale trekjes smoorde iedere kritiek door ermee te dreigen om met iedere moeder van een

tegenstander aan te pappen. Aldus kocht de VGK voor een aardige som Dexia-aandelen die na zes maand niets meer waard bleken te zijn. Maar niet alleen de quaestor treft schuld voor dit geldfiasco. Ook de buitensporige aankopen van bepaalde praesidiumleden moeten vermeld worden willen we weten waarom de invloed van de Joden binnen de VGK toeneemt. Binnen de VGK bestaat al sinds enige jaren het idee om definitief komaf te

maken (lees: exterminatie) met de Filologica. Het was onze grote leider Loonis Logghe die voor het eerst dit idee formuleerde. Eind november begon het idee zich te concretiseren met de aankoop van grote hoeveelheden Zyklon B. De voorkeur voor dit gas was evident aangezien dit gas haar historische efficiëntie afdoende heeft bewezen. Maar toen onze quaestor de rekening ontving, viel deze omver van verbazing. Maar daarmee houdt het nog niet op met de financiële escapades binnen de VGK. Voor zij die regelmatig de kelder bezoeken, zal de vreemde aanwezigheid van een Thaise masseuse niet

ontgaan zijn. Het leven van de geschiedenisstudent is er een van stress en zeker sinds de invoering van het leerkrediet is die stress alleen nog maar toegenomen. De VGK aanschouwde deze tendens en bleef niet bij de pakken zitten. Prompt werd er besloten om een werkgroep op te richten die zou reflecteren over dit probleem. Na tien vergaderingen waarbij belachelijke hoeveelheden alcohol werden verzet, kwam het

13


volgende uit de bus. De VGK zal via Ebay een Thaise masseuse aanschaffen die de stress bij jonge studenten kan wegmasseren. Kostprijs van dit oogstrelende hebbedingetje: drieduizend euro. Na dit allemaal ontdekt te hebben, was het voor mij zonneklaar dat het faillissement van de VGK nakende was. Toen dit uiteindelijk ook doordrong in het bewustzijn van onze quaestor, deed hij een manoeuvre dat niemand ooit had durven voorspellen. Hij nam contact op met kapitaalkrachtige Joden met de vraag of ze deze tachtigjarige kring niet wou redden van de financiële ondergang. Deze waren bereid om vers kapitaal te injecteren in de kring mits enkele kleine veranderingen. Leden met een te kleine neus zijn niet langer meer welkom en de eerste bachelors moeten opnieuw gedoopt worden en dit liefst via een besnijdenis. Aldus de onthutsende waarheid waarom de invloed van de Joden toeneemt binnen de VGK. VGK gepeupel, verenig u en trek ten strijde! PS: De auteur is er zich terdege van bewust dat de mythe van de kapitaalkrachtige Jood een factor was die mee heeft gespeeld bij de Endlösung. Humor mag echter geen grenzen kennen. ———————————————————————————————————————————-

Advertentie

14


Drank en Historici: Een praktijktest. Studenten en drank, het zijn twee woorden die onlosmakelijk met elkaar verbonden worden. Ook geschiedenisstudenten maken er geen geheim van dat ze graag een drankje of meerdere naar binnen gieten. Maar wat doet drank nu precies met het verstand van de geschiedenisstudent? Om de invloed van drank op historische kennis na te gaan, heb ik een ludieke test bedacht. Vertegen-

“JENEVERBRAINS” Frea Vancraeynest

woordigers van ieder jaar namen deel. De resultaten zullen weinig stof doen opwaaien in de ernstige academische wereld maar het heeft voor hilarische taferelen gezorgd en dat heeft ook zijn waarde.

De 1e jaars worden vertegenwoordigd door Arvid De Coster, een opvallende jongeman die weggelopen lijkt te zijn uit een heavymetal videoclip en die de reputatie heeft toch wel wat jenever aan te kunnen

maar maakt hij deze veronderstelling ook waar tijdens de test? Voor de 2 e jaars hebben we Jens Vanden Meersschaut. Als feestbeest en fervent cantusganger wekt hij soms de indruk dat er meer drank dan

bloed door zijn aderen stroomt maar wat doet dat met zijn verstand? Om de eer van de 3 e jaars hoog te houden, rekenen we op een damesduo. Het zijn sterke vrouwen die zeker en vast hun mannetje kunnen

staan en er soms ook wel eens, indien nodig, stevig de zweep durven opleggen: onze liefste secretaris Cynthia van der Heyden en alwetende cultuur Lisa Demets. Voor de masterstudenten is het rekenen op Michiel T’Jampens, als debat beschikt hij over wonderbaarlijke intellectuele kronkels maar wat doet de drank ermee? Tot slot en onder lichte dwang, werd nog een laatste proefpersoon toegevoegd, Quaestor en VGK – zwaargewicht (letterlijk en figuurlijk :p) Jelle Coppens. He really is a force to be recognized, maar is dat ook zo tijdens de test? De proefpersonen kregen een reeks van 20 vragen voorgeschoteld die qua moeilijkheidsgraad voor de geschiedenisstudent geen probleem mogen zijn. Na iedere vraag moest een slok jenever (7 flessen jenever en Russische vodka naar binnen gegoten) worden genomen. Wie het meeste antwoorden juist heeft was de winnaar en heeft het minst last van jeneverbrain. Beide dames hebben het hoogst gescoord op de test en zijn dus de winnaars van de test. Driemaal hoera voor Lisa en Cynthia, waar girlpower al niet toe leidt! Speciale hoera voor Cynthia want zij deed de test niet op jenever maar wel op echte Russische vodka, you go girl! Maar wie de winnaar was is eigenlijk irrelevant. Wat sterker opviel waren de klin-

klare nonsensantwoorden die naar het einde van de test toe talrijker werden. Antwoorden als “Triosex” (Jelle), “sperma” (Arvid) of “sperma en freya” (Michiel) op de vraag welke landbouwtechniek vruchtwisseling en braak inhoudt of “professor Zonnebloem” (Lisa) op de vraag wie de beroemde zonnebloemen had geschilderd tonen dit aan. Ook leek niemand te weten dat Ronald Reagan de man was die voor hij president werd van de VS een acteur was. Toch werden duchtige pogingen gedaan om het juiste antwoord te vinden, getuige hiervan zijn volgende antwoorden: “Michiel T’Jampens” (Arvid), “Uw 15


ma” (Michiel) en “Alfred de Grote” (Jens). Jens was duidelijk in vorm want toen gevraagd werd hoe Maria van Bourgondië stierf was zijn antwoord: “door wurgseks met Michael Hutchence”. Een nostalgische terugblik naar Pokémon was ook aanwezig met het antwoord “pikachu” op de vraag wie de moord op Caesar op zijn geweten had. Verder werd ook ikzelf als antwoord gegeven door Lisa, op de vraag wie de Egyptische heerseres was met de vele minnaars en een imposant reukorgaan. Dus bij deze ben ik niet

alleen Egyptisch en heb ik veel minnaars maar beschik ik ook over een imposant reukorgaan. Lisa probeerde de zaak nog te redden door erbij te zetten dat ik een mooier reukorgaan heb maar de schade was al aangericht, daar gaat mijn zelfbeeld. Anyway, nog opvallend waren de vele referenties naar seks, niet alleen als antwoord op de vragen maar nog prominenter toen ik iedereen vroeg om hun impressie van Henri Pirenne te tekenen als afsluiter van de test. Bedoeling was om de tekeningen mee te publiceren maar de aard ervan is nogal seksueel explo-

sief te noemen en dus niet geschikt voor gevoelige lezers. Het leek mij dan ook verstandiger deze achterwege te laten. Arme Pirenne, moest hij het kunnen zien, hij zou zich omdraaien in zijn graf! En daarmee is de test ten einde gekomen, moraal van het verhaal; drinken is fijn maar doe het vooral met mate en verstandelijke vermogens worden wel degelijk aangetast door drank maar geschiedenis wordt er wel grappiger door. Ik verlaat jullie met een sms die ik kreeg van Michiel tijdens het schrijven van dit artikel met de boodschap “Grootse kater aller tijden” en ja, ik beschouw dat als een compliment.

——————————————————————————————————————————

Comics

16


DAGBOEK VAN EEN EERSTE BACHELOR Maryline Van Puymbrouck Begin semester 2, of hoe een routine van slechts enkele maanden oud opnieuw vertrouwd aanvoelt. Die routine wordt jammer genoeg aan de start van dit tweede semester onderbroken door steeds dezelfde vraag “hoe waren de examens?”, die telkens gevolgd wordt door het hetzelfde antwoord: “Niet zo denderend, maar we hebben er uit geleerd, dus we beginnen vol goede moed aan het tweede semester, want deze keer gaat het super gaan!”, een antwoord dat begint aan te voelen als zeggen: “Alles goed met jou?”, aangezien blijk-

baar iedereen met deze brandende vraag zit. De ene uit vriendschappelijke interesse, de andere met de hoop te horen dat jij het toch wel minder goed gedaan hebt, waardoor zijn/haar ego een zoveelste boost krijgt, en mijn zelfvertrouwen een deuk. Alsof de UGent daar al niet genoeg voor gezorgd heeft. Beste administratieve medewerkers, studenten aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte zijn misschien niet gekend om hun wiskundige inzichten en talenten, maar tot twintig tellen kunnen we allemaal. Elke student kan je dan ook zeggen dat elk cijfer onder de tien een buis is. Het woord “FAIL” – en vooral de opmaak ervan - is dan ook bijzonder overbodig. Maar goed, misschien ben ik overgevoelig, want het had ook erger gekund... Ze hadden de letters nog in het rood kunnen zetten. Genoeg over die examens. Semester 1 is voorbij, laten we ons dan ook focussen op semester 2, een semester dat belooft fantastisch interessant te worden, met proffen die bekend staan om hun exotische accent en fitnessoefeningen tijdens hun colleges, hun gespierde dijen – als we onze geliefde praeses mogen geloven – en hun beroemde broers. Of we even lovend kunnen zijn over hun manier van lesgeven en de vakinhoud... we komen er later op terug.

Deze eerste bachelor heeft bij aanvang van dit semester haar nerdyzelf teruggevonden, en buigt zich bij deze verder over haar gloednieuwe cursussen, die natuurlijk al voorzien zijn van kleurrijke hoofdstukverdelingen en zelfs hier en daar al ettelijke pagina’s fluo. Ter afwisseling lachen we ons te pletter bij de fantastische geschiedenis- related humor die Facebook ons biedt. Mijn favoriet tijdens de examenperiode: bad Romans. Enjoy 2012, my fellow students! 17


ACTU-WA?! Jordy Sabels

Dit Veer staat, zoals menig persoon al gemerkt zal hebben, in het teken van drank. Deze immer actuele rubriek zal je proberen op de hoogte te houden door dieper in te gaan op de actuele vervanger voor brood en spelen, namelijk de fantastische combinatie drank en spelen. Een combinatie die wij als student zeker kunnen smaken. De Omloop Het Nieuwsblad: Drank naast de weg en coke in de koers De Omloop is de eerste koers van de “Flanders Classics” en in Vlaanderen mag je dat redelijk letterlijk nemen. Over de enthousiastelingen met hun vlag langs de kant ga ik hier om politieke redenen niet kritisch uitweiden. Ik zal mij dus moeten beperken tot de combinatie drank, coke en sport, wat een sluitende combinatie blijkt te zijn. Zoals jullie allemaal weten, of niet weten, start en finisht de Omloop in Gent. De echte supporter weet dan ook dat ene Tom Boonen een mooi verleden heeft in Gent, en deze stad in zijn hart draagt, al is dit eerder omwille van die fantastische overpeurte. Hij wordt de laatste tijd weer bestempeld als de gretige Tom

van vroeger, maar de kritische kijker zag zondag wel iets anders: een nieuw cokeverhaal. 1Aan het einde van de koers vergat hij, jammer maar helaas, de laatste lijn te snuiven en won de jonge Sep Vanmarcke, meer dan terecht, de vierde Omloop Het Nieuwsblad. Het feest barstte, na de overwinning van deze jonge BELG, helemaal los op het Sint-Pietersplein dat omgedoopt werd tot een zuipfestijn, en geef toe een overwinning van een jonge talentvolle BELG is een plausibele reden om te feesten. 2

Koers kan in de eerste week dus niet gezien worden als een droomwinnaar en een droomteam op zondag, dixit Michel Wuyts, maar eerder als een zuipfestijn en de opkomst van een nieuw cokeschandaal. —————————— 1

Die plotse verjongingskuur en ADHD-aanvallen van een twaalfjarig kind om toch maar op kop te rijden moeten toch ergens vandaan komen. 2

Foto's van deze zuippartij kan u vinden op hetnieuwsblad.be, de betere kwaliteitskrant...

18


Aalst Carnaval: Een mooie plek voor de eerste bachelor Aalst Carnaval, iedereen heeft er wel eens van gehoord. Dit jaar stond het feestgedruis grotendeels in het

teken van de toffe, torenpoeper, burgemeester. Campagne voeren voor de verkiezingen doen de oljsteneirs wel op een zeer rare manier, maar humor werkt en iemand die op een toren poept kan alleen maar een stemmenkanon zijn in de stad van de vuile janetten.

Ik hoef hier geen lang betoog af te steken om duidelijk te maken dat de carnavalvierders in Aalst niet vies zijn van een beetje drank. Ik vier zelf liever carnaval in het iets verder gelegen Essen, maar er zijn enkele eerste bachelors die wel genoten hebben van de geneugten en drank in Aalst, onderstaande foto's spreken geheel voor zich. Carnaval Aalst, ontstaan in de obscure middeleeuwen, maar nog een fantastisch drankf festijn vandaag, is zeker een aanrader voor elke student.

Bram “vuile janet” Seeuws

Dries “roze bo uwvakker” De Groote

———————————————————————————————————————————

Comics

19


Gay friendly bars, koffie- en taartbistro’s en cocktailcafés kleuren het horecaland-

schap van de Oost-Vlaamse hoofdstad. Want Gent is immers hip en Gent is cool. Maar welke zwartbruine kroegen loop je toch beter voorbij als je in de nachtelijke uurtjes een nieuw avontuur zoekt? Uw aller Nikita deed rondvraag naar Gents meest marginale hang-out’s en maakte

DE GENTSE HORECA

een selectie uit de laureaten.

Nikita Vos De geharde gangster lijkt het vast wel wat maar voor de gemiddelde historicus in wording preikt The Cover (diep verborgen in de wietwalm onderaan de Sint Pietersnieuwstraat ter hoogte van n°40) bovenaan het lijstje met de te mijden adresjes. Ietwat eigenaardig, inderdaad, maar dat doet vermoeden dat deze afkeur iets te maken heeft met het onheilspellende mysterie rond de stamgasten van het wietwalm-

café in kwestie. Wie zijn ze? Waar komen ze vandaan? Waar gaan ze naartoe? Het grote Jambersgehalte is dit maal echter niet meteen een troef. Bange informanten beweren trouwens te weten dat er een harig groen monster in de weecee’tjes woont.

Met behoorlijk aandringen van uw bloedeigen quaestor haalt ook het minder befaamde Farao’s (Parklaan 135) een eervolle vermelding in dit Veer. Zelfs de onguurste der taxichauffeurs zou in het holst van de nacht niet met stokken of schaars geklede tienermeisjes in deze keet te krijgen zijn. Moge dat boekdelen spreken. Op wandelafstand tussen Farao’s en het Sint Pietersstation bevindt zich dan weer een vervallen pand dat

de naam Bij Lucy (Prinses Clementinalaan 195) draagt. Hoewel weinig met enige zekerheid geweten is over dit bouwvallig gevalletje zou het tussen 2 en 7 ‘s nachts ontpoppen tot bordeel, bruine kroeg én gevierd kraakpand. Wat er daadwerkelijk plaatsvindt tijdens die nachtelijke uurtjes, daar hebben wij het raden naar. Maar dat je best niet bij Lucy je onhoudbare pipi gaat lossen lijkt een veilig advies.

Iets dichter bij Blandijn en Overpuurte – en bijgevolg dus ook iets waarschijnlijker dat u er met uw dronken botten over denkt er nog een laatste te gaan drinken – ligt ’t Zuid. Menig Gentenaar bevestigde: niet de place to be als je liefst zonder schot- of schaafwond de weg naar je kot herneemt.

20


RUBRIEK HISTORISCHE KRITIEK: WARHORSE Tine Verhoeven

In februari kwam de nieuwe langspeelfilm van Steven Spielberg in de zalen. Met Warhorse, een kinderverhaal van Michael Morpurgo, wordt het verhaal verteld van het paard Joey tijdens de Eerste Wereldoorlog. Terwijl Joey de meest hachelijke situaties overleeft, vergeet je haast dat in de periode 19141918 zo’n 6 tot 8 miljoen paarden stierven op en om het slagveld. Het eerste kwartier keek ik wat vertwijfeld rond in de zaal. Lag het aan mij, of hadden die dialogen echt niet zoveel inhoud? Met het verhaal van het kinderboek in mijn achterhoofd wist ik wel op voorhand dat het niet voor volwassenen was geschreven. Maar dat Spielberg daar niets aan veranderd had, dat verbaasde mij toch een beetje. Het kan inderdaad niet de bedoeling geweest zijn om van het verhaal een

echte oorlogsfilm te maken zoals Saving Private Ryan, zo zijn er al veel gemaakt. Wat de sfeer ging zijn, werd duidelijk toen de eerste beelden verschenen.

Een veulen dat geboren wordt en opgroeit, romantische beelden van het Engelse platteland, het verhaal van de jongen die zijn paard traint. Het lag er soms zo dik op, dat ik het slecht begon te vinden. Gelukkig begon de film na twintig minuten op gang te komen, en wat nadien werd vertoond is wel het vermelden waard. Zelden wordt er ingegaan op het feit dat er tijdens de Eerste Wereldoorlog ook veel paarden gestorven zijn. Een oorlogsfilm draait gewoonlijk rond de soldaat, het kameraadschap en de solidariteit, de gruwel van de loopgraven, en vooral de zinloosheid. In Warhorse keert dit alles terug, maar de mens verdwijnt naar de achtergrond. Het gaat nu om de gruwel die de paarden op het slagveld meemaakten, en hoe zij mee de oorlog hebben gemaakt. Ze werden niet enkel ingezet in de strijd. Paarden werden ook gebruikt om kanonnen te verslepen, om gesneuvelden en gewonden van het slagveld te halen, enz. Spielberg probeert om het hoofdpersonage – het paard Joey – menselijk te maken. Het is een lastige opdracht om mensen twee uur te boeien met een film waarin weinig wordt gezegd, laat staan dat ze zich 21


ook nog eens moeten inleven in het verhaal van het paard. Spielberg doet dit door Joey in contact te brengen met de verschillende partijen die er in een oorlog zijn: de molenaar met zijn kleindochter in het oorlogvoerende Frankrijk, twee broers die niet naar het front willen gaan, een Britse officier, en een paardenverzorger. Allen krijgen ze een band met het dier, iets waar ze zich aan vasthouden in een tijd waar bezit van de ene op de andere dag kan verdwijnen. Spielberg slaagt hier aardig in, maar toch krijgt het romantische soms weer de bovenhand, en doen de dialogen pijn aan de oren.

Of de film historisch correct is, is in dit geval een irrelevante vraag. De film gaat niet over het historische aspect, het is enkel het kader waarin het verhaal zich afspeelt. Ik heb bijvoorbeeld niet gelet op de uniformen van de soldaten om te kijken of ze wel overeenkomen met wat ze bijna honderd jaar geleden droegen. Het enige wat je echt interesseert, is of Joey het overleeft of niet. Want dat kan Spielberg wel heel goed. Het mag dan nog een kinderverhaal zijn, maar je leeft ongelooflijk mee met de personages. En dan

nog het meest met Joey, een rol dat door twintig verschillende paarden werd vertolkt. Hoe ze sommige scènes voor elkaar hebben gekregen weet ik niet, maar alleen daarvoor al vind ik het de moeite waard om de film te zien.

De beeldschepper in Spielberg Er is één scène die misschien wel de meest spraakmakende is. Joey wordt aan het begin van de oorlog verkocht aan een Britse officier die deel uitmaakt van de cavalerie. Zijn overste heeft het idee om een verrassingsaanval uit te voeren op het Duitse kamp, niet ver van hun kamp. Met ongeveer dertig paarden trekken ze door het bos en ‘sluipen’ ze door het hoge riet dichter naar de tenten tot wanneer ze in volle galop de Duitsers overmeesteren. Waar de Britten geen rekening mee hebben gehouden, is dat de Duitsers niet dom zijn. Verstopt aan de rand van het bos, lagen Duitsers aan kanonnen te wachten tot wanneer de paarden dicht genoeg waren. Het enige wat je dan nog te zien krijgt, zijn paarden zonder ruiters die over de kanonnen springen. Een minuut lang zie je enkel dat. Een beeld dat naar mijn mening veel meer zegt dan de film in zijn geheel. ———————————————————————————————————————————

Comics

22


Er zijn vele dingen die wij geschiedenissers kunnen leren dankzij en via onze studie. Om te beginnen zijn er uiteraard de meer praktische zaken, zoals bijvoorbeeld het leren schrijven van wetenschappelijke verhandelingen (papers, yihaa!) of het leren omgaan met de be-

ruchte voetnoten- en bronnenprincipes. Vrij droge shizzle inderdaad, maar zoals al gezegd: wel praktisch. Daarnaast is er ook de vele kennis die we verkrijgen uit al die oh zo fijne vakken die bovendien worden gedoceerd door nog véél fijnere professoren (we denken aan Historische Kritiek, Wijsbegeerte, Nederlanden, etc).

BLOG

Kennis is macht, dus leren we? Boeltal

Eén van de belangrijkste ervaringen die een student geschiedenis tijdens zijn hele carrière kan voelen is er echter eentje van heel andere aard. Doorheen onze studie zijn we verplicht ons meer en meer in te graven in bepaalde aspecten van de geschiedenis. We wroeten steeds dieper onder de dunne oppervlaktelaag die het woord geschiedenis vormt, halen er uit wat we er kunnen uit halen… en dan gebeurt het. Plotseling zie je dat geschiedenis helemaal geen droge oplijsting is van feiten en gegevens (zoals dikwijls wordt voorgesteld) maar een bundel is van verhalen over gevoelens, dromen en bedenkingen van personen. Op dat ogenblik zijn namen geen letters meer maar worden ze levende mensen. Het besef dat je voor een moment bent opgeslorpt in de herinneringen van een mens die simpelweg iets vroeger heeft geleefd is één van de waardevolste persoonlijke doorbraken die een historicus kan meemaken. Geschiedenis wordt dan im-

mers plotseling iets zeer tastbaars. De nevel van de geschiedenis die je omringt verdwijnt voor een ogenblik, om zich dan weer even snel te sluiten. Hoewel menig student dit gevoel al heeft gekend en zelfs professor Boone er in zijn boek gewag van maakt is een inleving in het historische personage niet aan iedereen gegeven. Je moet daarvoor immers over een grote portie inlevingsvermogen beschikken om je te kunnen verplaatsen van het nu naar het toen, om je te laten opslorpen door het verhaal. Het is ook geen eenzijdig gevoel. Terug gekatapulteerd worden in de tijd is immers even wennen.

De aanleiding van dit tekstje is de doorlezing van de memoires van enkele oud-studenten geschiedenis aan de RUG tussen 1919 en 1933. In hun verhalen vertellen ze over enkele van de grootste namen uit

de geschiedenis aan de U-Gent (Van Werveke, Ganshof, Pirenne, …) en hun kleine typisch menselijke eigenschappen. De groten mens zien worden, simpelweg magisch.

23


Drank heeft altijd al een voorname rol gespeeld in het leven van uw dienaar. Neem nu die keer toen uw dienaar nog eigenhandig dit blad naar de kladeizen hielp door er – Godbetert – hoofdredacteur van te zijn. Jong en avontuurlijk als ik was, ging ik mee naar

de massacantus. Veel volk, veel liedjes, veel Rodenbach en achteraf veel miserie: daarvoor studeert een mens, nietwaar? Maar de pret bleef niet uit. Enkele

COLUMN Wouter Peeters

weken voor datum kondigde de begeleider van mijn bachelorproef aan dat er de ochtend na de massacantus om 9u een bijeenkomst met heel de groep zou komen. Hij kon uiteraard niet weten dat uw dienaar naar de massacantus zou gaan en geen haar op mijn

hoofd dat eraan dacht om dat als excuus in te roepen om een andere datum te zoeken. Wat moesten de mensen dan wel niet van mij denken… Wie ooit een massacantus meegemaakt heeft, weet dat je niet moet hopen om voor 4u in je bedje te liggen. Zo ook vorig jaar niet. Onderweg kreeg ik trouwens nog door toenmalig Bachelor- en feestpraeses en huidig quaestor Jelle Coppens de officiële V.G.K. bieremmer in mijn poten geduwd waardoor mijn kot dre dagen na datum nog steeds naar Rodenbach stonk. In ieder geval: rond 5u kroop uw dienaar in zijn bed en drie uur later er ook weer uit. Een douche en drie tassen koffie later zette ik koers richting Ufo. Wat ik daar tijdens die bijeenkomst allemaal uit

mijn botten geslagen heb, weet ik niet meer maar het moet indruk gemaakt hebben op alle mogelijke vlakken want ik heb aan mijn Bachelorpaper een 14 en een lief overgehouden. Wat ik wel nog weet, was dat er iemand te laat was. Maar wie? Geen idee meer. Ik niet in ieder geval, want dat zou ik me nog herinneren. Toen na anderhalf uur iedereen zijn zegje gedaan had, was het tijd voor mijn laatste permanentie van dat semester. Ronny had voor de gelegenheid donker bier bij, wat het geheel er enkel decadenter op

maakte. De combinatie 11u ’s ochtends, Westmalle Dobbel en een obscuur schietspelletje zorgde voor ongeziene uitspraken als “hé, gij schiet met een raket op mij!” en “wat onvoordelig uit kan vallen voor een jong gezin”. Een causaal verband tussen beide uitspraken wordt ontkend noch bevestigd.

24


Oasis:: Voor 1 persoon:

Benodigdheden:

Cocktailmaatbekertje (25ml) Ijs 1 deel blue curaçao 2 delen gin Spuitwater Schijfje citroen en takje munt

Bereidingswijze: 1.

COCKTAILS

Vul een longdrinkglas met ijsblokjes. Schenk de curaçao en de gin en roer 1x

2. 3.

Voeg het spuitwater toe en roer.

Sofie De Clerck

Garneer met een schijfje citroen en een takje munt.

Ocean Breeze: Voor 1 persoon

Benodigdheden:

Cocktailmaatbekertje (25ml)

Bereidingswijze: 1.

Shaker

Shake de eerste vier ingrediënten met ijs.

1 deel witte rum

2.

1 deel amaretto

½ deel blue curaçao

Schenk het mengsel in een

hoog glas en vul aan met het spuitwater naar smaak.

½ deel ananassap Ijs (gecrunched) Spuitwater

Casablanca: Voor 1 persoon

Benodigdheden:

Cocktailmaatbekertje (25ml)

Bereidingswijze: 1.

Shake alle ingrediënten, be-

Shaker

halve het fruit, met ijs en

3 delen witte rum

schenk het mengsel door de

2 delen kokosroom

Voeg eventueel meer ijs toe.

4 delen ananassap 2 scheppen ijs (gecrunched)

strainer in een cocktailglas. 2.

Garneer met de ananas.

Ananas om te garneren.

25


REVIEWS Chronicle

A song of ice and fire - George R.R. Martin

Andrew, een wat eenzame en zielige nerd, heeft één

Is het nu omdat je de se-

delbare school, zijn eerste feestje ooit en een bizarre

ken gelezen of overlaatst

confrontatie met een ingeslagen meteoriet. Ze

het videospel in huis ge-

obsessie. Alles filmen. Zijn dronken vader, de mid-

rie gezien hebt, de boe-

haald hebt, enkel diegenen die de afgelopen jaren onder een steen geleefd hebben,

kunnen

nog niet gehoord hebben van

George

Martin.

Onze geliefde scriptor gaf mij iets minder dan een halve pagina om maar eigenlijk één iets te ververkrijgen hierbij de macht om voorwerpen met hun eigen wilskracht te bewegen en naarmate de hoofdpersonages sterker worden, nemen hun

tellen: lees. de. boeken. Velen prijzen Martin al was hij de nieuwe Tolkien, wat appelen met peren vergelijken is. Martin slaagt erin een enorme rijke we-

geintjes ongekende hoogtes aan. Tot het misloopt.

reld te scheppen, waarbij de vele intriges en onder-

slechts weinig uitdieping van de personages. Daar-

naar de appendix achteraan het boek. Het verhaal

Jammergenoeg is het plot flinterdun en zien we bij mag u al van geluk spreken als u niet zeeziek

terugkeert, met een homevideo-perspectief dat zo aftands is als de Blairwitch project oud is. De occasionele humor maakt de film echter onderhoudend genoeg om de cinema niet uit te lopen. Bedenk u liever voordat u uw cinematicketje aanschaft, er

linge relaties de lezer geregeld doen teruggrijpen is nooit te reduceren tot een strijd tussen goed en

kwaad, zoals met Tolkien het geval is. Met inspiratie uit verschillende historische gebeurtenissen, periodes en een heel directe vorm van humor (vaak ook heel expliciet), slaagt u er wel in de voorlopig zevendelige serie in een aantal maanden te veror-

speelt vast wel wat beters die avond. *ND

beren. Weet dus waaraan u begint, want het laat u

Plot:

Beoordeling,

niet los tot het einde. *ND

Cinematografisch:

26


Het ei van Salaì – Monaldi & Sorti Het

Sounds of Nowheresville – The Ting Tings schrijversduo

Monaldi en Sorti (een classica en een musicoloog) staan bekend om hun bronnenonderzoek om zo hun fictieve

historische

verhalen toch zo geloofwaardig mogelijk te maken. In Het ei

van Salaì vertellen ze het verhaal als een soort

verweerschrift

waarin de pleegzoon van Leonardo Da Vinci aan de rechtbank probeert duidelijk te maken dat hij niet

Nowheresville being Paris and Berlin. Hun tweede album is geschreven in Parijs en hebben ze opgenomen in de kelder van een voormalige Jazz-club in Berlijn, ver weg van hun vrienden, familie én hun platenlabel. The Ting Tings zijn bij het grote pu-

bliek gekend van ‘ That’s not my name’ of ‘Shut up

and let me go’ uit de Coca Cola commercials. Dit

album bevat meer vrolijke, screaming, all-over-the -place Indie-pop. Het is echter niet steeds The usual Ting Tings-sound met Coca Cola potentieel, aan het einde van het album gooien ze ook eens een verrassing naar je hoofd. Toch een fijne plaat en verdient wel een plaatsje in je playlist. *VV Luisterplezier:

schuldig is aan moord en het stelen van een belangrijk boek in Rome. Als we niet beter zouden weten lijkt het op een kritische teksteditie van een bron,

compleet met verklarende voetnoten. In het verhaal laten ze alle complottheorieën omtrent de ontdekking van Amerika aan bod komen, verweven met de absurde avonturen van Salaì in het Rome van de 16e eeuw. Amusant is het zeker, maar naar het

einde van het boek toe begint de pleegzoon van Da Vinci een beetje voorspelbaar te worden. Dit neemt niet weg dat je nog steeds nieuwsgierig bent naar wat er nu eigenlijk wél in Rome gebeurd is. Het

boek leest enorm vlot dus het is zeker geschikt om eens te lezen als je niet echt zin hebt om te studeren of om aan je thesis te schrijven . *VV Beoordeling:

27


Ze staart naar haar kop koffie, zo zit ze daar al 5 minuten en er komt geen woord over haar lippen. Oh God, antwoord dan toch! Stilte is erger dan een uitbrander krijgen, erger dan een slag in het gezicht, erger dan

dat ze met haar kopje naar je hoofd gooit. Soms is stilte ook fijn, het heeft iets vertederend en intiem, maar op momenten als deze wil ik alles, behalve stilte. Ze neemt haar kopje op, ik schrik een beetje – misschien verwacht ik toch dat ze het naar

TE VEEL SUIKER Veronique Vennekens

mijn hoofd gaat gooien. Zo zijn vrouwen nu eenmaal, onvoorspelbaar. Soms zijn ze wilde furies op de heerlijke momenten dat je het

wilt, maar soms zijn ze beangstigend als ze maar blijven schreeuwen tegen je. Andere keren willen ze dan dat je ze behandelt als een porseleinen popje. Ben ik de enige die dat ongelofelijk verwarrend vind? Vrouwen zeggen dat ze geen hoogte kunnen krijgen van ons, maar ons hoofd is zoveel simpeler. Oh ja, we waren bij haar kopje, ze neemt het op, en zet het aan haar lippen. Het kan niet anders dan dat haar koffie al lang ijskoud is. Terwijl ze haar kopje weer neerzet kijkt ze recht in mijn ogen. Wat een verschrikkelijk gevoel, het is alsof ze door me heen kijkt, alsof ze alles kan lezen wat er in mijn hoofd omgaat alsof ik een boek ben. Dan gaat ze daarover nadenken en gaat ze mij bestoken met allerlei psychologische en sociologische verklaringen alsof wij mannen niets anders te doen hebben dan allerlei uitvluchten zoeken om niet van een vrouw te houden. Wij zijn altijd de klootzakken, maar altijd om de redenen waarom we het eigenlijk niet zijn. Ze laat eindelijk haar kopje los, leunt achterover en neemt de ‘ik-wil-iets-zeggen-maar-ik-wil-destilte-niet-breken’-houding aan. Vrouwen hebben zo van die poses, blikken en glimlachjes. Ik ken haar ‘ik-ken-u-maar-jij-kent-mij-niet’-blik die ze op mij afvuurde toen we elkaar voor het eerst zagen. Dan heeft ze haar ‘ik-ben-wel-geïnteresseerd-in-u-maar-ik-wil-dat-jij-eerst-met-me-komtpraten’-lach. Alle vrouwen hebben ook die lach waarbij ze doen alsof één van haar vrienden iets ongelofelijk grappig heeft verteld en daarmee de aandacht naar zich probeert te zuigen, en die gebruiken ze voor verschillende doeleinden waar ik verder niet teveel over ga uitweiden. Wonderlijke wezens eigenlijk, die vrouwen. Maar ach, mannen hebben zo ook van die dingen, zoals onze verschrikkelijk foute ‘we moeten eens praten’. We kunnen even goed zeggen ‘ik ben u echt beu’, vrouwen hebben ons

al lang door, maar wij zijn niet zo inventief. Misschien was dat mijn eerste fout van de avond, mijn ‘we moeten eens praten’ was zo verschrikkelijk getimed. Mijn tweede fout was zeggen dat mijn hoofd een beetje een rommeltje is, dat ik niet meer weet wat ik wil. Mijn derde fout: zeggen dat ik liever gewoon vrienden bleef. Eigenlijk moeten we serieus zijn, wij zijn absoluut niet origineel, we zijn zelfs zielig voorspelbaar. Misschien moeten we eens eerlijk zijn,

28


wat een stom idee is het om niet de waarheid te vertellen? Om te denken dat deze clichés minder pijn zullen doen. En in plaats van de overweldigende hysterie die ik had verwacht kreeg ik stilte in de plaats. Zelfs geen snikje, geen traantje. Wat voor een harteloze bitch is ze eigenlijk? Ze geeft er niet eens om. Nog zo’n fout die vrouwen maken, ze denken dat wij er niet om geven. Maar we beseffen goed genoeg wat we doen, en eigenlijk ben je dan de man die je niet wilt zijn. Maar wij lossen het ge-

woon op met alcohol, voetbal en nog meer alcohol. Vrouwen houden girlsnights met vriendinnen en homo’s, een pot Ben&Jerry’s en veel zakdoekjes. Maar blijkbaar gaat zij geen zakdoekjes nodig hebben vanavond. Uiteindelijk trekt ze toch haar mond open, ‘Ja, je verdient beter, ik ben niets waard’. Oh nee, het eeuwige zelfmedelijden van vrouwen, ik zou er gek van worden. Eigenlijk zijn vrouwen te goed voor

ons, en wij voelen ons dan schuldig en dan gaan we ze dumpen, want zo zijn we dan. Maar als we dan zeggen dat ze gewoon zelf veel beter verdienen dan geloven ze ons niet, voor die keer dat we dan de waarheid zeggen. Soms, mijn beste vrouwen, soms hebben we écht wel het beste met jullie voor. Maar dat geloven ze waarschijnlijk ook nooit. Ach, ik zou mezelf ook niet geloven. We zitten daar nog uren, ze begint uiteindelijk toch te huilen, het is tenslotte een vrouw. Soms wordt ze toch nog even kwaad, vijf minuten lang krijg ik dan telkens alle mogelijke scheldwoorden over me heen, zodat ze daarna toch nog met een gebroken hart in mijn armen kruipt voor troost. Verschrikkelijk wispelturig is ze, en eigenlijk zou ik haar niet willen laten gaan. Ze vertrekt wanneer het al verschrikkelijk laat is, maar ze wilt niet dat ik haar naar huis breng. Het enige wat nog achterblijft is haar kopje en zoals altijd staat er nog een bodempje koffie in. ‘Te veel suiker’, zei ze altijd. —————————————————————————————————————————-

Comics

29


Ik ben een vrouw en ik kijk graag naar Grey’s Anatomy. Mijn broer weigert mee te kijken met als excuus: “Tine, daar gaan de mensen altijd dood, ik kijk daar niet naar.” Ziedaar, het stoere karakter van een man. Het is wel waar natuurlijk, bij driekwart van de afleveringen zit ik op het

einde te wenen terwijl ik op mijn hoofd sla en tegen mezelf zeg dat ik mij belachelijk aan het gedragen ben. Maar ik kan dat moeilijk tegenhouden, ik ben een gemakkelijke wener. Toen ik vrijdagmorgen om kwart voor zes ops-

DE SCRIPTOR VERTELT Tine Verhoeven

tond, had ik niet het gevoel dat ik zou terechtkomen in een wereld van Mc Dreamy’s en Mc Steamy’s. De lichte hoop die ik had, verdween als sneeuw voor de zon toen we de oprit van het vroegere Institut Moderne, behorend tot het Jan

Palfijn, opreden. Geen blinkende ramen met glazen koepels zoals in Seattle Grace, geen Chasing Cars door de luidsprekers. Ook op de gang (er is daar maar één gang), zag ik geen gezellige bedrijvigheid. Wat misschien wel hetzelfde was, was de onderhuidse rivaliteit tussen verpleegsters en dokters. Een kwartier lang heb ik voor de deur van het operatiekwartier liggen wachten op enig teken van leven. Echt op mijn gemak was ik niet, voor mij lag er nog iemand te wachten, maar die had er blijkbaar al wat ervaring mee. Ik daarentegen ben een leek daarin, en ik had veel goesting om mijn keel eens open te zetten. Van de schrik. Ik heb misschien geen Mc Dreamy’s of Mc Steamy’s gezien, maar de held van de dag was mijn anesthesist. Hij zag eruit alsof hij al uren wakker was en klonk als de flauwe plezante van de vloer. Hij kwam met zijn grote bruine ogen over mij hangen en zei grijzend: “ ‘t Was gisteren complimentendag, maar ik

krijg dat nooit. Maar ge moet nu toch toegeven, dat infuus heb ik hier toch goed in uw velleke geprikt eh? Slaapwel Tine!” En ik was weg.

Achteraf heb ik hem niet meer gezien, en heb ik op mijn kamer gewacht tot wanneer ik iets zou krijgen

voor te eten. Gemixte rijstpap, die raar smaakte, was niet echt mijn dada, maar nog altijd liever dat dan echt ziekenhuiseten. Om het kwartier kwam er een verpleegster binnen die altijd een student meebracht. Toen mijn temperatuur moest gemeten worden, verloor een mannelijke student nogal stuntelig de thermometer in mijn fancy ziekenhuisschort. Hij vroeg: “Wil je dat ik hem daar ergens zoek, of ga je het zelf doen?” Ik keek eens naar hem en ik zei: “In een andere context had ik misschien ja gezegd, maar nu doe ik het liever zelf, dankjewel.”

30


COLOFON Redacteur Tine Verhoeven Medewerkers Boeltal Valérie Crickemans Nathan Declerck Lisa Demets Joeri Deryckere Sofie De Clerck Loonis Logghe Wouter Peeters Jordy Sabels Michiel T’Jampens Frea Vancraeynest Maryline Van Puymbrouck Veronique Vennekens Diethard Vlaeminck Nikita Vos

31


Ereledenlijst Vlaamse Geschiedkundige Kring 2011-2012

Pro-senioren

Kerckaert Christophe

Hilde Corremans

Lampe Jurgen

Adriaan Linters

Lasoen Kenneth

Karl Vanheuverbeke

Lisarde Wendy

Beelaert Wim

Maebe Guillaume

Bruno Debaenst

Maes Thibaut

Raf Burm

Meskens Febe

Fien Danniau

Muylaert Silke

Bregt Vermeulen

Opsomer Goedele

Emmelien Werbrouck

Paeye Koen

Joeri Deryckere

Roels Willem

Loonis Logghe

Roose Hanne Schoutteten Koen

Pro-Praesidium Bauters Jasper Bekaert Wim Bossuyt Emma Boyen Matthias Brunet Bo Buylen Binou Cassiman Ruben Castermans Rebecca De Buck Laurens De Meyer Michaël De Rijcke Sander De Smet Katrien De Vijlder Nicolas De Vos Frederick Dedobbeleer Willem Dewaele Sarah Descamps Frederik Elegeert Jochen Fockedey Stijn Gabriel Hans Garré Sien Germonprez Dagmar

Van Belleghem Kim Van Der Herten Greet Van der Straeten Aljosja Van der Wouden Jan Van de Velde Tieneke Van Duyse Jelka Van Goethem Jelle Van Raemdonck Timothy Vanderhaeghen Bertold Vanmeerhaeghe Maaike Vanspeybroeck Matthieu Verfaillie Amélie Vermeulen Tim Voorspoels Jolien

Jannsens Paul Martyn Georges Thoen Erik Van Dixhoorn Arjan Van Nuffelen Peter Velle Karel Vermeir Rene

Prof. Em. Milis Ludo Vermeulen Urbain

Sympathisanten Declercq Daan Maes Pieter Mares Titouan Nevejan Niels Peerlinck Kimmy Piens Tim (Amber) Van de Ponseele Laura Van Hulle Hans Vanneste David

Academisch personeel Baecke Xavier Vandevoorde Lindsey Versieren Jelle

Weemaels Liese

Wijnendaele Jeroen

Prof.

Bevriende Kringen

Boone Marc Brinkman Inge de Hemptinne Thérèse Devos Isabelle De Wever Bruno Heirbaut Dirk

Filologica Klassieke Kring Kring voor Moraal en Filosofie Kunsthistorische Kring Oosterse Afrikaanse Kring Slavia

32


33

29e jaargang: Het Nacht van de Geschiedenis-Veer 2012

Recommend Documents