Schoolkrant editie 6 2014/2015
Tekening: Valentijn Albers
Schoolkrant Editorial En dan zit het er voor mij al weer bijna op. Wat een cliché om hier te gaan schrijven over de afgelopen zes jaar op de BSG en de laatste twee jaar bij de schoolkrant. Ik kan hier wel mooi een afscheidswoordje gaan geven, maar daar zitten onze lezers (als we die al hebben) ook niet erg op te wachten. Kort gezegd heb ik het heel leuk gehad op de BSG, maar kan ik, wat gelukkig heel normaal is, ook niet wachten om verder het ‘grote mensenleven’ in te gaan. Nu nog even slagen, want wat een anticlimax zou het zijn als ik volgend jaar nog een keer deze afscheidsrede zou moeten houden. Gelukkig maar dat ik hem dus zo kort houd. In deze schoolkrant hebben we een leerling die vorig jaar gezakt is geïnterviewd, Wytze Dijkstra uit 6-atheneum. Verder schrijft Francisca een mooi stuk over iets wat ons de afgelopen weken flink in de greep heeft gehouden, de aanval op de redactie van Charlie Hebdo. En heb je altijd al meer willen weten over de afdelingsleider van het atheneum? We beschrijven de man achter meneer Mijnheer. De volgende schoolkranten zal Eva Klaver onder handen gaan nemen, omdat ik mij dus flink ga klaarstomen voor de aankomende examens. Bij dezen: Eva, succes! En succes voor alle leerlingen en dan met name bruggers die misschien nog wel zes hele jaren moeten zwoegen op deze school, totdat ook zij uiteindelijk oud genoeg zijn om te drinken, hun eigen absentiebriefjes te schrijven en zich te realiseren dat het uiteindelijk toch allemaal best wel meeviel en dat je toch echt niet begrijpt waar je je vooral in de brugklas nou druk om hebt gemaakt (hoop ik tenminste). Ik zeg: tabee! Fleur Bosch, hoofdredacteur
ed itie 6 – 2014 – pag 2
Schoolverlaters, met Wytze Dijkstra Wytze Dijkstra (A6X) doet dit jaar de zesde klas voor de tweede keer: vorig jaar heeft hij zijn eindexamens bij lange na niet gehaald. Wytze is nu achttien jaar oud en woont in Warmenhuizen. Zijn hobby's zijn uitgaan en voetballen met zijn team de A1 bij Vios. In de zomer werkt hij in een strandpaviljoen in Petten en sinds dit schooljaar werkt hij ook bij de huiswerkbegeleiding van mevrouw Dekker. Waarom denk je dat je vorig jaar bent gezakt? “Ik deed veel te weinig aan school, ik maakte mijn huiswerk niet en ik leerde ook niet. Ik was heel lui, ik kon me er gewoon niet toe zetten om te leren. In plaats daarvan gamede ik, soms deed ik ook gewoon helemaal niets.” Wist je al gelijk dat je zou zakken of had je nog hoop? “Ik had nog een heel klein sprankje hoop, maar ook dat verdween na mijn examen van geschiedenis. Dat examen ging zó slecht dat ik het maar helemaal opgaf. Voor mijn schoolexamens stond ik ook al twee vijven en verder waren mijn cijfers niet erg hoog. Net als voor mijn centrale examens had ik ook voor mijn schoolexamens niet veel geleerd.” Verander je je aanpak nu je het over moet doen? “Ja, ik leer nu wel, ik sta er beter voor. Dit is deels omdat ik alle stof voor de tweede keer hoor, maar natuurlijk ook omdat ik nu meer leer. Nu ik zie dat al mijn vrienden dit jaar beginnen met studeren wil ik erg graag klaar zijn met school. Ik vind mezelf er ook te oud voor worden.” Wat is voor jou het grootste nadeel aan dit extra jaar op de middelbare school? “Het grootste nadeel is dat ik heel veel vrienden heb die nu studeren in Amsterdam, die een heel ander leven leiden dan ik. Ze hebben allemaal leuke feestjes en ik zit hier nog vast aan de dagelijkse routine. En aan alle kleine kinderen.” Julie Noorman
redactie • Tara Blommaart • Eva Klaver • Yvonne Bruin • Sanne Broersen • Francisca Snip • Lotte ’t Hart • Julie Noorman • Feline Kaaij • Valentijn Albers • Figo Jans • Lars Belleman H o o f d r e d a c t i e : Fleur Bosch t e k e n i n g e n : Valentijn Albers Mede mogelijk gemaakt door: Eddy van Kuppevelt en Eva van Leeuwen
Schoolkrant
ed itie 6 – 2014 – pag 3
Mevrouw Post Na jaren van trouwe dienst gaat misschien wel het bekendste gezicht van de sectie Duits met pensioen. Naast lerares Duits was zij jarenlang brugklasmentor. Tijdens het brugklaskamp in Veldhoven heeft zij met haar klassen meerdere prijzen in de wacht gesleept, waaronder de prijs voor de best presterende klas, de befaamde Klassenprijs. Op 29 en 30 januari heeft zij afscheid genomen van de school. Naast de ‘magere’ bitterbal die alle docenten kregen, is zij nog eenmaal alle klassen langsgegaan om van alle kinderen afscheid te nemen en chocolaatjes uit te delen. Tijd dus om wat herinneringen op te halen. Tara Blommaart
“Ik weet nog goed dat we in de brugklas de uitgangen van de werkwoorden moesten leren. Mevrouw Post leerde ons deze door middel van een liedje aan. ‘Bij ich een -e, bij du -st, bij sie, er, es een -t. Bij wir -en, bij ihr een -t, bij sie en Sie -en.’ Iedereen die Duits heeft gehad van mevrouw Post zal het liedje wel kennen. Het zit nog steeds in mijn hoofd en komt soms nog goed van pas bij grammaticatoetsen in de bovenbouw!”
“Toen er eindelijk weer eens sneeuw was gevallen, kwamen wij allemaal bevroren het lokaal in. Mevrouw Post scheen nergens last van te hebben, omdat ze thermo-ondergoed aan had getrokken…”
“Net als mevrouw Maas hield mevrouw Post er een aantal grappige scheldwoorden op na. Sukkeltje, gehaktbal, oelewapper enzovoorts. Zelf ben ik ooit oliebol genoemd.”
“Onze klas onthield nooit het verschil tussen schön met een trema en schon zonder trema. Mevrouw Post riep steeds als wij een fout maakten weer: “Kijk, schon is al en schön ben ik.” (Schön betekent mooi, leuk, red.)
“Toen ik in de brugklas les had van mevrouw Post, zei ze altijd dat wie haar een koekje of chocolaatje gaf, bonuspunten zou krijgen op zijn of haar volgende toets. Sultana’s werden ook goed gerekend. Een aanbod dat we natuurlijk allemaal graag aannamen. Of iemand ooit extra punten heeft gekregen, weet ik niet. Ik in ieder geval niet…”
“Na het brugklaskamp hebben wij nog vaak moeten aanhoren hoe mevrouw Post samen met haar klas de Klassenprijs had gewonnen. Ik weet nog dat mensen zeiden dat mevrouw Post de boel had gesaboteerd. Jaloezie natuurlijk.”
“Wat ik altijd onwijs leuk vond bij mevrouw Post, is dat we om de zoveel tijd Logo gingen kijken. Dat is een Duits jeugdjournaal. Daarna stelde ze ons allemaal vragen over de uitzending. Op die manier leerden we in de eerste klas al goed Duits spreken.”
Mevrouw Post, bedankt voor alle jarenen wij wensen u namens de schoolkrant het allerbeste toe!
Schoolkrant
ed itie 6 – 2014 – pag 4
GAMEN Of je nou elke dag een uurtje speelt of niet achter je gameconsole weg te slaan bent, gamen wordt steeds populairder. Hiernaast vind je een lijstje met enkele bekende games die wellicht je nieuwe verslaving zullen worden.
The Last of Us (5/5)* Het is twintig jaar geleden sinds het Cordyceps virus is uitgebroken. Heel Amerika is veranderd in een post-apocalyptische wereld. Joel, een geharde man uit Texas krijgt de taak om een jong meisje genaamd Ellie Boston het land uit te smokkelen in ruil voor wapens. Maar het loopt uit de hand wanneer het beloofde aflossingsteam niet aanwezig blijkt te zijn. The Last of Us is een action-adventure survival horror game uit 2013. Het spel is een third person shooter en is alleen beschikbaar voor Playstation 3 en 4. Dankzij de stemmen van onder andere Troy Baker als Joel en Ashley Johnson als Ellie word je als speler volledig meegetrokken in de emotionele storyline.
missies bevatten een breed scala aan tegenstanders en wapens. Naast de singelplayer is er natuurlijk ook een multiplayer die bijna hetzelfde aanvoelt als de eerdere multiplayers. De first persoon shooter is beschikbaar voor zowel Microsoft, Playstation 3 en 4 en Xbox 360 en One. Het spel kwam eind 2014 uit en was in de US de best verkochte game van het jaar. Bioshock Infinite (4/5) ‘Bring us the girl and wipe away the debt.’ Met deze woorden word je naar de vliegende stad Columbia gestuurd. Je bent Booker DeWitt, een privé-inspecteur die door de Lutece-tweeling naar Columbia is gestuurd om het meisje, Elizabeth, te vinden. Aangekomen in Columbia ontdek je dat je de gevreesde ‘False Sheppard’ bent waar iedereen naar op zoek is, waardoor je missie toch iets moeilijker wordt dan gedacht… Bioshock Infinte is de derde game van de Bioshockserie, maar is geen direct vervolg op 1 en 2.
Call of Duty: Advanced Warfare (4/5) Na een mislukte aanval op Noord-Korea in 2054, verliest soldaat Jack Mitchell zijn arm en zijn beste vriend Will. Wills vader, Jonathan Irons, biedt Mitchell een plaats aan bij zijn organisatie Atlas, ’s werelds grootste particuliere militaire uitvoerder, die vecht tegen de terreurbeweging KVA. Call of Duty is onder veel mannelijke gamers een zeer bekende spellenreeks. De oorlogs-
Het spel kwam uit in 2013 en is een first persoon shooter. De game is beschikbaar op Microsoft, Xbox 360 en Playstation 3. Dankzij de stemmen van onder andere Troy Baker als DeWitt en Courtnee Draper als Elizabeth is de game een ware ‘must-have’ voor iedere gamer die naast professionele gameplay ook van een interessante storyline houdt. Tara Blommaart * Cijfers zijn gebaseerd op cijfers van meerdere websites en bladen
Schoolkrant
ed itie 6 – 2014 – pag 5
De man achter meneer Mijnheer DOOR FLEUR BOSCH & Francisca Snip Op de vroege woensdagochtend komen wij beiden verkleumd aan op school. We hebben de kou getrotseerd en zijn een uur eerder uit ons bed gekomen voor een interview met de afdelingsleider van het atheneum en docent Nederlands, Jaco Mijnheer. Een drukbezette man, die op deze gure ochtend een uurtje voor ons heeft kunnen vrijmaken. Wij ontmoeten hem in zijn geroemde kantoortje in de B-vleugel, waar we ons installeren met een kopje thee. We hebben slechts 50 minuten, dus er is geen seconde te verliezen.
Wie bent u en waar bent u geboren? ’Mijn naam is Jaco Mijnheer, ik ben geboren in 1964, te Eindhoven.’ Kunt u ons iets over uw jeugd vertellen? ‘Ik ben opgegroeid in Eindhoven. Ik kom uit een gereformeerde familie, vandaar dat ik naar een gereformeerde basisschool ging. Eindhoven was in die tijd nog behoorlijk verzuild, er was dan ook geen contact met andere scholen, zoals de katholieke. De school zat naast het bos, waar ik in mijn vrije tijd naar de scouting ging. Daarnaast zat ik op korfbal. Na de basisschool ging ik naar het gymnasium, waar ik op mijn zeventiende mijn diploma behaalde.’ Ging u toen studeren? ‘Na de middelbare school ben ik vertrokken uit Eindhoven. Ik ging op kamers in Driebergen, daar deed ik een propedeutisch tussenjaar. Dat was voor mensen die nog geen studie hadden gekozen. Het was vooral gericht op persoonlijke ontwikkeling en het niveau lag er hoger dan op het gymnasium. Ik heb hier goede vrienden aan over gehouden, ontzettend leuk. Ik wilde hierna eigenlijk klassieke talen gaan studeren. Ik was dol op Grieks en Latijn en liep altijd hoofdstukken voor op de rest van de klas, ik heb echt een talenknobbel. De studie is er echter nooit van gekomen, want ik ben na het tussenjaar met twee vrienden van mij gaan reizen door Europa. We gingen voor zeven maanden liften door Portugal, Spanje en Frankrijk. We hadden één
regel: de reis bekostigen met geld dat we onderweg verdienden. We hebben in de landbouw gewerkt, druiven en olijven geplukt en straatmuziek gemaakt.’ Wat speelde u dan voor instrument? ’Ik heb heel lang hobo gespeeld, vanaf mijn twaalfde ongeveer. Helaas merkte ik rond mijn twintigste dat ik eigenlijk te weinig oefende, waardoor ik niet alles meer kon, hetgeen ik heel frustrerend vond. Ik moest toen besluiten of ik het echt nog wilde beoefenen of ermee zou stoppen. Toen heb ik ervoor gekozen om te stoppen. Ik ben echter altijd muziek blijven maken. Ik heb nog saxofoon gespeeld, in koren gezongen en in een sambaband gezeten.’ Wie waren uw muzikale idolen? ‘Wat betreft mijn muzieksmaak neigde ik naar punk. Ik luisterde graag naar bands als Talking Heads, The Clash en The Cure. Maar ook Frank Zappa, David Bowie en later Radiohead kan ik erg waarderen. Ik houd van ingewikkelde muziek. De huidige popindustrie is meer gericht op eenvoud en vermaak, hoewel er ook interessante dingen gebeuren.’ U heeft toch ook muziekwetenschappen gestudeerd? ‘Ja dat klopt, ik wilde eigenlijk na mijn tussenjaar naar het conservatorium, maar aangezien ik Vervolg op pagina 6
Schoolkrant een jaar helemaal geen les gehad dacht ik dat dat niet zou lukken. Uiteindelijk heb ik muziekwetenschappen gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam. Ik woonde in een studentenflat in Noord. Ik vond het een hele leuke studie. Het was erg theoretisch, maar dat beviel me juist. Ik was echt een boekenwurm, vanaf jongs af aan al in de bibliotheken te vinden.’ Zou u uzelf misschien als een ‘nerd’ omschrijven? ‘Wel een beetje. Steeds meer merk ik dat ik een eigenlijk een beetje een nerd ben. Maar geen bèta-nerd, een echte talen-nerd. Talen en muziek zijn altijd heel belangrijk geweest in mijn leven.’ Wat heeft u na deze studie gedaan? ’Nog een keer muziekwetenschappen, maar dit keer in Canada. Dit sloot aan bij een deel van mijn studie. Ik kreeg een hele goede beurs en kon daar een jaar van leven. Uiteindelijk heb ik hier drie jaar gewoond, in Montreal. Hier heb ik mijn toenmalige vrouw ontmoet. Toen we kinderen kregen zijn we naar België verhuisd. Mijn vrouw was Franstalig en we hadden geen zin om terug te keren naar Nederland. België leek een goede tussenoplossing. Ik vond er een baan in het concertgebouw van Brussel.’ De telefoon rinkelt, meneer Mijnheer is druk in gesprek over invallers en verschuivingen in de lesroosters. Zo zien wij ook eens hoe er achter de schermen wordt gewerkt. Blijkbaar wordt er serieus nagedacht over al die uren van ons. Zouden zij wel weten dat we liever een tussenuur hebben dan inval? Na enkele minuten vervolgen wij het interview. ‘Waar waren we gebleven? O ja, in België. In België hadden we problemen met het huren van het huis. Dit leidde ons uiteindelijk terug naar Nederland. Bij toeval kwamen we in Bergen te wonen, in een vakantiehuis met een gezin met inmiddels twee kinderen. Ik deed allerlei muziekklusjes als zelfstandige, ik heb nog bij Holland Music Sessions gewerkt. Daarnaast deed ik vertaalwerk. Via deze vertaalbureautjes kon ik taalcursussen gaan geven aan volwassenen, Nederlands als
ed itie 6 – 2014 – pag 6 tweede taal. Via een oud-studiegenoot van me kreeg ik daarna een baan bij de Volkskrant aangeboden, als muziekrecensent. Ik heb hier vier jaar voor geschreven, vooral reviews van klassieke muziek, maar ook wel uitstapjes naar andere genres. Voor deze baan heb ik talloze concerten bezocht en ook veel gereisd.’ En hoe kwam u dan uiteindelijk op de BSG terecht? ‘Bij mij kwam, vanwege mijn kinderen, de gedachte in me op om het onderwijs in te gaan. Toen heb ik een open sollicitatie gedaan op de school in mijn dorp, de BSG. Voor welke baan wist ik niet precies, maar ik dacht dat ik wel als taaldocent aan de slag kon. Een paar maanden later ben ik, in 2003, aangenomen als docent Frans. Frank Lek, een vriend van me, met wie ik altijd voetbalde, heeft me toen geholpen om me voor te bereiden op het lesgeven. Als ik dan ’s avonds in bed lag, dacht ik: “O nee, en al die kinderen dan? En als ze dan dat doen, wat doe je dan?” Ik schreef al mijn vragen op en stelde ze de volgende dag bij de koffie aan Frank Lek, die me dan hielp. Het lesgeven beviel me goed. Oude rotten, zoals meneer Nobbe, zeiden na een tijdje ook tegen me dat het wel goed ging, wat mijn gevoel bevestigde. Toen mijn baan als docent Frans ophield zag ik dat er een plaats bij de sectie Nederlands vrijkwam. Ik heb hier toen voor gesolliciteerd en werd aangenomen. Toen werd het wel nodig om mijn papieren te behalen, dus heb ik een ingekorte studie Nederlands gedaan. Mijn baan als docent Nederlands was, op mijn 43e, mijn eerste vaste baan.’ Wanneer bent u afdelingsleider geworden? 'In 2010. Ik vond het heel leuk om les te geven, maar ik merkte wel dat ik de neiging had me met alles te bemoeien, omdat ik dacht dat sommige dingen wel leuker konden. Wat dat betreft heb ik me altijd thuis gevoeld op de BSG: het is een school waar ruimte is voor eigen ideeën. Ik heb me eerst voor afdelingsleider van de havo aangemeld, dit was ik toen bijna geworden. Het jaar daarna zochten ze iemand voor de plek van het atheneum en dat ben ik toen wel geworden.'
Kreeg u dit mooie kantoor al meteen? ‘Ja, ik zit hier al jaren. Het is echter niet zo populair bij iedereen hoor, ze vinden dat ik hier een beetje verstopt zit, dus ze probeerden me hier eerst weg te krijgen. Toen gaf ik als argument dat er toch ook een beetje toezicht in de B-vleugel moest zijn. Je hebt hier een geweldig uitzicht over het hele schoolplein en daarachter het bos.’ U kleedt zich altijd heel net, met uw mooie pakken. Uw fluwelen pak is alom bekend op school. Hoe komt u aan deze stijl? ‘Ik heb niet altijd gehad dat ik me zo netjes kleedde. Ik heb vroeger zelfs nog een paardenstaart gehad toen ik docent was. Op een gegeven begon ik het heel leuk te vinden om pakken te dragen. Het is ook praktisch, want je hoeft niet zoveel over na denken over wat je aantrekt. Als leraar vind ik het ook wel belangrijk om er net en representatief uit te zien als er ouders langskomen.’ Wat vindt u eigenlijk van de social media? U heeft ook Facebook toch? ‘Ja, Facebook heeft wel een kleine functie in mijn leven. Ik vind het leuk om contact te houden met familie en vrienden. Ik vind de invloed van de social media op jongeren wel heftig.’ U bent zich er wel van bewust dat wij uw profiel kunnen zien? ‘Ja ik weet dat het zichtbaar is, maar zoals ik het zie bij mijn instellingen zijn de foto’s alleen voor mijn vrienden zichtbaar. Iemand moet maar eens goed laten zien hoe het moet, want ik hoorde laatst ook al van een leerling dat alles op mijn profiel zichtbaar was. Het blijft ingewikkeld...’ De tijd is om, de bel luidt het begin van een nieuwe schooldag in. We bedanken meneer Mijnheer voor zijn tijd en openhartigheid. Er is nog tijd voor één vraag: Wat is uw levensadvies? Je moet blijven spelen.
Schoolkrant
ed itie 6 – 2014 – pag 7
Rondvragen bij… H4 en A5
Wat vond je van de man die 29 januari zendtijd opeiste bij de NOS? ‘Ik vind het een slappe zak.’ Robin Schot, A5X
Serious Request Het kan niemand ontgaan zijn. De acties die “Het is vooral na de reguliere lessen dat je voor Serious Request in heel Nederland wertot ongeveer vijf uur, half zes op school zit den uitgevoerd. Ook de BSG deed mee door om dingen af te spreken en te overleggen.” middel van een voorleesmarathon. Iedereen Natuurlijk is niet iedereen evenveel bezig heeft er wat van meegekregen en wat was met het goede doel of Serious Request en het een succes! Toch is deze actie maar gemeneer Van Kuppevelt vertelde eerlijk dat organiseerd door twee docenten: Mevrouw er ook docenten waren die er niet zo veel Scheffer (zij had het idee) en meneer Van mee hebben. “Er waren wel andere klassen Kuppevelt. die het via via hoorden en zij vroegen ook “Er waren heel veel mensen die zeiden: Hoe waarom de ene klas er veel meer van had gaan jullie dat dan doen met het geld?, maar gehoord dan de andere. Het is een goed wij dachten: we gaan het gewoon doen!”, doel, dus je kan mensen niet dwingen.” Ze aldus meneer Van Kuppevelt. wilden als eindbedrag inzetten op € 2000,-. “Het was heel druk en heel stressvol, maar uiteindelijk hebben we meer geld kunnen Meneer Mijnheer vond dat dat bedrag ophalen dan we eigenlijk hadden durven makkelijk verdubbeld kon worden. “Veel hopen. Je kon natuurlijk iedere voorleesmileerlingen hadden acties die het geld pas nuut kopen, maar uiteindelijk waren er veel aan het einde kwamen brengen, maar sommeer minuten ingekocht dan dat er in een mige brugklassers kwamen na twee dagen dag zitten.” Mensen hebben daar natuurlijk al aankloppen met € 80,- dus die meter ging nooit moeilijk over gedaan, het is immers in het begin ook niet zo hard.” Natuurlijk is voor een goed doel toch? “Ondanks dat er wel ontzettend veel geld opgehaald. In de we de organisatie bij ons tweeën hebben laatste paar dagen maakte de meter sprongehouden, hebben we wel veel hulp gehad gen van meer dan duizend euro. “En als je van de conciërges en leerlingen. Het is mooi dan op dat gala staat met een cheque, dan om te zien wat zo’n actie met iedereen voel je je toch een beetje koning ofzo.” Het doet,’’ vertelde Van Kuppevelt mij met een totale eindbedrag is volgens meneer Van lach op zijn gezicht. Ik vroeg me natuurlijk af Kuppevelt € 6726,95. of je als je dit organiseert als docent, je echte docentenwerk eronder zou lijden, maar Het is zeker voor herhaling vatbaar, laten volgens meneer Van Kuppevelt is dat niet zo. we hopen dat we over dat bedrag heengaan Hij heeft het in de onderbouw zelfs gecomvolgend jaar! bineerd door het onderwerp in de lessen te laten voorkomen. Lars Belleman
‘Opzich best heftig, het kwam opeens heel dichtbij, maar nu vind ik het toch niet zo erg, gewoon blijven chillen.’ Anoniem ‘Misschien wordt hij wel gepest en was hij gedwongen omdat hij anders in elkaar werd geslagen.’ Lisa Glorie, A5Y
‘Het was best een angstaanjagend gevoel.’ Iris Zwaard, H4F ‘Je schrikt er wel van dat het zo dichtbij komt, maar het moet niet zo opgeblazen worden, want het is geen Charlie Hebdo ofzo.’ Duane Moes, A5X ‘Waarom is deze jongen zo rustig, waarom lijkt hij zo normaal? Stiekem was ik ook wel nieuwsgierig naar wat hij te zeggen had.’ Anna Goosens, H4G ‘Hij was heel erg droog.’ Luca Zuurbier, A5Y ‘Toen ik het zag dacht ik echt: what the f***, kan dit gebeuren in Nederland? Wel echt heldenwerk van die portier.’ Tess van Baar, H4G
Schoolkrant Uitspraken meneer OUDSHOORN Oudshoorn: ‘Toch?’ Stilte ‘Ik voel me vaak zo eenzaam hier.’ LL: ‘Hij heeft een nieuw boek uitgebracht. De ontsnapping of zoiets...’ Oudshoorn: ‘Ik vraag me af of er iets minder interessant is dan dat.’ Stilte ‘Nee, ik geloof het toch niet.’ Leerling( tijdens kunst algemeen): ’Kunnen we ook muziek luisteren die we kennen?’ Meneer Oudshoorn: ‘Nee, want nu ga je dit thuis opzoeken op spotify en dan lig je op je tienerkamertje zo van wiieeee.’ Meneer Oudshoorn: ‘Hij wilde alleen maar Heim ins Reich...’ *mompelend*. ‘Hmm dat was een mooie, daar zou meneer Santee trots op zijn.’ meVROUW TOLMAN LL: Ik schijn één van de mooiste en slimste jongens van de school te zijn. Mevrouw Tolman: ‘O, ik dacht al, wat loop je moeilijk. Maar je loopt gewoon naast je schoenen.’ Mevrouw Tolman: ‘Jezus, het lijkt hier wel een open inrichting.’ meneer SUSAN ‘Dit is een uitspraak van een historicus, naja eigenlijk ben ik dat zelf, maarja.’ mevrouw CAENEN Tijdens de wiskundeles: LL: ‘Bent u een honden of een kattenmens, mevrouw?’ Caenen: ‘Dat heb je me al eens gevraagd.’
ed itie 6 – 2014 – pag 8
Wat je zegt ben je zelf Wie zijn we? Begin januari waren we allemaal Charlie. De aanslag op het redactiegebouw van Charlie Hebdo was ook een aanslag op de kunst, onze vrijheid van meningsuiting en de algehele rust. Een verstoring van het zorgvuldig behouden evenwicht tussen goed en slecht. De reacties waren heftig, zo heftig dat er een massale vereniging plaatsvond. Iedereen werd Charlie, om daarna weer te verbrokkelen in zogenaamd onafhankelijke individuen. Maar is het nog wel mogelijk om een individu te zijn in onze huidige samenleving? Mensen zijn net schapen. Al eeuwenlang leven we in kuddes. Als één schaap over de dam is, volgen er onvermijdelijk meer. Go with the flow, right? Er is in de afgelopen eeuwen al flink wat gebeurd om de mens wakker te schudden uit zijn onnadenkendheid. Na de Verlichting en de invoering van de leerplicht is het, in het westen, gewoon geworden om vrij te kunnen denken. Het merendeel van de mensen is echter nog behoorlijk meegaand, vaak zonder het zelf in de gaten te hebben. De toenemende verbondenheid via sociale media verleidt tot het aannemen van een waarheid die de meeste vind-ik-leuks heeft. Veel handelingen, woorden of gebruiken neem je automatisch over. Zo zat ik laatst bij mijn broer thuis op de bank, in de gezellige doch enigszins achtergestelde woonwijk Overdie. 'Homo!' klonk een jongensstem van buiten, waarop mijn broeder de hoopvolle woorden sprak: 'Heel Overdie spreekt Latijn.' Ik geloof niet dat het jongetje enige betekenis bond aan het woord. Zijn vrienden zeiden het en dat klonk stoer, dus is hij het ook maar gaan zeggen. Ditzelfde geldt voor het rondspuien van woorden als fuck, kut en kanker. Het zijn gewoontes, waar geen kwade bedoeling achter schuilt, maar die wel degelijk hun (negatieve) impact hebben op de samenleving. Gelukkig zijn er tegenbewegingen. Mensen die zich hard maken voor bewustwording. De recentelijk opgerichte Gay-Straight Alliance op de BSG
is hier volgens mij een voorbeeld van. Een groep leerlingen die als gemeenschappelijk doel heeft: het informeren over en gelijk behandelen van mensen met welke seksualiteit dan ook. Voor dit soort groepen zijn de sociale media juist een handig hulpmiddel om met elkaar in contact te komen. Door de groepen te vinden die bij je passen, wordt het steeds makkelijker om je persoonlijke stem te laten horen. En toch is er in iedere samenleving een overheersende norm. Het is interessant om te observeren wat deze norm is. In het geval van Charlie Hebdo was de gezamenlijke stem duidelijk hoorbaar: vrijheid van meningsuiting is belangrijker dan welke religie dan ook. Nog interessanter is de ontwikkeling die plaatsvindt na zulke ingrijpende gebeurtenissen als de aanslag: mensen gaan nadenken over wat ze er nou eigenlijk zélf van vinden en nieuwe stemmen worden hoorbaar. Discussie leidt tot bewustwording en verandering van de norm. Dus, zijn we individuen? Natuurlijk zijn we dat. Hoewel het soms lijkt of alles in je hoofd bedacht is door anderen, en de vrije wil niet bestaat, is er heus wel ruimte voor originaliteit en vernieuwing. Elke stem is er één, en meerdere stemmen samen klinken harder. De wereld is continu aan verandering onderhevig, als individu kun je alleen maar je best doen om het een positieve te laten zijn. Francisca Snip
Schoolkrant
ed itie 6 – 2014 – pag 9
Interview brugger door een brugger: Justin (H1E) Wat vind jij van het nieuwe rooster? Sommige dagen heb je heel veel en sommige dagen heel weinig boeken dat is soms wel irritant. Ik heb liever een paar dagen een zware tas en een paar dagen niet. Ben jij klassenvertegenwoordiger? ‘’Nee, ik had het wel graag willen worden omdat ik een paar goede ideeën had om de school een beetje te veranderen.’’ Als je dat wel zou zijn wat zou je dan veranderen? ‘’Andere plekjes in de klas die ik wel graag wil veranderen. Mijn mentor (mevrouw De Reus) doet dit ook erg goed ’’
Recensie boek ‘De Selectie’ Voor 35 meisjes is de selectie dé kans op een beter leven. Zo kunnen ze ontsnappen aan een armoedig kaste-leven en opgenomen worden in een wereld vol glamour. De selectie biedt de mogelijkheid om in het paleis te wonen en te strijden om het hart van prins Maxon. America Singer vindt het echter een nachtmerrie. Ze moet haar geheime liefde opgeven en haar thuis verlaten voor een strijd om een kroon die ze niet wil. Ze moet in een paleis wonen dat continu wordt aangevallen door rebellen. Dan ontmoet ze prins Maxon en twijfelt ze aan alles. Ik heb dit boek in één keer uitgelezen en daarna meteen door de sneeuw het volgende boek opgehaald en geleend van een vriendin van mij. Ik vond het een heel sterk boek, de karakters zijn heel goed uitgeschreven en je kreeg een goede kijk op de verschillen tussen de verschillende kasten. De meiden die uit de kasten 2 en 3 komen, komen al vanaf hun geboorte niks te kort en daarnaast staat dan America, die uit de kaste vijf komt en niks kent van al die rijkdommen. Ik vond America ook een heel goed karakter, ik kon me meestal goed in haar inleven, maar ze heeft een paar dingentjes waar ik me wel heel erg aan ergerde. Zo wordt ze bijvoorbeeld voor mijn gevoel veel te snel boos, waardoor ze alles wat ze net heeft bereikt weer weggooit. Ik werd heel erg verrast door de eerste rebellenaanval. Ik dacht dat het boek alleen ging om de selectie en een vrouw uitzoeken voor prins Maxon, maar blijkbaar was er een hele achtergrond van Iléa en wordt het paleis best vaak aangevallen door rebellen. Ik vond het boek juist door de aanvallen alleen nog maar sterker worden. Er kwam hierdoor wat meer diepte in het verhaal, eerst was het gewoon een soort schoonheidswedstrijd en nu bleek dat er heel veel geheimen waren. Conclusie: als je van een romantisch verhaal houdt, maar toch ook wel spannende stukken wilt lezen, raad ik dit boek heel erg aan. Het is waarschijnlijk niet voor iedereen weggelegd, maar ik heb het met plezier gelezen. Lotte ’t Hart
Hoe heb jij Het Sluisje ervaren? ‘’Erg leuk, ik vond het daar erg chique en erg netjes. Bedienen vond ik het leukst en ik vond het ook erg leuk om te zien hoe erg de ouders verrast waren.’’ Ga jij meehelpen bij de open dag, zo ja wat ga je specifiek laten zien? ‘’Ik ga meehelpen en laat speciaal de gymzalen zien en de creatieve vakken (textiel, tekenen, handvaardigheid). Ik vind dat de mensen die komen kijken dat moeten zien, omdat je ook op de BSG deze "speciale" vakken krijgt.’’ Wat vind jij van de activiteiten van school (Bergerbosproject, Rots en Water)? Bergerbosproject: ‘’Vond ik erg leuk omdat je het bos gaat verkennen.’’ Rots en water: ‘’Daar heb ik wat aan gehad (geleerd om kalm te blijven tijdens situaties met paniek)’’ Hoe heb jij het kerstgala ervaren? ‘’Ik heb het kerstgala als erg leuk ervaren. Het was erg gezellig en vooral druk, maar verder kon je er leuk dansen.’’ Voor welk vak sta je het hoogst, en hoe komt dat? ‘’Voor gym sta ik het hoogst, omdat ik het een erg leuk vak vind en ik er daarom erg mijn best voor doe.’’ Wat is je favoriete vak en waarom? ‘’Gym, voor dat vak sta ik het hoogst. Ik doe mijn best ervoor, maar het is vooral ook leuk.’’ Hoe kom jij naar de BSG? ‘’Ik kom uit Petten dus ik ga met de bus tot Groet, daarna ga ik op mijn fiets naar de BSG.’’ Figo Jans H1F
Schoolkrant
ed itie 6 – 2014 – pag 10
Door Yvonne Bruin en Sanne Broersen In deze nieuwe rubriek vind je elke keer dat er een schoolkrant uitkomt recepten of tips voor het maken van iets zoets of iets hartigs.
Cupcakes “Zoiets lekkers! Zonde dat ze snel op gaan…” Ingrediënten: (Al het extra’s is te vinden in de bereidingswijze) • 150 gr volle yoghurt • 240 gr kristalsuiker • 300 gr bloem • 150 gr ongezouten boter • 4 eieren • 2 zakjes vanillesuiker • 6 gr bakpoeder • Fondant (ik heb fondant met chocoladesmaak gebruikt) Voor de chocolade botercrème: • 100 gr pure chocolade • 100 gr boter • 100 gr poedersuiker Bereidingswijze: Verwarm de oven op 170˚C. Meng alle ingrediënten (exclusief die van de botercrème) in een kom. Dit kan met behulp van kneden of een mixer. Het mixen gaat makkelijker als de boter zachter is. Deze kan je van tevoren alvast uit de koelkast halen. Verdeel het beslag over cupcakevormpjes en zet ze voor 25 minuten in de oven. Ondertussen kan je beginnen met de chocoladebotercrème. Smelt eerst de 100 gram chocolade. Terwijl dit aan het smelten is, kan je de poedersuiker en de boter mengen. Als de chocolade goed is gesmolten laat je het een beetje afkoelen, want anders zakt de hele botercrème ineen. Meng dit allemaal goed door elkaar. Als de cupcakes uit de oven zijn gekomen (wel goed checken of ze wel gaar zijn door middel van een prikker) laat je ze even afkoelen. Als de cupcakes niet meer warm zijn kan het versieren beginnen! Van het fondant heb ik plakken gemaakt en heb ik met een fondant stamper een mooi figuurtje aangebracht. Dit kan je ook zelf doen met behulp van een satéprikker. Door middel van een dun laagje chocoladebotercrème plak ik deze egaal op de cupcake. Vervolgens neem ik een spuitzak met een kleine mond en die vul ik met de overige botercrème. En dan spuit je een rondje langs de rand van de cupcake. Voilà! De cupcakes zijn klaar om gegeten te worden. Eet smakelijk!
Pompoensoep “Als het zulk koud en winters weer is, is niets lekkerder dan even met een kom soep lekker op de bank te zitten. Dit is een lekker makkelijk en redelijk snel recept om heerlijke pompoensoep te maken!” Nodig (voor ong. 4 personen): • 1 pompoen • 2 uien • 2 tenen knoflook • 1 rode peper (als je hem lekker pittig wilt hebben) • 3 eetlepels zonnebloemolie • 2 theelepels kerriepoeder • 800 ml kippenbouillon (van tablet) • 4 eetlepels crème fraîche (bekertje 125 ml) Bereidingswijze: Halveer de pompoen in de lengte. Verwijder de zaden en de draderige binnenkant van de pompoen en snijd met een scherp mes de schil eraf. Snijd het vruchtvlees van de pompoen in blokjes van 2 centimeter. Snijd de ui in parten en snijdt de knoflook fijn. Snijd het steeltje van de rode peper. Halveer de peper in de lengte en verwijder met een scherp mesje de zaadlijsten. Snijd het vruchtvlees fijn. Verhit de olie in een ruime pan met dikke bodem. Laat de peper, knoflook, ui en het kerriepoeder 2 minuten op middelhoog vuur sudderen. Voeg de pompoen toe en bak al omscheppend 2 minuten. Voeg de bouillon toe, breng aan de kook en laat op laag vuur 15 minuten zachtjes koken. Haal de pan van het vuur en pureer met de staafmixer tot een egale soep. Schep de soep in kommen. Doe nog een schepje crème fraîche in de soepkom erbij zodat het extra lekker wordt. Eet smakelijk!
Schoolkrant
ed itie 6 – 2014 – pag 11
TInder toch op (Deze informatie is er voor dezen of genen die echt onder een steen hebben geleefd het afgelopen jaar, maar aangezien ik daar ook bij hoor leek het me wel handig.)
Tinder is een dating-app voor vooral het wat jongere volk. Je vindt matches (een match krijg je wanneer jij en een ander elkaar leuk vinden) door aan te geven op welk geslacht je valt en hoever je eventueel wilt reizen om je match te ontmoeten. Als je dan een foto tegenkomt van iemand die onder deze keuzes valt, van wie er heel veel zijn, en je liket deze persoon en hij of zij liket jou, dan heb je een match. Met deze persoon kan je dan gaan chatten en uiteindelijk eventueel gaan daten. Tinder is how people meet. It’s like real life, but better. Dat staat als onderschrift bij de dating-app Tinder. Dat belooft wat, zou je denken. Dat doet het ook: Tinder is hartstikke populair onder vooral het jongere publiek en niet meer weg te denken uit de huidige maatschappij, waar normaal daten uit den boze wordt. Er wordt nu al gesproken over tinderdates, er is een Facebookpagina met tindertaferelen, waar grappige gesprekken worden gepost en de vraag hoeveel matches je hebt, vliegt je om de oren. Lang zal het dus ook niet duren voordat de eerste tinderhuwelijken zich zullen voltrekken en de eerste tinderbaby’s het licht zullen zien. Toen ik
alleen vroeg aan een mederedactielid of zij ook nog op Tinder zat, keek ze me vreemd aan. ‘Tinder? Zitten daar nog mensen op dan?’ Ik moest bekennen dat veel van mijn vrienden erop zaten en het bij ons dus nog niet zo ‘uit’ was als zij liet doorschemeren. Blijkbaar is er dus ook nog eens sprake van een Tweede Tindergolf die dit keer een hogere klasse aangaat. Ik zal bij dezen eerlijk toegeven dat ook ik gezwicht ben en me heb aangemeld voor Tinder. Een wereld vol met slechte openingszinnen, vreemde foto’s en het delen van informatie over gezamenlijke matches ging voor me open. Zolang je er niet te veel van verwacht is het best leuk om met deze vreemden te praten. Een betere variant van het al veel oudere omegle, waarin je met zogezegde strangers praat, zonder een foto van hen te zien en je dus een teleurstelling kan verwachten. Het blijft natuurlijk wel een grote vleeskleuring, want je beoordeelt iemand het meest op zijn uiterlijk. Iemand kan nog zo’n leuke tinderbio hebben, een klein stukje tekst over die persoon, maar als je de foto niet leuk vindt, klik je toch snel op het kruisje. Of ik op Tinder mijn ware zal vinden, zullen we zien. Klaarblijkelijk ontstaan er echt relaties door Tinder en wie weet ben ik er daar één van. Of ik al mijn matches uitnodig op mijn Tinderbruiloft (ook weer zoiets wat men zegt als grapje over Tinder), is een tweede. .. Fleur Bosch
