2011: het jaar van het konijn

2011: het Chinese jaar van het konijn

2011: het jaar van het konijn

werkbladen Goochelaar en buikspreker Aarnoud Agricola voor schoolvoorstellingen: www.goochelaar.biz


Het Chinese nieuwjaar (vul de ontbrekende letters in) De C_ine_en heb_en e_n ande_e tijdrek_nin_ d_n wi_. H_n k_lender is v_oral ge_aseerd op de be_eging_n v_n de m_an. Vo_r de Ch_nez_n beg_nt de j_artell_ng ni_t m_t de geb_orte v_n Chr_stus, m_ar b_j h_t optred_n van de mythisc_e Gele keiz_r in he_ ja_r 2697 voo_ Christ_s. De dage_ en m_anden van de Chin_se ka_ender h_bben gee_ nam_n, m_ar zi_n g_nummerd v_n 1 tot 7 (maan_ag is de eerst_ dag, d_nsdag de t_eede, enz.) en van 1 tot 12 (maa_d 1, m_and 2, enz.). Ied_r _aar staa_ in het teke_ v_n _en va_ de tw_alf teke_s v_n de Chines_ di_renri_m: r_t, os, ti_ger, Konij_, draa_, slan_, paar_, schaa_, _ap, _aan, _ond, zwij_. D_ Ch_nezen vi_ren h_t n_euwe jaa_ nie_ op 1 januar_, ma_r op de _erste d_g t_t en me_ de vijftien_e da_ v_n de eer_te maan_ _an de Chi_ese _alender. De eers_e _ag v_n he_ _hinese _aar is de da_ waa_op he_ voo_ de t_eede k_er nie_we maa_ is na de k_rtste d_g (21 de_ember, ook wel wi_terzonnewende of win_ersolstitium ge_oemd). He_ Chinee_ Nieuw_aar _an n_et v_or 21 jan_ari en nie_ na 20 _ebruari _laatsvinden. In 2011 s_art h_t Chine_e _ieuwjaar op 3 febru_ri. Da_ is he_ _aar _an he_ ko_ijn en du_rt t_t 22 j_nuari 2012. _et is ge_ruikelijk dat m_n schul_en bet_alt, n_euwe klere_ w_rden ge_ocht, en _et _uis _ordt s_hoongemaakt. Er is gewo_nlijk e_n gr_ot familiema_l en de god_n word_n geëer_. De men_en g_ven _lkaar _adeaus, in_epakt in ro_d pa_ier - en in roo_ papie_ verpa_t v_urwerk _ordt a_gestoken. H_t _hinese Nie_wjaar wo_dt t_aditioneel ge_ierd me_ de draken_ansen en lee_wendansen. De Chi_ese nieuwjaars_eriode eindig_ m_t he_ lant_arnfestival op de vi_ftiende d_g v_n he_ ni_uwe _aar. T_jdens de nieu_jaarsperiod_ verb_ijft m_n bi_ famili_ en be_oekt men _amilie, _rienden en/of kenni_sen in de bu_rt. O_k gaa_ men _aak _amen ete_. St_eds vak_r k_mt he_ v_or da_t fam_lies in _en re_taurant _ten op de a_ond voo_ het nieuw_ ja_r.

Goochelaar en buikspreker Aarnoud Agricola voor schoolvoorstellingen: www.goochelaar.biz




Lied: Lief klein konijntje Lief klein konijntje had een vliegje op zijn neus Lief klein konijntje had een vliegje op zijn neus Lief klein konijntje had een vliegje op zijn neus En het zoemde heen en weer Oh lief klein konijntje Oh lief klein konijntje Oh lief klein konijntje Had een vliegje op zijn neus Jaja, Zo, dat viel nog wel mee he, maar.. we zijn er nog ziet. Weet je wat we doen? We doen het gewoon nog een keer. Jaja Lief klein konijntje had een vliegje op zijn neus Lief klein konijntje had een vliegje op zijn neus Lief klein konijntje had een vliegje op zijn neus En hij zoemde heen en weer Oh lief klein konijntje Oh lief klein konijntje Oh lief klein konijntje Had een vliegje op zijn neus Jaja, zo mensen, we gaan een beetje leven in de brouwerij brengen, we doen het nog 1 keertje, alleen gaan we steeds een beetje sneller. Jaja Lief klein konijntje had een vliegje op zijn neus Lief klein konijntje had een vliegje op zijn neus Lief klein konijntje had een vliegje op zijn neus En hij zoemde heen en weer Oh lief klein konijntje Oh lief klein konijntje Oh lief klein konijntje Had een vliegje op zijn neus Oh lief klein konijntje Oh lief klein konijntje Oh lief klein konijntje Had een vliegje op zijn neus Had een vliegje op zijn neus Jaja


DE GOOCHELACADEMIE

Verbluffende, amusante en geestig e goochelshow van Aarnoud Agricol a. www.goochelaar.biz

AARNOUD AGRICOLA , goochelaar en buikspreker Keizerstraat 37 3512 EA Utrecht 06 - 39 48 93 37 www.goochelaar.biz

Goochelshow “De Goochelacademie” Zeven redenen om Aarnoud Agricola Hoe kun je leren goochelen? Door goochelboeken te lezen en veel te oefenen!

boeken voor een schoolvoorstelling

Goochelaar Aarnoud Agricola uit Utrecht heeft dat gedaan. Het resultaat kun je ervaren in de verbluffende goochelshow "De goochelacademie van Aarnoud Agricola”’.

• Aarnoud heeft meer dan 30 jaar ervaring met het verzorgen van optredens voor kinderen

Goochelaars moeten zich houden aan twee regels:

• Aarnoud is een grote kindervriend • De goochelshow maakt een

1. Vertoon alleen trucs die je beheerst 2. Bewaar de geheimen van je trucs De Magische Kring Centraal Nederland (MKCN) heeft Aarnoud Agricola toestemming gegeven om kinderen enkele goocheltrucs te leren.

onvergetelijke indruk op de kinderen • Kinderen vinden het geweldig om enkele trucjes te leren die ze zelf kunnen uitvoeren • De buikspreekact is altijd een groot succes. • De gevarieerde jeugdshow is in alle

In de amusante goochelshow De Goochelacademie onthult Aarnoud Agricola enkele geheimen van de goochelkunst, zodat de kinderen uit het publiek zelf kunnen gaan goochelen.

!

opzichten volkomen verantwoord • Ook oudere kinderen en volwassenen genieten van de voorstelling


Optische illusies: eend of konijn



Verbind de punten met elkaar en kleur de tekeningen



Teken de oren en kleur het konijn

Kleur de staart van het konijn

Zet een kruisje bij de konijnenkeutel

Kleur de dingen die een konijn graag eet





Youp van ‘t Hek: Flappie Het was kerstochtend 1961, ik weet het nog zo goed Mijn konijnenhok was leeg En moeder zei dat ik niet in de schuur mocht komen En als ik lief ging spelen Dat ik dan wat lekkers kreeg Zij wist ook niet waar Flappie uit kon hangen Ze zou het papa vragen, maar omdat hij bezig was In het fietsenschuurtje, moest ik maar een uurtje Goed naar Flappie zoeken, hij liep vast wel ergens op het gras Maar ik had het hok toch goed dichtgedaan Zoals ik dat elke avond deed Ik was de vorige avond zelfs nog teruggegaan Ik weet ook niet waarom ik dat deed Ik had heel lang voor het hok gestaan Alsof ik wist wat ik nu weet Het was eerste kerstdag 1961, wij naar Flappie zoeken Vader, die zocht gewoon mee Bij de bomen en het water, maar niet in dat fietsenschuurtje Want daar kon 'ie toch niet zitten en ik schudde nee We zochten samen, samen tot de koffie, de familie aan de koffie Maar ik hoefde niet Ik dacht aan Flappie en dat het 's nachts heel koud kon vriezen Mijn hoofdje stil gebogen, dikke tranen van verdriet Maar ik had het hok toch goed dichtgedaan Zoals ik dat elke avond deed Ik was de vorige avond zelfs nog teruggegaan Ik weet ook niet waarom ik dat deed Ik had heel lang voor het hok gestaan Alsof ik wist wat ik nu weet Het was eerste kerstdag 1961, er werd luidruchtig gegeten Maar dat deed me niet zoveel Ik dacht aan Flappie, mijn eigen kleine Flappie Waar zou 'ie lopen, geen hap ging door mijn keel Toen na de soep het hoofdgerecht zou komen Sprak mij vader uiterst grappig: "kijk Youp daar is Flappie dan" Ik zie de zilveren schaal nog en daar lag hij in drie stukken Voor het eerst zag ik mijn vader als een vreselijke man Ik ben gillend en stampend naar bed gegaan Heb eerst een uur liggen huilen op de sprei Nog een keer scheldend boven aan de trap gestaan En geschreeuwd "Flappie was van mij" Ik heb heel lang voor het raam gestaan Maar het hok stond er maar verlaten bij Het was tweede kerstdag 1961, moeder weet dat nog zo goed Vaders bed was leeg En ik zei dat zij niet in de schuur mocht komen En als ze lief ging spelen Dat ze dan wat lekkers kreeg http://www.youtube.com/watch?v=tCIaklWVMEA&feature=player_embedded#


2011: jaar van het konijn, www.goochelaar.biz

Het verhaal van Pieter Konijn Beatrix Potter

Er waren eens vier kleine konijntjes. Ze heetten Flopsie, Mopsie, Wipstaart en Pieter. Ze woonden met hun moeder in een diep hol onder de wortels van een grote, dikke dennenboom. ‘Kinderen,‘ zei moeder konijn op een ochtend, ‘jullie mogen buiten spelen. Maar denk er wel aan dat je niet in de moestuin van meneer Verhoef komt. Daar is jullie vader iets vreselijks overkomen; mevrouw Verhoef heeft een pastei van hem gemaakt.’ ‘Ga nu maar gauw en haal geen kattenkwaad uit. Ik ga even boodschappen doen.’ Daarop nam moeder konijn haar boodschappenmand en haar paraplu en liep door het bos naar de bakker. Ze kocht een bruin brood en vijf krentenbollen. Flopsie, Mopsie en wipstaart waren gehoorzame konijnenkinderen en gingen bosbessen plukken. Maar Pieter, die een echte kwajongen was, holde meteen naar de tuin van meneer Verhoef... en kroop onder het hekje door. Eerst at hij wat sla. Toen at hij wat snijboontjes. Daarna begon hij aan de radijzen. Totdat hij misselijk werd en gauw op zoek ging naar peterselie. Maar o wee, wie zag hij daar om de hoek van de broeikas? Meneer Verhoef! Meneer Verhoef was op zijn knieën bezig jonge kool te planten. Maar hij sprong overeind en holde Pieter achterna. ‘Houdt de dief!’ riep hij, zwaaiend met een hark. Pieter was vreselijk geschrokken. Hij rende de hele tuin door, want hij wist niet meer waar het hekje was. Hij verloor zijn ene schoen onder de spruiten. En zijn andere schoen tussen de aardappelen. Nu hij zijn schoenen toch kwijt was, rende hij verder op alle vier zijn pootjes. Dat ging veel sneller.

1


Hij had vast en zeker kunnen ontsnappen als hij niet pech had gehad om tegen een net aan te lopen dat over de bessenstruiken hing. Hij raakte erin verward met de knopen van zijn jasje. Het was een blauw jasje met koperen knopen, pas nieuw. Pieter dacht dat het met hem gedaan was, en huilde bittere tranen. Maar een paar mussen die hem hoorden snikken, vlogen luid tsjilpend naar hem toe. ‘Geef het niet op!’ riepen ze. Je moet proberen los te komen!’ Daar kwam meneer Verhoef al aan. Hij had een grote zeef waaronder hij Pieter wilde vangen. Maar Pieter wriemelde zich nog net op het laatste nippertje los en sprong weg. Zonder jasje... Hij vloog de schuur binnen en sprong in een gieter. Dit was een pracht schuilplaats geweest als er niet zoveel water in had gezeten. Meneer Verhoef was er zeker van dat Pieter ergens in de schuur zat. Misschien wel onder een bloempot. Hij begon ze een voor een op te tillen om eronder te kijken. Toen ineens moest Pieter niezen: ‘Apietsjoe!’ Meneer Verhoef zat meteen weer achter hem aan...en probeerde zijn voet op Pieter te zetten. Maar Pieter sprong het raam uit, dwars door de planten op de vensterbank. Het raam was te klein voor meneer Verhoef en hij kreeg er genoeg van om steeds achter die Pieter aan ter jagen. Hij ging weer aan zijn werk. Pieter moest even uitblazen. Hij was buiten adem en beefde van schrik. Hij had er geen flauw idee van welke kant hij op moest. Bovendien was hij nat en koud geworden van het zitten in die gieter. Even later ging hij op goed geluk verder, hobbel-de-hobbel, kalmpjes aan om goed rond te kunnen kijken. Hij ontdekte een deur in de tuinmuur, maar die zat op slot. En eronderdoor kruipen ging ook niet, het was te nauw voor een dik konijntje. Maar een muizenmoeder liep bedrijvig in en uit over de stenen drempel, om erwten en bonen naar haar kinderen in het bos te brengen. Pieter vroeg haar de weg naar het hekje, maar ze had zo’n dikke erwt in haar mond, dat ze niet kon antwoorden. Ze schudde alleen van nee en liep door. 2


Pieter begon te huilen. Toen probeerde hij dwars door de tuin heen de weg te vinden, maar hij raakte steeds meer verdwaald en kwam tenslotte bij een vijver terecht. Daar zat een witte poes naar de goudvissen te staren. Ze zat heel, heel stil, alleen het puntje van haar staart schoot af en toer heen en weer. Het leek Pieter het beste om haar niet aan te spreken. Zijn neefje Benjamin had hem wel eens over poezen verteld. Pieter ging terug naar de schuur, maar opeens hoorde hij dichtbij het geluid van een schoffel: kritsj, kratsj, kratsj, kritsj. Hij schoot onder de planten. Maar toen er verder niets gebeurde, kwam hij weer tevoorschijn, klom in de kruiwagen en gluurde over de rand. Het eerste wat hij zag was meneer Verhoef, die met zijn rug naar hem toe stond te schoffelen. En daarachter was het tuinhekje! Heel stilletjes klom Pieter weer uit de kruiwagen en rende het lange rechte pad af, langs de bessenstruiken. Pas op de hoek kreeg meneer Verhoef hem in de gaten, maar dat kon Pieter niets meer schelen. Hij schoot onder het hekje door en was even later veilig terug in het bos. Meneer Verhoef maakte een vogelverschrikker van het blauwe jasje en de schoenen van Pieter om de merels bang te maken. Pieter rende aan een stuk door naar huis, zonder om te kijken. In het hol onder de dennenboom plofte hij doodmoe neer op het lekkere zachte zand en deed zijn ogen dicht. Moeder konijn was druk bezig met het eten en vroeg zich af wat Pieter nu weer had uitgehaald. Want dit was al het tweede jasje en het tweede paar schoenen dat hij in twee weken was kwijtgeraakt. Pieter voelde zich die avond helemaal niet lekker. Moeder stopte hem in bed en maakte wat kamillethee voor hem. Hij moest er een lepel van slikken voor het slapen gaan. Maar Flopsie, Mopsie en Wipstaart kregen bruin brood en melk en bosbessen.

EINDE

3


4


Werkblad Pieter Konijn Maak een masker van Pieter konijn met behulp van het onderstaande patroon

5


Konijn van papier vouwen

1. Neem een vierkant stuk papier en leg dat zo neer dat het de vorm heeft van een ruit. Breng de onderste punt naar de bovenste punt en maakt de vouw. 2. Breng de linker punt naar de rechter punt, maak de vouw, en vouw terug. 3. Vouw de onderkant naar boven tiot ondeveer een kwart van de hoogte. 4. Leg linker onderkant tegen de middelste vouw en maak de vouw. Leg de rechter onderkant tegen de middelste vouw en maak de vouw. 5. Breng de onderte punt iets naar boven en maak de vouw. 6. Draai het werkstuk om en merk op dat er een konijnenkopje met rechtopstaande oren zichtbaar te herkennen is. 7. Vouw de top van de kop achter het gezicht. 8. Teken of plak de ogen, neus en snorharen.




2011: het jaar van het konijn

Recommend Documents