2001 (Robert) Bangkok

Dinsdag 11/12/2001 (Robert) Amsterdam → Bangkok Eindelijk is het zover; vakantie naar Cambodja en Vietnam. Al om 07.00 opgestaan. Alles klaargezet en ingepakt. Kwart voor negen kwam de taxibus van de firma Haulo. Helma en Bob waren al opgehaald. Dit keer hadden we een nietgecombineerde taxi. Die kost slechts f 99 i.p.v. f 139 voor ons drieën in Heerhugowaard, plus f 89 voor Karl in Heiloo. Het was die ochtend vrij mistig, wat aan de drukte op de weg te merken was. Het stond voor de Omval vast, zodat de vrouwelijke chauffeur besloot door Alkmaar naar Heiloo te rijden. Rond 09.55 waren we bij Karl. Zijn vader was er ook om afscheid te nemen. Op de A9 was het ook niet rustig. Veel file. Pas om 10.50 waren we op Schiphol. Het inchecken (balie 25) ging vlot. We kregen alleen niet de door ons gevraagde stoelen (31 A,C en 32 A,C), maar 4 stoelen in het midden (31 D,E,F,G). Daar had Shinta Travel dus ook niets aan gedaan. De paspoortcontrole en bagage-check namen wel wat tijd in beslag, maar er was genoeg tijd over om whisky in te slaan en koffie te drinken. We waren erg benieuwd hoe de Evergreen de Luxe klasse van de maatschappij EVA Air zou zijn. We vlogen met een Boeing 747/400. De stoelen en de zitruimte zijn uitstekend. Beenruimte is oké, breedte ook. Iedereen heeft zijn eigen Tvschermpje in de rug van de stoel voor je. Alleen geen spelletjes. We vertrokken een half uur te laat om 13.10. De start, maar ook de rest van de vlucht (behoudens wat turbulentie boven Iran) was zeer aangenaam. De lunch was goed, alleen wij werden als laatste bediend, wat inhield dat er geen volledige keus meer was. Dat gebeurde later nog eens. Onderweg hebben Helma, Karl en ik nog geklaverjast. De vlucht ging over Turkije, Iran, Pakistan (net ten zuiden van Afghanistan), India en Myanmar. Omstreeks 06.00 landden we op Don Muang Airport bij Bangkok en de stewardessen maakten gezamenlijk een buiging voor de passagiers. Het is inmiddels 12 december 2001! Woensdag 12/12/2001 (Robert) Bangkok Na de paspoortcontrole en douane hebben we eerst allen US$50 gewisseld (> Bt2000). Voor Bt1000 een taxi geregeld, waarbij de chauffeur onderweg Bt30 extra vroeg om via de highway (tol) te kunnen rijden. Tegen 07.30 waren we in het hotel alwaar we meteen op de kamer mochten. Maar de traditie is sterker en we

1

hebben eerst een biertje (Klosters) genomen en later nog een. Eenmaal op de kamer hebben Karl en ik nog een biertje (Shinga) uit de koelkast genomen. Het inslapen lukte niet zo erg, maar toen ik eenmaal vertrokken was, sliep ik erg diep, zodat de wekker om 12.30 wel erg vervelend was. Gedoucht en de valuables naar de safe deposit box gebracht. Karl en ik hebben kamer 524, Helma en Bob kamer 523. Met 2 tuktuk's naar het vertrekpunt van de klong tour. Voor de 5e maal een klong tour gedaan (slow boat voor Bt400 pp), maar het blijft leuk. Teruggekomen een taxi genomen en terug naar het hotel om voor morgen een tour naar Ayutthaya te reserveren bij het reisburo in het hotel. De prijs hiervoor is Bt1600 pp en we worden morgen om 07.00 opgehaald. Het reisburo had dezelfde tour ook voor Bt1900 pp, maar dan zonder transfer. Dit wordt dan geregeld door het reisburo van het Oriental Hotel. Inmiddels hadden we trek gekregen. We hadden per slot van rekening nog niet geluncht, dus namen we een salade in het hotel. Drie maal filet/steak salade met 1000-islands dressing plus 1 maal tuna-salad. Hierbij weer 2 bier pp. Bij het zwembad nog een biertje genomen en getoept. De duisternis viel in en de muggen kwamen. We vervolgden ons kaartspel binnen bij de coffeeshop, waar we een fles Thaise whisky soldaat maakten. We vroegen om 4 glazen en de serveerster vroeg of een halve liter ook goed was (Bt200). Na het toepen omkleden en lopend naar Pat Pong. Het was niet moeilijk om ons favoriete restaurant Banana House te vinden. Wederom heerlijk Thais gegeten, tezamen met een fles (0,6l) Shinga bier. Teruggelopen via Pat Pong, waar niet veel veranderd is. Er is nu wel een straatje álà Pat Pong maar dan bedoeld voor homo's. Terug in het hotel nog maar eens een biertje genomen. Ook nu weer een fles Shinga van 0,6 liter. Rond 23.00 naar bed gegaan. Donderdag 13 december 2001 (Helma) Bangkok Opgestaan 6.00 en 6.30 uur ontbijt – ontbijtbuffet. Wij werden om 7.15 uur opgehaald met de bus om aan de River Sun Cruise deel te nemen. Lang gewacht bij een ander hotel en om 8.00uur naar het Bang Pa-in Palace –het zomerpaleis-. Helma vond het niet zo bijzonder. Gebleven tot 10.15uur en daarna naar de Wat Natat, dat was zeer interessant. Hierna hebben wij nog 2 tempels bezocht o.a. Wat Nah Phra mane en Vihara Phra Mongol Bopit. Daar kwamen Kart en Robert erachter dat er nog een zeer grote Boeddha lag, die zij in 1992 niet

gezien hadden. Om circa 13.00uur zijn wij aan gekomen in Ayutthaya, waar onze boot lag in de Chao Phraya River. De boot zag er fantastisch uit, maar eenmaal binnen gekomen “het leek wel een vrieskist” zo koud als het was. Gelijk de truien uit de tas en aan en tevens gevraagd of de airco wat lager mocht. Dat werd geregeld. Het eten was heerlijk, lekkere biertjes gedronken, gekaart en nog een biertje gedronken. Boven op het dek was heerlijk weer en met een mooi uitzicht. Om 16.30uur waren wij weer terug in Bangkok. Wij zijn terug gebracht met een ven naar ons hotel. Uiteraard nog wat gekaart en biertjes gedronken bij het zwembad. Circa 20.00uur naar Patpong en gegeten bij Banana House, heerlijk. Daarna naar de markt en Karl was zeer enthousiast om diverse te kopen, zoals een horloge, shirt enz. Robert kocht nog een paar polo’s en ik een horloge –Rado- voor 800 bath (f 24,-). Ter afsluiting van de dag nog maar een biertje gedronken in een brandweerkazerne–bar-, waar zeer mooie dames in palen klommen. Karl vond dat wel wat en besloot nog wat te blijven. Robert, Bob en Helma met de tuktuk naar het hotel en 11.30uur naar bed. Vrijdag 14 december 2001 (Karl) Thailand → Cambodja Vrijdag ochtend wakker geworden met een kater, niet door de drank maar omdat mijn knip met inhoud was vertrokken. Eerst gegeten en toen VISA gebeld. Het telefoonnummer stond op de “important notes” waar ik nu voor het eerst gebruik van heb gemaakt. (het nummer stond ook op de enveloppe waar de dollars en traveller cheques in zaten maar toch, de notes zijn important). Credit kaart geblokkeerd alsmede de pinpassen, dit kon dus ook, handig. De taxi naar het vliegveld hadden we de vorige dag al geregeld bij het hotel, het was nu tijd dus op pad om 8.30 uur. Het was een leuk, redelijk klein vliegtuig met propellers, type ATR-72 made in France volgens Robert. We vertrokken om 11.00 uur en iets vroeger dan gepland. Het was een leuk reisje van een uur compleet met maaltijd en drie bier voor de anderen en een jus d’orange voor Karl die had er nog geen zin in en had er nog steeds de pest er over. Geland in Siem Reap (spreek uit siem rip) op een klein vliegveld en daar wilden we nog een foto maken van het toestel. Het zag er allesbehalve uitnodigend uit om even naar de punt van het vliegtuig te lopen dus gevraagd of het mocht, het antwoord was: one minute! Naar de voorkant gelopen echt op de hielen gevolgd, af en toe hoorde ik wat commentaar achter mij maar ik dacht; nog even

2

doorgaan. Tot aan de gevoelsmatige limiet foto’s genomen en toen Robert ook aanwezig bleek te zijn met zijn videocamera moesten we echt terug. In het douanegebouwtje was eerst een groot bureau alwaar voor twee rijen waren gescheiden middels een touw. Melden aan de ene kant, links van het grote bureau, reisformulieren en paspoort afgeven, terug en aansluiten achter de tweede rij rechts van het grote bureau en daar kon je het door geschoven paspoort, met visum voor een maand, krijgen na betaling van 20 dollars. Daarna weer een balie voor stempels etc.. Bagage pakken kan niet zonder meer; eerst aantonen dat het je eigen bagage is. Moet je dus deze bewijzen geniet aan een der tickets (de mijne) zoeken. Gelukt na een tijdje hierna alle papieren weer weggestopt om ze na twee meter weer tevoorschijn te moeten halen om het gebouwtje uit te kunnen komen. (Ik schat het gebouwtje 15 bij 15 meter, bij de eerste grote balie waar twee rijen voor stonden zaten vier cambo officieren en de ander balie had vier rijen en acht cambo officieren dit dan nog even naast de bagagecontrole en tourist info dienst.) Taxi stond klaar (in het gebouwtje geregeld) en was van een betrouwbare maatschappij, echt geregistreerd. De chauffeur leek aardig en behulpzaam we hebben ons doel vermeld; een goed hotel voor ong. 20 dollar en dat werd na een eerste andere poging van hem geregeld. No lonely planet hotel but taxi driver hotel (remember this!) Na het installeren zijn we rond gaan lopen in het stadje en hebben wat gedronken. Leuk stadje maar ook met een kern waar arme mensen wonen (old centre). Hier vlakbij op een terrasje gezeten en geconfronteerd met bedelaars exclusief bepaalde lichaamsdelen, meestal benen. Getoept. Later heerlijk gegeten in een restaurant vlakbij ons hotel echt prima. Een whisky ging er wel in dachten we dus mekong besteld. Dit wordt hier blijkbaar niet als whisky beschouwd. Het werd geserveerd in wijnglazen lekker dus. De avond was heel gezellig. Je begrijpt het misschien, de vraag is dus hoe was het de volgend dag. Zaterdag 15 december 2001 (Bob) Siem Reap Zaterdag, om 7.00uur opgestaan en ontbijt bij Green House restaurant. Robert was niet geheel fris en nam alleen thee –te veel Mekong Whisky de avond ervoor. Goed ontbijt met omelet, met een stokbrood erbij. De chauffeer stond al klaar om ons de hele dag rond te rijden naar verschillende tempels. Hij vroeg hier $ 20 voor. Bij de eerste tempel heeft Robert zijn maag

geleegd wat gepaard ging met bijgeluiden. Hij voelde zich daarna een stuk beter en we bezochten de eerste tempel, Bayon. De omgeving is erg groen met hoge bomen en ziet er prachtig uit met al die tempels erin. Bayon en Paphuon is een groot complex dat nog wordt gerestaureerd, vooral de muur met uitgehouwen olifanten was erg fraai. Je kunt je niet voorstellen hoe men dit vroeger heeft gemaakt. De stenen moesten van ver worden aangevoerd over de rivier en dan nog kilometers over het land met olifanten. De stenen vertonen allemaal minimaal 2 gaten waar men bamboestokken in kan doen t.b.v. het vervoer. Hierna hebben we de tempels Preah Khan, Ta Kev en Ta Prohm bezocht en was het lunchtijd. Robert werd niet echt lekker en besloot om terug te gaan naar het hotel. Karl, Helma en Bob hebben geluncht met soep en curry en ons eerste biertje. Bij een van de tempels kochten wij een boek over Angkor voor $ 6, winkelprijs $ 19,95. Onze chauffeur kwam weer terug om ons 3’en verder rond te leiden naar 2 tempels de eerste niet zo interessant, de tweede wel erg groot. Hierna naar Angkor, wat bezocht op een vlugge wijze. Robert wil morgen hier natuurlijk ook naar toe, vandaar. De eerste indruk is prachtig, enorm groot en fraai gerestaureerd met prachtige muren met hele verhalen. Hierna hadden we dorst gekregen en we waren ook tempelmoe geworden, dus 2 biertjes gedronken in onze lunchtent. In ons hotel aangekomen 16.15uur bleek Robert weer opgeknapt, hij had een paar uur geslapen. We zijn gaan lopen naar het centrum van Siem Reap en een paar biertjes gedronken en gekaart en verder teruggegaan op zoek naar een restaurant. Onderweg heb ik de overgebleven Thaise bath gewisseld voor $ (55,1). Gegeten hebben we in een filiaal van het Green House Restaurant, Angkor Green Restaurant en het eten was goed. Na het diner zijn we op zoek gegaan naar een bar om te kaarten maar die zijn we niet tegen gekomen en daarom hebben we in de lobby van ons hotel Paris d’Angkor nog een biertje besteld en getoept, raar woord trouwens. Om 22.00 uur naar boven en gesloopt naar bed. Nog enige punten van het vermelden waard: de telefoon van Bob werkt niet. Robert kan niet goed tegen 3 wijnglazen whisky zonder water. Tot nu toe lekker weer met lichte bewolking. Hotel in Siem Reap is nieuw en kost $20 per kamer per dag zonder ontbijt.

3

Zondag 16 december 2001 (Robert) Angkor Wat Het is zondag, dus we zijn wat later opgestaan. Ontbijt wederom in het Green House restaurant. Omelet met kaas genomen, al is de kaas moeilijk te traceren. Onze chauffeur, Kim Tai, was al om 10.00 present en als eerste bezochten we Ankor Wat, het pronkjuweel van deze omgeving. Schitterende Wat met 5 karakteristieke stupa's in Khmer stijl. Via een steile trap (> 60°) met een provisorische leuning, kom je zeg maar op de eerste verdieping, met rondom een prachtig uitzicht. Aan de basis bevindt zich rond de Wat een bas-reliëf met diverse verhalen uit het Hindoeïsme en Boeddhisme. Iets voor Angkor Wat bevinden zich ettelijke souvenirstalletjes, alwaar Karl een Lonely Planet Cambodia voor US$6 kocht (de zwart/wit uitgave kost slechts US$3)! Helma en Bob kochten een karakteristiek beeldje (Bayon) voor US$4, die ik voor US$3 kocht. Het verkoopstertje nam me hiervoor apart, want ze wilde de vorige kopers niet beledigen. Ik mocht het ook niet aan mijn "friends" vertellen. Ca. 20 km verderop ligt de tempel van Banteay Srei, volgens de LP een van de mooist bewaarde tempels. Vanwege de afstand vroeg onze chauffeur hier US$10 extra voor. Het ligt slechts op een half uur rijden en inderdaad de tempel is erg mooi. Vlakbij hebben we geluncht in een prieeltje aan een ronde tafel. De coconut-cream soep met kip smaakte uitstekend. De biertjes ook. Een aantal dieren wordt bij het restaurant in een hok vastgehouden, waaronder een klein soort hert, 2 stekelvarkens en een slang. Na de lunch hebben we nog een tempel bezocht, op aanraden van onze chauffeur. Deze heet Preah Khan welke qua oppervlakte vrij groot is en ook een waar de bomen op de stenen lijken te groeien. Bij deze tempel maakten de krekels een ongelooflijk lawaai. Het leek wel op een zingende zaag en ik denk dat je er langzaam gek van gaat worden. Na het bezoek teruggekeerd naar Siem Reap en voor US$25 pp een ticket voor overmorgen op de boot naar de hoofdstad Phnom Penh geregeld. Inmiddels de hoogste tijd voor een biertje; dit keer de Red Piano bar annex restaurant. Eerst getoept en daarna gegeten. Nogal westers en relatief duur. Helma nam een salade met camembert, Bob en Karl een filet Mignon en ik zelf een kipfilet met blue-cheese saus en frieten. Rondgeslenterd richting hotel en onderweg bij een internet café naar huis gebeld om te vertellen dat de GSM van Bob hier onbereikbaar is. Bob belde zijn moeder, Karl zijn vader en ik had Nienke aan de lijn. Even verderop in de Barrio Bar voor het eerst blufpoker gespeeld. Hierin

was ik nogal ongelukkig. Waarschijnlijk omdat Karl als een volstrekte amateur speelt! Maandag 17 december 2001 (Helma) Tonlé Sap Opgestaan 6.15uur. Vandaag gaan wij iets anders doen dan tempels kijken. Ontbeten bij Green House waar Robert en Helma een pannenkoek hebben genomen, dat was de eerste en laatste keer. Karl een broodje jam en Bob een omelet cheese. Onder weg naar Green House 7.00uur was er een optocht van een bruiloft dus een opstopping. 7.45uur met Kin Tai –onze chauffeur- over een weg die vreselijk slecht was, naar de plek waar wij met de boot naar Floating Village Vietnam en Prek Toal vertrekken. Een boot voor ons zelf en we zaten heerlijk ruim in een rieten stoeltje met een dak boven ons hoofd, dat was heerlijk vanwege de zon. Vertrokken om 9.30 uur en in het begin allemaal drijvende hutjes aan de kanten. Vreselijke armoede en het stonk behoorlijk naar vis. Het was ongeveer een uur varen naar de Vietnam Floating Village, daar had ik mij iets meer van voorgesteld. Vlakbij was Prek Toal en er moest natuurlijk betaald worden. Normaal is de prijs $8 of $10 maar wij moesten $15 betalen omdat iedereen er iets aan moest verdienen, o.a. de politieman, gids en de vogeltjeswachter enz. Firma list en bedrog. Wij hebben het toch gedaan. Veel pelikanen, reigers en aalscholvers. Wij vaarden dwars door de bosjes, waardoor de schroef regelmatig vast zat, dan moest de schipper het water in om de rommel er af te halen, dat is ook wel 10x gebeurd. Er was ook een uitkijkplek in de bomen, waar je met een verrekijker de vogels kon bekijken. Karl deed dit met een plat klein bootje, wat zeer wiebelde. Deze trip duurde ongeveer 3 uur. Op de terug weg hebben wij bij een van de drijvende hutjes een biertje gedronken en garnalen gegeten. Karl en Robert niet. Het was op die boot net een dierentuin, apen slangen, konijnen en zeer grote maraboes. Helaas kwam er een groep japanners en deze mensen zijn zeer aanwezig. We zijn weer terug gegaan om 14.30uur en waren ongeveer 16.00uur weer terug in het dorp. Ondertussen hadden wij wel trek gekregen en hebben in een zeer duur en vies eethuisje een broodje en biertje genomen. Terug naar het hotel en om 18.00uur naar de Red Piano Bar. Daarvoor nog voor mij bij een apotheek pilletjes gekocht voor Helma haar opgezette benen en voeten –olifantpootjes-. Helma hoopt dat dit het helpt. Gekaart en iets gedronken en zijn om ongeveer 21.00uur gaan eten bij Green House in het centrum. Het was heerlijk en

4

goedkoop. Voor Robert nog een Mekhong Whisky bestelt en hij dronk er veel water bij. Daarna naar het hotel en naar bed. –dit verhaal heb ik geschreven op de boot van Siem Raep naar Phnom Penh met een snelheid van 60km p/u. Dinsdag 18 december 2001 (Karl) Siem Reap → Phnom Penh Bons, bons op onze deur om 5.15 uur ('s morgens dus). Het was Bob onze wekker. Om ong. 6 uur had onze chauffeur alles ingeladen. Op “weg” naar de pier (what is in a name) om in de boot te gaan. De weg is behoorlijk onbegaanbaar, het laatste stuk is ongeveer anderhalve auto breed met aan weerszijden huisjes van een paar bij een paar meter met daarachter water. Het was heel druk met backpakkers die allemaal op de boot gingen , het dak dus, want dat stond in de lonely planet. We hebben het er nog even over gehad hoe lang het zou duren voordat de dakzitters naar beneden zouden gaan. De eersten waren sneller dan gedacht, dit kwam niet door de zon maar door het opspattende water van deze supersnelle boot (made in indonesia, 2nd hand). De reis duurde vijf uur en bij aankomst was het pakken van de bagage behoorlijk ongeorganiseerd. Op de kade aangekomen was er een taxi chauffeur voorbij de dranghekken, waar de andere chauffeurs en hotelgast afhalers stonden, die ons aanklampte. Hij had het steeds over een hotel die heel goed was en goedkoop maar we zwoeren bij de lonely planet. Enfin alle keuzes vol en zelfs duur. Voorstel taxidriver geaccepteerd en dit was het beste en voordeligste wat we gezien hadden; kamers 15 dollar met airco, douche warm water en overbodige luxe als TV. Na installatie (tassen neergezet) twee bieren gedronken, Heineken voor Bob, Helma en Karl en een Tiger voor Robert. Heineken is toch erg lekker, Tiger is voor mij nummer twee. Daarna zijn we naar een meer gelopen genaamd Boeng Kak, mijn god wat was het heet. Aldaar bij een van de diverse backpakkers guesthouses met weed gezeten, gegeten (lekker) en Laos bier gedronken. Laos bier vind ik niet lekker. Bij deze tent brommertjes geregeld om naar de markt te gaan. Hier hebben we alle delen van beesten gezien compleet met vliegen. Ook was er een patpong markt maar een goede portemonnee hadden ze niet voor mij. De volgende bezigheid was een kennismaking met de stad en na wat ronddwalingen vonden we een leuke bar om wat te drinken en blufpoker te spelen. Bob en Robert hebben dit vaak gedaan maar de resultaten van

Robert vielen erg tegen dit ondanks het feit dat hij “achter” mij zat en niet andersom zoals de eerste keer. Er kwamen ook steeds meer meiden achter de bar, het was dus een hoerentent. Leuk. Eten uiteindelijk bij de chinees want er was niets anders in de omgeving. Prijzig en matig. Vroeg naar het hotel, we liepen allemaal een beetje van elkaar verwijderd. Helma, een steegje passerend werd verrast door een aanstormende cambo die haar gouden halsketting greep en vervolgens de steeg indook. Zonde van de ketting gelukkig had deze niet al te veel emotionele waarde. Bob had een beetje mot met Helma hierover en bij aankomst hotel ging hij ook gelijk naar de kamer. Dit soort zaken vind ik heel vervelend. Anyway, getoept met zijn drieën ook leuk doch anders. Helma ging eerst naar de kamer boven. Robert en Karl iets later en wij merkten een bordje op, geplaatst op de balie; Vietnamies girl 17 dollar per night Cambodia girl 12 dollars per night. Ik vroeg wat het verschil was, het zou in de kleur liggen. Vietnamese meisjes zijn iets bleker en meer popi daardoor. Nou ja, dat zien we nog wel misschien. Woensdag 19 december 2001 (Bob) Phnom Penh Bekomen van de schrik van de beroving van Helma, toch goed geslapen en om 9.00uur ontbeten in ons hotel. Ze hadden lekker brood met omelet/ham/kaas. Robert dacht dat de french toast een geroosterde boterham was met omelet er omheen. Het bleek een stokbrood met kaas en jam. Lekkere grote mok thee erbij, Helma verse jus. Rond 10.00uur op weg met 4 brommertjes, dat zijn hier ook taxi’s, waar ze soms met 4/5 personen op zitten, kosten 2000 Riel -$0,5- per stuk. Een normale taxi vroeg $8; te duur. Achterop de brommer is toch een aparte ervaring in Phnom Penh, maar iedereen blijft vriendelijk in het verkeer ondanks een hoop getoeter. Na 10 min. kwamen wij bij het Royal Palace toegang $ 2 each en foto’s $2, video $3. Dan maar geen foto’s en video, in het kader van de bezuiniging. Het paleis en de zilveren pagode waren fraai maar de rijkdom van het koningshuis is schrijnend tegenover de armoe van de bevolking. Tijdens de bezichtiging van de paleizen had Helma nog een aanval van racepoep maar dat ging nog net goed. Na ongeveer ¾ uur hadden we het wel weer gezien en besloten de hitte te trotseren door een drankje te drinken. Tegenover het Roayal Palace bleek een hotel met terras onder de bomen te zijn en daar hebben Karl en Robert genoten van een koude coconut. Bob nam lemon juice, dit bleek 2 limoen schijfjes met

5

water en Helma jus d’orange vers, en dat duurt even. Hierna bleek het Tuol Sleng museum pas om 14.00uur open te gaan, dus eerst wat gewandeld en uiteindelijk een lekker café opgezocht met verkoelende fan en bier $0,8 draft. Hierna weer gewandeld en op zoek naar een restaurant voor de lunch. Tijdens deze wandeling hebben we het Nationale Museum ontdekt voor later en na enige zoeken een chinees met op de 1ste etage een lekker terras. Het eten viel hier tegen maar met in ieder geval genoeg personeel om ons heen 8 man/vrouw. Later kwam er nog een V.I.P. gezelschap, erg vermakelijk die overdreven poespas op niets af. Na de lunch zijn we met de fietstaxi’s –cyclo’s?op weg gegaan naar het Tuol Sleng museum. Dit wordt aangeduid als genocide museum en is een hogere school geweest die door de Khmer Rouge –Pol Pot regime- is omgebouwd tot gevangenis S-21. Het Pol Pot regiem heeft Phnom Penh veroverd in 1975 en in 1979 was het gelukkig weer verdreven door de Vietnamezen. In deze korte periode hebben ze kans gezien een paar miljoen mensen om zeep te helpen. De gevangenis was ook niet iets om vrolijk van te worden, foto’s, martelwerktuigen, cellen 2x0,8 m, je kan het niet bevatten. Waarschijnlijk zijn er meer dan 10.000 mensen gemarteld en uiteindelijk vermoord op andere plaatsen zoals Choeug Ek waar we morgen heen gaan, wel indrukwekkend. Na het bezoek aan de gevangenis gewandeld naar het postkantoor, postzegels gekocht en per brommer terug naar het hotel. In hotel bier besteld, toepen en Mekhong voor iedereen behalve Bob i.v.m. darmproblemen. In hotel de bus geregeld naar Sihanoukville –overmorgen- 7.15uur vertrek, taxi naar Killing Fields morgen $15. Rustige ontspannen dag, maar toch weer gesloopt naar bed. Donderdag 20 december 2001 (Robert) Phnom Penh & Choeng Ek Laat opgestaan. De taxi zou ons pas om 10.30 ophalen om ons naar de Killing Fields van Choeng Ek te brengen. Om 09.30 was de taxichauffeur er al. Hier in Cambodja komen ze altijd een uur te vroeg. Eerst ontbeten en daarna op pad. Choen Ek ligt op ca. 15 km ten zuidwesten van Phnom Phen en de weg er naar toe is de slechtste die we tot nu toe hebben meegemaakt. Het grootste gedeelte ging stapvoets, wat inhield dat de airco van de taxi niet echt zijn werk kon doen. Choen Ek werd door de Rode Khmer gebruikt als vernietigingskamp en als je over het terrein loopt

zie je de kuilen in de grond die als massagraven werden gebruikt. Het meest opmerkelijke is de Memorial Stupa met daarin de opgestapelde schedels achter glas. Toch is dit kamp niet zo macaber als de Tuol Sleng gevangenis. De entree bedraagt US$2 en na afloop heb ik nog voor US$3 een gekopieerde biografie van Pol Pot gekocht. Terug in Phnom Penh hebben we ons laten afzetten bij de Russische markt (Tuol Tom Pong). Dit is een grote souvenirsmarkt met best wel mooie spullen. Gekocht: postzegels voor Sita, nog een beeldje en de laatste 10 ansichtkaarten. Wat ze er ook verkopen is allerlei illegaal gekopieerde software en DVD's. Zo is er o.a. te koop: Windows XP (US$2), Redhat Linux 7.2 (US$4) en de DVD van Harry Potter and the Scorcerer's Stone voor US$7. Tot slot bracht onze taxi ons naar ons favoriete terrasje aan de rivier. De Angkor draft biertjes (US$.8) smaakten weer uitstekend. We hebben er tevens geluncht. Ik ben er blijven zitten om de laatste ansichtkaarten te schrijven. De anderen hebben het Nationale Museum bezocht. Hierna naar de centrale markt gelopen. Deze overdekte markt ziet er van de buitenkant uit als een mislukte Aya Sophia in Istanbul. Voor US$2 een T-shirt en voor US$5 een Camel overhemd gekocht. Dat was veel goedkoper dan de Bt400 die Bob voor hetzelfde overhemd in Bangkok heeft betaald. Karl heeft nog wat polo-shirts gekocht en een afritsbare lange broek (merk Columbia) die hij ter plekke heeft gepast. Terug in het hotel lagen onze tickets voor de bus van morgen al klaar. De taxi voor morgen naar het busstation is ook geregeld. Verder stelde de hotelchef hotel Holiday in Sihanoukville voor, voor ook maar $US15. We vonden dit goed en hij heeft gebeld. We worden na aankomst in Sihanoukville bij het busstation opgehaald. 's Avonds weer terug naar de boulevard voor het diner. Het probleem is dan de keuze. Bij een groot aanbod is de keuze des te moeilijker. Het werd uiteindelijk een Italiaan, alwaar ik macaroni heb gegeten. Vrijdag 21 december 2001 (Helma) Phnom Penh → Sihanoukville Opstaan, het was weer vroeg 5.30uur. Ontbijt 6.15uur. De chauffeur stond al klaar, in dit land komen ze altijd een uur eerder dan er afgesproken is. Vertrokken uit hotel 6.45uur – met open kofferbak, want deze kon niet dicht, naar de bus en deze vertrok op tijd 7.15uur. Aircobus voor $3,5. Dat was goedkoop. Waarvan $0,5 voor het reserveren van de bus voor de hotelbaas was, merkten wij later. De busrit was comfortabel, halverwege een plasstop

6

en eten. -Wat je niet in Nederland aan een buschauffeur hoeft te vragen om tijdens de busrit even bij een kerk te stoppen en dat je daar dan even kan bidden. In Cambodja is het mogelijk een offer te brengen bij Buddha, een Cambodjaanse dame deed dit.- Aankomst in Sihanoukville was, te vroeg voor de desbetreffende persoon die ons zou komen ophalen. Met taxi naar hotel Holiday $4. Komen daar aan en er wil net iemand in een auto stappen met een bordje in zijn handen waarop stond Mr. Hart. Te laat dus. Hij heeft de $4 betaald voor de taxirit. Bob was zo alert om te vragen “wat kost de kamer”? $20, dat was de afspraak niet. Bellen naar Phnom Penh en de kamer voor $15 gekregen. Keek niet blij de dame van het hotel. Keurige kamers. De jongens zijn wel een half uur bezig geweest om de waardevolle papieren in de safety box te krijgen. Alles moest opgeschreven worden. We hadden dorst en honger, naar de overkant Sunshine restaurant. Biertjes gedronken en wat gegeten. 14.30uur naar het strand. Onder een rieten parasol in ligstoelen gezeten –gelegen-. Bob en Helma gezwommen. Het water was heerlijk, lekker warm. Karl heeft zijn kaarten geschreven en Robert zijn verhaal afgemaakt in het dagboek en uiteraard weer een biertje gedronken. Ongeveer om 17.00uur opgestapt en zijn poolen vlakbij het hotel, was zeer warm. Op de pooltafel was geen stof van laken maar het leek wel fleece, dat speelde heel raar. Na een half uur weer naar Sunshine restaurant. Kaarten en je weet wel – biertjes. 19.30 naar Sea Dragon waar wij allemaal vis hebben gegeten met een lekkere witte wijn. Om 21.00uur zijn Bob en Helma naar het hotel gegaan en de heren Robert en Karl bleven nog even(?) zitten. Hoe lang, dat horen wij morgen wel. Zaterdag 22 december 2001 (Karl) Sihanoukville ’s Morgens een beetje uitgeslapen, we zouden om 9.00 uur ontbijten. Lekkere tijd. We lagen er vroeg in. Ontbijt in het Sea Dragon hotel was redelijk. Dit hotel lag ongeveer 200 mtr van ons hotel en op de terugweg kwamen we natuurlijk weer veel taxibrommer chauffeurs tegen en even gevraagd wat zo’n brommer voor een dag kost. Het verbaasde mij dat je hun brommer gewoon kon huren, dus zonder chauffeur. Bij het hotel verder en serieus onderhandeld. Een brommer lenen kost 5 dollar per dag. Karl had zijn paspoort en travellercheques nodig vanuit de kluis, hoe die er ook uit moge zien. Dit was een hele procedure en kostte ongeveer een half uur.

Robert en Bob hadden hun paspoort ook nodig voor onderpand van de brommers dus ongeveer extra half uur. De brommer van Karl was bijna voorremloos en bijna accu spanningsloos zoals later bleek. Hiervoor was geen onderpand nodig blijkbaar. Het plan voor de komende dagen was om de trein naar Kampot te nemen en daarna naar Phnom Penh. Van hieruit een vliegreis naar Saigon, Ho Chi Min stad. Dus eerst even langs het verlaten station en daar met wat locals gepraat. De trein zou zondag gaan, vreemd dat zou toch maandag zijn? Voor de diverse trips en vervoersmogelijkheden hebben we diverse organisaties geconsulteerd; capitol tours, taxi stations, hotel, lonely planet, lokaal toeristen blaadje. Alles was onduidelijk en tegenstrijdig, te duur en het vertrek vanuit Kampot naar Phnom Penh leek ook soortgelijk te verlopen. Geschatte kosten 160 dollar per persoon en als we met de bus zouden gaan direct weer naar Phnom Penh was dit 3,5 dollar per persoon. Is Kampot het verschil waard? De keuze was snel gemaakt, we nemen de bus direct naar Phnom Penh! Daarna verder getoerd met de brommers, zo dicht mogelijk langs de kust. Tijdens de brommer tour hebben we uiteindelijk ook het verlaten en lugubere Independence Hotel gevonden. Hier zouden de geesten ronddwalen en kreunen (volgens sommigen zijn dat hoertjes geweest). Het hotel was moderner dan ik dacht geen piepende grote houten deuren en spinraggen binnen. Het was verder een relaxte dag, gesnookerd. Geen toepen ’s avonds door de wind maar wel leuk gepraat, de CD aanwinst gezien van de Sunshine (eet en drink gelegenheid tegenover ons hotel). De cd’s kwamen van de Russische markt in de hoofdstad en kosten 2 á 3 dollar per stuk. P.S. daar gaan we ook weer kijken. Eten weer bij Le Feuille goed restaurant en om ca. half elf retour hotel voor de nachtrust. Zondag 23 december 2001 (Bob) Sihanoukville on the beach Vandaag een rustige dag, strand i.v.m. de vele onduidelijkheden om een excursie te organiseren. Er spreken toch wel weinig mensen engels hier aan de kust. Om 9.30uur ontbeten bij het oudste franse restaurant in de stad –vanaf 1993-. Bob full breakfast met eieren, jam, spek, thee, Robert basic broodje jam. Helma een salade paysanne met kaas, zag er lekker uit, Karl weer eens een omeletje, je moet toch wat. Na het ontbijt naar het strand en ons geïnstalleerd onder een rieten parasol op een soort ligstoel, konden we zitten/liggen. Dit bleek later 5000 Riel te kosten. Op het strand word je belaagd door een

7

zwerm meestal erg jonge meisjes die van alles proberen te verkopen. Ze zijn over het algemeen erg vriendelijk en gooien alle charmes in de strijd om iets te verkopen. Uiteindelijk gezwicht voor verse ananas die ter plekke vakkundig ontleed werd en in hapklare brokken verdeeld in een plastic zakje incl. 4 satéstokjes aangeboden werd voor 3000 Riel. Later kocht Karl nog een zakje met iets onduidelijks. Het zag eruit als een opgerolde wafel, het bleek waarschijnlijk dat dit gedroogde bananenschillen waren, niet echt een delicatesse en in je mond veranderde het spul in een soort cement dat aan je kiezen bleef plakken. Later nog een ananas gekocht, toch wel lekker zo’n verse zoete. Om 14,30uur gaan lunchen in restaurant Sea Dragon. Robert en Bob, hot spicy soep met noodles, bleek niet hot, maar na toevoeging van enige verse rode pepers werd de soep toch nog “hot”. Helma beef met noodles en Karl beef curry met rijst. Na de lunch geen zin meer in het strand waar Karl, Bob en Helma nog hebben gezwommen, Robert niet. Karl heeft zelfs nog getrimd door zeker 300 meter zwemmen langs de kust. We zijn gaan snookeren in het restaurant Chanta Khan. Helma heeft gelezen, de mannen om de beurt tegen elkaar, Karl wordt steeds beter en dat is lastig. We waren aan elkaar gewaagd maar Robert was toch de meest constante snookeraar. Hierna terug naar hotel en geprobeerd om onze spullen uit de kluis te krijgen, maar dit lukte niet, komt later wel dachten we en zijn naar Sunshine restaurant gegaan om te toepen en iets te drinken. Om 17,30 gaan eten bij restaurant Les Feuilles. Robert een salade, Bob macaroni, Karl de specialiteit Lak Lok, dit bleek rundvlees speciaal gemarineerd met spiegelei en patat. Helma chicken curry zonder botjes dit keer. Lekker rood wijntje erbij, mooi besluit van een rustige dag aan het strand. Ongeveer 22.30 terug naar hotel, taxi naar busstation was wel duidelijk maar dat we onze spullen uit de kluis wilden hebben en wilden afrekenen kwam niet uit de Cambodjaanse verf. De jongeman achter de balie verzekerde ons echter dat alles morgenochtend goed zou komen. Wij hebben zo onze twijfels, afwachten maar. Naar bed 23.00 uur.

Maandag 24 december 2001 (Robert) Sihanoukville → Phnom Penh Een lange en enerverende dag die voor mij al vroeg begon. Midden in de nacht (01.15) kreeg ik de 1e aanval van diarree. Dat ging met tussenpozen van een uur een drietal keren door.

Rond 06.45 stonden we op en om 07.00 nam ik 2 capsules Imodium. Ik wil in de bus geen problemen. De twijfels die we gisteravond hadden over het betalen met Visa en de safe deposit box werden bewaarheid. De taxi die ons naar het busstation zou brengen, was er al, maar er was niemand om onze waardevolle spullen uit de safe te halen. De sleutel en code waren niet aanwezig. Degene die nog een beetje Engels sprak heeft gebeld (onduidelijk met wie) en is even met een brommertje weggeweest (onduidelijk waar naar toe). Inmiddels was het 07.40 en er gebeurde niets. De bus zou om 08.00 vertrekken. Nogmaals aangedrongen, nu nog krachtiger, dat er iets moest gebeuren. Hij ging nog een keer op de brommer weg en even later keerde hij terug met in zijn kielzog de cheffin, ook op een brommer. Met een chagrijnig gezicht maakte ze de safe deposit box open en overhandigde ze onze spullen. Snel cash afgerekend uit de pot (3 * 2 * 15 = US$90), want om nu nog met credit card te betalen, zou betekenen dat we de bus missen. Kwart voor acht vertrokken we dan eindelijk in een pick-up auto. Allemaal krap voorin en de koffers ruim op de laadbak. Vijf minuten later waren we bij het busstation. Ruim op tijd dus. Wat koekjes voor onderweg gekocht en 10 minuten te laat vertrokken we richting Phnom Phen. Prima busreis. De airco stond op een laag pitje, dus een trui was dit keer niet nodig. Ook buiten is het niet zo heet meer. Het weer is sinds gisteren veranderd, wat te merken is aan de temperatuur. Ik schat dat het 5 graden koeler is geworden. Halverwege weer even gestopt voor een plaspauze en om iets te eten. Hier ontmoetten we twee Cambodjaanse monniken, die in Australië waren geweest. Het was nogal onduidelijk wat ze daar precies deden. We hadden dezelfde zitplaatsen als op de heenreis. Karl en ik zaten achter 2 backpackers, een jongen en een meisje, die geen woord met elkaar gewisseld hebben. De jongen had een pas geschoren kale kop, waar ik de gehele reis tegenaan heb gekeken. Rond 12.15 arriveerden we in Phnom Penh en met een taxi naar hotel Morakat, alwaar ze ons herkenden en 2 kamers hadden geregeld. Karl en ik kregen dezelfde, nr 306. Helma en Bob een andere; nr 304. De fax uit Sihanoukville was goed ontvangen en de jongen van het reisburo had alles geregeld. Dus morgen met Vietnam Airlines naar Ho Chi Minh City en vervolgens met een binnenlandse vlucht naar Da Nang. De kosten bedragen US$157 pp plus US$4 aan verzekerings- kosten. Totaal: 4 * (175 + 4) = US$644. Probleem is dat het reisburo geen

8

creditcard accepteert. Het moet cash betaald worden. We hebben US$100 aanbetaald en zijn op weg gegaan naar een bank. Vlakbij is de Cambodian Commerce Bank gehuisvest in een modern gebouw. M.b.v mijn MasterCard heb ik US$600 cash opgenomen, wat ongeveer 45 minuten duurde als gevolg van een slechte lijn naar Bangkok waar autorisatie wordt verleend. Intussen hebben de anderen wat dollars opgenomen m.b.v. Traveller Cheques. Teruggekomen in het hotel bij het reisburo de tickets betaald, waarna de jongen van het reisburo op weg ging naar Vietnam Airlines om de tickets op te halen. Dit zou slechts 20 minuten duren. In de tussentijd hebben we in het hotel geluncht met de nodige biertjes. Nadat we de tickets hebben ontvangen en nagekeken (en alles in de safe deposit box hebben opgeborgen), zijn we achter op een brommertje weer naar de Russische markt gegaan. Ik heb daar een kompas gekocht in een doosje ingebouwd met aan de buitenkant de Chinese zodiac. Karl heeft een opiumpijp voor zijn ouders gekocht. Hoofddoel was de Windows XP CD's. Bob heeft er een gekocht en Karl ook met een aantal CD's met additionele software. Tevens hebben Karl en ik een CD gekocht met muziek van St. Germain, getiteld Tourist. Vanaf de markt met een brommertje naar de boulevard gereden. Lekker terras genomen met vele biertjes en veel getoept. Een Herald Tribune gekocht voor US$3. Bij een internetcafé naar huis gebeld om ze prettige Kerstdagen te wensen en te vertellen dat we morgen naar Vietnam vliegen. Karl heeft zijn moeder gesproken en ik Margareth. M.b.v. telnet nog geprobeerd op het NIKHEF in te loggen. Zowel de FQN als het IP-nummer van "bilbo" leverden geen connectie op. Langs de boulevard geslenterd op zoek naar een restaurant. De keuze, of wijze van keuze, leverde nogal wat irritatie op. Uiteindelijk werd het een Thais restaurant op, waar de Tom Yam Kai nogal heet is. Het voordeel van dit restaurant is dat ze Mekhong whisky verkopen. Een kleine fles kost US$3. We hebben er een tijdens het eten genuttigd en een tweede meegenomen. Teruggelopen naar het hotel via de achterbuurten, waar de ratten rond lopen. Ik denk dat we tegen 23.00 terug op de kamer waren. Dinsdag 25 december 2001 (Helma) 1e Kerstdag: Phnom Penh → Da Nang Geen tijd afgesproken om op te staan. Helma ging om 8.30 haar haar wassen, maar helaas geen elektra, dus geen warm water. Daar sta je dan met je ingezeepte kop zonder warm water.

Uitgespoeld met koud water en gedoucht met koud water. Bob is gaan douchen bij de jongens en Helma heeft later haar haar daar geföhnd. Beneden in het hotel ontbeten om 9.30, allemaal stokbrood met kas en jam + extra tomaten. Bob, Karl en Helma zijn naar de markt gegaan om eventueel voor Bob nog een overhemd te kopen en voor Karl aftershave. Helaas beide niet gelukt. Op de terugweg kwamen we langs de kapper, waar Karl zijn manen liet knippen voor $2, kopie. Wij mochten er niet bij zijn. Robert heeft in die tussentijd in het hotel het dagboek bijgewerkt en de krant gelezen. Om 12.00 hebben wij de kamers afgerekend, waar Bob om discount vroeg vanwege het uitvallen van elektra. In plaats van $30 moesten wij $29 betalen. Met de taxi om 12.15 naar de luchthaven –de tassen paste er weer niet in, met een touwtje de klep dicht gemaakt- en waren daar een half uur later, dus wij vroeg. Het vliegtuig naar Ho Chi Minh vertrok op tijd 14.25 –tijdens het inchecken stond er een meisje behoorlijk over te geven en dat is de hele reis zo gebleven- en was zeer kort, 45 min. We kregen alleen een glaasje fris te drinken. Na veel gestempel en controle eindelijk bij de tassen, deze stonden al klaar. Helaas Bob zijn tas was een gedeelte gescheurd, hebben wij met een veiligheidspeld en Hansa Plast tijdelijk gerepareerd. Na ons ingecheckt te hebben, Bob zijn tas met de mededeling erop “handle with care”, zijn wij in een restaurantje iets gaan drinken en eten. Biertjes en noodles soep –kip-. Wij hopen dat het in Vietnam goedkoper is dan in Cambodja -$1 = 14000 Dong dus 4 biertjes voor $3. Om 18.05 vertrokken wij naar Da Nang, weer in een ATR72 met veel lawaai, kregen een sandwich en sappie en verder niets te drinken. Om 20.00 geland in Da Nang, 20 graden bewolkt en 5 minuten later regen. Taxi geregeld en opzoek naar een hotel, het werd hotel Hao Seng, een oubollig hotel, met wat ik vond een zeer hard bed. Om 21.00 opzoek naar een restaurant, maar de kant die wij opliepen, richting rivieroever, waren geen restaurantjes .Gelukkig had Karl een plattegrond gevraagd in het hotel zodat wij snel iets vonden. Karl en Robert vegetarisch springrol, Bob een hamburger en Helma kipsalade, met een wijntje van 40.000 D, dat is vrij duur. Daarna in de regen, die steeds harder gaat, naar het hotel en naar bed ongeveer 22.45uur. NB: Dat wij ’s avonds naar een restaurant op zoek waren, renden de kakkerlakken over het trottoir. Weer eens wat anders in plaats van een rat.

9

Woensdag 26 december 2001 (Karl) Da Nang Het is de tweede kerstdag en ik ben met dit gevoel niet opgestaan. Het kerstgevoel had ik gisteren ook niet. Toch zag je in Cambodja en hier in Vietnam sporen van kerstmis. Veel bij hotels en toeristische zaken maar af en toe ook op straat, kerstspulletjes te koop en kinderen met een kerstmuts. Op tv zie je het ook aldaar. Het begon deze dag ongedwongen. In de voorgaande nacht heb ik nog erg geschreeuwd in mijn droom. Robert was direct bezorgd en ik werd wakker van mijzelf maar it was just a dream. We hadden om 9.00 uur afgesproken voor het ontbijt maar dit werd iets verlaat tot ca. half-tien en werd telefonisch afgesproken. Soms erg handig een telefoon op je kamer. Wij waren continue in gesprek volgens Helma, ik heb maar gezegd dat we met niemand anders gebeld hadden. Op pad, het zag er al niet zo zonnig uit en we hadden allemaal een lange broek aan. Ik had als enige sandalen aan en daar had ik snel spijt van. De eerste weg rechts was zand en vol met plassen. Het doel was ontbijten, het regende inmiddels en werd steeds erger. Op een gegeven moment waren Robert en Karl de andere twee kwijt. Na een tijdje wachten toch maar terug. Bob en Helma zaten te wachten op ong. 100 meter terug voor een hotel en daar hebben we dus ook ontbeten. Het ontbijt leek wat problematisch in eerste instantie het was immers al half-elf maar blijkbaar was toch het geen probleem. Tijdens het ontbijt hebben we plannen besproken. We gaan per definitie al naar Hoi An en daarna naar Hué. De trip naar Hoi An regelen we via een reisbureautje en daarna zouden we naar een bank gegaan om dollars in te ruilen voor Dongs. Uiteindelijk een reisbureau gevonden en wel tegenover de bank. Trip geregeld en ook nog gewaarschuwd dat we vier grote tassen hadden maar dat was geen probleem zeiden ze. Naar de bank doch deze bleek gesloten dus gingen we eerst naar het Champ museum; dit zou iets zijn wat je niet moest missen (volgens boekje). Onderweg nog even plasje, biertje in een boot restaurant. De entree van het museum was 8 dollar voor ons vieren volgens het meisje van de kassa. In Vietnamees geld was het 80.000 dong. De 8 dollar was teveel en we vroegen wat de koers was; 1 dollar voor ong. 14000 dong wat we al wisten. Ze besefte wellicht haar tegenstrijdige uitspraken en het werd zes dollar. Als je al wat wats gezien hebt dan zoals Ankor Wat dan is zo’n museumpje niets meer, viel tegen. Daarna op weg naar de bank. Hier hebben we 80 dollar gewisseld, het was wel even wennen aan het

gevoel van (meer) rijkdom, we waren nu in het bezit van ca 1,2 miljoen dongs. Hierna zouden we iets gaan eten maar konden niet iets goeds vinden en uiteindelijk zijn we bij de Coolspot bar aangeland en daar wat gegeten in het restaurantgedeelte boven waar we ook betaald hebben. Beneden hebben we blufpoker gespeeld, dit was heel erg leuk. Om half-zeven kwamen we terug in het hotel en we hebben een grote break genomen. Afgesproken was om acht uur weer naar de Coolspot te gaan, we wisten geen alternatieven. Hier hebben we weer blufpoker gespeeld er was ook een rare Duits sprekende man die af en toe zijn armen om twee vrouwen had, een oudere vrouw en een jong ding zo op het oog 16-17 jaar. De oudere vrouw (ca 40 jaar?) had het slecht en huilde. Als het te erg werd moest ze even naar de wc. Niemand had blijkbaar medeleven met haar, de Duitstalige, een andere klant die met de Duitstalige praatte alsmede de meisjes achter de bar niet. Wij wisten van niets het waren vervelende aanblikken. Toch leuk gespeeld, soms een beetje wrang dus. Donderdag 27 december 2001 (Bob) Da Nang → Hoi An Uitslapen, vandaag pas om 10 uur afgesproken om te ontbijten in het hotel, dit bleek n.l. ook mogelijk 4x brood met te weinig jam, je kan niet altijd alles hebben. Later bleek het ontbijt, of bij de kamer behoren of vergeten af te rekenen want het stond niet op de rekening. Om 11.00 afgesproken met taxi om ons via de Marble Mountains naar Hoi An te brengen. Tijdens het wachten kregen we een telefoontje van het reisbureau dat de taxi 15 min. later zou komen. In Cambodja waren alle taxi’s meestal veel, te vroeg, misschien is dit in Vietnam iets anders. Na 20 min. wachten kwam de taxi, maar eerst was er een zenuwachtig mannetjes op een brommer die vertelde dat we met de bagage naar de overkant van de straat moesten lopen. Wij attendeerden hem op de mogelijkheid om naast het hotel te parkeren, nou dat vond hij ook goed. De taxi bleek een ongeveer 15 jaar oude Toyota Camry en de bagage wilde er niet echt soepel in. Dan maar eerst klagen bij het reisbureau, na herschikking van de tassen bleek de deksel van de kofferbak wel dicht te kunnen. Met regen is dit wel prettige gedachte, dus op weg naar de 1e tussenstop, Marble Mountains. Deze 5 rotsen liggen op een half uurtje rijden van Da Nang, één van de rotsen is te beklimmen via een lange trap. Boven aangekomen, puf, puf met onze conditie, bevond zich een tempel met 3 boeddha’s, niet echt bijzonder. Naar links kon je naar een

10

uitzichtpunt dat in de steigers stond wegens bouwwerkzaamheden maar met enig voorzichtig klimwerk toch kunnen genieten van een wazig en nevelig uitzicht. Verder omhoog waren nog een paar grotten en een ander uitzicht op zee dat door de weersomstandigheden niet optimaal was. Zolang we nl. in Vietnam zijn is het zeer slecht weer, zwaar bewolkt en veel regen. Beneden aangekomen was onze chauffeur zoek, bleek te zijn gaan lunchen, zodat we de vele winkeltjes met beelden etc konden bekijken. Veel van hetzelfde en in alle maten, fraai en lelijk. De chauffeur was opeens ook weer terug en op weg naar Hoi An, gevraagd of hij daar een hotel wist, nou dat wist hij wel, een heleboel, wij de prijsgezegd en hij zou ons ergens heen brengen. Stopte bij een redelijk groot hotel dat er nog nieuw uitzag, de kamers bleken niet groot, $17 afgedongen naar $15. Dit bleek later zonder airco -$3- maar dat is niet nodig i.v.m. het koude weer ongeveer 20 ºC. Het bleek 42 kamers te hebben en heette Thien Trung hotel en daar bleek een goede salesman aanwezig die ons, binnen een half uur wist te overtuigen dat we treinkaartjes naar Hanoi moesten kopen, omdat de trein altijd vol was. Ook een excursie naar My Son en de taxi naar Da Nang terug regelde hij. Kosten, hotel, trein, taxi etc $300. Nou de volgende dagen lagen vast, ook een prettig idee. De treinreis naar van Hué naar Hanoi $40 p/p, soft sleeper, airco, 4 pers.hut en 17 uur. Na dit geregeld zijn we de stad gaan verkennen. De 1e indruk is positief, beter dan Da Nang, veel restaurantjes in de omgeving van de rivier en we hebben de lunch gebruikt in een drijvende restaurant. Hierna over de markt gelopen, weer veel groenten en fruit, altijd weer leuk om dit te zien. Na een tijdje een restaurant als café gebruikt om te toepen en biertjes te drinken, daarna op weg naar hotel. Helma bleek niet echt lekker, darmklachten en ging niet mee eten. Dus mannenavond met 3 pizza’s in een Italiaans restaurant, erg druk met westerlingen. Na het eten een café gezocht met pooltable waar Robert en Karl nog hebben gepoold. Bob naar hotel terug om te kijken hoe het met Helma was. Die bleek al te slapen en ik ben ook vroeg naar bed gegaan. Al met al een vrij rustige dag in een leuke omgeving en een hotel met een harde matras, dat bleek al snel die nacht. Het hotel blijkt ook lawaaierig, klankkast, alles steen dus oordoppen in, toch redelijk geslapen, morgen excursie naar My Son.

Vrijdag 28 december 2001 (Robert) Hoi An & My Son Vroeg opgestaan (06.45) en in het hotel ontbeten. De man die gisteren alles heeft geregeld heet Mr. Mung. Hij zal vandaag als gids optreden bij ons bezoek aan My Son. De chauffeur met busje was een kwartier te laat. Rond 08.15 vertrokken we en we hebben een klein stukje over de National Highway nr. 1 gereden. Zeg maar de A1 van Vietnam. Deze hoofdverkeersader van Vietnam is nou niet het toonbeeld van een goede weg. Even later rechtsaf richting My Son. Vijf kilometer lang gehobbeld vanwege de werkzaamheden aan het nieuwe riool. Hierna eindelijk een stukje degelijk asfalt. De chauffeur gaf meteen plankgas en reed als een idioot. Wij zeiden er iets van en hij reed daarna wat rustiger. Vlak voor My Son verandert het landschap. Mooie beboste heuvels en weinig bevolking. Het busje werd geparkeerd en de tickets gekocht. Dit betekent overigens niet dat je dan al bent. Eerst nog even over een wankele loopbrug, dan 3 kilometer achter in een Russische jeep en uiteindelijk nog eens 10 minuten lopen. Dan ben je eindelijk bij de ruïnes van My Son, die in een prachtige omgeving liggen. My Sion is een soort van mini Angkor en erg beschadigd door de laatste oorlog. Meneer Mung vertelde bij elke site iets. Op het moment dat we arriveerden waren we de enige toeristen, toen we vertrokken waren er tientallen. Tijdens ons bezoek begon het te regenen, wat praktisch die dag niet meer ophield. Na afloop nog wat gedronken en tegen 13.00 waren we weer terug in het hotel. Geluncht en naar de bank. Helma en Karl hebben wat TC's ingewisseld voor US$'s en ik heb US$100 uit de huishoudknip ingewisseld voor Dongs. De koers is inmiddels veranderd van 14000 naar 15000 Dong voor een US$. Ondertussen is het steeds harder gaan regenen en restte ons niets anders dan op een overdekt terras bier te gaan drinken en te gaan toepen. 's Avonds gegeten aan de overkant van de loopbrug. Twee jonge meisjes, de een 15 jaar, de andere weet ik niet, hielpen ons. Helma's hoofd en nek zijn door een van de meisjes gemasseerd. Na het eten gepooled met koude biertjes. Helma en Bob vertrokken om 23.00 en ik een biertje later. Voordat ik wegging hebben we nog gesproken met een Belg, die er samen met zijn Vietnamese vriendinnetje was. Een wel zeer klein meisje en nog lelijk ook. Bij het hotel teruggekomen lag er nog een sleutel, die van onze kamer natuurlijk (nr. 212). Na mij hebben ze de poort dichtgedaan, zodat Karl naderhand over het hek moest klimmen.

11

Zaterdag 29 december 2001 (Helma) Hoi An Deze morgen konden wij uitslapen. Om 10.00uur zijn wij in de buurt van het hotel gaan ontbijten. Waar Karl en Helma een Vietnamees ontbijt bestelde, brood, gebakken ei, beef en patat. Robert zag er pips uit, -wat later bleek- hij voelde zich niet zo lekker. Hij bestelde brood en jam, Bob omelet met tomaat en ui. Daarna het stadje bekeken, wilden graag naar de oude stad, maar dan moest je $1 p/p betalen + de rest als je een huis wilde bekijken. Hebben een biertje gedronken op het terras bij de rivier van een hotel. Zijn om 13.00 gaan lunchen in het drijvende restaurant op de rivier. Mijn eten viel tegen en ik heb water gedronken, Robert cola, het eten smaakte ook niet bij hem. Karl had tomatensoep, dat houdt in bouillon met wat tomaten en Bob een bord met garnalen. Volgens Bob “het was niet vies, maar ook niet lekker”. Afspraak met onze regelneef van het hotel 14.15 uur om een boottocht te maken. Om 13.30 uur begon het te regenen, wij hadden mazzel het bleef bijna de hele middag droog. De boot die geregeld was voor ons, had waarschijnlijk geen uitlaat en maakte een vreselijke herrie, zodat je de gids niet kon verstaan. Behalve Karl -hij vond het fris- hadden wij het behoorlijk koud. Wij hebben een 300 jaar oude pottenbakkersgemeenschap bekeken, waar Helma geprobeerd heeft zelf een vaasje te maken. Niet eenvoudig, het leek er wel op maar er kon maar 1 bloem in. Na het fabriekje gezien te hebben kwamen wij langs een WC en daar was Helma zeer blij mee. Even gebruik van gemaakt. Weer in de boot, op naar de volgende plek waar iets te zien is, o.a. een houtbewerkingdorp, waar jonge mensen een opleiding krijgen in houtbewerken, dat gesubsidieerd wordt door de regering. Bomen zagen in planken heeft een voorkeur n.l. met de hand, dan is er een plank extra, machinaal is onvoordelig. Robert werd al stiller. Wij waren om 17.00 weer terug in Hoi An en wij waren zeer koud. Zo snel mogelijk naar een tentje aan de rivier om wat te drinken. Helma nam warme chocolademelk “heerlijk”. Wat gekaart en gedronken, om 18.30uur opgestapt om iets te gaan eten. Robert bedankte daarvoor, is naar het hotel gegaan heeft eerst nog wat koekjes en water gekocht. Wij naar een zeer mooi, waarschijnlijk een Japans restaurant en hebben daar heerlijk gegeten. Bob en Karl vooraf White Roses. Karl daarna vis en Bob iets met beef. Helma iets eenvoudigs, rijst met groenten en meat. Wat Karl had was zeer speciaal, wij

dachten dat hij eerst servetjes kreeg, maar het bleek dat hij daar eerst sla, tomaat, komkommer en vis in moest rollen. Ongeveer 21.00uur terug naar het hotel. Onderweg nog Laurence gebeld maar dat lukte niet, zij hoorde wel dat het Helma was, maar daarna was het alleen maar gekraak en heeft opgehangen. Voor een gesprek van 30 sec. vroegen ze $4, “afzetters”. Wij hebben $2 gegeven en zijn weggelopen. Terug in het hotel bij Robert langs en het ging beter met hem. Hebben alsnog beneden bij de receptie getoept en een biertje gedronken en om 22.30uur naar bed. Wat niet gemeld is en gecorrigeerd door Bob: in Hoi An zijn veel restaurantjes, veel kunstwinkeltjes en aardewerk potjes, beestjes waar je op kan fluiten en die steeds weer te koop wordt aangeboden –deze hebben wij bij de pottenbakkerij gekregen- als je ergens zit te eten. Helma heeft bij het Japanse restaurant een originele Vietnamese hoed gekregen. Zondag 30 december 2001 (Karl) Hoi An → Da Nang → Hué Om 10.00 uur ontbeten in het centrum van Hoi An. Daarna retour om eventueel de rest van de spullen in te pakken en om de zaken af te handelen. Dit was betalen van een en ander en treintickets ontvangen. Voordat we gingen eten hadden we om de rekening gevraagd toen we terugkwamen was de rekening nog niet klaar. Alle koffers etc. naar beneden en de rekening gevraagd daar werd toen maar aan begonnen. Je moet erbij staan anders gebeurt er niets. Waarschijnlijk had de regelneef het wel goed geregeld maar hij was die ochtend vrij. Het was ongeveer een half uur job. Om 12.00 uur was de taxi er en het lukte gezamenlijk om alle tassen in de kofferbak van de Peugeot (die zie je hier bijna niet) te krijgen. In Da Nang ging de taxichauffeur heel toevallig naar het reisbureau waar we eerder de reis naar Hoi An geregeld hadden. Dit was om de treintickets op te halen. Na een check door Robert bleken twee tickets de datum van 30 december te hebben en de andere twee van 31. De chauffeur heeft dit aan laten passen. Hij had zijn auto even (dacht hij) voor de ingang van het station geparkeerd. Andere taxidrivers begonnen op zijn toeter te drukken via het openstaande raam. Toen hij uiteindelijk terugkwam werden zijn sleutels afgepakt door de politie, lullig. Hij kreeg ze wel terug maar of er ook een prent bij zat weten we niet. We hadden nog tijd zat. Het was ongeveer 13.00 uur en de trein zou gaan om 14.20 uur. Bob en Robert gingen nog wat proviand halen. Bij de centrale

12

ingang werden we verwezen naar een andere zogenaamde entree. Dit was klein maar er waren stoelen. Twee mannetjes hadden ons hier naar toe geleid. Toch kon je hier niet naar het perron omdat achter de deuren die hier naar toe leidden, stalletjes de uitgang blokkeerden. Dan maar even navragen bij het loket en weer doorverwezen, we moesten nog meer naar links en we moesten de mannetjes maar volgen zei de dame van het loket. Het kostte wat geld natuurlijk want ze wilden met alle macht enkele tassen dragen. We kwamen bij het treinstel, behoorlijk oud. De tassen inladen door de anderen en ik sprak nog met een conducteur een ouder kereltje. Hij was heel enthousiast en vroeg of hij later in de trein nog met ons kon praten. Maar natuurlijk dat kan altijd zei ik. Geïnstalleerd in de trein; er waren vier houten bankjes voor buitenlanders aanwezig in deze coupé en daar mochten we gebruik van maken. Een uur wachten in de trein is erg lang en we besloten om wat bier in te slaan. Op het perron waren een heleboel stalletjes met van alles te koop, ook de kaas die Bob en Robert aan de voorkant van het station met wat extra moeite hebben kunnen krijgen. De oude conducteur liep gelijk mee, beetje lullen, beetje producten helpen verkopen enz.. Ik dacht even ga nou maar weer weg. Enfin later hadden we vier bier gekocht en een zak snoep. De oude conducteur sprak mij weer aan, hij had het erover dat hij ons zou trakteren op één bier, dit kwam vreemd over. Toen ik zij dat wij al vier bier hadden nodigde hij zichzelf uit. Oké, ik had nog ergens een biertje gekocht voor 10.000 dong. De vrouw waar we de eerste vier voor 8000 per stuk hadden gekocht was spoorloos. In de trein het biertje genomen de oude conducteur bewaarde hem nog even en een tijdje daarna vroeg hij of hij zijn biertje koud mocht zetten voor later. (Ik mocht ook enkele keren zijn pet op zetten dat vond hij zelf ook leuk). Het was een aardig kereltje met vragen en vertellingen. Hij bood ons een ¼ liter rijstwijn aan die we bijna helemaal opdronken. Hij regelde zogenaamd onze biertje diep gekoeld erg lekker maar hij lustte er dan ook een per rondje. Het was een heel mooie reis langs de kust en door groene dalen. Verschillende tunnels genomen in de 1200 meter hoge Deo Hai Van pas (wolkenpas). We kregen van de conducteur ook snake wijn aangeboden maar dat werd afgeslagen. De snake wijn was net als een Viagra pil en was goed voor de seks. Hij nam elke dag een glaasje want het is ook heilzaam in het algemeen. De gemiddelde leeftijd waarop vrouwen trouwen ligt tussen de 20 en 26 jaar, bij mannen is dit 25-40 jaar. Het

salaris van de conducteur is 50 dollar per maand en over een half jaar als hij met pensioen gaat is dit 25 dollar. We weten ook wat proost is in het Vietnamees, je spreekt het als volgt uit: tsjoek siek kwee. Om zes uur nog een biertje voor Karl en de conducteur. Toen hij even later met mij proostte was het lipje van het biertje nog dicht en hij deed net alsof hij een slok nam. Direct daarna ging hij naar voren in de trein en kwam iets later met een geopend blikje. Bij het proosten (deed ik expres) voelde zijn blikje halfvol aan misschien gevuld met snake wijn. Hij spaarde biertjes denk ik. Aangekomen om ongeveer 18.45 uur en een taxi genomen. Diverse hotels bekeken de eerste was een chinees hotel heel mooi maar ong. 25 dollar. De eerstvolgende hotels waren vol (3 stuks). Onderweg scheed de taxi ermee uit ik dacht nog even aan een verstopte benzine toevoer maar nee de benzine was op. Met een andere taxi had de chauffeur twee waterflessen benzine gehaald. We konden weer even vooruit. Toen een hotel gevonden met een kleine kamer voor Bob en Helma en een riante kamer voor Robert en Karl met vier bedden en dat voor 15 dollar per stuk. ‘s Avonds lang gezocht naar een restaurant. Eindelijk weer een van de lonely planet gevonden (ze zagen er allemaal niet zo geweldig uit). Robert en ik hebben hier gegeten. Bob en Helma zijn elders gaan kijken want dit zag er toch te vies uit. De eigenaar was doofstom en we moesten het doen met gebarentaal, dat ging prima. Ik vond dat het eten goed was, Robert was er niet ontevreden over maar hij deed het rustig aan, dus niet teveel. Mijn gerecht was weer een roll yourself maaltijd met kipfilet, sla diverse groenten en een soort pindasaus. Hierna zijn Robert en Karl nog even naar een bar gegaan ca 10 meter van ons hotel. Helemaal vol met toeristen en er was een poeltafel continue in gebruik. De winnaars gingen steeds met nieuwe uitdagers spelen. Ze draaiden goede muziek, na twee biertjes en poel gekeken gingen we naar het hotel. Maandag 31 december 2001 (Bob) Hué Het weer is eindelijk opgeknapt, gisteren al droog, nu al zon, dus korte broek en sandalen aan. Robert en Karl waren iets voorzichtiger en hadden lange broek + extra T-shirt aangetrokken; hier kregen ze spijt van. Om 10.00 ontbeten in nabijgelegen hotel met 2x omelet, 1x broodje kaas en voor Helma iets onuitspreekbaars, ze houdt wel van verrassingen. De verrassing bleek een soort pittige soep met vlees met vel en noedels, brrrrrrrrr. Maar volgens Helma ging het

13

wel. We bestelden ook thee, volgens de menukaart met melk, dus wij zeiden zonder melk. We kregen melk zonder thee, die was op bleek later, want even later toen we de melk hadden terug gegeven ging er een dame van het hotel thee halen. Ontbijt op, daarna dus de thee, wel grappig. Na het ontbijt hebben we de plannen voor de volgende dagen doorgenomen en we zijn tot de slotsom gekomen om niet van Hanoi naar Dien Bien Phu te vliegen. De rit van deze plaats naar Sapa staat zo slecht bekend, 2 dagen hotsen en botsen met waarschijnlijk een oude legertruck, dat dit te veel risico is voor Bob zijn rug. We besloten, nu om naar Sapa te gaan per bus of trein, dat zien we later wel in Hanoi. Na de bespreking eerst naar de bank, 10 minuten lopen, om cheques te ruilen voor dollars en dollars voor Dongs en tevens de pot gespekt. Terug naar het hotel, het bleek warmer dan gedacht en Robert en Karl toch in de kortebroek. Geld, cheques etc. in de kluis van het hotel afgegeven. Op weg naar de boten om een boot te charteren $20 vraagprijs, $16 laagste prijs. De hele familie ging mee op reis, 3 kinderen, 1 pubermeisje, de schipper en scheepshond. Lekker in de zon voorop de boot. Na 30 min de 1e stop bij Thien Mu Pagoda, 21 meter hoog met op iedere verdieping een andere boeddha, maar deur op slot, dus niet gezien. Wel mooi uitzicht over de Perfume River, verder niet echt mooi. Terug naar de boot en een biertje van de schipper gekocht. Na 3 kwartier varen 2e stop. Hier bleek verder vervoer noodzakelijk, er stonden brommers gereed voor $4, te veel natuurlijk. 25.000 dong bedongen, leuke woordspeling. Bob had een brommer met een te zachte achterband en een stalen rek als buddyseat. Niet echt comfortabel, na een slecht soort pad tussen de rijstvelden kwamen we aan bij de 1e tempel van de Ngwyen Dynastie. Deze tempel, entree $1,5 was niet echt bijzonder en erg vervallen. Na 10 minuten weer achterop de brommer en op weg naar, wat later bleek de Tomb of Tu Duc. Deze goede man had 104 vrouwen, maar geen kinderen. Het hele complex is zeer fraai met veel tombes, grachten, eilanden etc., heel mooi en lekker rustig. Ook weer entree betaald trouwens. Na 3 kwartier terug op de brommers naar de boot. De schipper had weer bier ingekocht en we namen er nog maar één. De terugreis was nog maar net op gang of we moesten weer naar de kant. Robert kreeg weer darmklachten, gelukkig net op tijd de oever gehaald. Hierna ongeveer 5 kwartier gevaren om terug te komen in Hué, ongeveer 16 km. De terugreis was tegen de wind in en het werd een beetje fris, dus naar binnen en

trui en jas aan. Helma helemaal voorop samen met de hond, leuk beest. Aan wal gekomen met de schipper afgerekend + biertjes en naar een hotel gelopen om te kijken of het restaurant iets was om te eten vanavond, inmiddels 16.30. Dit zag er goed uit, de menukaart bekeken en gereserveerd voor 4 personen om 20.00 uur. Aangezien we nog niet hadden geluncht bestelden we om bij een drijvende restaurant iets kleins te eten, springrolls of zo. Robert ging gelijk na aankomst naar het toilet, wij bestelden alvast een biertje. Toen Robert van het toilet terugkwam, mompelde hij iets van, vieze troep hier en dat hij zijn kont niet kon keren, vandaar poep aan de broek en hij ging terug naar de kamer. Het is niet zijn dag. Wij besloten om dan ook maar terug te gaan en geen springrolls te bestellen. We kochten bij een kraampje nog enige deegwaren, een soort appelflap met groente erin en een paar meelballetjes om de maag te vullen. Bij Robert op de kamer gekomen, andere broek?, hij lag op bed en had geen zin om te kaarten. We spraken af om 19.45 en zijn nog even naar de kamer gegaan om te lezen en alvast te schrijven voor het dagboek. Om 19.45 naar ons restaurant op de 3e etage van groot hotel, tafel was gereserveerd. We kozen het menu van $15 dat er op papier “aantrekkelijk” uitzag en een fles rode wijn, die bleek niet voorradig, dan maar een bordeaux. Het menu incl. een cocktail, blauw, zurig en niet echt lekker. Karl begon met een garnalencocktail, de anderen creamy chicken soep met eidooiers, de soep bleek wel erg creamy en smaakte niet echt lekker, met stukjes vreemde kip. Eerst kregen we nog een oud broodje met boter trouwens. Hierna tonijn met een dressing, de vis was wel lekker, jammer van de graatjes. Karl had een soort kip aan spies met paprika. Het hoofdgerecht was een steak met spek erom heen, maar het vlees was niet optimaal. Het toetje was een geflambeerd flensje met honing, wel lekker. Dit alles werd in een razend tempo geserveerd, maar de vraag thee of koffie werd niet gesteld, dus maar zelf ingegrepen. 3 thee en 1 koffie met cognac voor Karl, het is maar 1x oudjaar. We kregen ook nog ieder een cadeau, ingepakt met strik en al. Helma kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en heeft haar cadeau uitgepakt. Dit bleek een soort elixer om door je eten te mengen, 3x daags, zou goed moeten zijn tegen pijn in de rug etc. Goed bedoelt, maar je hebt er niets aan. De wijn was wel lekker trouwens! Robert heeft afgerekend met zijn creditkaart ongeveer $200. Dit was het niet waard, maar ja, dat weten we ook weer. Terug richting ons hotel en in het hotel om de

14

hoek gekaart om de tijd tot 24.00uur vol te maken. Karl en Bob de winnaars. Om 5 voor 12 naar café, biertje besteld om te toasten, en gewacht tot het aftellen begon. 2002, getoast, gezondheid en de beste wensen toegewenst en om 00.15 uur Bob, Helma en Robert naar bed. Bob en Helma propvol van het bier, Robert niet lekker. Karl leeft op in dit soort tijden en mengde zich in het gewoel. Hoe het verder vergaat horen we morgen wel. Toch wel een lange dag zo’n oudejaarsdag in Hué, Vietnam zonder 1 vuurpijl of rotje, dat is wel lekker rustig, 01.00 naar bed! Dinsdag 1 januari 2002 (Robert) Hué, Nieuwjaarsdag Rond 00.20 teruggekeerd uit de DMZ-bar en gelezen tot 01.00. De house-muziek uit de DMZbar is duidelijk te horen, maar toch viel ik in slaap. Karl kwam terug om 01.45. Uitgeslapen tot 10.00 en geluncht om 11.00 in de Tropical Garden. Het gaat wel weer iets beter met me. Al een dag lang probeert een aantal cyclo-drivers ons een tour naar de citadel aan te smeren. Uiteindelijk zijn we akkoord gegaan voor 1 US$ per cyclo per uur. De citadel, met de purperen verboden stad, ligt niet ver bij ons hotel vandaan. De entree bedraagt bijna US$4 per persoon, maar is het beslist waard. Bijna een uur lang hebben we er rondgelopen. De cyclo-boys konden in de tussentijd heerlijk uitrusten voor 1 US$ per uur. Na het bezoek door het bewoonde gedeelte van de citadel gereden en ons laten afzetten bij de markt. Afgerekend met de cyclo-drivers (2US$ per persoon) en de markt bezocht die erg groot en druk is. Helma heeft er een zijdeachtig hemdje voor Gitta gekocht en Karl een paar slippers voor zichzelf. Teruggelopen naar het Tropical Garden restaurant en een biertje genomen plus wat spring rolls ter overbrugging naar het diner. Inmiddels afgevraagd: wat doen we morgen? De trein naar Hanoi vertrekt pas om 22.45. Praktisch alle reisburo's adverteren met de DMZ-tour. Deze gaat langs alle bases, battlegrounds, tunnel complexen langs de DMZ. Dit lijkt ons wel wat en het kost slechts US$10 per persoon. Nadeel is alleen dat de tour al om 06.00 begint en tussen 18.00 en 19.00 eindigt. Karl was aanvankelijk tegen maar ging uiteindelijk toch akkoord. Na de spring-rolls hebben we geboekt en morgenochtend tussen 06.00 en 06.10 worden we bij het hotel opgehaald. INTERMEZZO: het weer In Cambodja was het ouderwets tropisch: warm en vochtig. De laatste dagen daarentegen werd het m.i. 5

graden koeler. In Da Nang regende het en was het nog veel koeler (ik schat de middag- temperatuur op 22 ºC). De regen hield aan tot en met Hoi An. Het klaarde op de dag van onze treinreis naar Hué. Het weer in Hué is helder, maar niet overdreven warm (ca. 20-22 ºC). 's Avonds is een lange broek en een extra T-shirt geen overbodige luxe. In hetzelfde hotel als gisteren getoept met lekkere kroepoek. I.p.v. bier nam Helma tequila en ik een screwdriver met Vietnamese wodka. Gedineerd in de Tropical Garden. Met zijn allen de mixed steamboat. Ter gelegenheid van het nieuwe jaar kregen we een glaasje Vietnamese rode wijn uit Dalat. Die vonden we zo lekker, dat we bij het eten een hele fles hebben gekocht voor US$5. De steamboat vonden Karl en ik wel lekker, maar Helma en Bob vonden het maar zozo en beschouwden het als voorgerecht. Nogmaals de kaart gevraagd en de ober adviseerde kip met citroen. Wat we kregen was zeker geen kip. Het bleek later eend te zijn en dan nog wel een hele vieze vette. Ze bleven maar volhouden dat het kip was. Deze schotel hebben we geweigerd te betalen. Bij het postkantoor naar Nederland gebeld om het thuisfront een gelukkig nieuwjaar te wensen. Karl heeft zijn ouders gebeld en Bob zijn moeder. Laurence was niet bereikbaar en Margareth niet thuis. Ter afsluiting van de dag hebben we nog een paar biertjes in de DMZ-bar gedronken. Karl is nog even langer gebleven en waarschijnlijk nog een paar biertjes extra genomen. Woensdag 2 januari 2002 (Helma) DMZ-tour Helma heeft slecht geslapen, zeer vroeg opstaan om 5.15 uur. Volgens Bob was hij al 2 uur wakker. Maar goed dat hij Karl en Robert wakker heeft gemaakt, want Robert heeft zijn wekker niet gehoord of is niet afgegaan. Opgehaald bij het hotel om 6.15uur. Er zaten al diverse mensen in het busje en deze hadden natuurlijk de beste plaats. Nog een paar mensen opgehaald van hun hotel en dan op weg naar het eerste punt van de excursie, Frame of a church. 8.00uur was dat. Een geraamte van een kerk met veel gaten in de muur van geweerschoten. Vervolg naar Dong Ha Town hotel waar wij het ontbijt hebben genuttigd, Bob en Helma een omelet en de andere boys brood + kaas. Hierna weer in de bus naar Ethnic Minority village, wat helemaal niets voorstelde. Er liepen wat zwijntjes rond en oude wijfies met zwarte

15

tanden, 10.00uur. Via de Ho Chi Minh Trail – hobbel bobbelweg- naar de Khe San combat base waar de Amerikanen 6000 man zich hebben moeten terugtrekken. Het was op deze plek hartstikke koud en winderig. Onderweg kwamen wij hele dikke mensen op brommers tegen, achteraf bleek dat zij smokkelwaar onder hun kleren hadden verstopt. Wij terug naar Dong Ha Town hotel om te lunchen –van 13.00 tot 13.45 uur-, waar wij weinig vertrouwen in hadden. Maar het viel mee, het eten smaakte lekker. Robert en Karl soep. Bob en Helma noodles met beef. Om 14.15uur waren we bij de Hien Luong Bridge en de Ben Hai River. Dit is een monument ter ere van Noord- en Zuid Vietnam weer bij elkaar. 20-7-54 t/m 30-4-75. Als laatste naar de Vink Moc Tunnels, wij met z’n alle de tunnels in. Dat hebben we geweten, wij kwamen er nat en smerig weer uit en wel op level 3, bij de kust. Even vermelden dat de tunnels de moeite waard waren om te bezoeken maar de rest van de excursie niets voorstelde. Om 16.00uur weer terug naar het hotel. Aankomst 18.45 uur. Dit was een lange rit, we hadden alle vier een blikken kont. Afgerekend in het hotel, tassen laten staan en gaan eten bij Club Garden. Bij aankomst kregen wij vochtige doekjes, dat konden wij goed gebruiken want we waren goed vies. We hebben per man wel 4 doekjes gebruikt, maar dat was geen probleem volgens de ober. Onze voeten hebben we maar niet met een doekje schoongemaakt, dat ging een beetje te ver. Heerlijk gegeten –19.00uur-. Bon en Robert hadden Fransen uiensoep met La vache qui rit kaas. Helma een aardappelsalade –heerlijk- en Karl een groot biertje. Als hoofdgerecht Robert pork, wat je moest inrollen in een rijstvelletje en sla en dan dopen in een soort pindasaus. Karl een stoofpotje met beef: Bob, kip met lemmon en Helma spiesjes met beef en groenten. Weer een fles Dalat wijn. Als toetje fruit. Op weg naar het hotel waar wij wilden gaan kaarten, zagen wij een pooltafel. Gepoold, Helma wijntje gekocht en gedronken. De mannen een biertje. Om 21.55 gauw naar het hotel, want er zou een taxi staan om 22.00uur. Naar het station, wij waren er zeer vroeg om 22.10 uur en de trein zou pas om 23.15 uur vertrekken. Het werd iets later. In de trein – de bedden waren al opgemaakt- hebben wij nog gekaart en wat gedronken. Om ongeveer 1.00uur gaan slapen. Robert en Helma boven en Karl en Bob beneden. Robert en Helma kregen een deken. Het tafeltje hebben wij in de gang gezet en deze werd midden in de nacht in onze coupé weer terug gezet. Helma heeft redelijk geslapen.

Donderdag 3 januari 2002 (Karl) Hué → Hanoi Vervolg treinreis van Hué naar Hanoi en de eerste verkenning aldaar. Er waren twee dekens beschikbaar en gebruikt op de bovenste bedden omdat het raam daar open was. Bob en ik die onder lagen kregen het behoorlijk koud. Bob had uiteindelijk zijn lange broek aangetrokken en ik een jas en ook de vieze kousen over mijn koude voeten getrokken. Het bleef desondanks een koude nacht maar het lag redelijk. Om acht uur ‘s morgens schenen we in Vinh voor een lange tijd stilgestaan te hebben (niets van gemerkt) om 11.00 uur weer een stop en wel in Tanh Hoa. Om deze tijd kregen we ook wat we eerder besteld hadden; kip. Het waren vier borden met gebraden kuikentjes iets wat wij normaal aan katten geven. Mijn eerste reactie was ook gadverdamme die eet ik niet. Bob en Robert gaven te kennen dat het gelijk weggegooid kon worden. Helma bleek een alleseter want zij had er een aantal opgepeuzeld, het smaakte gewoon naar kip zei ze en dat klonk logisch maar die gedachte kwam toch niet zomaar op bij mij. Toch geprobeerd, van de twee (van de ca. tien) halve kuikentjes het vlees eruit gepulkt. Het was ook gewoon kip maar ik hoefde toch niet meer. Om 13.15 uur een stop in Nam Dinh en om 15.00 uur (viel mij mee) in Hanoi aangekomen. Zelfs op het perron stonden taxi’s en er was een minibus dus geschikt voor ons. Helaas waren er geen chauffeurs, die stonden nog bij de trein om klanten te strikken. Toen maar naar buiten een grote chaos, minibusjes aanwezig maar weer zonder chauffeur. Een oud kreng gevonden met chauffeur maar die bleek toch minder geschikt, er stond een grote naast. De chauffeur vroeg 50.000 dong, veel te veel want volgens de folder is het 25.000. De folder hadden we gekregen op het station van Hué en er stonden vier goede hotels in voor een goede prijs. Het eerste hotel van onze keuze was vol, het meisje achter de balie belde de anderen van hun folderketen en één had nog kamers. De taxichauffeur vroeg hier nog extra 10.000 dong voor. Toen was de maat vol, we hebben alles uitgeladen, de irritante chauffeur betaald en met een door het hotel gebelde taxi verder gegaan. Dit was het Anh Dao hotel en is goed, 15 dollar voor de superieure room inclusief ontbijt en gratis internet. Na het installeren op de kamer op pad gegaan, koud terrasje gepakt. We waren eigenlijk te dun gekleed en na 1 bier ergens binnen gaan zitten en natuurlijk gekaart. Daarna retour hotel, douchen we waren echt heel vies en de stad verder verkend en gegeten. De rode wijn

16

in deze tent was lekker. Op weg retour hotel zagen we de fles staan in een winkeltje voor 1 dollar. Gekocht en gegeven aan Helma er kwam ook een fles whisky van achteren, product van Hanoi en kostte ook 1 dollar dus ook mee. Robert en ik hebben op de kamer nog een tijdje zitten kletsen en dit duurde ongeveer een half flesje whisky. Vrijdag 4 januari 2002 (Bob) Hanoi Na een lange en goede nachtrust om 09.30 uur ontbijt in het hotel. Dit bleek in buffetvormen was goed, kaas in plakjes, worstjes, omelet, ei, jam en geknipt brood. Bob dronk thee met zout i.p.v. suiker, kwestie van geen bril op. Toch maar geruild voor thee met suiker. Na het ontbijt eerst volgens plan naar een bank om cheques in te wisselen. Volgens de L.P. is dit in Sapa niet mogelijk. Het bankwerk was dit keer snel voor elkaar en daarna naar Air France even verderop om de tickets te bevestigen, dit ging ook soepel. Robert vroeg nog of het mogelijk was om de bagage door te labelen van Bangkok naar Amsterdam en volgens de dienstdoende Air France medewerkster kon dat. We zullen zien of dat straks lukt. Na Air France “koffie” gedronken op een terras aan het meer, lekker in de zon. Voor bier was het nog te vroeg, dus Bob warme chocolademelk met applepie, die pie bleek op, dan maar pine-applepie, die bleek ook op, dan maar lemonpie en zowaar die was aanwezig met een hoop luchtig schuim boven op de pie. Helma had een ice koffie, Robert en Karl een orange koffie met ijs. Na de koffiebreak terug naar het hotel om de reis naar Sapa te regelen. Op de heenweg naar de bank hadden we al een aantal reisburo’s bekeken en het bleek nog lastig om een keus te maken. Met de bus, met de trein, overdag of ’s-nachts, hotel 1 of 2 dagen, korte trek, lange trek, soft of hardsleeper, nou zeg het maar. In ons hotel bleek niet de gewenste combinatie te krijgen. We zijn weer teruggegaan om iets anders te regelen. Uiteindelijk troffen we een goed engels sprekende man van een reisburo, die een en ander duidelijk kon maken. Softsleeper alleen op woensdag en zaterdag, hardsleeper iedere dag, enkele reis 25 dollar. Na wat heen en weer gepraat over lange en korte trekking (2 uur) routes kwam de eigenaar van het reisburo met een alternatief. Met een landrover en een eigen chauffeur naar Sapa, 2 dagen hotel, 10 dollar per nacht en weer terug met dezelfde landrover naar Hanoi. Dit vonden we alllemaal wel een goed idee voor 220 dollar oké, morgenochtend 8 uur staat de auto met chauffeur

voor de deur van ons hotel. We kunnen nu tijdens de 10 uur durende rit stoppen waar we willen voor een foto, plas of poeppauze en om te lunchen. Opgelucht dat dit was geregeld doorgelopen naar ons café aan het meer voor een lunch met een Heineken. We hadden zojuist vernomen dat Freddy Heineken was overleden, via internet in ons hotel, we wilden de goede man toch even herdenken. Na de lunch 4 cyclo’s genomen om toch een aantal dingen te zien in Hanoi, prijs 20.000 dong per uur pp. Als eerste het Ho Chi Min mausoleum bekeken van een afstandje, want de bewakers waren overal aanwezig, vlakbij is het Ho Chi Min museum, dit bleek weer een echt communistich gebouw. Ook vlakbij is de One Pilar Pagode, fraai gebouwtje op een betonnen pijler. De fietsers stonden te wachten voor de volgende bestemming, de Temple of Literature. Dit bleek een verzameling van mooie tempels in een parkachtige omgeving midden in de stad, een oase van rust. Tijdens de bezichtiging van deze tempels kreeg Bob last van de racepoep, maar gelukkig was er een schoon toilet aanwezig. Na de tempels met onze cyclo mannen weer op weg naar ons hotel, Anh Dao, volgens ons niet via de kortste route, maar we bleven binnen de 2 uur. Bij het afrekenen wilden ze 50.000 dong, ze proberen het toch, ze waren erg arm en moe etc. Robert betaalde 1 van hen 50.000 dong en wilde 10.000 dong terug. Na veel geteut kreeg hij de 10.000 dong terug. De andere 3 hebben we in een keer 120.000 dong gegeven, ze wisselen zelf maar onderling. Na betalen toch weer lachen, altijd leuk die mannen. Om even over 17.00 uur naar de kamer en om 18.00 uur afgesproken. Dit werd iets later door het internet in de lobby van ons hotel, poepen 2x, mailtjes verstuurd etc. Wat gaan we doen? Eten! Restaurant zoeken en selecteren, nou dat is iedere keer weer een probleem. De ene keer zijn er te weinig, de andere keer te veel soms te duur en soms te goedkoop en heel soms te vies. Ook nu zijn we weer veel restaurants voorbij gelopen zonder enige reden om er niet te gaan eten. Ik denk dan vaak, hup naar binnen en we zien wel. Na een flinke wandeling werd besloten om ergens te eten op de 1e etage van een restaurant aan het meer. De kaart werd vluchtig bekeken, bier bleek duur, maar toch werd “besloten” om hier te eten, de Europese kaart was aan de prijzige kant, de Vietnamese kaart redelijk. 3x Spaghetti en 1x iets anders voor Karl. Ik heb de restaurantkeuze nog even besproken, maar logica zat er niet in. Het eten was redelijk, maar in verhouding te duur. Bob had toch nog wat last van enige darmkrampen en besloot tijdens het

17

teruglopen dat hij naar het hotel terug ging. Helma wilde mee terug naar het hotel. Ik heb nog aangeboden om met de anderen mee te gaan naar een Ierse Pub, maar ze wilde niet. Bij ons hotel aangekomen toch weer het closet opgezocht. In bed dit verhaal geschreven onder het genot van, enige krampjes voor Bob en enige wijntjes voor Helma. Ps. Onderweg heeft Karl nog een nieuwe, grotere rugzak gekocht om daarin zijn 2 andere kleine tassen te kunnen doen, kosten 7 dollar, groot met veel vakken. Zaterdag 5 januari 2002 (Robert) Hanoi → Sapa Zoals afgesproken stond onze Toyota landcruiser om 8 uur voor de deur. De baas van het reisburo was er ook. Snel het hotel betaalt. Over 4 dagen komen we weer terug. De kamers hebben we gisteravond al gereserveerd. Onze chauffeur heet Chong. De land-cruiser ziet er ouder uit dan die op de foto's in het reisburo. Volgens Mr. Chong is de land-cruiser 10 jaar oud, volgens ons is hij veel ouder. De rit naar Sapa zou ca. 10 uur duren. Hanoi verlaten en via de brug over de Rode Rivier richting luchthaven. Deze weg is nog goed. Linksaf richting Viet Tri en de weg werd meteen een stuk minder. Onderweg 3 keer gestopt, waarbij we steeds van plaats in de landcruiser wisselden. De stoelen zijn net iets te hoog om lekker naar buiten te kunnen kijken. Halverwege bij Yen Bai geluncht. Naarmate de reis vorderde, werd het landschap steeds groener, heuvelachtiger en dus mooier. Rond 18.00 waren we in Lao Cai, een grensplaats bij China. Rond die tijd is het ook donker. De laatste 40 kilometer naar Sapa gaat berop (1650 m). Het hotel, wat al in Hanoi geregeld was, heet Hoang Tu en we kregen de kamers 404 en 406. Mooie grote kamers met grote bedden die een prachtig muskietennet bevatten. Het is in Sapa koud. Een trui en een jas zijn absoluut noodzakelijk. Op de bedden in het hotel liggen dikke dekens. Na een biertje in het hotel, op zoek gegaan naar een restaurant. Schuin tegenover het hotel ligt het Gecko restaurant. Een duur en Frans geörienteerde zaak. We hebben er allemaal een voor- en hoofdgerecht genomen (o.a. Carpaccio, Salade Nicoise, Brochette) met een lekkere fles wijn uit een onbekend jaar. Ik heb uiteindelijk maar met mijn credit card betaald, om de huishoudknip niet te veel te belasten. Inmiddels ben ik verkouden geworden en is mijn neus verstopt. De anderen gingen naar de markt, althans ze probeerden die te vinden en ik ging terug naar het hotel en de Otrivin.

Zondag 6 januari 2002 (Helma) Sapa Na een frisse en rustige nacht, opgestaan en om 9.30 ontbeten in ons hotel. Ieder kreeg ongeveer wat hij besteld had. Na het ontbijt op verkenning uit o.a. de markt en op zoek naar het reisbureautje wat volgens de LP vlak bij ons hotel zou zijn. Niet dus, waren verhuisd. Wij konden het dus niet vinden. Onze chauffeur Chong heeft ons er naar toe gebracht in het Royal Hotel en wij hebben hem voor 2 dagen dat wij in Sapa zijn vrij gegeven. Volgens ons vond hij dat wel jammer. Vanuit het hotel annex reisbureau, heb je een fantastisch uitzicht. Hebben daar geboekt voor morgen een easy trip van 4 uur, waarvan je eerst nog 10 km in een jeep naar het beginpunt wordt gebracht. $6 p/p incl. transfer, gids en lunch. Vanmiddag starten wij om 13.00 om een tocht te maken van 3 uur naar het dorpje Lai Chau. We worden opgehaald bij ons hotel. Na het regelen van onze tochtjes zijn wij de markt gaan bezoeken, het ziet daar donker blauw van de mensen, genaamd Hmong. Karl heeft 2 hoezen voor kussens gekocht, ik hoop voor hem dat zij niet afgeven, want daar zijn wij door LP voor gewaarschuwd. Nog wat rondgeslenterd. Zijn nog naar het Victoria Hotel gegaan, daar een biertje gedronken, zag er zeer luxe uit maar zijn er niet lang gebleven. Gaan lunchen bij een restaurant vlakbij ons hotel. Het was een lokaal gebeuren, hebben een fles Sapa wijn gekocht voor $1, maar deze was zeer zoet. Om 13.00 stonden wij klaar voor het hotel, maar er kwam maar niets. Bellen! En na 20 min kwam er een jeep en onze vrouwelijke gids, zij heette Noe. Eerst nog 5 km rammelen naar het beginpunt. Zag er fantastisch uit. Jammer dat de rijstvelden nu niet groen zijn, want dat maakt het nog veel mooier. We zijn in een origineel Hmong huis geweest en de bewoners hadden natuurlijk van alles te koop. –daar wordt je wel doodziek van- Iedereen verkoopt daar hetzelfde. Heerlijk gewandeld, lekker rustig. Over wiebel bruggetjes en langs rijstvelden gelopen. Om 15.45 het laatste stuk omhoog waar de jeep klaar stond, dat was 16.15. Terug gebracht naar ons hotel, droge kleren aangetrokken, want wij waren door de rugzakken behoorlijk nat geworden. Op naar een tentje om wat te drinken en te kaarten. Zo te zien niet veel gezellige tentjes, hebben uiteindelijk een biertje en een poging voor Helma een wijntje besteld in het Royal Hotel. De fles wijn moest ergens gekocht worden en na een half uur kwam de ober vertellen dat zij de fles niet open kregen, waarschijnlijk was er geen kurkentrekker

18

aanwezig. Wij zijn daar maar weggegaan. Naar de Italiaan, zag er leuk uit maar het was er hartstikke koud. –achteraf heeft dit alleen aan Helma gelegen- Getoept en Helma heeft 2 maal gewonnen. En natuurlijk een biertje erbij gedronken. Naar de overkant toe om daar een hapje te eten. Na iets besteld te hebben, heeft Helma gepast. Zij voelde zich hartstikke beroerd en had het vreselijk koud. Pizza van Helma werd geannuleerd en zij is naar het hotel gegaan, rillerig enz. en naar bed. De jongens zijn gebleven, maar niet lang. Maandag 7 januari 2002 (Karl) Sapa Sapa tracking, bezoek minderheden dorpen. Vanmorgen afgesproken een vroeger ontbijt om 9.15 uur. Robert en ik hadden rekening gehouden met 9.30 maar eerder kon ook. De reden hiervoor was een breakfast elders. Ontbijt genomen in de Gecko waar we eerder ook gedineerd hebben. Duur ontbijt wel goed maar niet meer dan dat. Het liep inmiddels al tegen 10.00 uur en we besloten om de rekening te vragen. De jeep bleek naar buiten kijkend er al te staan. Toen wij aankwamen kwam de chauffeur naar buiten en even later onze gids en zij was dezelfde gids van gisteren. Leuk maar ze zag er wel gevaarlijk uit. Op weg in de jeep. Achterin onze gids, ze heet Noe, Helma, Robert en Bob. Voorin de chauffeur en Karl. Om ongeveer 10.30 uur waren we op het punt aangekomen om de jeep even vaarwel te zeggen en te gaan lopen. Het was een heel mooie wandeling echt tussen de rijstvelden soms op heel smalle paadjes. We hebben diverse dorpjes gezien van zogenaamde minderheden. Veel Hmong en later ook Dao. De Dao mensen komen bij mij iets schoner over en hebben meer kleurige kleding dan de Hmong. Bij het vertrek uit het Dao dorpje kwam er ook een vrouw naar ons toe en de gids legde uit dat ze keelpijn had. Robert bood haar twee pottertjes aan wat sceptisch geaccepteerd werd. Toen Robert zelf ook een potter nam was er wat twijfel weg. We hadden de indruk dat ze het niet lekker vond maar ja dat zijn medicijnen eenmaal niet. Ook bleek dat de vrouw hoofdpijn had en daarom had ze een rode vlek op haar voorhoofd. Dit was aangebracht als remedie. Medicijnman Robert had daar ook een antwoord op want uit zijn rugzak haalde hij drie paracetamol pillen. Nog even uitgelegd hoe het ingenomen moest worden. Ze was denk ik wel een beetje blij maar dat liet ze niet zo blijken doordat denk ik, er nog twee pottertjes op haar tong waren. Om ongeveer één uur gingen we lunchen en de gids had eten

geregeld. Zij wist een onderkomen met o.a. Hanoi bier. De gids had een grote voorraad eten ingeslagen en meegenomen in haar rugzak. Brood met omelet al voorbereid, heerlijk! Verder maakte zij samen met Helma de ingrediënten klaar voor de volgende broodjes. Dit waren broodjes gezond met kaas (la vache qui rit), tomaat, komkommer, speciale kruiden en enkele Chinese appels. Tijdens de lunch heeft Karl nog twee kussens gekocht, weer een stelletje. Twee voor 50.000 dong en dit bleek een normale prijs. (In de dorpjes zelf wilden ze 50.000 voor één kussen). Ik dacht nog ca. anderhalf uur te moeten lopen maar de lunchplaats was ook het einde. De jeep was er nog niet dus alvast richting Sa Pa lopen. Karl wilde nog wel helemaal doorlopen maar de anderen zouden toch liever met de jeep teruggaan. Lopen duurde dan ook twee uur. Toen de jeep aankwam was Karl ook solidair. In Sa Pa hebben we afscheid genomen van onze gids en chauffeur. Een iets groter fooitje dan gisteren, toen stonden ze al heel vreemd te kijken. Vandaag ook schroom toch na een beetje aandringen aangenomen. Later getoept bij Mimosa een familie restaurant (zie ook lonely planet). Een perfect terrasje met zon. Toen deze onderging zijn we naar binnen gegaan en prima gegeten. Hierna nog behoorlijk bluffen met pokeren in de Gecko bar, leuk en daarna retour hotel, het was een heel leuke dag. Dinsdag 8 januari 2002 (Bob) Sapa → Hanoi Wekker gezet om 6.45 uur, die ditmaal ook afging, eerst de andere kamer gewekt, daarna douchen, koude badkamer, warme douche gelukkig. Om 7 uur werd er gebeld om ons te wekken, iets te laat, maarja goed bedoelt. Ontbijt om 7.30 uur, Karl iets later, 4 thee, brood moest eerst gekocht worden aan de overkant van het hotel. De bestelde tomaten bleken nu gewoon gesneden en niet gebakken zoals de vorige keer, jammer. Onze oude landrover (Toyota, uit 1992) met chauffeur stond al warm te draaien voor de deur. Na ontbijt afgerekend en precies op tijd 08.00 uur op weg terug naar Hanoi. Dat wordt weer minimaal 10 uur rammelen, schommelen en vasthouden. De rit van Sapa naar Lao Cai is nu overdag en het eerste gedeelte werd met mooi weer afgelegd. Mooie uitzichten totdat de mist en bewolking het zicht beperkte. Enige tijd na Lao Cai trok het toch weer open en werd het lekker weer. Om 11.00 uur onze 1e stop op dezelfde plek van de heenreis (2e stop), cola en thee, nog te vroeg voor bier, na ± 20 minuten gewisseld van zitplaats en weer op pad.

19

Onderweg veel vrachtauto’s met panne, gezien de staat van onderhoud geen verrassing. Ook nog een gecrashte vrachtauto gezien, geen prettig gezicht. De omgeving is mooi, bos rivieren en rijstvelden. Om ± 13.00 uur gestopt voor de lunch, weer dezelfde plek van de heenreis, waarschijnlijk familie? Eten was niets bijzonders, Robert en Karl deden soepruil zonder dat ze het wisten. Om 14.15 weer op pad, puf, puf, daar gaan we weer. Na verloop van tijd moet een ticket worden gekocht om zeer onduidelijke reden (tol?), de weg wordt alleen maar slechter i.p.v. beter. Om ± 17.00 uur weer gestopt voor een korte drink en plaspauze. Dit “café” was wel bijzonder vies met glazen van matglas en een zeer apart toilet, rechtstreeks naar de varkens. Na fanta, cola en bier gauw weer opgestapt. Nog 2 uur volgens onze driver. Dit was niet het leukste gedeelte van de reis. Het werd al drukker en gevaarlijker, veel fietsers, motoren, bussen en vrachtauto’s. Het leek of onze driver steeds harder wilde, maar dat kan verbeelding geweest zijn. Daarbij komt dat het donker wordt en verlichting daar zijn ze hier heel zuinig mee, dus liever niets, soms heel weinig en meestal veel te hoog afgesteld, dus verblindend. Gelukkig ging het laatste uur redelijk snel over de enige snelweg met gescheiden weghelften van Vietnam. Allen zijn hier nog een paar middenberm bescherming plaatsen die ontbreken, daar steekt iedereen over, levensgevaarlijk, mede omdat niemand hier uitkijkt, ze gaan gewoon en hopen het beste. Uiteindelijk zonder kleerscheuren om 18.30 aangekomen bij het hotel, chauffeur fooi gegeven, 10 dollar. De kamers bleken 1 etage hoger, dus nu 406 en 509. Goed voor de conditie die trappen. Om 19.00 uur gaan we eten bij een bekend restaurant waar we al eerder gegeten hebben. Vorige keer was het goed en nu weer. Na diner gewandeld en nog een tapbiertje gedronken in een bistro met pianiste en vioolspeler (te snel en te hard). Karl bestelde iets aparts, Hij zei eerst iets van “even geen bier”, onbegrijpelijk, gisteren misschien iets teveel bier gehad, maar volgens Karl was dat niet het geval. Karl bestelde mexicaanse koffie en dat duurde vrij lang maar werd een hele show van de ober met brandende drank schenken van het ene in het andere glas. Het bleek ook nog lekker te zijn volgens Karl. Na deze show toch opgestapt aangezien de piano toch weer erg nadrukkelijk aanwezig was. Op zoek naar een café om te toepen, maar niets gevonden en we stonden opeens voor ons hotel. Bob en Helma naar boven, ik moest dit nog schrijven. Helma had

een onwillig oog. Robert haalde nog een fles “wijn” en Karl ging op pad naar iets wat wij misschien nooit zullen weten. Woensdag 9 januari 2002 (Robert) Hanoi Weer terug in hotel Anh Dao. Helma en Bob in onze vorige kamer 406, waar klaarblijkelijk niets het meer doet (verlichting, koelkast, etc) en wij in suite 509 met een prachtig uitzicht aan de voorkant. Echt uitslapen lukte niet, want tegen 08.00 begon een luidspreker in de straat een half uur lang propaganda te spuien. Ik ben er uit gegaan, heb de was verzameld en weggebracht en ben gaan internetten (nieuw werkwoord). De telnet sessie naar het NIKHEF was nu wel snel. Alle emails doorgenomen en echte problemen zijn er niet. Een email, van het beheer van het NIKHEF, was wel bijzonder. Hierin werd aangekondigd dat telnet en aanverwante programma's, zoals ftp, voor Kerstmis uitgezet worden. Grappig, want ik kan nog steeds inloggen m.b.v. telnet. Tussen 09.30 en 09.45 hebben we in het hotel ontbeten. Nogal laat en dat was te merken. Brood op, eieren op, kaas op en dit alles werd maar mondjesmaat aangevuld. Na het ontbijt op pad om een trip voor morgen naar Halong Bay te regelen. Privé vervoer voor een enkele reis met een minibus kost US$60. Bij Kim's reisburo ook. De man (heet hij wel Kim?) die ons de trip naar Sapa heeft geregeld, herkende ons meteen. Wij merkten op dat de landcruiser die ons heen en terug naar Sapa heeft gebracht, niet de auto was die hij op de foto had aangewezen. Hij begon een heel verhaal op te hangen dat dat wel zo was en dat de wagen slechts 2 jaar oud was (hij bedoelde in zijn bezit) en niet 20 jaar (volgens ons). Alles met elkaar maakte hij er een conference van die nogal vermakelijk was. Van enige discount was geen sprake. Hij stelde een package tour voor. Heen en terug met een coach bus, inclusief een boottocht van Halong City naar Cát Bà eiland en vice versa. Dit betekent dat we niet overnachten in Halong City, maar gezien de informatie in de LP over deze stad, is dat niet erg. Deze package tour kost US$15 per persoon, wat relatief goedkoop is. Morgenochtend worden we tussen 07.00 en 07.20 opgehaald. De terugreis is gepland op zondag 13 januari, welke we op zaterdag voor 19.00 in hotel Thang Long (Cát Bà haven) moeten herbevestigen. Dit hotel is volgens Kim ook gelieerd met Kim's reisburo, maar werd merkwaardigerwijs niet aanbevolen. Het beste is volgens hem ter plekke een hotel te regelen. Op Cát Bà eiland is het niet mogelijk

20

TC'c te verzilveren, dus we gingen met gezwinde spoed naar de ANZ-bank om onze dollarvoorraad aan te vullen. Tevens US$100 uit de pot omgezet in ongeveer 1,5 miljoen Dong. Vlakbij het meer op een terras gezeten met voor Helma, Bob en Karl een ananas pie. De apple pie is op en wanneer dat er weer is, is onbekend. Op weg naar het hotel gestopt bij het restaurant waar we gisteren hebben gegeten (A-Z Queen Café o.i.d.), waar Helma en Bob via internet hun email hebben gelezen en een mail naar Laurence hebben gestuurd. We hebben er tevens gelunched. Ik bestelde een tuna bread en tomato cream soup. De tuna kwam snel, de soep waren ze vergeten. Na enig aandringen kwam het uiteindelijk en het smaakte heerlijk. Vier cyclo's geregeld (Dong 2000 / cyclo / uur), die ons naar het Army museum brachten. Abusievelijk vroeg ik eerst om ons naar het War museum te brengen, maar halverwege werd deze fout voor de cyclomen duidelijk. Het museum bevindt zich in de buurt van het Ho Chi Minh mausoleum, tegenover het Lenin park. Op het terrein staat als pronkstuk een Mig 21 en even daarachter een tank van het type T54. Het museum behandelt in min of meer chronologische volgorde alle oorlogen die ze hebben gevoerd tegen respectievelijk de Chinezen, Fransen, Amerikanen en uiteindelijk de bevrijdingsoorlog tegen Zuid-Vietnam. Uitgebreid wordt verhaald over de slag bij Dien Bien Phu in 1953. Verder natuurlijk de oorlog tegen de Amerikanen en het Tet-offensief in 1968 i.h.b. Interessant was de melding van het aantal neergehaalde Amerikaanse toestellen boven Noord-Vietnam alleen. Meer dan 4000! Op de binnenplaats ligt wat schroot van een neergehaalde B52 bommenwerper, plus een verzameling bommen die ooit gebruikt werden (inclusief een cluster bom). Een SAM2 raket staat er ook (Surface to Air Missile). In een van de hallen was het protest in het westen tegen de oorlog verzameld, met o.a. een aantal Nederlandse publicaties uit de Tribune. Na afloop teruggereden met de cyclo's naar het hotel. In het hotel wederom een kamer gereserveerd voor zondag als we terugkomen uit Cát B. Even gerust op de kamer, waar de laundry al weer klaar lag. Tijdens onze rit met de cyclo's naar het Army museum reden we door een straat in de buurt van de kathedraal vol met barretjes en restaurants. We vonden deze straat vrij gemakkelijk en hebben in een CD zaak het een en ander gekocht. Eerder op de dag had ik al "The Best of Moby gekocht en nu kocht ik Atom Heatr Mother van Pink Floyd en The Best of Santana. Allemaal kopieën voor US$1 per stuk

inclusief doosje en een heel slecht labeltje. Even verderop in een bar annex restaurant gezeten en 4 potjes getoept. Bob heeft 3 maal gewonnen en mag niet meer zeuren. De bar heeft tapbier van het merk Braustein. Helma en Bob namen een kleintje in een normaal glas. Karl en ik namen een grote, wat in een stenen kruik gelijkend op een boomstam werd geschonken. Erg onhandig, dus daarna ook maar kleintjes genomen. Rond de middag hadden we reeds kaartjes gekocht voor de waterpoppen voorstelling. De voorstelling van 20.00 was al uitverkocht, maar die van 21.15 had nog plaatsen vrij. Voor 40.000 Dong per persoon hadden we een plaats op de eerste rij. Voor de voorstelling moesten we natuurlijk nog eten. Aan restaurantjes geen gebrek. We belanden uiteindelijk bij Café des Artes, een Frans georiënteerd en nogal prijzig restaurant met een Franse eigenaar. We hebben daar heerlijk gegeten. De twee karaffen rode wijn smaakten uitstekend. Helma, Bob en ik namen het keuzemenu van US$10, met alledrie als starter een assiette campagnarde, een entrecôte met bluecheese dressing als hoofdgerecht en kaas toe (3 soorten, waaronder een heerlijk stukje Camembert). Karl nam natuurlijk weer iets anders: een salade gezond en een tournedos met pepersaus. Volgens Karl uitstekend. Rond 21.00 wilden we afrekenen om naar het waterpoppentheater te gaan. De patron gaf nog een rondje van de zaak (rode wijn + Irish Coffee voor Karl), voordat Bob met zijn credit card heeft afgerekend (totaal US$85.3). Vlug naar het theater, waar de vorige voorstelling net uitliep. We zaten prinsheerlijk op de eerste rij. De voorstelling duurde een uur en was erg leuk. Artistiek beter dan die ik in 1997 in Saigon heb gezien. Terug in het hotel afgerekend en naar bed. Donderdag 10 januari 2002 (Helma) Hanoi → Halong Bay Wekker 6 uur. 6.40 ontbijten, alles was aanwezig, zoals brood, gebakken eieren, worstjes, springrolls enz. Helma heeft nog geprobeerd te emailen, maar het password van het hotel was niet meer aanwezig en er is maar één persoon die dat weet en die was er niet. Om 7.15 kwam de bus, deze keer een goede bus. Wij zijn ongeveer 1 uur bezig geweest mensen op te halen van andere hotels. Wij dachten dat er weinig met de bus mee zouden gaan, maar opeens was er een hele grote groep en de bus was gelijk vol. Halverwege nog een plaspauze en om 11.30 aankomst Halong City, Naar een restaurant om te lunchen met de groep, maar

21

deze was vol. Allemaal weer in de bus naar de volgende, zag er mooi uit, maar het eten werd niks. Bob en ik hadden ongare noodles en Robert iets met rauw vlees. Hebben dit geweigerd en hadden geen tijd om alsnog een goed portie te gaan eten. Snel springrolls en patat besteld en dat met lange tanden gegeten. Karl zijn eten kwam zeer laat en hij miste de beef. Het bleek in zeer kleine stukjes gehakt te zijn. Ondertussen was er een irritatie ontstaan tussen Bob en de rest over een menukaart. Om 12.30 naar de boot, leuke boot zaten er heerlijk. Jammer van het weer, want het was bewolkten nevelig, zodat het niet zo goed te zien was van de omgeving. Bob en Karl hebben nog een cave bezocht en Robert en Helma zijn op de boot gebleven, al genoeg cave’s gezien. Daarna nog gekaart met z’n drieën. Bob zat te lezen. Aankomst Halong Bay 16.30. Daar sta je dan, helemaal geen taxi’s. Uiteindelijk met een oude bus voor $5 naar het centrum. Hotel Thao Minh is het geworden, het eerste hotel wat wij bezochten. De prijs $8 + $2 voor de airco. Mooi uitzicht over de baai. Wij zaten weer vrij hoog, weer de 4e en 5e etage. Afgesproken om 18.30 om de omgeving te gaan verkennen eventueel iets te gaan drinken en eten. Bob en Helma besloten om op de kamer te blijven. Wat Robert en Karl hebben gedaan dat horen wij de volgende dag wel. Vrijdag 11 januari 2002 (Karl) Cát Bà Vandaag wederom opgestaan het bed lag lekker maar het was al 8.45 uur. We hadden gisteren geen tijd afgesproken en ik wist ook niet of we wel met zijn vieren op stap zouden gaan na de affaire van gisteren. Om ongeveer 9.15 kwam Helma vragen of we zin hadden om met zijn vieren te ontbijten. Dat leek een goed idee, ik hoopte dat het ongeveer zou gaan voor gisteren en dat is dan meer om met zijn vieren de vakantie toch nog redelijk af te sluiten. Bob en Halma hadden blijkbaar wat afgesproken, ik kon niet echt sterk merken dat er wat serieus gebeurd was. Ik voel mezelf wel ongemakkelijk. Ik hoop in ieder geval het beste voor hen hoe het ook moge zijn. Het ontbijt was om ongeveer halftien en was goed vond ik. Bob en ik hadden een grote omelet met tomaat (de andere hadden dus wat anders). Iedereen had luxueus twee broodjes en ook kaas (kopie van la vache qui rit) terwijl niet allemaal besteld. Gisteravond hadden Robert en ik al gesproken met een aardig knulletje van het hotel over brommertjes huren (en andere zaken). We vroegen wat een brommertje kost en dit was 90.000 dong (16 gulden) per dag daarna vroegen

we wat vier brommertjes zouden moeten kosten dit was 4x90.000=360.000 dong, geen korting? Dan maar even vragen wat 50 brommertjes moesten kosten en dat was 50x90.000 dong. Toen we vroegen wat 100 brommertjes moesten kosten viel het kwartje. Vier brommers werden toen 87.500 per stuk. We zien wel. De volgende discussie ging over massage en boem boem. Het knulletje heeft een plattegrond getekend met de speciale tentjes en wist ook te vertellen hoeveel madams er per tent waren. Toch even checken later; wat hij had getekend was zo dicht bij dat we er straal voorbij waren gelopen. Wel nog diverse tentjes gezien en Karl nog een paar dames gevoeld. Financieel : prijs is 12 dollar en als we de naam van het knulletje noemden werd het 13 omdat er dan een dollar voor hem in zat. Terug naar de orde van de dag, bij het ontbijt drie brommers geregeld voor 5 dollar per stuk, het was ook al wat later). De toer was naar het noorden, een zeer mooi eiland. Een groot gedeelte is een beschermd nationaal park (dit misschien later bekijken). In het noorden zijn we gestopt in een plaatsje genaamd (zoek op) en daar hebben we iets gedronken en gegeten. Het restaurant werd gerund door een jong stel. Het meisje ontving ons en ik dacht even dat ze haar ouders ging halen. Ze bleek getrouwd met een man die hier erg trots op was, hij kwam iets later ten tonele. Vier biertjes besteld en vier glazen. Twee bier terug in de vriezer na onze opmerkingen. Deden ze goed. De bieren werden verdeeld in volgorde van diepvries uitkomst. Vrijwel direct werd een levende krab gepresenteerd en een schelp dier. Ik dacht nou liever niet. Dit ging terug maar de krab kwam weer terug op een bord voor Helma die deze besteld had. De krab was helemaal compleet er was geen motoriek meer te ontdekken misschien wel door de lading saus. Het beest scheen toch dood. Oké Bob had garnalen, Robert en ik vette patat maar toch goed. De aardappelen waren per fiets elders opgehaald In de tussentijd ook gespeeld met een jong poesje van het restaurant. Toen we weg gingen toch nog even gevraagd; het paar was twee jaar getrouwd, hij was 29 (zit in de range van de conducteur) en zij was 23 (ouder dan initieel ingeschat). Na deze break het eiland verder bezocht, nog even gepoogd om een weg in aanleg te nemen maar dat ging niet. Het was een leuke trip. (Ik houd sowieso van een brommertje huren en dan op pad te gaan). Jammer dat het op het einde begon te regenen. Het is nu ca. 5 uur en een biertje genomen in het hotel. Een pauze van half zes tot half zeven op de kamer (lekker een lange pauze soms en toch is ie

22

weer snel voorbij). Eerst even naar een internet café. Het bericht was, via, via, dat Helma haar dochter moest bellen omdat er “iets gebeurd was”. Wij zochten dus een telefoon (hotel) de schoonmoeder van Laurence was overleden en ze had het er heel moeilijk mee. Dit is een situatie waar niets aan veranderd kan worden en mijn inziens onnodig paniek zaaien hoe erg het ook is. Eten: dit was wel leuk wij waren met zijn vieren maar om ons heen waren minstens vijf personen om de bestelling op te nemen. Na het plaatsen van de order gingen diverse mensen de inkopen doen. Robert had baked beans besteld ze leken op een soort hondenbrokken. We gingen op zoek naar een pooltafel maar zoals we dat al eerder hadden ervaren zijn deze overbezet door locals. Alternatief toch even acht verdiepingen omhoog in het Sea View hotel. Veel herrie (goede muziek, Rolling Stones maar veel en veel te hard). Na het eerste drankje weg. Uiteindelijk in het hotel wat geschreven en gelezen. Zaterdag 12 januari 2002 (Bob) Cát Bà Uitgeslapen en ontbijt om 10.00 uur. De poging van Bob en Helma om gezond te doen en melk te bestellen liep op een teleurstelling uit. De melk was heet met suiker, dus toch maar thee besteld. Om 11 uur hadden we afgesproken om naar het nationale park van Cát Bà te gaan voor een short trek. De ober van ons hotel “Sun” 17 jaar zou het vervoer regelen en ook als gids fungeren. Inderdaad kwam een redelijk nieuw busje voorrijden en wij op weg, kosten 20 dollar. Na een half uur rijden kwamen we bij de poort van het park en moesten we ingeschreven worden, naam, geboorte datum en nationaliteit, kosten 1 dollar p.p. Na 2 minuten kwamen we aan het einde van de weg bij een cafétaria, het busje stopte om ons uit te laden. We moesten zo te zien eerst een trap op, aan die trap kwam echter geen einde. Jezus wat een gehijg en gepuf, eindelijk boven gekomen was er een bankje om bij te komen en wat water te drinken. Karl zweette drank en knoflook. Het pad ging verder naar boven en was voorzien van een soort stoeptegels, dat ging iets makkelijker, maar het was toch vermoeiend. We wisten niet wat ons verder boven het hoofd hing en moesten regelmatig even rusten om op adem te komen. Het pad werd steeds steiler en via klimpartijen over houten en stenen trappetjes kwamen we na ± 1uur klauteren boven. Op deze rots stond een stalen uitzichttoren, maar alleen onze gids op zijn badslippers had nog de puf om ook die te beklimmen. Het uitzicht was fraai, maar als we

dit van tevoren hadden geweten, dan? Na een rustpauze, Karl en Helma zagen er wat vreemd gekleurd uit, weer over hetzelfde pad terug. Naar beneden gaat toch een stuk makkelijker. Dat was onze short trek, we hadden ons iets anders voorgesteld. Beneden bij het cafetaria bestelden we Tiger bier, helaas was de voorraad op deze bestelling niet berekend, maar er was ook nog Hanoi bier. Dat is geen lekker bier en bleek heel erg koud. Het blikje van Helma was bevroren en 1 bonk ijs. Karl nam nog een ijsje, de gids een ijsje en weer terug in het busje, de chauffeur had al de tijd dat wij aan het klauteren waren gewacht. Om 14.00 uur terug in ons hotel, douchen en omkleden, lunch in hotel en daarna gewandeld richting vissershaven en de markt. Veel bootjes en vislucht, zoals gebruikelijk. Na de markt naar het hotel van onze tourleider om de terugreis aan te melden. De jongeman was aanwezig en beloofde ons de volgende dag met de bus op te halen bij ons hotel om ± 07.45 uur. Nog een stukje gelopen en via internet geantwoord op bericht van Laurence, haar gelijk gefeliciteerd met haar verjaardag. Uiteindelijk in ons eigen hotel beland en op het terras getoept, naarmate de avond vorderde werd Karl steeds meer afgeleid door allerlei handelingen naast ons hotel. Het had iets te maken met mannen en vrouwen. We zaten wel lekker en bestelden ook eten op het terras. Springroll’s gemixed voor Robert en 3x vis in hete saus met gebakken rijst met garnalen. Tijdens deze uurtjes nog de nodige flessen “wijn”, bier en cola voor Bob, gedronken. Bob had enige darmproblemen. Om 22.00 uur naar bed om de goedkope maar duurkoop reistas van Bob te plakken en in te pakken. Nog even naar een engelse voetbalwedstrijd op tv gekeken, maar wegens slaap niet echt lang. Morgen weer vroeg op 6.30 uur voor de terugreis naar Hanoi, de laatse vakantiedag is dan alweer aangebroken. In Hanoi gaan we de laatste avond eten bij Café des Artes, met goed vlees en een franse kaasplank als toetje, een lekker vooruitzicht. Zondag 13 januari 2002 (Robert) Cát Bà → Hanoi De vakantie zit er bijna op. Dit is de laatste keer dat ik moet schrijven. We zouden tussen 07.45 en 08.00 door een bus, komende van het Than Long hotel worden opgehaald, hetgeen geschiedde. We zaten al klaar op het terras voor ons hotel. De bus was oud en al helemaal vol. We moesten staan tijdens de rit naar de haven. De boot was redelijk bezet en we konden alleen nog op de hoekpunten van de banken zitten,

23

maar wel bij elkaar. Hierdoor konden we nog wel toepen. De terugtocht met de boot ging via dezelfde route als heen. Gelukkig stopten we niet voor een grotbezoek. Tegen twaalven arriveerden we in de haven van Halong City. De bus van reisburo Kim was er nog niet, die van reisburo Singh wel. Tien minuten later kwam onze bus, die eigenlijk te klein was. Opgepropt reden we naar het restaurant, waar we een aantal dagen geleden ook al "goede" ervaringen hadden gehad. We gingen zitten langs een lange tafel en namen voor Dong 20000 per persoon het menu, welke de andere reizigers ook kregen. Dit was onderdeel van hun trip. Het eten stelde niet veel voor, maar de Tigers maakten veel goed. We hoopten op een grotere bus, die ons naar Hanoi zou brengen. Per slot van rekening hadden we de grote bagage er uit moeten halen. Helaas, dezelfde bus bracht ons terug naar Hanoi. Onderweg nog even gepauzeerd langs de snelweg bij een gebruikelijke souvenirsshop. Rond 16.30 waren we terug in Hanoi, maar niet bij ons hotel. Ze wilden ons daar ook niet naar toe brengen. Vier cyclo's geregeld die ons met bagage voor Dong 20000 per persoon naar het Anh Dao hotel brachten. Ze fietsten als gekken en het hotel bleek vlakbij te zijn. We hadden al kamers gereserveerd met als preferentie: niet zo hoog. Dat lukte en we kregen de kamers 206 en 208. Op Cat Ba hadden we al afgesproken weer lekker te gaan eten bij restaurant Café des Artes. We namen nu alle vier het keuze-menu van US$18. Dit betekent dat je een voorgerecht, hoofdgerecht en toetje naar keuze, zoals die op het menu staan, mag nemen. De mannen namen als hoofdgerecht Chateau Briand, die mij uitstekend smaakte. De Franse kaas als nagerecht was ook erg lekker. Met drankjes erbij waren we voor US$30 per persoon klaar. Na afloop een Mexican coffee gedronken in een restaurant vlakbij. Deze koffie wordt op spectaculaire wijze aan tafel bereid. Maandag 14 januari 2002 (Helma) Hanoi → Bangkok Helma was vroeg wakker en dat komt omdat wij een kamer aan de straatkant hadden. In Hanoi zijn overal luidspeakers in de straten waar elke morgen om 7.30 uur een –volgens onspropaganda verhaaltjes worden verteld van een half uur. Helma heeft aan een werknemer van het hotel gevraagd, wat het nu eigenlijk inhield. Dat wilde hij niet vertellen. Hij zei dat dit alleen in Vietnam was. Om 9 uur zijn wij gaan ontbijten, dus er was van alles aanwezig. Nog even email gekeken, maar geen nieuwe berichten. Hebben

daarna gebadderd en de tassen gepakt en waren ongeveer 11 uur klaar. Naar de winkeltjes om nog wat cadeautjes te kopen. Helma heeft nog wat onderzettertjes gekocht, ook voor Bob zijn moeder en een waterpop en voor Laurence een zilveren armbandje. Hebben in de tussentijd – 12.00- aan het meer op het terras gezeten, Helma jus d’orange met wodka, Bob chocolademelk, Karl en Robert bier. Het weer was heerlijk, af en toe zon en lekker warm. Om 13.30 hebben wij ook geluncht op hetzelfde terras. Nog wat zitten kaarten en wat drinken en om 15.45 naar het hotel, want om 16.30 zou de taxi er zijn bij het hotel, om ons naar het vliegveld te brengen. Wij waren daar zeer vroeg om 17.00 en het vliegtuig zou pas om 20.00 vertrekken naar Bangkok. Wij vertrokken op tijd en waren om 21.45 in Bangkok. Het eten was niet veel bijzonder, een soort salade met brood en uiteraard namen wij een flesje wijn. De tijd tussen 21.45 en de volgende dag 3.00 hebben wij gevuld met wat te drinken en te kaarten en ook in de tussentijd ingechekt voor de vlucht naar Amsterdam. Wij zouden met z’n vieren in het midden komen te zitten, maar dat werd toch veranderd. Dit is te lezen op 15-01-02. Dinsdag 15 januari 2002 (Karl) Bangkok → Amsterdam Vervolg terugreis van Bangkok naar huis. Vanaf 24.00 uur neem ik het dagboek weer over van Helma. We hebben van 24.00 tot ca 1.00 uur getoept, toen was Robert gaan kijken of we konden inchecken bij EVA airways. (voor 24.00 uur was er nog niemand). En ja hoor dus wij naar de balie en de door-labeling van onze bagage gecheckt en dat was ogenschijnlijk oké. De bagage ging dus direct van Hanoi naar Amsterdam zonder dat wij zelf in Bangkok deze moesten ophalen en dan via de douane weer zouden moeten inleveren. Ook gevraagd of we in plaats van met zijn vieren op een rij midden in het vliegtuig aan één kant konden zitten en dan twee op een rij en achter elkaar. Dit geeft wat meer vrijheid, het kon echter niet. Nog even een drankje in een tent ergens boven in het vliegveld plaza. Deze drankjes waren nog duurder dan waar we tot 1.00 uur getoept hadden. Twee blikjes bier ong. f 7.50 per stuk (= 3.4 euro) en twee glazen rode wijn (niet zo lekker bleek) van ong. f 15,- per stuk (=6.8 euro). Hierna naar gate 36 gegaan, Robert was al iets eerder gegaan. Wij waren verbaasd dat de man van de EVA balie die nu bij de gate stond vermeldde dat we twee aan twee konden zitten zoals gevraagd. We hebben hem hartelijk

24

bedankt. (positief van EVA maar het reisbureau die de vlucht regelde was bij de heen en terug reis in gebreke want dit was een speciaal verzoek). De zitruimte was dus goed en weer iedereen een schermpje met filmkeuzes (ik vind het een must voor hele lange reizen zoals deze). We hebben met zijn allen toch redelijk geslapen niet echt lang maar toch. Robert ca. 3 uur ikzelf ongeveer 4 uur en Bob ook zoiets. Van Helma weet ik het niet maar ik had wel begrepen dat ze twee slaappillen had ingenomen. Ik heb twee films gezien wel redelijk. Ook over Turkije hebben we gevlogen en dit was zeer uitzonderlijk, alle bergen voor zover je kon kijken uit de vliegtuigramen waren volledig bedekt met sneeuw, “mooi hè?”. Onderweg hadden Robert en ik boven een onuitstrekkelijke wolkenmat nog een ander vliegtuig gezien die ons van onder kruiste, geweldig wat een gezicht. Door het slechte weer vlogen we in een soort file, dit betekende een half uur lang rondvliegen alvorens te kunnen landen. (Later op de dag hoorde ik op de radio dat door het slechte weer er geen 60 vliegtuigen landden, wat normaal was, maar 30). Wij waren ervan overtuigd dat de taxi c.q. minibusje er al zou zijn we hadden immers een half uur vertraging. Het duurde toch nog tien minuten, de chauffeur verontschuldigde zich nog maar ik vond het niet erg. Op weg door een druilerig weer, 6 graden volgens een reclamebord. Eerst naar Heiloo, bij het motel bleek het 3 graden er zullen wat technische onnauwkeurigheden een rol spelen. Ik ben het eerst afgezet en zou dit reisverslag nog afmaken. Bij mijn huis afscheid genomen en afgesproken om binnenkort weer bij elkaar te komen voor o.a. de foto’s en video. We hebben het op het einde van de reis het even gehad over een soort resumé of hoe je deze vakantie ervaren hebt. Dit wordt dan een bijlage van onszelf. We hebben in ieder geval redelijk wat gezien en ervaren van Cambodja en Vietnam. Dit is niet altijd even vrolijk, wel altijd indrukwekkend.

© 2002 HeBoKaRo

25