2000 jaar geleden liepen ze hier al! (Jong en oud lopen 5km door oud-Rome) Zondag de 19e oktober gaat de wekker om 7 uur. Buiten is het nog donker, maar met 18 graden is het zeker niet koud. Het wordt onze eerste dag in Rome, waar we gisteren zijn aangekomen. De mannen maken zich klaar voor hun 5 km waar zo lang voor getraind is. De dames gaan mee om aan te moedigen. Voor Matthijs wordt het zijn eerste 5 km ooit! Het is ongeveer een uur met de bus en de metro naar het startpunt van onze historische loop. Bij het Circo Massimo komen verlaten we de metro en als we boven komen schijnt het warme zonlicht ons tegemoet. We zijn in het hart van het oude Romeinse Rome. Het decor voor onze 5km, die straks om 10 uur zal gaan starten. Overal om ons heen schittrende cipressen en oude Romeinse ruines. Het is nu al geweldig! In de loop der jaren kom ik er achter dat er op de meest vreemde (mooie) plaatsen atletiekbanen liggen. Dit is wel de meest bijzondere van allemaal. Tussen het beroemde Circus Maximus en de Thermen van Caracalla ligt de atletiekbaan waar we onze startnummers moeten halen.
Op het eerste oog is het een normale atletiekbaan, maar ook hier zijn de resten van de Romeinen zichtbaar. Direct naast de baan staan de restanten van een oude Romeinse toren. Het sportpark is er keurig omheen gebouwd.
We moeten onze startnummers ophalen. Gelukkig hebben we goed de tijd genomen, want het gaat lekker op z'n Italiaans. “Pannipratellipronto..” of zoiets wordt er tegen ons gerateld. Het blijkt dat we ons bij een andere tent moeten melden. Ook daar klint het iets van : “pratipratiarividerci. . . ”. We moeten weer terug naar de eerste tent. Na nog een paar keer heen er weer gestuurd te zijn, kregen we onze startnummers en konden we gaan inlopen over de schitterdende Viale delle Terme di Caracalla. De zon verwarmt het hart van Rome snel naar 25 graden. In de schaduw van de schittende cipressen doen we onze warming up. In de zon staan is nu al te warm! Daarna sluiten we aan in de kleurrijke mensenmassa om te wachten op het startschot. De zenuwen nemen toe! De laatste minuten tikken weg! De sfeer is prima en gezellig! De 10km en de 5 km starten tegelijk. De 10km is een wedstrijd en de 5 km is een recreactieloop die ieder op zijn eigen manier mag doen. Er staan heel veel gezinnen met kleine kinderen (sommige met kinderwagens) tussen de deelnemers. Veel deelnemers aan de 5km zullen hem ook gaan wandelen. Maar Matthijs en ik niet. Wij gaan samen het rondje Rome hardlopen.
Het schartschot klinkt en het bonte en gevarieerde gezelschap komt in beweging. In het begin een beetje twijfelend, omdat de snelle lopers zich los maken maken van de wandelaars, maar naar 100 – 200 meter hebben we de wandelaars en kinderwagens al achter ons gelaten. We lopen de Via dei Cerchi in richting de Tiber. Rechts van ons de Palatijn heuvel en links zien we het Circus Maximus.
Op het Piazza della Bocca della Varita lopen we langs twee schittende Romeinse tempeltjes die aan de Tiber staan. De eerste kilometr zit erop, en we hebben een behoorlijk tempo. Sterker nog we lopen harder dan in onze trainingen, 6 minuut 05 wordt er voor de eerste kilometer geklokt. Na de eerste kilometer nemen we wat gas terug. Het gaat te snel, en straks na de bocht naar rechts krijgen we nog een behoorlijke klim naar het Piazza Venezia. We gaan rustig rechts af de Via del Teatro di Marcello in. Links en Rechts zie je overblijfselen van oude Romeinse gebouwen. Sommige ruines zijn weer aangebouwd tot huizen en kantoren met Romeinse gevels. De klim naar het Piazza Venezia is pittig, maar Matthijs slaat zich er goed doorheen. We hebben geluk dat deze klim in de schaduw ligt. Anders was het veel en veel zwaarder geweest. Het is nu al zwaar genoeg!
Voor ons zien we het bekende grote witte monument van Victor Emanuel II opdoemen.
Boven op het Piazza Venezia ronden we het wereldberoemde monument over een eeuwenouden marmeren stoep. De helling hebben we gehad maar heeft wel zijn tol geeist. Het is al behoorlijk zwaar aan het worden. We hebben er 2 km op zitten. De klim heeft duidelijk zijn tol geeist. De tweede kilometer hebben we in 6 minuut 43 gedaan.
Als we het Piazza Venezia achter ons laten gaan we lichtjes naar beneden, maar we krijgen de brandende zon recht in ons gezicht. Het is bloedheet! In de verte zien we het Colosseum al liggen. Wat is dit een schitterende loop. Alleen het hier al mogen lopen geeft je al vleugels!
Niet alleen de zon en de hitte maken het zwaar. Ook de keitjes die soms los liggen, of door boomwortels ineens een stuk omhoog zijn geduwt.
Ondanks de keitjes en de brandende zon kijken we onze ogen uit. Links lopen we langs de Markten van Trajanus en Rechts zien we het Forum Romanum liggen. We volgen de Via die Fori Imperiali richting het Colosseum. Er staan mensen langs de weg ons aan te moedigen en er is muziek. Wat een feest! Dan zijn we bij het Colosseum. Duizenden toeristen moedigen ons aan. Op handen gedragen ronden we het beroemdste monument van Rome. Op het 3km punt zit nog een laatste klimmetje. Het wordt nu elke honderd meter zwaarder. Maar net als ik denk dat het voor Matthijs te zwaar begint te worden komt het bewijs ik het mis heb. “Kijk papa, er staan daar Romeinen! En ze roken niet!” Hoe kort we ook nog maar in Rome zijn, het is ons al opgevallen dat bijna iedereen hier rookt!.
Vol goede moed beginnen we dus aan de laatste 2 km. Met 19 minuut 23 op de klok gaan we in ieder geval een nette tijd lopen. (Matthijs zijn PR staat op 33:11). We laten het Colosseum achter ons, en slaan de Via di San Gregorio in. Deze brede laan brengt ons terug naar het Circus Maximus. Maar eerst lopen we nog langs het Aquaduct van Claudius.
Het bord van de 4 kilometer. Hier klinkt een zorgelijke zucht naast me. We zitten nog onder de 26 minuten. Het gaat nog altijd lekker...dacht ik...tot dat ik die zucht naast me hoorde. Matthijs heeft al veel gegeven, en heeft erg last van de hitte en brandende zon. Voor het eerst twijfel ik eraan of hij het wel gaat halen. Zal het hem gaan uitlopen? Gelukkig zijn er nog mensen die we in kunnen halen, en daar kan ik dan mooi zijn moraal mee oppeppen. We gaan het halen. Hij wil het halen! Nog een lange slinger over de Viale delle Terme di Caracalla en we zijn bij de finish.
We naderen de finish en Matthijs “ruikt de stal”. Samen trekken we de eindsprint aan naar de finish van deze schiterende loop. Ik stop de klok en zie dat we 30 minuut 11 hebben gelopen, (ook zie ik dat het niet helmaal 5km was, maar dat maakt voor deze keer niet zoveel uit). We hebben genoten van onze eerste 5km samen, En dan in deze omgeving met dit weer. Het had werkelijk waar niet mooier kunnen zijn. Groet van Matthijs Slot (JD1) en John Slot (LA3)
