BIJLAGE 19: Koningshuis in de media A. ‘Koningin vindt dat een paleis ook verwelkomend moet zijn’ (9/12/2000) B. Kerstboodschap Beatrix 2000
Koningin vindt dat een paleis ook verwelkomend moet zijn Van onze verslaggever − 09/12/00, 00:00
Omringd door haar hele gezin heeft koningin Beatrix gisteravond haar eigen tentoonstelling in het Stedelijk Museum geopend. De zieke Prins Claus voelde zich op het laatste moment goed genoeg om toch mee naar Amsterdam te komen.
Zeker twintig avonden heeft koningin Beatrix tot in de nacht met kunstwerken rondgezeuld en hamers aangegeven om de expositie te maken. ,,Soms was ik de koningin ineens kwijt en dan kwam ze terug met een schilderijtje dat ze acht zalen verder had gevonden'', vertelde museumdirecteur Rudi Fuchs gisteren. Beatrix kon kiezen uit tienduizenden werken uit kelders, depots en kisten. Haar selectie van ruim 350 werken hangt nu te kijk als 'De voorstelling, Nederlandse kunst in het Stedelijk Paleis'. Volgens Fuchs heeft haar selectie ,,absoluut haar eigen signatuur, maar ik ga daar niks over zeggen''. Want dat persoonlijke is gevoelig bij de Nederlandse koningin. In de begeleidende catalogus legt ze dat uit in een vraaggesprek. Toen Fuchs haar een jaar geleden vroeg als gastconservator (na een suggestie van prins Claus), dacht ze: dat kan niet. Ze dacht dat ze te weinig gedegen kennis van kunst had, dat ze te weinig tijd zou hebben, maar vooral ,,omdat ik het gezien mijn functie niet verstandig vond om puur voor mijn plezier een expositie in te richten van kunstwerken die ik persoonlijk de moeite waard vind.'' Toch ging ze de ,,inspirerende uitdaging'' aan, met de gedachte van Rudi Fuchs om een leeg paleis in te richten. ,,Een paleis is niet alleen een gebouw met grote ruimten, veel goud en pluche, het moet ook verwelkomend zijn en toegankelijk'', vertelt Beatrix.
Museumdirecteur is onder indruk van gastconservator Expositie
In haar fantasiepaleis laat Beatrix zien wat Nederland de laatste halve eeuw aan belangrijk werk heeft voortgebracht en daarbij heeft ze ,,een zekere mate van objectiviteit nagestreefd''. Toch had ze vooraf geen criteria geformuleerd. ,,We keken eenvoudig wat we mooi, aansprekend, boeiend vonden.'' De o zo angstvallige koningin laat natuurlijk toch iets van haar smaak zien. Opvallend is dat er stevig met kwasten en kleuren is gewerkt op de schilderijen van haar keuze. Veel kunstwerken zijn kloek van formaat en beeld. Het is moderne kunst, maar geen al te malle of schokkende fratsen. En het is ambachtelijk werk. ,,De scheppende hand is een belangrijk element in mijn waardering voor beeldende kunst'', zegt ze.
Hoe persoonlijk ze haar museumwerk opvatte, bleek gisteravond ook uit de aanwezigheid van haar hele gezin bij de opening. Prins Claus, die nog steeds lijdt onder de naweeën van verscheidene prostaatoperaties en al zijn openbare verplichtingen heeft afgezegd, was gisteravond toch aanwezig om zich -weer zonder stropdas- te laten rondleiden door zijn vrouw. Willem-Alexander was er, en zelfs zijn broers Johan-Friso en Constantijn die zich zelden publiek vertonen, waren uit Frankrijk en Engeland gekomen. Museumdirecteur Fuchs is onder de indruk van Beatrix als gastconservator. ,,Ze heeft een paar van de scherpste ogen die ik ooit heb meegemaakt'', zei hij. ,,Het is een ook dame die snel tot meningen komt en niet snel opgeeft. Ze heeft een grote kennis van zaken en kan haar meningen goed formuleren.'' Net als bij andere goede conservatoren, zag Fuchs bij Beatrix ,,ongeduld en een niet te onderdrukken neiging om kunstwerken aan te raken, op te pakken en te verplaatsen.'' Beatrix heeft zeker twintig avonden met een hofdame in het museum doorgebracht, vanaf een uur of zes tot soms één uur 's nachts. ,,We onderbraken alleen voor een half uurtje voor broodjes en soep'', aldus Fuchs die Beatrix begeleidde. ,,Het ging er zeker niet ceremonieel toe. Ze heeft niet zelf getimmerd, maar wel hamers aangegeven aan mensen die op trappen stonden. We hadden onze eigen tafels met onze spullen, drinken en asbakken.'' De koningin, die zelf graag beeldhouwt, had in het museum weinig keus om plastieken te tonen. Er is heel weinig van. Fuchs erkende dat dat een gemis is in zijn collectie. ,,Musea van moderne kunst hebben een hang naar het meest radicale, terecht denk ik, maar we mogen ook niet vergeten dat er mensen blijven die gewoon mooie sculpturen maken.''
BIJLAGE 19:
woensdag 30 april 1997
Oranjebitter
door Rene Zwaap
Nederland steeds republikeinser? In de media valt het niet te merken. Meer dan ooit buigen royalty-verslaggevers nederig voor de Rijksvoorlichtingsdienst. Die zou zich inmiddels beter de Rijksverzwijgingsdienst kunnen noemen. HET WAS WEL een heel opmerkelijke foto van prins Willem-Alexander die Het Parool zaterdag 19 april jongstleden in de bijlage PS plaatste. De foto stamt van 1 november 1992, toen de kroonprins zich aan de marathon van New York had gezet. Hij deed dit in een gezelschap 'loopvrienden', dat zich had verzameld onder de naam The Centurions of the Netherlands. Op de prent treffen we onder meer oud-wielrenner Gerrie Kneteman en Wim Verhoorn, voormalig trainer van de Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie en op dat moment privé-trainer van de kroonprins. Tot zover alles normaal. Pal achter Kneteman echter, gekleed in dezelfde uitmonstering als de andere Centurions, treffen we echter het verbeten gelaat van niemand minder dan mr. John Engelsma, advocaat van de wijd en zijd beruchte Amsterdamse firma Engelsma & Korvinus. En dat mag opmerkelijk heten: mr. Engelsma staat tegenwoordig namelijk onder officiële verdenking bij de Nederlandse en Zwitserse justitie in een onderzoek naar de leiding van het internationale misdaadsyndicaat dat als de Delta-organisatie wordt aangeduid. Engelsma wordt al sinds jaar en dag - onder meer door Parool-misdaadverslaggever Bart Middelburg - beschouwd als de juridische consigliere van het drugssyndicaat van de zogeheten 'erven-Bruinsma', maar wist aantijgingen in die richting tot voor kort met succes per kort geding te bestrijden. Verleden maand schroomde de Haarlemse officier van Justitie I. Gonzales echter niet om Engelsma's naam openlijk te noemen. Volgens Gonzales is Engelsma lid van het driemanschap dat de scepter over Delta zwaait. In dat illustere trio zouden naast Engelsma ook de onlangs te Parijs gearresteerde Etienne Urka en pornobaas 'Dikke Charles' Geerts zitting hebben. Justitie in Nederland en Zwitserland verdenken de drie ervan miljoenen aan drugswinsten te hebben witgewassen via beursgenoteerde obligaties in onder meer ABN-Amro. Daarnaast wordt het drietal verdacht van grootscheepse belastingfraude. PIKANT DETAIL dat Het Parool vermeldt, is dat de foto in New York werd genomen op het moment dat in Nederland in het grootste geheim de eerste fase van het onderzoek van het IRT-Noord-Holland/Utrecht naar drugstransporten van de Deltagroep bezig was. Zes dagen nadat het ANP de foto in New York had gemaakt, deed het IRT een inval in een Friese boerderij waar naast een partij drugs een grote verzameling handgranaten en honderd kilo van het uiterst explosieve semtex werd aangetroffen. Het was de eerste majeure vondst van het undercoverpolitieteam, dat uiteindelijk aan het eigen succes ten onder zou gaan, een gebeurtenis die zou leiden tot de meest spraakmakende parlementaire enquête sinds die naar het regeringsbeleid in de periode 1940-'45. Er is hier kortom sprake van een foto met sensationele dimensies. Wat doet een man met de reputatie als Engelsma die had hij in 1992 ook al - zo midden in de intieme kring van onze toekomstige vader des vaderlands? Heeft de kroonprins dan net als zijn grootvader van moederskant een curieuze voorkeur voor vertegenwoordigers van de wat louchere maatschappelijke geledingen? Is dit een indicatie voor de personele samenstelling van de toekomstige hofhouding? De foto krijgt nog een extra dimensie als men de affaire-Salomonson erbij haalt. Frits Salomonson was tot voor kort als juridisch adviseur van koningin Beatrix. Hij genoot een hogelijk gewaardeerde vertrouwensfunctie, zo hoog dat hij lid was van de voogdijraad van Willem-Alexander, een denktank van wijze mannen die de kroonprins als minderjarige onder de hoede zou nemen indien zijn ouders hem onverhoopt zouden komen te ontvallen.
Salomonson, ook nog eens plaatsvervangend kantonrechter te Amsterdam, wordt in het rapport van de commissieVan Traa genoemd (weliswaar niet bij naam, maar wel herkenbaar genoeg omschreven) in een 'inventarisatie van verwijtbare betrokkenheid' bij grootscheepse witwasoperaties van het Bruinsma-Urka-imperium. In een leep eentweetje met zijn pupil Oscar Hammerstein zou de Koninklijk-Huisadviseur als commissaris van het beursgenoteerde high-techfonds Text Lite tot over zijn oren verwikkeld zijn in het witwassen van 'ettelijke miljoenen drugsgeld' via de uitgifte van zogeheten 'personeelsopties'. Van Traa hield het bij deze aantijging. Een juridisch vervolg kwam er nooit. Salomonson hield de eer aan zichzelf en trad af als adviseur van het koninklijk huis (zie De Groene Amsterdammer van 13 maart 1996). GEZIEN DEZE voorgeschiedenis zou je als argeloze mediaconsument kunnen verwachten dat er enige drukte zou ontstaan rondom de foto van Willem-Alexanders Dutch Centurions. Als premier Kok op deze wijze door een fotograaf zou worden betrapt bij een partijtje golf met een sujet als Johan de Hakkelaar, zou dat ongetwijfeld tot grote consternatie bij krant, radio en tv leiden. In het geval van de kroonprins en Engelsma blijft het echter volkomen rustig aan het front. De gelukkige vinder van de foto Bart Middelburg: 'Ik heb hier op de krant wel begrepen dat plaatsing van die foto het nodige gedonder heeft gegeven met de RVD. Maar voor de rest is het helemaal rustig gebleven. Niemand doet er verder wat mee.' Hetgeen op zijn minst merkwaardig mag heten. Er is vooralsnog geen reden om de Oranje-Nassaus te gaan beschouwen als een godfather-achtige gangsterdynastie, maar wel zijn er enige kritische noten te plaatsen bij de sociale toelatingseisen die blijkbaar opgeld doen bij de entree tot 's lands eerste familie. Als prins Charles op dezelfde wijze op de gevoelige plaat zou zijn vastgelegd, zouden ook de Nederlandse media als wolven meehuilen in het koor. Nu hult men zich in een serene stilte. Uit dit alles blijkt dat de blinde vlek die de Nederlandse pers traditioneel voor de feilen der Oranjes heeft ontwikkeld, nog steeds aanwezig is. De affaire-Salomonson bleef in het merendeel der Nederlandse media beperkt tot minuscule keutelberichtjes op pagina zeven, en de affaire-Dutch Centurion bestaat vooralsnog helemaal niet. Te vrezen valt dat er bij dit verpletterende stilzwijgen nog niet eens sprake is van een van overheidswege bevolen publicitaire stilte. In een grijs verleden liet premier Drees nog het voltallige hoofdredacteurenkorps bij zich ontbieden om de heren ervan te overtuigen dat het geen pas gaf ook maar één woord te wijden aan de zogeheten Greet-Hofmans-affaire. Tegenwoordig hoeft een dergelijke ministeriële order niet eens meer te worden gegeven. Er is sprake van een almaar in hevigheid toenemend zelfregulerend zwijgvermogen van de pers als het om Oranje gaat. WELISWAAR signaleert Eef Brouwer, chef van de Rijksvoorlichtingsdienst, in een recent interview met Het Parool dat er sprake is van een zekere vergroving van de media-aandacht voor het koninklijk gezin, in werkelijkheid valt dit alles reuze mee. Gedragen door de nieuwe republikeinse golf en de aanpalende onzekerheden over het constitutionele vermogen van de vorstin, is er inderdaad een verhoging van de attentie voor het koninklijk huis merkbaar. Maar er kan onmogelijk gesproken worden van een verscherpte kritische toon. Nog steeds zijn er huizenhoge taboes van kracht bij de nationale pers. Het is alsof het offensief van het Republikeinse Genootschap de natuurlijke band tussen de vaderlandse pers en de monarchale familie alleen maar heeft aangetrokken. Merkwaardig genoeg vindt de Rijksvoorlichtingsdienst in al deze betoonde loylaiteit geen reden om de teugels enigszins te vieren. Integendeel, de dienst zit tegenwoordig extra scherp op het vinkentouw. De dienst blinkt uit in commentaren die zich kenmerken door een absoluut dédain voor alles wat met de vrije pers te maken heeft. Men grossiert in ontkenningen van nieuwsfeiten die onomstotelijk waar blijken te zijn. Zo was prins Bernhard volgens de RVD geen lid van de NSDAP en heeft Beatrix geen dubbele nationaliteit, terwijl voor beide zaken toch onweerlegbaar wetenschappelijk bewijs voorhanden was. Als de woordvoerder van het Witte Huis zo publiekelijk op leugens zou worden betrapt, zou hij Washington uit worden gesjouwd. In Nederland legt de pers zich er zonder
morren bij neer dat zij van rijkswege voorgelogen mag worden. Het zegt iets over de nog zeer prille democratische geest die smacht naar verdere ontwikkeling in het koninkrijk der Nederlanden. DAARNAAST IS er de eeuwige bedilzucht van de RVD. De dienst lijkt er exclusief op gericht zo veel mogelijk mensen het zwijgen op te leggen, inclusief de leden van de koninklijke familie zelf. In de jaren tachtig stak de RVD er een stokje voor dat prins Bernhards tweede geautoriseerde biografie (geschreven door Robert Ammerlaan) gepubliceerd zou worden. Ook een boek met de verzamelde speeches van prins Claus ging in de ban. Nog vers in het geheugen ligt een NRC-Handelsbladinterview met de kroonprins dat uiteindelijk de krant niet haalde omdat de RVD er 'niet geheel gelukkig' mee was. Hoe meegaander de pers zich betoont, des te meer de RVD zich meent te kunnen permitteren. Voorlopig dieptepunt was het potsierlijke ingrijpen van de RVD inzake de Avro-documentaire Wij Nederlanders van Gert Jan Dröge en Herman Pleij, alwaar de dienst het zelfs waagde een poging te ondernemen om beeldfragmenten van fietsende leden van de koninklijke familie weg te censureren. Overigens zullen er binnenkort wel weer de nodige schermutselingen losbarsten tussen de RVD en deze serie. De controverse die tot nu toe naar buiten is gekomen, spitste zich toe op de eerste aflevering, die na slepende onderhandelingen verleden week vrijdag dan eindelijk op het scherm mocht worden vertoond, inclusief een fietsende koningin. In dat geval ging het echter om slechts een luttel aantal filmfragmenten. In een andere, nog uit te zenden aflevering van deze studie over het Nederlandse nationale karakter zal het gaan over niets anders dan het 'Oranjegevoel'. Te vrezen valt dat de RVD helemaal over de rooie gaat zodra die aflevering ter koninklijke goedkeuring wordt voorgelegd. VOOR DE REST blijft zelfcensuur de grote motor van het Oranjegevoel van het Nederlandse mediawezen. Het laatste grote wapenfeit was de ingreep die de Vara geheel op eigen initiatief pleegde in de televisieuitzending van het toneeldrama Emily, afgelopen zaterdag op de buis. Marcel van Dam achtte de nodige scènes van het toneelstuk van Ger Beukenkamp (die eerder al eens een heel geslaagde toneelbewerking van het Greet-Hofmansdrama het licht deed zien die elke avond hele rijen BVD'ers onder het schouwburgpubliek trok) te scabreus, en zette er flink het mes in. Vreemd in dat verband was dan weer dat de scène waarin prins Bernhard Emily een glas water in het gezicht gooit en vervolgens op liederlijke wijze bij de borsten grijpt, blijkbaar wel de goedkeuring van het sociaal-democratische televisiebestuur kon wegdragen. Blijkbaar is de gewezen prins-gemaal inmiddels vogelvrij verklaard door de rooie familie. Hier gaan hovaardij en hypocrisie hand in hand.
Kersttoespraak Beatrix 2000 Elk jaar op Eerste Kerstdag sprak koningin Beatrix het volk toe in haar kerstboodschap. Sinds 2000 gebeurde dat behalve via de radio ook via de televisie. Dat is vergeleken met ons omringende landen wat laat gerealiseerd.
Link naar de kersttoespraak http://nos.nl/koningshuis/video/13069-eerste-kersttoespraak-op-tv.html
KERSTTOESPRAAK 2000 VAN HARE MAJESTEIT DE KONINGIN Wanneer twee mensen in liefde hun leven willen delen, wordt hun omgeving deelgenoot van dat geluk. Zo hebben mijn man en ik dat dezer dagen zelf ondervonden. Trouwen drukt ook vertrouwen uit in elkaar en in een toekomst waarnaar hoopvol wordt uitgezien. Hoop is individueel maar tegelijk ook universeel, een bron van inspiratie van waaruit wij het leven aanvaarden en uitdagingen aangaan. Het is als een kompasnaald die altijd de richting hervindt. In hoop zoeken mensen de kracht die doet leven. Kerstmis is het feest van de geboorte van Jezus, het Kind van de Hoop. Al twee duizend jaar lang wordt dit gevierd als het licht dat doordringt in de donkerte van het bestaan. Hierin zien mensen een teken dat de toekomst niet is aan onrecht, geweld en haat, maar aan gerechtigheid, vrede en liefde. Soms kan het leven zwaar vallen, belast door ziekte of pijn. Er kunnen zulke ingrijpende dingen gebeuren dat alle hoop vergaat of zelfs omslaat in wanhoop. Bij een ramp overvalt leed mensen plotseling, maar levensmoed kan ook geleidelijk verloren gaan. Verdriet maakt sprakeloos. Goedbedoelde woorden dringen niet door. Troosten kan dan misschien door in stilte iemand vast te houden en meegevoel uit te drukken in een gebaar of eenvoudig door er te zijn. In stille tochten is een gemeenschappelijke vorm gevonden voor meeleven in solidariteit. Als tegenspoed het leven overheerst, is het niet zo gemakkelijk over hoop te spreken. Niemand kan een ander hoop aanpraten. Maar in de praktijk van het leven zijn er mensen die de kracht die hen staande houdt voor anderen voelbaar kunnen maken. Zò wordt hoop overgedragen. Een medemens wordt daarmee geen oplossing gegeven maar wel een weg gewezen. De behoefte aan veiligheid is algemeen menselijk. Als het even kan willen wij risicos mijden en tegenslag uitsluiten. Toch blijkt steeds opnieuw dat ziekte en ellende niet uit het bestaan zijn te weren. Tenslotte moet ieder mens ook aanvaarden dat het leven eindig is. In tijden van twijfel en onzekerheid, krijgt hoop betekenis. Juist bij verdriet komt het aan op hoop tégen de wanhoop in. In die oerkracht die doet leven en óverleven kan een mens eigen leed te boven komen. Het is een instinctief opkomen tegen hopeloosheid, eenvoudig vanuit geloof in het leven zèlf.
Het welzijn van de gemeenschap vraagt inspanning van iedereen. Om op te komen voor het positieve en zich te weer te stellen tegen onverschilligheid, doemdenken en vluchten in valse illusies, is overtuiging nodig. In hun hoop vinden mensen de moed zich te verzetten tegen onrecht en liefdeloosheid. Bij de strijd tegen al wat menselijkheid aantast, komt het erop aan eigen mogelijkheden te zien en die daadwerkelijk te gebruiken. Waar mensen trachten wat onomkeerbaar lijkt om te keren en een wending ten goede te geven, wordt hun levenskracht zichtbaar. Zo kan hoop worden doorgegeven van generatie op generatie in een opvoeden tot zelfvertrouwen en verantwoordelijkheid voor eigen keuzen. Inspiratie kunnen wij vinden in het voorbeeld van hen die in stormen overeind blijven en kiezen voor waar zij in geloven. Hun daden komen voort uit het vertrouwen dat in het negatieve nooit het einde ligt en dat onrecht nooit het laatste woord kan zijn. Hopen is niet wensen maar verwachten, in de zin van uitzien naar. Dit betekent een blik tot voorbij de einder, een dimensie die het leven doet uitstijgen boven de dagelijkse werkelijkheid. Temidden van onzekerheden en verwarring richt hoop zich op de toekomst. Dat wil zeggen: niet lijdzaam afwachten maar een uitdaging tot handelen in de wereld van vandaag. Leven vanuit de hoop die in ons is, betekent ook weten voor welke waarden je moet kiezen als het er op aan komt en vertrouwen dat ieders inzet ertoe doet. Kerstmis verbindt die hoop met geloof en liefde. Hoop kijkt niet terug maar vooruit; het is de verwachting van een betere wereld en een beter leven. Daarin ligt de basis voor aanvaarding van het bestaan, als gave èn opgave. Hoop is een anker dat zich hecht in de vaste grond van geloof, maar de hoop is ook verankerd in de liefde die gericht is op de ander. In die liefde vindt het leven zin en bestemming. Het is de bron van onze levenskracht. In de boodschap van hoop, geloof en liefde zien wij de betekenis van Kerstmis, het feest van de verwachting van nieuwe tijden. Ik wens U een gezegend Kerstfeest toe.
BIJLAGE 20: Hoofd beveiliging Koningshuis in kwaad daglicht gezet A. Oud-hoofd beveiliging koninklijk huis opgepakt (2002) B. Vrijspraak Ex-beveiliger Oranjes (2002)
06/04/02, 00:00
Oud-hoofd beveiliging koninklijk huis opgepakt DEN HAAG - De politie Haaglanden heeft het voormalig hoofd van de beveiliging van het koninklijk huis aangehouden. De man is vorige maand al opgepakt, maar justitie heeft de arrestatie tot gisteren stilgehouden. De verdachte was tot begin dit jaar hoofd van de afdeling koninklijke beveiliging van de divisie koninklijke en diplomatie beveiliging. Hij werkt nu bij het Korps Landelijke Politiediensten. De politie begon in februari een onderzoek naar de man, nadat een schoonmaakster tegen hem aangifte had gedaan van aanranding en verkrachting. De vrouw werkte voor een schoonmaakbedrijf dat onder meer een vestiging van de divisie koninklijke en diplomatieke beveiliging in de Oranjestraat in Den Haag schoonhield. Volgens haar is zij tussen september en november vorig jaar verschillende keren door de man misbruikt. Het misbruik zou zowel in de Oranjestraat als bij de vrouw thuis hebben plaatsgevonden.
DE
TELEGRAAF
BINNENLAND
Hoofd beveiliging Koninklijk Huis vast voor misbruik Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG - Het voormalig hoofd van de dienst koninklijke beveiliging is door de politie Haaglanden aangehouden op verdenking van seksueel misbruik van een schoonmaakster. Dit heeft de persofficier van de justitie in Den Haag gisteren bevestigd. De man is al half maart aangehouden en zijn voorarrest is onlangs met dertig dagen verlengd. Deze krant meldde begin februari dat een schoonmaakster aangifte van seksueel misbruik had gedaan. Volgens de vrouw is zij tussen september en november vorig jaar verschillende keren door de man misbruikt. Dit zou zowel op het kantoor van de veiligheidsdienst aan de Oranjestraat in Den Haag als in haar eigen woning hebben plaatsgevonden. De politie heeft de klacht hierop onderzocht en de man, die in november met functioneel leeftijdsontslag ging, aangehouden. Het voormalig hoofd genoot groot aanzien bij de dienst. Tijdens zijn afscheid in het Haagse Promenadehotel, afgelopen november, werd hij in het bijzijn van prins Willem-Alexander en andere prominente leden van de hofhouding koninklijk onderscheiden.
DE
TELEGRAAF
BINNENLAND
Koninklijke beveiliger op non-actief AMSTERDAM - Het voormalig hoofd van de dienst koninklijke beveiliging van de KLPD is in opspraak gebracht vanwege zijn mogelijke betrokkenheid bij een zedendelict. De zaak is in onderzoek bij de politie Haaglanden. De KLPD bevestigt de kwestie. De betrokken beveiliger staat inmiddels op non-actief. Op 16 november werd hij in het bijzijn van een groot aantal leden van de hofhouding én prins Willem-Alexander nog koninklijk onderscheiden vanwege zijn grote verdiensten. Hierna zou hij nog tot 1 juni aanstaande doorwerken maar volgens een woordvoerder van de KLPD is hij inmiddels met pensioen gestuurd. Tot voor kort was hij direct betrokken bij de beveiliging van onder ander koningin Beatrix, prins Claus en hun kinderen. Dit tot grote tevredenheid van het Koninklijk Huis. De klacht tegen de man is afkomstig van een 45-jarige schoonmaakster. Zij was werkzaam op het kantoor van de dienst Koninklijke Beveiliging aan de Oranjestraat in Den Haag. Hier is zij naar haar zeggen van september tot half januari regelmatig betast en aangezet tot seksuele handelingen. Ook verhaalt zij in de aangifte hoe zij regelmatig naar huis werd gevolgd en hoe de man haar telefonisch keer op keer lastig viel. De vrouw durfde zich niet te verzetten uit angst om haar baan te verliezen. ,,Als ik iets zou verklappen zou hij me doodschieten", aldus de vrouw. Een woordvoerder van de KLPD is op de hoogte van de zaak. "Ik kan bevestigen dat er tegen een voormalig werknemer van ons aanvankelijk een klacht en later een aangifte inzake een zedendelict ligt." De voormalig topman was al sinds het midden van de jaren zeventig werkzaam voor de dienst koninklijke beveiliging. In de loop der jaren werkte hij zich op tot hoofd van deze dienst en hield hij zich bezig met de coördinatie van de beveiliging van de leden van het koninklijk huis.
Vrijspraak Ex-beveiliger Oranjes De rechtbank in Den Haag heeft de 60-jarige E.E. uit Rijnsburg donderdag vrijgesproken van verkrachting. Het voormalig hoofd beveiliging Koninklijk Huis werd ervan verdacht een 45-jarige schoonmaakster meerdere malen te hebben verkracht. Volgens de president van de rechtbank heeft de man wel een seksuele relatie gehad met de vrouw. Zij achtte echter niet bewezen dat er sprake was van dwang. Officier van justitie A. Nederpelt eiste vorige week woensdag drie jaar cel. Volgens justitie heeft de 60-jarige E. zijn positie misbruikt toen hij de schoonmaakster meerdere malen verkrachtte. De medewerker van het Korps Landelijke Politiediensten (KLPD) werd begin dit jaar aangehouden na een aangifte door het slachtoffer. Zij zou zowel in het kantoor van de beveiligingsdienst aan de Oranjestraat in Den Haag, waar zij schoonmaakte, als bij haar thuis en in het Haagse Bos door de man zijn misbruikt.
