2 e Editie mei 2007 Redactie: 8bg Geovlinder Kapitein Haak KarelKraak Kruimeldief Team Ramy Vinnie1 Team Maju Aragorn Steensnoeper

2e Editie mei 2007

Redactie:

8bg Geovlinder Kapitein Haak KarelKraak Kruimeldief Sn@g Team Ramy Vinnie1 Team Maju Aragorn Steensnoeper Inhoudsopgave: Pagina 1 en 2 Pagina 3 Pagina 4 en 5 Pagina 6 t/m 8 Pagina 9 en 10

Tussen Haakjes Cacher uitgelicht GeoPuzzel Hans en Grietje Inwoning

We gaan op cachetocht en nemen mee… Pagina 13 t/m TB etiquette 15 Pagina 16 t/m GeoKruimels 18 Pagina 19 t/m Variatie in 21 Gelderland Pagina 22 en Het Schaap 23 Pagina 24 en Geo(N)Logica 25

Pagina 11 en 12

Contact: [email protected]

Één van de voordelen als hoofdredacteur van Spoiler is dat je alle artikelen nog voor de publicatie te lezen krijgt. Zo zat ik dus deze week op mijn dooie gemak, met een sigaar in de mond en een lekker glas wijn, in een luie stoel en dacht laat ik eens de komende editie van Spoiler doornemen. Ik begon, en moet ook gelijk toegeven, en eindigde met een verhaal geschreven door Vinnie1. Zijn onderwerp in deze editie was er eentje waarover ik recent een uitgebreide discussie zag op het forum van één der geocaching fora. Die discussie ging over rekensommen en over “Mijnheer Van Dale wacht op antwoord”. Nu wil het toeval dat die mijnheer Van Dale bij mij in de straat woonde en dat er nogal wat over deze man te vertellen valt. Ik dacht dus kom, laat ik eens op de praatstoel gaan zitten en net als Moeder Gans de geocachertjes een bed verhaaltje vertellen. Mijnheer Van Dale woonde dus zoals ik al zei bij ons in de straat en was een hele aardige en intelligente ouwe baas. Hij had maar één probleem en dat was dat ie totaal niet kon rekenen. Zo was er de melkboer die een kwartje vroeg voor de karnemelk, toen Mijnheer Van Dale tegen hem zei dat ie morgen niet meer zou betalen dan 20 cent, zei de melkboer reken daar maar niet op. En dat deed mijnheer Van Dale dan ook niet, want, die kon niet rekenen. Mevrouw Van Dale vond dat allemaal heel vervelend want haar man werd dan ook regelmatig opgelicht. Zo kwam de bezorger van de Zondagskrant zijn nieuwjaarswensen doen, en kreeg dan een hele gulden van mijnheer Van Dale, waarop de jongen dan zei, “is een dubbeltje alles wat u kunt missen?”. Dit leverde de jongen dan steevast een rijksdaalder op. En zo besloot mevrouw Van Dale te proberen haar man het rekenen bij te brengen, ze legde 5 mooie rode appels op tafel en zei “dit zijn 5 appels”. Prima zei haar man. Toen nam ze één appel weg en wilde zeggen “ik haal er eentje weg, hoeveel hou ik er over?”, maar nog voor dat ze de mond open kon doen had ze een klap op de hand te pakken, van haar man. En dus riep ze “AUWWW”.

1

Vervolgens zei ze “Dikke waarom doe je dat?”, iedereen noemde haar man de Dikke Van Dale, vandaar. Waarop hij antwoordde “Dat was mijn appeltje voor de dorst”, zijn vrouw schrok hiervan want die kende haar man niet op deze manier. Ze werd er wel boos om en zei “nou de appel valt duidelijk niet ver van de boom”, waarmee ze doelde op de tweeling die de hele dag door met elkaar ruzie hadden en elkaar te pas en te onpas een pak slaag gaven. De tweeling werd dan ook door de hele buurt de twee VanDale’n genoemd. Maar de Dikke Van Dale was niet uit het veld geslagen en zei “je mag nooit appels met peren vergelijken” waarop hij prompt het antwoord kreeg “voor een appel en een ei doe ik alles”. Maar goed deze ruzie leerde mevrouw Van Dale, die ook wel mevrouw San Dale genoemd werd door de buurvrouw die een spraakgebrek had, dat er niet te spotten viel met haar man, de Dikke……… nou u begrijpt het wel, het is verhaal dat kant nog wal raakt.

Ik ben blij dat ik een aantal bekwame redactieleden om me heen heb die er gelukkig wel iets van snappen, en die ervoor kunnen zorgen dat de artikelen leesbaar, leerzaam en ontspannend zijn. Nieuw in onze redactie zijn Fangorn, de vrouwelijke helft van het team Aragorn, die voortaan de rubriek Natuur voor haar rekening zal nemen, dan hebben we Maju van Team Maju die de rubriek “Wat nu weer” invulling zal geven, en dat deze editie heeft gedaan met een leuke puzzel. En tot slot met Steensnoeper die zijn best gaat doen om een cartoon voor Spoiler te ontwikkelen en zo het Webzine een steeds meer volwassen uiterlijk te geven. Ik wil natuurlijk de nieuwe redactieleden heel erg veel succes toewensen en van harte welkom heten in de redactie. Ook de artikelen die in deze tweede editie staan zijn weer bijzonder leuk om te lezen. Buiten mijnheer Van Dale en de Pissebedden en Regenwormen van Fangorn, is er ook een artikel over het meest edele dier ter wereld “Het Schaap”, en wordt besproken wat u allemaal op cachetocht nodig zou kunnen hebben. Ook de TravelBugs worden uitgebreid besproken en er is een leuke verrassing vanuit het noorden. Dit alles aangevuld met vaste rubrieken als Cacher uitgelicht, Geo ‘d Or caches en de columns Tussen Haakjes en Geokruimels. Dan nog heel even terugblikken op de eerste editie, het doet de redactie enorm veel plezier om alle positieve reacties op onze eerste editie te lezen. Het heeft geleid tot een eigen domeinnaam voor Spoiler waardoor u vandaag Spoiler leest op www.geozine.nl. Dit laatste was niet mogelijk geweest zonder een aantal vrijgevige sponsoren die we vanaf hier dan ook van harte willen bedanken. We zullen zeker proberen de weg die bij de eerste editie is ingeslagen verder te volgen. Ook in deze tweede editie hebben we eigenlijk een vacature, echter dit is een bijzondere vacature. We willen ook een kinderrubriek in Spoiler. Daarvoor zijn we op zoek naar een tweetal jeugdige geocachers, die samen, of om de beurt kunnen zorgen voor een artikel of een stuk inhoud in de kinderrubriek. Ik zou willen voorstellen een maximum leeftijd van 15 jaar en verder, hoe meer fantasie je hebt, hoe beter. Lijkt het je leuk om samen met een collega (jeugdige) geocacher, deze rubriek te mogen vullen, neem dan even contact op met [email protected] Nou dat was dan weer Tussen Haakjes, ik wens jullie allemaal heel veel plezier met het lezen van deze tweede Spoiler.

2

Onze nickname is ABSplace, welke is voortgekomen uit: Alexander, Bianca en Sanne. Ik ben 30 jaar en werkzaam als Chef werkplaats/Magazijn beheerder bij een plaatselijke autodealer. Mijn zwager "Le Comte" heeft mij aangestoken en nu ben ik ook "besmet" (haha), en stoppen doe ik voorlopig nog beslist niet om dat ik net begin. Ik heb een Magellan Explorist 210 en mijn standaard cache-uitrusting bestaat uit: zaklamp spiegel cache vulling goede rugzak water/versnaperingen verrekijker mobiele telefoon rekenmachine en deze lijst wordt nog steeds uitgebreid. Ik ben een cacher met engelengeduld en een goed humeur. Op mijn ideale cache-dag wil ik uitslapen, lekker puzzelen en dan op pad. Ik sta bekend om mijn gedrevenheid en let dan niet meer op de tijd. De laatste nachtcache "Staafjes en kegeltjes in het donker" was tot op heden mijn meest indrukwekkende cache. Wat ik erg mooi vond aan deze cache is dat je op 1 vierkante kilometer toch een tocht van ongeveer 8 kilometer af kunt leggen, zonder dat je in de gaten hebt dat je hetzelfde pad bijna 2 keer bewandeld. Ik reis steeds verder om te cachen, omdat ik in de buurt al vele caches gedaan heb, en ik wil er voor de komende zomer ook nog wel een paar overhouden in de buurt om te doen. In mijn vrije tijd doe ik graag computeren, aan auto’s "prutsen", mijn "kleine" hobby Sanne en mijn "grote" hobby Bianca. Het belangrijkste in het leven vind ik: rust, eerlijkheid en vrienden om je heen hebben voor als je het zelf moeilijk hebt. Voornaam is gelukkig blijven, en wensen moet je niet waar maken ...... dan heb je niets meer te wensen ! Neem ook eens een kijkje op onze eigen website: http://home.wanadoo.nl/a.b.zwijgers/ Met vriendelijke groet, ABSplace Alexander Zwijgers

3

4

5

(Een Geocaching sprookje.) Er waren eens een broer en zus die woonden in een groot bos. Hij heette Hansje en zij heette Grietje. Hansje was de jongste en een beetje dom. Elke keer kwam hij in de problemen. En Grietje mocht hem daar weer uithalen. Alles deden ze samen, want hun ouders waren erg slechte mensen. Ze maakten zelfs plannen om van Hansje en Grietje af te komen.

TIPS

TRUCS

Op een dag riepen de ouders Hansje en Grietje bij zich. “We gaan morgen iets leuks doen.” zeiden ze:“We gaan Geocachen en trekken daarvoor diep de bossen in.” De ouders vertellen niet dat ze Hansje en Grietje daar achter zullen laten. Op de dag van de ontdekkingsreis staan Hansje en Grietje vroeg op. Ze pakken hun rugzakjes in, en staan onder aan de trap op hun ouders te wachten. Hansje heeft alleen snoep in zijn rugzakje gestopt. Rode snoep en zwarte snoep en zoute drop en zoete lollies. Grietje is slimmer geweest. Zij neemt boterhammetjes mee, water en een kompas. Ze heeft zelfs WC papier ingepakt, voor het geval dat moeder natuur roept en er geen WC in de buurt is. Als laatste neemt het slimme Grietje reserve batterijen mee voor de GPS. Maar dat vertelt ze niet aan haar ouders. De gemene ouders geven Hansje en Grietje een GPS met slechte ontvangst en batterijen die half leeg zijn. De GPS 60Cx met volle batterijen houden ze voor zichzelf. “Kom,” zeggen de ouders, “we gaan.” “Vergeten jullie de routebeschrijving niet?” vraagt Grietje. De ouders schrikken. Natuurlijk hebben ze de route beschrijving uitgeprint, maar omdat ze zo graag van Hansje en Grietje af willen, hebben ze die op de tafel laten liggen. Snel loopt vader het huis weer in en pakt de twee beschrijvingen. Één daarvan is voor Hansje en Grietje. Dat is degene waarin expres fouten zijn verwerkt zodat Hansje en Grietje in het bos verdwalen. Dan gaan ze op stap. Het eerste deel verloopt soepel en is zelfs gezellig. De ouders die verrukt zijn bij het idee dat ze aan het einde van de avond van de kinderen verlost zijn, doen spelletjes met ze. Ze doen tikkertje met Dommig Hansje en laten Geniaal Grietje puzzeltjes oplossen. En zo trekken ze steeds verder het donkere bos in. Dan komen ze op het punt dat de routebeschrijving van Hansje en Grietje hen de verkeerde kant op stuurt. De ouders doen net alsof ze de batterijen van de GPS verwisselen en sturen Hansje en Grietje vooruit. Hansje rent weg en Grietje moet achter hem aan, ook al voelt ze nattigheid. “Hansje, Hansje, STOP!” roept ze, maar Hansje rent verder het bos in, achter het pijltje aan. Hij is zó enthousiast dat hij zelfs niet meer op de weg let en rent zo het moeras in. Hij probeert door te lopen maar het moeras zuigt hem met elke stap vaster en vaster. Totdat de pijl blijft steken op 34 meter van het waypoint en Hansje tot aan zijn middel in het moeras is gezakt. “Help!” roept Hansje “Grietje, help!” Grietje hoort haar broertje roepen en komt hem te hulp. Met enige moeite staat Hansje even later weer op de kant. “Zie je nu waarom je altijd op wegen en paden moet blijven?” zegt Grietje streng. Daarna vervloekt ze de geocache legger omdat hij het punt zo slecht gemarkeerd heeft. Om even tot rust te komen, legt Grietje haar rugzakje neer en deelt haar brood met Hansje. Zijn rugzakje is namelijk in het moeras verdwenen. Tijdens de picknick schijnt de zon en Hansje droogt daardoor snel op. En wanneer Grietje haar rugzakje weer om doet, is Hansje klaar om verder te gaan. Echter de GPS laat een zwart schermpje zien. “Hij is kapot!” zegt Hansje met een sip gezicht. “Nee hoor,” zegt Grietje: “de batterijen zijn leeg. Kom, ik zal ze vervangen.”

6

Toch duurt het nog een tijdje voordat Hansje en Grietje hun tocht kunnen voortzetten. De GPS heeft namelijk moeite om de satellieten te vinden. Pas wanneer Grietje in een open veld gaat staan heeft ze ontvangst. Maar onder de bomen valt deze weer weg. “Hoe kunnen we nu ooit verder geocachen?” vraagt Hansje. Want hij mag dan wel dom zijn, de schat aan het einde van de tocht lonkt en hij wil hem vinden. Gelukkig voor hem is Grietje vindingrijk. Ze gaat weer in het open veld staan. Zodra de GPS weer ontvangst heeft kijkt ze hoeveel graden de pijl aanwijst en hoeveel meter ze nog moet lopen. Vervolgens pakt ze haar kompas en begint haar stappen te tellen. “Een, twee, drie…” Na driehonderd stappen staan ze op een kruispunt waar ze de volgende opdracht kunnen uitvoeren. En wat wil het toeval? De GPS heeft weer contact met de sterren ! “Eeuuh, Grietje, wat zijn cijfers?” vraagt Hansje. “Want voor deze opdracht moet je de cijfers bij elkaar optellen en ik zie alleen maar 12 op dat bordje staan. Dat kun je toch niet optellen?” “Jawel,” zegt Grietje: “want 12 is een getal dat bestaat uit de cijfers 1 en 2. Het antwoord op de vraag is dus…” “3” zegt Hansje opgewekt. “Dus N51° 23.(A) wordt N51° 23.300” “Nee,” zegt Grietje. Het antwoordt is 3 of in dit geval 003. Je moet de nullen ervoor zetten. Als je de nullen er achter zet dan krijg je..” “300” zegt Hansje. Hij begint het te snappen. “En wat is nu het tweede cijfer in dit getal?” vraagt Grietje. “2” roept Hansje opgewekt: “dus we gaan naar N51° 23.003 E005° 13.002 Grietje is ondertussen inwendig weer aan het vloeken. “Dit is echt een geocache legger van niets! Wedden dat hij ook fouten maakt met de Meneer-Van-Dale-Wacht-Op-Antwoord regel! ” (zie noot) Vijf opdrachten verder en kilometers dieper het bos in, houdt de routebeschrijving op. Maar een schat is in geen velden of wegen te bekennen. Er staan geen markante bomen, en er hangt geen vogelhuisje. Zelfs het bekende bosje takken op de cache is niet te zien. Ze staan tussen bomen met varens zo ver als het oog reikt. “Wat hebben we fout gedaan?” vragen ze zich af. “We hebben toch de cijfers geteld en we hebben toch de nullen goed ingevuld?” “Wat zegt de hint?” vraagt Hansje? “INERAF” zegt Grietje. Na even puzzelen probeert Grietje het nog een keer: “VARENS” “Nou, daar hebben we ook niets aan.” Hansje en Grietje zoeken verder en net wanneer ze het op willen geven, ziet Hansje iets glinsteren. Het blijkt een aluminium plaatje te zijn met de letters “GC” En inderdaad onder dit plaatje vinden ze het kistje. In het kistje vinden ze een brief van hun ouders: Beste Hansje en Grietje. Als jullie dit lezen zijn jullie verder gekomen dan wij verwachtten. Gefeliciteerd. Maar de batterijen van de GPS zullen weldra uitgeput zijn. De weg terug vinden jullie dus nooit. Probeer het dus maar niet! We hopen jullie nooit meer te zien. Groetjes, Jullie Ouders Wanneer Hansje de brief leest barst hij in tranen uit. “We zijn verdwaald” huilt hij. “We komen nooit meer thuis.” Grietje geeft hem een stuk wc-papier zodat Hansje zijn tranen kan drogen en zijn neus kan snuiten. “Hansje, Hansje, je kent je zusje toch?” zegt Grietje. ”Ik ben altijd voorbereid. Neem de reserve batterijen maar als voorbeeld.” Hansje knikt voorzichtig, denkt dan na en begint te glimlachen. “Je hebt een waypoint gemaakt toen we vertrokken.” roept hij uit. “Je kunt zo naar huis navigeren!” Hij vliegt Grietje om de hals, blij als hij was met zijn Slimme Zus. Hij pakt de GPS en rent achter de pijl aan. Maar nu blijft hij op de paden. Hij rent en rent en Grietje vliegt achter hem aan.

7

En zo komen ze voor donker thuis, waar de deur gesloten is en de gordijnen dicht zijn. Hansje kijkt Grietje aan en haalt zijn schouders op. Ze weten niet waar hun ouders zijn. Het maakt ze ook niet uit. Ze lichten de deurmat op en vinden daar de sleutel. Ze doen de deur open, stappen naar binnen en doen de deur direct weer op slot. “Doe ’s avonds altijd de deur op slot, je weet nooit wie er rondsluipt.” zeggen hun ouders en Hansje en Grietje vinden dat een goed advies. Het enige goede advies wat hun ouders hen ooit hebben gegeven. Even later wordt er op de deur geklopt. “Wie is daar? “ roepen Hansje en Grietje “Suiker Beer Bruintje,” zegt een lage donkere stem aan de andere kant van de deur. “de Boswachter. Ik kom jullie ouders terugbrengen die verdwaald waren in het bos.” Grietje kijkt Hansje aan. Hansje kijkt Grietje aan en beide schieten in de lach. Die domme ouders, ze waren natuurlijk vergeten de coördinaten van het huis in hun GPS vast te leggen. “Suiker Beer Bruintje? “ zegt Grietje, “papa en mama zijn stout geweest. Ze wilden ons in het bos achter laten. Daarom doen we de deur niet open. Ze moeten maar buiten slapen vannacht. Vindt u dat goed?” Hansje en Grietje hoorden een diepe bromtoon die overging in een gulle lach. ”Ik vind het goed.” zegt Suiker Beer Bruintje, “het klinkt als hun verdiende loon. Slaap lekker Hansje en Grietje. Slaap lekker ouders.” Suiker Beer Bruintje gaat weer terug naar zijn huisje diep in het bos. De ouders kruipen dicht bij elkaar en slapen die nacht in een holle boom. Ze bedenken daar hoe slecht ze zijn geweest en beloven plechtig dat ze vanaf morgen goed voor Hansje en Grietje zullen zorgen. En Hansje en Grietje zelf ? Die leefden natuurlijk nog lang en gelukkig. Noot: Grietje leest graag Wikipedia en vond onderstaand artikeltje: De rekenregel is de volgorde waarin rekenkundige bewerkingen moeten worden uitgevoerd. Een veel gebruikt ezelsbruggetje voor de achterhaalde Nederlandse rangorde van lang geleden is Meneer Van Dale Wacht Op Antwoord: 1. 2. 3. 4. 5.

eerst Machtsverheffen daarna Vermenigvuldigen dan Delen vervolgens Worteltrekken en tenslotte Optellen en Aftrekken

Regels 3 en 4 zijn tegenwoordig veranderd. •

•

Delen is in rang gestegen tot gelijkwaardig met vermenigvuldigen, en gelijkwaardige bewerkingen worden van links naar rechts uitgevoerd. Vroeger was de uitkomst van 12 : 4 x 3 dus 1, maar nu is het 9. Overigens laat regel 5 (evenals het Engelse ezelsbruggetje Please Excuse My Dear Aunt Sally) zien dat Meneer Van Dale Wacht Op Antwoord op dit punt door een eenvoudige herinterpretatie gehandhaafd had kunnen blijven. Worteltrekken is in rang gestegen tot gelijkwaardig met machtsverheffen. Vroeger was √ 4 x 3 gelijk aan √(12), maar nu is het 6.

Deze verandering speelt in de praktijk in berekeningen geen rol daar het gehele argument van een wortel doorgaans aangegeven wordt door een bovenstreep of door haakjes, maar Meneer Van Dale Wacht Op Antwoord klopt in ieder geval niet meer met de rangorde van de bewerkingen.

8

Natuur Met ingang van nummer 2 een nieuwe rubriek in de Spoiler: natuur! Verwacht hierin geen theoretische verhalen en Latijnse namen. Cachen is vaak plezier beleven in de natuur, en het doel van deze rubriek is plezier beleven aan de natuur. Lezen over dingen die je misschien wel eens bent tegengekomen tijdens een wandeling, of omgekeerd: voortaan dingen zien op een wandeling waarover je hier gelezen hebt. En dat is deze keer ... Inwoning Pok! Gevonden ... vol verwachting doe je de deksel van de mooie, door de cachelegger met toewijding gemaakte behuizing open en vindt ... een nest muizen! Ook een cacher die beweert niets van de natuur te weten, nooit op wandeltochten een ree te zien krijgt en zelfs het verschil niet kent tussen sijsjes en drijfsijsjes, zal zulke inwoning wel opvallen. Oorwormen en pissebedden in de ‘nestkast’, een mierennest in de uitgeholde boomstam, regenwormen tussen de vouwen van de plastic zak om de cachedoos ... Jakkes? Onbekend maakt onbemind, hoog tijd om eens wat meer te vertellen over al die kleine cachebewakers. Oorwormen Hoe deze insecten aan hun naam komen is niet precies te achterhalen maar één ding is zeker: ze kruipen echt niet in oren. Wat doen ze wel? Overdag in een donker vochtig hoekje kruipen, want het zijn nachtdieren. Dus grote kans dat je in de ‘nestkast’ geen oorwormen aantreft als je ‘s nachts op cachejacht gaat. De oorwormen doen zich dan tegoed aan planten en bladluizen. En die enge tangen aan hun achterlijf? Die gebruiken ze vooral om elkaar vast te grijpen en om te dreigen. Maar grote cachers laten zich vast niet bang maken door kleine oorwormen ...

Pissebedden Nog meer nachtdieren die graag een vochtig hoekje zoeken. Zou het vochtige hoekje daar droger van worden? Dat dacht men vroeger wel, en zo komt de pissebed aan zijn naam: gedroogde, gestampte pissebed was een huismiddeltje tegen bedplassen. Innemen voor het slapen gaan en je bed bleef droog. Pissebedden schijnen trouwens best lekker te zijn, al weet ik dat niet uit eigen ervaring. Razendsnel poten tellen (zo’n pissebed is een beweeglijk dier) levert een totaal van 14 op! Het beestje is overduidelijk geen insect, want een insect heeft maar 6 poten. Pissebedden horen bij de familie van de kreeften en zijn dus van oorsprong waterbewoners, mèt kieuwen. Nu ze op het land leven moeten ze vanwege de kieuwen zorgen dat ze niet uitdrogen. Pissebedden zijn trouwens heel bijzonder gebouwd: heren hebben twee piemeltjes, en ook de dames zijn ‘dubbel uitgevoerd’. Zouden er daarom zoveel pissebedden zijn? Mieren Eindelijk dieren die gewoon overdag aan de gang zijn. De kleine soorten doen niemand kwaad, voor de grote mieren moet je een beetje uitkijken want ze kunnen gemeen bijten. Dat zorgt voor jeuk, vooral als ze ook wat mierenzuur in het wondje spuiten. Ruik maar eens aan je handen als er mieren overheen hebben gelopen, er blijft een vage azijngeur hangen. Maar geen paniek, mieren in Nederland zijn niet gevaarlijk voor de gezondheid. Deze insecten eten allerlei klein plantaardig of dierlijk spul, en geen mensen. Voor mieren moet je vooral bewondering hebben. Zie hoe ze slepen en sjouwen!

9

Een mier kan wel 20 keer zijn eigen gewicht dragen. En moet er zwaarder materiaal worden aangesleept voor de bouw van het nest, dan werken de mieren eendrachtig samen. Al even ingenieus gaan ze op zoek naar eten. Een mier die iets eetbaars vindt, zet een geurspoor uit naar het nest. Dat nest vindt ze trouwens terug door de ingebouwde stappenteller: honderd stappen van nest naar voedsel, betekent honderd stappen terug naar het nest. Waarom hebben mensen daarvoor een GPSr nodig? Andere mieren kunnen daarna het geurspoor volgen en komen zo op de goede plaats uit om hun aandeel in de buit mee naar huis te slepen. Regenwormen Er is geen nuttiger diertje voor de grond onder onze voeten dan de regenworm. Hij houdt van vochtige grond, anders droogt hij uit. Al etend graaft hij zich door de aarde heen. Wat voedingswaarde heeft verteert hij en de rest wordt uitgepoept. Het resultaat is luchtiger grond mèt wormenmest, ideaal voor de planten. Regenwormen hebben geen poten. Ze lijken glibberig maar als je ze in de hand neemt (nee, ze bijten écht niet!) kun je voelen dat er haartjes op het lichaam zitten. Net als visgraatjes gaan regenwormen hierdoor gemakkelijker vooruit dan achteruit. Verder is de regenworm niet zo intelligent. Als er een vogel met zijn poten op het grasveld trommelt, denkt de worm dat het regent. Een teken om naar boven te gaan want dadelijk staan de gangen misschien onder water! En zo is het eenvoudig wormen vangen. Muizen Ja, laat ik het maar toegeven: voor mij liever al die andere kleine beestjes samen dan één muis. Toch heb ik ooit zes schattige muisjes gezien bij de ammobox van de cache Het onderduikershol “De Wigwam” (GCNYMH). Wie daar de logs terugleest heeft het meteen in de gaten: het aantal muizen stijgt snel in een paar maanden tijd, ééntje op 12-09-2006 en al tien in november! Dat is wel te begrijpen als je bedenkt dat een pasgeboren muis al na twee maanden zelf jonkies kan krijgen. Muizen (huismuizen, bosmuizen) eten van alles. Iedereen die ooit een muis in huis heeft gehad weet dat wel. Buiten is het niet anders. Vooral zaden, noten, insecten en andere kleine dieren zijn favoriet. Een muis plast over zijn eigen achterpoten en laat daarom overal urinesporen achter. Mensen kunnen die sporen niet zien maar roofvogels wel, waardoor ze de muizen gemakkelijker kunnen vangen. Prima geregeld. Eigenlijk is al die inwoning een compliment voor de maker van de cache. De behuizing is niet alleen veilig genoeg voor de cachedoos, maar ook voor allerlei dieren. Wat kan het verstoppen van een doosje in de natuur toch verrassende gevolgen hebben! Heb je vragen, ideeën, op- of aanmerkingen bij deze natuurrubriek? Ik doe er graag mijn voordeel mee. Mail ze dus naar [email protected]. Groetjes, Fangorn Wil je meer weten over de dieren in dit artikel? Kijk dan bijvoorbeeld op: http://nl.wikipedia.org http://www.leidseschooltuinen.nl http://www.pissebedden.info/ http://www.beesies.nl/animals/oorworm.htm

10

Zoals reeds in de eerste editie aangekondigd gaan de onderwerpen in deze rubriek voornamelijk over beginnerperikelen. Beloofd was nog een keer in te zoomen op de cachelistings zoals ze staan vermeld op geocaching.com, maar dat plaatsen we in de ijskast voor de derde editie. We gaan eerst eens kijken naar de benodigdheden die je als cacher goed kunt gebruiken. Het is natuurlijk niet zo dat je “zomaar” kunt gaan cachen. Je zult voorbereidingen moeten treffen in de vorm van een aantal extra attributen die je als je een blokje om loopt niet nodig zult hebben. Bij de meeste caches heb je al die prullaria natuurlijk niet nodig denk je nu, maar soms….soms ben je héél blij dat je al het gerei meezeult van plaats naar plaats. In willekeurige volgorde volgt hier een (niet limitatieve) opsomming: *) GPS, open deur natuurlijk….niet vergeten! anders volgt er waarschijnlijk een bijzonder korte cache! *) Reserve stroomvoorziening voor de GPS. Tja, geen verklaring nodig dunkt me. *) Cachelisting, idem als hierboven. Ik durf het zijna niet te zeggen, maar het IS mezelf al een keer overkomen…
*) Proviand, dit is een beetje afhankelijk van de tocht die we gaan lopen; wordt het een serie oppikkers van elk minder dan 100 meter, of een multi van 10 kilometer? Of misschien wel een cache van 25 kilometer of meer? Elk heeft zo zijn eigen benadering voor de hoeveelheid proviand die je meeneemt. Denk hier goed over na, want niet elke cachetocht passeert een horecagelegenheid! *) Noodlijst, dit is een lijst met telefoonnummers van medecachers die te gebruiken is in geval dat er onderweg iets mocht gebeuren. Natuurlijk niet te hopen maar het kan best zo zijn dat er om de meest uiteenlopende redenen versterking van buitenaf noodzakelijk is! De lijst is te downloaden via deze link op de DHZ-pagina van geocaching.nl: http://www.geocaching.nl/diy/EmergencyList.php De lijst is alléén beschikbaar voor personen die zichzelf hebben aangemeld als “hulplijn”! *) Prikstok, kan handig zijn, hangt wel een beetje af van de cache. Meestal wordt er door de cachelegger wel aangegeven of je wel of geen prikstok nodig hebt. Ik probeer altijd in onze caches de verstopplek bewust zodanig te kiezen dat er geen stok nodig is. Maar dit heeft ook nadelen, de ripgevoeligheid neemt meestal sterk toe. Nadeel van de noodzaak van een prikstok is dat het terrein er na afloop van de zoektocht eruit ziet alsof een horde wilde zwijnen naar truffels heeft gezocht. Je kunt een prikstok simpel zelf maken, maar ook een Nordic stick is gemakkelijk om te bouwen. (zie de column van Kruimel in de eerste editie van Spoiler maart 2007) *) Verrekijker, lijkt overdreven, maar kan bijzonder handig zijn! Stel, u krijgt de vraag om een peiling te doen naar een GSM-mast boven in een uitkijktoren bij mistig weer… Wij hebben altijd de verrekijker in de rugzak zitten! (sinds die keer ☺) *) Rekenmachine, wij gebruikten altijd de GSM, maar sinds de aanschaf de van de nieuwe GPS hoeft dat niet meer, deze heeft een zakjap on-board. Maar het is vaak heel handig een simpele rekenmachine mee te nemen. Veel gemakkelijker te bedienen dan die kleine rotknopjes van de allernieuwste Nokia…. *) Goodies, hiermee worden de speeltjes, kleinigheden of iets dergelijks aangeduid, bedoeld om de caches aantrekkelijk te houden. Er zijn tal van “forumdraadjes” (onderwerpen) over dit fenomeen geweest, met even zovele meningen. Maar de doorsnee cacher zal toch trachten de caches zo aantrekkelijk mogelijk te houden door de ruiling op “gelijke hoogte” uit te voeren, fair trade noemen we dat. Zorg er voor dat de cacher ná u óók leuke dingen vindt om te ruilen. Bij de Action winkelketen koopt u voor een klein bedrag een heleboel van die leuke speeltjes. Ze kosten gemiddeld ongeveer € 1,-- per stuk. *) TB’s/Coins, die u wilt droppen in de cache moet u uiteraard ook meenemen. Ook dit gebeurt ons nog regelmatig dat we wanhopig graaien in de rugzak op zoek naar de TB/coin die we zo graag een eindje op weg hadden geholpen…Aargh…opletten dus! *) Kompas, maakt inmiddels ook standaard deel uit van de uitrusting. Redelijk wat

11

caches zijn voorzien van opdrachten waarvoor je een kompas nodig hebt. Er zijn ook GPS-toestellen die uitgerust zijn met een electronisch kompas maar daar hangt uiteraard wel een aardig prijskaartje aan. Kompassen zijn er in de prijsschaal van € 10,-- tot wel enkele honderden euro’s. Keus genoeg dus en ze wijzen allemaal naar het Noorden. *) Schrijfmateriaal, niets zo vervelend als niks te schrijven en wel de cacherol in de hand..meenemen dus die pen-potlood! Ook voor het maken van berekeningen onderweg natuurlijk. *) Spiegeltje, handig voor als je van boven af ergens een blik in moet werpen. *) Zaklamp, natuurlijk noodzakelijk bij een nachtcache, maar kan ook overdag handig zijn als je ergens in-of onder moet kijken. *) Digitale camera, met dit item belanden we wel in de categorie nice to have. Maar toch is het wel leuk om de momenten onderweg vast te leggen op de camera. En stel dat er iets met de cacheplek is, of bepaalde punten zijn onderweg gewijzigd en je wilt de cachelegger hiervan in kennis stellen dan is een digitaal plaatje bij de mail natuurlijk een welkome aanvulling! *) Schoeisel, in de meeste cachebeschrijvingen staat wel vermeld wat de vereiste kwaliteit van de schoenen moet zijn. Het is duidelijk dat we geen 15 kilometer moeten afleggen op afgetrapte gympen. Zorg dus voor goed, degelijk, liefst waterdicht schoeisel. Als laatste wil ik het belang nog eens aanhalen van de juiste kleding. De kans dat u tegen een besmetting aanloopt in Nederland door een tekenbeet wordt steeds groter. Bescherm uzelf en uw gezinsleden dan ook hiertegen. Op de site van http://www.saag.nl/ vindt u uitgebreide informatie terug over de ziekte van Lyme, de verschijnselen en wat te doen mocht u toch onverhoopt worden gebeten door dit insect. U kunt er dan ook de tekentang bestellen. Het is trouwens sowieso aan te raden een klein assortiment aan Eerste Hulp attributen mee te nemen. Bovenstaande lijst doet vermoeden dat je een afmeting rugzak moet aanschaffen die de maat van een container benadert, maar dat valt toch wel mee. De lijst is erg uitgebreid en in de meeste gevallen kan worden volstaan met een eenvoudige rugzak, daar kan méér dan voldoende in. Veel succes!

12

Regelmatig zie je op het forum berichten voorbijkomen in de trend van: ‘Cacher A heeft mijn TB al twee maanden en doet er verder niets mee’ of ‘Iemand heeft alle TB’s en Geocoins uit mijn cache gehaald en er niets voor teruggestopt’. TB’s en Geocoins vormen over het algemeen een leuke aanvulling op het geocachen maar kunnen dus ook een bron van irritatie zijn. In dit artikel zullen een paar ‘regels’ op een rijtje worden gezet in de hoop het spelletje voor iedereen wat aangenamer te maken. Laten we eerst eens kijken wat de ons welbekende websites er over te zeggen hebben. In de Travel Bug F.A.Q. op geocaching.com staat: “Is there any Travel Bug etiquette? Use the Golden Rule when you find a Travel Bug. Most owners would rather see their travel bugs do a lot of travelling, so try not to hold on to a travel bug for too long. If you plan on holding onto the bug for more than 2 weeks, make sure to send a courtesy email to the owner letting them know.” Op de pagina ‘Log een TB’ op geocaching.nl staat een verhaaltje met gelijke strekking: “Allereerst moet je weten dat een TravelBug een reizend item is, vaak heeft hij een opdracht die je op de eigen webpagina van de TravelBug kunt nalezen. Op die webpagina kom je later in deze handleiding. Het is natuurlijk de bedoeling dat je zo veel mogelijk probeert je aan deze opdracht te houden, maar in elk geval is het een etiquette om de travelbug binnen 14 dagen weer in een andere cache terug te plaatsen. Lukt dit, om wat voor een reden niet, stuur dan even een e-mail naar de eigenaar of post een note op de TravelBug webpage met een mededeling hierover.” Vrij duidelijk zou je zeggen, zodat iedere cacher die zich enigszins heeft ingelezen weet wat hij met een TB of Geocoin moet doen. Toch duiken er iedere keer weer discussies op over het hoe en wat met TravelBugs te doen. Het genegeerde doel Elke TravelBug of Geocoin heeft een doel. Of het nu het reizen van cache naar cache is of een meer uitgebreider doel zoals het bezoeken van bepaalde objecten. Sommige TB’s moeten zelfs binnen een bepaald gebied blijven omdat ze de sleutel vormen tot het vinden van een specifieke cache. Daardoor kan het gebeuren dat een cacher een TB meeneemt naar een locatie die totaal niet aan het doel tegemoet komt. Als je TB of Geocoin een erg specifiek doel heeft, is het verstandig er een gelamineerd kaartje bij te doen waar dat doel duidelijk op vermeld staat. Als je daar niet de mogelijkheden toe hebt kun je altijd nog de bugsheet uitprinten en samen met de TB/Coin in een zakje doen. Ook als vinder kun je het nodige doen om problemen met betrekking tot het doel van een TravelBug of Geocoin te voorkomen. Kijk voor je op pad gaat om een cache te vinden even welke TB’s er inzitten en wat hun doel is. Als je niet aan het doel tegemoet kunt komen, laat de TB of Geocoin dan gewoon in de cache zitten, hoe moeilijk de verleiding ook te weerstaan is. Hetzelfde geldt tijdens het cachen op vakantie, vooral in het buitenland. Als je niet zeker weet wat het doel van een gevonden TB is, laat hem dan liggen. Zo kun je een hoop teleurstelling voor de eigenaar voorkomen.

13

Gijzeling Iedereen zou wel elke dag willen cachen, maar voor de meesten van ons komt het daar gewoon niet van. En als je niet gaat cachen, kun je dus ook geen TB’s verder helpen. Het kan natuurlijk gebeuren dat je een tijdje alleen DNF’s kunt loggen of dat je alleen micro’s vindt (hoewel je dat laatste wel vooraf kan weten). Meestal heb je echter wel een idee wanneer je weer op pad zal gaan. Als je vooraf weet dat het weer even kan duren voor je weer achter je pijltje aan gaat lopen, is het misschien verstandig om TB’s en/of Geocoins te laten zitten als je ze in een cache aantreft. Ze willen immers reizen en als ze bij jou in de rugzak zitten, komt dat er niet echt van. Het kan natuurlijk voorkomen dat je een leuke TB tegenkomt die perfect aansluit bij het thema van je nieuwe cache, of waarvan die je een stukje verder richting zijn doel kan helpen. In dergelijke gevallen is communicatie het sleutelwoord. Stuur de eigenaar van de TB/Geocoin even een mailtje en laat hem of haar weten wat je plannen zijn. De meesten zullen hier geen bezwaar tegen maken, maar stellen het wel op prijs dat je ze het even laat weten. Dit laatste gaat ook op als het er om onverwachte redenen niet van komt om de TB weer ergens te droppen. Het ontbreken van een email adres is in deze geen excuus. Het profiel van de eigenaar is slecht één klikje verwijderd van de TB-pagina en daar staat ook een mogelijkheid om contact op te nemen.

14

Geduld is een schone zaak… Soms zal het voorkomen dat je een TB of Geocoin uit een cache meeneemt, waarna bij thuiskomst blijkt dat hij nog niet ‘ingelogd’ is. Hetzelfde kan gebeuren als je een TB onderweg van een andere cacher overneemt. In dit soort gevallen is geduld een schone zaak. Ga niet meteen de TB of coin ‘grabben’, maar wacht tot de cacher die de TB nog in handen heeft, de cache gelogd heeft en de TB heeft ‘achtergelaten’. Door de TB te grabben loopt de kilometer administratie van de TB behoorlijk in de soep. Bovendien kunnen dergelijke acties enige irritatie opwekken (en terecht) bij de cacher die de TB nog moet plaatsen en natuurlijk bij de eigenaar. Niet doen dus en gewoon even wachten. Zet de TB desnoods op je watchlist zodat je zelf niet actief in de gaten hoeft te houden of hij al geplaatst is. Dat wil natuurlijk allemaal niet zeggen dat je de ‘grab’ optie nooit mag gebruiken. Als het meer dan één of twee weken duurt, wordt het toch eens tijd om er serieus over na te denken. Heb je de TB van iemand overgenomen, dan is een aanmoedigend mailtje richting die persoon waarschijnlijk de beste oplossing. Heb je de TB uit een cache dan is grabben de enige oplossing. Misschien heb je te maken met vakantiegangers die toch TB’s hebben verplaatst (zie boven) of, en dat is veel erger, personen die alleen in het logboekje loggen en niet van de TB’s af kunnen blijven. Eventueel kun je na het grabben de TB via een note op de cachepagina alsnog in de cache ‘plaatsen’ om hem vervolgens via de gebruikelijke weg weer te retrieven. Op die manier blijft de administratie toch kloppend.

Fair Trade Is een TB of Geocoin evenwaardig aan een goodie? Als je logjes doorleest krijg je de indruk van wel. Regelmatig worden TB’s achtergelaten en goodies meegenomen. Het tegenovergestelde komt trouwens ook voor. En hoewel op het laatste de meeste cache eigenaren wel niets tegen zullen hebben, gaat dat zeker niet op voor het eerste. Een cache eigenaar steekt geld in de spullen die hij in zijn cache plaatst. Als die spullen geruild worden voor TB’s en/of Geocoins raakt de cache langzaamaan leeg. De TB’s mogen tenslotte ook meegenomen worden zonder er iets voor terug te stoppen. Ruil dus geen TB’s voor goodies en voorkom verloedering. Zoals al gemeld is het plaatsen van een goodie in ruil voor een TB geen probleem. Dat valt namelijk onder ‘Trade Up’. Onder de noemer Fair Trade kun je ook het aantal TB’s en of Geocoins rekenen dat je meeneemt. In principe is daar niets op tegen. TB’s willen immers reizen en dat doen ze niet als ze in een cache blijven zitten. Voor de cachers die na je komen, kan het echter een grote teleurstelling zijn als ze er op gerekend hadden meerdere TB’s aan te treffen. ‘Hoort bij het spelletje’ kun je dan zeggen, maar een beetje rekening houden met je mede-cachers kan nooit kwaad. Als je weet dat er snel nog meer vondsten voor een cache zullen volgen, bijvoorbeeld bij een nieuwe cache, stop dan gewoon een andere TB terug. Of neem er slechts één mee als er twee inzitten. Zo voorkom je grote teleurstellingen. Bovenstaand stukje is zeker niet bedoeld om regels op te stellen voor het loggen van TB’s of Geocoins. Je moet het hooguit zien als advies. Al met al komt het er op neer dat je door vooraf even na te denken, jezelf en anderen een hoop ergernis kan besparen. Dus doe dat de volgende keer als je weer een TB en/of Geocoin aantreft en houdt het spelletje voor iedereen gezellig. Goede jacht!

15

To Spoile = bederven. Dat is de officiële vertaling, maar een vertaling kun je vaak niet op het woord letterlijk nemen.. Een spoiler geplaatst bij een cache kan de oplossing, de moeilijkheidsgraad of alleen de fun, bederven. Spoilen is voor ons niet altijd een bederving van de cache, maar kan soms nodig zijn om de cache überhaupt te kunnen vinden. Sommige eigenaren van geocaches laten expres een spoiler achter als hint. Maar ik wil het over het spoilen hebben als bederven, en dan wil ik het deze keer ook nog eens in de privésfeer houden, zelfs in de relationele sfeer. Mijn vorige column heb ik op de dag geschreven dat ik het moest inleveren. In 5 minuten stond het verhaal op papier, alhoewel ik natuurlijk wel al een aantal aandachtsstreepjes in mijn hersenen had getrokken. Omdat een verhaaltje schrijven net voor de deadline wel eens heel link kan zijn, je zou immers maar eens niets weten te schrijven, dan sta je mooi voor joker. Ik kan het niet maken natuurlijk om een column in te leveren met alleen maar een: “Huh, nou ja, huh, nou een volgende keer beter….” Ik denk dat Haakmans en de rest van de Spoilers dan ook direct gaat zeggen, OK Kruimel, het zijn dat wel geokruimels, maar dit zijn zelfs geen kruimels meer, tabee, voor jou 100 anderen. Als ik dit nalees, dan is het net zo’n beginnend popgroepje uit de jaren 60. Dames en heren, hier zijn ze dan, net terug van het GME2007, “Haakmans en de Spoilers” met hun zomerhit: “Dzjiokesjing” En dan is de eerste regel van de tophit iets als: “Dzjio, Dzji-io, dzjio-kesjing is wat we doe-oen.” Echt zo’n eendagsvliegsong, waarschijnlijk op het refrein van een hit van Sjek sjek en de vloeitjes. En nu val ik weer in mijn eigen Kruimelval, dat afdwalen heet. Wat wilde ik ook al weer vertellen met het spoilen in mijn eigen privé/relationele sfeer? Ja, om te voorkomen dat ik eens niet wist wat te schrijven, was ik al een weekje geleden begonnen. Ik had weer een leuk idee om eens wat cachers of cachetypes aan te kaarten en ze eventueel even af te zeiken. Ik had iets over vroeger en dan bedoelde ik vroeger toen geocachen nog maar net ontdekt was in Nederland. Dat is eigenlijk nog maar 6 jaar geleden. Dus het “vroeger” kun je gerust met een korreltje zout nemen. Maar in de begintijd was het geocachen nog iets geheimzinnigs. Niemand mocht er van af weten. Je vertelde het ook niet maar zo even aan je familie, vrienden of bekenden dat je een spel deed waarmee je met behulp van een apparaat van zo maar 1000 euro (als je niet goed oplette en alles hebben wilt) een kistje ging zoeken met wat prullaria erin. Dan spoor je al snel niet bij een zogenaamde geocachingnoob. Degene die kinderen had nam ze mee. Waarom weet ik eigenlijk niet, het is immers geen kinderspel. Geocaching was toch een sport waar jij de zoekmachine bent?

16

Misschien werden de kinderen meegenomen omdat de cacher als hij betrapt werd nog altijd kon uitleggen dat hij bezig was een spel te spelen met de kinderen. Immers, anders laat je ze toch thuis? Dat gejengel dat in de regel na een kilometertje sjouwen begint, is al een spoiler voor je geocachingdag. Zou dat de reden zijn dat er steeds meer “gezeur” komt over de inhoud van een cache? Teveel cachers van nu schijnen te denken dat het zoeken en vinden een spel voor pap en mam is, maar het ruilen van goodies bedoeld is voor de kinderen. Je leest maar wat vaak in een log dat de inhoud niets was omdat er niets voor de kinderen in zat. Nou, dat was ook net de bedoeling. Het vinden van de cache is de lol, de inhoud mag gestolen worden. Alhoewel dat tegenwoordig wat al te letterlijk schijnt te worden opgevat. En dan nu steeds meer vragen om Kindercaches. Brrr, het idee alleen al. Gelukkig zijn daar nog geen icoontjes voor. Goed, bovenstaand en nog veel meer kindercacheafzeikmateriaal was door mij opgepend. Eerst eens lekker tegen een aantal schenen schoppen en dan met de clou komen. Ik had mijn column al af en om de een of andere reden nog niet verzonden. Van één kant ben ik blij dat het niet verzonden is, maar het betekent nu wel dat ik langzamerhand de deadline naderend, weer een nieuwe column mag schrijven. Immers, gisteren, voor jullie al weer wat langer geleden, was het GME2007 in Naarden. Europa’s eerste MEGA event. Ongeveer 750 bezoekers zijn er geweest. Vreemd eigenlijk, want in de uren dat ik er was heb ik niet het idee gehad dat er werkelijk zoveel waren. Dat komt waarschijnlijk de organisatie ten goede. En wat gebeurde er nu gisteren op het GME? Ober, schenk me er nog maar een in en neem er zelf ook een… De KralenFee wist zicht te ontpoppen als de Spoilerkoningin van Nederland. Echt, als ze niet al KralenFee als nickname had, zou ik eentje geven als KlepFee, KletsFee, KwebbelFee of SpoilerFee of iets dergelijks. Ik denk dat we daar maar eens een prijsvraag voor moeten uitschrijven. Mijn hele columnidee de vernieling in gejaagd. Ik ken dan wel geen Frans, maar huh, merci beaucoup Fee. Ik wilde namelijk mijn anti-kindercache verhaal gebruiken als bruggetje naar de grote aankondigen dat Kruimel en Fee medio oktober 2007 wel eens de trotse grootouders kunnen zijn van een nieuwe geocacher/geocachster. Het grappige is namelijk dat ik echt niets van kleine kinderen moet hebben bij het cachen en kindercaches mij een doorn in het oog zijn, en dat het gezemel over de inhoud van een cachedoos, waar niets voor een kindje inzit, me de neus uitkomt….. en dat ik ineens een andere Kruimeldief voor me zie. Ik denk dat die kleine wel eens de jongste geocacher op dat moment zou kunnen zijn. De dag dat het geboren wordt, zal er hoogstwaarschijnlijke een account aangemaakt worden en een cache online komen die op zijn/haar naam zal staan. En Opa ziet het al helemaal zitten, een draagzak voor de borst alsof het een kangoeroe is, een maxicosi of hoe heet zoiets, achterin de auto, en mooi met opa en oma mee caches zoeken of controleren. Ik denk dat opa en oma er wel voor zorgen dat het kind de allerkleinste outdoorpakkie aan krijgt, een TB en coin om de nek krijgt en een GPSr heeft opa al op reserve klaar liggen. En dan al voortmijmerend zie ik ons, de Fee mag ook mee omdat ik anders geen cache vind, al lopend later met een buggy de caches verzamelen. En wee degene die niet leuke kindergoodies voor die kleine in de kist heeft liggen.

17

Ik denk dat ik maar eens met geocaching.com om de tafel ga en ze probeer te overreden om leuke kindercaches toe te laten. Kindercaches met een eigen symbooltje. Mooi toch? Enfin, zo zou ongeveer mijn column gaan, ware het niet dat gisteren, de dag voordat deze column binnen moet zijn, ons aller KlepFee aan bijna alle aanwezigen op het GME met veel trots wist rond te kakelen dat ze oma werd… Tja, en volgens de DNA gegevens, wordt Kruimeldief dan opa. Als er ongeveer 750 bezoekers zijn geweest op het GME, dan zal de Fee het ongeveer 725 keer gezegd verteld hebben. Die 25 die het niet persoonlijk van haar gehoord hebben, bij deze. En ze laat weten dat er geen opzet in het spel is, op die ene na, dat ze het niet persoonlijk heeft verteld. Weg effect, weg column. Fee gaat volgend jaar niet meer mee naar het GME. Ik had het kunnen weten. Ooit heb ik een hond gehad uit Oost-Groningen. Daar was ook niets mee aan te vangen.

18

Hou je van wandelen en van variatie? Dan is Station to Station de cache voor jou ! Dit keer in de rubriek Geo d’Or caches een artikel over Station to Station van het GR / Cairnteam. Een cache die de auteur van dit artikel ook zelf al heeft gedaan en ik kan u beloven het is een cache die zeer de moeite waard is. Geen cache met moeilijke opdrachten, zoals ook de sterwaarde van één al aangeeft, maar wel een cache waarbij u zult genieten van het sterk wisselende Gelderse landschap in al zijn schoonheid. Er is gezorgd voor een start en een eind op een station van de NS zodat ook mensen die met de trein caches willen doen deze tocht in hun lijstje zouden moeten bijschrijven. De tocht heeft een lengte van ongeveer 10 kilometer maar mocht je besluiten om terug te lopen naar het station waar de tocht begon dan komt er nog zo’n 4 kilometer bij. Overigens is dit laatste stuk dan ook nog de moeite waard om te doen. Op het moment van schrijven heeft deze cache 16 Geo d’Ors gekregen en die zijn werkelijk terecht. Waar vind je nog de tochten met bosgebied, heuvels, prachtige heide, een meanderende beek, schapen en paarden loslopend om je heen. Natuurlijk zijn die tochten er wel en ik wil niemand tekort doen, echter deze cache is niet alleen een klassieker, want het is één van de oudste in ons land, hij is tevens één der fraaiste. Natuurlijk benaderde ik het Cairnteam met wat vragen over het team en over Station to Station, hieronder het resultaat. Het Cairnteam bestaat uit Manon (53), Tim (13), Gerard (53) en natuurlijk Tommie de cairn (6). Gerard (gr en dat ben ik) is duidelijk de aanjager in het Cairnteam: hij is bij alle founds aanwezig geweest, de overige teamleden hobbelen af en toe mee, met Houten als uitvalsbasis. Mijn eerste gps kocht ik niet om te cachen, maar om niet meer te verdwalen bij het volgen van wandelroutes, zoals LAW’s. Dat was in 2001. Maar al gauw ontdekte ik op internet het geocachen en dat intrigeerde me meteen. Dat er in de bossen kistjes verborgen lagen, vond ik een boeiend, mysterieus verschijnsel. Mijn eerste cache was een webcamcache van de Waterboys in De Uithof bij Utrecht. Heel leuk om te doen. Prominent in beeld stond de pas verworven Mercedes, die ik meteen maar aanduidde als bolide, niet wetend dat deze term nog jarenlang zou standhouden. Ik was meteen verslaafd. Dezelfde dag nog spoorde ik het nabijgelegen Double Dutch op, om meteen naar de pc te racen voor een gloedvol verslag waarin sprake was van ‘Tom de hond’, tegenwoordig beter bekend als Tommie de cairn. Station to Station is tot stand gekomen in een bevlieging. De route had ik samengesteld in samenspraak met Natuurmonumenten, voor publicatie in het Algemeen Dagblad. Hele drommen lezers hebben de tocht gelopen. Het was een kleine moeite om ook even een kistje langs de route te leggen, waarmee St2St geboren was. Voor het AD wilde ik een afwisselende route met interessante punten. Die zijn er volop. Een landgoed, bos, hei, heuvels, vergezichten, een beekdal en een villawijk, als dat niet afwisselend is weet ik het niet meer. Interessant zijn het bezoekerscentrum, de schaapskooi, de vijvers, het geheel van natuurlijk materiaal opgetrokken paviljoen, de wildobservatieplaats, de beekbron, de ineengegroeide eik en beuk. Kortom, het is een wandeling die heel veel heeft te bieden en daarom ook erg wordt gewaardeerd. Lekker wandelen staat voorop, moeilijk gepuzzel moet achterwege blijven.

19

Maar eigenlijk is het een makkelijk nummertje. Dit gebied is zo spectaculair mooi en heeft op een relatief geringe oppervlakte zo veel te bieden, dat het maken van een mooie route een fluitje van een cent is. De rekensommen zijn eenvoudig, maar achteraf vind ik dat het nog wat makkelijker had gekund. ’s Zomers zijn er soms ontvangstproblemen in het beekdal, maar met de steeds gevoeliger gps-en schuift dit probleem naar de achtergrond. En op mooie zondagen is het wel heel druk op de Posbank natuurlijk. Maar ja, dat kan niemand verrassen. Goede kritieken zijn altijd leuk en Geo d’Ors ook natuurlijk. Maar als stimulans zijn ze niet nodig. Caches maken, routes uitzetten blijft altijd leuk, daar heb ik geen stimulans voor nodig. En ik maak me er niet druk om of mijn cacheroutes veel of weinig worden gelopen. De kisten liggen in het veld, de teksten staan op internet en wie er op welke manier gebruik van maakt, maakt me verder niet uit. Het is natuurlijk altijd fijn om te lezen dat mensen hebben genoten. Waar ik zwaar aan til is dat mensen makkelijk hun weg moeten kunnen vinden. Vandaar ook dat mijn telefoonnummer op de pagina staat. Ik word liever af en toe gebeld dan dat mensen vertwijfeld door het bos dwalen. Als ik word gebeld loop ik trouwens meestal zelf ook te cachen, dus de overlast valt wel mee. Daarna gaan we wat verder in op wat het Cairnteam zelf in het cachen waardeert. Wandelcaches van 3 tot 20 kilometer door een afwisselend gebied vinden we het mooist. De punten moeten wel gemakkelijk te vinden zijn. Aan moeilijk gezoek hebben we een broertje dood. Ongecompliceerd wandelen staat voorop. Lang zoeken doen we dan ook nooit. Als we een tussenpunt of eindcache niet snel kunnen vinden, loggen we gewoon een not-found. Het gaat ons niet om de punten. Caches waarbij eerst thuis moet worden gepuzzeld slaan we sowieso over. Als we willen puzzelen kopen we wel een puzzelboekje. Lange cijferreeksen en tabellen in de opgave, gegoochel met foto’s of aankondigingen in de tekst dat er onderweg nauwgezet moet worden gezocht schrikken ons ook af. Al kun je je soms vergissen. Neem de caches van Team Kleijn. Die pagina’s zien er vaak ingewikkeld uit, maar als je eenmaal aan de cache begint blijkt het allemaal wel mee te vallen. Voor Team Kleijn leggen we daarom een positieve grondhouding aan de dag. Positief verrast zijn we telkens weer als we een cache lopen die voldoet aan bovengenoemde verwachtingen. Mooi landschap, simpele, eenduidige en sluitende opgaven, een prettige afstand, makkelijk te vinden eindcache, geen moeilijk gedoe. Zulke caches zijn toch tamelijk dun gezaaid. En we houden van caches die ons op bijzondere plekken brengen. Het topje van een tientallen meters hoge beukenboom bijvoorbeeld. Of een autowrak in een Amsterdamse straat dat is omgetoverd tot plantsoentje. Maar ook canisters kunnen leuk zijn. Dat een canister op een brug midden in Amsterdam in zeven jaar tijd honderden bezoekers heeft getrokken is toch een intrigerende gedachte. Cairnteamlid Manon is weer dol op caches zonder eindcache, want dat gedoe met goodies vindt ze maar niks. Zij kan weer genieten van een interessant punt zonder lange wandeltocht, bijvoorbeeld Screaming Sea bij Wijk aan Zee. Ook de nieuwe Earthcaches zoals Wiel van Bassa kunnen haar wel bekoren. Dat zijn eigenlijk gewoon wandelingen door een interessant landschap.

20

Op de vraag of Station to Station ook aan de verwachtingen van het Cairnteam voldoet is hierboven eigenlijk het antwoord al gegeven; het team heeft de tocht zelf al vele malen met plezier gelopen. Vroeger hadden we veel meer caches op de Veluwe. Nu alleen nog St2St en Wilp en zulk soort namen. De anderen hebben we om diverse redenen opgedoekt, maar daar zijn weer caches elders voor teruggekomen.

Met deze laatste zinnen kwam een eind aan het interview met het Cairnteam over Station to Station. Tijd dus om wat van mijn eigen ervaring van deze cache weer te geven, voor zover ik dat nog niet heb gedaan. Zoals al eerder aangegeven, Station to Station moet je gedaan hebben is mijn idee. Ook wij houden van caches waarbij de opgaven niet te lastig zijn en waarbij je, het liefst, een gevarieerd natuurgebied voorgeschoteld krijgt. De cache voldoet in het bijzonder aan deze criteria, de mooie, oude bossen van de Posbank, de met heide begroeide heuvels en het bijzondere beekdal maken deze tocht tot een heerlijke ervaring. Daarbij wordt je dan onderweg op vele manieren aan de schoonheid op andere vlakken herinnerd. Een fraai landgoed, de schaapskooi, de paarden en ga zo maar door. Daarnaast kun je onderweg de caches G’ebbes en als je voldoende puf hebt Tracer ook nog meepikken. Wat ons betreft is Station to Station dan ook een topper die trots prijkt op onze favorietenlijst. Resumerend kunnen we dus zeggen: pak je auto of pak de trein en haast je naar het bijzondere Gelderland en begin aan Station to Station en ervaar zelf hoe het is om de variatie in Gelderland mee te maken.

21

Tijdens het geocachen tref je regelmatig wilde dieren aan. Dieren kun je opdelen in twee categorieën. De ene categorie omhelst de dieren en beestjes die leuk, aaibaar, schattig, lief, nuttig, mooi en interessant zijn, de andere categorie bevat het schaap. Als je de geschiedenisboeken erbij pakt zul je zien dat er aan het schaap weinig eer te behalen valt. Het waren geen schapen waarmee Hannibal over de Alpen trok. Er is geen televisieserie gemaakt waarin een schattig lammetje met de twee zoons van een natuurreservist boeven ving en schipbreukelingen redde. De Griekse mythologie spreekt niet van creaturen met een mensenhoofd en een schapenlichaam. En als je in de bergen verdwaalt is het geen ram die je met een vat bier of wijn om de hals komt redden. Nee, vergeet het maar. Je begrijpt dan ook wel dat ik in mijn cachelogjes weinig positiefs vermeld over schapen. Regelmatig heeft de overkoepelende organisatie van Ovis Aries, kortweg de Gemeenschaap, me op het feit gewezen dat ik alleen maar negatieve dingen heb geschreven over deze herkauwers. En dat klopt. Aanleiding voor deze ergernis is een artikel dat ik geplaatst heb op het geocachingforum. Hierin zat blijkbaar zoveel blinde haat jegens rammen, ooien en lammeren dat ik op ben gaan vallen bij de Gemeenschaap. (Overigens kun je hier de link lezen. Vergelijk het eerste en het vierde bericht met elkaar). Nu is er wel een moment geweest, in Nauerna nog wel, dat ik een klein lammetje heb gered uit een stuk prikkeldraad. De Gemeenschaap heeft me rijkelijk hierover gecomplimenteerd. Toen ik tussen neus en lippen door bekende dat ik handelde in een vlaag van verstandsverbijstering, was de maat vol. En ik werd gevraagd of ik dan eindelijk iets positiefs kon schrijven over schapen. Omdat ik alles wel een keer wil proberen in het leven, vroeg ik hoe ik de Gemeenschaap van dienst kon zijn. En het antwoord was verrassend. Er blijken onder de Gemeenschaap nogal wat vrijgezellen rond te lopen. Tijd dus voor een geo-date, dit keer met een schaap. Blaat het niet dan schaapt het niet, dus hieronder zullen enkele schapen aan je worden voorgesteld. Lijkt één van deze schepselen je wat, stuur dan een berichtje naar [email protected] en wie weet wordt jij wel gekoppeld aan het schaap van je leven. Veel plezier met je date!

Corine is een goedlachse dame die enkele domme-blondjesmoppen snapt. Ze houdt van korte wandelingetjes, het liefst over de heide. Is gek op bloemschikken en rode wijn. Heeft in haar jeugd als lammetje 576 een traumatische ervaring gehad. Loopt nu nog enigszins mank.

Corine

22

Omdat Albert zo ontzettend lelijk is wordt hij ook wel het zwarte schaap van de familie genoemd (grapje, red.). Maar als je door dat afzichtelijk gelaat heen kijkt, staar je regelrecht in een klein hartje. Albert is een bescheiden, nuchter en positief rammetje, die uitblinkt in het oplossen van mysterycaches. Dus als het je niet uitmaakt dat je vrienden je voor het leven uitlachen kies je voor Albert.

Albert (foto is flink bewerkt om Albert nog een beetje ooglijk over te laten komen)

John is een echte belhamel. Zijn vrolijke, humoristische inborst verraadt zijn Texelse afkomst. John is altijd in voor een geintje, je kunt hem midden in de nacht wakker maken voor een earth-cache op een mooie locatie en hij zou geen dag zonder figuurschaatsen kunnen. Laat hem echter niet navigeren tijden het geocachen, want volgens zijn ex kent hij het verschil tussen links en rechts en oost en west nog steeds niet.

John

23

24

25