19 21 februari: Op weekend met Suske en Wiske en de tijdreizende toverstaf.
Vrijdag avond Vanaf half 8 kwamen de leden stilletjes aan toe op de weekendplaats. Daar konden ze meteen kennis maken met Wiske, Suske, Schannuleke, professor Barabas en Tante Sidonia. Terwijl we wachtten tot iedereen was aangekomen en geïnstalleerd, speelden we alvast enkele spelletjes. Tot Wiske plotseling binnen kwam gelopen met een toverstaf! Wiske was op de zolder van professor Barabas gaan zoeken naar een bal en had er de toverstaf gevonden. Ze vroeg zich af wat de toverstaf zou kunnen doen. Zou je er mee kunnen schieten? Zou je er kindjes mee kunnen veranderen in kikkers? Of misschien kon je er wel kikkers mee veranderen in prinsen! Oh wat zou dat leuk zijn. Wiske begon meteen alles uit te proberen. Professor Barabas kreeg bijna een hartaanval toen hij Wiske zag spelen met de toverstaf. Het was immers een tijdreizende toverstaf. Iedereen weet dat Barabas een teletijdmachine heeft. Hij vond deze echter een beetje groot en was al een tijdje bezig om een compactere manier te vinden om te kunnen tijdreizen. De toverstaf was echter nog maar een prototype en was dus nog heel onstabiel en gevoelig. Barabas zei dat Wiske moest stoppen met spelen met de toverstaf, want dit was heel gevaarlijk. Wiske wou niet luisteren en speelde verder. Barabas probeerde de staf af te pakken maar Wiske trok te hard waardoor de staf in 2 brak. Wiske begon daarop heel hard te wenen en liep boos weg. Schanulleke liep haar achterna. Typisch Wiske! Altijd zo koppig, altijd alles willen doen en zie nu, de toverstaf van Professor Barabas in 2 stukken! Nu is Wiske natuurlijk boos en droevig en is ze wenend weggelopen. Professor Barabas was woest en weigerde zich zorgen te maken om Wiske. Tante Sidonia daarentegen was volledig in paniek. Het was donker, koud en nat buiten en Wiske is weggelopen zonder jas of zaklamp. Misschien was ze wel verdwaald, of ontvoerd, of zelfs dood!
Suske was de fratsen van Wiske ook echt wel beu, maar op aandringen van tante Sidonia is hij toch Wiske gaan zoeken samen met de leden. Jassen aan, mutsen op, fluovestjes aan (dat moest van tante Sidonia!) en we konden vertrekken. Eenmaal buiten zagen we geen Wiske, geen Schanulleke, helemaal niets. We hadden de hoop bijna opgegeven toen Rob met een geniaal idee kwam. Kunnen we Wiske niet bellen? Natuurlijk! Wiske gaat nooit ergens heen zonder haar gsm. Suske naam zijn telefoon en belde, en ja hoor, Wiske pakte op. Kom terug, smeekte iedereen, maar nee, Wiske was te koppig (alweer) en weigerde. Ze wilde dat we haar gingen zoeken. Schanulleke had namelijk breeklichtjes achtergelaten zodat we haar gemakkelijk konden volgen. Het eerste werd al snel gevonden door Toon. Het werd dus een tocht door het donker, zoekend naar breeklichtjes. De eerste meters gingen moeizaam, maar al snel zagen we het ene lichtje na het andere. Toen we er geen meer zagen, besloten we nog eens te bellen. Wiske was al een heel eind verder maar wilde nog steeds niet zeggen waar ze was. Als we een opdracht zouden doen, zouden we een tip voor het volgende breeklichtje krijgen. Zing het Jinlied zo luid je kan! Zo gezegd zo gedaan, en moesten er toen al kinderen slapen in de buurt, dan waren deze nu terug wakker. Vooral Katrien kon men waarschijnlijk horen van kilometers ver! Volg de straat naar rechts voor het volgende breeklichtje, zei Wiske, en we waren weer vertrokken. Zo ging het een hele tijd door, zwervend door de straten van Mol Sluis, lichtjes zoeken en als er geen waren deden we opdrachten (hinkelen, achterwaarts lopen, …). Het was wel een leuke wandeling, en de leden maakten er een wedstrijd van om zo snel mogelijk de lichtjes te vinden. Al snel hadden Manten en Karel hun handen vol. Met al onze kleren aan was het echt niet koud, maar stilaan begonnen we er wel genoeg van te krijgen… En toen vonden we het laatste breeklichtje, vlak voor een gezellig café. En jawel, daar waren Wiske en Schanulleke! Tante Sidonia, Suske en professor Barabas gingen direct naar haar toe, de ene bezorgd, de andere boos. Na een flinke uitbrander besloot Wiske het goed te maken door alle leden te trakteren in het café. Suske nam direct een warme chocomelk en Maxime en Zita volgden
direct zijn voorbeeld. Ahh, wie wist dat een warme chocomelk zoveel deugd kon doen! Toen iedereen weer wat opgewarmd was, had iedereen Wiske vergeven. Iedereen, behalve professor Barabas, die nog altijd jammerde om zijn kapotte toverstaf. Het was tijd om naar huis te gaan, maar, zo zei professor Barabas, Wiske zal hier morgen de gevolgen nog van voelen! Zaterdag ochtend 8u00, in het huis van Suske en Wiske begint de dag al vroeg. Want hoe langer de dag is, hoe meer avonturen je kan beleven. Dat wist zelfs Jerom, want ook hij was er vandaag heel vroeg bij. Vandaag begon de dag echter een beetje anders. Professor Barabas moest Wiske eerst nog naar haar voeten geven voor haar gedrag van gisteren avond. Je kan immers niet zo maar weglopen als je kwaad bent. Wiske voelde zich dan ook heel slecht over wat ze gedaan had en wou het goed maken. Ze wou de staf maken, het was immers haar schuld dat deze kapot was gegaan. In haar enthousiasme deed ze de toverstaf echter afgaan en stuurde ze iedereen naar het oude Westen. Ineens werden we omringd door Cowboys en Indianen. Iedereen wou meteen terug naar huis, maar dat ging niet. Barabas had even tijd nodig om de staf terug juist in te stellen. Daarop zei tante Sidonia dat ze eigenlijk wel honger had en dat we in de tussentijd konden eten. Zo gezegd zo gedaan. Na een heerlijk ontbijt en na de afwas zouden ze terugkeren naar het heden. Toen de hele bende op het punt stond om te vertrekken, bleek Sidonia te zijn verdwenen. Wat moesten we nu doen? Waar was Sidonia? We konden toch niet vertrekken zonder haar? Gelukkig kwamen we het indianen Opperhoofd tegen, Veelzijdige Arend. Hij wist ons te vertellen dat Sidonia ontvoerd was door 3 cowboys die smoorverliefd waren op haar. Hij wou ons wel helpen om haar terug te vinden. Er was echter 1 klein probleempje. Hij was al zijn spullen kwijt geraakt! Het had de voorbije nacht heel hard gestormd en de wind had alles verspreid over de
velden. Sterker nog, al zijn spullen waren in 4 delen gebroken. We besloten om allemaal samen de spullen te gaan zoeken. We werden verdeeld over 3 indianenstammen en moesten om ter snelste een kwartet verzamelen van ons voorwerp. Onderweg moesten we wel oppassen voor de cowboys. Als deze de wimpel die in onze broek zat, konden pakken, moesten we terugkeren naar ons eigen kamp. Zonder de pijl, boog, de kaart van de regio en een sleutel, konden we Sidonia niet gaan bevrijden. Zonder aarzelen gingen we de uitdaging aan. Na een tijdje ontdekten we al snel dat er maar 3 delen verstopt lagen. Waar was het vierde deel? Het opperhoofd opperde dat de cowboys misschien wel een stuk hadden gestolen. Cowboys staan immers bekend om hun valsspelerij! En gelijk had hij. Het laatste stuk van elk voorwerp was weggenomen door de cowboys. Nu moesten alle indianenstammen samen werken tegen de cowboys om het laatste stuk te verdienen. Na een lang en vermoeiend gevecht, konden de indianen alle stukken verzamelen. We konden eindelijk op zoek gaan naar Tante Sidonia en haar bevrijden. Het opperhoofd had echter nog een spelletje voor ons in gedachten. Totems zijn ontstaan bij de indianen, het opperhoofd zijn totem was bijvoorbeeld Arend. Er zijn ook een hele hoop jins die al een totem hebben. Daarom speelden we een spel om deze in te oefenen. We werden verdeeld in 2 groepen. Om de beurt mocht er iemand van de groep rond de kegels lopen. De 2 groepen deden dit in tegengestelde richting. Als ze elkaar tegen kwamen moesten ze om ter snelst elkaars naam of totem roepen. Was je fout of laatst, moest je terug naar je eigen groep en mocht de volgende vertrekken. Als je de lijn van het andere team kon bereiken, kreeg je team een punt. Dit spel speelden we tot we alle totems kenden. Daarna speelden we nog verstoppertje balleke stamp en rotte eieren. We mochten tijdens deze spelletjes elkaar enkel met de totem aanspreken. Dit maakte het toch allemaal een beetje moeilijker. (Lijst van totems bij de jins achteraan het verslag) Na deze spelletjes werd het tijd om terug naar huis te gaan. Het opperhoofd wou ons echter nog bedanken voor onze dapperheid. Zoals het bij de indianen gebruikelijk was, kregen we een pluim als teken van onevenaarbare moed. Volgens de indianencultuur mocht deze pluim nooit de
grond raken. Enkele leden hadden echter nog andere karaktereigenschappen getoond deze voormiddag. Karaktereigenschappen die het opperhoofd zeer sterk bewonderde. Zij kregen een opdracht om deze karaktereigenschappen te tonen aan Suske en Wiske. Zo kreeg Katrien de opdracht om 5 complimentjes te geven doorheen de dag. Want het opperhoofd had gezien dat Katrien heel erg lief kon zijn. Maxime kreeg ook een extra opdracht. Zij kreeg de opdracht om Zita te duwen doorheen de namiddag. Zo kon ze haar behulpzaamheid extra in de verf zetten. We bedankten het Opperhoofd voor zijn hulp en probeerden terug in het heden te geraken. Er ging echter iets mis en we kwamen terecht in de middeleeuwen. Iedereen was aan het klagen en wou naar huis. Wiske was echter blij en wou meteen het land gaan verkennen. De middeleeuwen. Hier zou ze misschien wel haar prins ontmoeten! Jerom had honger en wou eten. Nu iedereen er even over nadacht, gaven ze Jerom gelijk. Het was intussen al 12u30 en tijd om te eten. Tijd voor een heerlijke middeleeuwse soep! Zaterdag middag Na het eten kwam Barabas tot het besef dat de toverstaf niet krachtig genoeg was om ons naar het heden te brengen. We zouden op zoek moeten naar een manier om de staf te versterken. Wiske had meteen een oplossing in gedachten. Ze was immers stiekem al op verkenningstocht geweest doorheen het land. Tante Sidonia was verontwaardigd toen ze dit hoorde. Wiske was alleen gaan rondzwerven in een onbekend land?! Wat moest ze toch aanvangen met dat kind? Gelukkig ging deze verontwaardiging snel voorbij toen ze hoorde wat Wiske ontdekt had. Niet zo ver van de plaats waar ze gegeten hadden, was er immers een middeleeuws marktje. Daar konden ze sowieso wel dingen vinden om de staf te versterken.
Met z’n allen gingen ze proberen om zoveel mogelijk spulletjes te verzamelen om de staf te versterken. Om het nog efficiënter te laten verlopen, verdeelden ze zich in 2 groepen. Rob, Bram, Toon en Katrien gingen mee met Wiske, Barabas en Jerom. Maxime, Zita, Karel en Manten gingen samen met Barabas en Suske op pad. Er viel vanalles te beleven op de middeleeuwse markt. Zo kon je het tegen elkaar opnemen in een spelletje Twister. Toon en Bram bleken hier heel erg goed in te zijn. Wiske en professor Barabas namen het ook tegen elkaar op. Jerom bleek heel erg goed te zijn in 4 op een rij. Niemand kon van hem winnen. Zelfs Bram of Toon niet. Katrien had geluk en mocht met Jerom in het team bij 4 op een rij. Zo was ze meteen zeker van haar overwinning. Er was ook een spel waarbij je zoveel mogelijk stokken uit een grote cilinder van ijzerdraad moest trekken zonder dat er ballen op de grond vielen. Professor Barabas en Rob waren hier super goed in. Ze hebben alle stokken kunnen verwijderen voordat alle ballen op de grond vielen. Dit heeft niemand hen meer na gedaan. Je kon er ook gaan sjoelbakken. Dat is een oud spel waarbij je schijven door gleufjes moet schuiven. Dit was echt leuk, iedereen was hier super goed in. Je kon ook gaan ballen gooien. Net zoals op de kermis. Met 3 tennisballen moesten we zoveel mogelijk blikken zien om te gooien. Jerom is veel te sterk en kon met 1 bal al alle blikken om gooien. Wiske gooide er 2 keer naast en raakte met de laatste bal nog net een paar blikken. Toon gooide ook alle blikken om, net zoals Rob. Bram gooide bijna alle blikken om en Katrien raakte er met de allerlaatste bal nog enkele. Buiten waren er nog 3 spelletjes, zoals Kubb, zak springen en fietsbandrennen. Maar door de regen, konden we die niet meer doen. Zita, Karel, Manten, Maxime, Suske en Tante Sidonia hebben geluk gehad. Zij zijn wel nog naar buiten kunnen gaan voor het begon te regenen. Daar hebben ze vooral Kubb gespeeld. De meisjes tegen de jongens. Maxime en Karel lieten zien hoe goed ze konden gooien. Want amai dat konden ze goed. Het was echt een spannend spel. De jongens zijn uiteindelijk gewonnen. Manten vond het duidelijk heel plezant en heeft heel het spelletje lang liggen lachen. Na het spel zijn zij ook naar binnen moeten vluchten voor de regen. Karel en Manten lieten hun kunnen zien bij twister terwijl Zita scheidsrechter speelden. En wat was zij een strenge scheidsrechter seg! Niets ontging haar.
Ook hebben ze nog 4 op een rij en ballen gooien gespeeld. Veel tijd hadden ze echter niet, want Kubb had lang geduurd. Om 16u was het tijd voor een kleine snack. Blijkbaar kenden ze in de middeleeuwen ook al knoppers. Katrien gebruikte deze pauze om aan 5 personen een complimentje te gaan geven. In het begin was het een beetje moeilijk. Maar toen ze eenmaal begonnen was, was er geen houden meer aan. Katrien begon meteen met het uitten van haar bodemloze liefde. Iedereen kreeg knuffels, kusjes en complimentjes. Na dit korte tussendoortje moesten we de middeleeuwers bedanken voor hun gastvrijheid en hun hulp bij het verzamelen van materiaal. Want ja hoor, voor elk goed gespeeld spel kregen we iets om onze toverstaf mee te maken. Hoe kan je iemand beter bedanken dan met een feestje? Daarom hielden we een groot feestje met volksdansen. Iedereen liet zich van zijn beste kant zien. Van het vliegerlied tot bal in de straat. Elk soort volksdans kwam voorbij. Katrien schreeuwde de longen uit haar lijf. Toon en Maxime dansten samen op bal in de straat. Een feestje is echter niet compleet zonder eten. Een echte middeleeuwse feestmaaltijd gaan we ook niet laten liggen. Zaterdag avond: de prehistorie Na dit feestje, was het toch wel echt tijd om naar huis te gaan. We hadden genoeg materiaal verzameld om tot in het heden te geraken. Daar waren we 100 % zeker van. We maakten een cirkel en gaven handen. We telden samen af en 3.. 2.. 1.. BOEM! Oh nee, het was weer mislukt. Want het was super koud! Zo koud was het niet in onze tijd. Het was zeker ‐ 40 graden. En er liepen dinosaurussen rond! Oh help, we zijn in de prehistorie beland! Wiske vermoedt dat Barabas de toverstaf verkeerd heeft afgesteld.. Barabas bekijkt de toverstaf en ontdekt dat er een barst in de diamant zit. Zo kunnen we nooit terug naar het heden!
Barabas vertelt de groep over een mythe waarvan hij gehoord heeft, er zou in de prehistorie een enorme diamant verborgen zijn. Klein probleem: in de prehistorie zijn mensen erg schuchter en spreken ze niet. Ze houden niet van vreemdelingen dus allereerst moeten we ons aanpassen. Over het lokaal waren 10 prehistorische outfits verstopt. Zita kon het roze truitje bemachtigen en Bram werd omgetoverd in de outfit van Fred van de Flintstones. De rest kleedde zich in jutte zakken. Tijdens de zoektocht was Barabas zelf op zoek gegaan, hij had enkele grottekeningen gevonden. Als de leden die in de juiste volgorde legden zou het een hint zijn om de diamant te vinden. K
E
U
K
E
N
Toon, Karel en Bram waren meteen enthousiast en begonnen gretig aan de opdracht. Zita hield een oogje in het zeil. Al snel vonden ze het woord: Keuken. Dus gingen we met heel de groep richting de keuken. Op de deur van de fouriers hingen een aantal gereedschappen klaar die de mensen vroeger gebruikten. Die zouden we moeten verdienen om zo de diamant te verkrijgen. 1. Wissel één kledingstuk met iedereen Zita wisselde haar roze truitje met Katrien, die het met veel plezier aantrok. In ruil gaf zij haar armbandje aan Zita. Toon en Karel wisselde van trui, Bram en Rob wisselden van trui, Bram kreeg de legerjas van Rob waar hij erg blij mee was. Tot slot wisselden Maxime en leiding Maxim ook een kledingstuk. Hierna
was iedereen klaar voor de volgende opdracht! 2. Karel ging deze opdracht halen. In de Prehistorie werden er vaak knuppels gebruikt en daarom spelen we het knuppelspel. Alle leden en leiding gingen in een kring zitten. Omdat Karel de opdracht had getrokken, mocht hij als eerste beginnen. Hij had een knuppel (opgerolde krant) in de hand en moest Zita slaan. Als Zita een andere naam kon roepen voor dat Karel haar een mep kon geven, moest hij naar de volgende persoon lopen om die proberen te slaan. Simpel was het niet maar Karel begreep het al snel daardoor moest Maxime in het midden gaan staan. Maxime vond het een erg leuk maar moeilijk spelletje. Zita was er erg goed in, ze kon heel snel de persoon in het midden van de ene kant naar de andere sturen. Toon genoot er van in het midden te staan, maar Rob en Bart (leiding) vonden het leuk om hem te plagen en hem steeds tussen hun twee te laten lopen. Om het nog moeilijker te maken hebben we ook een versie gespeeld met totemnamen. Er werd heel veel gelachen. 3. De derde opdracht werd opgehaald door Toon, die was speciaal voor hem. Het ging om een boomerang. Wat is er zo typisch aan een boomerang? Die komt altijd terug! Zo ook Wally, van Waar is Wally. Daarom is de derde opdracht een beetje moeilijker maar samen met de hulp van Rob en Bram vond Toon Wally als snel. 4. Messen worden gebruikt om bijvoorbeeld knopen door te snijden. Ook oermensen geraken soms in de knoop. Omdat Maxime deze opdracht was gaan halen mocht zij als eerste beginnen. Het spel gaat als volgt: alle leden zetten zich in de knoop, één lid wacht buiten en tracht dan de knoop los te maken zonder dat de leden elkaar fysiek loslaten. Maxime vond het een erg leuk spel, en ze was er erg goed in! In een mum van tijd had ze ons losgemaakt. De tweede maal ging Karel, en
hij wou dat het extra moeilijk werd gemaakt. Katrien had een goed idee om te draaien en dan onder Bart te kruipen. Zita zat helemaal gedraaid met haar armen en vond het zo’n grappige positie dat ze erg moest lachen tijdens het spel. Rob fopte Karel door over Toon te kruipen en dan achter hem te staan. Het duurde even maar uiteindelijk was iedereen vrij! 5. Rob was als eerste om de vijfde opdracht te gaan halen. Voor de groep was het eerst niet zo duidelijk wat er op de prent stond, maar Rob had het wel door! Een stop dat je in een fles wijn steekt nadat ie geopend is. En wanneer wordt er wijn of bubbels gedronken? Op feesten en verjaardagen! Dat was dan ook de volgende opdracht: ga op een rij staan in volgorde van verjaardag. Makkelijk was het niet, maar door iedereen zijn verjaardag te vragen bracht Rob de opdracht met veel plezier tot een goed einde. 6. Zita ging de zesde opdracht halen: een speer. In de prehistorie moesten de mensen jagen om eten om de plank te krijgen. De opdracht luidt als volgt: partner met een persoon die even groot is als jij. De leiding maakt een poortje waar iedereen door moet. Zita ging samen met Katrien, Rob met Bart, Toon met Maxime en Karel met Maxim. 7. Tijd voor nog een spel: klapbal. Alle leden staan in een kring met de handen op de rug. Karel begint en rolt de bal naar een andere jin die moet proberen in zijn handen te klappen vooraleer hij de bal te vangt. Als iemand een bal vangt zonder te klappen, moet hij op zijn knieën verder spelen. Mist hij nog, dan moet hij gaan zitten, of later op de buik gaan liggen. Daarna is hij uit. Iedereen deed heel goed mee met dit spelletje en vond het erg leuk.
8. Vroeger werd er gecommuniceerd door middel van rookwolken, eer hele uitdaging! Maar soms is praten toch ook nog een uitdaging. Daarom ging iedereen in een kring staan, en zei een leiding een zin. De leden moesten die dan doorzeggen zonder dat iemand anders hem hoorde en dat zorgde voor hilarische resultaten! Samen met de gehele groep gingen we het laatste briefje halen. Katrien mocht het van de deur halen. Maxime en Toon hielpen haar met lezen. Er stond op: “Diamant? Vraag de fouriers”. Maxime en Katrien zetten hun beste beentje voor en klopten beleefd op de deur. Thomas deed open en ze vroegen of hij een diamant had. Maxime en Katrien kregen een ijskoud bakje overhandigd. Samen met heel de groep gingen ze naar een andere ruimte om het te bekijken. Ze plaatsten het doorzichtige bakje in het midden van de tafel en ontdekte dat de diamant gevangen zat in het ijs! Hoe? Toon komt met de oplossing: vuur! Barabas vertelt dan dat hij een vuur had kunnen maken buiten maar dat alle takken nat zijn. Oplossing? Kaarsjes dan maar! Helaas gaat het wel een paar uur duren eer de ijsblok gesmolten is. Er moest echter nog iets heel belangrijks gebeuren voor we konden gaan slapen. In de voormiddag had het opperhoofd immers aan Suske gevraagd om toe te kijken of Maxime en Katrien hun opdrachten tot een goed einde brachten doorheen de dag. Suske had dit gedaan en had gezien dat ze het allebei echt super goed hadden gedaan. Daarom kregen ze allebei een totem. Net zoals een echte indiaan. Katrien gaat vanaf nu door het leven als een Brulaap en Maxime als een Ekster. Beide hebben ze deze totem meer als verdiend. Fier als een gieter riepen ze hun totem dan ook in de 4 windrichtingen en gingen ze rond om aan iedereen een scoutshand te geven. Vanaf nu mogen ze 3 vingers omhoog houden wanneer we de vlag groeten. Voor Karel stond er ook iets belangrijks te wachten. Hij mocht vandaag zijn belofte doen. Hij beloofde zich in de toekomst 100 % in te zetten op de scouts en heel erg hard mee te spelen. Na het opzeggen van de belofte tekst ging ook hij rond om een scoutshand te geven aan iedereen. Als afsluiting van
deze mooie ceremonie zongen we met z’n allen het avondlied. Daarna was het hoog tijd om te gaan slapen. Zondag ochtend: het jaar 2079 8u00: OPSTAAN! Ook op zondag staan Suske en Wiske vroeg op. Ze waren dan ook heel enthousiast nu er een kans bestond dat ze eindelijk weer naar huis konden. De diamant zou toch al gesmolten zijn tegen nu? Dat kon toch niet anders? En ja hoor de diamant was gesmolten en opgeladen. Een diamant haalt immers zijn energie uit het maanlicht. Nu moest het echt lukken. Als we allemaal dachten aan het jaar 2016 konden we niet anders als thuis komen. Professor Barabas zei de spreuk, hopelijk voor de laatste keer. Wat voelden we? Alles deed ineens zoveel pijn. Het leek wel alsof we 80 jaar waren. Wat een stramme knieën en een pijnlijke rug! Schanulleke vond een kalender en riep luid: ‘ Oh nee, we zitten in het jaar 2079! De staf was te straf, wat doen we nu?’ Er zat maar 1 ding op. We moesten wachten tot de staf een beetje energie verloren was. In het plaatselijke rusthuis organiseerde het personeel net een reuze bingo. Dat zag iedereen wel zitten. Niets zo ontspannend als een BINGO! Het was een prentjes bingo. Suske trok prentjes uit een zakje en toonde ze aan de groep. Tante Sidonia had alle prentjes in het groot bij, zodat iedereen goed kon kijken. Karel had in het begin heel veel pech. Hij had geen enkel prentje dat Suske trok! Het duurde een tijdje, maar uiteindelijk kon ook hij zijn eerst jetonneke op een prentje leggen. Enkele prentjes later had Toon al een volle kaart en mocht hij uit volle borst BINGO roepen. We vonden bingo zo leuk dat we besloten om verder te doen. Nu mocht iemand anders eens kaartjes trekken. Toon deed dit samen met Karel. Katrien mistte vaak een prentje omdat ze aan het dromen was. Gelukkig zat Schanulleke naast haar en haalde ze Katrien soms terug uit dromen land. De tweede ronde was heel erg spannend. Er waren
een heleboel mensen die nog maar 2 lege vakjes hadden. Het beslissende kaartje werd getrokken en Maxime en Wiske hadden allebei BINGO! Ze riepen allebei uit volle borst: Bingo, Bingo, Bingo! Yes yes yes! 2 winnaars. Opnieuw mocht er iemand anders kaartjes trekken. Nu was het aan Schanulleke, Katrien en Manten. Nog voor dit laatste spelletje gedaan was, moesten we terug naar het heden vertrekken. De ouders gingen aankomen om hun kinderen te komen halen. Stel je voor dat we niet op tijd terug zouden zijn? Wat zouden de ouders dan wel niet denken. Iedereen vond het super spannend. Hopelijk lukte het deze keer wel. 3.. 2.. 1.. Vol spanning opende we onze ogen en wat zagen we? Ja we waren weer in het jaar 2016. Oef. Net op tijd want daar waren de eerste ouders al. Wat onthouden we van dit weekend? Het is koud in de prehistorie, indianen zijn eerlijk, maar cowboys niet, in de middeleeuwen kunnen ze heel erg goed dansen en oud zijn is toch wel fijn. Kortom het was een zalig weekend. Een weekend om voor altijd te onthouden. Dankjewel aan iedereen die er bij was! Groetjes Suske (Maxim), Wiske (Marte), Schanulleke (Britt), Tante Sidonia (Dorien), Professor Barabas (Silke) en Jerom (Bart)
Lijst van totems. Manten: Penseelaapje Toon: Slechtvalk Katrien: Brulaap Stephanie: Otogone Thomas: Mol Maxime: Ekster Zita: Papegaai Bram: Oribi Rob: Emippo Cedric: Jako Marte: Ezel Britt: Springbok Wil je graag weten wat deze totems betekenen? Neem dan zeker een kijkje op de totemzoeker van scouts en gidsen Vlaanderen. https://www.scoutsengidsenvlaanderen.be/totemzoeker
