17 en 18 september plateau margraten
kunstroute’11 MarlizFrenckenRodS u mm e r s M i r e i l l e BrouwerMarcTruijenTonSlitsRenéKort e n Ta n j a R i tt e r b e x FrankTubeeNatascha W a e y e n R ay M o o n Michael aDrescher H en k Spe t hC a ro l in e KoenigsNataschaRieter JoopCrompvoets HeinSeverijnsRené ClaassenHansBekkers LoeIndeBraecktGuus P i st e r s B e r n a d e tt e HuijbersAngelikaDings 1
Kunstroute Plateau van Margraten Op 17 en 18 september 2011 vindt voor de zesde keer de kunstroute Plateau van Margraten plaats. De kunstdagen kenmerken zich door het informele karakter waarbij bezoekers kunnen genieten van kunst in een unieke omgeving, zoals in boerderijen, schuren, weilanden, ateliers en keramiekgalerie, gelegen in een prachtig landschap. Om iedereen in de gelegenheid te stellen alle locaties te bezoeken zal er ieder half uur een pendelbusje rondrijden. Tijdens de kunstdagen zullen de kunstenaars Henk Speth, Hans Bekkers, Loe in de Braeckt, Angelika Douwes-Ding hun ateliers openstellen voor bezoekers en uitleg geven over hun werk. Om steeds voor nieuwe verrassingen te zorgen hebben alle kunstenaars een gastkunstenaar uitgenodigd. Dit zijn Michaela Drescher, Caroline Koenigs, Bernadette Huijbers en Guus Pisters. Galerie Natascha Rieter laat werk zien van Joop Cromvoets, Natascha Rieter, Hein Severijns en Rene Claassen. Wanda Reiff organiseert op Gasthuis 20, 75 en 81 (achter de molen) presentaties van Mireille Brouwer, Marc Truyen, Ton Slits, René Korten, Tanja Ritterbex, Frank Tubee, Marliz Frencken, Rod Summers, Natascha Wayen en Ray Moon. Achter de Molen zijn op de zaterdag en zondag om 14 uur en 16 uur performances van Natascha Wayen, Zelinda Meli, Hildegard Moonen. Programma: Lament voor viola da gamba solo (2009 ) Fieke van den Hurk Lied voor klarinet solo (1983) Luciano Berio Improvisatie voor viola da gamba en klarinet. Zondag 18 september is er om 16 uur een live optreden van Los Dancing Queenc. Organisatie: Wanda Reiff Gasthuis 20, 6268 NN Bemelen 043 32 11 094 of 06 50 222 616
[email protected]
2
de lokatie op de routekaart.
rt.
2
Marliz Frencken
creëert een geheel eigen universum vol wonderlijk uitgedoste wezens. Deze fantasiefiguren dragen van alles met zich mee en doen dat, getuige hun gezichtsuitdrukking, geheel vanzelfsprekend en met veel flair. Elk beeld vertelt een eigen verhaal en Marliz Frencken schroomt daarbij niet de meest alledaagse voorwerpen te gebruiken om haar boodschap over te brengen. Zo kan het gebeuren dat blikjes Nivea dienstdoen als halo’s voor maria en Christus of een discobal als hoofddeksel. De beelden laten de kijker daarbij nooit onberoerd. Ze roepen emoties op door de verrassende schoonheid en de enorme fantasie die eraan ten grondslag ligt, ze doen gissen naar de bedoeling van de kunstenares. Het lijkt alsof Marliz Frencken de beelden heeft willen bevriezen, gevangen in gedachten en schoonheid. De techniek die ze hiervoor gebruikt vormt een integraal onderdeel van haar creatie. Ze laat daarbij altijd genoeg ruimte over voor de kijker om zijn eigen verhaal te verbinden aan een beeld.
2 Rod Summers “Is there anything more irritating than an unseen telephone that just keeps ringing? an audio installation
1
Mireille Brouwer
Mireille Brouwer laat zich leiden door de eigenschappen van materiaal, hun textuur, buigzaamheid en plasticiteit. Ze heeft een uitgesproken voorkeur voor het onverteerbare en het anti-esthetische van de objets-trouver waar ze mee werkt. Heel anders van aard zijn haar kartonnen en schilderijen. Raadselachtige hommages aan het streetlife in New York en haar beroemde inwoners. Maar ook hier gebruikt MB rondgezworven bewustzijnsresten om deze vervolgens om te buigen tot een zelfstandige, samenhangende werkelijkheid. Soms met plastic en gips, soms alleen met potlood en karton breiden de werken zich uit in de ruimte als installatie.
3
1
Marc Truijen
Marc Truijen (1961) richt zich vooral op de ziel die ontstaat tijdens het poëtische verhaal in zijn beelden. Zijn beelden van mens en natuurvormen worden teruggevoerd tot het primitieve, de essentie. Marc’s beelden leiden een eigen leven en vertegenwoordigen het mysterie om ons heen.
1
Frank Tubee
There is no excellent beauty that has not some strangeness in the proportion. Citaat Francis Bacon 1561-1626
1 René Korten
De mens heeft grote invloed op zijn omgeving; de wereld is een amalgaam van chaos en gruwel én van schoonheid en vernuft als gevolg van de menselijke natuur. Cultureel-bepaalde en natuurlijke processen zijn vrijwel niet van elkaar te onderscheiden. Dit is wat mij bezighoudt, hierover gaat mijn werk, en de genoemde processen vinden hun weerspiegeling in het maakproces. Uiterst zorgvuldige beslissingen wissel ik af met intuïtieve ingrepen en slechts ten dele beheersbare handelingen. Elk schilderij, elk object, elk project is resultaat van op elkaar inwerkende krachten; een veld waar dwingende ontmoetingen plaatsvinden van elementen met heel verschillende herkomsten en connotaties. Meestal in de vorm van schilderijen, soms in de vorm van locatiegeboden projecten. Verf vloeit, vlekken en vormen ontstaan, vloeistof wordt beeld. Zoals de cellen zich delen, zo vormen de vlekken zich.
4
Ik probeer en observeer. Er is geen vooropgezet plan, maar er is wel een bedoeling. Niets is vrijblijvend. In het uitproberen, variëren dient zich vroeg of laat een combinatie van elementen aan die vruchtbaar blijkt, die nieuw is en standhoudt. Een nieuwe vorm van ‘gepastheid’. Darwinisme in verf. Verf toont zichzelf én toont dit proces. Een vlek is zichzelf én is onderdeel van een groter organisme. Het schilderij vormt een eigen domein én verbeeldt de (complexiteit van de) wereld waarin het bestaat. Het schilderij houdt zich niet bezig met de scheiding tussen abstract en figuratief.
1
Ton Slits
Over aandacht, verhulling, herkenning en markering “Het gaat erom dat we uiteindelijk geloven wat we graag willen. We scheppen ons een beeld, waarin we zelf centraal staan. Het is de vraag of dat terecht is.” (Ton Slits) Het oeuvre van Ton Slits bestaat naast ruimtelijk werk (installaties en werk in de openbare ruimte) ook uit schilderijen, collages en reliëfs, die zich eveneens kenmerken door een sterk ruimtelijk karakter. Tijdens de kunstroute plateau margraten 2011 toont de kunstenaar meerdere collages en reliëfs. De vormentaal die hij gebruikt past binnen een scala van iconen die, in dit hypervisuele tijdperk, een duidelijke aanwezige rol speelt. Deels herkennen we meer hedendaagse beeldtaal, afkomstig van computerspelletjes en pictogrammen. Vaak wordt de basis gevormd door een netwerk van vertakkende of elkaar kruisende lijnen. Je moet denken aan een plattegrond of het schema van een printplaat, waarbij een cirkel een hemellichaam kan voorstellen maar kan ook als markering van een knooppunt of een eindpunt fungeren. Soms is de cirkel open en biedt zicht op diepere lagen, als een opgelichte putdeksel of een gat in de wolken. Maar een ding is zeker, het werk van Ton Slits daagt de beschouwer uit tot aandachtig en zorgvuldig kijken. Wat is de diepere betekenis achter de uiterlijke verschijningsvorm van het werk? De symbolische beeldtaal biedt de beschouwer enig houvast, maar brengt hem tegelijkertijd op een dwaalspoor. Bewust, zo lijkt het. Want de symbolen betekenen nu eenmaal niet voor iedereen hetzelfde.
5
3
Tanja Ritterbex
In het werk van Tanja Ritterbex is niets is wat het lijkt…… Zowel in haar beelden als op haar doeken is een werkelijkheid te zien die kleurrijk en vrolijk is. Wie verder kijkt dan deze laag, zal zich gaan wanen in een andere wereld. Op het eerste gezicht verromantiseert ze de werkelijkheid; “ Dit is mijn manier van creëren. Het ontregelen van de alledaagse werkelijkheid.”zegt ze. Een verstopte fantasie die een argeloze kijker niet door zal hebben. Het zijn herinneringen, inspiraties alsof het doek een dagboek voor haar is. Ze zoomt in op datgene dat haar een fijn gevoel geeft en waarvan ze denkt dat dit ook met de kijker zal gebeuren en combineert dit vervolgens.
Door fantasie of kleur kan bv. het lieve zigeunermeisje, doodshoofdjes in haar ogen laten gloeien…. Citaat:“als je uiteindelijk begrijpt dat wat je ziet niet is wat je denkt, dan kun je er in zien wat je wilt”.
Betoverend van kleur en detaillering vertelt ieder werk een eigen verhaal. Door het opbrengen van de verf, door de glimmende schijn van het glazuur op het keramiek, door de vaak carnavaleske vormen in de polyesteren beelden wordt er een kosmos samengesteld die in de beste zin van het woord romantisch is. Bv. Mijn werk: ‘The Candy bar’. Een Candy Girl stond achter de bar en mensen werden uitgenodigd om er echt snoep te kopen. Het snoep leek echt maar was van keramiek. De andere kant van zoetsappige dingen spreekt haar aan. We eten snoep maar snijden in onze maag. Ze maakt beelden van keramiek, polyester of papier-maché. Vaak stelt ze haar werk tentoon in installatie vorm. Haar manier van werken is impulsief. Daarom straalt haar atelier ook een enorme chaos uit. Maar uit chaos ontstaat leven.
3 Natascha Waeyen
“Is niet alle kunst voor boven de bank?,” luidde ooit een speelse provocatie van galeriehoudster Wanda Reiff. Dat is een lastige voor de Maastrichtse kunstenaar Natsacha Waeyen die in het morele statuut van haar kunstenaarschap heeft gebeiteld dat haar werk altijd sterk genoeg moet zijn om elke barrière, elke grens te slechten. Ze is een kunstenaar die haar vrijheid niet laat inperken door lijsten en kaders. Is dat dan een oorlogsverklaring aan de lijst? Natascha Waeyen tekent, ze tekent met ijzer, en maakt dus driedimensionale tekeningen van ijzerdraad. De inval van het licht speelt daar een eminente rol
6
in. Waeyen creëerde ook de feeërieke lichtpiramide van Heythuysen.
Tijdens deze kunstroute toont Natascha Waeyen ingelijst werk (!), installaties en objecten. Heel bijzonder wordt de performance (première) met de musici Hildegard Moonen en Zelinda Meli. ‘Moving curtains’ performance beeldende kunst en muziek door Natascha Waeyen - beeldend kunstenaar, Hildegard Moonen - viola da gamba en Zelinda Meli - klarinet. Deze performance is ontstaan uit de fascinatie voor het timbre van klarinet en viola da gamba en het beeldende werk van Natascha Waeyen. Waeyen werkt met ijzerdraad en doet dit op ritmische wijze. Er zit beweging in haar werk. Daar tegenover staan de volle, warme houten klanken van de beide instrumenten. Het geluid van de instrumenten stuurt als het ware de bewegende gordijnen van Waeyen aan: ‘Moving curtains’. De werken die gespeeld worden vormden voor Waeyen de inspiratie voor het maken van twee gordijnen. Bij ‘Lament’ voor viola da gamba borduurde ze een patroon gebaseerd op het notenschrift van de compositie. Bij ‘Lied’ voor klarinet borduurde ze meer vanuit het gevoel, vanuit de beweging van de compositie. Andersom laten de beide instrumentalisten zich inspireren door een reeds door Waeyen gemaakt gordijn. Deze improvisatie laat horen hoe de golven van een licht deinend gordijn wapperen in de wind, de wind die geruisloos door Waeyens werk ruist. Programma
Lament voor viola da gamba solo (2009) Fieke van den Hurk Lied voor klarinet solo (1983) Luciano Berio Improvisatie voor viola da gamba en klarinet 14.00u. en 16.00u. op beide dagen 17 en 18 september.
3 Ray Moon
Draltgitaren ter bevordering van de Anti-puddingrock. De meest mislukte en ingezakte band ter wereld, Los Dansing Queenc, maakt gebruik van de Draltgitaren van Ray Moon (Heerlen ‘67). De Draltgitaren zijn samengesteld uit hout en ijzer met hier en daar wat snaren of badkuip. De Draltgitaren worden ambachtelijk in elkaargeflanst door Moon zelf. Los Dansing Queenc is een redelijk hermetische band ; hun motto is “Don’tCall You, We Call Us”. De muziek is een soort anti-pop gebaseerd op het thema “verveling”. In feite wordt elk idee van kwaliteit zwaar ondermijnd. LDQ is geinspireerd door: Queen, Iggy Pop, Josti Band, Cage, Jimi Hendrix, Los Rolling Stones, Elvis,K3,
7
Diverse Intellectuele Kunstmuziek. Voor deze gelegenheid verzorgt Los Dansing Queenc bij wijze van experiment een optreden op lange afstand. Om het hermetische karakter van de band te onderstrepen zal er een semi-akoesties miniatuur optreden zijn op een afstand van 200 meter van het publiek in een veld. De muziek zal slecht te horen zijn en veel tonen, met name die van de (behaarde) blokfluit, zullen door de wind weggeblazen worden. Het werk van Moon en LosDansingQueenc is vanaf 6 augustus ook te zien in de F65 in Maastricht. www.losdq.com www.raymoon.nl
4
Michaela Drescher
Schilderijen en tekeningen.
De onzekerheid over hetgeen in mijn ogen een schilderij zou moeten zijn, leidt ertoe dat mijn werken bij voorkeur niet af lijken en daardoor meerduidig zijn. De aanschouwer complementeert het beeld maar stoot daarbij op meer vragen dan antwoorden.
5
Henk Speth
Alle schilderijen zijn gemaakt met eitempera op linnen. De verf wordt in dunne transparante lagen aangebracht op doek dat zorgvuldig geprepareerd is als krijtachtige ondergrond. Alle tekeningen zijn met behulp van een speciaal procedé tot stand gekomen waarbij, zonder directe aanraking, roet op rijstpapier aangebracht wordt. Hierdoor ontstaat een onvergelijkbaar zwart dat bovendien aan de randen op speciale wijze uitwaaiert. In de tekeningen laat het zwart zich definiëren als negatief licht, als een beeld dat inbrandt. Thema’s worden ontleend aan de waarneembare werkelijkheid, en zijn daarmee niet abstract noch geabstraheerd. De werkelijkheid manifesteert zich als geordende chaos. De natuur echter kent ordening noch chaos. De mens ordent de natuur, daadwerkelijk of in de geest. Schilderen is een
8
vorm van ordenen. Ordenen naar aspecten van de waarneming; ordenen
naar betekenis. Dit is waar het werk in hoofdzaak over gaat. Hoe ordenen wij de ons omringende chaos, en op welke wijze leggen wij daarmee betekenis in de dingen. Deze betekenis ontstijgt het alledaagse en maakt dit universeel: de waarneembare wereld wordt verheven tot een persoonlijk universum.
5 Caroline Koenigs Foto’s.
De fotografie concurreerde met de schilderkunst totdat deze zich losmaakte van het optische kijken. Mijn foto’s zoeken aansluiting bij deze manier van kijken. Door het benadrukken van schilderachtige elementen ontstijgen de foto’s hun functie van neutrale waarneming. Vervreemding van het motief verandert het zien.
6 Natascha Rieter keramische beelden, steengoed
6 Joop Crompvoets keramiek uit de hout en zoutoven
9
6 Hein Severijns porseleinen vazen met kristalglazuren
6 René Claassen wandtableaus, multimedia techniek
7 Hans Bekkers
Mijn werk ontstaat na belevingen en waarnemingen in de natuur. Door middel van tekenen en schilderen en maken van installaties creëren van je eigen verwondering.
7 Loe In de Braeckt
De kleine dagelijkse ontdekkingen van moeder natuur overal verweven in de voortgang van het bestaan en uitvergroot tot poëzie van het zwart en wit.
10
7 Guus Pisters Tripple X.
Guus’meubels lijken gemaakt voor een niet-vlakke ondergrond (meestal slechts 3 poten) en om snel te vervoeren (uitneembaar of klapbaar). Misschien zigeunerbloed ?
7
Bernadette Huijbers
Mijn werk is altijd weer een verassing, ook voor mezelf. Elk werk lijkt wel gemaakt door iemand anders. Altijd weer onderzoek ik nieuwe onderwerpen en materialen. Soms komt er een idee en dat moet gewoon zo uitgevoerd. En dan maak ik me de techniek eigen. Ik laat me nooit leiden door zoiets als herkenbaarheid wegens marktwerking. Het leven is te interessant om twee keer hetzelfde te doen.
8 Angelika Douwes-Dings
Je ziet wat je wilt zien. In het basisjaar van de opleiding Beeldhouwen aan de Gerrit Rietveld Academie kwam ik natuurlijk ook in aanraking met tekenen en schilderen. Een van de leraren, de heer Brouwer gaf ons les in aquarelleren. Zo leerde ik een push-pin heel natuurgetrouw schilderen en ook een slagroomtaart, werkelijk om op te eten! Later waren modeltekenen en schetsen maken voor een beeldhouwwerk in wording uiteraard veel belangrijker. Tijdens mijn studie aan de Vrije Akademie in Haarlem leerde ik omgaan met verf, meestal acryl maar ook olieverf. Push-pin en slagroomtaart waren nu passee en de eigen fantasie mocht volop gebruikt worden. In het begin gebruikte ik in mijn werk zowel realiteit als fantasie, hetgeen een zekere vervreemding teweeg bracht. Jaren later ging ik veel abstracter schilderen, maar was toch altijd op zoek naar iets herkenbaars, althans voor mij. Als het voor mij herkenbaar is, is een schilderij voor mij ook af. Voor de toeschouwer blijft het zoeken en wellicht herkent een ieder een andere vorm of realiteit. Je ziet wat je wilt zien!
11
12
