11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina A
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina B
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina C
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina D
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina 1
Verliefd XXL
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina 2
Lees ook over de Babysit Babes: Chips en zakgeld Om te zoenen Slippers en laptops Pizza met problemen In de wolken
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina 3
Els Ruiters
Verliefd XXL
Uitgeverij Ploegsma Amsterdam
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina 4
www.babysitbabes.nl www.elsruiters.nl www.ploegsma.nl
isbn 978 90 216 6895 6 / nur 283 © Tekst: Els Ruiters 2011 © Illustraties: Samantha Loman 2011 Omslagontwerp: Annemieke Groenhuijzen © Deze uitgave: Uitgeverij Ploegsma bv, Amsterdam 2011 Alle rechten voorbehouden. Uitgeverij Ploegsma drukt haar boeken op papier met het FSC-keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina 5
Wij zijn de Babysit Babes!
5
Hoi, ik ben Lisa Bomans. Mijn tweelingbroertjes heten Tom en Bram, soms zijn ze om gek van te worden. Pa is werkloos, mam werkt fulltime. Liefste hobby: streetdance. Met mij is het allemaal begonnen. Ik was weer eens zeiknat van de regen en ik had het he-le-maal gehad met die rottige folders. Nou ja, we zaten te kletsen over bijbaantjes en opeens was het zover... de Babysit Babes waren geboren. Heel wat leuker dan die foldertjes rondbrengen! Ik mocht dat baantje nog niet opzeggen van mam: ‘Geen ouwe schoenen weggooien voor je nieuwe hebt,’ zei ze. Nou ja… Waar halen ze het toch vandaan, ouders! Ik heb alleen maar ouwe schoenen! Ik heb ondertussen al een heel stel oppasadressen, maar mijn liefste oppaskindje heet Joshua en hij is het zoontje van Paul en Margaret.
Hallo-hallo, mijn naam is Aïsha Yilniz. Mijn hobby’s zijn tekenen en koken. Tevreden over: mijn haar. Ontevreden over: mijn lengte. Ik ben zo klein, ik lijk wel een brugwup! En dat ik zo verlegen ben, daar baal ik ook van.
11031_Verliefd XXL
6
03-03-2011
14:09
Pagina 6
Oppassen is superleuk! Gelukkig maar, want ik krijg helemaal het rambam van hoe het er af en toe thuis aan toegaat. Mijn moeder is hartstikke lief hoor, en mijn vader ook, maar ik word gek van opa, die bij ons in huis woont. Hij bemoeit zich met alles en dat is echt niet leuk. Niemand weet dat ik op Viggo ben, ook de meiden niet. Wat zou Nikki ervan zeggen als ze wist dat ik verliefd ben op haar broer? Soms denk ik wel eens dat Mo iets in de gaten heeft. Ik hoop het niet. Sinds we met de Babysit Babes zijn gestart, heb ik al heel wat opgepast. Mijn favoriete oppaskindjes heten Ted (3) en Lieke (1).
Hoi-joi, ik ben Nikki Veldmaat, mijn broer heet Viggo en mijn babyzusje heet Kim. Mijn ouders zijn dan wel gescheiden, maar mijn stiefvader Kees is echt cool. Ik kan goed met mijn moeder opschieten. Eens in de twee weken ga ik in het weekend naar mijn pa. Hij heeft soms een vriendin, soms niet. Viggo en ik vechten elkaar de tent uit, maar we kunnen elkaar ook niet missen. Het kwam denk ik doordat ik weer eens met Kim liep te zeulen dat we op de Babysit Babes kwamen. Het was eigenlijk zo bedacht. Lisa die mopperde over haar folderwijk, ik zei iets over wat ik verdien met oppassen… en toen hadden we opeens een oppascentrale. Natuurlijk pas ik vaak op Kim, en
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina 7
daar krijg ik nog mooi voor betaald ook. Er zijn veel mensen die de Babes bellen als er opgepast moet worden: Babysit Babes rule!
7
Hoi, ik ben Moniek van der Kluyt. Ik heb twee zusjes (Manja en Nanet) en een broer (Koert), een zeurende moeder en een vader die er nooit is. De Babysit Babes zijn te gek! Oppassen gaat hartstikke goed, ook als je, zoals ik, een handicap hebt. Mijn ene been wil niet altijd even goed, daarom ben ik echt blij met de Babysit Babes. Lisa, Aïsha en Nikki zijn mijn vriendinnen (de andere Babes) maar Nikki is toch wel mijn beste vriendin, al zo lang als ik me kan herinneren. Viggo – dat is Nikki’s broer – is helaas verliefd op me. Lisa, Aïsha en Nikki hebben allemaal al veel oppasadressen, maar ik hou het bij eentje omdat ik ook al programmeerwerk doe voor Roy, de vader van mijn oppaskindje Maartje. Natuurlijk val ik wel in als een van de anderen niet kan.
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina 8
8
‘En nou een hond! Ik wil een hond!’ riep Ted. In zijn enthousiasme duwde hij zijn kleine zusje Lieke bijna om. ‘Ja, hond!’ echode Lieke, die door Aïsha weer rechtgezet werd. ‘Een hond? Waar zal ik die dan neerzetten?’ Een klein, mollig vingertje wees naar een open plekje op het papier. ‘Daar? Maar dan staat-ie in de lucht.’ ‘Dat kan toch wel?’ vond Ted. ‘Mag wel, hoor.’ ‘Dan is het een vliegende hond,’ bedacht Aïsha. ‘Zal ik er dan een paar vleugeltjes bij tekenen?’ Daar hoefde Ted niet lang over na te denken. Hij knikte heftig. ‘Anders kan hij niet vliegen, natuurlijk!’ ‘Viegen!’ echode Lieke weer. ‘Goed, een hond met vleugels. Daar komt-ie…’ Aïsha zat aan de tafel in de huiskamer van haar oppaskindjes. De anderhalfjarige Lieke zat bij haar op schoot en Ted van bijna vier zat op zijn knieën op de stoel naast haar. Hij wrong zich zo ver naar voren om te zien wat Aïsha voor hem tekende, dat zijn hoofd steeds boven het papier hing. ‘Ted, zo zie ik toch niks!’ lachte ze en ze duwde hem een beetje opzij. ‘Je hangt ervoor.’ Ze draaide het papier een stukje zodat hij beter kon zien wat ze maakte. Ingespannen keek hij toe hoe ze een hondje tekende. ‘Kijk, zijn oren flapperen in de lucht, zie je dat?’ Ted knikte. ‘Van de wind,’ zei hij.
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina 9
‘Precies.’ Aïsha moest erom lachen. Ted keek zó eigenwijs, zó parmantig. Aïsha kon goed tekenen en ze wist hoe leuk Ted het vond als ze een vel voltekende. Hoe meer poppetjes, beestjes, huizen, straten en auto’s erop stonden, hoe mooier hij het vond. Meestal praatte ze het ene plaatje aan het andere vast, en dat vond Ted natuurlijk helemaal prachtig. Alles wat Aïsha maakte, wilde Ted bewaren en werd met plakband op de deur van de slaapkamer geplakt. Broertje en zusje sliepen bij elkaar, Ted in een ‘echt’ bed, Lieke nog in een ledikantje, in afwachting van een eigen kamer. Maar dat vlotte niet erg. Niks in dit huis vlotte erg, als je zo eens rondkeek. Het was en bleef een huishouden van Jan Steen, met een samenraapsel van niet bij elkaar passende meubels. En overal, maar dan ook overal slingerden spullen die ‘nog’ opgeruimd moesten worden. Aïsha kreeg er de kriebels van. Vorig jaar was Aïsha voor het eerst bij Philip Rondhout gekomen. Hij was een ontzettend aardige, verstrooide en rommelige man. Toen Aïsha de eerste keer hier had gestaan, dacht ze dat de vrouw van Philip van hem was gescheiden omdat hij overal zo’n verschrikkelijke troep van maakte. Maar er was iets heel anders aan de hand: Philips vrouw was overleden. Ze werd ziek toen ze in verwachting was van Lieke, en stierf kort na haar geboorte. Sindsdien was Philip alleen met zijn twee kleine kinderen. Hij had Aïsha wel eens verteld dat zijn vrouw erg netjes was, en dat ze zich om zou draaien in haar graf als ze zag wat een bende het in huis was. ‘Maar,’ had Philip gezegd, ‘het lijkt wel of ik het niet opgeruimd krijg. Het wil gewoon niet. Wat ik links wegleg, komt rechts weer tevoorschijn. Werken, voor de kinderen zorgen en de was doen… ’s Avonds ben ik opgebrand, dan wil ik gewoon zitten en een beetje tv-kijken.’ Daarna volgde een opgewekte lach. ‘Ach, van een beetje rommel word je niks slechter, hoor.
9
11031_Verliefd XXL
10
03-03-2011
14:09
Pagina 10
De wc en de badkamer zijn schoon, dat heeft mijn vrouw er wel in weten te krijgen.’ Aïsha had het er vaak met haar beste vriendinnen Lisa, Moniek en Nikki over gehad. Het zou je maar gebeuren. De kindjes hadden geen moeder. Philip had geen vrouw. Ze had vreselijk medelijden met Philip, al helemaal omdat hij zo aardig was. Nikki’s ouders waren gescheiden, maar dat was toch iets heel anders. Monieks vader woonde het grootste deel van het jaar in een of ander land in het Midden-Oosten, die was ook niet veel thuis, maar hij wás er wel. En Aïsha zelf had helemaal niets te klagen. Ze mopperde wel eens op haar opa, die bij hen in huis woonde, en vond dat haar vader vaak zijn kant koos, maar ze zou haar ouders voor geen goud willen missen. Haar moeder was super. Tandarts, voor niemand bang. Zelfs niet voor opa, die heel traditioneel was en het eigenlijk maar niks vond dat Aïsha’s moeder buitenshuis werkte en veel geld verdiende. Opa vond het ook maar niks dat Aïsha oppaste in het huis van een weduwnaar. Een man alleen, met zo’n meisje als Aïsha? Dat was toch vragen om roddels en daar kwam toch alleen maar schande van? Aïsha snapte er soms niks van. Waarom deed hij toch zo? Haar moeder verdiende heel goed als tandarts. Haar vader had een leidinggevende functie in een houtfabriek. Aïsha zorgde met de Babysit Babes voor haar eigen zakgeld en daar was ze maar wat trots op. En haar opa? Die klaagde en mopperde alleen maar en hield haar met argusogen in de gaten. Als er ook maar iets was wat volgens hem niet door de beugel kon, wilde hij het al verbieden, maar gelukkig stak haar moeder daar dan meestal een stokje voor. Er kwamen nogal eens woorden van. Aïsha vond dat geruzie vreselijk, maar ze was heel blij dat haar moeder voor haar opkwam. Dat deed je moeder. Dat hoorde zo. Voor Ted en Lieke was dat anders. Die hadden geen mama.
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina 11
Aïsha vond het stiekem heerlijk als haar moeder haar nog even een zoen kwam geven als ze in bed lag. Als ze een stapel schone was op haar bureau legde met een zeepje in de vorm van een hartje erop. Als ze op de botervloot een Post-it vond met ‘veel succes met wiskunde’ of zoiets. Zulke dingen deden mama’s. Niet bij Lieke en Ted. Aïsha wist dat Philips ouders dichtbij woonden, en dat zij hun kleinkinderen vaak over de vloer hadden. Maar ja, het was toch niet zoals een moeder. Soms kocht Aïsha wel eens een kleinigheidje voor de kindjes. Een doosje krijtjes en papier, of een paar ballonnen of een busje bellenblaas. Kleine cadeautjes waar ze heel blij mee waren. Maar het mooiste van allemaal vond Ted de tekeningen die Aïsha voor hem maakte. Lieke was nog te klein om het goed te beseffen. Ze was een heel lief, rustig meisje. Het liefst zat ze in de box te spelen met de spulletjes die daar lagen, en wat het was maakte niet zo veel uit. Aïsha vond dat wel fijn, want Ted was best druk en die moest ze goed in de gaten houden. Televisie was ook al zo magisch voor Ted. Als hij moe was of hangerig of chagrijnig en niks meer wilde, hielp maar één ding: de tv. Het liefst met het geluid zo hard mogelijk, maar daar stak Aïsha een stokje voor. Ze zette het geluid op normaal niveau en legde de afstandsbediening boven op de kast, waar Ted er niet bij kon. Meestal vergat hij dan al snel dat hij de tv harder wilde. ‘O, telefoon,’ zei ze toen haar mobieltje rinkelde. ‘Tefoon,’ zei Lieke haar na. Het was heel grappig, ze was net een echoput. Alles wat Ted of Philip of Aïsha zeiden, zei ze na. Een beetje ongeduldig keek Ted hoe Aïsha het potlood neerlegde om haar telefoon op te nemen, maar ze verhuisde het mobieltje naar haar andere hand en krabbelde een staart aan het hondje. Het was Lisa. ‘Hoi, hoe gaat het?’
11
11031_Verliefd XXL
12
03-03-2011
14:09
Pagina 12
‘Heel goed. Ted zit bij me aan tafel en Lieke zit op schoot. We tekenen een vliegende hond.’ ‘Wie is dat?’ vroeg Ted en hij wees naar Aïsha’s mobieltje. ‘Dat is Lisa. Wil je even hoi zeggen?’ Aïsha duwde de telefoon tegen zijn oor. ‘Zeg maar hallo,’ zei ze voor. ‘Hallo,’ zei Ted braaf. ‘Hoi Ted. Ben je fijn aan het tekenen met Aïsha?’ hoorde Aïsha haar vriendin zeggen. ‘Aïsha tekent een hond die vliegt,’ legde Ted uit. ‘Dat kan toch niet? Honden vliegen niet,’ vond Lisa. ‘Wel waar!’ zei Ted ernstig. ‘Bij ons wel.’ ‘O, bij jou wel? Mag ik dan een keer komen kijken? Want ik heb nog nooit een vliegende hond gezien.’ Aïsha lachte. Het ernstige koppie van Ted die verkondigde dat hij regelmatig hondjes zag lopen met vleugels was erg grappig. Ze duwde het houten kistje met kleurpotloden en stiften naar hem toe. ‘Ted, wil jij hem inkleuren?’ Ted knikte weer en vergat de telefoon. Met het puntje van zijn tong uit zijn mond boog hij zich over de poppetjes en beestjes en ging aan de slag. ‘Gaat het goed? Kindjes lief?’ vroeg Lisa. ‘Ja, hoor. Zo meteen breng ik ze naar bed, Lieke zit al te geeuwen. Ted mag nog even kleuren en als Lieke erin ligt, gaat hij ook.’ ‘Mooi. Kun je vanavond mooi naar die film kijken op Net 5. Een romantische komedie, net iets voor jou.’ Aïsha lachte zachtjes. Dat had Lisa precies goed. Aïsha was romantisch – hopeloos romantisch, eerlijk gezegd. Hoe zoetsappiger een film of een boek, hoe beter. Heerlijk vond ze het om te zwijmelen bij een romantisch verhaal, of dat nou echt gebeurd was of pure fantasie. Jongens die voor het meisje van hun dromen vochten – het liefst met de nodige tegenslag – en dat ze dan elkaar vonden aan het eind van de film: mooier kon
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina 13
het toch niet? Dat ‘… en ze leefden nog lang en gelukkig’-gevoel… Verrukkelijk! Ze was al tijden hopeloos verliefd op Viggo. Viggo, lang en atletisch en knap, met zo’n smalend lachje dat altijd om zijn lippen speelde. Viggo, met zijn ongecontroleerde warrige bos haar waarvan het leek of hij de bovenkant had laten blonderen. Viggo, de grote broer van Nikki. Viggo, die in de vijfde zat. Viggo, die altijd ‘kleine Aïsha’ tegen haar zei. Viggo, die haar gekust had… In een paar tellen was het gebeurd, en het had Aïsha volkomen verbijsterd. Ze hoefde haar ogen maar dicht te doen en ze zag het weer gebeuren: hoe hij zich naar haar toe boog en haar zoende toen ze in het kamertje van Kim waren, het kleine halfzusje van Nikki en Viggo. Aïsha had tot op dat moment gedacht dat Viggo nauwelijks wist dat ze bestond. Nikki’s broer leefde op onbereikbare hoogte en Aïsha vond het wel best om hem van een afstand te bewonderen en verliefd te zijn, want ze was toch veel te verlegen om iets tegen hem te zeggen. En toen was daar opeens die kus. Het had Aïsha’s wereld op zijn kop gezet. Kon het echt zo zijn? Had hij interesse in haar? Of speelde hij alleen maar een beetje met haar? Iedereen wist dat hij een oogje had op Moniek. Grappig genoeg moest Moniek helemaal niets van hem hebben, en Nikki werd altijd kribbig als hij in de buurt kwam en de aandacht van Moniek probeerde te trekken. Diep weggestopt in haar kast, ingepakt in een zachte sjaal, lag een sportshirt van Viggo. Een basketbalshirt met het nummer negen erop. Dat was het meest gedurfde wat Aïsha ooit gedaan had: ze had het shirt zien liggen op zijn kamer en had het zomaar meegenomen. Het was van hem, ze kon zich niet beheersen. Hij had shirts genoeg en zou het vast niet missen. Stom eigenlijk, ze kon er niets mee. Ze kon het niet aantrekken, ze kon het aan niemand laten zien. Lisa zou haar voor gek
13
11031_Verliefd XXL
14
03-03-2011
14:09
Pagina 14
verklaren en ze wist zeker dat Nikki boos zou worden. Moniek zou alleen maar fronsen en zich waarschijnlijk afvragen wat er in godsnaam door Aïsha’s hoofd was gegaan. Eerlijk gezegd wist Aïsha dat zelf ook niet. Maar ze vond het heerlijk om af en toe dat shirt uit de kast te halen, voorzichtig de grote zachte sjaal open te vouwen en dan het shirt van Viggo te zien. Het rook lekker, naar wasmiddel, hoewel die lucht erg vervaagd was. Ze rook tegenwoordig meer de geur van de spulletjes in haar eigen kast. Als ze alleen was trok ze het wel eens aan. Misschien kon ze er wel in slapen! Het shirt was zo groot dat ze er wel twee keer in paste. De zoom hing net iets boven haar knieën. Dan zou ze tegen haar moeder zeggen dat ze ’m gekocht had omdat het zo’n leuk shirt was, met zo’n groot nummer erop. Haar moeder zou dat meteen geloven, die zou nooit van haar leven denken dat ze het stiekem uit de kamer van Viggo meegenomen had. Aïsha kon het zelf niet eens geloven. Het was niet echt pikken, toch? Het was gewoon… eh… nou ja… eh… in liefde was alles geoorloofd! Ook het verkrijgen van een liefdessouvenir. Dan had Viggo haar maar niet moeten kussen. Als hij dat niet had gedaan, had ze het nooit gedaan. ‘Welke film komt er?’ vroeg ze aan Lisa. ‘Heb je wel gehoord wat ik zei?’ grinnikte Lisa. ‘Zat je ergens aan te denken?’ ‘Eh… nee, hoor. Ik zit hier op te passen, weet je nog?’ ‘Legally blonde,’ zei Lisa. ‘De tweede.’ ‘O, die ken ik,’ zei Aïsha. ‘Leuke film, maar de eerste vond ik beter.’ Lieke had haar vingers om een dikpunter gekregen en ging de tafel te lijf. ‘Nee nee, Lieke, niet op tafel, op het papier.’ Ze trok nog een vel naar zich toe en duwde dat onder de dikke potloodpunt die Lieke in haar knuistje hield. ‘Teken hier maar op.’
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina 15
Er werd fanatiek gekrast. Ted had maar heel even opgekeken en boog zich daarna weer verder over zijn papier. Net toen Aïsha haar mond opendeed om te vragen of ze nog iets gehoord had van Ramon, een jongen die Lisa in de herfstvakantie had ontmoet in Spanje, hoorde ze een hoop lawaai op de achtergrond. Lisa’s stem klonk gedempt, en bijna direct daarna geschreeuw van kinderen. ‘Bram! Laat die DS los! Laat los! Tom had ’m! Hou nou eens op met dat… Nee! Niet slaan! Opzouten! Weg! Ik zit aan de telefoon!’ Aïsha beet op haar lip om niet te lachen. Het was ook altijd hetzelfde. Lisa had tweelingbroertjes, twee jongetjes met tomeloze energie die elkaar altijd in de haren vlogen, maar elkaar geen minuut konden missen. Als Lisa even niet oplette, gingen ze met haar spullen aan de haal, rommelden ze met haar telefoon, verstopten ze de afstandsbediening of probeerden ze kattenkwaad uit te halen. Het was om horendol van te worden, en Lisa kon er flink over mopperen. ‘Bel dadelijk even!’ klonk het toen geërgerd. ‘Tom! Verdorie! Hou je nou op! Nee… nee! Afblijven! Dat is mijn etui! Blijf met je… sorry Aïsh, ik ga je hangen, hoor.’ Een klik, en weg was ze. Aïsha legde de telefoon opzij en streelde Lieke door haar haren. ‘Bedtijd, Lieke,’ zei ze. Ted keek vanonder zijn wimpers naar haar. Hij wilde nog lang niet naar bed. Veel liever bleef hij bij Aïsha, samen tekenen, voorlezen, televisie kijken of een spelletje doen. ‘Jij mag nog heel even opblijven,’ zei Aïsha. Ze wees op de klok. ‘Tot de grote wijzer boven is.’ Nog een kwartiertje. Precies genoeg tijd om Lieke in bed te leggen en daarna nog een paar minuutjes met Ted samen te hebben. Lieke in bed leggen was nooit een probleem. Ze was zo’n makkelijk kindje. Tandjes poetsen, schone luier, pyjamaatje en slaapzakje aan, in bed leggen en klaar. Een kus, het favorie-
15
11031_Verliefd XXL
16
03-03-2011
14:09
Pagina 16
te knuffelpopje erbij en ze was al half vertrokken. Toen Aïsha haar in bed legde, zag ze dat het kleine meisje nog maar net in het ledikantje paste. Veel ruimte boven haar hoofd en aan het voeteneinde had ze niet meer. Nog een paar maanden en dan moest ze toch echt naar een groter bed. ‘Het wordt tijd dat papa die slaapkamer voor Ted afmaakt, hè?’ zei ze. Lieke draaide zich al op haar zij, haar knuffelpopje dicht tegen zich aan gedrukt. Het was kil op de slaapkamer van de kinderen, het raam stond een klein stukje open en er kwam een gure wind naar binnen. Half november, en het was nog niet echt koud geweest, maar nu was het toch echt voorbij met het lekkere weer. Aïsha hield niet van kou. Als iedereen liep te puffen en te zuchten in de zomer, had zij nergens last van. Op haar beurt kon ze niet ophouden met rillen in de winter en ze begreep niet dat Nikki het altijd warm had, zelfs als de kou in haar wangen sneed en haar ogen deed tranen. Vlug sloot ze het raam en trok ze de gordijnen dicht. Er viel iets van de vensterbank – een plastic hondje. Aïsha pakte het op van de vloer en glimlachte. Een half jaar geleden had ze ook zo gestaan, met speelgoed in haar handen dat ze met het gordijn van de vensterbank afgeveegd had. Dat was het moment waarop ze een besluit had genomen. Het was in het voorjaar geweest. Aïsha kwam ondertussen iedere week bij Philip om op Ted en Lieke te passen. De eerste keer was het niet zonder slag of stoot gegaan, met Ted die van slag was en krijste en zijn zus mepte met een Barbiepop. Aïsha, die toen nog helemaal geen ervaring had met oppassen, had met haar handen in het haar gezeten – hoe kreeg je in hemelsnaam zo’n dwars kind rustig? Het was uiteindelijk toch allemaal goed gekomen, en Philip was erg blij met Aïsha, dat
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina 17
werd al snel duidelijk. Iedere week kwam ze oppassen, en de kindjes waren dol op haar. Alleen die zooi… Ze kréég er wat van. Overal lag wat, je struikelde over de troep. Kleren – had Philip nooit geleerd dat daar kasten voor waren uitgevonden? Sokken, schoenen (geregeld was het er maar eentje, de andere kon ze dan niet vinden), speelgoed, boeken, kranten, folders, brieven en enveloppen, vuile was, schone was, luiers, bekers, kopjes en bestek dat thuishoorde in de keuken, kleerhangers, rugzakjes, tassen en ga zo maar door. Aïsha probeerde het zo veel mogelijk te negeren. Dat was niet makkelijk, want ze hield totaal niet van rommel. Philip hield de badkamer en de wc netjes, en daar troostte ze zich dan maar mee, maar verder moest ze zich enorm inhouden. Op een dag stond ze in de kamer van Ted en Lieke en trok het gordijn dicht, waardoor ze een plastic leesboek en een paar plastic vogeltjes tegen de grond kwakte. Waar kwamen die nou weer vandaan? Een stap naar achter en ze verloor haar evenwicht over een stapeltje puzzels en belandde bijna op de houten trein van Ted, die in stukken over de vloer lag. ‘Au!’ Ze zwikte toen ze op het knopje van een houten puzzelstuk ging staan, dat sterker was dan ze dacht maar daarna als een omgebogen paddenstoeltje uit het hout stak. Wat was het hier toch ook altijd en eeuwig een enorme bende! Je zou er je nek nog eens over breken! ‘Doe je?’ Daar was Ted opeens opgedoken. Hij kwam binnenlopen, keek even door de spijlen naar zijn zusje die er heerlijk lui en ontspannen bij lag, en toen weer naar Aïsha, die het puzzelstukje opraapte en probeerde het knopje recht te buigen. ‘Weet je hoe pijn het kan doen als je op zo’n klein rotding gaat staan?’ zei ze korzelig en ze hield het puzzelstukje, met daarop een appel met een worm erin, omhoog.
17
11031_Verliefd XXL
18
03-03-2011
14:09
Pagina 18
‘Is-ie kapot?’ vroeg Ted. ‘Nee, alleen maar krom,’ zei Aïsha. Ze keek rond naar de rest van de puzzel. De stukjes lagen overal, het was weer hetzelfde liedje. ‘Ted, geef mij die doos maar eens aan. Dan doen we daar de puzzelstukjes in, zodat je er niet op gaat staan met je blote voeten.’ Ted deed wat ze vroeg. ‘Zijn er nog meer stukjes?’ vroeg ze hem. Hij knikte. ‘Zullen we ze bij elkaar doen? Kijk maar eens of er wat onder je bed ligt, dan zal ik checken of er wat achter de commode is gevallen.’ Ted keek even naar wat ze deed, maar toen Aïsha een paar stukjes in de doos deed, deed hij precies hetzelfde. Hij kroop onder het bed en kwam eronderuit met een houten stukje dat bij een andere puzzel hoorde, én een fikse stofrol eraan. ‘Hij is vies,’ zei hij met opgetrokken neus en hij probeerde stofrol van zijn vingers te trekken. Aïsha trok een tissue uit de doos die ergens op de commode stond en veegde zijn vingers schoon. ‘Het is hier een rommeltje!’ ‘Ja,’ lachte Ted opgewekt. ‘Een rommeltje!’ Ze liet het stukje zien. ‘Dit is niet van dezelfde puzzel, hè?’ Ted schudde zijn hoofd. ‘Die hoort bij die andere.’ Heel duidelijk. Die andere. ‘Zo krijg je allemaal puzzels die niet compleet zijn,’ zei Aïsha. Ze zocht verder naar de andere stukjes, en Ted hielp ijverig mee. Lieke lag heerlijk in haar bedje en haar ogen zakten al dicht. Dat was iets wat Aïsha altijd bleef verbazen: kleine kinderen sliepen door alles heen. Lieke viel zelfs het snelste in slaap als er gewone geluiden om haar heen waren. Toen Aïsha een keer de stofzuiger had gepakt nadat er een glas in de keuken kapot gevallen was, sliep Lieke toen ze weer terugkwam in de kamer. Dat klopt, had Philip gezegd. Stofzuigen en slapen – op de een of andere manier was dat voor Lieke een prima combinatie.
11031_Verliefd XXL
03-03-2011
14:09
Pagina 19
Nu ook weer: ondanks het gerommel van Aïsha en Ted in de kamer gleden haar ogen al dicht. ‘Lieke slaapt,’ zei Ted die ook zag dat haar oogjes dichtgevallen waren. ‘Ja. Kom, dan nemen we de doos met de puzzelstukjes mee naar binnen. Als we nog een stukje vinden, doen we ’m erbij.’ ‘Waarom?’ ‘Dan kun je die puzzels tenminste weer maken. Het is toch niet leuk om een puzzel te leggen waar je niet alle stukjes van hebt?’ Ted dacht er even over na en knikte toen. Natuurlijk. Dat was toch heel logisch? Aïsha deed het licht uit. In de hoek van de kamer brandde een klein nachtlampje. Dat was nu heel vanzelfsprekend. Lichtje in de hoek aan, grote licht uit. Lieke naar bed, Ted een kwartiertje daarna. Toen ze hier voor het eerst kwam, wist ze niet eens waar ze aan begon, maar oppassen bij Ted en Lieke was gesneden koek. Ze was hier al zo vaak geweest. Ted liep naar de studeerkamer van zijn vader en duwde de deur open. Philip had Aïsha verteld dat hij van de studeerkamer een slaapkamer voor Ted zou maken, zodat ze apart konden slapen. ‘Dit wordt mijn kamer,’ zei Ted, die blijkbaar geen idee had hoeveel werk er nog te verzetten was. Aïsha aaide hem over zijn haren en glimlachte om zijn rotsvaste vertrouwen. De kamer stond vol met spullen van Philip. Dozen waren tegen een muur opgestapeld, er stond een bureau en een bureaustoel met een kapotte rugleuning, op het bureau lag een grote stapel ordners en enveloppen. Aan een rek op wieltjes hingen kleren in plastic hoezen. Tegen de andere wand stond een rijtje verfblikken en uit een plastic zak staken rollen behang. De plannen waren er wel, maar het ontbrak nog aan de praktische uitvoering. Ted mocht het dan wel voor zich zien, Aïsha had dat niet zo. Voordat Philip ook maar
19
11031_Verliefd XXL
20
03-03-2011
14:09
Pagina 20
een streep verf op het kozijn gezet kreeg, waren er beslist al maanden of zelfs wel een jaar voorbij. ‘Voorlopig slaap je nog gezellig samen met Lieke op de kamer,’ zei ze zachtjes. ‘Kom maar, dan krijg je nog drinken en zal ik wat voorlezen.’ Ze liep naar de keuken terwijl Ted zich installeerde op de bank. ‘Ted, wil je melk of limonade of appelsap?’ ‘Melk,’ antwoordde Ted vanuit de huiskamer. Hij zat al met z’n neus in de boeken, op zoek naar wat hij vandaag wilde horen. Aïsha trok de koelkast open. Alles lag netjes in slagorde opgesteld. Wat een verschil toch, en Aïsha wist heel goed hoe dat kwam. Philips ouders namen boodschappen voor hun zoon mee als ze voor zichzelf naar de winkel gingen, en ze ruimden die altijd netjes weg. Hoe konden zulke nette mensen zo’n rommelkont als zoon… De rest van Aïsha’s gedachte vervaagde. Op een pak Dubbelfris lag een groot stuk pure chocolade met nootjes – Aïsha’s favoriete lekkernij. ‘Ach, wat lief,’ mompelde ze terwijl ze het pak op het aanrecht zette. De chocolade zou ze straks pakken, het was niet leuk voor Ted als ze dat voor zijn neus ging opeten. Wat attent. En pure chocolade nog wel! Ze had ooit eens laten vallen dat ze melkchocola niet lekker vond, maar dat ze puur met nootjes wel kon verslinden. En hij had ook gehoord dat ze graag Dubbelfris dronk omdat ze niet van prik hield. Dat was wel typisch Philip. Hij kreeg zijn huis niet op orde en hij was een wandelende chaoot, maar hij zorgde ervoor dat Aïsha niets te kort kwam. Snoepjes, koekjes, zoutjes, knabbeltjes – ze hoefde het maar te zeggen en hij kocht het. Hij zorgde zelfs dat er dvd’s waren voor haar om naar te kijken, want, zo zei hij: ‘Er is zo vaak geen klap op tv ’s avonds, en dan heb je nog wat om te kijken tot ik thuis ben.’
