' -. X. '. '4ttm 8 \ ;> --:\ >*: : ' "\

B^ND J(iDAirci<&iin®i i9^ ^^ De band voor den Jaargang 7932 is gereed. Hij dient tot het inbinden van 52 nummers van ons blad, dus voor een geheelen Jaargang. De prijs van dezen band bedraagt PI. 7.50 franco per post, BIJ VOORUITBETALING. Het verschuldigde kan voldaan worden door storting op onze postrekening 41880 of door toezending van postwissel. Een gebonden jaargang van Het Weekblad Cinema & Theater is een prettig bezit, dat u nog vele aangename uren kan verschaffen. Het bezichtigen van de vele mooie en interessante foto's en het lezen det beschrijvingen van films en tooneelstukken roept bij u de herinnering weer wakker van het door u in het afgeloopen jaar geziene en gehoorde. Ook de overige inhoud is zeer zeker het nog eens zien en lezen meer dan waard. Een gebonden jaargang houdt dat alles voor u bij elkander. Bestel daarom een band voor het inbinden van uw 52 nummers van ons blad.

■

■

.

CIREMA^TMEATEJ

.,

ADM. HET WEEKBLAD CINEMA d THEATER, GALGEWATER 22, LEIDEN

1^3

ZOO JUIST VERSCHENEN:

'.■'4ttm

MEDISCHE ENCYCLOPAEDIE VOOR GEZIN EN VERPLEGING, SAMENGESTELD DOOR

Dr. P. J. DE BRUïNE PLOOS VAN AMSTEL, Arts, te Amsterdam.

530 pagina's in kloeke duidelijke letter op stevig papier, 8 fraaie gekleurde platen, benevens een aantal zwarte op kunstdrukpapier.

Compleet gebonden in prachtband slechts f 4.50. Ieder die iets weten wil over: bloedarmoede • bloeddruk • blaascatliarr • kleurenblindheid • angina • maagkramp • kanker • kinkhoest ■ rlieuraatlek • spataderen - suikerziekte • slapeloosheid • zvrangerschap • /enu« ziekten • schärft • spit • tnberenlOM, of wat dan ook. kan nu gemakkelijk inlichtingen krijgen. Deze

MEDISCHE ENCYCLOPAEDIE voor ieder gezin bevat ruim 8000 onderwerpen, beschrijft alle ziekten en de nieuwste geneesmethoden. Naar de allerlaatste gegevens is dit werk geheel nieuw opgebouwd en gemakkelijk leesbaar geschreven door den bekenden Amsterdamschen huisarts

Dr. P. J. DE BRUÏNE PLOOS VAN AMSTEL

Dat is practisch bezuinigen/

■'■"\

8 \

! • Eerste kwaliteit zeeppoeder voor 10 cent

Prachtige moderne platen, waaraan bekende professoren hun medewerking verleenden, uitgevoerd in veelklenrendrnk op kunstdrukpapier, illustreeren het werk. Het geheel fs voortreffelijk gedrukt op uitmuntend houtvrij papier, ruim £30 pag. In normale tijden zou zulk een werk minstens

;>■■--:\

^-W"

f 15.- gekost hebben. NU slechts f4.50.

Formaat van het werk 25 X 17 c.M.

Het prachtwerk wordt franco huis geleverd na ontvangst van onderstaand bestelbiljet. Desgewenscht de betaling te roldoen in vier maandelijksche termijnen: de eerste ä f 1.S0 en de drie volgende o. f 1.—.

Verkrijgbaar bij G. J. GRAAUW, BOEKHANDELAAR, KEIZERSGRACHT 168, AMSTERDAM (C.) Fostglrorek. 48003. Oem. Giro G 2021. Tel. 44505.

voor 10 cent, dét is het goedkoopste wat Nederland geeft

EDELWEISS voor .

«

- •/'

.de wasch.

EDELWEISS voor de schoonmaak.

BESTELBILJET De ondergeteekende wenscht franco te ontvangen van G. J. GKAAUW, Boekhandelaar te Amsterdam (C), Keizersgracht 108, Tel. 44.10:>, Fostglrorek. 48003, Gem. Giro G S0S1

Ex. MEDISCHE ENCYCLOPAEDIE in linnen prachtbanrt compleet f4.50, en wenscht dit bedrag té betalen: in 4 maandelijksche termijnen, de eerste ä. f 1.50 en de drie volgende ä f 1.— ä contant. NAAM WOONPLAATS S.v.p. doorhalen welke wijze niet wordt gewenscht.

^Tfv^

6965 Verschynt wekelijks - Prgs per kwartaal f. 1.05. Red, en Adm. Galgewater 22, Lelden. Tel. 760. Postrekening 4I8no.

■>*:■:

-.

X

•

AFBEELDIN IN KLEUR MULTICOLO

AARDIGE SCHOENTJES. maar —

Dr. H. NANNINO's Zetpillen tegen Aambeien werken pijnstillend en genezen in korten tijd de ontstoken slijmvliezen. De

^fitkhjedwv&vm

5 golden minutes every night

maakt het inbrengr-\ zeer gemakkelijk. Verkrijgbaar bij alle Apothekers en Drogisten è f 1.75 per doosje van 12 stuks.

Oh!mijnlikdoorn Een druppel ..Gcts-it" en als bij toovcrslag is de pijn verdwenen. Likdoorns en eelt verschrompelen en vallen daarna af. „Gets-it" is een wetenschappelijk preparaat, dat gebruikt wordt door duizenden, die veel moeten loopen. ledere apotheker en drogist verkoopt de echte „Gets-it" in flacons van 90 cent.

"oÉJS-tr-

I. Masseer Pond's Cold Cream over het gezicht, hals, ban. den en armen.

6-41 E

„lederen avond vijfkostbare minuten"

Geen ontsierend Haar meer „Ik was geheel ontmoedigd door den zwaren groei van ontsierend haar. Ik probeerde ontharlngscremes, onaangenaam ruikende poeders en pijnlijke electrische behandelingen — zelfs een scheermes. Door het scheren werd de haargroei echter nog dichter. Daarop vernam ik dat de Nieuwe Vieto — dieWenlp-Wit bevat — de keratine in het haar en de haarwortels oplost. Dit maakt voor goed een eind aan den last van overtollige haargreei. Sedert ik Nieuwe Vieto gebruik is mijn huid zoo glad en blank, dat niemand ooit zou kunnen - . , _ _ vermoeden dat ik jarenlanj; fflet overtollig hear te kampen heb gehad." Nieuwe Vieto (met Wenk-Wit) is gegarandeerd 100% zuiver en heerlijk geparfumeerd. Verkrijgbaar in tuben van ƒ1.- en ƒ 1.75 bij drogisten en parfumeriezakén.

CAO1* ^ U corpulent » ^ti* is of aanleg hebt $BP' om dik te worden, drinkt dan de alom aanbevolen Dr. E. RICHTERS KRUIDENTHEE. Zij bestaat uitsluitend uit plantaardige bestanddeelen, waaraan reeds sedert eeuwen bijzondere geneeskracht werd toegekend. Zonder dieet of geforceerde gymnastiek wordt Uw gewicht tot t normale teruggebracht. De inwendige organen worden gezuiverd en U gevoelt U verfrischt en verjongd. Neemt nog heden een proef.

Dr. E. RICHTERS KRUIDEN THEE vanaf 80 cent per pak. 1H ALLE ÄP0TH. EN DROG.

ADVERTEERT IN DIT BLAD

Niet meer dan vijf minuten verzprging met Pond'» Cold Cream, lederen avond voor het l ter ruste gaan, is noodig om Uw huid tot 1 een van Uw schoonheden te maken. De {fijne oliën van deze cream zuiveren de poriën, vernieuwen het weefsel en houden de huid zacht en soepel, jong en frisch. Dat geeft charme! Wanneer U dan nog overdag Pond's Vanishing Cream gebruikt, dan hebt U alles gedaan wat noodzakelijk is ter bescherming van Uw teint. Pond's Vanishing Cream geeft U een bekoorlijke, matte teint en vormt bovendien een goede basis voor poeder. Zóó heeft de Moderne Vrouw lederen dag haar „beau jour". Zoo wordt haar teint één van haar schoonheden!

PONDS i ■ j I *

II. Laat de cream er 3 minuten op zitten.

m/VI. De ftfne oliën dringen dan diep in de poriën.

V. Veegt daarna de overtollige cream met een zacht doekje af.

COLD- EN VANISHING CREAM

MONSTERS van beid Creams ontvangt U na ütv zending van 10 cent porto aan POND'S EXTRACT Co., Afd.l4> Amsterdam. NAAM

.

ADRES

Pond's Cold-enVonishing Cream I in tuben VANAF 40 CENT'

VICTORIA-WATER NEDERLANDSCHE Mij Opg. 1887

OBERLAHNSTEIN

NATUURLIJK BRONWATER

124

Met „Hotel des Touristes" was slechts een bescheiden bouwsel een onderdak voor bergtouristen, gidsen en muilezels op hun tocht naar „Le Sommet". Hoewel het weinig comfort en nog minder luxe scheen tl bieden, trok het vriendelijke uiterlijk er van mij aan Het bruine chalet, typisch Zwitsersch huisje, met groene deuren en vensters, lag op een klein met gras begroeid plateau, halverwege den berg op. Na de met sneeuw bedekte toppen daarboven en de bruine, barre rotsen, die wy net achter den rug hadden, gaf net plekje een gewaarwording van rust en vrede. Ik bleef een oogenblik staan en keek voor mij uit. Wat een uitzicht I Kecht voor mij, aan den anderen kant van het dal, rees de rotsige, grimmige Flégère omhoog, en daarnaast verhief zich, duizend meter hooger in de lucht stekend, de besneeuwde Brévent De zon gmg juist onder en de vuurroode gloed van den hemel weerspiegelde SS 0^ fS glinsterende, blanke sneeuw. De Mont Blanc zou een schitterend schouwspel hebben opgeleverd, maar ik kon hem niet zien, omdat hii achter de rotsen lag, beneden welke ik mij juist bevond. In de verte echter, aan mijn rechterzijde, vergoedden de Alpen van Valaig veel van dit gemis; de schaduwen van den avond hadden zich nog met daarop gelegd en zij stonden daar als een ongerepte, blinkende keten van yskegels. Nooit had ik ze zóó helder en zoo mooi gezien. Aan mijn voeten vergleed de met dennebosch bedekte helling van den berg, waarop ik stond, in de lao-er gelegen heuvels en hier en daar tusschen de rijzige boomen door zag ik den smallen, gelen muilezelweg, die zig-zag naar beneden kronkelde. Door het dal kon mijn oog den langen, witten weg m een wijden zwaai buigend naar Chamomx, volgen; het leek mij warm en benauwd op dien weg en een besluit rijpte in mijn geest. JONQ „Josephe," wendde ik mij tot mijn altijd een verschrikkelijke storm en er gids, „ik zal vanavond hier blijven." klinken stemmen " „Bon Dieu," riep hij verschrkt, „doe "E-6" St0rrn in zoo'n nacht!" lachte ik dat toch met, monsieur. Het is van„Maar, monsieur, dit is het huisl" daag cie verjaardag de dag van „En wat is hier dan gebeurd? De r " ? ■r'. f?. Dâstre", van het groote lawine heeft het toch niet geraakt ?" onheil 1 Drie jaar geleden — —" u "îeen;,dat nietr HiJ schudde z'n Ik glimlachte. nootd. „Maar de menschen zeggen ..." i'P^r*1^ ê miJ al eens eerder ver„Nu ja, de menschen zeggen zooteld. Waarom zou er vanavond weer een lawine komen ?" Weer schudde hij zijn hoofd, nu blijkDe gids trok zijn schouders op. baar als afkeuring over mijn hardnekkig 6 . „Ze zeggen, dat de berg behekst ongeloof. is, monsieur; in deze nachten waait er „Ik heb er tien francs voor over

VOOR

verzekert zich een 25-jarige voor

NOG GEEN f 2.-

uit te keeren op zijn 60e jaar of

PER MAAND

LEVEIRfl

In antwoord op mijn vraag, deelde de „aubergiste" mee, dat hij een goed bed voor mij had; „alles was al gereed voor monsieur," maar er was iets aarzelends m zijn manier van doen en de blik, waarmee hij mij aankeek, verried

fJOOO- HAVBANK '"

'

direct bij »Ijn vroeger overlijden bij de -3

•IPoto üfm)

— — zou monsieur mij willen laten gaan ? De verdere weg naar beneden was gemakkelijk: ik had genoeg van den bekrompen, zwaartillenden kerel; ik betaalde hem, gaf hem een extra fooi en stuurde hem naar huis.

SCHIEDAM

dat hij verbaasd en niet op zijn gemak' was. „Ik weet het," verklaarde ik glimlacljend, „het is de verjaardag van den grooten ramp, maar ik ben niet bijgeloovig. Wilt u mij onderdak verleenen ?" „Mais ouil Zeker 1" Zijn eerlijk, goedhartig gezicht helderde op. „Adèle en ik zullen alles voor u doen wat wij kunnen; uw gezelschap zal ons buitengewoon aangenaam zijn." Dat geloofde ik onmiddellijk; de man zag er zenuwachtig en angstig uit. Er waren maar enkele bezoekers in de gelagkamer en zij gingen spoedig weg. Ik deed mijn eenvoudig avondmaal, kip met sla en Gruyèrekaas, alle eer aan, maar de enge ruimte was benauwd en het rook er naar kaas. Buiten was het kil geworden. „Is er geen privé-zitkamer ?" vroeg ik aan den eenigen kellner van het hotelletje. • Hij opende een deur, die in het café uitkwam en liet mij in een zindelijk, klein vertrek. Het was spaarzaam gemeubeld, en het zag er koud en ongezellig uit. De planken vloer en de dennenhouten tafel waren onbedekt; ' 'n paar goedkoope snuisterijen stonden op een tweede, kleiner tafeltje bij het raam; in een hoek zag ik de gebruikelijke wiue kachel, natuurlijk zonder vuur. Eén voorwerp, dat noch goedkoop, noch gewoon was, trok mijn aandacht; het hing in een klein glazen kastje naast de kachel. Het was een prachtige zilveveren chatelaine van bijzonderen vorm de kettingen hingen neer uit een

Vraag twee honderd een en twintig. In welk land en wanneer werd voor het eerst een sprekende film vertoond? Onder degenen, die vóór 13 Mei (Indische abonné's vóór 13 Juli) op deze vraag goede antwoorden zenden aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden, verdeelen wij een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen. Op briefkaart of envelop vermelde men a.u.b. duidelijk: vraag 221.

Vraag twee honderd en zeventien. De term „boycotten" is afkomstig van den naam van James Boycott, een rentmeester in Ierland, die in de negentiende eeuw leefde. Door zijn groote gestrengheid werd hij door de bevolking in den ban gedaan, „geboycot" dus. Met de juiste beantwoording van deze vraag verwierf de heer G. Perlee te Amsterdam den hoofdprijs. De troostprijzen zonden wij aan mejuffrouw W. I. Vercruysse, Amsterdam; mejuffrouw J. Caboort, 's-Gravenhage; mevrouw J. Dijkema—Bleeker, Rotterdam; den beer A. Koster, Rotterdam; mejuffrouw L. Pukken, Amsterdam.

eigenaardig gemodelleerden, kunstig be werkten knoop, de verbindingsstukken waren met opalen bezet. Êr hingen geen schilderijen of platen aan den muur; de eenige versiering, welke er een plaats tegen gevonden had was een houten koekoeksklok, die lustig tikte. Ik gevoelde mij niet opgewekt genoeg om mij met dit sobere interieur tevreden te stellen. „Stuur den eigenaar bij me," verzocht ik den kellner. De herbergier kwam en ik maakte een praatje met hem. Weldra wist ik, dat hij Louis Pétrone heette, getrouwd was, maar geen kinderen had en vroeger gids was geweest. Hij ontpopte zich als een onderhoudend, en ontwikkeld man. „Kom een pijpje met me rooken," inviteerde ik hem. Blijkbaar vond hij die uitnoodiging erg plezierig, maar toch aarzelde hij, kuchte, over zijn door de zon verbrand gezicht trok een verlegen blos en toen vroeg hij: „Vindt u goed, dat Adèle ook hier komt ? Zij is wat zenuwachtig, monsieur het is de verjaardag " „Natuurlijk," stemde ik lachend toe; „maar u moet mij de reden van deze bijgeloovige vrees eens mededeelen; waarom " Hij huiverde en het kwam mij voor, dat zijn gezicht plotseling ouder leek, terwijl hij naar den hemel keek. Hij moest mij zoo gauw mogelijk die geschiedenis maar eens vertellen, dat zou hem opluchten. Een half uur later, toen wij met z'n drieën in de kleine kamer rondom de koude kachel zaten, Adèle breiend alsof haar leven er van afhing en Louis en ik genietend van onze pijp en een eenvoudig maar goed glas wijn, en we ons wat gemeenzamer met elkaar hadden gemaakt, moedigde ik hem aan, om nu eindelijk van wal te steken. Maar het ging niet bepaald van harte. „Welnu! Wanneer u er dan op staat, vooruit dan maar," klonk het berustend. Zijn gezicht stond ernstig, zijn stem had den opgewekten klank verloren en Adèle's hoofd was neergebogen. Wat hij vertelde was het volgende: „Drie jaren geleden, het was in de eerste week van Juli, vonden wij het lichaam van den armen Henri Pallisier, den gids, onder aan „Les Escaliers du Diable" de duivelstrappen. Aha! kent u de plaats niet ? Ma foi! U moet haar gezien hebben, toen u vanmorgen naar beneden bent gekomen, maar Josephe heeft u er misschien niet op attent gemaakt. Gaande over „FAiguille Terrifique", twee kilometer van den top, omlaag klimmend langs de nauwe bedding van den „Glacier du Droisier", komt u er dicht bij, daar waar de stroom zich splitst. Vroeger, vóórdat de groote lawine dit onmogelijk maakte, liep de kortste weg om onder den ijsgordel te komen over de trappen, die in den linker ijsstroom waren gehakt. Daar is een scherpe kam, bestaande uit puntige rotsen en oprijzend uit nauwe, bodemlooze afgronden. Die plek wordt „Les Dents du Chien" — de Hondentanden — genoemd. Als u deze passeert, tot u een plaats bereikt hebt tegenover den minst diepen afgrond, gaat u steil naar beneden en bereikt aldus, gaande _ 4 _

*#

'>-_- II

•

-•

'•

■

^-

^HMHHM [Foto Paramount j

STUDIE TUSSCHEN HET WERK DOOR. Miriam Hopkins en William Collier <Jr. leeren den dialoog voor de volgende scène in oe film „The Story of Temple Drake", waarin zij de hoofdrollen vervullen.

tusschen de twee „Dents d'Enfant" — de Kindertanden — na een haast loodrechte klauterpartij tegen de andere zijde, de „Pas du Midi". De poedersneeuw licht los op de rotsachtige vlakte daarvan en wanneer u eenmaal daar bent, zijn de moeilijkheden achter den rug; maar het is een beroerde en gevaarlijke weg, monsieur." En Louis zuchtte. „Wij vonden Pallisiers lichaam, liggend op den rotsachtigen rand aan den mond van een der grootste spleten. Hij lag op zijn gezicht — — hij moest van groote hoogte gevallen zijn; ;ijn lichaam was verschrikkelijk verminkt, maar wij herkenden hem, zooals wij lederen gids zouden herkend hebben vijftig kilometer in den omtrek, al zouden wij maar een kwart van zijn gelaatstrekken hebben gezien. Pallisiers stok lag naast hem; aan een riem om zijn schouders hing het vernielde, ledige etui van een verrekijker. Glasscherven waren om hem heen verspreid; binnen in het etui lazen wij den vreemden naam Clulo Godwin. Om zijn middel zat, heel stevig vastgeknoopt, het touw, waarmede zijn metgezel met hem verbonden was geweest. Het was gebroken en het einde hing over den rand van den afgrond; wij begrepen maar al te goed wat dat te beteekenen had! Wij zochten overal, ofschoon wij wisten, dut het vergcefsche moeite was; daarna brachten wij het lichaam hierheen. Hij had vrouw noch kinderen, monsieur, maar wij deden al wat gedaan behoorde te worden. Hij zag er weer netjes uit, nadat Adèle hem gewasschen en gekleed had. Wij legden hem op een bed in een van de logeerkamers, waarna ik een boodschap naar Chamonix zond. Het was niet eerder dan den volgenden avond, vóór iemand naar het lichaam kwam kijken. Men had het bericht nauwelijks in de kranten kunnen lezen, maar omstreeks zeven uur, monsieur, kwam tot onze verrassing een jongedame het café binnen. Ik zag direct aan haar, dat zij een Engelsche

■

S*M^~-

1 >i 1 3

i,

■vA

,.v\

\y.

->»'♦.,

■

•

...^

J '

-

-

,

!

HET IS DE REINIGING ONDER DE OPPERHUID, DIE UW TEINT VERBETERT. Evenals een kleed een stofzuigrer noodig heeft om het diepzittende stof te verwijderen, zoo heeft Uw huid de doordringende kracht van zuurstof noodijr, om de poriën te zuiveren onder de huid. De vlekken, puistjes en vetwormpjes, die Uw teint bederven, worden veroorzaakt door onzuiverheden in de poriën — zuren, die daar worden vastgehouden door de vet-afscheidingen. Zeep en water dringen niet ver genoeg door om deze onzuiverheden te verwijderen en de schadelijke zuren uit te drijven. Daartoe hebt u noodig zuurstofhoudend water. Voeg een theelepel Radox bij het water, telkens als ge Uw gezicht wascht. Radox voegt aan het water een dosis zuurstof toe — zuiverende en versterkende zuurstof — die de poriën opent en grondig reinigt en regelrecht doordringt tot de vetkliertjes onder de huid. De poriën kunnen dan weer behoorlijk functionneeren en de kliertjes weer „ademen". De huid herkrijgt haar frischheiden elasticiteit en elk spoor van vetheid of andere ontsieringen verdwijnt. Radox is heerlijk geparfumeerd en verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten. Een pak is toereikend voor verscheidene weken.

RADOX

NU 70 CTS per pak

Imp.: N.V. Rowntree Handels Maatschappij Heerengracht 209 — Amsterdam (C.)

was. Zij was niet wat men noemt groot en toch deed haar verschijning denken aan een jonge koningin — niet dat zij uit de hoogte deed, of rijk gekleed was; zij droeg een eenvoudige witte trui en rok en een witte muts, maar haar voorkomen was er niet minder vorstelijk om. Ze had één sieraad aan, monsieur, dat zou ik nog bijna vergeten — de zilveren chatelaine, die daar bij de kachel hangt. Haar familie heeft het mij later cadeau gegeven." Louis zweeg een oogenblik en deed een paar flinke trekken aan zijn pijp. Daarop vervolgde hij: „Zij liep zwijgend tot in het midden

van de gelagkamer en legde haar hand op de tafel. Toen . zag ik, dat die smalle, fijne hand beefde en dat er zich een prachtige ring met een schitterenden briljant aan bevond, die bijna te zwaar en te groot voor dat kleine handje scheen. „Hebben jullie het lichaam gevonden?" Dat waren haar eerste woorden, monsieur; haar Fransch was goed, maar haar stem trilde zóó, dat ik aanvankelijk moeite had om haar te verstaan. Terwijl zij sprak, keken haar groote, blauwe oogen onderzoekend langs de gezichten in het vertrek. Ik versta niet de kunst een gezicht te beschrijven, monsieur, maar dit was het liefste, dat ik ooit in mijn leven had gezien — zachte, blonde knallen er omheen en alles was rose en wit; maar terwijl ik haar aanstaarde, scheen het rose te verdwijnen om plaats temaken voor steeds meer wit en dat wit was werkelijk erg wit. Nu, het waren alle ruige kerels in de „auberge" dien avond, monsieur, maar er was er niet een, die niet was opgestaan en zijn hoed had afgenomen, en hoewel wij, zooals wij daar zaten, stuk voor stuk onverschrokken mannen waren, deed die lange, onderzoekende, doordringende blik ons het hoofd buigen. Adèle was de eenigc, die zichzelf voldoende meester was om de stilte te verbreken. „Kom, mademoiselle," zei zij hartelijk — en Adèle kan hartelijk zijn als zij wil, monsieur — „gaat u zitten en rust wat uit en vertel ons dan wat er aan scheelt. Wij hebben het lijk van den gids gevonden " Zij legde haar hand op den arm van het Engelsche meisje, maar deze schudde die af. „Neen, neen I" riep zij. „Den ander — hebben jullie dien gevonden?" Zij scheen bij zichzelf te hebben uitgemaakt, dat ik de eigenaar moest zijn; haar oogen waren strak op mij gevestigd. „Zeg het onmiddellijk." Ik liet het hoofd hangen; ik kon haar gewoonweg niet aanzien, monsieur. Ik had haar geheim geraden. De tabaksrook hing dik in de gelagkamer, hij sloeg mij op de keel. „Neen mademoiselle," antwoordde ik, „dat is onmogelijk." „Waarom onmogelijk?" „De afgrond is bodemloos." Ik verwachtte, dat zij zou gaan gillen of flauw vallen, maar niets daarvan; zij wankelde niet eens. „Laat mij het etui van den verrekijker zien," verzocht zij. Ik ging het halen. „Gaat u mee naar de privé-zitkamer," hoorde ik Adèle zeggen, toen ik terug kwam, maar het jonge meisje weerde haar weer af en den stoel, die bij haar werd neergezet, scheen zij niet te zien. Zij griste mij het etui bijna uit de hand, liep er mee naar de lamp en las hardop den naam op het visitekaartje op den bodem: „Clulo Godwin, Clulo — Clulo, Clulo Godwin," het leek alsof zij den naam spelde, hoewel haar oogen gesloten waren en ze het etui op tafel had neergelegd. Toen opende zij de oogen weer, draaide zich om, en keek mij nogmaals c trak aan. - 6-

„Waarom is het onmogelijk hem te vinden ?" Ditmaal was haar stem kalm, bijna koud. „Omdat, mademoiselle," vertelde ik haar voor den tweeden keer, „de afgrond bodemloos is." „Waar is het?" „Beneden „Les Escaliers du Diable", tusschen „Les Dents de Chien"." „Hoe ver?" Snel en bevelend stiet zij de woorden uit. „Twee kilometer hier vandaan, mademoiselle." „Ik wil er heen. Wie wil met mij meegaan?" Zij keek vorsehend de kamer rond, maar niemand sprak. „Het is laat, mademoiselle," waagde ik eindelijk te zeggen, „en koud. De zon is achter — —" „De maan komt op," viel zij mij beslist in de rede. „U zegt. dat het koud is — u denkt niet aan hem — veronderstel, dat hij daar is, uit dat hol gekropen? Uitgeput, gewond " Een zacht gemompel steeg op; de mannen schudden hun hoofd en tuurden naar den grond; zij bemerkte er niets van. „Wie zal mij er naar toe brengen? Ik ga in ieder geval." Weer keek zij rond, maar het bleef stil. Ik zag, dat zij haar lippen opeenklemde, terwijl in haar oogen, waarin geen spoor van tranen was, een vreemde glans lichtte. Ik deelde haar mede, dat ik zou gaan. Onderweg sprak zij geen woord tegen mij, monsieur, ofschoon het meer dan een uur klimmen was. Zij klom maar steeds door, als een jonge gems, en het was alsof zij nauwelijks den grond raakte, terwijl ik zoo ongeveer op een meter afstand achter haar aan strompelde. En toen wij op het pad stonden, bijna naast de plek, wilde zij van geen rust weten. Wij moesten op een klein plateau afdalen, dat tot aan den rand der kloof reikte, tegenover den rotswand, waarop wij den armen Pallisier gevonden hadden. Zij kon er niet dichter bijkomen, het arme meisje, en daar stonden wij, met den beangstigend gapenden afgrond aan onze voeten, de torenhooge, besneeuwde pieken boven onze hoofden en met de geweldige, bruine rotsblokken overal om ons heen. De maan scheen met een blauwachtig schijnsel op haar bleek, vertrokken gezicht — zij verlichtte haar witte, slanke gestalte en opeens kreeg ik een beklemmende gewaarwording alsof zij een wezen was, niet behoorend tot deze wereld. Ik moest er niets van hebben, monsieur, en toen haar stem plotseling door de stilte klonk met een helder geluid, dat niet uit een sterfelijken mond scheen te komen: „Clulo! Clulol Clulo!" toen, monsieur, begon ik te beven als een riet. Telkens herhaalde zij den roep. Ik trachtte haar terug te trekken of haar in ieder geval te bewegen op mij te steunen; maar niets van dat alles — zij stond daar bijna een uur lang. Daarna knielde zij neer en ik greep haar bij haar kleeren vast, omdat zij zich op haar handen en voeten over den rand van den afgrond boog en toen wéér riep, steeds maar riep. De rotsen weerkaatsten den klagenden kreet; van tijd tot tijd galmde uit de duisternis een

zwakke echo; overal in 't rond heerschte een verschrikkelijk, doodsch zwijgen. Haar stem werd schor; zij rustte even uit en begon toen opnieuw; nu klonk het zoo hartstochtelijk en aangrijpend, dat het mij door merg en been- ging en de tranen mij in de oogen schoten. En ofschoon häär oogen brandend-droog bleven, kwam haar geroep nu met tusschenpoozen; hortend en stootend bracht ze den langgerekten naam uit de tranen, die ik in haar oogen niet zag, schenen haar toch de keel dicht te wringen. Ik kreeg haar ten laatste naar huis, maar ook op den terugweg kwam geen woord over haar lippen; dezen keer raakten haar voeten werkelijk nauwelijks den grond — het laatste eind droeg ik haar in mijn armen. Het was middernacht toen wij het huis hier bereikten. Adèle had de beste logeerkamer gereed gemaakt. Na mademoiselle gedwongen te hebben een glas warme melk te drinken, hielp zij haar een „robe de nuit" aantrekken, die zij nog had van haar eigen huwelijksdag en bracht haar naar bed. Jij bent bij haar gebleven, nietwaar Adèle?" Heft ©irllgjiiBTi®®!]© INap|j®ira ©B-D H®innillDft®ini „Ehl Oui." • dat in verschillende plaatsen van ons land met groot succes optreedt. Adèle keek even op van haar breiwerk, dat zij wel blindelings had kunnen moeder van het jonge meisje. Den dag zelfs haar lippen bijna wit waren. doen. Ik zag dat haar gezicht kramp- tevoren hadden zij bij hun terugkeer in „Denkt u, dat het eenig nut heeft achtig vertrok. hun hotel de courant opengevouwen geom jiog langer te blijven?" vroeg haar „Zij liep den geheelen nacht rusteloos vonden en hun dochter was verdwenen. vader mij op een ochtend. „Wanneer er de kamer op en neer," nam ze het Zij hadden haar met moeite opgespoord berichten mochten komen, dan bent u gesprek over. „Ik vroeg haar niets en zij en, ma foi! ze waren onbeschrijfelijk toch de eerste, die ze hoort " scheen zich niet van mijn aanwezigheid angstig en zenuwachtig en snikten van Ik haalde de schouders op en schudde bewust te zijn ze had haar handen vreugde en verdriet tegelijk bij hun mijn hoofd. op haar rug gevouwen, haar oogen aankomst I „Neen, ik vrees, dat een langer verwaren zonderling helder en haar lipIn vijf minuten hadden ze ons alles blijf geen zin heeft. Maar hoe moet het pen bewogen onafgebroken." verteld er viel niet veel te vertelmet Mademoiselle ?" De vrouw boog zich weer over haar len. Clulo Godwin zou, voordat de Ach, de arme man! Hij zuchtte, dat werk en verviel weer in haar diep stil- maand om was, met hun dochter. Lil, een steenen hart verloederd zou zijn. .. zwijgen. noemden ze haar, getrouwd zijn. Twee „Wij zullen deze veertien dagen nog „Si, si," begon Louis opnieuw. „Het dagen voor het ongeluk had hij afscheid uitblijven," zei hij, „en dan " was nog vroeg in den morgen, toen wij van hen genomen. Hij haalde berustend zijn schounog meer bezoek kregen: de vader en Wij brachten hen naar de slaapkamer, ders op. waar wij haar gehuisvest hadden Het was op den namiddag van den OM HET NEDERLANDSCH de kamer was leeg. Wij wisten, waardag vóór hun vertrek, dat er iets heel heen zij gegaan was! Ik bracht de DANSKAMPIOENSCHAP eigenaardigs gebeurde. Er kwam een ouders er heen, monsieur; bij de Duimuilezel aan uit Chamonix, waarop een |en verzoekt ons mede te deelen, dat velstrap vonden wij haar. Ze bleven Engelschman gezeten was, een breedde finale der wedstrijden, welke ge- bij haar; ik kwam alleen thuis. geschouderde, goedgebouwde jongeman. _ Ä houden worden om het danskamVlak voor het eten kwamen zij terug. pioenschap van Nederland, zal plaats vin- Zij gingen het café door naar deprivéHij had een knap, prettig gezicht, maar den op Vrijdag 5 Mei in het Carlton Hotel zitkamer, die zij gehuurd hadden. Mazijn wangen waren ingezonken en grauwte Amsterdam. bleek. Zijn kleederen waren gehavend In het uitvoerend comité en comité van demoiselle liep vooraan; zij keek rechts en vuil; hij kwam met moeite uit het noch links; haar groote, blauwe oogen beoordeeling hebben plaats genomen de zadel, hinkte naar het café en vroeg beeren Ernst Krauss,Max Tak, André Ceur- hadden een harde, koude uitdrukking in erbarmelijk Fransch naar Monsieur vorslL Toon van Vueren, H. Kwekkeboom — zij schenen te staren naar iets in de en Madame Beaumont. Het was Clulo en D. Ochse (directeur- der „Polygoon" verte; haar gezicht stond strak en was Godwin! Ik houd er niet van om in Filmfabriek Haarlem). De wedstrijden staan zonder uitdrukking. De heer en dame den -weg te loopen, monsieur; scènes onder leiding van het comité, terwijl aan volgden; Madame hield haar zakdoek maken mij zenuwachtig en brengen mij den heer Cor Klinkert de wedstrijdregeling voor de oogen. De vader kwam naar is toevertrouwd. uit mijn gewone doen. Ik liet ze alleen mij toe en legde een bevende hand op Introducties zijn verkrijgbaar aan de zaal myn arm. in het café en ging met den kellner , r h ƒ2.— per persoon, alle rechten inbede messen schoon maken. Ik had ge„Ik geloof niet, dat zij ons herkent, grepen, terwijl avondkleeding verplicht is hoord, hoe alles gebeurd was en dat mijnheer Pétrone," vertelde hij, „maar gesteld. was mij genoeg. Kampioensparen uit gehouden voorwed- zij gehoorzaamt ons als een kind." [Vervolg op pa&na 2 De familie bleef twee weken bij ons, strijden hebben vrij recht van deelname aan de finale. Opgave voor de finale kan monsieur. lederen morgen herhaalde geschieden tijdens het eerste halfuur der zich hetzelfde tooneel: het meisje gleed competitie, of bij den leider, den heer Cor stil weg, op een afstand gevolgd door Kankert, Stadhouderskade 152, telefoon haar moeder of vader. Zij sprak nau24232, of, Leidschestraat 106—108, tele- welijks met hen. Zij at, kleedde zich foon 33806, Amsterdam. Onrustig en Overspannen. Gebruik hiertegen Gezien het groote succes van vorige uit, gmg naar bed, maar sliep nog de Zenuwstillende en Zenuwsterkende geen uur; stond op en kleedde zich weer . eindwedstrijden, twijfelen wij niet of ook thans zullen vele danslustigen op 5 Mei aan, als een door een automaat bewogen a.s. wederom in het Carlton Hotel getuige wassen beeld. Eiken dag werd de kleur Glazen Buisje 75 et. Bij Apoth. en Drogisten willen zijn van dit dansfestijn. op haar gezicht minder, totdat tenslotte - 7 -

Me

SLAPELOOS

Mijnhardt's Zenuwtabletten

.

EEN FILMPRAATjE UIT ZUIDÂFRIKA Blanken vóór, inheemschen achter het witte doek. — Concurrentie voor Rin-tintin. et jij daar die mooi rolprent al gesien?" Zoo luidt gewoonlijk de py^LL. -IL vraag, als een Zuid-Afrikaner vraagt of zijn vriend (of vriendinnetje) het nieuwste op filmgebied reeds heeft genoten. En bijna altijd, als het antwoord ontkennend is tenminste, volgt er dan een afspraak om „vanaand bioskoop-toe te gaan." De film is de uitgang in Zuid-Afrika en van den Tafelberg tot de Zambesie wordt er veel besteed aan die bioscoop-avondjes. Dit is ook goed te begrijpen als men bedenkt, dat er in Zuid-Afrika heel weinig tooneelgezelschappen zijn. Het land is zoo uitgestrekt (Transvaal alleen is al zeven keer zoo groot als Nederland) en de groote steden liggen zoover van elkaar af, dat het nog nooit aan een tooneelgezelschap gelukt is, om een tournee te maken, die zelfs maar zoo'n beetje de enorme vervoerkosten dekte. Met de bioscoop staat het er heel anders. Het Zuidafrikaansche publiek neemt het leven van den vroolijken kant op. De zon maakt, dat we daar alles meer rooskleurig bekijken en als die heerlijke zon weer onder is, nu dan pakken we een bioscoopje om den dag ook vroolijk te besluiten. Er is geen dorp in het verre land aan de Zuidpunt van Afrika, of het heeft zijn bioscopen en aan gebouwen en uitrusting wordt heel wat geld besteed. De groote steden, Johannesburg, Kaapstad, Pretoria, Durban, onverschillig of haar bevolking overwegend Afrikaanschsprekend of Engelsch-sprekend is, bezitten allemaal ware bioscoop-paleizen en er worden steeds nieuwe bijgebouwd, waar de modernste vindingen op technisch gebied evenmin vergeten worden als de meest artistieke afwerking. Pretoria en Kaapstad hebben allebei een bioscoopzaal, waar de zolderbeschildering zoodanig is gemaakt, dat men zich inderdaad verbeeldt, onder den bekenden, met sterren bezaaiden avondhemel te zitten. Het orgel in Pretoria is een bezienswaardigheid,

,H

PLAZA-BIOSCOOP TE PRETORIA. De bioscoopzaal strekt zich uit achter de op de foto zichtbare rij winkels« Boven in het gebouw, zijn kantoorlokalen gevestigd."

HtM-ENTHOUSIASTEN W-J* AMERT5FOORT. He£ adres R 1« fe? von NagV is Kranzallee 8, BerhmMagda Schneider woon£ Kaiser, dämm 67. Berlijn. Beide sterren geven auéogrammen. Nieé vergeten anéwoordcoupon in ie sluiten! V' AJu ROTrTERDAM. Heé adres T k /n . b?rS iS Lenn<^rasse 7. Berlijn, in het Uuitsch schrijven. T. B. te ALKMAAR. Buddy en Charles zijn een en dezelfde persoon. U hebt ae. lijk. -ioodra deze foto voorradig is, zullen wij haar zenden. C V 4 ie M - î ' AMSTERDAM. Käthe von Nagy filmt noc steeds. Haar adres is Kranzallee 8, Berlijn. Voorloopig komt er geen nieuwe film met haar in Amsterdam.

M. H. te 's-GRAVENHAGE. Den leeftijd van artlsten vermelden we in deze rubnek niet. Jack Buchanan is te Glasgow • l0^ M ij *8. nieé «e'r°u«'d. Zijn lengte is 1 92 M. Adres. Elstree Studios bij Londen. ' A. v. d. H. te DORDRECHT. Hierbij 11'« f"83«^* adressen. Louis Gaumont. 116 Av. de. Champs-Elysees. Parijs. Pathé. Nathan. 117 Boulevard Haussmann. Parijs Vandal et Delac, 63 Av. des Champ,tlysées, Parijs. J. P. G. te AMSTERDAM. Dit artikel was fantasie. Lilian is te Londen geboren haar ware naam is Pape. C N. te TILBURG. Het adres van Truu, van Aal ten is Mattai Kirchstrasse 27. öerhjn. Zij is den 2den Augustus geboren A. V. te VEENDAM. Deze opnamen worden in een speciaal verlicht studio vervaardigd. Ook in speelfilms o.a. „Ich be. Tag und Du bei Nacht" komt een b.oscoopzaal voor. Deze is in het atelier te INeu-Babelsberg gebouwd.

EEN KIJKJE IN DE ZAAL VAN DEN PLAZA-BIOSCOOP TE PRETORIA. De stoelen zijn met rood fluweel bekleed ; een dik tapijt dempt het geluid der voetstappen. De muurbeschildering is van de hand van vrouwelijke kunstenaars.

had ik haast gezegd, maar dat is toch niet goed uitgedrukt. De bezienswaardigheid er van is de manier waarop, door het omdraaien van een handle, het orgel met bespeler en al, naar boven komt, om na afloop van het spel weer even makkelijk te verdwijnen. Maar dit is nog maar bijzaak vergeleken bij den heerlijken klank van het instrument. De zaal is zoodanig gebouwd, dat de fijnste klankschakeeringen uitstekend tot hun recht komen. Wij in Zuid-Afrika maken daar ook meer toilet voor een bezoek aan de rolprent, en avondkleeding is geen zeldzaamheid. Ik was verbaasd toen ik hoorde, dat in Nederland iedereen maar in zijn gewone daagsche pakje bioscoopwaarts gaat. Mooie kleeren aan, een doos „lekkergoed" mee, in de pauze even in het gebouw een kopje thee en na afloop in een lunchroom nog een kwartiertje nabetrachting, zóó is de gewone indeeling. Best te begrijpen, dat zulke avondjes een bom duiten kosten, maar een jongeman, die een beetje in den pas wil komen bij zijn aangebedene, moet haar toch minstens eens per week ,,bioscoop-toe vat". Als hij dat niet kan bekostigen, dan geef ik niet veel voor zijn kansen! De vertooningen verschillen niet veel van wat de rolprentbezoeker hier te zien krijgt. Eerst advertenties, dan wereldnieuws, vervolgens een teekenprent en dan de hoofdfilm. Als die afgerold is, de twee eerste regels van ,,God save the King". Voor een Nederlander is 't in het eerst een vreemde gewaarwording, — Ö —

dat altijd afdraaien van zoo'n paar regels, waar de kleinste helft van het publiek maar een eerbiedige houding bij aanneemt, terwijl de grootste helft al jassen aantrekt, stoelen opklapt en al schuifelend de zaal verlaat. Zoo ziet men alweer hoe een op zichzelf eerbiedwaardige gewoonte in ziellooze sleur kan ontaarden. Evenals in Nederland woeden de films bij ons gekeurd. In de eerste plaats passeeren de binnenkomende rolprenten in de havens het wakend oog van een Keuringscommissie, waar ook vrouwen zitting in hebben. Films, die het godsdienstig gevoel zouden kunnen beleedigen, of die aanstoot geven wat de goede zeden betreft, worden geweerd. Behalve deze keuring aan de havens van aankomst, worden de rolprenten in elk dorp nog eens beoordeeld door de stedelijke Commissie van beoordeeling en eerst als ook die haar goedkeuring heeft gegeven, worden de nieuwe prenten afgerold. Ondanks deze voorzorgen gebeurt het toch nog wel, dat er prenten vertoond worden, waarmee een deel van het publiek zich niet kan vereenigen. Voornamelijk ook de aanplakbiljetten geven dikwijls stof tot ontevredenheid. Dit vindt zijn oorsprong in de aanwezigheid van de kaffers, die aan den buitenkant van de gebouwen de affiches met allerlei voorstellingen staan te „bewonderen"; waarvan het maar beter was, als onze zwarte broeders ze niet zagen. Ja, ja, die zwarte broeders (Vervolé 2e kolom. pag. 0)

A. Z te LAREN. Adres van Warner aV/'A aK*izfrs8JaC^ 794, Amsterdam. United Achsts: Hoefkade9, s-Gravenhage C - f;uU VLISSINGEN. AI Jolson filmt nog L.lian Harvey filmt voor de Fox in nollywood.

nie^ V TILBURG. Martha Egcerth is met verloofd of getrouwd. Zij is den 17en Apnl jarig Georg Alexander is voor de derde maal getrouwd. Hij woont Wiesbadenerstrasse 5. Berlijn. Hij is den Sen Apr.l geboren. Willi Forst woont SachsenPlatz 8. Berliin. van RV\A/T AMSTERDAM. Het adres van R.chard Tauber is Hotel Adlon. Berlijn Mij is den 16en Mei geboren. • FÄ M- ÂPE£DOORN- Rjcb«d Tauber is den 16den Mei geboren. Fritz Kortner hlmt nog. Hij is den 12den Mei geboren W. M. te 's-GRAVENHAGE. Hier vindt ude gevraagde adressen: Marianne Winckelstern Reichsstrasse 21. Berlijn; Ursula V-Trrabley, B.smarckstrasse 18. Berlijn. b-T' JJ ?-,ie OTTERDAM. Lilian is bijna de helft jonger dan u schrijft. aiU' kV- V«L- £e ROTTERDAM. ,Dit artikel berustte op pure fantasie. Lilian is noo.t getrouwd geweest en is te Londen geboren. Antwoorden op dergelijke vragen geven wij alleen in deze rubriek, dus Jen postzegel voor antwoord insluiten! J. D. B. te ROTTERDAM. Antwoordcoupons zijn aan ieder postkantoor verkriiabaar. A. L. te ROTTERDAM. Lilian Harvey is ongeveer de hellt jonger. U kunt haar in het Duitsch. Fran seh of Engelsch schrijven. Haar adres is 1401 Western Avenue. Los Angelos. Californië. Niet vergeten een antwoord-coupon in te sluiten!

De kaffers kennen tegenwoordig ook het genot, dat de film vermag te verschaffen Ze worden nooit in een .„witmente" bioscoop toegelaten, maar ze hebben hun eigen gebouw, waar ze zoo'n dolle pret hebben, dat het lawaai tot buiten de muren doordringt Voordat er in de meeste dorpen kafferbioscopen waren opgericht, hadden de zwartjes reeds van dat nieuwe amusement van de blanken gehoord en ze waren er heel belust op dat wonder ook eens te aanschouwen. Ik heb een verhaal gehoord van een klem dorp, waar een bioscoopzaal gebouwd was, die veel te groot bleek voor de bevolking en die dus altijd maar ongeveer half vol was. De ondernemer zon op middelen om wat meer geld in de kassa te krijgen en zijn gedachten belandden al heel gauw bij de kaffers, die groot genoeg in aantal zijn, om tien van zijn bioscoopzalen te vullen. Maar al was hij uit het buitenland gekomen, hij was toch genoeg bekend met de heerschende opvatting, dat blanken en kaffers niet in één zaal thuishooren. Een dergelijke combinatie zou de nekslag voor zijn onderneming beteekenen. Handig, zooals een goed koopman wezen moet, bedacht hij een uitweg. De blanken vóór het witte doek, zoodat die in de zalige overtuiging verkeerden, dat zij de zaal voor zich alleen hadden, en de zwarten aan den achterkant. Daar zagen ze wel alles verkeerd, maar dat is-voor een kaffer zoo erg met: de zwartjes zijn niet veel gewend en als die maar uit kunnen gaan, dan is 't allang goed. Voor de waarheid van dit verhaal kan ik met instaan, maar het is mij van verschillende kanten verteld, met de verzekering er bij, dat die bioscoop-ondernemer toch maar n ,,Baie slim kereld" was! Ee

V,"ffr.Staaltje van Zuidafrikaansche gemoedelijkheid, waarvan ik wèl zeker weet dat het inderdaad gebeurd is. In zeker dorp werd 'n bioscoop gebouwd maar de bouwer had eigenlijk geen geld om de bouwsom op tijd te voldoen. Dan maar een crediet bij de plaatselijke bank aanvragen! De bestuurder had er eerst niet veel ooren naar, maar de a.s. bioscoop-directeur gaf een gloedvolle schildering van alle voordeelen van zoo'n instelling. Het had heel wat voeten in de aarde, den man-die-deduiten had te overtuigen, maar het resultaat van veel aandringen en pleiten was dan toch dat de ondernemende exploitant het benoodigde los kreeg. Evenwel, vóór wat, hoort wat, en als tegenprestatie krijgt de geldschieter niet alleen een permanente vrijplaats, maar ook de zeer uitzonderlijke vergunning om wanneer hem dat lust, zijn hond, zijn onaf: scheidelijken kameraad, mee te brengen, mits hij hem aan den ketting houdt. Een van de eerste films, die gedraaid werd was d.e van Rin-tin-tin. Des bankbestuur^ ders hond is van hetzelfde ras als de filmhond, dus oók heel verstandig, en hij luistert naar den naam van Rin. Onze Rin kwam geregeld met zijn baas mee en tot zijn eer dient gezegd dat hij zich gewoonlijk heel behoorlijk gedroeg. Maar dien avond, toen Km-tm-tin op het witte doek verscheen, zal ik nooit vergeten. Rin was bijzonder levendig en vol belangstelling zat hij net als zijn baas aandachtig toe te kijken. Bij het verschijnen van zijn grooten soortgenoot op het witte doek sprong hij echter opeens over de balustrade heen en de füm-Rin kreeg op It gep f^ vr100,ijkcn zwoord-blaf van onzen Rm! Dat her aanwezige publiek danig ch,k ,n het geval had. behoeft nauwelijk? vermelding " ' _ 9 _

J- H. K.

■■'

HOE FILMSTERREN GEKLEED GAAN

Nancy Burne die optreedt in de Br.I.P.-film „The Jewel iong , draagt een japon van parelgrijze zijde Zl '°se. sn)09kw«^ en zeer fijn plissé in Ln rok. ben kort jasje van rose moiré, gegarneerd met zachtgnjs bont, voltooit dit voorname kostuum. In Maurice Chevalier's eerstvolgende film zal men de nieuwe ster, Leah Ray kunnen bewonderen, welke wij hier afbeelden, gekleed in een rok van effen grijze stof, een nauwsluitend zwart jasje met grüze revers en een blouse van wit en zwart geruite zijde. ■ Foto Paramount

C. « Th.-PUZZLES No. 4S3

flLM5TEDPENABC

fm bracht een bezoek bij een van zijn kennissen, die hem zijn schilderijcnverzameling liet zien. Bij een der doeken stond de gastheer stil en zei: „Dit is een zonsondergang, die mijn dochter heeft geschilderd. Zij heeft in 't buitenland leeren schilderen, ziet U." „O," antwoordde mijn neef. „Dat verklaart veel, want ik heb hier in Nederland nog nooit zoo'n zonsondergang gezien!" Smit: „Je zegt, dat je vrouw je een theepot naar 't hoofd heeft gegooid! Heeft hij je geraakt?" De Bruin: „Ongelukkig genoeg niet." Smit: „Waarom ongelukkig?" De Bruin: „Wel, in plaats dat de theepot mij trof, raakte hij de kat. De kat vloog in de gordijnen, zoodat die naar beneden kwamen. De gordijnen vielen in 't vuur en vatten vlam; binnen tien minuten stond het heele huis in lichtelaaie en hebben we in een tent in den tuin moeten slapen!"

Een filmsterren-A.B.C. De lezeres en lezer zullen met een blik op deze pagina zien, wat dit A.B.C, bedoelt te zijn: een reeks der jongste beeltenissen van èlle bekende filmsterren, g-eplaatst in alfabetische volgorde en vergezeld van die bijzonderheden, welke, naar de ondervinding ons heeft geleerd, iedere filmenthousiast graag wil weten. Wij zijn overtuigd dat dit A.B.C., wanneer het geheel compleet zal zijn, een unieke verzameling portretten en wetenswaardigheden zal vormen, die door onze abonné's vaak geraadpleegd zal worden.

TRUUS VAN AALTEN Geboren: 2 Augustus Mattai Kirchstrasse 27, Berlijn

De cassière: „De beste plaats, die ik nog voor U heb, is op de vierde rij." De bezoeker: „Nee, ik wou graag op de eerste rij zitten." De cassière: „Goed mijnheer. Zie, dat U een viool krijgt, dan kunt U nog in den orkestbak komen."

MARCELLA ALBANI Geboren: 7 December Adres: Via dei Villini 15, Rome

Een dame ging naar een bank en vroeg om een nieuw chèque-boek. „Ik heb 't boekje, dat U mij gisteren gaf, verloren," vertelde zij. „Maar het is niet erg. Ik had van te voren gelukkig al de cheques geteekend — zoodat nu niemand er wat aan heeft!"

Lilian Harvey L)e tien te verdeelen foto's van haar zonden wij dezen keer aan: den heer G. Westerduin, 's-Gravenhajfe; mejuffrouw A. Pcuyt, 's-Gravenhage; mejuffrouw U. J. J. Spreeuw-Kos, Den Helder; den heer D. A. Wittop Koning, Alkmaar; den heer D. A. Ploeg, Rotterdam; den heer L. de Keizer, Rotterdam: mejuffrouw M. Hexspoor, Tilburg; mejuffrouw A. Koerselman, Deventer; den heer W. de Bruin, Rotterdam; mejuffrouw IJ. G. Engels, Zuidbroek.

n

(M

o

M

Q

P

M

H

M

y s

u

B

n

1 c_ o T 1 i_ y _L O L

E T

ü E

Kamraadsel Mevrouw J. Cv. Riel-de Gruyter te WameK üld.) kwam in het bezit van den hoofdprijs van f. 2.50 De heer H. Bonthuis te Appingedam, mevrouw E. de Soet te 's-Gravenhage en de heer J. M. Platteschor te Rotterdam verwierven de troostprijzen.

Als de stukjes van bovenstaande knippuzzle op de juiste wijze samengevoegd en opgeplakt zijn, is er een foto ontstaan uit een zeer bekende Duitsche film. Onder degenen, die ons de goed opgeplakte oplossing zenden en ons mededeelen uit welke film de foto is, verdeelen wij 5 foto's, deze zelfde scène voorstellend. Men kan tot 7 Mei de oplossingen inzenden aan ons adres: Red. „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden (Indische abonné's tot 7 Juli). Op de enveloppe vermelde men a.u.b. duidelijk: „C. & Th.-Puzzles No. 483 '. Als men het blad onbeschadigd wil houden behoeft men de stukjes niet uit te knippen, maar kan men volstaan met ze te calqueeren of over te trekken en zoo op te plakken. De Wekelijksche Vraag kan men desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, mits men haar op een apart, van volledigen naam en adres voorzien velletje papier schrijft.

Monogramraadsel

ÜIJI

mm® W.il leest gij uit bovenstaande dooreengeworpon letters f Onder degenen, die het weten te vinden, verdeelen wy een hoofdprijs van f. 2.r)U on drie troostprijzen.

- 10 .

„Hoe ben je toch tot dien diefstal gekomen?" vroeg de rechter. „Heb je dan heelemaal niet aan je toekomst gedacht?" „Ja zeker. Edelachtbare. Ik heb het geld dadelijk op de spaarbank gezet." „Professor," zei het dienstmeisje, „daar is een mijnheer aan de telefoon, die U graag even wil spreken." „Ja, ik komt direct. Geef hem een stoel en vraag of hij een oogenblik wil wachten." Mijnheer Pieters heeft een zoon, die aan 't tooneel wil; doch de vader wil hiervan niets weten. Op een morgen ontvouwt mijnheer Pieters het ochtendblad en leest, dat een der bekendste acteurs is overleden. „Daar heb je 't al!" zegt hij tot zijn zoon. „Je wilt immers met alle geweld tooneclspeler worden? Nu, gisteren is er al weer een gestorven!"

ALFRED ABEL Geboren: 12 Maart Adres: Kurfuerstendamm 74, Berlijn

r

RENEE ADOREE Geboren: 1 September Adres: 857 Burnslde Ave, Hollywood

HANS ALBERS Geboren: 22 September Adres: Lennéstrasse 7, Berlijn

Astronoom: „Het licht van de ster, die ik U thans zal laten zien, heeft vier uur noodig om de aarde te bereiken." Bezoeker: „Heel interessant — maar ik vrees, dat ik zoo lang niet kan blijven." De ontdekkingsreiziger: „Op een keer, terwijl ik in de wildernis mijn maaltijd gebruikte, kwam er een leeuw zoo dicht bij mij, dat ik zijn adem in mijn nek voelde. Wat moest ik doen?" De verveelde luisteraar: „Je kraag opzetten." Zakenman: „U zegt, dat U twee talen versraat. Welke zijn dat?" Nieuwe typiste: „Bloemen en postzegels."

MAX ADALBERT Geboren: 19 December Adres: Gervlnusstrasse 5, Berlijn

WOLF ALBACH-RETTY Geboren: 28 Mei Adres: Prager Platz 4, Berlijn r- 11 -

FRITZ ALBERTI Geboren: 20 October Adres: Bayerischestrasse 32, Berlijn

kolnrji

Waar den roman van Clément Vautel Manuscript: Wilder en Kolpc. Regie: Hans Steinhoff. ROLVERDEELING: Dr. Felix Rainer, kinderarts Georg Alexander Madelaine, zijn aanstaande, Liane Haid Mevrouw Wengert, haar „veelzeggende" mama . . Erika GLissner Louise, zijn vriendin, Lucie Mannhelm Mijnheer Balsam, een indiscreet heer . . . . Otto Wallburg Adolf, het begeleidend verschijnsel .... Wiili Stettner Een Lothar Stark-film der UFA.

m

Felix Rainer, de kinderarts, rouwt. Hij heeft echter nog belangrijke zaak af te handelen. Hij moet zijn vriendin Louise zijn huwelijk mededeelen. Het loopt echter anders af, dan hij gevreesd had. Louise huilt niet, klaagt niet, ze wenscht hem in alles geluk en kookt nog een keer zijn lievelingsgerecht voor hem. Daarna haast hij zich naar zijn bruiloft. Zelden heeft een man zich zoo verheugd als hij en zelden is een man zoo teleurgesteld. Honderd menschen zijn uitgenoodigd, die hij niet kent. Allen ontmoet hij, met allen spreekt hij, alleen zijn vrouw kan hij niet vinden. Zijn vrouw Madelaine is precies het tegenovergestelde van Louise. Ze haat stilte, niets is haar modern genoeg en niets is haar gek genoeg. Wanneer Felix eindelijk tot haar doorgedrongen is, danst ze juist met Adolf, haar sportpartner, en inplaats dat Felix een paar woorden met zijn vrouw spreken kan, ensceneert Adolf een ijshockey-wedstrijd. Eindelijk slaagt Felix er in Madelaine te bereiken, maar reeds komt de even moderne schoonmama en roept: „Klaar maken voor de reis!" Felix beleeft nu de eene teleurstelling na de andere. Hij wilde naar Salzkammergut, maar Madelaine heeft anders besloten. Zij reist naar Cannes voor het tennistournooi. Hij heeft zich op een rustige, ongestoorde

^

luwehjksreis verheugd, maar alles komt cel anders uit. Ze haasten zich naar et station, waar schoonmoeder Madeline geheel in beslag neemt en haar oowel als Felix allerlei wijze raadgevinen verstrekt. Eindelijk kunnen Felix en Madelaine ch in hun slaapcompartimenten terug•ekken, doch als Felix zich overgelukkig aar zijn vrouw begeeft, vindt hij 't comartiment leeg — Madelaine zit in den oupé er naast en spreekt over de backand van Tilden en den opslag van renn. Felix roept woedend den slaapagenconducteur, die reeds vijf en twing jaar lang de bedden van getrouwde aartjes opmaakt, en vraagt hem om iad. De man heeft zijn eigen slaapagen-filosofie: „Een vrouw, die met ne tennisrackets óp de .huwelijksreis aat, is geen echtgenoote", zegt hij en ladt hem aan, snel uit den trein en it het huwelijk te stappen. Felix trekt "in de noodrem en stapt op een klein ationnetje uit. Madelaine bemerkt het i volgt hem. Het paartje verzoent zich i reist vergenoegd naar huis. ThuisgeMnen, wacht hen een nieuwe verrasng. Ze hadden in de opwinding heeleaal vergeten, dat de woning tijdens un huwelijksreis door schoonmama gemoveerd werd. Alles is in wanorde i wanneer Felix ontdekt, dat daar aar hij de kinderkamer hebben wilde, |n schoonmoeder een gymnastiekkamer richt, is hij zoo woedend, dat hij het «s verlaat en naar Louise gaat, om âr zijn nood te klagen. Deze geeft 'm den raad zijn vrouw, van wie zij ertuigd is, dat zij hem bemint, jaeisch te maken. Ze begint zich met sax in het openbaar te vertoonen. Ze 'ten op de eerste rij bij den ijshockeyedstrijd, en Madelaine, woedend van loezie, verlaat gedurende den strijd ! t gebouw. Bij Adolf haalt zij een V| )lver en haast zich naar de woning 111 het paartje; maar Louise weet zeer U K uit de hypermoderne Madelaine ti klein huilend meisje te maken, dat ,n kbaar is, wanneer'Louise haar ver*dt; hoe zij haar man boeien kan. — Ditmaal wordt Madelaine werkelijk 11 haar manie genezen en overgelukkig "n Felix en Madelaine naar Lugano...

_.._

•

■

ALS HET LEVEN MACHT WORDT PRINS AGHA KHAN.

B

irecte afstammeling van Mohammed, den Grooten Profeet. Erfelijk hoofd en Sultan van de Ismailieten. Bekend sportsman. Staatsman van groot formaat. Deftige, hoog-gehoede Westerling, eigenaar van een bekenden Engelschen renstal. Echtgenoot van een Fransche vrouw. Multi-millionnair. Zietdaar Agha Khan Mohammed Sjah, of, zooals hij op zijn vele reizen in Europa heet: Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Agha Khan. Een man, die letterlijk in twee werelden leeft, en die, in ieder van die werelden, weer talrijke personen in zichzelf schijnt te vereenigen. Laten wij een blik in zijn dagelijksch leven werpen, om het bovenstaande duidelijk te kunnen maken. Laten we eens zien, hoe hij gewoonlijk zijn dagen in Bombay, waar zijn residentie is, doorbrengt. Met een handicap van vijf heeft hij zoojuist een welbekend golfer geslagen. Toch is het pas een uur na zonsopgang; maar Agha Khan staat heel vroeg op, vroeger zelfs dan iemand anders in het Oosten, waar men toch zeer matineus is. Thuisgekomen van het golfveld, nuttigt hij een sober ontbijt: versehe vruchten; twee stukjes toast en wat koffie. Intusschen heeft de hal van zijn paleis zich gevuld met de eerbiedwaardigste vertegenwoordigers van zijn volk. Allen dragen lange, om hun beenen wapperende rokken en gouden tulbanden. Zij buigen zich diep als Agha Khan binnentreedt. Twee uur lang spreekt hij dan over de toekomst van den Islam. Zij luisteren in zwijgende bewondering. Het is hun, alsof'een orajeel van Oud-Perzië het woord tot hen richt. Als hij uitgesproken is, verdwijnt hij naar een of anderen geheimzinnigen uithoek van zijn paleis. Daar schrijft hij, dicteert en leest minstens drie ochtendbladen. Dit wil niét zeggen, dat hij ze vluchtig doorziet; integen«!ecl, wanneer hij zijn couranten weglegt, weet hij precies wat er in staat. In de middaguren verdiept hij zich in het

gebed, want ondanks zijn menigvuldige bezigheden is Agha Khan een der vroomste Muzelmannen van dezen tijd. Voor het diner begeeft hij zich op audiëntie bij den Britschen onderkoning, en zelfs in zijn eigen stad is hij zóó'n fascineerende figuur, dat de menschen bijna nimmer een gelegenheid lafen voorbijgaan om hem te zien of te hooren. Wanneer hij dan ook de oprijlaan van het paleis inrijdt, hebben zich daar talrijke personen verzameld, die diep buigend van hun eerbied doen blijken. . Opeens ziet men Agha Khan het paleis weer verlaten en in zijn auto springen. Binnen weinige minuten is hij in zijn eigen paleis teruggekeerd om er op de veranda heen en weer te gaan loopen, denkend over de speech, die hij des avonds zal moeten houden op het officieele diner bij den onderkoning. . . . Eindelijk, als deze plechtigheid is afgeloopen, zjjn voor Agha Khan de weinige vrije oogenblikken van zijn langen werkdag aangebroken. Dan grijpt hij een boek van Shaw of van een anderen modernen, romantischen wijsgeer en leest eenige hoofdstukken alvorens zich ter ruste te begeven. Den volgenden dag wordt hetzelfde programma, met slechts weinig variatie, opnieuw afgewerkt. Het zou moeilijk zijn, een man te vinden, die mèèr van zijn leven weet te maken dan Agha Khan, die er meer voor zichzelf weet uit te halen, er meer van zichzelf aan weet te geven. Hij zit geen lange uren achter elkaar aan zijn bureau. Hij heeft niet noodig dit te doen. Zijn hersens zijn te snel, te scherp ingesteld. Zelfs toen hij zijn land mede-vertegenwoordigde op de uiterst belangrijke Ronde Tafelconferentie te Londen, zag men hem zoo goed als nimmer een aanteekening maken. Hij luisterde en sloot het op in zijn hersens om het er, wanneer hij h?t noodig had, weer uit te voorschijn te halen. Hij is een man vol actie. Toen andere staatslieden tijdens de Ronde Tafelconferentie achter hun bureau kropen om hun plannen uit te werken, ging hij naar het golfveld. Daar concentreerde hij zijn aandacht op den bal, speelde een partij, die kenners in verrukking bracht. Maar wanneer hij niet sloeg, wanneer hij zijn bal naliep, was hij politicus. En wanneer hij naar huis terugkeerde, had hij zijn lichaam ontspannen en getraind, en lagen in zijn hoofd in correcte volgorde en overzichtelijkheid alle feiten, die op de zitting van den volgenden dag behandeld zouden worden. En dan verbaasde hij iedereen door zijn scherpzinnige opmerkingen en heldere betoog. Het is begrijpelijk, dat een man, wiens invloed zich over zooveel verschillende sferen uitstrekt, als het ware belegerd wordt door — 14 -

lieden, die met hem in contact willen komen, die hem zoogenaamd iets hebben aan te bieden, doch in werkelijkheid komen om wat te krijgen. Uitvinders en avonturiers, zakenlieden en geleerden antichambreeren bij hem, wanneer hij zich in Europa bevindt om er de westersche beschaving te bestudeeren, de belangen van zijn land te behartigen. Veel moeite om tot hem toegelaten te worden, kost het gewoonlijk niet, en wanneer ge de toestemming hebt, ontvangt hij u bijna steeds in zijn kleedkamer, terwijl hij bezig is de laatste hand aan zijn toilet te leggen, nadat hij zich voor de zooveelste maal per dag verkleed heeft. „Binnen!" roept hij, terwijl hij nog zijn das aan het strikken is. In de weinige oogenblikken, die er dan nog noodig zijn om het toilet van een man te completeeren, hebt ge uw voorstellen te doen, te verdedigen. Geen tijd voor veel details, voor cijfers of zwaarwichtige bctoogen. Wat in één minuut verteld kan worden, zult ge in die zestig seconden hebben mede te deelen. Dan, indien Agha Khan iets in uw voorstel ziet, zullen zijn technische medewerkers uw plannen, die ge vooraf nauwkeurig te boek moet stellen, onderzoeken. Ziet hij er niets in — en hij oordeelt met een onbarmhartige scherpte, zonder aanziens des persoons — dan krijgt ge een Turksche sigaret en staat ge, eer ge het zelf goed en wel beseft, weer op straat. Geen relatie, maar wél een ervaring rijker: ge hebt een van de wonderlijkste menschen van dezen tijd gesproken! Of Agha Khan, zooals andere Indische nabobs, een rijken juweelenschat bezit? O ja! Misschien is zijn collectie wel de kostbaarste van hen allen, maar in tegenstelling met zijn mede-vorsten draagt hij ze zelden. De juweelen, die zijn vrouw sieren, zijn echter wel een koninkrijk waard. In deze dagen van democratie zou men kunnen zeggen: verscheidene koninkrijken. Dergelijke steenen, gedragen door iemand anders, zouden niet anders dan namaak of versierselen van een parvenu lijken. In de zalen van zijn paleis verhoogen zij slechts de koninklijke atmosfeer welke Agha Khan daar omringt. Welke er den man omringt, die trotsch mag zijn — maar het niet is — op acht en veertig bekende vorige generaties, wiens stamboom omvat de kaliefen van Egypte en teruggaat tot Jeffer Sedik, den zesden Sultan, en door dien regelrecht tot Ali, den neef en schoonzoon van Mohammed, den Grooten Profeet. „Het Oosten is het Oosten, het Westen het Westen, en nimmer zullen die twee elkaar ontmoeten!" heeft eens een bekend man gezegd. In Agha Khan ontmoeten zij elkaar niet, maar zijn ze tot één geheel geworden. En ook daarom is hij een 'der meest bijzondere menschen van onzen tijd.

\

„8 MEISJES

IN EEN BOOT" (EERSTE MEISJESLIEFDE) •

- 16 -

DEBESTEFILM VAN HET i JAAR, EEN FILMA-FILM

^

r)E GEHEIHZIMMIGB v^ ^ HOEVE/

ÔODT

ACTEER BB

NEDÉRL.

/;

"liiiTT

(ß ■K

ï. 'If

mmmw\um\\s. CONTROLE MERK

I /v In de hoofdrollen: George O'Brien en Cecilia Parker. Regie: David Howard. Fox-Film. ,0b Sanborn (George O'Brien) een van de beroemdste speurhonden uit Arizona, wordt door zijn chef naar de Paraiso-vallei gestuurd, om een einde te maken aan de onderdrukking, van de farmers, door een zekeren Henry Steele (Charles Middleton). Steele is de eigenaar van ,,de geheimzinnige hoeve". Hij voert een waar schrikbewind over de naaste omgeving en ziet niet op tegen een moord, om zich van zijn gehate buren te ontdoen en zoodoende zijn terrein uit te breiden. Hierin wordt hij trouw ter zijde gestaan door een bende ontsnapte boeven. Steele heeft de reputatie, voor geen moord uit den weg te gaan en schijnt zelf onkwetsbaar te zijn. Sanborn wil probeeren, de ranch te naderen in de vermomming van een zwervenden cowboy. Hij heeft het geluk, Jane Emory (Cecilia Parker), een mooi meisje, dat tegen haar wil door Steele op "de ranch wordt gehouden, in de vallei te vinden, daar haar paard haar heeft afgeworpen. Hij neemt haar op en brengt haar terug naar de ranch, waardoor Steele hem uit dankbaarheid verzoekt, zijn gast te willen zijn voor dezen nacht. Jane, die de dochter is van Steele's compagnon en onder valsche voorwendselen naar de hoeve is gelokt, ziet in Sanborn haar redder en probeert, met hem in contact te komen. Hij wordt echter door Steele's mannen constant bespied, zoodat Steele te weten komt, dat Cecilia hulp heeft gevraagd en hij ontzegt Sanborn kort en bondig den toegang tot de farm. Sanborn trekt zich echter van alle bedreigingen niets aan en vertelt Steele, dat hij, wanneer hij wil, terug zal komen. Er volgt nu een spannende achtervolging, waarbij Steele's mannen de opdracht hebben gekregen, Sanborn te dooden, maar deze ontsnapt en bereikt zonder eenige verwonding het plaatsje Paraiso, waar hij naar zijn hoofdkwartier om assistentie seint. Steele heeft echter bemerkt, dat Cecilia en Sanborn elkaar lief hebben gekregen en hij dwingt haar, om met hem te trouwen. Dit plan wordt echter verijdeld door Artie Brower (een ouden jockey), die van de ranch onvlucht, om Sanborn te waarschuwen. Het gevolg is een nachtelijk bezoek van den speurder aaa de ranch, waar hij Cecilia's kamer binnendringt, om er Steele te

WITTENEN GEBLOEMDE KASTRANDENCHOUANDIA^NMEEUW':)

KASTROLLEN („HoüANDIA") METERRANDJES

c

B

tig

-

'Cl*'-''* I 1. Georg-e O'Brien (Bob Sanborn) en Cecilia Parker. 2. George O'Brien is ffevangen genomen. 3. George O'Brien en Cecilia Parker. 4. In de macht van Steele. 5. Steele heeft het onderspit gedolven. 6. Bob en zijn helpers. 7. George O'Brien en Cecilia Parker.

'

CRêPE TOILET PAPIER „HOLLANDIA"- .NEUTRAAL: .KREPP'- „HVQIËNISCH" .HVölEA" - „MEEUW'-.NEFA"„SANITAS"-..DE WAAL." -

■'V.. ■'-

GROEIT UW KIND TE VEEL UIT ZIJN KRACHTEN f

»^N(«-

Geef het dan als bijvoeding KRAEPEUEN & HOLM's EIKELCACAO !

>*:

vinden, die hem met zijn trawanten na een verschrikkelijke vechtpartij overmeestert en in een kerker opsluit. De kleine jockey ziet echter kans, hem te bevrijden en na Jane gezocht te hebben, rennen ze naar de paarden. Artie dekt hun aftocht en wordt door Steele vermoord. Sanborn en Cecilia vluchten, achtervolgd door de bende boeven, naar een hoogen berg, waar ze hen voorloopig op een afstand kunnen houden. Langs een omweg bereiken Steele en een van zijn trouwste aanhangers hen. Er ontstaat een gevecht, waarbij het er, was de telegrafisch gevraagde hulp niet komen opdagen, voor de vluchtelingen minder rooskleurig zou hebben uitgezien. Het lukt Sanborn, een van zijn aanvallers van zich af te slingeren en van den berg te stooten en Steele prefereert zichzelf van het leven te berooVen, liever dan voor al zijn misdaden terecht te staan. De ranch is nu het eigendom van Cecilia en nu staat haar en Sanborn niets meer in den weg, om gelukkig te worden.

■-%.

De oude tijd en zijn poëzie spreken tot U uit Grossmith's Old Cottage Lavender Water. Het komt tot U in de typische groene flacons als een verfrisschende ademtocht uit een Engelschen tuin, als de geest van charme en romantiek.

Een oud parfum geliefd door de moderne vrouw»

Old Cottnge Lavender /J Water k* Tolletieep Badzeep Badcristallen Reuksachets Talcum Brillantines Creams Poeder, etc., etc.

Bereid dit moutpraeparaat zorgvuldig volgens voorschrift. U krijgt dan een voedzamen drank, welke iederen dag opnieuw een tractatie is voor Uw kind. EIKELCACAO moet even doorgekookt, dus niet aangemaakt worden, zooals men vaak doet met Cacaopoeder. Pharmac. Chem. Fabriek

KRAEPEUEN & HOLM Apothekers

Importeur* t

RICHARD WERNEKINCK 6 Co. AMSTERDAM-C. HaadMtrul 9

UITNOODIGiNG Wij noodigen alle lezeressen uit eens een jpratis demonstratie met een

6UOS$MITH$

Singer Electrische Naaimachine

©ïd Cottage Calender

aan te vragen in één onzer winkels of door één onzer vertegenwoordigers. SINGER MAAiSCHAPPIJ Hoafdkantoor i Amnterdam. Kalveratraat 60/fi>

TOILET ARTIKELEN - 19;

- Hofleveranciers

ZEIST

A»

\o ** **W

iMâa <*% ^ïS**

N ALLE NEDERLANDSCHE VROUWEN Juist in deze tijden, waarin van iedere vrouw gevraagd wordt om er voor te zorgen, dat zij meewerkt aan verstandige bezuiniging, is het van het grootste belang, dat u kennis maakt met het aanbod, dat u hierbij wordt gedaan. Wij vestigen uw aandacht op een weekblad, samengesteld en uitgegeven voor de Nederlandsche vrouwen, jong en oud, voor de moeders van gezinnen zoowel als voor de vrouw, die alleen voor zichzelve heeft te zorgen.

HET RIJK DER VROUW

biedt aan haar lezeressen groote voordeelen. Het is niet een MODEBLAD alleen, het is een ECHT VROUWENBLAD. De redactie stelt zich als taak niet alleen de voorlichtster, maar ook de raadgeefster van haar lezeressen te zijn.

Een voorbeeld van de stoffen, die dit voorjaar zullen worden gedragen. Bruin in alTe denkbare nuances en variaties is de hoofdkleur. Er wordt veel werk gemaakt van het weven der patronen in de stof, zooals men op deze afbeelding kan zien.

Sssl J Zusje slaapl... ■

Geen voordeeliger uitgave ELK No.

24

Per PAG.

Halfjaar

10 cents per week

12.60

dan deze uitgave

Een blad, dat voor elke vrouw in elk nummer meer waarde brengt, dan een heele jaargang kost.

De ondergeteekende

verlangt tot wederopzeggens toe een abonnement op hei weekbM HET RIJK DER VROUW (f 2.60 per halfjaar, 10 cent per week)

'

Handteekening

.

Af te geven aan onzen agent of te zenden aan de Adminlstrat' van HET RIJK DER VROUW, Galgewater 22, Leiden.

(Vervolg van pag. 7) De jongeman was het eerst gevallen en wel op een rotswand, welke hooger lag dan die, waarop wij den armen Pallisier gevonden hadden — het was op dat moment, dat het touw brak en Henri den dood vond. De Engelschman moet een tijdlang bewusteloos geweest zijn, want toen hij zich rekenschap kon geven van waar hij was en hij het verminkte lichaam van den gids beneden zich zag liggen, was het bijna donker. Hij had ondraaglijke pijn in zijn enkel en hoewel hij, zooals hij geloofde, niets gebroken had, kon hij niet anders dan op handen en voeten kruipend van de plaats van het onheil wegkomen. Hij was nooit in dit hotel geweest; de eenige schuilplaats, die hij kende, was de hut van Pallisier, vier kilometer daar vandaan, op de Westzijde van den berg. Het was lichte maan, maar hij deed er tot elf uur in den volgenden morgen over om de hut te bereiken. Natuurlijk was er niemand, maar hij had nu ten-minste een dak boven zijn hoofd en mondvoorraad. Beide had hij hard noodig. Zijn uitputtende tocht, de pijnen en het lange liggen buiten, bezorgden hem hevige koorts. Drie dagen moest hij geheel buiten kennis gelegen hebben; toen begon hij heel langzaam wat op te knappen. Maar eerst Was het hem onmogelijk zich te bewegen en leed hij nog af-

schuwelijke pijn en naarmate zijn lichaam weer sterker werd, namen zijn geestelijke martelingen toe. Hoe konden zijn vrienden weten, dat hij in leven was ? De hemel was hem welgezind, monsieur; na nog een paar eindelooze dagen van tobben en pijn lijden, kwamen een paar boeren uit de buurt het hebbenen-houden van den armen Pallisier weghalen en vonden toen den Engelschman. Zij brachten hem naar Chamonix; toen hij daar aankwam, vond hij zijn vrienden verdwenen! Hij hoorde, dat zij hier waren, liet een dokter komen om naar zijn voet te kijken en ging toen direct door naar mijn hotel. „Waar is Lil ?" was zijn eerste vraag en hij had die wel vijf maal herhaald, voor ik de kamer uit was. „Eh bien, monsieur, ah! Wat er toen verder gebeurde?" Hij viel zichzelf in de rede. „Het schijnt donker te worden! Er komen wolken opzettenl" De herbergier keerde zijn verweerd gezicht naar het venster; er was een onrustige blik in z'n oogen en ik zag, dat hij huiverde voor hij zich weer omwendde. „Eh bien-bon!" vervolgde hij toen. „Ik had de messen schoon gemaakt, toen ik monsieur en madame met den jongeman de keukendeur voorbij zag gaan naar het kleine prieel achter het huis. Daarop hoorde ik een lichten stap op de trappen en een paar seconden later liep Mademoiselle door het — 21-

café naar de zitkamer. Een oogenblik later kwam Monsieur Godwin weer voorbij om naar haar toe te gaan. Ik wacljttc, totdat ik de deur hoorde sluiten én ging toen het café binnen, waar ik een en ander te doen had. De muren zijn niet dik, zooals u wel opgemerkt zult hebben, monsieur — ik hoorde gemompel — vergeef me, ik kon de verleiding niet weerstaan om te luisteren. Eén stem sprak maar, die van den Engelschman; bijna een half uur aan één stuk door. Bon Dieu, reken het mij niet ten kwade 1 Het was niet behoorlijk, maar ik had zoon sympathie voor die jonge menschen — ik legde mijn oor tegen het sleutelgat en hoorde jammerlijk, half onderdrukt snikken, en steeds weer de stem van den man, in wanhopig aandringen: „Lil, Lil, mijn kleine Lil! Wil je me niet aankijken? Ken je me niet ? Kun je het je niet herinneren: onze trouwdag! Toe Lilly, kijk dan toch — — ik ben het Clulo —" Een luide, schrille lach deed mij opschrikken. Ik sprong naar het midden van de gelagkamer en geen oogenblik te vroeg. Het meisje rukte de deur open en glipte rakelings langs mij heen. Zij zag mij niet, ofschoon haar kleeren tegen mijn jas streken. Ze staarde als gewoonlijk recht voor zich uit. Ik rilde, monsieur, haar blik leek nog onwezenlijker, nog meer verbijsterd dan

■

1 .;

.

.

.

'

..■

.

' ,.._

•.;..„ .

NIEUWS UIT DE STUDIOS Walter Huston en Karen Morley spelen de hoofdrollen in de Metrofilm „Gabriel over the White House". Onder regie van J. Rethke wordt de cultuur-film „Bauendes Deutschland" opgenomen. F. W. Hoffmann-Andersen KAREN MORLEY voert de regie over de Residenz-film „Stolz Weht die Flagge seh warz-weiss-rot''. Lil Dagover zal in een nieuwe Aafa-film optreden. Het scenario schrijft Dr. Klaren. De titel van deze film staat nog niet vast. Dezelfde maatschappij Jraait een film, getiteld „Hans im Glück", waarvoor Franz Rauch het scenario schrijft. LIL DAGOVER Marlene Dietrich zal binnenkort een bezoek aan Europa brengen. Hans Behrendt zal de regie voeren over de film „Tankmädel". Hans Martin Cremer en Dr. Schreiber schreven het scenario voor de film „Die Wahrheit marschiert". Gerhard Menzels roman „Flüchtlinge" zal door de Ufa verfilmd worden. HANS BEHRENDT Werner Hochbaum zal de film „Morgen beginnt das Leben" regisseeren. _ , . Onze landgenoote Lien Deyers treedt met veel succes in de klucht „Glück im Haus" in het Berlijnsche RenaissanceTheater op. Haar partner is de beroemde Hermann Thimig. Onder regie van Harry Piel zal de film „Der rote Kampfflieger" worden LIEN DEIJERS opgenomen.

tevoren; haar lippen, half geopend in een spookachtigen, zinneloozen glimlach, lieten de kleine, witte tanden zien. Zij ging door den hoofdingang naar buiten. Ik wist, waar zij naar toe ging. De jongeman volgde haar. Ik zag de uitdrukking van zijn gezicht niet, want hij liet het hoofd hangen, maar ik zag wel de kleur er van en die was zoo wit als van een blad schrijfpapier. Hij liep eerst naar het prieel om even met monsieur en madame te praten; vervolgens nam hij zijn twee stokken en ging haar achterna met diep gebogen hoofd. Het was Iaat in den avond, toen zij terug kwamen. Mademoiselle Lil liep weer voorop; Monsieur Godwin achter haar aan en beiden zagen er precies zoo uit als toen zij 's middags weggingen. „Zij kent hem niet meer en zij zal hem ook nooit meer herkennen," zei ik tegen Adèle." — Louis trok verwoed aan zijn pijp; zijn vrouw zat onbeweeglijk over haar werk gebogen, oogenschijnlijk geheel daardoor in beslag genomen, alleen zag ik zoo nu en dan haar boezem gejaagd op en neer gaan en haar harde, gegroefde handen de breipennen vastknijpen. „Deze toestand duurde fwee dagen. „Zij is krankzinnig en dat vermoordt hem", zei ik weer tot Adèle. Het was laat eer ik dien nacht in slaap viel. Nooit zal ik den volgenden morgen vergeten." — Louis keek angstig naar het raam; hij beefde en weer kwam die eigenaardige, half verschrikte uitdrukking op zijn gezicht. „„Ik heb een idee gekregen," kwam Adèle mij vertellen. „Het is heel langzaam in mij opgekomen." Twee uur later vertelde ik hetgeen Adèle had bedacht aan den heer Godwin. „Uw verloofde is krankzinnig," richtte ik mij vrijmoedig tot hem. Hij keek mij aan, sloeg zijn oogen neer, beet zich op de lippen, maar sprak mij niet tegen; alleen zag ik zijn vingers zenuwachtig bewegen en hij omklemde zijn stok, alsof hij steun zocht. „Zij denkt, dat uw lichaam in den afgrond daarginds ligt. In 't eerst dacht zij, dat u er levend uit zou kunnen kruipen en dat zij u daar zou vinden — misschien denkt ze dat nog altijd. Er is een rotswand aan de andere zijde van de kloof, beneden „Les Escaliers du Diable," tegenoveV de plaats, waar zij altijd gaat staan. Wij zouden u. daar kunnen brengen..." Er flitste een licht in zijn oogen. „Ik begrijp het," riep hij in het Engelsch uit. „De hemel zegene ui" Hij schudde in wilde opwinding mijn handen. „Zij zal mij vannacht daar vinden 1 Duizend en duizend maal dank —" Ik had mijn zin niet afgemaakt, maar hij begreep het plan oogenblikkelijk. „De dank komt Adèle toe," antwoordde ik en meteen keerde ik mij om. Aan één ding bleef de Engelschman koppig vasthouden: hij moest en zou alleen naar „Les Dents du Chien" gaan. Ik trachtte hem aan zijn verstand te brengen, dat dit onmogelijk was, het zou hem niet gelukken alleen naar beneden te klauteren. Ten slotte stemde hij er in toe, dat Monsieur Beaumont hem zou vergezellen om hem - 22 —

BEZOEKT HET

Er Asm-

SIOAREN 's-Morgens, 's Middags,

TE »EN HAAG op zijn plaats te brengen. Madame zou met de jongedame volgen." Weer hield Louis op — hij keek naar Adèle — en scheen niet te weten, hoe hij verder moest gaan. Eindelijk deed hij iets heel zonderlings — hij draaide zijn stoel om, keerde zijn vrouw den rug toe en sprak toen verder. Ik nam een verandering in zijn manier van doen waar, hij praatte niet zoo vlot, zijn zinnen kwamen met horten en stooten — zijn oogen waren als gehecht aan het open venster en op den hemel daarachter. „Ik zie ze weer voor me," hernam hij; het was tien uur, toen het gebeurde — zij waren twee uren tevoren weggegaan. Monsieur Godwin beter ter been dan ik tot nog toe van hem had gezien, zijn hoofd omhoog en met. een uitdrukking van nieuwe hoop en nieuw geluk op zijn knap gezicht. Bij de deur keerde hij zich om en klemde nog eens mijn hand in de zijne. „De hemel zegene u," kwam het diep bewogen over zijn lippen, „en uw vrouw. Madame Adèle. Ik geloof, dat mijn kleine meisje weer bij mij terug DE KOMIEK BARTOES, die als figurant bij de Kon. Ned. Ver. ..Het Ned. Tooneel" zijn eerste stappen op de planken zette en nu als humorist-conferencier in cabaret en variété zijn plaats gevonden heeft

's Avonds.

zal komen." Uat waren z'n eigen woorden, monsieur. En toen de oude vader met zijn lichtgebogen rug en grijze haren, 'n beetje moeilijk achter hem aanloopend. Een half uur later gleed mademoiselle naar buiten. Zij was in het wit zooals altijd, haar gezicht deed denken aan dat van een marmeren Madonna; maar, ma foil dat was beter dan die huiveringwekkende glimlach! De moeder, die in die paar dagen jaren ouder leek geworden, was de laatste van de vier." Louis' stem stokte; de zweetdruppels parelden op z'n voorhoofd; een er van liep langs zijn ruwen wang naar beneden — of was het iets anders? „Bon Dieu!" mompelde hij en dat was niet zoo maar een uitroep, het was een bede. „Het was een avond als deze — zwoel, als met electriciteit geladen, zonder een zuchtje en met deze zelfde zware, drukkende stilte. De atmosfeer was plotseling zoo geworden, ofschoonhet den heelcn dag al gedreigd had. Adèle en ik waren in het prieel. Wij zaten daar, van het moment af, dat zij Weggegaan waren, wachtend in zenuwtergende spanning. Wij.konden de muggen hooren zoemen en hoorden de koebellen op de lagere hellingen van den berg klingelen; zelfs meenden wij het klokje van het klooster vijf kilometer verder naar beneden te kunnen onderscheiden. Plotseling klonk een gil, een schreeuw — Adèle en ik konden er een eed op doen — die van boven, van den berg af naar omlaag kwam, de langgerekte angstkreet van een vrouw — „Clu-lol Clu-lol" Wij kenden de stem. Wij hadden den kreet tevoren gehoord, maar wij hadden nooit dien vreemden.

De lenie lok{

Noor bulten, naar licht, (ucht en zon! Bescherm echter Uw door den winter overgevoelig geworden huid, door deze vooraf in te wrijven met een weinig „Zij"-crême. ln 00fm* prijzen van 20-75 et.

"XV" CREME

^■^^^^^^Geeft een door en door gezonde huid.

nieuwen klank er in waargenomen — daar zouden wij op hebben kunnen zweren, is het niet, Adèle?" En Adèle, ofschoon haar echtgenoot haar niet zien kon, knikte en legde ten laatste haar breiwerk neer. „Vijf minuten daarna werden wij opgeschrikt door een verschrikkelijk geraas boven ons. Het leek op donder, alleen had het rumoer meer een ratelend bijgeluid en het hield aan. Het kwam nader, steeds nader, het werd luider en luider — de lucht om het prieel trilde — de berg zelf begon te beven. Wij hoorden de menschen in huis schreeuwen. Adèle en ik omklemden elkaar stevig — wij wisten wat dat heische lawaai beleckende. Een half uur ongeveer, stonden wij daar zoo; toen hield het trillen op, de donder dreef af en stierf langzamerhand weg, de atmosfeer klaarde op — de lawine was voorbijl" Louis veegde met zijn zakdoek zijn gezicht af en maakte z'n jas los. „Dat was „Le Grand Désastre", monsieur — zij lagen bij elkaar. Zij had haar armen, om hem heen geslagen en zijn hoofd rustte op haar gezicht. Er waren maar enkele groote rotsblokken naar „Les Dents du Chien" gerold, maar eer er van lag boven op hen — het noodlot had hen achterhaald. Zij lagen op den rotswand, op de plek, waar zij elkaar hadden ontmoet. En te oordeelen aan de houding, waarin zij lagen, moest zij hem hebben herkend I De ouders hebben wij nooit gevonden; de stroom van gesteente, ijs en sneeuw had het pad met de heele omgeving volkomen bedolven. Maar beneden „Les Escaliers du Diable" ligt een steen, waarop hun namen gebeiteld zijn: „Clulo en Lil" en daaronder: „Requiescant in pace". De lichamen " Louis hield abrupt op. Hij deed 'n paar krachtige trekken aan z'n pijp, maar deze was uitgegaan. „Bon Dieu!" riep hij weer uit. Een wolk was eensklaps komen opzetten en had de maanschijf verduisterd. Wij werden in een bijna totale duisternis gehuld; door het open raam kwam de kide adem van een naderenden storm. Een seconde later deed een donderslag het huis trillen, daarna stak met een wild gehuil de wind op en smakte een gordijn van gutsenden regen tegen de ruiten en het dak. . Louis sprong op; zijn gezicht scheen aschgrauw in het duister. „Hoorde je het, Adèle?" Alsof een slag hem verdoofd had, strompelde hij door de kamer, maar eer hij Adèle had kunnen bereiken, was deze flauw gevallen. Tegelijkertijd flitste een gespleten vuurstraal langs mij heen en danste spookachtig op de zilveren chatelaine. Mijn sterk lichaam rilde als in plotselinge koorts. Ik liet mijn pijp uit mijn hand glijden ze viel in stukken op den vloer. Opeens klonk een hartverscheurende, angstaanjagende kreet, waarvan Louis verteld had: „Clu lo! Clu lo!" Ik had er een eed op willen doen, dat ik dat hoorde... En toen opnieuw een stortbui tegen de vensters kletterde, sloeg de klok tien. , ,

— I a I :

rfojgufzs**,

Mevrouw M.nn-Bouwnr.M.t.rvr.rd. onder vel. blijken v.n beiengjlelling heer 83lten verjaardag.

De tilmitar Ruth Chatterton geraakte bij hst verlaten van een (ilmatelier te Hollywood met haar hand bekneld tujschen het portier van een auto, waardoor twee vingen werden verbrijzeld.

De lilmiter Pola Negri brengt een bezoek aan Parij«. In Juni zal zij weer te Hollywood aan een sprekende film medewerken.

Greta Garbo It waar le Hollywood aangekomen. Zij doet na haar Europeetche relt nog even geheimzinnig all voordien.

ARMEN ONBRUIKBAAR BIJ VOCHTIG WEER. Rheumatiek maakte werken tot 'n kwelling. Tot hij het juiste middel vond. Hier volgt een merkwaardig voorbeeld van de wijze, waarop vochtig weer de gewrichten kan aantasten van iemand, die vatbaar is voor rheumatiek. „Ik heb heel erg aan rheumatiek geleden, 'schrijft ons iemand, „en heb zoo erge pijnen in mijn gewrichten gehad, dat het haast niet te dragen was. Het was altijd het ergst op regenachtige dagen. Dan kon ik eenvoudig mijn armen niet gebruiken en het werken was mij werkelijk een marteling. Ik probeerde twee verschillende middelen tegen rheumatiek, maar ik was na de kuur nog altijd even slecht. Toen zei men mij dat ik Kruschen Salts moest probeeren en nadat ik een flacon gebruikt had, voelde ik verbetering. Dus ging ik er natuurlijk mee door en nu ben ik aanmerkelijk beter en ik heb me in geen jaren zoo best gevoeld. Gewoonlijk voelde ik me zoo lusteloos en lui, maar dat ik weer kan werken is nu een pleizier voor me geworden inplaats van een schrik." S. B. Het organisme van den lijder bevat een teveel aan urinezuur, wat de oorzaak kan zijn van rheumatiek. Dit kwaadaardig urinezuur kon ontstaan, doordat de inwendige organen onvoldoende werken. Kruschen Salts nu spoort de afvoerorganen dusdanig aan, dat elk spoor van afvalstoffen regelmatig en volkomen verwijderd wordt. Kruschen maakt en houdt 11 inwendig schoon en zuiver. En Uw geheele wezen — lichaam en geest — ondergaat deze verfrisschende werking. , .. > Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten è ƒ0.90 en ƒ1.60 per flacon. Stralende gezondheid voor één cent per dag. •

Een bloemlezing van den geestigsten geïllustreerden humor uit de buitenlandsche tijdschriften.

LUXOR PALAST TE ROTTERDAM De tuinman, die veel aan kunstsnoeien doet, knipt het haar van zijn zoontje. The Passing Show

De putent-rookverdrijver, een onmisbaar apparaat voor echtge> nooten, wier vrouwen geen sigarenrook in de kamer dulden. Lustige Blätter

Een gruot magazijn ia damesconfectie heeft een reusachtigen salon voor haar bezoeksters laten bouwen. — Die kunnen daar wachten, terwijl de mode verändert! Een nieuw hotel in zekere provinciestad heeft een geheel rond gebouwd restaurant. — Gasten, die een copieus en een tamelijk rijkelijk besproeid diner hebben verorberd, zullen het heel prettig vinden; zij behoeven alleen maar stil te staan en te wachten tot de deur aankomt.

„Weest U maar niet bang, meThe Humorist

A an de politiek doe ik niet. *r\\ Dat wil m'n redactie niet. Of ze gc•/.JL lijk daarmee heeft, weet ik niet. u kent het spreekwoord van: wiens lv Doch . brood ge eet? En,, al is 't honorarium, dat ik voor m'n gepruttel krijg, ten hoogste maar een broodje waard, bij lange na geen brood, ik praat toch maar liever niet tegen. En erger me in stilte. De tijen zijn slecht! Ter zake. Ik heb me in de laatste weken heel bijzonder erg geërgerd. Als je langs de straten liep, grijnsde je overal waar je langs kwam en waar plaats voor 'n aanplakbiljet was, minstens een half dozijn leeuwen aan. De Nederlandsche leeuw, die brulde, de Nederlandsche leeuw, die een heel grooten bek opzette (fatsoendelijker kan ik het niet zeggen, 't klinkt zoo gek Wanneer je beweert, dat een leeuw een grooten mond opzet.) In sommige gevallen kreeg je zelfs den indruk, dat verschillende van die leeuwen aan het gapen waren. Wat ik heel best kan begrijpen. Wanneer je dag in dag uit tegen een muur zit aangeplakt, dan ga je je wel vervelen. 't Lijkt mij een ergerlijke zaak om de goegemeente zoo maar, als of 't niks is, met een dierentuin op straat te bedreigen. Dat moet in de toekomst anders worden. 't Benige wat erop zit lijkt me dit: Wanneer er weer ereis verkiezingen voor de Tweede Kamer komen, dan sticht ik een antileeuwenbond en laat m'n naam als eerste op de lijst zetten. Word ik dan gekozen (gezien m'n populariteit onder de vele duizenden lezers van dit blad, lijkt me daaraan geen twijfel) dan vrees ik, dat het eerste ding, wat ik zal doen is brullen. Van 'r lachen. Want zie je, zoo'n Tweede Kamerlid baantje geeft toch altijd nog ƒ 5000 per jaar' PETRUS PRUTTELAAR

BEZOEKT HEÏ

rr-ÏMf

Die Lustige Kiste

•'' &

Om het gebruik van dievenlantaarns overbodig te maken, zijn verscheidene inbrekers op het idee gekomen hun nagels met phosphor te besmeren. — Echt iets voor de „licht-vingerigen"! Een Londenaar, die midden in den nacht een inbreker verraste, die bezig was het buffet in zijn eetkamer leeg te halen, greep een ukulele van een tafeltje en sloeg haar kapot op 's mans hoofd. — Dat is een uitstekende methode om inbrekers en ukulele's te behandelen I Een abonné beklaagt zich, dat zijn tuinman het grootste gedeelte van zijn tijd schijnt te gebruiken met op den tuinmuur te zitten en te praten. — Vele Kamerleden doen dat ook (natuurlijk niet op een tuinmuurl) en worden er nog beter voor betaald dan de tuinman!

Zelden is over een filmactrice meer geschreven en gesproken dan over de Amerikaansche filmster Clara Bell, beter bekend onder haar meisjesnaam Clara Bow. Hieronder vertelt ze U in eenige woorden haar filmloopbaan: ,,Mijn succes bij de film heb ik niet te danken aan den wisselbeker en het filmcontract, die ik kreeg toen ik een schoonheidswedstrijd won, maar de groote inspiratie kwam door het schitterende avondtoilet, dat men mij cadeau gaf als schoonheidskoningin. Elmer Clifton gaf mij de eerste rol, de „verstekeling", in „Down to the Sea in Ships" en van dit moment af was mijn leven een aaneenschakeling van hard werken, om het publiek te blijven boeien. Ik mag ook Elinor Glyn niet vergeten. Aan Elinor heb ik heel veel te danken en ik ben haar heel erkentelijk voor haar wijze lessen.

Sinds „It" heb ik achttien films gemaakt. Er waren vroolijke en droevige tafereelen in, maar persoonlijk vond ik ..Wings" de beste. Toen ik in 19 3 o na mijn proces, dat zooveel stof deed opwaaien, ziek werd, raadde de dokter mij aan, een langen tijd rust te nemen en zoo besloot ik, op Rex Bell's farm een. rustkuur te gaan doen. Daar leerde ik Rex Bell, mijn echtgenoot, kennen en toen ik hem trouwde, wist ik, dat dit een stap was, dien ik nooit ongedaan zou willen maken! Volkomen uitgerust en hersteld na mijn kuur. verlangde ik weer aan het werk te gaan en koos het verhaal „Call her savage" van Tiffany Thayer als scenario van mijn nieuwe film. waarin ik hoop weer evenveel waardeering te mogen oogsten als men mij vroeger heeft willen schenken.'.'

„Wie had gedacht, dat ik op mijn leeftijd nogeen vrouw achterna zou loopen ?!" TVie Humorist

Nee maar, Liza, ik geloof warempel, dat't Ramon Novarro is! The Passingr Show

De schoonmaakster: „Helpt U mee of probeert U weg te kruipen, mijnheer?" Tit-Bits

„Je kunt je niet voorstellen, hoe vervelend het is om lederen avond thuis te zitten." „Ja lieveling, juist daarom ga ik altyd uit." Die Grüne Post

De nieuwste autobussen zijn zóó comfortabel ingericht, dat men van de fraaie, mollige kussen-banken een heerlijk zacht bed kan maken. — De maatschappij, die deze bussen exploiteert, is blijkbaar van plan een geregelden dienst te gaan onderhouden op stoffige, .zonnige buitenwegen en op deze wijze voetreizigers te verleiden.

— 25 - 24 .

■■

T&UUS VAM AALTEN

DX DEKDX' MUZE REDERIJKERSKAMER „HELMERS". AMSTERDAM

1

„Het Lied van alle Tijden", romantisch tooneelspel in 3 be_ drijven door D. H. Scheffer, voerde „Helmers" onze nuchtere, hedendaagsche begrippen terug naar het tijdperk van de Fransche revolutie (11 November 1793)' waar beschaving en recht moesten wijken voor de lage, opgezweepte hartstochten van een volk. dat uit pure klassenhaat talrijke

Ml

van zijn beste zonen en dochters meedoogenloos door de guillotine ten val liet brengen. En desondanks, zelfs onder het juk van dit bloedrégime, zocht men amusement en ontspanning iri schouwburg en andere ontspanningsgelegenheden en bleef het lied van alle tijden — l'amour, toujours l'amour — met al zijn intriges en begeerten de hoogste troeven spelen. Hoewel niet meer modern, is dit tooneclstuk toch nog alleszins waard door serieuze gezelschappen op het programma geplaatst te worden. Het biedt in ruime mate gelegenheid tot gaaf spel en wie niet uitsluitend naar

ook een vertolking van deze rol voorstellen met hartstochtelijker, warmer spel, dat echter gauw tot sentimenteele overdrijving aanleiding kan geven. En juist daarom trof mij dit eenvoudige, beheerschte spel zoo en 'schonk deze opvatting mij veel voldoening. Crochet, chef van de geheime politic (J. C. Osseman), was uitstekend. Van 't begin tot 't einde voelt men, dat hier een amateur aan het werk was. die zijn rol volkomen beheerschte. Een uitstekende creatie! Minder gedecideerd en krachtig was Andre (Lou Morsink). Zonder direct onvol-

doende te zijn, waren houding en spel in 1 en 2 te zwak. De jonge, frissche, romantische figuur van André vraagt hier meer temperament. In 3 ging het beter' hetgeen in dit bedrijf echter meer aan het karakter van de rol dan aan den speler lag. Margot, kamenier (Loet Keuning), ging vèr boven het middelmatige uit. Goed aangevoeld en zeer goed gespeeld! Frangoise. bijgenaamd ..La France (Marie Bart-Tuin). de mannetjesputter, die, aangegrepen door de bloedkoorts. met wilde revolutionnaire dweepzucht, al wat vrouw in haar is verliest en niet schroomt zelfs

IMT1EME OORSPRONKELIJKE KUNST 'et was een hcele durf van I.O.K. om Paul Lindaus „De Andere" te . . , brengen, een'fantastisch spel in 4 bedrijven met een rolbezetting van 16 personen. Als tooneelstuk is het den laatstcn tijd wat in het vergeetboek geraakt; de film heeft het ons niet zoo lang geleden nog gebracht als „Zijn andere ik". Het is zoo, I.O.K. durft veel, maar zij kan óók veel. Wat Lo Keizer in de rol van Mr. Hallers, de officier van Justitie, presteerde, was iets buitengewoons. Hoevelen doen hem dat in Amsterdam na? Ook nu bleek het weer hoe serieus deze club werkt; daar kan menige vereeniging een voorbeeld aan nemen. Er zijn altijd opmerkingen te maken, fouten zelfs aan te wijzen, maar bij deze uitvoering waren deze zóó gering in aantal, dat het effect als geheel er niet onder leed. Ik vond dit een der beste uitvoeringen van I.O.K. gedurende de laatste jaren, wat heel wat zeggen wil, omdat zij reeds zooveel goede gehad heeft. De rolverdeeling is te groot om de medewerkenden individueel te bespreken. Lo Keizer, zooals reeds gezegd, bracht uitstekend, dikwijls meesterlijk spel. Van de anderen waren velen heel goed en enkelen slechts zwak. Dit wil veel zeggen bij zoo'n groote bezetting. Wat ook vooral een woord van lof verdient was het tempo, het struikelblok van vele opvoeringen. Regie en rolkennis waren eveneens uitstekend. Werkten alle vereenigingen even serieus als I.O.K.. namen zij alle evenveel tijd voor de instudeering van een stuk, dan zou de buitenwereld niet zoo gereserveerd, vaak minachtend zelfs, tegenover het Amateur-Tooneel staan! C. J. PIETERS.

H'

ONTVANGEN BOEKEN

ï'.r.

een opvoering gaat om uit amusementsover- haar weldoenster Yvonne op het schavot te wegingen zijn lachspieren eens een beurt te helpen brengen, was een type. waaraan men geven, kan van dit zware speelstuk volop even moest wennen. Na een minder resoluut genieten. „Kan," zeg ik, want hoe licht leidt begin 'werd deze rol vooral in 2 en 3 met een overtuiging gespeeld, zooals men maar van een dergelijke opgave niet tot overdrijving! Cor Pietcrs is er met zijn gezelschap in weinig dameskrachten ziet. Picard van Theo Timman in 3 kon mij geslaagd dit „Lied van alle Tijden" tot een beter bekoren dan Dumont van denzelfden waar en waarachtig geheel te maken door het vi J- /
3

De Hotelrat, één-acter door Henri van Wermeskerken. 2 Heeren. 1 Dame. Tooneel: Hotelkamer met bed. Uitgegeven bij L. J. Veen's Uitgever's Mij.. Amsterdam. Een vlot geschreven één-acter. die vooral van de zijde der dame sterk en goed spel vereischt. Het meisje dringt de kamer van een petroleumkoning binnen, die zich ter ruste heeft begeven, wordt door hem betrapt, valt flauw, vertelt dan hoe zij onder hypnose handelt van haar stiefbroeder om vervolgens .... ja, dan moet U het stukje zélf maar lezen! Uitstekend geschikt voor het AmateurTooncel. C. J. 1 •

Verleden week, heel plotseling, kwam ze mijn kamer binnenstormen. „Ziezoo, daar ben ik weer en ik dank jullie wèl, dat je zoo 'n vriendelijk stukje in „Het Weekblad" over me geschreven hebt." „He, Truus — weer in 't vaderland ?" Ik ben verbaasd en — blij haar weer eens te zien —de laatste berichten uit Berlijn waren niet zoo geruststellend. „Ach ja," zegt Truus met haar vroolijke jongemeisjesstem, „ik was allerberoerdst, maar zoo mocht ik van „Herr Dokter" opstaan, of ik maakte van de gelegenheid gebruik om den eersten den besten trein naar Holland te nemen. Weet u — in Duitschland mist niemand me of het moest de hond van mijn buurman zijn. Die heeft me n.1. in mijn ziekte het meest opgepast, de hond hoor, niet de buurman. Dat is een oude brombeer, hij gaat nooit naar een film en dat neem ik hem erg kwalijk." „Stop Truus, ratel niet zoo door. Wat mankeerde je eigenlijk?" „Van alles en nog wat. Ook een filmengagement. Maar het ergste was de eenzaamheid. Ja, men kan in dat groote, drukke Berlijn ook ontzettend eenzaam zijn. Mijn ouders, waar ik vroeger bij woonde, waren ongeveer een jaar geleden weer naar Amsterdam vertrokken, en ik bleef in mijn eentje achter. Zoolang ik filmde, vond ik het heelemaal niet erg. 's Morgens ging ik meestal om acht uur al naar het atelier en als ik 's avonds laat weer in mijn woning, kwam, was ik zóó doodmoe, dat ik blij was gauw in bed te kunnen kruipen. Maar opeens was het uit. Zeven maanden geleden speelde ik in de film „Teilnehmer antwortet nicht", r- de rolprent had succes, maar een volgend engagement liet op zich wachten! En niets is vervelender dan dat wachten op iets, dat niet komt. Als filmster kan je toch de productieleiders niet opbellen! Je moet wachten tot zij je vragen. Dus zit je maar thuis en hoopt op een telefoontje. Vreeselijk enerveerend. — Daarbij kwam, dat men het laatste jaar zoo weinig mogelijk buitenlanders engageerde. Of het daaraan echter uitsluitend gelegen heeft, weet ik niet — als je pech hebt, geef je alles de schuld. In ieder geval, ik was moedeloos, het

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S

Truus van Aalten in gesprek met onzen redacteur.

Truusjes lieve g-limlach. eten smaakte me niet meer, je zat in je eentje in het restaurant en prikte met je vork in de aardappels en als je klaar was, kon je weer naar je leege woning of naar een bioscoop gaan, om te zien, dat je collega's succes hadden. Enfin, wat zal ik u nog lang zitten voortjammeren, op zekeren dag was ik zelfs te moedeloos om des morgens op te staan. Mijn dokter en mijn kostjuffrouw, die me ondanks mijn een en twintig jaar nog steeds „baby" noemen, hebben me flink de huid vol gescholden en ik ben dan ook in een paar weken heel wat opgeknapt! Maar genezen kan ik geloof ik alleen in Nederland. Ik heb echt zin mijn fiets te nemen en een fijnen rit tusschen de bollenvelden te maken. Weet u wat ik leuk vond ? Toen ik naar u toe kwam, zei een mijnheer op de tram tegen zijn dame: „Dat meisje lijkt op Truus van Aalten!" Ik vond het fijn, dat mijn landgenooten me niet vergeten zijn! Men had me n.1. in Berlijn geschreven, dat mijn films alleen in heele kleirie bioscoopjes vertoond werden." Ik ben gelukkig Truus te kunnen vertellen, dat „Lieveling der Goden" en „Der Bettelstudent" in de grootste theaters van ons la.nd vertoond zijn. En — vraag haar dan naar haar toekomstplannen. • - 27 -

„Eerst een paar weken op de Veluwe. En dan, ja dän hoop ik weer een stootje te kunnen verdragen en ga weer naar Berlijn.-De Duitsche couranten hebben tijdens mijn ziekte zooveel over me geschreven, dat er nu wel een regisseur zich mijner zal herinneren." Wij hopen het voor onze dappere Truus...

In gepeins. FOTO'« GODFRIED DS GROOT

En zoo ontstond de connectie tusschen Sir Reginald Carshaw, baronet, eig-enaar van een grroote fabriek, en een van de meest geziene en begeerde vrijgezellen uit de Londensche groote wereld, en de misdaad, in de wandeling aangeduid als „de moord op het terras". Uit een van de bovenramen van het verder ganschelijk verlaten huis, zag Winifred hoe de agent, zoowel Fowle als haar bevrijder meenam naar een taxi, die op den hoek van de straat stond. Op hetzelfde moment verscheen in Henrystreet een krantenjongen met de avondbladen en schreeuwde: „Laatste nieuws over den moord op Lord Ronald Tower. Vrouw in Southwark gearresteerd". Een gevoel van onuitsprekelijke verlatenheid kwam over Winifred. Ze wierp zich op haar bed en schreide, alsof haar hart zou breken. VIII. BROEDER RALPH.

zoudt willen zijn een uitlegging te geven aan Rachel Craiks motieven om u op weg naar het Huis aan te spreken en ons in vertrouwen mede te deelen, wat u met haar bent overeengekomen in 'verband met het ontmoeten van zekere personen, dan — eh, dan zullen wij alles doen om' alle omstandigheden uit uw particulier leven, die zouden kunnen worden opgerakeld, zooveel mogelijk geheim te houden." Onder den doorzichtigen sluier van een belofte, had de detective nu zijn wensch te kennen gegeven. Als de afgevaardigde van North Loamshire openhartig wilde zijn, dan verzekerde Scotland Yard discretie. Meiklejohn ijsbeerde door zijn kamer en bleef staan voor het raam, dat uitzag op Victoria Street. De detective-inspecteur dacht, dat hij met zijn diplomatie het spel gewonnen had. Maar na een oogenblik stilte bleek, dat hij te vroeg had gejuicht. „'t Spijt me zeer, dat ik niets kan toevoegen aan hetgeen ik u al gezegd heb," verklaarde het parlementslid, met het air van iemand, die diep geschokt is door een tragedie, waarvan hijzelf overigens slechts toeschouwer is geweest. „U hebt me niets verteld," was 't korte en eenigszins scherpe wederwoord. „Omdat u mij naar de motieven vraagt van een misdaad, waar ik niets van afweet." „Toch hebt u met die vrouw gesproken?" „Wat bracht u er toe juffrouw Craik met deze zaak in verband te brengen?" De detective lachte fijntjes. „Nu ondervi aagt u mij," merkte hij langs zijn neus op.

„Heb ik daar misschien niet het recht toe? U komt mij hier lastig vallen over die historie. Waarom nu juist mij? Waarom word ik juist uitgezocht onder de meer dan zeshonderd medeleden van Lord Ronald als iemand, die speciaal op de hoogte moet zijn van de oorzaken, die tot zijn rampzalig einde hebben geleid?" „Het waren uw eigen woorden, die ons te denken gaven." „Mag ik u vragen of het. uw voornemen is mij, evenals Miss Craik, te laten arrestceren?" Het sarcasme, waarmee deze woorden uitgesproken werden, bracht den inspecteur niet van zijn stuk. „In zaken als deze arresteeren wij zonder aanzien des persoons," verklaarde hij droogweg. „Maar ik zie niet in waarom u mij niet zoudt willen vertellen om welke reden die vrouw u aansprak en waarom u er zoo grif in toestemde aan haar verzoek te voldoen, wat dat ook geweest mag zijn." Het schrandere parlementslid was niet blind voor het gevaar, dat achter deze woorden dreigde en hij veranderde met verrassende snelheid van houding. „Ik vrees, dat we elkaar verkeerd begrepen hebben. Ik heb niet geweigerd deze of andere vragen te beantwoorden. Miss Craik is- een oude vriendin van mijn familie. Ze is er op het oogenblik vrij slecht aan toe. Zij vroeg mij daarom, haar met wat geld te helpen; vijftig pond. Ik ging terug naar mijn flat om het geld te halen — 't zit nog in mijn portefeuille. Ik beloofde haar om negen uur bij het Lagerhuis te ontmoeten en haar daar het "ge-

Ondertusschen waren de kranten, die zich zoo tuk betoonden op de sensatie van deze moordgeschiedenis, niet voorbereid op de teleurstellende stagnatie, die al spoedig in den stroom van opzienbarend nieuws intrad. Mr. Meiklejohn, die 's morgens door een inspecteur van Scotland /ard werd ondervraagd, gaf toe, dat hij den vorigen avond voordat hij het Huis was binnengegaan, op' Parliament Square, met een vrouw gesproken had. Maar hij ontkende pertinent iets te weten van een afspraak op het térras. „Hoe krijgt u het in uw hoofd," riep hij geprikkeld, „dat iemand van mijn positie zich zou inlaten met twee schooiers in een boot!'' „U hebt aan verscheidene van uw vrienden verteld, dat u om negen uur een afspraak had en om dien tijd ging u naar net terras. „Ja, ik volgde Lord Ronald daarheen want ik wilde hem zeggen, dat ik vandaag onmogelijk bij zijn vrouw kon komen lunchen, zooals afgesproken was." „Maar Mr. Meiklejohn," hield de detective aan, „toen de politie u vertelde, dat Lord Ronald in de rivier getrokken was hebt u zelf geroepen: „Ik ben ook op het kantje af den dans ontsprongen! Ze hebben hem voor mij aangezien!" Of ten minste woorden, die deze strekking hadden" Mr. Meiklejohn klemde even de tanden opeen. Toen verweerde hij zich norsch: ,,U kunt iemand toch niet verantwoordelijk stellen voor onsamenhangende woorden, die hem in een oogenblik van hevige emotie ontsnappen! Maar windt u er alstublieft geen doekjes om. Is het uw bedoeling mij te beschuldigen van medeplichtigheid aan den moord op mijn vriend?" „O neen! Maar de autoriteiten denken aen de mogelijkheid, dat misschien een of ander stel schurken om zuiver persoonlijke redenen een wrok tegen u koestert en dat de aanval op Lord Ronald Tower feiHET CABARET-ENSEMBLE DOEKE STUUROP, ONGETWIJFELD GOEDE BEKENDEN telijk voor u bestemd was. Als u zoo goed

Meinz Slühmann in „9ch und die Maiserin'

VAN ONZE LEZERS I

(POTO UPA) ■

29 -

viaagde te geven. Als dat met Lord Ronald niet gebeurd was, zou ik ongetwijfeld mijn afspraak met Miss Craik gehouden hebben." De inspecteur keek vluchtig naar de portefeuille, die de ander hem geopend voorhield. Toen ging hij aan tafel zitten en noteerde Mr. Meiklejohns verklaringen. Deze keek hem uitvorschend aan. „Miss Craik zal mijn woorden volledig bevestigen als u het haar vraagt." „Ze heeft geweigerd onze vragen te beantwoorden," deelde de detective kort mee en schreef verder. Als hij toevallig opgekeken had zou hij een glimp van opluchting hebben ontdekt in de oogen van Meiklejohn. Hij had zich dus niet vergist in Rachel Craiks vermoedelijke gedragslijn, stelde het Lagerhuislid bij zichzelf vast. „Dat verbaast me niets," hernam hij. „Ze is het type van een Schotsche — koppig en stug en ze is natuurlijk fel verontwaardigd over de vernedering van haar arrestatie." De inspecteur scheen het verstandiger te vinden op de laatste opmerkingen niet in te gaan en stond op. „Dus u wenscht niets meer toe te voegen aan wat u gezegd hebt?" vroeg hij op rüstigen toon. „Neen, niets." De man van Scotland Yard verliet de ruime eetkamer, waar het gesprek had plaats gehad. Meiklejohn wachtte tot hij de voordeur hoorde sluiten. Toen ging hij naar het buffet en schonk zich een glas cognac in, dat hij in één teug ledigde. „Ja, ik dacht wel, dat ik Rachel kon vertrouwen," mompelde hij en liet zich vermoeid in een lagen stoel bij het raam neervallen. Het verhoor scheen zijn zenuwen op een zware proef gesteld te hebben. Een poosje scheen hij ten prooi aan wanhoop of wellicht aan berouw. Zijn bediende kwam binnen om voor de lunch te dekken, maar Mr. Meiklejohn verzocht hem heen te gaan en niemand meer bij hem toe te laten. Geen vijf minuten later werd een telegram bezorgd. De bediende, hoewel bang voor een uitbrander, durfde het toch niet achterhouden en ging er met een verlegen gezicht mee naar zijn meester. Mr. Meiklejohn las het bericht. Het was van Lady Helen. „Voel me doodelijk verlaten. Waarom bent u mij niet komen opzoeken?" Hij schreef het antwoord: ♦

„Te verbijsterd om eerder te komen. Wacht mij vanavond." Toen hij dit gedaan had, begon hij systematisch zijn papieren .uit te zoeken. Uren

achtereen was hij daarmee bezig, totdat de haard ten slotte vol lag met de asch van vernietigde documenten. Toen de schemering begon te vallen, keek hij op zijn horloge. De zitting van het Lagerhuis zou weldra beginnen. Zou hij zijn medeleden onder de oogen komen? Zou zijn wegblijven niet angst verraden voor 't kruisvuur van vragen, die hem te wachten stonden, voor de vriendschappelijke nieuwsgierigheid waarmee hij zou worden bejegend — half-uitgesproken verbazing dat hij, de onberispelijke, in zoo'n sinistere geschiedenis verwikkeld was geraakt? Weer zocht hij zijn troost bij de cognacflesch. „Verdraaid, waarom ben ik zoo beverig!" praatte hij in zichzelf. „Ik heb Tower immers niet vermoord. En toch — Eén ondoordachte stap kan mijn heele leven verwoesten...." Hij kon het nog steeds niet met zichzelf eens worden of hij naar het Parlement zou gaan of niet — als hij wegbleef, moest hij het nu direct den fractie-voorzitter laten weten, met het oog op eventueele stemmingen — toen Johnson, de bediende, weer binnenkwam. „UT is iemand voor u, mijnheer, die u beslist wil spreken. Hij- — eh — hij maakt 'n beetje heftigen indruk. Hij zei, dat, wanneer ik hem niet aandiende " „Wie is 't?" viel Meiklejohn den bediende in de rede. „Hij gaf den naam Voles op." „Voles?" „Ja mijnheer, maar hij zei er bij, dat u hem beter aan zijn initialen zou herkennen -- R.V." Meiklejohn spande al zijn geestkracht in, om geen emotie te laten blijken en slaagde daarin vrij goed. Hij verschoof achteloos enkele papieren op tafel en zei toen, met toch wel even een lichte trilling in zijn stem: „Laat mijnheer Voles binnenkomen, en denk er om, ik ben verder voor niemand te spreken, Johnson." Het was te begrijpen, dat de slappe, bleeke bediende zich eenigszins bevreesd had getoond voor den bezoeker die na enkele seconden Mr. Meiklejohns kamer binnentrad. Hij was forsch en breedgeschouderd, nog heel wat grooter en robuster dan de afgevaardigde van North Loamshire, die toch ook een rijzig man was, met een werkelijk imponeerende gestalte. Wilde, wreede kracht sprak uit zijn trekken, die tegelijkertijd toch ook den onmiskenbaren stempel van opvoeding en goede geboorte droegen. Als hij zwart was geweest en uitgedost als een Zoeloe-opperhoofd, zou zijn verschijning meer in overeenstemming zijn geweest met hetgeen de diepste kern van zijn persoonlijkheid moest zijn. De harde, dat hei een kwaal van den ouden s -j dag wasl

De dokter heeft je vrouw gauw van haar zenuwrheumatiek geBnezen, hè? Hij is maar een

GMT 6E Mkm PMIJS? scherpe lijnen van zijn gezicht waren ais uit steen gehouwen. Een paar donkere oogen gloeiden onder zware, borstelige, overhangende wenkbrauwen. Het hooge voorhoofd, de vierkante, massieve kin en de mooi gevormde neus gaven het gezicht een zweem van intellectualiteit, die echter door de brutale, sensueele trekken om den mond weer werd te niet gedaan. In ieder opzicht was de binnentredende iemand, die de aandacht moest trekken, maar wiens uiterlijk tegelijkertijd niet kon nalaten antipathie en zelfs vrees in te boezemen — de soort die men liever niet 's avonds op een eenzamen weg tegenkomt. Hij sloot de deur achter zich en lachte schor. „Je wordt hier schitterend bewaakt, broertje-lief, dat moet ik zeggen!" spotte hij. De aangesprokene steunde met zijn handen op de tafel, die tusschen hen instond. Zijn gezicht was spookachtig bleek en vertrokken; de zelfbeheersching van straks scheen hem thans geheel verlaten te hebben. „Jij!" stiet hij uit. „Ben je nu heelemaal stapel krankzinnig om hier té komen?" „Hm." De ander haalde bruusk de schouders op. „Het is niet de eerste keer, dat je me voor gek verslijt!" „Maar het risico, man, het verschrikkelijke risico! Ze weten van je af — Rachel is al gearresteerd. Een paar uur geleden had ik hier een detective. Het zal me niet verwonderen als het huis door de politie in het oog gehouden wordt." „Ph!" was de onverschillige repliek. „Ik ben al zoolang opgejaagd, dat het mij de keel gaat uithangen. Voor de verandering wil ik nu wel eens voor jager spelen! Waar is het geld, dat je Rachel beloofd hebt?" Meiklejohn haalde het bundeltje papieren uit zijn portefeuille. Er was iets van een automaat in zijn bewegingen. „Hier, en' nu in 's hemelsnaam " „Nog altijd precies dezelfde William," lachte de bezoeker schamper en hij liet zich nonchalant op een stoel neervallen. „Altijd als de kippen er bij wanneer er wat te gappen valt, maar als de dood, dat ze in de gaten krijgen, hoe die keurige mijnheer in werkelijkheid is. Neen, ik blijf. Het zal je geest opfrisschen je gezellig met mij te onderhouden en ondertusschen je ooren te spitsen of je nog geen stelletje agenten op de trap hoort 1" (Wordt vervolgd).

Steunt ons met. een bezoek, en ge zult geen spijt ervan hebben, want wij zorgen dan, dat ge vaak „BIJ LEO FAUST"'terugkomt.

36, RUE PIQALLE. PARUS (IXe) Onze leus?.... BETER dan de concurrent, en VOOR MINDER GELD «oX.tnTStït H0l,andSCh eten En ziehier het geheim van ons succes:

PIEPA

-30-

^ ^tDgfin^s meer

en creeÄ ÎTH^ ^ ^«ôs^loos plaatsenKhouwbu^n d,e ?e m uvr 0161 frs ^,-T • in • ? l» 2° - P««- biljet duurder betaalt Door onze kennis vanjPanjs, door onze relaties en het uWbreide personeel waarover wy besch.kken,bespaên wij u tijd en leergeld,maken uw genotPhT4ertTn3er

OMMêQAA?tJ^vJÂ1f^T *tenu? Ga-t mee met onren Zaterdagschen ^'P ™ ir »NC!< •' Van ha,f t,en tot ha,f drie 's nachts bezoekt ffe met ons de gezelligste eh interessantste inrichtingen van nachtelijk Pariis adressen a,1 ÄP?Ä T «r«™*«* «oudt ^^ en waar gftrouwend niet aHeen rfd: barets In ôn. JW ^ ' apachen-bals, kelders, artiste^croegen en d™ sjfekste llO £n Ste nacht"restaurants van Montmartre op het uur van d*n cotfrfon 240 francs per persoon, alles inbegrepen. u.ncouuon, ENKELE REFERENTIES'UIT ONS „LIVRE D'OR": SyJ^fffcyffi?. f10?? "l1" dlt «"«akvol restaurant, waar we zoo heerlijk gedineerd hebben, terug te komen. RIKA HOPPER PariuT- krUBen) kHÄH,,ndsch "kIeln«e ko«>e" (nergens anders In H 1..I -••• HENRI BOREL Heerlijke stemming en perfecte keuken. ANTON VAN WELIE "uzPe-P«<ea.r£e.een P . . , reuI nn honderden andere

b efStUk

'

ZOnder Ve,

•

WaS

1933

vlo^n m£|0e°n LOUIS BOUWMEESTER

1933 NEDERLANDSCHE DANSWEDSTRIJDEN DE FINALE DER NED. DANSWEDSTRIJDEN om het Nederlandsch Danskampioenschap voor Amateurs 1933 zal dit jaar worden gehouden in de groote balzaal van het CARLTON HOTEL TE AMSTERDAM

weest, is (; ÏJ het niet? ''

MUN

dri

komenSei'in H t'TV" H0"0^* properheid, Hollandsche voor^SSMLÄÄ6 teTl~ Ho"a^sche kwaliteit en kwantiteit. ue nieuwste Mollandsche lektuur ügt bij ons op de eestafel; wit «reven Uraad

^N

fe^dr

109

99BIJ

1933

op Vrijdag 5 Mei 1933 's avonds tusschen 8 en 12 uur.

1933 31 -

MOEDER.

Woorden van Adri van Witzenburg

Ä

P Pü ^rj Voorspel

Lento

mm

r

-e^

^

i

ij—ss ü

w

|=FHP P P

s

^

I

f

^

i ^M [

^5

Steeds weer nieuwe zorgen baart,

i j j J^

«-<-

r

'k Heb een heel gemakk'lijk hoekje Bij het hoog opvlammend vuur. Kom daar denken aan 't verleden, Aan een droef en vroohjk uur. Alles wat gij met de jaren, In Uw harte hebt bewaard. Kunt gij rustig overdenken, Moeder, aan mijn eigen haard.

^

i P P ^^ Is het lc-ven ied'ren Als ied ren

n n Tl

-6 —

«

n n^ T

Kom dan, moeder, en ik geef je

mor-gen,

^

f

f

p p ppyî J j M

f f

?

^^

1 J' J) J' J) |

W

ff

g i

É

En niet goed meer wer-ken kunt.

wor-den.

En Uw ha-ren zijn ge - dund,

n ji n

0.0 0

is

^ «P

ir r ' i I mlM

Als Uw oogen dof gaan kij-ken

m

S W

rTT

j)>j> i

^ Moe-der, als gij oud gaat

*W

Muziek van David G. v. d. Linden

Lento

%

JU;

Pj) J)l j ^ Ml

n Rustig plekje aan mijn haard. •%

M*

f et

Dankbaar hou ik in gedachten. Wat gij voor mij hebt gedaan, Hoe ik door Uw trouwe zorgen, In het leven sterk kon staan. Voor zoovele kwade dingen, Bleef ik door Uw woord gespaard. Laat m'als dank een plekje geven, Moeder, aan mijn eigen haard.

-

TT ?;

f

^^

f^

¥

Toen het harde wilde leven. Dreigend mij had meegesleurd. Hebt gij sterke, goede, moeder. Mij getroost en opgebeurd. Kom nu met Uw grijze haren, En Uw hand, die steun behoeft 'k Zal Uw ouden dag verzorgen. Zoolang g'aan mijn haard vertoeft.

J

1^1 Al SON ODIOT 7 PL-ACE DE LA MADELEINE. PARIJS Fabriek van Artistiek / Zilverwerk Gevestigd in

1690

Specialiteit voor geschenken in zilvet en verzilverd metaal

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE Red. en Adm^Galqewater 22, Leiden. Tel. 760. Postrekenina 41880.

Verschont wekelijks — Prys per kwartaal f. 1.95.

' -. X. '. '4ttm 8 \ ;> --:\ >*: : ' "\

Recommend Documents