- 800 Kerstmannen

CLUBBLAD december 2007

De 'Santa Run' in Newtown (Engeland) trekt jaarlijks +/- 800 Kerstmannen.

O.A. IN DIT NUMMER : Bangkok - twee wedstrijdverslagen China-Australie - een foto-impressie Het estafettestokje eindelijk terecht

KLM Roadrunners

KLM Roadrunners International Clubblad december 2007

blz 2

INHOUDSOPGAVE

BLZ

•

Cover

1

•

Inhoudsopgave

2

•

Clubgegevens

3

•

Van de Voorzitter

4

•

Bangkok 10 km – Cock van der Pol

5-6

•

China / Australie – John Pot

7-9

•

De Oude Doos – WARR Atlanta 1986

10

•

Estafette – Kitty Meijburg

11 - 12

•

Bangkok Marathon - Wim Verhage

13 - 15

•

Planning RRI lopen

16

•

Uitslagen

17

•

Van de Redactie

18


blz 3

Clubgegevens Opgericht :

17 december 1985

Voorzitter :

Kitty Meijburg-van Loon Tel : 023-5631467

SPL/PX [email protected]

Penningmeester :

Wim Verhage Tel : 06-20803895

SPL/ZW [email protected]

Secretaris :

Cock v/d Pol Tel: 023-5628354 Mob: 06-51211228

SPL/TZ pv 261 [email protected]

Ereleden:

Driek Zwaan Cock v/d Pol

Uitslagen & klassementen :

Peter v/d Veldt

SPL/CC [email protected]

Ledenadministratie :

Peter v/d Veldt


Wedstrijdcoordinator :

Wim Verhage Tel: 06-20803895

SPL/ZW [email protected]

PR:

Frank Jegers


Clubblad :

John Pot

OCC/LM [email protected] OCC/LM [email protected]

Erik Verschuren

Internet:

www.klmrunner.nl

Webmaster:

Jan Oosterhof

Postbank : Bankrekening :

4527630 3464.51.973 t.n.v. KLM Roadrunners, W. Verhage, Nieuwkoop

Oplage : Productie:

digitaal Pot & Verschuren

SPL/XE

Run2Day Haarlem: 10% korting op schoenen en kleding (niet op aanbiedingen en accessoires)


blz 4

Beste mensen, Werken bij een luchtvaartmaatschappij, en de KLM in het bijzonder, stelt ons toch wel in staat om vrij gemakkelijk onze grenzen te verleggen. Dit valt op meerdere manieren uit te leggen. Wij vliegen veelvuldig en dit is niet alleen om de jaarlijkse vakantie ergens met het gezin te gaan doorbrengen. Nee, ook voor andere zaken en uitjes kruipen wij makkelijker aan boord dan achter het stuur. Als RoadRunner zijnde maken wij ook veelvuldig gebruik van dit rappe vervoermiddel en op menige maandagochtend schuift er wel ergens binnen het bedrijf een RR aan zijn of haar bureau. Hij of zij oogt helemaal niet zo fris, zelfs niet na een vrij weekend. De collegae weten wel hoe laat het is, want “er was vast wel ergens op de wereld een leuk loopje …!” Geweldig om op deze manier je sport en hobby te kunnen combineren met de faciliteiten die het bedrijf je biedt. En ja, natuurlijk als je meekomt, … het IPB-en blijft een probleem. Maar, we moeten niet vergeten dat wij ook makkelijke tijden hebben gekend. Ik was net nog voor de baas in Zuid-Afrika, in 5 dagen naar Johannesburg en Kaapstad. Daar raakte ik in gesprek met de jongens die voor onze afhandelaren werken en ze waren stuk voor stuk in je geïnteresseerd. Wat deed je voor de KLM en waarom was je hier, wat vond je van hun stad, hun land en wat vond je lekker om te eten? Zij hadden werkelijk geen idee waar Nederland ligt, wisten niet dat Kaapstad (de stad waar ze woonden) door de Nederlanders was gesticht en dat wij elkaar in de eigen taal konden verstaan. Hun wereld is anders en er zijn heel andere dingen belangrijk. Aan het eind van ieder gesprek zag je ze denken van goh, dat was leuk en interessant! Een ontmoeting die voor ons beiden weer wat grenzen deed verleggen. Iedere keer als ik in het buitenland ben, neem ik mijn hardloopschoenen mee. De wil is er altijd, maar ter plekke kom je vaak in een situatie waarbij het er niet van komt om ze ook te gebruiken. Zoals ook nu, want …. waar had ik in onveilig JNB moeten rennen? Alle huizen zitten achter de tralies en m’n hotel was een conferentieoord. Dus, dat was niets. In Kaapstad was het een erg kort verblijf en bloedje heet. En de enige plek waar je veilig loopt, is de Waterfront. Erg druk, zeer gezellig, maar niet om te rennen. Daarom ben ik altijd blij als ik na het reizen weer thuiskom. Waar ik de weg ken, de eventuele gevaren kan inschatten en het vrije leven zo waarderen kan. Dat wij onze schoenen kunnen aantrekken en de deur uit kunnen stappen om eens lekker een rondje om te gaan. Of in de bossen, nooit ver weg en gemakkelijk bereikbaar, of naar de duinen … Over de duinen gesproken, dan denk je meteen aan Langevelderslag! Op het moment dat ik dit schrijf moet 15 december nog komen. Dit jaar zullen we met bijna 200 man aanwezig zijn! Een ongekend aantal en we hebben de penningmeester al meer dan eens moeten reanimeren na het zien van de inschrijvingen. Cargolux, Lufthansa, Air France, de Ieren, de Noren en als speciale gasten dit jaar lopers van Corus. Zij verleggen ook nu weer hun grenzen door ons evenement te bezoeken en mogelijk doen de duinen dit voor wat betreft hun eigen prestaties. Wij wachten het af, en als je dit clubblad onder ogen krijgt zal 15 december mogelijk alweer achter ons liggen. Een dag met herinneringen, ontmoetingen en leuke gesprekken met de aanwezigen. Het volgende clubblad zal vast wel weer teruggrijpen naar deze dag. En het gekke is dat we dan de Kerstdagen en Oud en Nieuw alweer achter de rug hebben. Weer is er een grens gepasseerd, we leven dan in 2008 en dat feit grijpen wij aan om jullie allemaal gezellige feestdagen te wensen en vooral: een gezond en gelukkig 2008! Dit, namens alle bestuursleden van onze club, de KLM RoadRunners!


blz 5

Down above down under. Down under, Australië, was het decor voor de jaarlijkse World Airline Road Race. Nou vliegt de KLM niet rechtstreeks naar Australië. Net zoals er vele wegen zijn die naar Rome leiden, zijn er ook vele wegen die naar Sydney leiden. Eén ervan is via Bangkok om vervolgens met Thai International Airways of met Qantas verder te vliegen. Door omstandigheden kon ik niet eerder vertrekken vanaf Schiphol dan 25 oktober, terwijl de hardloopwedstrijd op 28 oktober was. Al snel kwam ik er achter dat een geboekte plaats niet helemaal geboekt bleek te zijn. Ik kreeg een heel hoge prioriteit (laag nummer), maar geen stoel; die zou pas aan de gate gegeven worden. Tijdens het wachten op de stoel kwam de bemanning voorbij. Veel standby passagiers klampten de bemanning aan, schudden handen of kusten elkaar. Het gaf mij het signaal dat dit bekenden waren van de crew en gaf mij het beangstigende gevoel dat het deze vlucht niet zo makkelijk zou zijn om in de business class te vliegen (ondanks mijn 28 dienstjaren). Het bleek achteraf een voorbode te zijn van de rest van de reis. Uiteindelijk kreeg ik een stoel in een overvol vliegtuig, de overige standby passagiers die zo vrolijk handjes schudden zag ik, op één na, niet in de toeristenklasse. Na tien uur vliegen landde het vliegtuig in Bangkok, halverwege het traject naar down under.

Aankomst van de KL0877 op de luchthaven van Bangkok.

Ook hier in Bangkok bleek dat het druk was met passagiers, de vluchten naar Sydney zaten vol. Mijn belevenissen op Schiphol en nu hier in Bangkok gaven mij het gevoel van ‘down above down under’. Ik zou niet verder vliegen, de tijd ontbrak mij. Mede doordat de vliegtijd naar en het tijdsverschil met Sydney zo groot was, zou ik niet meer op tijd voor de start arriveren. Gelukkig had ik voor mijzelf een noodscenario geschreven. In Bangkok werd op zondag 28 oktober een hardloopwedstrijd georganiseerd (10,5 kilometer) ter ere van de dag van de Verenigde Naties.

Zondagochtend 28 oktober 06.00 uur; het is even dringen zo vlak na de start.


blz 6

Na een klein loopje op zaterdag was dit toch wel een enorm grote loop. Zondagochtend, zes uur en alweer bijna dertig graden, samen met duizenden anderen, ook veel “Falangs” (buitenlanders). Voor het eerst zag ik in het Verre Oosten startvakken, met mogelijke eindtijden. Uit ervaring weet ik dat maar weinig mensen zich hieraan houden, maar ik ging wel in het vak van 45-60 minuten staan. Na 500 meter begonnen de eerste mensen al te wandelen en dat terwijl ze in het startvak van onder de 45 minuten stonden. Het was zodoende erg moeilijk om lekker te lopen, er moesten een hoop mensen ingehaald worden. Na zeven kilometer kon ik eindelijk rustig lopen, alleen was toen eigenlijk de energie op na het inhalen, het steeds weer uitwijken, versnellen, inhouden. Uiteindelijk kwam ik in 59:12 over de finish na 10.550 meter gelopen te hebben (kwart marathon). Na de finish was het echt feest. Er stonden kramen met grote hoeveelheden eten, variërend van fruit tot soep en bami, zelfs oliebollen waren te verkrijgen en dat allemaal voor ongeveer tienduizend lopers. Na de finish ben ik lekker gaan douchen en vertrokken naar het vliegveld. Nee, mijn bestemming was (nog) niet Schiphol, maar Cambodja. Anchor Wat, een enorm tempelcomplex, stond al jaren op mijn verlanglijstje en dat wilde ik nu gaan doen. De vlucht verliep voorspoedig en de transfer naar het hotel ook. De taxi-chauffeur vroeg hoe ik naar Anchor Wat wilde gaan. Mijn plan was om dat met de fiets te doen. Hij waarschuwde mij voor de uitgestrektheid van Anchor, de tempels lagen verspreid over een oppervlakte van 70 bij 20 kilometer. Achteraf denk ik dat ik hem verkeerd verstaan heb, want een oppervlakte van 17 bij 20 kilometer kwam dichter in de buurt.

Anchor Wat, Cambodja In ieder geval was hij in zijn opzet geslaagd en mocht hij mij de volgende dag in de taxi rondrijden naar de tempels. Deze tempels zijn niet de gekleurde en glinstertempels van Thailand of China, maar meer te vergelijken met de tempels van de Azteken in Mexico en Zuid Amerika. In deze tempels zijn ook veel filmopnames gemaakt. Films die mij eigenlijk niet zo boeien, maar mij wel bekend voorkwamen. Voor elke tempel zat wel een klein orkestje met muzikanten die het slachtoffer waren geworden van de mijnen gelegd in de roerige tijd van de Rode Kmer en de “Killing Fields” van Pol Pot. Al met al was het bijzonder boeiend en mooi, het gevoel van ‘down above down under’ was afgezwakt.

Cock van der Pol


blz 7

Hoewel er ongeveer 30 Road Runners van de partij waren bij de WARR in Sydney, heeft tot dusverre nog niemand zich gewaagd aan een verslag van dit toch geslaagde evenement. Ik vraag me af wat de oorzaak hiervan is. Ervaart men het als een zeer dierbare herinnering die men graag voor zichzelf houdt, of is het misschien toch een kwestie van gebrek aan tijd als gevolg van Sinterklaas en Kerstfestiviteiten? Zelf heb ik ook nog niet de benodigde motivatie gevonden voor het schrijven van een uitgebreid verslag; daarom heb ik besloten jullie mee te nemen op mijn persoonlijke wereldreis middels een beeldverslag. De reis voert door China en Australië en duurt precies 14 dagen; hieronder volgen 14 foto’s (daadwerkelijk genomen op de genoemde data) met een korte beschrijving van hetgeen er die dag is gebeurd.

Woensdag 17 oktober vertrek van Amsterdam naar Beijing. Ik had besloten om de verre reis naar “down under” hier te onderbreken om ‘n tweetal redenen. Allereerst om de jetlag iets te spreiden en ten tweede omdat ik met Richard Bottram (van Marathon 365) afgesproken had een stuk (de helft) mee te lopen tijdens zijn Marathon van Beijing op 21 oktober. Op bijgaande foto staan Richard (l) en Humberto Tan (Studio Sport) te wachten op hun bagage op de luchthaven van Beijing.

Na aankomst in het hotel op donderdag 18 oktober allereerst geprobeerd om een paar uur “bij te slapen”, aangezien hier tijdens de vlucht (geaccepteerd op de klapbank bovenaan de trap naar het upperdeck) niet veel van gekomen was. ’s Avonds met een kaart in de hand en erop vertrouwend (volledig ten onrechte) dat er toch wel één Chinees op straat Engels zou spreken, op zoek gegaan naar het adres waar ik mijn startnummer + bijbehorende goodies zou kunnen ophalen.

Vrijdag 19 oktober stond volledig in het teken van ‘verkenning’. ’s Morgens met de metro op zoek naar de start-lokatie. Mijn hotel lag namelijk oorspronkelijk op loopafstand van de start, maar toen de organisatie besloot deze lokatie (als gevolg van een bijeenkomst van het Volkscongres) last-minute te wijzigen, was ik plotseling genoodzaakt om 9 haltes met de metro te reizen. ’s Middags op mijn gemak de Verboden Stad en het Plein van de Hemelse Vrede bezocht.

Er schijnt een gezegde te zijn dat je niet in China bent geweest als je de Great Wall niet hebt beklommen. Een goede reden om op zaterdag 20 oktober met mijn persoonlijke gids Joe naar dit indrukwekkende bouwwerk af te reizen. Na afloop van deze geslaagde excursie in een echt Chinees restaurant gegeten. Voor het geplande bezoek aan het Zomerpaleis was helaas geen tijd meer, omdat ’s avonds een pasta-party met Richard en zijn NOC/NSF-gevolg op het programma stond.


blz 8

Zondag 21 oktober was de dag van de Marathon. De voorbereiding was verre van ideaal; tijdens de beklimming van De Muur zakte ik regelmatig door m’n linkerknie, een teken dat de blessure nog lang niet over was. De avond tevoren tot laat een “plan de campagne” opgesteld, ik zou rond de 12 km moeten uitstappen om ’s middags nog net de vlucht naar Melbourne te kunnen halen. Maar vlak voor de start overheerste de olympische gedachte, dat deelnemen veel belangrijker is dan winnen.

Na een nogal chaotisch verlopen en vermoeiende reis van Beijing, via Tokyo en Sydney, naar Melbourne werd ik aldaar op maandagochtend 22 oktober door vriend en oud KLM-collega Dougal Barr en zijn partner David van de luchthaven opgehaald. Als ware globetrotters wisten zij maar al te goed hoe ik mij op dat moment moest voelen en om mij gedurende de rest van de dag wakker te houden, hadden zij een erg leuk boottochtje over de rivier de Yarra georganiseerd.

Dinsdag 23 oktober was ik alweer redelijk hersteld van mijn inmiddels tweede jetlag en dus de hoogste tijd om samen met Dougal en David de omgeving te verkennen. Na enkele uren door de uitgestrekte en nagenoeg verlaten binnenlanden te hebben rondgereden kwamen we aan bij een prachtig natuurreservaat waar je via een metalen stellage tussen de toppen van enorm hoge bomen kon doorlopen. Terug langs de “Great Ocean Road” waar we nog een paar Koala’s in het wild tegenkwamen.

Op woensdag 24 oktober stond een ontmoeting gepland met een andere oud KLM-collega, Remko Jacobs, die in 1993 naar Melbourne verhuisde voor zaken en daar sindsdien is blijven hangen. Hij houdt zich bezig met het opkopen van minder goed florerende bedrijven die hij nieuw leven inblaast en daarna met winst verkoopt. Hij is verworden tot een echte zakenman, getuige de vele telefoontjes die hij voerde terwijl hij mij rondleidde door het zakendistrict van Melbourne.

Donderdag 25 oktober was alweer de laatste dag in Melbourne. ’s Morgens een lichte training afgewerkt rond de botanische tuinen en ’s middags richting de Queen Victoria Market om souvenirs voor het thuisfront te kopen. Daarna met de tram op zoek naar de Griekse familie van Marina; Uncle John (Iannis) en Aunt Evgania en hun kinderen hebben we al diverse malen in Griekenland ontmoet, maar eigenlijk wonen ze dus in Melbourne.


blz 9

Geheel volgens planning kwam ik vrijdag 26 oktober in Sydney aan. Oude tijden herleefden toen ik samen met een achttal back-packers, ineengevouwen in een klein bestelbusje, richting binnenstad reed. Het YMCA Hyde Park Hotel dat ik via internet had geboekt, bleek een prima keus. ’s Avonds was er een ‘Meet and Greet’ in een hotelbar in Darling Harbour. Raymond des Bouvrie loodste mij via zijn GSM naar binnen. Het weerzien van de andere KLM Roadrunners verliep allerhartelijkst.

Zaterdag 27 oktober stond in ‘t teken van “parcoursverkenning” en van de altijd drukbezochte T-shirt Swap Party, die plaatsvond in het Maritime Museum. Persoonlijk ben ik niet zo’n onderhandelaar en doorgaans sla ik dit tafereel op gepaste afstand gade. Dit jaar werd ik echter direct al in het spel betrokken door de WARR-hoffotograaf die per se mijn KLM-shirt wilde hebben. Daarna had ik de smaak echt te pakken en ging ik 2 uur later met 5 T-shirts van andere luchtvaartmaatschappijen onder mijn arm terug naar het hotel.

Eindelijk was het dan zondag 28 oktober, de datum waarnaar door velen reikhalzend was uitgekeken. De start van de 10 KM was al om 06.00 uur en omdat enkele uren eerder de zomertijd was ingegaan, kon je gerust spreken van een ‘gevoelstijd’ van 05.00 uur. Wie dacht op dit tijdstip een uitgestorven stad aan te treffen kwam bedrogen uit. Op weg van mijn hotel naar de start in Tumbalong Park kwam ik honderden zwaar benevelde discogangers tegen die te langen leste huiswaarts keerden. Om daags na de race, op maandag 29 oktober, niet geconfronteerd te worden met honderden IPB-ers op de luchthaven besloot ik nog een dag in Sydney te blijven en deze te besteden aan wat extra sightseeing. Annerieke en Ben, kinderen van een oude buurvrouw van vroeger, pikten me bij het hotel op en samen dronken we een cappuccino aan de boulevard van Bondi Beach. En voordat we naar hun huis reden, waar ik de laatste nacht zou doorbrengen, liet ik me nog vereeuwigen voor het beroemde Opera House en de Sydney Harbour Bridge.

Dinsdag 30 oktober was het zover: terug naar huis. Het was tot dusverre een mooie reis geweest, maar na 2 weken alleen op pad verlangde ik ernaar vrouw en kinderen weer in de armen te kunnen sluiten. Met Annerieke en Ben genoten van een laatste Starbucks en vervolgens snel naar de gate. De route via Kuala Lumpur gaf een prima aansluiting en exact 22 uur na vertrek vanuit Sydney landden we 1 uur voor schema om 04.35 (!) uur op Schiphol. Marina was iets minder gelukkig met deze voorspoedige vlucht.


blz 10


blz 11

– ESTAFETTE – ESTAFETTE – ESTAFETTE – ESTAFETTE – ESTAFETTE – Na enig speurwerk is ons estafettestokje toch weer boven water gekomen. Kitty was zo sportief om het stokje ter hand te nemen en we stelden haar de navolgende vragen: Wat voor meisje was kleine Kitty van Loon en hoe en waar heeft zij haar jeugd doorgebracht?

Ik ben geboren in Haarlem en heb tot mijn 10de jaar in de eerste straat bij het Stationsplein (nu helemaal het station) gewoond. Ik heb nog 2 zusjes, maar ben een echte nakomeling. Ik scheel met hen respectievelijk 12 en 14 jaar en ben dus gigantisch verwend! Mijn vader had een transportbedrijf en ik was altijd in de garage te vinden, vond auto’s leuker dan poppen en zat binnen 10 minuten onder de smeerolie. Mijn moeder kocht, tegen beter weten in, toch beeldschone jurkjes die uiteindelijk ongedragen werden doorgeschoven naar andere kindjes. Overalls waren beter aan mij besteed. In 1967 werd Haarlem gedecentraliseerd en grote bedrijven zoals die van mijn vader gingen naar de Waarderpolder. Wij verhuisden naar Heemstede, naar de Glip, en daar begon een heel ander leven. Gek van pony’s en paarden heb ik jarenlang in de daar aanwezige manege gezeten; stallen uitmesten was dagelijks werk. Maar ook in de Linnaeushof, de grootste speeltuin van Europa, was ik dagelijks te vinden. Daar hielp ik bij de pony’s, de waterfietsen en de skelters. Ik kon JLO-motors repareren, wielen verwisselen en racen als de beste. Een heerlijke tijd! Maar om de vraag nu goed te beantwoorden, ik was niet echt een meisje. Hoe ben je ertoe gekomen voorzitter te worden van RRI en noem 1 leuk en 1 minder leuk aspect van het voorzitterschap.

Volgens mij was het 1995 toen ik lid werd van de RoadRunners en ik ben meteen mee geweest naar Durban, Zuid Afrika, waar de WARR plaatsvond. Ik wilde daarna iets doen voor de club en heb mij aangemeld om in het bestuur wat handen spandiensten te verrichten. Na een paar jaar liet Peter van der Veldt weten te stoppen als voorzitter en werd mij gevraagd of ik daar iets voor voelde. Zelf was ik er nooit opgekomen, ging die avond wat verbaasd naar huis en vertelde het aan mijn man Willem. Hij begon te lachen, waarop ik meteen wist dat ik het zou doen! Hij zei dat ik zijn reactie verkeerd geïnterpreteerd had, maar dat deed er niet meer toe, de uitdaging lag er en ik zou wel zien hoe of wat! Een minder leuk aspect … tja, … misschien voel ik mij nu wel extra verantwoordelijk voor het wel en wee van de club en het meer betrekken van alle leden bij onze activiteiten. De vaste kern lopers is niet meer dan een derde van het ledenaantal en ik zou het zo geweldig vinden als wij iedereen persoonlijk zouden kennen en hen af en toe konden ontmoeten. Een heel leuk aspect vind ik dat ik nauw betrokken ben bij alles wat met de club te maken heeft en dit mag meemaken! We zien toch een nieuwe golf mensen binnenkomen en vooral de vrouwen laten zich hoe langer hoe meer zien, leuk! Ik weet zeker dat de saamhorigheid van de WARR 2006 daar alles mee te maken heeft. Dit heeft de club een positieve, interne boost gegeven! Vertel eens iets meer over de stille kracht (Willem) achter deze sterke vrouw!

In Heemstede waren Willem en ik buren van elkaar. Ik was bevriend met Willems zusje Anita die van mijn leeftijd is. Wij zijn in 1980 getrouwd en gingen in Hoofddorp wonen. Willem en ik zijn tegenpolen. Ik ben de extreme kant, al heeft hij dat bij mij in de loop der jaren wat getemperd. Willem is zeer gematigd, overdenkt de zaken eerst goed. Het is een beetje een “op ieder potje past een dekseltje verhaal”, al ga ik voor de sportieve excessen nog steeds regelmatig met veel anderen de hort op. Vakanties met vriendinnen of rennen met de RoadRunners, dat gaat nog steeds door! ‘Extreme’ Kitty met haar ‘Stille Willem’


blz 12

Kun je kort aangeven wat WOS inhoudt en op welke manier ook niet-vliegend personeel een bijdrage kan leveren?

Wings Of Support is een stichting, 9 jaar geleden opgericht door vliegend KLM personeel, die sinds die tijd werkt aan het structureel verbeteren van de toekomstmogelijkheden van kinderen in landen waar hun kansen slecht zijn. Op bijna alle KLM- en Martinair-bestemmingen zijn er projecten. Ik ben WOS-vrijwilliger geworden, omdat ik heb ervaren dat alle collegae een ongekende hoeveelheid energie en tijd besteden aan hen, die anders veel minder kansen zouden hebben. Zelf werk ik op de grond, maar ik ben ervan overtuigd dat wij allen een nuttige bijdrage kunnen leveren door bijvoorbeeld te helpen met juridische zaken, communicatie (kwartaal Woswijs) of automatisering (site ondersteuning). Verder kun je je verdienstelijk maken door het werven van fondsen of het benaderen van sponsoren, het aanspreken van je netwerk om projecten te ondersteunen, door mee te helpen klussen in het buitenland tijdens je vakantie, door projecten te bezoeken en zelf te zien wat er gedaan wordt etcetera, etcetera. Kortom: …. teveel om op te noemen! Mijn aandeel is het regelen van de kleine vracht en ik doe dit samen met Astrid. Daar ben ik ongeveer 2 dagen per week mee bezig. Kijk eens op www.wingsofsupport.org en klik door naar “alle projecten”, … of ga er zelf eens langs! Vraag mij gerust wat je wilt weten, het is geweldig! Wat weten maar heel weinig mensen van jou en zou je speciaal voor Estafette willen onthullen?

Dit vind ik de moeilijkste vraag. Ik kan mij ook niet zo goed voorstellen dat iemand dat interessant zou vinden. Ik geloof eerder dat ik een flapuit ben en dat er weinig dingen zijn die mensen nog niet van mij weten (voor zover ze dat überhaupt zouden willen weten). Laten ze het mij maar op de man af vragen, …welkom! Welke vraag heb je gemist en wil je bij deze alsnog heel graag beantwoorden?

Misschien iets over de toekomst. Ik hoop dat de RRI als club een goede toekomst mag hebben. Dat de leden ervaren dat het lopen en reizen met elkaar veel gezellige momenten geeft en ik hoop wij de loopsport nog lang mogen beoefenen. Omdat het mij ondertussen wel duidelijk is, dat je leven in 1 seconde kan veranderen. Vul zelf de mogelijkheden maar in. Mensen, geniet van het heden en koester het goede. Aan wie geef jij het stokje door en wat zou je haar of hem willen vragen?

Ik denk spontaan aan Annie Schrijvers. Iemand die ik al jaren ken en ook als een van de vele vertrouwde gezichten ervaar. Annie is officieel buitenlid, maar voor mij een KLM-ster, gevoelsmatig is zij er een van de harde RRI-kern. Zij was een van de meest actieve sponsorjagers voor de WARR, kreeg van alles voor elkaar door een enorme enthousiaste benadering van radiopresentatoren en was top-creatief. Ik zou Annie willen vragen welke rol het lopen als sport en de KLM RRI hebben gespeeld in de jaren die achter ons liggen? Hoe is haar loopcarrière ontstaan en wat voor suggesties heeft zij nog voor de club? Zij en zus Flora trainen al jaren samen en Fred, haar vriend, is inmiddels ook begonnen. Dus Annie, ….. succes!


blz 13

Marathon van Bangkok 18-11-2007 Niet lang na de reis naar de WARR stond er weer een project op touw: de marathon van Bangkok. Op woensdag ben ik erheen gevlogen (druk maar ik had mijn joker ingezet) en donderdag een hotel geregeld en wat rondgekeken. Vrijdag de spullen opgehaald, dit gaat in Thailand altijd gepaard met optredens van zangverenigingen, scholen etc. En dit levert een bont spektakel op. Dit jaar op 5 december wordt de koning 80 en dit is iets waar men al lang mee bezig is. De kleur karakteristiek voor de koning is geel en zodoende loopt bijna de hele bevolking in het geel. Allemaal shirtjes met het logo van de koning erop.

Klaar voor de start …..

….. en daar gaat ’t hele veld.

Ik kreeg bij het ophalen van de spullen alvast een singlet met het teken van de koning erop en natuurlijk als hoofdkleur geel. Er zijn twee starts: één om 02.00 (jawel, midden in de nacht) voor de lopers die verwachten langer dan 5 uur bezig te zijn en één om 03.30 voor de lopers die binnen de 5 uur binnen hopen te zijn. Mijn vraag om i.p.v. 03.30 om 02.00 te starten werd een beetje nors afgewezen met een enkel DISKWALIFICATION! Dus zaterdag vroeg naar bed en natuurlijk niet kunnen slapen.

Geel is dé kleur


blz 14

Toni en zijn vrouw Gerda waren inmiddels overgekomen van de badplaats Hua Hin (nog steeds bezig met de after-WARR vakantie) en Toni zou 02.15 voor de deur staan om mee te gaan naar de start. Om 01.15 werd er op de deur geklopt en daar stond hij dus een uur te vroeg. Dat hielp niet erg en ruim voor tijd ben ik er maar uitgegaan. Met zijn tweeën door de nacht naar het Grote Paleis waar de start was. Men was al druk bezig marktkramen te plaatsen voor de volgende dag en taxi’s en Tuk Tuks reden al af en aan. Na 25 minuten waren we op het startterrein en stond het zweet al op onze rug. Het koelt nl. in deze tijd van het jaar af tot ruim 23 graden in de nacht. Ik was een beetje ‘minnetjes’ door het slaapgebrek en had het al over uitstappen; de hitte in combinatie met de vochtigheid maakt het enorm zwaar. Na enkele niet te begrijpen toespraken mochten we om half vier weg.

Snelweg, ………

snelweg ……

en nog eens snelweg!

Het Grand Palace ligt midden in de stad en dat beloofde wat. Echter, na 3 kilometer gingen we de snelweg op en die bleven we volgen. Het was het tweede niveau dus naast je was er niets anders te zien dan de vangrail. Aan de andere kant liepen af en toe al mensen en dat moesten de 02.00 vertrekkers zijn. Niets te zien dan snelweg en om de twee kilometer een drankstalletje. Ik vulde steeds mijn halve liter flesje helemaal bij om genoeg bij me te hebben en nam steeds kleine slokjes. Ik had geen idee waar het keerpunt was en het werd daardoor verschrikkelijk saai. Opeens lichten en sirenes en daar kwamen de eersten aan (aan de andere kant). Eindelijk bij 15 kilometer kon ik keren en zag ik natuurlijk de mensen die achter me liepen. Uitstappen dacht ik al niet meer aan en bovendien kon het niet eens want dan had ik over het randje moeten stappen. Hoewel langzaam (aanpassen!!), ging het steeds beter en ik begon geleidelijk al wat mensen in te halen. Pas na 28 kilometer de snelweg af en vervolgens de stad in. Hoewel er mensen stonden om het verkeer tegen te houden ging het iedere keer net mis en moest je nog weleens uitwijken. Sommige stukken gingen dan weer zonder auto’s en meestal omdat de weg voor de helft was afgezet.

Tegenliggers op het parkoers


blz 15

Om 06.45 waren de 10 kilometer lopers gestart en groot was de verwarring toen die hele meute ons opeens tegemoet kwam. Een klein stukje van het parkoers was voor ons hetzelfde maar wij moesten in tegenovergestelde richting. Een stukje wandelen dus om de horde te weerstaan. Daarna een paar eigen stukjes en toen met de 10 kilometer lopers naar de finish. Resultaat natuurlijk dat het dringen werd bij de drinkposten en ik af en toe moest wachten tot ik aan de beurt was. Het ging steeds zwaarder mede doordat de zon na 34 km tevoorschijn kwam en het snel warmer werd.

Terug in de stad, wat een hitte.

In het zicht van de finish.

Nu nog om het Grand Palace heen en daar was de finish, voor mij net op tijd. In 4.23.50 kwam ik binnen, één van mijn slechtste marathontijden, maar gezien de omstandigheden was ik dik tevreden. Nog een colaatje gekocht bij een straatventer (kostte wel 40 eurocent maar dan heb je wat) en de spullen ophalen. Grote paniek bij de jongens van de tassen toen mijn spullen weg waren. Gelukkig bleek dat ik in de 10 km rij stond en even verderop moest zijn. Gauw in de Tuk Tuk naar het hotel en na een verfrissende douche weer meteen het bed in. Tijdens de wedstrijd genoeg gedronken, waardoor ik nergens last van had en we ‘s middags Bangkok weer in konden. Mijn tijd was goed voor de 558e plaats in een veld van 1791 finishers, dus dat was een prima resultaat. Toni had de 10 km gelopen in ongeveer een uur en was ook tevreden. Wel iets dat ik in ieder geval in Bangkok niet meer zal doen, de warmte en vochtigheid maken het zwaar, maar vooral het saaie parkoers tussen 3 en 28 kilometer nodigt niet echt uit. Na het advies in het KLM kantoor om maandag weg te gaan in plaats van dinsdag zijn we onder begeleiding van SMS-jes van Paul Tang alle drie in de C-class teruggevlogen. Wim Verhage


blz 16

KLM Road Runners planning Dag

Datum

Loop

Waar

Afstanden

Tijd

KLM Kar

Za Zo Zo Zo

29 dec 07 20 jan 08 27 jan 08 10 feb 08

Vogelenzang Leimuiden Uithoorn Leiden

5, 10 en 20.8 km 4, 10 en 16.1 km 5, 10 en 16.1 km 5, 10 en 15 km

12.00 uur 11.30 uur 11.00 uur 10.30 uur

Nee Nee Nee Nee

Za Zo Zo Ma Zo Zo

23 feb 08 09 mar 08 09 mar 08 24 mar 08 06 apr 08 13 apr 08

41 oliebollenloop Drechtloop Kenwoodrun Hardloopwinkel Roadrunnersloop Knotwilgenloop AD 20 van Alphen Voorschotenloop Drie Molenloop Braassemloop Kivoloop

e

Woerden Alphen a/d Rijn Voorschoten Aarlanderveen Roelofarendsveen Edam

Opmerkingen

6, 10, 15, 21.1 km 14.00 uur 5, 10 en 20 km va 12.05 uur 5, 10 en 15 km 12.00 uur 6.5, 10.5, 15.5 km 11.00 uur 5, 10 en 21.1 km 11.00 uur 10 en 16.1 km 11.00 uur

Alle lopen en vooral tijden onder voorbehoud. Bij twijfel, bel even met de organisatie. De KLM klassementslopen zijn aangegeven in grijs. Onze KAR zal aanwezig zijn bij de KLM klassementslopen waar dit erachter vermeld is.

Evenement

Informatie

Oliebollenloop Drechtloop Kenwoodrun, Voorschotenloop en Braassemloop AD 20 van Alphen

www.ijsclubhaarlem.nl www.drechtloop.nl http://home.concepts-ict.nl/~dockhorn/zorgenzekerheid/ www.ad20vanalphen.nl

KNAU trimloop agenda

www.atletiek.nl/ klik door via “loopsport” -> ”loopsport” naar trimloop kalender


blz 17

UITSLAGEN KLM ROADRUNNERS Eenhoornloop Hoorn 11-11-2007 Sjaak van Diepen Nico Schipper

21,1 km 21,1 km

1:34:49 1:37:47

7 Heuvelenloop Nijmegen 18-11-2007 Erik Verschuren Ruud Boots Mathijs van der Pol John van Beek Koen Hesseling Kitty Meijburg John Pot Miel Rugebregt Jan Oosterhof Jolanda Lucassen Aad Klaassen Cock van der Pol Martin Erkal Peter Groot Edith Martijnse Maltie Erkal Jose Wiechels Ferry van ’t Hoff Ajalah Sarlie

15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km 15 km

59:58 1:08:29 1:08:52 1:11:06 1:12:36 1:12:38 1:12:43 1:13:02 1:17:28 1:20:45 1:21:16 1:22:12 1:25:25 1:30:03 1:33:40 1:34:32 1:38:41 1:41:35 1:43:08

Bangkok Marathon 18-11-2007 Wim Verhage

42,2 km

4:23:50

Lycurgusloop Krommenie 18-11-2007 Adri van der Sluis

16,1 km

1:09:47

Sint Nicolaasloop Monnickendam 25-11-2007 Paul Tang Sjaak van Diepen

10 km 10 km

41:02 42:07

Rabobank Twiskeloop Oostzaan 25-11-2007 Nico Schipper Guus Schutijser Koen Hesseling

21,1 km 21,1 km 21,1 km

1:36:53 1:42:27 1:42:43


blz 18

Van de Redactie Langevelderslag Tijdens haar voorwoord refereerde Kitty er al even aan, onze clubkampioenschappen aan de Langevelderslag. Doordat zij zich altijd keurig houdt aan de deadline voor de kopij en wij als redactie daarin iets flexibeler zijn (wij stellen onze eigen deadline), kunnen wij degenen die zaterdag 15 december jongstleden niet aanwezig waren, verzekeren dat de hooggespannen verwachtingen die Kitty uitsprak volledig zijn uitgekomen. Onder nagenoeg perfecte omstandigheden (+/- 5 graden Celsius en een zwakke NO-wind) werkten in totaal 122 lopers onder toeziend oog van een prachtig ondergaande zon respectievelijk hun 0,5 km (jeugdloop), 6 km en 10 km af langs glooiende duinpaden en een breed strand. Desondanks vonden velen, waaronder ondergetekende, het een zware exercitie, maar dat kan in mijn geval ook komen door het voortschrijden der jaren en het niet compenseren hiervan door extra trainingsarbeid. Na afloop waren er leuke prijzen voor de “tijdsnelsten” en werden de diverse afvaardigingen van ‘externe’ partijen op de gebruikelijke charmante wijze door Kitty toegesproken, zodat we ook volgend jaar ongetwijfeld weer op een grote opkomst mogen rekenen. De volledige lijst van uitslagen zullen jullie waarschijnlijk al op de website kunnen terugvinden, een uitgebreid verslag van deze geslaagde dag zien wij graag voor de e 10 januari tegemoet. Wie gaat deze uitdaging aan? Billy the “Kit” Jullie hebben kunnen lezen dat het estafettestokje inmiddels weer terecht is. En zoals een goed voorzitster betaamt, is het stokje onmiddellijk ter hand genomen en overgedragen aan de volgende loper door Kitty, die van zichzelf zegt (lees Estafette) eigenlijk geen meisje te zijn. Persoonlijk ben ik bijzonder blij met deze openbaring, omdat ik me daardoor een stuk minder bezwaard voel als ik tijdens een loop weer eens vlak achter Kitty in het klassement eindig. Maar ook als redactie zijn wij natuurlijk erg blij met zo’n “kerel” in ons midden die niet alleen met deze actie onze rubriek heeft gered, maar ook iedere maand weer keurig op tijd haar immer inspirerende voorwoord inlevert. Kitty, hartelijk dank hiervoor. Tot slot ….. …. een aantal mededelingen van huishoudelijke aard, waaronder een vriendelijk verzoek van onze penningmeester om jullie contributie (€ 16,-) over te maken naar: Postgiro 45.27.630 of Bankrek.nr. 34.64.51.973 onder vermelding van KLM Road Runners en ten name van Wim Verhage te Nieuwkoop De planning van RRI lopen is inmiddels weer aangevuld met een aantal data in 2008. De vier eerstgenoemde zijn officiële KLM-lopen, de overige worden op korte termijn besproken in de eerstvolgende bestuursvergadering. Het voor u liggende clubblad (voor zover je daarvan kan spreken bij een digitale versie) is het 10e dat wij inmiddels hebben samengesteld. We vonden het erg leuk om te doen en hopen dat jullie ze met evenveel plezier hebben gelezen. Voor volgend jaar zien wij weer uit naar de benodigde kopij om maandelijks een clubblad te kunnen produceren en vanaf deze plaats wensen wij iedereen alvast heel fijne feestdagen toe en een gezond en sportief 2008. http://www.elfyourself.com/?id=1481742110 (het downloaden van de link kan even duren, maar jullie geduld wordt zeker beloond!)

Hartelijke groeten,

Erik Verschuren John Pot

[email protected] [email protected]

- 800 Kerstmannen

Recommend Documents