-47De Blije-Maaltijdcollectie Er was geen wezentje in heel Chaotikah te vinden, immer vrolijke en goedgemutste Chaotikahntjes die een grotere verzameling speeltjes en verzameldingetjes van Blije Maaltijden had dan Frasje Frettenpluis. Verwonderlijk was dat niet, want wel een paar keer per week okte hij Devilina de oren van haar gehoornde hoofd af of ze weer gingen peuzelen bij Stuffels Fritkot. Frasje koos dan steevast voor een Blije Maaltijd. En tegelijk stopte ons gekoksmutste feetje het pluisje ook nog wel eens wat van de nieuwste of zeldzaamste speeltjes toe. Zijn nieuwste aanwinst was een heus plastic schaalmodel van ‘Mïjn Bøøt’. Al een paar weken was hij bezig alle poppetjes uit ‘De Zeeheldencollectie’ te verzamelen. Løngrøtt de Kapitein, Faal de Ferschrikkelijke, Dekzwabber Graaf, Mini-Miep de Kanonnier, Bie-Boi de Gatenstopper, de Gelaarsde Landrot, 1-4 op de loopplank, Devilina-die-14-het-laatste-zetje-geeft en natuurlijk Frasje in het kraaiennest. Als je alle poppetjes verzameld had - en vooral Bie-Boi was een hele zeldzame - en je toonde ze aan Stuffel, dan kon je voor maar twee en een half Slijkje het schaalmodel van ‘Mijn Bøøt’ kopen. Frasje hád alle poppetjes, alleen geen twee en een half Slijkje, maar Stuffel had hem “voor deze ene keer, zulle,” de boot zo toegestopt. Van Devilina had hij een oud kastje gekregen met bovenin een vitrine voor alle poppetjes en onderin ruimte om alle spelletjes, die ook wel eens bij de Blije Maaltijden zaten, netjes op te bergen. Bijna elke dag zat Frasje bij zijn verzameling en stofte hem dan netjes af, richtte de series opnieuw in of was er gewoon fijn mee aan het spelen. En er zaten een paar bijzondere verzamelingen tussen! Zo had hij het hele korstmossenklasje van 1-4 compleet, inclusief het mosje die op het krijtbord ‘Stuffel for president’ schreef. En ook bezat Frasje alle Stuffel-verkleed-als-de-leden-van-ABBA-poppetjes, een ware zeldzaamheid, want een groot succes waren ze niet. De Chaotikahnen-verkleed-als-dierenserie had een ereplekje in zijn kastje gekregen! Hij kreeg maar geen genoeg van Devilina verkleed als geitje, Løngrøtt als walvis, Faal in een varkenspak, Droesem de wijngaardslak,
Mini-Miep verkleed als Tondel en Tondel verkleed als Mini-Miep, Bie-Boi de Kiekeboe, (Wat? Weet je niet wat een Kiekeboe is? Ga je schamen!) de Gelaarsde Poezzze als bouvier, Graaf Schwarzwalderkirschtorte als Fledermaus en natuurlijk zijn eigen poppetje: Frasje Frettenpluis in een kostuumpje van een frettenpluis, waardoor het net leek of hij was opgegeten door zijn eigen broertje Maantje. En hij had nog veel en veel meer: de voetbalserie, de balletserie, de losse Chaotih-hoofdjes die je in gaten in een plastic schuttinkje kon steken en er dan kleine taartjes naar gooien, alle bekende gebouwen in Chaotikah. Natuurlijk ook de speciale edities zoals de Løngrøttmodeshow, inclusief klein catwalkje; de Gelaarsde Poezzze-opmaakkopjes (al had Frasje hier al het haar al van bijgeknipt); de drie superzeldzame Devilina-in-haar-jongejarenpopjes, waarbij hij zelfs het bijbehorende vulkaantje had; de BieBoipopjes die je eerst zelf moest opblazen (en als je dat met helium deed kon Bie-Boi eindelijk goed vliegen); de Dr. Imo-tandartspraktijk, waarbij je Faal in de stoel kon zetten en als je dan z’n kies trok, begon ie echt te jammeren; de Graaf Schwarzwalderkirschtorte-pop had een gat aan de bovenkant van z’n hoofd, waarin je het bijgeleverde zakje aarde kon doen om tuinkerszaadjes in te planten en dan kon je zo de Graaf z’n haar laten groeien. De Mini-Miepvlammenwerper, waarbij het vuur uit haar ogen en mond kwam, was eigenlijk verboden - maar Frasje had er natuurlijk eentje. En dan het speeltje waar Stuffel zelf het meest trots op was: het Stuffel-frituurpannetje! Als je wat olie in Stuffels nagemaakte hoofd deed en het daarna op het vuur zette, kon je er precies één portie Frasje Frietjes in bakken!” Oh, en de spelletjes dan! Had ik je al verteld over de spelletjes? Hypla Hap, Vinger-Twister en natuurlijk Dr. Imo kende je vast al. Maar wat dacht je van ‘VuilnisFaal’ waarbij je zoveel mogelijk vuilnis in Faal z’n waffel moest prakken, zonder dat het er weer uitschoot! En bij het Vlooienspel was de bedoeling dat je met een pincet zo vlug mogelijk alle vlooien uit de vacht van een pluchen Frasje plukte! De mini-versie van Spookslot speelde zich af in het kasteel van de Graaf, het Geheugenspel was een speciale thema-editie ter ere van de Gelaarsde Poezzze en bestond uit maar twee kaartjes en ‘Slangen en Ladders’ was, met Mini-Miep in de hoofdrol omgedoopt tot ‘Brandweerslangen en -Ladders.’ Bij Stuffels
versie van Jenga moest je om de beurt een plankje uit Løngrøtts Bøøt trekken zonder dat ie in elkaar stortte en bij het Bie-Boi-Bordspel was het de bedoeling dat je het einde juist niet als eerste, maar als laatste haalde. Bij het Fritkottenmonopoly moest je zorgen uitbater van zoveel mogelijk restaurants te worden door ze slim op te kopen als je er met je pion op kwam, van de McVlek (de goedkoopste) tot aan Stuffels Fritkot (de duurste). Het bekende Hoedje-Wip was Flesje-Wip geworden, waarbij je hele kleine cognacflesjes met een wipje in Droesems ketel moest zien te mikken. En dan was er natuurlijk nog het befaamde Hellespel, een spannend bordspelletje met veel opdrachten, waarbij je Devilina via een ingewikkeld pad naar de vulkaankrater moest leiden, zodat ze in Chaotikah terecht kon komen - precies zoals het, lang geleden, ook in het echt was gegaan. Ja, aangewezen en uitgelezen Chaotikahntjes, er was geen wezentje in Chaotikah te vinden die een grotere verzameling speeltjes en verzameldingetjes van Blije Maaltijden had dan Frasje Frettenpluis. Hij begon zelfs een beetje een buikje te krijgen van al die Blije Maaltijden. Ook vandaag was Frasje de hele ochtend zoet ermee bezig geweest. Hij had pijltjes gegooid op zijn 1-4dartbordje, spookhuisje gespeeld met de Halloweenserie - stel je voor: Graaf Schwarzwalderkirschtorte als heuse bloedzuigende vampier! - en hij had de Graaf ingemaakt met 20 potjes zaklopen - maar dat kwam misschien ook omdat het, zoals alle Blije-Maaltijdspeeltjes, miniatuurversies van de zakken waren en Frasje er wel prima inpaste, maar de Graaf maar met vijf tenen. Tijd dus om weer eens aan Devilina’s hoofd te gaan okkelen of ze niet weer een nieuwe Blije Maaltijd konden gaan halen. Zijn laatste serie, Devilina-clowntjes inclusief een heuse Ontenterige Tent, had hij al een paar dagen geleden compleet weten te krijgen en hij was reuze benieuwd wat er dit keer bij zou zitten. “Okke’jam! Okke’jam!” okte hij dan ook vrolijk toen hij Devilina zag en natuurlijk kon zij Frasje niets weigeren. Op naar Stuffel dus! Stuffel was op dat moment druk bezig in zijn Fritkot. De zaken gingen goed! Løngrøtt had net een tweede bord tonijn in tomatensaus besteld en Stuffel had daarvan juist een flinke voorraad kant-en-klaar kunnen overkopen van een failliete kattenvoerfabriek. En Faal was zéér te spreken
over de nieuwe nasischijven van Stuffel - die hij eigenlijk per ongeluk had uitgevonden toen hij zijn eigen middageten in de ketel met vet had laten vallen. Maar toch stond zijn gezicht zorgelijk. Op dat moment schoven Devilina, Frasje en ook Mini-Miep aan aan de toog. “Hallo Stuffel,” riep Devilina vrolijk. “Doe ons maar... nou ja, Frasje natuurlijk een Blije Maaltijd, Mini-Miep twee porties vlammetjes en ikzelf... ehmmm...” “Øh, jë møët dëzë vïsschøtël prøbërën!” riep Løngrøtt enthousiast. “Vërrükkëlïjk!” “Nee, dank je,” zei ze snuivend, “het doet me denken aan het spul dat ik Frasje voerde toen ik hem net had. Doe mij ook maar een Blije Maaltijd. Dan heeft Frasje straks twee nieuwe speeltjes!” “Okkie!” riep Frasje verheugd. Daar kwam de bestelling al. Vlammetjes met chilisaus voor Mini-Miep en twee Blije Maalltijden met Frasje Frietjes, bubbeltjesdrank en als vrije-keuzehapje hadden ze dit keer allebei voor een Discobal gekozen. Maar voor hij aan zijn eten begon zocht Frasje eerst verlangend naar het nieuwe speeltje. “Okkie?” vroeg hij beleefd aan Stuffel toen hij niks zag liggen. “Oh, sorry Frasje,” zuchtte Stuffel, “hier zijn ze al.” Stuffel legde twee pakjes stoepkrijt voor Frasje neer. “Okke?” dacht Frasje in zichzelf. Hij wilde zeker niet onbeleefd lijken, maar stoepkrijt bij de Blije Maaltijden..? Dit leek bijna een grapje. “Okke’okkie..?” vroeg hij verlegen. “Zucht...” zuchtte Stuffel nog eens, “ik weet ‘t Frasje. Het is ne cadeautje van niets. Maar... ik wéét niets meer... Ik ben op! Leeg! Al m’n ideeën zijn al eens langsgekomen. Ik heb ne week lang erop zitten broeden, maar ik weet echt níks meer!” Somber draaide hij zich om om nog een blikje kattenvoer voor Løngrøtt op te warmen en Frasje staarde teleurgesteld naar zijn Blije Maaltijd. Die zag er opeens een stuk minder blij uit... “Nom? Gaat Frasje nog opeten?” vroeg Faaltje Nom-Nom likkebaardend. Frasje schoof het dienblad richting Faal. Zonder nieuw speeltje om te verzamelen, kon hij net zo goed zo’n blikje opeten waar Løngrøtt zo van smulde.
Maar lang bleef Frasje niet treuren, zo was hij niet. Als Stuffel geen nieuwe speeltjes meer kon bedenken, dan moest híj dat maar voor hem doen! Hij ging zitten aan de Ontafelige Tafel met een groot vel papier en zijn rode kleurpotloodje. Nu eens héél diep nadenken..! Binnen een half uur had Frasje al flink wat schetsjes gemaakt van nieuwe poppetjes en geïnteresseerd kwam Devilina bij hem kijken. “Hahaha! Maar Frasje, denk je echt dat die strandserie een succes wordt? Kijk nou, Løngrøtt wordt in z’n grote teen gebeten door een krab, Faal is op een kwal gaan zitten en Mini-Miep heeft te lang in de zon gelegen.” “Okke’giechel...” gaf Frasje grinnikend toe. “En wat heb je nog meer..?” Devilina bewonderde veel van de ideeën die Frasje zo snel had bedacht en vaak moest ze erom lachen, zoals de terug-naar-de-jaren-60-serie, waarbij ze allemaal in flower-powerstijl verkleed waren, inclusief Devilina die op de sitar speelde. Ha, ze leken allemaal Hypla wel! Briljant vond Devilina Frasjes vondst van het Uitverkoopspel. Bij dit spel moest je met je poppetje door een warenhuis lopen met de dobbelsteen en proberen meer koopjes te pakken te krijgen dan de Gelaarsde Poezzze. De poppetjes hadden elk hun eigen specialiteit, maar door slim te spelen kon je ervaringspunten verdienen. Zo was Stuffels poppetje, gekleed in een bloemetjesjurk en gewapend met een deegroller, sterker dan alle andere poppetjes, maar ook weer erg traag. Het BieBoipoppetje, die je ook kon opmaken met een speciaal mini-makeupsetje, mocht daarentegen altijd het getal op de dobbelsteen plus vijf vakjes vooruit en was daarmee de snelste van het bord. Maar of dat opwoog tegen de vertraging die je opliep, omdat Bie-Boi de minste ervaringspunten had... Hierdoor kon hij alleen maar vragen uit de makkelijkste categorie beantwoorden en juist met de wat moeilijker vragen waren veel extra Slijkjes te verdienen om betere koopjes mee te kunnen doen. En soms had Devilina ook wel haar twijfels bij Frasjes ideetjes. De vuilnisbakkenserie, bijvoorbeeld, waarbij iedereen was afgebeeld terwijl ie in een vuilnisemmer woonde - behalve Magnus, die woonde in een vuilniston. Kijk nou hoe Faal over de rand van zijn emmer hing met een bananenschil op zijn hoofd..!
En het grote Chaotih-schaakspel leek haar véél te ingewikkeld voor de gemiddelde Chaotikahn. Hierbij kon je met opdrachten accessoires verdienen om je schaakstukken een andere functie te geven. De Stuffelpion bijvoorbeeld kon een blond pruikje en een jurkje verdienen om in een Dancing Queen, een koningin, te veranderen. Of het kleine Løngrøtt-hamertje, waarmee je een muur van een toren kon laten instorten, zodat ie nog maar één vakje per keer mocht zetten. Zelf begon Devilina nu ook na te denken over nieuwe speeltjes. De Koestie-koetsie-knuffelserie met Frasje in een jurkje en Frasje met een babymutsje op zag onze Okkepluis direct al niet zitten. Maar de sprookjesserie die Devilina bedacht vond hij geweldig! Faal als Holle-Bolle Faal, Mini-Miep als vuurspuwende Draak, Bie-Boi als vliegend tapijt, Devilina als boze heks in het Onhuizige Snoephuisje en de Gelaarsde Poezzze als de Gelaarsde Kat om er zo maar een paar te noemen. Maar ook bedacht ze de yoghurtserie, waarbij alle Chaotikahnen als rechtsdraaiende-melkzuurbacteriën ronddreven in een grote kom yoghurt. En de klederdrachtserie, waarbij alle vrienden waren uitgedost in de klederdracht van een bepaald land. Stel je eens voor: Løngrøtt als Zeeuws Meisje en Faal gekleed in een Hawaïaans rokje en een bloemenkrans. En de spelletjes die ze wist te bedenken! Het Grote Chaotih-racespel bijvoorbeeld. Niet alleen bedacht ze voor iedereen een figuurtje met zijn eigen speciale opwindbare voertuig, het spelbord was hier ook op aangepast! Løngrøtt in ‘Mïjn Bøøt’ voer door een geultje water in het bord, het poppetje van Bie-Boi hing in de lucht aan een kabelbaantje, Faal reed op een gebraden kip over een strookje scharrelaarde, Mini-Miep reed in haar Hot-Rod over een kolenparcours, Magnus liet je tonnetje rollen over zand, Stuffel gleed in zijn gepimpte roze Mercedes over het asfalt en moest vanwege deze gemakkelijke ondergrond de Poezzze voorin en de Graaf in de kofferbak meenemen als passagiers. Als Droesem liep je gewoon over een pad, waardoor het een snel poppetje was, maar het slingerde wel voortdurend van links naar rechts. En tenslotte Devilina zelf! Zij zat achterop Frasjes driewieler en werd door hem voortgereden over een zeer Onpaderig Pad. En ook bedacht ze nog het Onmens-erger-je-nieterige Mens-erger-je-niet, waarbij het juist de bedoeling was om met zo min mogelijk poppetjes in de huisjes te einden en Ouija-bord, waarbij je de poppetjes thuis moest krijgen zonder ze aan te raken (maar dit vond Frasje wel een beetje eng...)
En ze bedacht nóg iets heel nieuws! Filmposters, maar dan met onze favoriete Chaotikahnen in de hoofdrol. Zo waren daar ‘Some Like it Hot’ starring Mini-Miep, ‘Return of the Killer Tomatoes’ featuring Graaf Schwarzwalderkirschtorte en ‘The Devil Wears Prrrada’ met Devilina en de Gelaarsde Poezzze. In ‘G-Force’ was de hoofdrol voor Frasje, in ‘Finding Imo’ schitterde plots Dr. Imo en in ‘What the Bleep do we Know’ zien we 1-4 op de titelrol staan. Løngrøtt stond bovenaan de poster van ‘Lost in Translation,’ Faal op die van ‘Pokenom,’ Stuffel kreeg natuurlijk een plekje in ‘Saturday Night Fever’ en Bie-Boi mocht meedoen in de verfilming van het bekende boek Bartje. En zo bedachten ze samen nog een hele hoop die dag en een pret dat ze hadden. Mini-Miep wilde ook nog meedoen, maar zij kwam niet veel verder dan poppetjes van Tondel en Barbecue die echt konden vuurspuwen en dat vonden Fras en Devilina toch echt geen goed plan. “Maar vind je het dan niet jammer Frasje dat je straks al weet hoe de speeltjes eruit gaan zien?” vroeg Devilina nog. “Vind je het niet jammer dat de verrassing er straks af is?” Maar Frasje schudde met zijn kopje. Hij vond het sparen en spelen ermee veel te leuk en de verrassing... Ach, soms waren de series van Stuffel ook wel voorspelbaar, zoals de voodoopoppetjes van 1-4 of de Frasje-Fretdeurstoppers. De volgende dag brachten ze al hun ideeën naar Stuffel die uitgelaten reageerde. “Awel, maar dat is prima voor d’n omzet... Eh, ik bedoel... voor al die liefhebbers van d’n Blije Maaltijden! Ik wilde ‘m al uit ‘t assortiment halen!” “Zeg Stuffeltje,” vroeg Devilina toen, “wie maakt al die speeltjes eigenlijk? Ja, de fabriek natuurlijk, maar er moet toch iemand zijn die het eerste ontwerp maakt. En zo creatief ben je zelf nu volgens mij ook weer niet...” “Aahhh...” zei Stuffel geheimzinnig, “dát is nu mijn geheimpje, zulle. Maar kom, ik trakteer op ne Blije Maaltijd!” Devilina haalde haar schouders op en Frasje vond er ook “Okke!” van. Als Stuffel het niet wilde vertellen... Ook prima..! Goedkeurend werden alle nieuwe ideeën stuk voor stuk bekeken. Hij was blij te zien dat hij hier voorlopig weer voldoende werk aan zou hebben.
Niet dat Stuffel zoveel betaalde, maar het was tenminste aardig om erbij te doen. Een groot stuk klei lag midden op de tafel. “Zo,” zei Dr. Imo, terwijl hij de klei begon te kneden, “dan begin ik maar met de Sinterklaas-Vaakserie... ‘ns Zien... Faal in de Grote Zak...” - EINDE -
