Zondag 3 juni. gratis. Rondom Voetbal Gala Het voetbal slotfeest van het jaar. editie amersfoort. nr 3. Zie achterpagina voor meer info

editie amersfoort

MEI 2012 • seizoen ‘11-’12 • NUMMER 3

gratis nr

3

pagina

4 & 5

Derby Dag, Hooglanderveen Amsvorde pagina

7

Trainerstaal met Ronald Heerschop pagina

9

Club in beeld, Vliegdorp tien jaar pagina 26 De RV 3-Daagse bij VOP

Foto: Ed Groen

Rondom Voetbal Gala Het voetbal slotfeest van het jaar

Zondag 3 juni Zie achterpagina voor meer info

de gratis voetbalkrant

www.rondomvoetbal.nl

2

mei • JAARGANG 2, seizoen ‘11-’12 • NUMMER 3

opstelling Pagina 04: Derby Dag, Hooglanderveen - Amsvorde Pagina 07: Trainerstaal met Ronald Heerschop Pagina 09: Club in beeld, Vliegdorp tien jaar Pagina 11: Jongleren, de zoon van… en Onder de loep Pagina 12: Standen Pagina 13: Rondom de FC, Oud FC Trainer Foeke Booy Pagina 15: Rondom de FC, gespot met …en met z’n allen naar de FC Pagina 17: Vrouwenvoetbal Pagina 18: Voetgolf Pagina 19: Bij De Kei, met Ferry de Smalen Pagina 20: Kampioen van toen, HVC uit 1991/1992 Pagina 22: De 11 favorieten van…en bierelftal… Pagina 23: Strip en Pitch AFC Quick 1890 Pagina 24: Oude meesters met Matthias Maiwald Pagina 26: De RV 3-Daagse bij VOP Pagina 28: Clubnieuws Pagina 30: Toppers/Slotfeest Pagina 33: Ranglijsten Pagina 34: Crosspass

RV team Uitgave: Rondom Voetbal Utrecht & Amersfoort BV.

Advertenties: [email protected]

Adres: Veldzigt 58B Postbus 280 3454 ZM De Meern

Sales: Gert-Jan Scholman

Algemeen directeur: Rob Zomer, mobiel 06-14281531, [email protected] Hoofdredactie: Ton van Zoeren, 06-20715320, [email protected] Eindredactie: Hans Vos, 06-51643062, [email protected] Medewerkers: Aad van den Berg, Maarten Hoevers, Frans van Seumeren, Janneke Bijl, Hans van Echtelt, Thijs Tomassen, Rianne van Denderen, Rinus van Denderen, Frank Zilver, Remco Neu, Wouter Bongers, Martin Veldhuizen, Sjoerd van Renselaar, Pim van Bakel, Dick van der Peijl, Bas Ruitenburg, Martin Donker en tientallen clubverslaggevers.

Vormgeving: Aldo Elfrink Kick Media & Vormgeving Clubnieuws: Ook met uw clubnieuws en uw vrijwilligers in de krant? Mail uw nieuwtjes, berichten, aankondigingen en bijvoorbeeld informatie over jubilea naar: [email protected] Oplage: De Rondom Voetbalkrant wordt 4 keer per voetbalseizoen in een oplage van 25.000 exemplaren verspreid, onder meer bij vele doelgroeplocaties en bij ongeveer 40 voetbalverenigingen in en rondom Amersfoort. Tevens wordt er elke editie in een bepaald Rondom Voetbal gebied huis-aan-huis verspreiding verzorgd. Niets uit deze uitgave mag worden gebruikt zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever.

aftrap

rondom voetbal

Voorbeeldfunctie

Wat een podium zou moeten zijn met goede voorbeelden voor de jeugd lijkt met de week meer op een schavot. Ik bedoel daarmee het betaalde voetbal. De profs lijken zich er steeds minder van bewust te zijn dat ook zij een voorbeeldfunctie hebben. Ola Toivonen van PSV is daar een schoolvoorbeeld van. Zijn ergerlijke acties die totaal niets met voetbal te maken hebben, ontsieren wekelijks de beeldbuis.

de aftrap

Tekst: Ton van Zoeren Het erge is dat Toivonen niet alleen is in zijn soort. Aspirantvoetballertjes die de beelden van hun idolen zien op Studio (vecht)Sport, krijgen het met de paplepel ingegoten. Maar ook sommige trainers doen een duit in het zakje. Neem Gertjan Verbeek. Zijn omgang met de media is op zijn zachts gezegd vernederend. Normaal antwoorden is voor hem steeds lastiger geworden. Zelfs Louis van Gaal was milder. Er worden vanuit de bond steeds meer acties gevoerd en strengere straffen uitgedeeld om het geweld en vijandig omgangsgedrag op te velden te bestrijden op de amateurvelden, terwijl op het hoogste voetbalniveau het slechte voorbeeld wordt gegeven. De profclubs

doen er zelf niets aan. Mogelijk is dan toch een taak weggelegd voor de sponsors die hun naam niet verbonden willen zien met zulke acties in en rond het voetbalveld. In de sloot Vroeger raakte een voetbaltrainer door slechte resultaten, drank en vrouwen in de goot. Nu is dat de sloot. Spelersbussen die door supporters worden stil gezet is een nieuw fenomeen. Ik zie Fred Rutten nog staan met zijn team. De coach verliet de touringcar voortijdig en stapte in de gelukkig droge sloot. Vanaf die positie moest hij tekst en uitleg geven aan de ‘experts’. Gelaten liet de sympathieke oefenmeester alles over zich heen komen en probeerde

ton van zoeren de gemoederen te sussen. Afijn, het resultaat kent u. Philip Cocu maakte het seizoen af en kwam er al gauw achter dat het niet alleen aan Rutten kan hebben gelegen. Sportief bleef het met de club PSV uiterst sober. Ik weet zeker dat het Rutten ondanks zijn ontslag nog pijn doet dat zijn voormalige club de titel alsnog verspeelde. Kijk, dat soort trainers heb je natuurlijk ook. Laatste loodjes Het schiet weer op in de regio. Het einde van de competitie is

Op de Cover

Op de cover een actiefoto uit de wedstrijd SEC MA1 – Vriendenschaar MA1 Subaru center Eemland, Nijverheidsweg-Noord 54, 3812 PM AMERSFOORT Tel: 033 - 46 00 112, Fax: 033 - 46 00 110, www.subarucentereemland.nl

Foto: Ed Groen

editie amersfoort in zicht. De kampioenen zijn weer bekend. Grote verrassing is vv Renswoude (zie foto). De zaterdag-derdeklasser, getraind door Adrie Morren, begon matig aan het seizoen, maar de diesel werd langzaam warm. Met vlag en wimpel werd het uiteindelijk kampioen. Waar promoties zijn, zijn ook degradaties. KVVA heeft het jarenlang op het laatst kunnen uitstellen. Maar nu is het een feit. Volgend seizoen is de vijfdeklasse het terrein voor de Amersfoorters. Handhavers waren er ook. Knap van vv Hoogland om zich in het linkerrijtje van de eerste klasse te nestelen na de promotie van vorig seizoen. Coach Ronald Heerschop pimpte daarmee zijn erelijst op. De Bussummer heeft al heel wat promoties achter de rug. Slechts één degradatie staat op zijn palmares. Zijn reactie destijds na de wedstrijd van VVZ’49

vv Renswoude Zaterdag kampioen 3D.

aftrap in Amsterdam tegen DCG, die de degradatie inleidde, sprak boekdelen. ‘Tja, je moet alles eens meemaken, denk ik’. Hij zei het met een gezicht als een oorwurm, over gedrevenheid gesproken. Stil Er breekt weer een stille periode aan. Nog wat toernooien hier en daar. En dan de vakanties. Ik kijk nu al uit naar augustus. De voorbereidingen en de bekerwedstrijden gaan dan weer van start. En natuurlijk het Amersfoorts Voetbalkampioenschap, dat op 11 augustus begint met VVZA als gastheer. Het toernooi heeft de afgelopen jaren in de lift gezeten en staat weer op de kaart. Heren trainers opgelet in augustus. Laat de bus de bus, want sloten genoeg daar rond de accommodatie van VVZA. En die staan niet droog...


Toch nog een prijs Allereerst wil ik mijn vriend, Rob Zomer, trainer van V.V. de Meern zaterdag 1, waarvan ik voorzitter ben, feliciteren met het behalen van het kampioenschap. Je kan van Rob zeggen wat je wilt, gebleken is dat hij een kampioenenmaker is. Zijn kracht is dat hij de spelers kan motiveren en met zijn humor het groepsproces kan stimuleren. Het coachen tijdens de wedstrijden is uitstekend. Zijn wissels pakken bijna altijd goed uit, nogmaals Rob “Proficiat!”. De competitie voor FC Utrecht zit erop. Een enerverend seizoen, met pieken en dalen, goede wedstrijden tegen toppers en slechte wedstrijden tegen laagvliegers. Het vervelende is dat juist het laatste bij de supporters blijft hangen. Uiteindelijk hebben we op het nippertje de nacompetitie gemist. Dat is jammer, de laatste twee wedstrijden tegen Vitesse en Roda JC geven toch hoop voor de toekomst. Ik heb voor mijzelf het afgelopen seizoen eens geanalyseerd. Na het wegvallen van een aantal spelers, zoals met name Mertens, Strootman , Van Wolfswinkel hebben we 9 miljoen euro vrijgemaakt voor versterkingen. De rest van de transferinkomsten zijn gebruikt om de gaten in de begroting te vullen. Wij willen als FC Utrecht een subtopper zijn, maar om dat te worden moeten we met

zijn allen achter de club gaan staan, zowel sponsors als supporters. Er moeten meer inkomsten komen, anders lukt het niet. Want ik kan het niet alleen. Ik heb altijd gedacht dat als ik een signaal zou afgeven door in de club te stappen er meer mensen in de Provincie mee zouden willen bouwen. Dat is tot nu toe tegen gevallen. Laten we een voorbeeld nemen aan Feyenoord, ondanks alle ellende vorig seizoen zijn de supporters de club trouw gebleven en heeft een grote groep investeerders de handen ineen geslagen om de club te redden en zie het resultaat. Met een jonge groep spelers uit de eigen opleiding, zijn ze nu tweede geworden na een tiende plaats vorig seizoen. Laat dit een voorbeeld voor ons zijn. Het aantrekken van Erwin Koeman als hoofdtrainer is achteraf een verkeerde inschatting gebleken. De blessures van Jacob Mulenga betekende een enorme aderlating , naast het overige blessureleed. De Zweden moesten wennen. Hierdoor was het onmogelijk om met een vast elftal te spelen. Dit heeft ons parten gespeeld. Er zijn gelukkig ook pluspunten. Door het vele blessureleed en de wisselingen zijn er uit de jeugdopleiding diverse talenten noodgedwongen doorgestroomd en gebleken is dat zij het niveau aankunnen. Wij zijn er in geslaagd om de beste keeper uit de eerste divisie aan te trekken, een keeper waar veel belangstelling voor was. Mulenga traint weer volop en ondertussen

3

franstalig

frans van seumeren is ook Cedric van der Gun de gelederen komen versterken. Zijn optie voor het volgende seizoen is gelicht. Ik heb er alle vertrouwen in dat we er volgend seizoen weer staan. De fan mag van ons het herkenbare FC Utrecht voetbal verwachten, volgens onze eigen speelstijl vanuit onze jeugdopleiding; met lef, aanvallend, dwingend en met strijdlust. Dat is de enige opdracht aan de technische mensen; FC Utrecht op het veld weer een herkenbaar gezicht geven. Voetbal waar mensen voor naar het stadion komen. Voetbal dat boeit. We zijn op kantoor begonnen met de opbouw van een nieuwe organisatie, gericht op de toekomst. Daar zijn we dit jaar ook op het veld mee begonnen. En volgend jaar moeten we daar een grote tweede stap in zetten, met alle ervaring van dit seizoen als basis. Aanvallend voetbal op zijn ‘Utregs’, dat kunnen we verwachten. Maar jullie steun, als supporter, zullen we daar hard bij nodig hebben.

4


derbydag

rondom voetbal

Hooglanderveen en Amsvorde maken er

Kansenregen in derby

Tekst: Thijs Tomassen Een derby om des keizers baard was het, Hooglanderveen – Amsvorde. Toch probeerden beide ploegen er op zondag 6 mei op het Willem Tomassen Sportcomplex zeker in de tweede helft nog wat van te maken voor de hondstrouwe toeschouwers. Er ontspon zich een kansrijk duel, waarin vooral de aanvallers van Amsvorde meer hadden kunnen betekenen voor hun club. Ze hielpen dotten van kansen om zeep, terwijl de ‘Veners’ zich veel effectiever toonden voor het doel. Uiteindelijk won de veel hoger geklasseerde thuisploeg met 2-0. Rondom Voetbal was aanwezig en peilde de derbykoorts. Een reportage. Zondag 6 mei, derbydag. Even verderop in Amersfoort kruisen HVC en KVVA de degens, hier op het Willem Tomassen Sportcomplex gaan Hooglanderveen en Amsvorde de strijd aan. Enigszins jammer dat deze derby’s aan het einde van het seizoen worden gespeeld, want er staat weinig meer op het spel in de ‘Amersfoortse’ vierde klasse. Baarn kroont zichzelf tamelijk eenvoudig tot kampioen en dat KVVA degradeert was al een tijdje onafwendbaar. Maar er had vandaag zomaar wél flink wat op het spel kunnen staan voor Hooglanderveen en Amsvorde. Lange tijd leek Hooglanderveen zich te gaan mengen

in de strijd om een ticket voor de nacompetitie, na een sterke eerste seizoenshelft. Maar na de winterstop hebben de manschappen van oefenmeester Mark Visser het zó laten liggen, dat de geelblauwen kunnen fluiten naar het competitietoetje. Amsvorde speelde zich nog niet zo gek lang geleden pas veilig. De ploeg uit het Leusderkwartier heeft een teleurstellend seizoen achter de rug. Het had dus niet zoveel gescheeld, of het ervaren elftal van trainer Bert de Vries had zomaar nog tegen degradatie gestreden, op deze zondag in mei. Maar het liep dus anders. De Ve-

ners en de Amsvordianen spelen een derby om des keizers baard vandaag. Toch weerhoudt dat de fans van beide ploegen niet om zich langs de kant te posteren, ondanks de bloedstollend spannende ontknoping in de eredivisie. Zo’n honderd toeschouwers bekijken de Amersfoortse clash op Hooglanderveens grondgebied. Zij zien ook hoe Pupil van de Week Ricardo Booms de aftrap mag nemen, al solerend afstoomt op de doelman van Amsvorde en vervolgens koel afwerkt. Aan deze speler van de E15 van Hooglanderveen is niet te merken dat het vandaag nergens meer om gaat. Een stralende lach op zijn gezicht; hij geniet zichtbaar. Een voorspelling voor het duel heeft hij wel: ,,Het wordt 2-0 voor Hooglanderveen,” zegt hij zonder ook maar een spoortje twijfel. De Pupil van de Week krijgt gelijk. De toeschouwers krijgen een slechte eerste helft voorgeschoteld, waarin beide teams veelvuldig de lange bal van achteruit gebruiken. Zowel de thuisploeg als de gasten krijgen een paar

editie amersfoort

hooglanderveen - amsvorde


een aantrekkelijke tweede helft van

om des keizers baard gens meer om gaan, er stonden gewoon hartstikke veel mensen langs de lijn. Die wil je toch wat laten zien. Als trainer baal je enorm als er vervolgens niet genoeg strijd op de mat wordt gelegd. En voetballend was het ook ver beneden de maat. Gelukkig hebben we ons aardig hersteld in de tweede helft, hoewel we wel te veel kansen weggaven.”

Jos Hemlich stopt als leider na dit seizoen.

kansen, maar fraai aanvalsspel gaat daaraan niet vooraf. Na rust ontbrandt de derby. Beide ploegen geven meer ruimte weg, met een kansenregen als gevolg. Dat Amsvorde daar niet van profiteert, mag trainer Bert de Vries vooral spitsen Barry Smeeïng en Richard Moore aanrekenen. De aanvallers springen slordig om met de geboden kansen. Aan de andere kant hebben de ‘Veners’ daar minder moeite mee. Het zijn de middenvelders Stijn Mossink en Thijs Tomassen die respectievelijk in de 70ste en 72ste minuut doeltreffen. Mossink na een fraaie individuele actie, Tomassen na een puike dribbel en dito voorzet van zijn jongere broer Luuk.

Mark Visser. ,,Niet alleen omdat het nergens om ging, maar ook omdat het volgens mij de minst beladen derby in Amersfoort is. Wel ben ik blij dat we de tweede helft voetballend meer hebben gebracht dan in de eerste helft. Toen zag het spel er stukken beter uit.” Over de eerste drie kwartier van de wedstrijd kan Visser kort zijn. ,,Dramatisch slecht. Kwalijk, want we hadden afgesproken dat we alles zouden geven in de laatste thuiswedstrijd van het seizoen. Voor Jos Helmich, voor wie het zijn laatste thuiswedstrijd als leider was, maar ook voor het publiek. Het mocht dan wel ner-

Aan de andere kant sombert collega-trainer De Vries vooral over de kansen die zijn ploeg gemist had. Er had meer ingezeten voor de Amsvordianen, weet ook de Amersfoortse oefenmeester, die na dit seizoen vertrekt. Aanvoerder Jeffrey van de Wijngaard kan dat enkel beamen; met zijn gezicht op onweer loopt hij van het veld. Enkele trouwe toeschouwers van Hooglanderveen roepen elke thuiswedstrijd een Man of the Match uit. Deze keer is dat geen speler, maar ontvangt Jos Helmich de fles wijn. Een blijk van waardering van het publiek voor zijn jarenlange leiderschap. Pupil van de Week Ricardo Booms stapt even verderop met een lach van oor tot oor van het veld. Trots: ,,Ik zei toch dat het 2-0 zou worden! Had ik het toch goed voorspeld.”

Er klinkt gejuich vanaf de kant. Niet alleen als de thuisploeg gescoord heeft, ook als er ontwikkelingen zijn in de eredivisie. ,,Helemaal niets in Rotterdam!”, roept Hooglanderveen-fan René van der Flier als Heerenveen heeft gescoord. Nee, een echt beladen derby zou Hooglanderveen - Amsvorde op voorhand al niet worden, weet ook Hooglanderveen-trainer

De pupil van de week Ricardo Booms bij de aftrap.

5

6


advertentie

rondom voetbal

editie amersfoort

RUBRIEK trainerstaal NAAM


7

Ronald Heerschop hoort thuis in rijtje ‘succestrainers’

‘Je aanpassen aan de clubcultuur is belangrijk’

Ronald Heerschop hoort in het amateurvoetbal thuis in een select rijtje ‘succestrainers’. Op de CV van de 54-jarige Bussumer staat een lange rij clubs vermeld waar voor hem de successen bijna een vanzelfsprekendheid waren en nog steeds zijn. Voor de sympathieke trainer gaat nog een ander kenmerkend facet op: langjarige dienstverbanden. Bij zijn huidige club Hoogland is hij alweer vijf seizoenen werkzaam. Bij elke club waar hij getraind heeft, komt hij nog steeds met plezier terug en wordt hij met open armen ontvangen. Wat is zijn geheim? Tekst: Aad van den Berg Hoe verklaar je het feit dat je overal lang werkt? “Dat komt omdat ik ben opgegroeid als een echte clubman. Zowel mijn vader als moeder is niet voor niets erelid bij SDO in Bussum. Dat verklaart ook dat ik als speler alleen voor SDO heb gespeeld. Als trainer werkt dat natuurlijk anders, maar overal waar ik trainer word en ben, verdiep ik me graag in de club. Ik pas me aan de clubcultuur aan,

Je hebt ook al eens in de eerste klasse van het zaterdagvoetbal getraind, bij VVZ’49 in Soest. Wat is het verschil met de eerste klasse in het zondagvoetbal? “Ik denk dat er in de eerste klasse op zondag beter gevoetbald wordt, ik schat die klasse dan ook hoger in. Wellicht komt dat doordat er vooral stadse clubs in spelen in tegen-

'’Ik was de trainingshesjes nog steeds zelf' bij elke vereniging waar ik werk. Het bestuur weet dat ik alles doe in het belang van de club en niet primair naar mijn eigen CV kijk. Het bewaken van de lange termijn is soms ook erg belangrijk. Alle teams zijn belangrijk en ik probeer altijd een praatje te maken met iedereen binnen de club. Van voorzitter tot materiaalman en kantinejuffrouw. Als trainer was ik nog steeds zelf de hesjes.” Als promovendus lijkt Hoogland zich relatief gemakkelijk veilig te spelen in de eerste klasse van het zondagvoetbal? “Ja, hoewel we een aantal goede spelers, Tim Krux, Kevin Heideveld, Kheibar Mangal en Sander Zweers, zijn kwijtgeraakt, bleef de kern van de ploeg altijd sterk genoeg. De spelers die achterbleven of van een lager niveau erbij kwamen, zijn hecht geworden en naar elkaar toegegroeid. Daarnaast zijn we realistischer gaan spelen. De dominantie die we hadden in de tweede klasse, die konden we in de eerste klasse niet meer tonen. Begrijp me goed, ik speel ook liever Barca-voetbal, maar we moeten in Hoogland reëel blijven. Laten we eerst verdedigend maar eens goed staan. Je hebt het gezien in ons onderlinge duel: Hoogland - Roda’46 2-0. Hahaha.”

stelling tot de eerste klasse op zaterdag waarin toch vooral dorpse clubs uitkomen. Dat zegt verder niks over beleving, integendeel. Maar clubs als Blauw Wit Amsterdam of JOS Watergraafsmeer spelen nu eenmaal anders dan een club als Eemdijk.”

Paspoort Ronald Heerschop

Waar ben je als trainer het meest trots op en waar liggen je ambities? “Ik ben trots op elk kampioenschap dat behaald is. Maar bijvoorbeeld destijds bij VVZA stonden we zesde in de winterstop en had ik reeds getekend bij SDO, toch brachten we het nog op om kampioen te worden. En bij AFC Quick 1890 werd mijn contract niet verlengd, toen we zeven punten achterstand hadden op de koploper, maar ook toen promoveerden we alsnog als kampioen. SDO terugbrengen naar de tweede klasse en bij VVZ’49 in mijn eerste jaar de finale van de nacompetitie winnen, ook dat waren fantastische prestaties. En nu bij Hoogland in vier jaar tijd twee kampioenschappen met een ploeg met een eigen Hooglands gezicht, dat zijn natuurlijk prestaties om ook trots op te zijn.” “Ambities moet je altijd hebben, anders kun je ook als trainer beter stoppen. Het lijkt me geweldig om nog eens een

Leeftijd: 54 jaar

hoofdklasser onder mijn hoede te hebben. Al was het maar om te kijken of mijn werkwijze daar ook aanslaat.” “Wat typeert jou als trainer? “Discipline. We hebben bijvoorbeeld in de afgelopen vijf jaar bij Hoogland nauwelijks

groep moet bewegen. Ik heb vooral geleerd om me vaker erboven op te stellen. Verder denk ik dat mijn aanpak duidelijk en consequent is, iedereen weet waar hij aan toe is. Twee keer verplicht trainen,anders speel je niet bijvoorbeeld. Voor de rest zie ik mezelf wel als een kenner van de methodiek van Raymond

‘‘Natuurlijk wil ik nog weleens een hoofdklasser trainen’’ schorsingen gehad door gele kaarten. Daarnaast staan mijn teams organisatorisch meestal wel goed. In de afgelopen 37 jaar heb ik als trainer natuurlijk steeds beter geleerd wanneer ik in of juist boven de

Verheyen en denk ik dat mijn teams conditioneel altijd dik in orde zijn. Hoewel de meeste eersteklassers drie keer in de week trainen, kunnen wij met Hoogland nog steeds conditioneel prima aanhaken.”

Woonplaats: Bussum Diploma: TC 1 Clubs als speler: SDO (Bussum) Clubs als trainer: SDO (jeugd), Loosdrecht, Limvio (Baarn), VVZA (Amersfoort), SDO, AFC Quick 1890 (Amersfoort), VVZ’49 (Soest) en Hoogland Favoriete trainer: Co Adriaanse en Louis van Gaal Beste spelers die hij als trainer heeft meegemaakt: Erwin van Dinteren van SDO Opvallendste speler: Marlon Dors van AFC Quick 1890

8



Zondag 3 juni Zie achterpagina voor meer info

advertentie

rondom voetbal

club in beeld

editie amersfoort


9

’t Vliegdorp in tien jaar weer op de kaart

De nieuwe accomodatie van vv ‘t Vliegdorp.

Als je spreekt van een stormachtige vlucht, dan heeft ’t Vliegdorp die in afgelopen tien jaar meegemaakt. Dit jaar bestaat de voetbalvereniging uit Soesterberg even lang met als bekroning een fraai nieuw clubhuis. Het oude groene keetje, dat je het gevoel gaf terug te gaan naar de jaren dertig van de vorige eeuw, is gesloopt. Tekst: Ton van Zoeren De oprichting van de club was in 1922. Aan de Sportweg begon het allemaal met de geelzwarten. Na de verhuizing naar de Kampweg begon de echte glorie voor de Soesterbergers. Volgens bestuurslid Juns Foulon was dat de rijkste periode. Toch verkaste vv Soesterberg in de jaren tachtig naar de Sterrenbergweg waar het door malversaties binnen de club te gronde ging. Het voormalige vliegeniersdorp dat veel Amerikanen huisveste, zat zo negen jaar zonder voet-

balclub. Uiteindelijk was het Henk Timmerman die in 2002 de vereniging weer nieuw leven inblies. Gesteund door veel clubmensen begon ’t Vliegdorp op een veld bij de stichting Abrona weer met competitievoetbal. Die accommodatie lag midden in het bos. Bouwketen dienden als kleed- en kantineruimte. Het veld was niet best en omrastering ontbrak, maar diende wel als decor voor de wederopstanding met een snelle aanwas van leden. Dolblij was men ook dat aan de

Kerklaan plaats werd gemaakt. Twee velden waarvan één van kunstgras kreeg men in verloop van tijd ter beschikking. Een klein groen houten keetje met een oppervlakte van hooguit honderd vierkante meter moest dienst doen als kantine. Het was behelpen in het zomers bloedhete hokje, maar wel knus. Toch had het rustieke onderkomen een negatieve uitwerking. Het ledental liep weer terug door gebrek aan uitstraling. Nu is er een fraai nieuw gebouw neergezet en dat bracht weer leden op. Het moderne bouwsel is voorzien van alle gemakken. Een ruime kantine met veel glas en een royaal terras geven zicht op de speelvelden. Door het plaatsen van een gamehoek is er ook aan de jeugd gedacht. Beneden in de catacomben zijn er genoeg kleedkamers en bespreekruim-

tes. Het twee miljoen euro kostende gebouw is een lust voor het oog. Sportief gaat het crescendo met ’t Vliegdorp. Het verruilde de vijfde klasse voor de derde waar het meedoet voor de prijzen. De huidige coach Coco Fares nam het roer over van Hans de Weerd, die moest roeien met de riemen die hij had. De animo op de trainingen ontbrak mede door werkzaamheden van zijn selectie. Fares kwam en nam spelers mee. “Maar wel spelers die gebleven zijn en geen lopers. Ze zijn bijna

allemaal gebleven en dat zegt genoeg over de club”, volgens assistent Foulon. ’t Vliegdorp heeft goede banden met VVZ’49. De eersteklasser uit Soest maakt gebruik van het kunstgras als de club weer eens de eigen modderpoel moet ontvluchten. Het tekent de gastvrijheid van de Soesterbergers die sportief grote ambities hebben, volgens Foulon. “De tweede klasse moet kunnen, daar gaan we voor”, klinkt het uit zijn mond waarin weer een sigaartje bungelt.

Juns Foulon heeft liefde voor de club Druk gebarend gooit Juns Foulon met enige tegenzin zijn halve sigaartje in de afvalbak. Hij kan niet wachten om de nieuwe accommodatie van ’t Vliegdorp aan de verslaggever van Rondom Voetbal van binnen te laten zien. Trots als een pauw snelt hij de trap op en wijst op de aanwezige lift, die de mogelijkheid geeft aan een ieder om boven te komen. Tekst: Ton van Zoeren “Ja, dat is wel wat anders dan de houten noodkeet waar we jaren gebruik van moesten maken”, zegt Foulon. “Toch heeft het ook zo z’n nadelen. De onderhoud- en energiekosten plus schoonmaakkosten zijn veel hoger geworden. Netto bracht een flesje frisdrank of bier meer op in dat oude keetje.” De zelfstandige ondernemer in huishoud- en textielartikelen vervult de rol van assistent-trainer onder de hoede van hoofd-

trainer Coco Fares. “Drie dagen in de week ben ik op het veld, voetbal is mijn passie. Op zaterdag ben ik van tien tot vijf op de club en dan wordt het me soms wel eens te veel. Dan vlucht ik naar mijn stamkroeg, maar dan kom ik die gasten weer tegen”, lacht de kleine voetballiefhebber, die op zondag de golfsport beoefend. Ooit begon Foulon bij voetbalvereniging Soesterberg, die in 1993 werd opgeheven. Hij beleefde daar als hoogtepunt het kampioenschap in het vlaggenschip in 1981 op zijn zestiende. Absoluut dieptepunt was

het jaar 1993 voor Foulon. “We hadden een penningmeester die geld verduisterde. Ik had op een gegeven moment geen licht en telefoon meer. Het was jammer, want we hadden sportief gezien een mooie club. We wilden gewoon lekker voetballen, maar we hadden de verkeerde personen om ons heen. De gemeente Soest zag er wel brood in. Ons terrein had economische waarde voor Soest en toen was het snel gebeurd voor de vereniging. Die grond staat nu vol met bedrijven.” Zijn geliefde spelletje met de bal dreef Foulon naar Patria in Zeist, waar hij zeven jaar aanvoerder was. “Het gekke is dat ik ook daar aanvoerder werd. Dat overkomt me gewoon. Ik vraag er niet om, maar waar ik ook speelde, bombardeerden ze mij tot aanvoerder”, weet Foulon. “Maar toen in 2002 Henk Timmerman ( voorzitter tot heden, red.) het voortouw nam en ’t Vliegdorp mede oprichtte, was ik weer van de partij in Soesterberg. Ik ging de jeugd trainen, werd jeugdvoorzitter en

speelde in een lager elftal. Sinds enkele jaren zit de vereniging in een stroomversnelling en heeft momenteel 260 leden. Even zat de klad er in, dat kwam door de gebrekkige faciliteiten, maar nu met het nieuwe clubhuis gaat het weer goed.” ’t Vliegdorp is volgens hem een gezellige club, die spelers absoluut niet betaald. “Dat wordt nogal eens anders beweerd, maar het is echt waar. Het is een echte dorpsclub met veel plezier. Ik heb zelfs Marokkaanse voetballers toepen geleerd,

prachtig toch.” Ook met de jeugd gaat het uitstekend, volgens Foulon. “Er zit veel goed voetbal in dankzij de jeugdopleiding. De trainers krijgen een opleiding aangeboden en dat werpt z’n vruchten af.” Aan stoppen denkt hij voorlopig niet. “Nee, ik ga hier niet weg door mijn liefde voor de club. Ik kan hier veel kwijt en bovendien heb ik plezier tijdens de trainingen. Vooral met het latje schieten. Dan mik ik alle ballen er op in plaats van die gasten, dat is genieten.”

10


advertentie

rondom voetbal

editie amersfoort

jongleren


DE ZOON VAN….. In deze rubriek in Rondom Voetbal komt een voetballende zoon of dochter van een bekende (oud)-voetballer in de regio aan bod. Deze keer is dat Dani, de tienjarige zoon van John van Nimwegen (39) van VVZA. Als verzorger bij VVZA vervolgde Van Nimwegen zijn loopbaan in de voetballerij. Via KVVA, APWC, HVC, ASC Nieuwland is hij nu bij ‘De Zeehelden’ te vinden waar hij zijn zoon samen met Leendert Veldmeijer traint. Hij ziet veel van zichzelf terug bij zijn telg. “Ik moest het vroeger van mijn loopvermogen hebben en dat geldt voor Dani ook. Hij heeft zelfs dezelfde loopstijl als ik”, weet de trotse vader.

PROFIEL

jongleren

Op welke plek in het elftal speel je? Ik ben een linkspoot, speel linksvoor of linksachter.

Naam: Dani

Waar ben je goed in met voetballen? Ik ben snel en kan soms scoren.

Leeftijd: 10 jaar

Vind je trainen leuk? Ja, ik ben er altijd, behalve als ik ziek ben, maar ik ben wel fanatiek.

Huidig elftal: E1 Geboorteplaats: Amersfoort

Wat is de mooiste actie die je hebt gemaakt? ik schoot eens de vanaf de middellijn over iedereen heen de bal binnen. Welke hobby’s heb je nog meer? Ik tennis graag en speel vaak Fifa-soccer op mijn Play-station. Wat wil je later worden? Ik wil politieagent worden of in een kroeg gaan werken. Wat is je favoriete club? Ajax, omdat het de beste ploeg van de wereld is en altijd aanvallend speelt.

Onder De Loep

CJVV jg1

CJVV JG1 kijkt uit naar eerste punt Sinds dit jaar bestaat de G-jeugd bij het Amersfoortse CJVV uit drie teams. Een van de teams wordt gevormd door de jongste leden van deze grote groep. De bedoeling is dat ze tijdens de wedstrijden meer aan spelen toekomen. Deze G-jongens zijn ingedeeld in een poule met VIOS, VVOG, SDUOC, Colmschate, AZ2000 en Albatross. Het boeken van goede resultaten staat niet voorop. Meedoen is belangrijker dan winnen, vinden ze bij CJVV. Het leukste blijft toch om als team een doelpunt te maken en dat gaat dit jongste G-team best goed af. De spelers van CJVV JG1 zijn Hakan, Brett, Marcel, Eli, Hacji, Erik, Mohamed en Aaron. Marcel deelt met Eli de positie van keeper. Meestal keept Marcel de eerste helft, waarna hij de tweede helft in het veld zijn mannetje staat. Zijn favoriete voetbalclub is, tot grote ergernis van zijn vader, Ajax. Zijn grootste hobby is voetbal. Als het even kan, is hij met voetbal bezig. Marcel vindt het erg leuk op CJVV en kijkt erg uit naar de trainingen en wedstrijden. Vooral de uitwedstrijden zijn spannend. Vroeg verzamelen en dan met de auto naar de accommodatie van de tegenstander rijden. Ook helpt het mee dat dan na de wedstrijd een patatje wacht. Hopelijk levert mei, de laatste competitiemaand, CJVV JG1 het eerste punt op.

Staand van links naar recht: Hakan, Brett, Marcel, Eli en Hacji Hurkend van links naar rechts Erik, Mohamed en Aaron.

CJVV JG1 Stand: Team G W 1 CJVV G1 7 21 2 Delta Sports G1 7 13 3 DOSC G1 8 11 4 Woudenberg G1 7 7 5 Zebra’s de G1 7 0 Links Hakan , rechts Marcel

11

12


standen

Zaterdag 1e klasse A 1 Ajax afc 2 Swift 3 VVZ ‘49 4 Zuidvogels 5 SVL 6 VVA ‘71 7 Roda ‘46 8 Eemdijk 9 CSW 10 Merino’s De 11 Marken 12 Lelystad ‘67 13 HBOK 14 DVVA

50 47 46 44 42 40 39 36 32 26 25 23 18 16

2e klasse B 1 Valleivogels De 2 IJFC 3 Benschop 4 Geinoord Nieuwegein 5 UVV 6 AH ‘78 sc 7 Beursbengels De 8 ASC Nieuwland 9 DESTO 10 CJVV 11 Unicum Lelystad 12 Odysseus ‘91 13 Loosdrecht SV 14 Hercules

1 Renswoude 2 Woudenberg 3 JSV Nieuwegein 4 VRC 5 Jonathan 6 TOV 7 VOP 8 DEV Doorn 9 Delta Sports ‘95 FC 10 Elinkwijk 11 DHSC 12 Scherpenzeel 13 Musketiers 14 Lopik SV

1e klasse A 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25

57 49 46 44 41 39 38 35 35 31 30 24 23 5

4e klasse D 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25

50 49 46 41 39 39 35 34 33 30 30 26 24 16

3e klasse C 1 Meern De 2 Vliegdorp 3 SVM Maartensdijk 4 Nita 5 Almere FC 6 Driebergen FC 7 Ouderkerk SV 8 Posthoorn De 9 Altius 10 Cobu Boys 11 Weesp FC 12 Waterwijk 13 Abcoude FC 14 Sterrenwijk

zondag 3e klasse D

25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25

1 Eemboys 2 Maarssen 3 Eemnes SV 4 Hilversum FC 5 Meer De 6 Kockengen 7 VVJ 8 Hertha 9 DWSM 10 Zuidoost United 11 Bloemenkwartier 12 VIOD Tienhoven 13 JOS/Watergraafsmeer 14 DOB

60 56 53 51 49 37 37 35 27 23 20 18 14 13

1 DVSU 2 Focus ‘07 3 HMS 4 DOSC 5 Bunnik ‘73 6 Zwaluwen Utrecht 1911 7 SVMM 8 Hees 9 FZO 10 Vianen 11 Bilt FC De 12 SVP 13 EDO (U) 14 Austerlitz

1 EDO hfc 2 DEM 3 Blauw Wit A’dam FC 4 Hercules 5 VVIJ 6 Meern De 7 Hoogland 8 Dijk De ASV 9 DWV 10 JOS/Watergraafsmeer 11 Stormvogels IJ.V.V. 12 ZAP 13 Roda ‘46 14 Kennemers De

4e klasse f 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25

49 49 42 41 39 36 36 34 33 32 30 26 25 19

25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25

57 52 43 39 39 38 36 36 32 31 29 25 22 20

25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25

63 58 58 48 46 37 35 32 30 29 22 18 17 5

1 Baarn SV 2 Vriendenschaar 3 BFC 4 Victoria 5 Zeist 6 Hooglanderveen 7 Laren ‘99 8 Gooi ‘t 9 AS ‘80 10 BVV ‘31 11 HVC 12 Amsvorde 13 Zuidoost United 14 KVVA

25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25

67 59 54 45 45 36 34 33 27 26 23 21 19 9

2e klasse b 25 25 25 25 24 24 25 24 25 25 25 25 24 25

59 53 51 48 40 37 36 34 26 26 23 22 21 6

4e klasse E 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25

rondom voetbal

1 Magreb ‘90 2 Zeeburgia 3 NVC 4 Hoofddorp 5 SO Soest 6 Abcoude FC 7 Weesp FC 8 RODA ‘23 rksv 9 Concordia sv 10 Houten 11 ZSGO/WMS 12 DHSC 13 CDW 14 VVZA

3e klasse D 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25 25

55 45 44 40 38 35 35 34 33 33 32 31 31 13

1 SDO 2 OSM ‘75 3 Nieuw Utrecht SV 4 Legmeervogels 5 Waterwijk 6 Wasmeer 7 Kampong 8 Quick 1890 AFC 9 Bilt FC De 10 Nederhorst 11 Graveland ‘s 12 SMVC Fair Play 13 PVCV 14 Maarssen

Kijk voor het aankomend competitieprogramma op www.rondomvoetbal.nl

Nog één competitie wedstrijd te gaan

editie amersfoort

oud fc trainer


13

Met Foeke Booy wint FC Utrecht twee keer de beker

Twee bekerfinales op rij, twee overwinningen. Er zijn trainers die slechter beginnen. Foeke Booy, in 2002 de opvolger van Frans Adelaar, viel bij FC Utrecht met zijn neus in de boter. Op 12 mei dat jaar zat hij nog tandenknarsend als assistent in de dug-out. Ook toen speelde FC Utrecht de cupfinale. Ajax leek gevloerd, maar grensrechter Ronald Kloeg maakte op slag van tijd een ernstig foutje. Wamberto, geheid buitenspel, scoorde. Ajax kwam langszij en maakte het karwei af in de verlenging. Tekst: Hans van Echtelt

Foeke Booy (25 april 1962) speelde zestien jaar betaald voetbal. Een knieblessure maakte een voortijdig einde aan een spelersloopbaan, die hem langs acht clubs voerde: SC Cambuur, De Graafschap, PEC Zwolle, FC Groningen, de Belgische clubs KV Kortrijk, Club Brugge en AA Gent en ten slotte FC Utrecht. Na zijn gedwongen afscheid begon Booy de B-junioren en het tweede elftal van FC Utrecht te trainen. In 2000 werd Booy assistent van hoofdtrainer Frans Adelaar, in 2002 volgde hij hem op en een jaar later werd hij daarnaast ook nog technisch directeur. Opvallend citaat uit die periode: ‘Als trainer ben ik een stuk diplomatieker dan als voetballer. Ik heb geleerd tot tien te tellen en wat vaker mijn tong af te bijten. Dat lukte me als speler vaak niet. Ik zat altijd meteen overal bovenop, ik had een kort lontje. Als trainer is dat niet verstandig. Nog steeds moet ik af en toe op de rem trappen. Ik kan slecht tegen mijn verlies, maar ik moet leren om sommige zaken te relativeren, al kost me dat wel moeite.’ Geconfronteerd met de vraag waarom hij de meest succesvolle coach van FC Utrecht is,

Foeke Booy rechts op de foto.

antwoordde Booy: ‘Ik had het geluk dat ik in die beginperiode een gedreven, goede groep had. Ondanks het uitblijven van opvallende versterkingen was het elftal sterk prestatiegericht. Als speler was ik ook altijd op zoek naar mijn plafond. Dat gebeurde bij deze selectie precies zo. Mogelijk zijn de successen daar grotendeels aan toe te schrijven.’ Booy won de bekerfinales van Feyenoord (4-1) en FC Twente (1-0) en sleepte daarna ook nog de Johan Cruijff Schaal in de wacht door Ajax te kloppen nota bene in De Arena met 4-2 te kloppen. Drie keer op rij stond FC Utrecht dus in de bekerfinale, een ongekende reeks voor een modale eredivisieclub. Na het echec tegen Ajax – de laatste wedstrijd onder leiding van Adelaar – zon niet alleen Booy op wraak. Ook spits Dirk Kuijt liep een jaar lang knap gefrustreerd rond. Hij was er tegen Ajax niet bij geweest door een schorsing. Een ‘lullige’ gele kaart van arbiter Ben Haverkort in de halve eindstrijd tegen Ajax 2 kostte Kuijt de eindstrijd. ‘Het zou nog wel eens heel lang kunnen duren voordat er weer zo’n hoogtepunt komt,’ zei Kuijt. Hoe kon hij weten dat het een

jaar al weer zover was. De finale werd bereikt via twee uitoverwinningen tegen De Graafschap (2-3) en Excelsior (13) en een legendarische thuiszege op PSV (2-1). Op 1 juni 2003 is het D-Day in De Kuip. Vanaf het beginsignaal van Ruud Bossen dendert FC Utrecht over thuisfavoriet Feyenoord heen. De meeste ererondjes na afloop maakt Dirk Kuijt. Zwaaiend met de FC-vlag krijgt hij er geen genoeg van. Duizenden FC-fans zijn euforisch. Een jaar later smaakt Foeke Booy het genoegen opnieuw als bekerwinnaar gehuldigd te worden. Dit keer na een moeizame 1-0 zege op FC Twente, dankzij een wonderschone treffer Dave van den Bergh, gemaakt met zijn ‘chocoladebeen’. De tocht naar de eindstrijd verliep al even moeizaam. Tegen Sparta was de formatie van Booy een minuut van uitschakeling verwijderd. Een wanhopige uithaal van Joost Broerse kon door doelman Frank Kooiman niet worden gepareerd omdat de bal onderweg van richting werd veranderd. Daarna knalden de jonkies Rick Kruys en Sandro Calabro de ploeg via strafschoppen naar de derde eindstrijd op rij.

FC Utrechts derde bekerfinale in successie was voor Booy de fraaie bekroning van zijn trainerschap bij FC Utrecht. De Johan Cruijff Schaal was de slagroom op de taart. In 2007 werd Foeke Booy opgevolgd

door Willem van Hanegem en vervolgde hij zijn loopbaan bij Al-Nasr in Egypte. Een half jaar later werd Booy technisch directeur van Sparta om in 2009 terug te keren in Galgenwaard als technisch directeur.

Een dieptepunt: de verloren halve finale tegen Volendam Foeke Booy behaalde als speler van Club Brugge de Beker van België en werd met dezelfde club twee keer landskampioen. Maar met FC Utrecht lukte het hem niet om de eindstrijd te halen, ook al was de ploeg er een keer dichtbij. Op 22 maart 1995. Met Henk Vonk als interim-coach op de bank moest FC Utrecht thuis in de halve finale aantreden tegen Volendam. Op papier een niet al te moeilijke opgave omdat de tegenstander in de onderste regionen van de ranglijst bivakkeerde. Maar de trainer van de tegenpartij, Wim Rijsbergen, had voor een uiterst defensieve speelwijze gekozen. FC Utrecht – met Foeke Booy als diepste spits – beet doorlopend zijn tanden stuk. Foeek Booy kreeg nog een tweetal kansen om Volendam-doelman Edwin Zoetebier te passeren, beide keren na een voorzet van spelmaker Edwin Gorter. Zijn tweede scoringskans werd door een ruwe tackle in de kiem gesmoord, maar scheidsrechter John Blankenstein zag er geen strafschop in. Tot overmaat van ramp scoorde Jorg Smeets bij de eerstvolgende tegenaanval de beslissende 0-1, waarbij de bal bij toeval voor zijn voeten caramboleerde na een voorzet van Wasiman die door Binken per ongeluk werd getoucheerd. ‘Een van de dieptepunten uit mijn voetballoopbaan,’ zou een ontgoochelde Foeke Booy na afloop opmerken. Als coach lukte het hem daarna wel om twee keer een Nederlandse eindstrijd te bereiken. En ook te winnen ook.

14


advertentie

rondom voetbal

rondom de fc

editie amersfoort


15

VVJ D1 brengt bezoek aan FC Utrecht In samenwerking met Rondom Voetbal en sponsor Elektrowerken Van de Brink, is het mogelijk gemaakt dat de D1 van VVJ een thuiswedstrijd van FC Utrecht kon bijwonen.

Op zondag 4 maart jongstleden was het dan zover. Het gehele elftal en begeleiding verzamelden zich om 13.30 uur bij stadion Galgenwaard voor de wedstrijd FC Utrecht N.E.C. Iedereen was netjes op tijd en goed gehumeurd, want wat is er leuker dan met je voetbalvrienden een uitstapje te maken? Gekleed in de clubkleuren en voorzien van een zelfgemaakte vlag, betraden de VVJ'ers vak Z, vanwaar ze een goed zicht hadden op het gehele veld. Met een gezonde wedstrijdspanning werd er naar de wedstrijd gekeken en op het eerste doelpunt van FC Utrecht gewacht... De eerste helft was

Achter v.l.n.r.: Ad, Olaf, Lionel, Solaimane, Carlo, Patrick. Midden v.l.n.r.: Rico, Dennis, Ouzer, Juan, Melvin, Abdelhak, Youssri, Ruben. Voor gehurkt v.l.n.r.: Amadou, Mirac, Samir, Jordi, Hans, Stefan.

echter niet enerverend, hoogtepunten bleven uit. In de rust waren we dit snel vergeten, iedereen werd voorzien van drinken en chips. Met

dank aan Dick den Daas! Met de magen gevuld ging iedere VVJ'er zitten voor de tweede helft, maar ook nu bleven hoogtepunten uit. Jammer dat de doelpuntloze wedstrijd niet

aan alle verwachtingen voldeed, maar dit mocht de pret absoluut niet drukken. Voor de spelers en begeleiding van VVJ D1 was het een middag om op terug te kijken.

Grote dank gaat uit naar de sponsors die deze sportieve middag mogelijk gemaakt hebben.

Gespot in FC Utrecht-shirt Naam: Jesse van Olderen | Leeftijd: 9 jaar | Geboorteplaats: Zeist | Elftal: ’t Vliegdorp E2

Iedere jeugdspeler die bij zijn amateurclub wordt gespot met een FC Utrecht-shirt tijdens de training loopt kans op een middagje in een skybox bij FC Utrecht.

Rondom Voetbal speurde de voetbalvelden af in Amersfoort en omstreken. Het oog viel op Jesse van Olderen, voetballer bij ‘t Vliegdorp in Soesterberg. Jesse had in tegenstelling tot zijn vader Karel interesse in voetbal. Senior, die in de zelfde klas zat als Rob Alflen, de assistent-trainer van FC Utrecht, speelde fanatiek korfbal, maar is wel fan van het voetbalspelletje. De geboren Utrechter vertoefde dan ook regelmatig in Galgenwaard. Vandaar de belangstelling van Jesse voor de club uit de Domstad. Rondom Voetbal vroeg het aan Jesse. Tekst: Ton van Zoeren Hoe ben je fan van FC Utrecht geworden? We woonden in Utrecht en dus was het stadion en het trainingsveld lekker dichtbij. Ik ga vaak trainingen kijken en verzamel dan handtekeningen. Ik heb daar ook een shirt van

Jesse samen met zijn vader in de Skybox van Frans van Seumeren.

Jacob Mulenga gekregen. En ik ben al vijf jaar lid van ‘Junior Tigers’ en kom daardoor vaak in Galgenwaard. Heb je veel spullen van FC Utrecht? Ja, een trainingspak, dekbed, posters, shirts, klok, vaantjes en stripboeken, eigenlijk alles wat

er maar te krijgen is in de clubkleuren. Jouw club gaat momenteel niet echt geweldig, hoe komt dat? Het gaat wat minder, dat komt ook door zwak keeperswerk en er zijn veel goede spelers verkocht. De verkoop van Dries

Gespot in een FC Utrecht shirt.

Mertens vind ik nog het ergste. Hij is snel en scoorde veel. Toen hij veel doelpunten maakte, deed ik het ook. Wie vind je de beste speler ooit bij FC Utrecht? Ricky Kruys, hij was echt snel, gaf mooie passes en scoorde. Mooi om te zien.

Droom je ervan om ooit in Galgenwaard te voetballen? Natuurlijk hoop ik er op, maar het valt niet mee om daar te komen. Het blijft een droom van me.

16


advertentie

rondom voetbal

editie amersfoort

vrouwenvoetbal


17

Vrouwen FC Utrecht zetten in op nieuw elan Het vijfde seizoen eredivisie zit er voor de vrouwen van FC Utrecht bijna op. De club uit de Domstad nestelde zich in de middenmoot, waar een top-drieklassering misschien ook wel haalbaar was geweest. Aanvoerder Manon van den Boogaard, speelster van het eerste uur: ‘We waren niet constant genoeg. Dat komt doordat we veel jonge speelsters hebben.’ FC Utrecht gooide in de eerste jaren van de eredivisie hoge ogen. Het winnen van de beker in 2009 was het hoogtepunt. ‘Een mooie prijs’, zegt Van den Boogaard. ‘De eerste twee seizoenen speelden we mee om de landstitel. Dat zou ik volgend jaar graag weer willen.’ Ploegen als kampioen ADO Den Haag, FC Twente en Telstar zijn vooralsnog beter. De vrouwen van FC Utrecht moeten wel wat over hebben voor hun sport. Voor een simpele onkostenvergoeding reizen de speelster elke dag van heinde en verre naar Zeist voor een training bij Saestum, de satellietclub. Naast de dagelijkse trainingen volgen de meeste meiden een studie. Enkelen hebben een parttime baan. De zware week wordt afgesloten met een competitiewedstrijd op vrijdag. Van den Boogaard spreekt van een zwaar programma: ‘Ikzelf werk 32 uur. Het is elke dag rennen en vliegen. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat ben je bezig. Er is

nauwelijks tijd voor ontspanning. Maar het is ook erg leuk natuurlijk. Het is belangrijk dat je de balans bewaart: je moet er net zo veel energie uithalen als je erin steekt. Anders hou je dit niet vol. We zijn allemaal liefhebbers van voetbal en we zijn er trots op dat we FC Utrecht mogen vertegenwoordigen in de eredivisie. Het is toch geweldig dat jonge meiden naar ons opkijken, ons als idolen zien? Daarnaast is het zo dat onze generatie als jong meisje nooit de kans had om bij een betaalde club te voetballen. Je kon simpelweg niet gescout worden, nooit meedoen aan een talentendag. Dankzij de vrouwen van FC Utrecht weten jonge meiden nu dat hun droom, spelen voor een profclub, haalbaar is.’ Intussen werkt FC Utrecht er hard aan om professioneler te worden. ‘Huisvesting of een leaseauto zou voor ons al veel schelen. Zelfs daar moeten we voor vechten. We hebben mensen nodig die geloven in vrouwenvoetbal en zich voor

ons willen inzetten.’ In april 2012 werd bekend dat trainer Mark Verkuijl de club verlaat. Sander Kloos, directeur van de SVVU, legt uit dat FC Utrecht inzet op nieuw elan: ‘Een nieuwe hoofdtrainer en enkele versterkingen in de selectie passen daarbij. Het is belangrijk dat FC Utrecht deze stap maakt. Twee of drie wat meer ervaren speelsters, het zou FC Utrecht de boost kunnen geven die het nodig heeft. Zodat we mee kunnen spelen voor de plaatsen bovenin van de nieuwe BeNe League.’ Meer weten? Volg de vrouwen op Twitter via @FCUVrouwen of word vriend op Facebook: www.facebook.com/FCUtrechtVrouwen.

Aanvoerder Manon van den Boogaard in actie voor FC Utrecht. Foto: Remko Kool (goalphoto.nl)

Vrouwenvoetbal floreert bij CJVV

Ook België komt erbij Volgend seizoen speelt FC Utrecht in de competitie samen met Belgische clubs in de zogenoemde Women’s BeNe League. Deze league bestaat uit twee verschillende competities: A en B. In het eerste half jaar van elk seizoen werken de teams uit Nederland en België gewoon hun wedstrijden af in de eigen competities. De eerste vier teams van beide competities starten na de winterstop in de Women’s BeNe League A, de onderste vier in de Women’s BeNe League B. Het hoogst geplaatste team uit zowel België als Nederland plaatst zich voor de UEFA Women’s Champions League. Daarnaast is er een Girls Academy in oprichting, met drie provinciale talententeams in verschillende leeftijdsfases. Een regionaal

centum waar talenten gescout en opgeleid worden om de stap naar het hoogste niveau te kunnen maken. Sinds vorig seizoen vallen de vrouwelijke voetbalsters van Utrecht onder de Stichting Vrouwenvoetbal Utrecht (SVVU). Sander Kloos is directeur: ‘SVVU heeft geen winstoogmerk en staat voor honderd procent ten dienste van het meisjes- en vrouwenvoetbal in de provincie Utrecht. De community van SVVU wordt gedragen door alle voetballende meisjes en vrouwen in Midden-Nederland. SVVU zet zich met sportieve en maatschappelijke activiteiten ook in voor de breedtesport. Door middel van clinics, vriendinnendagen, street league en het bezoek aan school.’

Historie

ronde uitgeschakeld in de UEFA Women’s Cup; in 2005 werd voor het eerst in de geschiedenis van het Nederlandse vrouwenvoetbal de tweede ronde gehaald. In 2006 drong Saestum zelfs door tot de laatste acht van Europa. Het jaar 2006 was ook meteen het laatste jaar dat Saestum op het hoogste niveau opereerde. De eredivisie voor vrouwen werd toen opgericht, met FC Utrecht als speler voor MiddenNederland. Saestum zelf voetbalt als satellietclub van FC Utrecht in de landelijk Topklasse.

Vrouwenvoetbal in en rond Utrecht kent een rijke historie. De vrouwenafdeling van Saestum uit Zeist regeerde jarenlang de landelijke hoofdklasse. Het landskampioenschap werd binnengehaald in ’96, ’97, ’98, ’99, 2000, 2002, 2005 en 2006. De beker werd gewonnen in ’97, ’98 en 2004. De Supercup ging naar Zeist in 2005 en 2006. Saestum was ook Europees actief: in 2002 werd de club in de eerste

Als je vrouwenvoetbal in Amersfoort zegt, zeg je CJVV. De Amersfoortse club begon zo’n acht jaar geleden met een vrouwenteam. De vrouwenafdeling is inmiddels uitgegroeid tot een van de grootste van de regio. CJVV heeft drie vrouwenelftallen en een meisjes C- en B-team. De jongste meisjes spelen tussen de jongens. “En toch moet de vereniging nog erg wennen aan de opkomst van het vrouwenvoetbal”, zegt Arnoud van Slooten, leider van vrouwen 1 en wedstrijdsecretaris voor de vrouwenafdeling. Van Slooten is sinds het begin bij het vrouwenvoetbal van CJVV betrokken en heeft de opmars ervan van dichtbij meegemaakt. “We begonnen acht jaar geleden met een vrouwenteam, dat speelde in de vijfde klasse. Inmiddels zijn we gedegradeerd uit de eerste klasse en hebben we vijf vrouwen- en meisjesteams. Dat er groei in zit, mag dus duidelijk zijn.” Ondanks de enorme groei van het vrouwenvoetbal, merkt Van Slooten wel dat deze tak een ondergeschoven kindje blijft. “Het zijn veelal dezelfde mensen die zich er voor inzetten. Soms is het vechten voor erkenning, dan spelen we bijvoorbeeld op een veldje achteraf. Bij

CJVV probeer ik er altijd voor te zorgen dat, als het enigszins mogelijk is, we op het hoofdveld spelen. Dat verdienen de meiden.” Het eerste vrouwenteam van CJVV promoveerde vorig jaar naar de eerste klasse, maar handhaafde zich daar dit seizoen niet. “Dat is jammer, maar wel te verklaren”, aldus Van Slooten. “Een paar speelsters stopten ermee en in het begin van het seizoen vielen een paar dragende speelsters uit met langdurige blessures. Dan weet je dat het lastig wordt.” De vrouwen van CJVV hebben dit jaar wel veel ervaring opgedaan. En dat is nodig, volgens kenner Van Slooten.

“We hebben een heel jong team, dus dat we nu een jaar eerste klasse hebben gespeeld is een goede ervaring. Dat nemen die meiden weer mee als we volgend seizoen zo hoog mogelijk willen eindigen in de tweede klasse.” De kracht van het team zit bij CJVV in de ambitie van de speelsters, maar ook zeker het plezier wat ze samen hebben. “Het is echt een vriendinnenteam, ze hebben alles voor elkaar over. Daar ligt onze kracht.” CJVV heeft een samenwerkingsverband met FC Utrecht, maar het is niet zo dat er wekelijks scouts langs de lijn staan. Van Slooten: “Wel heeft ons team vorig jaar bij de opening van het kunstgrasveld tegen een team van FC Utrecht gespeeld. Dat is dan wel weer leuk. En ik denk ook dat áls we talent hebben, dit wel bekend is bij FC Utrecht.” Kijk voor meer informatie over de club én de vrouwenafdeling op www.cjvv.nl.

18


voetgolf

rondom voetbal

Rondom Voetbal gestart met voetgolfbaan den. Een van de activiteiten die op het programma staat is een wedstrijd voetgolf. Ik wilde zelf ervaren wat dat is en ik moet zeggen: ik heb genoten. Het is een leuk spelletje. Ook als je, zoals ik, geen voetbalervaring hebt. Het is voor iedereen geschikt.’ Ook de andere deelnemers waren erg tevreden over de kwaliteit van de baan. Mandy Versteegt, speelster van FC Utrecht: ‘Het leuke aan deze baan is dat de bal op weg naar de hole niet alleen rechtdoor kan en mag, maar dat je een bepaalde route moet volgen. Het komt dus niet alleen aan op wie het hardst of verst kan schieten. Hierdoor is de baan ook voor meisjes en vrouwen geschikt. Bovendien maken de hoogteverschillen deze baan echt bijzonder.’ Marinus Dijkhuizen, volgend jaar trainer bij vv De Meern, ziet het al helemaal voor zich. ‘Als voorbereiding op het nieuwe voetbalseizoen is voetgolf een prima activiteit om mijn nieuwe selectie te leren kennen. Eventueel na afloop lekker barbecueën en gezellig wat drinken, ik zeg er geen nee tegen.’ Na ongeveer twee uur voetgolf Frans van Seumeren (links) en Michael Mols openen de voetgolfbaan.

Op woensdag 21 maart om precies 14.17 uur was het zover. Frans van Seumeren en Michael Mols hesen de vlag in top en openden daarmee voetgolfbaan Down Under. De baan is gelegen op Industrieterrein Laagraven in de driehoek Utrecht, Nieuwegein, Houten en kwam tot stand via een samenwerking tussen Rondom Voetbal en horeca- en recreatiebedrijf Down Under. Tekst: Martin Veldhuizen Walter van den Brink, directeur van Down Under: ‘Ik was al langer op zoek naar uitbreiding van onze activiteiten. Toen ik in gesprek kwam met Rob Zomer van Rondom Voetbal raakten we enthousiast van het idee om samen iets op te zetten. Al snel dachten we aan een voetgolfbaan.’ Rob Zomer: ‘Deze voetgolfbaan stelt ons en onze relaties in staat op een ontspannen en sportieve manier contacten te leggen met andere bedrijven. Voor bedrijven, scholen en organisaties is voetgolf een zeer geschikte teambuildingsactiviteit. En voor alle voetballiefhebbers is het gewoon een erg leuk spelletje.’ Dat Zomer gelijk heeft, bleek deze middag. Direct na de officiële opening werden de ongeveer dertig genodigden, zakelijke relaties en mensen uit de voetbalwereld, verdeeld in zes groepen. Iedereen kreeg een bal om onder ideaal voetbalweer – strakblauwe lucht, achttien graden, windstil – de elf holes ‘aan te vallen’. Met als simpel doel: de bal in zo min mogelijk beurten in de hole zien te krijgen. Al snel bleek dat dit niet altijd even gemakkelijk is. Vooral de eenvoudig ogende banen 2 en 10 vormden voor veel deelnemers een struikelblok. Deze banen leverden vaak het maximum van elf punten op. Het maakte daarbij geen

verschil of de schutter over veel of wat minder voetbaltalent beschikte. Zo had Jip Bartels, jeugdinternational en speler van Ajax A1, opvallend veel moeite met het putten van de bal. Tot groot vermaak van de spelers in zijn groep. Eén van hen, Patrick de Kruijf, vroeg Jip: ‘Word jij soms opgeleid voor Ajax Cape Town, of zo?’ Gelachen werd er genoeg. De eerste spelregel van het voetgolf stimuleert dit ook: ‘Voetballers zijn geen golfers. Dus in tegenstelling tot het echte golf mogen spelers elkaar beïnvloeden, manipuleren en van de wijs brengen.’ Alle pijnlijke missers en afzwaaiende ballen werden dan ook steevast begroet met opmerkingen die elke voetballer wel kent: ‘Jochie, aan het materiaal kan het echt niet liggen.’ Of, na weer een bal die uit de richting vloog: ‘Voor jou is echt elke baan moeilijk, hè?’ Gelukkig was er niet alleen commentaar op de foute ballen. Ook de aanmoedigingen en complimenten waren talrijk. Al was er altijd die humoristische ondertoon. Zo kreeg Eric Carbijn, jeugdvoorzitter van VOP te horen: ‘Jij bent technisch misschien niet de beste, maar wat kun jij de baan goed lezen.’ Carbijn was erg enthousiast: ‘In de meivakantie worden op de velden van VOP de Rondom Voetbal Voetbaldagen gehou-

waren alle groepen klaar en kon het tellenbeginnen. David Kok, speler van Kampong A1, had 52 beurten nodig om de bal in de elf holes te krijgen. Hij troefde daarmee het gehele deelnemersveld af, onder wie zijn eerder genoemde vriend Jip Bartels. Maar alleen David vond dat belangrijk. De overige deelnemers namen nog een koel drankje en wisselden maar weer wat leuke anekdotes uit. Tot ziens op de voetgolfbaan van Down Under en Rondom Voetbal!

Kijk voor meer informatie op: www.downunderrecreatie.nl. Elk jaar willen we op het eind van het seizoen Utrechtse kampioenschappen gaan organiseren. We houden alle scores bij van de deelnemers/ voetgolfers en de beste scores presenteren we steeds in een ranglijst. Inmiddels zijn er al diverse groepen geweest om te voetgolfen. Huidige beste scores: Jeroen de Vlieger 45, Angelo Grep 48, Peter Snijders 52, David Kok 55, Koos van Tamelen 56 en Patrick de Ruyter 56.

Down Under en Rondom Voetbal ondertekenen de samenwerking.

editie amersfoort

RUBRIEK bij de NAAM kei


19

Voor Ferry de Smalen is voetbal weer hobby Op sportief vlak had Ferry de Smalen zijn negen doelpunten ‘made in China’ in 2009 niet willen missen. Ter afsluiting van het gesprek in het Amersfoortse Jazzcafé en Eethuys Lazy Louis laat de 27-jarige Amersfoorter het schermpje van zijn mobiele telefoontoestel zien. Daarop staat hij afgebeeld als teamspeler van Beijing Aigo, zijn Chinese club. Met dat Aziatische avontuur kwam er een eind aan zijn ambities als (semi-)profvoetballer. De Smalen vond terug in zijn geboortestad emplooi als jongerenwerker en voetbalt weer voor zijn plezier, net als vroeger. In de zaal met het Amersfoortse Annour had hij geen klagen, op het veld was Veensche Boys in Nijkerkerveen een verkeerde keus. Tekst en foto's: Hans Vos China ,,Het is tot één jaar China beperkt gebleven. Ik zat er in mijn eentje, op een gegeven moment had ik het allemaal wel gezien: de Chinese Muur, de Verboden Stad, noem maar op. Het enige dat ik dagelijks deed was trainen, rusten in mijn appartement en urenlang skypen met mijn vriendin, met mijn ouders. Van een sociaal leven was geen sprake. De meeste jongens in mijn team praatten heel slecht Engels, slechts een paar konden zich aardig verstaanbaar maken. Het waren en werden geen vrienden van me. Het was leuk een enkele keer wat gezamenlijks te doen, maar daar bleef het bij. Ik bouwde met hen geen warme band op. Ik heb er ontelbare dvd’s verslonden, illegaal fabrikaat, die kostten een euro per stuk. Elke avond een andere. Als voetballer heb ik er onvergetelijke dingen meegemaakt. Spelen voor 60.000 toeschouwers. En ook een wedstrijd in het Olympisch Stadion van Beijing, het Vogelnest. Wie kan me dat nazeggen? Sportief gezien was het top. Ik scoorde negen keer dat jaar. Ongekend. Ik was topfit, conditioneel zo sterk als daar ben ik nergens geweest.’’ Einde profloopbaan ,,Nadat ik uit China was teruggekomen, heb ik nog geprobeerd om in Tsjechië en Zweden aan de bak te komen. Maar mijn stages leidden er om verschillende redenen tot niets. Dat was teleurstellend, natuurlijk. Voor mij was dat reden om te kiezen voor een maatschappelijke carrière, als jongerenwerker bij de Stichting Welzijn Amersfoort. Een heel grote overgang, zeker. Als voetballer ben je vaak en veel op jezelf gericht, als jongerenwerker ben je in een wijk gericht of een groep gericht op de ontwikkeling van jeugdige medemensen. Ja, dat kun je een idealistische job noemen.’’ Leusderkwartier ,,Als jongere groeide ik op in de Amersfoortse wijk Leusderkwartier, ook tussen medejongeren van allochtone afkomst. Daar ligt de basis voor mijn huidige werk. Er waren er toen die kansarm waren of bleven en het criminele pad opgingen.

Die beelden uit mijn jeugd had ik op het netvlies. Ik probeer nu bij de jongeren over te brengen dat het zo belangrijk voor hun toekomst is, dat ze wél de goede kant opgaan; dat ze aan een goede opleiding beginnen en deze ook afmaken. En dat sport in hun leven een heel goede vrijetijdsbesteding is. In de hoop dat ze op het goede pad komen en dat pad blijven volgen. Daar doe ik mijn best voor, hoe moeilijk dat soms ook is. Eén voordeel heb ik: ik spreek de straattaal. ‘’ Amsvorde ,,In mijn beleving voetbalde ik altijd toen ik nog jong was. Voor school, na school, tijdens school ook. Je zocht elkaar in de wijk steeds op. Zo ontstonden mooie vriendschappen. Met Marokkaanse jongens als Karim Elkaddouri, Salim Amerzgiou en Abdelhali Chaiat. Mijn eerste club was Amsvorde, mijn tweede Quick, wat een stapje hoger was.’’ Gescout ,,Als B-junior werd ik gescout door FC Utrecht. Daar stond je dan op het trainingsveld, tot je enkels in de modder als het geregend had. Dat was mijn weg naar het betaald voetbal. Eigenlijk besefte ik niet eens dat ik met een opleiding tot betaald voetballer bezig was. Het overviel me dat ik werd gevraagd en ik bleek aardig mee te kunnen doen. Ik dacht helemaal niet aan geld verdienen met voetbal, voetbal was mijn hobby. Later vond ik dat betaald voetbal helemaal niet zo leuk. Zodra je een contract hebt bij een bvo, wordt het allemaal anders. Dan wil mensen van alles van je.’’ Profwereld ,,De wereld van het profvoetbal is eigenlijk mijn wereld niet. Als je het goed doet, ben je alles. Als het een tijdje minder gaat, bijvoorbeeld doordat je geblesseerd bent, dan word je afgeschreven. Dat is mij heel erg gaan tegenstaan. Het ging niet meer alleen om het spelletje, om samen plezier maken. Voetbal werd werk, was geen liefhebberij meer. Zo vrolijk als ik in de jeugd op een voetbalveld was, zo plichtmatig werd voetbal toen ik bij AGOVV Apeldoorn

onder contract stond. Ook al maakte ik daar deel uit van een heel sterke selectie, zeker als ik daar nu op terugkijk. Ik heb niet het karakter en de mentaliteit voor de harde wereld van het betaald voetbal, dat is mijn probleem geweest. Alles wat mij niet beviel, daar trapte ik tegenaan. Daar kwam ik niet ver mee. Dat heeft mijn betaaldvoetbalcarrière opgebroken. Als mens heeft deze ervaring me wel verrijkt.’’ Verschil ,,Er is een verschil tussen mij als voetballer op het veld en als mens daarbuiten. Nog steeds. Ik speel dit seizoen bij Veensche

Paspoort

Boys, in de tweede klasse op zaterdag. Het is het domste dat ik ooit heb kunnen doen. Ik hoor niet bij deze club, op dat niveau, en heb er zo’n spijt van dat ik in Nijkerkerveen ben gaan voetballen, lekker dicht bij mijn huisje in Vathorst waar ik woon. Ik raak er soms gefrustreerd van dat logische spelfacetten al niet eens op trainingen worden begrepen, zoals een-tweetjes. Ik ben eraan begonnen, dus maak ik het seizoen ook af.’’ Aanvallende middenvelder ,,Begin niet over mijn positie. Ik weet niet wat mijn favoriete positie is. Overal heb ik gestaan. Ferry de Smalen werd op 4 november 1984 geboren in Amersfoort. In de wijk Leusderkwartier. Gezien zijn liefde voor het voetbalspel, aangewakkerd door vader Fred - de latere trainer, werd hij als jonge jongen lid van Amsvorde. Later zette hij zijn jeugdopleiding voort bij AFC Quick 1890, de oudste club in zijn geboortestad. Op sportpark Dorrestein werd hij gescout door de talentenspeurders van FC Utrecht. Hij speelde in de B1- en A1-juniorenteams van de eredivisieclub, maar kreeg er geen profcontract. Bij de amateurs van het Utrechtse Elinkwijk hervond hij zijn voetbalplezier, wat zich vertaalde in een éénjarige verbintenis bij eerste-divisieclub AGOVV Apeldoorn voor het seizoen 2007-2008. Ter overbrug-

Het was ooit rechtshalf, maar nu weet ik het niet meer. Dat is ook mijn manco, dat ik me nog nooit lang heb kunnen concentreren op één positie.’’ Band met vader Fred ,,Niet gemakkelijk om zoon van een voetbalvader te zijn. Altijd commentaar. Mijn leeftijd speelt daarbij geen rol. Hij heeft maar een paar keer tegen me gezegd dat ik een goede wedstrijd had gespeeld. Maar ja, ik had er naar te luisteren, hij is tenslotte mijn vader. Hij vindt dat ik een rechtshalf ben. Urenlang ben ik met hem daarover in discussie gegaan.’’

ging van de ingangsdatum van zijn profcontract bij de Chinese club Beijing Aigo speelde De Smalen een half seizoen bij zaterdag-hoofdklasser WHC in Wezep. Terug uit China pakte hij de draad op bij de zaalvoetballers van Annour in Amersfoort en werd hij lid van zaterdag-tweedeklasser Veensche Boys in Nijkerkerkerveen.


20

kampioen van toen

rondom voetbal

‘We hadden echt

hand van artikelen uit het kampioensjaar.

Gloriejaren waren het voor HVC. Het eerste elftal van de Amersfoortse voetbalvereniging noteerde aan het begin van de jaren negentig succes na succes. De terugkeer van een groepje spelers dat jarenlang op een hoger niveau had geacteerd, bracht de club een broodnodige kwaliteitsimpuls. Onder aanvoering van deze sterkhouders promoveerde HVC drie keer op rij en veroverde de vereniging ook nog eens het Nederlandse afdelingskampioenschap. Giel Struijk was een van de spelers die het verschil maakten. De begenadigde aanvaller keerde terug op het oude nest en scoorde er lustig op los. Met Rondom Voetbal blikt hij terug op de succesjaren van ‘zijn’ cluppie. ,,We waren niet te houden.”

Wat is er van al die kampioenen geworden?

Tekst: Thijs Tomassen

kampioen van toen In deze serie wordt een kampioenselftal van weleer teruggehaald. Rondom Voetbal kijkt terug in de tijd met betrokkenen en aan de

Spelen ze nog of zijn ze uit beeld geraakt? Wie zijn trainer geworden?

HVC

Club: Hollandia Victoria Combinatie opgericht 5 februari 1905 Sportpark Zielhorst 6 3822 ZT Amersfoort 033 - 455 19 91 Wit shirt Rode broek Rode kousen

Eindstand derde klasse D zondag seizoen 1991/92 1 HVC 2 HMS 3 APWC 4 SO Soest 4 SCH 5 Westervoort sc 5 BVC 6 CDW 7 Zwaluwen Vooruit 8 PVCV 9 VVOM 11 Brederodes

22 22 22 22 22 22 22 22 22 22 22 22

34 31 27 26 27 21 24 24 22 21 17 13

Volgens hen die hem hebben zien spelen, was Giel Struijk een voetballer om van te watertanden. Een aanvaller die de ballen neerlegde waar hij wilde. Een spits ook, die aan de lopende band scoorde én het elftal beter liet spelen. Niet verwonderlijk dat HVC een flinke kwaliteitsinjectie kreeg door zijn terugkeer. Struijk was 27 jaar en had het op het hogere niveau wel gezien. Speelde voor grootmachten als SC Amersfoort en Spakenburg, en eind jaren tachtig bij Quick. Daar vormde hij een aanvalsduo met zijn maatje Jan van Leijenhorst, ook al zo’n goaltjesdief.

spelers als Meinie Verwoerd, John Huyzendveld en John van Barlingen begin jaren negentig dolblij werden verwelkomd door de club. Stuk voor stuk hadden ze gevoetbald op hoofdklasse-niveau.

Struijk miste de gezelligheid van HVC, de club waar hij ooit begon. Hij had het erover met Van Leijenhorst. Die voelde

Struijk kan zich nog vlagen van het eerste seizoen na zijn terugkeer voor de geest halen.

,,Jan en ik behoorden tot de eersten die van een hoger niveau de overstap maakten naar HVC,” herinnert Struijk zich. ,,Ik vond het wel goed zo. Al denk ik nog wel eens: wat als ik toen was door blijven voetballen op hoog niveau? Wie weet wat had ik dan nog had bereikt. Maar ik miste de gezelligheid, daar ging het mij toch vooral om.”

t

‘Struijk: Man, we hadden ech een wereldteam’ ook wel wat voor een overstap naar HVC, de club met het roemruchte verleden die inmiddels tamelijk anoniem meehobbelde in de onderafdeling van de KNVB. En dus gingen ze. Bij HVC werden ze met open armen ontvangen, zoals ook

HVC speelde op een laag niveau. ,,Dat niveau kon ik met twee vingers in mijn neus aan. Het ging me allemaal zo gemakkelijk af. De trainer kon me eigenlijk neerzetten waar hij wilde. Gelukkig promoveerden we gelijk dat eerste jaar.”

Op een gegeven moment herbergde het vlaggenschip van HVC wel zeven spelers die veel hoger hadden gespeeld. Struijk weet het nog goed. Hij stond af en toe te genieten op het veld. ,,Man, we hadden echt een wereldteam. Voor het niveau waarop we speelden was dat echt ongekend. De trainer hoefde ons eigenlijk niks uit te leggen. Als collectief waren

Bennie Marcuslaan bij HVC ter ere van overleden clubicoon Onder grote belangstelling is onlangs een herdenkingsbord op de gevel van het clubhuis van het Amersfoortse HVC onthuld, ter nagedachtenis aan de vorig jaar overleden icoon Bennie Marcus. Zijn vrouw Marie( zie foto links), kinderen en kleinkinderen hezen de HVCvlag die het bord met de tekst ‘Bennie Marcuslaan’ bedekte. Tekst: Ton van Zoeren De op 71-jarige leeftijd overleden voetballer, die naam maakte in de glorietijd van de Holland Victoria Combinatie, was erg geliefd bij zijn voormalige semi-professionele club. Maar ook Marcus had zijn zwakheden. Een rokertje en drankje liet hij niet gauw staan. De toenmalige sponsor, Ben Pon, haalde de kleine Amersfoorter over om een jaar niet te roken met als beloning een Volkswagen Kever. Gezien de verleidelijke reclameborden in die tijd voor rookwaren op Sportpark Birkhoven was dat niet altijd even gemakkelijk voor

HVC ‘91/’92

editie amersfoort


een wereldteam’

21

Reactie van de trainer: Nico van Miltenburg Onder leiding van trainer Nico van Miltenburg stootte HVC in twee jaar tijd door van de vierde naar de tweede klasse. Bijna werd er ook nog promotie naar de eerste klasse afgedwongen. Van Miltenburg, oud-trainer van onder meer SC Amersfoort, spreekt van een 'geweldige periode' in zijn carrière als oefenmeester. ,,Ik had de beschikking over een heerlijk ploegje. Het was een echt vriendenteam en dat zag je op het veld terug. Was een meerwaarde. Er was inderdaad een aantal spelers dat van een hoger niveau terugkwam. Maar er zaten ook oer-HVC'ers tussen. Een belangrijke mix. Ja, het HVC van toen was heel uitgebalanceerd.” Het succes kwam zijn formatie echter niet aanwaaien, herinnert Van Miltenburg zich. ,,Ik moet wel even diep graven hoor. Het is alweer even geleden. Maar ik weet nog dat er ook gewoon gebuffeld moest worden. We hadden voetballers lopen die het verschil maakten. Maar dan moet je er als trainer nog wel een goede ploeg van maken. Ik liet ze aanvallend spelen, 4-3-3. Het is een van de succesvolste tijden uit mijn loopbaan geweest. Een mooie periode.”

Miltenburg kon ook streng zijn, wist ons te sturen. Ondanks dat we best wel wat boefjes in de ploeg hadden zitten.”

Achter: Ron vd Heijden, Jeroen Peters. Midden: Wim Jong (verzorger), Robert Koudijs, Louis vd Hoek, John Huyzendveld, Rini Polhout, Gerard van Putten, Charles Baum, John van Barlingen, Hans Pieters (sponsor), Bob te Boekhorst, Edward Alblas Onder: Jan vd Bor (ass trainer), Robbie Doornekamp, Ron Jansen, Gert Jan Marcus, Meinie Verwoerd, Jan van Leijenhorst, Ben Marcus (hoofdtrainer), Chiel Struijk.

we gigantisch sterk. Zo hadden we met Meinie Verwoerd een geweldige middenvelder, was Dick Vermeulen een goede back, John van Barlingen een goede voorstopper, stond John Huyzendveld heerlijk te voetballen op linksback... Zo kan ik wel even doorgaan.” Het HVC van toen beschikt over de ideale mix van spelers,

stelt Struijk. ,,We hadden spelers die technisch waren, konden dribbelen en voor creativiteit zorgden. Zoals ik. Maar we hadden er ook een paar tussen lopen die flink konden uitdelen. Die jongens konden echter ook nog eens goed voetballen.” Dat eerste jaar was clubicoon Bennie Marcus trainer. ,,Een fantastische man. Daar deed

Marcus, maar hij stemde toe. Of Marcus zich er strikt aan gehouden heeft, daar zijn de meningen over verdeeld. Pon kreeg er in elk geval geen lucht van en een jaar later nam Marcus trots de Kever op de middenstip in ontvangst. De baltovenaar speelde nog enkele jaren semi-betaald voetbal bij Heracles en FC Wageningen, maar de in hart en nieren rood-witte Marcus bleef zijn clubje trouw en belandde weer op het oude nest. Na te zijn gestopt met actief voetbal trainde hij de jeugd en was hij enkele jaren de coach van het vlaggenschip. Zijn bescheidenheid sierde hem. Zijn uitspraak ‘‘ Ik ben een gewone man, geen meneer, geen idool; ik ben gewoon Bennie’’ was hem op het lijf geschreven. De laatste jaren ging zijn gezondheid achteruit. Toch probeerde hij nog vaak op zondag bij zijn oude liefde te gaan kijken. Er stond dan een stoeltje speciaal voor hem klaar. En juist op die plek hangt nu het naambord Bennie Marcuslaan ter ere van ‘Mister HVC’.

je alles voor. Die liep z’n hele leven langs rond bij HVC. Voor hem gingen we door het vuur.” De seizoenen erop stond HVC onder leiding van oefenmeester Nico van Miltenburg. Een geweldige trainer, volgens Struijk. ,,Hij was tactisch sterk. Wist precies wie waar moest staan om het maximale rendement uit de ploeg te halen. Maar Van

De succesformatie bleek ook nog eens een hechte vriendengroep. Het kwam geregeld voor dat er op zaterdag gezamenlijk voetbal werd gekeken, onder het genot van een biertje. Struijk: ,,Dat was het mooie van ons team. We gingen ook samen op stap. Maar altijd gewoon presteren hè, de volgende dag. En op trainingen werd er wel eens uitgedeeld, maar daarna was het klaar. Dronken we gewoon een biertje met elkaar in de kantine.” De keren dat het op het veld even niet liep, kon HVC altijd nog terugvallen op de traptechniek van Struijk. Die legde de bal naar eigen zeggen neer waar hij wilde. Vrije trappen vlogen er dan ook geregeld in. ,,Dat was een wapen. Ik weet nog dat ik raak schoot tijdens de finale van één van de nacompetities in die jaren. Promoveerden we dus weer.” HVC schoot onder deze omstandigheden als een komeet

omhoog in het begin van de jaren negentig. Drie keer op rij werd er gepromoveerd. Bijna was er ook nog een vierde promotie geweest. Maar Argon bleek een maatje te groot. De succesmars kwam tot stilstand. Daardoor vertrok een aantal spelers. De jaren erna kon HVC niet meer zo’n succesreeks neerzetten als toen. ,,Als we bij elkaar waren gebleven, hadden we in de eerste klasse kunnen meedraaien,” zegt Struijk. HVC daalde langzaamaan weer af naar de vierde klasse. Met Struijk, overigens. Hij had het wel best, daar bij zijn cluppie, ook al was het niveau dan misschien te laag voor zijn kunnen. ,,Ik heb nog tot mijn 39ste doorgevoetbald. Tussendoor wel een paar keer gestopt, maar dan kon ik het toch weer niet laten.” De HVC-kampioenen van toen spreken elkaar nog geregeld over deze gloriejaren. ,,Af en toe komen we elkaar weer eens tegen. Natuurlijk heb je het er dan weer over. Dat blijft mooi. Want het team dat we toen hadden, was echt goed.”

22

de 11 van


rondom voetbal

De 11 favorieten van: Randy Nieuwenhuijs

‘Ik ben niet zo van het weglopen’ Voor Randy Nieuwenhuijs zijn er dit seizoen nog niet veel speelminuten weggelegd in het vlaggenschip. De ranke buitenspeler heeft ‘last’ van de ware exodus van spelers die APWC verruilden voor de zaterdag- derdeklasser VOP en die zo zijn basisplek op de tocht zette. ‘ Toch ga ik mijn best doen door beter en harder te trainen. De trainer ( Wim de Haas, red.) heeft me gezegd dat als ik hard werk alles goed komt.’ Tekst: Ton van Zoeren Na KVVA, AFC Quick en APWC voetbalt Nieuwenhuijs nu bij VOP met zijn tweede seizoen bezig. Hij voelt zich als een vis in het water op Sportpark Olympia. ‘ Het is een warme vereniging, maar toch fanatiek qua prestatie. Als je het applaus hoort van de supporters na een gewonnen wedstrijd, zegt dat genoeg. Veel mensen denken dat hier alleen maar bier gedronken wordt, maar dat is een verkeerd beeld, want er word hier goed gepresteerd. Natuurlijk is het hier wel gezellig in de derde helft’, weet de rechtspoot die niet echt uit een voetbalfamilie stamt. ‘ Mijn vader heeft niets met voetbal, maar komt wel altijd kijken. Mijn opa Wout heeft wel gevoetbald bij APWC ( tevens in de 1e klasse amateurs bij BVC, red.)’. licht hij toe. Tijdens de training hangt hij graag de clown uit. Wouter Zewuster is regelmatig slachtoffer van de streken van Nieuwenhuijs. ‘ Die ‘ouwe’ dol ik graag, maar hij kan het hebben. Toch knap van hem dat hij op zijn 41e nog steeds meespeelt.’ Zelf vindt hij zich geen supersnelle speler, maar één

die het voornamelijk van zijn techniek, overzicht en goede trap moet hebben. De jongeling beschouwd het kampioenschap met de A1 van KVVA als voorlopig hoogtepunt. ‘ Dat waren mooie wedstrijden. Er kwam al snel belangstelling van sv Spakenburg en Roda’46. Daar had ik geen zin in, want in Spakenburg redt je het toch niet. Daar halen ze liever voetballers van ver weg en gunnen de jeugd weinig kans’, volgens de Amersfoorter. Het amateurniveau in Amersfoort vindt hij niet best. ‘ Ik heb de derby HVC- KVVA gezien, dat was ronduit slecht. Eigenlijk doet alleen Hoogland het goed. Er zijn genoeg goede voetballers hier in Amersfoort. Michael Ouwerkerk, Marvin Snijders en Emile Brouwer zijn daar ondermeer voorbeelden van. Maar ja, hoe krijg je al die talenten in één team om daarmee Amersfoort met voetbal weer op de kaart te krijgen.’ Met zijn huidige vereniging VOP, dat opvallend goed presteert, wil hij graag hogerop. ‘ We hebben er de spelers voor en zijn een hecht team met jongens die allemaal

Zijn favorieten:

Paspoort

Automerk: Audi A7

Vakantieland: Spanje

Eten: Bloemkool

TV programma: VI

Drankje: Chocomel

Voetballer: Messi

Muziek: Nederlands-talig

Sporter: Nadal

Film: New Kids Nitro

Voetbalclub: Feyenoord

Randy Nieuwenhuijs Beroep: Tegelzetter Geboortedatum: 7 oktober 1990 Geboorteplaats: Amersfoort Relatie: Vriendin, Stacy Huidige voetbalclub: VOP

Hobby: Tennis hard werken en er voor willen gaan. Het zou mooi zijn als we het maximale er uit konden halen’, weet Nieuwenhuis, die zegt dat een club altijd hoge doelstellingen moet hebben.

‘ Ja, daar voetbal je voor en dan maar zien waar het schip strandt. Lukt het niet dan heb je het maar mooi meegemaakt’, klinkt het enthousiast. Voorlopig zal Nieuwenhuijs moeten

knokken voor een basisplek, maar daar ziet hij niet tegenop. ‘ Ik ga hard werken voor die kans, lukt dat niet snel, is dat jammer, maar ik ben niet zo van het weglopen hoor!’

recreatief team AFC Quick 1890 3

Derde team AFC Quick 1890 heeft geen trainer nodig Twaalf jaar geleden verruilde een groep mannen van balspel. Zij waren toentertijd actief bij tennisvereniging ’t Stort en maakten de overstap naar voetbalvereniging AFC Quick 1890 alwaar menigeen het tot in het vlaggenschip bracht. Elftalleider Jacob Crol en doelman Sander Tolsma vertellen Rondom Voetbal wat voor ploeg Quick 3, hun huidige elftal, is. Tekst: Ton van Zoeren Terwijl de roodzwarten op het veld actief zijn tegen Buitenboys kijkt Sander Tolsma kritisch langs de lijn toe. Hij ziet dat Flevolanders als snel op een voorsprong van 0-3 staan. Tolsma, die normaal in de basis staat, moet verstek laten gaan. De sluitpost moet enkele uren later in de hoofdmacht van AFC Quick 1890 tegen Legmeervogels acteren. “Ja, het komt nogal eens voor dat de trainer wegens blessures een beroep op me doet. Dat is best weer even spannend voor me, maar mijn basisplaats in het derde raak ik niet kwijt hoor... Mijn vervanger, Frans Hendrikx, doet het goed, maar het blijft mijn plekkie.” Het vriendenteam, zoals zij zichzelf noemen, heeft veel oud-eerste elftalspelers ter beschikking. “Noem het maar een All Stars-elftal”, zegt Jacob Crol. “Michiel Zwanikken, Sander Tolsma, Jacob van Goor, Peter Roos en Tom Lemstra zijn daar voorbeelden van.” De trainingen vinden plaats zonder trainer, want die is volgens Tolsma overbodig. “We hebben zelf genoeg expertise in de ploeg, dus genoeg coaches. In het veld zijn we fanatiek en wijzen we elkaar op de fouten die gemaakt worden. Ons motto is:

gewoon lekker voetballen en de sores van de week vergeten. Lekker dingen tegen elkaar roepen in het veld die je thuis niet kunt zeggen, maar wel op een leuke manier”, lacht Tolsma. De oudgedienden zijn geen vreemde eenden in de bijt bij AFC Quick 1890. “De vereniging is blij met ons, want wij brengen leven in brouwerij. Wij zijn een elftal met een clubgevoel. De derde helft is dan ook heel belangrijk en die is op z’n zachtst gezegd erg gezellig, want we hebben echte gangmakers in het team. Ook is niemand te beroerd om iets voor de club te doen. Vrijwilligerswerk is tegenwoordig een probleem in het verenigingsleven, want de meeste voetballers willen wel spelen maar helpen, ho maar”, weet Crol. Het derde elftal van AFC Quick 1890 wordt gesponsord door wijnbar Viva Maria, dat aan De Hof in hartje Amersfoort is gevestigd. Daar treffen ze elkaar vaak. Ook internationaal timmert het team aan de weg. Toernooien in Kroatië, Spanje (Barcelona!), Tsjechië (Praag) en België staan op de agenda. Teambuilding staat hoog in het vaandel. Een kerstborrel,

Achterste rij (v.l.n.r.) : Jacob Crol, Sebastiaan Wijnen, Peter Roos, Sander Tolsma, Michiel Zwanikken, Jacob van Goor, Arjen Karelse, Jasper van Empelen Voorste rij (v.l.n.r.): Martin Steeman, Frank van Gene, Frans Hendrikx, Tom Lemstra, Sebastiaan Flohr. Op de foto ontbreekt Henry Commandeur ( te laat, oorzaak....?)

nieuwjaarsviering en een barbecue aan het begin van het seizoen plus een afsluitingsfeest na de laatste wedstrijd worden nooit overgeslagen. In de Ardennen op de mountainbike de heuvels beklimmen is ook een humorvolle belevenis van de ploeg. Ooit hadden ze een Molukker in het team, die met ontzag de steile hellingen zag. “Ik heb aan fietsen een broertje dood”, stamelde de aanstaande coureur. Waarop het hele team hem in koor vroeg: “Is hij gevallen dan?” De Gooi en Vechtstreek is de afdeling waarin AFC Quick 3 acteert. Tolsma is er blij mee: “Er zijn meer voetballende clubs,

er wordt gelukkig niet zo ruw gevoetbald. We hebben er zelf om gevraagd bij de bond.” De resultaten zijn wisselvallig. “Soms verliezen we met 10-0 om daarna vijf keer op rij te winnen. Dat komt door de wisselende posities die voortvloeien uit absenties. We hebben in principe genoeg spelers, maar door werk en vakanties kunnen we soms maar net een elftal op de been brengen”, legt Crol uit. En oh ja, bij navraag blijkt dat Buitenboys niet met volle winst naar Almere te zijn vertrokken. “Het is toch nog 3-3 geworden. Tja, we zijn nu eenmaal slow starters, dat is altijd zo geweest”, grapt Tolsma.

editie amersfoort

pitch amersfoort


23

Voetbalclinics voor Quick-jeugd dankzij samenwerking met FC Utrecht AFC Quick 1890 won in mei van het vorig jaar de door FC Utrecht uitgeschreven Amersfoortse voetbalpitch. Daarmee verzekerde Amersfoorts oudste voetbalvereniging zich van ondersteuning op bestuurlijk en technisch gebied door de profclub uit de Domstad. Binnen tien jaar naar de topklasse, dat is het absolute doel voor de huidige derdeklasser. Rondom Voetbal peilt hoe de zaken er na een jaar voor staan bij AFC Quick 1890. ,,De topklasse is nog altijd ons uiteindelijke doel.” Tekst: Thijs Tomassen Even verderop in de omgeving maken IJsselmeervogels en Spakenburg al jarenlang furore in de hoogste afdeling van het amateurvoetbal, maar in de stad Amersfoort wil het maar niet vlotten met de niet-professionele tak van de voetbalsport. FC Utrecht vindt het de hoogste tijd dat daar verandering in komt. Die club biedt nu op bestuurlijk én technisch gebied ondersteuning aan AFC Quick 1890, de Amersfoortse derdeklasser die de door FC Utrecht uitgeschreven voetbalpitch won. Gedurende het vorige voetbalseizoen konden de dertien amateurclubs uit Amersfoort deelnemen aan die voetbalpitch. Vier verenigingen met ambitie deden uiteindelijk mee: CJVV, AFC Quick 1890 en een combinatie van Nieuwland en VVZA. Zij presenteerden afzonderlijk hun plan om binnen tien jaar uit te groeien tot een hoofdklasser. De voetbalpitch is in het kader van RAC (regionale amateurclubs) talentontwikkeling Midden-Nederland georganiseerd door de zogeheten Amersfoortse voetbaldriehoek, waarvan onder meer FC Utrecht en de Vereniging Amersfoortse Bedrijven (VAB) deel uitmaken. In mei volgde de ontknoping; de vier clubs presenteerden

hun plannen. AFC Quick 1890 kwam daarbij als sterkste uit de bus. De jury loofde onder meer de route die de club heeft uitgestippeld: in 2013 naar de eerste klasse, in 2016 naar de hoofdklasse en in 2020 wil AFC Quick 1890 zijn uitgegroeid tot topklasser. In de vorige editie van Rondom Voetbal vertelde bestuurslid technische zaken Jaap ten Katen van AFC Quick 1890 dat de voetbalpitch vooral een stimulans voor de club zelf is. ,,Om een plan te maken voor die pitch, moesten we goed naar onszelf kijken. Wat willen we als club? En hoe gaan we dat doen? Daardoor hebben we nu helder voor ogen welke route we willen volgen. Uiteindelijk moeten we het toch vooral zelf doen.” Hoewel echt concrete vruchten nog niet geplukt worden van de samenwerking met FC Utrecht, haalt AFC Quick 1890 wel degelijk voordeel uit het winnen van de voetbalpitch. Zo werd er twee maanden geleden een voetbalclinic van FC Utrecht bij de Amersfoortse vereniging gehouden. Jeugdspelertjes hebben zich daarbij de hele middag vermaakt met voetbalgerelateerde spelletjes. Er waren ook spelers van de profclub uit de Domstad aanwezig.

En recenter nog werd er bij AFC Quick 1890 een jeugdvoetbalkamp georganiseerd. Drie dagen lang kregen 100 jeugdspelers onder meer trainingen, deden ze voetbalspelletjes en sloten ze af met een dagje uit in samenwerking met FC Utrecht. In Houten werd er een potje voetvolley gespeeld, alvorens er een rondleiding in Stadion Galgenwaard plaatsvond. ,,Het voordeel van onze samenwerking met FC Utrecht is dat ons contact met die club vrij direct is,” vertelt jeugdvoorzit-

ter Nees van den Berg. ,,Bijvoorbeeld clinics zijn daardoor gemakkelijker te organiseren. Op die manier heeft het winnen van de voetbalpitch zeker voordeel.” De Amersfoortse vereniging had stiekem dit seizoen al gehoopt op promotiekansen. Maar een ticket naar de tweede klasse zal er dit jaar voor het vlaggenschip van AFC Quick 1890 nog niet in zitten. Na een sterke start, waarin de eerste vijf wedstrijden werden gewonnen, kwam de klad er een beetje

in voor de formatie van trainer Sijtze Wobbes. De ploeg eindigt dit jaar in de grijze middenmoot. Er is voor AFC Quick 1890 nog een lange weg te gaan, beseft ook marketing medewerker Koos van Tamelen van FC Utrecht. ,,Maar Quick gaat de vruchten van ons plukken, en wij van Quick.” En Van den Berg: “Uiteindelijk willen we naar die topklasse. Dat blijft ons absolute doel.”

24


oude meesters

rondom voetbal

Amersfoorter had noch de levensstijl noch de instelling voor

Matthias Maiwald, buitenbeentje tussen

Oude meesters oudemeesters foto: hans vos

Het ontluikende voetbaltalent van de nu 63-jarige Matthias Maiwald werd voor het eerst op sportpark Dorrestein in Amersfoort ontdekt, door nota bene een latere bondscoach. Jan Zwartkruis, toen in dienst als trainer van AFC Quick 1890, had een zwak voor de laatbloeier die pas op veertienjarige leeftijd in clubverband leerde voetballen. Zwartkruis liet de jonge Maiwald debuteren in de hoofdmacht, als rechtsbuiten, toen hij nog maar een jaar lid was van Quick. Scouts van DOS kregen de flankspeler in de gaten en lokten hem naar Utrecht. Vervolgens speelde Maiwald een paar voor het ‘grote Feyenoord’. Hij sloot zijn betaald voetballoopbaan af bij SC Amersfoort. Tekst: Hans Vos Zijn geboorteplek bevindt zich in de nabijheid van Dortmund, in het Duitse land. ,,Maar het is zo’n klein plaatsje, dat kent niemand en die naam vergeet je toch weer. Houdt het maar op Dortmund, dat is gemakkelijker om te onthouden.’’ Matthias Maiwald is een ‘nieuwjaarskind’, geboren op de eerste dag van het jaar 1949. Zijn eerste herinneringen aan Amersfoort

Bij Quick maakte hij kennis met clubvoetbal. ,,Mijn moeder vond dat ik bij een nette vereniging moest gaan voetballen. Quick voldeed daar blijkbaar aan. Ik ben in dat verenigingsvoetbal gegroeid. Trainer Zwartkruis vond mij wel een aardige gozer, die nog aardig kon voetballen ook. Ik speelde op jonge leeftijd al in het eerste van Quick, ik was vijftien. Zwartkruis kwam

“Ik was een straat- en plantsoenvoetballer. Die bestonden toen nog.” gaan terug naar zijn kinderjaren die hij in zijn beleving vooral voetballend doorbracht aan en bij de Bosweg in het Leusderkwartier. ,,Ik was een straat- en plantsoenvoetballer. Die bestonden toen nog.’’

me voor een wedstrijd thuis altijd ophalen. Het busje kwam ook weleens langsrijden bij mij, heel grappig, met Zwartkruis erin en al mijn medespelers. Dan kwamen ze mij oppikken. Bijzonder hè, niet dan? Ze hadden me blijkbaar wel nodig.’’

Zijn kwaliteiten als buitenspeler typeert hij als ‘snel’ en ‘handig’. En die vielen in het oog van talentenspeurders, onder wie die van de Utrechtse profclub DOS. ,,Ik speelde een keer een wedstrijd met Quick, toen er tegen me werd gezegd: ‘Er staan mensen van DOS voor jou langs de kant’. Mooi, dacht ik. Een

tijdlang hoorde ik er niets over. Aan het eind van dat seizoen kreeg ik thuis bezoek van een paar mensen van DOS. Mijn vader was er helemaal geen voorstander van dat ik het betaalde voetbal inging. Die wilde dat ik een écht vak ging leren. Hij was er op tegen, ook omdat hij mijn scholing en verdere studie de mist in zag gaan.’’ ,,Nog vergeet ik niet dat die mannen van DOS tegen me zeiden: ‘Geld speelt geen rol’. En toen trok een van hen de binnenzak van zijn jasje open, waar allemaal briefjes van 100 gulden in zaten. Dat is mij altijd bijgebleven van die bewuste avond. Uiteindelijk ben ik, zeventien jaar jong, naar DOS gegaan, in combinatie met een technische schoolopleiding. DOS was geen topclub, maar wel een mooie traditieclub in die tijd. Henk Wery werd een van mijn meest bekende medespelers. Doctorandus Plageman speelde er ook. Heel bijzonder, zoveel knappe koppen kwam je niet tegen op het voetbalveld toentertijd. Plageman praatte ook als een doctorandus. DOS was een volksclub, niet negatief bedoeld, maar zeker geen club van doctorandussen.’’

Rechtsbuiten Matthias Maiwald in een voor hem kenmerkende passeeractie in het shirt van Vitesse in het voormalige Stadion Monnikenhuize.

Hij die als beloftevolle amateur het Amersfoortse sportpark Dorrestein was gewend, toog in

het shirt van eredivisieclub DOS ineens langs alle grote stadions van het land. ,,Daar heb ik mij nooit zo mee beziggehouden. Die randverschijnselen deden mij niet zoveel. Ik was niet de hele week alleen maar met voetbal bezig, niet alleen met die volgende wedstrijd. Een echte prof moet zich daar wél op focussen, op concentreren, wil hij iets bereiken. Ik had niet de levensstijl van een betaaldvoetballer, ik was een buitenbeentje. Zo lang je prestaties levert en je aan verwachtingen beantwoordt, dan wordt elk leefpatroon geaccepteerd. Zo lang je wint, heb je heel veel medestanders.’’ ,,Ik heb betaald-voetbal gespeeld op mijn manier. Aan mijn sociale leven in Amersfoort hechtte ik veel waarde. Later bij Feyenoord werd er wel bij mij op aangedrongen dat ik beter kon verhuizen naar Rotterdam. De eerste files ontstonden in die tijd al. Als ik op de Van Brienenoordbrug hoorde dat ze al aan het warmlopen waren, dan kon ik mijn basisplaats wel vergeten natuurlijk, daar maakte ik geen vrienden mee. Ik ging vanuit Amersfoort veelal op de motor naar Rotterdam. Ik vond motorrijden leuk. Maar ik merkte dat daar vreemd tegenaan werd gekeken. Dat vond ik op mijn beurt weer vreemd.’’

MATTHIAS MAIWALD

editie amersfoort


25

een bestaan als betaald-voetballer

een de profs

Ontroerd door ambitie en gedrevenheid op Birkhoven Zijn zesde en laatste werkgever in het profvoetbal was SC Amersfoort, gedurende twee seizoenen: de jaargangen 1976 - 1977 en 1977 - 1978. ,,Dat was tegen het einde van mijn houdbaarheidstermijn als betaald-voetballer’’, zegt Matthias Maiwald terugdenkend aan die periode. ,,Ik vond het eigenlijk wel leuk om in Amersfoort te eindigen. Amersfoort was mijn thuis. Op Birkhoven stonden of zaten mensen op de tribune die mij persoonlijk kenden.’’ Zijn coach destijds bij SC Amersfoort was Nico van Miltenburg. Plaatsgenoten als Rob Snijders en Fillie Kraak waren zijn ploeggenoten. ,,Dat waren jongens die helemaal bezeten waren van voetbal. Zo bezeten was ik niet van het spelletje. Ik kwam nog tot een behoorlijk aantal wedstrijden, maar fit was ik niet meer. Bij Feyenoord had ik een liesblessure opgelopen die eigenlijk nooit meer over is gegaan. Ik kon niet meer op snelheid voetballen, durfde de duels niet meer echte aan te gaan en speelde eigenlijk tegen mijn natuur in.’’ Ook al was hij niet meer in topvorm, toch spreekt Maiwald van een ‘heel mooie periode’ ter afsluiting van zijn meer dan tien jaar durende (semi-) professionele loopbaan. ,,Het was een profbestaan in de naakte werkelijkheid, op het ontroerende af’’, zo typeert hij de twee jaar op Birkhoven bij SC Amersfoort. ,, De ambitie van de spelers en de trainer, de gedrevenheid, de wil om te presteren, die waren voor 200 procent aanwezig. Maar het was niet genoeg. Iedereen wist ook dat je met een Volkswagen geen 300 kilometer per uur kon rijden. Daarom had ik net zoveel bewondering voor wat er bij SC Amersfoort gebeurde als wat er bij Feyenoord gebeurde, toen ik daar speelde.’’

Naam: Matthias Maiwald Geboortedatum: 1 januari 1949 Geboorteplaats: Dortmund (Duitsland) Woonplaats: Amersfoort Club als speler bij de amateurs: AFC Quick 1890 (Amersfoort) Clubs als (semi-)prof gedurende de jaren 1967 - 1978: DOS (Utrecht), Feyenoord (Rotterdam), Sint-Truiden (België), Go Ahead Eagles (Deventer), Vitesse (Arnhem), SC Amersfoort Positie: Rechtsbuiten Hoogtepunten: Landskampioenschap met Feyenoord in 1970-1971 en vier wedstrijden met Feyenoord in Europacup voor landskampioenschappen (huidige Champions League) in 1970-1971.

,,Betaald voetbal was en is een circus, een poppenkast. Het komt er op neer dat je daar als speler een stukje in moet spelen. Als je niet de rol speelt die van jou wordt verwacht, dan krijg je problemen. Als je tijdens de rust in een vrolijke bui in de kleedkamer zit, terwijl je achter staat, dan wordt er gedacht dat je niet serieus met je vak bezig bent. Terwijl je na rust met 200 procent inzet probeert om die wedstrijd toch te winnen, dan wordt dat toch niet begrepen.’’ Een stadionbezoeker is Maiwald nooit geweest na zijn carrière. Ook het jubileumfeest in de 75-jarige Kuip liet hij in maart aan zich voorbijgaan. ,,Mijn

melkproducenten gewerkt, dan geloof ik niet dat ik nu nog regelmatig was teruggegaan naar een van die melkfabrieken. Al is dat misschien wat te cryptisch uitgedrukt, te zwart-wit.’’

iwald geportretteerd in De jonge Matthias Ma in Utrecht als speler van Stadion Galgenwaard DOS.

,,Betaald voetbal speelde ik niet uit bevlogenheid, niet uit fascinatie. Ik had er een dubbel gevoel over. Met het wereldje eromheen en de mensen die daarin acteerden, had ik niks. Het vervelende is dat je met de instelling die ik toen had, en nu ook nog heb, niet verder kwam, en nog steeds niet komt, in een métier waarin alles gefocust is op dat ene doel. Om daar in te overleven moet je een tunnelvisie hebben en je moet vooral niet

“Betaald voetbal was en is een circus, een poppenkast.” aanwezigheid zou niet hebben bijgedragen aan de feestvreugde. Mijn periode in het betaalde voetbal beschouw ik op een heel andere manier na dan de meeste andere oud-profs. Ik was in dienst van in totaal zes verschillende werkgevers, tot zelfs in België aan toe. Ik heb betaald voetbal toen niet als een passie ervaren. Had ik in dezelfde periode bij zes verschillende

opzij kijken naar wat erin de berm ligt aan spaanders. Betaald voetbal is een keihard métier. Het is een afspiegeling van de maatschappij. De winaars zijn dé winnaars, die zijn alom gevierd. De rest valt af.’’ Feyenoorder. Hij Mathhias Maiwald als Henk Wery om vliegt zijn ploeggenoot ft voor de Rothee rd coo ges die , de nek ’ Boskamp ‘Jan an Joh b. clu terdamse juicht ook mee.

26

mei • JAARGANG 2, seizoen ‘11-’12 • NUMMER 3 2

RV 3-daagse

rondom voetbal

Dribbelen, koppen en héél hard schieten

Eerste Rondom Voetbal 3-daagse

Gezamelijke lunch.

Rondleiding FC Utrecht.

Techniek uitleg.

Bijna veertig enthousiaste jeugdspelers, een groep al even fanatieke trainers en spelers van FC Utrecht en VOP, en een schat aan nieuwe voetbalervaringen. De allereerste Rondom Voetbal 3-daagse kende op 1, 2 en 3 mei een succesvolle vuurdoop bij de Amersfoortse voetbalvereniging VOP. De spelertjes in de leeftijd van 8 tot en met 15 jaar soleerden, dribbelden, leerden trucjes, schoten en kopten, maar maakten bovenal plezier met elkaar. Rondom Voetbal was zelf ook prominent aanwezig tijdens de driedaagse. Een reportage. ,,Oh, wat een doelpunt, niets meer aan doen! Koekoek!” Tekst: Thijs Tomassen Fel gebarend geeft Rob Zomer, directeur van Rondom Voetbal en tevens geroutineerd oefenmeester, aanwijzingen aan de jonge deelnemers van de voetbalclinic. Ook als de lange Tom Carbijn, speler van VOP D1, niet hoog genoeg van de grond komt bij een kopoefening. ,,Hé Peter Crouch!” roept Zomer, de vergelijking trekkend met de

boomlange Engelse spits. ,,Naar beneden koppen. Knik! Je moet de durf hebben. Dit kan een kwaliteit van jou worden.” Tom knikt. Hij zal er aan werken. Het gaat er fanatiek aan toe op deze allereerste Rondom Voetbal 3-daagse. Zomer pept op, instrueert, wijst, maar lacht ook veel. Net als de andere

trainers die zijn gestrikt voor deze clinic. Spelers uit het eerste elftal van VOP bijvoorbeeld, maar ook techniektrainers van FC Utrecht, en zelfs een oudspeler van de profclub uit de Domstad, namelijk Koos van Tamelen. De deelnemende jeugdspelers kijken hun ogen uit. In hun

compleet nieuw gekregen blauwe sporttenues van STADIO bewegen ze zich ijverig over het kunstgrasveld van VOP, de snelgroeiende voetbalvereniging uit de Amersfoortse wijk Vathorst. Zweetdruppels op de verhitte voorhoofden. Af en toe een slok water en weer door. Ze zijn stuk voor stuk balverliefd, hebben het speeltuig het liefst continu bij zich. Zoveel wordt wel duidelijk tijdens deze driedaagse. Neem Tom 'Peter Crouch' Carbijn. Hij heeft zich ingeschreven voor de clinic, gewoonweg omdat hij zoveel van voetbal houdt. ,,En omdat ik er nooit genoeg van krijg. Het liefst voetbal ik altijd. Nu, in de meivakantie, hebben we toch tijd

genoeg. Ik vind deze driedaagse heel leuk. Je doet van alles en nog wat, van afwerkvormen tot techniektraining. We hebben nieuwe trucjes geleerd. Er wordt serieus getraind, dus je hebt er echt wat aan.” Dat is ook de doelstelling van Rondom Voetbal, geeft Zomer aan. Maar het belangrijkste is plezier. Er mag gelachen worden op het voetbalveld. Diverse oefeningen staan dan ook voornamelijk in het teken van plezier, hoewel het competitieve element ook niet ontbreekt. Wedstrijdjes schieten bijvoorbeeld. Uit de lucht, met een keeper op doel. Als een spelertje doel treft, roept Zomer: ,,Oh, wat een schitterende goal, niets meer aan doen! Koekoek!”

bij vv vop

editie amersfoort

mei • JAARGANG 2, seizoen ‘11-’12 • NUMMER 3 2

27

in Amersfoort groot succes

Voetgolfen in Nieuwegei

n.

Speed-check.

Lekker voetballen. Minstens zo leuk: zo hard mogelijk schieten. Een zogenoemde speedmaster registreert nauwkeurig hoe hard het leer voorbij zoeft. De hardste trap komt uit de ranke benen van Cherelle de Wit (15), uitkomend in de MB1 van VOP. Puur op techniek neemt ze de bal vol op haar slof. 77 kilometer per uur, geeft de speedmaster aan. ,,Wat een schot!” juicht eerste elftal speler en tevens spelbegeleider Wouter Zwuster. Hij wendt zich tot de jongens, die duidelijk in de meerderheid zijn. Grappend: ,,Jullie gaan toch niet verliezen van een meisje? Houd onze eer hoog, hè?” Het mag niet baten. Cherelle

wint. Een groot talent, overigens. Ze komt uit in het districtelftal van de KNVB. Ook zij geniet volop van de Rondom Voetbal 3-daagse. ,,Ik hou van voetbal en wil graag nog beter worden,” vertelt ze. ,,Daarom doe ik mee. Het mooie is dat je hier meer leert dan op een normale training. Er wordt hier meer op details getraind, op dingen die op een gewone training niet worden geleerd. Trucjes bijvoorbeeld, en dropkicks en kopoefeningen. Ik vind het leuk. Gewoon plezier hebben, daar gaat het om. Of het wel vol te houden is, drie dagen lang? Jawel hoor. Ik heb een goede conditie.” Niet alleen daarom is het goed uit te houden voor de jonge

voetballertjes. Het programma van de driedaagse staat bol van de variatie. Van intensieve partijvormen tot ontspannende potjes voetgolf, en van penaltyschieten tot een rondleiding door het stadion van FC Utrecht. Het vervoer naar de Domstad vindt plaats in de officiële FC Utrecht spelersbus.

De Rondom Voetbal 3-daagse heeft ook een goed doel-project, het wil de kinderen er van bewust maken dat er ook kinderen zijn die een dergelijke clinic niet kunnen betalen. Daarom steunt elk kind met € 10,- een ander kind die daardoor wellicht ook leuke activiteiten kan gaan doen.

Daarnaast is er ook uitgebreid aandacht voor goede voeding en normen en waarden in de voetballerij, voor respect en sportiviteit. Niet alleen in een presentatie, maar ook op het veld. ,,Als één van de trainers praat, wil ik graag dat jullie de bal vasthouden en luisteren,” zegt Zomer tegen de deelnemers als er even niet wordt opgelet.

Eén van die trainers is Natascha Palumbo, die bij VOP dit seizoen de F1 onder haar hoede heeft. Ze doet hier graag aan mee, vertelt ze. ,,Plezier en ontwikkeling gaan tijdens deze driedaagse hand in hand. Dat is de grote kracht. Onze jeugdspelers steken hier echt wat van op. Ik zag het net nog, toen ze de bal door de lucht naar mij toe moesten schieten. Aan het

HELD!

begin van de oefening kwamen de ballen nog op kniehoogte aan, aan het einde vlogen ze achter elkaar over mij heen.” VOP heeft dan ook echt wat aan deze clinic, beaamt Johan Pot, die zitting heeft in het jeugdbestuur. Vanaf de kant kijkt hij tevreden toe hoe de ruim dertig spelers zich opperbest vermaken. Vier voetballers zijn afkomstig van andere verenigingen, de rest is lid van VOP. Pot: ,,Dit is hartstikke leuk voor onze jeugdleden. Ze krijgen eens training van andere mensen, die op een hoger niveau actief zijn of geweest zijn. Ze leren nieuwe vaardigheden. Ja, deze driedaagse is een geslaagd evenement.”

28


Eerste ‘thuis’ voor VOP bereikt hoogste punt

Op vrijdag 20 april jongstleden hebben de Amersfoortse wethouder Hans Buijtelaar van Sport en VOP-voorzitter Marcel Faas de clubvlag geplaatst in het nokspant van het in aanbouw zijnde clubgebouw, dat het hoogste punt had bereikt. Vanuit een hoogwerker prikten ze gezamenlijk de clubvlag in de houder. Tekst: Ton van Zoeren Faas was zo trots als een pauw over de nieuwbouw. "Eindelijk hebben wij ons eerste echte ‘thuis’, vier voetbalvelden en straks een schitterende kantine met alle faciliteiten. Daar kunnen we mee vooruit." Wethouder Buijtelaar sprak van weer een stap in de tweede fase van de realisering van goede sportfaciliteiten in de wijk Vathorst en merkte tevens op dat VOP z'n zwervend bestaan nu definitief achter de rug heeft. De Amersfoortse voetbalvereniging die sportief en organisatorisch behoorlijk aan de weg timmert heeft immers al heel wat speellocaties achter de rug. Na drie jaar de voorzittershamer te hebben gehanteerd, denkt Faas nog niet aan stoppen. "Ik wil er zeker nog een periode aan vastkoppelen. Het is me prima bevallen, mede dankzij veel mensen die veel over hebben voor hun vereniging. Zij krijgen de beloning voor het doorzettingsvermogen met dit fraaie onderkomen. De uitstraling van het ‘eigen’ complex zal een aanzuigende werking krijgen." VOP, dat ooit begon als zomeravondvoetbalvereniging, heeft het voetbalplezier altijd hoog in het vaandel staan. De preses hoopt dan ook dat daar geen verandering zal komen als de club veel groter wordt. "We hebben daarom bewust gekozen voor een kleine kantine die het knus moet houden. Ik zie vaak bij andere verenigingen van die enorme ruimtes waar iedereen ver van elkaar verblijft, dat moeten we

voorkomen. Het moet gezellig blijven." Sportief gaat het crescendo op sportpark Olympus. Maar liefst 19 jeugd-, drie meisjes- en vier seniorenteams zijn er sinds de komst naar de wijk Vathorst geformeerd. In 2007 verhuisde VOP naar deze locatie met slecht 130 leden. Nu is de club gegroeid naar 470 leden. Met veel kunst en vliegwerk werd iedereen tevreden gehouden in de oude behuizing, maar naar aanleiding van een noodkreet hapte de gemeente Amersfoort toe. Veel vergaderingen met afvaardigingen van de gemeente en met architecten leverde voor VOP het gewenste resultaat op. Na de plechtigheid was er in de oude kantine gelegenheid voor een hapje en een drankje voor de genodigden, maar er was ook plaats voor de bouwers die daar dankbaar gebruik van maakten. Nadat de koffie plaats had gemaakt voor andere drankjes bleef het lang gezellig in het oude onderkomen dat deze zomer tegen de vlakte gaat en plaats gaat maken voor fraaie nieuwbouw van waaruit de blauw-witten hun opmars in de Amersfoortse amateurvoetbalwereld kunnen voortzetten. Het vlaggenschip dat vorig seizoen promoveerde, geeft het goede voorbeeld. Een plaats in het linkerrijtje tijdens het debuut in de derde klasse is een prachtig visitekaartje voor de club die het motto Voor Ons Plezier prevaleert.

clubnieuws

rondom voetbal

Internationaal jeugdtoernooi op velden van SO Soest In het weekeinde van 19 en 20 mei wordt op de velden van SO Soest het 32e internationale jeugdtoernooi gehouden. D- en E-pupillen van gerenommeerde binnen- en buitenlandse clubs zullen met elkaar de strijd aanbinden. Toekomstige topspelers van ondermeer Ajax, PSV, Borussia Dortmund, Genk, ADO Den Haag en Sparta Rotterdam laten zien wat voor een talent er op de vaderlandse velden rondloopt. Toegang tijdens dit uniek voetbaltoernooi is gratis.

Succesvol voetbalkamp SO Soest

Tijdens de meivakantie werd voor de 28e keer het voetbalkamp van SO Soest gehouden. De ruim 300 deelnemers - allen

jeugdleden van de ‘blauwwitte’ vereniging - vermaakten zich drie dagen lang met allerlei activiteiten. De jeugdige voetballers

overnachtten op het sportcomplex en nuttigden de maaltijd in het clubhuis. Het thema van het voetbalkamp was Zuid-Afrika.

Oud-internationals komen naar Soest

Op zaterdag 19 mei wordt, na het Internationale jeugdtoernooi, een bijzondere wedstrijd op het hoofdveld van SO Soest gespeeld. De oud-internationals binden de strijd aan tegen een Soester combinatieteam, samengesteld uit de selecties van SO Soest en VVZ’49, aangevuld met de lokale voetbalvedetten Robert

Roest en Patrick Dorrestein. Entreekaarten kosten €7,50 voor volwassenen en €5,00 voor kinderen tot en met twaalf jaar. De opbrengst van deze wedstrijd komt ten goede aan de actie Alpe d’HuZes. Om 18.00 uur wordt afgetrapt. De oud-internationals komen met bekende namen. Na de wedstrijd is er een

gratis toegankelijke feestavond. De opbrengst uit de entreegelden en een percentage van de omzet tijdens de aansluitende feestavond komen ten goede aan de Stichting Alpe D’Huzes. Deze stichting doneert uiteindelijk alle opbrengsten aan het Koningin Wilhelmina Fonds.

clubnieuws

editie amersfoort


29

Jeugd zet SEC weer echt op kaart Cobu Boys breidt

technisch kader uit

De Amersfoortse club Cobu Boys is erin geslaagd het technisch kader voor de komende seizoenen verder uit te breiden. Bij de zaterdag-derdeklasser verlengde eerder hoofdtrainer Imam Evre zijn doorlopende contract al met twee jaar en ook sportmasseuse Astrid van Beek verlengde haar contract. F1 SEC in het nieuw (met de vertrouwde V-hals).

Je moet het ze nageven. Het zijn doorzetters daar aan de Bosstraat-West in Soest. Zondag-vijfdeklasser SEC wist al die jaren niet van opgeven. De harde kern hield in zware tijden de linies gesloten. En zo overleefde de traditieclub menige aanslag. Nu krijgen de groenwitten de beloning voor deze volharding, want de Soester jeugd heeft de club ook weer gevonden. Inmiddels telt SEC vier jeugd- en ook een vrouwenteam en staat het weer bescheiden, maar vastberaden op de kaart. Tekst: Ton van Zoeren Bestuurslid jeugdzaken Johan van den Brakel is trots op de ontwikkelingen bij zijn vereniging. Samen met Remon van de Hoed startte hij de jeugdafdeling op. “We gingen de scholen af en gaven voetbaltraining in plaats van gymnastiek, maar ook jeugd van de eigen leden vond op zo’n manier SEC. De aanwas van voetballertjes gaat gestaag door. Misschien is het aantal teams volgend seizoen wel verdubbeld”, zegt Van den Brakel, die er aan toevoegt dat het plezier in het spelletje het belangrijkst is. “Lekker ballen en techniek bijbrengen, het spelletje komt later wel.” Ook zijn er voetballende ‘kabouters’ aan te Bosstraat te bewonderen. De training voor deze jongste voetbaljeugd is op zaterdagmorgen. Dat is een bewuste keuze van de jeugdcommissie geweest. “Op zaterdag trainen in plaats van op de woensdagmiddag heeft grote voordelen. Zo kunnen we nu de ouders mee laten helpen en dat zorgt voor een betrokkenheid. Het grappige is, dat ze zelf vragen of ze nog meer kunnen doen voor de club. Dus snijdt het mes aan twee kanten. We zijn in verhouding de snelst groeiende voetbalclub van Soest”, vertelt Van den Brakel, een oer-lid van SEC met een glimlach. De sponsors weten de club ook weer te vinden. Onlangs werden ook de F-pupillen door DVB Techniek in het nieuw gestoken. Op de vraag of SEC een toekomst heeft, blijft hij nuchter. “Het blijft lastig. We zijn de goede weg ingeslagen en vanaf de grond opnieuw begonnen. Bestuurlijk is alles goed geregeld en ingevuld, want nadat we met zijn allen ‘nee’ zeiden tegen de fusie met Hees hebben we meteen gezegd dat ieder-

een nu zal moeten meewerken aan het voortbestaan van SEC. Tevens hebben we de lat lager gelegd en hoeven we niet meer zo nodig op een hoger niveau te spelen. Iedereen die tegen een bal kan trappen, moet dat bij ons kunnen. Kijk, SO Soest is de supermarkt, SEC is de kruidenier. Laten we dat maar zo houden,”vertelt Van den Brakel. Over de accommodatie is ie-

dereen bij SEC tevreden. Het nostalgische complex is weliswaar verouderd, maar voldoet ruimschoots aan ieders wensen. Onlangs heeft het eigen klussenteam de kantine opgeknapt. Aan bereidwillige leden ontbreekt het niet aan de Bosstraat. Met de buren, van hockeyclub MHCSoest, is vrede gesloten. Jaren werden de buren als vijanden beschouwd,omdat zij gebruik maakten van het veld van SEC. “Ja, nu krijgen ze hun ballen terug, terwijl er vroeger er wel eens eentje in de vuilnisbak belandde”, gniffelt Van den Brakel, die hoopt op de aanleg van een kunstgrasveld. “Twee vliegen in één klap. Dat is voor ons goed, maar ook voor de uit zijn jasje groeiende hockeyburen.”

Voor het tweede elftal en jeugdkader wist de vereniging nieuwe contract af te sluiten. Femke van Odijk zal volgend seizoen de leiding hebben over het jeugdige tweede elftal van Cobu Boys. Zij zal in mei van dit jaar haar TC II diploma afronden en verder werken aan een kwalitatieve toestroom van spelers naar het eerste elftal. Johan van de Heuvel zal bij

Cobu Boys het ambitieuze jeugdplan gestalte gaan geven in de functie van Hoofd Technische Zaken Jeugd. Van de Heuvel sluit een periode van twaalf jaar als jeugdcoördinator bij Veensche Boys af, waar hij aan de basis heeft gestaan van het jeugdplan. Bij Cobu Boys treft hij een mooie uitdaging om ook in de komende jaren de jeugd door te laten stromen naar de selectie.

Cobu Boys viert 65 jarig bestaan De Amersfoortse club Cobu Boys bestaat dit seizoen 65 jaar en zal dit heugelijke feit groots vieren op 9 juni. De Zielhorstbewoners zullen de gehele dag diverse activiteiten organiseren op hun complex, geschikt voor alle leden. Diverse sponsoren maken het mogelijk dat de festiviteiten groots opgezet kunnen worden en het verder aan niets zal ontbreken. In de avond zal gezamenlijk worden gekeken naar de EK-wedstrijd Nederland – Denemarken, welke

wordt afgesloten met een spectaculair feest.

Vrouwenteam Renswoude nadert kampioenschap!

SEC jeugdoprichters Remon van de Hoed (links) en Johan van den Brakel.

In de regionale pers is er altijd veel aandacht voor de verrichtingen van de eerste mannen-elftallen van de diverse voetbalverenigingen, maar er gebeurt nog veel meer op de velden. Zeker in Renswoude. In 2006 is een groepje vrouwen bij de lokale voetbalclub in Renswoude vol enthousiasme gaan trainen en later ook wedstrijden gaan spelen. De voetbalsters hielden vol. Zij bleven gretig, oefenden vaak, speelden met regelmaat wedstrijden en boekten aardige resultaten. In de afgelopen twee seizoenen werden

er een paar toernooien gewonnen en in dit voetbaljaar komt het absolute hoogtepunt steeds dichterbij: een kampioenschap. De speelsters van Renswoude en hun interim-trainer Hans Luurs worden gesteund door een aantal sterke en trouwe sponsors. Restaurant De Dennen uit Renswoude, R en E Schilderwerken uit Renswoude, Pluimveehouderij Haanschoten uit Scherpenzeel en Loon- en verhuurbedrijf Donselaar uit Woudenberg hebben een nieuw wedstrijdtenue en trainingspakken beschikbaar gesteld. Het team zal deze sponsors niet teleurstellen.


30

STADIO TOPPERS

rondom voetbal

Op zondag 3 juni wordt het jaarlijkse Rondom Voetbal Slotfeest gehouden. Wederom is voor de locatie Number4 in Stadion Galgenwaard in Utrecht gekozen. Na de wedstrijd op het hoofdveld van de beste beoordeelde spelers uit de regio tegen een All Star Team vinden weer de uitreikingen plaats van de Zilveren en Gouden Dommen. U kunt daarbij zijn om uw ploeggenoot, vriend of familielid te ondersteunen. Tussendoor treden er weer diverse artiesten op (zie achterpagina van deze krant).

Rondom Voetbal Team 2010/2011

All Star Team 2010/2011

Als het voetbalseizoen er voor de meeste voetballers op zit, zullen de eindstanden van de Rondom Voetbal Ranglijsten bekend zijn. Die standen zijn het resultaat van beoordelingen die onder verantwoordelijkheid van onder andere de eigen trainers, teammanagers na elke wedstrijd werden gegeven. De Zilveren Dommen zullen worden uitgereikt aan de best beoordeelde TopKeeper, TopTalent en TopSchutter. Dit seizoen hebben ook acht Amersfoortse voetbalteams deelgenomen. Volgend seizoen hopen we op meer Amersfoortse deelnemers.

Nominaties 2011/2012 voor de Zilveren Dom

We laten u de best beoordeelde twintig spelers zien in alfabetische volgorde (voornaam). De cijfers zijn ‘gewogen” met een wegingscoëfficiënt. Na de competitie maken wij de drie nominaties bekend en op zondag 3 juni maken we op ons slotfeest bekend wie de winnaar is geworden.

topkeepers

topschutter

toptalent

Benjamin Velders Geinoord Casper Nelis SO Soest Dave Kooijman Faja Lobi KDS Geert Willem Merkens SVL Jeffry Wolf VVIJ Joey Broekhuizen Lopik Jonnes Bouma UVV Jordy Lievers VVJ Mike Maaswinkel IJFC Pascal Ehlert JSV Nieuwegein Ricardo van Hemert Focus Richard de Groot SVM Maartensdijk Sander Blijham Sporting ‘70 sander van Andel Cobu Boys Sebastiaan Bruins Hoogland Stefan Kolvers OSM ‘75 Tim Bakker Maarssen Timo Freen CDW Tom de Weerd JSV Nieuwegein Vincent Rinck Hercules

Barry Zwezerijnen DESTO Elvin Hardeveld IJFC Francis van Rooij Hercules Gerdo Kuenen SO Soest Glenn Molenaar Aurora Kevin Valkenburg UVV Kevin van Baarlen VVIJ Koen Hoveling vv de Meern Martijn Steenhof OSM ‘75 Mike de Kok SVM Maartensdijk Nick Kentie Maarssen Patrick Heesakkers JSV Nieuwegein Ramon Sekeris Maarssen René de Blok UVV Richard Pietersen SO Soest Robert van Veldhuizen Jonathan Rory Olsthoorn vv de Meern Terrence Stolp Vriendenschaar Tom Jansen SVM Maartensdijk Wesley Van Zoolingen OSM ‘75

Abdesammie el Makrini CDW Christiaan van Hussen Hercules Dusty Louwaars IJFC Erwin van Soolingen IJFC Glenn Molenaar Aurora Guus de Jager Sporting ‘70 Jeffry Gschwind VVIJ Jeffry Wolf VVIJ Jesse Holweg JSV Nieuwegein (za) Jordy Lievers VVJ Lejon Cats VVIJ Mike Maaswinkel IJFC Mohamed el Hachmioui JSV Nieuwegein (za) Nick de Bruin VVIJ Patrick Heesakkers JSV Nieuwegein (za) Rick Van Arnhem OSM ‘75 Thomas Malolepszy SVL Timo vd Laar Sporting ‘70 Tom de Weerd JSV Nieuwegein (za) Walter Cremers SVL

Winnaar vorig seizoen: Pascal Florie

Winnaar vorig seizoen: Stef Hoogveldt

Winnaar vorig seizoen: Dave Hordijk

editie amersfoort

stadio toppers

TopTeams 2011/2012 Wie gaat er vandoor met de Gouden Dom voor het beste TopTeam van dit seizoen? In het vorige seizoen mocht het zaterdagteam van OSV NITA de Gouden Dom mee naar huis nemen. Met nog enkele wedstrijden te gaan hebben onderstaande teams de meeste kans NITA op te volgen. Na de competitie wordt uiteraard de eindbalans opgemaakt, zodat we op 3 juni het winnende team de Gouden Dom kunnen uitreiken. We laten u de twintig beste teams zien in alfabetische volgorde. Na de competitie maken wij de vijf genomineerde teams (de eerste beste vijf teams) kenbaar en op zondag 3 juni maken we op ons slotfeest bekend wie de winnaar is geworden.


Welke berekening werd genomen? Het aantal punten werd gedeeld door het aantal wedstrijden en de uitkomst daarvan werd met de volgende wegingsfactoren gewogen. Hoofdklasse 1e klasse 2e klasse 3e klasse 4e klasse 5e klasse 6e klasse

x x x x x x x

Gouden Dom

1 0.95 0.90 0.85 0.80 0.75 0.70

topteams 2011/2012 Baarn Benschop de Meern, vv (za) DVSU Eemboy's Focus ‘07 HDS

IJFC Maarssen Magreb '90 Nieuw Utrecht OSM '75 OSM '75 (za) osv Nita

Renswoude Saestum SVM Vliegdorp Vriendenschaar Woudenberg

Grootste Kanshebbers Cor Prein van Vriendenschaar

Rob Zomer van vv De Meern

Sandor Augustijn van SV Baarn

Simon Ovali van Magreb ‘90

31

32

advertentie


rondom voetbal

Rondom Voetbal

Nodigt 10 E-Pupillen teams uit op ZONDAG 3 JUNI om een toernooi te spelen in het FC Utrecht stadion de Galgenwaard. Lekker voetballen op het hoofdveld van onze FC.

Programma: 14.00 uur ontvangst bij FC Utrecht (via de hoofdingang)

Einde rond 19.00 á 19.30 uur Kosten bedragen € 250,- per team (max 10 spelers en 2 begeleiders)

Daarna: Rondleiding stadion en daarna omkleden in de FC Utrecht kleedkamers 7x7 toernooi op het ‘heilige’ gras Na afloop in Number4 een patatje, drankje en snack naar keuze Uitreiking winnaar en beste speler van het 7x7 toernooi Kijken naar optredens van balgoochelaars en een spectaculaire illusionist

Inclusief: Volgend seizoen met het hele team gratis naar een thuiswedstrijd van de FC Utrecht Rondleiding stadion Entertainment tijdens Rondom Voetbal Slotfeest Patatje, drankje en snack naar keuze Prachtige wisselbeker voor de winnaar

Top Speler van 2011/2012 We laten u de best beoordeelde 20 spelers zien in alfabetische volgorde (voornaam). De cijfers zijn ‘gewogen’ met een wegingcoëfficiënt. Na de competitie maken wij de 5 nominaties bekend en op zondag 3 juni maken we op ons slotfeest bekend wie de winnaar is geworden. Om in aanmerking te komen moesten de deelnemers minimaal 15 wedstrijden gespeeld hebben.

2009

Alex Kaya oudspeler van vv De Meern

2010

topspeler Alex Sacca (rechts) van FC Breukelen

2011

Afgelopen seizoen was het Jeroen Barte van CDW die de felbegeerde Gouden Dom mee naar huis nam. Jeroen Barte van CDW

Bas Dreef SO Soest Bob van Leeuwen SVL Dave Kooijman Faja Lobi KDS David Bouwmeester SVL Erwin van Soolingen IJFC Geert Willem Merkens SVL Jeffry Wolf VVIJ Jonnes Bouma UVV Kevin Ligtermoet Hercules Kevin van Baarlen VVIJ Lars Verlinden VVIJ Martijn Steenhof OSM ‘75 Maurice Pot SVL Michael Cote VVJ Mike Maaswinkel IJFC Nick de Bruin VVIJ Ricardo Bakker JSV Nieuwegein Rick Van Arnhem OSM ‘75 Ties Heldens UVV Walter Cremers SVL

34


crosspass

rondom voetbal

Column Thijs Tomassen

De opmerkelijke wederopstanding van HVC Het is eind maart en mijn telefoon gaat. HVCvoorzitter Dirk Struijk. Of ik, als medewerker van AD Amersfoortse Courant, heel snel zijn kant op wil komen, naar het clubhuis van zijn vereniging in Zielhorst. Want het is goed mis, daar in de kantine van HVC. Inbrekers hebben er in de nacht ervoor een ravage aangericht. ,,Dit is echt kloten, Thijs,” zegt Struijk nog, als ik al bijna op de fiets zit. Als ik Sportpark Zielhorst bereik, is een forensisch team van de politie nog bezig met sporenonderzoek. Struijk is druk aan het bellen. Trieste blik in zijn ogen. Als hij even later ophangt en de politie haar werk heeft gedaan, laat hij me de chaos in de kantine zien. Het is een regelrechte zwijnenstal. Overal glasscherven. Beeldschermen zijn kapotgeslagen, de keuken is overhoop gehaald, de vloeren onder water gezet en tot overmaat van ramp is de prijzenkast volledig aan diggelen geslagen. Of geschopt. Want vlakbij ligt een voetbal. Trofeeën liggen omver en de Lange Jan, een zilveren beker met symbolische waarde, is doormidden gebroken. Met zijn handen in het haar staart Struijk naar de gemolesteerde prijzenkast. Hij schudt het hoofd. ,,Dit vind ik nog het ergste. Toen ik dit vanochtend voor het eerst zag, heb ik staan janken. Deze prijzen hebben een grote symbolische waarde voor onze club. Ze herinneren ons aan het roemrijke en succesvolle verleden van HVC. En dat schieten ze gewoon aan gort. Ongelooflijk.” Struijk schat de schade op zo’n tienduizend euro. Allemaal dankzij inbrekers die, zo vermoedt de voorzitter, hun frustraties hebben botgevierd vanwege de schamele buit. ,,Vorige zomer hebben we ons clubhuis nog

helemaal opgeknapt. We kunnen weer overnieuw beginnen.” Of ze er bij HVC niet moedeloos van worden, vroeg ik me eenmaal thuis af. Twee jaar geleden werd er ook al ingebroken, waarbij duizenden euro’s buit werden gemaakt. Dit soort acties betekenen een grote financiële strop voor de kleine vereniging. En dan was er ook nog de stand in de vierde klasse, die ik als Hooglanderveen-speler maar al te goed kende. Voor de aanhangers van HVC niet echt om vrolijk van te worden. Hun club stond in die periode onderaan, verwikkeld in een degradatiestrijd met KVVA en Zuid-Oost United. Het zag er niet naar uit dat de ploeg van trainer Bert Trappel snel de weg omhoog zou beklimmen. Tel daarbij op de zorgen over de te kleine jeugdafdeling en HVC zat duidelijk in de hoek waar de klappen vallen. Maar juist in zo’n moeilijke tijd laat de Amersfoortse volksclub zijn tanden zien, voorzitter Dirk Struijk voorop. Ik zag het met eigen ogen. Nog diezelfde ochtend nadat er ingebroken was, stond een legertje HVC-mensen klaar om de kantine weer op te lappen. Ze bestaan dus nog, echte clubmensen. Hoe zwaar dat soms ook is. En ook wat de competitie betreft toonden ze zich strijdbaar. De volgende dag zou ik met mijn club Hooglanderveen spelen tegen KVVA, de directe concurrent van HVC. ,,Winnen jongen, winnen!” drukte de kantinevrouw me op het hart. ,,Alsjeblieft, maak ons weekend niet nog erger dan het al is. Beloof me dat jullie winnen!” Niet dat ik wat tegen KVVA heb, allerminst, maar de 6-0 zege de volgende dag smaakte toch wel extra lekker. Onder deze omstandigheden gunde ik Struijk en

zijn clubgenoten deze meevaller. En zelf lieten de manschappen van Trappel er ook geen gras over groeien, misschien wel extra gebrand door de trieste gebeurtenissen. Een opmerkelijke wederopstanding van HVC was het gevolg. Er werden wedstrijden op rij punten gepakt. Dat was nog niet eerder voorgekomen deze competitie. Zelfs winst van de derde periode kwam in zicht. Een mooie opsteker voor Struijk en consorten. Die hadden ze wel verdiend, na de ellende van de afgelopen tijd. Ook ik heb inmiddels kennisgemaakt met de overwinningsdrift van de club uit Zielhorst. Als speler van Hooglanderveen werd ik in april met een nederlaag van 3-2 weer naar huis gestuurd. Puur op karakter trokken de HVC-spelers de zege over de streep, want voetballend is hun spel nou niet bepaald om over naar huis te schrijven. Misschien laten ze volgend seizoen wel weer hun tanden zien, maar dan vanaf het begin van de competitie. Wie weet waar dat toe kan leiden...

Succesverhaal Annour duurt voort Annour erg soepel. Onder het toeziend oog van drie cameraploegen, vierverslaggevers, de wethouder van sport en diverse vertegenwoordigers van de gemeente Amersfoort werd de wedstrijd met 7-2 gewonnen. Het langverwachte kampioenschap was daarmee een feit. Annour werd kampioen met 53 punten uit 22 wedstrijden, acht punten meer dan nummer twee op de ranglijst.

De Amersfoortse zaalvoetbalclub Annour beleeft een topjaar. Promotie naar de landelijke eredivisie is een feit, na een op indrukwekkende wijze behaald kampioenschap. En als het een beetje meezit wordt er een dubbelsucces geboekt, want er wacht nog een bekerfinale. Tekst: Elghazi Boultam Vorig seizoen promoveerde Annour van de hoofdklasse naar de eerste divisie. Dat was op zichzelf al een prestatie van formaat. Het seizoen 2011-2012 ging voor de club van start als een grote uitdaging. Al snel werd duidelijk dat Annour goed voetbal speelde en gemakkelijk in de eerste wedstrijden

de punten binnen haalde. Het nieuws ging als een lopend vuurtje door Amersfoort en omgeving en dat resulteerde elke thuiswedstrijd in volle tribunes. Met trommels , toeters en luid gejuich was het dan ook elke twee weken volop feest in sporthal Zielhorst. Aan het eind van de eerste

seizoenshelft was wel duidelijk wie het voor het zeggen had in deze poule in de eerste divisie: Annour. Dat moest zeker kampioen worden. De positieve ontwikkeling van de verenging bleef niet onopgemerkt, want intussen kwam er steeds meer interesse van diverse media en was er wekelijks berichtgeving in diverse bladen over de prestaties van de club. Op 23 maart 2012 was het zover : de kampioenswedstrijd. Tegenstander was BZV/Het gilde. De zaal was letterlijk volgepakt, er was geen vrije plek meer te vinden voor de laatkomers onder het publiek. Er werden in

de zaal zelfs extra banken neergezet. De wedstrijd verliep voor

Naast het kampioenschap is Annour ook nog in de race voor de KNVB Beker. Op maandag 7 mei werd de halve finale gespeeld, uitgerekend tegen Kondo Budjang, de nummer twee uit de competitie. Kondo is een tegenstander van formaat. Zo bleek uit de eerste ontmoetingen van dit seizoen. Maar in de cupwedstrijd bleek Annour een maatje te groot voor Kondo. Met 7-1 als uitslag bereikten de Amersfoortse zaalvoetballers de bekerfinale te bereiken. Het succesverhaal is dus nog niet ten einde…

editie amersfoort

crosspass


35

Peter Visee en André Hufman willen samen weer winnen André Hufman heeft een fenomenaal geheugen. Hij weet al zijn doelpunten uit diens succesvolle periode bij SO Soest (1997 - 2000) haarfijn te reproduceren. De voormalige spits geeft aan zijn toenmalige trainer Peter Visee een uitgebreid verslag van de wedstrijd tegen CDW. “Weet je nog Peter? Ik ging een paar man voorbij en vervolgens speel ik die keeper uit met een slepende beweging. Weet je nog wat er toen gebeurde?” Peter Visee is gepokt en gemazzeld als trainer in het amateurvoetbal, maar de wedstrijd CDW - SO Soest uit 1998 weet hij zich niet meer ragfijn voor de geest te halen. “Je schoot de bal naast zeker...?” “Neeeee, natuurlijk niet trainer! Ik scoorde! Weet je dat niet meer?” Tekst: Peter Beijer Peter Visee uit Baarn en Amersfoorter André Hufman kunnen urenlang met elkaar de mooiste anekdotes ophalen uit hun gezamenlijke periode bij SO Soest. De trainer en de spits kwamen elkaar tegen toen Visee een spits nodig had voor SO Soest en Hufman, nadat hij bij AFC Quick op een zijspoor was beland, op zoek was naar een club. Het klikte tussen de twee voetbaldieren en een succesvolle combinatie was geboren. Visee heeft nog steeds warme gevoelens voor de blauwwitten. Contact is er nog steeds met de club. “Zo om de drie jaar heb ik contact met SO Soest. We hebben een aantal keer over een terugkeer gepraat. Maar voorlopig komt het er niet van hoor. Mijn zoon Guido heeft een sportzaak in Baarn en mijn vrouw helpt er op zaterdag. Dan is het wel lekker als we de zondag vrij hebben. Maar als ik ooit bij een club zal terugkeren, dan is het bij SO Soest. Afgelopen jaar

was ik samen met André bij de reünie en dan voelt het toch een beetje als thuiskomen.” Hufman is nog steeds enthousiast over zijn periode in Soest. “Het waren drie prachtige jaren. De eerste twee seizoenen werden we kampioen. In het eerste seizoen maakte ik negentien goals en ik ging op de schouders toen we bij Neerlandia kampioen werden. In het tweede seizoen werden we onverwacht kampioen op de laatste speeldag. Daardoor promoveerden we naar de hoofdklasse. In die hoofdklasse speelden we ons tegen FC Hilversum op de laatste speeldag veilig. Dat werd ook gevierd als een kampioenschap. Bij SO Soest was een geweldige entourage en een prima sfeer. Ik kijk er met veel plezier op terug.” Visee, na zijn periode bij SO Soest (1996 - 2000) succesvol bij Sparta Nijkerk, Spakenburg, GVVV, Elinkwijk en momenteel bij DOVO, weet ook de

nodige anekdotes op te diepen. “We speelden de eerste wedstrijd in de eerste klasse thuis tegen AFC uit Amsterdam. Komen die Amsterdammers eraan. Mooie bus, allemaal strak in het pak. Ik zag onze jongens met iets teveel respect naar die ploeg kijken. Mijn reactie was: als we zoveel ontzag voor die club hebben, kunnen we wel ophouden. We wonnen met 3-2, het was het begin van een prachtig seizoen.” Een seizoen waarin Hufman zich ook nog moest verantwoorden bij zijn trainer. “Ja, tegen OSV hadden Hilmi Michi en ik een klein conflictje. We gunden elkaar de doelpunten niet. Gingen we eraf met 3-1.” Visee: “Ja toen hebben die twee een training overgeslagen. Even een pittig gesprek om de neuzen weer de goede kant op te krijgen.” Na twaalf jaar werken de trainer en de spits weer samen. Nu niet in een geoliede voetbalmachine, maar in de autorijschool van Hufman. De Amersfoorter werkt bijna een kwart eeuw als rijinstructeur en sinds 1996 heeft hij zijn eigen autorijschool. Veel automobilisten uit Amersfoort, Soest en Baarn hebben hun rijbewijs gehaald bij Autorijschool Hufman. De school kent een hoog slagingspercentage. “Bij onze rijschool slaagt 50% van de leerlingen in één keer na 30 tot 35 lessen” verklaart Hufman trots. Visee is gaan werken als zelfstandig instructeur onder de vlag van Hufman. Nadat hij jarenlang heeft gewerkt

bij de post in Baarn en Soest kwam deze opmerkelijke carrièreswitch. “Bij de post werden flinke bezuinigingen doorgevoerd en helaas moest ik na 25 jaar afscheid nemen. Maar dat opende dus wel de deur voor deze uitdaging. Ik heb André gebeld en gevraagd of ik iets kon betekenen voor zijn rijschool. We waren er snel uit. Ik heb een opleiding gehad van negen maanden en ik heb mijn examen met goed gevolg afgelegd.”

Hufman corrigeert zijn voormalige trainer: “Nou, als we hadden gesproken over mijn gemiste kansen, waren we snel uitgepraat, ik miste niet zoveel kansen hoor trainer. Ik doe overigens graag wat terug voor Peter. Toen hij mij naar Soest haalde zat mijn voetbalcarrière een beetje in een dip. Dankzij hem heb ik drie fantastische jaren beleefd bij SO Soest. Dat wij nu samenwerken, zie ik niet als toeval. Ik geloof niet in toeval namelijk.”

De rollen waren omgedraaid. Nu moest de spits de trainer opleiden. Dat ging perfect volgens Visee. “De manier waarop André met mij omging tijdens de opleiding en de stage was net zo als ik dat bij hem deed op de training en tijdens wedstrijden. We moesten alleen oppassen dat we tijdens de rijlessen niet teveel zouden praten over bijvoorbeeld de gemiste kansen van André. Tenslotte moeten we de leerling ook aandacht geven.”

Visee, tot minimaal de zomer van 2014 de hoofdcoach bij hoofdklasser DOVO in Veenendaal, ziet wel raakvlakken tussen rijlesinstructeur en het trainersvak. “Je bent met een doel bezig. Bij het voetballen wil je winnen en kampioen worden. Als rijinstructeur wil ik een leerling zo snel mogelijk laten slagen. Ik kan coachen, met mensen omgaan. Ik ben ervan overtuigd dat ik in dit vak ook succesvol zal zijn.”

COMPLEX TEST In elke editie beoordeelt Rondom Voetbal het complex van een amateurvereniging in de regio aan de hand van een aantal vaste criteria. Ton van Zoeren bezocht het terrein van KVVA in Amersfoort. Naam In 1939 werd de (K)atholieke (V)oetbal (V)ereniging (A) mersfoort opgericht. In de jaren 70-80 van de vorige eeuw was het een van de grootste amateurverenigingen van de provincie Utrecht. Er brak daarna een mindere periode aan voor de Dollardstraat-bewoners. Inmiddels is de club weer in opmars en heeft een grote jeugdafdeling (22 teams) Ligging Het sportpark is gesitueerd in de volkswijk Het Soesterkwartier. Een wijk die vergrijsde, maar nu toch ook weer de thuisbasis geworden is voor veel van de toenmalige jonge bewoners die naar nieuwbouwwijken waren vertrokken. Dat verklaart dan ook de sterke jeugdaanwas bij de club. Er spelen veel koters van die remigranten. Het aantal parkeerplaatsen is krap, maar dat is geen probleem, want de meeste leden kunnen het op de fiets af. Velden Slechts twee speelvelden en één trainingsveld voor 31 teams nopen de organisatie tot veel puzzelwerk. Bestuursleden Hessel van Wieren en Marcel van Gouw zien maar één oplossing en dat is kunstgras. De met veel kunst en vliegwerk georganiseerde trainingen to-

kvva veren het trainingsveld al snel in het seizoen om in een modderpoel. Kleedkamers Slechts vier kleedkamers heeft KVVA tot haar beschikking. Hoewel deze kleedkamers qua ruimte, tegelwerk en douches up to date zijn, is het de vereniging een doorn in het oog dat de ploegen hun kleren en bezittingen tijdens de wedstrijd mee naar het veld moeten nemen, omdat de volgende ploeg al staat te wachten. Volgens bestuurder Marcel Gouw heeft dat ook zijn voordelen, want de ruimtes hoeven niet op slot, want er is toch niets te halen. Kantine Pas opgeknapt, net als de kleine bestuurskamer, maar de kantine blijft een gedateerde ruimte die veel gezelligheid herbergt en oude tijden doet herleven. Mogelijkheden om uit te breiden zijn er niet. Het gebouwtje ligt in een groene zone en kan geen kant op. De enige mogelijkheid is om de grond in te gaan en het te onderkelderen. Daarom is er onlangs besloten om het gebouwtje maar op te pimpen. Bal gehakt Aardige dame tilt met veel plezier de bal uit de juspan in het plastic bakje met mayonaise. Het blijkt een lekkernij die gemakkelijk met het vorkje te snijden is. De prijs 2.10 euro komt vreemd over. Misschien beter om af dat te ronden in verband met de drukte en het gebrek aan wisselgeld.

Toiletten Klein, maar netjes en schoon. Een groot urinoir en één toilet zijn ter beschikking en dat alles op een paar vierkante meters. Ook hier net zoals in het clubhuis zijn er geen clubkleuren te vinden. Bij grote drukte is het passeren van de andere gebruikers lastig. Totaaloordeel Hoewel men zich bij KVVA moet behelpen met sommige faciliteiten straalt de accommodatie gezelligheid uit. Omdat de vereniging weer in opmars is, heeft het de hulp van de gemeente wel verdiend, volgens clubbestuurslid Hessel van Wieren. Maar hij ziet dat nog niet snel gebeuren. “De gemeente Amersfoort kijkt te veel naar de nieuwbouwwijken en vergeet ons.”


Zondag 3 juni Locatie: Number4

(achter Stadion FC Utrecht / Bunnikside) Vanaf 13.00 tot 19.30 uur geopend (keuken is open, parkeren op FC Utrecht terrein)

Spetterende optredens

met o.a.: Uitreiking 8 categorieën

Gouden & Zilveren Dommen

act Illusionisten Niels Harder

Optreden ars Balgoochela Optreden J Jerick Feestbeest D

Steun de genomineerden van jouw club en moedig ze aan in de Galgenwaard!

Entreekaart €15,-

inclusief: * Toegangsbewijs thuiswedstrijd FC Utrecht voor het nieuwe seizoen * Spetterende optredens * 1 gratis consumptie * Bijdrage aan goed doel project

Loterij met ! mooie prijzen!

Voor meer info: www.rondomvoetbal.nl

Zondag 3 juni. gratis. Rondom Voetbal Gala Het voetbal slotfeest van het jaar. editie amersfoort. nr 3. Zie achterpagina voor meer info

Recommend Documents