Zondag 18 augustus We zijn op weg!! Na de nodige probleempjes bij het vergaren en inpakken van de kampeerbenodigdheden gisteren, brak er vandaag toch weer een leuke nieuwe dag aan. Om 05.00 uur liep mijn wekker af. Ik haalde Richard en Claudia op en gezamenlijk reden we naar Martijn. Aldaar troffen we Bas, Maaike, Floor en Martijn zelf aan. En koffie. Rond 06.30 uur reden we weg. Samenstelling : * Radio Giraffe : Martijn, Richard, Floor * Pink Panter : Bas, Ko, Maaike, Claudia Na een uurtje was er korte pauze: Toilet, antenne repareren en Claudia en Floor omruilen. Daarna weer vlot verder tot aan de Biggenkopf. Koffietijd. Bas en Claudia ruilen, Ko en Richard nemen het roer over. Via Kassel komen we in Herleshausen waar we tanken en een ijsje eten. Snel verder door de Duitse heuvelen, het wordt steeds warmer. Het ideale vakantieweer, (niet perse goed reisweer). Onderweg ruilen we Bas en Floor zodat de samenstelling nu is: * Radio Giraffe: Martijn, Richard, Floor * Pink Panter : Bas, Ko, Maaike, Claudia Bij Dresden aangekomen rijden we (natuurlijk) verkeerd. Maar al snel komen we via een omweg weer in Dresden terecht. File. Onderweg zien we wel een ooievaar, dit zal niet de laatste zijn, red.,) langs de snelweg. Dresden lijkt ons een mooie stad. Snel verder, het wordt later en later. Vanaf Dresden rijden we door een prachtig landschap langs de Elbe. Bij Hřensco bereiken we tegen 18.30 de grens. Om rond 19.00 uur in Děčin een camping te vinden. Onderweg niet zoveel kabouters, wel veel liftsters, zoals altijd. Op de camping (750 kronen + 70 voor de kar) zetten we snel de tenten op en maken macaroni à la Beaker. Koude schotel dus, maar erg lekker. Nu is het 22.00 uur, en tijd voor wat rust. We hebben nu 800 kilometer afgelegd, minder dan gehoopt. Morgen weer een lange dag dus. Ko
Maandag 19 augustus. Het is kwart over zeven de bedoeling was zeven uur. Maakt niet uit. Opstaan en ontbijten, daarna gaan Maaike en Ko terug naar Tsjechische grens om een vignet te halen voor de snelweg. Ondertussen ruimt de rest de troep op, en laadt de aanhanger in. Klaar voor vertrek, we moeten nog een kwartiertje op Ko en Maaike wachten. Ondertussen controleert Richard de achteruitrijdlichten op de aanhanger en komt tot de ontdekking dat die niet werken. Nadat Richard dit heeft opgelost kunnen we vertrekken. Voordat we de snelweg opgaan moeten we nog even tanken, piece of cake. Eindelijk op de snelweg is het alsmaar rijden en gaar worden. Het is fantastisch weer, maar te warm voor in de auto. Rond 13.00 uur houden we even pauze in Hoice, dat ligt tussen Jicin en Hradec-Kralove in. De kilometerstand is intussen al 969. We vertrekken weer om 13.40 uur. Op naar de volgende pauze. Deze vindt plaats om 17.00 uur in Moaelnice. Daarna reden we lekker gaar door naar de volgende pauze, deze vond plaats om een uur of zeven in Horní Beva Hier hebben we ons even in ons uniform gehesen, vlak voor de Slowaakse grens. Zonder moeite zijn we door de Tsjechische grens gekomen in het niemandsland en daarna weer zonder moeite de Slowaakse grens over. Na een eindje rijden moeten we stoppen, omdat Richard moet overgeven. Hij legt het overgeefsel netjes in de berm (met achterlating van een zakdoek, red.). Weer na een half uurtje stoppen, er moet weer getankt worden. Na het tanken zijn we doorgereden en hebben we geen pauze meer gehouden. Alles ging goed totdat we de snelweg af moesten, dit was rond 20.00 uur en het was pikdonker. Er stonden geen straatlantaarns, dus inhalen was heel moeilijk. Rond halfnegen was het nog ± 50 km naar Poprad. ± 22.00 uur in Poprad aangekomen, blijkt dat we een afslag die niet stond aangegeven hadden gemist. Na lang zoeken zaten we dan eindelijk goed op de weg naar Starý Smokovec. Nog 4 km. Na een half uur rijden komen we toevallig langs de camping die we moesten hebben. EINDELIJK, het was 22.30, iedereen was moe en hongerig. Snel de tenten opgezet, even wat soep gegeten en naar bed. Floor. Dinsdag 20 augustus De meeste werden gewekt door meneer Zon. Het was ong. 8.30 uur. Ko en ik gingen douchen, Claudia had dat al gedaan, want die was al om halfacht opgestaan. We zetten de kraan open en het was ijskoud, dit was niet fijn. Maar wat bleek, de warme kraan zat rechts. Dit was iets behaaglijker het H2O was ±15 graden Celsius, wel lekker wakker worden dus. Toen we terug kwamen was bijna iedereen al op, behalve Maaike. Ko en ik gingen ons opmaken voor de ontmoetingsceremonie met Viktor Probusky, die om 10 uur op het busstation zou zijn, en jawel, hij was daar. Wij lekker Engels lullen. Hij begreep goed dat wij veel toeristische dingen wilden doen en zien. Wij hadden inmiddels al wat Slowaaks geleerd. We hadden besloten dat we hem terug zouden bellen om 12.00 uur en op nummer 3243. Wij ondertussen brood en melk gehaald voor het riante bedrag van fl. 1,50. Terug op de camping hebben we gebruncht, en besloten dat we morgen wat actiefs gaan doen. Vandaag doen we het rustig aan. Het is vandaag wel erg zonnig (±26 graden).
Ik Viktor bellen en gezegd dat we morgenochtend om 9.00 uur hem zouden oppikken op de parkeerplaats in Smokovec. We gingen nu een systeem bedenken hoe we het blauwe zeil zouden gaan spannen om de aanhangwagen heen. Richard en ik gingen op stokkenjacht. We kwamen terug met twee stokken en een waterleiding. Ko had ook nog een stammetje gevonden met zwammen op de kop. Na enige uren zwoegen stond het zeil overeind. We gingen nu naar Smokovec toe om boodschappen te doen en het stadje te bezichtigen. Wij parkeren en lopen. Floor trakteerde ons op een banaan. We zagen nog een Slowaakse vrouw in een blauwe bloemenjurk en met een megasnor. We konden op het postkantoor geen telefoonkaarten kopen, want het kantoor van Telefoon/Telegraaf was gesloten. Morgen misschien beter. Oh ja, ik ben vergeten dat Maaike en Claudia ook nog een boomstronk hadden afgezaagd. We hebben een sportwinkel bezocht en T-shirts en petjes gekocht. En in een Oost-Duits lijkende betonnen supermarkt wasknijpers en waslijn. Ook hebben we nog ijsjes gegeten en bij de pizzeria naar de prijzen gekeken. (Erg goedkoop). Hierna hebben we nog wat gedronken op een terras, een rondje van Martijn, (100 SK=fl. 5,70). Dus weer diep in de buidel getast. We gingen daarna eten kopen voor 's avonds, kip met Khun-pao saus en rijst en vruchtenyoghurt. Terug op het kampterrein (camping) gingen Ko en Claudia koken en Richard en ik gingen 2 palen zoeken voor de waslijn. Martijn ging het kasboek bijwerken. Floor ging een brief schrijven aan haar oom in Indonesië. Maaike hielp iedereen een beetje mee. De rijst bleek paprijst te zijn, maar al met al was het eten weer heerlijk. Ik moest voor het eten nog poepen en toen ik klaar was viel ik met wc-pot en al tegen de muur (wc was niet vastgemaakt). De waslijn staat heel gammel overeind maar tot nu toe staat hij nog, (want we hebben er nog niks opgehangen). Na het eten gingen we zitten maar Claudia ging een beetje te fanatiek zitten, met als gevolg dat ze met stoel en al op de grond viel, HA HA HA, het was wel grappig. Martijn en Richard gingen afwassen. Het werd al donker en koud (±10 graden Celsius. Nadat we wat warms hadden aangetrokken ging Claudia Maaike vertellen hoe je een ruzie kan krijgen met je vriend. (Zoals niet meer praten, wegdraaien als je vriend je wil aanraken, nee zeggen en eikel zeggen), schijnt te helpen zegt Claudia. De afwas was weer schoon en de vrouwen gingen bellen. Claudia was afgezet (zij moest het meest betalen 70 SK voor 1/2 minuut). Daarna gingen Ko, Richard en ik bellen, we moesten allemaal 140 SK betalen, in Holland was het warm en benauwd, (30 graden). Terug op de kampbasis waren ze aan het hartenjagen. Ko en Richard gingen toepen. We hebben Pin-Uppies gegeten en bier en cola gedronken. Het alfabet hebben we ook gehad. A-buis, B-eestachtig, C-ziek, D-colleté, E-rectie, F-iciënt, G-niaal, H-rig, I-a, J-zus, K-bouter, L-vis, Mmentaler, N-deldarm, O-liebol, P-nis, Q-bus, R-ror, S-sentïeeel, T-pot, U-fo, V-nus(heuvel), W-c, X-nap het niet, Y-kel, Z-pil. We gaan zo weer slapen. Welterusten, Bas
Woensdag 21 augustus We zouden om 7.30 uur opstaan. Om 8.10 uur werden we wakker en zijn we vlug opgestaan. Ik heb even brood gehaald terwijl de koffie werd gezet. Om 9.05 uur zijn Ko, Bas, Claudia en Maaike alvast naar Starý Smokovec gereden. Floor, Richard en ik kwamen 10 minuten later. Om 9.00 uur hadden we daar dus een afspraak met Viktor en Miriam. Deze twee mensen speelden onze gids. Na de auto bij het station geparkeerd te hebben zijn we omhoog gelopen naar het treinstationnetje. Na een verhitte discussie wat te doen, de trein omhoog de bergen in nemen of toch omhoog lopen, kozen we voor het laatste. Na 100 meter waren we al toe aan de eerste pauze maar besloten toch verder te lopen. Na een uurtje lopen kwam het eerste rustoord in zicht. Viktor gaf een boeiende uitleg over de reusachtige helling achter het restaurant. Hier bleek in 1970 het wereldkampioenschap slalom skiën gehouden te zijn. Na deze uitgebreide, diepgaande en reuze-interessante uitleg besloten we snel wat te gaan drinken. We waren met 9 mensen en bestelde 11 drankjes (iets klopte er niet.) Dankzij de taalbarrière en onze voortreffelijke kennis van het Slowaaks ging het dus fout=> foutje. De zon was inmiddels wat feller gaan branden. Lekker zweten in de zon dus. Meteen na de rust gingen we met een omweggetje naar de grote watervallen van Slowakije. Een imponerend gezicht dat natuurgeweld, maar er waren meerdere mensen op dat idee gekomen. Het was één grote mierenhoop van mensen. Na de gebruikelijke toeristische foto's liepen we snel verder. Langs de rivier omhoog de bergen op. Na weer een uurtje lopen waren we al aan de volgende pauze toe. Iedereen had honger, dus Bas gaf een rondje. 5x linzensoep en 2 x goulashsoep voor Richard en mij. Behoorlijk machtig dus. We hebben daarna lekker buiten in het zonnetje gezeten en even een sigaret gerookt. Richard speelde Bananen-man en probeerde onze gidsen op kosten van Claudia een paar bananen aan te smeren. (Dit was in Chatalept Nalepka op 1475 meter.) Toen we de bananenschillen vakkundig hadden weggewerkt liepen we verder. Op de fraaie uitzichtpunten werden diverse foto's gemaakt. Eenmaal op het hoogste punt aangekomen (± 1674 meter) werd het uitzicht bewonderd. De top naar de hoogste berg (2600 meter) was in het zicht. Een smal kabelbaantje maakte een doorsteek van 900 meter tegen een steile rotswand. Ko en ik wilden die van de week gaan bezoeken als het mooi weer is. Nadat Claudia een kaartje had gekregen van Miriam wilden we naar beneden. Onze eigenwijze Bas probeerde de wetenswaardigheden van Viktor op de proef te stellen met zijn wetenswaardigheden. Maar de Slowaak kende zijn vaderland goed en wist dat de kabelbaan geen tussenstop maakte dus de kaartjes waren toch goed. Na een tochtje van 15 minuten in de kabelbaan waren we beneden. Na een ijsje van Richard gingen we naar het museum. Iedereen was al behoorlijk moe van het wandelen dus het museum kon mij niet meer zo interesseren. Dus na een vlugge ronde hebben we buiten op het muurtje gezeten. Nadat iedereen dit Tatra-achtige museum bezichtigd had gingen we naar de bus. Die bleek pas over een half uur te vertrekken, dus namen we de trein. Toen we daar aankwamen moesten we nog een kaartje kopen en toen was de trein vertrokken. We konden nu de trein van 17.42 uur nemen. Na nog een supermarkt berooft te hebben van blikjes etc. hebben we de trein genomen. Nadat de conducteur ons vertelde dat er niet gerookt mocht worden in de trein hebben we onze peuk gedoofd. Na 15 min. in de trein gezeten te hebben bracht Viktor ons naar een echt Slowaaks restaurant. We gingen uit eten, Ko en ik hebben eerst de auto gehaald en even gepind. Het apparaat was gul vandaag en gaf nog wat centjes. Snel naar het restaurant toe. Een tafel voor 7 was na 2 pogingen eindelijk een succes. Op de 1ste verdieping was nog plaats. Na een succesvol diner met als toetje pannenkoek met slagroom + verse vruchten was het over. Betalen en terug naar de camping scheuren. Logboekje schrijven en biertje drinken, kaarten schrijven, kasboek bijwerken etc. Welterusten Martijn Martijn's log, supplement: Het is nu 22.15 en Maaike slaapt al, Floor belt en Claudia ruimt op. Bas, Ko, Martijn en ik drinken alle vier een pivo, behalve ik want ik heb een Bourbon & Cola. Daarna nog babbelen en/of/en/ook nog een biertje. Rest bekent. Welterusten. Richard.
Donderdag 22 augustus We stonden om 06.00 uur op en we... Sorry, ik ben te vroeg, het is nu 22.08.05 uur -piep- en we zijn nog bezig met de woensdagavond (zie gisteren) Aaah, 7.35 uur, ik wordt uit m'n "tube-tent" gekickt want we gaan vandaag "fijn een stukje lopen" in het Slowaaks paradijs. Nadat we lekker vlug ontbeten hadden, (de broodtoko ging lekker 15 min. later open) en brood voor onderweg hadden gesmeerd, ging Martijn Viktor ophalen. Wij deden ondertussen niets, eh ik bedoel opruimen. We moesten ongeveer 35 minuten rijden naar het Paradijs. Daar aangekomen gingen we op pad, het leek eerst op een watjesroute, maar...................... dat was niet zo. Na ong. 30 minuten kwamen we bij de rots trappetjes uit de "verouderde" folders. ─────┐ │ ════ ├─── ════ │ ════ ├─── │ ─────┘ Na diverse omzwervingen, steile laddertjes, houten bruggetjes (zowel horizontaal als verticaal), kwamen we bij een Chata (Slowaaks voor bergkroeg). De watjes (Bas en ik) hadden genoeg geklommen en geklimd voor de hele dag. Onze watjespartners (Maaike en Claudia)waren echte partners en hadden ook genoeg gehad. Na enkele versnaperingen gingen de watjes de watjesroute volgen. Dit was een bosrijke route, dalend en met diverse panoramapunten. Toen we een, voor ons watjes, zeer heftige afdaling hadden gehad, kwamen we weer bij het beginpunt. Hier namen we weer wat tot ons en wachtten we op de bikkels, die de bikkelroute liepen. Wij wachtten bij de Chata, de bikkels wachtten bij de auto!! Na onze fijne samenkomst gingen we naar het café van de vader van Miriam. Ik reed en Martijn startte de auto. Ergens achteraf, kwamen we bij een kelder bar met een schrale bierlucht. Het was net de Stamruimte, maar dan netjes. Na enkele drankjes vertrokken we vlug naar het kampterrein, want iedereen wilde omkleden en douchen. Nadat iedereen klaar was gingen we naar een restaurant, eerst naar een gay- achtige, roze TL-balken verlichte pizzeria, maar er zaten al twee mensen aan een acht persoons tafel dus toen gingen we maar weer. We hadden toch geen zin in pizza?!? Viktor had ons nog verteld waar de slager was en dat ernaast een klein restaurantje zat. Dus reden we maar daar maar heen. De voorkant was onooglijk maar binnen was een zee van ruimte. Ik was waarschijnlijk nog het blijst (is dat wel goed NL?) want ze hadden een grill-schotel. Na het eten nog teruggereden, 1 biertje gedronken en nog een Bratwurst gegeten op de camping. Dit biertje hakte er zo in dat iedereen moeite had om wakker te blijven. Dus na de snack zijn we gaan slapen. Welterusten. Richard
Vrijdag 23 augustus Onze eerste (en laatste?) relax day. Lekker uitslapen na al die inspanningen van de laatste dagen & nachten. Om 10.00 uur stonden Bas en ik op en aangezien dat 3-en half uur later was dan gisteren, was dat bijzonder laat. Ko had ondertussen broodjes gekocht (2 voor iedereen) en toen Claudia terugkwam van het bellen met Viktor konden we aan tafel. Tijdens het ontbijt vertelde Claudia dat we om 12.26 uur met de trein naar Poprad zouden gaan. Daarna bedachten we wat we de rest van de vakantie nog konden gaan doen, maar daar zijn we nog niet helemaal uit (maar dat lees je vanzelf nog wel). Aangezien iedereen twee broodjes wel een beetje weinig vond, zijn Ko en Floor naar Dolný Smokovec gegaan om gezonde broodjes en pasta en suiker en ongezonde broodjes te kopen. Daar gaan ze gelijk kijken waar de trein vertrekt zodat we dadelijk met een volle maag in de (waarschijnlijk) hobbelende trein kunnen gaan zitten. Aangezien de trein om 12.26 uur ging, wij om ong. 12.15 weggingen en we niet zo goed wisten waar het station was, moesten we rennen. Ach ja, dat gebeurt wel eens. In Poprad aangekomen liepen we naar de fontein waar we afgesproken hadden met Miriam. Daar aangekomen duurde het een beetje lang voordat ze op kwam dagen en dus gingen Claudia en ik alvast shoppen. We wilden in ieder geval naar de Slowaakse V&D en boodschappen doen voor het avondeten. Claudia en ik hadden besloten half Poprad leeg te kopen, met te beginnen de speelgoedafdeling van dat warenhuis. Claudia kocht een roofvogelknuffelbeest (die opeens 45 SK duurder was)en ik een knuffelkoe voor mijn verzameling. De rest van de winkel was niet zo interessant, m.u.v. de verrassingseieren van de Lion King (waar overigens een autootje in zat). Toen dook het probleem op: "Wat eten we vandaag?" Aangezien we hier geen TV hebben, en dus geen "Koffietijd" kunnen zien, moesten we het zelf verzinnen. Nadat we een fles likeur hadden ingeslagen (voor onze ouders) doken we een supermarkt in. Daar hadden ze als enige een paar bloemkolen liggen en dus hoefden we over de groenten niet na te denken. Met 2,5 kilo aardappelen verlieten we de winkel, op weg naar een slager. Daar aangekomen werden we geholpen door een aardige Duitse klant, die ons vertelde wat voor een vlees er te koop waren. Met 7 karbonades verlieten we de winkel. Daarna liepen we weer richting fontein en daar kwamen we Viktor en Mirjam tegen. Zij sleepten ons naar een supermarkt voor een bloemkoolsausje en voor een toetje. Daarna naar hun favoriete pub. Heel gezellig. Om 15.30 hadden we afgesproken met de rest, dus vanaf hier is het verhaal voor iedereen weer hetzelfde. Natuurlijk moesten we weer rennen voor de trein....... Claudia en ik hadden een voortreffelijke maaltijd klaargemaakt, dus daar valt niet zo veel over te schrijven. 's Avonds hadden we een date met een andere scoutinggroepsleiding Viktor wist niet precies wat er ging gebeuren. In ieder geval zouden we wel een kampvuur krijgen. Dus heel nieuwsgierig de auto ingestapt. Na een rit van ongeveer een half uur kwamen we in Kemaroc aan. De auto geparkeerd op een beetje schuin parkeerterrein en daar wachtte ons de eerste verrassing: een fijn steile helling, een soort ski baantje. Toen we die, met veel moeite op waren geklommen dachten we dat we er waren. Maar juist van die plek kon je goed zien wat voor een gigantisch stuk weiland ertussen het kampvuur en ons in was. Na een soort herhaling van onze survivaltocht gister kwamen we bij het kampvuur aan. Daar werden we opgewacht door een stel giechelende scoutingleiders van rond de 18 jaar. Nadat we elkaar een handje (links/rechts naar keuze) hadden gegeven, was het even tijd om elkaar te bekijken. Daarna gingen we om het vuur zitten en werden we welkom geheten en konden wij vertellen dat we heel blij waren er te zijn. (Zonder koffie/thee of iets te schransen bij de hand).
Viktor was tolk en the discusion kon beginnen. Wat vragen over en weer (over scouting in Ndl. en Traianus in 't algemeen, over Ndl., over Nijmegen, over Slowakije) Een paar leuke taalprobleempjes gaven leuke zinnen: * vraag over nationaliteiten: " Are there any Turkies in your Scoutinggroup?" TURKIES?? (Bas) * over het drugsprobleem in Nederland: " They put coke in your coke" (Bas weer) * over de oliebollen die gebakken worden met Old & New (Claudia) Daarna gingen we leuke liedjes zingen. Zij konden heel goed zingen (vooral in vergelijking met ons). Onze inbreng bestond uit: "Hoofd, schouders, knie en teen" en "Hoor het zingen van het vuur", en nog meer van die scouting hits. Nadat we van hun zangkunst genoten hadden (ze zongen echt heel goed), gingen we nog even woordjes vertalen als eekhoorns, sterk, maan, vuur (wat volgens mij een beetje schunnig voor hen was, omdat ze erg moesten lachen). Voor ons was nog steeds Horný Smokovec de leukste en de betekenis hebben we maar aan hen uitgelegd, vonden ze ook heeeel grappig. Om 21.30 was het feest over en gingen we de terugtocht aanvaarden. Na een enkele glijpartij van mijn kant, bereikten we de auto. Zo kwamen we weer terug om de camping. En nu zit ik te schrijven de laatste zin voor vandaag. Morgen mag Claudia, veel plezier ermee en welterusten. Maaike Oeps iets vergeten: Het gebeuren vond plaats in een bergachtig gebergte (ongeveer zoiets als de Hoge Tatra, maar dan lager). We hebben een paar keer met de hele groep heel hard "ECHO" geroepen en jawel hoor. Eerst hoorde je een halve echo en daarna hoorde je een andere groep mensen ook echo roepen - Leuk!
Zaterdag 24 augustus Vandaag is het weer een stralende dag. Vanmorgen werden Richard en ik om 07.30 uur uit onze tent gebrand. Buiten was het uitzicht echt prachtig, wolkenvrije bergen. Terwijl de rest nog lekker in dromenland was, gingen Richard en ik maar lekker de aangekoekte afwas van gisteren doen. Om 08.00 uur stond de rest op. Broodjes werden gehaald, en we gingen lekker ontbijten. Om 10.00 uur hebben we een afspraak met Viktor om vlot te varen. Ik ben benieuwd wat ons te wachten staat. Om 2 minuten over 10 komen wij bij Viktor aan. Op weg naar Lechnica, waar we gingen vlotvaren. Onderweg kwamen we een paar mooie viewpoints tegen. Die natuurlijk gefotografeerd moesten worden. Ook wist Viktor natuurlijk weer een short cut. Deze weg was zeer steenrijk en een paar takken die scheef gegroeid waren, probeerden de lak te beschadigen. Aangekomen in Lechnica genoten we op het terras van een heerlijk drankje in de zon. Nadat we wat versnaperingen hadden ingekocht gingen we op weg. Het vlot bestond uit 5 kano's, aan elkaar gebonden. Twee mannen met stokken zorgen ervoor dat wij snel (alhoewel snel) en veilig over de rivier de kleine Donau voeren. De rivier was de grens tussen Polen en Slowakije, dus af en toe waren we in Polen. Langzaam varend, het was geen wilde tocht, door een canyon van een nationaal park, vertelde de gids ons van alles over het gebergte. Zo was er een gebergte met drie toppen,"de drie kronen". Ook was er een rots die "schoonmoeder" werd genoemd, deze had namelijk een constante opening. Dat wordt vergeleken met de mond van je schoonmoeder, die ook altijd openstaat. Na 1 uur en 20 minuten kwamen we op de eindbestemming bij Lesnica. We konden daar niet verder omdat de rest van het nationale park in Pools bezit was. Lopend naar het restaurant/ parkeerplaats waar we fietsen wilden huren. Helaas waren alle fietsen verhuurd en was de bus al vertrokken. Martijn, Viktor en Bas hebben toen een taxi genomen. Ko, Floor, Maaike, Richard en ik hebben toen onder het genot van een ijsje en hotdog genoten in de zon. Richard had nog even bij het beekje gespeeld. Dit wekte zoveel op dat hij even zijn p***** uit zijn broek ging halen. Toen Martijn, Bas en Viktor terugkwamen gingen we terug naar het kampterrein. Onderweg stopten we nog om boodschappen te doen en om te tanken. Aangekomen op het kampterrein gingen Ko en ik douchen, Richard en Martijn hout voor het kampvuur sprokkelen en Bas en Floor eten koken. Maaike ging even een dutje doen. Om 19.15 gingen we eten, Floor en Bas hadden spaghetti gemaakt met een heerlijk sausje. Dit was goed binnen te houden. Ko en Martijn gingen afwassen en Floor ging naar mamma bellen. Richard ging even wat lozen en toen voor het kampvuur zorgen. Maaike sliep ondertussen nog steeds. Bas ging trouwens nog Toos, zijn moeder, bellen, die vandaag jarig is. Nog proficiat, Bas, maar waar bleef nou die taart die je ons beloofd had? 's Avonds dus lekker gezeten bij het kampvuur onder het genot van een hapje en een drankje. En vroeg naar bed want morgen is het weer vroeg opstaan. Claudia
Zondag 25 augustus Om halfzeven stak Bas zijn eerste sigaret op en wist te melden dat het stralend mooi weer was. Snel stond iedereen op om dat te controleren. Het was waar, onbewolkt. BLAUW. Na ontbijt, etc. vertrokken we richting Viktor. Om halfnegen (iets later) pikten we hem op en gingen naar Štrbské Pleso voor onze volgende trip. Bij de parkeergarage splitsten wij ons in twee groepen. Bas, Claudia en Maaike (groep W) en Martijn, Richard, Ko, Floor en Viktor (groep B). Maar al snel bleek Floor wat slapjes en sloot zich aan bij groep W. Ik schrijf hier verder alleen over groep B, wat groep W deed weet ik niet. Via een fraai bospad liepen we 1 uur naar Poprádské Pleso, een groen bos meer. We lieten het restaurant rechts liggen en sloegen de bergweg in. Er stonden zakken met 5 kg zand klaar met een bordje dat je gratis thee kreeg als je een zak naar de berghut meenam. Gelukkig waren we niet op weg naar die hut. Tegen 12.30 uur kwamen we bij het fraaie bergmeer Velké Pleso. Het weer was plotseling minder fraai. Dikke wolken zakten langs de bergen naar beneden. En de eerste druppels meldden zich. Na een snelle boterham keerden we op onze schreden terug. Het zadel en het topje lieten we maar voor lief. Het ging trouwens wat harder regenen. Maar na een half uurtje dalen scheen de zon weer even. Maar nog meer wolken staken hun bolle koppen op. Vlak bij Poprádské Pleso aangekomen sloegen we de weg naar het restaurant in. De regen begon wat heftiger toe te slaan. Allerlei slimmeriken hielden alle tafeltjes in het restaurant en buffet bezet. En staanplaatsen kregen geen consumpties. Wij in de stromende regen naar een loketje buiten. Hier wat Kava en Milka repen scoren en snel onder een afdak schuilen. De harde regen gaat over in superharde regen gevolgd door onweer en een superhagelbui. Als de wind draait en de eerste hagelsteengletsjers langs het terras gaan, vluchten we weer naar binnen. Daar loeren 200 mensen op een vrij tafeltje. Wij gaan in het hotel twee trappen op en draperen onze spullen op een tree. Wachten, wachten, wachten, naar buiten staren, wachten, etc. We zien allerlei vreemde vogels, zoals Claudia's moeder (vond Martijn) in een deken gehuld en ook argeloze hotelgasten. Tegen half 4 (dus min. anderhalf uur wachten) gingen we maar weer verder. Het regende nog maar zachtjes. We besloten een route langs het symbolische kerkhof te volgen. Buiten bleek het landschap enigszins veranderd. Er waren veel meer beekjes en ze waren veel breder. Ook lag er hier en daar een laag hagel. Hogerop lag er zelfs wat sneeuw. Het pad bleek ongeveer net zoveel water te bevatten als de echte beek. Het enige verschil was dat de bruggetjes je de weg wezen. Via allerlei ontberingen bereikten we het kerkhof. Hier ligt niemand begraven maar staan herdenkingskruizen en plaquettes voor alle doden uit de Tatra. Bergbeklimmers, idioten, piloten etc. Erg indrukwekkend, maar door de opnieuw ingevallen regen wat minder lang bezocht dan we eigenlijk wilden. Via een slingerende asfaltweg gingen we in gezwinde spoed terug richting Štrbské Pleso. Bij het station van Poprádské Pleso besloten we de trein te nemen. Aarzelend kwam de zon te voorschijn. De trein had vertraging dus er was tijd om te genieten van de geuren in het vervallen wachthokje. Rond 17.30 uur kwamen bij de lokale Vette Herman aan, die ons een worst verkocht waar we nog uren plezier van hadden. In het dorp liepen allerlei verontruste leden van subgroep W., die zich ook wel vermaakt zullen hebben, maar dat weet ik niet. Zie elders in dit logboek? Wij reden terug naar de camping alwaar het ook geregend bleek te hebben. Onze was netjes door een goede fee binnengehaald. Snel douchen en natte spullen uithangen. We "besloten" om in de campingsnackbar te eten. Dit bleek boven verwachting lekker te zijn. Natuurlijk werden er ook wat biertjes en extra worsten besteld. Bas en Maaike gingen rond 22.30 uur slapen. De rest vermaakte zich tot halftwaalf met de toepkaarten. Snurken! Oh ja, Maaike en Claudia aten forel. Die was erg lekker maar in zo'n beest zitten graten en die gaan dwarsliggen. Maaike had er veel last van. Ko
Zondag 25 augustus 1996 Groep (W): na afscheid genomen te hebben van Richard, Martijn, Ko en Viktor gingen we souveniertjes kopen. Ik heb toen 2 steentjes gekocht 1 leeuw en een boogschuttersteentje. Toen gingen we naar het restaurant lopen waar we elkaar (de twee groepen) zouden ontmoeten om 15.00 uur. Het restaurant bleek een beetje oud + vies + gesloten te zijn. Hier hebben we ook nog een foto gemaakt van het schuine restaurant (aan de overkant van het meer). Daarna gingen we shoppen. Als eerste pakte we de potraviny. Deze was duur. Na wat chocola, drank, broodjes, sigaretten en chips gekocht te hebben, hebben we dat buiten verschanst. We hadden toen al de jassen en paraplu's in de auto gelegd. Vervolgens besloten we om te gaan zonnen en lezen aan het meer. We zagen donkere wolken aankomen, maar dachten dat waait wel over. Na weer wat ingeslagen te hebben zijn we via de souvenirtentjes (hier heeft iedereen weer wat ingeslagen: Floor 2 beeldjes voor haar moeder of zus of tante of oma of broer of voor haarzelf. Maaike een belletje voor Bas, ik een houten mok voor Toos. Claudia een beeldje in kerstverpakking). We hebben daarvoor ook nog twee boeken ingeslagen over het Slowaakse paradijs. Nu gingen we richting pleso (meer). Daar hebben we op rotsen gezeten en gegeten en vissen gevoerd. Claudia ging op een acrobatische manier op een steen zitten in het meer, hierbij filmde een Duitse cameraploeg Claudia in zijn geheel. Het begon te regenen, toen besloten we om naar het restaurant te gaan om wat te drinken en te eten. We werden geholpen door Woody Allen (althans het was een enorme nerd). Floor nam soep + salat + friet. Maaike nam Slowaakse Spätzle. Claudia nam salami mit Brot en ik nam friet met een soort kaassoufflé. Was allemaal erg lekker. We gingen verder lopen. We liepen naar het sportdorp. Het werd koud en we voelden wat regen vallen en liepen even door naar Hotel Fis. Het begon toen heel, en dan bedoel ik ook heel, hard te regenen. Na wat geplast, geflipperd, gelezen, gegokt en geslapen te hebben werd het weer droog. We besloten toen langzaam terug te lopen naar de auto. Het was ± 15.30 uur. Bij de auto trokken wij onze jassen aan. Claudia en ik gingen om het halve meer lopen om te kijken of de berggeiten er al waren. Niet dus. We gingen wachten onder de witte brug. Ik ben toen nog even naar de auto gelopen, waar Floor en Maaike zaten. Ze waren er nog steeds niet Floor maakte zich al zorgen. Ik liep terug naar Claudia. Het werd later en later. Na wat Hollandse hits gezongen te hebben en gezwommen en gedanst zagen we in de verte Ko, Richard, Maaike en Viktor aankomen lopen. We waren allebei heel erg blij. Vanaf dit punt gaat Ko natuurlijk weer verder. Bas
Maandag 26 augustus 1996 We gingen naar bed gisteravond met het idee om de volgende morgen lekker uit te slapen. Nou, daar kwam weinig van terecht. Ko en Martijn stonden 's morgens om 07:00 uur al naast de tent het idee te creëren om naar de top van de berg te gaan met de kabelbaan. Uiteindelijk gingen Martijn, Ko, Richard en Floor naar de top van de berg. We vertrokken om ± 08:00 uur. Claudia, Maaike en Bas gingen winkelen. Aangekomen bij de kabelbaan was het simpel, kaartje kopen en instappen. Toch was het niet zo simpel, want wij rustig buiten wachtend op de kabelbaan, bleek de kabelbaan alweer vertrokken. Ko, o jee, terug naar de kassa. Gelukkig konden we met de volgende mee. Zo gezegd zo gedaan. We zijn allemaal naar de top gegaan. Daar was een prachtig uitzicht in de mist. Terug met de kabelbaan naar beneden en met de auto snel terug scheuren naar de camping. Daar zaten Claudia en Maaike te wachten op ons, Bas kwam een minuut later. Iedereen was weer bij elkaar, dus gingen we Viktor ophalen. We hadden 12:00 uur met hem afgesproken om naar twee grotten te gaan. De weg naar de grotten liep weer gesmeerd, een paar keer verkeerd gereden en een ongeluk 50 m achter ons (fietser geplet door een personenauto). Aangekomen bij de grotten gingen we eerst de gewone grot bekijken en daarna de ijsgrot. De gewone grot was indrukwekkend en mooi. Ko heeft veel dia's geschoten. De ijsgrot was een tegenvaller. We waren er zo doorheen en het zag er allemaal gewoontjes uit. Op naar de terugweg moesten we eerst nog stoppen bij een supermarkt. Ko en Bas gingen 's avonds chili koken. Natuurlijk waren alle ingrediënten aanwezig, behalve simpele bruine bonen en knoflook. Nadat Bas, Ko en Victor de stad hadden afgelopen voor bonen en knoflook konden we gaan met knoflook en bonen. En ook de terugreis was een piece of cake. Martijn haalde zo'n auto met laadbak in. Daar op lagen balken, aardappelen en nog wat rotzooi. Toen Ko er nog achter hing viel er en aardappel/steen vanaf en ging 3 mm langs de auto. Gelukkig verder niets aan de hand. Eenmaal weer op gang was een vrachtwagen zo vriendelijk om in de berm te rijden en om te vallen. Allemaal leuk en fijn. Ko, Bas, Maaike en Floor reden door om te koken en Martijn, Richard, Claudia en Victor gingen de politie bellen. Bas, Ko, Maaike en Floor aangekomen op de camping, voelden we ons gelijk weer thuis. Er was namelijk een kolonie Nederlandse caravans gearriveerd (totaal 13). Later arriveerden Martijn, Richard, Claudia en Victor. Na lekker even een uurtje twijfelen of we naar Polen of naar kerken in de omgeving gingen, hebben we besloten om morgenvroeg naar Polen te gaan. Na Victor daarna weggebracht te hebben gingen we eten, chili van Ko en Bas. Het was heel lekker. Na het eten gingen Maaike en Claudia de Afwas doen. Martijn en Bas gingen de camping betalen. Richard ging poepen en Ko niksen en Floor moest het logboek schrijven. Nadat Richard terug kwam van het poepen, is hij een kampvuur gaan maken. Floor
Dinsdag 27 augustus 1996 06.00 uur A.M. Ik wordt gewekt door een schattig, maar op dit moment zéér ongewenst piepertje. Aangezien Bas niet (nog steeds niet) 100% is, kruip ik maar als eerste naar buiten. Na iedereen een goedemorgen gewenst te hebben (en daarmee iedereen wakker gemaakt te hebben) loop ik slaperig naar de wc om me o.a. te wassen. Bas besloot niet mee te gaan, helaas (vond ik). Om 08.00 uur hadden we met Viktor afgesproken en af te reizen naar Krakow. (We waren natuurlijk weer iets te laat). Volgens Paul G. was dit een heel mooie stad en wij zijn nu eenmaal heel nieuwsgierig..... Het eerste uur reden we nog in Slowakije (we hadden eerst al in Poprad, Daniëlle opgehaald, een vriendin van Miriam en Viktor). Bij de grens kregen we helaas geen stempel in ons paspoort. Dit ondanks dat Claudia & ik lief lachten tegen zowel de Poolse als de Slowaakse douaniers. Terwijl we door Polen reden viel ons als eerste de typische bouw van de huizen op. Deze hadden nl. heel leuke puntdaken. Onderweg veranderde het weer van mist in zon en weer in mist etc. Toen we na drie uur non-stop rijden in Krakow aankwamen, moesten we op zoek naar een parkeerplaats. Deze was gauw gevonden. We werden geholpen door nog een soort Woody Allen (zie verslag 25-8, volgens mij kweken ze dat soort in deze buurt) die met zijn hele lichaam ons duidelijk probeerde te maken dat de auto's achter elkaar, schuin op een stoeprand moesten staan. De auto van Martijn stond op 3 cm afstand op die van Ko. Nadat we geld gewisseld hadden in een warenhuis, (die al meer op ons idee van warenhuis leek) liepen we richting het kasteel van Krakow. De legende van dit kasteel had iets met draken te maken, overal zag je die op souvenirs staan. Via een trap aan de zijkant hiervan, kwamen we bij een plattegrond. Het monogrammetje van het restaurant was bij ons het meest geliefd. Onderweg daar naartoe bezochten we het souvenirwinkeltje, waar Daniëlle en Viktor kaarten kochten, Ko een kaart van Krakow, en ik een T-shirt van het kasteel. Tijdens onze lunch, (koffie, jus d'orange, Sprite of Cola plus koekies) werden we vergezeld van een stel bijen. Daarna bekeken we de kanonnen die opgesteld stonden & bezochten we de bij het kasteel horende kathedraal. Ik vond deze nogal apart, aangezien deze bestond uit verschillende ruimtes. Ongeveer zo zag het eruit: ┌───────────┬───────────────┬──────────────┐ │ │ │ │ │ K │ K │ K │ ├───────────┴───────────────┴─┬────────────┼──────────┐ │ │ │ │ │ MUUR │ │ │ ┌──┼─────────────────────────────┤ │ K │ │B │ │ │ │ └──┤ ┌────────┐ │ ├──────────┤ │ │ │ │ │ │ │ └────────┘ │ │ K │ │ ──── ───── │ │ │ │ ──── ───── │ ├──────────┤ ┌──┤ ──── ───── │ │ │ │B │ │ │ K │ └──┴───┬───┬─────────────────────┴────────────┴──────────┘ │ │ │ │ │ │ <---- Ingang │ │
B= Biechtstoelen K= verschillende kapelletjes die door tralies kon bezichtigen, met ieder een eigen altaar. Het was een heel mooie kathedraal, met veel engelen en tierelantijntjes, erg de moeite waard. In de kathedraal waren verder nog verschillende kapellen van de koningin van het kasteel te zien. Terwijl we verder liepen richting de markt kwamen we langs een stalletje waar ze schaakborden verkochten. Aangezien ze niet zo duur waren en lekker roken, kochten Claudia en Richard een grote en ik een kleine voor Bas (die ondertussen zielig in bed lag). Doorlopend langs winkels kwamen we op het marktplein aan. Het eerst wat daar opviel was een groot mooi raadhuis en een kerktoren. In het raadhuis was een galerij met allerlei hokjes waarin van alles werd verkocht. Ook schaakborden (gelukkig niet goedkoper). Verder nog poppetjes, T-shirts, vreemde schilderijen, kleedjes, bloesjes, houten doosjes, puzzeltjes etc. nadat iedereen weer wat uit had gegeven gingen we op zoek naar iets te eten. Aangekomen bij een "New York Pizza" (soort Mac) viel iedereen hongerig aan: pizzaslices, friet, cheeseburgers en salades werden makkelijk weggewerkt. Floor & Martijn werden nog lastig gevallen door een zwerver die er heel hoerig uitzag. Hij werd met zachte hand verwijderd door een personeelslid (anders was Richard wel bereid wat aan de situatie te doen). We besloten de terugweg richting auto te aanvaarden. Ko bedacht dat het leuk was een stukje door het park te lopen, en dat was het ook. Via een oude stadspoort liepen we weer naar binnen (in de stad). Claudia & Richard kochten een boek over Krakow. Viktor had natuurlijk weer een short-cut bedacht via een klooster, maar helaas was een poort gesloten zodat we weer terug moesten. Bij de parkeerplaats aangekomen bleken de auto's makkelijk eruit te rijden. (Beetje rare zin, sorry). De terugreis verliep grotendeels door het donker en duurde 1 kwartier korter. Dit ondanks een verschrikkelijke regenbui met hagel, 1X verkeerd rijden en een beetje oponthoud aan de grens. Enkele Gipsy's probeerden de grens voor ons te overschrijden met een stel kleden. Een geluk bij een ongeluk was dat we wel een stempel kregen van een Slowaakse douanier (gelukkig hielp het vriendelijk lachen van Claudia & ik deze keer wel). Om 20.00 uur waren we weer bij Bas, die gelukkig weer helemaal de oude was. Ko & Martijn brachten Viktor & Daniëlle weg (de laatste had trouwens een hele gezellige moeder =) gaf hun een hele rondleiding door het huis). Het diner vond plaats hier op de camping. En aangezien iedereen heeeeeeeeeeeeeel moe was zijn we daarna snel naar bed gegaan. Vooral omdat we de volgende dag weer om 06.00 uur op moesten staan...... zucht....... Maaike.
Dinsdag 27-08-96 Mijn dag bestond uit het slapen in de tent tot 15.00 uur. Ik heb in de blauwe stoel en dan weer in de oranje stoel gezeten, 3 x naar de wc gerend. En ik was weer beter, nadat ik de afwas had gedaan en mij geërgerd had aan de Nederlandse caravanclub (SKC) met hun wasmachine + centrifuge. Ik heb nog wat gezeten in de blauwe + oranje stoel. Ik heb nog wat gelezen in het boek van het Slowaakse paradijs en in mijn leesboek. De was heb ik ook nog binnen gehangen want het heeft een beetje geregend. Om 20.00 uur kwamen die Leute wieder. BAS
Woensdag 28-08-96 Omdat we hadden afgesproken om bij goed weer een top te gaan beklimmen moest er om 06.00 uur een "vrijwilliger" opstaan. Viktor had namelijk gisteren in de krant gelezen dat het weather cloudy zou zijn. Dus moest er iemand om 06.05 uur opstaan om zijn kopje buiten de tent te steken om te zien wat voor een weer het was. Bas en Maaike waren vrijwilliger, om 06.15 hoorden de rest (Claudia, Ko, Martijn, Floor en ik) dat het weer te slecht was om te wandelen. Wij konden dus lekker verder slapen, terwijl Bas en Maaike Viktor zijn raam gingen ingooien om hem te vertellen dat we niet gingen. Om toch lekker bezig te blijven hadden we om 10.30 uur met Viktor afgesproken, we waren er om 10.45 uur. Omdat we regelmatig een kwartier te laat waren, heb ik maar eens een poging ondernomen om Viktor "een Nijmeegs kwartiertje" uit te leggen. Het lukte niet helemaal. Na diverse omzwervingen (Miriam ophalen, tanken, "verkeerd rijden?) kwamen we bij Castle Greyskull, He-man was niet thuis => echte. Er was wel een Amerikaanse filmploeg, dus het kasteel was niet open voor bezoekers: " Castle is closed for dear visitors, because of shooting", werd er geschoten!? Wij hebben hiervan niets vernomen, lieve logboekkinderen! Claudia, Bas en ik hadden geen zin om naar het kasteel te lopen dus ik maakte een fotosessie van Claudia. Verder was het een dooie boel, er was nl. een kerkhof. Na deze leuke vermaakzaak, gingen we via een short-kut op zoek naar KAVA. Deze vinden we bij een wijnproeverij. De koffie was net opgewarmde cola, maar helaas hij smaakte naar niks. Daarna was het tijd voor het culturele deel van de trip. Het bezoek aan een kerk met een bebrilde Mr Bean als uitsmijter. Ko ontweek de anti- fotografeer wet als een echte James Bond. Sneaky maakte hij pictures van diverse fijnzinnige, kunstzinnige objecten. Daarna maakte we nog een tochtje langs een museum, Claudia, Floor, Bas en ik niet. Wij deden een rondje parkbankje (met pittoreske fonteintje). Toen was het tijd voor terugreis, waarna we via de butcher en potraviny weer terugkwamen op het kampterrein. Claudia en ik kookten, erwtjes/aardappelen/braadworst met als voorgerecht soep en als dessert yoghurt. Het smaakte goed (wat valt er verder nog over je eigen kookkunst te zeggen?!). Na de maaltijd was het tijd voor koffie. Ondertussen was er een groep Japanners geland in de bossen naast de camping. Het flitste keer op keer en daarna lieten heel wat mensen donderend hun afwas vallen. Vanaf nu ga ik real time schrijven 21.05.45. Ko hangt iets erin (oh, theezakjes in kokend water). Toen begon het opeens te regenen, we kropen wat dichter bij elkaar maar het zeil lekte hier en daar. We dronken gezellig koffie en thee toen plotseling een heftige wind opstak. Het was geen scheet maar harde, felle Tatra-wind. Terwijl we aan het zeil hingen, besloten we het zeil af te breken en ons heil in het toiletgebouw te zoeken.
Zo gezegd, zo gedaan. We reden onze wagen onder de toiletcarport en stapten lekkend uit. Na een tijdje werd het droog en keerden we terug naar ons basiskamp. Alles lag er nat bij, maar de spullen in de binnen tenten waren grotendeels droog gebleven. Schade: Bas en Maaike = buitentent stak een beetje uit, beetje nat. Richard en Claudia = rits lekt, handdoeken (die als zandzakken fungeerden) nat, Ko = NIETS Martijn en Floor = Droef had een nat gewei.
Het regenen, onweer en schuilen herhaalde zich hierna nog een keer. Richard en Martijn haalden met gevaar voor eigen leven de laatste biervoorraad op om het leed bij het toiletgebouw wat te verzachten. Bij het toiletgebouw troffen wij ook twee Nederlandse refugees aan. Wat denk je? Een kwam uit Nijmegen! Gelukkig verbroedert bier en na een tijdje werd het ook nog, toch, gezellig. Vanuit onze nieuwe outpost zagen we het weer lekker bezig zijn. Ko maakte nog wat foto's voor het nageslacht en om 01.15 uur gingen Claudia en ik slapen. Na de rits ingesmeerd te hebben met Labello (lekker vet) en de vloer (grondzeil) gedweild te hebben aanvaarden wij de nachtrust. We zijn nog niet weggespoeld dus Bas schrijft het verhaal van morgen. Welterusten, Richard
Donderdag 29-08-1996 DE LAATSTE DAG IN SLOWAKIJE. We stonden om ± 9.00 uur op. 's Nachts hadden we nog regen gehad, geen onweer. We hadden allemaal wel wat spullen die nat waren geworden, vooral handdoeken (van het dweilen). Onze binnentent had ook nog gelekt daardoor was mijn slapie jas ook nat geworden en de slaapzak ook een beetje. We gingen ontbijten. We hadden echte leverworst. Claudia kwam in haar tent tot de ontdekking dat haar, in traditionele kleding, houthakkertje een gebroken arm en hand had. Dit was zeer sneu. Richard wilde met Martijn naar Štrbské Pleso om een nieuwe te kopen. Dit gingen ze ook doen. Maar ze konden het houthakkertje niet vinden. Toen heeft Richard maar een steen met een hert gekocht. Martijn had een aap met banaan voor Floor gekocht. Ondertussen was Ko naar Viktor geweest (en had het huis bezichtigd). Hij heeft ook nog Topo-kaarten gekocht van de Tatra + het Paradijs voor Gerard. Wij hebben wat gelezen en al een beetje ingepakt, afgewassen, fornuis schoongemaakt. We hebben ook nog gevolleybald. Richard + Claudia hebben nog even vrij geworsteld. We hebben het zeil afgebroken en over de kar gebonden. We zijn om 16.30 uur vertrokken naar Viktor. We waren er, let wel op, 5 MINUTEN TE VROEG. We gingen samen met Viktor naar Tatranska Lomnicá, waar we een gezellig restaurantje op zochten. We zaten er net en Miriam kwam al binnen, ze was met haar ouders naar Polen geweest. Vooraf had bijna iedereen Hühnerbruhesuppe. Ko nam knoflooksoep. Als hoofdgerecht waren de meningen verdeeld: Miriam: forel Viktor + Ko: Slowaakse Spätzle Richard: Schnitzel met ei, ham en kaas Maaike: Fischfilet Floor en Claudia: Rumpsteak Ik + Martijn: Beefsaute. Na namen we bijna allemaal ijs met fruit + flensjes. Toen hebben Ko, Maaike, Claudia en Viktor Borowystska (bosbessenjenever) genomen. Dit was best lekker heb ik me laten vertellen. Aan tafel kwam ook nog een violist spelen. Hij speelde Trink Bruder Trink + een Slowaaks liedje. Hierbij kregen Maaike en Claudia een slappe (lach natuurlijk). Dit heeft ongeveer 15 minuten geduurd. Na betaald te hebben zijn we als een speer naar het theater gegaan voor de volkorenavond. Na de kaartjes overhandigd te hebben zaten we op de tweede rij. Ko + Richard zaten een beetje dicht bij de muzikanten. Om ±19.45 uur begon een vrouw te lullen. Ik vroeg aan Viktor wat ze zei. Hij zei: " Welkom, bla, bla, bla". Het was erg leuk de voorstelling, nog een echt Slowaaks langwerpig instrument gezien, was erg mooi. De dames en heren van de volkoren waren erg kleurig gekleed en lenig. Claudia vond dat 1 danser op Richard leek (ik denk om het uiterlijk, want zo lenig is Richard toch niet). Om 21.00 uur was het afgelopen. Het was erg mooi. We hadden trouwens na het eten nog een mooi boek van Viktor + Mirjam gekregen over de Tatra. Ze hadden er ook nog wat ingeschreven. Na afloop kwam dan toch (na het maken van een groepsfoto) het moment van afscheid, snik. Ko, Maaike en ik brachten Mirjam naar Poprad. De rest bracht Viktor weg. Ze hadden hem 2 Grolsch flesjes gegeven. Hij vond het heel leuk. Toen we terug kwamen op de camping hebben koffie gezet en brood gesmeerd voor terugreis. Vroeg naar bed gegaan en de wekker gezet om 05.05 uur. Op naar Nederland. Groetjes BAS
Vrijdag 30-08-96 's Morgens om 05.00 uur ging de wekker. Bas en Maaike probeerde dat op een subtiele manier te vertellen zodat de andere campinggasten ook op konden staan. Snel even wassen. Daarna heb ik de aanhangwagen zover weer uitgepakt, het blauw/groene zeil uitgespreid zodat iedereen zijn spullen erop kon zetten. Daarna heeft iedereen zijn eigen tent afgebroken. Nadat alle spulletjes op het zeil lagen kon de aanhangwagen opnieuw worden ingepakt. Daarna werden de eerste mensen van onze groep wakker. Om 07.00 uur wilde we vertrekken. Tja, om 07.15 uur vertrokken we dus (het Nijmeegs kwartiertje). Het was erg mistig, dus om wat van het uitzicht te genieten reden we niet via Poprad maar via Strbske Pleso. Het begon zelfs te regenen zodat de rugzak van Ko ook nat werd (zijn rugzak stond op het hoekje en we hadden het zeil daar weggehaald zodat het rode reflectordriehoekje nog zichtbaar was (duidelijk?)). Vlak voor de grens kwam het bewijs dat hard rijden niet altijd zin heeft. Er was een bus tegen de boom geknald. In Makov zijn we om 10.15 gestopt. De laatste Slowaakse kronen werden stuk geslagen aan benzine, snoepjes etc. Na voor de kas en privé nog gewisseld te hebben, hebben we ons verkleed als scouts. Dit gebruikten we als dekmantel om ongestoord natte vieze tenten over de grens te smokkelen. Na nog een Nederlander geadviseerd te hebben over de benzine die hij het beste kon nemen, om een kapotte motor op te lopen, reden we richting de grens. De douanebeambte vond ons zo aardig dat we mochten doorrijden en daarna Tsjechië inreden. Tussen Olomouc en Brno zijn we gestopt en hebben we koffie gedronken (Ko had zijn hele voorraad koffie al weg getankt). Daarna werd er weer van chauffeur gewisseld. Na onderweg een paar buitjes, 1 stortbui, 3 rollen smarties, 2 liter cola, 1 zak zoute staafjes, 2 bananen, 3 broodjes, 100 sigaretten etc kwamen we in de buitenwijken van Praag. Via adembenemende smalle weggetjes met veel te diepe gaten in het wegdek. Wij kwamen tot de conclusie dat putdeksels in het Tsjechisch gat betekend. In Praag namen we weg naar Slaný. Dit was zeer bekend gebied omdat Floor en ik in mei daar al waren geweest. Na Slaný waren we al aardig moe en besloten we om op zoek te gaan naar een camping. Richard had inmiddels in een campingboek een camping gevonden in Chomutov. Eenmaal in Chokotoff aangekomen bleek dit een wintercamping te zijn, 's zomers dus gesloten. Een Tsjechische korfballer die over een week naar A'dam ging wilde ons wel even de weg wijzen. Na 3 x fout gereden te zijn, op zijn advies, wilde we hem al uit de auto gooien, maar plots wist hij het zich te herinneren. Hij bracht ons naar een camping die wij anders nooit hadden gevonden. Het was een mooie camping aan het water. Eenmaal een plekje gevonden werden de tenten opgezet. Het was inmiddels 20.00 uur.
Van een Tsjechisch, Duitse homo- achtige buurman kregen we de tip van een goed restaurant. Dus wij lekker lopend naar het restaurant. Het bleek volgens Ko een omgebouwde meubelzaak te zijn. Na een kijkje op de Tsjechische menukaart besloten we in overleg met de ober wat te bestellen. Het eten was goed en de prijs was ook goed (ongeveer Fl 9,= p.p.). Dit was inclusief drinken. Iedereen was zeer moe. Toch gingen Ko + Richard nog even romantisch langs het water wandelen. De rest ging slapen. Welterusten Martijn
Zaterdag 31-08-96 Gisteren gingen wij (Bas, Maaike, Floor, Martijn en ik) om ±23.00 uur naar bed. Ko en Richard gingen een half uur later naar bed, na nog een romantisch wandeling langs het meer te hebben gemaakt. Daar genoten zij van de heerlijke rust. Deze rust was echter van korte duur. Nadat Richard en Ko naar bed waren gegaan en Richard al snel als een blok in slaap viel, besloot een groepjes Duitsers (met matjes) eens een flinke party te houden. Hierbij was veel bier, muziek (volume knop op z'n hoogst) en gelach aanwezig. Ook vonden ze het nodig om hun zangkunsten aan ons ten toon te stellen bij een kampvuur van twee meter hoog. Floor, die er na een poos genoeg van had ging dapper op de ± 9 Duitsers af en vroeg hen wat rustiger te zijn. Deze scholden haar uit voor ZWIJN en deden er verder niets op uit. Daarna ging de enige dappere man, KO, uit het gezelschap met Floor mee. De rest was in een diepe slaap, behalve ik. Door die tering herrie lukte het mij ook niet om in slaap te komen. Ko en Floor gingen toen naar de Tsjechisch/Duitse behulpzame buurman. Deze was ook toen erg behulpzaam en vroeg de Duitsers nogmaals om wat stiller te zijn. Dit deden ze, maar het was van korte duur. Het was echter lang genoeg zodat Ko en Floor in slaap konden vallen. Ik bleef nog wakker en genoot van het zangtalent van de Duitsers. Na een tijd viel ook ik in slaap. Om 02.45 uur werd Richard wakker en ontdekte dat de rits van onze tent open was. Ik werd toen ook wakker en we keken of we wat vermiste en of er iemand was. Niets te zien. Ondertussen zorgen de Duitsers nog steeds verder (Maya die Biene). Wij vielen weer in slaap. Om 06.30 uur werden we gewekt door Bas en Maaike. Ik kleedde me aan en ging Floor en Martijn wakker maken. Ook hun tent bleek open te staan. Dit was ook onverklaarbaar. Toen heb ik Ko wakker gemaakt, zijn tent was dicht (konden de rits zeker niet vinden). We gingen toen onze spullen inpakken en de tenten afbreken. Ondertussen hoorde ik van Maaike dat hun tent ook op mysterieuze wijze open was. Dit had zij om 05.30 uur ontdekt toen ze moest toiletteren. Tijdens het inpakken kwam een van de Duitsers zijn tent uit. Hij zag er belabberd uit. Dit loste hij op door een biertje te nemen en zijn kater ermee weg te spoelen. Om 08.15 uur vertrokken we naar huis. Bij de Duits/Tsjechische grens kwamen om 09.00 uur aan. Deze konden zonder problemen passeren. Aan Richard en Martijn werd gevraagd of ze geen rookwaren aan te geven hadden. Hoe zou hij daar toch bij komen? Hebben ze zo'n junkie hoofd of waren het die 2 pakjes shag en sigaretten die ze op het dashboard hadden liggen de aanleiding. De tuinkaboutershops waren ook nog in groten getale aanwezig aan de Tsjechische grens. De verleiding was groot om er een te kopen, maar we konden ons goed in bedwang houden. Even later gingen we nog tanken en met z'n allen een broodjes c.q. vleeszaak leegroven. We gingen weer verder. De oorspronkelijke manier was via Chemnitz terug te rijden. Maar de homo achtige behulpzame buurman had 's nachts nog tegen Floor en Ko gezegd dat dit niet slim was i.v.m. opbrekingen. Hij vertelde dat hij wel een route touristik wist. Korter en mooier. Mooier wel, maar korter! Misschien als we iets beter hadden opgelet, hoefden we niet zoveel dorpjes te bekijken. Dit probleem werd opgelost door een routekaart te kopen. Hierdoor kwamen we weer op de goede weg terecht. Na ongeveer 3 uur gereden te hebben werd het tijd om te wisselen en om plaspauze te houden. Dit laatste bleek moeilijker dan gedacht (of geen wc of een kapotte wc). Bij de derde was het dan eindelijk gelukt. Hier wisselden Bas en Ko en Richard en Martijn. Ook ik wisselde (met Floor) en ging in de auto van de VETTE GIRAF zitten. Dit bleek weer heel grappig te zijn (in hoeverre Martijn en Richard grappig kunnen zijn). Ze hadden namelijk weer wat leuke spreuken bedacht zoals: - Weet jij of dat een wortel of een peen is? - Heb jij wat sper, ma? - Heb jij nog les, Bo?
Bij de voormalige Oost-Duitse grens hebben we even gepauzeerd, koffie gedronken en soep gegeten. Toen we terug naar de auto liepen liet Richard nog even een scheet om Martijn wakker te houden. Dit lukte uitstekend. We reden weer verder. Toen moesten Richard en Martijn rusten. Dat betekende dat ik moest slapen of mijn mond moest dichthouden. Ondertussen begon het ook nog te regenen. Het Nederland gevoel kwam weer helemaal terug. Na weer wat vage spreuken heen en weer over het bakkie gezonden te hebben, was het weer tijd voor een pauze. Deze werd gehouden bij Biggenkopf om 17.45 uur. We gingen hier tanken en bepaalde mensen gingen natuurlijk weer wat te biggen kopen. Ook werd er weer van chauffeur gewisseld. Na een uur of twee gereden te hebben maakten we nog een kleine plaspauze. Nu was het niet meer ver. Om 21.45 reden we ons vertrouwde Nijmegen weer binnen. Ko, Bas, Maaike en ik reden naar Bas zijn huis. Daar ging Bas zijn auto en de sleutels van het clubhuis ophalen. Martijn, Richard en Floor gingen naar Richard's huis om zijn knaak op te halen. Het was voor Richard en Bas wel wennen om weer in hun auto te rijden. Elkaar weer ontmoetend op het clubhuis gingen we de kar afladen. Ko wou nog een groepsfoto maken met zijn camera. Wij stonden al in positie en Ko zou de camera instellen. Hij drukte, rende naar ons toe en ging ook (cheese) mee lachen. Nadat we heel wat rode lampjes hadden gezien en pijn hadden gekregen aan onze lachspieren, probeerde Ko het nog een keer. Ook deze poging lukte niet. Ko besloot toen maar de gebruiksaanwijzing te zoeken. Ondertussen laadden wij de aanhangwagen uit en zetten de spullen in de Stamruimte. Deze puilde al uit van verkennersspullen en ook van de net teruggekomen rowanspullen. Ko had ondertussen zijn gebruiksaanwijzing nog steeds niet gevonden. Maar hij gaf de moet niet op en probeerde het nog eens. Dit keer met meer succes. Het was toen tijd om afscheid van elkaar te nemen. Sommige hadden nog zin om nog een Nederlandse hap te eten (friet van Brenk), terwijl andere naar huis wilden. We besloten om naar huis te gaan en ons lekker door onze moeders te laten verwennen (en hun blij te maken met de vuile was). Met tranen in onze ogen (hoewel, iedereen was een beetje sociaal vermoeid) namen we nu echt afscheid. Afscheid van elkaar en van een fantastisch kamp, dat ik niet zo snel zal vergeten. Vooral de short-cuts van Viktor niet. Claudia.
