De SinaasAPPelCamp Beste kijkers, ik zal gelijk maar met de deur in huis vallen en er geen doekjes om winden. Het heeft geen enkele zin om eerst nog een hele aanloop te gaan zitten nemen voordat ik uitkom bij wat ik eigenlijk wil gaan zeggen. Dat voegt niets toe, maakt dat het allemaal alleen maar langer duurt en dat het steeds irritanter wordt voordat de lezer dezes hem of haar duidelijk wordt wat ik nou eigenlijk wil zeggen. Ik bedoel: wat is er nu vervelender dan dat je eerst een eindeloos verhaal aan moet horen voordat uiteindelijk blijkt wat de verteller nu eigenlijk duidelijk probeert te maken? Niets toch?! Ja, ik weet wel wat vervelender is. Bijvoorbeeld een kies laten trekken zonder verdoving. Maar dat is eerder pijnlijk dan dat het vervelend is. De bus missen, dàt is vervelend. En naar Yvon Jaspers kijken, dat vind ik ook vervelend. Vroeger vond ik haar wel leuk, toen zat ze bij het Jeugdjournaal of zoiets. Maar nu ze dat wezenloze Boer zoekt Vrouw presenteert kijk ik nog liever naar die hond van haar dan dat ik dat oeverloze quasi-Brabants met die net iets te hard uitgesproken zachte G van haar moet aanhoren (ik moet toegeven: deze heb ik niet van mezelf maar vond ik wel heel erg waar). Het vervelende van Boer zoekt Vrouw vind ik ook dat je elke week toch blijft kijken naar het wel en vooral het wee van die gelukzoekende agrariërs op tv. Je moet het toch willen hoor, van die tenenkrommende opnames van je laten maken in je zoektocht naar een levensgezel. Je zou toch een week bij Bertie in huis hebben gezeten; mensen die dat volgehouden hebben verdienen met terugwerkende kracht de hoogste Koninklijke onderscheiding die er bestaat. Naar Gerben luisteren als hij een spel probeert uit te leggen, dat is ook heel vervelend. Het vervelende is altijd dat hij mijn pen afpakt om dan dingen te gaan tekenen op papier dat ook al van mij is, en dat vind ik eigenlijk heel vervelend. Maar hierover later meer. En neem Niek bijvoorbeeld: altijd optimistisch, altijd vrolijk (althans: zoals ik hem ken sinds hij bij Cawwac zit), dat gaat op een gegeven moment ook vervelend worden. Nee beste mensen, ik zal gelijk concreet worden, to the point, kort maar krachtig en zoals ik al eerder zei: met de deur in huis vallen. Nog effe één ding trouwens dat ik ook heel vervelend vind. Een EHBO’er zoeken, dat is ook heel vervelend. Hoewel we onze spellen altijd op een zodanige manier trachten te bedenken dat elke vorm op letsel bij voorbaat uitgesloten lijkt, zijn onze dames en heren deelnemers tot onze verbijstering steeds weer in staat om op de meest onwaarschijnlijke manieren toch blessures op te lopen. Wat kan er nou misgaan bij trekkerband kantelen? Nou, binnen drie minuten zaten er destijds twee deelnemers zonder bovenlip in de bestuurskamer, en als ik Els Mulder zie dan voel ik me nog steeds wat ongemakkelijk want de narigheid aan haar elleboog is ook nog steeds niet achter de rug heb ik begrepen. Een EHBO’er erbij op de Dag der Dagen is dus zeker geen overbodige luxe, maar probeer er maar eens eentje te vinden! In principe hebben we Joep van Poppel, de beste fysiotherapeut van de provincie Utrecht en omstreken, als EHBO’er erbij maar Joep doet ook mee bij Al!ve and K!ck!ng, en die lopen al niet over van de mannelijke deelnemers dus eigenlijk kan hij
daar niet gemist worden. Vorig jaar was hij, toen we nog geen kwartier bezig waren ook al twee keer bij geschaafde knieën en gekwetste ego’s wezen kijken, dus dat schoot niet op. We hopen er nog eentje te vinden dit jaar, en nu kwam er opeens hulp uit vrij onverwachte hoek. Mijn oudste dochter appte me namelijk gisteren met de vraag of we nog een Eerste Hulp Bij Ongelukker zochten want zij wist nog wel iemand. En die iemand is niemand minder dan Dick Wiltenburg! Dick, erkend elftalbegeleider annex indewegloper en behoorlijk aritmische drummer bij een door hemzelf opgerichte band! En hij schijnt ook te kunnen EHBO’en! Dick is de vader van Sofie, en Sofie zit weer in Team Fristi en Team Fristi is vorig jaar geheel tot hun eigen verbazing winnaar geworden van de Grascamp. Ik heb zelden zulke verbaasde en dolblije winnaars gezien! Maar goed, Team Fristi denkt dit jaar de titel te kunnen prolongeren (die gaan nog van een kouwe kermis thuiskomen) en aangezien Sofie er dan toch is zou de kans best wel eens aanwezig kunnen zijn dat Dick er ook bij is om dochterlief aan te moedigen (ik hoop niet op dezelfde hysterische manier zoals hij bij zijn voetbalteam langs de lijn staat) en dan kan hij natuurlijk ook wel effe EHBO‘en waarvan wij hopen dat dat niet nodig zal blijken te zijn. Het is nog niet zeker of Dick erbij is, maar ik hoop van harte van wel want zo ongezellig is hij nou ook weer niet. Even een kleine update wat dit betreft: ik kreeg op een gegeven moment een sms met ‘Ja, ik wil’ van een nummer dat ik herkende als dat van Dick. Als die sms voor mij bedoeld was (wat ik wel vermoed) dan betekent dat dat we een EHBO‘er hebben! Afijn, terug naar hoe ik dit verhaal ben begonnen. Kort, zakelijk en to the point dus. Zonder dat ik met allemaal vervelende bijverhalen aan kom zetten. Wat is er nou eigenlijk allemaal aan de hand? Welnu beste luisteraars, ik ben zelden een verhaaltje ter gelegenheid van onze Activiteit der Activiteiten vertwijfelder begonnen dan dat ik nu begonnen ben. En dat heeft er niets mee te maken dat ik zoals altijd weer veel te laat met deze tekst begonnen ben, dat heeft er ook niets mee te maken dat Arjan een nieuwe broek gekocht heeft met dusdanig veel zakken dat zijn kaartjestevoorschijn- en opbergact die hij altijd op Eerste Pinksterdag als Hoofd Scheidsrechter ten tonele brengt bij voorbaat tot mislukken gedoemd lijkt en het heeft er ook niets mee te maken dat Robert, die het hele jaar heeft lopen roepen dat hij het hele weekend aanwezig zou zijn om ons op welke manier dan ook te helpen, me afgelopen week doodleuk belde met de mededeling dat hij op de opbouwzaterdag tot half elf aanwezig kan zijn omdat hij bij de bekerfinalewedstrijden van zoonlief gaat kijken. En om half elf hebben we net ons eerste bakkie op! Nee, dit kan ik allemaal hebben. Mijn vertwijfeling wordt veroorzaakt door niemand minder dan Mark van Kats. Ja, u leest het goed: Mark van Kats, onze Social Media Junkie. Mark, waarvan ik dacht dat hij me nooit in de steek zou laten. Mark, die hetzelfde beroep heeft als ik en waaraan ik onvoorwaardelijke broederschap dacht te ontlenen. Mark, waarvoor ik echt mijn best heb moeten doen om hem bij Cawwac aan boord te krijgen want hij wilde er destijds zó graag bij dat meerdere Cawwac-leden zich soort van bedreigd voelden door zijn opzichtige gesolliciteer. Die Mark dus, die heeft werkelijk het allerlaatste stukje traditie dat ik al die jaren in ere heb weten te houden met één grote klap uit mijn handen geslagen. Ik
zal er wat ruimte voor inlassen, zodat u goed kunt lezen wat deze would be-broeder ons en mij in het bijzonder aangedaan heeft:
We hebben geen boekje meer.
Ik heb het speciaal even gecentreerd, om zo de impact en de onthutsende waarheid tot eenieder goed door te laten dringen. Vooruit, nog een keer dan:
We hebben geen boekje meer.
Ja, u leest het goed. Geen boekje meer. Weg, foetsie, gone, verschwunden, disparaître (dat is verdwenen in het Frans), улетучиться (dat is verdwenen in het Russisch, ik spreek mijn talen) en om het in gewoon goed Nederlands zeggen: pleite. Volgens mij heb ik het nog nooit zo gezegd, maar Cawwac is een bastion van welhaast mythische omvang, en dat bastion stond en staat bekend om het in ere houden van tradities. De laatste jaren hebben we, modern en met de tijd meegaanderig als we zijn, best wel wat van die tradities losgelaten. Zo organiseren we al een aantal jaren geen tentfeest meer, en daar hebben we toch legendarische dingen mee beleefd, met die tentfeesten. Ik weet nog hoe onze tentenbouwer heette: Tini Bressers. Ik zie hem nog zo voor me: drieëneenhalf uur bezig met het laden van drie stapeltjes vloerdelen op zijn vrachtauto, en laten we vooral zijn zoon niet vergeten! Die heette volgens mij Rini (Tini hield niet van al teveel variatie) en die had een mes waarvan ik nu nog af en toe ’s nachts badend in het zweet wakker word. Ik weet niet eens zeker of het een mes was, maar met dat ding zette hij een hele tent in drie kwartier op, en hij telefoneerde er ook nog voortdurend bij. En wat te denken van het posters maken dat we altijd deden? Robert was ervan overtuigd dat we door het plakken van posters zomaar 2.500 extra toeschouwers zouden trekken en Adrie en Gerard, erkende Cawwac’ers van destijds, geloofden dat en gingen zelfs twee weken na het plakken van de posters nog een dag naplakken! Het woord is zelfs in het Groene Boekje opgenomen: naplakken. De betekenis ervan: het een hele zaterdagmiddag zinloos rondrijden in een groene Renault Laguna met kansloze posters en een emmer behangplaksel achterin. Dat soort tradities hebben we dus allemaal al overboord gekieperd. Echter: één Fenomeen van het Eerste Uur heeft alle stormen tot nog toe weten te weerstaan, en dat was Het Boekje. Het boekje, waarnaar door heel Cabauw elk jaar weer reikhalzend werd uitgekeken want de Pinksterdagen waren niet compleet zonder het Cawwac-boekje. Het boekje, in een schreeuwerige kleur met nog schreeuweriger teksten erin. Het boekje, waarin de schrijver al zijn frustraties en venijn genadeloos kon botvieren en waarin alle ploegen ook nog eens een trap na kregen. Het boekje, dat door sommigen (lees: Robert) als een relikwie bewaard werd
en nog steeds wordt. Dàt boekje dus, is door Mark van Kats (ja, u leest het goed: Mark van Kats) de nek omgedraaid. En eigenlijk had Mark nog gelijk ook. Want wat is het geval? Bob Dylan zong het al heel lang geleden: The times they are a changing, en dit geldt natuurlijk ook voor de times of Cawwac. Als ik zie hoe we begonnen zijn, met bezoeken aan Moonen Spelverhuur in De Moer, het met spuitbussen bespuiten van stukken plaat waarop we uitgeknipte letters hadden geplakt (volgens mij klopt het niet hoe ik dat omschrijf, maar hop maar weer), het met een typemachine voltypen van vreemde ruitblaadjes die vervolgens naar een drukker in Stolwijk gingen waarna er twee weken later een boekje gehaald kon worden, het afscheid nemen van tentenbouwers uit in eerste instantie Dalfsen en later van Tini en Rini Bressers (die met dat mes), dan zijn we inmiddels gebroken met heel veel tradities. Maar het boekje: dat stond als een monument! Het boekje was onomstreden! Je kon alles overboord kieperen qua traditie, maar het boekje doorstond alle moderniseringsdrang die er inmiddels geweest is en bleef als een bastion van welhaast mythische omvang (waar heb ik dat toch vaker gehoord?) fier overeind Maar ik zei het al: the times they are a changing. In deze tijd van Facebook, WhatsApp, Snapchat, Tinder en weet ik wat er allemaal nog meer is te vinden op Social Media-gebied gaan alle contacten digitaal, en dat is wat Tinder betreft wel zo veilig. Wij hebben daar iemand voor: Mark. Mark heeft met grote voortvarendheid een paar jaar geleden het fenomeen ‘Facebook’ gelanceerd om ploegen te werven en je kunt veel van Mark zeggen, maar niet dat dit geen goed idee was. Sinds Cawwac het Social Media-pad is gaan bewandelen is er een ware revival ontstaan wat het aantal deelnemende ploegen betreft: vorige jaar waren dat er tot onze onuitsprekelijke vreugde 12 en nu kunnen we het echt bijna niet meer droog houden want dit jaar gaan er maar liefst 14 ploegen de Sensatie-Arena betreden op Eerste Pinksterdag! Veertien!! Fourteen, vierzehn, quatorze (dat is veertien in het Frans), fjórtán (dat is veertien in het IJslands, ik kan ook heel goed tellen in vreemde talen)!!. Gouden tijden herleven, en wat gaat dat toch verrekte handig met dat Facebook! Vroeger zat Robert, die toen Hoofd Ploegenwerving was, avond aan avond van zeven tot half elf potentiële captains te bellen of ze alsjeblieft mee wilden doen op Eerste Pinksterdag, en ook op het voetbalveld was er niemand veilig voor hem. Hij heeft zich zelfs een keer onder doktersbehandeling moeten stellen, want hij was dusdanig geobsedeerd door al dat gebel en gevraag dat hij overal vreemde vlekken kreeg. Hoe handig gaat dat nu: Mark gooit er op de avond van onze eerste vergadering op zijn telefoon een wervende tekst uit en verdomd als het niet waar is: dezelfde avond melden de eerste ploegen zich al aan! Hulde, om Mark zijn eigen woorden te gebruiken! In no-time zaten we op een ploeg of acht en nu dus, en we schrijven een week voor de start van de Moeder Van Alle Pinksteractiviteiten, zitten we op maar liefst veertien deelnemende teams! Ik hoop dat Arjan heel veel zakken in zijn nieuw aangeschafte scheidsrechtersbroek heeft, want anders kan hij nooit alle kaartjes kwijt die hij voor de series maakt. Volgens mij kan dat trouwens veel handiger met die kaartjes, maar maak dat Arjan maar eens wijs.
Maar goed, enthousiast als Mark is door al dat Facebookgedoe en online aanmelden, kwam hij op één van onze vergaderingen met het voorstel om ook het boekje niet meer als boekje uit te brengen (u weet wel, gewoon zo’n prachtig handzaam boekje waaraan je kunt zien dat er de uiterste zorg aan is besteed, netjes bezorgd in uw brievenbus), maar ook dit op Facebook en op de website van onze voetbalvereniging te publiceren.Ik deed in eerste instantie net alsof ik het niet gehoord had, maar Mark is natuurlijk ook niet gek dus er was geen ontsnappen aan: het boekje is niet meer het boekje. En ik hèb me daar toch een moeite mee, maar ik kan niks tegen Mark zijn argumenten inbrengen: vrijwel iedereen is tegenwoordig online, gefacebookt en gedigitaliseerd, ons bereik is daardoor schier eindeloos en qua kosten scheelt het natuurlijk ook een jas dus ondanks mijn wanhopige gehuil over tradities, mooie voorkanten, handzame formaten, prachtige lettertypes en juichende mensen op hun knieën achter de brievenbus op de zaterdag voor Pinksteren moest ik eraan geloven: dit verhaal bereikt u in digitale vorm en ik hoop dat iemand het leest. Wat trouwens ook stuitend was, was dat niemand van ons gezelschap zich ook maar één seconde geroepen voelde om mij te steunen. Mark zat mij triomfantelijk aan te kijken want hij had mij nog nooit bijna zien huilen, Gerben zat alleen maar met een verbeten gezicht zijn spellen er doorheen te jassen, Ivan gelooft ook in het digitale tijdperk en koos schaamteloos de kant van Mark, Arjan was er niet maar die had me waarschijnlijk ook laten barsten en Niek zat alleen maar op zijn horloge te kijken wanneer hij weer kon gaan roken buiten. Dat schoot dus lekker op. Genoeg geleuterd over het boekje, ik moet er ook weer niet teveel aandacht aan besteden eigenlijk. We gaan het nu over serieuze zaken hebben: De Voorbereiding. Die ging eigenlijk als vanouds, waarbij het de laatste jaren opvalt dat er steeds wel iemand is die het voortouw neemt in het Spellenbedenkgebeuren. Dit jaar was dat Gerben. Hij kwam de eerste vergadering al binnen met een gezicht van ‘Als ik die drie spellen er niet doorheen krijg dan gaan er gewonden vallen’ en verdomd als het niet waar was: hij kwam met een aantal ideeën aan waarvan we allemaal zoiets hadden van: ‘niet slecht Gerben!’. Uiteraard zijn er ook een paar hersenspinsels van hem die de finish niet hebben gehaald want Gerben blijft een meester in het bedenken van dingen die volledig onuitvoerbaar zijn (zal ik nog een keer beginnen over dat doolhof? Ik zal het u niet aandoen…), maar toch moet hem dit jaar een groot deel van de Spellenbedenkeer te beurt vallen. We zaten dus vrij snel op spellen waar we allemaal wel enthousiast van werden en Cawwac zou Cawwac niet zijn als er weer niet iets absoluut vernieuwends in ons programma opgenomen zou zijn. Wat dit is vertel ik uiteraard nu nog niet maar elk jaar zit ik te reutelen dat de naam van de activiteit weer zo treffend gekozen is en ja hoor, ook dit jaar dekt de titel de lading weer meer dan volledig. U zult mij begrijpen als de SinaasAPPelcamp ten einde is. Er zit trouwens wel een enorm risico aan het nieuwe spelonderdeel wat we bedacht hebben, want we zijn daarbij volledig afhankelijk van techniek die we niet zelf in de hand hebben en als we ergens niet goed in zijn dan is dàt het wel: techniek die je niet in de hand hebt. Laat ik het zo omschrijven: ik hoop dat iedereen goed te bereiken is die dag. Hoezo cryptisch?
Naast het overboord kieperen van tradities zijn we gelukkig ook in staat gebleken om nieuwe tradities het levenslicht te doen zien. Kan dat trouwens: een traditie het levenslicht doen zien? Je moet toch eerst een aantal keren wat gedaan hebben voordat het een traditie kan worden? Dat zou betekenen dat een traditie nooit het levenslicht kan zien, maar dan kan het nooit een traditie worden als het het levenslicht nooit ziet want dan is het nooit ontstaan, toch? Ik geloof dat ik weer enigszins aan het verdwalen ben… even een prozacje. Ik heb er even over nagedacht en ik ben er nog steeds niet uit, maar laten we maar zeggen dat we een traditie aan het opbouwen zijn, en dat is het bezoeken van Broekies Kidsfun Entertainment Group Bunnik, gevestigd te (u raadt het al) Bunnik. De oplettende luisteraar zal opmerken dat ik het hier vorig jaar ook al over heb gehad en dat klopt helemaal. Ik ga niet elke keer weer Broekies Kidsfun Entertainment Group Bunnik typen, dus laten we voor het gemak maar ‘Broekie’ zeggen. Broekie heeft ons destijds enorm uit de brand geholpen met een paar aardballen, en sinds die tijd hebben we besloten om elk jaar de spelonderdelen die we niet zelf gemaakt krijgen, te huren bij Broekie. Prettige bijkomstigheid daarbij is dat Broekie ook in tenten, bier, frisdrank, biertaps en patatbakmachines doet dus we kunnen alles op één plek af. Vorig jaar zijn Gerben en Mark van tevoren bij Broekie op bezoek geweest en dit jaar leek het Gert ook wel leuk om mee te gaan. Zo kon het dus gebeuren dat Gert op een zaterdagochtend Gerben ophaalde in IJsselstein (wat woont hij daar toch ongelukkig in zo’n wirwarwoonwijk, kan me voorstellen dat hij steeds weer over een doolhof als spelonderdeel begint), waarna koers werd gezet naar het pittoreske Leidsche Rijn alwaar Mark ook insteeg en we vol goede moed naar Broekie reden. Er was ons al meegedeeld dat hij op een nieuwe locatie zat en de reis verliep beter dan toen Mark en Gert een keer samen naar Broekie gingen, want de navigatie van Mark leidde ons toen naar een plek waar van alles te zien was, behalve stormbanen. Dat ging nu dus beter, en we reden een nagelnieuw imposant terrein aan de A12 bij Bunnik op. En ja hoor, daar stond Broekie himself ons al op te wachten. Hij wilde ons eerst persé een rondleiding geven en het is dat we zeiden dat we op Eerste Pinksterdag op het voetbalveld moesten zijn want anders hadden we er nu nog gelopen. Allemachtig zeg, wat kan die Broekie vertellen over wat hij allemaal nòg meer van plan is naast het verkrijgen van de absolute alleenheerschappij over het zeskampgebeuren in Nederland. We liepen in een loods met allemaal imposante stellingen tegen de wanden en daarin lagen zomaar een slordige 384 zeephellingen, stormbanen, aardballen en weet ik wat nog veel meer voor zeskampspul en nòg was het volgens Broekie niet genoeg. Wat een visionair is die man zeg! Om nog een voorbeeld te geven: hij wilde in die loods een rotonde maken om het binnenrijdende vrachtwagens makkelijk te maken om de weg te vinden en in het midden van die rotonde wilde hij een boom. U leest het goed en er is geen letter van gelogen: hij wilde een boom. In een rotonde. In een loods. Zijn naam doet iets kleins vermoeden, maar Broekie denkt uitsluitend groot. Heel groot. In no-time hadden we dus de benodigde stormbaan en andere aanverwante artikelen besteld en verdomd als het niet waar is: we wilden zelfs iets hebben wat Broekie niet had!
Hij verblikte of verbloosde hier echter in het geheel niet van en hij zei zonder met zijn ogen te knipperen dat hij deze dingen wel even zou gaan maken. Broekie for president!! Wat kan ik verder nog over de voorbereiding vertellen? Niet zo heel veel eigenlijk. Het liep vrij gesmeerd, Gerben profileerde zich zoals gezegd dit jaar als de Grote Spellenbedenker (het zal een keer tijd worden ook) dus beste deelnemers: als jullie klachten hebben over de spellen (wat ik me overigens heel goed voor kan stellen): Gerben is de aangewezen persoon om bij te gaan klagen. Of Arjan, maar die zal wel te druk zijn met zijn broek met 63 zakken. We hebben trouwens ook twee nieuwe scheidsrechterinnen dit jaar: Nienke, de vriendin van Niek en Cora, eveneens vriendin maar dan van Joep van Poppel van Al!ve and K!ck!ing (Wie heeft de naam bedacht joh?! Typt een partij lastig!). Van beide dames heb ik begrepen dat ze uiterst streng maar tevens heel rechtvaardig zijn dus deelnemers: jullie zijn gewaarschuwd. Het is te hopen dat jullie Adrie of Claude als scheidsrechter hebben want die staan erom bekend dat ze op het moment suprème finaal de verkeerde kant opkijken. We zullen het gaan beleven! Last but not least: De SinaasAPPelCamp vindt dit jaar gewoon weer op het eerste veld van onze hooggeprezen voetbalvereniging plaats. Vorig jaar moesten we, in verband met het feit dat het eerste veld gerenoveerd werd, uitwijken naar het weiland van de buren en bij deze nogmaals een woord van grote dank aan de gebroeders Van Kats dat wij de Grascamp (ook een geniaal spektakel trouwens) in hun weiland mochten afwerken. Wat daarbij opviel was dat het gras die ochtend nog zo fijn geklepeld was (huh??!), dat maakte het succes compleet. Nou beste luistervrienden, nog een weekje en dan is het zover! We hopen op lekker weer en dat hebben we gezien een paar spelonderdelen dit jaar wel nodig ook (Jullie weten het hè? Klagen bij Gerben). Mijn aandeel in het boekje zit er weer op, hierna neemt Mark de pen over en worden de ploegen aan u voorgesteld. Valt het u ook op dat ik nog steeds ‘boekje’ zeg? Ik kan er maar geen afscheid van nemen en de gedachte is ondraaglijk dat dit uiterst fraaie stukje proza op het wereldwijde web verdwijnt en wellicht door niemand gelezen wordt. Ja, misschien door iemand van de NSA want die schijnen alles te lezen. Mocht er tòch iemand zijn die dit leest: we hopen u graag te zien op Eerste Pinksterdag bij De SinaasAPPelCamp; hebben we in elk geval één toeschouwer!!
Oude tijden herleven… 14! 14 Teams! De laatste keer dat dit voorkwam was in de jaren ‘90. We spreken hier over een tijd dat Adrie Strien en Robert Vermeulen nog een complete vrijdag met vloerdelen en kelderwinden aan het slepen waren. De koude oorlog was net voorbij en het Bakkies Team was als enige van de huidige teams aanwezig. Simpelweg vanwege het feit dat het gros van de teams nog niet eens geboren was. Dat 14 teams zo gek zijn geweest zich op te geven houdt ook in dat er zich een unieke gebeurtenis zich voor gaat doen: series van 4! Waar voorheen slechts een paar teams zich een weg over de zeephelling probeerden te banen, zullen nu vier teams tegelijk op dat gevaarte afrennen. Bij deze willen wij als organisatie vast melden dat wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen en dat deelname op eigen risico is. De lijst met helden is dit jaar als volgt: ’t Gossie
AL!VE & K!CK!NG
De Tomatenplukkers
Bakkies Team
De Lullo’s
D-Daddy’s
Picobello BV
Team Dubbel D
Team Fristi
De Outsiders
Staat het muurtje nog?
Beppie, wat stoat hier?
Tnewies
Swaggerboeren
‘t Gossie Toch altijd weer goed dat de bewakers van de normen en waarden van onze lokale jeugd weer aanwezig zijn. Avond aan avond proberen zij met goed doordachte spellen de kinderen niet alleen een leuke avond te bezorgen, maar ook nog wat bij te brengen. Spelenderwijs leren kinderen goed van kwaad te onderscheiden, kritisch op de samenleving en zijn en een positief steentje bij te dragen aan de maatschappij. Helemaal fantastisch is het dat deze mensen dit geheel vrijwillig doen. Puur gedreven door ideologie geven zij een groot deel van hun vrije tijd op om deze door te brengen met de jeugd. De beloning bestaat voor een groot gedeelte uit een welverdiend flesje bier of glaasje wijn wat veelal nog zelf bekostigd is ook. Vaak blijft het bij een enkel drankje omdat de volgende dag weer de verantwoordelijkheid van studie of werk op hen wacht.
Driewerf hoezee voor deze hoeders van de samenleving! Demi van Beek Ilse van Dijk Jessica de Pater Jimme Been Joyce Achterberg Ludwig van Bergen Mayke van Dijk Remaico de Vos
Bianca van Kats Imke van Kats Eline van Jordi Jordi Boere Lia Klinkenberg Mandy de Ridder Michiel Spruit Sanne Kromwijk
De Tomatenplukkers De Tomatenplukkers. De enige 100% damesploeg en volgens mij hebben zij de jaren ‘90 niet echt bewust meegemaakt. Toch loopt deze ploeg al wat jaren mee en zijn er door de jaren heen af en toe wat podiumplaatsen meegepikt. De absolute top is vooralsnog niet bereikt, maar ook dit jaar is dat natuurlijk weer het enige doel. Waar ze voorheen zo’n beetje de eersten waren die zich aanmelden, duurde dat dit jaar toch wat langer. Volgens de teamcaptain viel het dit jaar toch wat tegen om een volwaardig team van plukkers op de been te brengen. Volgens onze, doorgaans welingelichte, bronnen heeft Tequila de laatste strijders over de streep getrokken. Wij zijn benieuwd wie dat zijn en wat dit voor invloed gaat hebben op de prestaties. Succes!! Lisa Jongbloed (CAPTAIN) Nicola Hoogendoorn (CAPTAIN 2.0) Tara Strien Jelly van der Zweep Nienke Hylkema Kim Hopman Danica Koedoot
Froukje van Kats (CAPTAIN) Karlijn van Kats (CAPTAIN 2.0) Lieke de With Evelien van Niekerk Vera van Achthoven Eline Hoogendoorn Reserve: Natascha Hoogstraten
De Lullo’s Het lijkt een familieprobleem. Ook de teamcaptain van de Lullo’s wachtte tot het allerlaatste moment met het aanmelden van zijn team. Toch zijn wij wederom zeer verheugd dat de Lullo’s weer van de partij zijn. Anders dan de naam doet vermoeden, zijn deze dames en heren stuk voor stuk universitair geschoold of in ieder geval druk bezig dit te worden. Deze mensen gaan er dus voor zorgen dat ons land sterker dan ooit uit de crisis gaat komen. Sterker nog, als het aan hen ligt gaan ze met hun VOC-mentaliteit Nederland terugbrengen
naar successen als in de Gouden Eeuw. In onderstaande lijst staan de opvolgers van Christiaan Huygens, Baruch Spinoza, Antoni van Leeuwenhoek of René Descartes. Denk daar even aan als u de strijd aangaat met deze mensen op de zeephelling. Het blesseren van deze mensen kan ten koste gaan van de toekomst van ons land. Jochem van Kats (Kets) [=Captain]
John Ciocoiu (Tjekoeijoe)
Arjan Benschop (Boeloe) [=Captain] Ardin Schenkel (Celi) Peter van Wijk (Dijk) Michel Langerak (Paag) Oscar Vader (Oz) Bart Klein (Baf) Sebastiaan Tammer (Tammer) Floris Mocking (Mocking Senior) Katja op het Veld (Zuiderling)
Thijs Baars (Ballo) Job Denteneer (Blowjob) Sylvia Wijsman (Wijsvrouw) Berrie van Gulik (Bierie) Marco Buijs (Boozilla) Bregje Vermeer (Vermeer 2.0) Sanne Esser (Pottenbreker) Tycho van de Meent (Jim Bean) Maurits Ariëns Kappers (van Binsbergen)
Picobello BV Oud-winnaars van ons spektakelstuk en altijd in voor een feestje. De naam komt overigens van een aannemersbedrijf dat meer doet denken aan Buurman & Buurman dan aan een solide bouwonderneming. Het eindproduct is overigens altijd goed. Misschien niet de snelste en beste oplossing, maar uiteindelijk wordt het probleem verholpen. Misschien is daarom de naam wel zo goed gekozen. Af en toe vragen wij ons af waar de ploeg mee bezig is, maar uiteindelijk hebben ze toch maar mooi een keer op de hoogste trede gestaan. Om met de woorden van Confusius te besluiten: ‘De weg zelf is de bestemming’ Desley Steenbergen Gidion Boere Chiem Nagel Martijn Spruit (malfidus) Arjan van Leeuwen Cees Spruit Collin Boere Koen van Vreeswijk Roy Straver Alex de Vos Elaine Bakker Patricia van Kats Lucia van Groningen
Nick van Kats Tion Verburg Bart van Klaren Anne Jongbloed Danielle Vermond Nadine Ravensteijn Jasper Vermond Marcel Spruit Sjoerd de Vos Antoinette de Jong Demi van Vliet Marieke Benschop Thomas van der Spoel
Team Fristi En daar was dan ineens Team Fristi. Ze kwamen, ze zagen en ze overwonnen op een onnavolgbare wijze! Wat een feest wat dat na afloop. Het ‘We are the Champions’ schalde door de speakers en de cola werd met kratten tegelijk verkocht. Vlak na het bekend worden van de winnaar werd door sommige teams een aparte familiaire band ontdekt. Hoe groot is de invloed geweest van het feit dat de captain van dit team de dochter is van de voorzitter van het organiserend comité? Wij kunnen melden dat de prestatie van dit nuchtere team volledig op eigen kracht bereikt is. Wij kunnen dan ook instaan voor de integriteit van onze voorzitter. Mocht AL!IVE & K!ICK!NG dit jaar winnen, dan trek ik mijn handen er overigens vanaf….. Allard Strien Darren van Beek Djina Matic Jan de Ruiter Jelle Faaij Loes van Kats Mark Boere Nienke de Vos Sam Geurts
Elisah van Klaren (aanvoerder) Aron van Zuijlen Sofie Wiltenburg Jazzmo Mollinger Jeroen van Dijk Mandy van Dijk Natasja de Vos Rik van Rooijen (aanvoerder) Sander Knopper
Staat het muurtje nog? (aka 1 Team, 1 Taak) (Ik krijg net te horen dat ze van naam gaan veranderen. Allemaal prima, maar ik laat het stukje tekst staan. Ik was er zo trots op…..) Goeie naam. Lekker duidelijk. Hoe langer je er over nadenkt, hoe beter de naam eigenlijk wordt. Het dekt de lading ook goed. Je bent samen 1 Team en je hebt 1 Taak. Het leven kan zoveel simpeler worden als we complexe zaken terugbrengen tot de kern door ze een duidelijke naam te geven. De Griekse bevolking wordt schuldenvrij door slechts de premier verantwoordelijk te maken: 1 Griek, 1 Schuld. Of de Sovjet-Unie weer in ere herstellen met Poetin aan het roer: 1 Narcistische idioot, 1 Land. De vraag is nu of de vrienden van Captain Teun Hoogendoorn daadwerkelijk 1 Team vormen en dus die ene taak tot een goed einde gaan brengen. We wensen hen in ieder geval veel succes!
Teun Hoogendoorn Dave van Kats Dirk Klinkenberg Friso Nagel Jorian van Kats Ron Kromwijk Tjalle van Kats
Daniel de Vos Dennie Boere Erik van Leeuwen Jelmer de Vos Ken van Beek Swen Boere Erik van Leeuwen
AL!VE & K!ICK!NG De muzikale fruitmand van ons Pinksterfestijn wordt u dit jaar ook weer aangeboden door Al!ve & K!ick!ng. Dit toonvaste gezelschap is ook al sinds jaar en dag aanwezig, al heeft de ploeg al wel een aantal naamswijzigingen doorgemaakt. Ook heeft de ploeg de nodige leiders versleten. Hoewel het aan inzet nooit ontbreekt, ontbreekt er nog wel een Pinksterhoofdprijs in de prijzenkast van dit koor. Ook hier kunnen we een zekere connectie tussen onze voorzitter en de teammanager niet ontkennen. Zoals eerder gezegd staan wij volledig in voor integriteit van onze voorzitter. Wij zien hem als de Sepp Blatter van onze organisatie. Wat tevens inhoudt dat hij voorlopig nog wel even zal blijven. Dit alles neemt niet weg dat wij wederom superblij zijn dat ze er weer bij zijn! Elsa Klinkenberg Aria Vreeswijk Romy Vreeswijk Maud Jongbloed Sylvia van Kats, teamcaptain
Andy van Zuijlen Joep van Poppel Laura Koolen Coen Verheul (mijn oudste zoon) Hanriette Bergstra, eveneens teamcaptain
Bakkies Team Het Bakkies Team. Zo’n beetje alles is al geschreven over deze aartsvaders en -moeders van ons sportspektakel. Hoewel ze door de jaren heen wel wat verjonging doorgevoerd hebben, heeft de kern van de ploeg de roerige jaren ‘90 volledig bewust meegemaakt. Sterker nog, er gaan geruchten dat er Bakkies zijn die het jaar 1890 nog meegemaakt hebben. Dit geeft maar weer aan dat meedoen aan ons sportspektakel je eeuwig jong houdt.
Ook dit team is het enige team dat internationaal heeft gescout om het team compleet te krijgen. Geeft voor de organisatie dat stukje internationale allure waar we al zo lang naar hunkeren. Antoinette van Kats (coach) Petra de Bruin (coach) Kees van Kats Christine Snoek Els Mulder Marcel de Vos Wilma Nap
Fred van Klaren Hans van Kats Leo Snoek Florens Mulder Agnes de Vos Lia van Klaren Volker Nap
Tnewies En dan was daar ineens Annemiek Spruit. Via Facebook meldde ze dat zij graag met een team mee wilde doen aan ons episch evenement. Met open armen verwelkomen wij dit nieuwe team en we vragen ook ons natuurlijk ook af wat dit team ons gaat brengen. De captain heeft qua familie in ieder geval een sportieve achtergrond. Of je het gaat redden door op eerste Pinksterdag drie uur te gaan rennen is maar de vraag, maar een beetje conditie is natuurlijk nooit weg. Dit is ook gelijk het jongste team wat op eerste Pinksterdag over het voetbalveld zal dartelen. Als we de reeds eerder genoemde jaren ‘90 er maar weer eens bijhalen dan moeten we concluderen dat dit team er wel van gehoord heeft, maar niet kan zeggen dat ze deze bewust meegemaakt hebben. Al met al zijn we natuurlijk supertrots dat we weer een nieuw team mogen verwelkomen. Hopelijk mogen we nog jaren van jullie genieten. Succes!
Daan van Vreeswijk Dagmar Stuit Danique Bouwman Daphne van Dijk Femke Bruijniks Job Baas Koen van den Berg Manon Kromwijk (team captain) Sacha Vermij (team captain)
Tom Vermeulen Annemiek Spruit (team captain) Sonja Sluijs Ezra Soerioroseno Gertjan Verhoef Jordi Snijders Laura Hos Peter Willers Samenda Helsloot
Swaggerboeren Ze zijn weer terug!! Twee jaar geleden de grote onbekende, maar niet minder enthousiaste nieuwkomer. Vorig jaar schitterden zij helaas weer door afwezigheid. Grote roerganger van dit team is Mariëlle de Pater. Ze heeft zich vorig jaar keurig verontschuldigd voor de afwezigheid van de Swaggerboeren en beloofde plechtig er dit jaar weer bij te zijn. Een dame van haar woord dus! Kom daar tegenwoordig nog maar eens om. Rare naam eigenlijk: Swaggerboeren. Volgens het alwetend internet betekend ‘Swag’: Cool, stoer, stijl hebben, populair zijn. Het woord ‘boeren’ heb ik wat meer beeld bij. Dit team laat zich dus het best omschrijven als een groep agrariërs met stijl. We zijn zeer benieuwd hoe ze zich gaan gedragen. In ieder geval zijn we blij dat jullie er weer bij zijn!! Anita Hoogendijk Marjan Hoogendijk Marielle de Pater Jiska de Ruiter Rik Verrips
Jaco Hoogendijk Arno den Boer Jan Peter de Pater Robbin Bos
De Outsiders Wat zou deze ploeg precies als doelstelling hebben? Zien ze zich als gevaarlijke outsiders, of toch als ploeg die er niet helemaal bij hoort? Als ze zich willen gaan mengen in de strijd om de hoofdprijs, dan schept dat natuurlijk enorme verwachtingen. Wellicht is dit dan toch een ploeg waar de rest toch echt rekening mee moet gaan houden. Als ze zich bescheiden opstellen en zich er niet helemaal bij vinden horen dan ligt er een taak voor ons als organisatie weggelegd. Jullie ploegen zijn ons allemaal even lief. Zonder de tomeloze inzet van de ploegen zou ons Pinksterspektakel niets anders zijn dan een veld met zeephellingen en zeven leden van de organisatie die doelloos rondlopen. Outsiders, voel je welkom in ons midden. Laaf je aan de warmte en dompel je onder in de gastvrijheid welke wij zo hoog in het vaandel hebben staan. Nick Nagel (captain) Amanda Koren Lieke Steen Mathijs Vermond Joost van Niekerk Judith de Groot José Sluijs Suriya Rajalingam
Erik Herkströter (captain) Bas Strien Emma Strien Faab Gomes Monteiro Malou de Ruiter Luuk de Vos Menno Deelen Wim Overbeek
D – Daddy’s Allereerst wil ik van de gelegenheid gebruik maken om onze excuses aan te bieden voor het incorrect benoemen van dit team tijdens onze vorige editie. Ten onrechte werd dit team aangeduid met de naam Cup Daddy’s. Hoe deze verwarring tot stand gekomen is blijft vooralsnog een raadsel. Weet wel dat onze ethische commissie dit nog steeds in onderzoek heeft. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat wij dit team intern de naam ‘Dat team van Bert’ gegeven hebben. Bert is sinds vorig jaar zomer benoemd tot ere-voorzitter van ons illustere gezelschap. Een titel die hij met trots in ontvangst genomen heeft. Naast Bert is ook Robert Vermeulen onderdeel van dit sterrenensemble. Ook hij heeft zijn sporen verdiend binnen Cawwac, sterker nog, dit doet hij nog steeds! Ook dit jaar worden de monsterlijke bouwwerken die wij op papier bedenken tot realiteit gemaakt door Robert. Waarvoor natuurlijk onze eeuwige dank. Wie verder tot dit team gaan behoren blijft voorlopig een raadsel. Toen Bert nog verantwoordelijk was voor het plaatsen van namenlijsten in ons boekje, stalkte hij teamcaptains tot aan de voordeur om ervoor te zorgen dat de namenlijst compleet was. Maar nu hij zelf aan moet leveren…
Team Dubbel D De ballonnenvrouwtjes. Dat beeld roept dit team bij me op. Een compleet voetbalveld met ‘Soccermoms’ die ballonnen onder hun T-shirt gestopt hadden om hun teamnaam wat kracht bij te zetten. Ook dit team is bij ons intern bekend onder een andere naam. ‘Dat team van de vrouw van Bert’ wordt genoemd en iedereen weet waar we het over hebben. Ook hier hadden we net zo goed kunnen zeggen ‘Dat team van de vrouw van Robert’. Beide voormalig Cawwacweduwen konden voor het eerst sinds jaren weekendjes weg met de Pinksteren omdat hun ega’s eens niet met vloerdelen of bierfusten hoefden te sjouwen. Niets is minder waar. In plaats van het weekendje weg lopen nu beide echtelieden over het voetbalveld te dartelen. De rivaliteit druipt er vanaf en fanatisme is in hun ogen af te lezen. Ook hier tasten we volledig in het duister over de samenstelling van het team. Komen ze met z’n 10-en, of wordt er een bus gehuurd om de tientallen deelnemers ordentelijk naar het voetbalveld te vervoeren. We zullen moeten wachten tot eerste Pinksterdag…
Beppie, wat stoat hier? Beppie, zo’n heerlijk oudhollandsche naam die je nog maar weinig tegenkomt. Zijn er eigenlijk bekende Beppie’s te vinden in onze geschiedenis? Mijn vriend Google komt met voorstellen waar ik eigenlijk niet te lang bij stil wil staan. De merknaam Beppie staat voor producten voor vrouwelijke hygiëne en iets wat met Comfort Gel beschreven wordt. Soms moet je dingen ook niet willen weten…. Gaan we op de muzikale toer, dan komen we uit bij Beppie Kraft. In 1961, als ze 15 jaar is, brengt Beppie haar eerste grammofoonplaat uit. Vanaf dat moment groeit ze uit tot één van de meest populaire Limburgs zingende artiesten. Ze is ook bekend van het duo Berb en Gradus. Voorwaar geen kattepis hoor ik u zeggen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog nooit het genoegen heb gehad haar muziek te mogen horen, maar daar gaat zeker verandering in komen. Met nummers als Kakkedie, Iech bin Beppie en Sjoen kin toch 't leve zien moet dit wel een verrijking voor je leven zijn. Of dit team ook dit jaar weer een verrijking is voor ons spektakel? Waarschijnlijk wel. Vorig jaar lieten ze zowel tijdens de spellen als tijdens de afterparty goed van zich horen. Leuk dat jullie er weer zijn!! Ramiro Gomes Monteiro Danny Stigter Paddy de Bruijn Laura Essayie Gerina Wildeboer
Maarten van Rossum JP Nederstigt Quintie de Keijzer Gwenda Verkouteren
