“WO DER ELBLING WÄCHST” Concertreis 2008 Maastrichts Mannenkoor naar Trier deel 1. Wat hebben we een fantastisch weer gehad op onze concertreis naar Trier. Al vanaf de opstapplaatsen zat de stemming er al goed in.De buschauffeur ,Richard had zijn vrouw Chantal meegenomen om ons van de nodige drankjes te voorzien.Met de luxe touringcar van Heidebloem reden we dwars door de mistige Ardennen,maar eenmaal in Echternach was daar niets meer van te merken.Het zonnetje liet zich van alle kanten zien en we zaten al gauw op een gezellig terras op de markt.Nu was de concertreis pas echt begonnen.
Daarna reden we door naar het Gasthaus van Alois en Ann Dostert-Schmitt, in Nittel, die ons hartelijk ontvingen en de sleutels van de kamers verdeelden.Wat hebben we genoten van het uitzicht op de “Südlichen Weinmosel”.
Even bijkomen aan de bar van de reis en aansluitend volgde het diner. We moesten ons al snel voorbereiden op onze bijdrage aan het concert ter gelegenheid van het 95-jarige bestaan van Männer Gesang Verein Nittel. Dit“Unterkreissingen” vindt jaarlijks plaats in het “Burgerhaus” van Nittel.We hadden een uitgebreid programma met, het kwartet bestaande uit leden van Slava, Frans Daalman en ons koor, de violiste Anne Dostert-Schmitt begeleid door Jean Lambrechts aan de piano. De reacties waren lovend zoals later ook bleek uit onderstaand kranteartikel: een inspirerend optreden ( einen begeisternden Auftritt ) van het Maastrichts Mannenkoor.
“WO DER ELBLING WÄCHST” Concertreis 2008 Maastrichts Mannenkoor naar Trier deel 2. Na het succes bij de feestelijkheden van het jubelerende koor “ Männer Gesang Verein Nittel gingen we zaterdagmorgen op pad naar Saarburg en Trier. Onze chauffeur Richard ging eerst nog even, een achterband verwisselen van de Ford K, van de dochter, van de overbuurman van de Gasthof,tot grote hilariteit van het Maastrichts Mannenkoor.
Wederom een prachtige rit langs de Moezel naar Saarburg waar het goed toeven was op de terrassen, met het geruis van de grootste waterval in een binnenstad van Europa. Na de middeleeuwse stad bezichtigd te hebben liepen we terug naar de bus om naar Trier te gaan. Daar zullen we gaan zingen in de Dom , uiteindelijk het doel en hoogtepunt van onze concertreis.Maar ja, allereerst maar eens daar naar toe geraken, want halverwege zaten we vast in het verkeer.Een verkeerde weg? In eerste instantie niet maar we kwamen er al snel achter dat de weg te smal was voor de luxe touringcar en bovendien kon het de bochten niet nemen. Dus moesten we terug en dat kon alleen maar in de achteruit. Mike begon al te roepen van, dat gaan we nooit halen vanavond die Kartoffelkiste! ,want we hadden afgesproken om daar om 19.00 te gaan eten en het was pas één uur ‟s middags . Gelukkig viel het allemaal wel mee m.b.v. een camera achterop de bus. In Trier aangekomen zijn we eerst naar de Dom gelopen. Wat een ruimte en een indrukwekkend interieur en een aangename akoestiek, een akoestiek waarin je niets kunt verbloemen. Voorin de kerk waren een paar mensen bijeen en zongen het, Ave Maria, waardoor iedereen even stil hield om naar hun te luisteren. Spannend hoor, morgen de grote dag met de grote uitvoering van de Mis van Gruber.
Nu was de tijd vrij te besteden en er waren genoeg bezienswaardigheden zoals de Basilica of de Thermen maar het meest imposante vond ik toch de Porta Nigra. In de 3e eeuw verhief Keizer Diocletianus de stad Treveris tot Romeinse keizerlijke residentie en tot hoofdstad van het westelijke gedeelte van het Romeinse rijk. Op de Porta Nigra liepen figuranten rond in Romeinse kleding. Wat zou hij met dit gebaar nu willen zeggen ? Het blijven „rare jongens‟ die Romeinen.
Wat een geluk, we hebben de Kartoffelkiste gehaald. Tijd voor de inwendige mens. Het leek wel een proeverij van verschillende schnitzelsoorten. Auf wieder... s..eh.en ..schnitzel! En dan uiteindelijk op zondag ons hoofddoel van de concertreis naar Trier, het zingen van de Mis van Gruber in de Dom. Ik vond het een voorrecht om hier deze mis te mogen zingen. Het was een geslaagd concert!
Dat moest dan ook beloond worden met een buffet van allerlei hapjes en wijnen uit de streek ,perfect verzorgd door Alois Dostert Schmitt en zijn vrouw Ann. Dat hadden we verdiend, boven op de berg met schitterend uitzicht op de wijngaarden en de Moezel.
Op de laatste dag van onze reis nog een bezoek aan de Bittburg brouwerij, met een interessante rondleiding en na het zien van zoveel bierproductie kreeg je wel een beetje dorst, Bitte ein Bitt! Gecombineerd met een afscheidsdiner in “ Zum Simonbrau” Weer op weg naar Maastricht kijk ik terug op een onvergetelijke en succesvolle concertreis. van de redactie Willem Janssen
