wil water uit het GATS-akkoord. Tobintaks eindelijk goedgekeurd! Bestel nu onze nieuwe wenskaarten!!

Generated by Foxit PDF Creator © Foxit Software http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.

Kort verslag nr. 3, jul-aug-sep 2004 Inhoudstafel :

• 11.11.11 wil water uit het GATS-akkoord • “De sachsacheros komen niet meer” • Tobintaks eindelijk goedgekeurd! • Brussel 3 en 4 september: Solidariteitsactie met hongerstaking Palestijnse politieke gevangenen • Educatie in de kijker: Tentoonstelling ‘60 jaar Vrede?’ • Chileense ex-dictator Pinochet toch onschendbaarheid kwijt • Nieuwe 11.be portaalsite verenigt Noord-Zuidorganisaties op het web • Hoezo gelijke kansen? • Koken met koffie: Zoete abrikozenkip met zure room voor vier personen • Bestel nu onze nieuwe wenskaarten!! • Jaarverslag FOS 2003

11.11.11 wil water uit het GATS-akkoord Parlement moet verantwoordelijkheid nemen met ondubbelzinnige resolutie Een doodgewone straathoek in een Vlaamse binnenstad. Een vrouw bukt zich, gaat op haar knieën over de stoep hangen en steekt een rietje door een rioolrooster. Haar dorst choqueert u? Met de privatisering van drinkwater werden in de Filipijnse miljoenenstad Manilla verschillende wijken getroffen door een choleraepidemie. De mensen betalen het water nu peperduur, zo’n 400% meer dan vóór de waterprivatisering. In veel landen in het Zuiden is het doembeeld van de 11.11.11-affiche realiteit… 11.11.11 roept dit jaar de Vlaamse steden en gemeenten op om mee de strijd aan te gaan tegen de liberalisering van drinkwater. Water is geen koopwaar maar een mensenrecht! In november 2003 nam kamervoorzitter De Croo meer dan 50.000 handtekeningen in ontvangst, bijeengebracht tijdens de 11.11.11-campagne van 2003. De ondertekenaars vroegen expliciet aan het parlement om de controle over het waterbeheer niet uit handen te geven. In 2004 gaan we verder en eisen een parlementaire resolutie die duidelijk stelt dat water niet in de GATS akkoorden thuis hoort. Belangrijke medestanders van 11.11.11 zijn de steden en gemeenten. Samen met de Vlaamse NoordZuidbeweging kunnen ze mee op de bres gaan staan voor de publieke diensten. De gevolgen van liberaliseringakkoorden zijn op het lokale niveau vaak het eerst voelbaar. En net zoals Zuiderse landen wordt dit niveau op een ongelijke manier betrokken in de liberaliseringonderhandelingen Deze campagne zullen 11.11.11 -vrijwilligers hun gemeenteraden bestoken met de vraag een motie te ondertekenen waarin gevraagd wordt om water uit de Gats-onderhandelingen te weren. Hiermee verklaren de Steden en gemeenten zich solidair met het Zuiden. Bovendien stappen ze hiermee in een internationale dynamiek. Meer dan 280 gemeenten in Oostenrijk vragen een moratorium op de GATS onderhandelingen. In Frankrijk verklaarden meer dan 220 steden, departementen of volledige regio’s zich ‘GATS-vrij.’ En ook in GrootBrittannië en Italië spraken lokale besturen zich uit tegen het Akkoord over Handel in Diensten. Net als andere jaren zullen onze infopartners uit het zuiden komen getuigen over hun ervaringen met de privatisering van drinkwater. Ook zal er gesproken worden over hoe de watervoorziening in Vlaanderen georganiseerd is. Want, terwijl de WTO het zuiden wil dwingen te liberaliseren, houdt de Europese Unie haar markt netjes gesloten. Ze weten wel beter. Meer informatie: www.11.be/campagne Bogdan Vandenberghe, Hoofd Koen Stuyck, persverantwoordelijke, 02-536.11.51

Campagnedienst,

02-536.11.25

Met FOS nemen we zoals elk jaar deel aan de 11.11.11-actie. We zijn immers actief lid van deze pluralistische koepel van de Noord-Zuidbeweging in Vlaanderen. Jaarlijks trekken duizenden vrijwilligers


tijdens het weekeinde van 11 november door de straten om geld in te zamelen en om te pleiten voor rechtvaardige Noord-Zuidverhoudingen. Sluit je als Fosser (M/V) aan bij het 11.11.11-comité in je gemeente en vraag wat je kan doen. Affiches plakken, wenskaarten verkopen, een informatieavond organiseren… keuze genoeg. Doen! De gemeente is niet te koop Even recapituleren Binnen de Wereldhandelsorganisatie wordt onderhandeld over de liberalisering van diensten. GATS is de naam van deze onderhandelingen, voluit General Agreement on Trade in Services. 11.11.11 maakt zich daar grote zorgen over. En niet alleen wij. Ook de bevolking en organisaties in het Zuiden die nu geconfronteerd worden met de gevolgen van de winstlogica van de multinationals, zijn verontrust. Diensten als drinkwatervoorziening, onderwijs en gezondheidszorg mogen niet ten prooi vallen aan die drang naar als maar meer winst. Het gaat hier over onaantastbare mensenrechten, niet over koopwaar. Met de campagne van 2003 hebben we dit probleem op de politieke agenda geplaatst. Daarbij stond het drinkwater centraal, omdat het in het Zuiden de meest gegeerde prooi is voor de privatisering. En omdat precedenten in verschillende landen aantonen dat de privatisering van de watervoorziening bijzonder nefast is voor de armste bevolkingsgroepen. Het parlement heeft voortaan een waterleiding Omdat onze volksvertegenwoordiging daar duidelijk niet van wakker lag, heeft 11.11.11 actie gevoerd onder de noemer “de waterleiding in het parlement”. Op 26 november vorig jaar hebben we als volleerde loodgieters de waterleiding in het parlement gelegd. Kamervoorzitter De Croo en een twintigtal parlementsleden hebben onze kilometers buizen met veel plezier in ontvangst genomen. En ze hebben het probleem van de gebrekkige waterleiding, het probleem van de privatisering op de agenda gezet. De buizen en de 51.674 handtekeningen hebben dus het beoogde resultaat bereikt. Hoe gaat het nu verder? De Commissie Globalisering van de kamer neemt de zaak ter harte. Het voorbereidend werk is gestart voor een hoorzitting over water en GATS in september of oktober van dit jaar. En die hoorzitting moet leiden tot een resolutie van het parlement over de houding van België. Experten uit Zuid en Noord zullen aan deze hoorzitting deelnemen. Poelkapelle versus de Wereldhandelsorganisatie De bal is dus aan het rollen, maar dat is geen reden om op onze lauweren te rusten. Want de privatisering blijft intussen geruisloos binnensluipen in publieke domeinen. De beleidsruimte van overheden brokkelt af als een zandkasteel bij vloed. Redenen genoeg om er volgende campagne weer tegenaan te gaan. Dit jaar willen we vooral bij de gemeentebesturen aankloppen. Op het eerste gezicht is GATS voor gemeenten een ver-van-mijn-bed-show. Maar bij de liberalisering van diensten komen ook gemeenten in het vizier. De beslissingen die in GATS genomen worden, zijn dwingend voor alle beleidsniveaus: nationaal, provinciaal én gemeentelijk. En het gevaar komt niet alleen van GATS. Ook de Europese Commissie is hevig voorstander van doorgedreven liberalisering. Gemeenten hebben dus alle reden om zich schrap te zetten. Ziehier ons plan Via de 11.11.11-comités vragen we aan de gemeenteraden om een motie te onderschrijven. In die motie staat dat de gemeente het niet eens is met de privatisering van essentiële diensten als drinkwatervoorziening, onderwijs en gezondheidszorg. En de gemeente veroordeelt meteen de druk die op landen in het Zuiden wordt uitgeoefend om die essentiële diensten te privatiseren. Het gaat dus over een motie waarin solidariteit en eigenbelang hand in hand gaan. Als we voldoende gemeentebesturen over de streep halen, zal dit een sterk politiek signaal zijn, zowel naar de Belgische als naar de Europese beleidsmakers. Maar we blijven met deze actie niet binnen de muren van het gemeentehuis. We betrekken de goegemeente bij deze discussie in de gemeenteraad via affiches en pamfletten. Op die manier willen we vermijden dat de motie onder de mat van de raadzaal geveegd wordt en willen we het maatschappelijk debat over “publiek versus privé” stimuleren. Bart Demedts - 11.11.11


Neem nu water De productie en de distributie van leidingwater is in Vlaanderen in handen van de overheid. Gemeentelijke of intercommunale maatschappijen staan in voor een goed functionerend leidingnet en gezond drinkwater. De prijs van het water is onder controle en iedereen heeft recht op een gratis minimumvoorziening. We staan er nauwelijks bij stil, maar al bij al is dit een openbare dienst die er mag zijn. Het recht op drinkbaar water is gegarandeerd. Ons lijkt dat gemeentebesturen er alle belang bij hebben om dit met hand en tand te verdedigen. Laten we hier geen deuren openzetten (of kranen opendraaien) voor privatisering. Als water koopwaar wordt op de vrije markt, dan komen we in een winstlogica. Dan gaat het niet meer over rechten, maar over koopkracht. Campagne 2004 in een notendop GATS en de liberalisering van essentiële diensten blijft centraal staan De 11.11.11-comités vragen de gemeenteraden een motie te onderschrijven tegen de privatisering van essentiële diensten als drinkwatervoorziening, onderwijs en gezondheidszorg Via affiches en pamfletten betrekt het 11.11.11-comité de inwoners van de gemeente bij het debat in de gemeenteraad Het politiek signaal vanuit de gemeenteraden brengen we op het einde van de campagne, samen met de media, zowel naar de Belgische als naar de Europese beleidsmakers Europese actie In andere Europese landen hebben gemeenten de alarmbel al geluid. Een groot aantal gemeenten in Duitsland, Engeland, Frankrijk, Nederland, Oostenrijk en Italië hebben moties over GATS en liberalisering onderschreven. Voorbeelden en bijkomende informatie vind je op onderstaande websites. 11.11.11 wil ook zoveel mogelijk Vlaamse gemeenten op deze kar krijgen. Eén gemeente is een stipje op een landkaart. Maar honderden gemeenten, daar kan je niet naast kijken. Kort verslag : inhoudstabel

“De sachsacheros komen niet meer” Oud worden in de Andes De kleurrijke klederdracht van Macedonia (65) vloekt met de grijsgrauwe aanblik van de sloppenwijken in Lima. De ontheemde aanblik verraadt de gekwelde levenswandel van de campesina uit het Andesgebergte. Het terrorisme heeft haar een kleine kwarteeuw geleden in de grijparmen gedreven van de grootstad, waar zelfs de haren van de lichtbruine poes in Antonio’s Bar zwart kleuren door de luchtvervuiling. Niemand ligt wakker van het verhaal van de quechuahablante. Al sloffen in Peru niet een, maar vele duizenden Macedonia’s rond. FOS sprak met haar. Drie maanden ging Macedonia naar school. Ze was toen al 15. Een lerares uit de buurt nam de ongeletterde puber bij de hand om wat te leren lezen en schrijven. Zover is het nooit gekomen. Het vroegtijdig overlijden van haar moeder onderbrak abrupt de schoolcarriere van Macedonia. Haar vader vond het verloren moeite het meisje te laten studeren. Zo ging dat een halve eeuw geleden in de Andesregio.

“Ik droomde ervan naaister te worden”, herinnert Macedonia zich. “Maar vader overtuigde me dat ik alleen maar wat moest dansen en zingen, en af en toe het vee hoeden. Net zoals mijn zus wist ik niet beter, terwijl mijn twee broers wel mochten studeren”. Ook de religieuze feesten gingen aan Macedonia’s neus voorbij. Ze ging wel steevast naar de mis, maar op de after party waren jonge vrouwen niet welkom. Zelfonderhoud Twintig koeien, honderd schapen, tien varkens en acht paarden in een vallei die verborgen gelegd wordt tussen rood en bruin kleurende Andesreuzen. Dat was de idyllische leefwereld van Macedonia, maar meer ook niet. Een half wonder dat ze er buiten het medeweten van haar vader in slaagde een jongeman te ringeloren. “Met een goed gevulde kip en een flinke scheut zelf gebrouwen alcohol kon Alberto mijn vader overtuigen het huwelijk toe te staan. We kregen zelfs een koe cadeau”, glimlacht Macedonia wat ongemakkelijk. Al een jaar moet ze het stellen zonder tanden. Een halve heuvel verderop stapelden Macedonia en Alberto enkele gedroogde kleiblokken en dakpannen op elkaar. De eerste jaren oogsttehet jonge koppel nauwelijks voldoende om in het zelfonderhoud te voorzien. Al ging de productiviteit er snel op vooruit. En de baby’s floepten er bij Macedonia al even snel uit als de


maiskolven uit Moeder Aarde. Uiteindelijk zou ze elf kinderen krijgen, waarvan er twee meteen na de geboorte overleden. Zo ging dat destijds in de Andes. Met een onberispelijke arbeidsethos maakte het kroostrijke gezinnetje van de miniboerderij een bloeiend bedrijfje. “Ik heb nooit in hectaren leren tellen”, zegt Macedonia, “maar we teelden aardappelen, gerst, erwten, kiwicha, quinua en tarwe om zelf op te eten. De soja, mais en bonen verkochten we”. Sachsacheros –handelaars uit de hoge en dorre Andesplateaus – kwamen regelmatig de proteïnerijke diervoeders opkopen of ruilen met gebakken alpaca. Die dagen was het groot feest ten huize van Macedonia. Want grote luxe was er anders niet: tot vandaag boert de minifundia zonder elektriciteit en stromend water. Een berijdbare weg is in geen kilometers rond het huis te bespeuren. Horror Een eindje verderop pleegde een schimmig zootje Peruaanse maoïsten in mei 1980 een eerste aanslag uit een lange reeks. Een jaar later waren alle gehuchten rond het boerderijtje van Macedonia en Alberto ‘bevrijd’ door het Lichtend Pad. “Een aantal gebrainwashte campesinos nodigden mijn echtgenoot uit naar een vergadering. Maar we hebben halsstarrig geweigerd ons boerenleven op te geven in ruil voor dat van guerillero”, vertelt Macedonia met gedempte stem. De afrekening volgde enkele nachten later. Een honderdtal met geweren en machetes gewapende maoïsten omsingelden de minifundia. De gemaskerde terroristen dreven man, vrouw en kinderen samen in een kamertje. De schutter van dienst schouderde het geweer voor het zoveelste zinloze bloedbad in de Andes. “Halt!” riep plots een van zijn kameraden. Na enige beraadslaging kreeg het gezin twee weken de tijd om weg te vluchten uit de streek. In het nabijgelegen dorp was die avond een man van middelbare leeftijd minder fortuinlijk. Zijn hoofd werd verbrijzeld en met zijn bloed werden een hamer en sikkel op de muren van het lokale schoolgebouwtje geschilderd. Zo ging dat in die periode. Halsoverkop vluchtten Macedonia en gezin naar de hoofdstad Lima. Onderweg werden snel nog wat koeien en paarden verkocht. Maar genoeg geld om een dak boven het hoofd te huren, was er aanvankelijk niet. De gevluchte familie sliep een jaar lang in een pas opgestarte ruwbouw. Vaak moesten de negen kinderen zich behelpen, want Macedonia en Alberto brachten in Lima ongeveer de helft van hun tijd door in het ziekenhuis. Eerst om de slagen en verwondingen van de geweldenaars te laten helen, later om de cultuurshock te verwerken. De oudste kinderen hadden hun studies intussen ingeruild voor een job in de informele sector. Zo spaarden ze wat centen bij elkaar voor een terrein en een handvol bakstenen in een achtergestelde wijk van Lima. Terugkeer Na vier jaar extreme ellende in de metropool waagde moeder Macedonia zich samen met de jongste kinderen aan een terugkeer naar de heimat. Vader Alberto volgde nadat hij voldoende geld bijeengespaard had om zaad te kopen. In de Andesvallei was de rust ogenschijnlijk teruggekeerd na de komst van een militaire basis. Maar de teruggekeerde vluchtelingen vertrouwden het zaakje niet. Macedonia: “Een jaar lang sliepen we ‘s nachts in uitgegraven holen langs heuvelruggen of op planken van gedroogde maïsstengels in bomen”. Tot alle mannen verdwenen waren uit de naburige dorpjes. Ontvoerd door het leger of geëxecuteerd door het Lichtend Pad. De boerderij van Macedonia zou daarna nooit meer de oude worden. De zorgvuldig opgebouwde veestapel was verdwenen en de meeste kinderen zwermden uit in Lima of kozen zoals zovele Peruanen voor een avontuur in het buitenland. En dan sloeg het noodlot opnieuw toe: een dronken buschauffeur reed met vader Alberto aan boord in een diepe Andesravijn. Zou God zelfs in Latijns-Amerika niet bestaan? Pensioen? Vandaag probeert Macedonia zo goed en zo kwaad het kan te overleven. Ergens op 2.500 meter hoogte, op drie uur rijden en een flink uur stappen van de bergstad Ayacucho. Ze teert op een dieet van zelf geteelde bonen, gerst, mais en tarwe. Door de droogte van dit voorjaar zal de bejaarde boerin nauwelijks voldoende voedsel hebben om de komende manden door te komen. Van verkoop is al lang geen sprake meer. Niet alleen omdat de eigen productie gedaald is, maar ook omdat de sachsacheros in de streek niet meer rondtrekken.

“De handelaars vrezen op boerenpatrouilles te stuiten die tien jaar geleden het Lichtend Pad onder de duim kregen en die de regio nog steeds beschermen tegen indringers van buitenaf”, weet Macedonia. Het gevolg is wel dat bijvoorbeeld de prijs van maïs tot een historisch dieptepunt gedaald is. “Niemand in ons district kan nog producten verkopen zoals wij destijds deden”. De campesina maakt zich zorgen over de toekomst. Spaarcenten heeft ze niet, ziekenzorg is in de Andes haast onbestaande en van een pensioen is nog veel minder sprake. Gelukkig wonen in de nabijheid twee gezinnen die nu en dan inspringen om een klus te klaren en die de eenzaamheid draaglijk helpen maken.


Een enkele keer per jaar keert Macedonia voor enkele weken naar Lima terug om haar kinderen te bezoeken. Maar hoe moet dat verder? De campesina wil nog niet te ver vooruitdenken: “Ach, kon ik gewoon maar het onrecht vergeten dat mij in mijn leven werd aangedaan”. Zo gaat dat tegenwoordig in Peru… Opgetekend door Koen Symons Kort verslag : inhoudstabel

Tobintaks eindelijk goedgekeurd! Historisch Het wetsvoorstel om een Tobin/Spahntaks in te voeren is op 1 juli in de plenaire vergadering van de Kamer goedgekeurd. De goedkeuring kwam er door een alternatieve meerderheid. VLD en Vlaams Blok stemden tegen, MR onthield zich. Voor het Financieel Actie Netwerk (FAN) en de Franstalige tegenhanger (Réseau Action contre la spéculation financière) is de goedkeuring van het wetsvoorstel een belangrijk en historisch moment. België is het eerste land ter wereld dat, via een concrete wet, een belasting op internationale financiële munttransacties mogelijk maakt. Tenminste, als het wetsvoorstel niet door de senaat geëvoceerd wordt. De stemming in België werd met spanning afgewacht zowel in België als in de andere landen van de Eurozone. De tekst die voorligt wordt namelijk beschouwd als technisch sterk uitgewerkt en gemakkelijk aanpasbaar aan de wetgeving in andere Europese landen. Hij is ook een inspiratiebron voor organisaties en parlementsleden in andere landen die strijden voor de invoering van een Tobintaks. De aanvaarding van de wet in de andere landen van de Euro-zone is overigens noodzakelijk vooraleer de Belgische wet in werking treedt. België zou dus, zoals bij de wetgeving rond anti-persoonsmijnen, op dit vlak een voortrekkersrol in de Europese Unie opnemen. Vijf jaar campagne De goedkeuring van het wetsvoorstel in de plenaire vergadering van de Kamer is het resultaat van vijf jaar campagne voeren van diverse organisaties in samenwerking met de parlementsleden van de Interparlementaire Tobintakswerkgroep, voorgezeten door sp.a-fractieleider Dirk Van der Maelen. Als men de Tobin/Spahntaks op internationaal niveau zou heffen, vormt het een instrument dat bijdraagt tot meer stabiliteit op de financiële markten en tot een mondiale herverdeling van de rijkdom in de wereld. De invoering van een Tobintaks leidt ook tot meer democratische controle over en greep op de financiële markten. Het is het begin van internationale fiscaliteit en meer mondiale democratie. Over de verklaring voor dit succes zei Dirk Van der Maelen deze zomer in Pagina 11: ‘Met hun campagnes hebben de NGO’s en de vakbonden de druk op de ketel gezet en gehouden. Na intens overleg zorgden politici ervoor dat deze druk in juiste banen door het parlement werd geleid. De technische expertise die noodzakelijk was om tot deze wet te komen en om de argumenten van tegenstanders te weerleggen, kwam voort uit de nauwe samenwerking tussen politici en NGO’s.’ Nu verwachten we veel van een Europese campagne die door de goedkeuring van het Belgische wetsvoorstel een duw in de rug kreeg. Voor meer Eric Goeman, Attac Vlaanderen: Ann De Jonghe, Broederlijk Delen: Rudy De Meyer, 11.11.11: 0497 41 81 11

informatie: 0476 99 0485 40

07 85

14 80

Het Financieel Actie Netwerk, FAN, bestaat uit: 11.11.11., ACV, ATTAC Vlaanderen, Bond Beter Leefmilieu, Broederlijk Delen, KWB, Netwerk Vlaanderen, VODO en Oxfam-Wereldwinkels.

Kort verslag : inhoudstabel

Brussel 3 en 4 september: Solidariteitsactie met hongerstaking Palestijnse politieke gevangenen In Israëlische gevangenissen gingen zo'n 4000 Palestijnse politieke gevangenen in hongerstaking tegen de mensonwaardige situatie waarin ze zich


bevinden. Vrijdag 3 en zaterdag 4 september hield de brede solidariteitsbeweging met Palestina in België solidariteitsacties. Zaterdag om 17 uur was er een slotwake op de trappen van de Brusselse Beurs. Enkele tientallen betogers kregen het gezelschap van de activisten - waaronder Palestijnse studenten - die net een solidariteitshongerstaking van 24 uur achter de rug hadden. Ze kregen een welverdiend applaus. Onder een stralende zomerzon ontvouwden de betogers een reusachtige Palestijnse vlag en deelden ze pamfletten uit aan de voorbijgangers. Kort verslag : inhoudstabel

Educatie in de kijker: Tentoonstelling ‘60 jaar Vrede?’ Het is al 60 jaar geleden dat er een einde kwam aan Tweede Wereldoorlog. Al die jaren zijn we gevrijwaard van de gruwelen van de oorlog, in België althans. Elders in de wereld ging en gaat het er anders aan toe. Crisissen, gewapende conflicten en etnische spanningen teisteren de wereldbevolking. We hebben de Koude Oorlog gehad, de onafhankelijkheidsstrijd van de kolonies, nieuwe bezettingen, de kernwapenloop, het internationale terrorisme,… Maar de Verenigde Naties, mensenrechten- en vredesorganisaties en de derdewereldbeweging zagen in dezelfde periode het daglicht. Antirakettenbetogingen, vrouwenmarsen en solidariteitsacties ventileerden het ongenoegen van de wereldbevolking tegen de gang van zaken. Nieuwe uitdagingen en conflicten dienen zich reeds aan: de strijd om water, ecologische degradatie, neo-liberale globalisering. Wat? Redenen genoeg om, naar aanleiding van de herdenking van de bevrijding van België, een kritische terugblik te werpen op 60 jaar recente wereldgeschiedenis. Curieus nam het initiatief om samen met FOS, Pax Christi Vlaanderen en Jeugd & Vrede dit project in het leven te roepen. De vier partners brachten hun expertise samen en werkten deze reizende overzichtstentoonstelling met catalogus als naslagwerk uit. Voor leraren is er een educatief pakket. De teksten werden door verschillende experts geschreven. Rik Coolsaet (UG) en Bart Kerremans (KUL) stonden borg voor de wetenschappelijke kwaliteit. Alles werd tenslotte tot één mooi geheel herwerkt en toegankelijk gemaakt voor het grote publiek door jeugdauteur Karel Verleyen. Voor wie? Voor iedereen vanaf veertien jaar. De film: Tijdens de periodes hieronder kan je naar de tentoonstelling gaan kijken in de bioscoopcomplexen van de Kinepolisgroup. Er wordt dan ook tijdens de weekdagen de film ‘No Man’s Land’ van Danic Tanovic getoond. Winnaar van de Oscar voor de Beste Buitenlandse Film. Nederlands ondertiteld, regie Danis Tanovic, Frankrijk, België, Bosnië en Herzegovina, 98 min. Data 18/10 tot 08/11 15/11 22/11 10/01 24/01 tot 04/02: Antwerpen

en 29/10: tot tot tot tot

plaatsen: Kinepolis 12/11: 19/11: 03/12: 21/01:

Hasselt Brussel Kortrijk Leuven Gent

Technisch: 28 verlichte panelen 2m breed - interactieve elementen - geschikt voor grote expositieruimtes Toegangsprijs: 6 EUR (begeleiders gratis) – werkkaarten en een uitgebreide vierkleurencatalogus van 36 pagina’s met de beknopte inhoud van de tentoonstelling voor elke jongere. Voor de begeleiders is er een pedagogisch dossier. Een volledige pedagogische brochure met werkbladen voor de jongeren is apart te koop voor 7,50 euro. Hoe aanvragen? Meer info op www.60jaarvrede.be. Alle oorspronkelijke teksten van de auteurs staan daar gratis ter beschikking.


Voor info curieus Grasmarkt t 02 552 [email protected]

en 105/41, 02 86

reservaties

f

1000 02

552

contacteer: vzw brussel 02 89


Chileense ex-dictator Pinochet toch onschendbaarheid kwijt Pinochet (88) greep in 1973 met een bloedige staatsgreep de macht in Chili en bleef dictator tot 1990. Meer dan 3000 mensen verdwenen onder zijn bewind. De generaal werd nog steeds beschermd door de speciale immuniteit die het parlement hem verleende als ex-president. Hij voerde bovendien telkens opnieuw aan dat zijn gezondheidstoestand te slecht is om terecht te staan. Met een nipte meerderheid van negen stemmen tegen acht, besliste het Chileense Hooggerechtshof nu om de onschendbaarheid op te heffen van de ex-dictator. De weg ligt nu open om Pinochet te berechten voor zijn aandeel in het beruchte Plan Condor, dat in de jaren 1970-1980 met de medewerking van de geheime politie, duizenden mensen deed verdwijnen. Plan Condor was een samenwerkingsakkoord tussen ZuidAmerikaanse dictaturen om tegenstanders van hun regime op te sporen en uit te schakelen. Na een eerder onderzoek over de betrokkenheid van Pinochet bij de zogenaamde Caravaan van de Dood, werd verdere berechting in 2001 onmogelijk gemaakt, omdat Pinochet tekenen zou vertoond hebben van dementie. De voormalige dictator zei na zijn eerste ondervraging in september van niets te weten.


Nieuwe 11.be portaalsite verenigt Noord-Zuidorganisaties op het web De wereld van internationale solidariteit: voor vele Vlamingen blijft het een ondoorzichtig woud van moeilijke begrippen en vele organisaties. En dat ondanks een Noord-Zuidbeweging die sterk vertegenwoordigd is in het Vlaamse verenigingsleven. Wie heeft er nog het overzicht van deze sector? Met de nieuwe portaalsite van de Noord-Zuidbeweging wordt de surfende Vlaming op zijn wenken bediend. Op zoek naar informatie over ontwikkelingssamenwerking? Zoek niet verder: stel gewoon je browser in op www.11.be en je bent vertrokken!

De oude 11.11.11-website was passé. Hij barstte uit zijn voegen, oogde oubollig en toonde te weinig waar de brede Noord-Zuidwerking voor stond. En dus werd besloten tot een facelift. Maar het werd uiteindelijk veel méér dan een cosmetische ingreep. De leden van de 11.11.11-koepel kozen voor een geïntegreerde webstrategie en vertaalden dit concreet in een portaalsite voor de hele Vlaamse Noord-Zuidbeweging. Hierbij stelden zij enkele belangrijke principes voorop. Vooreerst moest het een echt portaal worden, dat surfend Vlaanderen toegang verschaft tot de Vlaamse Noord-Zuidbeweging. Of u nu op zoek bent naar werk in de sector, naar een organisatie die u financieel wilt steunen, naar een overzicht van verenigingen die zich inzetten voor het Zuiden, of u wilt gewoon weten wat die organisaties uitrichten en te vertellen hebben ... vanaf nu is daar één centraal adres voor: www.11.be. Momenteel hebben zich 45 lidorganisaties van 11.11.11 als actieve partner bij het portaal gemeld. FOS is daar natuurlijk bij. Daarnaast vindt u op de website ook nog koppelingen naar tientallen andere NoordZuidorganisaties, steunen solidariteitsgroepen, enz. Het portaal kenmerkt zich verder door een vernuftig systeem van linkbeheer waarbij elke webpagina kan gekoppeld worden aan bepaalde categorieën, thema's, landen, downloads, links, enz. Een artikel over de oorlog in Oost-Congo verschijnt bij de organisatie die het artikel heeft aangemaakt, maar het wordt ook zichtbaar als je in het snelmenu kiest voor het land "Congo" of het thema "Vrede, conflict en veiligheid." Meer Marnix Vermaercke, coördinator portaalteam, 02 536 11 27 [email protected]

Info:



Hoezo gelijke kansen? Tijd voor een goed gesprek… Met de campagne 'Hoezo Gelijke Kansen?' wil Initiatief de mensen in Vlaanderen sensibiliseren rond de ongelijkheid van kansen die o.m. allochtonen op een aantal terreinen in onze samenleving ondervinden. Veel te veel mensen voelen zich bedreigd, onzeker, gepasseerd… En terwijl men overspoeld wordt met allerlei goedmenende campagnes, ontbreekt te vaak de gelegenheid om er eens goed over te kunnen ''klappen'. 'Hoezo, gelijke kansen' wil die kans wel bieden. Clubs, comités, verenigingen enz. kunnen een beroep doen op een gespreksleider om te discussiëren over gelijke kansen in onderwijs, tewerkstelling, asiel en migratie, politieke en burgerlijke rechten. Om in de sfeer te komen wordt er een uitdagende video getoond, waarna op basis van een aantal probleemsituaties, telkens gepresenteerd met mogelijke, maar zeker niet perfecte oplossingen, het gesprek kan losbranden. Niks is beter dan een praktijkvoorbeeld, en daarom organiseerde Initiatief op vijf plaatsen in Vlaanderen (Antwerpen, Brussel, Aalst, Gent, Sint-Niklaas) een lanceerdebat. Een panel prominente of interessante figuren krijgt de video te zien, en mag zich daarna het hoofd breken over enkele probleemsituaties. Alles net hetzelfde als tijdens een gelijke-kansen-gesprek, met dat verschil dat er nu een publiek is dat meeluistert. Terwijl in een 'echt' gelijke-kansen-gesprek' elke aanwezige gestimuleerd wordt om mee te praten. Wilt u een gelijke-kansen-gesprek organiseren, dan kan u een gespreksbegeleider boeken op tel.: 02/ 502 00 50 (vragen naar Linh), hebt u nog wat inhoudelijke vragen, bel dan naar 03/281 15 05 (VAKA/Hand in Hand) of wenst u op een of andere manier een handje toe te steken, bel dan naar de algemene coördinatie 02/ 502 38 80 (vragen naar Bernard) We willen beklemtonen dat de campagne 'hoezo, gelijke kansen' enkel maar kan slagen als zoveel mogelijk organisaties er mee hun schouders onder zetten. En we denken dat u zeker gevoelig bent voor het idee de mensen zelf eens te laten vertellen hoe zij een discriminatievrije samenleving zien. Weg met het vermanende vingertje, we prikkelen zoveel mogelijk mensen zelf eens na te denken en te praten over het bestaan van discriminatie en wat er aan te doen, we stimuleren de mensen af te stappen van uitsluitingsdenken, en weer te opteren voor solidariteit. (Kader:) Initiatief is De Gelijke Kansen Gesprekken is een project van Initiatief , een anti-racistisch samenwerkingsverband van 11.11.11 Koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging, ABVV, ACV, ACW, Brussels Gekleurd, Charta 91, Chirojeugd Vlaanderen, Forum van Organisaties van Etnisch-Culturele Minderheden, Kerkwerk Multicultureel Samenleven voor Netwerk Caritas Solidariteit, Objectief, SoCius, Vaka/Hand in Hand en het Vlaams Minderhedencentrum. Secretariaat Initiatief: Vlaams Minderhedencentrum, Vooruitgangstraat 323, 1030 Brussel, tel 02/205 00 50, fax 02/205 00 60, mailen naar [email protected] Kort verslag : inhoudstabel

Koken met koffie: Zoete abrikozenkip met zure room voor vier personen •

2 hele kippenborstfilets

• 1/3 kop eerlijke koffie, op kamertemperatuur •

6 el abrikozenmoes of -confituur

• 2 el sherry • 2 tl vers limoensap • 2 tl maïsolie • 1 tl zout


•

½ tl cayennepeper

Voor de saus:

• 200 gr zure room • 1 el abrikozenmoes of -confituur • 4 el fijngehakte verse koriander •

2 tl zeste of de geraspte schil van sinaasappel

• verse koriander om te garneren BEREIDING 1. Meng in een kom koffie, abrikozenmoes, sherry, limoensap, maïsolie en zout. 2. Verdeel de kip in vier en leg de stukjes kip in dit mengsel. Dek af en laat 4 uur marineren in de koelkast. Keer de kip af en toe. 3. Haal de kip uit de schotel, maar bewaar de marinade. 4. Rooster de kip op de barbecue of in een grillpan tot ze goudbruin en gaar is. Of bak de kip in de oven. Af en toe bestrijken met de marinade. 5. Meng voor de saus alle ingrediënten tot een smeuïge massa. Verdeel over vier kommetjes en garneer met verse koriander. 6. Serveer de kip en geef de kommetjes saus er apart bij. Tip. Je kan de kip net voor het bakken bestrooien met cayennepeper en gemalen koffie, voor een extra pittig resultaat. Kort verslag : inhoudstabel

Bestel nu onze nieuwe wenskaarten!! Stuur uw wensen de wereld rond, met de groetjes van FOS. Ze zijn er weer, de wenskaarten van FOS: een nieuwe reeks van vier prachtige beelden voor een schitterend eindejaar. Vrolijk, kleurrijk, werelds. Een teken van solidariteit. Ideaal toch, om uw allerbeste wensen over te brengen? Stuur een kaartje van FOS. Zo kan u tegelijk uw bekommernis om de wereld uiten én aan professionele relaties, kennissen en familie prettige feestdagen wensen. Een prima idee voor uw eindejaarswensen, én een steuntje in de rug voor onze partners in het Zuiden. Een pakje met vier wenskaarten (+ omslagen) kost 3 euro (excl. verzendingskosten). Ook grote bestellingen zijn welkom, voor je dienst of je afdeling. Vanaf tien pakjes betaal je 2,75 euro (excl. verzendingskosten). Bestellen kan bij FOS. Schrijf een briefje of bel ons even. FOS - Socialistische Solidariteit, t.a.v. Jean-Marie, Grasmarkt 105/46, 1000 Brussel. Tel. 02/552 03 03, fax 02/552 02 96, e-mail: [email protected] Kort verslag : inhoudstabel

Jaarverslag FOS 2003 Fos in 2003 Vanuit onze gloednieuwe kantoren op de Brusselse Grasmarkt startten we op 1 januari 2003 het nieuwe werkjaar. De doelstelling bleef hetzelfde: we willen met onze acties en activiteiten in het Zuiden en het Noorden een steentje bijdragen om die grote bevolkingsgroepen die in armoede leven en van rechten verstoken blijven toegang te geven tot politieke, sociale en economische middelen. Maar alles kreeg een fris kleedje in een nieuw vijfjarenprogramma. Daar hebben we hard aan gewerkt.


Het algemeen beraad Begin 2003 kwamen we bijeen voor het zevende algemeen beraad, in De Barkentijn in Nieuwpoort. Elke twee jaar beraadt de personeelsploeg uit Brussel zich samen met onze medewerkers in de buitenlandse kantoren en enkele bestuursleden over de verdere werking. Samen met experten verdiepen we ons een week lang in een aantal werkthema’s. Dat is immers nodig om een gezond beleid te voeren. Belangrijke agendapunten waren deze keer onder meer: in welke landen blijven of gaan we werken?, hoe krijgen we een duurzame partnerwerking?, de gezondheidsproblematiek in ontwikkelingslanden, respect voor andere culturen en Noord-Zuidlinken. Zuidwerking FOS bleef in 2003 actief in Afrika (Zuid-Afrika, Zimbabwe, Namibia, Angola en Mozambique), in LatijnsAmerika (Cuba, Nicaragua, Honduras, El Salvador, Bolivia, Peru en Chili) en in Azië (Palestina en Cambodja). Ook voor de Zuidwerking was 2003 het eerste jaar van ons nieuw vijfjaren-programma, waarin we ons nog verder toespitsen op onze drie sectoren : landbouw, arbeid en gezondheid. Hierbij legden we vooral de klemtoon op de zoektocht naar nieuwe partners en de uitbouw van nieuwe projecten in de sectoren arbeid en gezondheid in enkele landen. Daarom hebben we het overleg en de samenwerking versterkt met de Socialistische Mutualiteiten (vooral in Midden-Amerika) en met de Internationale werking van het ABVV, die vanaf 2003 ook vakbonden in het Zuiden steunen. In het kader van de Noord-Zuidlink met onze socialistische achterban in Vlaanderen hebben we ons speciaal toegelegd op de maquila-sector in Midden-Amerika. FOS heeft de steun aan de Cubaanse partners sterk opgevoerd. Als voorzitter van het Actieplatform Palestina besteedde FOS ook veel aandacht aan dit bewogen land. Wegens de toename van de politieke repressie in Zimbabwe verhuisde ons kantoor naar Zuid-Afrika, maar we blijven de partners in Zimbabwe steunen. Na ons vertrek uit Vietnam openden we een nieuw kantoor in Cambodja. Meer samenwerking met de socialistische beweging Met ons nieuwe vijfjarenprogramma kozen we radicaal voor een nauwere samenwerking moet de socialistische beweging in Vlaanderen. Het programma sluit aan bij de leefwereld van de leden van die beweging en houdt rekening met hun visie op internationale solidariteit. We hopen zo om maximaal gebruik te kunnen maken van de kennis die er bij de socialistische beweging hier aanwezig is. En we willen onze sensibiliseringsacties en beleidsbeïnvloeding in Vlaanderen versterken. De druk van de mensen uit het Noorden is belangrijk om de scheve machtsverhoudingen op wereldvlak aan te pakken. Onze educatieve dienst is overgestapt van een aanbod voor de socialistische beweging tot een doorgedreven samenwerking. Acties en activiteiten worden samen met de medewerkers van de lidorganisaties uitgedacht, voorbereid en uitgevoerd. Dit zijn de eerste stappen om tot een structurele integratie van internationale solidariteit in de werkingen van die organisaties te komen. De maquilavorming Dit is een mooi voorbeeld van zo’n geslaagde samenwerking. In de week van 20 tot 24 oktober organiseerde FOS samen met ABVV-Scheldeland, ABVV Vlaams-Brabant en ABVV West-Vlaanderen de vormingsweek ‘Maquila’s heden en verleden. Toekomst?’. Een samenwerking tussen een NGO en vakbonden uit Noord en Zuid, met de steun van ABVV-federaal en de Schone Kleren Campagne. Voor deze gelegenheid ontvingen we bezoek uit Centraal-Amerika: Miguel Ángel Ruiz Estrada (voorzitter van de Interregionale Maquila-coördinatie van Centraal-Amerika, Mexico en de Caraïben), Roxana Angélica Alvarado Carpio (afgevaardigde van de Salvadoraanse vakbondsfederatie FEASIES) en Miriam Reyes Escobar (vakbondsafgevaardigde van de confederatie CUTH). Samen met 30 ABVV-collega’s verdiepten zij zich in de gemeenschappelijke vakbondsproblematiek, wisselden zij ervaringen uit en formuleerden zij voorstellen rond internationale vakbondssolidariteit. Deze uitwisseling was uniek in zijn soort. De hoofdrolspelers tijdens deze week waren immers militanten uit Noord en Zuid. Zij vertrokken vanuit hun persoonlijke ervaringen, legden elkaar hun vakbondswerking uit en leerden mekaars arbeidsrealiteit kennen. Resultaat? Enthousiaste militanten uit Noord en Zuid lanceerden een hele hoop concrete ideeën die konden rekenen op het luisterend oor van gewestelijke secretarissen en de voorzitter van de ‘maquilacoördinadora’. De basis voor een nauwe en langdurige samenwerking tussen FOS, ABVV en maquilavakbonden werd


gelegd. Het Actieplatform Palestina De Israëlische bezetting van Palestina en het geweld in het Midden-Oosten is verschrikkelijk voor de lokale bevolking. Dat verdient aandacht van de lokale gemeenschap. In Vlaanderen sensibiliseert het APP. Met een tentoonstelling, een informatiemap en een aantal sprekers trekt het platform naar scholen en groepen. Af en toe ontvangt het APP ook Palestijnen die hier hun verhaal komen vertellen. En het APP stuurt vrijwilligers voor observatiemissies naar Palestina en Israël. Het APP verwierf ondertussen al heel wat bekendheid met zijn lobbywerk en de vele straatacties. FOS is een actief lid van het actieplatform. Het secretariaat van APP is bij FOS gevestigd. Onze algemeen secretaris is voorzitter van het platform. Wil je een uitgebreider FOS-jaarverslag 2003 (200 pagina’s)? Geef ons even een seintje!


wil water uit het GATS-akkoord. Tobintaks eindelijk goedgekeurd! Bestel nu onze nieuwe wenskaarten!!

Recommend Documents