WELKOM En bedankt en tot ziens

DE WILLY Jaargang 4, nummer 3 – december 2012

WELKOM En bedankt en tot ziens.

Beste lezer, Het eerste semester is voorbijgevlogen als een trein. De dagen, weken, maanden zijn nu slechts een schim in een waas van een golf van een roes van een droom van een kakofonie van ervaringen en herinneringen. Sommigen slecht, de meesten goed en sommigen onvergetelijk: met nostalgisch hart denken we allen terug aan memorabele momenten die we samen beleefd hebben. Als Musicologica een eigen televisieserie had zou er nu een montage volgen met melige muziek, waarin hoogtepunten van de kringenzuip (p. 16), de Musicologicafeestjes (p. 14), het weekend (p. 8), het kerstetentje (p. 18) en nog zoveel meer achter elkaar geplaatst zouden worden. Helaas is die televisieserie er nog niet (hoewel in de wandelgangen van de VTM wel enige geruchten de ronde doen) en dus moeten we het voorlopig stellen met een schriftelijk verslag. Dit vindt u in deze laatste editie van de Willy van het eerste semester. De redactie van de Willy wenst u in elk geval al een vrolijk kerstfeest, een gelukkig nieuwjaar en een geslaagde examenperiode toe. Dank aan iedereen die dit semester heeft meegewerkt aan de Willy en dank aan iedereen die hem heeft gelezen. Tot volgend jaar, Simon & Bastijn

2

INHOUD Voorwoord van de redactie ......................................................................................................................... 1 Inhoud .................................................................................................................................................................. 3 Agenda ................................................................................................................................................................. 4 Docenten over hun studententijd ............................................................................................................. 5 Weekend ............................................................................................................................................................ 8 Componistenportret: Claude Debussy ................................................................................................. 10 Le Concert Olympique ................................................................................................................................. 12 Feest over feestjes ........................................................................................................................................ 14 De kringenzuip ................................................................................................................................................ 16 Kerstverhaal .................................................................................................................................................... 18 Dixit ..................................................................................................................................................................... 20 Prijsvraag .......................................................................................................................................................... 22 Colofon .............................................................................................................................................................. 24

3

AGENDA December 2012 – januari 2013 Stelt uw allen een keer achter die boeken en zorgt dat dat allemaal zo wat in orde komt zodat iedereen volgend semester met een gerust hart terug het zwijn kan uithangen. Met andere woorden: veel succes met de examens iedereen!

Vrij te houden: 15-17/02: 24-28/02: 13/03:

Musicologicaweekend Feestweek Musicologica! Musicologicaconcert

4

DE JEUGD VAN TOEN Docenten over hun studententijd Simon Desmet actief ben. Het is eigenaardig hoe je leven kan uitdraaien. Hoeveel je het ook Voor deze editie spraken we met Prof. Dr. probeert te sturen, je hebt geen controle Mark Reybrouck, professor over waar je terechtkomt. Uiteindelijk heb muziekpsychologie en vakdidacticus van de ik gekozen voor lichamelijke opvoeding in Specifieke Lerarenopleiding (SLO) van Leuven. Dit was geen evidente keuze. musicologie. Naast zijn opdracht aan de Studenten LO waren nogal machotypes. De universiteit geeft hij ook nog anatomie, paracommandoachtige opleiding was geen neurologie en biomechanica aan de kinderspel voor een gevoelig ventje zoals KATHO (Katholieke Hogeschool Zuid- ik. Mijn intellect werd niet echt bevredigd in deze opleiding dus besloot ik later om West-Vlaanderen). kine (kinesitherapie) te gaan bijstuderen. Professor, eerst en vooral: wat en waar Ondertussen was ik wel veel bezig met muziek, voornamelijk improvisatie op heeft u gestudeerd? piano. Van partituren spelen vond ik niet zo leuk. In mijn laatste jaar kine dacht ik Dat is een heel lang verhaal. Ik heb na de ‘waarom niet eens musicologie proberen?’ middelbare school lang getwijfeld over wat Dit was een bijzonder zwaar jaar: ik moest ik zou gaan studeren. Ik was afgestudeerd nog een thesis voor LO afwerken, het in Latijn-wetenschappen en heb lang laatste jaar kine met stage doen en dan nog gedacht om klassieke talen te gaan eerste kandidatuur musicologie. Ik heb studeren. Maar omdat ik geen Grieks meer toen het eerste semester musicologie volgde ging dit niet. Dan heb ik ook een tijd volledig moeten spijbelen. Maar het is met het idee gespeeld om architect te uiteindelijk toch gelukt en na acht jaar worden en later dacht ik Germaanse te studeren had ik drie diploma’s op zak. gaan studeren. Er waren twee dingen die mij echt niet interesseerden op dat punt: mechanica (onderdeel van de fysica) en Hoe ervoer u uw studententijd? muziek, twee dingen waarin ik nu wel zeer

5

Dat was een heel mooie en heel leuke tijd. Vooral toen ik de stap van de medische wetenschap naar de faculteit Letteren had gezet: dat was een verademing. De studenten musicologie waren een klein groepje maar er was een heel goede sfeer. We deden regelmatig activiteiten zoals volleybal of weekends, de Lesse afvaren, zulke dingen. We kwamen ook geregeld bijeen om samen te eten en piano te spelen. Een echte kring voor de musicologen bestond natuurlijk nog niet en andere kringen spraken mij niet aan. Ze bestonden vaak alleen uit mannen en er werd altijd enkel gedronken. Daarom zat ik ook nog in een studentenclub in Nieuwpoort, Moeder Sliekmüssel. Dat was een zachte club, met jongens en meisjes. Uiteraard werd er daar ook veel gedronken, maar drank was er steeds een middel en geen doel. Veel lachen en plezier maken kwam op de eerste plaats. Ze hebben mij daar gevraagd om cantor te worden, wat ik eerst niet zag zitten omdat ik een hekel heb aan alleen zingen. De eerste keer heb ik me dus wel moed moeten indrinken. Maar dat bleek allemaal heel goed mee te vallen en ik heb heel veel gelachen op cantussen. Later ben ik ook praeses geworden van Moeder Sliekmüssel, wat ook een mooie ervaring was. Je leert leiding geven, organisatie, speechen. Nu ja speechen: babbelen als je

niets te zeggen hebt. In Leuven werd ik ook regelmatig gevraagd in andere faculteiten om op te treden als cantor op cantussen. Een soort van rent-a-priest als het ware, rent-a-cantor. Mijn studententijd zal ik mij vooral herinneren als een periode van vele ambities. Naast LO, kine en musicologie had ik een ongelooflijke interesse ontwikkeld voor filosofie. Ik heb in die tijd ontzaglijk veel gelezen, vooral over Hegel en de dialectiek. Nachtelijke discussies, zware existentiële babbels tot soms wel zes à zeven uur ’s ochtends waren geen zeldzaam gegeven. Met Wim Mertens en Jan Caeyers heb ik bijvoorbeeld heel hard gediscussieerd. Verder probeerde ik altijd de balans tussen studeren en plezier te bewaren. Er moet gewerkt worden, maar er moet ook gelachen worden. Bent u gedoopt? Ja. Ik ben gedoopt bij Moeder Westland, een club voor studenten uit de Westhoek in Leuven. Het was geen erge doop: de gebruikelijke papjes en soepjes eten en een aantal opdrachten uitvoeren. Eén van de opdrachten was maten gaan opnemen van vrouwen: lengte, breedte, uitsteeksels,…. Voor de rest hield die club zich vooral bezig 6

met drinken, dus dat vond ik nooit echt ons zag en we snel weer aan wal zijn leuk. gegaan en gaan lopen zijn. Ik herinner mij ook heel goed een bepaalde Hebt u een herinnering die u altijd zal TD. Die vond toen plaats in de vismijnen. De wc’s zijn altijd een plaats waar mensen bijblijven? Een memorabele gebeurtenis? gemakkelijk socializen. Op die avond was Wel, de keren dat mijn moeder mij om zes er net een groot schip uit Noorwegen uur ’s ochtends voor de deur vond slapen aangekomen met koolvis. Ik was in de wc’s zijn niet iets dat ik gauw zal vergeten. Ik beginnen praten met een matroos en mee herinner mij ook dat we ooit rond vijf uur het schip op gegaan en ik heb daar 25kg naar de haven waren gereden en een boot koolvis meegekregen in een plastic zak. hadden genomen. Vijf uur ’s ochtends is Ondertussen was die boot wel een meter een moment waarop je dingen doet die je of twee van de kade weggedreven en anders waarschijnlijk niet zou doen en één moest ik met 25kg vis terug aan wal van mijn favoriete bezigheden als ik een klimmen. De volgende ochtend hoorde ik pintje op had toen was overal inklauteren. mijn moeder zeggen ‘wat ruikt er hier toch Telefoonpalen, op daken en dus ook de zo naar rotte vis?’ Ik had blijkbaar die vis gewoon voor de deur laten liggen. mast van dat bootje. Tot de havenpolitie

7

WEEKEND Dieter Blarinckx Well hello to you, my dear reader chum, om het met Miranda Harts woorden te zeggen. Het is nu ondertussen al een drietal weken geleden dat Musicologica samen met haar kersverse eerstejaars de kust van Blankenberge-cité bezette. Met een niet zo musicologisch verantwoorde kookploeg van amper twee personen, verbleven we in jeugdherberg ‘de Wullok’. Met een bang en snel kloppend hartje reisde ik samen met Nelle na een vermoeiende dag Nederlandse kunst af naar deze parel aan de kust. Ik zat constant te piekeren over alles wat maar mis zou kunnen gaan; je weet wel, de wet van Murphy. Ik was, om het zacht uit te drukken, een echt stresskonijn. Ik sliep maar luttele uurtjes, ik at weinig tot zelfs bijna niets, mijn iPhone stond roodgloeiend heet,…. Kortom: het was een stressy week. Toen Nelle en ik arriveerden in jeugdherberg ‘de Wullok’ bleek al die stress overbodig. Ik voelde me meteen weer thuis op een speciale maar liefdevolle manier. Musicologen, zoals altijd, zaten met een pint in de hand te wachten op hun quizmaster van dienst, moi. Ze zaten daar maar gezellig te keuvelen en te roddelen en me myself and I konden het natuurlijk niet laten om dat gezellig samenzijn abrupt te onderbreken. Ik had samen met mijn lieftallige huisgenote Fleur een leuke en spannende quiz in elkaar gestoken waarbij (al zeg ik het zelf) ik mezelf echt wel heb

overtroffen. Luisterfragmenten, Samson & Gert, mama appelsap en zelfs atonaal zingen passeerden de revue terwijl Fleur & ik vaak in tranen uitbarstten. Eén Ding dat ik zeker heb geleerd is: altijd dolle pret als Musicologica haar hoeveel-nic-nacjespassen-er-in-mijn-mond-skills bovenhaalt. Als eindresultaat van het letterkoekjes verzamelen kregen we de gekste zinnen te horen. Van de kleine piemel van Bram tot een Vlaamse zin met christelijke inslag: alle verschillende zinnen waren even krankzinnig en hilarisch. Kortom, het was een geslaagde eerste avond en voor mij was de toon (haha) gezet voor de rest van het weekend. Ik had er zin in! 8u30, zaterdagochtend: de vogeltjes floten, de ochtenddauw dreef van de velux, ik kon de zee zelfs al ruiken. Deze ochtend kon niet meer stuk. Ook het ontbijt was goddelijk. Het spreekwoord zegt ‘Eet ’s ochtends als een koning’, wel dat is zeer zeker gebeurd. Het lieftallige rondborstige kookduo maakte speciaal voor ons spek en ei, maar natuurlijk was er voor de speciallekes onder ons ook een gewone boterham met choco te verkrijgen. In de ochtend stond een wandeling op de agenda. Het was een zielige opkomst, maar dat neemt niet weg dat het een memorabele wandeling zou worden. Dik ingepakt trotseerden we de ijzige koude en kille wind die zo kenmerkend is aan onze Vlaamse kust. Met onze schoenen gingen we op het strand (oh god, waarom had ik 8

toch mijn goede schoenen aan?!) langs de kust richting een gezellig café op de steiger. In de namiddag stond er een actievere activiteit gepland. Cindy en ik hadden een groot stadsspel in mekaar gestoken dat perfect was voor de stad Blankenberge.. Het plan was simpel: voltooi de 30 opdrachten terwijl één afgevaardigde bij ons blijft om het stadsplan te vervolledigen. Toch slaagden er enkele musicologen in hun domste kant naar boven te halen. Zo was er bijvoorbeeld een groep die zo goed als heel het spel bleef hangen bij opdracht 2: Neem een foto van het verste punt van Blankenberge. In onze ogen een vrij logische opdracht, neem een foto van de steiger. Maar neen, musicologen zoals ze zijn willen natuurlijk niet toegeven en zo ging het groepje van onze oud-preses Niels Decoster helemaal naar de haven. Terwijl andere groepen het spel afrondden met de vraag ‘Hoe ontstond de naam Blankenberge?’, arriveerden Niels en zijn groep pas terug op het dorpsplein. Bij een vieruurtje op hetzelfde plein praatten we na over de leuke activiteit en de bittere kou, en natuurlijk ook over wat er voor die avond gepland was: de cantus. Na een voedzame en geslaagde maaltijd van onze kookploeg waagde Musicologica zich voor het eerst aan een initiatiecantus op het weekend. Bakken bier waren talrijk voorzien, maar voor de niet-alcoholdrinkers was er ook water en frisdrank in huis gehaald. Onze lieve preses Clais was zo vriendelijk geweest om ook de verschillende liederen uit te printen voor de bange eerstejaars. Het was tevens mijn eerste cantus dus ik zat bang af te wachten

tot Clais de verschillende regels duidelijk maakte. Tempus, rijmpjes maken, onderhuids steken geven, Saskia die dood is, my bonnie die over the ocean lies, de zotste taferelen waren zelfs nog niet té zot voor Musicologica. Na al dat uitbundig gezang was het tijd voor een meer intiemere sfeer, iets wat de ervaren cantici ‘het stille gedeelte’ noemen. Kaarsjes werden ontstoken, de lichten gedoofd. We haalden onze beste fluisterstem boven en begonnen zachtjes te zingen. Na het laatste lied kwam het echte melige gedeelte: mensen die elkaar begonnen te bedanken, knuffelen: het was een avond om nooit te vergeten. Ook onze eerstejaars hadden er blijkbaar van genoten. Na een korte maar goede nacht was het tijd voor de opkuis. Slaapkoppen die nog maar enkele uurtjes in hun bed lagen hadden het bijzonder zwaar. Laten we geen namen noemen (Bram, Jannis, Toon, Lucas en Mandy). Toch geraakte iedereen perfect om 10u aan de ontbijttafel waar dan ook al de bagage werd verzameld. Na de korte briefing van mezelf en de vele bedankingen aan de kookploeg, praeses, enzo… was het tijd om afscheid te nemen. We zouden ons opsplitsen in twee groepen. De ene groep zou al vertrekken met de trein naar het Leuvense, terwijl de andere groep nog een laatste blik wilde werpen op de prachtige Vlaamse kust. Dit weekend was een van de beste weekends die ik ooit heb meegemaakt. Het was een weekend vol gelach, plezier, drank en groepsbinding. Om het in één woord te zeggen: Musicologica. 9

COMPONISTENPORTRET Claude Debussy (1862 -1918) Jasper Gheysen 1880 en 1882 vergezelde Debussy de artistieke compagnie van de gravin Artistieke leiders, operabazen, gewiekste Nadezdha von Meck, beter bekend als de managers en doorwinterde programmators mecenas van Tchaikovsky tijdens hun wrijven iedere keer opnieuw in de handen tournees doorheen Rusland en Europa. Het als er een van de grote componisten uit de eerste echte teken van erkenning voor muziekgeschiedenis zijn geboorte- of Debussy was het binnenhalen van de toen sterfdatum te vieren heeft. Dit jaar was dat nog prestigieuze Prix de Rome in 1884. Het niet anders. 2012 moest en zou het jaar vier jaar lange verblijf in Italië dat hiermee worden van de Franse componist Claude verbonden was om de compositorische technieken aan te scherpen, had echter Debussy. niet het gewenste Als oudste kind van een resultaat. Debussy kon eenvoudig burgerlijk zich moeilijk gezin groeide Debussy identificeren met de op in een klein stadje Italiaanse cultuur en net buiten Parijs. Zijn muziek en keerde talent voor muziek troosteloos terug naar maakte het mogelijk Parijs in de hoop daar dat hij op 10-jarige zijn “eigen weg” te leeftijd werd vinden. Twee muzikale ingeschreven aan het elementen oefenden Conservatorium van de op het einde van de Franse hoofdstad. De jaren tachtig een grote rigoureuze invloed uit op Debussy. leermethodes en principes van het conservatorium stonden Eerst en vooral toonden de talrijke haaks op de vaak rebelse gedachtegang van bezoeken aan Bayreuth, waar de geest en deze getalenteerde jongeling. Al snel werd muziek van Wagner in stand gehouden Debussy beschouwd als een geniale pianist werden, een nieuwe muzikale wereld. Ten bracht de Indonesische die op compositorisch vlak een sterke tweede gamelanmuziek uit Indonesië hem voorkeur vertoonde voor dissonanten en mateloos in vervoering. Debussy hield er in ongewone intervallen. In de zomers tussen 10

Parijs zeer liederlijke levensstijl op na. A la bohémienne! De roes van het diverse kunstenaarsbestaan ging eveneens gepaard met een turbulent liefdesleven. Verschillende vrouwen zoals Blanche Vasnier, Gabrielle Dupont en Thérèse Roger vielen in zwijm voor de knappe componist. Rosalie Textier, waarmee hij enkele jaren getrouwd was, schoot zichzelf zelfs in de schouder op de Place de la Concorde wanneer ze vernam dat Debussy haar had achtergelaten voor de iets snuggere Emma Bardac. Na een kort verblijf in Engeland, vestigden Debussy en Bardac zich voor eens en voor altijd in Parijs. Hun dochtertje met de hoogst originele naam Claude-Emma zou zijn laatste grote liefde worden. Debussy stierf op 25 maart 1918 aan de gevolgen van kanker tijdens de laatste stuiptrekkingen van de Eerste Wereldoorlog. Ondanks het innovatieve en experimentele karakter blijft de muziek van Debussy tot op de dag van vandaag vrij populair. Debussy opteerde voor een muziek die zich liet leiden door een vrije verbeelding, waar het overbodige geneutraliseerd was. Zowel zijn pianowerken en composities voor orkest in de rayon van de instrumentale muziek als zijn liederen en opera binnen de vocale muziek vonden moeiteloos hun weg naar de canon. Debussy streefde naar een niet-ontwikkelde, additieve muziek met

bijzonder genuanceerde klankschakeringen die gerealiseerd werden door een onorthodoxe behandeling van de harmonie. Zowel zijn Préludes en Images voor piano als zijn La Mer en Prélude à l’Après-midi d’un Faun voor orkest zijn hier mooie voorbeelden van. Boulez bestempelde zelfs dit laatstgenoemde werk als het begin van de moderne muziek. De opera Pelias et Mélisande stond dan weer symbool voor een anti-Wagneriaanse esthetiek. Uitgaande van eigenschappen van de eigen Franse taal creëerde Debussy een introvert, sober ideaal waarin de muziek eerder wordt beperkt dan dat ze wordt uitgebreid. De kritiek op Debussy focuste vooral op het feit dat zijn muziek vormeloos was, gebruik maakte van te experimentele harmonische progressies en dat ze over het algemeen te monotoon was op vlak van melodie en ritme. Desalniettemin blijft Claude Debussy één van de belangrijkste figuren uit de muziekgeschiedenis. Toch moeten we onszelf de vraag stellen of het wel wenselijk is om jaar na jaar één componist zo in de belangstelling te zetten. Zijn er geen andere componisten die net dat tikkeltje extra aandacht beter kunnen gebruiken? Ik hou mijn hart dan ook al vast voor 2013 wanneer Richard Wagner 200 jaar geleden werd geboren.

11

LE CONCERT OLYMPIQUE Egmont ouverture en Keizersconcerto Bastijn Steelandt In dit najaar van 2012 bracht Le Concert Olympique op verschillende podia in binnen- en buitenland haar nieuwe productie ‘Egmont’. Voor zij die het orkest niet kennen: hun opzet bestaat erin om bekende en minder bekende muziek van Beethoven een plaats te geven in hun repertoire. Met de integrale (nederlandstalige!) uitvoering van de toneelmuziek bij Egmont, opus 84 en het concerto voor piano nr. 5 in Es-groot, opus 73 op het programma zijn ze daar ook deze keer in geslaagd. De solisten Alexander Melnikov op de piano en de sopraan Ilse Eerens als de zangstem maakten van de optredens samen met dirigent Jan Caeyers een lovenswaardig succes. Beethoven kreeg van het Weense Hofburgtheater in 1809 de opdracht om muziek te schrijven bij ‘Egmont’, een drama van Johann Wolfgang von Goethe in vijf akten. Het nationalisme en de bevrijding, die in het theaterstuk van Goethe over de Vlaamse graaf van Egmont worden beschreven, waren tijdens het Beleg van Wenen door de Napoleontische legers bijzonder actueel. Een ijverige Beethoven schreef uiteindelijk méér muziek dan wat de bedoeling was in Goethes concept van het toneel. Alles samen componeerde hij

een ouverture, twee liederen, vier entr’actes of tussenspelen, een klaagzang op de dood van Klärchen (de geliefde van Egmont), een melodrama dat de laatste woorden van Egmont ondersteunt en een ‘Siegessinfonie’, een symfonie van de overwinning, als conclusie. De toneelmuziek is meer dan enkel achtergrondmuziek of een luchtig intermezzo, Beethoven laat haar volledig deel uit maken van de tragiek en levert zo een muzikale commentaar bij de gebeurtenissen op het toneel. De verschillende instrumentale passages zijn hoogst rijkelijk uitgewerkt en vormen een samenhangend geheel doorheen het drama. Door Beethovens toevoegingen werd ‘Egmont’ een enorm uitgebreid theaterstuk en kwamen beknopte vertellingen al snel in omloop. Deze trachtten de oorspronkelijk vijf akten te reduceren tot een verhaal dat de muzikale fragmenten verbind. Op basis van dit idee schreef de Vlaming Erwin Mortier vijf monologen die Goethes tragedie vertellen vanuit Egmonts standpunt. De hedendaagse tekst van Mortier geeft aan Beethovens muziek een nieuw perspectief en maakt van het eerste deel van deze ‘Egmont’-productie een niet te missen ervaring. 12

In het tweede deel brengt Le Concert Olympique samen met Alexander Melnikov het vijfde pianoconcerto in Es-groot, opus 73. Dit concerto, ook uit 1809, is het laatste in de rij van zes volwaardige pianoconcerto’s (inclusief het ‘nulde’ concerto gecomponeerd door de twaalfjarige Beethoven in Bonn) die hij ons heeft nagelaten en het enige dat hij nooit zelf kon uitvoeren: zijn gehoorproblemen waren rond die tijd van die aard, dat zelf de première spelen geen optie meer was. Met dit werk tilde hij het zogenaamde, virtuozenconcerto naar een hoger niveau. Door de interactie tussen solist en orkest, waarbij het orkest voortdurend bij het spel van de pianist wordt betrokken en niet op de achtergrond verdwijnt, spreken we hier van een symfonisch concerto. Beethoven brengt de rol van het orkest op gelijke hoogte met die van de solist, wat echter allesbehalve ten kost gaat van de virtuositeit. Hij trachtte de controle op het

concerto zoveel mogelijk te behouden door de pianopartij nu exact uit te schrijven, daardoor is deze bijzonder technisch en veeleisend. Na de Weense première, door Beethovens toenmalige leerling Carl Czerny, werd het werk als “een van de origineelste, meest fantasierijke, meest briljante en tegelijk een van de moeilijkste concerto’s die er bestaan” omschreven. Het concerto kreeg al snel de officieuze titel ‘keizersconcerto’ mee, maar deze werd zoals de vele bijnamen bij andere composities niet door Beethoven zelf gegeven. De titel leent zich er wel toe om het heroïsche karakter van de muziek te benadrukken. Van Beethovens pianoconcerti geldt dit concerto als het meest uitvoerige, wat ook zijn weerslag krijgt in de majestueuze ondertoon en vraagt zij een opperste beheersing van het klavier. Een werk op maat gesneden voor de Russische meesterpianist Alexander Melkinov.

13

FEEST OVER FEESTJE Lotte Auer en Jasper Croonen spetterende verzoening op de dansvloer. Helaas kwam er aan dit Harry Potter deel Vers van de pers en nieuw in de branche, zo ook een einde van de avond en het meest ging het nieuwe feestteam aka Jasper en slopende moest nog beginnen: de opkuis. Lotte aka Losper op pad om een origineel Half ziek en snotterend begon team feest thema te vinden voor het eerste feestje van in de praatkamer, oftewel The Chamber of Musicologica. Het is niet altijd even Talking, met alle magie van de vloeren en gemakkelijk om in de voetsporen te treden muren te kuisen. Flessen toverdrank van de feestteams van de vorige jaren, werden gerecycleerd richting Ladeuzeplein maar zet een rosse met een hoek af en een en de meest duistere creaturen uit de jongen met de fantasie van een kind samen onderwereld besloten dat het maar weer en u krijgt gegarandeerd een memorabele eens tijd was om in bed te duiken voor de avond. Spektakel en originaliteit stonden lessen die de volgende dag nog zouden bovenaan de lijst. Er zou magie in de lucht opdoemen. hangen en wat is er magischer dan een Moe en verslagen ging ook feest naar bed, feest in Harry Potterstijl, met als titel: om er de eerstvolgende dagen niet meer uit ‘Musicologica and the Chamber of Talking’? te komen. Inclusief Zweinsteingekheid in de vorm van een concurrentiestrijd om de afdelingen. Een nieuwe kiesstijl, waarbij u uw favoriete afdeling naar de top moest drinken met de bijhorende cocktail. Wodka-framboos voor Griffoendor, pisang voor Zwadderich, blue curaçao voor Ravenklauw en wodkaorange voor Huffelpuf. Cocktails kwamen en gingen, hier en daar vlogen bezemstelen door de ruimte en enkele Dementors konden het niet laten om het leven uit een paar onschuldige stervelingen te zuigen. Dit alles ging gepaard met de uitzonderlijk goede draaiskills van dj Jasper. Duels werden uitgevochten en de strijd tussen tovenaars en dreuzels zorgde voor een

Bij camping M2 hadden we de hele praatkamer omgebouwd tot een heuse festivalcamping. Een thema dat perfect aansloot bij het vrij podium dat diezelfde dag was doorgegaan. Na het meer dan geslaagde eerste themafeestje lagen onze verwachtingen natuurlijk uitermate hoog en we beschouwden het als een heuse uitdaging om zo veel mogelijk volk op een maandag naar de praatkamer te lokken. Zodra alle drumstellen, gitaren en harpen van het vrij podium uit de weg geruimd waren, kon het feest losbarsten. De eerste musicologen schuifelden binnen voor een cocktail en een hot dog. Het eerste jaar was opnieuw goed vertegenwoordigd, en ook 14

enkele masters kwamen langs om zich onder het bachelorplebs te mengen. Uw feestteam had er een goed oog op. Naarmate de avond vorderde bleef musicologica in grote getale aanwezig. De verhoopte stormloop van andere kringen bleef echter uit. Het was een feestje van in de goede oude tijd, die ik zelf niet meer meegemaakt heb, maar waarvan de verhalen nog altijd de ronde doen. Een tijd waarin zelfs Eoos nog meer naambekendheid had dan onze kring, waar onze praatkamerfeestjes echt nog als PRAATkamerfeestjes gezien konden worden. Een vervlogen periode toen Babylon nog durfde beweren dat ze in de fak heersten. Tegen drie uur liep het feestje op zijn eind. Ondanks de mindere opkomst, hadden we toch van her en der complimenten opgevangen en konden we opgelucht aan

de opkuis beginnen. Bijgestaan door enkele zwaar aangeschoten diehards (waarvoor dank BVH en JVDS), was de praatkamer in een mum van tijd opgeruimd. De laatste doos leeggoed werd weggedragen, de praatkamer werd afgesloten en het feestteam kon in de fak genieten van een laatste welverdiend pintje. Wij zijn uitgefeest voor dit semester, en we willen iedereen bedanken die dit semester op musicologicafeestjes aanwezig was. Nu is het echter tijd om het feesten even de rug toe te keren en met onze neus in de boeken te duiken. Het feestteam wenst jullie allemaal veel succes met de examens, en daarna een rustgevende vakantie. Wij verwachten jullie immers allemaal uitgerust terug in februari, wanneer we het tweede semester knallend zullen inzetten met onze feestweek.

15

DE KRINGENZUIP Een legendarisch festakel Claïs Lemmens verre – Heverlee – waren bevriende kringen afgereisd om hun sympathie te Het begon allemaal op een ogenschijnlijk uiten en mee te feesten. Het ging niet voorbij. Op het onschuldige novemberavond. Van alle zes onopgemerkt Letterenkringen verzamelden de legioenen geïmproviseerde chatvenster verscheen zich in hun geliefde fakbar Letteren: voor vaker dan eens: “Musicologica feest!” of een keer géén plaats van gezellig ‘Kleinste kring, meeste plezier!” Voor even samenzijn, maar een slagveld. Hier zouden leek het alsof de eindstand ons maar weinig zich verbijsterende taferelen afspelen die kon schelen, maar we bleven ambitieus. Eoos was later zouden eigenlijk nooit uitmonden in een concurrent. een bloedbad. Vorig jaar Na een strandden ze op teleurstellende 50 punten, dus editie in 2011, moesten we waarbij Alfa ons ons daar al geen een loer draaide zorgen meer en Mecenas ons over maken. ver achter zich Ook Mecenas liet, was bleek Musicologica gemakkelijk om strijdlustiger dan ooit. Het vooropgestelde doel was om voorbij te steken. Voor lange tijd bleven we een podiumplaatsje te bemachtigen, of op op de vierde plaats staan, om Alfa traag zijn minst Alfa voor te blijven. Iedereen was maar gestaag bij te benen. Het moment dat opgetrommeld, had voor een volle we over hen sprongen, was – wat wij toen portefeuille en een goede fond gezorgd, en dachten – het hoogtepunt van de avond. was klaar om de eer van de kleinste kring te We hadden een podiumplaats veroverd, verdedigen tegenover de andere kringen die we weliswaar nog goed moesten die tot nu toe zo neerbuigend op ons verdedigen, maar daar zagen we geen hadden neergekeken. Het werd al snel graten in. Iedereen was uitgelaten. duidelijk dat Musicologica niet enkel kwam Plots verscheen op het scherm de voor de overwinning, maar ook voor een boodschap; “Het verschil tussen Babylon uitgelaten sfeer en een enorm en Musicologica is ondertussen kleiner dan samenhorigheidsgevoel. Van heinde en dat tussen Musicologica en Alfa!” De 16

musicologen werden voor de eerste keer die avond even stil. Blikken werden uitgewisseld en het leek alsof iedereen elkaar meteen begreep; we zouden Babylon in halen. Vanaf dat moment volgde een chaotische, ietwat vage periode van veel drank, feest en liefde (bij gebrek aan betere omschrijving). Het duurde niet lang voor ook Babylon een kopje kleiner gemaakt was, en even later was de Kringenzuip gedaan. De overwinning van Historia was plots niet meer de belangrijkste gebeurtenis van de dag. Wij hadden, met de hulp van Wina, Industria en

anderen, tot de laatste slag gevochten, gezwoegd, vooral veel gedronken en hadden een tweede plaats veroverd. Musicologica was de winnaar van de avond. Ik weet niet wat we hieruit mogen concluderen. Onze kring kan goed zuipen, dat is allicht niet iets om mee te koop te lopen. Maar ook; onze kring kan goed samenwerken, hangt heel sterk aaneen, is capabel tot grootse dingen, kan wedijveren met kringen van 10 keer zoveel studenten, krijgt sympathie van over heel Leuven, … en dat is wél iets om trots op te zijn. Volgend jaar eerste plaats?

17

HET KERSTVERHAAL VAN PIET PERMA Melissa Portaels derde traan volgden. Verwonderd keek hij toe hoe de tranen die op de schoppen De kerstperiode is weer aangebroken, zeven vielen zich schikten op de speelkaart. zoveel is duidelijk. Deze nacht werd Piet De gedaante van een galante sneeuwman Perma weer rillend van de kou wakker en kwam traan bij traan tevoorschijn. Deze hij had het woord “kerstfeestje” al eens nam zijn hoge hoed af en maakte een diepe horen vallen op een dinsdagavond. Ook de buiging, zette zich terug recht en gaf Piet kerstverlichting was al aangebracht, Perma een vette knipoog. Dit komisch hoewel zijn thuis eigenlijk permanent in dat zicht deed Piet Perma glimlachen, lachen gouden licht baadt. Nu wacht hij nog en schaterlachen. “Waar moet jij zo hard hoopvol op de warmte van geitenwollen mee lachen?” klonk het opeens boven zijn sokken en de geur van een heerlijk hoofd. Het was duidelijk de stem van een dessertenbuffet. Handgeklopte tiramisu, kind, hoog en schel, maar de onschuldige jello shots in diverse kleuren en toon waarmee ze deze woorden uitsprak, ijshoorntjes met spinazie en curryworst. gaf Piet Perma een warm gevoel Vorig jaar op het kerstfeestje at Piet Perma vanbinnen. Hij keek omhoog en zag een naar hartenlust zijn buikje rond en meisje met lang zilverblond haar uit het dommelde reeds vroeg op de avond in. raam hangen. “Heb je het daar niet koud?” Kwam het door de magie die kerstmis met vroeg ze verder. Dit kon Piet Perma, wiens zich mee brengt of had hij te veel groene kleren ondertussen verborgen zaten onder jello shots op? Stofdeeltjes werden zachte de sneeuw, niet ontkennen. Verlegen sneeuwvlokjes en een gigantische knikte hij en hij deed een poging de sneeuw kerstboom rees uit de grond. Het water van zijn broek te kloppen. Het meisje had liep hem in de mond bij het ruiken van haar raam weer gesloten, maar nog voor Luikse wafels en hete chocolademelk. Piet Perma een zucht van teleurstelling kon Hoopvol taste hij in zijn zakken op zoek slaken, verscheen ze alweer, al was het dit naar enkele verloren euro’s, maar het enige keer in de deuropening. Met haar pyjama en zilveren wat hij vond was een speelkaart. Hij kon de lichtblauwe pantoffeltjes leek ze een beetje op een traan, die ondertussen reeds over zijn wang goede fee. Ze wenkte Piet Perma haar huis liep, niet meer verdringen. Een tweede en 18

binnen. Het was een groot huis, veel te groot voor een klein meisje als dit. Groot, maar verre van kil. De wollen haren van een wijnrood tapijt krulden zich om de natte tenen van Piet Perma en het spetterende haardvuur hulde de ruimte in dat soort gezelligheid die kerst garandeert. Opnieuw deed de geur van Luikse wafels en hete chocolademelk Piet Perma watertanden. “Zet je maar bij het haardvuur, ik ben wafels aan het bakken” klonk het uit de ruimte ernaast, de keuken waarschijnlijk. In het midden van de kamer stond een hoge tafel van hout met een bijpassende stoel. Piet Perma moest glimlachen bij de gedachte hoe het meisje op de stoel moest klauteren. Ook voor hem was de stoel behoorlijk hoog, maar na een kleine inspanning zat hij er toch bovenop.

Op de tafel lag een brief aan de Kerstman. Deze moest geschreven zijn door het feeënmeisje. “Lieve Kerstman, ik ben Fiona. Als je met cadeautjes langskomt, hoop ik dat er een nolligraph voor mij bij is. Ik wil later musicologe worden.” Piet Perma betrapte zichzelf op zijn onbeleefde nieuwsgierigheid en besefte dat hij deze persoonlijke brief niet had mogen lezen. Haastig kroop hij van de stoel maar hij viel. Hij viel uit zijn slaap. Een berg afwas en vergeten potjes pudding doken op voor de ogen van Piet Perma, de restanten van een geslaagd kerstfeestje. Het afscheid van Fiona viel hem zwaar, maar op een dag zou hij haar terug zien als studente musicologie op de perma. Met die gedachte sloot Piet Perma zijn ogen en zette hij zijn kerstslaapje verder.

19

DIXIT Dattemet gezegd heeft! PB: Je mag daar van mij zelfs je levenswerk van maken. Maar schrijf eerst uw thesis en dan pas uw levenswerk. JC: Ik doe nooit ambetant. CT: Nee, ik kijk liever naar zijn gat. BVH: Een land met een q? Cuba. FD: Natuurlijk hebben die geen relatie, dat zijn gewoon neuroses. AB: Heeft uw moeder een prostaat laten steken? BS: Ho! Ik zit met een vibratie in mijn broek. DB: Wat spelen ze van Beethoven? Ik denk de Goldbergvariaties. YV: Ik heb nog nooit een dixit gehad. BS: Blijf eens met uw ballen van mijn lijf. MVE: Iedereen in Canada leeft in boomhutten. LN: Jeremy toont nooit veel emoties. Je moet daar gewoon veel tegen praten zoals een furby. ND: Ik moet dringend beginnen bijbenen met Gossip Girl. Ah maar ’t is blok, ça va. CL: We zullen Can We Say eens coveren, dan is het Strings Covered. JVDS: Er staat gewoon een mongool achter de balie. Da’s kei erg. Zonder begeleiding en al. 20

CL: Ik dacht dat gij ook een alcoholvrije week ging doen? SD: Nee ik kan dat niet. Allez, ik kan dat wel, maar niet tijdens… een week. LS: Als nijlpaarden hun behoefte doen vliegt dat alle kanten uit omwille van hun roterende staart. BVH: Oh ja, nu wil ik ook een staart. DB: Niet nog eens een reeks hé, dan draai ik mij om in mijn graf. MD: Het was een concert voor muzikale analfabeten. Die beklaagde groep van de mensheid. JVDS: (met volle overtuiging) 6x7? Da is 56!

QUIZVRAAG Het antwoord op de quizvraag van vorige week was: Sigismund Thalberg (fantasie ‘souvenirs de Beethoven’ voor piano, opus 39). Proficiat aan niemand voor het vinden van het juiste antwoord! Een nieuwe quizvraag vind je op de volgende pagina.

21

22

23

COLOFON Redactie Simon Desmet Bastijn Steelandt

Auteurs Claïs Lemmens Dieter Blarinckx Jasper Croonen Jasper Gheysen Lotte Auer Melissa Portaels Bastijn Steelandt Simon Desmet

Met dank aan Prof. Dr. Mark Reybrouck Claude Debussy Niet op de openbare weg gooien, a.u.b.

24