Waterpoof op NaWaKa
Kampverslag Dolfijnen – door Elske en DiDi Foto’s: DiDi, Janine en Avi
Modder Maandag op Madagaskar Maandag kwamen de kinderen en Didi aan met de auto’s en was de rest van de leiding op de Energie om ze op te wachten. Avi was helaas ziek, maar gelukkig waren Elske en Janine er als kookstaf/leiding. Er stonden ons mooie dagen te wachten, maar eerst moesten we ons nog door de regen heen bijten. Het groene kampeerterrein veranderde in een grote modderpoel en de dolfijnen bivakkeerden in de Corbulo totdat Melle samen met Maus en een aantal zeeverkenners de kooktent hadden opgezet waar iedereen in kon zitten. Maar niet getreurd, want de modder bleek een perfect badje te zijn voor Melle, Jente, Luuk W, Thijs en Pelle. Eenmaal in de Corbulo was het uit met de natte kledij en aan met de kleren uit de gevonden voorwerpenbak. Dit leverde een aantal interessante klerencombinaties op en zelfs een lang verloren gewaande zwembroek. Na het eten en een smartie-toetje was het op naar Subkamp Hawaii, waar de Energie lag. Eenmaal op Hawaii aanbeland, wisten we met behulp van de bolderkarren van onze hulp-gulle buren alle bagage naar de tenten te krijgen. Eerst werd alles in de kooktent verzameld, en toen écht alles er was werden de tentgroepjes gemaakt en konden de tenten ingeruimd worden. Een van de buurvrouwen zorgde er nog voor dat ieders voeten moddervrij waren en vervolgens was het dan echt tijd om die oogjes toe en die snaveltjes dicht te doen.
Dansende Dinsdag Je zou misschien denken dat een beetje uitslapen er wel bij zou zijn na zo’n korte nachtrust, maar niets is minder waar. Om zeven uur ’s ochtends ontstond er al geroezemoes in de Dolfijnententen van het stukje Nautilusland. Aan het ontbijt kreeg iedereen een Nawaka T-shirt, bidon, petje en das. Vooral die das was erg belangrijk, omdat hij constant gedragen moest worden. Waar de bidon precies voor gebruikt werd, was voor sommigen nog niet helemaal duidelijk, maar nadat ze er op geattendeerd werden dat het geen waterpistolen waren begrepen alle dolfijnen dat dit waterzakken waren om uit te drinken ;-). Nadat de dolfijnen in prachtige kledij waren omgekleed konden zij meedoen met de inloopspellen die op het middenterrein van Madagaskar begonnen. Allereerst het parachutespel, waar veel scouts aan mee deden. De parachute moest strak gehouden worden door iedereen die eromheen stond en vervolgens werd een bal opgegooid en moest je ervoor zorgen dat de bal niet over jou kant heen vloog. Daarna kwam er een heel cool trucje, wat wel een goede uitvoering vergde. Iedereen moest tegelijkertijd de parachute omhoog trekken en dan zo snel en tegelijk mogelijk weer naar beneden halen om erop te gaan zitten. Zo ontstond er een soort koepel. De eerste twee keer lukte niet, maar zoals men vaak zegt: driemaal is scheepsrecht. Daarna werd het Vikingenspel gespeeld, waarbij je de tegenstander blokjes om moest gooien. Na de lunch was het tijd voor de grote opening. Alle speltakken liepen naar het centrum van Roermond en het werd een drukke boel. Gelukkig hadden de Dolfijnen privileges en mochten we vooraan gaan staan. En er wachtte ons ook een leuke verassing, want Avi voelde zich al wat beter en kwam ons vergezellen! Zodra iedereen op het plein was, begon de opening en kwamen we erachter dat er groepen waren uit Duitsland, Engeland en zelfs Georgië. De burgemeester hield een praatje en daarna werd er een verhaal verteld, welk visueel ondersteund werd door een moderne dans act. Het ging over Mo, een gewone jongen, die ervoor zorgde dat het water niveau weer normaal werd. Vervolgens was het dansen en zingen geblazen met Nienke, die het Nawaka-lied had geschreven. Het was zelfs mogelijk 75 van haar cd’s te winnen als je met de remix lekker mee danste en
mee sprong. We deden erg ons best, maar wonnen helaas niet. Volgens Thijs was het vooral jammer omdat hij de cd’s nu niet door kon verkopen. Op de terugweg hielden we even een ijsjes-intermezzo, en volgens Jente was Hello Kittyijs echt beter dan dat andere ijs. Na het smakelijke tussendoortje vervolgden we onze weg naar de tent, waar iedereen zich omkleedde en het water indook. ’s Avonds veranderde Madagaskar in Casino Las Madagas en kon er met dropgeld op verschillende plekken gegokt worden. Een aantal Dolfijnen was er heel bedreven in, en degene die dat wat minder waren konden in elk geval nog lekker wat drop eten.
Waanzinnige Woensdag Woensdag was leiding Bram ook een dagje aanwezig. We moesten om tien uur met de boot naar de overkant gebracht worden, maar ergens was er iets fout gegaan in de communicatie, wat ertoe leidde dat we pas zo’n anderhalf uur later vertrokken. Maar niet getreurd, want in de tussentijd werd er over stuk tv gepraat, gelounged en zelfs contact gemaakt met anderen via de radio. Terwijl Melle, Elske en Bram in de schaduw lagen te chillen liep Avi net het grasveld over, toen er ineens een onbekend jongetje naar hem toe kwam gerend en riep: “Meneer u bent toch de enigste Turk op het eiland?”. Iedereen die het hoorde lag in een deuk en het jongetje riep verontwaardigd naar zijn zus dat ze hem niet van die onware dingen moest vertellen. Dan was daar eindelijk de boot en konden we naar het Actie-eiland, waar veel te doen was. We moesten alleen tussendoor wel even wachten omdat er een lunch pauze voor de medewerkers was ingelast. Maar vlak daarvoor wist Fabian zichzelf nog van een plek op de klimmuur te verzekeren en klom helemaal naar boven, waar hij de bel luid liet klingelen. Tijdens de lunchpauze ging iedereen ook een beetje zwemmen en een aantal jongens gingen alvast in de rij staan voor de Mud Experience of de paintball baan. De meiden gingen gewoon wat relaxen in het gras. Het was trouwens wel slim om alvast in de rij te gaan staan bij de Mud Experience, aangezien het een behoorlijk populaire attractie was. En uiteindelijk gingen zelfs Bram, Elske en Melle erin (Avi wilde foto’s maken). Tegelijkertijd met de leiding gingen er ook een hoop Dolfijnen en iedereen zat prachtig onder de modder voor de foto. Het was namelijk echt een Modder Ervaring. Eerst moest je onder een net door de modder kruipen en zat je voor de veiligheid nog vast aan het net met haken die je zelfs los en vast kon maken.
Daarna moest je door banden heen rennen en nog veel, veel meer modder trotseren. Maar gelukkig kon je gelijk hierna door de wasstraat heen rennen die in het water eindigde. Luuk had nog een klein ongelukje omdat hij in het water per ongeluk naast het matje in het water was gestapt, maar gelukkig werd hij goed geholpen door Leon “met
zachte g”. Het paintballen was ook vet, al was het soms onhandig dat het herladen van de balletjes niet altijd lukte. Om vier uur hielden we een minuut stilte in verband met de vliegtuigramp en na die minuut liet elk schip 30 seconden lang zijn toeter luidde, wat een erg indrukwekkend geluid maakte zo samen. Na een middag vol zonnebrand, modder en water keerde we weer terug naar Diederick en Janine, die ons bij de tent opwachtte. Na een bekertje limo was het hup, hup iedereen onder de douche en al dat vuil wegschrobben. Karin was er ook in de namiddag en hielp Janine bij het maken van een lekker maaltje voor ons allemaal. Na het eten zeiden we gedag tegen Eva, die er de eerste drie dagen gezellig bij was geweest. ’s Avonds was er een spel waarbij je een omaatje wat water nodig had voor haar kunstgebit kon helpen door op zoveel mogelijk posten zoveel mogelijk punten te scoren. Zo had je de post Diederick en Pelle (omdat de laatste ongelukkig terecht was gekomen met zijn voet in de wasstraat), waar iedereen dingen moest proeven en post Gloria (vernoemd naar het nijlpaard uit Madagaskar) waar een parcours geblinddoekt gelopen moest worden. Samen met alle andere Welpen en Dolfijnen lukte het ons genoeg water bijeen te verzamelen voor het oude dametje.
Denderende Donderdag Maurits was jarig! Hij trakteerde bij het ontbijt op heerlijke marshmallows nadat we allemaal voor hem hadden gezongen. Daarna gingen we op ‘Hike’, oftewel Speurtocht! Tot post drie ging het nogal moeizaam, omdat men vond dat de maag te veel rommelde. Maar gelukkig waren er de liedbundels ter vermaak en daarnaast ook de spelletjes op de posten. We werden in twee groepen verdeeld, maar liepen de eerste vier posten samen. Beide groepen kregen een ‘aquarium’ waarin ze alle dieren die op posten te vinden waren, konden verzamelen. De derde post was de Octopus post en deze viel erg in de smaak, aangezien hier limonade en chips te vinden waren en de lunchpakketjes opgegeten mochten worden. Hierna stapte iedereen met hernieuwde energie en fitheid verder. Nadat de groep opsplitste, stond dat van Avi en Elske stil bij een Indisch monument waar de Dolfijnen erg in geïnteresseerd waren. Eerst hadden ze nog niet gezien wat het was, maar nadat Avi het uitgelegd had werd het duidelijk. Ook ontstond er in dit groepje ineens een enorme fascinatie voor sprinkhanen.
Maar het groepje van Diederick maakte ook iets bijzonders mee. Mart en Twan ontdekten namelijk een handtas onder een brug waar nog allerlei pasjes in zaten. En zodra ze bij het eindpunt aangekomen waren gingen ze samen met Diederick naar het politie bureau. En ja hoor! Die handtas was juist die dag gestolen en het bleek zelfs dat de eigenaresse de vrouw was van een voormalig profvoetballer (Frans Körver). In de namiddag sprak ze via de telefoon even met haar helden en beloofde ze iets leuks op te sturen. Ook kwamen ze op ScoutFM, de scouting radio. Zodra we terug kwamen van de Hike konden we bijna gelijk door naar de grote tent waar voor alle Madagaskerianen pannenkoeken gebakken werden. Moet je je voorstellen: voor driehonderd mensen pannenkoeken bakken! Na het pannenkoek eten was er een soort toetjesmarkt, waarbij je drie verschillende toetjes kon proeven. Wij als Nautilus hadden een fruitbowl gemaakt, maar er waren ook soesjes, koekjes en watermeloenstukjes aan stokjes. Pelle was een ware Dikvoet door het verbandje dat Avi had aangelegd en werd rondgedragen van het ene naar het andere toetje. Na de toetjes was het tijd voor de bonte avond, waar allerlei leuke stukjes werden opgevoerd. En Maurits werd zelfs op de schouders van de circusdirecteur genomen en toegezongen door iedereen die aanwezig was, dat is nog eens een luidkeels gezang! Helaas was er geen tijd voor Alex’ goocheltruc act. Maarrrr niet getreurd! Want we kregen van hem een privéshow in de kooktent en hij liet Elske versteld staan door haar goede kaart te raden. De dag daarvoor had de Amazing Alex ook een ander meisje versteld doen staan door ineens een muntje uit zijn mond te toveren. Wij Nautilussen hebben maar geluk met zo’n showman in ons midden.
Deze dag hadden we trouwens ook allemaal ons gekregen shirt ingeleverd zodat er op de achterkant ook een opdruk gezet kon worden. En in de leiding tent gebeurde er die avond wat geks, ook al had geen enkele Dolfijn het door omdat ze allemaal al in diepe slaap waren. Melle werd namelijk al voor de tweede keer de tent uitgewurmd door DiDi, al moet er bij vermeld worden dat hij zich kranig verweerde.
Vrijwillige Vrijdag En ineens was het alweer de laatste dag. De Dolfijnen pakten al hun spullen in, de een met iets ander externe stimulans dan de ander, en vergezelden andere Welpen en Dolfijnen in het levende Cluedo spel. Terwijl zij antwoorden probeerde te vinden op het wie, waarmee en waar; ging de leiding aan de slag met de tenten. Na het spel was een aantal Dolfijnen die echt kei-goed vrijwillig hielpen met het sjouwen van spullen naar het paasei: grote complimenten! Na nog een aantal Duckies en het neerhalen van de kooktent was het dan echt tijd het terrein te verlaten. De bagage was ons al voor gegaan en bij de steiger maakte we een treintje zodat alle bagage zo snel mogelijk in de Energie zou liggen. Melle was de sneltrein en droeg af en toe supersnel grote bagage naar de boot. Iedereen werd in reddingsvesten gehesen en de Energie voer vooruit. Maar halverwege moest de mast zakken en waren de Dolfijnen tijdelijk genoodzaakt te verplaatsen van het dek naar stukje verder op de boot. Een aantal hadden veel geluk bij deze verhuizing, zoals Yannick en Floris, omdat zij in de stuurhut mochten zitten en meekijken. En ook toen de mast weer omhoog was en de rest van de Dolfijnen weer op de oorspronkelijke plek ging zitten, mochten zij blijven zitten. Nadat de Energie aangelegd was mocht iedereen zijn zwemvest ophangen en werd alle bagage op de kant gelegd. Een groot dankjewel aan Ronald, Taco en Claire die met ons meevoeren en bereid waren ons te helpen. DiDi, die snel zijn auto ergens vandaan ophaalde, was gelukkig nog terug voor Avi die terug moest varen. Nu konden we tenminste met zijn allen afscheid nemen. Het was wel erg jammer nieuws dat Melle ons gaat verlaten, je was een topleiding Melle!
Allemaal heeeeeeeel erg bedankt voor het super leuke kamp!
