1
WATERRATJES WOS
e n i z a g a m — W Jaargang 4 nr. 38 okt/nov 2015
Zonder woorden.
inhoud
Programma De boom in. Op de Oosterschelde Dennis in Frankrijk (2) Q team strikes again Lachen is gezond. Surfspots
Wegens werkzaamheden thuis W-magazine oktober en november met vertraging! Patriek
2
Programma november 2015 31 okt: kajak spuikom en laden kajaks Eifeltrip 17u HALLOWEENSPEKTAKEL GRASDUINEN Meer info zie hieronder.
2 nov tot 6 nov. Wildwaterweek Bollendorf 7 nov: kajaks reinigen voor zwembad 14 nov: eskimotage zwembad 12u - 13u 21 nov: eskimotage zwembad 12u - 13u 28 nov: mtb Bredene 3e Dunebikerstocht start 9.30u aan achterkant zwembad Afstand 45km of 25 km. Sidder en beef! Het is weer Halloween en voor deze gelegenheid toveren we het recreatiedomein Grasduinen om tot een verzamelplaats voor kleine en grote heksjes, tovenaars, weerwolven en andere angstaanjagende personages. Programma: •
17u30-18u00: Openingsceremonie op de vijver i.s.m. kayakclub de Waterratjes• 17u30-20u00: Halloween-kinderfuif in kleine tent• 18u00-20u00: Diverse (knutsel)workshops in grote tent – grime – griezelhoeden• 18u30 – 20u00: Griezelparcours op Grasduinen• 20u-20u30: Slotspektakel met vuurshow• Doorlopend bar van 17u20-21u30
Wie heeft nog een mooi ( lelijk mag ook ) Halloweenkostuum liggen en wil een handje helpen om de fakkels op het water aan te steken graag een seintje.
3
Waterratjes de boom in. 27 september 2015. Na een ontbijt zonder bananen ( bananen zouden nochtans goed van pas gekomen zijn, kwestie van in de mood te komen) vertrokken we naar Westouter. Allemaal in colonne achter de Jan aan, enkele omleidingen ter hoogte van Diksmuide erbij genomen. Een zonovergoten dag, dat hadden we alvast mee. Tibo zag het helemaal zitten, de twee jonge gasten in mijn auto ook. Ik ietsje minder. De verrassing bleek het avonturenpark van Outside te zijn : een touwbanencircuit met allerlei hindernissen zoals touwladders, slingers, evenwichtsbalken, klimnetten enz.... Bungelen tussen de bomen. Aan mijn leeftijd! Het zweet brak mij langs alle kanten uit. Maar kom, eventjes proberen kan geen kwaad. En er kon in feite niks gebeuren met dat harnas en de levenslijn. Het bleek best leuk te zijn. Met dank aan Dennis die mij kwam helpen toen ik even bleef steken. Ik had ’s morgens toch enkele bananen moeten eten. Apen weten wel waarom. Slotstuk was de Death Ride : met hoge snelheid de schuine kabel naar beneden glijden. Dit wil zeggen met je hele gewicht aan je armen hangen. Amaai, mijn armen! Die heb ik dagen nadien nog gevoeld. Een trui of T-shirt over het hoofd trekken, was lang een hele prestatie. Gelukkig stond Jan klaar met zijn laddertje. Hij had het laddertje amper neergezet of ik stond er al op. Na de groepsfoto nog vlug even naar het toilet in het kot waar ook de harnassen en helmen bewaard werden. Terwijl ik op het toilet zat, hoorde ik de buitendeur dicht en op slot gaan. Ik beginnen roepen. Op de buitendeur geklopt. Een tweede WC had een raam bestaande uit twee opendraaiende helften. Daarlangs zou ik kunnen ontsnappen als het raam tenminste wou opengaan. Gelukkig was er nog een groep mensen die toen wij toekwamen aan het barbecueën waren. Ook hun dag zat erop en ze waren aan het opkuisen. Een man van die groep kieperde juist een emmer water uit naast het kot toen ik mijn uitbraak langs het raam aan het beramen was. Ik op de ruit geklopt alsof mijn leven ervan afhing en uitgelegd dat ik opgesloten zat. Die reddende engel is de instructeur gaan halen die mij eruit liet. Een avontuurlijke dag, zeg dat wel. Maar het was echt een prettige dag. Er even tussen uit. Mijn grenzen verleggen in gezelschap van allemaal lieve mensen. De kleine en grote problemen van alle dag efkes vergetend… Met dank aan de organisatoren. Irene (Voor wie het nog niet weet: ik ben de ma van kajakker Tibo)
4
5
Met de kajak van Serooskerke naar Zierikzee op de Oosterschelde Vrijdag 9 oktober leek de geschikte dag voor een tochtje Oosterschelde met als doel Zierikzee. Vermits er daar een nogal lang kanaal is tot het stadje was het veilig om met tij mee binnen te varen. Er was niet veel wind voorspeld en een watertemperatuur van 15°C is met het droogpak geen probleem. Enkel een wat vage mistvoorspelling baarde wat zorgen maar dat zouden we wel zien. Te veel mist is een NOGO al was het maar om niet overvaren te worden. Oriëntering zou nog wel gaan, de GPS was ingesteld op Zierikzee, het vertrekpunt was opgenomen, de zeekaarten had ik bij voor de boeinummers, het traject was bekeken en ik heb ook nog een kompas(je) bij, ge weet nooit. Ik zou daar later nog aan denken. In Serooskerke is het vertrek aan de haven van Schelphoek. Met een mooi aandachtspunt voor het grootste natuurpark van Nederland.
Het is hier dat we zouden vertrekken. Ik kreeg al een indruk van wat mist op de Oosterschelde zou betekenen. Ik zet koers met de GPS richting Zierikzee. De mist geeft prachtige lichtschakeringen in de lucht en op het water. De volledige geluidloosheid is oorverdovend. Niets te horen, zelfs geen vogels. Het water gaat zonder overgang over in de mist. Enkel de staken die ondiepten aangeven komen af en toe in zicht. Plaatsbepaling aan de hand van de boeien gaat wel, maar oriëntering niet. De volgende boei is helemaal niet te zien. In de verte schemert door de mist de Zeelandbrug, een aanduiding dat Zierikzee in de buurt komt. Het kanaal naar Zierikzee, zoals de Oosterschelde, is nogal eentonig door de bekleding van de dijken maar dat is op de Westerschelde beneden Antwerpen ook het geval. Wie hier op herkenningspunten aan de oever wil varen zal wel heel goed moeten opletten, ook zonder mist.
De ingangssluis naar Zierikzee met daarachter de jachthaven. De versterkte ingang van Zierikzee stad En wat op zoek naar een kajaksteiger in de achterliggende watertjes maar helaas, niets gevonden. Dan maar terug naar de versterkte ingang van het stadje en op de steiger uitgestapt om de boterhammetjes aan te spreken.
6
Deze plek heeft ook druk voetgangers en fietsverkeer en mijn poging tot uitstap op de hoge steiger trok wat aandacht en kreeg aanmoediging van omstaanders. De trap naar de steiger was nogal ver anders had ik zeker hulp gekregen. Nu bleef het bij felicitaties toen het na enkele pogingen toch lukte. Enkele jongeren die voorbijfietsten vroegen of ik een wereldreis ging maken, ik riep dat ik naar Serooskerke ging . Het viel dus duidelijk op dat ik uitgerust was voor solo varen op groot water en daarbij geen risico's nam. Kajak met uitklapbare vlotters, reddingsvest en zwemvest, marifoon, peddelfloat op het dek... En dan zagen ze nog niet wat in mijn zakken zat (GPS, kompas, flares,... ). Het is dus voor mij inderdaad een beetje "wereldreis".
Ondertussen was het wat opgeklaard en kon ik de terugreis aanvatten. Bij het buitenvaren van Zierikzee kwamen enkele zeehondjes kijken wat ik in hunne hof kwam doen. Nieuwsgierige beestjes zijn dat. In de verte zag ik plots een bruinvis de bekende "dolfijn" sprong maken. Slechts éénmaal kwam hij boven, ik had dus veel geluk dat ik het kon zien. Dat kwam natuurlijk ook door het bijna vlakke water door de windstilte. Met wat golven erbij had ik het zeker gemist. En dan kwam de enorme trailerhelling van de haven weer in zicht na een prachtig tochtje
Paul
7
Kajakreis Dennis Franse Alpen deel 2 Plan B De volgende morgen inspecteerden we de auto om te kijken wat de oorzaak was dat het alarm was afgegaan. Het bleek een grote mot te zijn die in de auto was gevlogen toen we onze slaapzakken hadden uitgehaald. Vanaf dan hebben we beslist om het alarm ’s nachts af te zetten zodat we dit niet opnieuw konden tegen komen. Na een stevig ontbijt, de vaat te doen en wat te spreken met andere kayakkers op de camping moesten we onze planning bijstellen. Het oorspronkelijke plan was om de Onde te varen aangezien de camping vlak bij de instapplaats lag maar er bleek te weinig water te staan. Dus besloten we om het 2 de deel van de Gyronde te doen (een samenvloeiing van de Onde en de Gyr) in de hoop dat er hier meer water zou staan. De Gyronde komt dan uit in de Durance waar we dan op verder gingen varen tot net voorbij het slalom parcour van Argentière. De Gyronde start met een verblokt deel net na een klasse VI stuk. Het is een smalle maar technische rivier die na verloop van tijd iets breder wordt en dan uitkomt op de Durance. De afvaart verliep vlot en zonder problemen tot we op het slalom parcour aankwamen. Er zaten enorm veel slalomvaarders op het parcour en wij besloten om hier en daar wat poortjes te pakken en wat te surfen in de golven. De slalomvaarders begonnen hoe langer hoe bozer te kijken naar ons, ook de coaches aan de kant begonnen te roepen naar ons. Wij wisten niet wat we mis deden en hadden dus ook geen intentie om het parcour te verlaten, het is een parcour op de rivier dus vrij te gebruiken voor iedereen. Pas op het einde werd ons verteld door een vriendelijke slalomvaarder dat het parcour gesloten was omdat het training week was als voorbereiding op de Franse kampioenschappen die later die week zouden plaats vinden. We hebben dan besloten om de piste zo snel mogelijk te verlaten. Na het varen moesten we op zoek gaan naar een lift. Terwijl Siemen een lift zocht besloten Tim en ik om wat te zwemmen en te kijken naar de training van de slalomvaarders. Ondertussen konden onze kleren ook wat drogen. Eens Siemen terug was met de auto hebben we gegeten en alles ingeladen. Daarna zijn we doorgereden naar de Gyr om de waterstand te controleren. De Gyr is een echte smeltbeek (een rivier die het moet hebben van smelt water), hoe later op de dag hoe meer water. Het stukje van de Gyr die wij gingen varen is redelijke kort en bevat geen tot weinig keerwaters. Het stuk zelf is te varen in 12 tot 15minuten aangezien je nergens kan stoppen. We besloten dus om de auto te laten staan aan de uitstapplaats en eens stroom opwaarts te wandelen om de rivier te bekijken. Het water stroomt er zo krachtig dat je de steen hoort rollen over de grond. Halverwege de rivier hadden we al enkele zotte passages tegengekomen en zagen we plots drie kayakkers. Om te kijken hoe goed de rivier te doen was hebben we meegelopen met de kayakkers en geloof me we moesten serieus doorlopen om ze bij te houden. De kayakkers wisten wat ze deden en bereikten zonder problemen de uitstapplaats wanneer ze uitgestapt waren hebben we een praatje gemaakt met hen om te polsen hoe de waterstand was enz. Bleek dat een van de kayakkers een local was en de rivier als het ware van buiten kent. Hij zei dat het aangeraden was om de rivier in de middag te varen omdat er dan meer water staat en minder kans is dat je in een gat blijft plakken. Die avond zijn we ook weer van camping veranderd en stonden we bij de ouders en enkele leden van de club waar Tim lid is. We kregen daar een heel warm welkom en we kregen zelfs de restjes van hun avondeten aangeboden. Aangezien we zelf ook eten hadden voorzien was dit een soort van voorgerecht, altijd leuk. Het is ook traditie bij Tim in de club dat er iedere avond een soort van samenkomst is op de kampeerplaats van een van de leden, die voorzien dan een natje en een droogje en zo kunnen we wat na praten over de dag en wat plannen voor de volgende dag(en). Wij hadden tijdens het avond eten afgesproken om de volgende dag de Gyr te varen. Aangezien het maar een kort stukje is besloten we om het stuk een paar keer te varen. We gingen starten rond de middag en dan telkens opnieuw en opnieuw terwijl het water aan het stijgen is. Ik keek hier enorm naar uit omdat ze al heel de reis bezig waren over het feit dat ze de Gyr wilden varen en dat hij in deze periode bijna nooit water genoeg heeft en dat het een serieus stuk is waar je best geen fouten maakt want zwemmen is geen optie. Het is ook niet mogelijk om een andere kayakker te helpen, er zijn gewoon geen keerwaters en het stoomt veel te snel. Ik keek dus met hoge verwachtingen en veel spanning uit naar de volgende dag. You can’t always get what you want Vandaag stond de Gyr op het menu, man man man wat keek ik er naar uit. Ontbijten, inladen en rijden. Vlug nog eens de moeilijkste passages bekijken en dan de auto aan het einde zetten en terug liften. Tim en Siemen waren niet echt 100% en twijfelden wat om het stuk te varen ik besloot dan maar om voor te varen (ik vond dit niet erg in tegendeel). Zo starten we aan de Gyr, eerst ik dan Siemen en dan Tim. Het eerste stukje was vrij rustig maar eens we aan de brug kwamen dan begon het echte werk. De rivier vraagt 110% van je concentratie, gaten hier, stenen daar en geen mogelijkheden om eerste eens te gaan kijken. Af en toe het geluid van stenen die rollen over de bodem en maar zelden tijd om achterom te kijken of iedereen nog mee is. De afvaart was net een ritje in een rollercoaster maar dan 1000 maal beter. Eenmaal aangekomen had iedereen een grijns op zijn gezicht tot achter de oren. De adrenaline gierde nog door ons lijf en iedereen was “stoked”. Ik keek er al naar uit om het nog eens te varen met meer water waardoor alles nog sneller en groter ging zijn maar dat was buiten Tim en Siemen gerekend. Ze vonden het nu al op het randje en zagen het niet zitten om nog eens te varen, laat staan met nog meer water. Blij dat ik de Gyr had gevaren, een beetje tegen mijn zin en geen zin om Siemen en Tim te pushen sloot ik me aan bij hun beslissing om de Gyr niet meer te varen maar om iets anders te gaan varen.
8 Die middag hebben we na onze pick nick het 2de deel van de Guisane nog gevaren. Een mooi riviertje, klasse 3-3+ en ongeveer 8km lang. Het landschap waardoor de Guisane stoomt is prachtig en op het laatste stuk zaten wat zware, technische passages met veel blokken en hier en daar wat gaten waar je liever niet in terecht komt. het weer was prachtig, de waterstand was ideaal en we amuseerden ons te pletter zeker op de meer technische en zwaardere stukken. Zoals gewoonlijk was het na het kayakken weer inladen, inkopen doen voor het avond eten en naar de camping rijden. Op de camping waar we nu verbleven was er ook een zwembad dus gingen we nog vlug even gaan zwemmen voor we aan het eten begonnen. Na het eten was het weer de traditionele samenkomst met hapjes en drankjes. We vertelden wat over onze kayakavonturen van die dag en onze plannen voor de volgende dag. Een van de leden stelde ons voor om ons te voren naar de Guil een zeer mooie rivier maar blijkbaar met zeer veel inbraken in auto’s van kayakkers. Dus wilde deze persoon ons voeren zodat we de auto niet onbewaakt moeste achterlaten. Ook ging er nog eens extra man (Jietse) mee met ons om te varen. Onze chauffeur voor de volgende dag, Ralph, vond het niet erg om te rijden omdat er binnen de club was afgesproken om de volgende dag te wandelen. Aangezien er ook mensen mee waren die niet varen doen zij een dag kayak en een dag wandelen. Tom, een andere lid van de club bood ons ook een slaapplaats aan. Wij hadden weliswaar een tent maar we mochten bij hem in zijn tippi tent slapen, deze was toch groot genoeg en hij had nog plaats genoeg over. Zo’n aanbod slaan we niet af en zo brachten we de nacht door in de Tippi. Triple Chute Vandaag stond de Guil op het programma, een rivier van klasse 3 – 4 en ongeveer 15km lang. De start begon al met een passage die ze de triple chute noemen om dat er drie kleine sprongen na elkaar inzitten. Ideaal om mee te straten dus. Hier een link naar een filmpje om een idee te geven wat de sprongetjes inhouden.
https://vimeo.com/47682118 Start Guil Kloof van Chateau Queyras
https://www.youtube.com/watch?v=18Xel5tvRlw
Jietse besloot om dit stuk niet te varen om het nog maar de 2de dag was voor hem maar wij waren al opgewarmd en kozen onze lijn. Na drie succesvolle pogingen stapte ook Jietse onderaan het verval in en konden we starten met onze afvaart. De Guil is een zeer mooie rivier met het wat technische blokken passages. Het voordeel is dat je zelden uit je boot moet om te verkenen, de meeste stukken kan je van op het water verkennen enkel bij de passage “katarakt” ben je verplicht om uit te stappen en te verkennen. De passage is ook ieder jaar anders door dat er rotsblokken in de rivier terecht komen afkomstig van een bijrivier. Wanneer de sneeuw smelt krijgt deze bijrivier enorm veel water en sleurt hij een enorme hoeveelheid rotsblokken mee die dan in de rivier terecht komen. Zo veranderd de passage ieder jaar opnieuw. Tijdens het verkennen hadden Tim en Siemen er niet veel vertrouwen in, ik wilde het natuurlijk varen, of toch proberen. Gelukkig was er ook een groep Engelsen aanwezig die het deel al hadden gevaren en die zeiden dat het goed te doen was. Na te kijken hoe zei het er vanaf brachten beslisten we om het ook te proberen. Iedereen kwam vlot door alle passage als was het niet altijd even zuiver. Siemen ging op het laatste stuk even onder maar kwam gelukkig snel weer boven met een vlotte eskimorol. Iedereen was toch wel even verschoten. De rest van de afvaart verliep vlot en zonder problemen, nog wat verblokte stukken en een mooie passage in een kloof maar niets die we niet aankonden of durfden. Het weer zat ook mee en na een lange toch kwamen we eindelijk aan bij de uitstapplaats, waarom eindelijk? Wel omdat we geen eten mee hadden en iedereen redelijk veel honger had. Na een grondige lunch en het drogen en inladen van kleren en boten bleek dat we nog tijd over hadden om te varen en besloten we om het bovenste deel van de Gyronde te doen. Het onderste deel hadden we al eens gedaan en het bovenste deel kwam uit aan onze camping. Tijdens het rijden van de Guil naar de Gyronde zijn we ook gestopt om inkopen te doen. Bij de instap plaats van de Gyronde besloot Jietse om niet meer mee te varen, het was nog maar zijn 2 de dag en hij wilde het niet forceren. Dit kwam voor ons goed uit want dan moesten we niet liften en verloren we dus ook geen tijd. Terwijl wij de Gyronde afvaarden (klasse 3 en ongeveer 7km) reed Jietse naar de uitstapplaats. De afvaart was niet moeilijk in vergelijking met wat we in de voormiddag gedaan hadden het was dus ideaal om de dag af te sluiten. Tijdens het varen konden we wat na praten en onnozel doen en voor we het wisten waren we al aan de uitstapplaats. Op de camping was het weer het zelfde ritueel als anders, kleren ophangen om te drogen, nog wat gaan zwemmen, eten maken, afwassen en plaats nemen bij een van de leden voor een natje en een droogje en plannen smeden voor de volgende dag. Daarna doken we weer onder de wol in Tom zijn tippi. ( vervolg van de reis in een volgende nummer )
9
Gereserveerd voor jullie bijdragen
10
Q team strikes again Op donderdag 8 oktober konden alle Bredense verenigingen weer deelnemen aan de jaarlijkse quizavond. Er was weer wat te verdienen voor de clubkas. Na onze mooie 2e plaats van vorig jaar wilden we opnieuw in de prijzen vallen. Er namen 64 teams deel en de organisatie had het toch redelijk moeilijk gemaakt. 5 vragenrondes werden op ons afgevuurd en de kapiteins kregen nog eens 5 extra opdrachten te verwerken. Ondanks de stevige concurrentie slaagden we er toch weer in om in de prijzen te vallen. We stonden niet zo hoog op het schavotje zoals vorig jaar maar eindigden 9e met 54 punten. De winnaars hadden er 59. De grijze celletjes van Jan, Ignace, Wout, Philippe, Reinert en Patriek hebben hun werk gedaan.
Opperste concentratie
De beloning.
11
Extra plaats voor kajakkers
Even thuis oefenen!!!
Halloween kajak
www.epictv.com Other sports aanklikken en kayak selecteren
