Da's nu zo'n film, dat je hem weer bekijkt, en dat je alles nog weet. En ook al was mijn geheugen toen nog kraakvers, en brengt men zeker een stukje kennis van 't geheugen in stelling - dat maakt echt veel uit Y=C+I+O+E-M. En is het verhaal zo verteld. Maar toch. Goed gemaakt. Zouden bedrijven in de demodictacratituur alhier iets menselijks hebben, dan had op menig ITafdeling de film eens nagespeeld moeten worden, toch? Wie wil de generaal zijn, moet je wel pruimtabak willen kauwen? 9⅝ vingers, da's mooi. Wie Woody Allen, hmmm, lastiger. Nee geen vulcan, Falken. Oh, wil je nu ineens niet. Zeurpiet. Met je sjaal. Nou ja een meiske dat glimlacht hebben we altijd nog wel ergens. Wie wil de beveiliger zijn in het Pauselijke gardepakje? Niemand.
Wargames is een documentaire
David zelf, demonstreert de levensloop. Eerste en overheersende doelstelling is, te bewijzen dat je upwardly mobiel kunt zijn. We zien de beveiliger In Het Pakje tegen de snibbbige secretaresse aanlullen. Welnu: dat is dé reden. In het Westerse systeem van partnerverloting, moet je het systeem verslaan. Was het hier zoals men zegt dat het is, schaapje in grazige weide, Psychology and modern dance studeren en er ook werk mee vinden, een Golf kopen omdat je hem inderdaad goed vindt: dan kon hij zomaar zijn knappe buurvrouw met wie hij nog naked in the toddler-pool zat trouwen. Verdient zij het geld toch, maakt dat nou uit. Maar: dat werkt zo niet, vraag mij niet waarom. Systeembeheerder wil je zijn, omdat het beter is dan het alternatief. Zodat je een knappe vrouw kunt hebben, en op niveautje 1 kan dat niet. Dus moet je jezelf niveautje 2 faken. Voor altijd, de rest van de tijd. Op niveautje 0 kan het soms, en bij de negatieve getallen duiken we de duisterse krochten in, waar het naar verluidt rozig en knus is (wat stinkt is warm), maar ik weet het zo net nog niet. De een scheert schapen, de ander varkens. Enfin. Schoolcomputerinbreker, hij was altijd gefascineerd. En zo makkelijk is dat nog niet hoor! Elk moment van de film glunderen, nee, strálen als je achter dat toetsenbord zit, want op het beeldscherm is weinig te zien. Laten we wel wezen -laten we dat doen- een Jordanees kan niet nooit schelden op dat waar ie dagelijks mee werkt. En laat dat waarmee je nu werkt nu bedacht zijn door de eerste de beste die het kon. U weet het, ik weet het, waarom ontkennen wat een feit van algemene bekendheid is: aan IT-systemen sleutelt men niet meer, zodra het werkt. Wel wordt het begrip sleutelen soms omgedefinieerd, maar als je een paar stickers op je auto plakt noem je dat ook geen facelift, toch? Dus een webschil erom of een macro die 5 toetsaanslagen terugbrengt naar 1 - ik zeg trouwens niet dat dat nutteloos is - Reflection heet het da's geen programmeren. Schaterlachen als een blonde 7-jarige in een Advertentie voor Verzekeren Volgens Luther, 24/7, ik geef het je te doen. En dat zonder SLA en boeteclausule. De bedenker is er dus uitgelazerd, en zit allenig in een mooi huis aan de countryside. De beheerder, de chef althans, is helemaal Woody Allen. Klagen salonfähig gemaakt, komt altijd van pas. Maar, ook: de PR van de machine. "365 dagen, 24 uur per dag doet dit ding wat wij ons niet kunnen permitteren life te doen: oorlog. ThermoNucleair, bovendien," zo pitcht Allen. Want ten opzichte van de kosten, deden ze er nog bijna niks mee, en dat zal vast ook aan anderen uitgeleend moeten worden, meest Europeanen (even meedenkend met de bank). U en ik weten, dat een investering in IT altijd begint met op proef staan. 't Is uit een folder niet te verkopen, wat anno 2013 -vrees ik- alleen nog gebeurt met belachelijke treinstations, overdekte markthallen die je Urbanisme naar 'n Mario-spelcomputer nivo hoger brengen en créches met vrouwen van de baas. Spullen die duur zijn, kortom, die moeten eerst maanden op proef.
Je moet toegeven, dat Woody Allen naast de Wopr superdupercomputer een heel stukje beter scoort qua Norm en Waard dan in een schelp, op het strand, met Smirnoff. 't Is een drankreclame, maar wel een lelijke. Dan is het wel erg, maar minder erg? Connery met Jim Bean net zo, dat snapt u, nou mooi hoor, die melancholie in de blik. Artistieke inhoud, te kust en te keur. Laten we even stilstaan bij Simon van Collum (lijkt ie op, of andersom. de film is 83, maar de Wopr zelf is behoorlijk 1963 gedimensioneerd, en Allen's reclame stamt wél uit die tijd). Het overlevingsinstinct van een kakkerlak, noemen we zoiets. Heb je een probleem, althans, het apparaat, dan neem je de secretaresse mee en veegt haar de mantel uit over het telefoonnummer van David die we kwijt zijn. Afleiden, met iets waar je niet verantwoordelijk voor bent. Dat Allentimbre, dat houd je vast. Akelig consequent. Defcon 1, invade the deep logic. Willen ze je slaan, dan zorgt je er wel voor zo te kijken en te bewegen, dat ze het ook doet. Eigenlijk wil je dat continu. Waarna zo iemand zesvoudig aangifte doet natuurlijk; het kennen van de weg naar het hart van de baas is bij elke chef kernactiviteit, alleen de route verschilt. Hier is dat calimero, ik ben klein en zij zijn groot. En blijf zoeken! (waarin?) Alles is beeldvorming, waarheid bestaat niet. Zo zijn de rabofacets die low budget geleid worden door stagelopende rechtenstudentetraineeswhatevers, die het wel uitzitten tot de kinderen er zijn. Als je het daar kunt maken, kun je je handhaven in een gevangenis, Dante's Inferno, tussen de verpleegsters. Of op TV, als recensent. Ook nooit meer iemand teruggekomen (bij dat merk). 't Is een gave.
Beeldvorming, ik noemde het al even. Het leger is uiteraard de bedenker van het concept: schoffies naar het altaar begeleiden, vroeger werkte dat nog, maar de soort wordt voor steeds meer dingen resistent. Ook breidt ze zich niet uit. Om nu te beweren dat er sprake is van een gunstige situatie, zou toch ook onjuist zijn. Lees "Leer dan toch," releasedatum in hetzelfde package. 't Is het collegekidgegeven, waar die chick op tippelt. Zie je zo. Studeerkamer, starende blik, je hebt ook zoveel aan je denkhoofd. De chick heeft iets moederigs. Ik herhaal dat nog even, want Cold Feet zegt het ook. De systems manager is er, om te bewijzen dat we upwardly mobile kunnen zijn en ook een chick kunnen scoren die niet van onze kaste is. Blader even terug, niveautje 0 - 1 enzo. Al die negativiteit in het dagelijks werk en elk moment ontmaskerd kunnen worden, dat moet je dan wel voor lief nemen. Tegelijk op drie beeldschemen kijken, dat leer je vanzelf. En een Sunny, of een Golf; deugen door risicomijden, terwijl dat in het palet aan eigenschappen nu
-als we objectief zijn, laten we dat zijn- het aspect is waarop het kakkerlakgeworden overlevingsgegeven zo laag scoort: dat is juist alles of niets. Hitting the jackpot. You' re in, en dan laat je nooit meer los. Brueghelpleintjes kennen, maar poseren als kostschoolmeisje. Op een uiterst handzame manier weet u na Wargames alles wat er over afdelingen IT-beheer te weten valt, want verder is er niet zo heel veel. Maar de film doet meer. Op 25 verschillende manieren wordt duidelijk gemaakt, dat je niet wilt, dat Echte Gegevens en Hobbyisme door elkaar lopen. En dat die programmeur dat niet zo goed snapt, althans nadrukkelijk minder goed. Testen doe je in een Testomgeving. Er zijn Financieel Directeuren die dat in huize avondrood nog niet gesnapt hebben, na het spenderen van een hoeveelheid pegels waar het Joekes-Van Dam-Van Dijk concern nadrukkelijke vraagtekens boven zou zetten1. En anno nu is dat belachelijk, zo'n monolitisch ding had nog wel iets moeilijks en specialistisch. Nu hang je er een odbc-koppeling aan of je doet een dump v/d backup, als je dan zo nodig álle tabellen wil hebben om je test-ding te doen (uitslover). Het acroniem Wopr zou daar zelfs naar kunnen verwijzen, naar productie-test-acceptatie gebruiker-in productie, hoewel hamburger en Woody Allen en zijn verdiende loon ook meer dan waard ware. ƒ otap → ∞ Verder is iedereen die er de baas speelt een financial accident waiting to happen, om Nicholas van Hoogstraten te citeren. Trump, Van Hoogstraten, mijn zus: schurk moet je zijn, niet spelen, wil ik écht bang van je worden (nou ja, dan wordt het stukje wel erg lang, om dat allemaal uit te gaan leggen) geintje meneer sonneberg. Een andere moraal, totaal terecht onder de aandacht, is De Jonge Hacker in het CIA-busje. Wie is er nu degene die alle staatsgeheimen in één handzame doos douwt? Hoe die doos opengaat, dat doet er in principe niet toe. Alles kan stuk, elke code gekraakt, en anders kun je er altijd nog een bom op smijten, wat erg aanlokkelijk is. Je moet het gewoon niet allemaal bij elkaar op een hoop vegen! Maar de babyface met de ZX Spectrum én de Philips P2000 én de Commodore 64 in sterschakeling, die moet je in de gevangenis smijten. Ja doe jij dat, dat lost ook wat op. Wij hopen dan maar altijd, dat die straf een grapje was en omgezet wordt naar een enkelbandtoezicht en warmmenselijke gesprekken, maar zeker weten doe je het niet. In het rabofacetsegment van het plofsigaargremium overigens een geliefde hobby, centraliseren. Kunnen ze Wargames naspelen, geef me een Visual Evidence daarvan, zet die Missiles in lauchmode en Proceed naar defcon 1 (één). Vinden de Stikkers en de Marcossen en Mentens mooi warrak. Met nieuwe klanten of TW=TO-TK, de gewone dingen, heeft dat allemaal geen zak van doen, maar dat typeert ook het directeursleven, dat het nergens over mag gaan want daar heb je mensen voor, die daar over gaan. En dan maar mystiek zijn, en indie rock, en cryptonicht. Daarom is dat. Verder stelt het de beheerders voor onoplosbare problemen, heeft functioneel beheer op afdelingsniveau natuurlijk absoluut geen zin als je het over één centrale tool hebt en is een gecrashte database dan tenminste eens een test, hoe afhankelijk we van dat spul zijn. Rel! Vrijwel nooit is centraliseren een zinnige oplossing, vrijwel altijd impliceert het je risico's een enorm eind opschroeven. Maar anders kost stuur-infomatie zo lang te krijgen; duur! Verdeurie, ik mot input. En huisbellen. Tsssk. Papzachte informatie die voor financieel beheer nooit is bedoeld, waar jij aantoonbaar je gat mee afveegt, dat moet ik geloven dat jij dat écht wil, en niet die maat van je die ook in de textiel zat. 1
RSV enquete verwijzing, op cruciale datum 1984 zijn beslag gekregen. Operatie paashaas, Stacy de koppelbaas, wat er ook gebeurt, altijd onkosten blijven declareren .. dat de Oveheid na het toezicht van Molkenboer op Stikker voor altijd genezen was van steunoperaties: dat kan ik heel best begrijpen. Anno 2013 een prima idee de mensen daaran te herinneren, leuk dat d commerciele TV elke dag Herman de sympathieke Potvis aan laat spoelen, maar een Kapitalist zonder geld maakt rare sprongen.
(leveranciers van spullen zijn oudgeld) (had die contacten al, en die programmeur woont in dezelfde straat. of zoiets, qua alibi) Maar als Brinkman in '84 de kamerleden belangenbehartigers vindt, wat ook zo is, dan is het huis te klein. Thans hebben we geeneens meer politici die ook daadwerkelijk ooit iets doen, behalve een quote hier en een oneliner daar. Hebben zulke lieden vrij spel. Nog een geluk dat iedereen een investeringsstop heeft. Nee, de overheidsfinanciën, dat gaat vast goed. Toch? En de werkwilligen zonder al dat acteertalent of die kakkerlakopvoeding van huis uit of de jukbeenderen: wij stappen wel in de Bismarck, straks, als alles op is. De zeug loopt met de tap weg. Ik zou nu ook geen krant kunnen maken, als niks is hoe het is en niemand zicht daar druk om maakt. Je kan bellen wat je wil, je krijgt toch nergens antwoord op nu. Trés 1923. Ja, over 7 jaar,dan is je vermogen waardeloos, en vanaf 2017 een opvallende opleving in horeca en hoerenkast. Men kan niet twee ruggen uit een varken snijden. Dat zijn de voorspellingen die ik doe. Inmiddels, als deze onderwerpen #^&*@#$^₪№krΩ onvermijdelijk aan de orde komen, en dus niet de jukbeenderen van Dabney Coleman, dan zeg ik, want ik ben het die de jukbeenderen van Coleman laat voor wat ze zijn: eigenlijk is dit een documentaire. En nog een tamelijk unieke ook.
.. en wat apothekersladekasten, 'n beetje out of the blue. bonk
* he bieb, hoe zit het dan met mijn 2 euro
De Wopr zelf zou liever -lekker achterovergeleund, zak chips ernaast- Tetris spelen, kijkend naar die blieplampies. Maar hij weet, dat dan niet zo goed overkomt. Chess, wat is daar nice aan?
En de gemiddelde Nederlander begint een camping, een crèche, een restaurant ... Maar ja, dat heeft geen enkele zin natuurlijk. Maar wat dan wel? En alles wat onrechtvaardig, duur, zinloos en white collar crimineel is, dat laten we zo. Zucht. Oh ja, en we zijn de de G20, als je het per Echte Nederlander In Vinexwijk 55% door pappie gefinancierd terugrekent. Volgens die definitie is het inkomen van de Egyptenaar of Roemeen hemels, want zo-iemand bestaat daar überhaupt niet, maar vergelijk het toch maar. Dan steken we mooi af. Heb je ook echt wat aan, gemiddeld goed gaan. Voor de miljardste keer: alles ligt ECHT STIL niet in Roemenie, niet in Tsjechië, HIER, vraag aan juist-afgestudeerden wat ze doen, schud een voorspelling uit je mouw en dan moet er toch een defcon 2 scenario uit komen, omdat het anders niet klopt.
Wist u dat Nederland goed is in varkens? De heilige graal is, de zeugen en beren te kruisen, optimaal te maken, en het zaad aan anderen mogen leveren. Hetgeen dat ervoor zorgdraagt immers, dat je goede kwaliteit hamlappen, worsten en leverpastei maakt. Monsanto Choice genetics, JPS genetics, het zijn van die namen die zo in Robin Cook kunnen, en handel in de zaadverdeling, de subfokzeug en de inteeltlijnen is dan ook een ietwat schimmige business. Maar ja. Doen we goed. Jammer genoeg doet het niet heel veel voor de werkgelegenheid (de menselijke, de subfokbeertjes hebben het best druk).
Spreekwoorden, als u tegen/over uw chef eens wat anders wil zeggen dan ik zat klem in de draaideur. • • • • • • • • • • • • • •
Men kan niet twee ruggen uit een varken snijden: niet het onmogelijke. De een scheert schapen, de ander varkens. Zelfde domme werk, ander tarief. Van 't hele varken lusten: niet kieskeurig. Vieze (kieskeurige) varkens worden niet vet: men moet niet kieskeurig zijn. Bij de varkens grootgebracht: slecht opgevoed. Al regent het varkens, hij krijgt er geen borstels van: pech hebben. Hij kan met moeite een varken tegenhouden: iemand met o-benen. De beer is los: ruzie. 't Is paarlen voor de zwijnen: zinloze actie, omdat het niet gewaardeerd wordt. Tussen zwijn en big: smartlap van Britney, met brekende ogen gebracht. Een boer en een varken worden knorrende vet; als varkens knorren voor een volle trog: klagen terwijl je niks te klagen hebt. Met een big zitten: zwanger zijn. Het varken is door de buik gestoken: doorgestoken kaart: afgesproken werk. De zeug loopt met de tap weg: wanbeleid.
Herinnert u zich nog (februari 2013) tips wat niet te doen, als bank.
