Vrijdag was een gekkenhuis op het Paleis van Justitie

Dinsdag 19 februari 2013

‘De leiding is pet, geef ze een zet’ Het broeide al lange tijd en begin juni 1973 barstte de bom: de dienders van de parketpolitie pikten het niet langer en onderbraken het werk. Uit protest tegen de slechte werkomstandigheden en het beleid van hun directe chefs legden vijftig leden van de groep Parketpolitie het werk neer. “De leiding is pet, geef ze een zet”, stond te lezen op een van de spandoeken. Toenmalig minister van Justitie Korthals-Altes had geen goed woord over voor de actie. ‘Minister laakt stakingsactie parketpolitie in Amsterdam’ kopte De Telegraaf en in diverse media verschenen berichten dat de parketwachters op het matje bij de minister moesten komen. Maar op het matje of niet, door de acties werden de werkomstandigheden verbeterd. Het was de eerste keer dat er gestaakt is op het Paleis van Justitie aan de Prinsengracht.

Jordanezen worden geacht vrolijk volkje te zijn pagina 3 De Oud-Amsterdammer inspireert

‘Vrijdag was een gekkenhuis op het Paleis van Justitie’ “Dit Paleis van Justitie heeft alles meegemaakt wat in een rechtstaat voorkomt.” Dit schrijft voormalig parketwachter Ad Bismeijer als reactie op onze oproep om met herinneringen te komen over het Paleis van Justitie op de Prinsengracht. In april gaat het Paleis van Justitie definitief over naar gebouw IJdock, vandaar. “Het Paleis van Justitie aan de Prinsengracht was tot de opening van de rechtbank aan de Parnassusweg zowel rechtbank als gerechtshof”, schrijft Ad Bismeijer, die hier jarenlang als parketpolitie werkte. “Het was een complex gebouw van veel gangen en trappen. Bezoekers, onder wie veel advocaten, traden binnen door de hoofdingang op de Prinsengracht. Gedetineerden, verdachten en mensen met vervangende hechtenis werden middels cellenbusjes via de achterzijde aan de Lange Leidsedwarsstraat door de afsluitbare garage binnen gebracht. Door een korte gang bereikte men de dagverblijven (cellenruimte). Officieren van justitie en (kinder) rechters waren alleen te bezoeken door het gehele gebouw te doorkruisen, waarbij de verdachten gekoppeld aan een zogeheten knevelketting met de bewaker langs diverse in- en uitgangen evenals publiek of familie moesten lopen.” Vrijdag “Op vrijdag was het altijd een gekkenhuis in het toen al zeer gedateerde cellencomplex. Dit was een door een hek afgesloten lange gang met 12 kleine dagcellen van ca 3 x 1.25 meter en een verzameldagcel van ca. 5 x 4 meter. Achter in de gang was een

Inkoop

oud Goud oud Zilver Gouden/zilveren Munten

DIEMEN

Winkelcentrum Diemerplein Diemen 020-6903727 www.puttmann.nl

Ad Bismeijer kijkt in een cel.

Olifanten in de straat

pagina 9 ‘Veel Grieken liepen met lege flessen Ajax schoonmaakmiddel’

ruimte waar twee open stalen urinoirs hingen en twee stalen toiletpotten achter een half deurtje. Het kon op zo’ n dag zomaar gebeuren dat rond 120 verdachten zich in dit gedeelte moesten ophouden. In de verzamelcel gingen in hoofdzaak de personen die van heinde en verre aangevoerd waren om de uitspraak na de eis van 14 dagen daarvoor aan te horen. Ook verbleven daar de mensen die naar een zitting van de rechtbank of van het gerechtshof moesten om hun zaak bij te wonen.” “Het kwam voor dat er in de grote cel wel 30 personen waren. Cel 2 was in hoofdzaak bedoeld voor vrouwen en cel 3 was primair voor minderjarigen. De overige cellen waren voor degenen die op deze dag voorgeleid moesten worden voor officier/ kinderrechter/rechter-commissaris of die aangehouden waren om een gevangenisstraf uit te zitten. In deze kleine cellen zaten gemiddeld toch wel 6 personen in afwachting van hun voorgeleiding. De coördinator moest extra attent zijn dat de meerdere verdachten in één zaak gescheiden werden ingesloten, het liefst met een andere cel ertussen. Verdachten die al in alle beperkingen zaten en niet met anderen mochten praten, moesten alleen zitten.”

pagina 5

pagina 15

Volgende editie dinsdag 5 maart

Voorjaar Ad Bismeijer in het cellencomplex in het Paleis van Justitie. Brood en een appel De personen in de grote cel zaten al in een Huis van Bewaring en hadden daarvandaan brood en een appel meegekregen, maar ze moesten wel van koffie of thee worden voorzien. De anderen hadden brood van het Hoofdbureau meegekregen, maar ook zij moesten koffie of thee hebben. Er mocht toen trouwens nog overal gerookt worden wat tot gevolg had dat ondanks de ventilator de grote cel regelmatig letterlijk blauw stond en men vaak als de deur open ging even een hap frisse lucht kwam snuiven.” Grote boodschap Al deze mensen moesten al dan niet erg nodig de toiletten bezoeken en kregen voor de grote boodschap een stuk toiletpapier mee. Dit gebeurde omdat er lieden tussenzaten die de rol in de afvoer propten om een overstroming te bewerkstelligen. Ook een aandachtspunt was de terugkeer van het toilet naar de cel, evenals het gegeven dat men attent moest zijn dat men niemand

uit één zaak tegelijk liet gaan en ook dat er geen vrouw in deze ruimte verbleef.” “Het was trouwens niet alleen kommer en kwel. Een bekend volkszanger die enige uren daar verbleef is bijvoorbeeld toegezongen met ‘Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren’, wat hij na dat iemand zijn boete had betaald wel kon appreciëren.” “In de loop van de dag waren alle mensen uit de grote cel terugvervoerd naar hun Huis van Bewaring. Degenen die voorgeleid waren en door de rechter-commissaris in bewaring waren gesteld, moesten ook naar een Huis van Bewaring vervoerd worden, met een grote variatie aan plaatsen. Daar kwamen alle Huizen van Bewaring tussen Groningen en Maastricht voor in aanmerking. Hoe laat het ook werd, iedereen werd uiteindelijk in zijn of haar Huis van Bewaring geplaatst. Aan het einde van de dag waren alle cellen leeg. Er hebben zich door de loop der jaren tumultueuze, extra beveiligde, bedreigende, trieste en emotionele zittingen voorgedaan, zowel op de rechtbank als op het Hof.”

Niet dat iemand er iets aan doet, maar het Vondelpark bestaat dit jaar 135 jaar. In het voorjaar van 1878 kwam het park gereed. Voor De Oud-Amsterdammer zijn zowel dit feit als het gegeven dat het voorjaar weer lonkt een prima aanleiding om de lezers weer op te roepen hun herinneringen op te schrijven. Heeft u er gefeest, gevreeën, geslapen, gesport, spulletjes verkocht of muziek gemaakt tijdens Koninginnedag, of gewoon ‘lekker gehangen’ en wilt u dat delen met de lezers, dan stellen wij onze kolommen daarvoor beschikbaar. En als u uw voorjaarkriebels over een ander park wilt delen, dan kan dat natuurlijk ook. De adresgegevens staan op pagina 3.


pagina 2

Kunstgebit stuk?

AAN ALLE SUZUKIRIJDERS! U kan vanaf nu niet meer terecht bij Biesheuvel Suzuki om uw Suzuki te kopen of te laten onderhouden. Maar let op! Wij, als Suzuki- en Mitsubishidealer AUTO LANCKER in WEESP (slechts 15-25 autominuten bij u vandaan ) zijn in staat om onderhoud, schade, reparaties en garantiewerkzaamheden aan uw auto uit te voeren tegen concurrerende prijzen.

U kunt bij ons terecht voor: • Reparaties en rebasing

v.a. e 8.299,-

(klaar terwijl u wacht!) • Volledige prothese • Gespecialiseerd in kunstgebitten op implantaten • Partiele en frameprotheses

VAN HARTE WELKOM AUTOLANCKER.NL

• Vergoeding door alle

Lid Organisatie van Nederlandse Tandprothetici (ONT)

zorgverzekeringen P. den Hartog tandprotheticus

F. Grashuis tandprotheticus

Kastelenstraat 112 Buitenveldert/Amsterdam 020-6614395 Ds. O.g. Heldringstraat 147 Amstelveen 020-6614395 •

HOGEWEYSELAAN 215 Weesp - TEL: 0294 - 41 66 19

Oplage: 120.000 ex.

Ontvang voortaan De Oud-Amsterdammer in uw brievenbus Dé gratis krant voor de echte Amsterdammer

Dinsdag 5 oktober 2010 - Jaargang 2, nr. 9

Ja, ik wil een jaarabonnement op De Oud-Amsterdammer Zelf oliebollen

€ 49,90 (in Nederland)

•

Maandag 24

bakken is ontaard in een traum a

decembe

r 2012 “Volgens mij bakken nog steeds veel nooit gedaan, mensen hun want ik heb eigen oliebollen een trauma deed”, schrijft en appelflapp overgehouden Marianne van en. Maar ik aan de manier der Werft. “De heb dat met krantenpap waarop mijn keuken ier en natte moeder dat thee- en handdoeke was haar domein en vroeger mijn moeder alle kieren werden was die kokende n. De dichtgepropt olie heel gevaarlijk.” kinderen mochten de tot Marianne’s keuken niet plezier. “Mijn Uiteindelijk stonden Deze week onder in, want volgens moeder te eten, maar meer: de oliebollen dat zei je natuurlijk had het oliebollen bakken op tafel, maar niet in de vingers hangen. Wat niet. Maar het niet ‘De liefde voor een smerigheid en die dingen ergste was die waren . Dus wat mij baklucht die niet de Meer was betreft geldt: een paar dagen lang leve de in huis bleef oliebollenkraam.” aangeboren’ Talloze moeders bakten vroeger zelf hun oliebollen flappen. Foto: Yvonne Kruk/www.g en appelpagina 3 eheugenvanoost.nl.

€ 75,00 (buitenland)

Pannen en ks els wa het vuurwede rk van vroeregen r

In De Oud-Amste rdammer van 11 december deden we een oproep voor leuke verhalen rond de feestdagen. Die zijn er gekomen, waarbij blijkbaar vooral ‘Oud en Nieuw’ veel herinneringen oproept. Hetgeen ons er meteen toe brengt u een voorspoedig en bovenal gezond 2013 te wensen.

Voorletters......Tussenvoegsel............Achternaam..................................................................

Postcode .............................. Plaats .........................................................................................

was rijp voor

de sloop

15.000 mensen te paard Oude door politie RAI uitgeslage n

Deep Purp le

,,Kunstgebitten service aan huis” Is uw kunst gebIt stuk? of bent u aan vervangIng toe? Wij komen kosteloos aan huis om u te helpen bij uw gebits klachten.

mijn mobiele nr: 06-28709123 www.profdent.nl

Vouwgordijnen vuil!!! Gordijnen vuil!!!

het jaar

uit bij Lut z! 50% KORTING !

Winter

E-mail ......................................................................................................................................

•

Inkoop

knallend

Telefoon ...................................................................................................................................

pagina 5 ‘Op het

Bij de familie afdrukken Van Lange hadden ze een van de brandmelde systeem voor het uitdoen van r de lichtjes: stonden lijfstraffen!’ elke avond draaide vader een lampje “Wanneer wij los. ‘s morgens vroeg ons bed pagina 9 uitkwamen, wisten we niet welk lampje was losgedraaid en begonnen we elke keer Vlammen weer van voren af aan met voelen in de nacht! welk lampje het was. Als je de goede U leest deze krant had, gaf dat altijd een bepaalde vlak voor of na opwinding. Dat kerst, maar in elk geval snoer stelde trouwens heerst de sfeer niet veel voor, van de kerstdagen nog helemaal pagina 11 niet nadat er in huis. Arie van door de jaren Lange weet nog goed heen allerlei andersoortige hoe het tijdens lampjes deze feestdain waren gedraaid. gen bij hem thuis Je had peertjes was halverwege van matglas, de jaren lampjes, ‘60. “Groot was felle gladde ie niet, maar lampjes met een Dinsdag 8 we hadden wel altijd een reliëfje erop en januari 2013 nog meer ongeregelds echte kerstboom en dat kon .” lang niet iedereen bij ons in de straat De locatie van Middenweg) zeggen. Volgende (de het concert Geen kerstboom was de Met editie toonstellingsgebouw aanversieringen in kleur, want Oude Rai alle de Ferdinand Ook Loes van de Rijwiel dat vonden dinsdag 8 Bolstraat.Kuijkens bedoeld als vertelt hoe zij Het ouders ‘tijdelijke tentoonste januari leuker voor ons,Automobiemijn l Industrie. ger kerstfeest was tot 1961 Dit gebouw hetvroede zes kinderen. tenllingsruimte verderop aan vierde. “Wij hadden werd in 1922 ’ voor hunWaar de boom was het Schedeple geopend en geen rijwielen en kerstboom. in de gekocht weet ik niet, was Het versieren van als sporthal. Daar automobie len.was ons huisje te klein maar In 1969 opeens was ieNieuwe RAI geopend, de kerstboom was Deze week onder maar voor. Wel waren In 1961 werd iets er. Mijn vader voor veel kinderen veel hout) gebouw. was de Oude RAI meer: was blijkbaar de Oude RAI er tot al een oud, in de jaren ‘60 die lagen vervallen en te wachten bleef kerstspullen In handig met het lasapparaat, 1975 bestaan een feest op zich. kwamen alleen zeer brandgeva werden er meerdere de zomer werden op zolder Tony Hartweger want er tot tot die had het weer kerst een ijzeren kruis het einde maar oude mensen. popconcer was. Dan klommenarlijk (want er ten met een stevige puntallerlei zomeractiv Volgens mij vind After, Joe Cocker was aardig mijn vader en was deksels om tegen iteiten gehouden ik daarom kerst gemaakt waar gegeven. Naast en Led Deeperop ik de elkaar aan te en Zeppelin hier Purplevier de kerstboom en ook trappen op naar tot op de dag van vandaag nog hebben charmantslaan en concertenalsverzorgd. onder anderen lepels om op de zolder - wij woonden het ware op werd gespiest. steeds niets aan.” op vuilnisbak Ten de Years begane Ik schat dat de te slaan. Maar grond - en zeulden dat mocht niet kerstboom hooguit met de eerder dan dat dozen weer naar 1,20 meter hoog Oud pagina we iets beneden. Wij nieuw warms hadden was, want De en Oude deze werd altijd hadden een RAI. aangedaan. Ik3 dressoir waarvan op een dressoirkast Loes Kuijkens moest dan de linker- en rechterzijde vaak het kapertje pakt de draad je gezet hoger dat ook zeker (eenJordaanopr weer op bij één meter hoog waren dan het gebreid of gehaakt 31 december. moet zijn wollen mutsje middengedeelte “Oudejaarsdag geweest.” oer is met eenmet met een spiegel en was ook de pelerine verjaardag van veel geweld erachter. Daar eraan-red.) van oma op mijn mijn oma, dus werden kartonnetjes hoofdneergeslag wij waren en zo luidden daar altijd met op gelegd en wij het oude jaar de hele familie. Op zolder uit.” op maat had gemaakt die mijn vader eens gingen De mannen kaarten en de en de kaarslampje “De kerstbooms Het is op 28 kinderen zaten werden er op s pullen lagen op de grond met januari precies geklemd. Als Rozenkrans bidden pagina 5 zolder. een oud spel kaarten op Eerst de verlichting dat klaar was veertig jaar geleden leek het een altaar, waar erin. Dat deed dat in de Oude we kaartenhuis ook al waren Fons Buis komt mijn vader altijd. Daarna jes van maakten Rai memorabel wij verre van gelovig. Boven is katholiek opgevoed tot het optreden plaatsvond een de piek, die mijn moment van Luchtpostfoto gede schoorsteen dat geloof maakte en broer Jan, die grote een de rockband van hing ook Nieuwjaar-w 12 uur! Na het Gelukkig eennomen acht jaar ouder grote spiegel, belangrijk door Anique Bosschaert Deep Purple. deel uit daar werden gekleurde is dan ik, er van het ritueel ensen mochten op mocht zetten Memorabel, omdat de op oudejaarsavbij CS of aan lampje omheen we op het (hij kon bij de balkonnetje met bandleden er ond. Amstel 212 gehangen, verder punt van de boom!), daarna deksels en houten na vijftig minuten de nog wat andere versierselen twee vogeltjes Op 28 januari brui aan gaven lepels; die we altijd en dat was het, Lees verder op pagina 1973 trad dezo bevestigden met als gevolg dat het maar toch gezellig!” Britse 7. pagina dat het voor ons hardrockband publiek ging leek of ze 9 Deep Purpleachter elkaar muiten. In tegenstelling op in de aan vlogen van Lou van Rees, ‘Oude Rai’ aan tot het concert en daarna de moesten heel de Ferdinand len,Bolstraat van The balijspegels en noem Rolling Stones wat moeite “En dan kwam doen De om Amsterdam. maar in in de Oud-Amster het ritueel: voor het Kurhaus bandleden van ‘Waar het niet brandt, 1964 op.” Het concert, dat in Deep Purple het kerstdigeorganiseerd ner werd een uit de hand damm zover te krijgen door Nederlands rollade gekocht liep, zijn hier hoef je ook niet prettigeden dat ze überhaupt er wenst impresario Lou en omdat dat geen tv-beelden te iets speciaals nog wilfeestd van optreden. Zeagen Rees, werd gepresentee van. Getuigen was, moest er blussen!’u legden uit en naarstig zeggen dat echter rd de een als rockconcer kookboek worden in het meeste goed dat de chaos bezoekers van van het jaar. t verre kwamen. 2013 gekeken hoe veel groter was. Toen wist menoud Was u erbij op Toen de nog nietGoud groep eindelijk de avond volledig dat 28 januari 1973? oud Zilver worden bereid. Mijn tante kwamdiedanmoest pagina 11 inzag dat ze het uit de Heeft u ook met niet konhelpen. Zij was om te den maken om lopen. n/zilve stoelen gegooid? Goude De mooie herinnering hand zou altijd eerste kerstdag niet op te treden, Was u ook kwaad en blijken er ren haar gezin bij haalde met iedereen verlicht minder om. niet op de dronken ons. Meestal ging adem. Munten bandleden? Of heeft het goed met de rollade schenen overwonnen De moeilijkheden u andere herinnering en dan was het te zijn.” Het concert smullen.” aan dit optreden? en ging die avond Harry Knipschild, Wij zijn ernaar definitief door. Deep Purple houdt popmuziekdeskundige, Lutz Fashion zoek. Met mails op het voorHans Makkelie heeft vertelt dat er gezien. Volgende en telefoontje minder warme Herenweg 45 in de jaren s kunt u editie terecht op de neringen aan herinDIEMEN concert is verschenen ‘70 veel over het adressen die 3645 DE VINKEVEEN Politie te paard de kerst. In een dinsdag 22 pagina 3 onder aan kort mailtje Winkelcentru in de media. schrijft hij: “Mijn Iemand die die de m Diemerplein De januari staan. reden dat dit moeder avond Diemen gehele concert, in tegenstellin bij winterc Lutz.nl 020-690372 kerst en dat betekende was jarig met Deep Purple aanwezig het concert van ollectie bijvoorbeeld het g tot www.puttm 7 MET altijd een huis concert van The was, ann.nl is Henk visite. vol Landkroon. “Heb je Rolling Ik vond het helemaal Stones, een beetje wel eens 15.000 in de vergetelheid niets, want er mensen door geraakt, is dat is WE BEGINNE politie te paard een hal uitgeslagen er bij The Rolling DONDER zienNworden? Stones wel filmopname DAG De band 27 DECEMB s werden gemaakt. stond om negen uur ER OM 08.59 gepland, maar Toch is er een hoop verscheen pas UUR gebeurd op die na twaalven bewuste 28 op het podium, januari 1973... volkomen dronken, en verdween drie kwartier later weer. De paarden zakten overigens Aankomst band door de houten in Amsterdam vloer en de politie te paard Knipschild haalt sloeg met wapenstokeen uitspraak ken iedereen van Rob Bakker van het die voor hun Veronica-blad stok kwam aan waarin onherroepelijk hij vertelt over de zaal uit, door de aankomst die smalle van Deep zijdeuren van Purple in Amsterdam de Oude Rai.” . “’s Middags om kwart voor vier tufte de Trans Europe Volle bak Express uit Keulen het Centraal Station “Het was een van Amsterdam Vorig jaar serie van drie binnen. In een vroegen we concerten op drie opeenvolgen wolk van oosterse dampen om verhalen over Dit zĳn zo’n de avonden in stapte Deep Purple de strenge beetje de enige de Oude Rai”, vertelt Henk. winter van trein. De hele uit de beelden die over 1963 en dat “Ik koos met ploeg kwam daarop zĳn van de vechtpartĳ leverde veel mijn broer en een vriend om half vijf in het Hilton fraaie resultaten van me voor Deep . Hotel op. Deze Purple. Het grootste concert keer willen er juwelen gekocht. aan. Meteen werden Schiphol FOTO: HARRYKNIPSCHIL we daar overheen waar we ooit en naar Engeland’. De manager zaaide D.NL naartoe geweest waren. met winterse paniek door te Na wat heen vertellingen en weer gepraat ‘s Middags hebben vertellen dat worden naar over vroeger. gingen de heren men de instalwe op de brommer kaartjes het naastgelege latie nooit op Waarbij wij vroeger het toch maar proberen.” n Okura-hotel tijd kon bouwen gehaald voor Het vijftal van al 1990 vinden . concert. ‘s Aangekomen het in de Oude Deep Purple hoorde Rai. ‘Kom jongens, bij de Oude Avonds werden want ook dat is alweer Rai bleek dat we gaan hier toen dat moeder zij pas rond een we door de er onvoldoend 23 jaar geleden. weg. Naar uur of tien op e stroom kon van een vriend Verder terug worden getapt, het podium naar de Oude verwacht werden mag natuurlijk er moest een gebracht. We Rai en waren hier lijntje gelegd Wat we zoeken ook. kwamen door niet blij mee. “Ilse en een zijdeur zijn naar binnen en Letty, twee medewerkst len over sneeuwge mooie verhawerden direct ers overvallen vechten (buurt door de enorme oud Goud tegen buurt?), mensenmassa. barre omstandig Ik hoorde oud Zilver later dat het er den of juist hevijftienduizend Gouden/zilve niet, dat werk. waren. Er stonden enorme Uw bijdrage kunt ren kleerkasten om u sturen naar de zaak in goede banen de adresMunten gegevens die te leiden. Ik had u op pagina mijn Afga Lutz Fashion Iso Rapid camera 3 rechts onderaan met flitsblokje vindt. En Herenweg 45 mee en zei dat ik voor o ja, mooie foto’s zijn ook de schoolkrant 3645 DE VINKEVEEN welkom. Foto: foto’s moest de gehele maken. Ik werd wintercollectie www. geheugenvanwest.n toen door zo’n DIEMEN grote beer MET Lutz.nl l. op de voorste Winkelcentru rij gezet, een m Diemerplein meter van het Diemen podium. Ik bleek 020-690372 tussen de pers www.puttm 7 neergezet: de Volkskrant ann.nl en de Telegraaf. Zij lachten zich rot om mijn verhaal van de schoolkrant.”

De Oude RAI

Adres .......................................................................................................................................

‘Vooral het vuilspuien heeft me erg aangegrepen’

•

Inkoop

Bankhoezen vuil!!! www.tempocleaning.nl 035 - 694 62 49

knallend het jaar in bij nieuwe Lutz

50% KORTIN G!

Ingangsdatum .........................................................................................................................

the time is

now!

Lees verder op pagina

Wilt u dit abonnement cadeau geven? Vul dan hieronder de gegevens in van de ontvanger.

7.

De Oud-Amsterdammer is een uitgave van: De Oud-Amsterdammer bv

Voorletters......Tussenvoegsel............Achternaam.................................................................. Adres ....................................................................................................................................... Postcode .............................. Plaats ......................................................................................... Deze bon kunt u opsturen naar: De Oud-Amsterdammer, Postbus 5003, 1380 GA Weesp of ga naar www.deoudamsterdammer.nl en vul de bon digitaal in.

Adres: Postbus 5003, 1380 GA Weesp Telefoon: (020) 7163979 Redactie: Hans Peijs, André Verheul

Hierbij machtig ik De Oud-Amsterdammer om jaarlijks een bedrag van € 49,90 van onderstaand bank- of girorekening af te schrijven t.n.v. Enter Media Weesp:

Advertenties: Irene Venneker, Myrna Bos

Handtekening...................................................... Oplage: 105.000 ex.

U

Productie: Enter Media BV

€ 89,- voor 2 personen ALL INCLUSIEF • 1x overnachting in een standaard 2-persoonskamer • Onbeperkt Hollands gedestileerd (frisdrank, huiswijn, bier) van 10:00 tot 23:00 • 1x uitgebreid ontbijtbuffet • 3-gangen keuze diner bij de dag van aankomst • gratis gebruik van jacuzzi

Let op!

U betaald slechts € 89,- per kamer per nacht! Het genoemde tarief is exclusief gemeentelijke heffingen á € 1,50 p.p.p.n. bittergarnituur, gebak en fietshuur. Dit arrangement loopt tot 30 april 2013, m.u.v. feestdagen.

Gortelseweg 8 8076 PS Vierhouten tel: 0577-411323 www.foreesten.nl


pagina 3

Jordanezen worden geacht vrolijk volkje te zijn door Gerda Weverink De Jordaan bestaat op 11 mei exact 400 jaar. In deze rubriek besteden we aandacht aan deze unieke volksbuurt. In de vorige editie publiceerden we deel 1 van een bijdrage van Gerda Weverink. Daar ging echter iets mee verkeerd, waardoor er voor de lezer geen touw meer aan was vast te kopen. We willen u dit deel echter niet onthouden, vandaar dat we het nu nogmaals publiceren. In de volgende editie verschijnt dan het tweede deel.

Tegen het einde van de 18de eeuw was de Jordaan een sloppenwijk geworden. Rond 1900 woonden er 78.000 mensen onder erbarmelijke omstandigheden, toen een kwart van de bevolking. De toestand van de huizen was vreselijk. Rond 1911 werden 500 woningen onteigend en 277 onbewoonbaar verklaard. Pas in 1960 waren er plannen voor een drastische sanering, onder de bezielende leiding van Joop den Uyl. Een deel zou moeten worden afgebroken en de aanleg van brede straten was nodig. Gelukkig werden deze plannen afgeblazen en bij de stadsver-

De dropfabriek van Klene was decennialang een van de grote fabrieken in de Foto: gemeente Amsterdam Jordaan.

nieuwing die toen plaatsvond, werd het oude stratenpatroon gerespecteerd. Van sloppenwijk werd de Jordaan een wijk voor betergesitueerden, kunstenaars en studenten. Met veel boetiekjes, cafés, restaurants en terrassen. Hofjes werden een toeristische trekpleister. Vrolijk De Jordanezen worden geacht een vrolijk volkje te zijn: ze zingen, dansen (Jordaan Festival en Jordaan Cabaret) hebben humor, houden van lekker eten en heel veel gezelligheid. Misschien zijn deze eigenschappen wel een overblijfsel van de overlevingsdrift uit eerdere periodes. Met opzet verhuisde de School voor Maatschappelijk Werk naar de Jordaan, het Karthuizersplantsoen. De aanstaande maatschappelijk werkers moesten zich immers op hun gemak voelen tussen het gewone volk. Ik woonde dicht bij school, intussen Sociale Academie genoemd, en hoefde niet meer in de ‘splijtstand’: wonen op de Elandsgracht en op school gaan in Amsterdam-Zuid, toch een wereld van verschil. Hoe betrokken ik was bij de buurt bleek toen ik mijn eerstejaars scriptie moest schrijven voor de vakken Sociologie en Sociaal Economische geschiedenis. Wat anders dan over de Jordaan. Krotten In 1950 organiseerde het Jan Lightharthuis in de Westerstraat een tentoonstelling over de geschiedenis van de Jordaan. Men vroeg de schrijver Jan Mens, (18971973) die doorgebroken was als schrijver met het boek ‘Mensen zonder geld’ en

De particuliere klant kwam langs, werd de maat genomen en mijn zus Ria ontwierp dan een exclusieve japon of mantelpakje. De klant werd geadviseerd stof te kopen bij de firma Barotex in de Oude Hoogstraat. Het modellenwerk maakten wij voor de modeshows van Marianne Löhle op Herengracht 12. Het enige vervelende was dat je ‘s zomers dikke stoffen voor de wintercollectie naaide en in de winter die dunne stoffies voor de zomercollectie. Maar het was exclusiever en werd beter betaald dan de massa-

productie in de loonconfectie. Als mijn vader dan in zijn goeie pak de modellen ging afleveren, voelden wij dat het feest zou worden. Bij de slager op de hoek belde hij een taxi, want een auto hadden wij nog niet. Hij werd daar op de Herengracht ontvangen alsof hij couturier Dick Holthaus zelve was. Meneer Krauter, hoofd van de afname, controleerde de aflevering en gaf dan opdracht tot contante uitbetaling. Het is een paar keer gebeurd dat mijn vader vervolgens met een dikke tiet met geld doorwandelde naar het Haarlemmerplein. Op de

bekend werd met De Gouden Reael, later een tv-serie met Willeke Alberti, een voorwoord te schrijven: ‘Wie over de Jordaan schrijft, schrijft over haar bevolking. De Jordaner leeft zoveel mogelijk op straat, de straat is een verlengstuk van zijn woning. Er bestonden en bestaan hemeltergende woningtoestanden in dit kwartier en wie de opruiming der krotten bevordert doet een God welgevallig werk. Maar die meent dat in de Jordaan de creme misdadigheid wordt geboren vergist zich. En dit is juist het wonder der Jordaan, ondanks alle slechte woontoestanden is de kern van de Jordaan die van een paarlemoeren zuiverheid...’ Querido dacht er iets anders over: ‘Het lijkt een ontzaggelijk gezin, van huis tot huis, straat tot straat en buurt tot buurt, door schaamteloze bemoeizucht opgengebroken en met alle intimiteit van het leven en gebeurtenissen naar buiten gesleurd...’

Heb jij al belasting betaald? In de jaren vijftig hadden de loonconfectionairs het zwaar te verduren. Grote concerns als bijvoorbeeld C&A pleegden roofbouw op kleine naaiateliers. Wij deden thuis naast loonconfectie ook aan maatkleding en showmodellen. Maatkleding was denk ik het meest lucratief.

Buurtwinkels, zoals hier Oogst Sieraden, waren er genoeg in de Jordaan, maar desondanks heerste er lange tijd grote armoe in de bekendste volkswijk van Nederland. Foto: www.oogstsieraden.nl

hoek van de Vinkenstraat zat een stalhouderij waar men koetsjes verhuurde. Hij zocht het mooiste open rijtuig uit, waarvan hij zeker wist dat zelfs de koningin daarin gereden had. Aangekomen op de Bloemgracht hing de hele buurt uit het raam: “Die Slingers hebben weer wat; de Groene Hoed heeft vast gevangen!” We moesten allemaal beneden komen en in het rijtuig plaatsnemen. Mijn jongste zus stapte op haar sloffen in met zelfs haar schortje nog voor. Via het Vondelpark en Amstelveen reden we naar Het Kalfje aan de Amstel om daar wat te gaan drinken. Toen we stapvoets door de Leidsestraat reden ging mijn vader staan en riep wijzend naar de voorbijgangers: “Heb jij al belasting betaald? En heb jij al belasting betaald?”, wetende dat kort daarop de deurwaarder in naam der Koningin met diezelfde vraag bij hem voor de deur zou staan.

(Wordt in de volgende editie vervolgd)

Lucebert Lucebert (1924-1994) was een Nederlands dichter, kunstschilder, tekenaar en lithograaf en wordt beschouwd als een van de grootste dichters van de 20ste eeuw. Lucebert is het pseudoniem van Lubertus Swaanswijk. Tot zijn veertiende woonde hij aan de Lijbaansgracht. In die wijk zat hij op de Westerstraatschool die later is omgedoopt tot Theo Thijssenschool. Als puber werd zijn tekentalent erkend, nadat hij na het behalen van het ulo-diploma bij zijn vader in de winkel ging werken. Luceberts vader was huisschilder en had een eigen winkel. Lucebert ging in 1938 naar het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs, maar dat feest duurde maar een half jaar. Vervolgens leidde hij een zwerversbestaan. In 1947 woonde hij voor kost en inwoning in een klooster in Heemskerk. Als tegenprestatie maakte hij een wandschildering, maar de nonnen konden die niet waarderen en schilderden de boel over. Lucebert was niet alleen een groot schilder, maar ook een begenadigd dichter. Hij maakte deel uit van verschillende dichterscollectieven waaronder IPA, Contact en later de Cel Majakovski, met Gerrit Kouwenaar en Jan Elburg. In 1949 trad hij toe tot een groep experimentele schilders, dichters en andere kunstenaars die zich manifesteerden onder de noemer ‘Beweging van Vijftig’ of ‘de Vijftigers’. Naast schilderen en dichten legde hij zich tevens toe op beeldende kunst. De meeste van zijn gedichten zijn gebundeld in ‘Gedichten 1948-1963’ en in ‘Verzamelde Werken’.


pagina 4

1

2

1

2 12

15

16

15 22

16

22 28

Puzzel mee en win kaarten (1x2) of cd/dvd (1x) van Soldaat van Oranje - De Musical

12

23 23

28

33

38

39

38

39

3

4

5

6

7

8

9

10

11

3

4

5 13

6

7

8 14

9

10

11

17 17

29 29

33

18 24 24

34 34

44

47 47

55

54

55 61

65

66

65 72

66

51

50

51

73

82

40

26

25

26 31

35 35

45

36 41

20

19

20

14

27

37 42 46

56

57

62

68 74

52

63 63

68

74

43

53 58 58

69 69

79

83

87

86

Soldaat van Oranje

43

49

79

83

32

42

52 57

21

27

37

46

56

21

32

36

45

73

78

19

31

41

67

82

86

25

48

67

78

77

30

62

61

72 77

30

48

50

13

18

40

44

54

dé gratis krant voor de echte Amsterdammer - De Oud-Amsterdammer

53

64 64

75 75

84 84

Het succes van Soldaat van Oranje - De Musical houdt maar niet op. Elke keer weer wordt Nederland verrast met de mededeling dat deze topmusical weer wordt verlengd en nog steeds zijn mensen blij verrast door dit spektakel dat wordt gespeeld in de TheaterHangaar op voormalig vliegveld Valkenburg in Katwijk. Inmiddels bezochten ruim 850.000 personen de musical van wie een groot aantal meerdere keren.

49

59

60

59

60

70

71

70

71

80 80

76 76

85

81 81

85 2

87

2

28

32

28 5

32 25

5

25

21

35

63

21 82

35 18

63

82

18

83

72

64

45

70

83 60

72 39

64 26

45 31

75

70

60

39

26

31

75

De meest recente verlenging, deze keer tot en met september 2013, heeft wel tot gevolg dat een aantal acteurs de voorstelling wegens andere verplichtingen moet verlaten. Catherine ten Bruggencate komt terug in haar rol van Koningin Wilhelmina en speelt haar afwisselend met Myranda Jongeling. René van Zinnicq Bergmann is te zien in de rol van ‘t Sant, particulier secretaris van Koningin Wilhelmina. Deze rol is hem niet vreemd. Hij was ook Van ‘t Sant in de televisieserie Juliana. Daarnaast heeft een oudoom van Van Zinnicq Bergmann daadwerkelijk een rol aan het hof gespeeld, hij was hofmaarschalk onder drie koninginnen. Jorrit Ruijs keert terug als Bram en Anne Lamsvelt speelt de rol van Ada, die zij ook creëerde. Xander van Vledder, die de rol van Fred speelde, gaat vanaf maart Chris spelen en Rutger Bulsing neemt na de rol van Bram nu die van Paul op zich. Matteo van der Grijn blijft Erik Hazelhoff Roelfzema om wie de musical draait.

Horizontaal

Verticaal

1. iemand die kruiperig is, die vleit; 7. groep wielrenners die in een wedstrijd bij elkaar rijden; 12. wintersportattribuut; 13. gezongen toneelspel. 14. gehoororgaan; 15. maanstand (afk.); 17. roofdier; 19. faam (eer); 21. de dato (afk.); 22. oude lap; 24. instrument op onderzeeboten; 27. wortel; 28. jongensnaam; 30. borstbeen; 31. dierenverblijf; 32. boomvrucht; 33. behoeftig; 35. boomvrucht; 37. arrondissement (afk.); 38. versleten (kapot); 41. dof van geest; 42. hoog in prijs (duur); 44. denkbeeld; 46. vensterruit; 47. nevel; 48. methode of middel om ziekte te genezen; 49. telwoord; 50. dapperheid; 52. knevel; 54. verzamelnaam voor verschillende bloemdieren die een skelet maken; 56. zwarte kleverige stof; 58. mannelijk beroep; 61. meisjesnaam; 62. Europese hoofdstad; 64. mannetjesbij; 65. zwemvogel; 67. een onaangenaam gevoel van koude; 68. opstootje; 70. deel van de mast van een zeilschip; 72. plaats aan het IJsselmeer; 73. arts voor inwendige ziekten; 76. voorzetsel; 77. voorzetsel; 78. lichtekooi; 79. doelpunt; 81. heden; 82. droog (kaal); 83. vrije keus; 84. kloosterzuster; 86. vlees, dun gesneden als broodbelegsel; 87. iemand die voor niets deugt.

1. berghol (grot); 2. bevroren water; 3. midden- en kleinbedrijf (afk.); 4. bibliotheek (afk.); 5. dienstwagentje op rails; 6. schor; 7. Nederlands landelijk dagblad; 8. vergrootglas; 9. familielid; 10. int. autokenteken Turkije; 11. bescheiden (niet hoogmoedig); 16. halsboord; 18. roem (aanzien); 20. bovendien; 21. rivier in Engeland; 23. advies; 25. nijlreiger; 26. hoofd van een afdeling; 27. Perzisch (afk.); 29. wat men vaak cadeau geeft aan iemand die ziek is; 32. opgave die aan het publiek wordt voorgelegd en waarbij een prijs te winnen is; 34. inhoudsmaat voor droge waren; 36. op zijn gemak lopen; 37. bontgekleurde papegaai; 39. lust om iets ter hand te nemen; 40. vent (man); 42. stortbui; 43. Nederlandse prinses; 45. plechtige belofte; 46. raming (gok); 51. Organisatie van Amerikaanse Staten (afk.); 53. oud (Engels); 54. klein kind; 55. uitloper van een stengel; 56. bekende Braziliaanse voetballer; 57. het binnenste van iets; 59. fijngemalen schelpen; 60. nog ongeoefend soldaat; 62. soort groente; 63. in schuine richting benedenwaarts buigen; 66. Europese rekeneenheid (afk.); 67. keel-, neus- en oorheelkunde (afk.); 69. Limburgs Symfonie Orkest (afk.); 71. telwoord; 73. kruisopschrift; 74. ruwe samenhangende steenmassa; 75. militair voertuig; 78. stedelijke openbare bibliotheek (afk.); 80. niet gebonden; 82. titel (afk.); 85. de onbekende (Lat. afk.).

‘Onze trouwe Jordaan’ is een vinyl album van Johnny Jordaan met onder andere de krakers ‘Ouwe trouwe Jordaan’, ‘Alle dagen op en neer’, ‘Ze mogen van ons zeggen wat ze willen’ en niet te vergeten ‘Een pikketanussie. ‘Onze trouwe Jordaan’ is ook de oplossing van de puzzel in de vorige editie. Er waren weer veel inzenders, van wie door middel van loting vijf personen twee kaartjes voor de Huishoudbeurs (van 16 tot en met 24 februari in de RAI) krijgen. Dat zijn E. Korsse (Amstelveen), W. Hessink (Amsterdam), B. Schols (Amstelveen), B. Wiering (Uithoorn) en T. Woortman (Lelystad).

Nieuwe puzzelprijs De puzzelprijs van 19 februari bestaat uit 1x2 kaarten op de eerste rang voor De Soldaat van Oranje-De Musical en voor de tweede winnaar een cd/dvd van deze musical.

Stuur uw oplossing met uw naam, adres en telefoonnummer voor vrijdag 1 maart naar (e-mail) [email protected] of naar: De Oud-Amsterdammer, Postbus 5003, 1380 GA Weesp.


pagina 5

19

door Simon van Blokland Tweeëndertig weken geleden mocht ik het al over de Wiegbrug hebben. Toen ging het over twee bijzondere transporten door de Kostverlorenvaart. Nu krijgt u de bruggen in vol ornaat te zien. We beginnen met een foto van de Wiegbrug uit het begin van de vorige eeuw. Een afbeelding van een brug met een grote geschiedenis. Op de brug de Haarlemse tram met nog een wachtende tram ervoor. In het midden het open veld. Bos en Lommer moest nog gebouwd worden. Deze brug werd vervangen door de grootste klapbrug van Nederland. Althans, volgens het onderschrift op de prentbriefkaart hieronder Hier kijkt u richting stad en ziet u een grotendeels onbebouwde De Clercqstraat. Rechtsboven is het Juliana Ziekenhuis uit 1904 in de Ter Haarstraat van de Friese architect Tjeerd Kuipers. Links de kalkfabriek die in 1927 werd afgebroken.

De Wiegbrug, eveneens uit 1904, is op kosten van de Noord-Hollandsche Tramwegmaatschappij gebouwd ten behoeve van de intercommunale tram die van het Spui via Haarlem naar Zandvoort reed. De beweegbare brug is een rolbascule waarbij het wegdek - het val - aan de onderzijde is voorzien van een kwartcirkelvormig kwadrant waarvan de vertandingen bij het openen over een pennenbaan rollen. Brug 173 heeft heel wat meegemaakt. Op 17 augustus 1966 zat er een butaangasketel, die gesleept werd door de sleepboot Lekstroom 2, muurvast in de brug. Op 23 juli 1982 was het weer raak. Het voormalige marineramschip Schorpioen zat compleet klem in de brug. De Amsterdamse voetgangers staken over via de Schorpioen. Rechts ziet u het Oranje Hof uit 1942. Volgende keer wandelen we naar de Kinkerbrug en gaan verder richting Overtoom waar eens drie bruggen waren.

De Oud-Amsterdammer inspireert lezers De Oud-Amsterdammer wordt gewaardeerd, steeds meer. Dat merken we aan de hoeveelheid reacties op verzoeken en artikelen en aan het aantal inzendingen voor de puzzel. Op onze beurt waarderen wij dat.

mer en wellicht andere kamers zullen ongetwijfeld volhangen met eigen werk, vandaar. Een prijs heeft hij niet in zijn hoofd, maar een goed bod slaat hij niet af. Omdat we Henk daar niet mee willen lastigvallen (hij broedt ongetwijfeld

alweer op een nieuw schilderij) kunt u een bod doen via [email protected]. Wij geven dat door aan Henk Alleman, op basis waarvan hij een besluit kan nemen.

Dat De Oud-Amsterdammer ook inspireert is voor ons nieuw. Maar we waren blij verrast met de inzending van ras-Amsterdammer Henk Alleman. De foto op de voorpagina van de editie van 22 januari zette hem aan de schildersezel en penselen te pakken en op basis van de foto een prachtige aquarel te maken. Hoeveel uur hij eraan gewerkt heeft, weten we niet (en hoeven we ook niet te weten, want dit is pure hobby), maar het resultaat mag er zijn. O ja, Henk Alleman wil het schilderij best verkopen. De muren in zijn woonka-

de Knijpkat door Jos Mol en Frits Mol Gedurende de oorlog was er nauwelijks iets te stoken. Alles wat los en vast zat verdween in de kachel om het maar een beetje warm te krijgen. Dat ging zelfs zo ver dat huizen zo ‘ontmanteld’ werden van alles wat brandbaar was, dat die huizen uit voorzorg afgebroken moesten worden. Bij ons thuis stond een kleine kolenkachel in de woonkamer. In de winter haalde broer Frits twee maal per dag kolen op van de zolder met de kolenkit. We woonden op twee hoog en die kolen lagen op vier hoog. Daarbij kwam nog dat er ‘s winters geen licht brandde op de overloop en trap. De kolen werden gebracht door de firma Rijlaarsdam van het Oosterpark en zaten in juten zakken. De kolen werden dan opgehesen naar zolder en daar gestort. Pas veel later werden

de kolen verpakt in stevige papieren zakken en keurig op zolder opgestapeld. Ik herinner me dat dan soms kolen ingekocht werden in de zomermaanden omdat ze dan goedkoper waren!! Kortom, we moesten, vaak in donker, kolen van zolder halen. Redder in nood De knijpkat was de redder in de nood. De knijpkat gaf licht wanneer de pal (bovenaan) continu op en neer werd bewogen, daarbij een angstwekkend geluid (hang, hang, hang...) uitstotend. ‘s Avonds gingen we gewapend met kolenkit en lichtproducerende knijpkat doodsbang

met de knijpkat, zijn kolenkit in beide handen en stootte deze met grote kracht in de berg kolen, waardoor de buitenkant van de kit roetzwart werd. Dan werd de kit acuut ‘schoongemaakt’. Terug was zo mogelijk nog gevaarlijker omdat de zware kolenkit de trap afgezeuld moest worden. Zo werd bij ons een ‘kitje’ kolen geschept en het huis verwarmd!! De knijpkat deed ook dienst wanneer ‘s nacht de gang naar het toilet moest plaatsvinden!

naar zolder. Daar aangekomen zocht Frits een plek uit waar veel kolen lagen. Vervolgens nam hij, door mij beschenen

De knijpkat werd ook wel aangeduid als handdynamo typen 7424 en 7426. Philips was de producent ervan. Men haalde een spanning van 2,0 Volt bij 0,1 A, voldoende om een beetje

licht te produceren. De eerste apparaten waren van aluminium gemaakt, later werden ze (bij gebrek hieraan) gemaakt van messing en zink. Draaiende delen werden licht gesmeerd met ‘oildag’. Eerder verschenen in deze rubriek in respectievelijke volgorde: de blauwe girobus, de brievenbus aan de tram, kruidenier P. de Gruyter, de vuilnisemmer met nummer, de verkeersagent, de telefooncel, de Afghaanse jas, de tv-antenne, de voddenman, dubbele remmen op de tram, de open tramwagen, rieten vloerbedekking, de ratelman, de schillenboer, bakkerskar en drollenprikker (deze in één aflevering), matten kloppen, de ponskaart, de postzegelautomaat, ‘vleesch voor honden en katten’, de brandmelder, de scharensliep, de spaarzegel, het licht- en gasmuntje, warmtekrulspelden, drankje Trio en aardappelschilcentrifuge (de laatste drie in één rubriek).


pagina 6


De Oud-Amsterdammer is meer een podium voor echte Amsterdamse 50-plussers dan een krant. Wij stimuleren lezers hun eigen verhalen in te zenden. Hieronder verhalen die recht uit het hart van de lezer geschreven zijn. Heeft u ook een bijzonder verhaal dat u met de lezer wilt delen? Mailen kan naar [email protected] en sturen naar De Oud-Amsterdammer, Postbus 5003, 1380 GA Weesp.

‘Ik mocht wel eens aan het orgel draaien, maar dat was geen gehoor’ door H. Schutten-Borhem Met veel plezier las ik het onderwerp over draaiorgels in De Oud-Amsterdammer. Het maakte veel bij me los en dan heb ik het niet over de draaiorgels die hulp hebben van een motortje, maar de echte.

Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik met mijn vader (Ben Borhem) mee mocht. Hij was één van de orgeldraaiers van de Arabier en vele andere orgels. Het speelde zich af in de jaren 50 en 60. We gingen dan naar het Waterlooplein waar men op hem

De hond van Tony huilde als de avond er weer op zat door An Hooghiemstra-Kleijn Door het verhaal over Tony Hartweger in De OudAmsterdammer kwam ook bij mij een herinnering naar boven, niet zozeer aan hem persoonlijk, maar aan zijn hond. Ik was in 1989 met vakantie in Oostenrijk, in het plaatsje Westendorf. Op een avond zaten we in een Weinstube, waar een man zeer verdienstelijk op een citer zat te spelen, ook veel Weense liedjes. Die kon ik allemaal meezingen want mijn schoonmoeder kwam uit Wenen en door de jaren heen had ik voor haar vaak liedjes op de piano gespeeld zoals Mei Mütterl war a Wienerin. Ik raakte met de citerspeler in gesprek, hij heette Andreas en hij vertelde dat hij jaren met Tony

wachtte. Zelf mocht ik het ook wel proberen (met wat hulp van pa), maar dat was natuurlijk geen goed idee en geen gehoor. Ik vond het als kind allemaal erg interessant: al die mooie poppen die met hun armpjes zwaaiden, boeken met gaatjes erin die ook nog eens omdraaiden. Een ding is zeker: het was erg zwaar werken. Als het orgel speelde, was het altijd gezellig. Men danste met elkaar en had plezier. De armoede vergat men dan voor even. Er stond bij het Waterlooplein een Italiaan met

overheerlijk ijs, ik dacht dat hij Montesino heette, maar zeker weten doe ik het niet. Deze mooie nostalgie zal ik nooit vergeten. Het orgel moet daarom zeker blijven bestaan als onze nationale trots. Men moet er trots op dat wij zoiets unieks bezitten in Nederland. PS. Toevallig zijn we in eind 2012 naar het Orgelmuseum in Utrecht geweest en daar stond ‘mijn Arabier’. Zeker weten dat ik een traantje heb gelaten.

Hartweger in de Zirbelstube had gespeeld. Tony had een hond die Dolf heette. Het lied, dat elke avond als laatste werd gespeeld, was Sag beim Abschied leise Servus. En altijd begon Dolf de hond dan te huilen, blijkbaar bedroefd, net als de klanten in de Zirbelstube, dat de avond er weer op zat.

Tony Hartweger met een fan.

Aan gas- en lichtmuntjes werd niet verdiend In De Oud-Amsterdammer van 22 januari stond in de rubriek ‘Dit komt nooit meer terug’ een bericht over het gas- en het lichtmuntje. Daar is op gereageerd. Willem den Enting stuurt het volgende bericht: “Bij het lezen van het artikel over de gasmunten (De Oud-Amsterdammer van 22 januari) moest ik denken aan mijn eerste baas in het midden van de jaren vijftig. Ik werkte jaren als jongste bediende bij Simon de Wit in de Weesperstraat en op een keer moest ik op de transportfiets met een pak geld naar de Twentsebank in de Sarphatistraat om wisselgeld te halen. Ik moest toen bij een kantoortje gas- en lichtmunten kopen. Met een margarinedoos vol gas- en lichtmunten en wisselgeld ging ik weer terug. Dat ging altijd goed, want straat- en tasjesrovers moesten nog uitgevonden worden.”

De Arabier is een van de beroemdste draaiorgels ooit.

Olifanten in de straat Leo van Vessem schreef onlangs over zijn jeugd in de Roetersstraat. Dat is vlakbij Artis en ‘als klein jochie keek ik uit het raam of speelde op straat en stond ineens oog-in-oogmet 2 of 3 olifanten. Die olifanten liepen staartje-slurf-staartje-slurfje met 2

1,77 gulden Van Hans Bak kregen we de volgende reactie: “Het lichtmuntje kostte bij mijn weten op het laatst 1,77 gulden. In het midden zat een gat in de vorm van een ster, de lichtmuntjes waren grijs/ blauw van kleur. Je kon ook meerdere lichtmunten in de meter doen. Op een tellertje kon je dan ‘de voorraad’ zien. Als er geen lichtmuntjes waren, kon men een oude zilveren gulden gebruiken. Deze had hetzelfde gewicht. Het verschil (0,77 euro) moest dan aan de meteropnemer worden bijbetaald. Er waren twee soorten gasmuntjes, afhankelijk van de meter. Beide muntjes waren zilver van kleur. Zover ik me kan herinneren kostte het muntje voor 1 kuub 19 cent en de dikkere munt voor 10 kub 1,85 gulden. De gas- en lichtmunten konden door de detailhandel, als ze daar een vergunning voor hadden, worden gekocht bij een kantoor van het Gemeente Energie Bedrijf. Een van deze kantoren was gevestigd op de Hoogte Kadijk. Op deze muntjes werd door de detailhandel geen winst gemaakt, maar ze werden als service aan de klant gezien. Ik weet dat omdat mijn ouders een melk- annex kruidenierszaak hadden en ik regelmatig muntjes bij ‘het muntjeskantoor’ haalde.” Van Ton kregen we de volgende reactie: “In het artikel van Jos Mol met een afbeelding van de lichtmunt deel ik mee dat die afbeelding van een gasmunt is. De lichtmunt had een open ster in het midden en kostte toen 2,20 gulden. Als vervanging kon men een rijksdaalder inwerpen. De meteropnemer betaalde dan de te veel betaalde 30 cent terug.” Murugan in Artis.

oppassers een rondje Plantage Middenlaan - Sarphatistraat - Roetersstraat - Plantage Kerklaan alsof er hondjes werden uitgelaten; meldt hij.’ Van Vessem was benieuwd of anderen zich dit ook herinneren want iedereen aan wie hij dit vertelt, reageert vol ongeloof. Pim Wouters en Mirjam Niemans reageren hierop. Pim Wouters meent te weten dat ‘De olifanten die werden uitgelaten in de Roeterstraat in de jaren 50 waarschijnlijk niet afkomstig waren van Artis, maar behoorden tot de levende have van circus Strassburg die om publicitaire redenen hun rondjes rondom (circus) Carré liepen. In de vijftiger jaren heb ik zelf een dergelijke ‘reclame-optocht’ rondom Carré meegemaakt.’ Mirjam Niemans daarentegen zegt dat de olifanten wel degelijk uit Artis kwamen. Leo opgelet: ‘Het is vreemd, dat Artis niets heeft. Ik weet toevallig dat de verzorger van Murugan, wijlen dhr. Komen, regelmatig rondjes met Murugan liep in de buurt. Hij liep gewoon los met de olifanten. Murugan was zijn lieveling. Die had hij direct na aankomst verzorgd. De oude heer Komen is nog op de vijftigste verjaardag van Murugan geweest. Ik heb bij hem zelf foto’s gezien waar hij inderdaad door de straten liep met zijn olifanten. Ze waren zo mak als een lammetje voor hem.’


De zuurkar hoorde bij het ritme van de dag door P.I.A. Bleeker In de laatste editie van De Oud-Amsterdammer vertelt Marjan de Jong dat ze als kind genoot van orgelmuziek, maar dat ze nu in Purmerend woont en daar nooit een orgel heeft gezien. Nou, ik kan haar vertellen dat er wel degelijk een orgel is dat op marktdag (dinsdag) zijn deuntjes laat horen. Zelf woon ik hier al meer dan veertig jaar en ik vind het altijd een leuk gehoor als ik in de stad ben. Het doet me aan vroeger denken en met mij veel ouderen die hier hun stek gevonden hebben.

plekken en dichtgeslagen ogen de andere dag. Van de bijzondere figuren, zoals ‘Piet’ die altijd bij ons op de stoep stond te zingen als hij om vijf uur van de werkplaats thuis kwam en dan nog naar huis in de Valkenburgerstraat moest lopen. En ‘Eepie’ die bij de speeltuin woonde en riep dat het water kookte. Dan was er ook nog een heel lieve jongen

‘Bobbie’, die aan de hand van zijn moeder voorbij kwam en door iedereen gedag werd gezegd. Deze bijzondere mensen werden soms heel erg geplaagd door de jeugd. Wij konden daar niet tegen, vandaar dat onze stoep vaak een toevluchtsoord was, vooral voor Piet. Wij kwamen uit Friesland en kenden de Kattenburgse mentaliteit niet.

Elke zaterdagochtend kwam het orgel door de Kleine Kattenburgerstraat en mocht ik een dubbeltje naar beneden gooien. We schoven het raam open, houtje eronder om te steunen en dan maar uit het raam hangen en luisteren. En met ons veel huisvrouwen die even rust namen. Het hoorde gewoon bij het ritme van de dag. Zuurkar Wat ook bij dat ritme hoorde, waren de mannen met de zuurkar. Er liep altijd een heel dikke man met een hoed op vooruit. Die had een stem die je straten verder kon horen, je kon hem alleen niet verstaan. Wij dachten dat hij Atroeibee riep en als we hem hoorden, stuurde mijn moeder mij naar beneden met een schaaltje voor zure bommen met de mededeling: ‘Atroeibee komt er aan, vlug.’ Pas later hebben we begrepen dat hij riep: ‘Uit de rooie wijn.’ Ik lees in De Oud-Amsterdammer trouwens weinig over ‘De eilanden’. Waar zijn al die mensen gebleven? Weten ze nog van de kermis op de gracht bij het driehonderdjarig bestaan? De rare vechtpartijen bij het kippenbruggetje met luilak waar het er soms hard aan toe ging getuige de blauwe

Schilmachine door Ronald de Boer Mijn oom had een fabriek in Asperen waar ze onder andere deze aardappelschilcentrifuge maakte. Ze waren geen succes omdat ze erg veel schil van de aardappels verwijderden, herrie maakten en ook een wateraansluiting nodig hadden. Wij, een gezin met negen kinderen, kregen er één om uit te proberen. Maar mijn moeder heeft hem meer gebruikt om kleding te drogen.

In 1950 raakte ik in de hoogste klas van de Potgieterschool bevriend met Hannie Vink. Haar vader was depothouder van de Zuid-Hollandsche Bierbrouwerij (ZHB, ook te zien op de foto op pagina 5 in de editie van 5 februari-red.). Het depot bevond zich in de Bilderdijkstraat, in het blok ten noorden van, en niet ver van de hoek met, de Da Costastraat. Hun huisnummer - ze woonden erboven - was geloof ik 97. Het zal in het begin van de jaren vijftig zijn geweest dat Trio werd geproduceerd. Het merk heeft zeker tot het eind van de jaren vijftig bestaan. Ik geloof niet dat het in winkels verkrijgbaar was, maar alleen geserveerd werd in de horeca. Er waren diverse smaken. Meneer Vink nam bij het wekelijkse kaartavondje met mijn ouders vaak een paar flesjes bier en limonade mee. Het waren altijd kleine flesjes, vergelijkbaar met de Hero-flesjes waarvan ik mij de smaken Cassis en Perl (appelsap met prik) goed kan herinneren. Het merk Exota

Verdwaald door Ruud Overste Marja is even verdwaald met betrekking tot haar reis naar de Dam (zie De Oud-Amsterdammer van 5 februari). Ze haalt dingen door elkaar. Het Krugerplein bestaat om te beginnen nog altijd. Ze bedoelt het Pretoriusplein, wat nu Steve Bikoplein heet. Ze liep verder door de Pretoriusstraat naar de Linnaeusstraat en niet naar de Middenweg. Deze loopt van de Transvaalkade naar Diemen. De Linnaeusstraat van de Transvaalkade loopt naar het Tropenmuseum. Ze ging dus met lijn 9 naar de Dam.

Sleepboot door G.V.H. Nederland

De Kattenburgerstraat.

Mijn vader vertrok niet met de noorderzon door Hans Schipper Naar aanleiding van een bericht in De Oud-Amsterdammer (pagina 5, de rubriek Onverwoestbare zaken, meubelzaak Jan van Beek) van 27 november wil ik graag even iets rechtzetten met betrekking tot D.J. Schipper BV! Het deed mij pijn dat ik las dat mijn vader Dirk. J. Schipper met de noorderzon was vertrokken. Mijn vader is op 6 januari 1979 overleden. Hierna hebben mijn jongere broer en zieke moeder geprobeerd de meubelzaak verder te runnen. Jammer genoeg lukte dit niet. Zelf woonde ik toen al zeven jaar in Duitsland en daardoor was er ook niet zo veel contact met betrekking tot de zaak. Ik heb toen met mijn moeder de meubelzaak Beukenweg 20 - 22 verkocht om alle

opgelopen onkosten te dekken. Ook dit was geen succes, dus alle meubelen met toebehoren hebben we in de uitverkoop gedaan en de meubelzaak hebben we gesloten. Mijn vader Dirk Jan Schipper was een hardwerkende man. Hij nam de zaak van Opa Schipper in de Tweede Oosterparkstraat over. Later kwam Beukenplein 23 te huur. Rond 1965 moest dit pand gesloopt worden. De meubelzaak ging toen in een noodkeet op het plein. De nieuwbouw met kelder kwam in 1966 gereed. Hier werden zeer moderne meubelen verkocht. Hier heeft mijn vader tot 1979 gewerkt. Hij overleed op jonge leeftijd, 57 jaar, bij het schaatsen in Ilpendam. Door deze droevige omstandigheden hebben we de meubelzaak moeten sluiten en de huur moeten opzeggen. Dat is dus iets anders dan met de noorderzon vertrekken.

Trio-limonade komt uit de Bilderdijkstraat door O. Troelstra-Bakker

pagina 7

werd daarentegen in grote flessen geleverd, en dat merk was bij de kruidenier verkrijgbaar. Dat Trio dus niet erg bekend is, klopt wel. Meneer Vink had relatief veel klanten onder Chinese restauranthou-

ders, zoals in de Binnen Bantammerstraat. De Nederlandse horecaondernemers in Amsterdam hielden het vaak bij Amstel of Heineken.

Naar aanleiding van een artikel in De OudAmsterdammer kan ik u melden dat het geen sleepboot is geweest van de toenmalige stadsreiniging (zie pagina 9 in de vorige editie-red.). Dat kan niet omdat daar wij pas eind jaren tachtig oude sleepboten zijn gaan verkopen, maar niet aan de firma die in het artikel vermeld staat. En de heer Bakker heeft ook niet helemaal gelijk, want wij voeren de volle schuiten naar de vuilverbranding in Noord. Pas bij te veel aanbod gingen we naar Broek in Waterland. Waar de sleepboot wel vandaan komt, weet ik niet (ik was schipper bij de stadsreiniging tussen 1963 en 1990 en daarna was ik leidinggevende).

Accordeonist In het artikel over Bennie Volkens (pagina 7 in de vorige editie-red.) staat dat de vader van Bennie Volkens na de oorlog alcoholist was geworden. Dat is een fout: de vader van Bennie werd accordeonist. We betreuren deze fout.

De Reus door Simon Hilbrink Ik heb een paar aanvullingen op een artikel dat in De Oud-Amsterdammer is verschenen over de Reus op de Dam in de rubriek ‘Amsterdam in beeld’ van Dick van der Geld. Dit ‘Reuzegevaarte’ is gemaakt door Studio Fantasy Factory aan de Hoogte Kadijk voor de prijs van 168.000 gulden. De Reus werd in de nacht van 15/16 juli 1978 in brand gestoken.

Oude RAI door Piet Veenboer Als mulo-leerling van de Dominicusmulo in de Marco Polostraat kan ik me nog herinneren dat we met de gehele klas aanwezig waren bij de tentoonstelling ‘De Rijn in de RAI’. Dat moet geweest zijn in de jaren 50 (ik denk 1953). Nog een opmerking: mijn jongere broer Theo is jarenlang lid geweest van handbalvereniging Aristos. Hij vertelde dat als hij met zijn kornuiten wedstrijden moest spelen in de Oude RAI, zij eerst met hamers alle spijkers in de grond moesten slaan, want dat zou gevaarlijke verwondingen kunnen opleveren. Blijkbaar was de RAI toen voorzien van een houten vloer.


pagina 8

Amsterdamse uitjes


Stuur uw agendabericht voor ‘Amsterdamse uitjes’ naar (e-mail) [email protected] of Postbus 5003, 1380 GA Weesp

Hongaars orkest en stomme films

Eerste overzichtstentoonstelling van Adriaan Dortsman

In het Pianola Museum aan de Westerstraat treedt zaterdag 23 februari om 16.00 uur het orkest Tomy Varadi op. Dit orkest speelt vooral echte Hongaarse zigeunermuziek. Verder is hun repertoire onuitputtelijk. Een paar uur later is er de voorstelling ‘Film en pianola: stille griezels.’ Filmpianist Yvo Verschoor presenteert maandelijks een filmprogramma met stomme films uit de periode 1895 tot 1930. Dit was niet toevallig de bloeitijd van de pianola. Stap terug in de tijd tijdens deze filmconcerten met pianola-rollen, afgespeeld door Kasper Janse, en met live improvisaties op de vleugel door Yvo Verschoor. Voor beide voorstellingen geldt een entreeprijs van 15 euro elk.

Van 8 februari tot 10 juni 2013 toont Museum Van Loon de eerste overzichtstentoonstelling over het leven en werk van de zeventiende-eeuwse architect van Keizersgracht 672, Adriaan Dortsman.

Twee avonden toneel met Karin Wildschut en Frederik de Groot In het Apollo First Theater worden donderdag 11 april en vrijdag 12 april (aanvang 20.30 uur) twee toneelstukken opgevoerd met beide keren in de hoofdrol Karin Wildschut en Frederik de Groot. In ‘Naar Padua’gaat het over een huwelijk van een echtpaar van middelbare leeftijd dat zijn beste tijd heeft gehad. De liefde tussen twee mensen heeft plaatsgemaakt voor bitterheid die zich uit in een ijzig cynisme, vooral van de zijde van de man. Een aantal incidenten en de daaropvolgende twistgesprekken maken duidelijk dat er achter deze façade van schijnbaar dagelijkse schermutselingen iets geheel anders schuilgaat. Vrijdag wordt ‘Dicht bij jou’ (foto) opgevoerd. Dit stuk gaat over een ouder echtpaar waarvan de vrouw dementeert. Hij heeft haar zien veranderen van een evenwichtige, intelligente persoonlijkheid in een buiten de werkelijkheid levend wezen. In zijn onvoorwaardelijke liefde probeert hij haar op onorthodoxe wijze terug te brengen tot de werkelijkheid. Meer info en kaartverkoop via www. theater.apollofirst.nl.

Danspaleis in Plantage Middenlaan Het Danspaleis strijkt dinsdag 26 februari neer in de Grote Zaal van zorgcentrum Sint Jacob. De dj haalt ouwe krakers uit de koffer van onder anderen Johnny Hoes, Louis Prima, Doris Day en vele andere sterren van weleer. Het Danspaleis is een theatraal mini-evenement met een bevlogen pd, een rijdend discomeubel, glimmende dansvloer, feestelijk decor en gastvrouwen geïnspireerd op de jaren 40 en 50. Ook buurtbewoners, familie, kinderen en kleinkinderen zijn uitgenodigd bij het Danspaleis, dat gehouden wordt tussen 14.00 uur en 16.00 uur. In de Grote Zaal van zorgcentrum Sint Jacob, Plantage Middenlaan 52.

Verhalenwandeling door Transvaalbuurt Op zondag 24 februari kan iedereen andermaal meewandelen tijdens de verhalenwandeling door de Transvaalbuurt. Eerder zijn al twee soortgelijke wandelingen gehouden, maar wegens grote belangstelling wordt er nu een derde toegevoegd. De Transvaalbuurt heeft een rijk joods verleden, totdat daar in de Tweede Wereldoorlog een dramatisch einde aan kwam. Jo Haen is de gastvrouw tijdens de wandeling. Zij vertelt onder andere verhalen uit de buurt van de website www.hetgeheugenvanoost.nl, maar er is ook alle ruimte om een eigen verhaal te vertellen. Na afloop is er gelegenheid om onder het genot van een kopje koffie of iets soortgelijks na te praten. De wandeling begint om 11.00 uur en duurt tot ongeveer 13.00 uur. De kosten bedragen 3 euro per persoon, inclusief de consumptie na afloop (graag vooraf gepast betalen). Het vertrekpunt is nog niet bekend maar zal zo spoedig mogelijk worden bekendgemaakt op www.geheugenvanoost.nl. Aanmelden kan via e-mail [email protected] of per telefoon 020-6920720. Parkeren is op zondag gratis.

Dortsman was één van de belangrijkste architecten van de zogenoemde Strakke Stijl (ca. 1660-1710) en is beeldbepalend geweest voor de architectuur aan de Amsterdamse grachten. Op zijn naam staan namelijk veel bekende monumenten zoals het Sixhuis, de Koepelkerk, Maison Descartes en natuurlijk Museum Van Loon. De tentoonstelling Adriaan Dortsman (1635 -1682); De Ideale Gracht toont ontwerpen en opdrachtgevers aan de hand van schilderijen (onder anderen door de bekende Nederlandse kunstschilder Gerrit Berckheyde), tekeningen, foto’s en plattegronden. Voor het eerst zal het oeuvre van Adriaan Dortsman middels een tentoonstelling te zien zijn. Museum Van Loon organiseert deze tentoonstelling over de Amsterdamse architect ter viering van 400 jaar Amsterdamse Grachten. Meer informatie op www.museumvanloon.nl.

Strijd om Wim Sonneveldprijs nadert apotheose De halvefinalisten van het Concours om de Wim Sonneveldprijs zijn: Yentl en de Boer (Amsterdam), Hilke Bierman (Amsterdam), Sophie Wolke (Amsterdam), José Schuringa (Maastricht), Nina de Kom (Arnhem) en Cortijn Tonkes (Haarlem). Zij zullen op 14 april in het DeLaMar Theater strijden om een plek in de finale die op 22 april wordt gehouden. Zowel de halve finales als de finale worden gepresenteerd door cabaratier Onno Innemee. Naast de Wim Sonneveldprijs biedt het festival in april een hommage aan Frans Mulder (foto) en vindt de uitreiking van de Annie M.G. Schmidtprijs voor het beste theaterlied van het vorige seizoen plaats. Meer informatie op www.amsterdamskleinkunstfestival.nl. Kaarten zijn te bestellen via de website van het DeLaMar Theater www.delamar.nl.

Guus Westdorp speelt werk van Ramses Shaffy “Als Ramses en ik elkaar weer zagen klonk altijd zijn groet: ‘Dag lieve jongen, ben je daar weer!’.” Dit zegt pianist-zanger Guus Westdorp over Ramses Shaffy. “Wij herkenden elkaar: als we samen achter de piano zaten, als we ons verwonderden, als we beiden onze streken uithaalden, als we samen huilden en huilden van het lachen om de wereld om ons heen.” In zijn theaterconcert ‘Ramses-de liederen’ brengt Westdorp een muzikale ode aan het werk van Ramses Shaffy. Bekende liederen, maar ook minder bekende als ‘Ik laat jou niet voor de poort’ en ‘Ik ga met het circus mee’ komen voorbij. De voorstelling vindt zaterdag 23 maart plaats in het Apollofirst Theater aan de Apollolaan. Reserveren kan telefonisch (020- 6 79 79 71), via de website www.theater.apollofirst.nl en via e-mail [email protected].

De Eenzamers zitten niet bij de pakken neer Naar aanleiding van de vele eilandjes die ontstonden in de theaterwereld besloten de jonge theatermakers Daniëlle Schel en Desiree van Haaren De Eenzamers op te richten. Dit is een platform voor beginnende soloartiesten die gezamenlijk een avondvullend programma neerzetten. ‘Het wordt tijd om te laten zien hoe creatief wij, de nieuwe generatie theatermakers, nu werkelijk zijn. Geen wijzende vingers meer, maar samenwerken. Netwerken. Wij bundelen onze krachten en presenteren De Eenzamers. Drie solovoorstellingen voor de prijs van één theaterkaartje!’ De sfeer van de avonden is losser dan in een theaterzaal, maar rustiger dan in een café en tussen de voorstellingen door is er gelegenheid om een drankje te bestellen aan de bar. Locaties staan bij dit minifestival niet vast. Het ene moment zit je te lachen in een theaterstoel en het andere sta je met een koptelefoon een prachtig verhaal te beluisteren op straat. Van ingetogen liedjes tot absurdistisch theater. Van een sterke toneelmonoloog tot een aangrijpende korte film. De Eenzamers spelen 22 en 23 februari in het Compagnietheater in Amsterdam. Aanvang: 20.30 uur. Entree: 15 euro. Kaarten zijn te reserveren via tel: 020-520 53 20 (di t/m vrij 14-17 uur).

De Gouden Eeuw in Amsterdam Museum In het Amsterdam Museum is nog tot en met eind augustus de tentoonstelling De Gouden Eeuw te zien. De Gouden Eeuw is de eeuw van wereldhandel, de Verenigde Oost-Indische Compagnie, economische bloei, rijkdom, zilver, regenten, culturele en religieuze diversiteit, florerende wetenschap, hoogwaardige schilderkunst en de aanleg van de Amsterdamse grachtengordel. Maar het is ook een eeuw van slavernij en oorlog. In het Amsterdam Museum wordt het verhaal van de Nederlandse Gouden Eeuw boeiend in beeld gebracht aan de hand van de nieuwste multimediatechnieken en een groot aantal historische topstukken van onder anderen Rembrandt, Pieter de Hooch, Maerten de Vos, Dirck Hals en Melchior d’Hondecoeter. Een samenleving in ontwikkeling. Meer informatie: amsterdammuseum.nl.


pagina 9

de Vlietstraat

‘De merrie Corrie ging er met de groentekar vandoor’ door Simon Stammis In de jaren vijftig van de vorige eeuw had groenteman Herman Gorter met zijn paard en wagen de Stadionbuurt als wijk. Zijn loods/paardenstal was toen in de Vlietstraat. Deze loods had hij gehuurd van de eigenaar, een corpulente man met een nasaal stemgeluid, ene Hoopman, die beheerder was van een aantal schuurtjes annex jachthaven. Deze langgerekte jachthaven grensde aan de tramremise Havenstraat. Deze groenteman Gorter had een knorrige oude knecht die wegens zijn hoge leeftijd met werken wenste te stoppen en hij kwam soms niet eens opdagen. Gorter was daarom danig onthand en zocht een nieuwe knecht. Ik was een tiener die - na ‘zitten blijven’ op de ambachtsschool - van deze school af was gegaan en nu werkloos thuis zat. Mijn ouders vonden dat uiteraard niet zo geslaagd. Tien gulden zwart Het gezin waarin ik ben opgegroeid woonde precies tegenover de genoemde loods op drie hoog in de Vlietstraat. Het baantje van groentemanknecht leek mij wel wat en Gorter nam mij aan. Hij heeft mij geduldig en veel over dit vak geleerd en betaalde mij tien gulden zwart per week. De groentekar werd sinds die dag door ons beiden elke ochtend opgeladen met verse groenten en fruit die Gorter ‘s morgens vroeg van de markthallen in de Jan van Galenstraat had ingeslagen. Hij ging daar dagelijks alleen heen met een

kleine kar die getrokken werd door een paard. Deze merrie heette Corrie - en ik was beslist geen liefhebber van paarden, was er zelfs bang van - werd vervolgens voor de opgeladen groentekar gespannen, waarna Gorter plaatsnam op de bok. Ik tufte er op de fiets achteraan en bracht dagelijks een aantal bestellingen van winkelende huisvrouwen naar hun adres op onder andere de Parnassusweg, Stadionkade, Milletstraat, Stadionkade, Michelangelostraat en Watteaustraat. Een nieuwe groentekar Deze bestellingen werden in fruitkistjes gedaan en deze kistjes zette ik op de bagagedrager van de fiets. Als er geen bestellingen waren, hielp ik mee in de verkoop, maar na ingewerkt te zijn stond ik daar regelmatig alleen voor, ook als Gorter in het koffiehuis zijn lunch gebruikte. Dat ging tot Gorters grote voldoening perfect en… zijn omzet steeg met sprongen! Na verloop van tijd besloot Gorter zelfs een nieuwe groentekar te kopen. Het werd een grote metalen kar met met zeil overdekte schuinoplopende rekken waarop kistjes fruit en groenten konden worden geschoven. Deze prachtige nieuwe kar stond zelfs op luchtbanden. Zoals elke ochtend gebruikelijk werd ook deze kar geduldig met verse groenten en fruit op de rekken geladen; een kleurig tafereel en zijn klanten zouden dit vast ook mooi vinden. Enfin, Corrie werd dus perfect ingespannen en Gorter nam trots plaats op de bok. De teugels in de handen en op commando

De Parnassusweg was een van de straten waar de groentekar met Corrie ervoor kwam. trok het dier de nieuwe kar, maar… Corrie miste het ratelende geluid op de Vlietstraatklinkers van de met stalen banden om de wielen van de oude kar en sloeg op hol! Gorter sprong geschrokken van de bok om het dier te kalmeren, maar dat was vergeefse moeite. Gorter kwam ten val onder zijn nieuwe kar. Hij brak zelfs zijn rechterbeen en kermde het uit van de pijn. Corrie ging er met kar in volle vaart vandoor. Ik kon niet veel meer doen dan bij Gorter blijven. Ondertussen had een aantal omstanders die het ongeval zagen gebeuren kans

gezien het dolle paard en de kar tegen te houden in de Havenstraat, nog voor de rotonde van het Haarlemmermeerstation. Na veel moeite werd door een aantal sterke mannen de mooie, nieuwe, volgeladen kar terug in de loods in de Vlietstraat gereden en de uitgespannen merrie werd door iemand op stal gezet. Herman Gorter werd naar zijn huis in de Brederodestraat gebracht. Paard verkocht Mijn baan als groenteknecht was door dit vreselijke gebeuren ten einde gekomen.

Gorter - hij bleef nadat zijn been amper was hersteld mank lopen - verkocht uiteindelijk zijn paard Corrie en met een ander paard ging hij, nadat hij dit dier met veel geduld had laten wennen, opnieuw met zijn mooie groentekar alleen zijn wijk van de aloude Stadionbuurt in. Hij had af en toe ook een nieuwe knecht, want ik had ondertussen via het arbeidsbureau een baan aangenomen als jongste bediende bij een grote uitgeverij, waar ik tientallen jaren heb gewerkt. Ik trouwde met een beeldschoon Brabants meisje. Zij heette... Corrie.

Naar bureau Warmoesstraat Langzamerhand wilde ik weg bij bureau Overtoom. We waren verhuisd naar Slotervaart dus het voordeel van de korte reistijd was weg. Ik solliciteerde bij de recherche. Een opleiding van een jaar volgde en hoera! ik was geslaagd en gerechtigd tot het voeren van de titel van rechercheur. Zo heette dat toen. Ik werd aan de Warmoesstraat geplaatst, waar ik ongeveer veertien jaar zou werken en het grootste deel van die tijd met mijn maat Foppe. In de buurt stond het bureau bekend als ‘de Kit’, daar hoefde je geen verdere uitleg aan te geven. Iedereen wist het. Als iemand zei dat je

op ‘nummer 48’ moest komen, dan werd daar ook het bureau Warmoesstraat mee bedoeld. En ‘kamer negen’, zo wist iedereen, was de recherche. Het was een fijne tijd, er waren goede collega’s en we hadden een prettige en bekwame chef. In het begin had ik een mentor. Hij heette De Haan. Ook Appie Baantjer werkte aan de Warmoesstraat. Appie ging in die tijd politieromans schrijven met als hoofdpersoon De Cock. Volgens mij is dat de personificatie van die De Haan. Ook werkte er een jonge rechercheur Vledder bij ons, net als commissaris Buitendam, die in werkelijkheid Binnendijk heette. In die

tijd waren we met elf rechercheurs en het gebied van ons bureau omvatte niet alleen de Warmoesstraat en de Wallen, maar ook een deel van de verderaf liggende grachtengordel en de Staatsliedenbuurt. In het begin deed je je opvangdiensten alleen en vroeg je hulp aan een collega als dat nodig was. Later werkten we met een maat. Zelfkant van de maatschappij Er gebeurde veel. Vechtpartijen, moord, winkeldiefstallen, diefstallen uit auto’s, inbraken, overvallen, zakkenrollerij, straatroof, branden, verdrinkingen, verdovende middelen.

Met het hele scala van politiewerk kreeg je vroeg of laat te maken. Bij vrolijke dingen was de politie niet nodig. Maar je went op een gegeven moment aan de confrontaties met de zelfkant van de maatschappij. Het laat je echter niet altijd onberoerd. Je bent begaan met dingen die op je afkomen, maar er lange tijd bij stilstaan kan eenvoudig niet. Dan red je het zelf niet. Ik herinner me toch wel voorvallen die een iets vrolijker noot hadden, hoewel ze doorgaans allemaal met criminaliteit te maken hadden.


pagina 10


Uit de schatkamer van Ajax

‘Veel Grieken liepen met lege flessen Ajax schoonmaakmiddel’ door Ellen Pouwels Ik was net 18 toen ik met vijf vrienden naar de finale Ajax-Panathinaikos op 2 juni 1971 in Londen ging. Reisbureau Van Nood op de Ceintuurbaan rekende 90 gulden p.p. voor de reis, een overnachting en het toegangskaartje. Waarom dat zo goedkoop was bleek later. We vertrokken op dinsdagavond 12 uur vanaf de Ceintuurbaan in drie of vier met spandoeken versierde bussen. Vroeg in de morgen was de overtocht in Zeebrugge. Er stond een ruw zeetje zodat iedereen ziek werd – inclusief sommige bootmensen – behalve ik, gek genoeg. Eerst gingen we met de bus naar het hotel dat gelegen was in het district waar ook de Grieken waren ondergebracht. Een soort Coronation Street waar achter de opengeschoven ramen de Grieken – met flessen drank – vrolijk zaten te kaarten. Wij, met zes personen, kregen maar één kamer toegewezen. Er stonden twee eenpersoonsbedden zonder dekens en in de kast lag nog een afgekloven kip van de vorige gast. Tussen de Griekse supporters Om een uur of vier werden we naar

Velibor Vasovic op de schouders van de supporters. Wembley gebracht waar de stemming er al goed in zat. Veel Grieken liepen met lege f lessen Ajax schoonmaakmiddel rond. Tegen zessen zochten we onze plaatsen op die zich midden tussen de Griekse supporters bleken te bevinden. Daarnaast werd ons uitzicht gehinderd door een van de palen waarop het stadiondak rustte. Dat maakte allemaal niets uit, want de Grieken maakten er een feestje van en wij deden gewoon mee. Voor zover wij konden beoorde-

len was de wedstrijd reuze spannend en fair. Dat wij konden juichen bij twee doelpunten kon de Grieken niet eens zoveel schelen, ze bleven lachen. In de rust kwam Ruud Krol het veld opstrompelen op twee krukken. Hij kon vanwege een blessure niet meedoen en werd luidkeels toegejuicht. Na het eindsignaal was de stemming natuurlijk fantastisch. Het veld werd daarna schoongeveegd door een lange rij in elkaar gearmde bobby’s.

Oscar Borghardt schrijft op deze plaats over zijn herinneringen aan Diemenzijde, een van de korte zijden van stadion De Meer.

International Het lijkt bijna vanzelfsprekend: elke speler die op jonge leeftijd een basisplaats in Ajax I verovert debuteert binnen enkele jaren in het Nederlands elftal. Ook spelers van wie je dat in eerste instantie niet meteen verwachtte. Linksback Daley Blind snoerde zijn critici vorige week woensdag de mond met zijn verdienstelijke debuut in Oranje. Het Gouden Ajax van begin jaren ‘70 was hofleverancier van het Nederlands elftal. Verdedigers Suurbier, Hulshoff en Krol, middenvelders Haan, Neeskens en aanvallers Rep, Cruijff en Keizer waren vaak basiskracht.

Middenvelder Gerrie Mühren kwam ook uit voor het Nederlands elftal, maar moest dikwijls wijken voor Willem van Hanegem, de linksbenige virtuoos van Feyenoord. Sjaak Swart maakte op latere leeftijd zelfs een comeback in Oranje. Voor doelman Heinz Stuy en laatste man Horst Blankenburg was er een andere situatie. Stuy werd nooit international. Het Nederlandse voetbal beschikte eind jaren ‘60, begin jaren ‘70 over keepers die door de diverse bondscoaches hoger werden aangeslagen: Jan van Beveren (Sparta en PSV), Piet Schrijvers (FC Twente, later Ajax), Pim Doesburg (PSV en Sparta) en Jan Jongbloed (DWS en FC Amsterdam). Die laatste speelde twee WK-finales.

Dick van Dijk-show Vrij snel kreeg ik de eerste Engelse kranten onder ogen die met de ‘Dick van Dijk-show’ kopten, alsof Arie Haan niet had gescoord. Een deel van ons groepje ging terug naar het hotel, nafeesten met de Grieken. De anderen gingen de stad in. Zij kwamen de volgende morgen veel te laat het hotel binnen omdat ze verdwaald waren in de metro. Het feest in de binnenstad was ook geweldig geweest en mijn vrienden beweerden dat ze Willy Alberti en Jaap van Praag in de fontein op Trafalgar Square hadden zien staan. Maar of dit klopt? De terugreis was natuurlijk een uitgelaten happening. Donderdagavond om 12 uur werden we weer – schor van het schreeuwen – afgeleverd op de Ceintuurbaan. Wembleygras in een Amsterdams volkstuintje We vroegen ook of er mensen zijn die misschien een stukje Wembleygras hadden meegenomen, want dat bleek te zijn voorgevallen. Co Veldhuisen wist precies waar we het over hadden. “Ik had met een vriend de wens om Ajax tegen Panatinaikos te steunen. We boekten een reis bij een reisbureau op de Overtoom. De bewuste dag brak aan en we gingen naar Schiphol. We vlogen met de maatschappij uit België, Sabena en we landden op London Gatwick. Voor zover ik me kan herinneren, hebben we zeker 2 tot 3 uur in de bus gezeten alvorens we bij Wembley arriveerden. Daar liepen

wij natuurlijk Griekse supporters tegen het lijf en dat was heel gezellig, zonder wanklank. Mijn kameraad had oranje klompen aan, maar die liepen op een bepaald moment niet zo lekker meer. Gelukkig had hij ook sportschoenen bij zich. De klompen heeft hij op de tribune aan een Engels jongetje gegeven en die was er dolblij mee.” “Ik kan mij nog goed herinneren dat in het stadion Ruud Krol de Hollandse fans liep op te jutten. Hij kon niet spelen vanwege een gebroken been of enkel. Na de wedstrijd kon je over een muurtje van ongeveer een meter hoog zo het veld op. Wij renden daarom het veld op om bij de spelers te komen. In een reflex heb ik een losliggende graspol in mijn binnenzak gestopt.” “Na de wedstrijdgingen we direct terug naar de bus voor de terugreis. Helaas viel de airco uit in het vliegtuig en iedereen zat met ontblote bovenlijven te zweten. Gelukkig was het een korte reis. De volgende ochtend was ik om 9 uur thuis, doodmoe van alles, maar zeer voldaan. ‘s Middags ben ik naar mijn vaders volkstuintje gegaan op volkstuincomplex Nut en Genoegen aan de Spaarndammerdijk. Daar heb ik de graspol in een mooi hoekje geplant en tegen mijn vader zei ik: ‘Nou ouwe, dit is heilige grond van Wembley.’ Het heeft er jaren gelegen en elke keer als mijn vader en ik over Ajax praatten kwam dit weer aan de orde. Pa moest op een gegeven moment vanwege zijn leeftijd zijn tuintje wegdoen, helaas. Maar dit verhaal komt steeds weer boven in onze familie.”

Hoewel Stuy dus geen international werd heeft hij wel een prachtig record op zijn naam staan. Hij wist in drie opeenvolgende Europa Cup I-finales de nul te houden. De Duitser Horst Blankenburg kwam nooit in aanmerking voor een plaats in de selectie van West-Duitsland. Niet zo vreemd, want op die positie kon bondscoach Helmut Schön beschikken over Franz Beckenbauer, een van de beste verdedigers die het voetbal heeft gekend. In de periode voor het WK van 1974 gingen er stemmen op om Horst Blankenburg de Nederlandse nationaliteit te geven. Het kwam er niet van. Ruud Krol zwaait naar de supporters in Wembley. Krol was geblesserd aan zijn been.


pagina 11

Wie het weet, mag het zeggen 3 Samenstelling: Simon van Blokland In de rubriek ‘Wie het weet, mag het zeggen’ tonen wij uit de foto- en prentbriefkaartencollectie van Simon van Blokland een foto waarvan wij aan de lezers vragen waar deze is gemaakt en of zij bijzondere herinneringen aan de plek bewaren. Vijf inzenders (bij meer dan vijf inzenders loten we) krijgen als tegenprestatie het boekje ‘Amsterdam op oude prentbriefkaarten’ van Simon van Blokland thuisgestuurd. Hieronder staat de foto die we in de vorige editie plaatsen. Uit de vele reacties maakten wij een selectie.

Catharina van Mouwerik schrijft: ‘Het is de Marnixkade, bij het Tweede Marnixplantsoen. Herinneringen borrelen op. Onze zoon is in 1959 geboren en ik woonde in bij mijn moeder. Dus ging ik elke middag maar wandelen met de wagen, want zo’n kind moet toch frisse lucht. Dus ging ik de ene dag naar het Frederik Hendrikplantsoen en de andere dag naar het Raampoortplantsoen (zo noemden wij dat later).” Alkoof An en Janne Fijma weten ook waar de foto is geschoten. “Het is de Marnixkade, genomen vanaf de Nassaukade. Links van de foto staat het gebouw waar destijds Drukkerij en Boekbinderij van Lennep gevestigd was en rechts het parkje, richting de Raampoort. Aan de achterkant van de mooie panden woonden wij op Marnixstraat 140. Dat was een halve woning op drie hoog achter. Wij woonden daar van oktober 1964 tot december 1966. Daar is ook onze eerste zoon geboren en het was met de ruimte erg improviseren, want we hadden een keuken, een kamer en een alkoof tot onze beschikking. Daarin hadden wij een beddenkast staan met een eethoek en daar moest toen ook een kinderledikantje geplaatst worden. Al met al hebben wij daar toch leuk gewoond.” “Deze foto is genomen op de Nassaukade ter hoogte van de Jan van Galenstraat”, schrijft Ch. Philip. “De huizen rechts op

Nieuwe raadplaat Natuurlijk hebben we een nieuwe raadplaat, weer van een gracht ergens in Amsterdam. Simon is nieuwsgierig naar de oplossingen. Reacties kunt u mailen naar [email protected] (vergeet uw naam en adres niet!) of opsturen naar De Oud-Amsterdammer, Postbus 50903, 1380 GA Weesp.

de achtergrond staan op de Marnixstraat ongeveer ter hoogte van nummer 283. Naast het huizenblok op de foto was een klein perkje en dan de vaste brug richting De Clerqstraat. In de jaren 60 zat in het huizenblok aan de kant van de Marnixstraat een buurtcafé op de ene hoek en op de andere hoek een groothandel in loodgietersmaterialen. Aan de overkant van de Marnixstraat zaten onder andere een modelspoorwinkeltje en een autorijschool en op de hoek een kleine videotheek.” Van Eibert Draisma kregen we de volgende reactie: “De foto is genomen aan de Singelgracht. Je ziet aan de overkant van links naar rechts de meisjesschool Comenius uit 1876. Het aan de Marnixkade gelegen deel van de school werd na jarenlange actie van de Buurtgroep ‘Behoud Meisjesschool’, rond 2004 gesloopt en vervangen door een glazen pand. Daarnaast staan drie fraaie panden aan de Marnixkade. In het rechter pand zit aan de Marnixstraat café ‘t Mannetje, genoemd naar het door een anonieme kunstenaar gemaakte beeldje in het 2e Marnixplantsoen dat rechts op de foto nog net zichtbaar is. Rechts op de achtergrond zie je het Hamer- en Bouwershofje aan de Marnixstraat. Het is eigendom van het Roomsch Catolyc Oude Armen Kantoor en gebouwd in 1877 ter vervanging van panden uit 1635 aan de Herengracht en Wijdesteeg, die in 1888 gesloopt werden.” Sensatie Ook Willem Kleiman klom in de pen: “Ik kan u heel wat vertellen over voornoemde foto. Ik woonde tot 1953 op de Egelantiersgracht nummer 86 huis. Op drie hoog woonde de familie Chardet. Vader Piet Chardet had een kelder op nummer 88. Het lange vaartuig dat voor het botenhuisje ligt, werd één maal per jaar uit het water getakeld. Dan werd er een soort spoorrailtje van de wal naar de kelder gelegd. Dan kwam er een takelwagen die niet op het dompgewicht van het vaartuig was berekend en gingen veel buurtbewoners op de achterkant van de takelwagen hangen om tegenwicht te bieden. Dat was altijd een hele sensatie.” Ook mevrouw J. Kruse weet het goede antwoord. “Je kijkt naar de Marnixkade en ziet op de achtergrond nog de huizen van de Marnixstraat. Hier liep ik met mijn vader en mijn broertje langs als we eind jaren vijftig naar de Palmgracht gingen. Daar was kermis en ook het Jordaanfestival werd er gehouden.”

J.H. Teunissen weet het zeker: “Het is de Marnixkade tegenover de steiger. In dit mooie pand heb ik als kind gewoond. Het adres was Marnixstraat 111 2-hoog en naast ons woonden mijn oom en tante. Rechts onder ons woonde de familie Wals. Die had in de kelder een eiersorteermachine.” Ook Peter Prasing heeft hier gewoond. “Ik ben in dit pand geboren en heb daar een geweldige jeugd gehad.” A. Schulte-Sterk meent op de achtergrond het hofje in de Marnixstraat te zien. “Daar woonde mijn tante Doortje. Daarnaast zat het Reinalda Huis waar ik als kind wanneer ik vrij was mocht helpen met de kinderen die daar werden opgevangen.” R. Daniels had hier ook zijn jeugd. “Vanaf de Nassaukade gezien is dit de Marnixkade bij het Marnixplantsoen. Hier achter is de Marnixstraat. Ikzelf heb vroeger in de Nieuwe Leliestraat gewoond, heb op de Theo Thijssenschool gezeten en heb vaak gezwommen in het Marnixbad.” Tot slot de reactie van Anneke Huijser: “Dit is zonder twijfel een foto van de Marnixkade, ter hoogte van huisnummers 112-113. Het pleintje rechts is het 2e Marnixplantsoen, waar mijn grootouders rond 1934 op nummer 1, 2 hoog woonden! Toen was ik nog niet geboren, maar ik liep hier regelmatig in de jaren 1950-1952 - ik was toen een kleuter - met mijn moeder langs om van de Herengracht bij de Hartenstraat naar de Van Houweningenstraat te gaan, waar mijn oom en tante woonden. Mijn moeder wees mij vaak het huis van opa en oma aan. Vervolgens liepen we dan de 2e Hugo de Grootstraat in, waar op de hoek met de Nassaukade een kinderdagverblijf was, waar de kinderen buiten in een soort grote kooi speelden.” Het verlossende woord De oplossing is: de Marnixkade tussen de Nieuwe Egelantiersstraat en het 2e Marnixplantsoen. De fotograaf stond bij de 2e Hugo de Grootstraat. Mijn complimenten voor uw kennis over Amsterdam. De redactie heeft geloot en de boekjes gaan naar Anneke Huijser, A. SchulteSterk, C. van Mouwerik, Jan Fijma en Ch. Philip.

Jordaan In mijn jarenlange persfotoperiode kwam ik overal in de stad. Op zoek naar leuke en aansprekende onderwerpen kwam ik ook diverse keren in de Jordaan. Deze unieke volksbuurt, met vele kroegjes en eethuisjes, organiseerde elk jaar onder andere het Jordaanfestival. Bij dat gebeuren maakte ik een van de eerste foto’s voor de krant. Het was 1977, het festival in de Zuid-Jordaan stond nog in de kinderschoenen. Van oorsprong werd het festival in het noordelijke gedeelte gehouden, samen met de beroemde Palmgracht-kermis. Er waren op zeker moment twee Jordaanfestivals in Mokum, maar alleen het evenement op de Elandsgracht bleef bestaan. Later in dat jaar was ik bij Café Randeraat in de Westerstraat bij de uitreiking van een (toen nog bestaand uit vinyl) LP aan het muzikale duo Johnny Meyer en zijn zwager Manke Nelis. De accordeonist Johnny Meyer was getrouwd met de zuster van Nelis Pieters (zoals hij voluit heette). Jarenlang speelde dit duo in dit café in hartje Jordaan totdat de twee gebrouilleerd raakten en Nelis later met accordeonist Eddy Hoorenman vele triomfen vierde met de megahit: ‘Kleine Jodeljongen’ in de Shorts of London. De Jordaan swingde in die jaren. Ik denk er met veel weemoed aan terug. In 1977 reikt Lou Polak, destijds hoofredacteur van weekblad ‘De Echo’, in Café Randeraat in de Westerstraat in het hartje van de Jordaan, de verzamel-LP uit aan het muzikale duo Johnny Meyer en Manke Nelis uit. In een overvol café liet dit drietal zich door mij vereeuwigen.

De Snelliusschool in hartje Jordaan was in 1977 dé school die ook een bijdrage leverde aan het festival getuige deze foto die ik ‘s avonds op de school maakte. Onder leiding van Hans Janssen (toenmalig hoofd school) werd gerepeteerd voor een musical over Louis Davids. Op de foto de leerlingen met een zelfgemaakte marionet van Louis Davids. Bij het jaarlijkse Jordaanfestival werd van alles georganiseerd. Zoals op deze foto die ik in september 1977 maakte van een zogeheten ‘Serveerrace’. Hierbij was het de bedoeling met de volgeschonken glazen zo goed gevuld mogelijk over de finish te lopen. Dit soort activiteiten vindt niet meer plaats, maar is het een idee voor komend jaar?

Sjakie Schram zingt voor een volle Elandsgracht tijdens het Jordaanfestival in 1977. Jaren geleden achtte de politie het niet meer verantwoord om een dergelijk groot festival op die locatie te houden. Tegenwoordig wordt het dan ook op de Appeltjesmarkt (nabij busstation en parkeergarage Marnixstraat) georganiseerd.


pagina 12

Mogen wij ons even voorstellen ? Miedema & zn. is een ouderwets vertrouwd Hollands bedrijf waarbij kwaliteit, service en persoonlijk contact nog echt bovenaan staan !! Voor al uw stoffeerwerk, leer-, antiekrestauratie en interieuradviezen bent u in onze winkels aan het beste adres.

Altijd een duidelijke, geheel vrijblijvende offerte vooraf ! Stoffeerwerk

Wij beschikken over een grote collectie meubelstoffen waarmee wij al uw eetkamerstoelen, oorfauteuils, bankstellen en sofa’s herstofferen. Zowel klassiek als modern. Wij zijn gespecialiseerd in bekende merken o.a. ARTIFORT, LEOLUX, GELDERLAND, ROLF BENZ, GISPEN, PANDER en OISTERWIJK meubelen.

Leerbewerking

Wij kunnen diverse leer reparaties verrichten, o.a stiknaden, uitgerekt leer innemen, gedeeltelijk vernieuwen van leren banken of stoelen. Uiteraard bekleden wij met het beste kwaliteit leer. Wij leveren de originele huiden van alle bekende merken. Wij zijn gespecialiseerd in het repareren en herstofferen van o.a. CHESTERFIELD meubelen.

Restauratiewerk

Wij restaureren antieke kasten, kabinetten, bureaus en tafels. Ook kunnen wij antieke meubels voorzien van nieuwe was en/of politoerlagen. Heeft u stoelen met biezen of rieten zittingen die versleten of beschadigd zijn, dan kunnen wij deze voor u vernieuwen. Tevens verwijderen wij houtworm en logen wij al uw meubels.

48 uur service

Doorgezakte banken of fauteuils, kussens veerloos, leeg of uitgezakt? Wij proberen u binnen 48 uur te verhelpen van uw klachten d.m.v. de vullingen aan uw houding aan te passen, en u zo te voorzien van een perfect zitcomfort. Bel voor meer informatie of een vrijblijvende afspraak bij u thuis of kom even langs in onze winkel

GRATIS

HALEN EN BRENGEN LEVERING ONDER 3 JAAR GARANTIE

Openingstijden: ma. t/m vrij. 08.30 - 17.00 uur en zaterdag 10.00 - 16.00 uur

Veldweg 22 - 1404 CV Bussum - Tel: 035-6912905

De nieuwe Dacia Sandero Stepway en de Dacia Lodgy Nu in de showroom bij Arend Auto Amsterdam!

De nieuwe Dacia Sandero Stepway

De nieuwe Dacia Lodgy

Vanaf

Vanaf

€ 13.990,-

Exclusief kosten rijklaar maken à € 560

€ 15.990,-

Exclusief kosten rijklaar maken à € 690

Met de 50/50 deal betaalt u nú de helft. De andere helft betaalt u binnen 3 jaar, rentevrij! WWW.ARENDAUTO.NL AMSTERDAM WEST AMSTERDAM ZUID OOST

0% actiefinanciering

7,9% standaardtarief

Totaal kredietbedrag

Looptijd in maanden

Vaste debet rentevoet

€ 5.000

36

0%

Jaarlijks kosten- Totaal te betalen Maandtermijn percentage bedrag 0%

€ 5.000

€ 139

€ 7.500

36

0%

0%

€ 7.500

€ 208

€ 5.000

36

7,9%

7,9%

€ 5.610

€ 156

€ 7.500

36

7,9%

7,9%

€ 8.415

€ 234

VOLG ONS OP

DONAUWEG 11 JOAN MUYSKENWEG 14C

Kom langs voor een proefrit

@ARENDAMSTERDAM

ARENDAUTOAMSTERDAM

TEL. (020) 561 96 00 TEL. (020) 561 96 50 (NIEUW)

De Dacia Lodgy is verkrijgbaar vanaf € 15.990,-. De Dacia Sandero Stepway is verkrijgbaar vanaf € 13.990,-. Getoonde modellen kunnen afwijken van standaarduitvoering. Drukfouten, prijs- en specifi catiewijzigingen voorbehouden. Vraag naar de voorwaarden bij uw dealer of bel voor meer informatie, de exacte voorwaarden naar 0900-9998700 (€0,10 p/min) of kijk op dacia.nl. Afl opend krediet met vaste debetrentevoet verstrekt door Dacia Financial Services, handelsnaam van RCI Financial Services B.V. te Schiphol-Rijk (KvK nummer 30055070, AFM vergunningsnummer 12009781). Alleen geldig op nieuwe Dacia personenauto Sandero, Sandero Stepway, Lodgy en Duster orders van 8 januari 2013 tot en met 30 april 2013. U betaalt minimaal 50% van het totale aankoopbedrag aan (of naar wens meer), het resterende bedrag betaalt u gedurende maximaal 36 maanden tegen 0%. Jaarlijks kostenpercentage 0% tot 36 maanden. Dacia Financial Services behoudt zich het recht de actie zonder opgaaf van reden te beëindigen. Jaarlijks kostenpercentage na de actieperiode bedraagt 7,9%. Toetsing en registratie bij het BKR te Tiel. Bedragen zijn afgerond op hele euro's. Rentewijzigingen en drukfouten voorbehouden. Min./max. verbruik: 4,2 - 6,0 l/100 km, resp. 23,8 - 16,7 km/l. CO2: 109 - 140 g/km.

Vrijdag was een gekkenhuis op het Paleis van Justitie

Recommend Documents