“Vrede” Ans de Boer Speksteen op een marmeren sokkel 25 cm x 25 cm
In het jaar 2000 hebben we een prachtige reis naar Israel en Palestina gemaakt. Tijdens ons bezoek aan Jeruzalem ,in een eetcafé zagen we dit schilderij wat mij erg aansprak. Twee duiven in twee handen: “Vrede”. En dat in Jeruzalem! Het inspireerde mij om er thuis een beeld van te maken.
1
“Kapel St. Sixte” Ad Rietveld aquarel, nabewerking met een grafisch potlood. 35 cm. x 60 cm.
Aan de voet van "les Alpilles" ligt het mooie dorpje Eygalieres. Een van de fraaiste Provençaalse dorpjes in Zuid Frankrijk. Zodra je buiten het dorp gaat wandelen, geuren de tijm en rozemarijn je tegemoet. Vincent van Gogh schreef aan zijn zuster Wil: "Ik heb geen spijt naar hier te zijn gegaan, daar ik de natuur hier machtig mooi vind." Niet ver van het dorp ligt de 12e eeuwse Romaanse kapel St. Sixte, omgeven door mooie cypressen, solitair op een open terrein. Het is er stil, soms komt er een toerist kijken. Maar de vele malen, dat Mieke en ik er waren, ook nu nog thuis, raakt het ons en roept emotie op. De schoonheid en het weten, dat de kapel ruim 800 jaar geleden door monniken werd gebouwd , ontroert ons. Het interieur is van eenvoudige schoonheid.
2
“Samen” Loekie Verhart Speksteen 32cm x 18 cm
De figuren in de steen ontstaan pas bij het polijsten. Doordat de strepen zowel in het mannetje als in het vrouwtje doorlopen is het een eenheid. Ook bleek er in de steen zandgruis te zitten. Dit gaat niet weg met polijsten. Vandaar nu deze "puisten" van zandgruis. Ik heb ongeveer 30 uur aan het beeld gewerkt. Altijd met plezier want ik ervaar het beeldhouwen als erg plezierig en rustgevend.
3
zonder titel, vrij, naar een schilderij van de kunstenaar Hundertwasser Jolande Ferwerda 50 cm. x 60 cm.
Kinderen in een omgeving met natuur Verbonden met de natuur Worden mensen met verantwoordelijkheid voor hun omgeving Kinderen van nu zijn de architecten van morgen
4
“rivier in de winter” Lenie Bos Acryl op doek 100 cm. x200 cm.
Ik ben geboren in Herwijnen, een dorp aan de rivier de Waal. Vaak ben ik aan of bij de rivier, maar werk bijna nooit buiten. Denkend aan de rivier, ruik ik de geur van het landschap, voel ik de wind in mijn haar en zie het stromen van het water in het steeds wisselende licht. Met dunne verf (acryl) wordt een schilderij opgezet. Laag over laag, abstraherend zoeken met kleur naar vorm, ruimte en licht. De rivier, de stroom, waarbij ik geboren ben, die altijd in mij blijft en steeds meer naar buiten komt. Dat is mijn werk. www.leniebos.nl
5
“Omarming” Jettie Roseboom acryl op linnen 100 cm x 100 cm
Een schilderij hoort voor zich zelf te spreken, het gaat om het beeld, de kleuren, de compositie en het gevoel wat het oproept.Voor mij horen bij dit schilderij de woorden: omarming, liefde, troost, bescherming, warmte, kracht en licht. De kleuren en compositie geven een warm gevoel, het lijnenspel suggereert het glas-in-lood van een (kerk)raam.Een directe inspiratiebron kan ik niet aanwijzen, al werkend ontstaan er dingen, waar ik misschien onbewust mee bezig ben. Ik heb er niet een speciale boodschap bij, maar als ik er naar kijk maakt het mij gelukkig.
6
“Uitgestippeld of geleid pad” Geert Crijns Acrylverf op doek 80 cm. x 80 cm.
Ik heb me met de bewegingen en de kleuren laten leiden door mijn intuïtie. Eerst een cirkelende beweging, vanuit het midden. Het midden werd steeds meer de horizon, het perspectief: op weg naar een reis. Dit schilderij is afgestemd op het punt waar ik nu sta in het leven. Het universum mocht van mij aan het woord. Het schilderij zegt over mij dan ook dat ik duidelijker zie wat de keuzes in het leven kunnen zijn: me overgeven aan het volgen van een geleid pad; overgave, vertrouwen, inzicht, of een uitgestippeld pad. Vol planning zoals ik het al had willen hebben, nog wil draaien, of, misschien is ook dát wel inspirerender en 'spiritueler' dan het lijkt.
7
“Schaal” Jan Bruinsma karamiek
In mijn hele leven (ruim 60 jaar) is klei en keramiek, al in mijn omgeving aanwezig geweest, maar sinds 2007 ben ik het zelf bewust klei gaan aanraken, door te gaan draaien op een elektrische schijf. Het werken met klei is voor mij een zeer ontspannen bezigheid waarbij ik met een van de elementen, voortkomend uit de natuur voorwerpen kan maken en de zaken om mij heen anders beleef en zaken kan relativeren. Het heeft mij ook stapje voor stapje anders leren kijken naar vormen om mijn heen en hier mee te gaan stoeien. De schaal is gedraaid en voorzien van een glazuur en daarna in een keer in een hout oven gebakken. Na het proces van draaien en decoreren komt ook nog het stookproces. Thuis doe ik dat in een elektrische oven, maar in een houtoven komt er vuur bij aan te pas, wat op een rustige manier, van circa 20/30°C graden heel geleidelijk naar de circa 1280 °C graden, gebracht moet worden in ruim 10 uur. Daarna volgt er nog een van wachten (wel 20 tot 24 uur) voordat de oven voldoende is afgekoeld. Het stookproces moet niet te snel gaan, ook de afkoelingsperiode heeft voldoende tijd nodig. Kortom geduld wordt tijdens het werken met klei goed op de proef gesteld en is voor mij een prima moment om door inspanning tot ontspanning te komen.
8
“Krachtcentrale” Wilma Bruinsma keramiek
Voor de tentoonstelling kunst in de kerk selecteer ik het bouwwerk van de Krachtcentrale uit Huizen. En markant gebouw, een cultureel erfgoed. Nu het zijn functie als krachtcentrale heeft verloren rijst de vraag, Wat moet en kan er nu mee gebeuren. Omdat die vraag actueel is vond ik het uitdaging om het gebouw in keramiek te maken. Maar hoe pak je dit dan aan, want vanaf de straatkant kan je niet het hele gebouw waarnemen. Eerst heb ik een afspraak kunnen maken om op het terrein van BM foto's te mogen nemen. Aan de hand van foto's is het lastig schatten hoe de verhoudingen zijn van het gebouw. Mij kwam ter ore dat er bouwtekeningen waren, deze heb ik te pakken kunnen krijgen. Vervolgens met hulp van onze zoon de verhoudingen uitgerekend. Het is niet de opzet geweest de krachtcentrale op schaal te maken, maar de verhoudingen moeten wel kloppen. Eerst het gebouw in karton gemaakt. Daarna het omgezet in klei, hiervoor heb ik een grove donker bruin klei gebruikt, zodat het oude van het gebouw mooi uitkomt. Voor de beton uitstraling kleur proeven gemaakt met engobe.
9
“Halfgeknotte Strandschelp” Gerda de Boer ei-tempera op paneel 20 cm. x 20 cm.
Wie een schelp oppakt voelt iets magisch. In de Romeinse tijd stond de schelp symbool voor geboorte en wedergeboorte. De christelijke symboliek ziet de schelp als het graf dat de mens omsluit na de dood voordat hij mag opstaan. In het Tibetaans boeddhisme is de schelp één van de acht gelukssymbolen. Schelpen met een rechts draaiende spiraal zijn het meest heilig omdat ze de beweging van de zon, maan, planeten en sterren symboliseren. Ze staat voor het goddelijke, scheppende en beschermende.
10
“Opstanding” Grady van den Bosch Acryl en potlood op canvas 40 x 50 cm
Achtergrond: Meestal maak ik foto’s of video’s, maar deze keer maakte ik een schilderij. Het kruis komt veel voor in mijn werk, dat dan ook vaak religieus van thematiek is. Dit schilderij heeft te maken met dood en leven, ik maak op dit moment ook een periode door waarin ik vragen stel over leven en dood, ook figuurlijk bedoeld. Het schilderij is een soort gesprek hierover. Het bemoedigt ook, omdat het over Leven gaat. In mijn “woestijnperiode” mag ik ook steeds opnieuw opstaan en de zegeningen van God ontvangen.
11
“Reliëf veulenhoofd “ Albert Lettink zwarte springstone, een erg harde serpentijn. 24 cm. x 19 cm. x 5 cm. Al vanaf mijn eerste jaren heeft het paard mij geboeid en bezig gehouden. Waarschijnlijk een erfelijke zaak, want al mijn voorouders van vaders kant waren boeren die met paarden werkten. In mijn jeugd heb ik mijn vader diverse trekpaarden met veel geduld zien africhten. Op school kon ik eigenlijk niet goed tekenen, alleen paarden, maar ja, daar haalde je geen punten mee op je rapport. Wel met enge stillevens met vazen en dergelijke, maar daar kon ik absoluut niets mee beginnen. In 2001 kwam ik als vrijwilliger voor Radio 6FM voor een interview bij de beeldhouwer Fanny Kiezenberg. Na afloop van het radiowerk praatten we nog even door over de beeldhouwkunst en ze daagde mij uit om een paar lessen bij haar te nemen. Dat heb ik gedaan en ik ben bij haar op les gebleven tot 2010, het jaar waarin ze helaas is overleden. Ik heb heel veel van haar geleerd; ze bezat de gave om het beste uit je naar boven te brengen. Zij heeft me onder andere geleerd hoe je een reliëf moet maken. Hierdoor werd het voor mij mogelijk om met hamer, beitel en rasp te tekenen in drie demensies. Dit veulenhoofdje heb ik gemaakt aan de hand van een prachtige foto in het boek “Equus Reined” van Robert Vavra. Een beeldhouwwerk moet voor mij meer uitstralen dan alleen de materie. Ik hoop dat ik in dit reliëf de nieuwsgierigheid en het vertrouwen in de mensen dat mij op de foto trof in steen heb kunnen weergeven. 12
Landschap in kloskant. Of gekantklost landschap? Marry de Ruiter-Griffioen
Het landschap bestaat uit vier gekloste lagen die achter elkaar geplaatst zijn. Tussen ieder laag is een passe-partout geplaatst. De onderste laag is het donkerst van kleur, de bovenste het lichtst. De techniek is voornamelijk linnenslag. Ook is de netslag gebruikt. De dunne takken zijn gevlochten. De witte draden van rijggaren zijn wild geklost, zonder vast patroon. Het garen van het landschap is katoen. Ieder laag is geappreteerd voor de stevigheid. In de winter word ik altijd geraakt door de vorm van kale bomen. Dit kantklos patroon sprak me daardoor erg aan. Het leek een ondergelopen land bij een rivier. Er gaat veel rust vanuit.
13
