Voorwoord van de Voorzitter

De Hartenjager 25 Mei 2013

Inhoud 2 7 9 11 13 14 15 17 18 19 20 21 23 24 25 27 28 29 31 32

Voorwoord van de voorzitter Verslag volleybaltoernooi van 23 februari 2013 De Vrolijke Noot De Troubadour Hoe het gaat met Julien van Collem De Extra Noot | Uit verzameld werk van Truus Eelman (Vrijwilliger) Verslag volleybaltoernooi van 2 maart 2013 Reanimatie 2013 Uit verzameld werk van Truus Eelman (De merel) Simon Chu Kum bij de Hartenjagers Nieuwe leden welkom | extra ‘reserve’ clubshirt Rood Avondje Hartenjagers goed voor lijf en leden Uit verzameld werk van Truus Eelman (Geluk) Had je gedroomd Verslag volleybaltoernooi van 6 april 2013 Uit verzameld werk van Truus Eelman (Hoe slim) Verjaardagskalender Rooster sportavonden | Leden reanimatiegroep Gegevens bestuur en groepscoördinatoren

Colofon Uitgave:

De Hartenjager is een uitgave van Vereniging Hartenjagers Zaanstad Secretariaat: J. Schut Noorderven 61, 1504 AL Zaandam Tel.: 075-670 27 20 ING: 532.24.73 t.n.v. Hartenjagers Krommenie Website: www.hartenjagers.info E-mail: [email protected]

Drukwerk:

=Nolin= Uitgevers B.V. Postbus 204, 9600 AE Hoogezand Tel.: 0598–39 88 00 E-mail: [email protected] Fax: 0598–39 33 99 Website: www.nolin.nl

Webhosting: Amtex Hostingdiensten Postbus 711, 1440 AS Purmerend E-mail: [email protected] Website: www.amtex.nl 1

Voorwoord van de Voorzitter Jaren heb ik mij verdiept in de gewoontes en cultuur van de Volendammers, dat viel niet mee daar dit een hechtte, op zijn eigen manier, bevolkingsgroep is. Daar wij ook vele jaren op de markt in Volendam hebben gestaan leerden wij ook de Volendammers kennen. Een Volendammer houdt van emotie, het moet over het leven gaan en dat hoor je ook in de Volendamse muziek terug. Mijn vrouw en ik gingen altijd eenmaal per maand naar Volendam, alleen het laatste jaar zijn we er niet meer geweest daar het lopen een stuk moeilijker is geworden(slechter). Eigenlijk heb ik me meer op de muziekcultuur van Volendam toegelegd en wil dit graag voor u op papier zetten. Daarom noem ik de titel van dit schrijven: “Op het ritme der golven van het IJsselmeer maakt Volendam Muziek” Als wij uit de bus stappen bij het Volendammer museum gaan we eerst naar bakker “van Pooij” aan de Julianaweg om flippen te kopen. Via de Zeestraat gaan we even naar het winkelcentrum “Havenhof” om dan naar de havenstraat te gaan. Aan de Havenstraat zit de platenboekenzaak van Jan Cas – Sombroek om even te kijken of er iets nieuws is uitgebracht op muziekgebied uit Volendam. Hierna gaan we naar het restaurant de Pompadour om een lekker kopje koffie met appeltaart te nemen bij Zwarthoed (Pom).Via een wandeling over de dijk en het doolhof gaan we bij Brugstraat de dijk weer op om via de haven en het zuideinde bij paviljoen “Smit-Bokkum"(Pitje) te eindigen om wat te eten. Jan Smit(Pitje) en de bediening kennen wij heel goed omdat we hier al jaren komen, we kunnen met hun op ons gemak over voetbal en de Volendamse muziek praten. Nadat we wat gegeten hebben en een wijntje tot ons hebben genomen, ga ik met u naar de muziekcultuur uit Volendam. 2

Volendam heeft met zangers, zangeressen, koren en bandjes zo’n 200 groepen in het dorp. Al deze groepen kunnen trainen/oefenen in het nieuwe gebouw aan de Zeestraat, Pius X genaamd, een ware muziektempel voor een ieder. Ik zal een paar voor u, hoop ik, bekende groepen noemen; Het Volendams Opera Koor, De Dekkerband, Next-one, Canyon, Specs Hildebrand, Left-Side, The Cats, K.C. Cash Band, B.Z.N., Tamara Tol, Diana Jonk, Maribelle, Jan Mühren, Carola Smit, Mon Amour band, The Fools, Maddog, Lupo, La Stampa, Simon Tol(Stein) enz., enz. Verder wil ik de gebroeders Jan en Jaap Buijs als eerste noemen, want zonder hen waren er geen bekende artiesten uit Volendam gekomen. Vanuit hun huis aan de Boegstraat gingen ze met hun artiestenbureau naar het Noordeinde om uiteindelijk in de Burgemeester van Baarstraat waar Volendams Music B.V. tegenwoordig is neer te strijken. Of het gaat om Unit Gloria of om The Dizzi Mans Band, George Baker Selection, Pussicat of the Cats, ze waren allemaal te boeken bij hun artiestenbureau. Jan Buijs(Tuf) runde de zaak en ging alle zaaleigenaren af op zijn bromfiets om de artiesten onder te brengen. Eind jaren 60 kwam broer Jaap Buijs het team versterken in het ouderlijk huis aan de Boegstraat. De broers waren onafscheidelijk van elkaar en haalden het ene succes na het andere in de jaren 70. De jaren 80 kende een mindere periode voor het artiestenbureau, op 4 mei 1985 overleed Jan Buijs(Tuf) op 45-jarige leeftijd aan de gevolgen van een ernstige ziekte. Het Volendams Opera Koor: Op een regenachtige zondagavond ergens in 1951 probeert een jonge Klaas Mooijer samen met zijn vrienden tevergeefs binnen te komen op een dansavond in een uitverkocht St. Jozefgebouw te Volendam. Teleurgesteld zoeken zij vervolgens hun heil in meisjesclub “De Kattekop”, hier staat een piano, om de avond toch door te komen, improviseren en zingen zij met hun vrouwelijk gezelschap bekende liedjes. Dit is 3

het begin van het beroemde Volendams Opera Koor. Het Volendams Opera Koor ontwikkelt zich tot een zeer actief en kwalitatief hoogstaand koor en reist de gehele wereld rond. De Dekker Band: Thoom Veerman(Dekker) was één van de oprichters van Volendams eerste band(1928) de bekende EVO dansband. Het gezin Veerman(Dekker) behoort tot de meest muzikale formatie van Volendam. De Dekker Band was de eerste echte band die optredens gaf tijdens feesten, partijen en bruiloften. De Dekker Band was een gelegenheidsformatie die in 1985 als eerste band een officieel kermisplaatje uitbracht. Het “Volendammer Volkslied” en Lilly van Putten behoren tot de beste Volendammer kermishits aller tijden. Het gezin Veerman bestond uit 13 kinderen, 11 jongens en 2 meisjes. De bezetting van de Dekker Band is cq. was; Klaas Veerman(Dekker), Jack Veerman(Jozef), Bep Veerman(Dekker), André Veerman(Dekker), Cor Veerman(Dekker), Jack Veerman(Dekker), Thoom Veerman(Dekker), Theo van Scherpenzeel(Specs), Jaap Sombroek(Lood). Jaap Sombroek is kortgeleden overleden en is opgevolgd door Jack Veerman(Dekker). Theo van Scherpenzeel(Specs Hildebrand) Specs Hildebrand speelt vaak in de pianobar, ’t Winckeltje en café Lennon’s en geeft concerten in het Jozefgebouw of Pius X. Hij Speelde ook in Paradiso in het voorprogramma van oa. John Mayall, Mickey Jupp en Flaco Jiminez. Specs Hildebrand het country fenomeen uit Volendam geboren 16 augustus 1950 te Amsterdam, zijn moeder was een Volendamse. Zijn eerste stappen op weg naar een volwassen muzikantenbestaan zet hij samen met Dick Plat(B.Z.N.). Als duo klooien zij wat, totdat Specs gevraagd wordt voor de band Progress. In deze periode loopt hij Jaap Schilder(Witte) en Martin Veerman(Poesie) tegen het lijf. Met hen en uit Progress afkomstige Peter Bergen vormt hij de band Jen Rog, waarmee hij gelijk een single opneemt “Devilisch Mary”. Op zijn 21-jarige leeftijd schrijft Theo zijn klassieker “So long Ago” over de goede oude tijd. Wanneer Theo in 1975 Jen Rog verlaat om voor zichzelf te beginnen als “Specs Hildebrand & The Living Room Band” maakt hij zijn eerste LP “File 4

Under Popular”. Samen met zijn vriend Jip Coldsteijn schrijft Theo nog negen albums met de door hen geïntroduceerde “Country met een randje”. De unieke klank verklaart Theo zijn muziek. In 2002 overlijdt Theo’s vriend en muziekfilosofische sparringpartner Jip Coldsteijn. In de jaren die volgen maakt Theo nog openstaande demo’s en produceert samen met jan Akkerman en Arnold Mühren het album “A Wink At The Moon”. Het album, een eerbetoon aan Jip Goldsteijn, bevat een duet met Piet Veerman. Simon Tol(Stein) Simon Tol(Stein) debuteert met de CD “Als ik naar je kijk”. Volendam bulkt van het talent, er komen zoveel CD’s, CD-singles en DVD’s uit dat er bijna geen bijhouden meer aan is. Maar tussen alle releases blinkt een nieuwe ster “Simon Stein”. Simon Stein is voor de Volendammers een bekende, hij is ook zanger van de band “Sister Ray”. Met de komst van Simon als artiest is het Volendamse muziekfundament nog sterker gemaakt. Simon Tol gebruikt de bijnaam Stein, daar zijn grootmoeder Stein heet. Simon kan ik al uit het verleden, daar ik in en met mijn werk vaak contact had met Simon, dus vond ik het ontzettend leuk dat ik Simon op Volendammerdag zag optreden en even mee gesproken te hebben. Ik stop er nu mee want ik kan wel aan de gang blijven, maar als u dit jaar niet op vakantie gaat en u hebt op 30 juni 2013 niets te doen, dan raad ik u aan naar Vollemmerdag te gaan op die datum, deze wordt dan op die dag geopend door het Vollemmer Opera Koor om 12.00 uur aan de haven.

ADVERTENTIE 1

Verder wens ik u alvast een fijne vakantie toe en tot het nieuwe seizoen. Groetjes, Joop Krijt – Voorzitter 5

6

Verslag van het volleybaltoernooi van 23 februari jl. Om half 10 verzamelden we op de parkeerplaats bij onze gymzaal. Waarna we richting Almere-Haven reden naar sporthal Almere-Haven. Ons team bestond deze dag uit Nico de Bruin, Andries Slagter, Roland Lamet, Hans Onrust, Bert de Jong, Ed Blokker en ondergetekende. Eerst even een lekkere bak koffie en de reglementen ontvangen. Het programma lezen en de reglementen bespreken. Bovenhands serveren was toegestaan, evenals spelen met de voet. Telkens als we hier in het verleden de B-poule hadden gewonnen, werd ons verteld het jaar erop in de A-poule te spelen. Dit jaar was het zover: ons debuut in de sterke A-poule. Een poule van 8, dus zeven tegenstanders, zeven wedstrijden, geen twee sets meer, maar wedstrijden van 20 minuten. In onze poule 3 teams van competitievolleybalspelers en 4 andere hartpatiëntenverenigingen. De eerste ronde van 11 uur tegen Apeldoorn 1, de winnaar van ons toernooi in Oostzaan werd met 39-29 gewonnen. De tweede ronde heb ik geteld bij een andere wedstrijd. Om 11.50 onze tweede wedstrijd tegen de gastheren HeartBeat uit Almere, ook deze werd gewonnen, met 37-30. De vierde ronde rust, de vijfde ronde tegen Oud Capri uit Rotterdam. 38-22 voor ons. Hierna pauze. Na de pauze heeft Bert de eerste wedstrijd geteld. Om 13.50 tegen VéPéZet uit Lelystad, echte volleyballers, een team dat het toernooi al meermalen heeft gewonnen. We speelden sterk en geconcentreerd en wonnen verassend met 32-26. Gevolgd door een rondje verdiende rust. Om 14.40 tegen het meidenteam van VC Allvo, de opvolger van het failliete Omniworld. In een spannende strijd, waar we lange tijd voor stonden, verloren we uiteindelijk slechts met 32-31. Hierna heeft Hans geteld. Om 15.30 tegen Cardio Rijnmond uit Vlaardingen, met 40-31 ook een overwinning.

7

Na een rondje rust de laatste wedstrijd tegen het sterkste team, ook van VC Allvo, hier waren we duidelijk niet tegen opgewassen, met 35-20 werden we weggeslagen. Een tegenslag was de rode kaart die Andries mocht ontvangen van een scheidsrechter die wedstrijden op een toernooi als deze niet helemaal goed kon ‘lezen’. Andries vroeg hem of hij ergens extra op wilde letten, volgens de scheids was de maat vol, want hij had Andries al twee keer eerder gewaarschuwd, die dag, volgens zijn zeggen. Als dat zo is geweest, is het mij ontgaan. Eerlijk gezegd wist ik niet eens dat gele en rode kaarten bestonden bij het volleybal. Aan de uitslagen is duidelijk te zien dat het klasseverschil veel kleiner is dan wanneer we in de B-poule speelden, waar we meestal met veel grotere cijfers wonnen. Conclusie is dus dat we de hele dag twee keer verloren, alleen van een volleybalvereniging, en vijf keer gewonnen hadden. VéPéZet had gewonnen van de meiden van Allvo, de meiden van ons en wij van VéPéZet. Met die onderlinge strijd achter het sterkste team, kwamen we onderling e een paar puntjes tekort voor de 2 plaats. e

VéPéZet was tweede, wij derde en de meiden 4 . Bij de prijsuitreiking werden we dus verblijd met de derde prijs in onze poule. De wisselbeker was voor Haagse Bluf, die ongeslagen e 1 waren geworden in de Bpoule. Met sportieve groeten, Martin Prins – Groep 2

8

De Vrolijke Noot Hallo allemaal, ik meen dat het eind jaren 80 is geweest dat we een Joods bejaardenhuis, Beth Shalom, installeerden in Amsterdam – Buitenveldert. Het pand was al opgeleverd en de bewoners werden verhuisd naar de, voor hun, nieuwe lokatie. Wij waren met de laatste restpuntjes bezig. Zo was ik op een galerij noodverlichting aan het monteren. Ik stond op mijn trappetje en liet mijn stift vallen. Eén van de bewoners kwam naar me toe en zei: “Zal ik hem even oprapen voor je”? Ik antwoordde: “Ik kom zo van mijn trappetje, dan pak ik hem wel even.” Zijn reactie: “Zeker omdat ik een oud mannetje ben?” Ik zei hem dat we de oudere mensen een beetje moeten ontzien. Hij zei: “Ik ben nog niet zo oud, hoor. Ik ben pas 92.” De beste man zal al jaren niet meer leven, maar ik ben hem nooit vergeten.

ADVERTENTIE 2

Bij Stork kwam ik altijd bij een pand op Schiphol. We gingen daar de installatie aanpassen op het kantoor. Van die kleine “struikelblokjes” op de vloergoot, die werden vervangen voor hoge zuilen, waar meer aansluitingen gemaakt konden worden. Daarvoor moesten de gebruikers tijdelijk even zonder spanning, telefoon en netwerkaansluiting. Ik kwam een kamertje binnen en de man begon gelijk te blazen tegen me: IK KAN NIET ZONDER TELEFOON, HEB EEN HOTLINE MET ZWITSERLAND EN JE DOET HET MAAR ALS IK ER NIET BEN!!!! Verbouwereerd zei ik: “Een momentje.” Liep zijn kamer af, deed de deur dicht, wachtte even en klopte opnieuw aan. Ik liep zijn kamer in en zei: “Goedemorgen”! Oh Eh Ja, goedemorgen, was zijn reactie. Ik heb de beste man in de loop der jaren wel 10 keer verhuisd binnen het pand en we konden het prima met elkaar vinden. Groetjes, Martin – Groep 2

9

10

De Troubadour De zaterdag 1958. Die zaterdag stopten we s`morgens in de fabriek om 11uur en begonnen met een blij gemoed de machines schoon te poetsen. Daarna werd de vloer geveegd zodat hij glom als een spiegel. Het was dan bij twaalven en de mannen kropen bij elkaar, draaiden hun sjaggie, bespraken de politiek of andere zaken en wachtten op de fluit van 12.00 uur. Maar wij, de jongens van 15 -16 jaar, waren dan vrij en hadden nog geen zorgen om de gezinnen die zij wel hadden. Wij,de zonen van die vaders liepen naar de fietsenstalling,fietsten gezamenlijk naar huis en dachten aan de plek waar wij straks onze meisjes zouden ontmoeten;en gingen met ze naar de bioscoop waar de Dikke en de Dunne draaide. Of misschien wel een film van Brigitte Bardot. Dan deden wij ons voor als echte kerels en kochten de kaartjes met een peuk in de mond bij meneer Woud de directeur. Wat een sensatie als we het kaartje in bezit hadden. In zijn ogen waren we al18. We zagen er ouder uit dan we waren dus voelden ons de bink en zochten trots onze duurste plek (op het balkon) en ploften met het naar schmink en parfum geurende meisje op haar hoge hakken in het rode pluche. En dan die andere sensatie. Als het licht heel langzaam verdween, het pikke donker verhulde de monden die elkaar vonden. Dan begon de film. In de pauze was het altijd heel druk bij het stalletje van Paul,de zoon van de baas. Bij hem kochten we dan een mars of een kogel flesje Joy, om daarna weer met haar die mij zo trots maakte naar de plek te gaan waar de twee stoelen van het grote geluk stonden. Wat is dat die Plek. Dat is de samenkomst van gelukkige zielen die altijd verschuift in de tijd maar toch de zelfde plek blijft. Neem nou ''IJs Salon Java''.die tegenover de bioscoop stond in de Java straat. Het ontmoetingscentrum. Deze werd gerund door Willem Neyzing een op en top zakenman. Maar ook een vader voor ons. Hij praatte met je en nam gewoon de rol van thuis over. Is dat er nog? Wij waren de kinderen uit de arbeiders gezinnen. Zijn die er nog? Nee. Je kwam binnen en liep over een marmeren zwart wit gespikkelde vloer. Houten café stoeltjes in een kleine ruimte met vierkante tafeltjes waarop een kleedje lag. In de hoek een jukbox en achter de toonbank waar 11

Willem ons bediende stond een krukje voor de ingewijde. Daar ging echt niet iedereen op zitten. En weer bekruipt mij zo'n koningsgevoel. Want ik zat daar wel met hem te praten door de muziek heen van : Elvis, Cliff, Litlle Richard etc., dronk ik van mijn flesje en at mijn frites. Hij vroeg me naar mijn joodse moeder en wist waarom haar ouders hier wilden wonen na hun vlucht uit Polen. Dan weer las hij mij de hand en waarschuwde me in mijn omgang met meisjes. En dan weer met een groepje jongens van het werk (geen auto)op de fiets naar de Sociëteit in Krommenie. Voor het eerst naar dansles en haar linkerhand ging over in de mijne en de rechter ging om de taille van die verlegen schoonheid die haar nog mooier maakte. Maar o wee als handen verslapten om ons beide te omstrengelen, dan kwamen mijnheer of mevrouw Bruin die ons uit elkaar haalden. Na enkele lessen kreeg je de moed om ook s`avonds tussen de wat ouderen een meisje te vragen en meneer en mevrouw waren in geen velden of wegen te bekennen. Dan droom je. En zo verglijden de jaren en ben je bijna 70 als ik dit schrijf. De herinneringen worden in een doek gewikkeld van romantiek en we vergeten de randjes van verdriet. Nog dikwijls fiets ik langs die prachtige herinneringen en zie mijn jongens zo weer staan voor de ijssalon. De ijssalon heeft dan nog wel zijn naam behouden maar is nu uit zijn voegen verbouwd tot een snackbar van een andere tijd en terecht. Soms ga ik er 's avonds nog wel eens een ijsje halen en zet mij neder in een plastic stoeltje op straat. Dan zie ik ook de oude bioscoop weer van de heer Woud. 't Is dan net of hij zegt ''Ja Rob,ook ik heb geen functie meer''. En ik ''Wat waren wij gelukkig in jou''. Maar dan, twee weken geleden op 28 februari fiets ik weer door dit verhaal heen: Die zaterdag. Een jeugdvriend kwam door. Hij verbond mij voor even met de hand die bracht en brengt. Zo'n zaterdag loom en warm maar van een knusheid ongekend. Zo kwam hij aangeslenterd in een lach waarmee, ja dan alleen de deur zich opent voor die zaterdag. Rob Boot – Groep 3 12

Hoe het gaat met Julien van Collem

De Extra Noot

Zoals bekend, ben ik alweer ruim een jaar tot twee jaar aan het sukkelen met mijn uithoudingsvermogen. Soms dacht ik dat het aan mijzelf lag. Bang om me extra in te spannen. Misschien gewoon moe. Nou ja de algemeen bekende gedachtekronkels als er iets met de allerbelangrijkste pomp in je lichaam aan de hand was of is. Vele van de bevriende Hartenjagers gaven advies wat ik zou moeten doen. Van : ga toch gewoon weer naar de cardioloog!, gebruik je nog steeds dezelfde medicijn?, vraag een second opinion!, misschien is je hart wel gewoon te klein en dergelijke. Misschien ben ik ook wel een beetje eigenwijs. Maar na het jaarlijkse routine bezoek aan de cardioloog, is er nu toch werkelijk een frappante actie ontstaan. Na genoemd bezoek werd al vrij snel een afspraak gemaakt voor een hartecho en aansluitend de bekende inspanningstest (fietsen dus). Kort daarop volgde een hartkatheterisatie waarbij ikzelf goed kon meekijken waar de contrastvloeistof wel en niet zichtbaar bleek. Volgens de cardioloog waren de in 1997 uitgevoerde bypasses nog “van goede kwaliteit” en ook de dotter – stent – behandeling van 2010 zag er nog goed uit. De katheterisatie ( voor begin 2010 dus) was via mijn rechter lies uitgevoerd. De contrastvloeistof kwam dus als het ware van beneden. Die beelden werden nu als referentie gebruikt. De huidige katheterisatie verliep via mijn linker pols. De contrastvloeistof kwam nu dus als het ware van boven. Of het iets met deze andere benadering te maken heeft weet ik niet, Maar ook mij bleek een duidelijke verminderde doorbloeding aan de linker zijde op het hart. Twee dagen na de “inspectie” werd ik al opgebeld door de VU-cardiologie voor een dotter-stent behandeling. Ik werd daar vrijdag 22 februari 2013 behandeld, en moest daar al om 7.30 uur zijn. Astrid, mijn zorgzame echtgenote, leverde mij ruim op tijd af. Ditmaal werd er gedotterd via de rechterpols. Ik voelde werkelijk iets bij mijn rechterschouder en onder mijn keel/nek. Dit was het beste te omschrijven alsof er zo’n klein rubberen slangetje –als van een fietsventiel- werd opgeschoven. Jammer genoeg kon ik niet goed meekijken op de monitoren, omdat die vrijwel in mijn verlengde waren opgesteld. Na enige tijd was er werkelijk licht gejuich in de operatiekamer, omdat de verstopping links door het dotteren openging en de erachter gelegen bloedvaten zichtbaar werden met de contrastvloeistof. Er werd een stent geplaatst om het doorstromen in stand te houden. Er bleken nog enige “minder belangrijke” vernauwingen te zijn. Maar nu maar eerst afwachten hoe het effect zal blijken van de geplaatste stent. Ik beloof weer zo snel mogelijk te komen hartenjagen.

Een paar extraatjes wegens de korte noten de afgelopen twee keer:

Julien van Collem – Groep 1.

Truus Eelman – Groep 2 13

Gelezen op facebook: Speciaal voor maart: Twee sneeuwvlokken komen elkaar tegen. Zegt de één: waar ga jij heen? Naar Oostenrijk, feest vieren. En jij? Naar Nederland, paniek zaaien! Van Loesje: Pasen?, dat is toch als de pepernoten weer in de winkel liggen? Van Jopie (Golden Oldies, 93): Je moet leven! Doordat je leeft vergeet je dat je dood gaat. Van facebook: Vrouw tegen man: Breng je me even naar de stad? Man: Wat dacht je van een grote auto, met chauffeur? Vrou: Wouw, dat lijkt me gaaf! Man: Ga dan met de bus! Idem: Ik ben niet lui, Ik ben extreem gemotiveerd om niets te doen. Groetjes, Martin – Groep 2

Uit verzameld werk van Truus Eelman (Vrijwilliger) Vrijwilliger zijn - Is vrijwillig maar niet Vrijblijvend - Is verbonden. maar niet gebonden - Is onbetaalbaar maar niet te koop - Is positief denken, Is positief doen. Voor jeze!f en een ander een goed gevoel.

14

Verslag van het volleybaltoernooi van 2 maart jl. Om 11.15 verzamelden we op de parkeerplaats bij onze gymzaal. Waarna we richting Vleuten/Utrecht reden naar sporthal de Paperclip. Ons team bestond deze dag uit Nico de Bruin, Andries Slagter, Roland Lamet, Hans Onrust, Bert de Jong, Ed Blokker en ondergetekende. Eerst even een lekkere bak koffie en aanmelden. Het programma en de reglementen hadden we thuis al ontvangen. Bovenhands serveren was niet toegestaan, evenmin als spelen met de voet. Onze eerste deelname aan dit toernooi, gezien de resultaten en het spel van een week eerder waren de verwachtingen hoog gespannen. Een poule van 6, dus 5 tegenstanders, 5 wedstrijden, wedstrijden van 15 minuten. Allemaal hartpatiëntenverenigingen. Drie velden, twee poules, dus een rondje poule A en een rondje poule B wisselden elkaar af. Onze eerste wedstrijd tegen een sterke bekende, Oud Capri uit Rotterdam. Een week eerder nog met 38-22 verslagen. Er liep nu helemaal niets bij ons, we stonden als aan de grond genageld, slecht opvangen, slechte passes en ook het afmaken wilde niet lukken. Met lood in de schoenen verloren we dan ook met 32-18. De toon van de dag was gezet. De tweede wedstrijd tegen gastheer Hart Vooruit 1 uit Vleuten. Een duidelijke ondermaatse tegenstander, waar we ons spel iets beter gingen spelen, 33-15 voor ons. Wedstrijd nummer 3, ook een oude bekende, Cardio Cracks uit Den Haag. In het verleden een erg sterk team, wellicht waren we daar nog van onder e de indruk, we vervielen weer in onze fouten van de 1 wedstrijd. Met 24-18 werd verloren. e Om 15.50 u. onze 4 wedstrijd, tegen Cardiosport Rijnmond 1 uit Vlaardingen, we gingen weer wat beter spelen, met 31-24 trokken we de wedstrijd naar ons toe. 15

De laatste poulewedstrijd tegen Hart Nodig 2 uit Apeldoorn, onze tegenstander uit de halve finale van ons eigen toernooi in Oostzaan. Een minuut of drie voor tijd ging één van de spelers uit Apeldoorn door zijn enkel na een sprong en werd door de EHBO op het veld gehouden met ondersteuning, in afwachting van de ambulance. Met een tussenstand van 22-19 kregen we de overwinning toegewezen. Jammer dat we op deze wijze moesten winnen. Deze speler was dezelfde als die in Oostzaan met hartklachten naar het ziekenhuis werd gebracht en daar nog enkele dagen heeft moeten blijven. Roland en ik hebben hem daar nog bezocht. Ook dat geeft weer bijzondere contacten op dit soort dagen. Oud Capri had alle wedstrijden gewonnen, Apeldoorn en wij beiden 3 e gewonnen wedstrijden, onderling resultaat was in ons voordeel, dus 2 in de poule. Daarna een beslissingswedstrijd tegen nummer 2 uit de andere e e poule om de 3 en 4 plaats. Dit werd een strijd tegen onze ‘aartsvijand’ Haagse Bluf uit Den Haag. In het verleden al menige strijd tegen elkaar gestreden. Het lijkt een soort AjaxFeijenoord te gaan worden. Vriendschappelijke contacten onderling, maar strijd op het veld. Met iets van 26-21, daar e ben ik niet zeker meer van, mochten we de 3 prijs meenemen naar de Zaanstreek. Na afloop werden alle teams nog verblijd met een schotel met frituur. Geen ongezellig toernooi waar we graag beter hadden willen spelen, maar weer met beide benen op de grond zijn gezet. Er was zelfs een speler in ons team die per abuis bovenhands serveerde, die mocht over van die aardige scheids. ☺ Met sportieve groeten, Martin Prins – Groep 2

16

Reanimatie 2013 In de voorbereiding van de reanimatiecursus van de afgelopen maand spiegelden we ons aan het jaar 2012, toen waren er twee cursussen nodig voor de in totaal 24 personen, die zich toen hadden aangemeld. Wij gingen dan ook uit van 2 avonden dit jaar, maar helaas in totaal hadden zich maar 10 personen aangemeld. Op de avond zelf nog enkele zieken, een klein groepje dus. De avond werd weer gehouden in het achterzaaltje van de Lepelaar in Jisp. Als instructeur was de ons wel vertrouwde Heinz Friemann weer van de partij. Na een welkom van Heinz en een uitleg over de werking van het hart, volgde het praktische gedeelte, met het in de stabiele zijligging leggen van het slachtoffer.( het valt op dat als er voor de oefening een slachtoffer wordt gevraagd, het vaak de vrouwen zijn die dit willen spelen! ). Het bellen naar 112 met wat er van belang is om hen te laten weten. Hierna de instructie van het reanimeren zelf. Nu werd ANNIE uit de koffer gehaald, vervolgens de instructie van de werking van de defibrillator waarna deze in de aanslag werd klaar gezet. Na de instructie van de borstkas indrukken van 5 tot 6 cm (waar toch een behoorlijke kracht bij komt kijken), het beademen hier tussendoor en het aansluiten van de defibrillator. Met deze gegevens op een rij en met instructie en aanwijzingen van Heinz werd geprobeerd om Annie tot leven te wekken maar helaas dit lukte weer niemand ondanks de toch grote inspanningen die werd geleverd. Heinz was dik tevreden en heeft aan alle deelnemers het reanimatie certificaat uitgereikt. Ik denk dat iedereen het belang van het reanimeren weer extra duidelijk is geworden. Enkele weken later was het weer de beurt aan de reanimatiegroep voor hun jaarlijkse reanimatie training. Hiervoor waren we weer te gast bij Theo die de oefenruimte en de koffie beschikbaar stelde in het ZMC. Hier waren James en Heinz als instructeur aanwezig. James starten de avond met het onder de aandacht brengen, van zowel de inhoud van de EHBO koffer als van de defibrillator. Belangrijk is het beademingsapparaat dat zich in de koffer bevindt en waar in de defibrillator zich de reserve accu bevind. 17

Het reanimeren werd hier weer zeer enthousiast ter hand genomen met de nodige aanmoedigingen van de groepsleden en onder leiding van Heinz die de juiste techniek in het oog hield! Aan het einde van de avond dachten we even dat we het voor elkaar hadden want ANNIE kwam met lichte ondersteuning tussen ons in staan voor de groepsfoto. Maar hierna wilde zij direct weer de koffer in. Het was een leerzame avond in een ontspannen sfeer. Als laatste wil ik toch namens de vereniging Heinz, James, Theo en Lee ook aanwezig bij de reanimatie, voor hun tijd en moeite bedanken. Dick Mooij – Groep 1

Uit verzameld werk Truus Eelman (De merel) Een mooie merel uit Langedijk stond toch wel effies raar te koik Z'n vrouw zee zomaar op een keer, 'Nou pik ik het niet langer meer. 't is altoid 't zelfde wat je fluit, dat hangt me zó m'n keel toch uit! Gaan ers een heel aar liedje lere, je ken het toch allicht probere! En nei drie maande lukte het en hadde ze weer samen pret. Ik wist toen echt niet wat ik hoorde, 'k was stil en bang dat ik ze stoorde. Ze zate op een tak, verlegen knus Hoi floot heel mooi 't Wilhellemus. Truus Eelman – Groep 2

18

Simon Chu Kum bij de Hartenjagers Sporten en gezond leven zijn wel de ingrediënten om gezond te zijn en te blijven. Met deze gedachten meende ik dat ik wel 100 zou kunnen worden. Maar soms gebeuren er dingen met jouw lichaam waarbij je je afvraagt wat er mis is gegaan. Ik heb altijd gesport en redelijk gezond geleefd. Beoefenen van sport vind ik fijn en nog fijner is het om in groepsverband te sporten. Vanaf Den Haag ben ik naar Amsterdam Zuidoost verhuisd omdat ik daar een andere baan had gevonden. In 1992 ben ik naar Wormer verhuisd; een betere plek voor de kinderen om op te groeien. Vanaf de eerste week in Wormer ben ik gaan volleyballen en wandelde ik met mijn maatjes van de volleybalclub elke zondag. Ook trainde ik twee keer per week in het fitnesscentrum. Zeven jaar geleden tijdens een routine controle bij de Arbo-arts constateerde de arts dat er een ruis in mijn hart was. Zij stuurde mij voor verdere controle naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis is geconstateerd dat ik een lekkende hartklep had. Met de lekkende hartklep heb ik redelijk kunnen functioneren tot 2010. Medio 2012 is geconstateerd dat mijn hartfunctie erg verslechterd was en de enige optie was een nieuwe hartklep. In september heb ik operatief een nieuwe hartklep gekregen. Na de operatie volgde revalidatie. Dankzij de goede revalidatie begeleiding van Theo en zijn team ben ik mijn nieuwe leven met vertrouwen begonnen. Tijdens de revalidatie kreeg ik informatie over De Hartenjagers. Ik kon bij mijn oude sportclub niet meer terecht omdat die was gestopt. Aangezien ik graag sport en sociaal contact net zo belangrijk vind, heb ik contact met De Hartenjagers opgenomen om te informeren of ik lid kon worden. De secretaris klonk over de telefoon vriendelijk, enthousiast en gaf duidelijk uitleg over het doel van De Hartjagers. Het leek me precies wat voor mij. De ontvangst was vriendelijk. Het viel me wel op dat ik de enige donkere persoon was. Bij de eerste les vond er een grappig incidentje plaats. Ik dacht dat iemand mijn jas had meegenomen maar de jas had ik op een andere plek gehangen. Op de tweede maandagavond heb ik op blote voeten getraind omdat ik vergeten was mijn sportschoenen mee te nemen. Meteen werd mij gevraagd of iemand die soms ook had mee genomen. Ha ha! Nu zal ik me nog even voorstellen. Ik ben Simon Chu Kum. In 1954 heb mijn eerste levenslicht in Kameroen gezien. Daar heb ik gedeeltelijk mijn opleiding gedaan. Daarna heb op booreilanden en schepen gewerkt. Dat waren fantastische jaren. In 1980 heb een meisje uit Nijkerk ontmoet en in 1983 zijn wij getrouwd. Zij is onderwijzeres en ik werk bij een bij 19

woningcorporatie. Eerste als woonconsulent en na mijn operatie ging ik het wat rustiger aan doen. Ik ben nu complexbeheerder in Beverwijk. Uit ons huwelijk zijn twee prachtige kinderen geboren. Een jongen van inmiddels al 29 jaar oud en een meisje van 26 jaar. Zij zijn al 5 jaar uit huis, maar inmiddels wonen zij door omstandigheden weer (tijdelijk) thuis. Dat was wel handig na mijn operatie, toen ik zelf nog niet zo veel kon doen. Ik hoop op nog veel gezellige en sportieve jaren bij de Hartenjagers. Simon Chu Kum – Groep 3

Nieuwe leden welkom Wij mochten in het eerste kwartaal 2013 als nieuw leden verwelkomen: Allen in Groep 3

Helaas was de foto nog niet binnen Cor Bakker

Helaas was de foto nog niet binnen

Its Bierma

Simon Chu Kum

Cor

van Doorn

Extra ‘reserve’ clubshirt Wilt u nog een extra clubshirt hebben, dan zijn deze te verkrijgen bij onze materiaalbeheerder Dick Mooij of via uw groepscoördinator voor € 15,00 per stuk.

20

ROOD Ja, bijna iedereen zal het wel gehoord of gelezen hebben, één van die volleyballers heeft een RODE kaart gekregen en moest het veld uit bij het toernooi in Almere. Ja, dat was ik. In mijn hele volleybal loopbaan nog nooit een kaart gekregen en in een vriendschappelijk toernooi van hart patiënten is het raak. ROOD Niet gezeurd, geslagen, geschopt, gescholden, alleen maar 1 keer gevraagd waarom hij niet affloot voor een duidelijke net fout en bij een tweede vraag over een aanvallende achterspeler ROOD Zelf heb ik de kaart niet eens gezien want een medespeler zei, terwijl ik terug liep naar mijn plek, hij staat met een rode kaart te zwaaien en te roepen dat je eruit moet. Ik ben dus maar doorgelopen het veld uit, en daar toen mijn trainingjack aangetrokken en de wedstrijd verder vanaf de zijlijn gevolgd. We waren gelukkig met z´n zevenen zodat de wissel speler mijn plek in kon nemen. Aan de zijlijn nog één maal mijn hoofd meewaardig geschut naar weer een achterlijke beslissing waarna hij zowaar eerlijker ging fluiten. We verloren deze set, Ook omdat we binnen de lijnen het systeem kwijt waren van spelverdeler en aanvallers. Dus aan mijn medespelers nogmaals sorry ik zal het nooit meer doen. Er waren zelfs mede spelers die niet wisten dat er in het volleybal ook rode en / of gele kaarten uitgedeeld kunnen worden. Ja dus. Zelf heb ik aan den lijve ondervonden dat de humor toch op straat (zaal) ligt. Met trainen dook er ook al een rode kaart op. Op het eerst volgende toernooi in Utrecht heb ik vele malen moeten uitleggen wat er aan de hand was geweest en die gasten uit Den Haag waarschuwden andere ploegen van kijk uit dat is ´m. Martin gaat wel aan alle toernooi leidingen een brief schrijven over de regel van net en voet fouten. Voor net en voet fouten moet je op recreatief niveau gewoon altijd affluiten en streng handhaven omdat daarmee blessures kunnen worden voorkomen. Dus wat dat betreft toch weer Cruijffiaans: Elk nadeel heeft een voordeel Of zo als mijn moeder altijd zei: Voorkomen is beter dan genezen.

ADVERTENTIE 3

Andries Slagter – Groep 2. 21

22

Avondje Hartenjagers goed voor lijf en leden Dit verhaaltje gaat over een willekeurige maandag(avond). De dag na zondag is traditioneel Hartenjagers-dag. Voor ondergetekende zijn de maandagen al een kleine tien jaar goed bezet. 's Morgens stap ik iets voor negen uur op de fiets, voor een ritje vanuit Wormer naar Oostknollendam. De kleine 4 kilometer heb ik net nodig om wakker te worden. Daarna gaat het vanzelf. Met de werkers van de voetbalclub doen we wat klussen (ik ben onder meer bordeneur, voor de actuele aankondigingen op het mededelingbord), drinken uitgebreid koffie en nemen in de voetbalkantine de laatste roddeltjes door. In de middag maak ik mijn fietstochtje langs de Zaan nog een keer. Ditmaal om een kleine twee uur te tennissen. Dubbelen. Leuk om te doen en lekker buiten. Om 16 uur ben ik weer thuis. Even opfrissen en kort na 18.00 uur met de auto richting het Zaanlands Lyceum. Eigenlijk heb ik zo'n dag wel beweging genoeg gehad. Maar... eens een Hartenjager, altijd een Hartenjager, lijkt wel. De sfeer is altijd aangenaam, ontspannen. En dat voelt altijd goed. Ik ga bewust tijdig heen. Vooral om even in de kleedkamer te dollen met groep 1, waarvan de deelnemers dan net klaar zijn. De verhalen van voorzitter Joop Krijt (hij schijnt een groot kenner van Volendam en de palingsound te zijn), even bijpraten met Jan Betjes, Dick Mooij en al die anderen. Intussen druppelen dan ook de anderen van mijn groep (3 dus) binnen. Hilariteit doorgaans alom. Een kippenhok is er niets bij. Zeker als oud-Jisper Martin Harwijne binnenkomt en over een gewonnen wedstrijd van 020 begint. Martin is fan van Ajax en Jisp, vandaar. Voetbalhumor, ook bij de Hartenjagers. Kortom een prima sfeertje. En dan moet het sporten nog beginnen. Tegen kwart voor zeven schuifelen we naar de sportzaal. Daar is groep 2 dan nog in actie. Dan zien we meteen wie de sportinstructeur-van-dienst is. Theo, Lee of John. Alle drie toppers. Intussen arriveren ook de dames van groep 3. De laatste nieuwtjes worden uitgewisseld terwijl Jan Schut rondgaat met de presentielijst. Allemaal vertrouwde handelingen. Zo gaat het al jaren. Als groep 2 om kwart voor zeven richting kleedkamer gaat (of het volleybalveld in zaal 2) kunnen we beginnen. De sportavond zelf. Meestal bestaat onze groep uit rond 16 deelnemers. Soms wat meer, soms wat minder. De meesten kennen elkaar al jaren. Zelf ben ik samen met Simon Woldhuis in 2004 met sporten begonnen. Ik ontmoette Simon eind 2003voor het eerst in de VU. Daar werden we op dezelfde dag geopereerd. En dat schept een band, blijkt. Sindsdien houden we contact via de Hartenjagers. De warming-up bestaat voor de een uit even badmintonnen, anderen nemen fanatiek de basket onder vuur. Alvast oefenen voor het onderdeel waarmee groep 3 de avond doorgaans afsluit: een stevig partijtje basketbal. Tussendoor het echte 23

werk. Rondjes lopen, langzaam, snel. Oefeningen, hockey, strekken, behendigheidsspelletjes... Alles komt aan bod. Rond 20.00 uur ben ik weer thuis. Voldaan. Bart van der Laan – Groep 3

Bart van der Laan: 's morgens klussen bij Knollendam, 's avonds sporten bij de Hartenjagers.

Uit verzameld werk van Truus Eelman (Geluk) Geluk hoeft niet zo duur te zijn geluk dat kost haast niets Je bent het zomaar op een dag fietsend op je fiets geluk is ‘s morgens wakker worden redelijk gezond zingen onder een warme douche glimlach om je mond geluk is blij genieten van een simpel glaasje wijn geluk is ook gewoon gelukkig zijn. Truus Eelman – Groep 2

24

HAD JE GEDROOMD(overgenomen uit De Hartenjager 6) Je hoeft niets meer te doen als je gepensioneerd bent! Ik heb veertig jaar geploeterd, ik heb moeten werken als een paard. Ik heb een leuk pensioentje en we hebben wat gespaard. We wonen in een aardig huisje met als voortuin een plantsoen, Ik dacht nu ga ik lekker rusten omdat ik niets meer hoef te doen. 'Ik werk wel door' ,zei moe venijnig, 'ik word nooit gepensioneerd, het is niet meer recht en billijk dat jij mij nu assisteert’. 'Ik hou van netjes en gezellig en mijn huisje in fatsoen', 'goed', zei ik, 'ik zal wel helpen omdat ik toch niets heb te doen'. 's Morgens moet ik al beginnen als stofzuiger-machinist, ik zuig van boven naar beneden, geen hoekje wordt door mij gemist. Ik kan nu ook koffie zetten en ik was en strijk en boen, ik dek de tafel, ik was de kopjes, omdat ik toch niets heb te doen. We hebben achter een moestuin, die wordt uitgebuit, 'dat kun je zelf' weer' zei mijn eega, 'dat scheelt een hele duit'. En nou sta ik te spitten, poot andijvie, sla en meloen, ik heb de blaren in mijn handen, omdat ik niets heb te doen. Mijn vrouw heeft een grote poes, die is zo lief en mak, ze geeft kopjes en ze spint, maar ik zit met de kattenbak. En dat kreng kan mauwen,maar ja dat ligt aan het seizoen, dan komt de kater van de buren, omdat die ook niets heeft te doen. Is mijn kleinzoon soms wat knorrig, doet ie niks dan kattenkwaad, dan zegt mijn dochter: 'ga naar je opa, die weet met zijn tijd geen raad'. Zij en oma gaan dan winkelen en in het restaurant een bakje doen. En ik ? ik speel met kleinzoon indiaantje, omdat ik toch niets heb te doen. Mijn vrouw gaat vaak op theevisite, zij vermaakt zich opperbest, en als ze dan voldaan weer thuis komt vind ze het opgemaakte nest. Eigenlijk ben ik een klungel, maar wat kan je daar aan doen, oma heeft het heft in handen, omdat ik toch niks heb te doen. Ik ben dienstmeid, ik ben tuinman en ik dweil en poets en schrob, en mijn vrouw doet of ze het druk heeft, want die houdt er toezicht op. Ik loop te zwoegen en te zweten met een hoofd als een pioen, ik raak verdulleme overspannen, omdat ik toch niets heb te doen.!!!

ADVERTENTIE 4

Ab van der Lip – Groep 1

25

26

Verslag van het volleybaltoernooi d.d. 6 april 2013 Het derde toernooi van dit kalenderjaar. Een nieuwe gastheer, Meerbloem uit Zoetermeer. Voor hen de eerste keer dat ze een toernooi organiseerden. We traden aan met Bert de Jong, Roland Lamet, Hans Onrust, Nico de Bruin, Andries Slagter, Ed Blokker en ondergetekende. Om kwart over tien verzamelen, waarna we togen naar Zoetermeer. Even een bakkie drinken, aanmelden en reglementen lezen. Twee poules van 6, drie velden. Volgens de reglementen zou elk team een teller moeten leveren bij de andere wedstrijden in hun poule. Maar als alle teams spelen kunnen ze niet tellen. Dit gemeld hebbende werd dat hersteld, teams uit poule A tellen de wedstrijden uit poule B en andersom. Ook stond in de reglementen dat alleen de serverende ploeg kon scoren. Dat werd ook omgezet naar rallypoint systeem. Wedstrijden van 15 minuten, Poule A en B om en om. Wij waren ingedeeld in poule B. Om 12.05 een lichte warming-up en om 12.15 u. start van het programma. De eerste ronde tegen RIS uit Roterdam, een tegenstander die niet tegen ons was opgewassen, 34-18 voor ons De tweede tegen Hartrimgroep Leiden en omstreken, met 33-16 ook een prooi voor ons. De derde partij speelden we tegen een oude bekende, Hart Nodig uit Apeldoorn, met 30-20 waren we een maatje te groot. De vierde wedstrijd speelden we tegen Hartrimclub Delft en omstreken, we maakten het onnodig spannend, uiteindelijk een nipte 24-23 overwinning. In de vijfde en laatste poulewedstrijd tegen Cardio Sport Rijnmond 2 uit Vlaardingen werd met 32-18 gewonnen. Eindstand in poule A: 1 Meerbloem, 2 HeartBeat, 3 Haagse Bluf, 4 Rijnmond 1, 5 Leiderdorp en 6 Harttreffers Alkmaar. Eindstand in poule B: 1 Hartenjagers, 2 Apeldoorn, 3 Delft e.o., 4 Rijnmond 2, 5 RIS en 6 Leiden e.o.

Wij speelden als poulewinnaar dus tegen HeartBeat, het ging er stevig aan toe tegen deze bekenden, met 28-19 winst belandden wij in de finale. In de andere kruisfinale was Apeldoorn met 30-17 te sterk voor Meerbloem. De finale werd dus een revanchepoging voor Apeldoorn tegen ons. Ik ben de eindstand vergeten te noteren, maar volgens mij was het verschil iets van 15 punten, zodat we met de eerste prijs huiswaarts konden keren. Groetjes, Martin Prins – Groep 2

Uit verzameld werk van Truus Eelman (Hoe slim) Hoe slim is je rechtervoet? Dit is zo leuk dat het je hersenen in de war lijkt te sturen. het misschien wel 50 keer proberen om te kijken of je het toch voor elkaar krijgt met je voet, maar helaas niets schijnt te helpen!... Hoe ga je te werk? 1. Terwijl je aan je bureau zit til je je rechtervoet op en maak hiermee ronde bewegingen met de klok mee (rechtsom) 2. Nu, terwijl je dit doet, teken in de lucht het cijfer 6 met je rechterhand. Je voet zal nu de andere kant gaan uitdraaien. Ik heb het je gezegd….en je kunt er niets tegen doen! Truus Eelman – Groep 2

Hierna werden er kruisfinales gespeeld tussen de nummers 1 en 2 van de poules, evenals de nummers 3 en 4 als 5 en 6. 27

28

Verjaardagkalender Juni t/m Oktober 2013 Juni 2013 3 5 15 15 15 18 19 23 24

September 2013

Hr. C. Koopal Hr. J. Zonnenberg Hr. R. Boot Hr. A.F. Reuser Hr. T. Wouda Hr. J.F.H. van Collem Hr. E.P.C. Blokker Hr. C.H. v.d. Heijden Mw. K.M. Valstar

g-3 g-1 g-3 g-1 vpk g-3 g-2 g-3 g-2

3 7 8 10 22 22 27

Hr. C. Hoveling Hr. J. Kaesberry Hr. J.M. Betjes Hr. J. Sanberg Hr. J. van Dijk Hr. H.C. Sinkeldam Hr. C. Hoogmoed Hr. A.J.M. Rijbroek

g-2 g-2 g-2 g-2 g-1 g-3 vpk

Oktober 2013 2 6 7 14 18 22 29

Juli 2013 12 13 16 19 20 25 25 30

Hr. N. de Bruin Hr. J.H. Onrust Hr. F.M. Prins Hr. L.M.M. Marijnissen Mw. M.N. Dijkstra – Kuyt Hr. R. Oudejans Hr. F. Kuik

g-3 vpk g-1 g-3 g-1 g-2 g-2 g-1

Hr. Th. Hendriks Hr. H.J. van Gessel Hr. J.T. Bleeker Hr. J. Schut Hr. C. Huijsman Hr. B.H. v d Laan Mw. T. de Ruijter-Kunst

spl g-1 g-1 g-3 g-2 g-3 g-3

ADVERTENTIE 5

Augustus 2013 5 8 24 28 29 30 30

Hr. C.G.A. van Doorn g-3 Hr. P. ter Laare g-3 Hr. R.L.P. Oorschot g-1 Hr. D. Hoogenkamp g-1 Hr. A. Quak g-1 Hr. C.J. Kars g-2 Hr. J. Warmerdam g-1 g = groep; vpk = verpleegkundige; spl = sportleider Alvast van harte gefeliciteerd allemaal, namens bestuur, redactie en overige leden. 29

30

Rooster voor het sportjaar 2012 / 2013:

Gegevens bestuursleden

Mei vakantie Pinksteren

Voorzitter Joop Krijt

29 apr 2013 20 mei 2013

Kuipersveld 24

1541 SZ Koog a/d Zaan 075-635 36 24

In verband met de examenweken van het Zaanlands Lyceum zullen we op 6 mei, 13 mei, 27 mei, 3 juni en 10 juni 2013 evenals in voorgaande jaren sporten in sporthal De Tref, Drielsewetering 84, 1509 KR Zaandam (Kalf)

Secretaris Jan Schut Noorderven 61 [email protected]

We doen dat dan van 17.30 tot 19.00 uur. Iedereen kan komen en gaan wanneer het hem/haar uitkomt. Er wordt een gezamenlijk programma verzorgd tussen 18.00 en 18.30 uur.

2 Secretaris Elly Lensink - Leferink [email protected]

Grote Beer 67

1562 VM Krommenie 075-612 05 04

Laatste sportavond van het seizoen 10 juni 2013

Penningmeester Niek Peet [email protected]

Erasmusstraat 9

1561 KD Krommenie 075-621 08 20

Rooster voor het sportjaar 2013 / 2014: Eerste sportavond van het seizoen 2 september 2013. Herfstvakantie

1504 AL Zaandam 075-670 27 20

e

Materiaalbeheer / Coördinator Reanimatieteam Dick Mooij Watertoren 7 1531 NG Wormer [email protected] 075-642 66 39

21 okt 2013

De overige data van het nieuwe seizoen, waren nog niet bekend op het moment van verschijnen van dit clubblad en volgen t.z.t.

Redactie | Website | E-mailkring Ton Schomakers Kees Jongensstraat 23 [email protected]

Leden Reanimatiegroep

Groepscoördinatoren

Groep 1: Dick Mooij, Jon Pasman, Ton Schomakers Groep 2: Louis Marijnissen, Martin Prins, Hans Sinkeldam Groep 3: Martin Harwijne, Ida Molenaar

1531 GT Wormer 075-642 00 07

Sportgroep 1 Dick Mooij [email protected]

Watertoren 7

1531 NG Wormer 075-642 66 39

Bij een calamiteit dienen alle aanwezige leden de zaal te verlaten. Alleen de verpleegkundige, de sportleider en leden van de reanimatiegroep blijven bij het slachtoffer achter.

Sportgroep 2 Louis Marijnissen [email protected]

Skagerrak 12

1501 AZ Zaandam 075-617 58 20

Redactie Hartenjager

Sportgroep 3 Jan Schut Noorderven 61 [email protected]

Ton Schomakers Kees Jongensstraat 23 1531 GT Wormer [email protected] 075-642 00 07 Bezoek voor alle informatie en nieuws over de vereniging onze website: www.hartenjagers.info 31

32

1504 AL Zaandam 075-670 27 20