Voor verdere vragen kan u terecht bij

Dit is het algemene persdossier van filmfestival MOOOV 2015. De volledige programmatie staat online vanaf 1 april. Voor verdere vragen kan u terecht bij [email protected]

Deze editie van MOOOV FILMFESTIVAL beweegt zich op het kruispunt tussen cultuur en ontwikkelingssamenwerking, tussen louter artistieke en puur sensibiliserende films. En dat is wat het DNA van MOOOV bepaalt: kwaliteitsvolle cinema, artistiek verantwoord, maar met oog voor de strubbelingen in de wereld en een hart voor haar bewoners. Dat engagement met zicht op de wereld willen we delen met heel veel mensen op verschillende plekken in Vlaanderen. De verschillende data per locatie: Genk: van dinsdag 21 april tot zondag 26 april Brugge: van donderdag 23 april tot donderdag 30 april Roeselare: van donderdag 23 april tot zondag 3 mei Dilbeek: van vrijdag 24 april tot donderdag 30 april Lier: van vrijdag 24 april tot zondag 3 mei Turnhout: van vrijdag 24 april tot zondag 3 mei Koersel/Beringen: van maandag 27 april tot maandag 4 mei Sint-Niklaas: van maandag 27 april tot dinsdag 5 mei In Brugge en Turnhout kun je hele aanbod zien. Op nog zes andere plekken tonen we een selectie uit het programma, telkens in samenwerking met plaatselijke partners. Die selectie vertrekt vanuit een keuze van tien films die in aanmerking komen voor de publieksprijs. Elke locatie vertoont deze films en het publiek kan online stemmen. Op het einde van het festival maken we de publieksprijs bekend. De 10 films voor de publieksprijs: Timbuktu, Mauretanië Gett, Israël A Wolf at the Door, Brazilië Refugiado, Argentinië The Dark Horse, Nieuw-Zeeland Diffret, Ethiopië The Farewell Party, Israël Siddarth, India Dukthar, Pakistan Seguir viviendo, Mexico Verschillende locaties tonen ook nog andere films uit het volledige aanbod. MOOOV blijft zijn films indelen volgens 5 categorieën - Family: een exclusief en uniek programma van wereldfilms die ook toegankelijk zijn voor jonge kijkers (én volwassenen). - Competitie: films dingen mee naar de CANVAS-award met een totale waarde van 15.000 euro voor distributie én vertoning op de nationale zender. - Stories: verhalen uit de wereld oftewel films die omwille van hun verhaal of onderwerp hun plaats verdienen op het filmfestival en een kans om onbevangen naar de wereld te kijken. - Discoveries: films die omwille van stijl, tempo, lengte of beeldtaal niet zo vanzelfsprekend zijn, maar zeker zo boeiend. - Docs: het echte leven of documentaires die het engagement van het filmfestival benadrukken met sociale, mondiale en ecologische onderwerpen Aan het einde van dit document volgt een overzicht van de vijf categorieën, met alle films. Dwars door deze categorieën lopen enkele parcours. Zo is er in 2015 een panorama op recente films van Israëlische regisseurs, met bijzondere aandacht voor de regisseurs die in de zomer tijdens het filmfestival van

Jerusalem publiekelijk stelling namen tegen de inval in Gaza en tegen de eenzijdige berichtgeving in de Israëlische media. 1. Efrat Corem: Ben Zaken 2. Shira Geffen: Self Made 3. Ronit Elkabetz en Shlomi Elkabetz: Gett 4. Keren Yedaya: That Lovely Girl 5. Tali Shalom Ezer: Surogate 6. Nadav Lapid: The Kindergarten Teacher verklaring van de Israëlische regisseurs op het voorbije Jerusalem Filmfestival Wij, ondergetekenden, Israëlische regisseurs van wie de films deelnemen aan het Jeruzalem Film Festival, zijn ervan overtuigd dat het, in deze dagen vol geweld, onmogelijk is om alleen maar over film te praten en daarbij aan de dodelijke en verschrikkelijke dingen die rondom ons gebeuren, voorbij te gaan. Ook wij zijn bang. Sommigen onder ons zijn ouders. Onze kinderen beven bij de code “rode sirene” en zijn angstig als ze het lawaai van oorlogstuig horen. Wij zijn niet uit op wraak, en geloven niet in een militaire oplossing; het is al lang bewezen dat die nergens toe dient. Kinderen in Gaza genieten niet van de bescherming van de Iron Dome systemen (Israëlische luchtafweersystemen die korte-afstandraketten tegenhouden). Waar zij wonen, hebben ze geen enkele beveiligde plek, en geen sirenes. De kinderen die vandaag in Gaza wonen, zijn morgen onze partners in vrede. De doodslag en de verschrikkingen die wij hen toebrengen, duwen elke diplomatische oplossing steeds verder weg. De camera’s hier, in Israël, filmen en vertellen over het leed en de pijn van Israëlische burgers die het slachtoffer werden van raketaanvallen. Dat doen ze dagelijks. Het is heel belangrijk voor onszelf om vast te stellen dat we diep meeleven met Israëli’s die in het zuiden van Israël wonen - aan het gevechtsfront. Het zijn onschuldige mannen, vrouwen en kinderen, die gedurende jaren in een onvoorstelbare nachtmerrie hebben geleefd. Ze hebben recht op de volle bescherming, maar er is een andere weg! Er moet een dialoog op gang komen, een erkenning van het leed van de ander. Vandaag willen we die camera’s richten op het leed van de mensen in Gaza: mannen, vrouwen en kinderen die gedood werden in de laatste paar dagen. Diegenen die het leed van de Israëli’s filmen, zouden voldoende moedig en eerlijk moeten zijn om ook de doodslag en de vernieling in Gaza te filmen, en ook dat verhaal te vertellen. De pijn van Israëli’s en Palestijnen is verstrengeld. Het is één zelfde pijn. De ene kan niet ophouden zolang de andere doorgaat. De idee “het leven gaat verder”, bij dewelke wij de gebeurtenissen rondom ons verhinderen een invloed te laten hebben op wat wij dagelijks doen, is moreel onaanvaardbaar. In deze vreselijke dagen verwachten wij, als kunstenaars en scheppende krachten, van onszelf, de administratie van het festival, de kijkers en de media, om deze gelegenheid aan te grijpen om een zeer duidelijke, luide oproep tot verandering te laten horen. Wij vragen de Israëlische regering om een staakt-het-vuren; we dringen bij hen aan om geen troepen meer uit te sturen die uitgemoord worden in een zoveelste wrede militaire campagne; we roepen hen op om zich te engageren in een zinvolle dialoog met het Palestijnse volk en zijn leiders, om zo te komen tot een levensvatbare vrede voor beide kanten. Getekend: Efrat Corem, Shira Geffen, Ronit Elkabetz, Keren Yedaya, Tali Shalom Ezer, Nadav Lapid. Shlomi Elkabetz, Bozi Gete.

Daarnaast vertonen we nóg vijf films van Israëlische regisseurs. De openingsfilm zal de Belgische première vormen voor The Farewell Party van Sharon Maymon en Tal Granit: een ouder echtpaar in een bejaardenhuis in Jeruzalem ziet vrienden en bekenden onnodig lijden in de laatste dagen van hun leven. Ze besluiten in actie te komen. In de competitie vertoont het festival Next to Her van Asaf Korman. Dancing Arabs, de nieuwste film van Eran Riklis, zal te zien zijn op MOOOV. This is My Land van Tamara Erde is een documentaire. In het kortfilmprogramma zit The Warren van de Israëlische regisseur James Adolphus. Voor het eerst is er ook een competitie voor kortfilms, samengebracht in twee compilatieprogramma’s: een mix van verschillende categorieën, namelijk documentaire, discoveries en stories; Meer info achteraan. COMPETITIE EN JURY’S

Er zijn tijdens MOOOV 4 jury’s die een prijs uitreiken De eerste jury bekijkt de 8 competitiefilms en reikt de CANVAS AWARD uit een distributiepremie ter waarde van 15.000 euro. Yesim Ustaoglu: Het filmfestival heeft van deze Turkse cineaste al haar films vertoond. Ze kreeg internationale erkenning met Reis naar de zon. Haar grootste succes was Pandora’s Box uit 2008. Twee jaar geleden won ze bij MOOOV de jongerenprijs met haar laatste film Araf. Wafaa Samir: Deze Egyptische studeerde architectuur in Caïro, maar haar passie is fotografie. Ze heeft deelgenomen aan verschillende tentoonstellingen. Haar werk weerspiegelt onderwerpen als identiteit, zelfexpressie en stedelijkheid. Het affichebeeld van dit festival is van haar. Catherine Wilmes: Deze vaste gaste van MOOOV, werkt bij de VRT waar ze verantwoordelijk is voor het aankomen van speelfilms voor zowel Eén als Canvas. Guillaume De Seile: Deze Fransman heeft een heel leven achter de rug in de wereld van de film, hij werkte voor Canal+, voor France 2 en sinds 2000 is hij onafhankelijk filmproducent met intussen al meer dan twintig kwaliteitsfilms van over de hele wereld, waaronder Corn Island, de slotfilm van het festival. Tawfeek Barhom. Een Palestijnse burger uit Israël, geboren in Ein Rafa nabij Jerusalem. Hij begon zijn carrière als acteur in TV-producties en speelt het hoofdpersonage Eyad in Dancing Arabs. Hij zal ook te zien zijn in Arab Idol, de nieuwe film van de Nederlands-Palestijnse regisseur Hany Abu-Assad (Paradise Now, Omar) René Wolf. Werkt al sinds 1988 bij het Filmmuseum in Amsterdam, nu Eye Film Instituut. Sinds de verhuizing naar de nieuwe locatie op de IJ-promenade is hij eindverantwoordelijk voor de programmatie van zwel nieuwe films als klassiekers. Daarna is er de nieuwe jury voor de kortfilms en zij geven 1000 euro aan de regisseur van de winnende film. Afia Nathaniel: Deze cineaste uit Pakistan debuteerde op het filmfestival van Toronto met Dukhtar, nu te zien bij MOOOV. De film was de officiële inzending van Pakistan voor de Oscars. De film won al veel prijzen. Ze geeft momenteel ook les aan de filmafdeling van Columbia University in New York. Tali Shalom Ezer. Het grootste filmtalent uit Israël. Zij heeft Theaterwetenschappen gestudeerd, werkte mee aan heel wat theatervoorstellingen. Ze is daarna film gaan studeren. Haar liefde voor thater en acteren heeft haar werk als filmmaker zeker beïnvloed, wat te ontdekken is in Surrogate. Jeroen Struys. Freelance journalist en chef film bij De Standaard. Als (jst) voor die krant geen recensies schrijft of interviews afneemt, bericht hij het liefst vanuit Cannes of Berlijn. Hij woont in Brussel, maar zit het liefst in een cinema. Daarnaast is er nog een jongerenjury en een jury in de gevangenis van Merksplas die alle twee ook de acht competitiefilms bekijken.

MAATSCHAPPELIJKE THEMA’S Zoals de voorbije jaren besteedt het filmfestival aandacht aan belangrijke maatschappelijke thema’s: Migratie, racisme en discriminatie Hope, Frankrijk Atlantic, Nederland Dólares de arena, Dominicaanse Republiek Those Who Feel the Fire Burning, Nederland The Cut, Duitsland Wir sind jung. Wir sind stark., Duitsland Natuur, Ecologie River Road, China Just Eat it, Canada La mujer de los perros, Argentinië La tierra roja, België, Argentinië Sociale Films - werk - werkloosheid - sociale achterstand Until I Lose my Breath, Turkije Siddarth, India Labour of Love, India La mujer de los perros, Argentinië Next to Her, Israël Titli, India The Dark Horse, Nieuw-Zeeland A Corner of Heaven, China La tierra roja, Argentinië De positie van de vrouw in de wereld (discriminatie, mishandeling etc...) De man die vrouwen repareert, België Flapping in the Middle of Nowhere, Vietnam I’m Not Angry, Iran Mother of the Unborn, Egypte Patience, Patience ..., België Titli, India Until I Lose My Breath, Turkije La tirisia, Mexico Hope, Frankrijk Difret, Ethiopië Refugiado, Argentinië Dukthar, Pakistan Dólares de arena, Dominicaanse Republiek Gett, Israël That Lovely Girl, Israël Next to Her, Israël Bijzonder dit jaar is dat er in het programma vijf films zitten die focussen op inheemse volkeren: indianen in Centraal-Amerika, Aboriginals in Australië en Maori’s in NieuwZeeland. Het filmfestival van Berlijn besteedt al enkele jaren aandacht aan “Native Cinema” en heeft er een apart programmaonderdeel van gemaakt. Voorlopig is dit nog niet aan de orde voor MOOOV, maar we houden dit wel in het oog en kijken of we hier structureel aandacht aan kunnen/mogen/moeten geven. El gurí Argentinië La casa mas grande del mundo, Guatemala The Dark Horse, Nieuw-Zeeland Charlie’s Country, Australië La tirisia, Mexico

Twee Vlaamse coproducties gaan in première op het filmfestival. Atlantic over een jonge Marokkaanse visser die naar Europa wil. Niet met de boot, maar op zijn surfplank. Adembenemend, poëtisch en spannend. Vlaamse producent: Man’s Films La tierra roja over de roofbouw die multinationals plegen op natuurgebieden in LatijnsAmerika met een ecologische ravage als gevolg. Vlaamse producent: A Private View RANDACTIVITEITEN Al enkele jaren is er op het festival ZEBRA@MOOOV, hiervoor werkt MOOOV samen met ZEBRACINEMA. Het is een inhoudelijk traject, waar het publiek onder begeleiding van deskundigen kijkt, nadenkt en praat over filmische vraagstukken. Op drie verschillende dagen heeft op drie locaties hetzelfde programma plaats: op zondag 26 april in Genk, op dinsdag 28 april in Turnhout en op donderdag 30 april in Brugge. De begeleiding is in handen van Gerlinda Heywegen van Filmkrant Live en Sam Roggen van de Universiteit van Antwerpen. Het thema van is dit jaar HYBRIDE CINEMA, waarbij onderzocht wordt hoe regisseurs meer en meer spelen met de limiet tussen fictie en documentaire en hoe de verschillen tussen de twee vervagen. Het is niet altijd duidelijk waar realiteit eindigt en fictie begint. Het aftasten van die grens speelt zich niet alleen af op esthetisch vlak. Waar komen ethiek en esthetiek met mekaar in aanvaring? Waar trek je als toeschouwer de grens? Dit is al langer de inzet van een kritisch debat en dit debat wil MOOOV ook graag met zijn publiek voeren. Hoe is realisme doorheen de filmgeschiedenis geëvolueerd en welke regeltjes hanteren we om een film als fictie of documentaire te bestempelen? Of is elke film per definitie misschien documentaire en fictie tegelijk? Er worden drie films getoond die de ideale aanleiding zijn om de vragen scherp te krijgen, maar ook om antwoorden te zoeken. In het Mexicaanse Seguir viviendo heeft de cineaste een fictief verhaal opgebouwd met de echte protagonisten van het verhaal. In Taxi, de winnaar van de Gouden Beer in Berlijn, wist de Iraanse regisseur Jafar Panahi voor de derde keer zijn filmverbod te omzeilen. Ditmaal zit hij zelf achter het stuur van een taxi in een film vol geestige ontmoetingen met passagiers/acteurs, waarin hij en passant de absurde regels van de censuur in zijn land aan de kaak stelt. De Cubaanse hybride film La obra del siglo neemt de intrigerende geschiedenis van de kerncentrale in Juragua als aanleiding voor een film met een interessante spanning tussen de strakke esthetiek en totale controle in de fictieve stukken aan de ene kant én de archiefbeelden in een compleet verschillend stijlregister. Voor de derde keer organiseert MOOOV in samenwerking met het VAF, Flanders Doc, Kauri en 11.11.11 het pitching project GOOD MOOOV dat documentairemakers samenbrengt met organisaties, media en bedrijven die, net als de filmmakers zelf, aandacht hebben voor sociale, mondiale en ecologische thema’s. Documentairemakers en producenten krijgen op dinsdag 28 april in Utopolis de kans om in zeven minuten hun nieuwe projecten te presenteren. Dit zijn de vijf geselecteerde projecten voor GOOD MOOOV 2015. Alegro Colorato Regisseur: Sophie Spillemaeckers Producent: Concrete Dreams Internationale musici leren multiculturele kinderen uit kansarme wijken samen muziek te spelen. Kinderen met een zwaar verleden leren hierdoor plezier te krijgen in het leren. Deze ervaring zal een vergaande invloed hebben op de rest van hun leven. Betty & Zineb Regisseurs: Vincent Coen en Guillaume Vandenberghe Producent: nog open Betty & Zineb zijn twee vriendinnen uit Rabat, Marokko. Na hun studies in Parijs, als twintigers, stichten ze samen de groep MALI. Met deze groep voeren ze provocatieve acties om gevoelige thema’s aan te snijden in de Marokkaanse maatschappij. Maar er is veel veranderd in de vijftien jaar sinds hun studententijd.

Sideline Regisseur: Louis Pons en Joos Wijnant Producent : VZW Le Quartier Documentaire over de dromen maar ook de moeilijkheden van jonge Afrikaanse voetballers die het willen maken in Europa. Via twee jonge, net aangekomen spelers komen we terecht in de Afrikaanse voetbalwereld in België waar het contrast tussen succes en falen gigantisch is. Zvizdal Regisseur: Bart Baele en Yves Degryse Producent : Berlin Pétro en Nadia, een echtpaar geboren en getogen in Zvizdal (Tsjernobyl-regio) weigeren na de kernramp in 1986 te evacueren en blijven alleen achter in hun dorp afgesloten van alle voorzieningen. Een portret van het ouder worden, over jaren en seizoenen heen. Find Me in Kakuma Regisseur: Lieven Corthouts Producent: Emmy Oost Hoe vind je je kinderen terug in een vluchtelingenkamp van 200.000 mensen? FIND ME IN KAKUMA is een interactieve documentaire over niet-begeleide minderjarigen en de problematiek van familiehereniging in de Hoorn van Afrika. My Life in MOOOVies In Brugge is er voor het eerst tijdens het festival een talkshow over film: 5 weekdagen van 24 april tem 30 april, telkens van 19u tot 20u in het festivalcafé De Republiek, onder cinema Lumière. Dat het onvolprezen Alleen Elvis blijft bestaan, de talkshow waarin Thomas Vanderveken Vlaamse persoonlijkheden hun zelf gekozen fragmenten laat vertellen, goeie teevee is, dat wisten we hier bij MOOOV al langer. Dat het dringend tijd was voor een live-versie over film, ook. We nodigen bekende en minder bekende Bruggelingen en Vlamingen uit om hun inspiratie in filmfragmenten te tonen én te vertellen aan het aanwezige publiek. Iedereen’s favoriete Brugse auteurstalent Lara Taveirne is onze eregaste. Zij kijkt meer films op MOOOV dan eigenlijk gezond is. Ze blikt terug, vooruit en opzij. Iedere avond opnieuw. Mieke Dumont, nieuwsanker bij Focus-WTV, praat alles aan elkaar. Want dat kan Mieke als de beste. vrijdag 24 april: Nathalie Teirlinck. Iets zegt ons dat Nathalie the next big thing is in Vlaams cinemaland. In februari keerde ze nog met 20.000 euro terug uit Rotterdam. Haar kortfilms Anémone en Venus vs. Me moet je gezien hebben. En in 2016 komt haar eerste speelfilm uit, Tonic Immobility. Hopelijk brengt ze al een fragmentje mee. maandag 27 april: Maud Bekaert en Peter Verhelst. Volgens velen het plezantste koppel van Brugge, maar in ieder geval al zeker het creatiefste. Maud is letterbeeldhouwster. En Peter schreef een nieuw boek, De kunst van het crashen. Samen kiezen ze filmfragmenten die hen inspireerden in hun eigen creaties. dinsdag 28 april: Ruth Vandewalle. Ruth woont en werk al vijf jaar in Egypte. Ze is daar fixer, producer en journaliste voor Belgische en Nederlandse pers. “Vijf jaar”, dachten wij luidop, “hoog tijd om haar terug naar de Heimat te halen.” Ruth komt haar favoriete fragmenten tonen. Rechtstreeks uit Caïro. Als dat maar geen revolutie ontketent. woensdag 29 april: Laurence Roothooft. Wat ons betreft het grootste acteertalent uit Vlaanderen. Letterlijk én figuurlijk. Onlangs was ze op televisie nog te zien in de onvolprezen fictieserie Marsman, en binnenkort staat ze opnieuw op de planken met House Crying Yellow Tears. Gelukkig voor ons had ze in april wel even tijd.

donderdag 30 april: Mysterie guest, maar als hij kan komen gaan wij, u en hij/zij heel tevreden zijn. GASTEN OP HET FESTIVAL De man die vrouwen herstelt: Thierry Michel (regisseur) Examen d’Etat: Kiripi Katembo (producent) Just Eat it: Grant Baldwin & Jen Rustemeyer (regisseur en producent) Mother of the Unborn: Nadine Salib (regisseur) Patience, Patience: Hadja Lahbib (regisseur) This is my Land : Tamara Erde (regisseur) Those Who Feel the Fire Burning : Morgan Knibbe (regisseur) Atlantic: Jan-Willem Van Ewijk (regisseur) Corn Island: Guillaume De Selle (producent) Dancing Arabs : Tawfeek Barhom (acteur) Difret: Zereseney Berhane Mehari (regisseur) Dukhtar: Afia Nathaniel (regisseur) La Casa Mas Grande del Mundo: Ana V. Bojorques & Lucia Carreras (regisseurs) Seguir Viviendo : Alejandra Sanchez & Nora Huerta (regisseur en actrice) Surrogate : Tali Shalom Ezer (regisseur) The Farewell Party : Sharon Maymon & Tal Granit

MOOOV 2015 Familie (5) THE NIGHTINGALE, regisseur Philippe Muyl, China Wei is een verwend stadsmeisje. Nu moet ze een tijdje bij opa verblijven. Maar opa gaat terug naar zijn oude huis op het Chinese platteland om de nachtegaal die al een tijdje bij hem in een kooi leeft, vrij te laten. Dat zint haar echter niet. Een warme familiefilm over de groeiende band tussen opa en kleindochter. RIVER ROAD, regisseur Li Ruijun China Bartel woont al sinds hij klein is bij zijn opa. Maar zijn broertje Adikeer groeit op bij zijn ouders. Bartel is helemaal niet vriendelijk tegen Adikeer wanneer hij later ook bij opa moet intrekken. Dan sterft opa. De twee broertjes moeten nu samen de lange weg - op de rug van een kameel - naar het huis van hun ouders aanvatten. Een moeilijke weg! En een zoektocht naar meer vriendschap voor elkaar. LA CASA MAS GRANDE DEL MUNDO, regisseurs Ana V. Bojórquez en Lucía Carreras, Guatemala, Rocío woont bij haar hoogzwangere moeder in de bergen. Op de dag van de bevalling moet Rocío alleen op pad om de schapen te hoeden. Ze ziet haar vriendinnetje, die ook onderweg is met een kudde. Ze spelen wat en verliezen de schapen uit het oog. Maar, één van Rocío's lammetje is zoek! Niet alleen kinderen zullen smelten voor de kleine, ontwapenende Rocío, met haar onbezorgde vrolijkheid, maar ook met haar angsten en verdrietjes DE HEMELSE KAMEEL, regisseur Yuriy Feting, Kazakhstan De 12-jarige Bair leeft samen met zijn familie middenin de steppe. Wanneer hij voor een paar dagen de zorg over het huis en de dieren krijgt, ontsnapt de moederkameel, die op zoek gaat naar haar pas verkochte jong. Bair gaat naar haar op zoek op een veel te grote, oude motorfiets. Het wordt een onverwachts groot avontuur. KORTFILMS VOOR KLEUTERS Vier ongelooflijk lieve kortfilms vol dieren en warme vriendschap Sneeuwvlokje, regisseur Natalia Chernysheva, Rusland Camino del agua, regisseur Carlos Felipe Montoya, Colombia Fred en Anabel , regisseur Ralf Kukula, Duitsland Pitt en Weem , regisseur Nigel Cutler, Verenigd Koninkrijk Competitie (8) SIVAS, regisseur Kaan Müjdeci, Turkije De trotse en wat rebelse 11-jarige Aslan woont in een dorpje in Anatolië. Hij vindt een reusachtige hond die voor dood achterbleef na een hondengevecht. Hij verzorgt de hond en doopt hem “Sivas”. Als zijn broer de hond wil verkopen, weigert hij. Een film zonder ingewikkelde constructies, maar met een selectie van de juiste narratieve momenten. Een meesterlijke coming-of-agefilm waarin het er soms wat ruw aan toegaat. EL CINCO, regisseur Adrián Biniez, Argentinië Patón Bonassiolle is de 35-jarige, opvliegende kapitein van een voetbalploeg die in een lagere divisie van de Argentijnse voetballiga speelt. Hij wordt weer eens van het veld gestuurd en hij beseft dat zijn voetbalcarrière voorbij is. Wat wil hij verder doen met zijn leven? Met speelse en spitse dialogen tekent de regisseur een authentiek beeld van een (nog altijd bestaande)voetbalploeg. LA TIRISIA, regisseur Jorge Pérez Solano, Mexico Een geïsoleerd dorpje in La Mixteca in Centraal-Mexico. Twee vrouwen zijn zwanger van dezelfde man, maar Cheba's man die in de VS werkt, komt weldra naar huis. Wat doet ze

dan met de baby? De regisseur, van Mixteekse afkomst, baseerde zijn scenario op verhalen van vrouwen in het gebied en de tragische gevolgen van de massale emigratie van hun mannen naar de VS. De vrouwen moeten een keuze maken tussen hun man en hun kinderen. Dus lijden ze aan “la tirisia”, levenslange droefheid. MARDAN, regisseur Batin Ghobadi, Koerdistan Politieofficier Mardan onderzoekt de verdwijning van een bouwvakker. Zo komt hij in contact met de vrouw van de verdwenen man. En nog altijd gaat hij gebukt onder een schuldgevoel omdat hij zijn eigen broer niet geholpen heeft toen die - lang geleden - in grote nood verkeerde. Het meedogenloze, maar monumentale berglandschap van Iraaks Koerdistan vormt het decor NEXT TO HER, regisseur Asaf Korman, Israël De 24-jarige Gabby heeft een zware mentale en motorische handicap, waardoor ze totaal afhankelijk is van haar iets oudere zus Chelli. Dan leert Chelli een man kennen, die bij de zussen intrekt. Gefilmd in een claustrofobisch aandoend, propvol gestouwd appartement. De film gaat over opoffering, maar ook over liefde, woede, schuld en seks. Sober en aangrijpend, met realistische vertolkingen. RED AMNESIA, regisseur Xiaoshuai Wang, China Deng, een bejaarde weduwe, moeit zich nogal opdringerig met het leven van haar volwassen kinderen. Dan krijgt ze geregeld anonieme telefoontjes. Wordt ze echt gestalkt? Een spannende thriller en een kritische reflectie over de hedendaagse Chinese samenleving. TITLI, regisseur Kanu Behl, India Titli is de jongste van een criminele familiebende in een achterbuurt in New Dehli. Hij wil het criminele leven verlaten en zich bevrijden van het juk van zijn sinistere broers. Dan loopt het weer mis: hij raakt betrokken bij een overval en belandt in de gevangenis. Een stomende romance-thriller, met goede vertolkingen, scherpe karaktertekeningen en verrassende plotwendingen. Een portret van een corrupte, paternalistische Indiase maatschappij. HOPE, regisseur Boris Lojkine, Frankrijk Hope, een meisje uit Nigeria, is een van de vele emigranten op weg naar Europa. Ze heeft zich verkleed als man, maar middenin de Saharawoestijn wordt ze als vrouw ontmaskerd. Donkere beelden met een sterk documentaire inslag dompelen de toeschouwer onder in de harde onderwereld van de Afrikaanse clans: een pure mannenwereld waarin het recht van de sterkste geldt. MOOOV SHORTS TRUE LOVE STORY, Gitanjali Rao, India, 19 minuten (animatie) We maken een reis door de verleidelijke, maar verraderlijke straten van Bombay. In een stad die overloopt van Bollywood, gaan we van droom naar werkelijkheid. Een film als een schilderij. Een ode aan de romantiek. LA REINA, Manuel Abramovich, Argentinië, 19 minuten (documentaire) “Haar kroon is zo zwaar dat men hem lichter moest maken. Ze kon hem niet dragen. Hij zou van haar hoofd vallen. Maar nu kan ze niets anders bedenken om ermee te doen, dan hem te dragen, want ze ziet er zo prachtig uit.” Verloren in een wereld van volwassenen en vastzittend in haar gewoontes, wordt Memi verscheurd tussen de betovering van de schoonheid en de druk vanwege haar familie om koste wat het kost de koningin van het carnaval te worden. THE GOAT, John Trengove, Zuid-Afrika, 13 minuten (fictie)

De jonge teenager Xhosa wordt onderworpen aan een rituele besnijdenis met de bedoeling om van hem een “echte” man te maken en hem te zuiveren van elk homoseksueel verlangen. Xhosa wordt wit geschilderd als een geit en geïsoleerd in een afgelegen hut. Hij wil ontsnappen maar is de wanhoop nabij. Zijn pijn en paniek worden almaar erger. DINOLA, Mariam Khatchvani, Georgië, 15 minuten (fictie) Svaneti is een bergachtige streek in Georgië. De winter duurt er negen maanden. Dorpen raken geïsoleerd door hevige sneeuwval. Een vrouw breekt met de strikte wetten en trouwt uit liefde, tegen de wil van haar familie in. Maar als haar beminde sterft, wordt ze verplicht te trouwen met de eerste man die haar wil. Een streng en hardvochtig, maar ook poëtisch verhaal uit de Kaukasus. LISTEN, Hamy Ramezan, Rungano Nyoni, Denemarken, 13 minuten (fictie) Een vrouw in boerka gaat samen met haar zoontje naar een politiekantoor om klacht in te dienen tegen haar gewelddadige man. De vertaler die haar wordt toegewezen vertaalt haar woorden niet op de juiste manier. Een spannende, keiharde film over culturele isolatie en bureaucratische onkunde. LEIDI, Simon Mesa Soto, Colombia, 15 minuten (fictie) Leidi woont samen met haar mama en haar baby. Haar vriend Alexis heeft al dagen niets meer van zich laten horen. Die zonnige ochtend, na haar baby’s badje, moet Leidi bakbananen gaan kopen. Op straat vertelt een jongen haar dat hij Alexis met een ander meisje heeft gezien. Leidi zal niet naar huis gaan vooraleer ze weet waar de vader van haar kind is. Gouden Palm in Cannes vorig jaar. THE WARREN, James Adolphus, Israël, 11 minuten (fictie) Israëlische soldaten voeren een nachtelijke razzia uit in een Palestijns vluchtelingenkamp. Een thriller vanjewelste over conflict, escalatie en de verschrikkelijke momenten tussen leven en dood. KAY PACHA, Alvaro Sarmiento, Peru, 13 minuten (fictie) Maribel en Carmencita zijn twee meisjes die op het marktplein werken. Ze nemen foto’s met toeristen, in ruil voor fooi. Maribels vader heeft geen vast werk, waardoor er dikwijls ruzie ontstaat met zijn vrouw Ines. Een bittere vertelling over globalisering en wat die teweegbrengt bij de locale bevolking. NESMA’S BIRDS, Najwan Ali & Medoo Ali, Irak, 6 minuten (fictie) Nesma is helemaal in de war sinds de dood van haar vader. Ze vlucht naar het dak, waar ze in het geheim zorgt voor de vogels van haar gestorven vader. Ze maakt er een wedstrijdje van met de jongen op het tegenovergelegen dak. Haar moeder weet hier niets van. En nu moet Nesma ook nog de grotere uitdaging aan van het vrouw-worden. 4 AVRIL 1968, Myriam Gharbi, Guadeloupe, 24 minuten (fictie) De jonge Sabine woont op het platteland in Guadaloupe, samen met haar tante. Als ze ’s morgens naar school vertrekt op die 4de april 1968, met haar vrolijk jurkje aan en haar nieuwe kapsel, beseft ze niet dat haar hele wereld zal veranderen.

Documentaire (7) EXAMEN D’ÉTAT, regisseur Dieudo Hamadi, Congo Deze soms pijnlijk onthullende documentaire legt het deficit van het onderwijs in de Democratische Republiek Congo bloot. Enkele leerlingen aan het Koninklijk Atheneum van Kinsangani studeren voor het Congolees staatsexamen. De leerkrachten zelf geven nauwelijks les, ze zijn constant in staking omdat de overheid hen niet uitbetaalt. Een groepje studenten laat zich niet ontmoedigen, ze studeren dag en nacht als voorbereiding op het examen.

THOSE WHO FEEL THE FIRE BURNING, regisseur Morgan Knibbe ,Nederland Deze poëtische sfeerfilm, waar de grenzen tussen fictie en documentaire vervagen, portretteert letterlijk en figuurlijk aangespoelde immigranten in Griekse en Italiaanse kuststeden. Een camera dwaalt als een dolende geest door en over de straten en zoomt in op enkelingen. En dan zijn er de tientallen doodskisten, na de tragische scheepsramp in 2013, waarbij 350 Eritrese vluchtelingen het leven lieten. MOTHER OF THE UNBORN, Nadine Salib ,Egypte Hanan kreeg al verscheidene miskramen. Blijkbaar is haar baarmoeder te nauw. In het dorp krijgt ze de bijnaam “moeder van de ongeborene” De cineaste combineert de gesprekken met de familie en de dorpsvrouwen met prachtige poëtische beelden van het arme, geïsoleerde dorpje in het zuiden van Egypte. De documentaire toont de positie van de vrouw in een Arabisch land, de traditionele patronen in een patriarchale wereld, waarin de vrouw enkel lijkt te dienen om kinderen voort te brengen. JUST EAT IT: A FOOD WASTE STORY, regisseur Grant Baldwin, Canada In deze documentaire gaat het Canadese regisseurskoppel Jenny en Grant een uitdaging aan: ze willen proberen om zes maanden te overleven op niets anders dan weggegooid voedsel. Op hun zoektocht vinden ze soms gigantische hoeveelheden afgekeurd voedsel. JUST EAT IT is niet alleen educatief maar ook heel onderhoudend. DE MAN DIE VROUWEN HERSTELT – DE WOEDE VAN HIPPOCRATES, regisseur Thierry Michel (in samenwerking met Colette Braeckman), België Dokter Mukwege, gynaecoloog, is stichter van een ziekenhuis in Kivu, in het oosten van de Democratische Republiek Congo. Sinds 1999 behandelde hij er al 40.000 vrouwen, slachtoffers van seksueel geweld tijdens de burgeroorlogen die het gebied teisteren. Hij behandelt de vrouwen niet alleen chirurgisch, maar helpt ze ook psychisch. Dr. Mukwege werd in 2014 door de Europese Gemeenschap bekroond met de Sacharovprijs voor vrijheid van denken. THIS IS MY LAND, regisseur Tamara Erde, Israël Tamara Erde bezoekt vijf scholen, Israëlische en Palestijnse. Ze wil achterhalen hoe het vak geschiedenis er onderwezen wordt. De regisseuse zelf komt uit het Israëlische onderwijssysteem en ze beseft hoe selectief en gekleurd de geschiedenislessen waren die zij op school gekregen had. We krijgen we een soms onthutsende kijk op de diepe en langdurende gevolgen van het Israëlisch–Palestijns conflict. PATIENCE, PATIENCE… T’IRAS AU PARADIS, regisseur Hadja Lahbib, België Warda en Mina, twee vrouwen van 60 jaar uit Molenbeek, behoren tot de eerste generatie Marokkaanse immigranten. In België werkten hun mannen hard, maar zij moesten thuisblijven. Klagen mocht niet en steevast kregen ze te horen: “Patience, patience… t’iras au paradis!” In Marokko gaat Mina naar een optreden van Tata Milouda, danseres en stand-up comédienne, die haar de ogen opent: migrantenvrouwen mogen ook van de vrijheid proeven. Een film, met veel tederheid en humor gemaakt. Discoveries (12) GÜEROS, regisseur Alonso Ruiz Palacios, Mexico Mexico, 1999. In Veracruz verveelt de jonge Tomás zich. Zijn moeder stuurt hem naar zijn oudere studerende broer in Mexico-Stad. Maar de broer is een nog grotere nietsnut. Mexico’s grootste universiteit is in staking. Ze willen op bezoek bij een stervende cantautor (singer-songwriter), maar eerst moeten ze de stad doorkruisen in hun aftandse auto. De film bevat knotsgekke dialogen en heeft de nodige vaart. UNTIL I LOSE MY BREATH, regisseur Emine Emel Balci, Turkije Serap is een jonge adolescente die in een benepen textielfabriekje werkt. Moederloos en met een onverantwoordelijke vader, bracht ze haar jeugd in een weeshuis door. Ze

woont in bij haar oudere zus, maar nu wil ze bij haar vader gaan wonen. Hij voelt daar niets voor. De film speelt zich af in een armoedige werkmansbuurt van Istanbul. De nerveuze camera volgt Serap op de rug als ze gejaagd door de sombere straten stapt. Een indrukwekkende vertolking van Esme Madra. TAXI TEHERAN, regisseur Jafar Panahi, Iran Teheran. Aan het stuur van een gele taxi zit de regisseur zelf, Jafar Panahi. Passagiers uit alle lagen van de bevolking discussiëren over maatschappelijke problemen. Alle gesprekken worden opgenomen met een dashboardcamera , met anonieme, nietprofessionele acteurs. Niet zwaarmoedig, meestal - verraderlijk - luchtig. Winnaar van de Gouden Beer op de Berlinale 2015. A CORNER OF HEAVEN, regisseur Zhang Miaoyan, China Een op waargebeurde feiten gebaseerd verhaal over een jongen die met zijn zusje bij zijn opa woont, waar hij voor de kudde geiten zorgt. Hij gaat op zoek naar zijn verdwenen moeder, zonder succes. Hij belandt bij een criminele bende, slaagt erin te ontkomen, maar vindt bij zijn terugkeer geen spoor meer van zijn grootvader en zusje. In een schitterend zwart-wit, met prachtige beelden die poëtisch én smerig zijn, als wou hij de lelijkheid van de wereld contrasteren met de schoonheid die hij bereikt met zijn verfilming. LA OBRA DEL SIGLO, regisseur Carlos M. Quintela, Cuba Het ambitieus Sovjet-Cubaans project, opgestart in de jaren ’70, om de eerste kerncentrale op Cuba te bouwen, ligt sedert het uiteenvallen van de Sovjet-Unie volledig stil. Onafgewerkte gebouwen en de voor de arbeiders bedoelde woonblokken domineren het landschap. Het verhaal van drie mannen, die samen in een kleine flat wonen, zien we in zwart-wit, het archiefmateriaal van de Cubaanse televisie over het project in kleur. Het verschil tussen de positieve sfeer van het verleden en de sombere toon van het heden is enorm. FLAPPING IN THE MIDDLE OF NOWHERE, regisseur Diep Hoang Nguyen, Vietnam Huyen en Tung zijn nog erg jong. Ze wonen in Hanoi, ver van hun familie, en hebben het niet breed. Als ze zwanger wordt heeft Huyen dringend geld nodig. Dan komt ze in contact met iemand die op zoek is naar zwangere prostituees... Op een gevoelige en openhartige wijze vertelt de film over seksualiteit en adolescentie in het Vietnam van vandaag. Je voelt de vrouwelijke hand van de cineaste LABOUR OF LOVE, regisseur Aditya Vikram Sengupta, India Een jonge man en een vrouw in een troosteloze buurt van Calcutta. Zij hebben dan wel een fulltimejob, maar ze betalen er een zware tol voor. Ze leven onder stress, voortdurend in angst hun werk te verliezen en ze zien elkaar niet of nauwelijks. In deze wonderlijke, haast woordloze film drijven de schoonheid van eenvoudige dagelijkse handelingen en pure poëzie boven. LA MUJER DE LOS PERROS, regisseurs Laura Citarella en Verónica Llinás, Argentinië Een vrouw van middelbare leeftijd woont met tien honden in een zelfgemaakte hut in het niemandsland tussen Groot-Buenos Aires en de pampa. Ze vindt groenten, fruit en planten op de velden, en steelt haar voedsel. We zien de anonieme vrouw wandelen, altijd omringd door haar honden. Er wordt nauwelijks gesproken in de film. Op een dag wordt ze ziek ... Een contemplatieve, observerende film die zich gedurende een vol jaar afspeelt. I’M NOT ANGRY, regisseur Reza Dormishian, Iran Navid woont met enkele vrienden in een kleine flat in Teheran. Hij leert Setareh kennen tijdens de protesten bij de presidentsverkiezingen in 2009. De rijke vader van Setareh vindt de verhouding van zijn dochter met Navid maar niets. Een mooi liefdesverhaal, maar ook een scherpe aanklacht tegen de corruptie van de heersende hogere klasse en een beeld van de frustraties van jongeren. Er wordt in de film wat gegoocheld met

beelden (versnellen, vertragen). Heden en verleden lopen door elkaar, en we krijgen heel aparte camerastandpunten. SURROGATE, regisseur Tali Shalom-Ezer, Israël De 32-jarige Eli heeft affectieve en seksuele problemen. Hij laat zich behandelen bij Hagar, een surrogaatpartner. Eli zoekt haar éénmaal per week op in haar praktijk waar hij leert hoe hij zijn angsten om een vrouw aan te raken en seksuele contacten te hebben kan overwinnen. Tijdens de therapie leert hij voor het eerst lief te hebben. Een fragiele film, met geraffineerde vertolkingen van de hoofdpersonages. BEN ZAKEN, regisseur Efrat Corem, Israël Schlomi woont samen met zijn familie op een appartement in een achtergestelde buurt van Ashkelon, Israël. Hij doet zinloos werk, zijn broer Leon kleineert hem en zijn dochtertje Ruhi doet het slecht op school. Je voelt meer en meer de onmacht van de vader wanneer het niet lukt op het werk of thuis, maar ondanks alles wil hij het beste voor Ruhi. Cinema zonder franjes met een keihard maatschappelijk thema. SELF MADE, regisseur Shira Geffen, Israël Een verhaal over twee vrouwen, een Israëlische en een Palestijnse. De twee vrouwen kruisen elkaar bij een Israëlische grenspost en daar wordt hun identiteit verwisseld. Een originele film die op een surrealistische manier en met zwarte humor de absurditeiten van de Israëlische bezetting van de Palestijnse Gebieden toont. De film stelt op een speelse, maar efficiënte wijze de dagelijkse vernederingen van de Palestijnse bevolking aan de kaak. Stories (31) THE FAREWELL PARTY, regisseurs Sharon Maymon en Tal Granit, Israël Yehezkel woont in een bejaardentehuis. Hij ontwerpt een toestel dat de verlossende injectie kan geven aan terminaal zieken. Het toestel werkt uitstekend bij een bejaarde medebewoner. Spoedig krijgt hij ook van andere bejaarden een vraag om dit soort hulp... Een spitse, met melancholieke humor doordrongen film over euthanasie. EL GURÍ, regisseur Sergio Mazza, Israël Gonzalo is amper 10, maar naar school gaan zit er niet in voor hem. Sinds zijn moeder enkele dagen geleden vertrok, heeft hij zijn handen vol met zijn baby-zusje en zijn oma. Gonzalo denkt dat zijn moeder snel weer terug thuis zal zijn, maar de dorpsgenoten weten wel beter. En dan strandt de twintiger Lorena in het dorp... EL GURI is in een warme jas gehuld. Toch schuren de relaties van de dorpsbewoners, geportretteerd tegen een stoffige en afgebladderde achtergrond, als zandkorrels tussen je tenen. THE CUT, regisseur Fatih Akin, Duitsland 1915. Nazaret Manoogian overleeft de Armeense genocide in het Ottomaanse Rijk. Maar hij verliest alles wat hem dierbaar is. Dan verneemt hij dat zijn tweelingdochters misschien nog leven. Hij gaat overal op zoek, van Azië tot Amerika. De film raakt een diep Turks taboe: de genocide van 1915 waarbij ten minste een miljoen Armeniërs omkwamen. TIMBUKTU, regisseur Abderrahmane Sissako, Mauretanië Midden de woestijn woont Kidane met zijn gezin. In de streek installeert een islamitische militie een terreurregime gebaseerd op de sharia. De vernietiging van een rijke traditionele woestijncultuur door de bezetters wordt op een treffende manier in beeld gebracht, soms met humor. Winnaar van de grote prijs van de Belgische filmcritici. DIFRET, regisseur Zeresenay Berhane Mehari, Ethiopië De veertienjarige Hirut uit een Ethiopisch dorpje wordt gekidnapt op weg naar school. Ze schiet de dader neer - de kidnapper zag haar als zijn toekomstige bruid. Een jonge

advocate neemt haar verdediging op zich. Op ware feiten gebaseerde rechtszaak en een belangrijke film voor de rechten van vrouwen in Afrika. REFUGIADO, regisseur Diego Lerman, Argentinië De zwangere Laura wordt mishandeld door haar man. Samen met haar zoontje Matías schuilt ze in een vluchthuis. Volgt een spannende urban road-movie met een claustrofobische sfeer, gefilmd vanuit het standpunt van het kind. Haar man blijft haar immers achtervolgen. Matías moet uiteindelijk kiezen tussen pa en ma. Een maatschappelijk probleem dat op een niet belerende manier gebracht wordt. THE DARK HORSE, regisseur James Napier Robertson, Nieuw-Zeeland De Maori Genesis Potini verbleef jarenlang in psychiatrische inrichtingen. Nu gaat hij Maorikinderen coachen voor een schaaktornooi. Een waargebeurd verhaal, gebaseerd op het leven van de charismatische Nieuw-Zeelandse schaakkampioen Genesis Potini. Een waar kassucces in Nieuw-Zeeland. A WOLF AT THE DOOR, regisseur Fernando Coimbra, Brazilië Een zesjarig meisje wordt aan de schoolpoort meegenomen door een onbekende. Wat ging er aan deze ontvoering vooraf? We vernemen bijvoorbeeld via flashbacks dat er ook een ingewikkelde passionele link is. Deze intense, donkere thriller van Fernando Coimbra speelt zich af in een voorstad van Rio de Janeiro. ATLANTIC, regisseur Jan-Willem van Ewijk, Nederland, België De jonge visser Fetah woont in een dorpje aan de Marokkaanse kust waar veel rijke Europeanen komen windsurfen. Hij wil uit zijn kleine wereld ontsnappen en begint aan een surftocht op de Atlantische Oceaan richting Europa. Met spectaculaire fotografie van zeelandschappen en adembenemende actiescènes op de golven. CHARLIE’S COUNTRY, regisseur Rolf de Heer, Australië Charlie is een oude Aboriginal met een drankprobleem. Hij droomt van 'the old days', toen Aboriginals in Australië één waren met de natuur. Hij probeert min of meer vruchteloos uit de 'beschaafde wereld' te ontsnappen. Een niet pamflettistische film, met humor, en met een schitterende acteur: David Gulpilil. THEEB, regisseur Naji Abu Nowar, Arabië 1916, een bedoeïenengemeenschap ergens in de woestijn, in het Ottomaanse Rijk. De vader van de tienjarige Theeb (de naam betekent “wolf”) sterft en nu leert zijn oudere broer Hussein hem hoe hij kan overleven in de woestijn. Klassiek gefilmd, met adembenemende fotografie: een avonturenfilm en coming-of-ageverhaal in het prachtige woestijnlandschap in Zuid-Jordanië. DANCING ARABS, regisseur Eran Riklis, Israël De jonge Palestijn Eyad krijgt de kans te studeren aan een Israëlische school. Hij worstelt met de taal, de cultuur én zijn eigen identiteit. Wie is hij: Palestijn of Jood? Een subtiele, humane film over de absurditeit van de situatie in het Midden-Oosten, en dat in een grappige, maar nostalgische stijl. LA TIERRA ROJA, regisseur Diego Martínez Vignatti, Argentinië, België Pierre gaat voor een multinational aan de slag in het tropisch woud dat Argentinië scheidt van Brazilië. Zijn de vele misgeboortes en ziektes te wijten aan de pesticides die zijn firma gebruikt? Wil Pierre (rol van Geert Van Rampelberg) de uitbuiting en vervuiling wel zien? SIDDHART, regisseur Richie Mehta, Indië De 12-jarige Siddarth komt niet terug thuis. Hij moest een honderdtal kilometer verder geld verdienen voor zijn straatarme familie. De vader gaat op zoek naar zijn zoon voorwaar geen makkelijke taak voor een "chainwallah", iemand die op straat ritssluitingen repareert! Een authentiek aandoende, hartveroverende film, die zich afspeelt in de armere buurten van Indiase grootsteden.

SEGUIR VIVIENDO, regisseur Alejandra Sánchez, Mexico Honderden vrouwen die in fabrieken in Ciudad Juárez, Mexico werkten, werden er vermoord. Dat gebeurde ook met de moeder van Jade en Caleb. Later wordt hun oma (die de kinderen heeft geadopteerd) neergeschoten. Voor hun veiligheid moeten ze het land verlaten. Maar willen ze hun oma wel in de steek laten? Een roadmovie, een innerlijke reis en een coming-of-ageverhaal waarin de personages uiteindelijk enigszins verzoend raken met hun lot. DUKTHAR, regisseur Afia Nathaniel, Pakistan Allah Rakhi werd als vijftienjarige uitgehuwelijkt. Nu vreest ze dat haar tienjarige dochter hetzelfde lot te wachten staat. Beiden vluchten naar Lahore, Pakistan. Een film over de kracht van moederliefde in een land dat geregeerd wordt door mannen en mannelijke eer. Een film vol schitterende kleuren en heel wisselend van sfeer: dreiging, rustige tevredenheid, feest en dramatiek. CORN ISLAND, regisseur George Ovashvili, Georgië Een eilandje in oorlogsgebied, op de grens tussen Georgië en Abchazië. Een oudere boer en zijn kleindochter zaaien maïs en werken keihard aan de oogst. Maar af en toe vaart een boot met soldaten voorbij... Een eenvoudig verhaal, met een stijgende spanningsboog. Die spanning zit niet in wat we zien, maar wel in wat we niét te zien krijgen. Met beelden van een adembenemende schoonheid. GHADI, regisseur Amin Dora, Libanon Het derde kind van een christelijk echtpaar in een klein Libanees dorp is een jongetje. Al snel blijkt dat het kind het syndroom van Down heeft. De moeder geeft niet toe aan degenen die haar vragen het kind naar een instelling te brengen. In deze boeiende en komische fabel voelen we ook de verstikkende atmosfeer die in het dorp heerst: intolerantie, religieuze bekrompenheid en snobisme van de hogere klasse. L’ORANAIS, regisseur Lyès Salem, Algerije Djaffer (Jeff voor de vrienden) en Hamid raken betrokken bij de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog eind jaren ’50. Djaffer doodt een Fransman, de vrienden duiken onder. De Algerijnen zegevieren en de twee vrienden worden nationale helden. De revolutionairen van weleer nestelen zich in hun verworven machtspositie, ze verraden hun idealen en corruptie sluipt hun leven binnen. Een moedig politiek fresco waarin de regisseur zelf de hoofdrol speelt. OBEDIENCIA PERFECTA, regisseur Luis Urquiza, Mexico Mexico, eind jaren ’60. De 13-jarige Julián gaat naar het seminarie. Daar wordt hij al snel opgemerkt door priester Ángel de la Cruz, hoofd van de instelling. De naïeve Julián wordt aanvankelijk verblind door Ángels charisma. De figuur van Ángel de la Cruz is gebaseerd op een Mexicaanse priester die jarenlang de beschuldigingen aan zijn adres van kindermisbruik kon ontlopen door zijn connecties in het Vaticaan. De film behandelt het thema pedofilie op een subtiele manier. UNA NOCHE SIN LUNA, regisseur Germán Tejeira, Uruguay Een klein, charmant, melancholisch en vakkundig gemaakt filmpje met drie sympathieke “losers” die toch iets van hun leven proberen te maken. Er is de gescheiden César die zijn dochtertje opzoekt en Oud en Nieuw viert met zijn ex en haar nieuwe vriend. Antonio is een goochelaar op zijn retour en Molgota een singer-songwriter naar wie geen kat luistert. CONDUCTA, regisseur Ernesto Daranas, Cuba De 11-jarige Chala woont met zijn aan drank verslaafde moeder in een verarmde wijk in Havana. Hij is een rebelse jongen die op school een bijzondere band heeft met lerares Carmela. Tijdens een ziekteverlof van Carmela krijgt Chala een nieuwe, strengere leerkracht die hem naar een instelling wil sturen. Wanneer Carmela op school terugkomt,

verzet ze zich daartegen. Naar Cubaanse maatstaven heel gedurfd en kritisch over hedendaagse Cubaanse problemen als prostitutie en armoede. DEAREST, regisseur Peter Ho-sun Chan, China Het zoontje van Tian Wenjun is ontvoerd. De vader begint een lange zoektocht, en uiteindelijk vindt hij het jongetje bij een weduwe, die ook een verloren gelopen meisje onder haar hoede heeft. Geïnspireerd door ware feiten en een maatschappelijk probleem in China: jaarlijks worden er duizenden kinderen ontvoerd. WIR SIND JUNG. WIR SIND STARK., regisseur Burhan Qurbani, Duitsland Op 24 augustus 1992 vielen in de Oost-Duitse stad Rostock racistische inwoners een gebouw aan waarin honderden asielzoekers woonden. Deze film focust op die gewelddadige rellen, vanuit het standpunt van drie verschillende personen. Het eerste deel is in zwart-wit, de rellen zien we in kleur. De Duitse regisseur van Afghaanse afkomst wou zwart-wit gebruiken om de feiten in een historisch perspectief te plaatsen en kleur om ons terug naar het heden te brengen. MELBOURNE, regisseur Nima Javidi, Iran Sara en Amir, een jong koppel uit Teheran, staan klaar om naar Melbourne, Australië, te vliegen voor hun studies. Terwijl ze inpakken komt een vrouw te vragen of ze eventjes op de baby van de buren kunnen letten. Iets later gebeurt er iets tragisch. Een thriller en een intens psychologisch drama tegelijk, waarin geloofwaardig geacteerd wordt, met twee personages in één ruimte. RELATOS SALVAJES, regisseur Damián Szifrón, Argentinië Deze wilde, absurde en komische verhalen laten zien tot welke barbaarse acties een mens in staat is als zijn kookpunt wordt bereikt. De zes verhalen steken vol zwarte humor. Iemand wordt het slachtoffer van bureaucratische rompslomp, een vrouw ontdekt op haar trouwfeest dat haar kersverse echtgenoot is vreemdgegaan… ze slaan allemaal op even gepaste als hilarische wijze terug. Een groot succes op het filmfestival van Cannes. GETT – THE DIVORCE TRIAL OF VIVIANE AMSALEM, regisseur Ronit Elkabetz en Shlomi Elkabetz, Israël In Israël kan enkel een religieuze rechtbank met rabbijnen als rechters een huwelijk ontbinden, met de uitdrukkelijke toestemming van de man, bekrachtigd op papier: een “gett”. Een krachtig drama dat zich volledig afspeelt in de rechtbank waar de absurde procedure over meerdere jaren loopt. De juridische afhankelijkheidspositie van de vrouw ten opzichte van de man in Israël is zelden treffender in beeld gebracht. Actrice Ronit Elkabetz schittert in de hoofdrol. THE KINDERGARTEN TEACHER, regisseur Nadav Lapid, Israël Nira is kleuterleidster in een school in Tel Aviv. Plots declameert de 5-jarige Yoam uit haar klasje zomaar een gedicht. Nira stimuleert Yoam om nog meer verzen te maken. En zo wordt Yoam stilaan een obsessie voor haar. Een speelse, originele en poëtische film die vrolijk en onvoorspelbaar, allerlei paden bewandelt, maar wel steeds blijft boeien. THAT LOVELY GIRL, regisseur Keren Yedaya, Israël De twintiger Tami en haar vader Moshe wonen in een klein appartement in Tel Aviv. Tussen vader en dochter bestaat een incestueuze, sadomasochistische verhouding. Moshe is een macho die Tami lichamelijk en psychisch domineert. Wanneer Tami vermoedt dat hij “vreemd gaat”, voelt ze zich in de steek gelaten en jaloers. Een keiharde film, op documentaire wijze in beeld gebracht, zakelijk en claustrofobisch, vooral ook door de dicht op de huid zittende camera. DÓLARES DE ARENA, regisseur Israel Cárdenas en Laura Amelia Guzmán, Dominicaanse Republiek In een vakantieoord op de Dominicaanse Republiek. De rijke Française Anne (rol van Geraldine Chaplin) heeft een lesbische relatie met de jongere Dominicaanse Noeli. Voor

Noeli is dit slechts een bron van inkomsten, Anne is echter passioneel verliefd. Een film die observeert en niets uit de weg gaat: ongelijkheid, uitbuiting, machogedrag, neokolonialisme, prostitutie. BREATHE UMPHEFUMLO, regisseur Mark Dornford-May, Zuid-Afrika De studenten Lungelo en Mimi zijn afkomstig uit de Zuid-Afrikaanse township Khayelitsha. Mimi lijdt aan tuberculose, een ziekte die veel voorkomt in de townships. Tijdens de herdenking van de Opstand van Soweto breekt een vechtpartij uit en de vrienden worden uit de universiteit verbannen. Ze staan op straat, zonder geld, zonder toekomstperspectief. Puccini’s arme buurten van het 19e-eeuwse Parijs uit de opera La Bohème worden overgeplaatst naar een township van vandaag. Het Isango-ensemble zingt in de Xhosataal. Een begeesterende film, cinematografisch en muzikaal.