VNG Najaarscongres “Van Groeistuip tot Krimpkramp” Een splinternieuw gebouw, dat stond er vast nog niet zo lang Een transparante hal, een plastic paard stond in de gang De majesteit hing gaan de wand, zwart wit en retestrak Het logo op de koffiekopjes, en op het gebak. Stoelen zonder kussentjes waarop je lekker zat En extra dikke kussens voor wie wellicht aambeien had Toen startte de vergadering, waarbij ik niet mocht schrijven Omdat alles wat gezegd werd hier, denk ik, geheim moest blijven. De zongebruinde burgemeester van De Ronde Venen Was net terug uit Kampala waar de zon flink had geschenen Haar welkomstwoord om tien uur had ik reuze graag verslagen Maar ik wachtte tot half elf met schrijven, zoals mij was opgedragen. Om half elf lag ons lot in handen van Elisabeth En kek gekapt groen koppie en een fris, mosgroen toilet Trouwens: best veel lege stoelen hier vanmorgen in de klas Ik vermoedde dat de krimp ook hier al ingetreden was. Elisabeth had ons nodig! Wie zaten zoal in de zaal? Burgemeesters, wethouders, ze waren er allemaal. Een nieuw raadslid aan de tand gevoeld, zij kwam hier voorbereid En had straks ook wel wat vragen, wilde zij op voorhand kwijt. Een pijnlijke vergissing rond een man die uit Woerden kwam En toen rinkelde een telefoon die ons de adem kort benam Een krullenbol zette hem uit, de burgemeester toen weer kort Zij vertelde iets over een onderzoeksrapport. Het eerste rapport dat werd aan Robbertsen gegeven U krijgt het op een stickje, Marianne meldde het maar even. De commissaris sprak met veel genoegen tot de zaal Want dit onderwerp: vroeg of laat trof het ons allemaal. De commissaris was verheugd ook Friso hier te zien Want een klein smartlapje zat er dan ook nog in, misschien? Dus niet alleen door mij werd muziek verzorgd op deze dag Want Friso meldde dat het smartlappenboek in de auto lag. Hoe zag uw gemeente eruit over dertig jaar? U voelde reeds de grijze druk, zoveel was zonneklaar Ik kon er niks aan doen maar keek eens rond in deze klas Waar de grijze druk vanochtend al zeer voelbaar was.
In 2040 dan moest alles duurzaam zijn Voor onze kinderen en kleinkinderen was dat ook heel fijn Groei, zei de commissaris, daar waren wij erg aan gewend Dus krimp leek wel een lelijk woord, zo maakte hij bekend. Roel ontvouwde toekomstplannen, en gaf vervolgens aan: “Vergrijzing moeten we op inspelen want daar ontkomen wij niet aan!” Het waren grote uitdagingen waarvoor wij hier allen stonden En toen Friso de Zeeuw, voor een verse tweede ronde. Friso zag het probleem niet zo, die krimp die viel wel mee Vandaar dat ie hier liever over groei zijn zegje dee Utrecht stond bol van de aantrekkelijke dingen En ik hoopte maar de hele tijd dat ie een smartlap zou gaan zingen. Utrecht was goed bereikbaar, het hele rompertje was top En in de richting van Duitsland hielden de wegen eigenlijk op. De woningproductie in Utrecht, daarover maakte Friso bekend: “Het tekort in Utrecht loopt op tot 4,5 procent.” Toen ging het over kwaliteit, appartementen met terras Omdat een appartement zonder buitenruimte echt misdadig was. Zelfs de burgemeester in deze gemeente waar wij waren Had een buitenruimte, voor het roken van sigaren. Ouderen willen niet ouder worden of naar Drenthe emigreren Ze slapen graag apart en willen zelfstandig operen Zij zijn zo oud als ze zich voelen, neem die man met zijn gitaar Hij werkt, hij slaapt apart, ziet er goed uit voor zijn zestig jaar. Volgens Friso werd de groei in Utrecht schromelijk onderschat Elisabeth vroeg mevrouw Stolk hoe ’t in Vianen met de quickscan zat De meneer uit Lopik had van krimp bepaald geen weet En IJsselstein groeit in kwaliteit,wat mij genoegen deed. Toen het woord aan Reverda, en die kwam uit Maastricht En was dus al héél vroeg op! Zo werd aan ons bericht. Toch fijn dat ie er was, Friso stond net nog te verklaren Dat er zo dicht bij Duitsland eigenlijk geen wegen meer waren. Harde krimp, zo hoorden wij, dat was: demografie Minder kinderen, migratie, het was zo ingewikkeld nie Ja mensen, ik zeg het regelmatig aan mijn man: Harde krimp, daar komen echt geen sloten kinderen van!
En de glimlach van een kind doet je beseffend dat je leeft Benieuwd of Friso dat lied in zijn smartlappenboekje heeft! Zachte krimp werd uitgelegd, en toen sprak Reverda Over domotica, robotica, toekomstlaboratoria. In Limburg, meldde Reverda, tekent men een andere kaart Men wringt zich in het rompertje, werd wat besmuikt verklaard De krimp die knaagt, het geld is op, we lazen wat er stond: En Parkstad, hoorden wij, dat wordt een soort tweede Roermond. Als de cijfers ons niet bevielen was het onderzoek verkeerd De vier B’s van Gert Jan Hospers werden ons gepresenteerd Krimp, zie Reverda, kon je hooguit begeleiden Maar Onno Hoes himself, die kon de krimp echt niet bestrijden. Investeren in cultuur en culturele aantrekkelijkheid Ik was het eens met Reverda, maar da’s niet meer van de ze tijd Investeren in burgerparticipatie en in jongerenbeleid Reverda moest afronden, hij kreeg nog een minuut de tijd Mijn achterbuurman pleitte voor gezellige discotheken Een gezellige structuur had zin, zo was hem wel gebleken De krullenbol van het mobieltje had er ook niet van terug Hij kwam net als mijn achterbuurman van de Utrechtse Heuvelrug. Woerden bleef stabiel, zo hoorden wij van Karssenberg Maar interessant vond hij het hedenochtend allemaal heel erg Waarna Elisabeth Gerda Oskam om reactie vroeg Als een echte D’66 er gaf zij wat schoten voor de boeg “Denk klantgericht!” zei Gerda, neem een voorbeeld aan de Denen Een gapende Eemnesser kleurde rood tot aan z’n teken IJsselstein verzocht om ráák schieten in plaats van schoten voor de boeg De Utrechse Heuvelrug kreeg van fluisteren achter mijn rug geen genoeg Nieuwegein wilde daarna nog even reageren Schouwburgdirecteuren moesten beter programmeren. Veenendaal vroeg naar Almere, en iemand achterin de klas Zei dat organische groei helemaal zo negatief niet was. De disco van Lopik, deelde Elisabeth ons mede Daar moest zij vaak aan denken, maar wat was dat lang geleden! En mevrouw Okskam was heel aardig, maar het ging niet om aardig zijn Ik hoorde Friso neuriën, welke Smartlap? Welk refrein?
Krijg toch allemaal de kolere, zou ie dat hebben gezongen? Toen sprak mijn achterbuurman, het ging over Amerongen. Leusden zat dus NIET zo’n beetje vastgeplakt aan Amersfoort! Werd een beetje bits van de blonde burgemeester gehoord. “Je ligt waar je ligt!” vertelde Friso aan de klas Nou, als dat geen mooie titel voor een smartlap was! Hij sprak over beleidskrimp en het Gooise reservaat Over go with the flow, en waar Almere precies staat. Roem ging heus geen Utrechters deporteren naar Almere In Ede was het ook mooi, daar moest u het ook eens proberen Een kolletje op het rompertje? Frits Naafs gaf te verstaan In Amerongen breien ze er een sleep en mouwen aan. Creatieve oplossingen waren die er verder voor de klas? Was er eigenlijk wel iemand die door krimp geprikkeld was? Wat heren slopen alweer weg, Roel z’n chauffeur reed alweer voor Ik raakte licht geprikkeld door dit krimpende gehoor. Reverda vertelde over het debacle van de Blauwe Stad 15 kilometer ver verhuizen vond de burger meer dan zat En iedereen had het liefste de dokter en het schooltje op de hoek Dokter Bernhard! Stond dat ook in Friso zijn smartlappenboek? Reverda die had het toen over de druk op het groen Elisabeth voelde ook druk want had nog veel te doen Friso die vertelde over de Hoge Snelheidslijn En een beetje solidariteit, dat zou toch ook wel prettig zijn! Een genoeglijk onderonsje in Soest dat Elisabeth onderbrak Waarna een soort minderjarige Woerdenaar over vergrijzing sprak Hij mag de hal niet in straks, al deed ie hier een goeie klus Want die tentoonstelling van Bob ten Hoope was alleen voor achttien plus! Hij was behoorlijk creatief, deze jonge hond Frank Tuit Met het colbertje en het rompertje leefde hij zich lekker uit We moesten jongeren binden en voldoende enthousiastmeren Want na acht jaar met z’n vijven verhuisde iedereen naar Almere. Ja, dan zat zo’n rompertje ineens wel heel erg strak “Nou, dat is wel somber”, zei een man in blauwgrijs pak. In Montfoort waren te weinig huizen, dus jongeren konden daar niet blijven Leve de kleine kernen! Zat ik uit zijn mond op te schrijven.
Friso sprak over Twente, toen nog een slotvraag voor de kiezen De vraag was voor Frank Tuit en werd gesteld door Sandra Giessen Het laatste woord, zoals gezegd, dat was toen voor Frank Tuit Het ging over heiligschennis en toen gaven wij geluid. Kijk Wessel toch eens onverstoorbaar spelend naast mij staan Hij is ietsje gekrompen, want heeft z’n rompertje niet aan Voor een ouwe knar kan ie nog heel goed musiceren En hij heeft straks nog een schnabbel: in de schouwburg van Almere! Ik doe nog vier coupletten dan is dit gedicht weer klaar De burgemeester wil naar zijn buitenruimte, want die snakt naar een sigaar De lunch zal ook wel klaarstaan met het logo op de kroketten Ik zie nu al uit naar IJsselstein en wat men ons daar voor gaat zetten. Het najaarscongres, het is al bijna weer gedaan Ik hoop op najaarsbloemen en ik heb ze al zien staan Met het aantal boeketten heeft men zich hoop ik niet vergist Volgens mij is niet gerekend op bloemen voor mijn gitarist. Ik ga er haast mee stoppen, doet u mij nog één plezier Schrijf over ons iets op uw evaluatieformulier. Wij gaan zo dadelijk daar achter eens een rondje lopen Langs de gewaagde schilderijen van die stoute Bob ten Hoope Ik kan nog uren doorgaan, maar ik zal mij maar bedwingen Want Friso gaat straks in de hal voor ons een smartlap zingen Marianne heeft mij váák gemist, maar pikt mij nú toch lekker mee En we zaten hier gezellig, en we zaten hier oké! Dominique Engers, Eemnes, 18 november 2010
