VLAAMS MINISTER VAN BEGROTING, FINANCIËN EN ENERGIE VLAAMS MINISTER VAN BINNENLANDS BESTUUR, INBURGERING, WONEN, GELIJKE KANSEN EN ARMOEDEBESTRIJDING NOTA AAN DE VLAAMSE REGERING Betreft:
1
project “afslanking provincies”: voorontwerp van decreet houdende de vernieuwde taakstelling en gewijzigde financiering van de provincies + inventarisatie provinciale persoonsgebonden taken
SITUERING
De zesde staatshervorming kende nieuwe bevoegdheden toe aan de regio’s met betrekking tot het provinciaal bestuursniveau, tot en met de mogelijke afschaffing ervan. Het Vlaams regeerakkoord gaat niet zo ver maar bevat wel de beleidsoptie tot afslanking van het provinciaal bestuursniveau. Dit in het kader van de totstandkoming van een vereenvoudigd bestuurlijk landschap in Vlaanderen met het accent op enerzijds een sterker lokaal bestuursniveau met meer bevoegdheden en beleidsvrijheid én anderzijds op een meer kaderstellende Vlaamse overheid. In een mededeling aan de Vlaamse regering op 10 oktober 2014 (VR 2014 1010 MED.0401TER) is geduid welke de precieze doelstellingen zijn én hoe dit project gestalte zal krijgen. Meer bepaald vormt 1 januari 2017 de streefdatum waarop de provincies de taken/bevoegdheden die ze uitoefenen in de “persoonsgebonden” aangelegenheden (gedefinieerd als de bevoegdheden opgesomd in de artikelen 4 en 5 van de BWHI) moeten overhevelen naar de lokale besturen en/of de Vlaamse overheid, inclusief een daarmee gepaard gaande wijziging van de financiering van de Vlaamse provincies. De implementatie van dit project (inventarisatie van de provinciale persoonsgebonden taken en de daarbij horende middelen; de aanduiding van de “ontvangende” overheid; de praktische transitie van de financiële en personele middelen alsook van alle bijbehorende rechten en verplichtingen) is opgestart, maar moet uiteraard steunen op een solide decretale basis en niet alleen op geformuleerde beleidsintenties.
2
VOORONTWERP VAN DECREET
Het voorliggend voorontwerp van decreet (zie bijlage 1, met bijbehorende memorie van toelichting in bijlage 2) geeft uitvoering aan de genoemde beleidsintentie tot afslanking
Pagina 1 van 10
van het provinciaal bestuursniveau. Meer in het bijzonder regelt dit voorontwerp van decreet de volgende drie aangelegenheden. In de eerste plaats de aanpassing van de omschrijving van de provinciale taakstelling (hoofdstuk 4, afdeling 2, artikel 8 van het voorontwerp). Meer bepaald wordt artikel 2 van het provinciedecreet van 9 december 2005 aangepast in die zin dat expliciet wordt gemaakt dat de provincies geen taken en bevoegdheden kunnen uitoefenen in aangelegenheden vermeld in de artikelen 4 en 5 van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen. Sectorale decreten die de provincies bevoegdheden toekennen in deze aangelegenheden (meer bepaald in de sectoren jeugd, cultuur, sport, welzijn, gelijke kansen en cultureel erfgoed) worden expliciet opgeheven (artikelen 9 t.e.m. 33 en artikel 41). Bovendien wijzigt artikel 2 van het provinciedecreet in die zin dat de provincies hun bovenlokale taakbehartiging en hun initiatieven m.b.t. de gebiedsgerichte samenwerking in de grootsteden Gent en Antwerpen enkel kunnen uitoefenen na toestemming van deze steden zelf. Het voorontwerp van decreet bepaalt in de tweede plaats (hoofdstuk 2, artikel 3) de aangepaste wijze van financiering van de provincies. De provincies wordt de mogelijkheid ontnomen tot het heffen van opcentiemen op de onroerende voorheffing; de provinciale opcentiemen op de onroerende voorheffing worden geïntegreerd in een verhoogde Vlaamse basisheffing (artikel 7 en artikelen 34 t.e.m. 40). Deze gewijzigde financiering is nodig om praktisch gevolg te kunnen geven aan de verminderde taakstelling van de provincies. De extra inkomsten die de Vlaamse overheid op deze manier verwerft worden aangewend ter financiering (door de lokale overheden en door de Vlaamse overheid zelf) van de overgehevelde persoonsgebonden bevoegdheden en taken. De rest wordt, als een dotatie, doorgestort naar de provinciebesturen ter financiering van hun resterende bevoegdheden/taken. Tot slot verschaft het voorontwerp van decreet (hoofdstuk 3, artikelen 4 t.e.m. 6) de nodige basis voor de overdracht van de personeelsleden, de roerende en onroerende goederen en alle mogelijke rechten en plichten die verband houden met de overdracht van de bevoegdheden. De overdracht van alle persoonsgebonden taken/bevoegdheden van de provincies naar de Vlaamse overheid en de lokale besturen wordt voorzien per 1 januari 2017. Momenteel is een project gestart om deze doelstelling te halen. Nadere duiding over de (historische en internationale) achtergrond van deze beleidsopties van de Vlaamse Regering, alsook meer nauwkeurige duiding bij elk van de artikelen van dit voorontwerp van decreet is opgenomen in de uitgebreide memorie van toelichting.
3
BEVOEGDHEID VAN DE DECREETGEVER
Pagina 2 van 10
De Vlaamse Regering gaat uit van de bevoegdheid van de decreetgever tot het nemen van bovengenoemde bepalingen, vooral wat betreft de inperking van de provinciale fiscaliteit. In haar advies 56.701/VR/3 van 12 november 2014 (over een voorontwerp van decreet van het Vlaamse Gewest houdende diverse fiscale bepalingen waarbij twee artikelen aan de Vlaamse Codex Fiscaliteit werden toegevoegd waarbij gemeenten, maar niet de provincies of de agglomeraties van gemeenten, opcentiemen mogen heffen op de verkrottingsheffing woningen en gebouwen en op de leegstandsheffing bedrijfsruimtes) schreef de Raad van State “dat het Vlaamse Gewest de
belastingbevoegdheid van de provincies en de agglomeraties slechts kan beperken met toepassing van artikel 10 van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen.” Met andere woorden, dat principieel enkel de federale wetgever (en niet de decreetgever) de provinciale fiscaliteit zou kunnen beperken en dat, wanneer de decreetgever dit toch wenst te doen, dat dit enkel zou kunnen met toepassing van de “impliciete bevoegdheden”.
De Vlaamse regering deelt de zienswijze opgenomen in dit advies niet. De gewestbevoegdheid inzake de provincies ligt vervat in art. 6 § 1 VIII BWHI1. Deze bepalingen omschrijven die gewestelijke bevoegdheid zo ruim dat ze ook de provinciale belastingen omvat en, wat die laatste betreft, met zekerheid de regels inzake de vestiging en de invordering. Of het ook gaat om de bevoegdheid om provinciale belastingen af te schaffen is afhankelijk van de draagwijdte van het woord “wet” in artikel 170 (§ 3) van de grondwet2. Als “wet” daar geen voorbehouden federale bevoegdheid betreft en dus bevoegdheidsneutraal is, is dat het geval. “Wet” slaat dan op wetgevende akten van de federale overheid én de gewestoverheid. Art. 170 van de grondwet is bevoegdheidsneutraal op grond van de formele regel vervat in art. 19 BWHI3. Het voornoemde advies van de Raad van State (advies nr. 56.701/VR/3 van 12 november 2014) die tot het tegendeel besluit, gaat voorbij aan die art 19-regel (primo). Hij besluit bovendien onterecht dat de parlementaire werkzaamheden bij art. 170 § 3 lid 2 en § 4 GW tot een voorbehouden bevoegdheid van de federale overheid moet doen besluiten, ook voor wat “wet” in §3, lid 3 van art. 170 GW betreft (secundo). Primo: de formele regel in art. 19 BWHI (met datum van 1/10/80 als ijkpunt)
1 Zie art. 6, §1, VIII, 1° BWHI: “de samenstelling, organisatie, bevoegdheid en werking van de provinciale en gemeentelijke instellingen" en art. 6, §1, VIII, 9° BWH : “de algemene financiering van de gemeenten, de agglomeraties en federaties van gemeenten en de provincies" 2 Art. 170 GW: “§ 1. Geen belasting ten behoeve van de Staat kan worden ingevoerd dan door een wet. § 2. Geen belasting ten behoeve van de gemeenschap of het gewest kan worden ingevoerd dan door een decreet (…). De wet bepaalt ten aanzien van de in het eerste lid bedoelde belastingen, de uitzonderingen waarvan de noodzakelijkheid blijkt. § 3. Geen last of belasting kan door de provincie of het bovengemeentelijk bestuur worden ingevoerd dan door een beslissing van haar raad. De wet bepaalt ten aanzien van de in het eerste lid bedoelde belastingen, de uitzonderingen waarvan de noodzakelijkheid blijkt. De wet kan de in het eerste lid bedoelde belastingen geheel of gedeeltelijk afschaffen. § 4. Geen last of belasting kan door (…) de gemeente worden ingevoerd dan door een beslissing van hun raad. De wet bepaalt ten aanzien van de in het eerste lid bedoelde belastingen, de uitzonderingen waarvan de noodzakelijkheid blijkt”. 3 Zoals gewijzigd sinds 1 januari 2002
Pagina 3 van 10
Vanaf 17 juli 1980 kregen de gewesten en gemeenschappen wetgevende bevoegdheden en kon de grondwetgever het onderscheid maken tussen “wet” en “decreet” en/of m.a.w. voorbehouden dan wel neutrale grondwettelijke bevoegdheden. Precies omdat er over dat laatste discussie kon rijzen en effectief rees, kwam de Bijzondere wetgever tussen en loste hij dit op voor de aangelegenheden vermeld in de artikelen 4-9 BWHI in artikel 19 BWHI. Art 19 §1 BWHI bevat de regel die uitmaakt of “wet” in de neutrale dan wel voorbehouden zin wordt gebruikt in de grondwet en luidt als volgt: “Behoudens toepassing van artikel 10, regelt het decreet de aangelegenheden bedoeld in de artikelen 4 tot 9, onverminderd de bevoegdheden die na de inwerkingtreding [i.e. 1 oktober 1980] van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 tot hervorming der instellingen door de Grondwet aan de wet zijn voorbehouden.” Kortom, nieuwe grondwettelijke bepalingen van na 1 oktober 1980 die de notie “wet” gebruiken betreffen een voorbehouden federale bevoegdheid, andere niet. Vermits artikel 170 (§3) GW dateert van voor 1 oktober 1980 kan het woord ‘wet’ in die bepaling niet begrepen worden als “voorbehouden bevoegdheid van de federale overheid”4. Er is ook geen reden om aan te nemen dat artikel 19 onregelmatig zou zijn, laat staan dat het ongrondwettig zou zijn verklaard. Het artikel 19 is duidelijk en moet toegepast worden, zonder uitzondering of bijkomende voorwaarden (zoals deze of gene ‘wil’ van de grondwetgever zoals die zou blijken uit parlementaire werkzaamheden bij een grondwetsbepaling van voor 1 oktober 1980). De Raad gaat in zijn voormeld advies aan dit alles (onterecht) voorbij.
Secundo: interpretatie op basis van de parlementaire voorbereiding van art. 170 van de grondwet en de rechtspraak van het Grondwettelijk Hof Art. 170 van de grondwet maakt een onderscheid tussen de belastingbevoegdheid van de federale staat (§1), van de deelstaten (§2), van de provincies (§3) en van de gemeenten (§4). De deelstaten en gemeenten halen uit dit artikel belastingautonomie die enkel uitzonderlijk en mits ‘noodzakelijkheid’ getemperd kan worden bij wet (lid 2 van §§24). Voor de provincies is de situatie anders. Naast de aanvankelijke bevoegdheid om bij wet uitzonderlijk en mits noodzakelijkheid af te wijken van de provinciale belastingbevoegdheid (lid 2 van §3), kan sinds 1980 de provinciale belastingbevoegdheid ook geheel worden afgeschaft bij “wet”, zonder vereiste van noodzakelijkheid (lid 3 van §35). De twee bevoegdheden om bij “wet” in te breken op andermans belastingbevoegdheid hebben elk een andere oorsprong en finaliteit. De draagwijdte van elk deze
4 Volgens het GwH nr. 35/2003 leidt een latere wijziging van een grondwetsartikel er niet toe dat de draagwijdte van het woord “wet” is gewijzigd in die onderdelen van een grondwetsbepaling die reeds bestonden voor 17 juli 1980. 5 Aangenomen sinds 27 juli 1980.
Pagina 4 van 10
bevoegdheden dient in functie daarvan uitgelegd te worden en hoeft geenszins afbreuk te doen aan de bevoegdheidsverdeling en bevoegdheidsverdelende regels in de BWHI. Uit het geheel van de parlementaire werkzaamheden over de grondwetsbepaling van 27 juli 1980 waarbij art. 170 (toen 110) werd gewijzigd, blijkt de ratio van lid 2 van de §§ 2-4 art 170 GW te zijn het vermijden dat de fiscale materie die de federale overheid voor haar werking nodig acht, wordt aangetast/uitgehold door de (belastingbevoegdheid van) deelstaten, gemeenten of provincies. Door dit “verdedigingsmechanisme” kan de federale overheid bepaalde belastingmateries voor zichzelf reserveren, niets meer en niets minder. Dat is iets anders dan een algemeen verbod voor een gewest (bevoegd op basis van de BWHI) om beperkingen op te leggen aan de belastingbevoegdheid van provincies. Er valt niet in te zien waarom, na de bevoegdheidsoverdracht van deze materie aan de Gewesten (in 2001), dit mechanisme zou voorbehouden moeten zijn voor de federale staat. Het komt veeleer logisch, redelijk en zorgvuldig voor dat ook de gewestoverheid zijn fiscale bevoegdheid (gelijkaardig) zou kunnen verdedigen tegen die van de provincies en gemeenten. Rechtspraak van het Grondwettelijk Hof van vóór de staatshervorming van 2001 kan daarover bezwaarlijk argumenten in deze of gene zin aanleveren. De in het voormeld advies van de Raad van State vermelde latere rechtspraak van het Grondwettelijk Hof levert geen afdoende argumenten voor een “voorbehouden federale bevoegdheid”: - in arrest 4/2010 stelde het hof wel dat het ten aanzien van gemeenten om zo’n voorbehouden bevoegdheid ging, maar het gaf daarvoor geen enkel motief. Bovendien bleek het strikt genomen te gaan om een voor de uitspraak overbodige overweging en dus eigenlijk niet om een ‘ratio decidendi’; - in arrest 89/2010 gaf het hof evenmin een motivering voor deze stelling; - in arresten nr. 189/2011 en 19/2012 deed het hof geen uitspraken over het voorbehouden karakter van deze bevoegdheid. Wel gaat het uitvoeriger in op de ratio van art. 170 §4 lid 2 van de grondwet en daaruit blijkt dat het geenszins een exclusieve/voorbehouden bevoegdheid van de federale moet zijn. In nog geen enkel arrest ging het Grondwettelijk Hof in op de afschaffingsbevoegdheid in lid 3 van §3. De Raad van State zegt in genoemd advies evenmin enig woord daarover. Hij gaat er gewoon van uit dat de interpretatie van “wet” in lid 2 ook moet gelden voor lid 3 van §3, terwijl zijn motivering voor de interpretatie van wet in lid 2 (verdedigingsmechanisme) geenszins geldt noch kan gelden voor lid 3. De ratio van lid 3 is het aantal bestuursniveaus met fiscale bevoegdheid te kunnen beperken, invoering van deelstatelijke belastingbevoegdheid te kunnen compenseren met afschaffing van provinciale belastingbevoegdheid6. Het vereist niet alleen een bijzondere en sluitende motivering om te stellen dat “wet” in lid 2 van de §§2-4 een voorbehouden karakter zou hebben na 1980 maar evenzeer 6 Zie de motivering in Stukken Kamer BZ 1979, nr. 10-8/1°) “in het regeerakkoord wordt bepaald dat bij het invoeren van een eigen fiscaliteit van de Gemeenschappen en Gewesten de provinciale fiscaliteit zal worden afgeschaft.”
Pagina 5 van 10
een (afzonderlijke) bijzondere motivering om aan te nemen dat ‘wet’ in lid 3 van §3 een voorbehouden karakter zou hebben. Dergelijke motiveringen zijn niet voorhanden en zijn eigenlijk ook overbodig geworden wanneer in 2001 de BWHI is gewijzigd om de bevoegdheid over de provinciale instellingen over te dragen aan de gewesten. De Bijzondere Wetgever heeft toen tegelijkertijd beslist om door een wijziging van art. 19 §1 BWHI in alle grondwetsbepalingen van voor 1 oktober 1980 het woord “wet” te neutraliseren en daarmee een tot dan bestaande beperking aan de bevoegdheidsoverdracht op te heffen. Artikel 170 Grondwet was manifest een van de door de Bijzondere Wetgever van 2001 in de nieuwe versie van art. 19 §1 BWHI beoogde artikelen.
In het algemeen gedeelte van de memorie van toelichting worden bovenstaande stellingen van de Vlaamse regering nog uitgebreider gemotiveerd. De Vlaamse regering is dus van oordeel dat het Vlaams parlement wel degelijk bevoegd is om, buiten de impliciete bevoegdheden om, de provinciale fiscaliteit in te perken. In zoverre de Raad van State van mening zou blijven dat dit niet de bevoegdheid van het Vlaams Parlement is, dan wordt in de memorie van toelichting bijkomend gemotiveerd waarin in dit geval kan worden overgegaan tot de inperking van de fiscale bevoegdheid met toepassing van de “impliciete bevoegdheden”.
4
PERSOONSGEBONDEN TAKEN VAN DE PROVINCIALE OVERHEDEN
De implementatie van het project “afslanking van de provincies” is reeds begonnen. De afgelopen maanden (december 2014 – mei 2015) hebben de provinciale overheden de persoonsgebonden taken die ze momenteel nog uitoefenen (zijnde die taken in uitvoering van hun limitatief toegekende “persoonsgebonden bevoegdheden”) geïnventariseerd. Op basis van de door de provinciebesturen opgeleverde inventarissen wordt door de Vlaamse regering een eerste voorstel van “toewijzing” gedaan (zie bijlage 3). In deze nota wordt aangeduid welke overheid (de Vlaamse overheid of de lokale overheid) deze persoonsgebonden taken zou kunnen overnemen. Deze voorstellen vormen de leidraad van de gesprekken die nog met de provincies en zeker ook met de betrokken steden en gemeenten zullen worden gevoerd vooraleer hieromtrent definitieve beslissingen worden genomen. Ook de personeelsleden, de kredieten, de roerende en onroerende goederen en alle rechten en verplichtingen die gepaard gaan met deze persoonsgebonden taken moeten de komende maanden nog meer in detail worden geïnventariseerd.
Wat betreft de kredieten die gepaard gaan met de provinciale persoonsgebonden taken kan alvast, zonder hiermee een voorafname te doen op definitieve beslissingen terzake die uiteraard nog aan de Vlaamse Regering zullen worden voorgelegd, het volgende worden gezegd. Op basis van (herziene) budgetten 2014 die de provincies zelf voorjaar 2014 hebben opgemaakt kan een nauwkeurige oefening worden gemaakt van de Pagina 6 van 10
kredieten die met de provinciale persoonsgebonden taken gepaard gaan (zie bijlage 4). Van de in totaal 1.427.844.859 euro die de provincies in 2014 ramen uit te geven (exploitatie-uitgaven en investeringen en andere uitgaven) kan 194.752.944 miljoen direct worden gelinkt aan de “persoonsgebonden beleidsvelden”; 665.908.759 kan direct worden gelinkt aan de andere, “grondgebonden” beleidsvelden, inclusief onderwijs. Een resterend, en zeer groot, bedrag van 567.183.156 euro kan niet direct worden toegewezen aan de functionele beleidsvelden en moet dus worden opgesplitst. Bovendien moet erop worden gewezen dat dit de geraamde uitgaven 2014 zijn van de eigenlijke provinciebesturen, zonder rekening te houden met de uitgaven van de autonome provinciebedrijven of de provinciale extern verzelfstandigde agentschappen in privaatrechtelijke vorm betrokken in de persoonsgebonden taken.
5 BUDGETTAIRE WEERSLAG Dit voorontwerp van decreet heeft een belangrijke budgettaire weerslag. Het regeerakkoord stipuleert dat de provincies de bevoegdheid tot het heffen van opcentiemen op de onroerende voorheffing wordt ontnomen en dat deze worden “geïntegreerd” in de Vlaamse basisheffing. Er worden nieuwe Vlaamse tarieven vooropgesteld die een opbrengst genereren die zo veel als mogelijk de huidige opbrengst van het Vlaamse Gewest, vermeerderd met de opbrengst van de provinciale opcentiemen, benadert. Op deze wijze verhoogt de opbrengst van de onroerende voorheffing op het desbetreffende artikel in de Vlaamse middelenbegroting. Deze extra inkomst, bovenop de huidige Vlaamse basisheffing van 2,5%, zal als dotatie aan de provincies worden doorgestort in verhouding met de opbrengst die in elke provincie wordt gerealiseerd. Van elk bedrag per provincie zal worden afgetrokken: - De “persoonsgebonden kredieten” van deze provincie die nodig zijn om de persoonsgebonden taken te financieren die worden overgenomen door de Vlaamse overheid en de lokale besturen; - De bijdrage van elke provincie in een gebeurlijke besparing. De eigen (fiscale) inkomsten van de 5 provincies + hun aandeel in deze nieuwe dotatie vormen hun budget voor de verdere uitoefening van hun bevoegdheden conform het gewijzigde artikel 2 van het provinciedecreet. De precieze berekeningen over de hoogte van de nieuwe inkomst voor de Vlaamse overheid en vooral, over de toewijzing van dit bedrag over de verschillende nieuwe begunstigden (diverse gemeenten, diverse onderdelen van de Vlaamse overheid, de provincies) vormt een belangrijk onderdeel van het lopende project “afslanking van de provincies”. De komende maanden moeten de beslissingen over de “toewijzing” van de provinciale persoonsgebonden taken en de exacte kredieten die hiermee gepaard gaan
Pagina 7 van 10
verder in overleg en in detail worden uitgewerkt. De precieze bedragen zullen bekend moeten zijn uiterlijk bij de begrotingsopmaak 2017 (dus voorjaar 2016).
6
WEERSLAG VAN HET VOORSTEL OP HET PERSONEELSBESTAND EN DE PERSONEELSBUDGETTEN
Door de overheveling van de genoemde provinciale taken/bevoegdheden (met de bijbehorende middelen) aan o.a. de Vlaamse overheid zal het personeelsbestand en de personeelsbudgetten van diverse onderdelen van de Vlaamse overheid zonder twijfel stijgen. De precieze omvang van deze personeels- en budgetwijzigingen maken het voorwerp uit van het lopende implementatietraject.
7
WEERSLAG VAN HET VOORSTEL OP DE LOKALE BESTUREN
Dit voorontwerp van decreet heeft, zoals hierboven uiteengezet, een belangrijke impact op de lokale en provinciale besturen. De precieze impact, en de beheersing ervan, maken het voorwerp uit van het lopende implementatietraject.
8
KWALITEIT VAN DE REGELGEVING
Het voorontwerp van decreet is aangepast aan de opmerkingen van het taal- en wetgevings-technisch advies (nr. 2015/244). Een RIA (reguleringsimpact-analyse) is niet vereist: het betreft auto-regulering van de overheid.
9
ADVIES INSPECTIE VAN FINANCIEN
De Inspectie van Financiën verleende haar advies (zie bijlage 5) op 29 juni 2015, nadat ze op 11 juni 2015 reeds een voorlopig advies had verstrekt op basis van een eerdere versie van het dossier. In de versie die aan de Inspectie van Financiën is voorgelegd en leidde tot het definitief advies is rekening gehouden met de opmerkingen die de Inspectie van Financiën gaf in haar voorlopig advies. De Inspectie stelt vast dat dit dossier uitvoering geeft aan het regeerakkoord en dat dit dossier voor de Vlaamse overheid geen budgettair probleem stelt. In de paragraaf 3.1 van haar advies maakt de Inspectie van Financiën nog enkele overwegingen: -
De IF ziet niet in (overweging a) waarom de Raad van State zijn houding zou wijzigen m.b.t. de bevoegdheidsdiscussie, ook al mengt de IF zich niet in het inhoudelijke debat en geeft geen commentaar op de argumenten. IF bevestigt de mogelijkheid om beroep te doen op de zogenaamde impliciete bevoegdheden:
Pagina 8 van 10
-
-
-
-
De IF merkt op (overweging b) dat het project ingrijpend, complex en tijdrovend is; reden waarom de Vlaamse regering vanaf heden nog anderhalf jaar uittrekt voor de daadwerkelijke implementatie van de bevoegdheidsoverdracht, voorzien op 1 januari 2017; De IF merkt op dat de financiële operatie mogelijks gepaard gaat met een belastingvermindering annex minderinkomst. Hier moet worden benadrukt dat de financiële berekening van deze operatie nog in detail moet gebeuren; Wat betreft de terminologie “uitdrukkelijke toestemming” (overweging d) lijkt deze duidelijk: het betreft de geëxpliciteerde wilsuitdrukking van de bevoegde gemeentelijke organen van de steden Gent en Antwerpen; Afgeleide effecten van de voorgestelde financiële operatie (bijvoorbeeld inzake de verrekening van de OV in andere belastingen) zijn er niet; Door de optie tot individuele verevening (zie hierboven, paragraaf 5) staat de verdeling van de middelen die de provincies zullen ontvangen niet meer los van de verdeling van de huidige uitgaven van de provincies m.b.t. de over te hevelen taken/instellingen (overweging f).
10 BEGROTINGSAKKOORD Het begrotingsakkoord is opgenomen als bijlage 6.
11 BIJLAGEN Bijlage Bijlage Bijlage Bijlage Bijlage Bijlage
1: 2: 3: 4: 5: 6:
voorontwerp van decreet memorie van toelichting eerste voorstel van toewijzing van de provinciale, persoonsgebonden taken functionele analyse van (herziene) provinciale budgetten 2014 advies Inspectie van Financiën begrotingsakkoord
12 VOORSTEL VAN BESLISSING De Vlaamse Regering: 1.
hecht haar eerste principiële goedkeuring aan het voorontwerp van decreet houdende de vernieuwde taakstelling en gewijzigde financiering van de provincies en aan de bijbehorende memorie van toelichting (bijlage 1 en 2), alsook aan de financiële operatie opgenomen in paragraaf 5 van deze nota; 2. machtigt de minister van Binnenlands Bestuur, Inburgering, Wonen, Gelijke kansen en Armoedebestrijding over het onder punt 1 vermelde voorontwerp van decreet voor onderhandeling voor te leggen aan het comité voor de provinciale en plaatselijke overheidsdiensten, onderafdeling Vlaams Gewest en Vlaamse Gemeenschap, én aan het sectorcomité XVIII, in overeenstemming met de wet van 19 december 1974 tot regeling van de betrekkingen tussen de overheid en de vakbonden van haar personeel; Pagina 9 van 10
3. machtigt de minister van Binnenlands Bestuur, Inburgering, Wonen, Gelijke kansen en Armoedebestrijding over onder punt 1 vermelde voorontwerp van decreet het advies in te winnen, met het verzoek het advies te bekomen binnen een periode van 30 dagen, van de volgende adviesorganen: a. de Vlaamse Adviesraad voor Bestuurszaken (Vlabest); b. de Strategische Adviesraad voor cultuur, Jeugd, Sport en Media; c. de strategische Adviesraad Welzijn, Gezondheid en Gezin; d. de Vlaamse Onderwijsraad 4. neemt akte van het “eerste voorstel van toewijzing van de provinciale, persoonsgebonden taken” zoals opgenomen in bijlage 3 en machtigt enerzijds de minister van Binnenlands Bestuur, Inburgering, Wonen, Gelijke Kansen en Armoedebestrijding en anderzijds de betrokken functionele ministers dit voorstel verder te bespreken met de Vereniging van Vlaamse Provincies en met de betrokken lokale besturen; 5. neemt akte van de eerste analyse m.b.t. de uitgaven die gepaard gaan met de persoonsgebonden taken van de provincies zoals opgenomen in bijlage 4 en geeft opdracht aan de minister van Binnenlands Bestuur, Inburgering, Wonen, Gelijke kansen en Armoedebestrijding om, in samenwerking met de betrokken functionele ministers en met de Vlaamse provinciebesturen, deze analyses verder te verfijnen.
Annemie TURTELBOOM
Vlaams minister van Begroting, Financiën en Energie Liesbeth HOMANS
Vlaams minister van Binnenlands Bestuur, Inburgering, Wonen, Gelijke Kansen en Armoedebestrijding
Pagina 10 van 10
