Oktober 2014
jaargang 88 — nummer 1
Vierde zondag: 26 oktober 2014 8:30 u Eucharistieviering in de kapel van het Klooster 9:15 u Beste ontbijt van de maand in de refter van de Humaniora
9:45 u Statutaire Jaarvergadering Koninklijke OLSE vzw 10:15 u Voordracht door Merho
In 1966 studeerden “De Epurkes” af in SintEduardus. Hun klastitularis was Broeder Jaak (Br.Majoric). Onder hen een frisse jongeling Rob Merhottein, die reeds in 1964 en 1965 een reeks met grappen rond Comi en Dacske, voor de middenstand, en rond Zoz en Zef, voor Jong Caritas,
Maandblad van de Koninklijke Oud-Leerlingenbond Sint-Eduardus (OLSE) v.z.w. Verantwoordelijke uitgever: Ludo Somers, Rustoordstraat 12, 2170 Merksem. Bankrekeningnummer: 220-0310757-05. Website: sint-eduardus.be E-mail adres:
[email protected]
België PB 2900 Schoten1 8/4508 P 005913
tekende. Op dat moment lag voor hem de toekomst open. Niemand zou op dat ogenblik geloofd hebben dat hij elf jaar later, in 1977, zijn eigen stripreeks “Kiekeboe” zou starten o.a. voor de kranten Het Laatste Nieuws/De Nieuwe Gazet en in 2014, in de eerste 6 maanden, het meest verkochte boek zou voortbrengen, onder de vorm van een stripverhaal; ‘Zonder Vuur’, aflevering 139 van “De Kiekeboes”. Terecht mocht auteur Merho onlangs in een kranteninterview verklaren: “Toen ik 37 jaar geleden begon, geloofde niemand erin, behalve ikzelf”. Wij zijn bijzonder tevreden dat deze bekende oud-leerling onze gast wil zijn en ons zal komen vertellen over:
“MERHO TOT EN MET NU” Een aangename en boeiende causerie over hoe hij er toe kwam om strips te gaan maken, hoe het allemaal begon en tot nu toe verliep, met praktische voorbeelden hoe de strip gemaakt wordt. Van harte welkom voor alle belangstellenden, de toegang is gratis.
USA here we come! Vooraleer ik u verslag uitbreng van een geslaagde 4de zondag moet ik jullie melden dat OLSE er in geslaagd is een nieuw beroep uit te vinden namelijk de hos-
tieteller. Een onbezoldigde en unieke activiteit. Raadpleeg de dikke Van Daele en je vindt daar geen verklaring voor. Maar ja, een uitleg is niet nodig ook al was het voor sommigen even lachen geblazen. De kern van de misviering lag in de parabel van de farizeeërs en de tollenaars waarbij de eersten het Rijk der Hemelen, verteerd door hoogmoed, aan zich zullen zien voorbijgaan terwijl de tweede categorie, door hun Inkeer, de gelukzaligheid zullen bereiken. Door zijn directe aanpak begreep ik de celebrant. Je hebt maar zin in het leven door gelukkig te zijn. Dingen doen ook al is dat met tegenzin. Dit laatste bespaart je enorm veel tijd en energie. Doe wat belangrijk is, het schept vertrouwen want je vult de dingen in zonder verborgen agenda’s. Het pragmatische en het religieuze van het leven zo aan elkaar gekoppeld. Wij hebben veel geleerd vandaag. Oeps, één hostie te veel! En dan onze unieke Jef Mermans. Steeds helder van stem en nu ook even helder van geest. Amerika door de bril van een Chinese vrijwilliger die moest optreden omdat onze traditionele neringdoener RB met zijn reisverslagen even het land uit was. Jef vatte de geschiedenis van Amerika (USA) samen in een notendop. Ooit begonnen in 1607 bij de landing van 3 schepen in Virginia met een zestigtal overblijvende opvarenden die uit geloofsovertuiging (zeg maar geloofsonvrede) het oude continent hadden verlaten. Wat dan volgt zijn veel Cowboy en indianen verhalen die wij al van in onze schooltijd van buiten hebben moeten leren. Maar Jef onderstreepte ludiek en vooral juist de beweegredenen van de latere instromingen. Het was het verlangen naar de American dream. Van niks naar (enorme) rijkdom. Een beetje (veel) overdreven gezegd: het waren allemaal gelukzoekers. Omdat dit laatste min of meer de geaardheid van Amerikanen is hebben zij in de regel een aversie tegenover Washington DC (de overheid). Waar hebben wij dat nog gehoord? Ha-
lo Brussel! Wat ook opviel is dat Amerika een land van armoede is. Sociale vangnetten, bij ons zo gekoesterd, bestaan daar niet. Wie pech heeft, bij wijze van spreken, eigen schuld dikke bult. Stelt u voor: je rijdt een stadje binnen voorbij een schandpaal waar op naamplaatjes de banken aangeven welke huizen hun eigendom zijn. Moet je weten dat diezelfde banken (cf. De crisis van 2008) de originele eigenaars in het financiële verderf hebben gestort. Ook dit is Amerika. En dan begon mijn oud syndicaal hartje even te bloeden. Het minimum loon bij de Wal-Mart is 3,80 $ per uur. De vele kerken (afzonderlijke geloofsgemeenschappen) fungeren als OCMW. De fooi cultuur (horeca) is de regel en vormt het basisinkomen van ontzettend veel mensen. Hier wordt vriendelijkheid afgemeten aan de hoogte van de fooi. Nog wat wetenwaardigheden: het land telt 12 miljoen illegalen (vooral latino’s). Iets mispeutert: den bak in. Alternatieven bestaan niet. Met betrekking tot de distributie en verbruik van alcohol is men zeer streng maar voor wapens? Veel van dat wapentuig hebben kan nooit genoeg zijn en er heerst daar een echte graaicultuur. Mocht je het nog niet weten: Amerika is voortdurend in oorlog. War on … en vul nu maar zelf aan. Omdat, voor de Amerikareis, Jef nooit verder geraakt was dan Bergen op Zoom bezorgde New York hem een delirium. De Stille Oceaan was dan blijkbaar enigszins ontgoochelend want het was daar opvallend stil. San Francisco doet wat Europees aan. Las Vegas is het toppunt van kitsch. Death Valley indrukwekkend warm en kaal. Los Angels een hoop vergane glorie. Maar New York en dat bier, hoe heette dat ook weer? Na een tocht 5000 KM weer naar huis met de finale gedachte oost west thuis best. Tot slot mochten vragen gesteld worden die met de nodige kwinkslagen werden beantwoord. En toch is nog maar eens bewezen: de afwezigen hadden ongelijk. Was opgetekend door UF.
HUMOR — Happy End ! De eerste dag pakte hij verdrietig zijn spullen in dozen en koffers. De tweede dag kwamen de verhuizers zijn spullen halen, op de derde dag ging hij nog één keer aan hun mooie eettafel zitten, zette mooie achtergrondmuziek aan, stak kaarsen aan en genoot van een maaltijd met garnalen, kaviaar en een fles witte wijn. Daarna liep hij nog eenmaal door alle kamers van het huis en stopte overal een paar in kaviaar gedoopte en half opgegeten garnalen in de holle gordijnbuizen, hij ruimde de keuken op en vertrok. Op de vierde dag kwam zijn ex-vrouw terug met haar nieuwe vriend en ze hadden het goed naar hun zin in dit mooie huis. Maar langzaam aan begon het in huis te ruiken, schoonmaken, dweilen, luchten, niets hielp, het werd steeds erger. Luchtroosters werden gecontroleerd op dode knaagdieren, kleden werden naar de stomerij gebracht, in iedere kamer kwam een luchtverfrisser te hangen. Ongediertebestrijding kwam en plaatste overal gasspuiters. In de tussentijd moesten de bewoners wel even ergens logeren, zelfs de dure vaste vloerbedekking door het hele huis werd vervangen. Niets hielp, vrienden en bekenden kwamen niet meer op bezoek. Onderhoudspersoneel weigerde nog langer in hun huis te werken en de interieurverzorgster gaf er ook de brui aan. Uiteindelijk konden ze zelf de stank ook niet langer verdragen en besloten ze te verhuizen en het huis te verkopen. Maar, zoals zich laat raden, het huis werd niet verkocht. Zelfs niet toen ze na twee maanden in vraagprijs waren gehalveerd. Ten langen leste besloten ze een hoge lening te sluiten en toch maar vast een nieuw huis te kopen, want hun relatie had ernstig te lijden onder de problemen. Toen werd de vrouw gebeld door haar 'ex', die vroeg hoe alles ging in haar nieuwe relatie. Ze vertelde het verhaal van het rottende huis. Hij luisterde beleefd en zei dat hij hun oude huis vreselijk miste en was wel bereid het huis over te nemen, als zij bereid was verder van de alimentatie af te zien. Maar, door de alimentatie kon hij geen fatsoenlijke hypotheek krijgen, dus zou ze genoegen moeten nemen met 25% van de werkelijke waarde. De vrouw ging met de voorwaarden akkoord, mits hij nu onmiddellijk het contract tekende. Hij stemde hierin toe en binnen twee uur hadden haar advocaten het papierwerk voor zijn neus liggen. Een week later stonden de vrouw en haar vriend glimlachend toe te kijken hoe de verhuizers hun huisraad van het oude naar het nieuwe huis brachten. En om haar ex een hak te zetten, namen ze alles mee, zelfs de gordijnroedes. IK BEN GEK OP EEN HAPPY END, EN JULLIE ?
Zondag 23 November 2014 De Groene Jager, Bredabaan 889 Brasschaat 12u Ontvangst met aperitief en hapjes 13u Feestlunch en viering jubilarissen Inschrijven: stort 50€ pp. op rekening IBAN BE96 2200 3107 5705 van Olse vzw Vóór 9 november 2014 Met vermelding van uw naam en promotiejaar
MENU Vitello Tonato Roomsoep van de chef Parelhoenfilet met roomsaus van jeneverbes, oude Bokma en winterganituren Panna Cotta van frambozen en sorbet Inclusief waters, wijnen koffie, thee Gezellen van de Olse-commanderie worden verzocht hun eretekens te dragen.
Personalia Bij het begin van dit nieuwe werkjaar wordt de eucharistie opgedragen ter intentie van E.Br. Frederik en alle overleden broeders, leerkrachten en oudleerlingen van onze school.
Overlijdens: Op 12 juli overleed de heer Julien VAN AGTMAEL, oudleerling van de klas 1950 Op 10 september overleed de heer Rik BRUGGEMAN, overgrootvader van Bjorn Bruggeman (5LOb). Op 10 september overleed de heer Dirk WILS, nonkel van Emile Schiltz (5ECMT). Op 21 september overleed de heer Swa DECKERS, overgrootvader van Beau Van Noten (2Loc). Op 26 september overleed de heer Jos VERHAEGEN, grootvader van Reintje Verhaegen (lerares middelbare afdeling).
Herfst Herfst is de tijd van vermoeden, niet van weten. Van tasten, niet van grijpen. Van eerst met mijn duim het waas wegvagen van een purperen pruim en van voelen en van dàn pas eten. Herfst is rustig doende, niet als zomer doende was, met dat druk ondernemen, proclameren en oprichten en met uitbreiden en met weer iets anders stichten. Herfst vertraagt een ogenblik de pas. Een krekel zit nog vol te houden in het gras. en op de grintweg snort een laatste bij. Wat vorig jaar nog komen moest, is nu voorbij. Maar de geest is vrij. Om te berekenen en te weerleggen en te ijken. En om te rangschikken en te bevragen, te beschouwen en te kijken. Herman De Coninck
