Vereniging Sinti, Roma en Woonwagen Bewoners Nederland opgericht: 25-4-2012
Datum: 17-06-2015
De Overmaat 26, 6831 AH Arnhem Telefoon: 0610552438 of 0617479925 of 0641515292 Fax nr.: 026 - 3230260 KvK nr.: 55083447 Bank: NL70INGB0005160421 Email:
[email protected]
Website: www.vsrwn.nl
Het Programma VSRWN Aanleiding programma Zoals de overheid omgaat met Sinti, Roma en woonwagenbewoners, hoe zij worden behandeld door gemeenten en hogere overheden, dat is onaanvaardbaar. Deze groepen, die precies dezelfde rechten hebben als alle andere Nederlanders, hebben het gevoel dat voor hen alles beslist wordt, dat er geen enkele samenspraak nodig wordt gevonden. Zo beleven zij dat. Het beleid zoals het nu is werkt totale onwil in de hand, het vergroot de kans op criminaliteit en draagt het risico in zich dat er radicalisering optreedt, iets wat niemand wil. Het zou de overheid dan ook aan het te denken moeten zetten. Dit beleid wat tegen Sinti Roma en Woonwagenbewoners is gericht is in een woord mensonwaardig. Vervolgens wordt er in Nederland apartheid, uitsterfbeleid en zeer zware discriminatie bedreven door gemeenten en overheid. Dat betekent de totale vernietiging van onze cultuur en erfgoed omdat er geen enkele sprake is van gelijke behandeling daar moet een eind aan komen, zoals het omschreven staat in de Nederlandse grondwet artikel 1 en artikel 8 van het Europese verdrag voor de rechten van de mens dat betekent dat de vervolging moet stoppen. Genoeg is genoeg! Wie zijn wij De Vereniging Sinti, Roma en Woonwagenbewoners vecht voor de belangen van deze groepen. In de Vereniging, die wordt ondersteund door ondernemers, juristen en adviseurs op sociaal, maatschappelijk en juridisch gebied, zijn brede groepen Roma, Sinti en woonwagenbewoners vertegenwoordigd. Landelijk bekende personen, zoals leden van het Koninklijk Orkest Tata Mirando zijn actief binnen onze vereniging. Onze voorzitter is mevrouw Sabine Achterbergh, zij heeft al vele malen via de media de belangen van onze doelgroep mogen verdedigen, ook heeft zij goede contacten met het Europees Parlement over de positie van Sinti en Roma. Voor Europarlementariër Emine Bozkurt heeft ze een vergadering over dit onderwerp
gepresenteerd. Ook als oprichtster van de Commissie Woonwagenbelangen Amsterdam en de landelijke werkgroep Woonwagenbewoners In Actie is zij al jarenlang het boegbeeld voor Roma, Sinti en woonwagenbewoners. Een speciale werkgroep van de VSRWN onderhoudt contact met de woonwagenkampen en inventariseert daar de knelpunten. Op basis hiervan adviseert de werkgroep het bestuur en andere partijen, ook kan de werkgroep zo nodig bemiddelen. Klik voor meer informatie op ‘werkgroep’. Een ander orgaan van de Vereniging is de Adviesgroep. Deze groep richt zich onder andere op de communicatie tussen de doelgroepen en de overheden om te komen tot een dialoog op basis van wederzijds respect. Klik voor meer informatie op ‘adviesgroep’. Wat willen wij Onze prioriteiten: * De kinderen van onze doelgroepen moeten naar de basisschool gaan en van daar uit de kans krijgen om door te stromen naar vervolgonderwijs. De Vereniging richt zich hierbij ook op de ouders. Samen moeten we inzien hoe belangrijk onderwijs is. Ook sport en spel willen we stimuleren. Deelname aan sportactiviteiten is belangrijk voor zowel de persoonlijke ontwikkeling als voor de maatschappelijke participatie; * Na het volgen van passend onderwijs moeten de jongeren op gelijkwaardige wijze kunnen deelnemen in het arbeidsproces. Of, met hulp, de kans krijgen om een eigen bedrijf op te zetten. De Vereniging beschikt over personen die hierbij behulpzaam kunnen zijn, waaronder een re-integratie consulent; * De situaties waarbij Sinti, Roma en woonwagenbewoners ervaren dat de landelijke, de provinciale en de gemeentelijke overheden hen in de steek laten, over hen beslissen in plaats van met hen, willen we veranderen. Als Vereniging bevorderen we dat alle partijen samen tot een positieve verandering komen; * Bijzondere aandacht verdienen jongeren die dreigen te ontsporen. De Vereniging wil praten met hen en met hun ouders, praten over de verwachtingen, over het krijgen en pakken van kansen. En zo voorkomen dat het in aanraking komen met justitie een goede toekomst in de weg komt te staan. Goede scholing en begeleiding zijn nodig om een geaccepteerd medeburger te worden, een burger die meewerkt aan de ontwikkeling, de opbouw van ons land; * Maar ook ouderen kunnen met deze problemen te maken krijgen. Met eigen mensen zoekt de Vereniging contact met hen en kan bewerkstelligen dat problemen niet alsmaar groter worden maar opgelost worden;
* Een heel belangrijk punt is de leefbaarheid op de woonwagenkampen. Op veel kampen is verbetering een absolute noodzaak. Een ongewenste situatie die kan leiden tot grote maatschappelijke problemen. Bewoners van woonwagenkampen moeten zo nodig de kans krijgen om samen met de overheid een beter woon- en leefklimaat te ontwikkelen, net zoals bewoners van achterstandswijken in steden en dorpen die kans krijgen. Daarom wil de Vereniging dat er aandacht is voor de problemen, dat er naar de klachten geluisterd wordt; * De Vereniging wil gehoord worden. In het verleden zijn steeds beslissingen genomen waarbij de Sinti, de Roma en de woonwagenbewoners in het geheel niet zijn gehoord, er zijn rapporten geschreven over hen maar nooit mèt hen. Aan deze vorm van minachting wil de Vereniging een eind maken. Dat in de toekomst rapporten worden opgesteld en beslissingen worden genomen waar de doelgroep wèl in betrokken wordt. Zou dat in het verleden meer zijn gebeurd dan was er veel tijd en vooral geld bespaard. Voor gemeenten en andere overheden is de Vereniging een betrouwbare, deskundige en door de achterban gedragen gesprekspartner. Hoewel we weten dat dit alles met hulp van de overheden kan en moet lukken, beseffen we terdege dat het een kwestie van lange adem is. Een extra reden om hard te werken aan het realiseren van onze doelen. Hoe de problemen zijn ontstaan Bij veel Sinti, Roma en woonwagenbewoners staan de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog nog vers in het geheugen. Want de bezetter had het, via de ‘Einsatzgruppen’ niet alleen op Joden gemunt. Maar toen de bevrijding kwam bleek dat de vrijheid niet voor iedereen hetzelfde zou zijn. In de jaren zestig werden de grote woonwagenkampen gerealiseerd en daarbij was er geen sprake van meebeslissen door de Sint, de Roma en de woonwagenbewoners. Deze kampen werden ervaren als concentratiekampen, compleet met een kampbeheerder en een kamp-politie. ‘Vooral voor de Roma- en de Sint-gemeenschappen die in de Tweede Wereldoorlog aan de gaskamer waren ontsnapt was dit een traumatische ervaring. ‘ Van enige keuze was geen sprake: wie de vertrekpremie niet accepteerde en niet meewerkte, werd onder dwang van de politie naar het kamp gesleept. Het beleid van Minister Marga Klomp heeft er toe geleid dat grote groepen mensen tegen hun wil geheel buiten de samenleving kwamen te staan.
Het niveau van de kampschool was bedroevend laag, veel kinderen die van school kwamen, konden nog nauwelijks lezen en schrijven. Door de aanwezigheid van deze kampscholen maar ook van een kampkantine, een kampvoetbalclub, een kampwinkel en een kerk op het kamp groeide een hele generatie op in afzondering. Meestal lagen deze woonwagenkampen ver van de bewoonde wereld, van integratie was op geen enkele manier meer sprake. Het probleem van het uitsterfbeleid Toen het beleid van de overheid werd gewijzigd en de kleine kampjes werden gevormd was er weer sprake van dwang. Maar erger is dat het aantal standplaatsen bijna altijd streng gelimiteerd is. Een gezin mag groeien maar het aantal standplaatsen moet hetzelfde blijven. Dat betekent dat als Sint, Roma of woonwagenbewoners een plek willen hebben om in een wagen te kunnen wonen zij moeten wachten tot er iemand doodgaat. Op geen enkele andere manier wordt er voor hen een plek gecreëerd. Of erger, de kampen worden afgebouwd: lege plekken worden geblokkeerd met als doel het geheel verdwijnen van de kampen. Het lijkt er op dat Sint, Roma en woonwagenbewoners geen bestaansrecht hebben en ‘opgeruimd’ moeten worden. Dat is discriminerend en demoniserend. En strijdig met alle ethische regels. Sint, Roma en woonwagenbewoners vragen zich af of er ook tegen burgers een uitsterfbeleid gevoerd zou kunnen worden. Dat zou betekenen dat er geen woningen meer gebouwd worden. En is er ook een uitsterfbeleid voor woonbootbewoners? Of voor andere minderheden zoals Turken, Marokkanen, Surinamers? De woonwagenwet werd in 1999 afgeschaft en ook dat heeft dat veel betekend voor de Roma, de Sint en de woonwagenbewoners. Het principe is dat iedereen gelijke rechten en plichten heeft. De plichten zijn bekend maar waarom worden deze groepen eerder verjaagd en als oud vuil behandeld dan dat ze als normale burgers worden gezien? Wat is het triest als gemeenten de Sint, de Roma en de woonwagenbewoners discrimineren, demoniseren en criminaliseren. Als ze stellen dat er met deze groep niets valt aan te vangen. Onwaarheden waar de pers en de media graag op ingaan. En een beeld dat door de politie en de ME met grootschalige en agressieve acties tegen woonwagenbewoners wordt versterkt.
Onze achterban Voor het eerst is de groep Roma, Sint en woonwagenbewoners breed vertegenwoordigd en is er van hun kant vertrouwen in het bestuur van de Vereniging. Met dat vertrouwen wil de Vereniging zich inzetten om voor de doelgroepen de kans te vergroten op een volwaardige participatie in de maatschappij. Onze Vereniging is gebaseerd op eerlijkheid, transparantie, duidelijkheid, openheid en gelijke behandeling. En dat weten verreweg de meeste Sint, Roma en woonwagenbewoners. Als vertegenwoordigers van de Vereniging een woonwagenkamp ergens in Nederland bezoeken worden zij met open armen ontvangen. Zij luisteren en er wordt naar hen geluisterd. De bewoners zijn blij dat er eindelijk een Vereniging is die ze kunnen vertrouwen, die de waarheid spreekt en die voor hun belangen op wil komen. Niet onder het motto: veel beloven en niets geven doet de gek in vreugde leven’. Wel door er, samen met de betrokken ministeries, voor te zorgen dat er geen loze beloftes worden gedaan, dat er geen tweedracht wordt gezaaid tussen de Sint en de Roma en tussen andere doelgroepen. In het Europees Parlement zijn verdragen vastgesteld die ten doel hebben de erkenning en de bescherming van ons volk. En er is bepaald dat de landelijke overheden middelen ter beschikking moeten stellen voor scholing, voor werkgelegenheid. En dat er voldoende standplaatsen beschikbaar moeten zijn. De Vereniging laat geen kans voorbij gaan om dat onder de aandacht te brengen. Wat doen we De Vereniging zet, in samenwerking met plaatselijke overheden en maatschappelijke organisaties, projecten op die zich richten op de problemen van de Sint, de Roma en de woonwagenbewoners. Met als doel het bevorderen van het wederzijds respect. En met als doel dat de doelgroepen ook zelf open staan voor meer integratie. Met als doel dat het slechte imago, grotendeels door de buitenwereld opgeplakt, verbetert. De Vereniging werkt als een katalysator, ze treedt op als een spreekbuis voor zowel overheden als de doelgroepen. Vooral voor overheden wil ze een aanspreekpunt zijn, zonder dat het contact met de doelgroep verwaarloosd wordt, het gaat tenslotte om hen. De Vereniging zet zich daarom ook in als bemiddelaar bij conflicten tussen Sinti, Roma, woonwagenbewoners en de verschillende overheden. De Vereniging heeft daarvoor de capaciteit en ze geniet het vertrouwen van de leden. Juist omdat ze is opgericht door diezelfde leden kan ze een rol spelen bij verdere integratie en bij acceptatie van deze Nederlandse bevolkingsgroep. Daarvoor wil de Vereniging zich sterk maken.
Punten die bijzondere aandacht verdienen * Een bijzonder aandachtspunt voor de Vereniging is de NISR, de organisatie die, in opdracht van de overheid, streeft naar rechtsherstel voor Sinti en Roma als slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Na de opheffing van de NISR zijn de jaarcijfers bekend gemaakt, over deze cijfers heeft de Vereniging geen goed gevoel. De Vereniging dringt aan op onderzoek, zo nodig zelfs een gerechtelijk onderzoek. Ook wil de Vereniging graag het standpunt weten van het betrokken ministerie waar het gaat om het noemen van de juiste bedragen en de verantwoordelijkheid voor de uitgaven; * Een ander punt van zorg voor de Vereniging zijn de bemiddelingsbureaus, die namens gemeente het beheer voeren over woonwagenkampen. De grootste speler op deze markt is de firma Nijbod in Eindhoven. Veel woonwagenbewoners zien de kostbare rol die dit soort bureaus spelen liever verdwijnen; * In de publieke opinie speelt de criminaliteit op de woonwagenkampen een grote rol. Veel wordt gesproken over de ‘vrijplaatsen’. In het meest recente overheidsrapport, 2011, wordt gesproken over twintig woonwagenkampen die gezien kunnen worden als vrijplaatsen. Hoe staat dat in verhouding tot de vele wietplantages en XTC-laboratoria die ontmanteld worden en waarbij geen enkele betrokkenheid is van woonwagenbewoners? De Vereniging kan en wil een rol spelen die leidt tot een positievere beeldvorming; * Daarop aanhakend: de Vereniging vindt het een schande dat er gesproken wordt over de oprichting van zogenaamde ‘police task forces’ die een eind zouden moeten maken aan de zwaar overschatte criminaliteit op woonwagenkampen. Gezien de grove en discriminerende manier waarop de politie vaak woonwagenkampen ‘aanpakt’ zal dit alleen maar leiden tot meer verzet, tot meer agressie. Tenslotte Laten we gezamenlijk krachtdadig optreden tegen het beleid dat door de overheid wordt gevoerd waar dat is gericht tegen de belangen, tegen de cultuur van de Roma, de Sinti en de woonwagenbewoners. Ook in omringende landen wordt er naar deze doelgroepen een positiever beleid gevoerd, daar kunnen Nederlandse gemeenten vaak nog veel van leren. Daarom vraagt de Vereniging de steun van alle Roma, alle Sinti en alle woonwagenbewoners, met de belofte dat de Vereniging hen dichter bij elkaar wil brengen en zal steunen tot het uiterste. Hoogachtend, VSRWN
