Veel studenten lijden onder faalangst

hskwin’ is de tweewekelijkse krant van Windesheim

14 april 2011, jrg 19, nr 15

/ nieuws

/ nieuws

/ opinie

/ cultuur

Weg met de Zesjescultuur!? p2

Student 2e studie betaalt de volle mep p3

Vraagsturing vraagt om integrale aanpak p6

Werken voor het Bevrijdingsfestival p10

Veel studenten lijden onder faalangst pagina 8 illustratie: judy ballast

‘Soms vangen we wel dertien muizen’ Gerben Westerhof, tweedejaars journalistiek, p5

‘Geen onderwijs zonder overhead’ columnist Inge Strijker, p7

‘Ik wil er niet standaard uitzien’ Suzanne Brouwer, tweedejaars sph, p13

8 /special

Faalangst, hoe kom je er aan? Faalangst kan dus behoorlijk belemmerend zijn. Maar waar komt het eigenlijk vandaan? Studentenpsycholoog Astrid Vlak: “Studenten met faalangst stellen hoge eisen aan zichzelf, ze zijn vaak perfectionistisch en zien snel beren op de weg. Ze piekeren veel, vinden dat ze geen fouten mogen maken en hebben spanningsklachten.” Volgens Vlak is faalangst een symptoom van de irreële gedachten die iemand kunnen beheersen. Deze gedachten komen voort uit ervaringen die iemand eerder in zijn leven heeft opgedaan. “Het kan zijn dat er in je gezin altijd gefocust is op hoge cijfers of juist op die ene zes die je hebt gehaald. Kinderen kunnen zo de boodschap meekrijgen dat presteren de norm is.” Faalangst kan ook ontstaan door andere ervaringen. Pestgedrag, bijvoorbeeld. Vlak: “Mensen die gepest zijn of worden, hebben geleerd in te zoomen op anderen, zich aan te passen en zich meer bezig te houden met wat anderen van ze denken.” Daarnaast kan het ook komen doordat je bijvoorbeeld dyslexie of adhd hebt. Daardoor kun je misschien niet zo snel meekomen als anderen en kun je het idee hebben dat je niet slim of goed genoeg bent. In de media wordt nogal eens geroepen dat de eisen van de maatschappij veel van mensen vergen. Of het grote aantal studenten met faalangst daar een link mee heeft, weet Vlak niet. “Ik denk wel dat mensen tegenwoordig sneller denken dat alles en iedereen maakbaar is als je maar genoeg je best doet. En natuurlijk kun je jezelf ontwikkelen en groeien, maar absolute maakbaarheid is een illusie. Als een student denkt dat hij alles kan bereiken wat hij wil, kan hij de lat wel eens te hoog leggen en dan ligt faalangst op de loer. Ook op onderwijsniveau kan er druk ontstaan. Vroeger mocht je langer over je studie doen. Nu moet je binnen vier jaar je studie afronden en voor langstudeerders dreigen er binnenkort boetes. Daarnaast doen hogescholen steeds meer een beroep op competenties van studenten en er is minder structuur dan vroeger, het is onduidelijker wat er nu precies van je wordt verwacht. Dat kan een behoorlijke druk opleveren.”

De angst dat je een fout

Faalangst staat in de top 3 van studentenprob Elke student heeft wel eens de bibbers voor een presentatie of tentamen. Maar niet iedereen ligt direct nachten wakker met het idee dat het hem nooit gaat lukken. Deze studenten wel. Zij hebben last van faalangst. “Ik sliep slecht en kreeg geen hap meer door mijn keel”, vertelt Johan van Essen. “Toen besefte ik dat ik echt iets moest doen.” De tweedejaars journalistiek werd tot voor kort behoorlijk belemmerd door zijn faalangst. “De dag voordat ik een presentatie moest geven was ik al heel zenuwachtig en ook voor interviews was ik hartstikke nerveus. Ik was ervan overtuigd dat ik de verkeerde vragen stelde,

de verkeerde mensen sprak, de verkeerde kleren aan had. Wat ik deed was in mijn eigen ogen nooit goed. Ik was ontzettend streng en perfectionistisch naar mezelf toe.” Vierdejaars informaticastudent Linda Mulder deelt zijn ervaringen. “Voordat ik deelnam aan de faalangstgroep op Windesheim dacht ik vaak: ik kan dit niet of iedereen vindt me vast dom als ik mijn tentamen niet haal. Als ik dan een toets of practicum had, werden die gedachten zo groot dat ik een black-out kreeg. Dan lukte niets meer. Ik raakte het vertrouwen in mezelf kwijt en kwam in een vicieuze cirkel terecht. Door de spanning haalde ik onvoldoendes en dacht ik: zie je wel, ik kan het niet. En zo werd het steeds erger.” Sociale faalangst Wie faalangst heeft, is – het woord zegt het al – bang om te falen. Een grote groep studenten op Windesheim ondervindt dagelijks hinder van deze angst bij het voorbereiden

en doen van presentaties, bij het leren, bij het maken van verslagen, kortom: bij alles waarbij je een prestatie moet leveren. Ze zijn gespannen, vatten kritiek persoonlijk op, denken dat ze niets kunnen, geen fouten mogen maken en kunnen erg gevoelig zijn voor wat anderen van ze denken. Sph-student Eva (wil liever niet met haar achternaam in de hskwin’) heeft onder andere last van sociale faalangst. Eva: “Ik wil graag alles heel goed doen en ‘erbij horen’. Daardoor pas ik me zo aan dat ik mezelf een beetje verlies. Ik gedraag me altijd anders dan ik ben en ben voortdurend bang dat anderen raar over me denken. Als ik door de kantine loop, denk ik bijvoorbeeld dat iedereen denkt: wat loopt ze raar. Op mijn stage-adres kan die faalangst ook knap lastig zijn. Ik heb het idee dat ik alles moet kunnen en weten. Zo moest ik bijvoorbeeld een was draaien, maar ik wist niet hoe de wasmachine werkte. Ik heb dat toen niet gedaan. Als ik het zou vragen, zouden ze er immers achter komen dat ik het niet wist.

win’/special

14 april 2011 · nummer 15

9

Faalangst, hoe kom je er af!? Van de klachten waarmee studenten naar de psychologen op Windesheim komen, staat faalangst in de top drie. Daarom is er op Windesheim ongeveer vier keer per jaar een faalangstgroep, een soort cursus die uit acht bijeenkomsten bestaat.

Illustratie: Judy Ballast

t maakt, die is vreselijk

blemen Maar dat werkt natuurlijk niet, want de volgende ochtend werd ik op het matje geroepen. Ik zei dat ik het was vergeten. Dat komt ook niet goed over.” Ook op andere vlakken vertoonde Eva ontwijkgedrag. “Verslagen wilde ik zó goed doen, dat ik niet durfde te beginnen. Ik stelde het net zo lang uit tot ik bijna geen tijd meer had en dus heel snel moest werken. Vaak raffelde ik ze dan af. Vervolgens kreeg ik wel een voldoende, maar was ik echt niet tevreden.” Sommige studenten verzanden door hun faalangst dus in uitstelgedrag. Anderen bijten zich juist overdreven vast in de studiestof en proberen zo met hun angst en gedachten om te gaan. Willem Don, derdejaars journalistiek deeltijd, had daar ook last van. “Tijdens mijn studie politicologie aan de UvA was ik zo perfectionistisch dat ik het studeren steeds voor me uitschoof. Daardoor deed ik drieënhalf jaar over eerste- en tweedejaarsvakken. Bij het schrijven van papers merkte ik dat ik er nog op een heel andere

manier mee omging. Ik wilde álles weten en bleef maar dingen opzoeken. Alles moest origineel zijn en ik bleef maar nadenken over het proces, waardoor ik ook enorme vertraging opliep.” Huilen en hyperventileren Iemand die bang is om te falen, wil over het algemeen ook dat niemand dat weet. Maar faalangst kan zo belemmerend zijn dat je het niet meer verborgen kunt houden. Astrid Nijdam is derdejaars industrieel productontwerpen: “Iedereen kent gezonde spanning, maar bij mij gaat het veel verder dan dat. Ik begin tijdens presentaties te stotteren, mijn stem verdraait, mijn lijf trilt en ik krijg een rood hoofd. Als ik het achter de rug heb en de docent vraagt me hoe ik het zelf vond gaan, klap ik dicht. Soms barst ik zelfs in tranen uit. Daar kijken mensen vreemd van op. Tegenwoordig zeg ik het gewoon als ik gespannen raak, dat helpt soms. Mensen snappen het in ieder geval beter als

je helemaal stilvalt.” Ook Jonneke Jorissen, derdejaars dbkv, kreeg door haar faalangst last van lichamelijke klachten. “Ik studeerde aan de kunstacademie en had geen kader en structuur waarbinnen ik kon werken. Daardoor kon ik niet zien wat er van me werd verwacht. Ik verlamde en kreeg in die tijd last van hyperventilatie. Uiteindelijk heb ik de studie afgebroken, ben ik dbkv gaan studeren en heb ik gesprekken gehad met de studentenpsycholoog. Dat heeft me enorm geholpen.” Willem Don switchte ook van studie. “Ik had veel last van hoofdpijn en gespannen spieren en besloot naar de studentenpsycholoog te gaan. We hebben veel gepraat en ik merkte dat dat goed voor me is. Ik weet nu hoe ik moet relativeren. Het heeft me ook geholpen om de knoop door te hakken en met een andere studie te beginnen. Alleen al het nemen van die beslissing zorgde ervoor dat ik me krachtiger voelde.” TESSA KLOoster

Johan besloot zich aan te melden bij de groep. “Ik kwam er met de gedachte dat ik naderhand nooit meer zenuwachtig zou zijn, maar zo werkt het natuurlijk niet. Ieder mens heeft nu eenmaal last van zenuwen in bepaalde situaties. Maar ik heb wel geleerd om er mee om te gaan en voel me beter. Ik heb weer plezier in de dingen die ik doe en kan weer wat nuchterder naar situaties kijken. Het mooiste verschil is dat ik niet meer panisch wordt vooraf. Ik geef mezelf niet meer op mijn kop. Het beste is eigenlijk om er over te praten. Doe er iets aan, want het kan. Blijf er niet in hangen.” Linda werd door een docent op de faalangstgroep gewezen. “We deden er ontspanningsoefeningen en leerden op onze ademhaling te letten, zodat je lichamelijke spanning wat afneemt. Verder heeft iedereen zijn eigen zelfbeeld geanalyseerd. We keken waaraan je dat ophangt. Die cursus heeft echt iets veranderd. Ik ging fluitend door mijn herkansingen. Voor de toetsen waarvoor ik eerst nog vieren en vijven haalde, kreeg ik nu achten. Zo groot kan de invloed van faalangstige gedachten dus zijn.” Elke groep bestaat uit ongeveer tien studenten. De begeleidende studentenpsycholoog behandelt tijdens de cursus onder andere irreële gedachten. Veel studenten met faalangst meten bijvoorbeeld met twee maten. Zij vinden dat ze álles moeten weten, terwijl hun studiegenoten dat niet hoeven. Dat soort gedachten wordt gezamenlijk onder de loep genomen. In de groep krijgen studenten de handvatten die ze erbuiten in de praktijk kunnen brengen. Wil je je opgeven voor de faalangstgroep van de Studentenpsychologen? Stuur dan een mailtje naar [email protected] of bel met Mary Zohlandt: 088- 4699036.

10 /cultuur ’/spitse The end is near Neokolonialisme op het donkere continent, Orwelliaanse doublespeak in de media, nucleaire Holocaust in het land van de rijzende zon, financiële meltdown op de wereldmarkt, peak-oil, meer honger dan goed is voor een mens en stijgende voedselprijzen. Net als je denkt dat het allemaal niet erger kan, lees je dat dolfijnen massaal het loodje leggen in het kielzog van de BP-ramp. Heeft God ons verlaten? Hebben we het écht hé-le-maal verknald bij de vader van de Zaligmaker? In het (gratis!) boek ‘2008 – Gods laatste getuigenis’ windt eindtijdprofeet Ronald Weinland er geen doekjes om. Hij ziet steeds vaker de bewijzen voor de ophanden zijnde armageddon. Samen met God vergelijkt hij onze huidige toestand met een vrouw in barensnood. Aan het begin liggen de contracties nog ver uit elkaar, maar naarmate de pijnlijke bevalling dichterbij komt, zullen de baarmoederlijke samentrekkingen frequenter worden. Dit bewijst voor hem en God – en voor mij - dat het in dit boek beschreven scenario klopt. Er is inderdaad geen speld tussen te krijgen. En toch. En toch. Het is vreemd om te lezen hoe de US gaat desintegreren. Epidemieën, pandemieën, klimaatrampen, economische ontreddering en de daarmee gepaard gaande menselijke ellende worden met sadistisch genoegen beschreven – we hebben het immers over ongelovige honden - en bieden misantropische lezers gedetailleerd rukvoer. Natuurlijk zijn er nieuwsjunkies die het lezen van deze apocalyptische voorspellingen onzinnig vinden, lieden die liever op de seculiere fictie van ANP, Volkskrant en Twitter vertrouwen. Dit boek is dan ook interessanter voor mensen die mediamoe zijn, en die een alternatieve kijk op het nieuws wensen. En nog even over de wreedheid van de vader van de heiland, hè. Want veel ompi-dompies denken dat er geen God bestaat omdat dit allemaal gebeurt, maar het is juist onze grote vriend die ervoor zorgt dat dit scenario zich versneld afspeelt! Waarom? Om nog meer onnodig lijden te voorkomen, duh … 2008 - Gods laatste getuigenis, door Ronald Weinland. 2008, eigen beheer. ISBN: 0975324055. € 0,00 (www.the-end.com). Marc Spitse

is gederangeerd bibliofiel en deelt zijn leesvreugde met liefde

’/filmdate Wil je ook een keer gratis met iemand naar de film? Mail naar [email protected]

Charlèss, Anton en Oscar in park De Weezenlanden

Esther Hansman en Marjolein van de Vegt (allebei eerstejaars pedagogiek) keken

Black Butterflies Onze eigen Carice van Houten heeft nog maar net de Rembrandt Award voor Beste Nederlandse Actrice op zak of ze schittert alweer op het filmdoek met Black Butterflies. Hierin speelt ze de Zuid-Afrikaanse dichter Ingrid Jonker die belangrijk werk leverde tijdens de censuurperiode van de Nasionale Party. Haar gedicht ‘Die Kind’ werd wereldberoemd toen Nelson Mandela het in 1994 voorlas. Nog gehuild tijdens deze dramafilm? Esther: “Nee, daar ben ik te oud voor. Maar veel drama was er zeker, ik moet er nog van bijkomen.” Marjolein: “En veel diepzinnig dichten: Het water in de riolen beeft van het bloed van mijn nageslacht. Zo kun je een abortus ook verwoorden, heel knap!” Weer prijs voor Carice en Rutger Hauer? Esther: “Nou, als Carice prijzen wint door het showen van haar borsten, zeker! Ik dacht voortdurend: Ja hoor, daar gaat ze weer met d’r tietjes!” Marjolein: “Rutger hoe? Carice was ook wel goed, hoor. Drama ligt haar wel, ze laat ontzettend veel zien met mimiek van haar gezicht.” De film is net uit. Kon je nog een kaartje krijgen? Marjolein: “Het was rustig omdat Gooische Vrouwen zo’n succes is. Bij die film was het zo druk dat wij nauwelijks onze zaal binnen konden komen!” Esther: “We waren maar met een man of twintig! Deze film verdient veel meer kijkers, ik kan hem iedereen aanraden!”

Esther:

HHHHH

Marjolein:

HHHHH

‘Je leert veel bij de organ Windesheimstudenten werken m Terwijl zo’n honderdveertigduizend Nederlanders lekker meeblèren met Jacqueline Govaert, Dazzled Kid en Ilse de Lange in Zwolle, rennen Windesheimstudenten van de minor event management op 5 mei de benen onder hun lijf vandaan. Vanuit onze eigen hogeschool organiseren zij een openingsconcert voor senioren, staan ze klaar om informatie te geven en verzorgen ze het bekende Petje Op Petje Af-spel. Allemaal ter gelegenheid van de 66ste verjaardag van onze vrijheid. En wat het extra leuk maakt, is dat studenten van Windesheim een backstagetour kunnen winnen! Petje Op Petje Af Charlèsse Dupont is tweedejaars communicatie. Dankzij haar ben je op 5 mei in bezit van een retro zonneklepje van Windesheim. Daarmee kun je deelnemen aan

Petje Op Petje Af. Charlèsse: “We zijn al druk bezig met de voorbereidingen. Niet alleen moeten er duizenden zonnekleppen komen, we zijn ook op zoek naar stellingen en draaien proef op vier verschillende middelbare scholen. Daarnaast ben ik nog op zoek naar twee acteurs die de stellingen kunnen onderbouwen. Daarvoor wilde ik graag de Jakhalzen hebben. Maar die waren al druk.” Of het nu op een feestje is of in een tv-programma (Holland Sport), je krijgt onherroepelijk minstens eens in je leven met Petje Op Petje Af te maken. Presentator Willem Alkema poneert op 5 mei vanaf het hoofdpodium stellingen die betrekking hebben op vrijheid. Afhankelijk van wat Willem voorstelt, houd je bij ‘eens’ of ‘oneens’ je petje op. Wie het antwoord mis heeft, moet gaan zitten. Charlèsse: “Wie naar het nieuws kijkt, weet dat vrijheid niet zo van-

zelfsprekend is. Kijk naar wat er in het Midden-Oosten gebeurt. We willen mensen aan het denken zetten. Wist jij bijvoorbeeld dat niet alle landen in Europa een grondwet hebben? Engeland is bijvoorbeeld zo’n land.” Wat voor stellingen er straks over het BFO-terrein aan de Weezenlanden schallen, is nog niet bekend. Charlèsse roept Windesheimstudenten mee te denken. “Ze moeten gaan over vrijheid. Wie die de beste stelling instuurt, wint een backstage-tour tijdens het BFO.” Seniorenknuffelaar Anton Kalle, tweedejaars commerciële economie, organiseert het openingsconcert voor ouderen (‘senioren’). “Ik ben projectleider en nodig alle senioren uit verzorgingshuizen uit. Hopelijk komen er zo’n zevenhonderd mensen. Ik regel van alles. Van

win’/cultuur

14 april 2011 · nummer 15

11

’/tv So you think you can recycle? So, dachten onze tv-makers, wíj hebben de X-Factor. En verdraaid, het overgrote deel van flatscreenminnend Nederland lijkt ze gelijk te geven. Miljoenen mensen staren dagelijks naar iedere nieuwe rip-off die te uitgemolken is om eigenlijk hier nog te bespreken. Recyclen. Jarenlang werd het woord gebruikt in het kader van milieuvriendelijkheid. De grote geldwolven en kijkcijferaasgieren dachten daar echter anders over. En zo begon het allemaal lang, lang geleden. Henny Huisman (die van de Moppentrommel) had een geweldig idee: een show waarbij je je favoriete artiest nadoet. Leuk! Zeikende vent (Jacques d’Ancona) in de jury en je zit geramd. Nu, anno 2011, kun je de televisie niet meer aanzetten of je krijgt de één na de andere gerecyclede Soundmixshow naar je hoofd geslingerd. The X-Factor, Idols, So you think you can dance, Popstars. En vooruit - tv-pimps vallen wel eens terug op het oorspronkelijke concept - The Voice of Holland. Tergend irritante, slappe namaak-tv. Natuurlijk is niet alle recycle-onzin Henny’s schuld. We hebben ook nog dat andere format dat ons IQ binnen tien minuten terugbrengt tot niveau Kelly: de knuffeltransseksueel die bekend werd door Big Brother. Het programma dat zijn éigen opvolgers kreeg: De bus en ranzig gluurgaatje Gouden Kooi waarin een psychopathische hork over zijn huisgenoten kotste. Gelukkig is ook Big Brother onder het stof vandaan gehaald. Even blazen, beetje Wie is de Mol erbij, doen alsof het ontzéttend retro is en je hebt Secret Story. Oh, en over de mol gesproken, ook die heeft zijn eigen christelijke variant met De Pelgrimscode én zelfs B-merk Flashback. Het is genoeg. De maat is vol. So I think dat we onze tv-makers maar eens moeten recyclen. TESSA KLOOSTER

’/7 x uit Studentenbandfestival Akoestische pop/rock met een rauw randje, (psychedelische) folk en lichte popmuziek. Tijdens de derde voorronde van het Studentenbandfestival op woensdag 20 april gaan singer-songwriters

u

Zaterdag 23 april – MUZIEK – Om 21.00 uur word je uit je schoenen geblazen door De Staat. De rockformatie rondom Torre Flim brengt onder andere nummers van het nieuwe album Machinery. Haal 15 euro uit je spaarpot en kom naar Hedon!

u

Zaterdag 30 april – BEA – Zing voor de tv uit volle borst ‘Oranje Boven’ mee als Máxima zich al Ezeltje Prikkend door een stad beweegt. Liever niet? Op Koninginnedag kun je de hele dag in het centrum terecht voor leuke optredens.

u

Foto: jasper van overbeek

n isatie van zoiets groots’ ee aan Bevrijdingsfestival vervoer en het programmaboekje tot stoelen en koffiekarretjes.” Seniorenknuffelaar Danny de Munk gaat de oudere stadsbewoners

verwennen met een paar mooie liedjes, zodra burgemeester Henk Jan Meijer Zwolle heeft toegesproken en samen het Wilhelmus is

Dit moet je óók niet missen! • Naast Racoon, Ilse de Lange en Dazzled Kid betreden de mannen van Moke samen met het Metropole Orkest hoofdpodium Wärtsilä. Om 23.00 uur sluiten ze BFO 2011 af. • Nederlandstalige zangeres Eefje zingt om 15.15 uur liedjes van haar onlangs verschenen album ‘De Koek’ op podium Abbott Theater. • Rockopera Infernorama is een eerbetoon aan de dit jaar overleden Zwolse muzikant en composer Manny van Oosten. Om 17.55 uur luister je naar fragmenten bij het Kink FM-podium. • A La Din won vorig jaar bandwedstrijd De Doorbraak. Om 23.20 uur staan de mannen van deze band op, idd, Podium De Doorbraak. • De Zwollenaren van Soulstar speelden in het voorprogramma van Bon Jovi en doen om 21.45 uur hun kunstje op het Popfront Podium. • Lucky Fonz III vind je maar liefst drie keer in de Deltion VIP Lounge. • Aïrto doet om 15.00 uur waar hij goed in is op het podium van Studentertainment.

gezongen. De Munk wordt begeleid door de Koninklijke Militaire Kapel Johan Willem Friso. “Studenten zijn uiteraard ook welkom om te komen kijken en luisteren. Maar de senioren hebben de VIPplekken.” Voor Oscar Risamena is een weer heel andere rol weggelegd. De tweedejaars commerciële economie leidt de publieksservice. Dat betekent dat je bij zijn medewerkers allerlei info kunt verkrijgen. Hij stuurt twintig studenten van Windesheim, scholieren die hun maatschappelijke stage lopen en terreinteams aan. “Ik weet niet hoeveel ik van de muziek meekrijg. Waarschijnlijk loop ik de hele dag rond met een oortje in. Maar ik heb er erg zin in. Je leert ontzettend veel bij de organisatie van zoiets groots.” TESSA KLOOSTER

Milou Isyourmusic (zie foto), Oh my Noah en Bart Satijn de strijd met elkaar aan om een plekje in de finale (op 11 mei in Hedon) van het Zwolse Studentenbandfestival. Om 20.30 uur mag je gratis bij deze laatste voorronde in Het Vliegende Paard zijn. Lekker avondje luisteren met een biertje!

u Woensdag 4 mei – GOEDE VERZOEKJES – Weg met de foute verzoekjes. Tijd voor goede muziek. Kom naar Het Vliegende Paard, schrijf je favoriete nummers op een viltje en genieten maar! Bier en fris kosten vanavond met een gouden munt maar 1 euro!

Woensdag 20 april – FILM – Where the wild things are gaat over fantasie, vriendschap en realiteit. Het is de derde film uit de reeks van het Geert Groote Instituut van Windesheim. Gastspreker Wouter Zwart leidt de film om 19:45 uur in Het Fraterhuis in. Studenten betalen 6 euro.

Rap voor Redman

u

Donderdag 21 april – BANDS – A La Din, Woot en F. Vanaf 20.00 treden deze bands op tijdens de The Next Best Band Tour op in Hedon. Kom luisteren en speel mee met de alternatieve popquiz (hoofdprijs: twee Solar Weekendtickets). Laat je studentenkaart zien en je betaalt maar 5 euro voor een kaartje!

u

De legendarische rapper Redman doet voor zijn Solo Reggie Tour maar één optreden in Nederland. En wel in ons eigen Hedon op vrijdag 6 mei! Jíj kunt als hiphoptalent zijn supportact zijn. Wat je daarvoor moet doen? Schrijf je in en stuur een link naar je eigen werk (YouTube, bandcamp, soundcloud enzo) naar [email protected]. Rico & Sticks van de Fakkelbrigade beslissen of jij de zaal mag opwarmen.

u

12 /campus ’/buitenland ‘Niet alles hoeft hier vierkant en logisch te zijn’ Lucas Huyskes, vierdejaars international business and languages, doet zijn afstudeeronderzoek in India. Hij schrijft elke twee weken naar Nederland. Op een paar kilometer afstand van mijn guest house ligt Auroville, een bijzonder dorpje. Het is een multiculturele gemeenschap waar mensen als burgers van de wereld in vrijheid kunnen leven. Er is plek voor mensen met goede wil en de juiste aspiInd raties. Het is een plek waar men ongeia / acht religie of ras in vrede, eenheid en 4 harmonie kunnen samenwerken aan vooruitgang en een betere wereld… Klinkt wat vaag? Het raast er van de Westerlingen. Auroville wordt gevormd volgens de idealen van Sri Aurobindo en de Moeder, twee visionairs van wie de gedenkfoto’s hier op menig muur en dashboard terug te vinden zijn. Op wat ooit een kale dorre plek was, wordt sinds veertig jaar gebouwd aan een duurzame gemeenschap die momenteel huis biedt aan ruim 2000 mensen met 45 verschillende nationaliteiten. In het midden van het dorp, als symbolisch middelpunt staat de Matrimandir, een indrukwekkend bouwwerk. Een gigantische - met bladgoud bedekte - golfbal rijst omgeven door tuinen en rode aarde op uit de grond. Dit bouwwerk werd onlangs in 2008 - na 37 jaar (!) inzet van vrijwilligers - geopend. Binnenin het gebouw vind je een perfect wit marmeren meditatiekamer die verlicht wordt door een enkele zonnestraal, verspreid door ’s werelds grootste kristal. Alles is gedaan met oog voor perfectie. Het gebouw vormt het middelpunt van de gemeenschap en zal ooit - volgens visioenen van de moeder het hart vormen van een Auroville met vijftigduizend inwoners. Nog steeds vaag? Ja, misschien wel maar het is verfrissend om te horen over de idealen en de dromen van mensen. Om de passie te zien en om te kijken naar een mooi bouwwerk waar velen vrijwillig aan hebben gewerkt, niet voor geld maar wel voor iets belangrijks. In India is er ruimte voor, je wordt niet snel aangekeken als je anders denkt want iedereen denkt hier tenslotte anders. Spiritualiteit is hier nog altijd een belangrijk onderdeel van het dagelijks leven en men denkt hier anders dan in Zwolle. Niet alles hoeft vierkant en logisch te zijn, niet alles hoeft definieerbaar te zijn om belangrijk te zijn. Voor sommigen biedt dit een bevrijdende kijk op het leven. Vaag misschien, maar ik heb het zwaarste respect voor passies en idealen. Ik heb respect voor mensen die bijdragen, die werken aan dromen en geen reden hebben om cynisch te worden. Lucas

’/eva

‘Ik krijg kinderen zo aan het la Als logopedist heeft ze genoeg ervaring om voor zichzelf te beginnen. Eline Bruggeman, vierdejaars logopedie, loopt stage bij Logopedie Rijssen in Rijssen.

behandel je ze puur op logopedisch vlak. Bij speciaal onderwijs of in de zorg heb je altijd bijkomende aspecten waar je rekening mee moet houden. Daar had ik nu niet zo’n zin in.”

Wie behandel je hier? “Voornamelijk kinderen, en dat vind ik eigenlijk ook de leukste groep om mee te werken. In deze praktijk

Accepteren de kinderen je? “Oh ja, dat is het probleem niet. Ik krijg kinderen zo aan het lachen. Maar als de ‘stagiair’ het overneemt,

zie je de ouders wel even kijken. Op school leer je wel kindbehandeling maar geen ouderbehandeling. Pech hoor, het gaat om het kind!” Wat komt er na je studie? “Een eigen praktijk! Althans, die hoop ik ooit te beginnen. Mijn studieloopbaanbegeleider zal mij binnenkort adviseren welke kant ik

’/eten schrijversleven De stilte en niets meer met nog minder dan er was ooit zal zijn. De witte stiltes, tikkende tijd, het ritme gaat en verdwijnt in de horizon. Alleen - nooit eenzaam; altijd samen in de oneindige stilte van het samen zijn, van elkaar houden en het vasthouden. – Vooral niet loslaten, vastgrijpen en beschrijven.

Eva Goedendorp is eerstejaars lvo Frans en is dit studiejaar de Windesheimdichter

Matthijs’ Pestopenne Matthijs Zantinge (tweedejaars cmv) heeft een heerlijke ruime keuken annex woonkamer in zijn antikraakpand. “Als ik kook is het ook vaak echt studenteneten. Rijst met een lekker sausje, een Hollands Pannetje of pasta.” Met ons deelt hij zijn Pestopasta. Voor Matthijs’ Pestopenne (3 personen) heb je nodig: 800 gram broccoli 300 gram penne 400 gram kipfilet 1 eetlepel gedroogde Italiaanse keukenkruiden 2 eetlepels olijfolie 125 gram verse roomkaas of crème fraîche een paar eetlepels groene pesto pijnboompitjes Matthijs: “Kook de penne in een pan met water. In een andere pan met water kook je de broccoli die je in roosjes hebt gesneden. Snijd de kip in kleine blokjes

en bak die goed gaar in een koekenpan met wat olijfolie. Gooi er halverwege de Italiaanse kruiden over. Als de broccoli klaar is, doe je die in een wok. Dan de crème fraîche of de roomkaas, de kip en een paar eetlepels groene pesto erbij. Hoeveel dat is, moet je zelf op smaak bepalen. Meng alles goed. Vervolgens bak je in een koekenpan de pijnboompitten heel zachtjes en maar heel even met een klein beetje olie. Die gooi je bij de saus. Samen opdienen, een glaasje zoete, witte wijn erbij en je bent klaar.” Wat kost het? “Voor drie personen ben je ongeveer 6 euro kwijt. Maar het kan goedkoper zijn. Veel studenten hebben de kruiden al in huis en nog pasta over van een andere keer. Ik raad iedereen aan goedkope producten te kopen. Je gooit alles bij elkaar, dus smaakt het sowieso hartstikke lekker.” TESSA KLOOSTER