uitblinker
JAARVERSLAG 2011 lees op de website
UITBLINKER is de nieuwsbrief voor alle vrijwilligers van Blink Brabant Noordoost Rijk van Nijmegen 024 3571327,
[email protected], www.blinkuit.nl Postbus 14, 6580 AA Malden
Blink is ondergebracht bij Dichterbij en lid van Mezzo
vrijwilligers nieuwsbrief nummer 21 mei 2012
IDEAAL EN INSPIREREND
INHOUD
In deze nieuwsbrief staat de mantelzorgvrijwilliger centraal. Familie, vrienden en kennissen die thuis iemand verzorgen, worden steeds belangrijker. Blink maakt zich hard om hierbij ondersteuning op maat te bieden waardoor de mantelzorger ontlast wordt en het langer vol kan houden. In het jaarverslag kunt u lezen hoe we dat doen en wat onze ‘productie’ is en een mooi voorbeeld. Dit jaar is dat Cas, de zoon van Judith. Hij wordt met liefde omringd door familie, vrienden en Blinkvrijwilligers Ger en Mindel. Het uitgebreide interview met moeder Judith staat in deze nieuwsbrief op pagina 6. Op pagina 3 staat een artikel over moeder Véronique, mantelzorger van dochter Lynn. Zij is erg blij met de hulp van Anne. Zowel Judith als Véronique zijn inspirerende vrouwen, met een lerende open houding. Voor vrijwillige stagiaires van Blink de ideale leerschool.
Voorwoord
1
Open dag Zorg
2
Workshopdag
2
De diamant Anne
3
Jubilarissen
4
Komen en gaan
4
In memoriam
4
Diamanten Mindel en Ger
5
Regiobijeenkomst, vervolg p2
6
Mens in beeld: Joop en Henk
7
De ommezwaai: Chantal
8
Wist u dat?
8
Erna Gerrits, teamleider Blink
Colofon
8
ZORG OP ZATERDAG stralende gezichten
open dag Iedere derde zaterdag van maart wordt de landelijke Open Dag van de Zorg gehouden. Blinkconsulent Rijk van Nijmegen, Ria de Vent ging op bezoek bij vrijwilligers die helpen om de naamsbekendheid van Blink te vergroten. Een rondje langs locaties van Dichterbij. De eerste stop was woonvorm De Grote Loef in Malden. Hier is Ans van Kuppeveld al vijf jaar actief als vrijwilliger. Zij bracht haar vriendin Riet Nuijen uit Nijmegen mee. En Riet is zo gedreven dat zij zus Thea ook ronselde.
Riet en Frank
De Wissel Op naar dagactiviteitencentrum De Wissel in Overasselt. Hier was het stil. Jammer, ook voor onze vrijwilliger Elly de Beyer. Ze is sinds twee jaar actief voor Blink en gaat mee met de wekelijkse zwemactiviteit van De Wissel. Met Ronald heeft ze een speciale band opgebouwd en ze wil hem graag voorstellen. Het duurt even voordat ze contact met hem heeft. Opeens verschijnt er een lichte grijns. En dit is het waar zij het voor doet. Zo simpel, zo mooi.
Elly met Ronald
Generaal Smutsstraat In Nijmegen bezoeken we de woonvorm in de Generaal Smutsstraat. De bewoners vliegen als een speer naar buiten. Ze vinden het niet fijn dat er publiek langskomt. Het personeel houdt daar zoveel als kan rekening mee. Maar het is ook belangrijk, voor de buurt en hun eigen netwerk.
ZONNIGE WORKSHOPDAG LAND VAN CUIJK RIJK VAN NIJMEGEN - 14 april, De Haven, Oeffelt Blinkvrijwilligers brachten een stralende zon naar binnen. De sfeer was opperbest. De dag begon met koffie en een Koekje van Eigen Deeg. Deelnemers van centrum voor dagbesteding De Haven serveerden. Tonpraoter Ton Brekelmans uit Udenhout hield de aanwezigen op een carnavaleske manier een spiegel voor. Vader wilde vrijwilliger worden bij Blink. Vooral het kerstpakket bleek hem te lokken. Grappig was de manier waarop Brekelmans sprak over de klassieke bejegening van mensen met een beperking: betuttelend denken voor hen in plaats van uitgaan van hun vraag. Het was een uitstekende inswinger voor de vier workshops die volgden: empowerment, signaleren, anders communiceren en voetreflex.
Terug bij De Grote Loef speelt er een accordeonorkestje en staat Riet achter de broodjeskraam met een stralende Frank. Iemand nodigt bezoekers nog uit om haar appartement te komen bewonderen. Ze woont helemaal zelfstandig en heeft ook een baan, zegt ze apetrots. Empowerment Een actueel begrip in de zorg is empowerment, vrij vertaald als eigen kracht. Een belangrijk uitgangspunt: de eigen kracht van de hulpvrager stimuleren met de komst van een vrijwilliger. Niks nieuws eigenlijk en minder ingewikkeld dan het lijkt.
Channon, Ans en José
Vervolg op pagina 6 ->
2
ANNE IS
de diamant
VAN ONS toegevoegde waarde van een klik Op haar 18e kreeg Véronique een acute verlamming. Na een week was ze weer de oude. Maar telkens werd ze geconfronteerd met vreemde verschijnselen die ze niet kon plaatsen. De verklaring zou tussen haar oren zitten of een burn out. Eind december 2007, ze was 44 jaar, voelde ze een vreemde tinteling in haar linkerarm. Het hart? Een collega belde de eerste hulp. In het ziekenhuis dachten ze aan een beroerte. Een gespecialiseerde neuroloog constateerde multiple sclerose (MS). ‘We waren totaal overdonderd door deze diagnose. Na de grootste schrik, voelde ik ook opluchting omdat het geen beroerte was want dan loop je op een bom’, zegt Véronique. ‘MS is niet levensbedreigend maar wel levenslang aanpassen en veel onbegrip incasseren. Het moeilijkst vond ik het om mijn werk als HR-adviseur los te laten. Maar toen ik zag hoe mijn man en dochter eronder gebukt gingen, kon ik me daar bij neerleggen.’ Energie Dochter Lynn van acht jaar heeft ADHD en mogelijk ASS. Dit openbaarde zich toen ze zes jaar was. Moeder Véronique kan er vaak niet zijn voor haar. Dat is hard. 'Stel je voor: met ADHD heb je aan het einde van de dag een hyper. Maar mijn energie gaat dan juist de kelder in’, beeldt Véronique uit. ‘Mijn man raapt dan alles bij elkaar als hij uit zijn werk komt. Hij heeft een drukke baan.’ ->
Anne, Lynn en Véronique Beginnen Via MEE kwam het gezin bij Blink terecht. Ze vroegen aanvankelijk een speelhulp. De vraag bleef een half jaar onbeantwoord. Véronique: ‘Op het moment dat we de vraag wilden intrekken, benaderde Blink ons over Anne. Als verpleegkundige was zij bekend met MS en als stagiaire pedagogiek sloot ze aan op onze hulpvragen. Met daarbij haar persoonlijkheid klikte het van alle kanten. We gingen alsnog overstag en konden niet wachten om te beginnen!’ Bagage 'Ik leer veel van Anne. Ze brengt extra bagage mee. Door haar ga ik op een andere manier naar Lynn kijken,' aldus Veronique, wiens blik duidelijk verder reikt dan haar eigen straatje. ‘Voor Lynn is Anne een lid van het gezin. Grappig is dat ze een keer naar oma en opa wilde om haar voor te stellen. Ze zei laatst letterlijk: Anne is van ons. Het is heel mooi wat we nu hebben.’ Afscheid Voor volgend jaar moet Anne een fulltime stageplek hebben. Samen met de ouders van Lynn bereidt ze haar vertrek voor. Anne: 'Ik vind stoppen heel lastig maar het blijft school. Een professionele afstand is onderdeel van mijn werk.’ Toch zou ze graag nog iets blijven betekenen voor het gezin. Véronique zal haar missen: ‘Anne voelt zich vrij bij ons. Ik hoorde haar eens samen met Lynn enorm giechelen. Ze lagen met z’n tweeën op een handdoek in de badkamer en speelden schoonheidssalon. Ook ontwikkelde Anne een beloningssysteem waarmee Lynn bij goed gedrag iets kan winnen. De prijzen zijn een spelletje, samen fietsen en zo. Altijd dingen waar Lynn iets aan heeft.’ - Stagiaire Anne heeft veel meegebracht. Niet in de laatste plaats inzicht in de hulpvraag. Mantelzorger Véronique: ‘Een speelhulp is binnen ons gezin ontoereikend. Het moet een toegevoegde waarde hebben.’
Anne Blankenaauw volgde de opleiding verpleegkunde aan het ROC en verdiepte zich in de ziekte MS. Nu doet ze pedagogiek aan de HAN Nijmegen. Met de kennis kan ze inspelen op de ADHD en mogelijke ASS van Lynn en helpt ze mantelzorger Véronique in haar zoektocht naar een balans tussen MS en ADHD/ASS. Anne begeleidt Lynn tevens in een leertraject zodat Véronique haar energie kan sparen. 'De stage bevalt me supergoed en ik ben dolblij dat Rick en Veronique zijn overgehaald. Zij hadden verwacht dat het hen veel kracht zou kosten. Ik wil juist zelfstandig werken en hen ontlasten. Dat is gelukt. Het is daarbij fijn dat ze openstaan voor nieuwe ideeën en tips,' aldus Anne die gezinstherapeut wil worden. De volgende stage wil ze werken met mensen die meer weerstand bieden. Véronique en haar man Rick is ze dankbaar want het is een ideale eerste leerervaring.
3
komen gaan AFSCHEID VRIJWILLIGE COACHES Zoveel jubilarissen, zoveel oorkondes. Merian van Meurs wist waar ze aan begon toen Blink haar vroeg of zij als vrijwilliger de oorkondes wil maken. Het zijn er tot nu toe bijna 80! 61 jubilarissen van 5 jaar Fricor van Tiel, Petra Bokmans, Willie van Boekel, Willemien Langens, Loretta Vaassen-Lopez, Annie Tunnessen-Nabbe, Jo Jakobs, Karin ClaassenMelskens, Monique van Nistelrooij, Els Kanters, Dora van de Wijdeven-van Alphen, Pieter Coenen, Marjolein Vromans, Aniek de Lang, Yvanka Hulsen, Elly van Engeland, mevrouw Berghs, Tiny van de Berg-van der Heijden, Els Smits-Meulenbroeks, Gerda Hendriks-Vriens, Riet van Rooij, Ben van Uden, Petra Dobbelsteen-van de Broek, Erik Schevers, Monique van de Loo, Wil van Breugel-Ribot, Emiel van Lin, Agniet Weerepas-van der Hoeven, Toon van der Venne, Lenie Arts, Patricia van de Ven, Ans Peters-Rombouts, Mien van de Weem, Coen van der Meij, Elly Vitters, Nettie van de Broek, Rob van Loon, Ria Manders-van Schaijk, Trudy Josemanders, Aimee de Jager, Esther Berends, Bea Händel, Wil van de Wal-Kramer, Kelly Heesakkers, Marij van Woensel, Noor van Erp, Truus Raaijmakers-Thijssen, Christ Raijmakers, Jeroen en Maartje Brands, Gerrie Dekkers-Goossens, Marianne BaxKuijpers, Mevrouw van de Meer, Iette van de Boogaard, Harrie Ingenbleek, Leon Swinkels, Kristel Zwartjes, Jannie van Eupen-Perquin, Ineke Hosli, Pieta Kosten-Manders, Annemieke Hagen 11 Jubilarissen van 10 jaar Clara Spierings, Yvon Vervoort, Diny Tebarts, Harrie van Dijk, Johanna Bok, Sjaan van Aarle-Voets, Linda van Bernebeek, Theo Hendriks, Marjo Verheggen, Corrie van Lier-van Rosmalen, Ellie Kedde-Geis 6 jubilarissen van 20 jaar Jan en Annie van Elst, Lenie Albers-Fuchten, Mieke Berkvens, Ria van de Broek, Harrie van Dijk 1 jubilaris van 30 jaar Ruud Ansems Blink is trots op zoveel langdurige betrokkenheid bij kwetsbare mensen. Mede door uw inzet kunnen hulpvragers meedoen aan de maatschappij! Hartelijk dank en gefeliciteerd met uw jubileum!
‘Alhoewel het contact met vrijwilligers veelal telefonisch verliep, was het toch verrassend dat er snel een band goedeontstond. Mooi om te ondersteunen als het een keer niet zo lekker loopt, fijn om de mooie ervaringen uit te wisselen,’ aldus Odile Doevemans. Extra leuk vond ze het om elkaar ook tussendoor eens te ontmoeten zoals bij activiteiten van Blink. Odile: ‘Het waren jaren van goede contacten, super sfeer en veel gezelligheid. Vrijwilligers, collega’s en Blink, bedankt daarvoor!’ Koos van de Coevering zag in 2009 een oproep in de krant voor vrijwillig coach. Hij was meteen enthousiast. Hij besloot zelfs een opleiding te volgen tot coach. Tijdens de bijeenkomsten van Blink stelde Koos goede, kritische vragen en toonde zich erg betrokken. Hij ontwikkelde zich tot een deskundig coach waar iedereen veel aan had. Koos is gestopt per april 2012 omdat hij zijn kwaliteiten als coach beroepsmatig wil inzetten. Hij is dan ook gestart met een eigen praktijk naast zijn werk als kwaliteitsmanager bij een grafisch bedrijf. Blink wenst hem hierbij veel succes.
In memoriam Annie van den IJssel-Hendrikze Annie werd op 1 februari 2002 vrijwillig coach bij BLINK. Ze was een erg lieve en betrokken vrijwilliger. Ook haar man was vrijwilliger. Tot het moment dat hij getroffen werd door een hersenbloeding. Plotseling kwam Annie hierdoor zelf in een intensieve mantelzorgsituatie. ‘Mantelzorgers wil ik op het hart drukken om op tijd hulp te zoeken, als je merkt dat de zorg je boven het hoofd groeit’, zei ervaringsdeskundige Annie van den IJssel destijds in een interview (Nieuwsbrief Mantelzorgers Land van Cuijk, april ‘10). Annie stierf 6 mei jl. Blink wenst haar familie en vrienden veel sterkte.
Ria van Lankveld kwam als vrijwillig coach in een andere wereld terecht. Ze werkte jarenlang thuis als hondentrimmer. 'Voor mij is dit vrijwilligerswerk door het contact met nieuwe mensen een bijzondere ervaring geworden.’ Doordat Ria het coachen zo leuk vond, is ze een studie NLP gaan volgen. Omdat de studie veel tijd vraagt, moet ze een keuze maken en stopt ze met het vrijwilligerswerk.
4
de diamant
BLIJ MET
BEIDE BLINKERS anders en toch heel normaal Cas is anders. Hij is geboren met het syndroom van Down. Na een half jaar openbaarde zich hierbij het syndroom van West, een vorm van epilepsie. Hij heeft dagelijks aanvallen. Cas is zes jaar en heeft een ontwikkelingsleeftijd van vier maanden. Hij is de zoon van Judith en Ewoud en het broertje van Max en Sofie. In het gezin draait alles om Cas. Iedereen doet daar als vanzelfsprekend aan mee want ze vinden het heel normaal. Voor hem verhuisden ze omdat er allerlei aanpassingen in huis nodig waren. ‘Cas is een tevreden kindje’, zegt moeder Judith. ‘Hij is onderdeel van het gezin vanaf het eerste moment. Max neemt soms vriendjes mee naar huis en die vinden het ook heel gewoon. Sofie is heel zorgzaam, knuffelt hem en benoemt wat hij niet kan. Hij wordt er echt bij betrokken.’ Verwennen Woensdag komen vrijwilliger Ger en stagiaire Mindel van Blink. Ze hebben gescheiden taken en vullen elkaar aan waar het nodig is. ‘Meestal gaan ze wandelen met Cas. Dan geef ik ze geld zodat ze bij Frekie’s koffie kunnen drinken. Voor Cas bestellen ze dan een bakje slagroom. Effe lekker verwennen!,’ aldus Judith. ‘Als het koud is gaan ze en als het hard waait ook. Dan trekken ze Cas achterstevoren.’ Ze is blij dat ze zonder Cas even iets anders kan doen, al is het soms gewoon iets voor het gezin.
Anders zijn ‘Mindel bedenkt leuke dingen voor alle kinderen. Zo maakte ze met hen pepernoten en schminkte ze meerdere keren.’ Cas wilde het op zijn arm want vond het gekriebel in zijn gezicht niet fijn en Sofie schminkt het liefst zichzelf. Mindel vindt dat allemaal goed. ‘Ze ging pas met Cas mee naar de basisschool waar ik twee dagen per week als leerkracht werk. School TV (Koekeloere) ging over anders zijn en de kinderen konden vragen stellen over Cas,’ aldus Judith. Zij kon zich op deze speciale les concentreren dankzij Mindel die onderwijl op Cas paste. Draai Cas gaat vier dagen per week naar de Emiliusschool in Son en Breugel. Hij wordt dan gehaald en gebracht. Als Judith werkt, vangen haar ouders en een tante hem op als hij thuiskomt. Af en toe gaat hij naar ‘Nanny’ Ger. Als hij aankomt, heeft ze al een heerlijk hoekje ingericht met dekentjes zodat hij daar lekker kan liggen. De partner van Judith is voor zijn werk vroeg weg en laat thuis. Maar als hij er is, werkt hij volop mee. Judith heeft haar draai gevonden, geholpen door haar eigen organisatietalent, haar optimisme en de komst van de Blinkvrijwilligers.
Dit artikel staat in verkorte vorm in het jaarverslag van Blink. Zie www.blinkuit.nl
5
REGIO BIJEEN REGIO UDEN/VEGHEL Verslag Ine vd Zandschulp Donderdagavond 19 april organiseerde Blink een regiobijeenkomst in het activiteiten-centrum De Hintel in Veghel. In dit gebouw zit een dagbesteding van Dichterbij, een basisschool, een kinderdagverblijf en een wijkcentrum. Regelmatig organiseren zij samen activiteiten. De bijeenkomst stond in het teken van ervaringen van vrijwilligers. Hoe wordt iemand vrijwilliger? De een meldt zichzelf aan, de ander werd gevraagd of het is zo gegroeid. En voor wie werken we en wat doen we dan? Doelgroepen - Er zijn vrijwilligers bij cliënten van Dichterbij. Zij ondernemen activiteiten met een of meerdere cliënten met een verstandelijke beperking: samen kranten rondbrengen, fietsen op een duofiets of een eindje wandelen. - De andere vrijwilligers ontlasten mantelzorgers en hun hulpvragers. Zij ondernemen activiteiten samen met een persoon: boodschappen doen, koken, naar een museum, lekker winkelen of wandelen in het bos. De leeftijd en beperking van de hulpvrager is zeer divers. Van 1 tot 101 jaar, van een verstandelijke of een fysieke tot een psychische of motorische beperking. Het bleek buitengewoon leerzaam en bijzonder om ieders ervaringen te delen. Binnen kijken Cliënten van Dichterbij gaven uitleg over hun dagbesteding in De Hintel en aansluitend een rondleiding. Erg leuk om eens bij een ander binnen te kijken. We zagen inspirerende en creatieve hulpmiddelen om cliënten zo zelfstandig mogelijk hun werk te laten uitvoeren. Liefde Als afsluiting vertelden onze gastvrouwen over de ontwikkelingen bij Blink en bespraken we de workshopdagen. Met een gevoel van groot respect voor mijn collega-vrijwilligers ging ik naar huis. Het is zo'n waardevol werk op vrijwillige basis, met zoveel liefde uitgevoerd. De avond was de moeite waard!
KOMSTEN REGIO OSS Met 30 personen waren we te gast bij tuingroep De Nistel. Op een prachtige locatie middenin de natuur zijn hier allerlei buiten en binnenactiviteiten voor cliënten van Dichterbij.
-> vervolg van pagina 2, workshopdag
Anders communiceren Anders communiceren gaf nieuw gereedschap om te kunnen werken met mensen die niet kunnen praten of ernstig verstandelijk beperkt of autistisch zijn. Er zijn veel hulpmiddelen zoals strips of picto’s. Hoe werkt dit en wat kun je ermee? Wanneer zet je in? Erg interessant.
picto
Twee bezielde medewerkers gaven een rondleiding aan de Blinkvrijwilligers, lieten met trots de biomassakachel zien, vertelden over het hakken van hout en de andere dagactiviteiten.
Er was veel uitwisseling van ervaringen. Dat werd ondersteund door het kwaliteitenspel van Blink. De combinatie van het ontmoeten van een aantal nieuwe vrijwilligers en een activiteit op een dynamische locatie werkte bijzonder stimulerend.
Tijdens de lunch vertelde cliënt Anja, medewerker catering van De Haven enthousiast over de dagbesteding bij De Haven. Signaleren Waarom is dit belangrijk? Waar moet je op letten? Signaleren heeft tot doel zichtbaar te maken of er een probleem is. Vaak zijn de signalen algemeen van aard en is het gedrag voor velerlei uitleg vatbaar. Een kritische blik is belangrijk. Voetreflex Volgens de reflexologie stroomt in het menselijk lichaam energie door de zenuwbanen. Deze kunnen we beïnvloeden. Een makkelijke plaats
hiervoor is de voet. Deelnemers leerden in de praktijk hoe dit werkt.
De Nistel had alles prima verzorgd. Een zeer geslaagde avond.
- In de pauzes was er veel ruimte voor ontmoeting, uitwisseling van ervaringen en mooie verhalen. Het was een fantastische en inspirerende dag.
6
mens in beeld
JOOP EN HENK VORMEN
EEN BIJZONDER DUO Henk Stikkers is 65 jaar en heeft het drukker dan toen hij werkte. Op dit moment is het de moestuin van 230 m2 die aandacht vraagt want het onkruid wil wel en er wacht ook nog een aanlokkelijke racefiets. Om de paar dagen maakt hij tochtjes van ruim 40 kilometer. Dan fietst hij stevig door. Voor hem een must. Toch vindt Henk nog tijd voor twee hulpvragers: een jonge vrouw met een verstandelijke beperking en Joop. Met Joop kwam hij in contact vorig jaar juli. Bij Joop speelt van alles. Een van de problemen is dat hij keer op keer wegliep. Maar sinds Henk heeft hij dat niet meer gedaan. Als Joop over weglopen begint, krijgt hij ongezouten strafpunten van Henk die hem stellig inwrijft dat hij dan een jaar langer gedwongen opgenomen moet blijven. Alles met veel respect en dat maakt indruk. Deze bijzondere combinatie werkt zo goed dat ze samen vier dagen op pad gaan. Het is een pittige klus maar dat neemt Henk graag op zich.
Gloed Henk is pas met Joop naar Willeke Alberti geweest in Roermond. ‘Je ziet niet aan hem of hij ergens van geniet. Maar ik kan het eruit halen’, zegt Henk voldaan. Hij ziet de gloed op Joop zijn gezicht als hij iets leuk vindt. Joop lacht weer en dat deed hij nooit volgens zijn moeder. Ook haar bezoekt Henk regelmatig samen met Joop. In augustus gaat Henk een weekje met zichzelf fietsen. Zijn welverdiende eigen retraîte.
Grenzen ‘Joop is moeilijk in beweging te krijgen, op zijn centjes en snoept tomeloos.’ aldus Henk die met hem fietst vanaf de eerste dag. Ze stoppen dan bij een friettent. Henk betaalt maar het is tijd om daar grenzen aan te stellen. Dus vraagt hij of Joop nog een euro heeft, om steevast het antwoord ‘nee’ te incasseren. Laat me in je portemonnee kijken, vraagt Henk hem dan. ‘Dat mag ik, dat vertrouwen is er. En hij heeft het geld. Dat weet ik. Ik spreek dan met hem af dat dit niet meer gebeurt.’ Ook Joop zijn snoeplust krijgt van Henk nu een limiet. Toekomst Henk vertelt dat Joop niet veel gezelligheid heeft en dat hij de weekenden saai vindt. Dat kan Henk zich voorstellen. Als hij naar zijn hobby’s vraagt, is het sigaren roken. Verder niks. Daarom zoekt hij naar aanknopingspunten. ‘Zijn hoofd zit vol,’ zegt Henk begripvol. ‘Hij bijt zich vast aan allerlei dingen van vroeger die hem dwars zitten. Hij praat graag en ik luister. Af en toe onderbreek ik hem. Ik bouw met hem een symbolische muur en daar zetten we het verleden achter. Hij staat ervoor en kijkt naar de nieuwe dingen die komen gaan. Zo gaan we van de zomer vissen.’
7
de ommezwaai
WIST U DAT ? Ilse de Hoog tot 31 december als consulent in Uden/Veghel werkt? U hoort van haar!
onze naam gewoon Blink blijft ondanks het bericht in de laatste nieuwsbrief?
‘het voelt als thuiskomen’
vrijwilligers langer leven volgens onderzoeker Rene Bekker van de VU Amsterdam, http://bit.ly/1xnd1U?
in de loop van 2012 Blink met Twitter gaat werken?
deze nieuwsbrief en het jaarverslag ook te lezen zijn op de site van Blink?
er een Blog komt voor en door vrijwilligers van Blink?
er workshopdagen zijn op 15 september regio Uden/Veghel en 10 november regio Oss? www.blinkuit.nl
Van de redactie Rectificatie: in de kerstvoucher werd sponsor Flip Herraets meubelen niet correct vermeld, onze excuses. Dit jaar stuurt Blink de nieuwsbrief via de post en via een mailbericht naar de vrijwilligers. Als we dit digitaal kunnen versturen, besparen we kostbare tijd en geld. Werkt u mee? Beschikt u over een computer? Laat deze nieuwsbrief dan via e-mail naar u toesturen. U kunt deze dan gemakkelijk doorsturen naar belangstellenden.
COLOFON NIEUWSBRIEF BLINK Verschijnt drie keer per jaar Voor vrijwilligers van Blink Uitgave: juni 2012 Foto’s: Ad van de Graaf, Blink en vrijwilligers Redactie: Carolien van der Linden Eindredactie: Erna Gerrits Tekst en vormgeving: Carolien v. der Linden Oplage: 1100 Dank aan vrijwilligers voor hun medewerking OOK TE LEZEN OP WWW.BLINKUIT.NL
HARDE NAAR ZACHTE SECTOR
VAN
Een kennismaking op het schoolplein met een van de consulenten van Blink kan tot verrassende ontwikkelingen leiden. Chantal van den Broek voelt zich er opperbest door. Sinds 1 maart van dit jaar werkt zij als vrijwilliger bij het centrum voor dagbesteding De Hulst in Oss. Als vrijwilliger van Blink helpt ze groepsleiders Petra en Marian mee met de lichamelijke activering en ondersteuning van cliënten. Hiermee betrad zij een nieuwe wereld waar ze dolgraag wil blijven. ‘Was ik maar eerder in aanraking gekomen met de zorg. Het geeft me zoveel voldoening. Ik ga altijd naar huis met een goed gevoel’, aldus Chantal opgetogen. Hard werken - Na enkele maanden van bezinning en regelmatige bezoekjes aan lunchcafé Frekies vond ze haar bestemming. ‘Als ik een praatje maak met medewerkers, werkt dat aanstekelijk. De mensen zijn zo puur, zo recht uit het hart. Dit raakt mij diep. Met deze doelgroep wil ik aan de slag.’ Thuis hebben ze een installatiebedrijf en Chantal werkte daarnaast ook bij een winkel. Ze is moeder van twee zoons van 8 en 10 jaar en van een stiefdochter van 17 jaar. Ze weet wat het is om hard te werken, klaar te staan voor klanten en een gezin te runnen.
Chantal met Herwin Wittenberg
Toewijding ‘Fantastisch om de toewijding te zien waarmee de groepsleiders hun cliënten stimuleren. Elke dag weer. Veel mensen zitten in een rolstoel en dan is beweging cruciaal. Zo kan een cliënt wel zelfstandig zitten maar valt hij van tijd tot tijd om. Met een statafel kan hij op eigen benen staan en een bal aantikken die voor hem hangt. Met een looptafel zet hij zelfs enkele passen. Dit alles levert hem veel plezier op. Ook heb ik twee dames hun handen en armen gemasseerd. Dat was heel fijn om te geven.’ Als je Chantal over haar vrijwilligerswerk hoort vertellen, lijkt het of ze het al jaren doet. Van nature is ze een gever, beaamt ze. ‘Mijn omgeving vindt het knap wat ik doe maar zo voel ik dat niet. Ik zie dat je veel kunt bereiken. Daarbij is oogcontact essentieel.’ Voor Chantal is een opleiding bij een ROC een logische stap. Ze zoekt nu naar een vorm want ze wil ook tijd voor haar kinderen houden. Maar de drive is zo groot dat dit gaat lukken. In de meivakantie mochten haar kinderen mee naar De Hulst. ‘Ze hebben daar tekeningen gekleurd en zo nu en dan kwamen cliënten een handje geven. De jongste heeft met een cliënte een spelletje memory gedaan. Ze hebben er de hele week nog over gepraat en over nagedacht. Wat kunnen deze mensen niet wat voor hen zo vanzelfsprekend is?’ Een mooie ervaring.
