THORE – FRAUKE – GITTE AFSCHEID Op 14 oktober 2005 hebben we afscheid genomen van onze 3 engeltjes… Na alle gebeurtenissen hadden we er voor gekozen om het afscheid van onze drie engeltjes niet te groot te maken… Zo konden we zelf ons verdriet de vrije loop laten & konden we zelf kiezen wie we er bij wilden. Samen met Vera, de pastor van het UZ Gasthuisberg, hebben we besproken welke dingen we graag wilden & hoe we het geheel zagen… We hebben zelf teksten, liedjes & symbolen gekozen… Vera heeft dan al deze dingen in een mooi geheel gegoten. Waar we haar heel dankbaar voor zijn. Voor onze engeltjes in hun kistje werden neergelegd, werden ze gezegend. De woorden die Vera toen heeft gesproken waren prachtig, als ik er aan terug denk krijg ik elke keer kou… We hadden er voor gekozen om onze engeltjes zelf in hun kistje neer te leggen… Een moeilijk moment, maar een moment om te koesteren… Het was ons laatste moment om heel dicht bij hen te zijn… Hieronder krijg je, een deel van, de teksten uit de afscheidsdienst te lezen…
Wij nemen afscheid van Thore, Frauke & Gitte… Kindjes van Mieke & Bert Welkom Drie kleine witte kistjes… Drie kindjes voor wie het leven in de moederschoot een zaligheid was, maar die het leven dat mama & papa hen wilden aanreiken niet konden aannemen, daarvoor waren hun lichaampjes te broos. Thore, Frauke & Gitte; samen groeiden jullie op, op weg naar de voltooiïng in de moederschoot, bestemd om het nieuwe huis van mama & papa te vullen met jullie lachen & schreien, met jullie speelsheid & ondernemingslust. Het heeft niet mogen zijn… We zijn hier samen in een enorme verslagenheid… Dof van ellende… Met onuitsprekelijk verdriet in ons hart. Morgen zouden jullie samenkomen in feestvreugde. De trouw, om al jullie genodigden te betrekken in jullie geluk. We komen uit bij de broosheid van ons bestaan, de onvoorspelbaarheid van het leven, de kwetsbaarheid van onze eigen plannen… We komen uit bij de peilloze diepte van trouw. Trouw die jullie met elkaar verbindt voor het leven. Zo is dat met jullie beiden als man & vrouw, zo is dat voor jullie beiden als mama & papa. Thore, Frauke & Gitte horen voortaan bij jullie in goede & kwade dagen, in ziekte & gezondheid, in armoede & rijkdom.
Jij hebt hen ter wereld gebracht, mama. En voor ons dragen ze jouw naam, papa. Er is iemand die mee borg staat voor deze blijvende relatie tussen wie leven wekt, wie leven geeft, en jullie kindjes als vrucht van jullie liefde. Hem noemen we ‘God; Vader & Moeder van het Leven’. Willen we ons zoekend & tastend geloof, onze onmacht, ons niet verstaan ‘waarom’, ons protest, ons gevoel van Godverlatenheid samen leggen & toevertrouwen aan de God van Jezus.
Aansteken van de paaskaars We zitten als het ware onder het kruis, we herkennen ons nu wel in die 2 mensen vol verdriet; Maria & Johannes. Het is een grote kaars die maar een klein lichtje geeft. Veel licht is er nu niet, maar toch wel hoop dat niets van wat we nu hebben meegemaakt tevergeefs is geweest. Hoop dat jullie kindjes in Gods handen veilig terecht gekomen zijn & goed bewaard worden. Veel licht is er nu niet, maar wel warmte van elkaars nabijheid. Als gelovige mensen weten we dat liefde tussen man & vrouw, ouders & kinderen goddelijk is.
Gebed God, in stil verdriet en met veel teleurstelling zijn we hier bij elkaar. Wees ons nabij nu wij niet weten hoe te bidden. Breng ons tot rust, hou ons overeind geef ons kracht. Leer ons vrede nemen met door mensen & door u niet kon worden verhinderd. Behoed ons voor verscheurende twijfel bewaar ons geloof dat wankelt toon ons waar wij nu levenskracht kunnen putten. God, bewaar onze kinderen breng hen veilig terecht en geef dat wij elkaar dragen en wij hun naam voor altijd in ons hart bewaren.
Er wordt voor elk van onze kindjes een kaars aangestoken… Een kaars die nu in ons huisje een plaats heeft… Kijkend naar binnen (naar Luc Versteylen)
Hij geeft jullie eigenlijk woorden om een brief te schrijven naar jullie kinderen. Ik nodig jullie uit om mee te luisteren naar wat Mieke & Bert in gedachten & met hun gevoel schrijven naar hun kindjes. Lieve Thore, Frauke & Gitte Pas ter wereld gekomen & er al uit weg. Met ons twee groeiden we naar ons vijf, Opeens zijn we weer met twee. Ik droeg jullie naar het leven & ineens blijkt het naar de dood te zijn bestaan jullie nu nog ergens echt? Jullie kunnen het ons niet laten voelen Zo graag hadden we jullie oogjes open gezien; Nu kijken ze naar binnen Jullie zijn overgegaan van de Ene onzichtbaarheid Naar de andere Blijde verwachting was voor ons Jullie vanuit de donkerte Aan het licht mogen geven Maar jullie zijn naar een andere donkerte overgegaan Maar is het wel een donkerte? Is het niet eerder een onzichtbaarheid En zijn jullie vanuit de ene onzichtbaarheid Naar de andere overgegaan? En zijn jullie misschien toch nog ergens levend En groeien jullie zoals jullie dat in die eerste onzichtbaarheid deden? Zijn jullie niet meteen van het eerste leven Naar het derde overgegaan Zonder het tweede met ons te mogen delen? Zou het dan toch waar zijn Dat we jullie ooit zullen terugzien Wanneer ook onze tijd gekomen is Om door de dood heen te gaan? En dat wij blij verwonderd zullen zijn Over jullie volgroeide lieve gaafheid Die we in dit leven zo graag Met jullie hadden willen delen?
Liedje Anouk – One word
Wij brengen licht & warmte aan... Om alles wat Thore, Frauke & Gitte in ons hart hebben wakker gemaakt aan tederheid & liefde, aan hoop & blijdschap, aan levenslust & levenskracht, zeggen wij hen dank. We doen dat door bij de kleine witte kistjes waarin ze nu dicht bij elkaar liggen licht & de warmte van een kaarsje te brengen. Het is ook een teken van onze goede wil om het leven verder tegemoet te gaan met durf & kracht, bereid om de kindjes mee te nemen in alle komende liefde & leed, bereid om als familie hun namen te blijven noemen & hen zo in herinnering te houden.
Muziek Moby – Homeward angel Bijbeltekst Mt.18,11-14 In die tijd vroeg Jezus aan zijn leerlingen; Wat denken jullie? Wat zal iemand doen die 100 schapen heeft & die merkt dat één ervan verdwaald is? Zal hij de 99 andere niet op de berghelling achterlaten & op zoek gaan naar dat ene dat verdwaald is? Ik verzeker jullie: als hij het terugvindt, verheugt hij zich meer over dat ene schaap dan over die 99 andere die niet verdwaald waren. Zo is ook jullie Vader in de hemel. Hij wil niet dat één van deze kleinen verloren gaat.
Vera’s duiding bij de bijbeltekst Zo wil jullie Vader in de hemel niet dat één van deze kleintjes verloren gaat… Kindjes van 24 weken oud, kindjes van enkele honderden grammetjes… Maar voor God zijn het mensenkinderen & zo zien wij het ook. Het gaat om 3 volwaardige kindjes, met ieder een eigen naam. Mieke, je zei: We wilden de kinderen alledrie. Wij wilden kansen aan alle drie. Geen enkel kindje wilden we uitsluiten… Eigenlijk is dat een goddelijke uitspraak, een goddelijke keuze. Elk mens is de moeite waard, ook het kleinste kind dat pas ter wereld komt. Als zo’n kindje hier niet kan opgroeien in onze wereld, dan is God daar om een andere wereld voor zo’n kindje uit te zoeken. Er is meer dan wat we zien met het blote oog. Gods schepping is oneindig & veel groter. Het neemt de pijn niet weg, maar het kan de pijn wel helpen dragen als we horen dat Jezus ons zegt: Wees er zeker van. Thore, Frauke & Gitte zullen niet verdwalen. God wil niet dat ze verloren lopen. Net zoals mama & papa hen zullen zoeken met de ogen van hun hart, zo zoekt ook God naar elk van hen. Het is een bijbelse versie van het verhaal van Hazeltje (onze eerste lezing uit onze huwelijksviering). Het is Gods manier om te zeggen: Kleine mens, ik hou van jou helemaal tot aan de maan & terug.
Er worden drie rozen op de kistjes gelegd. Drie rozen… Drie levens in de knop… Maar elders bloeien die rozen open… Eenmaal geboren, voorgoed geboren.
Instrumentale muziek Tekst Het slotgebed uit onze huwelijksviering, een beetje aangepast aan de dag. Indien ik je dragen kon over de diepe grachten van je gesukkel & je angsten heen dan droeg ik je uren & dagen lang Indien ik de woorden kende om antwoord te geven op je duizend vragen over leven, over jezelf, over liefhebben over dood, over geluk dan praatte ik met je, uren & dagen lang Indien ik genezen kon wat omgaat in je hart aan onmacht, opstandigheid & onverwerkt verdriet, dan bleef ik naast je staan uren & dagen lang Maar ik ben niet groter niet sterker dan jij & ik weet niet alles & ik kan niet zoveel. Ik kan alleen maar hopen dat je dit weet Je hoeft nooit alleen te vechten of te huilen. Ik wil je levenspartner zijn, je levensgezel uren & dagen lang een heel leven lang.
Tekst van Mieke, geschreven voor Thore, Frauke & Gitte. Omdat we heel veel van jullie houden Hebben we heel hard gestreden… maar zo plots en onverwacht, niemand kon jullie een echte toekomst geven! Omdat we heel veel van jullie houden blijft onze liefde voor jullie onmenselijk groot… En daarom…
Omdat we zo heel veel van jullie houden Is het allerliefste wat we willen voor elk van jullie een eigen sterretje uit de hemel plukken! Zo blijven jullie altijd onze stralende engeltjes… In het midden van die grote hemel… In het midden van ons hart!
Onder Gods zegen Zodadelijk besluiten we dit afscheidsmoment. Ieder van jullie gaat naar huis. Thore, Frauke & Gitte blijven nog even hier. Daarna vertrekken ook zij & worden ze toevertrouwd aan de gloed & de kracht van vuur. Ze worden samengebracht in één graf. Zij zijn niet te scheiden. Alledrie samen voor altijd. Jullie blijven achter met de droom van een huis voor vijf, een auto voor vijf, een tafel voor vijf… Die droom leggen we nu in Gods handen. & we vragen God, Waas trouw aan uw belofte dat onze naam voor altijd geschreven staat in de palm van uw hand. Bewaar Thore, Frauke & Gitte in uw liefde Bewaar hen in uw vrede. Geef dat wij vrede vinden & rust in onze onrust. Schenk ons kracht om verder door het leven te gaan In vertrouwen dat gij ons draagt in goede & kwade dagen Wil uw zegen geven aan deze kinderen. Wil het verbond zegenen dat Mieke & Bert morgen sluiten. Gij die zijt; Vader, Zoon & Heilige Geest.
Thore, Frauke & Gitte zijn nog enkele dagen in het mortuarium van het UZ Gasthuisberg gebleven. Wij zijn diezelfde dag huiswaarts getrokken… Enkele dagen later zijn onze kindjes gecremeerd & hebben ze een plaatsje gekregen op het urneveld, op het kerkhof van Hamme. Enkel wij twee, als mama & papa, weten op welke dag & op welk uur onze kindjes zijn toevertrouwd aan de gloed & de kracht van vuur.
