T ijdens de laatste paar weken

Jaargang 30 - nummer 11

November 2004

KONINKLIJKE VERENIGING VAN OPRUSTGESTELDE OFFICIEREN - KRING LIMBURG

Woordje van de voorzitter

FEEST VAN DE DYNASTIE

T

15 NOVEMBER 2004

Hasselt : 11.00 uur - Te Deum bloemenhulde en receptie 30 NOVEMBER

Leopoldsburg : 12.00 uur - Korpsmaal Villa Astrid U kunt nog inschrijven voor het

Culturele activiteit Brussel 15 dec ‘04 LtKol Herman Schrijvers Wij nodigen u uit op 15 december voor een bezoek aan de Musea voor Schone Kunsten Moderne Kunst te Brussel Wij reizen per trein en nemen zo mogelijk plaats in het eerste rijtuig. Genk 09.15 u - Hasselt 09.33 u. - Sint Truiden 09.49 u. Afstappen in het Noord-Station op het Rogierplein metro nemen richting CLEMENCEAU afstappen Naamse Poort - afdalen naar Club Prins Albert Lunch in de Club Prins Albert : Aperitief voor eigen rekening. Menu : Soep en hoofdgerecht van de dag - Dame Blanche Water, wijn en koffie inbegrepen de

Namiddag : bezoek aan het museum. Wij beginnen op 3 verdieping en dalen vervolgens af naar –8 ! (hoe dieper, hoe moderner !) Mogelijkheid tot huren van een individuele ‘audiofoon’ (€2,50) Deelnemingkosten inclusief maaltijd : €15 (trein en metro eigen rekening) Inschrijven: Telefonisc h ( 011.228848) of per e-mai l ([email protected]) vóór 30 november. Het aantal deelnemers voor de maaltijd in de Club Albert is beperkt tot 40. Er zal rekening worden gehouden met de volgorde van inschrijving. Na batige rangschikking ontvangt U nadien een uitnodiging tot betaling.

ijdens de laatste paar weken waren we via de media weer maar eens getuige van de voorspelbare afwikkeling van het zoveelste sociale drama, met als resultaat het rechtstreekse verlies van rond de 1700 banen bij DHL, volgens insiders onrechtstreeks te vermenigvuldigen met een factor 3 om rekening te houden met toeleverings- en nevenbedrijven. Iedereen herinnert zich nog de gelijkaardige rampscenario’s die zich in het recente verleden afspeelden, o.a. bij Renault, Sabena, en amper een jaartje geleden bij Ford Genk. Onze politici stonden er dan telkens voor spek en bonen bij, e n besteedden de meeste energie aan het zoeken van verklaringen en verontschuldigingen om toch maar aan te tonen dat zij er absoluut geen invloed op hadden en hen zeker geen verwijt kon gemaakt worden. (Vervolg op pagina 2)

In dit nummer : Woordje van de voorzitter Korpsmaal 30 nov ‘04 Brussel 15 dec ‘04 Herman Schrijvers In en Uit document ‘Daar heb ik geen woorden voor’ Jef Schoups ‘Bedenkingen’ Luc Vandenborne Verslagen : ‘Antwerpen’ ‘Île de Ré’ ( deel 2 ) ‘Kamp Waterschei’ Jacques Desimpelaere

november 2004

K.V.O.O. - LIMBURG

-2-

Woordje van de Voorzitter K.V.O.O.

(Vervolg van pagina 1)

De beslissingen bij deze multinationals werden zogezegd steeds genomen in de buitenlandse hoofdkwartieren, en onze beleidsverantwoordelijken waren machteloze toeschouwers. Maar na het Ford-debacle volgden zeer stoere verklaringen van zowel de premier als van de toenmalige Vlaamse minister-president en hun betrokken medeministers, die alle hens aan dek riepen om dergelijke scenario’s in de toekomst uit te sluiten; de beloofde ik weet niet meer hoeveel honderdduizenden nieuwe banen zouden er komen, en alles zou in het werk gesteld worden om binnen de kortste keren in Vlaanderen een zulkdanig positief bedrijfsklimaat te creëren, dat de werkgelegenheid alleen nog maar kon groeien. Helaas bewijst de DHL-story weer maar eens welke waarde in werkelijkheid moet gehecht worden aan politieke beloftes en intenties in onze ongelooflijk ingewikkelde Belgische staatsstructuur. Het enige resultaat van wekenlange onderhandelingen door drie betrokken asymmetrisch samengestelde regeringen, gegijzeld door een handvol drukkingsgroepen en onverdraagzame buurtcomiteetjes, is dat er nu meerdere duizenden mensen hun job en daarmee dus ook de bestaanszekerheid en de nachtrust van hun gezin zullen verliezen. Het stuitte me tegen de borst dat er na afloop in het TV-nieuws een onbekende dame, die me door haar fundamentalisme de indruk gaf een voortrekster te zijn van één van de drukkingsgroepjes, een soort overwinningsbulletin kwam verspreiden. Nadien bleek het om de enige groene minister van België te gaan, die zetelt in de Brusselse regering; zij legde alle schuld bij het bedrijf en de premier, en kondigde zonder blikken of blozen aan nog hardnek(Vervolg op pagina 3)

08.10

Piet Claes - Roland Van Brabandt - Jules Neven - Guido Del Savio - verslagen Ile de Ré - pagina 14 - 15 - 16

08.10

Guido Del Savio en Willy Schampaert - Foto’s Ile de Ré 15

15.10

Van Luc Van Camp - adviesraad Militair België - pg 5

17.10

Van Roger Boonen - voorstel sympathiserend lid dagorde bestuursvergadering 13.12.04

19.10

Van Frans Kenis - details bezoek SCL Mol

21.10

Van Jacques Desimpelaere ‘ Kamp Waterschei’ - pg 4

- op

Aan KVOO Nationaal - aanvraag administratief krediet 21.10 € 592 - laatste schijf 2004 21.10

Van Luc Vandenborne ‘Bedenkingen’ pg. 12 Aan KVOO Nationaal - verslag ‘Antwerpen’ - pg 6

21.10

26.10

Van Jef Schoups ‘Daar heb ik geen woorden voor’ - pg 9

26.10

Van Marcel Demot ‘Woordje van de Voorzitter’ - pg 1 Kerstkaarten van Vivat - u stort voor 5 kaarten + omslagen 29.10 €2,50 op rekening kvoo-limburg. Vernieuwd assortiment ! Wij ontvingen een arsenaal aan humor (van : Luc Vandenborne - Gilbert Moons - Frans Kenis - Jef De Heyn Louis Feyen) Bij gelegenheid zullen die voorraad gebruiken om lege ruimten op te vullen. Nieuwe leden : DECHESNE Jean-Pierre - Cdt v/h Vlw. Kampveld 21 - 3800 Sint-Truiden Tel : 011.683497 BAILLIEN MARCEL - Maj Inf - Comd Prov. Limburg ai. Burg. Philipslaan 11 3620 Maaseik Tel : 089.567473

Danstee Wij nodigen U uit op de koffie- , taartdansnamiddag van :

Beleggingsclub maandag 22 november om 1630 u.

dinsdag 16 november om 14u30 Ekkelgardenstraat, 12 3500 Hasselt Inschrijvingen telefonisch op het nummer 011.228848 vier dagen vóór datum van de danstee. De stortingen van € 4 per persoon met code TD/11 moeten toekomen vóór 12 Nov op rekening 961-1951400-46

De vergadering van december 2004 wordt afgelast Inlichtingen Herman Schrijvers

juni – juli 2004 1999 november

K..V.O.O. -- LIMBURG LIMBURG K.V.O.O.

- 3-3--

Woordje van de Voorzitter

LIDGELDEN 2005


kiger te zullen doorgaan op dezelfde weg. Ik ben benieuwd naar wat we nog allemaal gaan meemaken! Gelukkig komen er ook al eens luchtiger en potsierlijker dingen in de actualiteit, en dan denk ik b.v. aan de Kongolese officieren-soap in Elsenborn. Sommige insiders schijnen initieel al ernstige bedenkingen te hebben gehad bij dit lumineuze initiatief van onze defensieminister. Om te vermijden dat er te veel officieren zouden verkiezen een ander leger te vervoegen, n.l. het massaleger van de illegalen in onze contreien, werd er inderhaast beslist het experiment een paar weken vroeger af te breken, en het bonte gezelschap op staande voet onder goede begeleiding (bewaking?) in twee vliegtuigladingen terug naar huis te sturen. Eigenlijk een heel amusante vertoning voor de burger, die de hele affaire kon volgen via de media als ware het één van de betere realityshows , maar veel minder aangenaam voor onze defensietop, die er danig mee verveeld zat. Het meest gênante vond ik dat er een (Belgische) opperofficier bereid gevonden (of onder druk gezet?) werd om met volle overtuiging in de TV-journaals te komen verklaren dat er geen vuiltje aan de lucht was, en dat de plotse stopzetting en terugzending enkel en alleen te danken waren aan de ongelooflijke leergierigheid en buitenmaatse inzet van de officierenstagiairs. Dat er een 16-tal verdwijningen waren had hij terloops ook opgevangen, doch dit was slechts een verwaarloosbaar percentage. De ongeloofwaardigheid lag er echter te vingerdik op, want iedereen had intussen wel door dat de minister traditiegetrouw geen ogenblik zou geaarzeld hebben zelf in beeld te komen moest er iets positiefs te melden zijn. Tot nu toe bleef h e t (Vervolg op pagina 4)

Wij nodigen U uit om vóór 10 december 2004 op rekening 961-1951400-46 van KVOO LIMBURG te willen storten : Uw lidgeld - nationaal 2005 Uw bijdrage voor de Voorzorgskas - Limburg Uw bijdrage voor de Verzekering - Limburg Uw eventuele bijdrage voor één van de Nationale fondsen (Verdediging , Sociaal, Steun) Ter attentie van de nieuwe leden : wij innen het lidgeld Nationaal op rekening KVOO Limburg en maken dit gezamenlijk over aan Brussel. Indien u het lidgeld toch rechtstreeks aan Brussel zou betalen, dan wensen wij omwille van administratieve redenen de datum van uw storting te kennen. De bijdragen Voorzorgskas en Verzekering moeten hoe dan ook op de rekening van KVOO Limburg worden gestort. De betaling van de voorzorgskas is een statutaire verplichting voor de leden van Kring LIMBURG LIDGELD 2005

VOORZORGSKAS

VERZEKERING

NATIONAAL

LIMBURG

LIMBURG

Lid

Partner

Lid

Partner

€

€

€

€

€

LtGen

31

1,25

1,25

1,25

1,25

GenMaj

29

1,25

1,25

1,25

1,25

Kol

24

1,25

1,25

1,25

1,25

LtKol

23

1,25

1,25

1,25

1,25

Maj

21

1,25

1,25

1,25

1,25

Cdt

17

1,25

1,25

1,25

1,25

Weduwe

12

1,25

Sympathisant

20

1,25

1,25 1,25

1,25

1,25

Interview - Het Belang van Limburg Het provinciaal commando organiseert jaarlijks, samen met de Koninklijke Kring Mars en Mercurius en zijn onderafdelingen Kempen-Maasland en Hasselt een militair galaconcert. "Dat doen we ook volgend jaar, op 9 juni in het Hasseltse cultureel centrum", vertelt Marcel Baillien, provinciecommandant ad interim. "We steunen daarbij telkens drie doelen, en een Hart voor Limburg was er daar één van. We hebben op ons laatste concert 3.000 euro kunnen overhandigen. Ik moet zeggen dat ons dat veel plezier doet. We hebben Concentra leren kennen door de organisatie van Dwars door Hasselt; waaraan we onze medewerking verlenen. Ook volgend jaar gaan we net dezelfde drie projecten steunen. Gelukkig kunnen wij altijd rekenen op de Muziekkapel van de Marine, en ook Koen Crucke heeft zijn steun al toegezegd. Wie al kaarten, wil reserveren, kan dat nu al op 011.28.74.03. De actie een Hart voor Limburg wordt er zeker ook beter van. DJ september 2004



Woordje van de Voorzitter (Vervolg van pagina 3)

opvallend stil van die kant. Daarenboven werd de generaal in snelheid gepakt door de journalisten, want zijn woorden waren nog niet koud of zij waren al hun licht gaan opsteken bij de onderrichters zelf in Elsenborn. Die zaten ver van de politieke invloed, en konden dus rechtuit spreken. Zij vielen uit de lucht bij het vernemen van het nieuws dat de cursus vervroegd zou worden beëindigd, en waren absoluut niet zo overtuigd van de goede prestaties van de stagiairs. Enfin, eind goed al goed, heel België heeft toch kunnen genieten van een niet alledaags schouwspel, toen in een vliegtuigloods van de 15e Wing een bont geüniformeerd gezelschap, met zelfs hier en daar majoors- en kolonelsinsignes, een gekke rondedans uitvoerde, vooraleer in het vliegtuig te stappen. Er was maar één ontbrekende bij het uit-geleidecomité, maar naar verluid zal die later ter plaatse de diploma’s gaan overhandigen… Door omstandigheden zal ons Korpsmaal dit jaar iets later doorgaan dan gewoonlijk, maar dat zal zeker niet beletten dat we ook nu weer gezamenlijk zullen kunnen genieten van een fijne namiddag in de ons zo vertrouwde gezellige sfeer. Tot dan!

Noteer in uw agenda Nieuwjaarsreceptie 11 januari 2005 Onze elektronische nieuwsbrief : laatste nieuwsbrief in http://users.skynet. be/kvoolimburg wordt zelfs in Brazilië en de Verenigde Staten gelezen

- 4-3--

KAMP WATERSCHEI

Cdt Jacques Desimpelaere Toen wij in 1981 in Limburg kwamen wonen, vernam ik in een gesprek met onze buren dat de echtgenoot de zoon was van een Duitse soldaat krijgsgevangene en een Vlaamse moeder. Duitse soldaat, die na de oorlog in krijgsgevangenschap was rond en in de mijn van Waterschei. Ik begreep toen met hem dat zijn ouders het destijds niet gemakkelijk moeten gehad hebben na hun huwelijk. Een totale afwijzing vanuit onze gemeenschap was toen hun straf. Alle Duitsers waren voor velen onder ons nog steeds vijanden. Men kon de gehuwde meisjes bijna als "zwarten" beschouwen. Ook in ons Leger waren deze vormen van afwijzing en straf in gebruik. Toen ik in de jaren zeventig dienst deed in Etterbeek, had ik kennis met een commandant-collega die gehuwd was met een Duits meisje, kort na de officiële bezettingstijd. Hij vertelde me dat men hem met alle administratieve middelen wilde doen afzien van zijn huwelijk. En toen het zich toch zou voltrekken, kreeg hij onmiddellijk mutatie naar België. Deze veroordelingen of afwijzingen van Belgisch-Duitse huwelijken zijn dan wel langzaam verzacht en getemperd maar toch hebben wij, mijn echtgenote en ikzelf, deze negatieve gevoelens persoonlijk gewaar geworden bij ons huwelijk en tot ver in de jaren zestig. Mijn toen nog levende grootmoeder en mijn ouders waren toen op zijn minst niet enthousiast. En ook de ontsiering door een vroegere korpscommandant was ontluisterend en deprimerend voor ons beiden. Waarom ik dit alles vertel, heeft te maken met een unicum dat ik hier in Limburg beleefde. Eind september, begin oktober dit jaar had een ongewone historische theatervoorstelling plaats, gebaseerd op getuigenissen van Duitse krijgsgevangenen. en hun Vlaamse geliefden. De titel "Kamp Waterschei - Krijgsgevangenkamp LB 5 ", van de steenkoolmijn in Waterschei, werd als theaterstuk door de enige Limburgse beroepstoneelvereniging "de Queeste" uitgewerkt en voorgesteld in de huidige vervallen gebouwen van de mijn aldaar. In die omgeving konden we ook niet beter de uitdrukkingen van de acteurs aanvoelen en begrijpen. Dit unieke stuk, slechts gesteund op mondelinge geschiedenis, werd financieel en technisch geschraagd door de Vlaamse Gemeenschap, de provincie Limburg en de stad Genk en eveneens door de Toneelacademie Maastricht en het Vlaams Centrum voor Volkscultuur. In gesprek met de burgemeester aldaar, toonden we toen beiden dat de problematiek van de krijgsgevangenen heden ten dage onvoldoende wettelijk en menselijk wordt benaderd. De Conventie van Genève en het Rode Kruis bepalen niet uitdrukkelijk wat niet mag. Hoe mag men een krijgsgevangene ondervragen? Mag men hem met leugens beïnvloeden? Mag men hem lange tijd bepaalde houdingen doen aannemen, het gewone rechtstaan bijvoorbeeld of uren en uren luide muziek doen horen? (Vervolg op pagina 5)




Kamp Waterschei Het fysieke geweld is duidelijk verboden maar over vele geestelijke en morele interventies is niets geschreven. Een vorm van psychoterreur bij ondervragingen lijkt aldus meestal geduld. De Duitse krijgsgevangenen van weleer, zijn een groep die onderbelicht is in de geschiedschrijving van het naoorlogse Limburg. De meeste Duitse krijgsgevangenen keerden naar hun thuisland terug. Ongeveer een tweehonderd bleven in Limburg en bouwden na hun gevangenschap hier hun verder leven op. Het was interessant en boeiend te zien en te horen hoe een echt gebeurde Liefdesrelatie ontstond. De krijgsgevangenen kregen onvoldoende eten en moesten meestal met niets de mijn in. Het was ook ten strengste verboden dat eigen mijnwerkers voedsel gaven aan de krijgsgevangenen. Een eigen mijnwerker gaf echter wel eten aan een Duitser. Hoe hij dat deed? Hij nam bewust altijd meer mee dan normaal in de put. Na zijn maaltijd(en) gooide hij ongezien de rest zomaar weg, Links of rechts of in een verborgen hoek, en dat werd zoals overeengekomen altijd gevonden door de betrokken krijgsgevangene van zijn ploeg. En het werd ook Kerstmis en tegen alle voorschriften van de mijn in en tegen alle geboden en verordeningen van het krijgsgevangenkamp LB 5, kon de Duitse krijgsgevangene stiekem bij de Belgische mijnwerker ten huize komen voor een kerstmaaltijd en zo kwam er ook de kennisname met de dochter van de reeds oudere - Belgische mijnwerker. Het verder uitbloeien van die relatie en in de mijn te blijven werken

Adviesraad Militair België 08 december 2004 Op 08 december 2004 gaat de jaarlijkse vergadering door van de adviesraad Militair België. Als vertegenwoordiger van de kring Limburg zal ik aan deze vergadering deelnemen. Graag wil ik vernemen van onze leden wat hun bevindingen zijn in verband met de uitgave van zowel Militair België als van het IB. Alle voorstellen of opmerkingen zijn van harte welkom. De mogelijke wegen om mij te bereiken: Luc Van Camp, Klaverstraat 21, 3940 Hechtel Tel& Fax: 011.733478 [email protected]

- 5-3--

werd ook aangedreven door het feit dat hij niet naar zijn vroegere thuis terug kon. In het oosten was zijn thuis een ander land geworden. Dit was zeer kort het gebeuren uit één der interviews geleid door Björn Rzoska, consulent mondelinge geschiedenis en stafmedewerker van het Vlaams Centrum voor Volkscultuur. In Vlaanderen kreeg mondelinge geschiedenis als onderzoeksmethode slechts aandacht aan het einde van de jaren zeventig en het begin van de jaren tachtig. Maurice De Wilde maakte toen televisie aan de hand van interviews met ooggetuigen aangaande collaboratie en repressie in België. Ook het buitenland voelt aan hoe belangrijk mondelinge getuigenissen zijn. Het Imperial War Museum in Londen toont hierbij' heel wat voorbeelden. Ondanks de Britse deelname aan het conflict in Irak, heeft het museum een Iraakse veldwerker in dienst die het verhaal registreert van zoveel mogelijk betrokkenen: burgers, reddingswerkers, militairen, opstandelingen. ... . Reeds: een honderdtal interviews uit oorlogsgebied zijn reeds in de collectie en beschikbaar voor onderzoek. Het toneelstuk zelf was een zeer gevoelvol en... realistisch geslaagd project waarbij het Limburgse "de Queeste”, opteerde voor theatraal uitgewerkte wetenschappelijk verantwoorde interviews. Voor iedere toehoorder en toeschouwer was dit een onvergeetbaar theaterstuk dat het relaas bracht van het levensverhaal van twee soldaten die ooit aan "de verkeerde kant" stonden en wier leven een heel onverwachte wending kreeg.

DESIMPELAERE Jacques

Nationale Dag GENT 21 april 2005 met bezoek aan de Floraliën KVOO Oost-Vlaanderen zal op 21 april 2005 de Nationale Dag organiseren met een lunch in het restaurant van AA Gent en met een bezoek aan de Gentse Floraliën. Er zal een belangrijke financiële tussenkomst zijn vanwege KVOO Nationaal. De deelnemingsprijs wordt daardoor beperkt tot €40 per persoon (inbegrepen : reis - lunch - bezoek floraliën) Om organisatorische redenen wordt U gevraagd vóór 30 november ek aan de secretaris uw intentie tot deelname te willen meedelen.



“De Joodse Gemeenschap van Antwerpen”

12 oktober 2004

Op 12 oktober 2004 namen op initiatief van collega Maj Gd Leon Monsieur vierenveertig leden deel aan het bezoek aan de Joodse Gemeenschap te Antwerpen. Na de ochtendkoffie in het Flechter hotel werden wij verwelkomd door Hugo Daemen en Laurent Brants, twee oud collega’s die ons door AntwerpenAverechts als gids waren toegewezen. De joodse inwoners van Antwerpen zijn niet alleen uitdrukkelijk aanwezig in het stadsbeeld maar hebben ook een bewogen geschiedenis achter de rug. De huidige joodse gemeenschap is in feite het resultaat van de vierde migratiegolf. Het zijn de afstammelingen van Oost-Europese joden, die op de vlucht waren voor de pogroms (razzia’s tussen 1885 en 1905 tegen joden, gepaard gaand met plundering en moord) en die op hun weg naar de Verenigde Staten en Canada in de Antwerpse haven terechtkwamen. Een verrassend aantal van hen vestigde zich echter in de stad en ontwikkelde daar een bloeiende diamanthandel en -nijverheid. Tussen 1933 en 1940 groeide de joodse gemeenschap tot 55 000, in hoofdzaak omwille van de antisemitische maatregelen in Duitsland en Oostenrijk. Op 10 mei 1940 veranderde de Duitse inval deze situatie en een jaar later werd ook in België het mechanisme van de holocaust in gang gezet. Er werden 25 600 joden naar de dodenkampen gedeporteerd, daarvan keerden er slechts 1244 terug. Ongeveer 25 000 joden werden verborgen of het land uit gesmokkeld. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog bleek de bloeiende joodse gemeenschap in Antwerpen nagenoeg vernietigd. Toch begonnen de overlevenden al in 1946 met de heropbouw van de economische en sociale structuur van het joodse leven in de stad. De samenstelling van de Antwerpse joodse gemeenschap was echter radicaal anders geworden door de overweldigende komst van orthodoxe, en in het bijzonder chassidische families uit Polen en Hongarije. (streng religieuze mystieke stroming ca. 1750 in Polen ontstaan, nu zeer algemeen verbreid, vooral in de VS.) Deze chassidische joden vonden werk in de diamanthandel en slaagden erin van Antwerpen opnieuw een van de belangrijkste diamantcentra in de wereld te maken. Tegelijkertijd vestigden zij hun eigen religieus en sociaal getto, bijna alsof ze een OostEuropese Jiddische stadskern schiepen in het centrum van een twintigste-eeuwse stad. Het is echter ingewikkelder dan dat: hoewel de meerderheid van hun kinde(Vervolg op pagina 7)

- 6-3--



- 7-3--

“De Joodse Gemeenschap van Antwerpen” (Vervolg van pagina 6)

ren joodse scholen bezoeken en hoewel zij buiten de diamantbeurs nauwelijks contact hebben met de nietjoodse bevolking, dragen deze chassidim bij tot ongeveer 5 % van het Belgische BNP en verschaffen zij werkgelegenheid voor circa 20 000 niet-joodse medeburgers. Deze feiten zijn essentieel voor een begrip van de relatie tussen de Antwerpse joden en de extreemrechtse racisten. Hoewel de chassidim niet meer dan 40 % van de joden in Antwerpen vertegenwoordigen, blijkt hun religieuze en economische invloed veel groter dan men zou verwachten. De Antwerpse joden die niet tot de chassidische en orthodoxe gemeenschappen behoren, beschouwen zichzelf als traditionalisten. Op weg naar de synagoge kreeg men op geen enkel ogenblik de indruk door een joodse wijk te stappen, onopvallende straten en huizen - een wijk zoals er zo vele in Antwerpen zijn. De synagoge zelf, opgetrokken in drie bouwstijlen maar met een duidelijke art nouveau signatuur, dateert van juist na de eerste Wereldoorlog. De synagoge staat centraal binnen de joodse gemeenschap. Het is een plaats om te bidden, een ontmoetingsplaats voor hen die alles willen leren over de joodse tradities, een plaats om feest te vieren, maar ook een plaats om te kletsen. De wekelijkse sabbat, maar ook alle overige feestdagen van het jodendom zoals de Pesach het Joods Paasfeest dat zeven dagen duurt, de Chanoeka het Lichtfeest van december (in vergelijking met Kerstmis), worden in de synagoge gevierd. Dat alles werd ons, zoals onze voorzitter het in zijn slotwoord formuleerde, door een klaterende waterval in de persoon van een gepensioneerde joodse psychologe van naadje tot draadje uitgelegd. Wij kregen hem niet te zien, maar de thorarol wordt in de synagoge in een soort altaar, de heilige ark, bewaard. Hij is gemaakt van aan elkaar genaaide vellen perkament, waarop de eerste 5 boeken van de bijbel in het Hebreeuws en met een veer zijn geschreven. De thora werd op de Sinaï door God aan het joodse volk geschonken - het is het kostbaarste bezit. Aan beide uiteinden zit een stok, zodat hij gemakkelijk opgerold kan worden. De tekst wordt vanaf een verhoog (de bima) voorgelezen, en het schrift loopt van rechts naar links en het bestaat enkel uit medeklinkers. Er is ook nog de Talmoed, die uitleg geeft over de Joodse levenswijze en over de in de Thora beschreven Joodse wetten. Bij het buitenkomen van de synagoge was het net middagpauze voor de leerlingen van de aanpalende joodse school. Een grote groep kinderen van de middelbare (Vervolg op pagina 8)



(Vervolg van pagina 7) school, in een opvallend uniform en keuvelend in het Jiddisch (een mengsel is van Hoogduits en Hebreeuws, met Romaanse en Slavische elementen) kruiste onze weg. Zij waren net onder of boven de leeftijd van dertien jaar, de leeftijd waarop de joodse jongen volwassen is, een meisje is dit een jaar eerder. Op die leeftijd worden zij in de synagoge met een viering - de bar en bat mitswa (te vergelijken met het vormsel in de katholieke kerk) opgenomen als deel van hun joodse gemeenschap. De jongens dragen bij deze gelegenheid voor het eerst hun tailliet (een bidkleed) en moeten voorlezen uit de thora. Deze joodse kinderen hebben in vergelijking met onze kinderen een druk studieprogramma. Voor hen komen er immers dagelijks nog een drietal uren godsdienstonderricht boven op het wettelijk lessenpakket dat voorzien is in het gewoon leerplan. Voorts brengen zij op zaterdag een groot gedeelte van de dag door in de synagoge en de zondagvoormiddag wordt er ook nog godsdienst gedoceerd. Tijd om de inwendige mens te versterken, en zoals het bij dit bezoek paste, werd ons een koosjermaaltijd geserveerd. Koosjer is een term die wordt gebruikt om aan te geven wat volgens de Thora (de wet van Mozes) mag worden gegeten, de zogeheten spijswetten. Net voor het dessert werd ons dit alles door ‘de patron’, een droge humorist’ - in een echte one-man-show - in geuren en kleuren uiteengezet. Als voornaamste regels hebben wij het volgende onthouden: “elk dier dat gespleten hoeven heeft en herkauwt, mag worden ge-geten. Voor vissen geldt dat zij vinnen en schubben moeten hebben en ook mogen niet alle vogels worden gegeten. Verder is aas verboden en ook insecten met vleugels. Het komt er dus op neer dat men wel rund, schaap, geit en hert mag eten maar niet kameel, varken of haas. Ook paling, garnaal en kreeft zijn verboden. Voor de koosjere dieren geldt dat zij op rituele wijze

- 8-3--

“De Joodse Gemeenschap van Antwerpen” moeten geslacht zijn, hierbij wordt al het bloed verwijderd want bloed mag men in het jodendom niet nut-tigen. Verder moet er apart keukengerei worden gebruikt voor de bereiding en voor de vaat van vlees en zuivelproducten.” Opdat die voedselwetten strik zouden worden toegepast houdt het rabbinaat dagelijkse inspecties in de joodse restaurants en winkels. In ieder geval was het een fijn verzorgd en zeer smakelijk maal dat ons werd opgediend. De namiddagwandeling bracht ons naar het joodse zakencentrum - zwaar bewaakte en bijna hermetisch afgesloten straten waar de banken en de diamanthandel zijn gevestigd hebben. Naast de chassidische joden met hun typische klederdracht en hoed, vielen ook de donkerkleurige Indiërs en de Oost Europeanen op in het straatbeeld – allemaal mannen want de vrouw heeft bij hen geen plaats in het zakenleven. Zo te zien aan de kleine groepjes die hier en daar met elkaar rustig stonden te overleggen en te GSM-en worden hier op straat schijnbaar nog zaken gedaan. Tijd om afscheid te nemen en dank te zeggen aan onze beide gidsen die ons de gehele dag met hun deskundige uitleg hadden vertrouwd gemaakt met het dagelijks leven van de Joden. Een verfrissing op een verwarmd terrasje op de Keizerlei en nog wat flaneren door de winkelstraten en dan was het tijd om de autocar te gaan opzoeken. Op de terugweg dankte onze voorzitter Kol Vl. SBH Marcel Demot de organisator van deze excursie, Maj Gd Leon Monsieur voor de aangename en leerrijke dag die hij ons had bezorgd. Beste Leon wij hebben er echt van genoten, namens de deelnemers bedankt voor deze interessante kennismaking met de joodse gemeenschap. JH. JH.

K.V.O.O. - LIMBURG

november 2004

-9-

Daar heb ik geen woorden voor LtGen Jef Schoups “ Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan…”. Stel je voor, een melodietje dat ik nu, eind oktober, hoor klinken door een winkel waar de speculoos en chocoladen Sinten met hele stapels de snoepgoedafdeling beginnen te vullen, tussen halloween pompoenen en suikerbonen. Ik heb heel lang vertrouwen gesteld in die brave man: in ruil voor een jaar zoet, braaf, gehoorzaam gedrag en een pantoffel met alleen maar een raap en een wortel onder de stoof, vervulde hij al mijn dromen. Dan was dat bovendien nog niet voor hem, maar voor zijn ezel. Ik kom vandaag thuis van mijn boodschappenronde en heb geen sinterklazen meegebracht; toch allemaal maar calorieën. Nochtans waag ik het erop om de heilige als startpunt te gebruiken voor deze nieuwsbrief. We zijn wel nog niet in december, maar toch zijn we in gedachten soms al wat verder. Iedereen, klein en groot, verwacht immers wel iets op die dag, een gebaar, ’t moet niet veel zijn. Sint-Niklaas staat eigenlijk als symbool voor ons leven. Eerst geloven we in hem, later geloven we niet meer in hem en daarna spelen we een hele tijd Sint -Niklaas. Er komt zelfs een moment dat we lijken op SintNiklaas. Ik heb me steeds afgevraagd of we ooit Sint-Niklaas kunnen worden… En als dat zo zou zijn, waaraan zouden we dan het meest denken uit ons verleden bij de stervelingen op aarde? Hebben we “in het hiernamaals” ook nog een leven? Toch een passende vraag in deze novembermaand: Allerheiligen, kerkhoven, chrysanten en lichtjes op de grafstenen. Het ontbreekt me aan verbeelding en bevattingsvermogen om die vragen te beantwoorden. We zouden misschien wel een aanduiding kunnen vinden bij mensen die België en al de heisa in dit landje van Koning Munibol voor goed hebben verlaten en af en toe, spora-

disch eventjes maar terugkeren om eens te kijken “hoe het nog gaat,” In het voorjaar 2001 schiet Cupido een intercontinentale pijl af tot in de omgeving van het standbeeld van de gebroeders Van Eyck op de markt van Maaseik. Recht uit Natal, hoofdstad van de deelstaat Rio Grande do Norte in het uiterste noordoosten van Brazilië. De naam betekent Kerstmis. Het werd in 1597 op eerste kerstdag gesticht door de Portugese zeevaarder Jeronimo de Albuquerque. Aan de oceaan gelegen met een beetje industrie: textiel, chemische producten, wat voedingsmiddelen. Op de kuststrook na bestaat het landschap vooral uit doornstruiken en droge bossen. Katoen en suikerriet worden verbouwd op kunstmatig bevloeide plantages. Winning van zeezout uit de strandmeren is ook een bron van inkomsten. Dat alles kan je in eender welke encyclopedie terugvinden. Jules, mijn vriend uit Heidelberg, de Balkan en Brunssum, wordt “high” of smoor, hoe je dat noemen wil, en hij pakt zijn koffers. Hij woont nu reeds drie jaar in Brazilië, gehuwd, een tevreden man. Alles wat hem daar bezighoudt, hoe hij er leeft en wat er zoal in en rond Natal te beleven valt- daarover, heeft hij gezegd, zal hij voor onze nieuwsbrief eens een bijdrage maken in de komende weken. We schrijven elkaar eenmaal per maand, veel, ‘t is tekens een lange brief, of soms zeer beknopt – een e-mail – om de stemming te meten. Dat doet goed. Juist voor zijn vertrek heb ik hem gevraagd wat hij zoal het meest zou missen in zijn nieuw bestaan. Merkwaardig… enkele dagen geleden, wanneer Alexa hem de vraag heeft gesteld bij een “chat”- is het antwoord identiek: “ Mijn vrienden, de seizoenen, een koele Leffe en een ferme slok calvados”. (Vervolg op pagina 10)

november 2004

K.V.O.O. - LIMBURG


Daar heb ik geen woorden voor Hij heeft me toen ook een krantenknipsel gegeven dat ik bij mijn talrijke foto’s uit onze A B L tijd samen heb bewaard. Het gedicht hoort in de rubriek Allerheiligen, Allerzielen, sterven, wanneer je dat oppervlakkig zou lezen. Nochtans is het omwille van heel andere en hoopvolle verwachtingen heel mooi en het loont de moeite in deze Novembermaand even stil te staan daarbij en te bedenken dat alles daarom nog niet droevig moet zijn….. Ik vraag om stilte Laat me nu maar met rust Wen er maar aan zonder mij Ik ga mijn ogen sluiten En ik wil slechts vijf dingen Vijf wortels die ik verkies De eerste is de eindeloze liefde De tweede is de herfst te zien Ik kan niet bestaan zonder dat blaren vliegen en vallen op de aarde De derde is de strenge winter de regen die ik liefhad, de streling van het vuur in de kou van de wouden De vierde is de zomer zo rond als een watermeloen Het vijfde ding zijn jouw ogen, Matilde, mijn geliefde, ik wil niet gaan slapen zonder jouw ogen, ik wil niet bestaan als je niet naar me kijkt: ik zal de lente zo maken dat je altijd naar me kijkt. Dit, vrienden, is wat ik wens. Het is bijna niets en bijna alles. Ga nu maar weg als je dit wenst. Ik heb zoveel geleefd dat je mij eenmaal zult moeten vergeten, je kunt me uitvegen op de lei: mijn hart is zonder einde. Maar, omdat ik om stilte vraag, denk ik niet dat ik ga sterven: mij overkomt het tegendeel: mij overkomt dat ik ga leven. Mij overkomt dat ik leef en voortleef.

- 10 -

Zou dit willen zeggen dat er in mij graangewassen gaan groeien eerst de korrels die de aarde openscheuren om het licht te zien. maar moeder aarde is donker en ik ben donker van binnen: ik ben een put in wiens water de nacht zijn sterren achterlaat en alleen door de velden verder gaat. Het gaat erom dat ik zoveel geleefd heb dat ik nog eens zoveel wil leven. Nog nooit heb ik me zo klankrijk gevoeld nog nooit heb ik zoveel kussen gekregen. Nu, net als altijd, is het nog te vroeg. Het licht vliegt uit met zijn bijen. Laat me nu maar alleen met de dag. Sta me toe om geboren te worden. Pablo Neruda

Uit: Twintig gedichten – vertaald door Willy Spillebeen. Uitg. Masereelfonds, 1978. Jules heeft in Heidelberg (1992-95) en in UNTAES (1996-97) voor mij gewerkt als inlichtingsofficier. Zijn Braziliaanse echtgenote heet niet Matilde, maar Gleide. Ik weet dat je bijzonder nieuwsgierig bent Jules, en nu onze nieuwsbrief ook elektronisch kan gelezen worden in Natal, kijken we allen uit naar een snelle reactie met een artikeltje naar je collega’s op rust hier – zoals jij… ginds in Natal. Toch nog even dit... het mag je verwonderen dat ik dat knipsetje nog heb, maar vroeger zei ik je al dat mijn magische zin voor orde onfeilbaar is. Ik zelf zou alles niet zo mooi kunnen verhalen als Pablo Neruda dat heeft gedaan. Ik heb er wel over gedacht hoe ik het dan wel zou doen, en nu jullie al een poosje weten dat ik graag beeld bij woord voeg, heb ik “in my way” het hele gedicht samen gevat in een prentje: ‘t is sprekend, overzichtelijk en beknopt. Leuk tegelijk…. (Vervolg op pagina 11)

november juni – juli 2004 1999



Daar heb ik geen woorden voor Eeuwenlang zijn filosofen bezig met die fase dat wij Sint-Niklaas worden… En ook die staan er niet zwaarmoedig bij. Luister eens naar Epikouros: “Wij hoeven niet bang te zijn voor de dood: als hij er is zijn wij er niet; en als wij er zijn, is hij er niet.” Daarover uitweiden kan ik niet – het ontbreekt me nu een beetje aan tijd. Meer dan ooit zal ik voelen hoe erg ik op SintNiklaas lijk, de komende dagen; hoogdringend moet ik mijn vijver uitkuisen voor de winter zijn intrede doet. Daarna zie ik wel hoe gebogen mijn rug eruit zal komen. Dat sluit dan weer aan bij die seizoenen – daarom nog een herinnering aan de winter 1962-63 aan onze Belgische kust. Als het ooit zover zou komen dit jaar heb ik alleen nog diepvries karpers en goudvissen. Hoeveel de stookolie toen kostte weet ik niet meer.

Eerste ontwerpprogramma voor 2005 maand

activiteit

januari

Nieuwjaarsreceptie

februari

Alg Vergadering Causerie door : Kol Gd Bruggeman

maart

FN Wapenmuseum

april

Wandeling Nationale Dag Gent

mei

S C Kernenergie Mol

juni

Grimbergen en Meise

juli

Opgrimbie Barbecue

augustus

Luik

september Wandeling KVOO Reis oktober

Brouwerij Palm

november

Korpsmaal

december

Culturele Activiteit

organisatie

- 11-3--

Nog snel de melding van een zeer lokaal probleem: in Maasmechelen valt de wolk uit de lucht en zit de regen in een knoop.

Jef.

Lees eerst het artikel op pagina 12 “Bedenkingen” van Luc Vandenborne

Aansluitend bij de verklaring van De Gucht meldde de correspondent van BBC news Uit Kinshasa : Er is nogal wat te doen in Kinshasa naar Willy Verghote aanleiding van een audit die door de regering was Christian Brys gevraagd om uit te maken welke buitensporige vergoeFrans Kenis dingen aan toplui worden uitbetaald. De uitslag werd niet officieel gepubliceerd maar er zijn ruime lekken wie organiseert ? geweest. KVOO-OVl. Wetende dat de meeste arbeiders gemidFrans Kenis deld 50 USD per maand verdienen en niet regelmatig worden betaald leest men het volgende: Louis Bax Hoofd van Cohydro (staats olie-invoer Urbain Paulissen maatschappij) ontving 68000 USD verlofgeld, dit boven Herman Schrijvers zijn wedde van 17000 USD per maand. Hoofd van CEEC (diamant maatschappij) Jean-Pierre Dechesne heeft een wedde van 25000 USD per maand. Voor de herstelling van 5 preGilbert Moons onafhankelijkheid treinstellen werd 7 miljoen USD Mini-referendum betaald. Voor hetzelfde geld kon men 3 splinternieuwe, moderne, stellen kopen . Lutgade De staats water- en elektriciteitsmaatVan den Veyver schappijen houden gewoonweg geen boekhouding bij van Jos Hermans de geïnde bedragen. Herman Schrijvers

* Definitief programma in de volgende nieuwsbrief In principe vinden de activiteiten plaats op de 2de dinsdag van de maand Wij vragen de organisatoren DRINGEND hun voorstel te willen bevestigen.

misstanden.

Tot daar enkele door de BBC vermelde

Ik moet er wel aan toevoegen dat die correspondent blijkbaar Coene van Picanol nooit heeft ontmoet.



- 12-3--

Bedenkingen ... Kapt ter Zee Luc Vandenborne Genk 201004 Heerlijk zo’n na-zomerse uitwaaivakantie! Geen krant, geen radio (alleen 107.7), geen TV, weg uit de dagelijkse omgeving. Bestemming Frankrijk, het land dat alle facetten van de natuur in schoonheid ten toon spreidt. Langs snelle wegen zo vlug mogelijk Parijs voorbij en dan slenteren langs “D-routes” zonder eigenlijke bestemming. Rond 1600 het nachtverblijf regelen, met een “logis de Fr” kan men overal terecht. Een rustige avond met tussen een paar biertjes de bespreking van de volgende dag. Langs Lourdes, de Pyreneeën, noordwaarts strandend rond “les Sables-d’Olonne”. Een drietal dagen rust en slenterend terug naar huis. In les Sables heb ik door zo’n soort telescoop naar “Ile de Ré” staan kijken maar het instrument liet me niet toe, daar rondzwervende, collega’s te herkennen. La Rochelle zijn we in afschuw voorbijgereden. Niets persoonlijk, maar sinds ik in het vroege voorjaar van ’78 daar met de MSC Spa de havengeul mocht helpen mijnen-vrijmaken geeft de naam alleen me rillingen. We hebben daar namelijk dagen lang met een defecte “boiler” gezeten en al die lange dagen en nachten gebibberd. De onderhoudsploeg a/b Godetia vond La Rochelle blijkbaar zo gezellig dat ze geen tijd hadden ons uit de ellende te helpen. Gevolg, een mij nooit vergeven woede-uitval tegen de toekomstige baas van de ZM (toen nog.) Niet mijn eerste misstap en nog veel minder mijn laatste. Voilà zo weten jullie meteen waarom ik vorige maand ontbrak en jullie me hebben gemist. Moest iemand anders zoiets zeggen zou ik net als jullie uitroepen:”Wat een stuk pretentie”. Moest het geen grap zijn zou ik me verdedigen met de stelling dat het geen pretentie is maar wel complexloosheid; geboren uit het oer-minderwaardigheidscomplex van de Limburger, gedurende vele jaren bevochten en gesteund op een herkende en erkende lichte afschuw van al wat “der mensen is” (ego incluis.) Geef toe een serieuze volzin maar of hij nu ook vol zin zit is natuurlijk weer een ander “que’que chose” Trouwens je mag nooit stilstaan bij zo’n tekst want men leest nooit wat de schrijver bedoeld heeft, die weet dat trouwens zelf niet. Straf hé! Heb ik trouwens zelf niet bedacht. Enkele dagen geleden overleed de Franse filosoof Jacques Derrida en hij was het die de “deconstruction theory” heeft bedacht. Die

theorie zegt dat elk woord en bij uitbreiding elke tekst lagen van betekenissen heeft die gegroeid zijn via culturele en historische processen. Een schrijver kan het misschien niet weten maar wat hij op papier zet heeft alle soorten andere betekenissen dan de voor de hand liggende en dit kan worden “deconstructed” (ontrafeld) door de expert. Nu was Derrida, een in Algerie geboren jood, blijkbaar de enige expert. Maar geef toe om in Frankrijk erkend te worden als een intellectuele halfgod moet men een groot karaatgehalte hebben Aansluitend bij Derrida. We zijn nog op reis geweest. Ja, naar Antwerpen. Natuurlijk, zoals altijd, zal Jos je uitgebreid en keurig het verhaal van die uitstap doen. Maar na de jood Derrida kregen we daar in de synagoge een kleine joodse te aanhoren. Ik heb nog nooit iemand, gekleurderd een licht accent, zo snel en zo goed Nederlands horen spreken. Met een verstommend woordgebruik flitsend tussen de diepe filosofische achtergronden van het judaïsme, het meest frivole van ons leven en schitterende PR tirades over de schoonheid van hun godsdienst en hun diepmenselijkheid. Welnu die geweldige dame raakte oppervlakkig het onderliggende van ons taalgebruik aan. Ik veronderstel dat de uitleg ergens in de “Talmud” staat maar het komt erop neer dat alle letters een betekenis in cijfers hebben en dat we alleen door de “deconstructie” van die cijfers de ware betekenis van een tekst kunnen achterhalen. Dus toch Derrida! ? Verder over Antwerpen. Een paar dagen voor die uitstap had ik een verjaardagskaart gestuurd naar vrienden die 37 jaar gehuwd waren. In mijn beste proza (gene vette zoals je leest) vertelde ik hoe ze statig de trap naar het “schoon verdiep” (stadhuis voor de niet ingewijden) bestegen en voor God getuigden in de kerk van St Amands. Hoe ondertussen het “schoon verdiep” een beerput van corruptie werd en St Amands een puinhoop van het katholicisme. Nu was het jaren geleden dat ik nog in het centrum van die eens zo mooie stad was maar mijn onfris ruikende beeldspraak rond de corruptie is er ook in werkelijkheid, in welke straat we ook liepen aan die reuk ontsnappen was uitgesloten. Reeds lang beseffend dat deze mensenwereld zichzelf in een enorme chaos zal vernietigen meende ik in de verkeers-chaos in en rond de stad de eerste beelden van onze ondergang de herkennen. Een massa van zelf gecreëerde ellende. Komt men dan met een fris, uitgewaaid (Vervolg op pagina 13)




hoofd thuis van zo’n mooie tiendaagse reis en wordt men geconfronteerd met de pijnlijke realiteit in absurdistan. Enerzijds lachwekkend maar anderzijds toch zo deprimerend het verhaal van die extra korte, ingekorte, officiersopleiding van een groep Kongolezen. Een vijftiental was ondertussen met de noorderzon verdwenen en om verdere vaandelvlucht te voorkomen brak men de opleiding een week te vroeg af. Deze die naar hun land terugkeerden zitten nu waarschijnlijk allemaal in de Kivoe waar de boel weer op springen staat. Het deed me terugdenken aan een pater die in d e beneden-Kongo verantwoordelijk was voor meerdere scholen en Cenfornav (opleidingen ZM) bezocht in ’79. We hadden toen reeds meerdere groepen van die jongens ”opgeleid“ en vroegen de pater wat er van die mensen was geworden. Hij herkende zeker een kwart en met tranen in de ogen zei de man telkens:”Verdwenen, nooit terug gezien”. Dramatisch! ? Inderdaad maar nog ellendiger werd het me toen een generaal van onze “legerleiding” uitleg kwam geven. Er was niets aan de hand, de opleiding was alleen zo goed verlopen dat ze vroeger werd afgesloten. Vraagt die reporter:”Waarom moesten die mensen dan plots inpakken en in het midden van de nacht vertrekken”? Die generaal:”Die opleiding was zeer compact en liep van ’s morgens 6 u tot ‘s avonds 2200. Welnu die laatste avond hebben we vastgesteld dat de opleiding af was en zijn ze ‘s nachts vertrokken”. Toen was ik bij de knop en heb verdere commentaar gesmoord. Diezelfde dag, geef toe de ellende kan massief zijn, met moegelezen ogen, neem ik het zapmachine voor de kijkkast ter hand. Op nr 2, dus bij ons VTM, zie ik een groepje, ter camouflage, geschminkte militairen in cirkel opgesteld rond een instructeur. Die kerel heeft een kip met de poten vast en geeft uitleg hoe men dat beestje moet doden. ”Een paar keer snel rondzwaaien, dan de kop onder je schoeisel plaatsen en aan de poten rukken zodat de kop er af is”. Hij zou eens aantonen hoe makkelijk en pijnloos dat het is. Na twee pogingen waarbij de kop er niet afgaat meent hij te moeten zeggen dat het een taaie is. Bij de derde poging lukt het hem. Misselijk vond ik het en weer eens diep teleurgesteld kroop ik onder de dons. Misselijk van die instructeur maar misdadig van een legerleiding die zulke uitzending toelaat en niet schijnt te beseffen welke schade ze daarmee aan hun eigen instelling toebrengen. Pervers de zender die zulke domme, barbaarse uitzendingen brengt. Met het leger lag ik dus meteen en voor de zoveelste keer weer serieus overhoop. Gelukkig bleven er nog de jongens van de Wetstraat want ik

- 13-3--

weet niet waarom maar de gekke kuren van die kerels raken me niet en kan ik alleen maar een bron van hilariteit vinden. Neem nu sterke Karel uit Berlare, hoe hij aan zijn huidige job kwam en hoe geschikt dat hij daartoe is hebben we al vroeger besproken. Wel Karel heeft al een babbeltje met Powel mogen hebben en dat vond men hier een groot succes. Ja geef toe na die zware jongen uit Jodogne was het een reuzenstap. Maar Karel zou, was te verwachten, verder gaan. Hij trok er een weekje Afrika uit en zou dat daar eens allemaal vlug bekijken. De complimenten die hij over had voor Kabila & co waren dan wel zeer gevat maar of ze nu onmiddellijk en onder die bewoordingen moesten wereldkundig worden gemaakt daar heb ik (en diplomatie is niet mijn sterkste kant) grote twijfels bij. Als hij dan nadien massamoordenaar Kagamé en Mbeki met lof gaat overladen geeft hij duidelijk aan dat hij zijn vak nog moet leren. Maar Karel is overtuigd reeds alles te weten dus…. Mbeki! Liet een paar maanden geleden een uitzending op een van zijn gecontroleerde zenders organiseren waarbij in een reeks afleveringen een ranglijst met de grootste Zuid-Afrikanen zou worden opgemaakt. De kijkers luisteraars mochten kiezen en het was duidelijk dat het einddoel een topplaats voor Mbeki was, Mandela zou natuurlijk de top zijn. Na een paar uitzendingen was inderdaad Mandela top maar Mbeki kwam ergens rond de twintig zelfs na Declercq en Vorster. Resultaat onmiddellijke stopzetting van reeks, uitleg de kijkers hadden het niet begrepen. Terug naar Karel met zijn groot gelijk. Ik moet zeggen dat hij nu reeds twee dagen na mekaar werd geciteerd op BBC World News en dat was Monsieur Michel, niettegenstaande hij Afrika heeft platgelopen, nooit gelukt. Onrechtstreeks wordt Karel op basis van cijfermateriaal, wat Kongo betreft, in het gelijk gesteld. Mocht ik geen vrees voor langdradigheid hebben zou ik nog wat over de primus inter pares (’t is niet moeilijk) Frank uit Zichem/Scherpenheuvel willen spreken. Frank heeft nog maar eens absoluut gelijk in zijn analyse en nog maar eens zal weldra, niettegenstaande zijn snelle 180° koerswijziging, de schop onder zijn, smal, achterwerk volgen en dan Frank kan ik je alleen maar aanraden: Lees de bedenkingen van “El Loco de la Colina”

“Mijn zoon die in zijn dromen zo hoog kon vliegen hoe kan je zo diep vallen”

groeten uit Genk,



Île

de

- 14-3--

Ré

KVOO-reis 20 - 26 september 2004

Voor het verslag van de reis kunnen wij beroep doen op vrijwilligers die ieder één dag voor hun rekening nemen : Roland Van Brabandt (20 en 24 sept) - Herman Schrijvers (21 sept) Marcel Demot (22 sept) - Jules Neven (23 sept) - Piet Claes (25 sept) - Guido Del Savio (26 sept). De foto’s werden genomen door Guido Del Savio en Willy Schampaert. Het reisverslag van de eerste drie dagen is verschenen in de nieuwsbrief van oktober 2004 en het relaas van het tweede gedeelte vindt u hieronder

donderdag 23 september

ROCHEFORT - COGNAC Na het ontbijt, zoals naar gewoonte in buffetvorm, vertrokken we om 8u30 met onze groep van 25 welgezinde verlofgangers naar ROCHEFORT. Voor de eerste maal sinds aanvang van ons verlof was het regenachtig en dienden de ruitenwissers te functioneren. Ter plaatse voor onze wandeling naar en langs “ La Corderie Royale “ werden de regenschermen alweer opgeborgen. Rochefort gelegen langs de Charente, rivier die uitmondt in de Atlantische Oceaan, werd in de 17de eeuw door Lodewijk XIV uitgekozen om er een ware oorlogsvloot te bouwen. Om deze vloot van de nodige instrumenten en bewapening te voorzien en om de nodige herstellingen uit te voeren werd er het Arsenaal van de Zeemacht gebouwd. Nu is dit het Nationaal Museum van de Zeemacht waar we in de prachtige residentie van de toenmalige Admiralen de verschillende vormen, uitrusting en bewapening van hun oorlogsbodems konden bewonderen. Op de werf wordt de “Hermione”,het Fregatschip waarmee La Fayette in 1780 Amerika ter hulp kwam, gerestaureerd. De “Corderie Royale” is nu ook als museum ingericht. Deze eveneens prachtige gebouwen hebben we niet bezocht , alhoewel Leon ons wist te vertellen dat de gebouwen 370m. lang zijn omdat de langste scheepstouwen ook deze afmeting hadden. Dit arsenaal met bijhorigheden was gedurende 3 eeuwen operationeel.

Na het bezoek aan Rochefort reden we naar COGNAC waar een klein etentje in een van de vele tavernes op het pleintje ons weer kracht gaf om het namiddagprogramma aan te vatten. De stadswandeling bracht ons langs indrukwekkende huizen bij het kasteel van François 1er. Wat ons vooral opviel was de zwarte kleur van de gevels van deze prachtige huizen. Volgens de deskundige uitleg van Leon was dat zwarte neerslag op Franse steen tengevolge van de distillatie van de cognac.We liepen langs de huizen “Martell” en “Henessy”om tenslotte het huis “Otard” gelegen in het kasteel van François 1er te bezoeken. We werden er opgewacht door een vrouwelijke schoonheid in middeleeuwse klederdracht die ons wegwijs maakte in de wereld van cognac. Op de oevers van de Charente gedijen de druiven in de kalkbodem zodanig dat ze van een boven-beste kwaliteit zijn voor het distilleren van Grande Champagne, Petite Champagne, Borderies en Fins Bois. Tezamen met de zachtheid van het klimaat zorgt deze streek ervoor dat de mensheid kan genieten van een uitzonderlijke geestrijke drank “cognac”. Na degustatie en bevoorrading tegen Franse prijzen reden we terug naar Chatelaillon-Plage waar we in het hotel bij het avondmaal genoten van een overheerlijke salade, vis- en kaasschotel. Voldaan en gelukkig legden we ons te rusten. Jules Neven (Vervolg op pagina 15)




Ile de Ré

Vrijdag 24 september

- 15-3--

Na deze eerste uiteenzetting worden we in een nevenlokaal dat omgebouwd is tot een typische moeraswoning vertrouwd gemaakt met de specifieke inboedel ervan. Om de voormiddag te besluiten krijgen we nog een relaas over het leven en het vangen van paling en als toemaatje over de constructie van de platbodem-boten gebruikt in het moeras in functie van de boottocht ’s middags. Daar waar alles tot op heden vlot verlopen was, ontstonden voor de restauratie wel enkele perikelen: een te grote groep, geen reservering en een tekort aan voorradig stokbrood voor hen die allee een sandwich wilden eten. Gevolg: ongeveer 1/3 van de groep verliet het restaurant voor een andere, nog schaarsere maaltijd dan salade. Na de middag mochten we inschepen in drie boten met elk negen zitplaatsen en één begeleider- roeier voor twee uren varen door links en rechts weiden met grazend vee. MARAIS DE POITEVIN Na de boottocht werden we bovendien aangenaam

Sinds onze aankomst in ILE de RE hebben we halsreikend uitgekeken naar het bezoek aan het “Marais POITEVIN” en, in het bijzonder, naar de geplande boottocht in” La Venise Verte”. Op 24/09, is het dan zo ver…Reeds in de voormiddag worden we verwacht in “la maison des marais mouillé s” ( het museum van het natte gedeelte van het moeras) in COULON, plaatsje dat zich de titel van hoofdstad van het moeras heeft toegeëigend. Eerst krijgen we een uitgebreide audiovisuele briefing op maquette door een deskundige gids over het ontstaan en de oppervlakte van het moeras POITEVIN. Oorspronkelijk overstroomd gebied ontstond het gedeeltelijk op natuurlijke wijze door aanslibbing maar vooral door mensenhanden door inpoldering en indijking met sluizen. De tijd en de mensen hebben er een ander landschap van gemaakt; een Nederlands ingenieur uit Bergen-op-Zoom blijkt hier een grote inbreng in gehad te hebben.

verrast: we werden getrakteerd op enkele streekproducten waaronder toast, gesmeerd met ganzenpastei? Waarvan sommige grapjassen beweerden dat de pastei van muskusrat was.? Voor hen die nog niet bekomen waren van de middagontberingen, stond er, bij wijze van compensatié,” fruits de mer “ op het menu in ons hotel. Roland Van Brabandt

Zaterdag 26 september

FUTUROSCOPE

Die ochtend vertrok onze groep onder een stralende zon naar Poitiers, zo' n 200 Km in de richting van België. De verwachtingen waren hooggespannen na vijf dagen succesvolle reiservaringen. Vandaag, de voor(Vervolg op pagina 16)



- 16-3--

camera's. Met veel weemoed werd rond '18 uur de terugweg naar Ile de Ré de parking aangevat. Nog één avond voor de terminus laatste dag, stond ons iets bijzonders te wachten: de Diepenbeek. Au revoir, Futuroscope. Wellicht komen we Futuroscope, eind van de jaren '80 letterlijk uit de terug voor het vervolg, maar dan liefst met de TGV! grond gestampt, om de huidige generatie te sensibilisePiet Claes ren voor alles wat beeldtechnieken betreft.


Zondag 26 september

Rond 10 uur trokken we het 70 ha groot domein binnen, onder de leiding van een lokale gids die er moest op toezien dat we in de beperkte tijdspanne van 10 tot 18 uur een maximum aan attracties konden meepikken. Bovendien werd hem opgedragen een maximum variëteit in de voorstellingen te respecteren. Het park behelst niet minder dan 24 attracties. Rekening houdend met de (relatief kleine) wachttijden en de duur van de voorstellingen (variërend van 5 tot 40 minuten) kwamen we aan het einde van de dag tot de conclusie dat ons bezoek aan 8 attracties een goede planning weerspiegelde. Cinema op 360Q scherm met 9 projectoren, projectie op hemisferische koepel van 900 m2 (Imax Dome), simultaanprojectie op een verticaal en een horizontaal scherm van elk 700 mi ( horizontaal scherm te volgen door transparante vloer) , live beelden vanuit (en rondom) Spacelab, een uitstap in Cyberworld met een 3 -D bril op de neus, en een dolle reis door het departement Vienne, gezeten op bewegende stoelen die dank zij hun 6 hydraulische armen geen enkele beweging op het scherm misten om die over te brengen op het vege lijf. Alle opgedane sensaties gedetailleerd beschrijven is onbegonnen werk. De laatste attractie, genaamd gyrotour bracht in een reusachtig draaiend filmspoel 80 bezoekers naar 45 meter hoogte, vanwaar een overzicht van het ganse park te bewonderen viel. Een park vol futuristische bouwwerken, verbonden met ruime wandelpaden, wateroppervlakten en groene zones, met daarin kunstig verweven bloemenperken. Een charme voor het oog, een dankbaar onderwerp voor gretige

PARIJS

Op de vooravond van de laatste dag kregen van onze reisleider Léon te horen dat het ontbijt slechts vanaf 8.00u kon worden genomen. Alvorens onze kamer op te zoeken wenste hij aan iedereen een verdiende en een langere nachtrust toe, gezien de vorige dagen drukke dagen waren geweest. Zoals iedere morgen was iedereen op tijd om onder de kundige leiding van chauffeur Jef en reisgids Léon de terugreis aan te vatten. Wij vertrokken dan ook stipt om 9.00 u van de parking van het hotel “la Campanille” ,gelegen ten zuiden van de stad Poitiers, richting Parijs . De afstand zou een 330 km bedragen. Bij het vertrek gaf Léon enige toelichting op de voornaamste activiteit van de dag nl. het bezoek aan de stad Parijs. Na een vlotte rit staken wij rond 10.00 de Loire over ter hoogte van Tours. Verder ging het over Blois richting Orléans waar wij rond 11.35u voorbij reden. Even ten zuiden van Orléans liet onze reisleider ons opmerken dat er nog kerncentrales in activiteit zijn in Beaugency - het franse DOEL volgens Léon. Alvorens aan de middagpauze te beginnen werden wij in Parijse stemming gebracht door Guido Claes die op zijn mondharmonica mooie en sentimentele Nederlandse en Franse meezingers ten beste bracht. De stemming zat er onmiddellijk in. Rond 12.30u werd er ter hoogte

(Vervolg op pagina 17)



- 17-3--

gietijzeren brug in Parijs), Pont Notre Dame, Pont des Invalides , Pont Alexandra III(de mooiste brug met Ile de Ré veel ornamenten (art-deco - laatste tsaar Nicolaas II van Limours Sud (ten zuiden van Parijs) een middag- legde de eerste steen in 1896) pauze ingelast om in een wegrestaurant de inwendige .Na ontscheping was er nog een tweede rondrit voorzien . mens te versterken en de spieren wat los te maken. De reisgids bracht ons via de Militaire Academie , La Madeleine, , Opéra de Paris , Place de la Concorde met de 3200 jaar oude obelisk uit Luxor, Arc de Triomphe ,Petit Palais en Grand Palais naar Montmartre waar wij even de toren van Sacré Coeur konden aanschouwen. De Moulin Rouge mocht natuurlijk niet ontbreken op de reisweg evenmin de Boulevard de Clichy (volgens insiders van Sint Truiden – de chaussée d’amour) met de Place Pigalle als sluitstuk. Wij bereiken de periferie rond 16.45 u en verlaten alzo Parijs. Deze laatste namiddag was de kers op de taart. Het was een schitterend idee van onze gids Léon om deze uitstap op het programma gezet te hebben. (Vervolg van pagina 16)

Om 13.30u werd dan de tocht “Dwars door Parijs “ aangevat. Alvorens de periferie van de stad Parijs te bereiken, wij hadden nog zo een 10 tal km. af te leggen nam Guido opnieuw zijn mondharmonica ter hand om nog enkele meezingers te laten horen. Piet Claes zorgde voor de ochtendgymnastiek met zijn animatie over “het vogeltje”. Hij werd op veel applaus onthaald. Rond 14.00u bereikten wij dan de periferie en ter hoogte van de Porte Maillot met aan de rechterzijde het “Bois de Boulogne” reden wij de binnenstad in. Tijdens een eerste rondrit van 45min. reden wij dan via de “Avenue de la Grande Armée”, richting Arc de Triomphe de “Avenue des Champs Elysées” op. Wij volgden nog enkele mooie lanen om uit eindelijk de Eifeltoren- het symbool van Parijs- te bereiken. Rond 14.40u begonnen aan het tweede gedeelte dat bestond uit een boottocht van 1.00u op de Seine met vertrek aan de Pont d’Iéna tot aan de Pont de la Tournelle en terug . Tijdens deze boottocht die plaats vond onder schitterende zon en heldere hemel konden wij de meest gekende en imposante gebouwen van Parijs aanschouwen van op het water. De voornaamste kunstwerken waren Musée de l’Orangerie, Jardin des Tuilleries, Musée du Louvre (voorheen het grootste koninklijk paleis in Europa), Mus é e d’Orsay,het stadhuis. Wij kwamen voorbij het kleinste eilandje in de Seine ”Ile de la Cité”met de gekende kerk” Notre Dame “. Bovendien zijn wij onder heel wat bruggen doorgevaren: als voornaamste :Pont de Passerelle des Arts (eerste

Met een zeer goed gevoel van een geslaagde reis reden wij nu richting België. Er was nog een laatste stop in België .Tijdens de terugreis werden er dankwoorden uitgesproken door de reisleiding alsmede door onze voorzitter Marcel. Rond 20.00u bereikten wij Sint Truiden waar de vrienden uit omgeving Sint Truiden ons verlieten. Via Hasselt kwamen we uiteindelijk toe in Diepenbeek om stipt 23.30u

Guido Del Savio



BRUSSELSE TIJDINGEN

- 18-3--

Woordspelingen

Vergadering Raad van Bestuur van 28 oktober 2004 te LAKEN

"Als echtparen echt paren dan hebben echtgenoten echt genoten."

Na de opening door de Algemeen Voorzitter, Gen VAN DEN BOSCH, werd overgegaan tot de agenda van de vergadering. Hieronder een summier overzicht van de voornaamste punten die er behandeld werden; een meer gedetailleerd verslag zal verschijnen in een volgend IB.

"Unix? Wij ook niks."

1. Goedkeuring van de notulen van de vorige vergadering op 28 mei 04. 2. Evolutie van het budget 2004. Globaal gezien werd er eind Sep 04 (= ¾ v.h.jaar) minder uitgegeven dan gepland (61%). 3. Dossier Van Hocht betreffende de perequatie van de pensioenen van gebrevetteerde officieren. De procedure in Cassatie is gestart, en er wordt een tussenkomst vanwege de KVOO gevraagd. 4. Planning 2005. De Statutaire Vergadering 2005 zal doorgaan op 06 april 05. 5. De hoofdredacteur van Militair België beklaagt er zich over dat de inbreng van de KVOO-leden rechtuit bedroevend is, en wenst zijn mandaat ter beschikking te stellen. Er zal worden nagegaan wat de beste oplossing is voor de toekomst van het tijdschrift. Suggesties gewenst (b.v. fusie tussen MB en IB?). 6. Nationale dag 2005. Zoals reeds gemeld zal de Kring Oost-Vlaanderen op 21 april 05 de Nationale Dag organiseren in GENT. Ziehier een eerste algemeen idee van het programma: Aankomst omstreeks 09.45 Hr, koffie + koffiekoek Begeleid bezoek aan de Floraliën (+ 2 Hr30) Vervoer naar de Businessloges AA GENT Maaltijd All In (aperitief, verfijnd menu, aangepaste wijnen, koffie) Einde: + 16.00 Hr Aan de deelnemers zal enkel de kostprijs van de maaltijd ( € 40 ) worden aangerekend. Alle andere kosten (kostprijs autobus, koffie en koeken, huur businessloges, inkom Floraliën, hostesses, enz…) zullen gedragen worden door KVOO-Nationaal. Teneinde de planning optimaal te laten verlopen, en aangezien het totaal aantal plaatsen beperkt is tot 450, dienen de kringen tegen 01 Dec 04 een schatting van het aantal deelnemers over te maken aan het Centraal Secretariaat. Meer details zullen later volgen 7. Allerlei : Op 08 Jan 05 om 18.00 Hr zal een Nieuwjaars concert “Zoals te Wenen” doorgaan in het Groot Auditorium van de KMS. Meer details in het volgend IB. ‘s Namiddags had er dan nog een Algemene Vergadering plaats, waarbij de Nieuwe Statuten werden goedgekeurd. Marcel Demot

"Geld maakt niet gelukkig, maar gelukkig maken ze geld." "Ik loop in de natuur, en als ik de wolken na tuur denk ik: 'we krijgen een nat uur.'" "Crematorium: Als je je niet laat kisten komt alles in kannen en kruiken." "De gevangene luisterde geboeid naar de rechter." "De imker was bijziende." "De importeur voerde niets uit." "Eén van de twee drielingen vierde op de vijfde van de zesde zijn zevende verjaardag. Hoogachtend, uw toegenegen Bertien." 'Hier klopt iets niet,' zei de hartchirurg." "Hij stapte de trein uit, recht in haar armen; per (r)ongeluk." "Mensen die niets weten en weten dat ze niets weten, weten meer dan mensen die niets weten en niet weten dat ze niets weten." "Als achter vliegen vliegen vliegen, vliegen vliegen vliegensvlug." "Er was eens een tekkel, die tekkelde een tekkel. Toen tekkelde de getekkelde tekkel, de tekkel die hem tekkelde terug." "Een eeuwigdurende liefde bestaat niet, maar een liefde is wel eeuwig duur. Luc Vandenborne

Louis Feyen

GELIEVE DUS TEN LAATSTE op 30 Nov 04 (Korpsmaal) AAN ONZE SECRETARIS TE LATEN WETEN OF U ZAL DEELNEMEN AAN DE NATIONALE DAG


Koninklijke Vereniging van Oprustgestelde Officieren v.z.w.


- 19-3--

In de volgende nieuwsbrief : Nieuwjaarsreceptie Woordje van de Voorzitter

K.V.O.O. - LIMBURG Nieuwsbrief November 2004 verschijnt maandelijks op 300 exemplaren

In en Uit document Verslag : Korpsmaal 30 nov 04 Brussel 15 dec 04 - Herman Schrijvers Minireferendum - reizen 2005 Artikel door : Jef Schoups Luc Vandenborne Programma 2005 Varia Deadline volgend nummer : 26 Nov ‘04

Hoofdredacteur en Verantwoordelijke uitgever : Jos HERMANS Lay-out en verzending : Jos en Conny Hermans Helbeekplein 3 bus 7 3500 Hasselt Tel / Fax : 011.228848 GSM : 0472/825510 E-mail : [email protected] Web-pagina : http://users.belgacom.net/kvoo.limburg [email protected] http://users.skynet.be/kvoolimburg

T ijdens de laatste paar weken

Recommend Documents