t Balleke: Jubileumeditie t.g.v. het 75-jarig bestaan - november 2006

’t Balleke: Jubileumeditie t.g.v. het 75-jarig bestaan - november 2006

Opgericht 01-08-1931 Kon.goedgekeurd 18-06-1973 Lid K.N.L.T.B.

Ereleden: Dhr. J.J.H. Karmerood Dhr. B. Slettenhaar Dhr. H. Weerkamp Mevr. D. van Asselt-Bults Clubhuis + banen: Tennispark Duivecate, tel.nr.clubhuis: 611826 Sportlaan 7443 RA Nijverdal

Postadres: T.C. Nijverdal Postbus 136 7440 AC Nijverdal Website: www.tcnijverdal.nl Kamer van Koophandel nummer 40073149

Beheer onroerend goed tennisvereniging: Stichting Tennispark Duivecate Opgericht 02-08-2006 Postadres: Postbus 136, 7440 AC Nijverdal

Bankrekening Uitsluitend voor contributie + inschrijfgelden: RABObank Nijverdal, rek.nr. 32.73.96.792 t.n.v. T.C.N.

BESTUUR Voorzitter

Rinus Bekke

Rossinistraat 83

7442 GW Nijverdal

Secretaris Penningmeester Seniorencommissie Juniorencommissie PR Accommodatie Park Kantinecommissie Redactiecommissie

Koos Nieuwenhuijse vacature Peter Kapteijn vacature vacature Gerard Velthof Els Schopenhauer Herbert Nijman

Anemoon 17

7443 LH Nijverdal

telefoon 614888 z 622577 p 617868

Grotestraat 160

7443 BP Nijverdal

612829

Tiesselinckserve 12 Leeuwebek 45 Beethovenlaan 280

7441 KB Nijverdal 7443 ML Nijverdal 7442 HZ Nijverdal

614526 611227 614152

7442 GW Nijverdal 7443 MH Nijverdal

619474 610489

7442 NA Nijverdal 7442 HB Nijverdal

622794 610890

ONDERSTEUNENDE FUNCTIES Notuliste bestuur Ledenadministratie

Ria van Buuren Rossinistraat 117 Johan en Heleen Visser Zwaluwtong 42 [email protected] Beheer website René Oostergo Molenweg 7-04 Kandidaat penningmeesterAnton Bouwhuis Beethovenlaan 83

INHOUDSOPGAVE

Woord van de voorzitter

2

Van de jubileumcommissie: zo werkt dat

3, 4

Overpeinzingen bij het 75-jarig jubileum

5

TCN 75 jaar

6

Uit het archief

7 t/m 12

Historie van Mien Teutebal

14

Uw stem

15

Herinneringen van drie oud-leden van de TCN

16

1

Woord van de voorzitter Het 75-jarig bestaan van de TCN betekent voor velen een moment om even bij stil te staan. Het bereiken van dit jubileum is alleen maar mogelijk geweest door de onvermoeide inzet van een opeenvolgend aantal enthousiaste tennisliefhebbers, wat dus begon in 1931. (In het stukje van de “3 oud leden” kunt u lezen hoe een en ander is ontstaan.) Deze positieve instelling van de eerste leden heeft ertoe geleid, dat de TCN niet meer uit onze tennisgemeenschap weg te denken is. Het zal wel een hele klus geweest zijn om in 1931 te beginnen met een tennisvereniging, maar om steeds maar weer een goede accommodatie voor elkaar te krijgen was des te moeilijker. Onder de bezielende leiding van diverse besturen is er een prachtige accommodatie ontstaan aan de oevers van de Regge, met als naam Tennis Park Duivecate. De TCN bestaat dus 75 jaar, dit is natuurlijk een fantastische happening voor iedereen die begaan is met deze bijzondere vereniging. Wat maakt de TCN zo bijzonder? • Is dat de jubileumcommissie die hard heeft gewerkt om, met beperkte middelen, een gedenkwaardig programma samen te stellen? • Zijn dat de vrijwilligers achter de bar, die ervoor zorgen dat iedereen zijn natje en zijn droogje krijgt? • Zijn dat de vrijwilligers van de redactie, die ons telkenmale voorzien van alle nieuwtjes, opgenomen in het Balleke? • Zijn dat de vrijwilligers van de parkcommissie, die zorgen dat ons park er altijd keurig en onderhouden bijligt? • Zijn dat de leden van de jeugdcommissie die actief bezig zijn voor onze jeugd? • Zijn dat……de overige commissieleden ……..de schoonmaaksters……….. het bestuur? Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Maar de kans dat ik dan iemand vergeet is groot, omdat er velen zijn die zich belangeloos inzetten voor onze TCN, onder het vaak genoemde motto “Samen Werken is Samen Sterk”. Maar dit raakt wel de kern van hetgeen ik duidelijk wil maken: de TCN is een vereniging van en voor de leden! Iedereen moet zich verbonden voelen met de TCN. Ik denk en hoop dat deze gedachtegang, ondanks een maatschappij die steeds drukker en harder wordt en waar het consumentisme steeds grotere vormen aanneemt, ons ook voor de komende jaren, met alle ups en downs, zal blijven verzekeren van een bloeiende verenging, waar iedereen zich thuis voelt en waar we met zijn allen trots op kunnen zijn. Ons geheel, schitterend gerenoveerde tennispark, dat gelijktijdig met de festiviteiten van het 75-jarig jubileum wordt heropend en in gebruik zal worden genomen, zal hierbij een belangrijke factor zijn er vast en zeker positief in bijdragen. Rest mij nog iedereen een onvergetelijk en fantastisch jubileumfeest en voor de toekomst heel veel speelplezier toe te wensen bij onze Tennis Club Nijverdal. Rinus Bekke, voorzitter.

2

Van de jubileumcommissie Zo werkt dat In een onbewaakt ogenblik vraag je, als gewoon clublid, of het 75-jarig bestaan van onze tennisvereniging gevierd wordt en wie dat gaat organiseren. De vraag stellen is hem beantwoorden. Dus voor je het in de gaten hebt lees je in 't Balleke dat je deel uitmaakt van een jubileumcommissie. Zo werkt dat. Waar begin je aan en waar begin je mee? Wat zouden onze clubleden het liefst willen? En natuurlijk, typisch Nederlands, wat mag het kosten? Betalen we dat uit de clubkas, laten we ons sponsoren of mogen we van de feestvierders ook een kleine bijdrage vragen? Willen we een spetterend feest met een vermaarde entertainer, een tennisdemonstratie van gerenommeerde topspelers, bestuursleden in zondagse kledij achter een groene tafel die felicitaties van andere bobo 's in ontvangst nemen? Zijn de meeste TCN-ers wel te porren voor een groot feest of blijft de opkomst beperkt tot de vaste kern van zo 'n 10%, waarop je nooit tevergeefs een beroep doet? Wanneer vieren we ons jubileum? De oorspronkelijke datum is 1 augustus 2006. Dat valt, ongelukkigerwijze, midden in de vakantieperiode. Bovendien willen we half november ook nog onze nieuwe tennisbanen in gebruik nemen en leden werven voor het wintertennis. Dan valt het kwartje. Laten we beide feesten combineren en daar in hetzelfde weekend een openingstoernooi aan koppelen. Zo gezegd zo gedaan. Hoeveel clubleden en hun partners kunnen we op het jubileumfeest verwachten? Hopelijk is ons clubhuis daarvoor te klein. Een tent erbij zetten is bepaald niet goedkoop en vraagt een hoop geregel. En wie weet heeft de herfst regen en kou voor ons in petto. We nemen het zekere voor het onzekere en proberen een sfeervolle zaal, voorzien van alle gemakken, te huren. Die moet je normaliter lang van te voren reserveren. We hebben geluk. Op vrijdagavond 17 november zijn we welkom bij Braakman-Noetsele. Daarmee ligt de datum van het jubileumfeest en van de ingebruikname van ons gerenoveerde tennispark vast. Zo werkt dat. Het moet in ieder geval een feest voor alle leden worden, voor jong en oud. En niet alleen tijdens het openingstoernooi. De jeugdcommissie krijgt een extra budget voor haar kroost. Voor de feestavond werken we met een voorinschrijving. Aanvankelijk valt de respons wat tegen. Dus verschijnen het inschrijvings- en machtigingsformulier opnieuw in ‘t Balleke en wordt menig clublid persoonlijk aangesproken. Het aantal inschrijvingen verdubbelt, het jubileum begint te leven. Zo werkt dat. We gaan onze oud-leden ook in de festiviteiten betrekken. Vooral hen die uit Nijverdal zijn vertrokken of hun racket hebben opgeborgen. Er wordt op 17 november 's middags een reünie georganiseerd om half vier in ons clubhuis. Doorgewinterde clubleden helpen ons aan de benodigde adressen, zodat de uitnodigingen de deur uit kunnen. We zijn benieuwd hoeveel oude bekenden komen opdagen. De kantinecommissie verzorgt dan de catering en we kunnen daarnaast een beroep doen op een ober. Het clubhuis wordt schoongemaakt en opgefleurd met bloemstukken. De reünisten kunnen, als ze dat willen, om half vijf getuige zijn van de officiële opening van de Tennisforce-banen. De schrijvende pers en de LOH zijn daarvoor eveneens uitgenodigd. Terug naar de feestavond. Op 17 november zijn alle clubleden en hun partners van harte uitgenodigd op het feest. Ook degenen die zich vooraf niet hebben opgegeven. Aanvang acht uur 's avonds. Voor de consumpties werken we met muntjes. Enkele rondjes en de hapjes worden aangeboden door de club. En voor degenen die zich vooraf hebben aangemeld wordt het inschrijfgeld bovendien nog eens omgezet in klinkende munt(jes). Livemuziek zou mooi zijn. De begroting biedt daarvoor nog enige ruimte. Dus hebben we ons verzekerd van een gezellige band: KukkeleKu. Zo werkt dat. Wat heeft er zich de afgelopen 75 jaar in onze vereniging zoal afgespeeld en waar staan we nu in 2006? We hebben een aantal prominente clubleden bereid gevonden hun ervaringen met ons te delen. Elders in dit Balleke leest u hun verhaal. De redactie van ‘t Balleke heeft al die stukken verwerkt, zodat de jubileumuitgave 17 november uit kan komen en een dag later bij alle clubleden thuis

3

bezorgd wordt. Om de kosten daarvan te dekken hebben we adverteerders gezocht en gevonden. Velen dragen onze vereniging een warm hart toe. Kortom. Voor het organiseren van een jubileumfeest komt meer kijken dan dat je zo op het eerste gezicht vermoedt. Als jubileumcommissie willen we graag iedereen bedanken, die daarin een rol heeft gespeeld. Zelf hebben wij met veel plezier ons steentje bijgedragen. Tot slot willen wij graag alle leden van harte feliciteren met het 75-jarig bestaan van onze Tennisclub Nijverdal. De jubileumcommissie: Rinus Bekke Ingrid Hermans Ria Hofstede Johan Oude Engberink

AUGUSTUS 1984: DE STELLAGE NODIG VOOR DE TVOPNAMEN. FRED RACKÉ EN EEN CAMERAMAN “IN ACTIE”.

NATIONALE JEUGD KAMPIOENSCHAPPEN TOT 14 JAAR. RICHARD KRAJICEK WORDT OP ONS PARK NEDERLANDS KAMPIOEN EN GEFELICITEERD DOOR FRED RACKÉ (BEKEND VAN TV).

4

Overpeinzingen bij het 75-jarig jubileum Bij de aankondiging van zo'n jubileum komen er weer allerlei herinneringen naar boven, zowel aangename als onaangename. Toen in 1972 het ballotagesysteem (voor velen tegenwoordig gelukkig onbekend) over boord werd gezet, meldde ik mij, samen met mijn vrouw Marga, aan als lid en wij hebben daar nooit spijt van gehad. We beschikten toen over twee gravelbanen en als clublokaal over de oergezellige "Duiventil" die later tijdens de privatiseringsoperatie net op tijd afbrandde. Wel moest je vanwege de stank van de Regge nog een aantal jaren met wasknijpers op je neus je partijtje spelen, maar dit bleek weer een voordeel t.o.v. de bezoekende competitieteams! Kennelijk beschikten wij toendertijd ook over meer vrije tijd want het "echte" parentoernooi werd over een heel weekend verspeeld en niet alleen vanwege de grote deelname. Van de Nederlandse jeugdkampioenschappen die op ons park werden gehouden zijn mij naast de excellerende Richard Krajicek vooral de ruziënde ouders bijgebleven. Bij mij thuis (wij waren gastgezin) werd de strijd onverdroten voortgezet. Maar de deelnemertjes konden er ook wat van. Zo'n rotaap van acht jaar wist de wedstrijd een half uur stil te leggen toen een tegenstander met de bal de takken van die mooie beukenboom bij baan 1 wist te raken en men uiteindelijk op zoek moest naar de hoofdscheidsrechter. Die beukenboom werd uiteindelijk omgezaagd nadat vele politieke partijen, ambtenaren en milieuactivisten daar jarenlang hun zegje over hadden gedaan! De jaarlijkse uitwisseling met een viertal andere tennisverenigingen was voor mij één van de gezelligste evenementen. Maar ook daar kwam een eind aan toen Mien Teutebal (de beste columnist die wij als vereniging hebben gehad) alle teams als prijs een flesje met eau de Regge aanbood. De clubkampioenschappen vormden in die jaren het hoogtepunt van het seizoen. Met honderden leden op de tribune was het vaak een titanenstrijd op hoog nivo. Onvergetelijk voor mij was de finale tussen "good old" Wubbo Hut en "angry young man" Hans Mijnhardt. De meeste herinneringen bewaar ik vanzelfsprekend aan de tijd dat ik voorzitter mocht zijn van deze mooie vereniging. Hoogtepunten waren voor mij de geslaagde privatisering die de huidige renovatie heeft mogelijk gemaakt en ook de redding van de al door de KNLTB opgegeven dichtgeslibde kunstgrasbanen (met heel veel dank aan Herman Koppelman). Dieptepunt voor mij was dat ik er niet in geslaagd ben, ondanks verwoede pogingen, een opvolger voor mij te vinden. Daarom is het een felicitatie waard dat wij op dit moment beschikken over bekwame bestuursleden met durf en visie waarbij onze vereniging in goede handen is. Maar de basis voor onze club zijn vooral de vrijwilligers. Tijdens mijn voorzittersschap heb ik enorm veel waardering gekregen voor al die vrijwilligers die belangeloos zo veel werk verzetten voor TC Nijverdal. En als je nu ziet wat er de laatste maanden door die keien aan werk op ons park is verzet, dan gaan wij een goede toekomst tegemoet. Het bestuur en alle leden wens ik een mooie jubileumviering toe en veel tennisplezier in de toekomst. Hans weerkamp, oud voorzitter

31 MEI ’94:

DE LAATSTE DINSDAG COMPETITIEDAG. ER WERD GEZAMENLIJK CHINEES GEGETEN EN IN “DIE GOEDE OUDE TIJD” HADDEN WE ZELFS 13 TEAMS OP DINSDAG.

5

TCN 75 jaar Het is donderdag 20 oktober. Ik ben heel druk met een klus in de tuin en dan komt er een telefoontje van onze voorzitter Rinus Bekke met de melding, dat het hem een goed idee leek om onze ereleden een stukje te laten schrijven in ’t Balleke, dat uitkomt in het kader van 75 jaar TCN. Spontaan heb ik dit toegezegd, dus moet het er nu van komen. Elders in deze uitgave wordt mijn ontboezeming anno 1981, jawel het halve eeuwfeest, weer ingekleurd door Dineke en Ben in een bijdrage voor dit jubileumnummer. Daarin staat nogal wat clubhistorie, reden waarom ik mij nu beperk tot enige “HIGHLIGHTS”. In 1931 is ontstaan de tennisclub SMASH, spelend op een betonbaan, dus “all-weather”, in het Doktersbos met geballoteerde leden. De club bestond maximaal uit 20 leden. Viel er iemand af, om welke reden ook, dan kwam er weer aanvulling tot 20. De na-oorlogse hausse voor tennis leidde ertoe dat in de gemeente twee gravelbanen werden aangelegd op de locatie waar nu (nog) de twee kunstgrasbanen zijn. Het bovenstaande leidde ertoe, dat de ledenaantal snel groeide, met het verlangen naar competitie in KNLTB-verband. Dat nu was de reden om een nieuwe clubnaam te creëren. Er was nl. al een tennisclub SMASH in Borne, in het district Overijssel. De ideeënbus voor een naam leidde op de jaarvergadering tot onze huidige TENNISCLUB NIJVERDAL, die het onder andere “won“ van een suggestie als “De Reggeduiven”. Op zich nog niet zo gek, als we bedenken dat ons park aan de REGGE ligt en van oorsprong kwam uit het doktersbos DUIVECATE. In snel tempo groeiden we naar 700 leden. De 700e was Casper v/d Veer, jawel de zoon van Piet en Ineke. Een ledenstop dwong ons om de prognose naar 1000 leden bij te stellen, de basis voor parkuitbreiding naar totaal 10 banen, daar de tennisdrang in Haarle en Hellendoorn gestalte kreeg op “onze banen“, overigens nog gemeentelijk destijds. Het oude clubonderkomen is begin tachtiger jaren vervangen door het huidige en de banen zijn geprivatiseerd op aandrang van de gemeente in haar privatiseringsdrang. En dan de toekomst op de moderne TENNIS-FORCE, in dit jubileumjaar, de realisatie van een ambitieus plan. Het is oprecht te hopen dat deze forse investering voor de club de weg baant naar een plezierige toekomst op het “ALL YEAR” te bespelen tennispark van ons aller TCN. Met een felicitatie aan bestuur en leden en dank aan de BAC-commissie en de vele clubvrijwilligers. Jan J H Karmerood

AAN “SUPPORTERS” NOOIT GEBREK!

6

Uit het archief De T.C. Nijverdal 75 jaar. Wat een mijlpaal. Toen ons (Ben Slettenhaar en Dineke van Asselt) dan ook door het bestuur werd gevraagd enkele anekdotes op papier te zetten, voldeden we daar uiteraard graag aan. Oók zijn we nog eens gaan “spitten” in oude Ballekes en toen we dan ook van Adri van den Broek het allereerste Balleke kregen: 1ste jaargang nr. 1, 12 oktober 1973, leek het ons leuk om dus ook het allereerste stukje van de redactie in dit Balleke op te nemen. De redactie bestond toen uit: A. Bonthuis, A. v.d. Broek en W. Hut. “ (Of

Introductie hoe verpak ik twee sneetjes brood)

Na 41 jaren is het dan zover. Onze tennisclub heeft z’n kommunikatie-orgaan. Het tijdperk van de kommunikatie is dus eindelijk ook voor onze vereniging aange-broken. En daarmee bedoelen we voor de hele vereniging. Binnen de kleine groep van vaste bespelers van de tennisbanen bestond die kommunikatie allang maar dat werd vaak gezwam. Daarom nu: kommunikatie voor iedereen. De redaktie is dan ook ontzettend blij u ‘t Balleke te kunnen presenteren. Wij doen dit niet zonder een woord van dank aan het lid dat bij de oprichting (41 jaar geleden) al met een idee speelde over de oprichting van een clubblad. Hij heeft hier helaas zijn hoofd over gebroken. Hij ruste in vrede. Dit feit heeft de redaktie op haar eerste bijeenkomst plechtig herdacht met een knallende fles champagne. Onder het mot-to: “hij had het idee, wij maken het blad”, toog men aan het werk. Plaatselijke middenstanders werden opgeschrikt door agres-sieve verkoopsters van advertentieruimte in een “gericht blad voor een koopkrachtig publiek”. Op de volgende redak-tionele bijeenkomst een week later, werd de groep kapitaalverschaffers met een amper knallend flesje sekt geëerd en heel de redaktie juichte: “Koopt bij Uw adverteerders” (H.H. adverteerders dank!). Kort en goed het eerste Balleke is geslagen, maar de partij is nog lang en we hebben tegenspelers en speelsters nodig. Daarom, pak Uw pen, potlood, typemachine en kommuniceer met Uw medeleden. Dat kan via de redaktie-adressen. Het is de bedoeling, dat het Balleke door ons 6 keer per jaar wordt geslagen. Retourneer die ballen. Tenslotte nog even dit: als kommuniceren U niet ligt en U principieel niets leest dan nog: bewaar ‘t Balleke; immers er gaan 2 sneetjes brood in, het papier is extra brandbaar voor de aanmaak van open haarden, veegvast voor gebruik op toiletten (zacht in de hand) en ideaal als relatie-geschenk. Weet U nog andere gebruiksmogelijkheden, schrijf het ons. De Redaktie. “

7

In juli 1981 verscheen “ter ere van” het 50-jarig bestaan óók een jubileum-Balleke. De toenmalige voorzitter Jan Karmerood schreef daarin een stuk historie van onze tennisclub. Vele leden en oudleden zullen zijn vergeten en voor de nieuwe leden is het aardig te weten hoe het er “vroeger” aan toe ging. Bij dezen dus vele wetenswaardigheden uit genoemd Balleke. “ VAN SMASH 1931 NAAR T.C. NIJVERDAL 1981. Met het 50 jarig jubileum van T.C. Nijverdal is een stukje tennisgeschiedenis haar plaats waard in ons clubblad ‘t Balleke. Deze jubileum-uitgave is dan ook versierd in de clubkleur groen en het waardige goud van de gouden jubilaresse. In augustus 1931 werd de tennisclub Smash opgericht. Elf leden en 4 donateurs o.l.v. de eerste voorzitter de Heer F.J.P. Moquette tennisten op een baan bij de Eversberg. Een kamer van de villa van de Heer Vening Meinesz deed dienst als “thee-huisje”, het bos was ballenvanger, het batig saldo F. 11,13. Onder de eerste uitgaven stond geboekt: 2 busjes witte verf f. 1,-een dweil f. 0,35 2 muizenvallen f. 0,12 stroomverbruik f. 2,50 één dozijn ballen f. 9,-baanhuur f. 40,-diversen f. 1,90 U ziet, in 50 jaar verandert er wel het een an ander in een clubhuishouding. Na enige speeljaren op de Eversberg kon de club, inmiddels uitgegroeid naar 20 leden, gebruik maken vanaf april 1934 van een tennisbaan in het Doktersbos. Een Stichting beheerde de baan en verhuurde die aan “Smash”. In dat jaar kwam als nieuwe voor-zitter de Heer Claus, terwijl de Heer v.d. Veen jarenlang het secretariaat voerde, wisselde het penningmeesterschap vrij regelmatig. In 1935 werd gepoogd een oefenmuur te krijgen, maar de kosten bleken te hoog, een nieuwere generatie vroeg dit nog eens in 1962 maar het ging weer niet door en nu hebben we zo’n nuttige bezigheidstherapist sinds 1974 !, die echter het veld zal moeten ruimen voor een nieuw clubhuis. Er komt echter weer een oefenmuur op Duivekate. De club kabbelde ongestoord met 20 leden door tot 1941, daarna ontwikkelde zich op de goed bezochte jaarvergadering steevast een thema “toelating nieuwe leden”. Met een citaat uit de notulen van 1940: “ -- dat ook ons goede Nederland niet voor den oorlog gespaard bleef. De gevolgen van dit feit ondervinden we dagelijks in sterkere mate -- de gezonde lichamelijke ontspanning op de tennisbaan zal ons tenminste voor enkele ogenblikken de zorgen van den dag doen vergeten. Ook al zullen we het met oude, opgelapte ballen moeten doen.” Hiermee is tevens het tweede vergader-onderwerp aangekaart nl. de ballen-positie. In 1941 lezen we: “-- aangezien er geen ballen gekocht konden worden, werden de oude ballen opgeknapt door ze op te pompen en opnieuw te ruwen.

8

Hoewel geen nieuwe van de beproefde Engelse kwaliteit voldoen ze goed. Kosten f. 2,50 per dozijn.” De ballensituatie bereikte een dieptepunt in 1943 nl. een half dozijn tweede keus en een half dozijn nieuwe. Dit werd dan ook de oorzaak voor de eerste ledenstop op 7-6-’43. In 1944 wordt een nieuw phenomeen discussiepunt op de jaarvergadering nl. wel of geen jeugdleden. Dit thema vroeg veel beleid van het bestuur. En dan in 1946, hoe kon het anders, jawel nieuwe ballen uit België. Als voorlopers van de bekende friet en Snauwaarts! Het jaar 1951 met 37 leden noopte het bestuur haar jaarvergadering vanwege de ruimte te verleggen naar hotel Hofstee. Tot dit moment was plaats van handeling hotel Moddejonge, het latere (en ook nu nog) bekende hotel Buursink. Het jaar 1956 doet zijn intrede en men tracht het 25-jarig bestaan te vieren en roept daartoe een feestcommissie in het leven. De commissie spoort de leden aan zaterdag 10 november in hotel-restaurant “De Holterberg” te Holten, middels “borrelhalfuurtje”, diner en dansje met behoorlijke dansmuziek dit zilveren feest te vieren. Ook welkom zijn aardige voordrachten door de leden zelf. Helaas gaat het feest niet door en wordt daarom op de ledenvergadering 1957 als “trekker” gebruikt “te beginnen met koffie en gebak en te eindigen met een borrel, dit alles op kosten van de kas inclusief de bitterballen!” In 1958 presenteerde de penningmeester de rekening ad f. 84,-Het jaar 1959 brengt een voorzitterswissel; de Heer Claus voorzitter sedert 1934 draagt de hamer over aan de Heer G.J.M. Cieraad die in 1960 de vraag moet oplossen naar een tweede tennisbaan en dit alles bij een ledental van 50. De baan wordt te duur bevonden en de ledenstop (50) gaat eraf vanwege het geringe speelgebruik! Een nieuwe mijlpaal nl. in 1963 komt er een kraan op de baan! En U weet wan-neer er een schaap over de dam is. Onmiddellijk leidt dit tot de vraag: “Aanschaf van een kastje voor het servies, theedoeken, handdoeken en dweilen”, en ter completering van de kraan een gootsteen met aanrecht. We lezen dat er in 1966 een kraan ook echt komt! U ziet het goed, drie jaar over één kraan! De popularisering van tennis in Nijverdal noopt in 1965 tot het besluit dat de bal-lotage van adspirant leden op de jaarvergadering vervangen wordt door het zgn. 14 dagen vóórhangen, geen bezwa-ren, dan was je lid. Gelukkig is ook dit systeem eind zestiger jaren afgeschaft. Alvorens naar de zeventiger jaren te gaan eerst nog even enige andere club-aspecten. Reeds in 1936 werd een wedstrijd gespeeld tussen “Smash” en “Ready”. De kosten van deze “happening”, te weten 1 dozijn ballen f. 6,20 en vergoeding voor twee ballenjongens f. 4,-- werden broederlijk verdeeld. Verdere clubont-moetingen dateren uit 1936 en 1937 en wel tegen de

9

Christelijke Tennisclub Rijssen alsmede tegen de “Club van 10” uit Almelo. In 1954 vraagt de Tennisclub Rijssen naar een clubontmoeting samen met de Goorse Tennisclub. In 1957 wordt Holten tot uitwisselingsclub. Belangstelling uit Ommen ontstaat in 1960. Het onderlinge strijdgewoel kreeg gestalte door een wedstrijd tussen de “gaaien” en de “eksters”; wie tot wie hoorde werd geographisch beslist door het vierkant Joncheerelaan – spoorlijn Nijverdal Zwolle. Wel diende men een kopje en eigen lunchpakket mee te brengen, er was een regeling voor regen, hoewel het K.N.M.I. medewerking had toegezegd aldus de organiserende commissie. Deze voorloper werd gevolgd door jaarlijkse wedstrijden, die blijkbaar nogal vermoeiend waren, aangezien steevast werd geadviseerd zo mogelijk een kopje mee te brengen en een ligstoel. Naast deze wedstrijdelementen werd aan het spelpeil gewerkt via trainers. In 1955 werden de B-junioren geoefend door de Heer La Bruyère, terwijl in 1960 Mevr. Sarluy de A-junioren trainde, in 1963 bijgestaan door heer ter Borg op zaterdagmorgen. Moet je tegenwoordig als club met grote moeite een trainer vinden, in 1965 lezen we, dat zo iemand zich aanbiedt als volgt: “rijksgediplomeerd sportleraar, 27 jaar, vooropleiding H.B.S. A 5 jarige cursus met tennis-ervaring in de Zeeuwse luxe badplaats Domburg”. Op dit riante aanbod werd echter niet ingegaan door de jaarvergadering. We zijn hiermee weer terug in de eind zestiger jaren, waarbij de Heer Sielcken de voor-zittershamer overnam van de Heer Cieraad in 1965. Stemmen voor een tweede baan worden weerlegd door de bedoeling van de gemeente tot aanleg van tennisbanen. U weet dat deze gemeentelijke plannen geconcretiseerd zijn op ons huidig tennispark Duivekate. De aanloop startte in 1967 en in 1969 kon er gebruikt gemaakt worden van de twee gravelbanen voor de “Duivetil”. De toename van leden steeg nu enorm, redenen waarom er stemmen opgingen tot competitie deelname. In 1970 wordt er op districtsvoorwaarden deelgenomen aan de competitie, dit houdt 2 proefjaren in, daarna moet je als club kiezen voor toelating tot de K.N.L.T.B. cq afhaken. Voor ons resulteerde dat in een verzoek tot toelating op 8-12-71, de club had toen 164 senior -en 66 juniorleden. Op 14-12-71 verzoekt de K.N.L.T.B. ons om een nieuwe clubnaam daar er al een Smash is in het district. De ledenvergadering van 23-11-72 besluit tot de keuze van T.C. Nijverdal als clubnaam. Onze historische wandeling van Smash 1931 naar T.C. Nijverdal is hiermee afgerond. Tot besluit lijkt het schrijver dezes juist het recente, nog zo kersverse verleden, ofwel onze “Duivekate-story” in vogelvlucht te memoreren. Dit temeer, daar de Ballekes op Uw zolder een veel beter detail-beeld geven. Ten gerieve van U allen dus ter afronding enige chronologische feiten en data. Aug. 1931 Oprichting tennisclub Smash April 34 Overgang Eversberg-baan naar “doktersbos” afd. Joncheerelaan April 69 Overgang naar tennispark Duivekate. Ledental: 1931 1936 1954 1964 1974 1980 1981

: : : : : : :

11 20 40 112 340 691 850

Contributie

10

f. 5,-f. 7,50 f. 8,50 f. 8,50 f. 70,-f. 90,-f. 90,--

Competitie:Start 1970 1971

:

1981

:

1 1 8 1 5 9

gemengd team heren team zaterdag teams zondag team dinsdag teams jeugd teams

Duivetil: In 1969 dient een gordijn als afscheiding dames/heren-kleedruimte. In 1971 verbouwing tot huidige - we hebben het nu over 1981 - accomodatie. 1972

Smash wordt T.C. Nijverdal.

18-6-1973 Koninklijk goedgekeurd 12-10-73

Eerste uitgave van ons clubblad Uw Balleke, waarin U dit alles hebt kunnen lezen.

J.J.H. Karmerood.

“

Na het stuk historie van Jan, nu een stukje van ons, maar wel vanuit een andere invalshoek. –

–

–

–

–

–

We speelden nog maar net op Duivecate (2 banen en een klein clubhuisje) toen een kandidaat zich meldde om lid te worden van de T.C. Nijverdal. ‘t Was echter bekend dat hij/zij een trouw lid was van de PvdA. Vanuit de vereniging kwam er toen een protest richting het bestuur. Een kandidaat-lid met deze politieke signatuur kon volgens hen toch geen lid worden van de tennisclub. Beste lezer(es): ‘t is goed gekomen. Vroeger werden de senioren-en junioren clubkampioenschappen tegelijk gespeeld, gezelligheid stond voorop. Een seniorlid (wel behóórlijk senior) moest spelen tegen een jongen van ± 14 jaar oud. Alle, maar dan ook werkelijk alle, ballen speelde ‘t ventje keurig terug. ‘t Seniorlid liep vervolgens zeer gefrustreerd naar het net, feliciteerde de jongen met zijn “overwinning” vergezeld van de opmerking: “ik schei er mee uit, tafeltennissen doe je maar thuis”. ‘t Ventje kwam zo gemakkelijk een ronde verder. Ja hoor … ‘s avonds telefoon, een ander senior-lid kwam met de mededeling dat als hij óók tegen dit knaapje moest spelen, hij zich terug zou trekken uit de clubkampioenschappen. Over clubkampioenschappen gesproken! Tegenwoordig wordt iedereen keurig gebeld, er mogen verhinderingen opgegeven worden, eigenlijk is men best coulant. Begin zeventiger jaren was Bernard Kobes (thans burgemeester van Wierden) hoofdscheidsrechter. Bernard was best streng en dat werd ook geaccepteerd door de leden. Tijdens de clubkampioenschappen moesten de deelnemers zich om 9.30u melden bij de wedstrijdleiding en mochten vervolgens die dag het park niet verlaten!! Op deze manier werd de kantinekas wel “gespekt” denken we! Een heren-veteranenteam moest op vrijdagavond naar Enschede. Het team werd met veel bombarie en enthousiasme welkom geheten met de mededeling dat er na de wedstrijden op haring werd “getrakteerd”, met uitjes! Tijdens het tennissen was ‘t net of de haring al te ruiken was en toen de teams klaar waren “stoof” men naar een wel erg overvloedige tafel met haringen. Heerlijk! en later werd er enthousiast afscheid genomen, dank en nog eens dank, máár … er werd wel even gevraagd mee te betalen aan de haring. Openings-echtparen-afsluittoernooien werden elk jaar gespeeld. Met één van de openingstoernooien wilde men eens wat anders. In Zwolle werd een paashaas-pak gehuurd, Annetje Karmerood “klom” er in en wandelde de hele dag, om ‘t geheel op te fleuren, als paashaas langs de banen. Zelden iemand zo zien transpireren. Ook “vroeger” werd er tijdens toernooien of clubkampioenschappen gebruik gemaakt van baan 3 en 4 (tóen nog por-plastic). Er waren altijd weer leden die weigerden daar op te spelen, want oh jé dat was zo slecht voor hun enkels en knieën. En ja hoor, wie schetst onze verbazing dat deze

11

–

– –

–

–

–

leden ‘s winters er geen enkele moeite mee hadden deze banen af te hangen. Opeens geen knieen enkelklachten meer óf was een in hun ogen nogal hoge halhuur hier de oorzaak? In de tachtiger jaren werd ons nieuwe clubhuis in gebruik genomen. Tóen geen deur die automatisch dicht ging, maar er moest uiteraard wel afgesloten worden. Per maand werd er een afsluitrooster voor bestuursleden opgesteld. Dat hield in … ‘s avonds laat naar het clubhuis maar toen er een grote waterrat in “t pikkedonker” voor Dineke’s voeten wegschoot hield ze het voor gezien en mét haar de andere vrouwelijke bestuursleden. Het afsluiten werd gedelegeerd naar de echtgenoten, waarbij het wel eens voorkwam dat iemand wakker schrok om 1 uur ‘s nachts en constateerde dat het clubhuis nog afgesloten moest worden. Dus … de echtgenoot óf gauw aangekleed óf nog in pyama in de auto naar ‘t clubhuis. Maar ook onze heren-bestuursleden overkwam dit nogal eens. Ben was ook eens “de klos”. Er is een periode geweest dat tijdens de Alg. Ledenvergadering op de eerste rij diverse dames zaten te breien tijdens de vergadering. Breien was toen wel erg in! Een dominee van de protestantse kerk (een enthousiaste tennisser) nam vaak deel aan toernooien op zondag. Hij belde door de week al even op naar de toernooileiding met het verzoek hem na 11.30u te laten spelen, want er moest eerst gepreekt worden. Aan ‘t eind van de morgen kwam hij steevast, buiten adem, aangerend met zijn koffertje met toga onder de arm. Saillant detail: een bestuurslid werd eens door de kerkeraad gebeld of het echt waar was dat de dominee op zondag tenniste! In augustus 1984 werden op ons park de Nationale Jeugdkampioenschappen tot 14 jaar gehouden. Daar waren we trots op!! Bekende spelers en speelsters deden mee, we noemen Richard Krajicek, Jan Siemerink, Brenda Schultz en Caroline Vis. De meeste kinderen werden bij leden van de TCN ondergebracht. Richard Krajicek won in de finale van Jerry Verpalen en als we ‘t goed hebben won Caroline Vis bij de meisjes. De taal op de baan liet zéér te wensen over, voor ons toen heel nieuw, maar inmiddels jammer genoeg al “ingeburgerd”. De TROS, met Fred Racké, verzorgde de uitzending op de televisie. Is er op de buis eens een “terugblik” op de carrière van Richard Krajicek, dan komt ons park steevast voorbij. Dat pa Krajicek een lastige man was, is vaak in krant of tijdschrift vermeld. Oók toen! Hij parkeerde z’n camper, met de Tjechische trainer Marian Laudin dag en nacht op de parkeerplaats bij het tennispark. Een doorn in het oog van onze gemeente. En Ben werd dan ook gebeld om te zeggen dat de camper ‘s nachts op de evenementenweide moest staan. De familie Krajicek deed hier niets op uit en bleef 3 dagen staan waar ze stonden. Zoals gezegd werd Richard Nederlands kampioen. Hij werd na de prijsuitreiking geïnterviewd voor de televisie en hij werd daarna tot onze stomme verbazing door z’n trainer direct weer naar baan 9 gedirigeerd om te trainen. Verdwazing? In diezelfde periode werden op ons park ook internationale toernooien georganiseerd en wel de Viplex jeugdtoernooien. Deelnemers “from all over the world” werden zo veel mogelijk ondergebracht bij Nijverdalse gezinnen. Als TCN zijn we aan wijlen Jo v.d. Broeke veel dank verschuldigd omdat de Viplex met veel geld sponsorde. Een tribune bij baan 9 werd geregeld en Eurosport tv was er. Marcella Mesker verzorgde de reportage. Diverse leden van de TCN werden ook door haar geïnterviewd. Zes jongens uit Hongkong vonden ‘t allemaal prachtig en wilden ook graag een paar Nederlandse woorden leren. Dat was geen probleem voor onze Nederlandse deelnemers; er is niet veel fantasie voor nodig om om te weten met welke “woordenschat” ze huiswaarts gingen. Supervisor Coak van de Chinese groep gaf in zijn dankwoord een karakteristiek van Nederland: “Fietsen, koffie en tennissen in een regenjas” (m.a.w. ‘t was niet altijd zonneschijn!). Clubkampioenschappen, mooi weer en het terras lekker vol. Gerrit Lammertink staat met een biertje in de hand op het terras. Opeens een wesp in ‘t glas. Gerrit ad rem: Al weer één die denkt dat ik het niet alleen op kan.

Er is nog veel meer te vertellen, maar ‘t is goed zo. Alle leden wensen we veel tennisplezier op onze nieuwe banen waar we trots op kunnen zijn! Hartelijke groeten, Ben en Dineke.

12

13

Historie van Mien Teutebal De oudjes zullen mij nog wel kennen. Mien met haar vlijmscherpe tong. Hoe kwam ik 41 jaar geleden bij de tennisclub. Welnu, destijds zei mijn vriend, mijn lat Frans, dat als ik ging tennissen, dan ging hij hockeyen en zo gebeurde het ook. Op het betonbaantje achter huize Treurniet, hing in een houten keetje een lijstje van mensen die werden voorgedragen, geballoteerd zogezegd en daar was ik er één van. Als je levenswandel was nageplozen, werd je lid van T.C. Smash, want zo heette dat clubje toen. Mijn entree was zeer sterk. Tijdens de eerste ledenvergadering die ik meemaakte in hotel Hofman (bij het NS station) sprak de toenmalige secretaris dat ze zich doodergerde aan nieuwe leden, die zich niet voorstelden, waarop ik alert reageerde dat de nieuwe leden zo slecht werden opgenomen. Het entreegeld bedroeg toen fl. 7,50! Mijn eerste tennislessen kreeg ik van Nelda Sarluy, bekend om haar NSV, de Nelda Sarluy Veeg. Zij zag kans om elke laag geplaatste bal nog terug te meppen, in hockeytermen noemt men dat thans geloof ik de sleeppush! Mijn eerste wedstrijd was tegen een jongedame uit het villapark. Argeloos zei ze me dat ze had meegedaan aan de Brusselse kampioenschappen (ze werkte bij de EEG). Nou lieve mensen, ze brouwde er niets van. lk liet haar alle kanten van het veld zien en mompelde dat ze misschien haar steunzolen niet had aangedaan en met een verkeerd racket aan het spelen was. Ze was zo benieuwd wat mijn lat Frans voor baan had, en toen ik haar zei dat hij in hete lucht handelde, droop ze snel af, ik was te min voor haar! Wat genoten we van onze toppers destijds, Wubbo Hut en Jan de Vries. Wubbo was immer clubkampioen en toen hij een jaartje verstek liet gaan, zag Jan zijn kans om nummer 1 te worden. lk zat in de evenementencommissie en er werd besloten dit jaar geen bekers uit te reiken maar voor iedereen een medaille uit te reiken. U had toen dat gezicht van Jan moeten zien, die in alle onderdelen had gewonnen en met een grote weekendtas kwam aanzetten voor zijn “bekers”. Ons clubhuis bestond uit een gedeelte van de “Duiventil”, zonder kleedkamers en als er een competitieteam kwam, moest er omgekleed worden achter een gordijn. Een deftig Zwols team voelde zich daar te goed voor en ik zei dat ze zich ook tussen de coniferen naast de baan konden omkleden, en dat werd gedaan. De coniferen (stille getuigen) staan er nog steeds. Het clubblad ’t Balleke (de naam is door mij verzonnen, helaas ben ik daarvoor nooit onderscheiden) werd in elkaar geflanst door de families Hut, Bonthuis, Harmeling en Van den Broek. Het waren zeer inspirerende avonden en het ging er soms hard aan toe. Ik ben 21 jaar lid, heb veel plezier gekend en er is veel veranderd en dat moet ook. Edith Preller werd destijds Overijssels kampioene en trainer Jimmy Willems enthousiasmeerde de jeugd. Kwam je te laat op de training, dan was je aan de beurt en moest je tig rondjes om het park hollen. Te hopen is dat met name de jeugd zich weer inspant voor deze te gekke club. Thans kijk ik met jaloerse ogen naar de serie “oud goud”, die fanatiek op maandag en vrijdagochtend een balletje slaat, want een zwak voor kerels blijf ik houden. Ze hebben trouwens wel veel bandages om. Mien Teutebal (in ruste)

AUGUSTUS 1991:

60 JAAR TCN. DE “VERKLEEDDOZEN” WERDEN OVERHOOP GEHAALD EN OUDE HOUTEN DUNLOP-RACKETS VERZAMELD.

14

Uw stem (uit de oude doos: Rien Hakker) Er is gekozen om ook een aflevering van Rien Hakker op te nemen in het jubileumnummer. Deze column werd door de lezers zeer gewaardeerd. De schrijver heeft onderstaande aflevering uitgekozen. Deze is al eens eerder opgenomen in het clubblad. De redactie hoopt in de toekomst weer meer van Rien Hakker te mogen horen!

“Ik heb u gemist op de laatste ledenvergadering van ons tennisclubje. En het was nog wel een speciale. U doet u zelf veel te kort door niet te komen. Gemist hebt u een gezellig avond met een gastvrij onthaal middels een verse kop koffie en een plak verrukkelijke cake. Je moet natuurlijk wel de humor van dit soort bijeenkomsten in zien. Zelf heb ik daar geen moeite mee. Belangrijke agendapunten passeerden ook dit keer weer de revue. Ik ga u hier nu echt niet verklappen welke. Dan had u zelf maar moeten komen. Maar één wil ik u beslist niet onthouden en dat was de keus voor de nieuwe ondergrond voor de te vervangen (?) kunstgrasbanen 1 en 2. Het bestuur zette in op french court, een soort van kunstgras ingestrooid met gravel. Dit voorstel werd door de vergadering beantwoordt met een spervuur van materialen, die allen min of meer geschikt zouden zijn om als ondergrond te dienen voor de ons geliefde en edele tennissport. Ik noem u er slechts enkele: asfalt, Canadian Ten, beton, IJslands mostapijt, zoab (zeer open asfalt beton), Australisch cocarubber, genetisch gemanupuleerd biocourt etc etc. En zeg nou zelf wanneer u deze vergadering had bijgewoond dan had u met gemak dit lijstje nog kunnen verdubbelen. Immers in uw vakantie of tijdens de competitie speelde u ook wel eens op iets anders dan gravel. Elk materiaal werd uitvoerig belicht met bijbehorende pro’s en contra’s waarbij halve waarheden, hele leugens, het verhaal van de klok en de klepel niet geschuwd werden. Wat nu te doen met deze wirwar van mogelijkheden, waarbij de keuzemogelijkheid nog eens extra werd vertroebeld door een aantal bijkomende problemen zoals de beuk (de beuk erin, de beuk eruit ??), het verplaatsen/opheffen van baan 1 en 2 (voor parkeerplaatsen met als argument: dan hoef je minder ver te lopen!! (dat bedoel ik nu met humor)) en een al of niet doorworteld drainagestelsel. Zegt u het maar. Ik was, en met mij vele anderen, in een tijdbestek van 10 minuten, het spoor volledig bijster. Wat nu te doen? Als de nood het hoogst is, is een schorsing nabij. In de pauze werd er bijna koortsachtig doorgepiekerd door alle aanwezigen met als resultaat voor na de pauze, ja u raadt het misschien al wel, een politieke oplossing. Benoemd werd een commissie van wijze mannen (en gelukkig hebben wij die nog binnen onze vereniging), die de hele materie nog eens van onder tot boven. van voor naar achteren gaat belichten, de zaak nog eens op de weegschaal gooit en dan met een voorstel komt waarop ik op voorhand mijn antwoord al weet: ja ik wil, ja ik wil, ja ik wil, ja ik wil niets anders dan, ja ik wil niets anders dan tennissen, ja ik wil niets anders dan tennissen ’s winters, ja ik wil niets anders dan tennissen ’s winters en het maakt mij niet meer uit op welke ondergrond. Ik conformeer mij aan uw keuze!!! Tot spoedig ziens, tot op de volgende (speciale) ledenvergadering en vergeet niet uw stem mee te nemen.

Rien Hakker”

15

Herinneringen van drie oud-leden van de T.C.N. In den beginne was er het “betonbaantje” achter het huis van de familie Treurniet en het toenmalige “Dennenoord”. De grond was geschonken door de familie Moquette en een aantal werknemers van de K.S.W. vatten het plan op voor een tennisbaan en een tennisclub. De eerste voorzitter was Emiel Claus en de club heette: “SMASH”. Ondergetekende, Jannie Caron, herinnert zich, dat Gerard Cierrad naderhand voorzitter werd, Jannie Treurniet was secretaresse en Rie van Engelen, penningmeesteres. Aanvankelijk was het een select groepje, meest werknemers van de K.S.W. en ook een ballotage, want meer dan 50 leden kon de baan niet dragen. Van lieverlede werden meer mensen buiten het concern Nijverdal ten Cate lid, iedereen kende elkaar. Tweemaal per jaar, op zondag, was er een gezellige tennisdag. Het bestuur, o.a. Jannie Treurniet, zorgde voor koffie, koek, broodjes en er was soep, die werd opgewarmd op een gaspitje in het kleedhokje. Iedereen bracht z’n eigen kop, bestek en klapstoel mee, want deze waren toentertijd nog niet aanwezig. De stoelen werden opgesteld langs de omheining, zodat iedereen de tennisspelers kon aanmoedigen. De sleutel van de baan en de tennisballen lagen toen in een kastje in de tuin van Jannie Treurniet. Via een poortje hadden we allemaal toegang en na het spelen brachten wij alles netjes terug. ‘s Winters ging alles dicht en in het voorjaar kwamen de “Treurnieten” in actie, veegden de baan en hingen het net weer op. Er werd ook een tennistrainer aangenomen, want sommigen hadden nooit een racket in de handen gehad. Ik heb zelf nog les gehad van een Indische man, “Bianki”. Toen het tennissen geen speciale elitesport” meer was, kwamen er zo veel aanvragen, dat we zijn uitgeweken naar “Duivecate” waar we met 2 kunstbanen begonnen en uitgegroeid zijn tot een grote club, die thans dus haar 75-jarig jubileum viert.

T.C.N.

75 JAAR :

van harte gefeliciteerd !!!

De oud-leden: Jannie Treurniet Ine van Hof Jannie Caron

1972: VERZAMELEN BIJ HET OUDE CLUBHUIS

16