Stichting Schildpad Schildpadden zijn gevoeliger dan u denkt! De bijtschildpad van de Donkse Laagten

De bijtschildpad van de Donkse Laagten

Stichting Schildpad

Schildpadden zijn gevoeliger dan u denkt!


De bijtschildpad Foto's : Staatsbosbeheer Media en nieuws (Meer over de bijtschildpad.) Vrijdag 6 september is er jacht gemaakt op de intussen nationaal bekende bijtschildpad. Bob Luyendijk en Michel Dijkstra zijn met duikersuitrusting op zoek gegaan naar de schildpadden. Via deze weg willen we ook Brigadier Mijnster van de politie Graafstroom, dhr. de Bruin van Staatsbosbeheer en Ruud Schokker van onze stichting bedanken voor hun inzet en support op deze dag. Foto's : 06 September 2002 Fotos van de zoektocht Radio : (via Windows Media Player) 06 September 2002 - Radio 1 : 44k(3118 kb) / 28k(986 kb) / 6.4k(335 kb) Kranten en media : 25 Maart 2003 Reusachtige Billy ontwaakt in een sloot (De Dordtenaar) 25 Maart 2003 Bijtschildpad zal vaker voorkomen (ANP) 18 September 2002 Speurtocht naar schildpad gestaakt (De Telegraaf) 14 September 2002 Bijtschildpad zwerft al zo'n veertien jaar in polder (Rotterdams Dagblad) 14 September 2002 Baasje bijtschildpad Billy meldt zich (AD) 12 September 2002 Vermoedelijke eigenaar bijtschildpad meldt zich (Het Kontakt Edities bv) 07 September 2002 Vergeefs zoeken naar bijtschildpad (De Telegraaf) 07 September 2002 Halve kip moet bijtschildpad Stoffel strikken (Rotterdams Dagblad)

http://www.schildpad.nl/r_media_bijtschildpad.html (1 of 14)28-10-2006 2:17:03


06 06 05 04 04 03

September September September September September September

2002 2002 2002 2002 2002 2002

Bijtschildpad (Jeugdjournaal) Politie en Staatsbosbeheer op schildpadjacht (Het Nederlands Dagblad) Bijtschildpad gesignaleerd (Staatsbosbeheer) Levensgevaarlijke schildpad (Het Parool) Bijtgevaarlijke schildpad zwerft rond (BN/De Stem) Bijtgevaarlijke schildpad in natuurgebied (De Telegraaf)

Flyer : April 2003 : Word Documentk(220kb) HTML Document

25 Maart 2003 Reusachtige Billy ontwaakt in een sloot BLESKENSGRAAF - Met het zonnetje van de afgelopen dagen ligt Billy de bijtschildpad waarschijnlijk langzaam wakker te worden in zijn sloot rond de Geerweg bij Bleskensgraaf. Na zijn winterslaap zal het bijtgrage reptiel zich niet onmiddellijk willen volstouwen met eten. ,,Hij zoekt eerst het land op om langzaam op te warmen', meldt voorzitter B. Luyendijk van de Stichting Schildpad. Dat betekent dat de komende weken de kans aanzienlijk is dat voorbijgangers het veertig centimeter lange gevaarte zien liggen of lopen. ,,Blijf uit de buurt en bel onmiddellijk de politie', is het dringende advies van Luyendijk. In september vorig jaar deed hij met vrijwilligers van de stichting een vergeefse poging om het roofdier, dat eigenlijk in Amerika thuishoort, te vangen. In juni vorig jaar werd de bijtschildpad door een boswachter en omstanders gezien op de Geerweg, maar ze konden het beest niet vasthouden. Aanstaande donderdag voeren de stichting en Staatsbosbeheer strategisch overleg over manieren om Billy dit seizoen wél te verschalken. Het dier, dat gemakkelijk een kinderhand kan afhappen, levert namelijk aanzienlijk gevaar op voor mens en dier in de vrije Alblasserwaardse natuur. De schildpad heeft de naam Billy te danken aan John Stam, die veertien jaar geleden een toen nog hele kleine schildpad die hij Billy had genoemd in een sloot in Brandwijk gooide. Zeer waarschijnlijk is dit de nu reusachtige bijtschildpad

Bron : De Dordtenaar 25 Maart 2003

25 Maart 2003 Bijtschildpad zal vaker voorkomen http://www.schildpad.nl/r_media_bijtschildpad.html (2 of 14)28-10-2006 2:17:03


BLESKENSGRAAF (ANP) - Gevaarlijke bijtschildpadden zullen steeds vaker voorkomen in de Nederlandse wateren. Dat voorspelde de stichting Schildpad donderdag na overleg met Staatsbosbeheer. Volgens voorzitter B. Luyendijk ligt de oorzaak in het importverbod van onder andere de roodwangschildpad. De handel koopt in reactie andere soorten in, zoals deze bijtschildpad. En die voelt zich prima thuis in de Nederlandse wateren. ,,Doordat ze veelvuldig worden vrijgelaten, verwachten we landelijk steeds meer meldingen,'' aldus de voorzitter. De bijtschildpad leeft langs de kant van natuurwateren en bijt als hij schrikt zeer krachtig. ,,Een hondenpoot is zo afgebeten en ook voor mensen is hij gevaarlijk'', meent Luyendijk. Staatsbosbeheer overlegde donderdag over de bijtschildpad in de Donkse Laagten in Bleskensgraaf. Vorig jaar september werd daar een exemplaar gezien. Een klopjacht bleef zonder succes. Luyendijk denkt dat het beest er nog zit en rond deze tijd uit zijn winterslaap komt. Staatsbosbeheer gaat het publiek met kleine posters waarschuwen voor de schildpad

Bron : ANP 25 Maart 2003

18 September 2002 Speurtocht naar schildpad gestaakt OUD-ALBLAS De medewerkers van Stichting Schildpad hebben de speuractie naar de bij Oud-Alblas ronddolende Amerikaanse bijtschildpad gestaakt. Verder zoeken heeft volgens voorzitter Bob Luyendijk momenteel weinig zin omdat het dier vrijwel zeker aan zijn winterslaap is begonnen. Als hij in het voorjaar ontwaakt, wordt de zoektocht hervat, Luyendijk is namelijk van overtuigd dat de schildpad het de natuurgebied de Donkse Laagten niet heeft verlaten.

Bron : De Telegraaf 18 September 2002

14 September 2002 Bijtschildpad zwerft al zo'n veertien jaar in polder Bleskensgraaf _ De bijtschildpad in de polders bij Bleskensgraaf zwerft daar waarschijnlijk al veertien jaar rond. De schildpad zou destijds losgelaten zijn door J. Stam uit Brandwijk, zegt voorzitter B. Luyendijk van de Stichting Schildpad. Stam, inmiddels 30 jaar, erkent desgevraagd een schildpad te hebben losgelaten in de



Alblasserwaardse polder. ,,Toen ik 16 jaar was, heb ik de schildpad in de sloot gezet. Ik had het dier zo'n twee jaar ervoor uit een sloot in Papendrecht gevist. Volgens mijn biologieleraar was hij ongeveer twee jaar oud,'' vertelt hij. Stam: ,,In 1989 heb ik de schildpad in een sloot teruggezet. Hij zou dus nu achttien jaar zijn. Mijn leraar zei dat het geen kwaad kon, als ik hem zou vrijlaten. Schildpadden kunnen prima overleven in de vrije natuur, aldus mijn leraar. Ik ben een keer gebeten door de schilpad en dat leverde een forse bloeduitstorting op. Het dier had ook al flinke nagels.'' Zijn conclusie: ,,Ik denk dat de bijtschildpad die nu in het nieuws is, mijn schildpad was.'' De stichting Schildpad achterhaalt het waarheidsgehalte van het verhaal, maar Luyendijk heeft geen aanleiding te twijfelen. Toen Stam de schildpad, dat luisterde naar de naam The Billy, uitzette was die zo'n twaalf centimeter groot. Van kop tot staart meet de schildpad inmiddels een lengte tussen de zestig en zeventig centimeter. Luyendijk zegt dat alles in overeenstemming is met het verhaal dat hem ter ore is gekomen. ,,De locatie waarop het dier is losgelaten, komt overeen met de plek waar de schildpad de laatste tijd is gesignaleerd.'' Volgens de voorzitter bewegen bijtschildpadden zich niet buiten een gebied met een oppervlakte van twee vierkante kilometer. ,,Bovendien komen de lengte van het dier toen en de door ons geschatte lengte nu, overeen met het groeipatroon van deze reptielen.'' Luyendijk vertelt dat bijtschildpadden honderd jaar oud kunnen worden. De zoektocht naar de bijtschildpad is ondertussen gestaakt. Luyendijk zegt dat de pad rond deze tijd in de blubber van sloten verdwijnt, om te overwinteren. ,,Dat doen ze ook in Amerika, waar ze oorspronkelijk vandaan komen.'' In het voorjaar, zo verwacht Luyendijk, is de kans dat de bijtschildpad weer gezien wordt het grootst. Een andere reden om op dit moment niet verder te speuren, zijn de hoge kosten die eraan verbonden zijn. ,,Maar vangen zullen we hem,'' is nog steeds de overtuiging van Luyendijk. De schildpad werd in juni op de foto gezet door boswachter N. de Bruin, nadat het dier ontdekt was door twee bewoners van de polder. De Bruin liet het dier los, omdat hij de soort niet herkende en op dat moment niet over de middelen beschikte het reptiel vast te houden. Een kenner sloeg alarm toen de foto deze zomer opdook in een huis-aan-huisblad. De afgelopen dagen hebben meerdere personen gemeld dat ze de pad hadden gezien, aldus Luyendijk. ,,Maar bij doorvragen, bleek het dier rode wangetjes te hebben. Dan gaat het om de roodwangschildpad, die vaker in de buitenlucht voorkomt.''

Bron : Rotterdams Dagblad 14 September 2002



14 September 2002 Baasje bijtschildpad Billy meldt zich Niet Stoffel, maar Billy zwerft rond in natuurgebied de Donkse Laagten in de Alblasserwaard. Billy werd 13 jaar geleden door de toen 17-jarige John Stam in de sloot gegooid. Stam constateert nu tevreden dat Billy een goed leven leidt. Een regionale krant doopte het in juni gevonden reptiel Stoffel. Maar voor John Stam zal het altijd Billy blijven, ook al is dat waarschijnlijk niet de eerste naam van het beest. ,,Toen ik in Papendrecht in de brugklas zat, had de biologieleraar ineens een kleine schildpad in de klas. Die was door iemand uit de sloot gevist.'' Stam wierp zich op als adoptieouder, tot grote schrik van zijn moeder. ,,Die vond 'm maar een vies ding.'' Drie jaar woonde Billy bij de familie Stam in Brandwijk. ,,Ik zette hem altijd op mijn radiografisch bestuurbare auto. Dan reed ik hem de kamer rond.'' Maar Billy werd te groot voor zijn aquarium en begon bovendien verschrikkelijk te stinken. Na een tijdje in de garage te hebben geleefd, werd hij door Stam in de vrije natuur gezet. ,,Volgens mijn biologieleraar zou Billy makkelijk overleven in het moeras. Dat klopt dus.'' Hij overleeft zelfs zo goed, dat een massale zoekactie vorige week niks opleverde. ,,Dat is maar goed ook,'' vindt Stam, ,,want zolang je 'm met rust laat, doet hij niemand kwaad.'' Boswachter Nico de Bruin reageert blij verrast. Hij acht de kans groot dat de gesignaleerde bijtschildpad en het beestje van John Stam een en dezelfde zijn. ..Nu moeten we hem nog vangen.''

Bron : AD 14 September 2002





12 September 2002 Vermoedelijke eigenaar bijtschildpad meldt zich BRANDWIJK - Wim Stam uit Brandwijk heeft, zo zegt hij, “een stevig vermoeden” waar de gevaarlijke bijtschildpad vandaan komt die de afgelopen dagen voor veel ophef heeft gezorgd. Zijn zoon dumpte dertien jaar geleden een soortgelijk reptiel in de wetering achter zijn ouderlijk huis aan de Gijbelandsedijk. De schildpad, die twee weken geleden in Het Kontakt verscheen nadat hij in juni was gefotografeerd in natuurgebied De Donkse Laagten, was destijds twaalf centimeter groot en ongeveer twee jaar oud. “Mijn zoon kwam met het beest thuis van school. Een vriendje wilde ervan af. Toen mijn zoon ging verhuizen, heeft hij de andere gezinsleden nog gevraagd of ze voor de schildpad wilden zorgen, maar die zagen dat niet zitten”, zo zegt Stam senior. “Toen heeft hij de schildpad in de sloot gegooid. Ik hoorde dat pas achteraf en vond het niet zo netjes. Dat heb ik hem ook gezegd, maar ja, toen was het al te laat.” Of zijn zoon wist dat het om een reptiel ging dat voor kinderen gevaarlijk kan zijn, weet Wim Stam niet. Passieve rover Het huis van de familie Stam staat ruim twee kilometer van de plaats waar de bijtschildpad in juni werd gefotografeerd. Een schildpaddenverzorger van Diergaarde Blijdorp sprak vorige week het vermoeden uit dat de bewuste schildpad zich niet ver zal verplaatsen, omdat hij als passieve rover een vaste plek kiest. Het zou dan ook goed kunnen dat het schattige schildpadje van dertien jaar geleden het agressieve reptiel is dat in De Donkse Laagten een nieuw thuis heeft gevonden. Ook de leeftijdschatting van reptielenkenner Van Gent uit Arkel klopt. Maar helemaal zeker is het natuurlijk niet dat het om het voormalige huisdier van Stam junior gaat. “Ik fiets regelmatig langs de plek waar de schildpad vorige week is gezien”, zegt Wim Stam, “en ik moet zeggen dat ik http://www.schildpad.nl/r_media_bijtschildpad.html (7 of 14)28-10-2006 2:17:03


altijd goed oplet of ik het dier zie. Een poes komt altijd terug naar de eigenaar, zeggen ze, maar hoe dat met een schildpad zit, weet ik niet.”

Bron : Het Kontakt Edities bv 12 September 2002

07 September 2002 Vergeefs zoeken naar bijtschildpad Duikers en politiemensen hebben gisteren in het natuurgebied de Donkse Laagten bii Bleskensgraaf de hele middag vergeefs jacht gemaakt op een bijtschildpad. Uit vrees voor het dier, dat mensen levensgevaarlijke verwondingen kan toedienen, heeft de gemeente een zwemverbod afgekondigd. De bijtschildpad werd onlangs op aanwijzing van wandelaars door boswachter Nico de Bruin van Staatsbosbeheer bij zijn kladden gegrepen. Na een fotosessie liet de boswachter het beest weer vrij.

Bijschrift Foto : Roel Dijkstra De in een duikerspak gestoken Bob Luyendijk van Stichting Schildpad zocht gisteren met een collega diverse moddersloten af. ,, lk weet zeker dat de bijtschildpad hier bivakkeert. Diverse sporen wijzen daarop en bovendien werd op een gegeven moment mijn prikstok werkelijk weggezwiept Dat doet zelfs een enorme snoek niet', zegt hij. In de bewuste sloot hebben Bob en zijn collega nu de met kip gevulde lokkooi geïnstalleerd. Gezien ook alle onrust hier in de buurt, is het fijn hem boven water te halen. Ook voor het praktisch zeker als oud vuil weggeworpen dier. Er is voor hem al een plekje gereserveerd in een speciaal reservaat in Toscane',Zegt hij.

Bron : De Telegraaf 07 September 2002



07 September 2002 Halve kip moet bijtschildpad Stoffel strikken Bleskensgraaf _ Voorzitter Bob Luyendijk van de Stichting Schildpad weet het 'honderd procent zeker': Verder zoeken naar de bijtschildpad in het water van de Brandwijkse Vliet heeft geen zin. ,,Ik durf er mijn hand voor in de blubber te steken dat ik hem dáár gevoeld heb.'' En dáár is aan de andere kant van de Geerweg, waar Luyendijk en zijn collega gistermiddag twee uur door de smalle blubberslootjes van natuurgebied de Donkse Laagten op de grens van Bleskensgraaf met Brandwijk hebben gewaad om een spoor te ontdekken van het zeer agressieve reptiel. De van oorsprong Noord- Amerikaanse zoetwaterschildpad houdt de gemoederen in de Alblasserwaard al ruim een week bezig. Vermoedelijk leeft de schildpad hier in vrijheid, omdat de nog onbekende eigenaar van het dier afwilde. Als boswachter N. de Bruin begin deze zomer over meer parate kennis had beschikt, zou de zestig centimeter lange schildpad met een bek zo groot dat er een mannenhand in past en klauwen die vervaarlijk om zich heen kunnen slaan, niet meer door de polders hebben gezworven. ,,Het is geen inheems dier, ik herkende hem niet,'' zegt De Bruin op bijna verontschuldigende toon. ,,Als ik het geweten had, zou ik anders gehandeld hebben. Bovendien beschikte ik niet over de middelen om de schildpad gevangen te houden.'' Even verderop staat R. Middelkoop die de schildpad op 6 juni voor het eerst zag. ,,Het dier stak de Geerweg over. Dit kan niet, dacht ik. Je ziet wel eens kleine schildpadjes, maar zó groot.'' Middelkoop zette zijn voet op het reptiel terwijl iemand anders de boswachter die in de buurt aan het werk was, erbij riep. ,,De man zag wit om z'n neus,'' herinnert De Bruin zich nog. Middelkoop vertelt dat het hem veel moeite kostte de schildpad in bedwang te houden. ,,Hij was zo agressief. Toen ik wat kroos van zijn ogen wilde afvegen, haalde hij meteen uit met een snelheid die je niet verwacht.'' Middelkoop en de man die de boswachter waarschuwde, tilden de schildpad op, waarna De Bruin het reptiel fotografeerde. Vervolgens werd de schildpad vrijgelaten en verdween het dier in het water. Toen de foto opdook in een huis-aan-huisblad, trok een reptielenkenner aan de bel. Terwijl Middelkoop en de boswachter hun relaas doen, ploeteren Luyendijk en zijn collega in rubber pakken door de sloot. Met een stok prikken ze in de modder, in de hoop dat de schildpad zich zal verraden. ,,Van schrik zal hij rechtuit schieten en een spoor door het water trekken, een normale reactie voor een schildpad,'' licht Luyendijk vanuit het water het gepor met de stok toe. Als het duo het einde van het slootje nadert, lijkt de schildpad zijn verblijfplaats prijs te geven. Luyendijk meent een spoor waar te nemen. ,,Ik heb hem tegen de stok gehad, ik voelde hem.'' Even verderop wijst hij op afdrukken van poten op de wal. De Bruin wordt erbij geroepen en onderzoekt de vormen in de modder. Dezelfde sporen zijn eerder deze zomer ook waargenomen en moeten volgens de kenners toebehoren aan de schildpad. Met de mogelijkheid dat de bijtschildpad niet gevangen zou worden, is rekening gehouden. Uit een bestelbus verschijnt een kooi. Een halve kip afkomstig van de plaatselijk poelier wordt als lokaas op de bodem gelegd. Kip zou tot het favoriete voedsel van de bijtschildpad horen. De kooi wordt in het slootje geplaatst, op de plek waar het dier vermoedelijk voor het laatst is waargenomen. De bovenkant van de kooi komt boven het wateroppervlak uit, zodat de schildpad na http://www.schildpad.nl/r_media_bijtschildpad.html (9 of 14)28-10-2006 2:17:03


zijn gevangenneming niet stikt. Hoewel bijtschildpadden voorkeur voor het water hebben, moeten ze uiteindelijk naar de oppervlakte om in leven te blijven. Transport Als de schildpad zijn vrijheid heeft verloren, gaat hij op transport naar Italië, zegt R. Schokker van de Stichting Schildpad. Hij heeft vanaf de kant de verrichtingen van zijn collega's in het water gevolgd. ,, De schildpad wordt in ons opvangcentrum in Huizen eerst medisch onderzocht en krijgt vervolgens een chip onder de huid. Daarna verhuist hij naar een reservaat in Toscane.'' Schokker legt uit dat de leefomgeving daar de meest natuurlijke is voor dergelijke dieren. Stichting Schildpad heeft ten zuiden van Florence de beschikking over een stuk grond van vijf hectare, bedoeld voor uitheemse, gevangen dieren die er hun oude dag kunnen slijten. Eens per maand boekt de stichting uit Huizen een vlucht naar Toscane.'' De twee duikers van Stichting Schildpad zijn gisteravond om zeven uur na een warme douche op het politiebureau nog poolshoogte gaan nemen bij de kooi. De schildpad had zich nog niet tegoed gedaan aan de halve kip. De Bruin hoopt dat het reptiel - ,,we noemen hem al Stoffel'' - zich laat vangen. ,, Dat zou een hele geruststelling zijn.'' Die mening is ook politieman K. Mijnster van Bleskensgraaf toegedaan. ,,Het is een gevaar. Kinderen in deze omgeving zijn vanwege het boerenleven bekend met dieren en zouden de schildpad uit nieuwsgierigheid zomaar kunnen oppakken, met alle gevolgen...''

Door Herman Andriesse Bron : Rotterdams Dagblad 07 September 2002

06 september 2002 Bijtschildpad Om twee uur startte de zoektocht naar de bijtgevaarlijke schildpad in het natuurgebied de Donkse Laagten bij Oud-Alblas. Om vier uur stopte ze er weer mee; zonder resultaat.

De schildpad werd in juni op de foto gezet door een boswachter. Maar hij wist niet dat het hier ging om een gevaarlijke soort. Een deskundige die de foto in de krant zag staan liet weten dat dit een echte 'Bijtschildpad' is die alleen in Amerika voorkomt! Waarschijnlijk is het dier door iemand hier in Nederland losgelaten. Volgens kenners kan deze schildpad wild om zich heen bijten en met gemak een http://www.schildpad.nl/r_media_bijtschildpad.html (10 of 14)28-10-2006 2:17:03


vinger afhappen...! Als de schildpad wordt gevonden gaat 'ie op het vliegtuig naar Italië. Daar is een groot beschermd gebied voor dit soort schildpadden.

Bron : Het Jeugdjournaal 06 September 2002

06 September 2002 Politie en Staatsbosbeheer op schildpadjacht OUD-ALBLAS - De Stichting Schildpad, Staatsbosbeheer en de politie beginnen vrijdag om 14.00 uur een zoektocht naar de bijtgevaarlijke schildpad. Dat heeft de stichting bekendgemaakt. In het natuurgebied de Donkse Laagten bij Oud-Alblas bivakkeert een bijtschildpad. Deze soort schildpadden, die oorspronkelijk in Noord-Amerika voorkomen, staan bekend als bijtgevaarlijk. Voorzitter Luyendijk van Stichting Schildpad duikt vrijdagmiddag zelf het water in. ,,Het is zeer waarschijnlijk dat het dier zich nog steeds op dezelfde plek bevindt'', aldus Luyendijk. Als de schildpad wordt gevangen, moet het beest drie weken in quarantaine in opvangcentrum Eemnes. Na deze periode gaat het naar Italië. In Toscane is een groot reservaat voor dit soort schildpadden.

Bron : Het Nederlands Dagblad 06 September 2002

05 September 2002 Bijtschildpad gesignaleerd Een boswachter van Staatsbosbeheer heeft afgelopen juni in de omgeving van Bleskensgraaf een grote schildpad gezien en gefotografeerd. Schildpaddeskundigen hebben het beest inmiddels geïdentificeerd als de agressieve bijtschildpad. Mensen die het beest waarnemen worden verzocht contact op te nemen met de politie. Staatsbosbeheer heeft waarschuwingsborden in de omgeving van Bleskensgraaf opgehangen. De kans dat mensen de bijtschildpad tegenkomen is erg klein. De schildpad leeft vooral in het water, maar kan zich ook over het land verplaatsen. Hij is voornamelijk donkerbruin van kleur en meet van kop tot staartpunt zo’n 60-70 cm. Een beet van de schildpad kan nare verwondingen opleveren. Zwemmen in openbare wateren rond Bleskensgraaf wordt daarom sterk afgeraden.



De bijtschildpad komt van oorsprong voor op de grens van Noord- en Zuid-Amerika en is waarschijnlijk ontsnapt of door particulieren uitgezet. Daar het beest alleen is en zich niet kan voortplanten, vormt hij geen bedreiging voor het ecosysteem. Vanuit het oogpunt van veiligheid is actie wel gewenst. Mensen die de schildpad zien worden daarom verzocht de politie te waarschuwen, zodat de politie dan actie kan ondernemen. Zelf vangen van de schildpad wordt sterk afgeraden.

Bron : Staatsbosbeheer 05 September 2002

04 September 2002 Levensgevaarlijke schildpad In de buurt van Oud-Alblas is een levensgevaarlijke schildpad gesignaleerd. Staatsbosbeheer heeft de Stichting Schildpad ingeschakeld. Bob Luyendijk waarschuwt voor de gevaren. Staatsbosbeheer heeft uw hulp ingeschakeld. ''Ze twijfelden nog of ze het goed gezien hadden. Maar het is echt een bijtschildpad.'' Ik vrees dat u me niet gerust gaat stellen. ''Nee, hij heet ook niet voor niets zo. Je kunt hem gerust in de categorie krokodil plaatsen, hij bijt nog harder. Het is een jager. Een heel relaxte, maar toch. Het dier ligt onder water op de grond met zijn bek open te wachten. Naast zijn tong zit een aanhangsel dat op een wormpje lijkt. Vissen komen daar op af en dan is het: hap. Maar je moet je voorstellen: straks loopt er een kind het water in en gaat op de kop van dat dier staan. Dan haalt hij direct uit.'' Hoe groot is dit exemplaar? ''Zo'n 42 centimeter lang en 32 centimer breed. En er zit een kop op van wel negen centimeter doorsnee. Zo'n beest bijt zonder enig probleem een handje of een voetje af.'' Tot vandaag hadden schildpadden zo'n goedaardig imago. ''Ja, maar dit is toevallig een soort die zich tot passief jager heeft ontwikkeld. Met de stichting Schildpad gaan we elke maand naar een bassin in Italië met alleen maar bijtschildpadden. Dat terrein betreed je alleen maar met schoenen met stalen neuzen of heel zware laarzen. Want gegarandeerd dat ze je bijten.'' Met dodelijke afloop? ''Nou ja, als-ie een slagader pakt, is het altijd kritiek. Maar hij is niet giftig, dat niet.'' Voor de 'thrillseekers' die nu nog naar natuurgebied De Donkse Laagten gaan: waar zit het gevaar? ''Onder water, maar daar is hij bijna niet te zien. Alleen als hij het ene water letterlijk heeft leeggevist, verplaatst hij zich over land naar het volgende water.'' U hebt er verstand van: wat is het crisisplan? ''Ik ga zo vergaderen en dan heb ik vanmiddag nog even contact met de minister. Daarna kunnen we de lokale autoriteiten inlichten. En op het moment dat het dier wordt gezien, vertrekken we onmiddellijk naar Oud-Alblas om het te vangen.'' Hoe is dat arme beest daar eigenlijk gekomen? ''Ik denk dat iemand het beest thuis had en dacht: hij wordt me te groot, ik laat hem los in de vrije natuur. Schandalig vind ik dat. Hij kan zich weliswaar niet voortplanten omdat de temperatuur te laag http://www.schildpad.nl/r_media_bijtschildpad.html (12 of 14)28-10-2006 2:17:03


is, maar hij kan wel honderd jaar worden en 45 kilo zwaar. Stelt u zich voor!'' Waarom heeft de boswachter het beest laten lopen? ''Onbekendheid, denk ik. Er worden zo veel schildpadden losgelaten in de natuur. Die man is er later pas achtergekomen hoe gevaarlijk deze was.'' Ik vind het toch zielig. Kunt u ook nog iets aardigs vertellen over de bijtschildpad? ''O, genoeg! Dat dit dier al 150 miljoen jaar in vrijwel onaangetaste vorm op aarde leeft, betekent dat het zich in de evolutie ontzettend sterk heeft gehandhaafd. Het is echt een prehistorisch dier - heel bijzonder. En zielig? Ach, het is een solitair beest, hij voelt zich vast als een vis in het water.''

Bron : Het Parool 04 September 2002

04 September 2002 Bijtgevaarlijke schildpad zwerft rond Woensdag 04 september 2002 - OUD-ALBLAS (ANP) - In natuurgebied de Donkse Laagten bij OudAlblas zwerft een bijtgevaarlijke schildpad rond. Volgens een boswachter van Staatsbosbeheer gaat het om een bijtschildpad die alleen voorkomt in Amerika. Hij vermoedt dat het dier door iemand is uitgezet. De schildpad is veertig centimeter lang en heeft een bruin-zwart schild. Een boswachter fotografeerde de schildpad al in juni, toen nog niet bekend met het gegeven dat het om een gevaarlijke soort gaat. De boswachter fotografeerde de schildpad in juni. Hij wist toen niet dat het om een gevaarlijke soort gaat en liet het dier gaan. Een reptielenhouder die de foto vorige week in een krant zag, meldde dat de schildpad bijtgevaarlijk is. Een bijtschildpad kan wild om zich heen bijten en met gemak een kinderhand afhappen. De boswachter waarschuwt wandelaars die het dier zien dat ze niet moeten proberen hem op te pakken. Een schildpaddenverzorger van Diergaarde Blijdorp in Rotterdam noemt het loslaten van het dier in het natuurgebied 'faunavervalsing'. Blijdorp vangt regelmatig gevonden schildpadden op. Dat is volgens de verzorger beter dan de dieren te dumpen. Dierenwinkels verkopen steeds vaker bijtschildpadden als opvolger van de gewone roodwangschildpad. De schildpaddenverzorger denkt dat het dier in de Donkse Laagten nog steeds op dezelfde plek is te vinden. De bijtschildpad is een passieve rover die een vaste plek kiest. Hij heeft geen moeite met het Nederlandse klimaat en kan zeker 60 jaar oud worden.

Bron : BN/De Stem 04 September 2002

03 September 2002



Bijtgevaarlijke schildpad in natuurgebied OUD-ALBLAS - In natuurgebied de Donkse Laagten bij Oud-Alblas zwerft een bijtgevaarlijke schildpad rond. Een boswachter van Staatsbosbeheer fotografeerde de schildpad al in juni. Hij wist toen niet dat het om een gevaarlijke soort ging en liet het dier weer los. Een reptielenhouder die de foto vorige week in een krant zag, meldde dat de schildpad bijtgevaarlijk is.

Deze bijtgevaarlijke schildpad zwerft rond in natuurgebied de Donkse Laagten bij Oud-Alblas. Foto : ANP Volgens de boswachter gaat het om een Bijtschildpad die alleen voorkomt in Amerika. Hij vermoedt dat het dier door iemand is uitgezet. De schildpad is veertig centimeter lang en heeft een bruin-zwart schild. Een Bijtschildpad kan wild om zich heen bijten en met gemak een kinderhand afhappen. De boswachter waarschuwt wandelaars die het dier zien dat ze niet moeten proberen hem op te pakken.

Bron : De Telegraaf 03 september 2002 © 2006 Stichting Schildpad


Stichting Schildpad Schildpadden zijn gevoeliger dan u denkt! De bijtschildpad van de Donkse Laagten

Recommend Documents