NIEUWSBRIEF
PETER
EN
VANESSA
“Ik ben de deur; als iemand door Mij binnenkomt, zal hij behouden worden; en hij zal ingaan en uitgaan en weide vinden. De dief komt niet dan om te stelen en te slachten en te verdelgen; Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed. Johannes 10:9,10.
AUGUSTUS
2009
Tengevolge van de aids zijn er honderdduizenden wezen. Het merendeel daarvan weet niet wat een normaal gezinsleven inhoudt, omdat ze vaak al op jonge leeftijd hun ouders hebben verloren. De opvang voor wezen is uiterst gebrekkig en het enige waarop zij gericht zijn is overleven. Zij, die wel een gezin hebben, gaan gebukt onder de zware last van de armoede en de grote inspanning die zij zich moeten getroosten om niet alleen zichzelf, maar om eveneens de kinderen van overleden verwanten in het onderhoud te voorzien.
Shalom lieve vrienden, Wat hebben wij genoten van deze zomer en wat is Nederland toch mooi, helemaal wanneer de zon schijnt (maar dat wisten jullie natuurlijk al). We hebben eerder dit jaar het voorrecht gehad om in Noord-Afrika les te mogen geven, waarover later meer. Bij terugkomst valt dan des te meer op hoe groen Nederland is. Hoewel dit voor ons een druk jaar is, met veel spreekbeurten, conferenties en cursussen, genieten we intens van de heerlijke dingen die God doet. Het is zo opwindend om met Hem te mogen wandelen en om te zien hoe hij levens aanraakt en verandert.
We zijn blij dat we de komende weken weer in Zimbabwe onderwijs mogen gaan geven, en dat we hoop mogen brengen in een land waarin zo veel hopeloosheid is. We gaan deze reis allereerst voor korte tijd onze familie bezoeken. Daarna reizen we verder naar een ander deel van het land, voor een intensief onderwijsprogramma van een aantal weken. We zullen dagelijks lesgeven en pas in de tweede helft van september weer naar Nederland terugkeren. We zijn erg enthousiast over het feit dat we speciaal aan jongeren onderwijs zullen gaan geven over het thema discipelschap. Voor hen is de situatie in Zimbabwe nog steeds erg moeilijk. Alles en iedereen rond om hem heen is negatief. Voortdurend krijgen zij te horen dat er geen hoop meer is voor de toekomst van het land. De omgeving stimuleert hen om in het buitenland een bestaan op de te bouwen, door daar een opleiding te gaan volgen en een baan te gaan zoeken. Dit ongeacht of zij uit een welvarende achtergrond, dan wel uit een arm gezin komen, of wees zijn. Er wordt hen verteld dat het generaties zal duren voordat de schade van het afgelopen decennium helemaal zal zijn hersteld.
Helaas waren er deze zomer ook minder blije momenten, toen wij afscheid moesten nemen van familieleden en een aantal dierbare vrienden, waarvan er een, geheel onverwacht, op 51-jarige leeftijd overleed. Deze week vertrekken we weer naar Zimbabwe dat in Zuidelijk Afrika ligt. Door de Aids epidemie en de ernstige ondervoeding halen de meeste mensen niet eens de 40-jarige leeftijd. Zo ligt daar de gemiddelde levensverwachting van vrouwen op 34 jaar, het laagste ter wereld, terwijl het in Nederland, momenteel rond de 82 jaar ligt. Dat betekent dat mensen in Zimbabwe zo snel mogelijk het evangelie moeten horen. De aids is in Zimbabwe een ware epidemie. Volgens cijfers van 2008 is een op de zeven mensen met HIV besmet. Doordat er vrijwel geen aids-remmers voorhanden zijn, sterft het merendeel van de besmette mensen uiteindelijk aan aids.
De politieke situatie is nog steeds uiterst kwetsbaar. De huidige regering is een compromis tussen de voormalige oppositiepartij (waaronder zich veel krachtige gelovigen bevinden) en het oude corrupte leiderschap, dat met alle mogelijke middelen
1
NIEUWSBRIEF
PETER
EN
VANESSA
tracht om hun vroegere positie te herwinnen. Terwijl de ene helft van het leiderschap probeert te bouwen, is de andere helft bezig om dit te ondermijnen. Dit doet ons denken aan de dagen van Nehemia, toen de bouwers van de muur moesten werken met in de ene hand gereedschap en in de andere een wapen. Maar in dit geval is het een strijd die niet zichtbaar plaatsvindt, maar in het verborgene, waar leugen en bedrog zich opstapelen, evenals de valse beloften en overeenkomsten, die er slechts zijn om later weer te worden gebroken. Ook worden leden van de regering die aan een verandering ten goede werken, voortdurend lastiggevallen, geïntimideerd, mishandeld, gearresteerd en vermoord. Hoewel het aan de buitenkant dus lijkt dat dingen zijn veranderd, is dat achter de schermen nog lang niet het geval.
AUGUSTUS
2009
We wachtten op de bevestiging van Abba. We zijn beiden oud genoeg in de Heer om te weten dat niet iedere open deur van Hem is, ongeacht hoe opwindend het ons lijkt. Tot groot plezier van onze Arabische vrienden bevestigde God na een paar weken heel duidelijk aan ons beiden dat Hij ons beslist in deze natie in Noord-Afrika wilde hebben gedurende een paar weken. De doeleinden van de reis waren om tijd door te brengen met gelovigen en leiders, onderwijs te geven, hen te bemoedigen en voorbede te doen. Uiteindelijk hebben we het hele land doorgereisd en in totaal meer dan 2.500 km gereden. Onze thuisgemeente bad voor ons en zond ons uit en we ontvingen verschillende belangrijke ‘woorden’ voor onze reis. Peter en onze Nederlandse ‘gastheer’ voelden beiden dat we geroepen werden op dezelfde manier dat de ‘spionnen’ uit Numeri 13 geroepen werden om het beloofde land te verkennen en alles terug te rapporteren in voorbereiding om het te veroveren. We baden echter dat we uit zouden gaan in de geest van Jozua en Kaleb en niet als hun collega’s. Ik veronderstel dat ze allemaal uitgingen in de juiste geest; het was de geest waar in ze terug kwamen die belangrijk was. Maar daar komen we op terug.
Het reisverslag van Vanessa Het is al weer even geleden sinds we terugkwamen van onze reis door een stuk van Noord-Afrika en het voelt nog steeds of we per ongeluk in een film terecht kwamen. Maar eigenlijk was er niets bij toeval wat onze reis betreft. Om mee te beginnen hadden we al sinds halverwege het jaar 2008 het plan om in mei 2009 in Israël te zijn, maar de Heer had andere plannen. We voelden onafhankelijk van elkaar, dat we onze reis naar Israël uit moesten stellen. Geen van beiden konden we indenken waarom, dus was het heerlijk om bezoek te ontvangen van enkele oprechte Arabische heren die ons vriendelijk uitnodigden om mee te komen en in hun thuisland te bidden, het te zegenen en dienstbaar te zijn gedurende enkele weken, precies in de periode die we gepland hadden om in Israël te zijn. Mijn echtgenoot antwoordde als de wijze man die hij is, dat we God zouden vragen over deze reis (Ik sprong al op en neer in mijn stoel zo enthousiast dat ik was). Dus dat deden we!
Tijdens dezelfde bidstond waarschuwde een van de leiders ons om het onverwachte te verwachten en ons niet te veel vast te prikken op onze plannen (we hadden een keurig getypt reisplan ontvangen voor ons vertrek). Velen zegenden ons om anderen te zegenen, en dat zachte olie van Gods aanwezigheid en zijn Heilige Geest door ons heen zou stromen om anderen te zegenen. Ze baden ook voor onze veiligheid en om eerlijk te zijn voelde ik me geen moment onrustig. Misschien was het naïviteit, maar ik ken mijzelf goed genoeg om te weten dat ik nooit enige ambitie koesterde om een Islamitisch land te bezoeken, een gevoel dat goed gefundeerd was op angst en vrees.
2
NIEUWSBRIEF
PETER
EN
VANESSA
Maar iedere keer als ik bad over onze reis liet God grote brokken van vreugde stromen en verwondering over zijn grootheid. Er was geen plaats voor vrees. Het was een goede les om Hem te laten bepalen wat mijn gedachtepatroon was in plaats van al het materiaal dat ik opzocht op Internet voor deze reis.
AUGUSTUS
2009
Zo vlogen we naar Noord-Afrika. We verbleven bij een plaatselijk gelovige, die ons gastvrijheid verleende met een andere locale gelovige die nu in Holland woont. De eerste paar dagen brachten we door met onderwijs geven aan een kleine handvol locale christenen, in het appartement waar we verbleven. Het is moeilijk voor christenen om openlijk bij elkaar te komen en een kerk zoals wij het kennen is niet mogelijk. Iedereen is heel voorzichtig met identiteit, alleen de voornaam wordt genoemd en niet te veel over je achtergrond. Ondanks dat de regering vrij liberaal is, is de sociale druk enorm en al de gelovigen zijn van moslimachtergrond en moeten heel voorzichtig zijn, zelfs naar elkaar toe. De kuststreken zijn volgebouwd met vakantiehotels, dus buitenlanders zijn de regel, maar zodra we een klein beetje naar het binnenland gingen was er geen blond hoofd te zien (en ik was voorbereid met hoedjes en sjaals om dat zo te houden) en de regering houdt een scherpe blik op wie wat waar doet. We werden voortdurend onderweg met de auto gestopt en onze papieren werden gecontroleerd, ofschoon Peter en ik, die de enige Europeanen in de auto waren verbazingwekkend genoeg maar één keer naar onze papieren gevraagd werden gedurende de hele reis. Het leek net alsof ze ons niet echt opmerkten op één of andere manier (ondanks dat we bijzonder opvielen). We waren ons heel erg bewust van mensen die voor ons baden terwijl we reisden.
Het mooiste moment van voorbereiding voor mij was tijdens dezelfde gebedsbijeenkomst. Toen we baden werd ik diep geraakt door de pijn en de wonden die geleden worden door degenen die we zouden ontmoeten. God had me daarvoor al gevraagd of ik gewillig was om bewogen te zijn en ik waardeer Hem ervoor dat Hij dat vroeg. Bewogenheid doet pijn en we hebben allemaal de keuze om onszelf af te sluiten voor dat wat er om ons heen gebeurt. Ik heb geleerd dat Hij nooit van me verwacht om dit alleen te doen, dus was mijn antwoord ja, maar ik smeekte Hem ook dat Hij mij alstublieft de mogelijkheden zou geven om te helpen, om een verandering aan te brengen, hoe dan ook. Letterlijk vroeg ik Hem of Hij mijn handen wilde vullen, zodat ik het weg kon geven. En Hij zei nee! Toen zei Hij dat ik niet vast kan houden wat zij nodig hebben. Zij hebben zoveel meer nodig dan alleen een ‘aanraking’ van God. Hij zei me dat alles wat we moesten doen was de deur openen en als de deur open was zou Hij in hen binnenkomen en met Hem alles wat ze nodig hadden. Toen Hij me dit zei ‘zag’ ik het en was sprakeloos over hoe groot en liefdevol, maar speciaal over hoe groot Hij is. Onze opdracht was eenvoudig:
Het plan was om te beginnen met enkele dagen van onderwijs op een plaats met daarna een periode van reizen, om te besluiten met enkele andere dagen van onderwijs op dezelfde plaats van voor ons vertrek. Een handvol jonge mannen kwam trouw opdagen gedurende alle momenten die ze er konden zijn buiten hun werk om. Ze waren allen van moslimachtergrond en zo hongerig naar het Woord van God dat we ons bevoorrecht voelden om met plezier zoveel in hen te investeren.
‘Hoor iemand roept: Bereid in de woestijn de weg des Heren, effent in de wildernis een baan voor onze God. ‘ Toen de Heer al deze dingen tegen me had gezegd, legde de voorganger ons de handen op en begon zijn gebed met precies dezelfde woorden: God zendt jullie uit om de weg voor Hem te bereiden! Wow! We hadden nog geen idee hoe letterlijk deze woorden vervuld zouden worden.
3
NIEUWSBRIEF
PETER
EN
VANESSA
Onze gastheer had ook samenkomsten en ontmoetingen gepland met de plaatselijke leiders en sleutelwerkers in het Lichaam, waarvan de meesten tot onze verbazing buitenlandse zendelingen bleken te zijn. Toen werd het spannend. Hun eerste reactie op ons varieerde van behoedzaamheid en wantrouwen tot regelrechte vijandigheid. Zoals in alle Arabische gemeenschappen werden de aardigheden van gastvrijheid tot in de puntjes nageleefd, maar onze ontvangst was alles behalve bemoedigend. Op de één of andere manier had ik verwacht dat gelovigen in een Islamitisch land anders zouden zijn vanwege de enorme voortdurende druk waaronder ze leven. Maar naar wat ik nu weet waren hun reacties begrijpelijk.
AUGUSTUS
2009
niet open staan voor de werking van de Heilige Geest en zij waren het helemaal eens met hun moslimlandgenoten dat Israël een vies woord is. Praten zou niet helpen. Dus luisterden we alleen maar, vol respect. Telkens weer, zagen wij dat God deed wat Hij had beloofd. Aan het eind van ieder bezoek vroegen we of we voor hen konden bidden en hen zegenen en daar stemden ze in toe. De mannen baden voor de mannen en ik (als de enige vrouw) bad voor de vrouwen en de Heilige Geest sprak en de hemel brak open en deuren gingen open en Gods zegen en zalving begon te vloeien, voorzichtig en zachtjes, maar niet minder krachtig. En dan vertokken we. Precies zoals Hij ons zei dat het zou gaan gebeuren. We dienen een verbazingwekkend God.
Het leek alsof zij hun houding al bepaald hadden voordat we aangekomen waren en het oordeel was niet goed. Dus accepteerden we dankbaar hun gastvrijheid (we zijn beiden enkele kilo’s aangekomen tijdens de reis) en als het moment er daarvoor was, vroegen wij hen voorzichtig naar hun verhaal.
Wat we in het natuurlijke zagen was heel ontmoedigend, maar iedere keer als we baden, waren de dingen die we in onze geest ervoeren groots. Ons goed voorbereidde reisplan ging door het hele land, maar onze harten waren gericht op en verheugd in de kracht en het mededogen van een verbazingwekkend God. De meest gezalfde ontmoetingen waren die, die niet gepland waren. We hoorden later van de jonge gelovigen die met ons mee reisden dat de reis zelf een zegen was geweest en een openbaring voor hen.
De meeste buitenlandse zendelingen leven onder voortdurende observatie van de overheid. Sommigen van hen waren al 12 of 15 jaar in het land en in al die tijd hadden ze maar een handjevol mensen gezien, die het nieuwe leven accepteerden. De groepen zijn klein en kwetsbaar en vereisen intensieve persoonlijke toewijding en investering van hun leiders, waar van bijna iedereen ook zijn eigen gezin en kinderen heeft om voor te zorgen en een betaalde baan om hun voortdurende aanwezigheid in het land veilig te stellen. Hoe meer zij spraken, des te meer dat ik pijn voelde. De meesten waren de enige volwassen gelovigen in het gebied waar zij wonen, vaak alleen en geïsoleerd. Hun kinderen groeien op in een moslimcultuur en gaan naar moslimscholen. Ze zijn verscheurd door de verschillende culturen en talen en geloofssystemen. Het offer dat deze moedige gelovigen brengen benam mij de adem en de wonden zijn diep. Velen van hen komen uit denominaties die
Eén van de steden waar we tijd doorbrachten om voorbede te doen is de stad waaruit de Islam zich verspreidde in de rest van Afrika. De Heer gaf ons specifieke gebeden om te bidden. (Jesaja 28: 16 -29). Eén van de gebieden die we bezochten is bekend vanwege zijn zeer oude en kleine Joodse gemeenschap. Het heeft een beroemde synagoge; het is een grote toeristische trekpleister. De Arabische gelovigen die bij ons waren hadden de wens om de overgebleven Joden in het land te zegenen, niet alleen in gebed, maar ook daadwerkelijk. Maar hoe doe je dat als je er geen één kent?
4
NIEUWSBRIEF
PETER
EN
VANESSA
Dus baden we dat de Heer ons een opening zou geven. De volgende dag gingen we vroeg in de ochtend op weg om de synagoge te bezoeken, voordat de busladingen toeristen zouden uitstappen. Op één of andere manier raakten we in gesprek met een oudere Joodse man die daar was om te bidden. Toen even later de bussen kwamen die stromen bezoekers uitstortten in het kleine gebouw, nodigde hij ons plotseling allemaal uit om bij hem thuis zijn vrouw te ontmoeten en koffie te drinken. Duizenden bezoekers trekken dagelijks door die synagoge, maar wij werden thuis uitgenodigd. De open deur was door God voorbereid!
AUGUSTUS
2009
gekregen. We bidden dat de kleine zaadjes die in Noord-Afrika zijn gezaaid en het nieuwe zaad dat wij nu in zuidelijk Afrika hopen te zaaien, vruchtbare bodem zal vinden. We hebben gezien wat gebed uitwerkt. Het was bij tijden bijna voelbaar dat er zo veel voor ons werd gebeden. We hopen dat jullie ook willen blijven bidden voor de jonge mannen, de leiders waarvan God het leven heeft aangeraakt en wier leven Hij zal gebruiken om anderen aan te raken, en voor de kwetsbare gemeenschap van gelovigen. We vragen in het bijzonder gebed voor wijsheid en fijngevoeligheid. Het is zo belangrijk dat we goed op de Heilige Geest zijn afgestemd en op de dingen die Hij wil doen. Maar dat we ons niet laten leiden door de overweldigend grote nood die we rond om ons heen zien. Het is belangrijk dat we Gods plan en timing goed verstaan. Maar dat we niet onder de indruk zullen raken van wat de boze, door mensen heen, allemaal uitricht, noch van de vele zaken die menselijk onmogelijk lijken te zijn. Maar dat Gods wonderwerkende kracht op een geweldige wijze zichtbaar zal worden. We bidden dat de Geest van de Here Jezus, die tevens de Geest van profetie is, zwaar op ons zal rusten, zodat hoop en geloof hersteld zullen worden. Want te lang hebben hopeloosheid en ontmoediging geregeerd.
Er gebeurde zoveel meer, dat we wel een boek zouden kunnen schrijven. We genoten van de schoonheid van het landschap, van groen golvende heuvels tot het zand van de Sahara woestijn. Abba voorzag ons in sensationele stormwolken boven sprookjesachtig gekleurde zoutpannen. We zagen luchtspiegelingen en bergen, dorpjes die in de rotsen gehouwen waren en mediterrane villa’s. Zandstranden vol toeristen en dadelplantages vol fruit en bloemen als de hof van Eden. We werden gebeten door de meest volhardende muggen die ik ooit ontmoet heb, streden om terrein met twee heel grote kakkerlakken (en wonnen ☺). Aten veel te veel van het verrukkelijkste voedsel waarvan ik de naam niet kan uitspreken en reden en baden en spraken met elkaar.
Wij geloven dat de woorden die tot Israël zijn gesproken in Jeremia 29:11 ook op Zimbabwe van toepassing zijn:
Ik kwam terug met een diepe zekerheid van de grootheid en onweerstaanbaarheid van onze God met een intense overtuiging van de buitengewone afstanden die Hij wil overbruggen om te gaan voor degenen waar Hij van houdt. En ik ben er overtuigd van dat Hij van dit volk en van dit land houdt.
‘Want Ik weet welke gedachten Ik over u koester spreekt de EEUWIGE, gedachten van vrede en niet van kwaad (onheil), dat Ik u geve een toekomst en hoop.’ Woord van dank Opnieuw willen wij jullie bedanken voor jullie medeleven. In bijeenkomsten komen vaak mensen naar ons toe om te vragen hoe de reizen zijn geweest en om te vertellen dat ze voor ons bidden. Dat is zo hart-
Om te danken en voor te bidden We willen jullie vragen om samen met ons God te danken voor de open deuren die wij in de verschillende delen van Afrika hebben
5
NIEUWSBRIEF
PETER
EN
VANESSA
verwarmend en het laat ons zien dat wij, hoewel wij misschien frontvechters zijn, onmogelijk zonder aanvoertroepen en het thuisfront kunnen. We zijn ons maar al te goed bewust dat we een onderdeel zijn van een groter geheel (Hebreeën 12:22-24).
AUGUSTUS
2009
Met Petrus willen we tegen jullie zeggen: ‘Omgordt dus de lendenen van je verstand, wees nuchter, en vestig je hoop volkomen op de genade, die je gebracht wordt door de openbaring van Jezus de Messias. Geliefden, wees niet geschokt door de vurige beproeving alsof jullie iets vreemds zou overkomen. Integendeel, verblijd je naarmate je deel hebt aan het lijden van de Messias, opdat jij je ook met vreugde zult mogen verblijden bij de openbaring van Zijn heerlijkheid.’
We zijn zo dankbaar dat jullie dat thuisfront voor ons willen vormen en willen jullie hartelijk bedanken, voor jullie gebeden, jullie financiële steun, het meeleven met ons en de liefde die we van zovelen hebben ontvangen. Hierdoor hebben jullie ook deel aan de zegen die door onze levens zichtbaar wordt. Wij bidden dat deze zegen ook in jullie eigen levens veel mag uitwerken en dat jullie een geweldige openbaring zullen hebben van wie onze God werkelijk is, en niet van wat mensen ervan hebben gemaakt of wat onze ervaring ons heeft geleerd.
(Parafrase van 1 Petrus 1:13, 4:12, 13.)
Voor het nieuwe seizoen en de komende Moadiem willen we jullie Vaders rijke zegen toewensen. Wij groeten jullie allen hartelijk,
Peter en Vanessa
6
