SCANDIA SCANDIA. 271 september Vereniging van liefhebbers en fokkers van Scandinavische Spitshondenrassen

SCANDIA 271 september 2009

Vereniging van liefhebbers en fokkers van Scandinavische Spitshondenrassen Opgericht 1 mei 1950 - Geregistreerd bij de K.v.K. te Utrecht

Colofon BESTUUR VAN SCANDIA Voorzitter Theo Tap Arnhemsestraatweg 11, 6881 NA, Velp Tel: 026-3617227 E-mail: [email protected] Penningmeester Liesbeth Schreuder Bovendwarsweg 79-1, 8096 PP Oldebroek Tel: 0525 654571 E-mail: [email protected] Bestuurslid Margriet de Kloet Moleneind 67, 1241NK Kortenhoef

Secretaris Iet Roseboom Van Brakellaan 55, 1215 PG Hilversum Tel: 035-6236421 E-mail: [email protected] Bestuurslid/redactie adres Dorothee den Hartog Gesperdensestraat 14, 6669 MP,Dodewaard, Tel: 0488 – 454937 E-mail:[email protected] Website www.scandia-rasvereniging.nl

COMMISSIES EN FUNCTIES: Puppybemiddeling Dorothee den Hartog Ledenadministratie Liesbeth Schreuder Redactie Dorothee den Hartog Leescommissie TheoTap, Margriet de Kloet, Dorothee den Hartog Vormgeving clubblad Dorothee den Hartog Internetcommissie Bas van Krieken (webmaster), Dorothee den Hartog Gezondheidsuitslagen Dorothee den Hartog CONTRIBUTIE: eur 25,00 per persoon per jaar, per vooruitbetaling te voldoen eur 10,00 per extra gezinslidmaatschap/jeugdlid eur 2,50 eenmalig inschrijfgeld bij aanmelding lidmaatschap POSTREKENINGEN: nr. 297.102 t.n.v. SCANDIA, Oldebroek Buitenland: IBAN NL56 PSTB 0000297102 BIC PSTBNL21 nr. 4.433.168 t.n.v. Stichting Noodfonds , Oldebroek STICHTING NOODFONDS: Voorzitter Theo Tap Secretaris Dorothee den Hartog Penningmeester Bea Steegstra Bestuurslid Margriet de Kloet Noodfondswinkel Dorothee den Hartog Scandia is het officiële periodiek van de Vereniging SCANDIA en verschijnt viermaal per jaar. Het bestuur en de redactie zijn niet verantwoordelijk voor de inhoud van ingezonden stukken en behouden zich het recht voor ingezonden stukken te weigeren.

2

271 september 2009

Ereleden Erevermelding postuum: Dhr. Bonnema Mw. N. Duyvendak Mw. J.W.H. Scholtens-Keijzer Mw. H. Hey-Zollinger Mr. M.J.C. Vrij Mw. J. Buirma – Veenhof Barones S.E. van Boetzelaer Ereleden: Mw. J. Vrij-Mager Dhr. B. van Oosten

In dit nummer Colofon: 2 Van de voorzitter: 3 Raad van Beheer; redactie; Scandia 60 jaar: 4 Beautyfarm: 5 Echt gevaarlijk in Zweden? ja hoor!: 6/7 Trainen met 2 Laiki: 8/9 Showtime: 10/11 Doldwaze capriolen met Skip Fjelldalgard: 12 Scandia Familiedag; Evaluatie fokbeleid: 13

Lundehund treffen: 16/17 Gezondheids onderzoeken: 17/18 Tentoonstellings uitslagen 18/21 En zij gingen...en zij kwamen: 22/24 Ledenadministratie: 25 Tot slot een nachtelijk avontuur: 26 Kennenadressen: 27

Van de voorzitter In het dorp waar ik woon kennen velen mevrouw M. Zij woont in een appartement bij mij in de straat en passeert mijn huis meerdere malen per dag. Licht voorover gebogen duwt zij haar blauwe rollator met zwart gevlochten mandje voort, steeds gekleed in een bijna tot de grond reikende beige jas. Spierwit haar in een knotje en altijd vergezeld door een hondje. Op dit moment een zwart-wit gevlekt bastaardje dat in het verleden onnodig en veel tekort gecoupeerd is. Duidelijk is dat beiden een hoge leeftijd hebben. Min of meer toevallig raakte ik kort geleden met mevrouw M. in gesprek. Ze vertelde me dat ze tweeënnegentig jaar was en dat ze, sinds haar man ruim veertig jaar geleden overleed, altijd een hondje als gezelschap heeft gehad. Dat al deze hondjes afkomstig waren uit het plaatselijke opvanghuis voor dieren en allen, op het moment dat ze bij haar kwamen wonen, een hoge leeftijd hadden. Ik herinnerde me een kleine zwarte poedel, een apricot poedeltje, maar zij noemde

er nog een stuk of zes meer op, en gaf aan nog wel even door kunnen gaan . Haar voorkeur ging altijd uit naar hondjes in het dierenopvanghuis die geen of weinig kans hadden, meestal vanwege hun hoge leeftijd. Zolang als het maar enigszins mogelijk is zou ze dit blijven volhouden, vertrouwde ze me toe en als het moment daar is dat het hondje haar zal overleven, dan was alles prima geregeld. Het laatste wat ze tegen me zei en waar ik nog vaak aan dacht in de afgelopen vakantiemaanden,waarin de dierenopvanghuizen weer volliepen, was; “begrijpt u waarom er de laatste jaren zo veel mensen zijn, die meer medelijden hebben met hondjes uit verre landen, dan met hondjes die in onze asielen wegkwijnen” ? Ze keek liefdevol naar haar maatje en vervolgde haar weg. Theo Tap 271 september 2009

3

Raad van Beheer verscherpt controle fokkers lidmaatschap rasvereniging Vanaf 1 januari 2010 zal de controle bij fokkers op het bewijs van lidmaatschap van een rasvereniging verscherpt worden. Fokkers die geen lid zijn van de betreffende rasvereniging moeten, conform art III.25 van het KR, een extra bedrag per nest betalen.

Controle chipper De chipper van de Raad van Beheer zal vanaf 1 januari 2010 alleen nog maar bewijs van lidmaatschap uitgegeven door de betreffende rasvereniging accepteren. De rasverenigingen zullen vanaf 1 januari 2010 zorgen voor een bewijs van lidmaatschap dat duidelijk voorzien is van de noodzakelijke gegevens om een controle door de chipper mogelijk te maken. De chipper zal het getoonde bewijs controleren met het voorbeeldbewijs dat via de rasvereniging is ontvangen. Heffing toeslag niet-lidmaatschap Bij het niet kunnen tonen van een geldig bewijs van lidmaatschap zal de stamboomaanvraag automatisch verhoogd worden met de toeslag voor niet-lidmaatschap. Het is voor u als fokker dus van belang dat u bij de controle door de chipper altijd het bewijs van lidmaatschap van de desbetreffende rasvereniging kunt laten zien.

Van de redactie

Scandia wordt 60 jaar!

De omslagfoto van dit nummer is gemaakt door de fam Vos, het is de winnende foto van de Scandia familiedag 2009. Gefeliciteerd!

Beste Leden, 2010 zal een bijzonder jaar worden voor Scandia. Het is dan 60 jaar geleden dat onze vereniging werd opgericht. We willen dit niet onopgemerkt voorbij laten gaan en het vieren met een bijzondere Kampioenschaps clubmatch, een feestelijke Algemene Ledenvergadering, een interessante lezing van Gerd Köhler, een jubileumuitgave van Scandia en tot slot een keurmeesters examen voor de Noorse Lundehund. Deze Scandia moet een waar collector's item worden! Wij willen graag dat er over ieder ras een leuk en persoonlijk artikel in komt te staan met één of twee bijbehorende foto’s in kleur. Helaas per ras maar één verhaal, mochten er meer artikelen binnenkomen (wat wij hopen!) dan zullen die zekere een plaatsje krijgen in de Scandia’s die volgen. Een commissie bepaalt welk verhaal uitverkoren zal worden om in het jubileumnummer te staan. Die commissie zal bestaan uit 2 bestuursleden en 2 Scandia leden. Klim allemaal in de pen en maak er iets geweldigs van. Degenen van wie wij het verhaal publiceren ontvangen twee extra exemplaren van de Scandia Jubileum uitgave; altijd leuk om aan iemand cadeau te doen. Wij wachten met spanning af! Het Bestuur

Redactie Scandia, Gesperdensestraat 14, 6669 MP Dodewaard, [email protected] De kopijdatum sluit op 1 november 2009 voor nr. 272. Artikelen graag per mail insturen. De redactie

Noorse Elandhonden

4

271 september 2009

Dagje beautyfarm Een tijd geleden, in maart, werd ik gebeld door een goede “Spitshonden” kennis (van wie ik om privacyredenen de naam niet zal noemen): of ik een dagje op haar Zweedse Lappenhond wilde passen (om dezelfde privacyredenen zal ik de hond, niet erg origineel, maar wel toepasselijk, Blacky noemen). Nu heeft Blacky een paar vreemde streken: zo heeft hij de neiging om in huis te markeren en luistert hij bovendien naar de bijnaam Houdini. Ontsnappen is namelijk, naast het overal urineren, zijn specialiteit. U kunt begrijpen dat ik er niet echt happig op was om Blacky een dagje in huis te hebben. “Maar als je hem aan de lijn houdt, plast hij niet in huis, hoor”, zei mijn kennis. Ik zag mijzelf al een hele dag met Blacky aan de lijn in huis zitten, bovendien was het oppasdagje gepland op mijn vrije vrijdag, tevens poetsdag. In de ene hand een stofdoek, stofzuiger of dweil en in de andere hand de riem met Blacky, leek mij al helemaal niet handig. En dus zou Blacky, weer of geen weer, een dag in mijn tuin moeten doorbrengen. Uiteraard goed aangelijnd aan een speciaal voor mijn eigen Yasni en Buran bedoelde staalkabel. Aangeschaft nadat deze twee, zo vader zo zoon, een maand daarvoor tijdens een moment van onoplettendheid een uitstapje hadden gemaakt naar de tuin van de achterburen en daar het kippenbestand wat hadden uitgedund. Sindsdien weet ik dat mijn tuin niet ontsnappingsproof is. En voor een ontsnappingsmeester als Blacky zou het helemaal een peulenschilletje zijn om uit de tuin te komen. Nadat we een plekje voor Blacky hadden uitgezocht, liep mijn kennis kritisch rond, om te kijken of het gebied wat hij aan de kabel kon bereiken, wel veilig genoeg was voor zijn streken. Lichtelijk overdreven, vond ik, maar goed. Zij kent haar hond tenslotte het beste. Dat Blacky het helemaal niets vond, liet hij duidelijk blijken. Hij blafte aan één stuk door, totdat het mij op een gegeven moment ineens opviel dat het wel verdacht stil was, daar achter in die tuin. Ik besloot nog even snel een schoonmaakklusje af te maken en dan eens poolshoogte te gaan nemen. Maar toen begon Yasni te blaffen. En op dat moment wist ik bijna zeker dat er wel degelijk iets niet helemaal in de haak was. Ik snelde mij naar buiten, maar van Blacky geen spoor. Was die verrekte hond er dan toch nog

in geslaagd om te ontsnappen? Toen ik de staalkabel volgde, tot het eind waar een hond aan vast zou moeten zitten, zag ik het: Blacky had het gepresteerd om in de hoge regenton te komen en daar stond hij, als een verzopen kat, compleet doorweekt. Op zijn achterpootjes kon hij net met zijn voorpoten de rand van de ton bereiken. Kennelijk had mijn kennis haar hond goed ingeschat, maar bij haar inspectieronde tòch nog wat over het hoofd gezien. Misschien een beetje gemeen, maar ik heb Blacky nog even zo laten staan. Voordat ik hem uit zijn benarde positie wilde redden, ben ik naar binnen gerend om mijn camera te pakken. Dit moment kon ik natuurlijk niet voorbij laten gaan, zonder het te vereeuwigen. Een dag later belde zijn baasje mij op: wat ik toch met haar hond gedaan had. Zijn vacht was prachtig en hij glom als een spiegel. Wie weet zitten er speciale kruiden in mijn regenton, die een positief effect hebben op een hondenvacht. Zelf heb ik het met mijn eigen honden nog niet uitgeprobeerd, maar degenen die een poging willen wagen om hun hond mooi te laten glimmen zijn van harte welkom op mijn beautyfarm. Ellen Gerritsen

271 september 2009

5

Echt gevaarlijk in Zweden? Ja hoor! Dit jaar ging de Zweden-vakantie naar Härjedalen, Jämtland. Ben je lid van Scandia, dan ga je naar Scandinavië, toch? En ook: wat moet je met twee West Siberische Laika’s in Frankrijk? Niets dus. Härjedalen is een westelijke provincie van Zweden, ongeveer in het midden, tegen de Noorse grens aan. Een van de zuidelijkste Samendorpen lag op zo’n 20 kilometer naar het noordwesten aan een steenslagweg, de hoogstgelegen weg in Zweden. Dat is ook echt rendierengebied met langs die weg een rendierkraal en een slachterij. Het is een eenzaam, uitgestrekt gebied. Toeristisch gezien niet erg interessant voor de doorsnee toerist. ’s Winters wordt er veel gesneeuwscooterd en 60 km verderop ligt Forsdalen waar je in de winter kunt skiën en ’s zomers mountainbiken, downhillen voor de kenners. Ons vakantiehuis stond in het gehucht Särvsjö, 37 km over een onverharde weg vanuit Hede en 17 km over een onverharde weg vanuit Messlingen, waar de dichtstbijzijnde supermarkt was met alleen een kleine collectie van de hoogstnoodzakelijke levensbehoeften. Het huis had geen elektriciteit, wel een zonnepaneeltje voor een enkel lampje en voor de pomp die ervoor zorgde dat er tenminste koud stromend water was. Ook liep daarop het pompje waarmee je het warme water, dat je eerst warm gemaakt had op de houtkachel of op het butagasstel, omhoog kon pompen richting douchekop. Wonderlijk dat je na een paar keer douchen meer dan genoeg blijkt te hebben aan slechts één emmer water. En dan de WC, afkorting van water closet zoals we allemaal weten. Welnu, geen water closet dus, maar een heuse poepdoos 50 meter heuvelop het bos in, met een prachtig uitzicht, dat dan weer wel. IJskast, eh, ook niet. Er zat een deurtje tegen de heuvel aan en als je dat open deed bleek dat een kast te zijn waar het lekker koel was. Er stond een kleine stellingkast in en het was er toen we aankwamen 4 graden, dat zou zo blijven werd ons verzekerd. Gelukkig zat het deurtje ongeveer recht tegenover het keukenraampje zodat we de boter, de kaas, de komkommer, de enzovoort niet iedere keer in een grote mand heen en weer hoefden te sjouwen, handig wel. Het huis werd vervolmaakt met een heerlijk balkon met tuinstoelen en een werkelijk adembenemend uitzicht op een groot meer met daarvoor een schitterend stuk moeras. De Canadese kano lag ook al klaar. Dichtstbijzijnde buren links één 6

271 september 2009

kilometer, rechts drie kilometer. Dit was helemaal wat we zochten. Bezigheden: wandelen en lezen. Honden mogen in Zweden niet los buiten het jachtseizoen en dat is met een Laika maar goed ook. Onze reu Lukasha heeft een ‘löshundprov’ gedaan vorig jaar en dat was hij niet vergeten. Deze bossen staan voor hem voor ‘zoek de eland’. Niet verstandig en wenselijk als deze machtige dieren kalfjes hebben. Ook is dit gebied bekend om de relatief grote berenpopulatie. Verder zit er lynx, veelvraat en zo nu en dan een doortrekkende wolf. Enige jaren geleden was vlakbij, in het Sonfjället reservaat, een roedel wolven gesignaleerd. Ook daar grazen ’s winters rendieren. Nooit meer wat van gehoord, van die roedel, later, van die wolven, hoe zou dat nou komen met sami in de buurt. Het beschermen van zeldzame (roof)dieren gaat een stuk beter in gebieden waar geen sami wonen hebben wij ons laten vertellen. Ook loslopende honden maken het daar niet lang . . . Er zat dus niets anders op dan te wandelen met de honden aan de (lange) lijn, maar dat zijn ze thuis ook gewend. Er zijn niet veel plaatsen waar ze zonder problemen los kunnen lopen op de

Veluwe, overal is wild. Een van de – weinige – attracties in de omgeving was meegaan op een berensafari. Dat leek ons wel wat. We snapten wel dat het misschien niet verstandig zou zijn om honden mee te nemen, maar na enig overleg moest dat toch maar. Ze konden echt niet acht uur alleen achter blijven in het vakantiehuis. De man van de berensafari (en de beversafari per kano) bleek zowaar uit Nederland afkomstig. Dat maakte het overleg over de honden trouwens wel makkelijker. Hij heet Pieter van Tongeren en is een kleine drie jaar geleden naar Zweden verhuisd. Hij heeft daar bijna een heel ‘dorp’ gekocht. Het heet Dalsvallen en bestaat uit een groot huis

met schuren, een gemeenschapsruimte waar je wat kunt eten en drinken en 6 stuga’s die hij verhuurt. Ook dit gehucht ligt weer kilometers ver van de dichtstbijzijnde asfaltweg en het dichtstbijzijnde dorp. Het is er fantastisch. De afgelopen winter heeft hij twee lynxen en een veelvraat gespot vanuit zijn keukenraam. De berensafari bestaat uit een wandeling van ongeveer een uur waar Pieter alle mogelijke sporen aanwijst die beren achtergelaten hebben, een kampvuurpauzestop, de weg terug en een tocht, ook te voet, naar een hooggelegen uitkijkpost waarvandaan we met een kijker en een telescoop de tegenoverliggende hellingen konden afspeuren naar foeragerende beren. Helaas is het vroege voorjaar hiervoor niet de meest gunstige tijd. Eind zomer, begin herfst krijg je echt beer-garantie. De berensafari’s voor de komende herfst zijn zelfs al volgeboekt. Nu hebben de berinnen jongen en houden ze zich voornamelijk op in het bos, zeker omdat het deze dag erg warm was. We vinden onderweg bomen die door beren gemarkeerd zijn (lange krassen van nagels met haren van het schuren, zeer aantrekkelijk voor ons laika-duo) opengegraven mierenhopen en hommelnesten en natuurlijk poep. Dan volgt de pauze met keteltjeskoffie en aluminiumfoliepakketjes gevuld met rendiervlees, aardappelen, en penen en uien ( heeeerlijk) op het kampvuur. Dan weer terug en met de auto naar het volgende traject richting uitkijkpost. Ongeveer halverwege de eerste helft van de eerste tocht trok ons laika-duo zeer heftig rechts het dichte kreupelhout in. Op dat moment hoorden we hevig gekraak van takken. Ik opperde nog dat dit vast een eland was, maar Pieter verzekerde ons dat elanden echt geen herrie maken als ze verdwijnen in het bos. Dit was onmiskenbaar een beer. We stonden pas echt vastgenageld toen we op nog geen tien meter afstand een klagelijk gemiauw hoorden. Dit was linke soep. Mama beer was zich rot geschrokken van twee felle honden en was afgesprongen. Nu konden de berenkinderen hun mammie niet meer zien en ze begonnen te klagen. We realiseerden ons direct dat

deze situatie niet ongevaarlijk was en we hebben ons dan ook rustig pratend en stevig en duidelijk doorstappend verwijderd van de plek des onheils. Zonder laika’s zouden we nooit geweten hebben dat we op nog geen 15 meter langs een berenfamilie waren gelopen en zonder laika’s zou mamabeer zich beslist onontdekt hebben geweten. Ongelukken met beren komen regelmatig voor in Zweden. Bij de VVV kun je folders krijgen over hoe je te gedragen in berengebieden. De meeste ongelukken gebeuren – jawel – als er honden in het spel zijn. Als een loslopende hond een beer stoort wordt die beer boos. De geschrokken hond rent vervolgens naar zijn baas met de beer achter zich aan en dan zijn de rapen gaar . . . We mogen van geluk spreken dat de kindertjes beer niet aan de ene kant van het pad zaten en mamabeer aan de andere kant. Voor Pieter was dit een waar ‘leermoment’. Gelukkig waren we maar met z’n drieën en de twee honden en waren er geen andere safarideelnemers. Hij bekende dat hij met gasten nog niet eerder in zo’n netelige situatie had verkeerd. Ik moet zeggen dat we op de terugweg na het kampvuur niet echt ontspannen meer over het dunne paadje huppelden. We hebben de honden maar kort gehouden. We hebben deze vakantie (de eerste drie weken van juni) allerlei weersomstandigheden meegemaakt. De eerste week tussen de 4 en 8 graden en regen, de tweede week werd het lente en klom de temperatuur zowaar richting de 12 graden, maar de laatste week was het 25 graden en hoger tot grote vreugde van de muggen die massaal de aanval openden op ons als lekkere hapjes. Nooit geweten dat ze de honden ook zo lelijk konden toetakelen. Gelukkig hadden die niet lang last van de muggenbeten bleek. Maar. . . volgend jaar wéér Zweden. Mocht je informatie willen over Pieter van Tongeren en de stuga’s die hij verhuurt en zijn activiteiten in en rond het Sonfjället natuurreservaat neem dan even contact met mij op: ([email protected] ) . Je kunt in Dalsvallen een onvergetelijke vakantie beleven. 271 september 2009

7

Een trainingsdag van 2 laiki Om 6.30 uur gaat de wekker. Ik sta op en maak me klaar voor de ochtendwandeling. Mijn twee west siberische laiki, Saban en Charee weten dat eerder opstaan als het moment dat ik mijn jas aantrek geen zin heeft, dus zij pitten nog even lekker door. Na een korte wandeling ga ik de rugzak klaarmaken. En nu komen de laiki in actie. Althans eerst Saban. Charee weet dat ze moet wachten totdat Saban zijn favoriete speeltje voor deze dag heeft uitgezocht. Als hij in de tuin de eerste schijnaanvallen uitvoert op het speeltje, is het de beurt aan Charee om een speeltje uit te zoeken. Dan allemaal de auto in en op weg naar de puinlocatie: een verzorgingstehuis dat deels al gesloopt is. Voor Charee is dit de eerste ervaring met de reddingshondentraining om te zoeken in puin en in een gebouw. Terwijl we arriveren bij de locatie worden we al blaffend door de rest van de honden begroet. Saban ligt zoals altijd rustig te wachten op zijn beurt, terwijl Charee al in de startblokken staat. En met een perfecte wolvenhuil begroet ze de andere geleiders en hun honden.

Wanneer ik de rugzak uit de auto haal, begint Saban actief te worden: het spel kan beginnen…. Voor Saban, als gevorderde reddingshond, staat de taak te wachten om drie “slachtoffers” te zoeken. De locatie is buiten puin en binnen een gang met een aantal kamers aan beide zijden en een aantal kelders en kruipruimtes. De rugzak wordt op de beginlijn gezet en Saban wordt losgekoppeld van halsband en riem. Na het zoekcommando draaft hij rustig weg en doet een kort zoekrondje buiten om dan binnen een voor een de kamers te doorzoeken terwijl ik bij de rugzak blijf wachten. Na een paar minuten 8

271 september 2009

hoor ik Saban luid blaffen. Een mooie diepe aanhoudende blaf. Ik ga op het blaffen af en ja hoor het eerste slachtoffer isgevonden onder een bed. Als ik gearriveerd ben, krijgt Saban zijn speeltje van het slachtoffer en hij gooit het hoog in de lucht, vangt het op en onder luid gejuich van mij rennen we terug naar ons uitgangspunt: de rugzak. Aldaar doen we nog een trekspelletje en nadat ik het speeltje geruild heb voor een voertje, gaat Saban op zoek naar het volgende slachtoffer. En wederom een luid geblaf als slachtoffer nummer twee wordt gevonden: in een kast die we samen “openkrabben”. En na het speelritueel is het tijd voor het laatste slachtoffer. Dit is een moeilijke: het slachtoffer ligt in een kruipruimte. Het is mooi om te zien hoe Saban de lucht van het slachtoffer ruikt maar nog niet door heeft dat dit onder de grond vandaan komt. Na enkele frustratieblafjes krijgt hij in ene door waar het slachtoffer ligt. En aarzelend begint hij te krabben aan het luik en wederom bevrijden we samen het slachtoffer. Het is geweldig om te zien hoe uitgelaten Saban is nu hij deze moeilijkheid heeft overwonnen. En na een paar welverdiende slokken water ligt Saban tevreden bij te komen in de auto.

En dan is kleine Charee aan de beurt. En zo rustig en kalm als Saban werkt, zo uitgelaten is Charee. Piepend en trillend wacht ze tot ze het commando krijgt om uit de auto te springen. Gelijk duikt ze in de rugzak om haar speeltje te pakken. En met het speeltje in haar bek wordt iedereen met gedempte wolvengehuil begroet en ze kronkelt ze zich in alle bochten om iedereen te begroeten. Dan maakt het eerste slachtoffer zich klaar en met het favoriete speeltje rent hij weg en verdwijnt in de eerste kamer. Ik hou Charee vast en ze probeert al luisterend het slachtoffer te lokaliseren. En dan het verlossende woord: ZOEK… Als een pijl uit de boog rent Charee weg en vergeet in haar snelheid de eerste kamer in te gaan. Na twee kamers doorzocht te hebben, rent ze terug naar de eerste kamer en ja hoor slachtoffer

gevonden. Charee is nog een beginnende reddingshond en blaft nog niet, dus het slachtoffer speelt met Charee totdat ik gearriveerd ben en het spel overneem. Charee is helemaal blij en schudt het speeltje vakkundig dood. Dan rennen we samen terug naar de rugzak alwaar het speeltje geruild wordt voor een voertje. Dan iets nieuws: er verdwijnt een slachtoffer een donkere kelder in. Vol overgave rent Charee naar de kelder en aarzelt dan om het donker in het gaan. Maar als ze een piepje van het speeltje hoort, zet ze alle aarzelingen opzij en gaat vol overgave het slachtoffer in het donker opzoeken. En na deze overwinning is ook Charee heerlijk voldaan als ze terug naar de auto gaat. En zo eindigt weer een trainingsdag voor twee laiki. Yvonne Keyzer

Jämtland, Zweden

Liesbeth Schreuder met haar 2 West Siberische laiki: Luka en Chinook in de prachtige uitgestrekte natuur van Jämtland, Zweden.

Douglas Fra Husavik (Douwe)

Hoe zat dat nou ook al weer met die bloemetjes en bijtjes.........

271 september 2009

9

Showtime De mooie prijs die Yasni jaren geleden eens bij een elandproef heeft gehaald, opent vele kampioenschapsdeuren. Na een Nederlandse, internationale en Finse titel, wilden wij wel eens een poging wagen om een gooi te doen naar de Noorse titel. En dus was het een tijdje geleden, op een mooie zaterdag in het voorjaar, showtime. De Hedmark Elghundklubben organiseerde een show voor elandjagende rassen in het nabij gelegen Rena. Nou ja, nabij…..voor Noorse begrippen, dan. Rena ligt toch nog zo’n 150 kilometer bij ons vandaan. Niets uitslapen op zaterdagochtend. De wekker ging om 6 uur.

Wij waren net na 9-enen vrijwel direct aan de beurt. Altijd prettig, het continue opletten of we al aan de beurt waren, bleef ons op deze manier bespaard. Na de keuring kreeg ik met wat felicitaties een aantal lintjes in mijn hand gedrukt, waarvan de betekenis me niet helemaal duidelijk was. Gelukkig was de keurmeester zo vriendelijk om me uit te leggen wat de verschillende kleuren betekenden en al pratende kwam hij erachter dat ik Yasni helemaal in de verkeerde klasse ingeschreven had. Hoezo? Ons kampioentje hoort toch in de kampioensklasse? In veel landen wel, ja. Maar in Noorwegen (en naar ik begreep ook Zweden) is dat nèt even iets anders. Zonder Noorse titel, geen kampioensklasse. Zonder werkproef zelfs geen CAC (hier Cert genoemd)

10

271 september 2009

en een verplichte inschrijving in de open klasse. Met een werkproef kan worden ingeschreven in de gebruikshondenklasse en daarmee is er dan wel weer kans op een Cert. Zo was mijn onwetendheid de oorzaak van een kleine commotie. Ik moest de ring maar even verlaten en er werd heen en weer gelopen met wat documenten van ring naar administratie en terug. Daarna mocht ik de ring weer betreden, mèt hond en werd Yasni tot mijn grote verbazing helemaal opnieuw gekeurd. Nu in de gebruikshondenklasse, vanwege het resultaat tijdens zijn Finse elandproef. Zelfs zijn maat werd opnieuw opgenomen, alsof hij in de tussentijd was gegroeid of gekrompen. Gek, maar je gaat toch twijfelen of de kwalificatie de tweede keer wel hetzelfde zal zijn. Maar ook dit keer gelukkig een 1 uitmuntend (of 1. premie op z’n Noors) en, omdat hij de enige was, de hele riedel aan afkortingen die daar verder nog bij hoort, plus wachten op de eindkeuring. Ook hier is men nog niet echt algemeen bekend met het fenomeen Laika, al is het ras wel in op-

komst. Ons gevarieerde trio kreeg nieuwsgierige blikken toegeworpen en werd zelfs als Jämthund bestempeld. Met name Misjko trok de aandacht, deze wel erg uit de kluiten gewassen Noorse Elandhond. Het was schitterend weer en dus absoluut geen straf om lekker in het zonnetje, onderuit gezakt in onze campingstoelen, te moeten wachten op Yasni’s derde optreden. Bovendien heb ik mijn kynologische kennis uit kunnen breiden met een aantal rassen, waarvan ik wel had gehoord, maar die ik nog nooit eerder had gezien, zoals de Hälleforshund en de Zweedse Witte Elandhond (niet FCI-erkend overigens). We hadden gehoopt om kort na de middag aan ons geplande toeristische ritje door de omgeving te kunnen beginnen, maar men nam de tijd. De keurmeester gaf, uitgerust met microfoon, van bijna iedere hond een samenvatting voor publiek.

Als mijn Noors iets beter was geweest, had ik er veel van kunnen leren. Bovendien waren de Noorse Elandhonden (hier Gråhund genoemd, Elghund, ofwel Elandhond is een algemene benaming voor alle elandjagende rassen), met meer dan 40 inschrijvingen ruim vertegenwoordigd, dus het duurde even, voordat de keurmeester ze allemaal had bekeken. Om 5 uur konden we, met rood verbrande hoofden, eindelijk vertrekken. Natuurlijk zonder een Best in Show resultaat voor Yasni, maar wel met een aantal leuk gekleurde lintjes, wat mooie gegraveerde glazen (uiteraard met elandmotief), een voor 50 kronen gekocht diploma en evenals een voor 50 kronen gekocht rozet. Yasni had er recht op drie, maar om nu drie keer 50 kronen neer te tellen, was me een beetje te veel van het goede. De inschrijfprijs is hier weliswaar een stuk lager als in Nederland, maar door alle te kopen extra’s kom je al snel een heel

eind richting Nederlands prijsniveau. Handig bekeken. We waren er nog steeds niet helemaal zeker van of Yasni nu Noors kampioen was geworden. Bovendien liet de aanvraag die ik bij de Noorse Kennelclub had ingediend, maar op zich wachten, terwijl de standaard verwerkingstermijn was al lang was verstreken. Een telefoontje gaf uiteindelijk uitsluitsel. Yasni was in principe Noors kampioen geworden, maar er was wat onduidelijkheid over zijn registratie. Inmiddels is dit kleine probleempje uit de wereld en heeft ons knappertje er een titel bij.

Hilsen fra Norge, Eric, Ellen en ons Laikatrio

Waar is iedereen nou ineens gebleven?

Kiekeboe!!!

in de tram

Met z'n allen in de tram dus!!

271 september 2009

11

DOLDWAZE CAPRIOLEN MET SKIP FJELLDALGARD NAPOLEON In een vorig leven nam Skip vaker de benen. Stond bij gelegenheid het tuinpoortje bij zijn vorig adres op een kier, dan kon hij zichzelf niet bedwingen om op eigen houtje op onderzoek uit te gaan. De laatste keer bleef hij dagen weg. Skip is heel zelfstandig en loopt niet in zeven sloten tegelijk. Dat blijkt wel uit het feit dat, toen hij vond dat hij zijn ongeoorloofde expeditie had afgerond, hij ‘aanklopte’ bij een huskyfarm vele kilometers van zijn woonplaats verwijderd. Hij woont nu al weer enkele jaren tot groot plezier bij ons. Tegenwoordig kan ik aan de stand van zijn oren en schouders aflezen of Skip zin heeft in een veldtocht. Eén luttele seconde vóór dit specifieke moment krijg ik nog de kans om hem te strikken door spannender te zijn dan datgene waar onze fanatieke jager naar toe wil. Marith, het dochtertje van Skip’s vorige eigenaren vertelde ons, dat hij gedurende de kraamtijd Napoleon genoemd werd, omdat hij de baas speelde, als eerste op ontdekkingstocht ging,

nergens bang voor leek en altijd haantje-de-voorste was. Napoleon Bonaparte is vooral befaamd en berucht om zijn strategische veldtochten. Dat hierin een parallel zou kunnen worden gezien, begrijp ik, maar Skip was toen nog een schattige pup die braaf bij zijn moeder en nestgenootjes verbleef. Hoe hadden zij kunnen voorspellen dat Skip een ‘aparte’ was en heel ‘bon’ in avontuurlijke escapades? Skip is een zachtaardige loyalist en een gewillige knecht die zich binnen een team eenvoudig voor het karretje van andere honden laat spannen. Juist het tegenovergestelde van een grotesk leider. Frappant, want over Napoleon heerst ook gerede twijfel. Was hij een goedhartige kleine korporaal die populair was bij zijn onderdanen vanwege zijn doorzettingsvermogen of een nietsontziende hebzuchtige tiran met een onmetelijke expansiedrift? Enkele capaciteiten zouden op Skip van toepassing kunnen zijn: hij is een conflictvermijdende allemansvriend en geliefd bij iedereen om zijn bescheidenheid. Vervelende trekjes van een dwingeland figuur bezit hij absoluut niet. Het blijft me toch bezig houden of Skip in eerste instantie die naam kreeg en waarom. Ik besluit de fokster te bellen. Zij weet niet beter dan dat Skip, altijd Skip heeft geheten. Ze vermoedt dat de kinderen van beide families destijds de naam, samen, tijdens een of ander spel hebben verzonnen. Een andere verklaring heeft zij er niet voor. Hoe het ook zij, als ik Skip later die dag weer eens dartel als een kangoeroe door het veld zie hopsen, weet ik zeker dat er geen treffendere naam gekozen kon zijn dan de naam die hij sindsdien draagt: Skip(py). Napoleon en Skip, hun beider geschiedenis zal altijd een mysterie blijven. Intrigerend detail blijft dat, tijdens ons eerste bezoekje met Skip en Marith aan een McDonald’s, bleek dat het restaurant compleet ingericht was met als thema ‘Napoleon’. Toeval?

12

271 september 2009

EVALUATIE FOKBELEID 27 oktober 2009, Motel Maarsbergen,te Maarsbergen aanvang 20.00 uur Zoals op de ALV al gemeld is, is er een avond gepland om Rasspecifieke Fok Reglement van de Scandia Rassen te evalueren. Zijn we op de goede weg, zijn we te streng of mogen we op sommige punten niet wat strenger worden. Op de ALV gaf Jet Asselbergs aan dat het aantal honden met Buhund Cateract ( of te wel 3-punts cateract) toch wel schrikbarend toegenomen was. Misschien zijn er nog wel meer gezondheidszaken die de aandacht verdienen. Aan het bestuur is in iedergeval verzocht, naast het probleem bij de Buhund, ook het Lundehund syndroom en PRCD-PRA bij de Lappenhonden op de agenda te plaatsen.

waar het fokken met honden met (lichte vormen van) distichiasis wel is toegestaan. Het BSR zegt niets over het wel of niet mogen fokken met honden met distichiasis. De enige regel die de RvB heeft is dat honden waar bij het eerste ECVO onderzoek distichiasis is geconstateerd en dat op het ECVO formulier is aangetekend, dat die honden altijd NIET VRIJ blijven voor distichiasis. Graag willen wij iedereen oproepen om naar deze evaluatie avond te komen zodat we samen het rasspecifieke deel van het fokreglement op peil kunnen houden naar de inzichten die we op dat moment hebben. We hebben indertijd afgesproken dat het geen statisch, maar een levend document moet zijn. Het is iets wat ons allemaal aangaat. Als er naast de genoemde onderwerpen nog andere prangende zaken te bespreken zijn rond de gezondheid van onze rassen dan vragen wij jullie deze uiterlijk dinsdag 13 oktober te mailen naar [email protected] of per post te sturen naar het secretariaat van Scandia p/a van Brakellaan 55, 1215 PG Hilversum.

Daarnaast is het misschien ook verstandig om te praten over de strenge regels die we nu in ons RFR hanteren m.b.t. distichiasis wat alleen tijdens het ECVO onderzoek naar voren komt. De populatie van een aantal van onze rassen is zo klein, dat het misschien onverstandig is om ALLE honden waarbij de meest milde verschijnselen van distichiasis ontdekt worden, uit te sluiten van de fok als ze aan alle andere gezondheid eisen voldoen. Er zijn rassen met grotere populaties Het Bestuur

Scandia Familiedag

Tweeëndertig deelnemers, groot en klein, (het is per slot een familiedag), ontmoetten elkaar rond twaalf uur voor de ingang van het Openlucht Museum te Arnhem. Sommigen werden luidruchtig vergezeld anderen hadden een wat minder geëmotioneerde metgezel. Tien Elandhonden, 2 Lundehunden, 2 Buhunden, 1 Finse Spits en 1 Laika maakten deel uit van het gezelschap en zij zorgden ervoor dat de aanwezigheid van Scandia niet onopgemerkt bleef. Van de 9 Elandhond puppen, op 26 oktober 2008 bij de fam. Kootstra te Buitenpost geboren, waren er 7 aanwezig, een echte familiereünie dus. Om kwart vóór één vertrokken we voor een wandeling door het bosgedeelte van het museum, bezochten hier en daar een oude boerderij en molen om na een klein uur aan te komen op

het tram perron.Ondertussen werd er volop gefotografeerd, want wie wil nou niet zijn hond op de omslag van de Scandia ? De nestor onder de honden, Buster of Riverland, gaf het goede voorbeeld en beklom zonder schroom het toegangs trapje van de tram, gevolgd door de anderen. Het gaf mij het gevoel van een schoolreisje en ik had de indruk dat het voor de honden niet anders was. Een enkeling gaf bij een tussen halte fel blaffend te kennen, dat het zo wel welletjes was en liever op eigen pootjes verder wilde. Een ervaring rijker verliet de stoet de tram en was het tijd om gezellig op een terras, in het zonnetje, wat te drinken en op eigen gelegenheid een uurtje in het park door te brengen. Om half vier spraken we af op het terras van Restaurant ‘De Hanekamp’ om gezamenlijk een pannenkoek of iets anders te eten. Tegen vijven kwam er een einde aan deze geslaagde Scandia dag . Theo Tap 271 september 2009

13

14

271 september 2009

271 september 2009

15

Lundehund treffen te Sevenum Zaterdag 22 augustus was het weer zover. Een treffen voor de Noorse Lundehunds en hun baasjes. Het vierde jaar op rij en wederom een record aantal lundehunds. De temperatuur was perfect, veel zon, droog en misschien zelfs een beetje te warm voor de honden, maar dat mocht de pret niet drukken. Vanaf 13.00 uur kwamen de baasjes met hun honden aan. Iedere nieuwe gast werd dan ook uitbundig en met luid geblaf begroet. Er werd uitgebreid gesnuffeld en af en toe hoorde je een piep en een grauw. Maar wat wil je, er liepen 40 Lundehunds rond. Uit Nederland, maar ook uit Belgie en Duitsland, en nog een paar andere rashonden! Volop drukte dus. Om 14.00 uur ging de workshop "gehoorzaamheid" van start, gegeven door Inge Rempkens, gediplomeerd jachthondentrainster www.jachthondentraining.com Nou kan een Lundehund nog wel eens eigenwijs zijn, dus deze workshop sloeg goed aan. Iedere eigenaar kon met zijn of haar hondje meedoen. De rest van het gezelschap bleef op afstand zodat de cursisten zich goed konden concentreren. Op zo'n dag wordt er natuurlijk veel verteld en gepraat over de honden. Een unieke gelegenheid om als eigenaars verhalen en wetenswaardigheden uit te wisselen. De honden zelf hadden daar geen weet van en waren druk bezig met het terrein te verkennen, kennis te maken met anderen en te spelen. Er ontstonden zelfs nog enkele romances want ja, sommige dames roken wel heel erg lekker! Als je zoveel honden van hetzelfde ras zo bij elkaar ziet zie je pas hoe verschillend de lundehunds als individu kunnen zijn; in kleurstelling, de manier van doen en karakter. En dat is zo mooi om te zien. Ik weet niet hoeveel foto's er gemaakt zijn, maar veel. We proberen een impressie te geven via onze site: www.lundehund.nl Maar ook op www.lundies.nl heeft Linda King veel 16

271 september 2009

foto's staan. Invidia Signs was ook aanwezig met hun bijzondere printproducten www.invidiasigns.nl Belangstellenden konden een mooie foto laten afdrukken op een glossy poster, op canvas, stickers, weerbestendige banners en nog veel meer. Ook hadden zij voor ons een banner gemaakt ter ere van het Lundehundtreffen. En daarbij kreeg elke bezoeker een koekjesblikje of een klokje als aandenken mee met daarop een mooie foto en bedankje voor hun bezoek. Voor het blad "Hondenmanieren" heeft Cela Biessen een interview gehouden met een van onze gasten. Dit wordt spoedig gepubliceerd maar een exacte datum weten we niet. Scandia werd vertegenwoordigd door Dorothee den Hartog. Zij bracht een speciale gast mee, mevrouw Wilma Roem, keurmeester. Volgend jaar wil zij examen doen om de Lundehund te keuren en een treffen als dit was dan ook een zeer mooie gelegenheid om de lundehund eens goed te bekijken. Iedereen, groot en klein vermaakte zich dus uitstekend. 's Avonds om 19.00 uur was er voor de liefhebbers nog een BBQ. De honden lagen uitgeput en overal verspreid op de grond. Ja, het was ook erg vermoeiend geweest. En de avond werd met een kampvuur en een borrel in de kleine uurtjes afgesloten. Maar dat gaf niks, want niemand hoefde naar huis te rijden. Onze parkeerplaats was even veranderd in een mini-camping. Na een stevig ontbijt in de ochtend ging dan ook de een na de ander richting huis. Het organiserende team was uiteraard moe maar ontzettend tevreden dat alles goed verlopen was. Maar het meest belangrijke is wel dat hier een gemeenschap van lundehundbezitters samenkwam die goed beseft wat voor een speciale hond men in zijn bezit heeft. Het voortbestaan van die unieke lundehund bestaat

namenlijk bij de gratie van die gemeenschap van eigenaren die elkaar weet te vinden. Allen hartelijk dank voor jullie komst. Een extra woord van dank aan René, Joke, Luuk en Jeanet voor de hulp. Die konden

we goed gebruiken. Volgend jaar hopen we ons 5e treffen te organiseren. Een klein feestje waard! Gertie van Gasteren

Gezondheidsonderzoeken Finse Spits: Patella Luxatie: Haukkulahden Piri Piri, NHSB 2214595, geb. 09.07.98, datum onderzoek: 22.07.09 Uitslag: Geen aanwijzing gevonden voor het bestaan van Patella Luxatie ECVO Piki-Nokka Darci-Dyani, NHSB 2570336, geb. 02.08.05, datum onderzoek: 19.03.09 MPP:vrij; PHTVL/PHPV: vrij; CATERACT(con): vrij; RD: vrij; Hypoplasie: vrij; CEA: vrij; Entropion: vrij; Ectropion: vrij; Distichiasis: vrij; Cornea dystrophie: vrij; Cateract(niet-con): vrij; Lensluxatie: vrij; PRA: vrij; Anders/nader onderzoek: MPP: stippels vlk OS. Noorse Buhund: ECVO Villgård's Björn, NHSB 2580422, geb. 26.09.07, datum onderzoek: 11.03.09 MPP: vrij; PHTVL/PHPV: vrij; Cateract (con): vrij; RD: vrij; Hypoplasie: vrij; CEA: vrij; Entropion: vrij: Ectropion: vrij; Distichiasis: vrij; Cornea dystrophie: vrij; Cateract (niet-con): vrij; Lensluxatie: vrij; PRA: vrij. HD: Botafwijking: 0; Norbergwaarde: 26; Eindbeoordeling: HD A ECVO: DUGA TETJEN FRA DEN NORSKE GÅRDEN, NHSB 2673455, geb. 26.09.07 datum onderzoek: 11.03.09: MPP: vrij; PHTVL/PHPV: vrij; Cateract (con): vrij; RD: vrij; Hypoplasie: vrij; CEA: vrij; Entropion: vrij; Ectropion: vrij; Distichiasis: vrij; Cornea dystrophie: vrij; Cateract (niet-con): vrij; Lensluxatie: vrij; PRA: vrij HD: THORVIG ESKIL FRA DEN NORSKE GÅRDEN, NHSB 2532113, geb. 03.11.04; datum onderzoek: 26.11.08 Botafwijking: 1; Norbergwaarde 20; Eindbeoordeling: HD B Noorse Elandhond: NOCCI-KADIN V.D. KILSTROOM, NHSB 2677494, geb. 28.10.07, datum onderzoek 02.02.09: ECVO MPP: vrij; PHTVL/PHPV: vrij; Cateract (con); vrij; RD: vrij; Hypoplasie: vrij; CEA: vrij; Entropion; vrij; Ectropion: vrij; Distichiasis: vrij; Cornea dystrophie: vrij; Cateract (niet-con): vrij; Lensluxatie: vrij; PRA: vrij HD: Botafwijking: 0; Norbergwaarde 33; Eindbeoordeling: HD A ECVO: CAROLON GURI, NHSB 2533199, geb. 30.07.04, datum onderzoek 12.02.09 MPP: vrij; PHTVL/PHPV: vrij; Cateract (con): vrij; RD: vrij; Hypoplasie: vrij; CEA: vrij; Entropion: vrij; Ectropion: vrij; Distichiasis: vrij; Cornea dystrophie: vrij; Cateract (niet-con): vrij; Lensluxatie: vrij; PRA: vrij SMALMYRAS METTE V/D WUESTE, NHSB 2683848, geb. 09.10.07, datum onderzoek 27.03.09: 271 september 2009

17

MPP: vrij; PHTVL/PHPV: vrij; Cateract (con): vrij; RD: vrij; Hypoplasie: vrij; CEA: vrij; Entropion: vrij; Ectropion: vrij; Distichiasis: niet vrij; Cornea dystrophie: vrij; Cateract (niet-con): vrij; Lensluxatie: vrij; PRA: vrij Laplandse Herdershond: HD: NOITA AKKA MALVA V.H. LETTERVELD, NHSB 2594337, geb.19.01.06, datum onderzoek: 29.04.09 Botafwijking: 0; Norbergwaarde: 38; Eindbeoordeling: HD A Noorse Lundehund: ECVO: EYDIS, NHSB 2669517, geb. 19.06.07, datum onderzoek: 01.09.09 MPP: vrij; PHTVL/PHPV: vrij; Cateract (con): vrij; RD: vrij; Hypoplasie: vrij; CEA: vrij; Entropion: vrij; Ectropion: vrij; Distichiasis: vrij; Cornea dystrophie: vrij; Cateract (niet-con): vrij; Lensluxatie: vrij; PRA: vrij BJORN, NHSB 2648968, geb. 21.10.06, datum onderzoek: 23.04.09 MPP: vrij, PHTVL/PHPV: vrij; Cateract (con): vrij; RD: vrij; Hypoplasie: vrij; CEA: vrij; Entropion: vrij; Ectropion: vrij; Distichiasis: vrij; Cornea dystrophie: vrij; Cateract (niet-con): vrij; Lensluxatie: vrij; PRA: vrij

Tentoonstellingsuitslagen Keurmeesterverslagen : Leiden 14-3-2009. Noorse Elandhond Keurmeester: Dhr.A.de Wilde Teven Tussenklasse 370 Smalmyras Mette v.d.Wueste Karakter is wel vrij maar kon iets meer trotsheid hebben. Goede stugge vacht Typisch hoofd maar oren iets angstig naar achteren gedragen. Goede rugbelijning, goed aangezette en gedragen staart. Borst en buik goed ontwikkeld, goede hoekingen. Beweegt vlot en probleemloos,wel met iets opgetrokken ruglijn. 1UCAC/CACIB/BOB -

Noorse Lundehund Keurmeester: Dhr.A.de Wilde . Reu Openklasse 371 Alve-Lunde Stjem Av Helgeland Goede maat en verhoudingen, Vacht in redelijke conditie. Vrij bij het betasten. Typisch hoofd,goed oor ,goede rug- en onderlijn.Goede hoekingen, extra tenen aanwezig, Mocht zich iets vrijer bewegen 1U CAC/CACIB/BOB Zweedse Lappenhond Keurmeester: Mevr. P.C.Zwaartman-Pinster. Teef jeugdklasse 376 Cahppes Iza v.d.Wueste

18

271 september 2009

1 ZG

Keurmeesterverslagen: Leeuwarden 13-4-2009. Noorse Elandhond. Keurmeester :Dhr.K.Scheel (DK) Teef Tussenklasse 1334 Smalmyras Mette v.d.Wueste NHSB 2683848

1 ZG

Teef Kampioensklasse 1335 Bowerhinton Betterbeleiveit AE 01080301 5 years beautiful, well proportioned, nice expression from the dark eyes, well cut head, well set ears Good neck, topline, tailset, well constructed front, well angulated, excellent coat good movement, sufficient length of step. 1U CAC/CACIB/ BOB Zweedse Lappenhond Keurmeester: Dhr. K.Scheel. Teef Jeugdklasse 1336 Cahppes Iza v.d.Wueste NHSB 2698736

1 ZG

Laplandse Herdershond Keurmeester: Dhr. K.Scheel Teef Openklasse 1344 Orvokki malva Yrtti v.h.Letterveld NHSB 2652055

1 ZG

Keurmeesterverslagen: Goes 26-4-2009. Noorse Elandhond Keurmeester: Dhr. R.Campbell (N) Teef Openklasse 1084 Smalmyras Mette v.d.Wueste NHSB 2683848 Heeft een beetje gemiddelde grootte van uitmuntend type, zeer goed gebouwd hoofd met vrouwelijke expressie, goede hals, rug, beetje afvallend kruis, goed gekrulde staart, goed bone en front, vold. hoeking voor en achter, uitmuntend vacht en kleur, goed gangwerk 1U CAC/CACIB/BOB Zweedse Lappenhond Keurmeester:Dhr. R.Campbell (N) Teef Jeugdklasse 1086 Cahppes Iza v.d.Wueste NHSB 2698736, Uitmuntend type van gemiddelde grootte mooi hoofd met vrouwelijke expressie, mooie hals en rugbelijning, goed gebouwde staart, goed bone , vold. hoeking, uitmuntend gangwerk, uitmuntende kleur, goede vacht. 1U CAC/CACIB/BOB Keurmeesterverslagen: Alkmaar 09-05-2009 Noorse Lundehund Keurmeester: Mw.L.K.M.Erhart Reuen openklas 271 september 2009

19

604 Dykebo’s Thule 605 Avoin Pro Vidar

2U 1U ResCAC

Reu Jeugdklasse 606 Lundeklippe Bjarre 9 mnd. uitmuntend type, fraai hoofd,goed gebit, oor en oog.Voor en achter vold. gehoekt, goed bone . Voor leeftijd prima ontwikkeld lichaam, gewenste aantal tenen en kussentjes voor en achter, goede beharing en staart, gaat vlot. 1U CAC/BOB Teef Puppyklasse 607 Lundeklippe Brynhild NHSB 2715732

Veelbelovend

Keurmeesterverslagen: Arnhem 30-5-2009 Noorse Lundehund Keurmeester: Agnes Kertes Ganami Teef Jeugdklasse 317 Lundeklippe Brynhild NHSB 2715732 Well sized bitch,having all the breed specifier , 6 claws on legs, slightly underbite, correct expression. Should show better movement. 1U CAC/BOB Zweedse Lappenhond Keurmeester:Dhr. J.Schepers Teef Jeugdklasse 319 Cahppes Iza v.d.Wueste NHSB 2698736, 15 maanden, mooie jonge teef, heel mooi type, mooie maat, mooi hoofd, prima geplaatst oor, Donker oog met typische expressie. Goede voorborst goede ribben. Ruglijn mocht iets strakker. Goede vacht. Loopt vlot met goede stuwing 1U CAC/BOB Keurmeesterverslagen: Oss 13-6-2009 Zweedse Lappenhond Keurmeester:Dhr. A.de Wilde Teef Jeugdklasse 809 Cahppes Iza v.d.Wueste NHSB 2698736, Goede maat en verhoudingen, vacht van goede structuur en lengte, vrij karakter, typisch hoofd, goede oordracht, goede hals, rug recht en stevig, goede hoekingen en onderbelijning, goede en vlotte beweging, mits niet te snel. 1UCAC/BOB Noorse Elandhond Keurmeester:Dhr. A.de Wilde Teef Openklasse 810 Smalmyras Mette v.d.Wueste NHSB 2683848 Goede maat en verhoudingen, sociaal karakter, mocht een iets fierdere houding hebben. Goede vacht, typisch hoofd, oren wat slordig gedragen, goede hals en rugbelijning, goede staartdracht, borst en buik goed ontwikkeld, goede hoekingen, vlotte en vrije bewegingen, iets te lage schoft 1U CAC/CACIB/BOB Noorse Lundehund Keurmeester:Dhr. A.de Wilde 20

271 september 2009

Teef Tussenklasse 969 Asko Goede maat en verhouding, vrij karakter, typisch hoofd, goed oor, goede hals,rechte rug, onderbelijning vold. ontwikkeld, verlangde losse schouderligging en extra tenen achter aanwezig, vlotte en vrije bewegingen 1U CAC/CACIB/BOB

KEES- EN POOLHONDENSHOW ZUTPHEN 13-09-2009 Keurmeester Mw. A. Gielisse Beknopte (voorlopige) uitslagen: Noorse Elandhond: Reu: Olav Arvid Trollelgen BOB Teef: Smalmyras Mette v/d Wueste BOS Festa Longoof Jagziejoma RESCAC

Orvokki Malva Yrtti v.h. Letterveld BOB Finse Spits: reu 1 U CAC/ Haukkulahden Santtu Miciù BOB

1 U CAC/

1 U CAC/

1 U CAC/ Zweedse lappenhond: reu 1 U CAC/ 1 U Mundiwindi's Chagall Black Angel BOB Teef: Noorse Buhund: Cahppes Iza v/d Wueste 1 U CAC/ Reu BOS Danni Egon fra den Norske Garden 1 U CAC/ BOB Noorse Lundehund: Teef: Teef: Tjejen Tulle fra den Norske Gården 1 U CAC/ Avoin Soma Sissel 1 U CAC/ BOS BOB Zie voor meer informatie. www.keesachtigen-Lapinporokoira: poolhonden.nl Teef:

Jaana

Maja Smits-Croon meldde vol trots dat haar Lapinporokoira Onnistuya Malva v/h Letterveld (Jaana) Luxemburgs Kampioen geworden is. Gefeliciteerd!

271 september 2009

21

En zij gingen...en zij kwamen.... En zij gingen….. Noorse Elandhond: Aukje van de Scandiahof, NHSB 1877856, geboren 09-05-1993, overleden 22 april 2009, V.: van Basten NHSB 1800989,M.: Björnna van de Lommerhoeve, Eigenaar: J. Haasnoot, Fokker F.W. Schoppert. Op 22 april hebben we onze Aukje in moeten laten slapen. Na een vreugdevol leven van, op 14 dagen na 16 jaar, kwam op de vroege ochtend van 22 april een eind aan het leven van onze lieve, trouwe, super ondeugende, blije, altijd honger hebbende, een enorme kindervriendin, enz. enz. Elandhond. Er was geen adequate pijn bestijding meer mogelijk als gevolg van artrose. Een beslissing die ons ongelofelijk zwaar is gevallen. Het was in één woord een geweldige hond. Trouw tot in het oneindige. Een knuffeltante. De poes plagen deed ze graag maar o wee als de poes belaagd werd door een andere hond dan stond ze haar "mannetje". Samen de natuur in, eindeloos wandelen en dan thuis gekomen de theedoek van het haakje pikte zo van: "En nu gaan we spelen" en deze werd dan, als ze de kans kreeg, in duizend stukjes verscheurd. Ze heeft haar hele leven buiten geslapen in een hokje met stro, zomer en winter, dat was haar plekje, wat ze zelf had veroverd, in haar jonge jaren zag dan de tuin er soms 's morgens iets anders uit. Reuen aanroepen tijdens de loopsheid, brullen gelijk een wolf. Ook kon ze haar kostje makkelijk in de natuur vinden ze vond echt alles lekker. Van rauwe bieten uitgegraven uit groente tuin tot teentjes knoflook,de wortels van het gras, fruit. Oud en Nieuw, wij uit het raam naar het vuurwerk kijkend en zij achter ons de schaal met appelflappen in een razende vaart naar binnen werken. De suikerpot leeg likken. De verschillende gezichtsuitdrukkingen waren frappant, boos kijken, lachen, ondeugend kijken altijd weer een andere mimiek. Ik kan zo nog wel even doorgaan zoveel als we met haar beleefd hebben. We missen haar, onze Zee Elandhond zoals we haar weleens noemde, nog iedere dag en dit moet slijten. Hilda, Joop en Bart Haasnoot, Bruinisse Overleden op 12-06-2009: “Akka” Nestor Suay Mak, NHSB 1921877, geb. 25-01-1994, F.: E. Le Rutte, eigenaar P. te Riele te Warnsveld. Tot Mijn spijt moet ik u mededelen dat ik mijn Noorse Elandhond “Akka”heb moeten laten inslapen. Dit is absoluut het meest moeilijke en pijnlijke moment in mijn leven geweest, maar ik wist dit is het beste voor mijn grote vriend en trouwe viervoeter. Akka heeft uiteindelijk en leeftijd bereikt van 15 jaar en 4,5 maanden. Afgezien van wat zeer kleine probleempjes heeft hij zonder uitzindering de leeftijd bereikt waar het niet meer verder kon, en om hem een waardig afscheid zonder pijn te bezorgen moest het onvermijdelijke gebeuren. Akka was een fantastische hond voor iedereen in zijn omgeving. De mensen waren dol op hem, dit werd dan ook regelmatig beloond met zijn grootste hobby “eten”. Als iemand klok kon kijken dan was hij het wel en met name voor het avondeten, na een dag van veel wandelen/rennen moest zijn buikje gevuld worden. Akka is een zeer grote Elandhond geworden, zo was hij al in het nest waar hij met kop en schouders boven zijn broertjes en zusjes uitstak. Tevens was hij breder wat ik zelf erg mooi vond. Ook later ontmoette Elandhonde vielen in het niet bij de grote en stevig gebouwde Akka (en daarbij bedoel ik niet dik). Ik “hoop”te weten dat als Akka kon spreken dat hij en zijn baasje een zeer mooie en onvergetelijke 15 jaar+ met elkaar hebben gehad.

Agaath Wolthoorn meldde het overlijden van hun Zwarte Noorse Elandhond: Jelle, NHSB: 1987532, Fokker E.L.W. Hoen, Buinen. Gelukkig is de lege plek van Jelle opgevuld door een Grijze Noorse Elandhond. 22

271 september 2009

Noorse Buhund: Tineke en Wim de Moor uit Zevenbergen meldde datFregna Fjella-Dottir av Fjeldvidda; 1942774; geboren op 24 juni 1994, is overleden op 28 juli 2009.

NHSB

Finse Spits: Haukkulahden Renna, NHSB 2249099, geb.: 5 april 1999, overleden: 4 september 2009,V.: Haukkulahden Kalle, M.: Haukkulahden Nätti, eig. Iet Rooseboom, F.: G. Schouten-Torsius Op 12 september 1999 heb ik Renna meegenomen bij Geri Schouten vandaan. Dat was niet echt de bedoeling, ik had de afspraak gemaakt omdat ik aan mijn ouders wilde laten zien wat voor hondje er in de toekomst bij mij zou komen wonen. Mijn eerste hond Wacco (een kruising Chow Chow/Finse Spits) had ik net de donderdag ervoor laten inslapen. Ik had de pups in mei al eens gezien, maar toen kon ik geen pup nemen omdat Wacco al ziek was en aan het dementeren. Toen we bij Geri in de boomgaard zaten te praten, was het Renna die in eerste instantie bij mijn vader op schoot kroop. Vervolgens ging ze bij mijn moeder zitten en uiteindelijk kwam ze ook bij mij. Mijn ouders zeiden: Waarom neem je haar niet mee, je wilt toch een andere hond. Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb met Renna veel leuke dingen gedaan, gehoorzaamheid, behendigheid, UV (meelopen naast de fiets), shows lopen, speurtraining voor reddingshondenwerk, lange wandelingen in Nederland en Denemarken, tochten maken in de kano, samen met Arvo jagen op muizen, konijnen en een heel enkele keer achter de reeën aan. Ze was op televisie te zijn bij de AVRO in het programma Alle dieren tellen mee van Henk Lommers, bij het onderdeel: tips van de dierenarts. Vervolgens deed ze mee aan het NCRV jeugdprogramma BUYA, Jetske van der Elsen (presentatrice) noemde haar: Vosje. Na de eerste uitzending waarin ze mee deed kwam er een mail bij de redactie van BUYA binnen. "Kan het zijn dat wij afgelopen zaterdag een Finse Spits bij u in de uitzending hebben gezien", afzender: Arno Meijer en Rony Doedijns. Mijn collega vraagt mij die mail te beantwoorden, wat ik ook gedaan heb. Samen met Arvo heeft ze geacteerd voor de leader van Man bijt Hond. Bij het B examen tijdens de oefening terug plaats deed ze precies wat een Finse Spits moet doen: Aanwijzen waar de prooi (haar riem) ligt door op een afstand (buiten de ring) te staan blaffen. Bij behendigheid waren de voertjes het leukst, zeker als ze achter de wip lagen. Je loopt er gewoon over heen en draait je om om het voertje te pakken. En op de kattenloop moet je duidelijk laten horen dat het leuk is. Het was mijn maatje, maar ook mijn zorgenkindje. Renna had epilepsie, gelukkig niet iedere dag of iedere week, maar hormoongerelateerd. De eerste tekenen waren ongeveer een week voor de loopsheid zichtbaar. Daardoor kon ik uitrekenen wanneer de voor haar gevaarlijke periode aanbrak. Omdat het dus niet zo vaak gebeurde, wilde ik haar niet constant op reguliere medicatie hebben vanwege de bijwerkingen, maar ben ik hulp gaan zoeken bij een holistisch dierenarts. Het was echt zoeken naar een goede balans in de medicijnen, in het voer en uiteindelijk ook in de entingen. In zo'n gevaarlijke periode waren de aanvallen duidelijk stressgerelateerd, maar dan in de zin van: zij praatte zich stress aan vanwege iets wat die dag of dat uur was gebeurd. Het was soms gissen waardoor ze nu weer in een aanval schoot. In eerste instantie hielp TTouch massage, daarna werden de aanvallen steeds zwaarder en moest er toch valium aan te pas komen en op een gegeven moment werden het cluster aanvallen waar ze zelf niet meer uit kwam. Die cluster aanvallen kwamen meestal tussen 5 en 6 uur 's morgens, niet het meest ideale tijdstip voor een dierenarts bezoek. Mijn eigen dierenarts had zelden of nooit dienst. In het gunstigste geval mocht ik in Hilversum blijven maar meestal moest in naar Laren. Dan spoten ze haar plat met een narcose middel. Maar die auto rit deed haar meer kwaad dan goed. Daarop is in overleg besloten om bij zo'n aanval haar niet meer te vervoeren maar thuis medicatie te geven. Haar voorlaatste aanval had ze 25 november 2006, de dag dat ik Arvo zou showen op de Winner. Dat heeft mijn vriendin toen gedaan, die ging toch. Toen Renna 's middags weer bij haar positiven was, ben ik alsnog met haar naar de Rai getogen. Niemand die aan haar kon zien dat ze die ochtend een epileptische aanval had gehad. Door regelmatige controle, heel goed opletten dat ze geen etenswaren met granen en/of gluten kreeg, niet meer enten dan strikt noodzakelijk en zorgen voor weinig tot geen stress en het op tijd ophogen of afbouwen van de medicijnen die ze kreeg (dit werden er steeds meer) is ze aanvalvrij gebleven tot vrijdag 4 september 2009. 271 september 2009

23

Die vrijdagochtend leek er niets aan de hand toen ik wakker werd en ben ik gewoon met Renna en Arvo het ochtendrondje door het bos gaan lopen. Ze heeft nog gegeten, maar hier moest ik haar wel voor roepen. Dat was ongewoon, meestal stond ze al te mekkeren waar dat eten bleef. Maar ja, de medicijnen, steeds meer, namen nogal wat tijd in beslag. Na het stukje kaas springt ze op de bank en dan zie ik haar bekje verkrampen. Haar ogen staren in het niets. Dit is niet goed. Ze begint te trillen en blijft stokstijf liggen in het hoekje op de bank, haar hoofd omhoog, als een standbeeld. Ik probeer T-Touch, maar ik mag haar niet aanraken. Zeker haar buik niet. Ik kijk het even aan, maar vertrouw het niet. Bel mijn vriendin en die geeft mij de bevestiging dat het toch echt een epileptische aanval is. Ik geef haar de medicijnen die de dierenarts voor zo'n aanval gegeven had. Hierop wordt ze rustig en gaat in een diepe slaap. Mijn vriendin komt oppassen, ik moet naar kantoor. Ik bel halverwege de ochtend en hoor dat Renna rustig slaapt, ik zeg tegen haar dat ik rond 12.00 uur thuis zal zijn. Dat ben ik ook. Renna komt heel langzaam bij haar positieven. Dit keer duurt het wat langer dan in 2006, maar ja ze is ook bijna 3 jaar ouder. Ze wordt wel onrustig in de loop van de middag. Op een gegeven moment geeft ze over, na een aanval een goed teken. Ik breng haar naar buiten, zodat ze daar nog een keer kan overgeven. Ze wankelt en gaat op haar favoriete plekje liggen achter de heg. Ik heb haar nog haar wandeltuig aangetrokken en ben met haar nog naar de weg gelopen. Hier heeft ze geplast en aan de overkant heeft ze een grote hoop gedaan, toen wilde ze terug. Ik heb haar weer binnen neergelegd op haar kleed. Ze heeft nog een paar keer overgegeven en op een gegeven moment is ze in de bench gaan liggen wat niet echt handig was. Ik kon niet goed bij haar komen om haar te helpen. Ook hier gaf ze weer over maar het was alleen nog maar slijm. Het overgeven koste haar zoveel kracht dat de ademhaling steeds moeizamer ging. Daarom heb ik haar toch uit de bench getild en op haar kleed gelegd zodat ik wat gemakkelijker kon helpen. Tegen de kou heb ik een dekentje over haar heen gelegd. Om 22.00 uur Arvo nog snel even uitgelaten. Zodra hij alles gedaan had wilde hij terug. Renna lag er nog nog net zo rustig bij als toen ik weg ging. Ik moest Arvo afdrogen omdat het weer eens regende. Ik kom de kamer in en dan verandert opeens Renna's ademhaling. Het werd meer gaspen, diep ademhalen en dan vervolgens niets. Dit heb ik heel even aangezien en toen mijn vriendin gebeld met de melding dat het niet goed ging. Zij is zo snel mogelijk gekomen, maar toen ze binnen kwam was Renna al overleden. Om 22.40 uur heeft Renna haar laatste adem uitgeblazen. Ze is rustig ingeslapen en ik heb hier vrede mee. Zaterdagochtend hebben we (Marijke, Geri en ik) Renna naast haar vader en moeder begraven op haar favoriete logeerplekje, haar geboortehuis, in Culemborg. Renna, we zullen je nooit vergeten. Iet en Arvo En zij kwamen: Import vanuit Ierland: Finse Spits: Broer en zus: KuFinnka The Flying Dutchman en KuFinnka Silla, geboren op 12.04.2009 V.: Ihana-Ilotulitus of Storm Valley, M.: Kilconnell Poika Tovorla, F.: Trish Foster.

Zo vertederend, dat kleine spul! Foto: Maja Croon 24

271 september 2009

Van de ledenadministratie Gegevens voor deze rubriek graag schriftelijk (duidelijk schrijven a.u.b.), volledig en op tijd inzenden aan: Liesbeth Schreuder, Bovendwarsweg 79-1, 8096PP Oldebroek, Tel: 0525 654571, E-mail: [email protected] Aanmelding aspirant-leden SCANDIA Wanneer binnen vier weken na verschijning van SCANDIA 271 bij het secretariaat geen bezwaren worden ingediend betreffende de aspirant-leden worden zij automatisch opgenomen in het ledenbestand. 09.03.01 NE Mevr.F.Balk, Klomp, Ursem 09.03.02 LP Mevr.L.N.D.ten Wolde, Akersloot 09.03.03 FS A.H.J.Klaas, Oldenzaal 09.03.04 - - J.C.G.Meeuwis, Den Haag 09.03.05 VS A.Y.D.Visser, Eibergen 09.03.06 NB Mw. R. Winkler, Bad Grönenbach (Duitsland) Nieuwe leden van SCANDIA: Alle aspirant-leden, gepubliceerd in SCANDIA 270 zijn als lid opgenomen in het ledenbestand. Verhuisd: 93.08.05 a + b NE H.Haasnoot-Gideonse en J.Haasnoot van Bruinisse naar Zierikzee 09.01.09 NE Fam. Overbeek van Ulft naar ander adres in Ulft Opzegging lidmaatschap m.i.v. 01.01.2010: 05.02.11 WSL Mevr.K.de Regt, Goirle 00.02.09 ZL Fam.Leusink, Eibergen 94.11.08 NB Fam.De Moor, Zevenbergen Uit privacyoverweging worden alleen naam en woonplaats vermeld.

271 september 2009

25

Tot slot een nachtelijk avontuur! Zondagavond, ik lag net in mijn bed (het was al laat), al doezelend meende ik geblaf te horen van één van mijn honden. Maar doordat ik behoorlijk moe was na een druk weekend liet ik het blaffen voor wat het was. Ik had, ook omdat ik ’s avonds pas laat thuis was gekomen, de 2 oudere honden buiten gelaten. Bij thuiskomst waren zij rustig en lagen in hun honden verblijf (met veranda!) heerlijk te slapen en ik besloot ze die nacht maar lekker buiten te laten. Dat gebeurt wel vaker in de zomer als het goed weer is. Maar nu klonk er zowel buiten en als reactie ook binnen (van de 2 jonge dames) hondengeblaf. Dat was toch een teken dat er iets aan de hand moest zijn. Zachtjes ben ik naar beneden geslopen en heb eerst voorzichtig door de ramen naar buiten gekeken of er iets “vreemds” te zien was, nee dus. Vervolgens de buiten lampen aangedaan en weer de omgeving rond het huis geïnspecteerd, je weet immers maar nooit! Maar niets te zien, alleen nog steeds blaffende honden. Tja, dan rest je niets anders dan maar eens pols hoogte te gaan nemen. Jas aan, laarzen aan en gewapend met zaklantaren en telefoon (je weet immers maar nooit) naar buiten gegaan, over het donkere grasveld, aangekomen bij de “buiten” honden, die duidelijk blij waren met mijn nachtelijk bezoek! Na een uitbundige begroeting verdwenen die twee naar een uithoek van de bongerd, waar iets “interessants” leek te zitten. Na enig speurwerk, mijn zaklantaren liet het af en toe “afweten”, vond ik de oorzaak van de algehele onrust: een EGEL, opgerold als een stekel-bal en gecamoufleerd door opgedroogd gras. Daaromheen 2 opgewonden honden die beiden wel eens nader kennis wilden maken met hun “gast”. Normaal gesproken (dit heb ik wel vaker bij de hand gehad) haal ik een emmer en rol daar de stekel-bal in om die vervolgens bij mijn buurman/boer in de fruit bongerd weer los te laten, maar om 2 uur ’s nachts met emmer en stekel-bal door het donker (inmid-

www.jaarvandeegel.nl

26

271 september 2009

dels had mijn zaklantaarn het helemaal begeven en moest ik het doen met het lichtje van mijn telefoon) ons zandpad af te wandelen om een geschikt plekje te vinden voor dit arme dier, ging mijn dierenliefde, zo halverwege de nacht, toch net iets te ver. Met het schaamrood op mijn kaken moet ik bekennen dat ik op dat moment weinig respect kon opbrengen voor dit arme dier, dat nietsvermoedend op zoek was gegaan naar een gerieflijke slaapplaats, en daarbij een verkeerde keuze had gemaakt. Ik heb mijn handen “in de mouwen” gestoken en de stekel-bal opgepakt om die vervolgens met een zwaai naar de andere kant van de, gelukkig niet zo hoge, haagbeuk te verplaatsen. Heb vervolgens mijn teleurgestelde honden naar binnen gehaald om de rust te herstellen en mijn bed weer opgezocht. Hoe het verder met deze stekel-bal is afgelopen kan ik helaas niet vertellen. Nu wil het geval dat deZoogdiervereniging Nederland, onder het motto “meten is weten” de laatste weken via een reclamespot op de radio meedeelt dat zij 2009 uitgeroepen heeft tot het jaar van de egel (www.jaarvandeegel.nl) .Om heel veel redenen is het belangrijk dat we in Nederland weten waar welke dieren zich ophouden Dit is allemaal te lezen op hun boeiende site. De zoogdier vereniging roept op om aan egelspotting te doen en gegevens aan haar door te geven. Ik meende mijn actie toch nog een beetje goed te kunnen maken door de volgende ochtend door te geven waar en wanneer ik mijn nachtelijke gast gevonden had. Omdat de auteur zich toch een beetje schaamde voor die zwieper over de heg heeft zij de wens te kennen gegeven haar naam niet bekend te maken.

* V.D. FERTUUT STEERD * Noorse Elandhond (grijs) Piet en Bea Steegstra De Schuit 22 9974 NB Zoutkamp tel. 0595 402107 www.psteegstra.nl

* VAN DE WUESTE GRAAF * Noorse Elandhond (grijs) Zweedse Lappenhond Dorothee den Hartog Gesperdensestraat 14 6669 MP Dodewaard tel. 0488 - 454937 www.vandewuestegraaf.nl

* HALEJEGER * Noorse Elandhond (grijs) Annemarie Klaucke Europaplein 12 6662 DD Elst +31 (0) 481 377275 [email protected] www.halejeger.nl

* NARAENA * Noorse Elandhond (grijs) Michael & Wendy Sharman England: 0044 1530 242 004 Sweden: 0046 520 44 15 77 www.naraena.com Email: [email protected]

* PIKI-NOKKA * Finse Spits Sylvia Mathlener Ernst Casimirstraat 27 3314LH Dordrecht Tel.: 078-6131201 http://home.wanadoo.nl/pikinokka/

* KENNEL VAN HET LETTERVELD * Lapinporokoira Hans en Anita Stegehuis Loerhazenweg 150 7548 PE Enschede tel/fax 0031-53-4281540 mobiel 0031-651513720 [email protected] www.lapinporokoira.nl

* SARKI FÉNY * Lapinkoira T. Boerwinkel-Roos 1e Achterholtsweg 6 9591 VV Onstwedde tel. 0599 - 332506

* Angå Nipsu Napsu * Noorse Lundehund Miep de Kloet Rading 152 1231 KE Loosdrecht [email protected]

*ONCE A WOLF* West Siberische Laika Liesbeth Schreuder-van Wort Bovendwarsweg 79 – 1 8096 PP Oldebroek Tel.0031525654571 www.once-a-wolf.nl

* IMAGES OF WILDLIFE * West Siberische Laika Pascal en Marjolein van Vlodrop Kerkstraat 104 6104 AE Koningsbosch tel 0031475527300 [email protected] http://www.imagesofwildlife.nl

*OF STORM VALLEY* Finse Spits-Lapinporokoira Maja Croon & Wim Smits Berken 5 5763 BH Milheeze Tel/fax 0492-343453 www.ofstormvalley.com

Hier had uw advertentie kunnen staan

271 september 2009

27

Indien onbestelbaar retour: Bovendwarsweg 79-1, 8096 PP Oldebroek

28

271 september 2009